| INHOUD |

HoofdredactriceJudith Korhornbio-scope@uu.nl

RedactieMátyás BittenbinderBrigit van BrenkLinda BrouwerAnoek van den BoschEsther de GrootMichiel de GrootMarloes LeeflangIris van MeijlJeroen NielenSacha SpelierSven van der ValkWobke van der VeldeManon de Visser

EindredactieJudith KorhornMerit van der VeldenDe redactie

Freelance bijdragenJeffrey BrandMaarten van ElstLouise FranssenJelyn GekemaLuc HaverhalsFrans Meeuwsen

Amy PaceRosan RongenIris StalLaura van TolMerit van der VeldenMarius WitsMartijn van Zanten

Aan dit nummer werkten verder meeDe geïnterviewden en foto-grafen

Foto voorkantAnne van Vlimmeren

VormgevingLotte Scholten

CartoonistQuincy Holzapfel

Adverteren in bioSCOPEJudith Korhornbio-scope@uu.nl

Adverteren voor de UBVWobke van der Veldevicepenningmeester@ubv.info

| COLOFON |

2 Inhoud – Colofon3 Redactioneel – Groeten van de buren4 Botanische Tuinen Utrecht 5 Departementsberichten - Medezeggenschap 6 Stichting Trésor - Opmerkelijk organisme7 Biologische bestemming8 Geschiedenis van de biologie9 Biologie in het nieuws10 Stage in het buitenland11 Scriptie in beeld12-13 Studeren in het buitenland 14 Biologieblad archief15 Op je gezondheid16 Uit in Utrecht17 Eerstejaarscolumn - Puzzelpagina

18 UBV Bestuurscolumn - Mededelingen20 UBV Activiteit21 UBV Activiteit22 UBV Even voorstellen - Recept van de maand23 UBV Fotoverslag24 UBV Foto van de maand – Agenda

Inhoud

UBV

| 2

Trésor op de UIT p. 10

Het eerste biologieblad! p.14

Vogels in de BoTU p.4

Een oude mythe p. 8

Het lustrum van ‘89 p.14

Wanneer stop je met iets? Met roken, iedere dag minimaal één zak dropjes eten, of met je studie bijvoorbeeld. De laatste tijd kwamen redelijk wat eerstejaars met de vraag bij me langs of het beter zou zijn om te stoppen of toch maar door te gaan.

Soms ging een dergelijk gesprek over echt niet weten wat de beste optie was. Een andere keer ging het gesprek over voelen. Het gevoel gaf aan echt wel door te willen, maar er was nog geen enkel studiepunt behaald. Een enkele keer ging het over het van de ouders niet mogen stoppen. Ook gaf een studente aan, die nog in het oude systeem van studiefinanciering zat, niet te kunnen stoppen omdat ze dan financieel niet meer rond kon komen.

Wat mij altijd helpt bij het wel of niet stoppen met iets, is het uit elkaar rafelen van alles waarvan ik denk dat het ermee te maken heeft. Wat levert het me op als ik stop? Wat kost het mij? Kan ik wel stoppen? Mag ik stoppen? Moet ik stoppen? Van wie mag of moet ik stoppen? En als ik dat gedaan heb, dan probeer ik er een paar dagen niet meer aan te denken. Ik weet dat de gedachtensoep van het wel of niet stoppen onbewust toch wel door blijft pruttelen in mijn hoofd.

En dan na een paar dagen, of soms nog veel later, dan vraag ik mezelf af: maakt het mij gelukkig? Als het antwoord ja is, dan moet ik blijkbaar iets regelen om mijn twijfels te verminderen. Misschien moet ik met iemand een gesprek aan dat ik lastig vind en waardoor ik ben gaan twijfelen. Is het antwoord nee, dan stop ik. En ook dat zal niet vanzelf gaan.

Kortom, als je ergens over twijfelt, dan zit aan dat vraagstuk eigenlijk altijd wel een actiepunt waar je tegenop ziet. Of je gaat door met je studie en je moet echt nog vreselijk veel studeren. Of je stopt en je moet het je ouders gaan vertellen, die niet van niks weten. Wat een feest.

Als je later groot en sterk bent, dan gaat het dus eigenlijk maar om die ene vraag: Word ik er gelukkig van? Ik weet al waar ik mee ga stoppen. En ik word er niet blij van om daarmee te stoppen. Waar ik wel blij van word, is van de tijd die me het gaat opleveren. Ik heb nog zoveel leuke dingen te doen.

Frans Meeuwsen, oud-studieadviseur

| REDACTIONEEL |

| 3

Het derde blok van dit studiejaar is alweer een maandje bezig. De goede voornemens als ‘nu ga ik echt vanaf de eerste week goed meedoen’ zullen onderhand alweer weggewuifd zijn. Ook de uitspraak ‘dit blok ga ik echt goed meeschrijven’ zullen velen zich vast niet meer herinneren van zichzelf. Schrijven is natuurlijk niet iedereen zijn favoriete bezigheid. Mijne wel,

en dat mag ik de komende maanden laten zien ook: elke week samenvattingen schrijven voor Bio-ethiek, columns en een essay schrijven voor Wetenschapsfilosofie en ook nog eens mijn scriptie. Ja, deze maanden ben ik heerlijk zoet.

Scriptie schrijven. Vorig jaar was ik daar zo bang voor. Hoe anders is dat nu: het is een geweldige bezigheid! Tip: doe iets wat je écht leuk en interessant vindt, dan vind je ook veel sneller motivatie om vanaf het begin goed aan de slag te gaan. Zoek je nog inspiratie voor een onderwerp? De komende maanden schrijven verschillende studenten over hun scriptie en/of onderzoeksstage in de bioSCOPE! Zo ook deze maand (zie pagina 11).

Toegegeven, soms ben ik ook het schrijven even helemaal zat. Of gewoon het studeren. Dan verlang ik naar de zomervakantie, wanneer ik tijd heb voor mijn tweede favoriete bezigheid: reizen. Natuurwonderen zien en cultuur proeven, zowel figuurlijk als letterlijk. De vakantie duurt helaas nog even, maar gelukkig staat ook dan de bioSCOPE voor je klaar. Deze maand is ook weer een hoop reisinspiratie op te doen. Lees bijvoorbeeld over Jeffrey’s stage in Frans-Guyana (pagina 10) of over Louise haar halfjaar in Ierland (pagina 12 en 13). Wil je een reis maken die niet gerelateerd aan studie is? Misschien is een trip naar Borneo dan wat (pagina 7).

Zoek je nog je portie fauna deze maand? In dit blad worden twee bijzondere dieren in de spotlight gezet: de blauwe engel (pagina 6) en de mythische kraken (pagina 8). Of lees op pagina 15 wat nu echt tegen muggen werkt (en wat niet). Ook raad ik iedereen aan naar pagina 9 te bladeren, waar je kan lezen hoe sommige mensen van een croissantje al dronken kunnen worden. Inclusief cartoon van de nieuwste aanwinst van onze redactie: cartoonist Quincy!

Zoals je leest hebben wij weer wat moois voor je klaarstaan in dit blad. Pak er een fijne kop koffie of thee bij en doe je schrijf- en reisinspiratie maar op.

Lees ze!

Judith Korhorn, hoofdredactrice

Schrijf- en reisinspiratie Stoppen

| G R O E T E N VA N D E B U R E N |

Het is inmiddels al paar jaar geleden dat ik de UBV vogelcursus heb gevolgd en ik heb er geen dag spijt van gehad. Sinds de cursus heb ik veel meer oog én oor voor de vogels om mij heen. Waar ik vroeger nog maar net een koolmees van een pimpelmees kon onderscheiden, zie ik nu overal boomklevers en maakt mijn hart een sprongetje van geluk als ik een groene specht hoor lachen. Een ervaring die ik iedereen gun. En daarin ben ik gelukkig niet alleen: bij de Botanische Tuinen denken ze net zo over vogels!

