Twee vogels één kogel

Willem Thies

Twee vogels één kogel

Uitgeverij PodiumAmsterdam

Twee vogels een kogel, proef 3:Schaduwboekhouding- 1februari kopie 21-02-2012 09:00 Pagina 3

Ontwaken

Adem, water, longen, lucht. Een bonzend hart. Haarvaten, aders,bloedsomloop. Geen futiele gedachte aan de dood haalt hem uit zijn slaap,

alleen plotse honger, kramp in de darmen, een oprisping in de maag,schrikwekkend wijd zwiepende armen, niet langer begrensd

door de baarmoederwand – de stem van het leven, die iets vanzelfsprekendsen eenvoudigs vraagt.Niet die samenzweerderige smiespeltoon van de dood,

dat secreet, dat zelf eigenlijk niets te zeggen heeft maar er een vals behagenin schept de gesprekken van anderen te onderbreken.

7


Achter de stallen

Met een handvol stro veegde grootvaderhet bloed van de pasgeboren biggen

legde ze glad en gaaf in de hittevan een infraroodlamp

de tanden gekort met een tangom tepels te ontzien.

Soms werd er een onder het kolossalelijf van het moedervarken geplet

dan raapte grootvader de warme big op en wierphem in eenmetalen vat achter de stallen.

Het was mijn broer enmij verboden – we lichttenhet deksel en met bloed stuwend in onze hals

en wangen keken we over de rand. We bevrijddende gebottelde stank, roken aan de dood,

sloten haar gauwweer binnen.

11


De onopgemerkte man op demarkt

Hij had een ernstig lichaam en een taaie blik,hij bleef onafgebroken staren wanneer anderen

zich afwendden of hem niet zagen staan.De vrouw op de markt die rond hem speurde

alsof hij niet bestond, zij was niet blind.Haar vingers trokken de huid van een perzik,

het sap sijpelde langs haar polsen. Haar onderlipstak iets naar voren, als van een beteuterd kind.

Vliegjes zwermden boven de kersen,boven de matte donkere druiven.

Zij moest hem zien, hij zou binnendringenin haar gezicht.

12


De laatste lezer

Wij turen schaamteloos in de kijkdozenvol woningen, etalages vol huiskamers.

Monsteren de binnenkant: een gezin zit samengepaktvoor een flatscreen, koude parodie op een open haard.

Het blauwe licht van een zonnebank op een bovenverdieping.De kale ravage van een studentenpand, gedateerde affiches

roepen op tot actie. Gekooide parkieten, aquaria, reproductiesvan kostbare schilderijen, een piano, vazen, planten.

Aan een tafel bij het raam zit eenman over zijn boek gebogen,alsof hij de laatste lezer uitbeeldt. Hij slaat een bladzijde om

voor de denkbare toeschouwer. Op de vensterbank vanhet hoekhuis een kind, zijn handen vormen kokers voor zijn ogen.

13


Straatbeeld

Een kat kromt zijn lichaam, kokhalstgolfsgewijs. Eenman kijkt verstoord opvan zijn werk. Het is moeilijk je te concentrerenals er iemand op sterven ligt.

Een rolgordijn wikkelt zich op, een huizenrij aan de overkantschuift vanaf de vensterbank het blikveld in.

Een vrouw zit achter een raam als achter een scherm.

Een troep ganzen, gehavende vleugels, wroetin een paar vuilniszakken.

Een bootje ligt half verzonken in de gracht,twee emmers zweven omgekeerd boven zijn bodem.

Iemand laat zijn hond uit. De lijn spantstrak in zijn hand. Verwoed geblaf.Sissen, blazen. Een ruk aan de riem. Rust.

Diep in hun kraag gedokenmensen lopen voorbij,hoed ver over hun ogen getrokken, op wegnaar hun versteende nesten, naar een plekaan de eettafel, waar zij mededelingen zullen doenover de dag, het recente verleden, de nabije toekomst.

14


Rook

De Koerd maaktvan drie fietswrakkenéén fiets. Dat is zijn werk.

Slakkensporen van zweettekenen zich af op zijn gezicht.

In de avond veegt hij het smeeraf aan zijn hemd. Eet rijstmet lamsvlees en bonen.

Als hij een huis betreedtvult hij de kamer als water een kom.

Ook als hij kalm is.

Hij belt als hij het antwoord weetop televisieraadselsmaar hij komt er nooit door.

Soms heeft hij rode ogenen ruikt zijn hemd naar rook.Stel hem dan geen vragen.

15


Twee vogels één kogel

Documents

Transcript of Twee vogels één kogel