Ratels, gegil, gezang..Kortom een hoop herrie in huize Bloomwood. Het was tijd voor het opgroeien van de tweeling. Julie werd geholpen door Tim en Ivy hielp haar zoon Justin. Hoe zouden ze opgroeien? Benieuwd waren ze allemaal, dus het feest kon beginnen..

Ivy kietelde haar zoontje.‘Ga jij zo opgroeien?’ vroeg ze al kietelend.

Tim blies intussen al de kaarsjes uit voor Julie.

Ivy blies samen met haar zoon die vier kaarsjes uit.

‘Nou knul, tijd om op te groeien!’

En terwijl Ivy net de kaarsjes had uit geblazen, gooide Tim hun dochter al in de lucht.

‘Ze gaan helemaal niet gelijk!’ lachte Kyle.

Het was heel schattig om te zien hoe enthousiast Kyle was. Hij slingerde zijn ratel in het rond en zong ‘happy birthday’. Het was echt een feestje!

En ja hoor, daar was Julie! Opgegroeid en wel.

‘Jaaa! Julie is groter!’ riep Kyle blij.

Ondertussen werd nu Justin in de lucht gegooid.

En ook hij groeide op tot peuter!

‘Tin is goot!’ Riep hij blij.

‘Ja mannetje, nu ben je een stuk groter!’ zei Ivy lachend.

Er werd taart gegeten en gepraat en nu was het tijd voor de make-over.

Ivy gaf haar zoon hetzelfde kapsel als zijn vadermaar dan zwart.Ze trok hem een tuinbroek aan met een schattige blouse. Wat een lief knulletje!

‘Zo je bent weer een knap ventje.’ lachte Ivy terwijl ze haar zoon kietelde.

‘Ben jij mijn mooie meisje?’ vroeg Tim speels aan zijn dochter.

Hij had, met hulp van Ivy, een oranje jurkje voor haar uitgezocht. Haar haar had Ivy maar gedaan want met Tim zijn style talent had het niet echt mooi geworden.

‘Papa jief!’

De tweeling werd in de kinderstoel gezet en kregen een flesje pap.

‘Oh mamie! Lekke!’ zei Julie wijs.

‘Tinnie ook!’ riep Justin.

‘Ja jij krijgt ook liefje.’ zei Ivy lachend en gaf hem een flesje.

Na hun flesje werden ze bij de speeltafel gezet.Eigenlijk meteen begonnen ze te tekenen, het zag er heel schattig uit.

‘Wat doe jij maken?’ vroeg Justin.

‘Juwie nie wete!’ schaterde Julie.

‘Jij liefe meisie!’ zei Justin.

‘Jij ook liefe meisje.’ lachte Julie lief.

‘Ikke jonge!’

‘Oh okée!’ lachte ze.

Wiebelend liep de tweeling op elkaar af.

En met heel veel moeite om hun evenwicht te bewaren, gaven ze elkaar een knuffel.

Nu al wetende, later de beste maatjes te worden.

Nadat de rest van het gezin helemaal was uitgepraat over de verjaardag van de tweeling en het schattige tafereel brachten Morgan en Tim de kleintjes naar bed.

Daarna keek Tim nog even bij Kyle die helemaal uitgeteld in zijn bedje lag.Na een kwartiertje was het dood stil in huize Bloomwood.

De volgende morgen was Ivy al vroeg uit de veren, ze had zichzelf lekker gebadderd en ze voelde zich echt lekker in haar vel.

‘Goedemorgen liefjes.’ zei ze terwijl ze de kamer van de tweeling binnen liep en Justin uit zijn wiegje pakte.

‘Mamiee!’ riepen ze haast tegelijk.

Ivy trok hem zijn kleertjes aan.

‘Hallo jonge dame! Lekker geslapen?’ vroeg Ivy toen ze Julie had gepakt en haar kleertjes aandeed.

‘Heel lekke!’ zei het kleine meisje.

De tweeling werd weer in de kinderstoelen gezet en kregen een bordje pap.

Morgan deed de afwas van gister avond want door die taart was er nogal een puinhoop.Ivy begon het ontbijt te maken.