De Botanische Tuinen? Daar zijn ze toch vooral druk met planten? Dat is natuurlijk helemaal waar, maar de grote variaties in habitat in de Botanische Tuinen die ervoor zorgen dat er veel plantensoorten kunnen leven, maakt dat ook andere organismen zich hier erg thuis voelen. Zo ook vogels. Wist je bijvoorbeeld dat er bij een broedvogeltelling in 2012 wel 38 soorten vogels zijn geteld? En daarbij zitten nog niet eens de herfst- en wintergasten die in dat jaar zijn geteld!

Als je wil weten welke 38 vogelsoorten dit zijn, kun je natuurlijk de lijst opzoeken op de website van de Botanische Tuinen. Maar zou het niet veel leuker zijn als je in de Botanische Tuinen zelf een plek zou hebben waar je informatie kunt vinden over deze vogels en ze bovendien live kunt bekijken?

Bij de Botanische Tuinen denken ze van wel. Daarom zijn ze van plan om in de Tuinen een vogelkijk- en informatiehut neer te zetten. Deze zal uitkijken op de ruige natuur van het Buitenfort, waar vaak veel vogels te zien zijn. In de hut zal informatie te vinden zijn over de vogels in de Botanische Tuinen en materiaal aanwezig zijn om ze ‘te bespieden’.

Zo zullen er verrekijkers, naslagwerken, zoekkaarten en informatiepanelen aanwezig zijn. Daarnaast zal er informatie te vinden zijn over hoe je je eigen tuin (of balkon) vogelvriendelijk kunt inrichten. Om deze vogelhut te bekostigen, hebben de Botanische Tuinen wat hulp nodig. Daarom hebben ze samen met het Utrechts Universiteitsfonds een crowdfundcampagne op poten gezet. Via deze campagne kun je met een bijdrage vanaf vijf euro helpen om de vogelhut te realiseren.

Lijkt het je leuk om een bijdrage te leveren aan dit leuke project en over een tijdje in de hut vogels te bespieden? Kijk dan voor meer informatie en de crowdfundpagina op de website van de Botanische Tuinen. Hier vind je ook veel informatie over de vogels die daar te vinden zijn!

De website: www.uu.nl/botanischetuinen/vogels-kijken-in-de-tuinen

| 4

Vogels kijken in de Botanische Tuinendoor Laura van Tol

| B O TA N I S C H E T U I N E N U T R E C H T |

Grauwe ganzen met jongen. Foto door Akkie Joosse.

Het ontwerp voor de vogelkijk- en informatiehut.

| 5

De OAC-B Beste Cursus Prijs door Amy Pace en Martijn van Zanten

De Opleidings Advies Commissie-Biologie (OAC-B) bestaat uit zes studenten en zes docenten. Samen evalueren wij onder andere alle Caracal enquêtes, die na afloop van een cursus worden ingevuld. Deze resultaten bespreken we in de commissie en vervolgens koppelen we onze bevindingen terug in een gesprek met de de coördinator van de cursus die de aanbevelingen kan gebruiken om zijn of haar cursus te verbeteren. Daarnaast spreken we regelmatig met de onderwijsdirecteur en de opleidingsmanager met hetzelfde doel: het continu blijven verhogen van de kwaliteit van het bacheloronderwijs.

Elk jaar gaan we alle ingevulde enquêtes nog eens na om te kijken welke cursus nou eigenlijk het meest gewaardeerd wordt door jullie, de studenten die de cursussen volgen! Volgens een strikt protocol wordt de beste cursus per niveau bepaald.

Op de bioborrel van 29 januari heeft onze opleidingsdirecteur Prof. Johannes Boonstra de coördinatoren van de winnende cursussen van het collegejaar 2014-2015 in het zonnetje

gezet: Biotechnologie en Maatschappij van Dr. Margot Koster (Niveau 1, door jullie gewaardeerd met een 7.8) en Niveau 2 cursus De Cel van Dr. Jan Andries Post (7.7). Op Niveau 3 zijn de cursussen van Dr. Luis Lugones (Eukaryote Microbiologie) en Profs. Corné Pieterse en Ronald Pierik (Planten, Afweer en Adaptatie) met een gelijke waardering uit de bus gekomen. Allebei werden zijn door jullie met een fraaie 8.3 beoordeeld, waardoor ook deze drie heren de felbegeerde oorkonde en een bloemetje in ontvangst mochten nemen.

Omdat alle coördinatoren de uitslagen van de enquêtes zeer serieus nemen, gaan we er vanuit dat de waarderingen van de winnende cursussen van 2015-2016 nog hoger zullen liggen. Maar, daar hebben we wel jullie hulp hard bij nodig! Vul daarom elke periode de enquêtes in, want:

DE OAC-B, DOET ER WAT MEE!

| D E PA R T E M E N T S B E R I C H T E N |

Opening Botanisch lab

Op maandag 8 februari was het zover: de opening van het Botanisch lab in de Botanische Tuinen. Een samenwerking van de Utrechtse Botanische Tuinen en het Universiteitsmuseum Utrecht leverde een prachtig resultaat op. Het lab wordt gelijk in gebruik genomen door U-talent en de nieuwe cursus Innovation with Biomimicry. Het lab kan gereserveerd worden via de Botanische Tuinen.

| M E D E Z E G G E N S C H A P |

Is dat een Tolkienbeest? Een Final Fantasy eindbaas? Een Pokémon? Tja. Het echte dier is bijna net zo raar als deze suggesties, want de levensstijl van deze zeenaaktslak (want dat is het), Glaucus atlanticus, is net zo vreemd als zijn uiterlijk.

Deze Glaucus atlanticus, ook wel zeezwaluw, blauwe engel, of blauwe draak genoemd, is genoemd naar Glaucus, een Griekse god van de zee die vissers en scheepslui redde als ze overboord sloegen in een storm. Glaucus als genus werd voor het eerst beschreven door Johann Reinhold Forster, een wetenschapper die mee ging op de tweede ontdekkingsreis

van de beroemde kapitein Cook. Ze komen eigenlijk overal ter wereld voor, maar worden vooral gevonden als ze aangespoeld op het strand zijn, wat ze meestal niet overleven.

De meeste zeenaaktslakken hebben hun eigen, specifieke prooi. Meestal zijn dat substraat-gebonden organismen, zoals sponzen, zeeanemonen, of andere zeenaaktslakken. Maar de Glaucus atlanticus heeft een heel andere prooi: het Portugees oorlogsschip (Physalia physalis) en het bezaantje (Velella velella), twee aan kwallen verwante neteldieren die een drijflichaam hebben om bovenop het water te kunnen blijven en een ‘zeiltje’ om zich voort te bewegen. Hoe komt de Glaucus bij het wateroppervlak? Hij heeft een gas-gevulde zak in de buurt van zijn maag, waardoor hij kan drijven – ondersteboven. Dan gebruikt hij zijn vingervormige uitsteeksels, de cerata, om zich langzaam voort te bewegen. Het probleem is alleen dat zijn prooien erg giftig zijn, zeker het Portugees oorlogsschip, die zelfs voor mensen erg gevaarlijk is. Glaucus is immuun, en kan zelfs de netelcellen van zijn prooi opnemen en zelf gebruiken om ze in speciale zakjes aan de topjes van zijn cerata te stoppen. Hierdoor wordt het gif meer geconcentreerd, waardor de Glaucus atlanticus nog dodelijker kan zijn dan het Portugees oorlogsschip. Afblijven dus, zelfs al ben je bezig met ze allemaal te vangen.

Zie de Glaucus een Portugees oorlogsschip eten! http://tinyurl.com/GlaucusbioSCOPE| 6

De blauwe engeldoor Michiel de Groot

| O P M E R K E L I J K O R G A N I S M E |

| S T I C H T I N G T R É S O R |

Nieuwe ambassadeurs gezocht!door Anoek van den Bosch

Nieuwe ambassadeurs gezocht! Het afgelopen jaar hebben Bas Heukels, Stijn van den Bergh en Anoek van den Bosch zich ingezet voor Stichting Trésor. Het was een fantastisch en leerzaam jaar, maar het wordt nu echt tijd om het stokje door te geven.

Voor wie het nog niet weet: Stichting Trésor beschermt een stuk regenwoud in Frans Guyana. Naast dat het beschermen van dit reservaat goed is voor het behoud van biodiversiteit en het milieu, biedt het ook mogelijkheden voor onderwijs. Zo wordt er tegenwoordig een veldcursus gegeven voor masterstudenten en hebben verschillende studenten er stage gelopen. Kortom: Trésor is een gebied dat vele mogelijkheden biedt!

Wat doet een ambassadeur voor stichting Trésor?

• Meewerken aan het opzetten van een digitale nieuwsbrief• Stukjes schrijven voor Trésor Nieuws en de bioSCOPE• Ficussen verkopen• Met eigen ideeën komen, denk aan het nabije ‘Dansen

voor het Regenwoud’.

Heb jij affiniteit met natuurbescherming en promotie hiervan? Houd je van organiseren en heb je creatieve ideeën? Dan is het ambassadeurschap van Trésor wellicht iets voor jou. Op dinsdag 8 maart is er een informatie-uurtje van 17:00 tot 18:00, dus kom langs als je vragen hebt. De locatie wordt nog bekendgemaakt.

| B I O LO G I S C H E B E S T E M M I N G E N |

| 7

Kalimantan, Borneodoor Marloes Leeflangfoto Anne van Vlimmeren

Degenen die mij kennen, weten hoogstwaarschijnlijk van mijn voorliefde voor primaten. Het was voor hen dan ook geen verrassing dat ik vorig jaar tijdens mijn reis naar Indonesië ook ‘even langs wilde’ bij de orang-oetans op Borneo. Naar mijn idee ook een interessante bestemming voor biologen.

Het Indonesische gedeelte van Borneo, Kalimantan, omvat het grootste gedeelte van het eiland. Er zijn maar een klein aantal grote dorpen en heel veel kleine gemeenschappen die vaak ver in het regenwoud liggen en ook hele andere dialecten hebben. Toch merk je dat toerisme steeds groter wordt, zeker het ecotoerisme. Want de grootste reden voor toeristen om naar Kalimantan te komen, is om de jungle in te gaan en daar de ‘bosmensen’ van dichtbij te bewonderen.

Er gaan elke dag boten met toeristen vanuit Pangkalan Bun, in het zuiden van Kalimantan, via de rivier door de bossen van het nationale park, op zoek naar wilde orang-oetans. Samen met Anne, een vriendin en biologe, heb ik ook zo’n tour gedaan. We hadden onze eigen boot, inclusief kapitein, kokkin, matroos en gids. Het bovendek mochten wij vier dagen lang onze woon-, eet- en slaapkamer noemen en gezien het dek alleen voorzien was van een dak, voelden we ons heel erg één met de natuur.

We hebben vier dagen lang gevaren over de rivier die steeds dieper het regenwoud in ging. Twee keer per dag stopten we en gingen we aan wal om op zoek te gaan naar

orang-oetans. Maar ‘op zoek gaan’ was het niet echt, want de gids bracht ons naar voederplaatsen. Dat was wel even anders dan ik had verwacht. Het nationale park bevat dus een aantal plekken waar ‘wilde’ orang-oetans dagelijks worden gevoerd. Dit kwam bij mij wel hard aan. Vanuit het vliegtuig had ik al vele palmolieplantages aan de randen van de bossen van Kalimantan kunnen zien en nu bleek dat de wilde orang-oetans niet eens echt wild zijn. Natuurlijk was dan een logische vraag aan mijn gids: ‘Is het nodig dat de dieren worden gevoerd?’ Het antwoord daarop is moeilijk. Het leefgebied van deze mensapen verkleint ontzettend snel; daardoor komen er steeds meer dieren in een klein oppervlak terecht en dan is er niet genoeg voedsel voor hen allemaal. Bijvoeren is dus nodig. Maar ecotoerisme speelt ook een grote rol. Toeristen komen hier speciaal heen om orang-oetans te zien en het is niet goed voor business als ze ze nooit te zien krijgen omdat ze te diep in het bos zitten. Daarom worden de dieren naar de toeristen gelokt.

De hele tour had ik een dubbel gevoel. Ik heb zo veel mooie dingen gezien: orang-oetans, neusapen, gibbons, noem maar op. Toch was de manier waarop ik sommige dieren ben tegen gekomen en in welke situatie ze zitten erg droevig. Het was een echte reality check voor mij en daarmee is dit misschien niet een goed promotiepraatje voor Kalimantan. Maar misschien ook juist wel, want degenen die echt om deze bijzondere dieren en dit wonderschone natuurgebied geven, willen nu hopelijk het met eigen ogen zien.

Op 24 december 2015 zwom er in een haventje aan de Toyama-baai in Japan een grote, rode inktvis rond. 3,7 meter lang en felrood werd hij gespot door de eigenaar van een lokaal duikwinkeltje, die er meteen naast dook en hem terug naar zee probeerde te loodsen. Ondanks dat de inktvis hem met inkt bespoot en zijn tentakels om hem heen probeerde te krijgen, lukte dat goed. Waarom is dit bijzonder? Deze Japanse inktvis was een jonge Architeuthis dux, de reuzenpijlinktvis die mythologisch beter bekend staat als de kraken.

Je kent hem misschien wel uit Pirates of the Caribbean of 20.000 mijlen onder zee, de kraken: een gigantische inktvis die schepen de zee intrekt met zijn reusachtige tentakels. Het is een mythisch wezen in de traditie van zeelui, die vaak spraken over grote, enge zeemonsters, het liefst met veel hoorns, tentakels of hoofden. Odysseus moest langs de Scylla, een monster met zes hoofden, om terug te komen bij zijn vrouw. In de dertiende eeuw werd in IJslandse sagen verteld over de hafgufa (‘zee-mist’), het ‘grootste zeemonster ter wereld, wiens natuur het is om mensen en hun schepen en zelfs walvissen op te eten’. In 1555 schreef Olaus Magnus, een Zweed, over een zeewezen met ‘overal lange en scherpe hoorns, en zag eruit als een boom ondersteboven uit de grond getrokken, tien tot twaalf el lang, diep zwart, en met reusachtige ogen’. De kraken kwam in het collectief bewustzijn terecht.

Het was zelfs zodanig geaccepteerd dat de kraken gewoon bestond, dat ons aller bekende Carolus Linnaeus hem opnam in de eerste Systema Naturae in 1735, onder de naam Microcosmus marinus. Een natuurwetenschapper en bisschop in Noorwegen, Erik Pontoppidan, schreef in zijn boek over de natuur van Noorwegen in 1752 over de kraken. Hij zei dat de kraken soms werd aangezien voor een eiland, maar dat het echte gevaar voor zeelui was dat hij heel snel naar beneden zakte, en zo een draaikolk veroorzaakte. Ook zou hij het schip te pakken kunnen krijgen en zo naar de bodem kunnen sleuren. Volgens Pontoppidan namen de Noorse vissers het risico boven een kraken te vissen, omdat er zoveel vis om hem heen zwom. Er bestaat zelfs een spreekwoord in het Noors voor: ‘Je moet wel op een kraken gevist hebben’.

| 8

De verschrikkelijke krakendoor Michiel de Groot

| G E S C H I E D E N I S VA N D E B I O LO G I E |

Dit alles werd geholpen door het feit dat ondertussen mensen de link begonnen te leggen tussen de kraken en de Leviathan, een zeemonster uit het boek Job van het Oude Testament. Bovendien was er toch ook echt een reuze-inktvis, die al beschreven was door Aristoteles en Plinius. Een ander verhaal dat steeds weer langskwam was dat de kraken met potvissen vocht, een eeuwige, vrijwel gelijke strijd waarbij soms de één won en soms de ander.