Even later zat ze tegenover haar man aan tafel, Kyle was al klaar.

‘Ze waren heerlijk mama, maar ik moet nu naar school.’ zei hij gehaast.

‘Doei knul!’ zei Tim.

‘Dag lieffie.’ zei Ivy liefdevol.

‘Moet jij niet werken lieverd?’ vroeg Tim.

Ivy schrok, hij had gelijk. Snel sprong ze van tafel.

Na het naar binnen proppen van een stel pannenkoeken en het aankleden in recordtempo stond Ivy dan eindelijk buiten.

Haar chauffeur zat met een chagrijnig gezicht in de auto.

‘Kom je nou nog? Ik sta hier al een kwartier!’ schreeuwde hij.

‘Jaja!’ zei Ivy, die het al niet kon vinden met de chauffeur.

De verdere dag verliep snel in het hoofdhuis. Julie en Justin werden verzorgd, er werd schoon gemaakt.

Er werd gespeeld met Kyle toen ie thuis kwam en de afwas werd gedaan.

Tot ze buiten een harde toeter hoorden.

Ivy was thuis gekomen van haar werk, maar vroeger dan normaal.Ze was gedegradeerd! De chauffeur wierp nog een lachende blik toe, zo van dat heb je verdiend.

Ivy keek hem vernietigend aan en rende naar binnen.

Direct startte ze de computer op en zocht een banensite.Ze moest een andere baan vinden!

‘Liefje wat is er? Je kijkt zo teleurgesteld.’ vroeg Tim, die haar naar binnen had zien stormen.

‘Ik ben gedegradeerd. Ik zoek een andere baan.’ zei ze nors.‘En het zit niet mee want ik vind niks.’

‘Liefje, het is heel vervelend maar je bent zo weer gepromo-veerd. Je hebt toch wel leuke collega’s?’ vroeg hij.

‘Ja dat is ook zo en het is handig dat we in dezelfde carrière zitten maar. Ach ik denk dat ik niet zo moet zeuren, ik heb een lieve man, drie lieve kinderen en lieve schoonouders.’

‘En een prachtig huis.’ voegde Tim toe.‘En ik heb een prachtige vrouw, die zich nu absoluut geen zorgen moet maken om haar werk. Ik houd van je!’ zei hij en omhelsde haar.

Morgan keek toe, wat zag dat er lief uit. Als ze er niet meer zou zijn, zouden ze het redden saampjes, dat wist ze zeker.

En zo stond Ivy even later te schilderen, naast haar schoonmoeder en liet Tim de tweeling even plassen, nadat hij ze uit bed had gehaald.

Terwijl Morgan haar kleindochter die van al het spelen honger had gekregen, een flesje wou geven, verscheen de dood.

‘Nee! Niet nu!’ zei Morgan die zich leeg voelde omdat ze nog geen afscheid had genomen, van niemand. En haar kleindochter er bij aanwezig was, dat vond ze verschrikkelijk, die zou een trauma oplopen.

‘Omie? Wie is die enge meneel?’ vroeg ze.

Ivy hoorde haar dochter praten en stormde de keuken binnen.

‘Mamaa!’ huilde Tim.

‘MORGAN BLOOMWOOD, JE TIJD IS GEKOMEN. JE HEBT JE LEVEN AFGEROND, JE OVERWON KANKER, JE HEBT JE VOORTGEPLAND. JE NAM DEEL AAN DE 10 GENERATIE LEGACY, DAAROM ZUL JE NOOIT VERGETEN WORDEN. JE KRIJGT EEN SPECIAAL PLEKJE.’

Morgan begon te huilen.‘Ik houd van jullie allemaal, maak wat van jullie leven!’

‘Oma nie weggaan!’ schreeuwde Julie.‘Ik wil pap!’

‘Stil Julie!’ zei Ivy boos en de tranen biggelde over haar wangen.

‘Omaaaaa!’ snotterde Kyle.Kyle hield zó ontzettend veel van zijn oma. Hij was zo dol op haar! En nu ging ze weg.‘Oma ik houd ontzettend veel van u! U zult altijd in mijn hart blijven.’ zei Kyle huilend.

‘Ach jongen ik hou ook heel veel van jou. Zeg Thomas dat ik hem ooit nog weer eens zal zien. Dat hij mijn love of life is. Dag liefjes!’

‘WE GAAN, NU.’ sprak de dood met zijn zware stem.

Ze verdween.

‘Mama. Mijn liefste moedertje, verdwenen, overleden. Mama ik houd van je!’ huilde Tim.LAURA. Schoot door zijn hoofd, zijn zusje. Hij moest het haar vertellen, wat verschrikkelijk.

En terwijl iedereen in de keuken helemaal overstuur was door het overlijden van Morgan, kneep die lieve oude Thomas ook zo het leven uit. Op weg naar zijn vrouw, op weg naar de hemel, zijn vrouw achternagaand.

Zo eindigden twee zielen, die voor elkaar gemaakt leken te zijn, te samen. De liefde tussen deze twee mensen was altijd zo achterlijk sterk geweest, en nu waren ze samen gestorven. Iets wat ze wouden, hun laatste wens.

‘Pa-ap-paa-a!’ hijgde en huilde de kleine Kyle.‘Waarom is oma nu we-eg.’

‘Lieve jongen, haar tijd was aangebroken, ze is nu in de hemel. Ooit zie je haar weer!’ probeerde Tim sterk te zijn.

‘Waar is Thomas?’ vroeg Ivy voorzichtig.

‘Ik denk – ‘ zijn ogen vielen op de urn die in de woon kamer stond. Hij keek voor zich uit en begon nog harder te huilen.

Kyle draaide zich om.‘Opa!’ riep hij en liep naar de urn.‘Opa is ook dood.’ huilde hij nu.

‘Ze zijn er samen vandoor gegaan.’ zei Tim in trance.Hij liep op zijn zoon af.

‘Er komt altijd een eind aan een leven Kyle. En opa en oma zijn samen gestorven en dat maakt hun overlijden erg mooi. Ze hebben elkaar nooit willen missen, ze wouden samen sterven, dat deden ze. Ze worden gelukkig, hierboven in de hemel. We moeten verder met ons leven.’ zei Tim, eventjes heel verstandig.

Nadat Ivy het had geprobeerd uit te leggen aan de tweeling en Kyle lag te slapen, lagen Ivy en Tim eindelijk op bed.

‘Ik mis ze, maar ze werden wel heel oud. Ze gaan het goed krijgen daarboven.’ zei Ivy.

‘Je hebt gelijk lieverd, wij moeten ons kroost het goede voorbeeld geven en doorgaan. Mijn ouders zouden nooit willen dat we nu in een depressie zouden raken, ofzoiets.’

‘Dat denk ik ook. Kom we moeten gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag. We moeten dit verwerken.’ zei Ivy en gaf haar man een kus.

Ze vielen dicht tegen elkaar in slaap.Alleen hun momentje werd ruw verstoord, door het gehuil van de peuters.

‘Ik ga wel, blijf jij maar liggen liefste.’ zei Ivy en gaf Tim een zoen.

‘Oh wat hou ik toch van je.’ zei Tim.

‘Ik hou ook van jou.’ lachte ze.Wat was ze mooi.

Justin was de boosdoener, hij huilde, want hij had zichzelf onder gepoept en gekotst.Helemaal overstuur.

‘Moppie toch.’ zei Ivy terwijl ze hem waste.Voorzichtig tilde ze hem uit bad en droogde hem af met een warme badhanddoek.

‘Dankemamie. Justin honger.’

‘Mama ook, kom we gaan wat eten.’

Ze gaf hem een flesje pap en wou net aan wat havermout beginnen voor zichzelf.Tot ze op de grond viel.

‘Justin mama gaat…’ ze greep naar haar hart, naar haar buik.

‘Als je ooit kan praten, vertel het gezin dat ze het zonder me kunnen, dat ik onwijs vee van jullie hou, en mama altijd bij jullie zal zijn, als een engeltje op jullie schouder. Love you, all.’