Dus wat is hier allemaal van waar? Vreemd genoeg best wel wat. Natuurlijk laten inktvissen geen schepen zinken, maar de Architeuthis dux kan absoluut wel tot zo’n twintig meter lang worden. Ook bestaat er een andere reuze-inktvis, de kolossale inktvis (Mesonychoteuthis hamiltoni), die waarschijnlijk nóg groter kan worden. Het is echter onwaarschijnlijk dat deze inktvis de kraken is, omdat de Architeuthis ook echt wel eens de neiging heeft aggressief te zijn (zoals het Japanse voorbeeld goed illustreert). Ook is er een echte strijd tussen potvissen en reuzenpijlinktvissen, maar dit is meer een predator-prooi relatie. De potvis eet graag reuzeninktvissen en er zijn veel overblijfsels van reuzenpijlinktvissen in de magen van gestrande potvissen gevonden. Maar het blijkt niet helemaal éénzijdig: in 1966 werd in Zuid-Afrika een potvisjong gezien dat werd aangevallen door een reuzenpijlinktvis en werd mee de diepte ingesleurd. Maar omdat alle reuzeninktvissen op zulke grote dieptes leven en we ze zo weinig zien, is het lastig om echt goed te kunnen zeggen wat nu hun leefpatroon is. Dus wie weet: misschien leeft de kraken nog wel.

The Krakenvan Alfred Tennyson (1830)

Below the thunders of the upper deep;Far far beneath in the abysmal sea,His ancient, dreamless, uninvaded sleepThe Kraken sleepeth: faintest sunlights fleeAbout his shadowy sides; above him swellHuge sponges of millennial growth and height;And far away into the sickly light,From many a wondrous grot and secret cellUnnumber’d and enormous polypiWinnow with giant arms the slumbering green.There hath he lain for ages, and will lieBattening upon huge seaworms in his sleep,Until the latter fire shall heat the deep;Then once by man and angels to be seen,In roaring he shall rise and on the surface die.

| 9

De verschrikkelijke krakendoor Michiel de Groot

Achter het stuur zitten met vier keer het toegestane promillage alcohol in je bloed en geen dollar boete krijgen? Een 35-jarige lerares uit de Amerikaanse staat New York is dit gelukt. Haar lichaam is namelijk een ‘brouwerij’: het zet voedingsstoffen automatisch om in alcohol. Een vrijbrief om dronken achter het stuur te zitten? Of een makkelijke, fijne manier om zonder geld aan alcohol uit te geven dronken te worden? Zo eenvoudig is het niet.

De vrouw lijdt aan het zogenoemde auto-brewery syndroom, een zeldzame aandoening waarvan in de jaren zeventig voor het eerst melding werd gemaakt in Japan. Mensen die aan dit syndroom lijden, hebben het volgende defect: wanneer een overvloed aan gist zich in het verteringsstelsel bevindt, treden enzymen in werking die simpele koolhydraten omzetten in alcohol. Wanneer iemand met het auto-brewery syndroom dan ook iets zetmeelrijks eet gaat deze vrij simpele chemische reactie van start, worden de koolhydraten gefermenteerd en produceert het lichaam eigen ethanol. Het syndroom wordt dan ook tevens het Gut Fermentation Syndrome genoemd.

Patiënten met dit syndroom zijn lastig te vinden: het is erg zeldzaam. Veel wetenschappelijk onderzoek naar dit syndroom is dan ook niet gedaan. Wel blijkt bij alle casussen een overvloed te zijn aan twee soorten gistcellen: zijn het de

Auto-brewery Syndroom: dronken zijn zonder alcohol te drinken?door Sacha Spelier

Sachharomyces cerevisiae en de Candida albicans die problemen lijken te veroorzaken? De Sachharomyces cerevisiae is een eukaryote micro-organisme en de meest gebruikte gistcel bij het reproduceren van bijvoorbeeld brood en bier. Candida albicans is een gist die leeft in het maag-darmstelsel. Deze leeft daar als een zogenaamde commensalist en berokkent normaal gesproken dan ook geen schade. Beide gistsoorten vormen normaal gesproken dus geen enkel probleem, tenzij ze in overvloede gaan groeien.

In de enkele zeldzame gevallen, zoals de vrouw uit New York, zijn de gistcellen exponentieel toegenomen. Dit kan enkele oorzaken hebben en door het niet veel voorkomen van het syndroom is er nog weinig onderzoek naar gedaan. In de meeste gevallen begon de overvloedige groei van gistcelkolonies nadat de persoon antibiotica genomen had, waardoor bacteriën plaats maakten voor schimmels, waaronder gist. Behandeling van het auto-brewery syndroom is tweedelig. Ten eerste wordt de patiënt op een koolhydraat-arm dieet gezet waarbij alcohol, suikers en gistproducten helemaal overgeslagen moeten worden. Hierdoor wordt het probleem bij de bron aangepakt: op deze manier zijn er immers minder koolhydraten om om te zetten in ethanol. Hiernaast kan het helpen om een antischimmel medicijn toe te dienen als fluconazole, een medicijn dat in staat is de hele kolonie van bijvoorbeeld Saccharomyces cerevisiae weg te vagen.

Je eerste reactie bij het lezen van de inleiding van dit artikel was misschien: ‘Wauw! Aangeschoten zijn zonder geld aan biertjes uit hoeven te geven, wat een uitvinding.’ Toch lijkt dit mij niet een ontzettend goede manier om de eeuwige student uit te hangen. Naast het risico op alcoholvergiftiging, kan aangeschoten zijn zonder het door te hebben leiden tot verschillende narigheden: van auto-ongelukken na slechts het eten van een croissantje, tot je hele leven lang een kater. Conclusie: jaloers op de vrouw uit New York? I think not!

The Krakenvan Alfred Tennyson (1830)

Below the thunders of the upper deep;Far far beneath in the abysmal sea,His ancient, dreamless, uninvaded sleepThe Kraken sleepeth: faintest sunlights fleeAbout his shadowy sides; above him swellHuge sponges of millennial growth and height;And far away into the sickly light,From many a wondrous grot and secret cellUnnumber’d and enormous polypiWinnow with giant arms the slumbering green.There hath he lain for ages, and will lieBattening upon huge seaworms in his sleep,Until the latter fire shall heat the deep;Then once by man and angels to be seen,In roaring he shall rise and on the surface die.

| B I O LO G I E I N H E T N I E U W S |

Referenties

Hunnisett, A., Howard, J., & Davies, S. (1990). Gut fermentation (or the “Auto-brewery”) Syndrome: A new clinical test with initial observations and discussion of clinical and biochemical implications. Journal of Nu-tritional Medicine, 1(1), 33–38.Kaji, H., Asanuma, Y., Ide, H., Saito, N., Hisamura, M., Murao, M., … Takahashi, K. (1976). The auto-brewery syndrome--the repeated at-tacks of alcoholic intoxication due to the overgrowth of Candida (albi-cans) in the gastrointestinal tract. Materia Medica Polona. Polish Jour-nal of Medicine and Pharmacy, 8(4), 429.Logan, B. K., & Jones, A. W. (2000). Endogenous ethanol “auto-brewery syndrome”as a drunk-driving defence challenge. Medicine, Science and the Law, 40(3), 206–215.“Dronken vrouw ontloopt boete: lichaam maakt eigen alcohol aan” (05-01-2016), http://www.waarmaarraar.nl/pages/re/94903/Dronken_vrouw_ontloopt_boete:_lijf_maakt_alcohol_aan_vona.html, bekeken op 04-02-2016

| 10

Stage lopen in het regenwouddoor Jeffrey Brand

| S TA G E I N H E T B U I T E N LA N D |

Vorige maand heb ik in de bioSCOPE mijn eerste Trésorervaring gedeeld. Behalve dat het erg leuk is om te schrijven over het regenwoud, valt er natuurlijk ook het een en ander te vertellen over mijn stage. Ik denk dat ik veel biologen wel mag scharen onder de globetrotters. Voordat ik naar de universiteit ging, bestond mijn wereldbeeld echter uit mijn oude vertrouwde woonwijk waar ik ongeveer 20 jaar heb vertoefd, inclusief een jaarlijks terugkerende kampeerplaats in Duinrell.