‘Mamie, blijfe bij Tin!’ hij keek naar zijn mama en die enge meneer van vanmiddag kwam er weer.

‘DRIE KEER OP EEN DAG, DIT MOET VAST LIJKEN DAG ZIJN, MWUAHAHAHA.’ lachte de dood.

‘Mama!’ snikte de kleine jongen.Hij begon aan de dood te trekken.

‘Jij niet mijn mamie meememen! Mijn opie en onie al meegemeemt! Stomme meneel!’ zei hij kwaad.‘Justin vind jou stlom!’

‘HAHA, HET KAN ME NIET SCHELEN WAT JE VAN ME VIND. IK NEEM HAAR MEE.’

‘Neeee! Mamaa!’ huilde Justin.

En daar zat hij dan, de lieve, dappere en kleine Justin, tussen de flesjes, tegenover de pot urn van zijn moeder.Wat verschrikkelijk, Julie maakte de dood van haar oma mee en Justin die van zijn mama.

‘PAPAA!’ schreeuwde Justin nu.

Tim lag nog steeds in bed.Helemaal niet wetend wat er allemaal gebeurd.

Hij hoorde geschreeuw, van Justin.Met moeite kwam hij uit bed.

Ook de kleine Julie had nog niks door. Ze speelde rustig met haar blokjes.‘Justin ook speje?’ riep ze vrolijk.

Geen antwoord.Alleen een doodse stilte.

Tim liep naar de keuken, waar het geschreeuw zojuist vandaan kwam.

Hij trof een huilende Justin en een pot urn aan. Dat kon maar een ding betekenen!

‘NEE.’ was het enige wat hij uit kon brengen.

Hij raakte depressief en keek recht voor zich uit. Wel anderhalf uur.

Hij begon aan de haver mout, het laatste kommetje dat Ivy had aangeraakt.Het kippenvel stond over zijn hele lichaam.Dit was het ergste, het aller ergste.Hij was kapot, helemaal gebroken.Geen levenslust. Op.

Als hij dacht aan haar laatste woorden, ik hou van je. Dat was mooi, dat was een perfect afscheid. Waarom sliep hij nou! Anders had hij misschien nog een goed woordje kunnen doen voor zijn geliefde. Zijn meisje.

ZIJN HELE F*CKING LEVEN. ZIJN ALLES!

‘Lieverd ik mis je zo verdomd erg.’

Na weer een halfuur voor zich uit staren, begon hij aan de afwas.Drie doden binnen 24 uur. Dat was eng.Hij vroeg zich af wat haar laatste woorden waren tegen Justin, ooit zou hij ze te weten komen, als hij kon praten.Zijn meisje, waarom was ze er nou niet meer. Zonder haar, een leven zonder haar.

Maar hij besefte zich dat hij er moest zijn voor zijn kinderen, die hadden hem nu meer dan nodig.

‘Knulletje toch, wat jij allemaal hebt meegemaakt.’ hij drukte Justin dicht tegen zich aan.‘Mama is weg. Mama is een engeltje geworden!’ probeerde hij het uit te leggen.

‘Komt ze nooit meer terug?’ die zin kwam hard aan, dat was bevestiging dat het echt realiteit was. De harde waarheid. Zijn ziel was gebroken, zijn hart verkuimeld.

‘Nee.’ zei hij, nooit geweten dat dat woord zo moeilijk was om uit te spreken.

Het ventje begon te huilen.

Julie hoorde het verhaal en begon hard te snikken.

Het zonlicht scheen de woonkamer in, misschien was dat een teken van Ivy, dat ze veilig was aangekomen. Dat het goed was.

‘Mamieee!’ schreeuwde Julie.

‘Lieflief meisje.’ zei Tim die zijn dochter op pakte.‘Jullie staan er niet alleen voor. Ik ga jullie goed opvoeden, ik ga doen wat Ivy ook had gedaan als ik er niet meer zou zijn. Of als ze er nog zou zijn. Jij, Kyle, Justin. Ik, we redden het wel, met elkaar kunnen we alles.’ zei hij en tranen liepen over zijn wangen.