De tutor van mijn groepje A9 werd Vijko Lukkien, wellicht bekend als Mister Trésor. Tijdens onze eerste kennismaking vertelde hij dat hij een stichting leidt die een stuk regenwoud in Zuid-Amerika beschermt. Wauw. Hij vertelde over de bloemen en de beesten daar. Ik vond het fantastisch.

Twee jaar later hoorde ik van een vrijwillige functie die beschikbaar kwam bij Stichting Trésor. Studentbestuurslid heette het toen. Tegenwoordig kennen jullie ze beter als de ambassadeurs. Dat wilde ik! En dat werd ik! Een jaar lang heb ik mensen leren kennen in de conservatiewereld, in de Ficuskweekwereld en ook in de Frans-Guyanese conservatiewereld. Op het feest van het met pensioen gaan van Vijko, waren de Franse boswachters ook aanwezig. Die hele community beviel me wel.

Na mijn ambassadeurschap vertelde ik Vijko dat ik een tussenjaar zou nemen en dat ik heel graag naar het buitenland wilde. Ik riep altijd wel dat ik me bezig hield met natuurbehoud, maar ik had nog nooit de natuur gezien die ik wilde gaan beschermen. Toen ik heel voorzichtig een stage bij Trésor opperde, was hij best enthousiast!

Daar zaten natuurlijk wel voorwaarden aan. Ik moest zorgen

dat ik aan het einde van het jaar de Association (de Franse tak) van een Engelse website had voorzien en de Stichting (de Nederlandse tak) van een Nederlandse website (als je meer wil weten over hoe het precies zit met al die instituten: dat is binnenkort allemaal op de website te vinden!). Daarnaast wil het Wereld Natuur Fonds in samenwerking met Stichting Trésor een informatief boekje uitbrengen over Trésor. Ze beschouwen het namelijk als een van de meest succesvolle zelfgeïnitieerde natuurbeschermingsprojecten. Aan mij de taak om een begin te maken met het noteren van het concept dat Trésor tot een succes heeft gemaakt.

Daarnaast mag ik twee of drie dagen per week mee het bos in. De wandelpaden moeten worden ontdaan van bladen en bomen (sommige bladen zijn groter dan sommige bomen), we moeten surveilleren en het gebied verkennen. Ze willen een gedetailleerde kaart van het gebied en dat betekent dat we op zoek moeten naar kleine beekjes die we door middel van GPS moeten markeren. Het is zwaar, maar geweldig.

Als iemand mij zou vragen wat ik het meest bijzonder vind aan mijn stage, dan zou ik daar geen eenduidig antwoord op hebben. Het is het totaal van mijn ervaring. Vooral de flora en de fauna verbazen mij keer op keer.

Mijn stage had uiteraard ook een persoonlijk doel. Ik wilde, naast het regenwoud zien, weten hoe natuurbescherming in situ werkt. Ik kende de verhalen van Vijko, maar ik wist niet hoe een doorsnee werkdag van een tropische boswachter eruit zag. Nu weet ik dat wel: ze zijn alles behalve doorsnee. Aankomende natuurbehouders zou ik in alle gevallen aanraden om iets soortgelijks te ondernemen. Ik verblijf er nu twee maanden en ik heb er te veel geleerd om te vatten in een cursus.

Even een kleine eetpauze. De nattigheid op de foto komt niet van de regen of ons gebanjer door de riviertjes. Het komt door bloed, tranen en heel veel zweet.

| 11

| S C R I P T I E I N B E E L D |

Vroeg of laat krijgen alle studenten ermee te maken: het schrijven van een scriptie. In deze rubriek delen studenten hun ervaringen en/of vertellen ze iets over de resultaten van hun onderzoek. Op deze manier hopen we studenten, maar ook medewerkers en docenten, een beter beeld te geven over hoe de scriptie ingevuld kan worden.

Merit van der Velden Onderwerp: N:P ratio’s en competitie tussen en plasticiteit van knoopkruid (Centaurea

jacea) en beemdkroon (Knautia arvensis)Meer dan een jaar geleden heb ik mijn scriptie geschreven. Ton Peeters mailde naar iedereen die een scriptie ging schrijven met de vraag bij welke vakgroep ze hiervoor een voorkeur hadden. Daarnaast waren er een paar plekken beschikbaar bij een ecologisch onderzoek dat meer vanuit

Geowetenschappen werd verricht dan Biologie. Op deze laatste optie ben ik ingegaan en ik ben langsgegaan bij het onderzoek, dat werd verricht in de onderzoekkassen van de Botanische Tuinen. Langsgaan werd door de onderzoekster sterk gewaardeerd (in plaats van alleen een mailtje sturen), en dit raad ik andere studenten ook aan. Het onderzoek richtte zich op het effect van verschillende ratio’s en totale hoeveelheden stikstof en fosfaat op de onderlinge competitie tussen plantensoorten van een grasland. Ik heb hieruit twee plantensoorten geselecteerd voor mijn scriptie. Normaal gesproken staat de scriptie los van de onderzoeksstage, maar omdat dit onderzoek zo groot was – er was al veel data – werd het goedgekeurd om mijn scriptie en onderzoek te combineren. Het resultaat was een onderzoeksverslag (17 pagina’s) met voldoende literatuur als achtergrond. In de eerste paar weken stond ik voornamelijk in de warme en benauwde kassen planten te knippen, drogen, wassen en wegen. De laatste weken waren voor het theoretische gedeelte. Deze verdeling vond ik niet het gemakkelijkste, maar ik had geen keuze. Ik had een begeleider van Geowetenschappen, waardoor ik een tweede beoordelaar nodig had die wel van Biologie was, maar praktisch maakte dit niks uit. Mijn raad aan studenten is om naast de scriptie een onderzoeksstage te volgen, kansen aan te nemen en betrokkenheid te tonen. Sowieso worden eigen inbreng en een gezonde dosis assertiviteit door de meeste mensen wel gewaardeerd.

Marloes LeeflangOnderwerp: Uncovering abnormal behaviour

Als je de term ‘abnormaal gedrag’ leest, weet je meestal meteen wat voor gedrag er bedoeld wordt. Een tijger die de hele tijd door zijn hok heen en weer loopt of een chimpansee die zijn eten uitkotst en weer opeet. Maar hoe bepaal je wat ‘abnormaal’ is, want dat is eigenlijk heel relatief. Dit is waar ik over heb geschreven: wat is de definitie van abnormaal gedrag? Want wat is ‘normaal’ dan precies? Het blijkt namelijk dat ‘abnormaal’ gedrag eigenlijk best een natuurlijke reactie van het dier is op omgevingsfactoren. Het tonen van ‘abnormaal’ gedrag is geheel afhankelijk van de omgeving waarin het dier zich bevindt. Dit soort gedrag komt alleen voor in gevangenschap, een abnormale omgeving voor een wild dier. Mijn conclusie is uiteindelijk dat het een betere optie is om specifiek gedrag ‘maladaptief’ te noemen. Dit omdat het gedrag een natuurlijke aanpassing is op een onnatuurlijke omgeving. Het tweede deel van mijn scriptie ging dieper in op de neurologische mechanismen van stereotiep gedrag.

Mijn scriptie en stage heb ik gedaan bij Stichting AAP, een fantastische organisatie die ook zeker veel aan onderzoek doet. Het is alleen wel wat lastiger om hier een goede stage te doen, vooral omdat je voor de bachelorstage maar zo weinig tijd hebt. Op deze manier kan je alleen bij primaten en kleine zoogdieren terecht, omdat je voor mensapen al een inwerktijd van minstens drie weken nodig hebt. Voor mijn stage heb ik gekeken naar het gedrag van verschillende soorten primaten. Mijn vraag was of de bodembedekking (wel of geen houtsnippers) invloed had op specifieke gedragingen, zoals lopen en sociaal gedrag. Omdat mijn stageperiode maar vijf weken was, kon ik eigenlijk maar weinig data verzamelen en waren de resultaten dus ook niet significant.

Ben je zelf net klaar met je scriptie en wil je hier graag iets over vertellen? Stuur een mail naar bio-scope@uu.nl of neem con-tact op met iemand van de redactie!

| 11

Flora en Fauna

| 12

Afgelopen augustus heb ik het oude vertrouwde Utrecht achtergelaten voor iets nieuws: een semester wonen, studeren en genieten in Ierland. Het was mij een waar genoegen om mij te kunnen onderdompelen in de Ierse cultuur, het land te verkennen, interessante biologievakken te volgen en daarnaast nieuwe vrienden te maken van over de hele wereld.

Mijn thuishaven in Ierland was Cork, de op een na grootste stad van Ierland met het formaat van ons Zwolle! Met veel geluk had ik een kamer in een groot huis bemachtigd met vijf Ierse meiden en een fiets bemachtigd bij de lokale fietsenwinkel. Zo fietste ik iedere dag vanaf mijn huis via de Harry Potter-achtige Main Campus, door het park en over een brug die de River Lee oversteekt naar mijn mini-campus voor mijn departement: de BEES. Dit vond ik natuurlijk erg leuk, omdat ik van bijen houd, maar deze afkorting staat stiekem voor het departement Biological, Environmental and Earth Sciences van University College Cork. Ik werd altijd heel blij van deze weg en deze brug, midden op de rivier, is een van mijn lievelingsplekken in Cork. Hier heb ik een keer een rivierotter gespot en meerdere keren een ijsvogel!

University College Cork (UCC) biedt veel vakken aan voor biologen: de keuze is reuze. Ze hebben relatief veel vakken op het gebied van ecologie en mariene biologie, waar ik erg blij mee was. Zo heb ik bijvoorbeeld de cursus Marine mammals kunnen doen en Nature Conservation and Management, waarbij ik een week lang op excursie ging in de Burren, een gebied in Ierland, om vervolgens zelf een conservation management plan op te stellen. Mocht

| S T U D E R E N I N H E T B U I T E N LA N D |

The Irish way of life door Louise Franssen

ecologie niet jouw ding zijn, geen paniek: ook in celbiologie, planten en genetica zijn veel vakken in de aanbieding.

Cork heet in het Iers Corcaigh, wat letterlijk moeras betekent. Dit is te merken, want doordat de binnenstad in een moeras is gebouwd, in een dal tussen twee rivieren, heeft het nog wel eens de neiging te overstromen. Tijdens mijn laatste maand in Ierland hadden ze geloof ik een nieuw regenrecord en kreeg ik iedere dag een mail van ene meneer Paul Prendelgast dat de universiteit maatregelingen nam voor flood defence. Desalniettemin moet ik bekennen dat het mij allemaal wel meeviel en het voor mij gevoel niet meer regende dan in Nederland.

Een impressie van Cork

Excursie in de Burren

| 13Een foto genomen in de Biesbosch op weg naar plekken waar verschillende plots stonden.

Cork is klein en compact, maar wel ongelofelijk gezellig. Ik liet een Ierse vrouw die ik goed ken eens een foto van Utrecht zien en ze zei dat ze Utrecht zo mooi vindt. Ik zei dat Cork ook mooi is. Haar antwoord: ‘Cork isn’t beautiful, it has charm.’ En ze heeft gelijk. Ierland is niet in alle opzichten zo’n rijk land als Nederland en hier en daar staat er een huis leeg en blakert de verf van de muren. Toch heeft Ierland iets wat Nederland niet heeft, maar slechts in een slap aftreksel daarvan: the Irish pubs. Met een groepje vrienden ging ik iedere maandag naar The Abbey Tavern, een kleine lokale pub met elke maandag live muziek. Dit is typisch voor Ierland en in zo’n gelegenheid hangt er altijd een geweldige sfeer. Onder de Ieren heerst er dan ook een sterke pubcultuur en worden er veel pints Guinnes, Beamish en Murphy’s achterovergeslagen. Verder zul je over de partyoutfits van de Ierse dames nog wel verstelt staan.

De Ieren hebben een geweldig accent, maar zijn vooral heel erg vrolijk en aardig! Over het algemeen zijn de Ieren meer relaxed en gemoedelijker dan Nederlanders. En dat is niet gek, want ze wonen op een prachtig eiland, twee keer zo groot als Nederland, met slechts 4,5 miljoen inwoners. Deze vriendelijkheid heb ik meerdere keren getest door naar verschillende plaatsen in Ierland te liften met vrienden. We hoefden nooit langer dan tien minuten te wachten op een lift, op één keer na. We stonden er al een half uur en toen werden wij opgepikt door een Iers stel die ons vertelden dat we bij de verkeerde afslag stonden, om ons vervolgens naar de goede afslag te brengen!

Rondreizen in Ierland is geweldig, er is zo veel natuurschoon te ontdekken. Het handigst is om een auto te huren, wat

absoluut niet duur is, alleen moet je hier meestal al 25 voor zijn. Gelukkig was mijn vriend Joeri oud genoeg en hebben wij een mooie road trip kunnen maken langs de westkust, wat wordt geadverteerd als The Wild Atlantic Way. Ik heb veel in Ierland gezien, maar het westen van Ierland vind ik het mooist, wat een ruig landschap heeft en waar veel kleine dorpjes te vinden zijn met elk een pub, maar geen supermarkt of pinautomaat.

Het semester is voorbij gevlogen en ik heb veel geweldige dingen gedaan en gezien, bergen beklommen, gesurft in de Atlantische Oceaan, groots Halloween gevierd en vele verschillende Ierse biertjes mogen proberen. Ik heb genoten om een paar maanden in dit prachtland te mogen meedraaien en kan het iedereen aanraden!

Een kroegje in Cork.

Schapen mogen natuurlijk niet ontbreken in het Ierse beeld.

Het archief van ons departementsblad kan veel meer vertellen dan je denkt! Naast de geschiedenis van het blad zelf, is ook een hoop geschiedenis over de studie en de UBV gearchiveerd. Alles wat in die tijd interessant was om over te schrijven, werd vereeuwigd in het blad dat door de Utrechtse biologen werd gelezen. Zo ook in de Voelhoorn, één van de voorgangers van de bioSCOPE.

Misschien kennen mensen de Voelhoorn nog als A3-formaat, maar we gaan een klein stukje verder terug naar het jaar 1989, een jaar waarin de Voelhoorn nog in A4-formaat was. Een tijd waarin redactie en colofon nog met een k werden geschreven, biologie nog een faculteit was in plaats van een departement en waar zoeners niet aan de almanak, maar aan het UBV-roddel-bureau doorgegeven werden. In februari 1989 bestond de UBV 65 jaar en dat werd groots gevierd.