Het waren moeilijke woorden voor een peuter maar ze snapte ze wel.

‘Mama engeltje bove in de lucht!’ zei ze lief.Tim moest er van huilen. ‘Inderdaad.’

Kyle kwam nu de woonkamer binnenlopen.

‘He knul, wil je even op de bank gaan zitten? Papa moet even met je praten.’ vroeg hij.

‘Je hebt gehuild pap, wat is er?’ vroeg Kyle geschrokken.

‘Dat hoor je zo wel lieverd.’

Tim liep met Justin op zijn arm naar de kinderkamer.

‘Zo lieverd, jij moet even bijkomen. Ga maar lekker slapen. Ik kom je zusje zo brengen.’ zei hij en gaf zijn zoon een kus.

‘Pap?’

Tim draaide zich om. ‘Ja?’

‘Je bent goeie papie.’ zei hij en lachte heel vertederend.

‘Jij bent een goede zoon.’ zei hij en weer prikkelde de tranen achter zijn ogen.

Hij bracht Julie en zo sliep de tweeling even later. Allebei.Die hadden een hoop te verwerken.

‘Zo.’ zei Tim.

‘Wat wou je vertellen pap? Zijn opa en oma terug?’ vroeg hij hoopvol.

‘Nee lieverd, dat kan niet, die komen nooit meer terug. Die zijn overleden. Er is slecht nieuws.’

‘Maar wat dan? Is mama ziek?’

‘Nee, ze is ook naar de hemel.’

Kyle keek voor zich uit.

‘Is mam ook weg? Komt ze nooit meer, bij ons?’ vroeg hij.

‘Nee.’ zei Tim en begon weer te huilen.

‘Maar.. Hoe..’ Kyle raakte in trance.

‘Ik denk een hart aanval.’ zei Tim.

Ze stonden op.‘We staan er alleen voor mannetje, wij viertjes. Maar het gaan ons lukken, ook al zal ik je hulp afentoe wel nodig hebben.’

‘Ik zal je helpen papa.’ Kyle hield zich groot, maar diep van binnen was zijn ziel verbrijzeld, van de pijn.

‘Ga je naar school?’ Tim wist dat het goed voor hem was om het van zich af te praten op school.

‘Ja, dan kan ik er goed over praten. Ik moet het verwerken papa.’ Tim kende zijn zoon echt goed. Het moest goed komen met hun vieren, voor Ivy.

‘Papa je moet niet gaan werken. Blijf bij de tweeling.’ zei Kyle.

‘Ik ga niet werken lieverd. Ik ga heel goed voor ze zorgen en heel veel nadenken en regelen.’

‘Oké pap. Tot vanmiddag.’ hij keek naar zijn vader en zijn vader naar hem.Oog in oog.Tranen en tranen.

Pijn en pijn.

Godver, het was die klote chauffeur.

Tim rukte de deur open.‘Mijn vrouw is vanochtend overleden, dus zij én ik komen vandaag niet werken.’deelde hij mee.

‘Dus rot maar weer op met je lelijke kar.’ lachte Tim en liep weg.Hij keek om hoog.‘Deze was voor jou, schatje.’ zei hij.

Tim maakte het bed op, maakte eigenlijk het hele huis schoon en hij nam een douche.

Hij kleedde zich aan en probeerde Laura te bereiken. Lukte niet.De schoolbus kwam de straat in rijden.

Nog maar een keer bellen vanavond, dacht Tim.

De tweeling was inmiddels net wakker en praten met elkaar vanuit de wiegjes.

‘Mama is lief en papa is ook jief!’ lachte Julie.

‘Mama nie meer hier papa wel!’ zei Justin.

‘Allebei lief, maar niet allebei meer hier.’ zei Kyle die binnen kwam lopen.Hij gaf hun allebei een kus en liep naar zijn eigen kamertje.

Waar Tim hem aantrof.Helemaal uitgeteld, gesloopt, met rode ogen van de tranen.

‘Het komt goed lieve jongen, dat beloof ik je. Daar heb ik alles voor over.’

Tot de volgende update! Liefs, Megan <‘3