GeschiedenisOm de verjaardag van de UBV onder de aandacht te brengen, konden Utrechtse biologen in het februarinummer alvast een artikel van drie pagina’s lezen over de geschiedenis van de UBV. Van het prille begin in 1924 tot het tiende lustrum in 1974. Archieven zijn hiervoor doorgespit en zelfs aangevuld met nieuw materiaal. Het rampjaar 1971 mocht in het artikel niet ontbreken. Het was het jaar waar de financiële situatie een dieptepunt bereikt had en maar vier bestuursleden de vereniging in stand hield. Gelukkig wist de UBV zich te herstellen en konden ze in 1989 het dertiende lustrum vieren!

| 16

Het lustrum van 1989door Judith Korhorn

| B I O LO G I E B LA D A R C H I E F |

| 14

Het lustrumIn het maartnummer was een verslag te lezen van het gehouden lustrum. Ook hier werden drie volle pagina’s aan gewijd. De opening vond plaats in het academiegebouw, waarbij de voorzitter van de lustrumcommissie was uitgedost als UBV-kikker. De hoogtepunten van de feestelijke week is volgens het verslag toch wel de toneelvoorstelling en het UBV-gala. Blijkbaar was het best wel een ding wie met wie op het gala zou verschijnen. Aan de hand van de roddels werd uitgezocht of de gewenste galapartner nog beschikbaar was. Ik vraag me af of die heisa rond het gala tegenwoordig wat ontnuchterd is, of dat ik mij al die tijd buiten deze roddelkring heb bevonden.

In ieder geval was de 65e verjaardag van de UBV een groot succes. Misschien was deze feestelijke week wel inspiratie geweest om dit elk jaar te doen! Zodat wij dit jaar ook hebben kunnen genieten van een zeer gezellige verjaardag. UBV, gefeliciteerd!

Het voorblad van de Voelhoorn, maart 1989. De voorzitter van de lustrumcommissie houdt een praatje, uitgedost als UBV-kikker.

Het artikel over de geschiedenis van de UBV in de Voelhoorn, februari 1989. Waarschijnlijk waren deze drie pagina’s nog steeds te weinig om alle hoogte- en dieptepunten van onze vereniging te beschrijven.

Ben je geïnteresseerd geraakt in het lezen van bovenstaande edities van de Voelhoorn? Er liggen nog meerdere exemplaren in het archief! Als je er een wil lenen, schiet mij dan aan of stuur een mail naar bio-scope@uu.nl.

| O P J E G E Z O N D H E I D |

Bzzzzzz prik!door Iris van Meijl

Waar zou je liever willen wonen? In een oorlogsgebied of in een gebied vol muggen? Wellicht een rare vraag, maar wanneer je het aantal mensen vergelijkt wat jaarlijks sterft aan beide situaties, kijk je vast op. Jaarlijks overlijden er namelijk ongeveer 425.000 mensen aan de gevolgen van geweld. Het aantal mensen dat jaarlijks overlijdt aan de gevolgen van een muggenbeet zijn er 725.000. Dat betekent dat één op de zeventien mensen ter wereld uiteindelijk komen te overlijden aan een muggenbeet! Met deze gigantische aantallen is het altijd handig om te weten waarom die mug net jou steekt en hoe muggenbeten te voorkomen zijn.

Om te beginnen met een biologisch verantwoord feitje, zijn alleen de vrouwelijke muggen verantwoordelijk voor muggenbulten. Mannetjes nemen in plaats van bloed genoegen met sappen van planten en zullen je dus niet prikken. Een vrouwtjesmug zoekt haar slachtoffers op basis van geur. Dit kan ze tot een afstand van maximaal 70 meter, afhankelijk van onder andere richting en sterkte van de wind. Waarom een mug juist jou verkiest boven iemand anders is het gevolg van een combinatie van factoren. Ieder mens produceert namelijk een ander scala aan geuren doordat we genetisch van elkaar verschillen en een verschillend voedingspatroon hebben. Een aantal van deze geuren zijn voor de mug aantrekkelijk, andere afstotend. De verhouding hiertussen bepaalt de aantrekkelijkheid van de persoon voor de mug, waarin er natuurlijk verschillen zijn tussen soorten muggen.

Bart Knols, medisch entomoloog en specialist op het gebied van muggen, onderzocht de voorkeursplekken voor steken bij verschillende muggensoorten. Wanneer je je afvraagt hoe deze onderzoeken gedaan worden, is het aan te raden even op YouTube te kijken. Leuk detail is dat Bart in de meeste onderzoeken zelf de proefpersoon was, gezien zich geen vrijwilligers aandienden. In zijn onderzoek kwam hij erachter dat de Afrikaanse malariamug voorkeur heeft voor de geur van voeten en enkels en daarom meestal op deze plaatsen steekt. De bacterie die (mede)verantwoordelijk is voor een specifieke voetgeur is nauw verwant aan bacteriën die gebruikt worden in de productie van Limburgse kaas. Limburgse kaas blijkt daarom een uitstekende aantrekker voor de Afrikaanse malariamug over afstand. Een synthetische geurenmengsel van deze kaas wordt sinds de ontdekking van deze relatie in verschillende Afrikaanse landen gebruikt als muggenval.

Naast muggenvallen zijn er meer preventiemiddellen voor muggen bekend. Een groot deel hiervan werkt helaas niet zo goed als ze beweren. Er zijn veel fabeltjes over muggen, muggenbulten en het voorkomen hiervan. Een veel gehoorde is: ‘Doe het licht uit, de muggen komen binnen.’ Licht trekt wel kleine vliegjes aan, maar muggen niet, gezien ze afkomen op geur. Daarom zijn ook de apps die beweren met ultrasoon geluid muggen te verjagen, onzin. De apps zouden het geluid van een mannetjesmug nabootsen, wat door vrouwtjes gekoppeld wordt aan seks en wanneer ze op zoek zijn naar bloed is hier geen behoefte aan. Gedacht wordt dat ze daarom niet in de richting van

| 15

het geluid bewegen. Dit is echter nooit bewezen. Verder is nooit aangetoond dat je zoeter bloed hebt als je meer gebeten wordt of dat muggen bepaalde bloedgroepen prefereren. De bekende citronellakaarsen worden vaak ingezet om muggen op afstand te houden. In werkelijkheid heb je echter een oase van deze kaarsjes om je heen nodig wanneer je wilt dat ze bescherming bieden. In Nederland geldt dan ook een verbod op de verkoop van deze kaarsen. Wel mogen ze nog verkocht worden als decoratie.

De hoop op een muggenbultenvrij leven hoef je gelukkig niet op te geven. Het insmeren van je lichaam met bepaalde producten werkt goed om muggen op afstand te houden. Het beste kun je gebruik maken van eucalyptusolie, omdat dit een product is op natuurlijke basis. Daarnaast heb je ook Deet, een zeer effectief mengsel voor bescherming tegen muggenbeten. Belangrijk is wel dat je je hiermee geregeld insmeert; 20 procent van het spul wordt namelijk door je huid geabsorbeerd en komt terecht in je bloedbaan. Gebruik van Deet wordt daarom afgeraden bij jonge kinderen en zwangere vrouwen. Daarnaast kan het plastic verbindingen oplossen. Belangrijker dan insmeren is misschien wel het muggenprobleem voor zijn. Zorgen dat muggeneitjes niet gelegd worden in jouw achtertuin verkleint de kans op beten. Schud daarom stilstaand water in bijvoorbeeld emmers, gezien dit voor muggen dé perfecte plek is voor het leggen van eitjes. Ook is het handig om horren voor ramen te plaatsen.

Ondanks deze handelingen zijn er veel mensen die overlijden aan de gevolgen van een muggenbeet. De reden hiervan is dat wanneer een mug je prikt, er een beetje van zijn spuug achterblijft in je lichaam, waardoor de mug een belangrijke speler is in de overdracht van ziektes. Dit is echter om te draaien tot een toepassing in de medische wereld. Zo zijn er ideeën (en zelfs patenten) om muggen te gebruiken als injectienaalden. Muggen zouden door steken antigenen in kunnen brengen bij mensen waardoor een antilichaamrespons opgeroepen wordt, vergelijkbaar met vaccinaties. Aan de uitvoering zitten echter nog wat staartjes. Een mug zou een persoon meerdere keren kunnen steken en andere personen niet. Hierdoor is de hoeveelheid antigenen in een persoon variabel en onbekend. Zekerheid dat je op deze wijze iedereen goed vaccineert, is er voor dit idee dus nog niet. Een wat enge gedachte hierbij is dat dit idee ook op een negatieve manier ingezet kan worden. Muggen kunnen doelbewust gebruikt worden om ziektes te verspreiden en zo in zekere zin gebruikt worden als wapen. Als je je hierbij ook nog bedenkt dat het mogelijk is om muggen te trainen om te steken bij bepaalde geuren (dus op plekken op het lichaam of zelfs personen), wordt het maken van slachtoffers wel heel specifiek. Als dit soort situaties werkelijkheid zouden worden, wordt insmeren nog vele malen belangrijker.

Referenties

Colleges dr. Ir. Bart Knols (medisch entomoloog) bij de Universiteit van Nederland. Waarom word jij helemaal lek geprikt door muggen en je partner niet? & Kan de opmars van exotische muggen een nationale ramp worde?http://www.universiteitvannederland.nl/college/kan-de-opmars-van-exotische-muggen-een-nationale-ramp-worden/http://www.universiteitvannederland.nl/college/waarom-word-jij-helemaal-lek-geprikt-door-muggen-en-je-partner-niet-2/

| 16

Inmiddels durf ik mijzelf wel een beetje een oude rot van de bioSCOPE te noemen, aangezien ik al voor de derde keer mee mocht op ons jaarlijkse etentje. Gezellig met de hele redactie op pad, want ja, na een jaar flink schrijven was dat ook wel weer nodig. Dit keer gingen we tapas eten bij Tapasbar El Mundo, gelegen aan de prachtige Voorstraat te Utrecht. Was je van plan hier binnenkort wat te gaan eten, lees dan vooral verder om erachter te komen hoe wij alles ervaren hebben.

Bij binnenkomst was het al gezellig druk. We zagen allemaal tafeltjes waaraan mensen uit kleine schaaltjes de lekkerste dingen geserveerd kregen. Wil je bij El Mundo een plekje bemachtigen, dan kan je het beste van tevoren even reserveren. Zeker als je met net zo’n grote groep komt als wij waren.

De sfeer van het restaurant is knus en doet zeker enigszins Spaans aan, wat natuurlijk wel toepasselijk is voor een tapas restaurant. We konden meteen aan tafel en deze was leuk gedekt met veel kaarsjes, mooie glazen en andere tierelantijntjes. Omdat we een groepsarrangement hadden geboekt, kregen we een lekker glaasje Cava (soort Spaanse champagne) geserveerd en ook al snel kwam een mandje brood met lekkere smeersels: aioli mayonaise, iets van olijven tapenade en een soort tomatenboter.

Na een cavaatje, een broodje en ook al een klein sangriaatje (heerlijke zoete Spaanse rode wijn met vruchtjes erin)

kwamen onze eerste hapjes eraan. Je kan als je gaat een soort menu nemen zoals wij, maar je kan ook los van alles van de kaart bestellen wat je lekker lijkt. Dat is het leuke aan tapas: je kan van alles proeven. Wij kregen de eerste ronde koude tapas, dus een salade, gevulde pepertjes, speciale ham, een kipsalade en een krabsalade. Dit was allemaal heel lekker. De vegetariër kan helaas bij zo’n groepsarrangement niet echt op een vetpot rekenen bij deze ronde. Er was beduidend minder zonder vlees en ondanks dat we het hadden aangegeven, kreeg ik niet echt de indruk dat ze er iets extra’s zonder vlees bij hadden gedaan.

Daarna volgden de warme tapas. Hierbij was er genoeg te eten voor iedereen. Inktvisringen, gebraden vlees, gevulde champignons, aardappeltjes, spinazie en nog veel meer. Iedereen at zijn buikje meer dan rond. En wilden we nog een toetje? Uiteraard, kom maar door! Er verscheen een enorm bord met soezen, chocoladesaus en ijs op tafel. Erg lekker natuurlijk, maar geheel Spaans was het niet. Voor mijn gevoel hadden we net zo goed even een doosje slagroomsoesjes bij de AH kunnen halen. Maar het was een prachtige avond en iedereen genoot met volle teugen.

Al met al kan je heerlijk eten bij El Mundo. Als vegetariër raad ik je aan om losse hapjes van de kaart te bestellen, omdat je dan net iets meer kan genieten van al het eten dat voor je op tafel verschijnt. En je toetje, daarvoor zou ik lekker naar de dichtstbijzijnde ijssalon lopen. Verbrand je ook meteen weer wat calorietjes.

Tapasbar El Mundodoor Anoek van den Bosch

| U I T I N U T R E C H T |

| 17

| E E R S T E J A A R S C O L U M N |

De uniformiteit van het universumEen paar weken geleden heb ik de bioSCOPE-redactie voor het eerst mogen ontmoeten. Met de hele groep hebben we gegeten in een restaurant in het Utrechtse centrum en het was me toch gezellig. Er werd vooral veel gekletst en gelachen en zo heb ik ook met onze eigen hoofdredacteur Judith een goed gesprek gehad over systeembiologie. Ze had het erover dat ze systeembiologie eigenlijk helemaal niks vond, omdat ze zich niet wilde bezighouden met hoe de natuur uitgedrukt kon worden in getallen. En dat zette me wel even aan het denken.

Aan het begin was ik namelijk ook heel sceptisch over het feit dat men natuurlijke fenomenen wilde vastleggen in wiskundige modellen. De mens heeft namelijk van tijd tot tijd nogal de neiging om te beweren de natuur te begrijpen en soms zelf te kunnen beïnvloeden. In werkelijkheid weten we waarschijnlijk nog niet eens 5 procent.

Maar daar kwam verandering in toen ik twee jaar geleden tijdens de zomervakantie in Zweden een boek zag liggen in een stoffige boekenkast van het huisje waar we toen in verbleven. Het was The Da Vinci Code van Dan Brown, dat al snel een van mijn favoriete boeken zou worden. Naar mijn mening een van de beste boeken aller tijden. Het heeft zo’n sterke invloed gehad op mijn visie van de wereld. Dit boek liet mij ook inzien wat voor een rol wiskunde heeft

in de natuur, vooral in vorm van de Fibonacci-reeks. Deze eenvoudige reeks (0, 1, 2, 3, 5 enzovoort) is overal om ons heen terug te vinden. Meestal is het aantal kroonbladeren van een bloem een van de Fibonacci nummers, bijvoorbeeld bij de madelief. Bloemharten of de schubben op een dennenappel of een ananas zijn gevormd uit spiralen. Het aantal spiralen is vaak ook een Fibonacci nummer.

Over spiralen gesproken, ook de Fibonacci spiraal zou niet ongenoemd moeten blijven. Vooral de spiraal van Fibonacci, een logaritmische spiraal met een groeifactor gelijk aan de ratio van de Fibonacci reeks, ook wel de gouden ratio of phi genoemd, is namelijk heel frequent aanwezig. De schelp van een Nautilus (een weekdier genus) of een slakkenhuis draait volgens deze spiraal. Ons eigen sterrenstelsel en zelfs je oor roteren volgens deze structuur. Ook tornado’s en golven draaien in een Fibonacci spiraal. Waar zijn we al geweest? Biologie, astrologie, meteorologie, mariene wetenschappen. En er zijn nog zoveel andere voorbeelden.

Keer op keer wordt maar weer eens bewezen dat de eindeloze diversiteit om ons heen gebaseerd is op een bepaalde uniformiteit. Een bepaald patroon dat telkens lijkt terug te komen in de chaos van ons universum. Zowel te zien bij de evolutietheorie als bij de atoomtheorie. Dat is toch prachtig? Zo zie je maar weer in wat voor een fascinerende wereld we eigenlijk leven.

Iris StalTapasbar El Mundodoor Anoek van den Bosch

| P U Z Z E L PA G I N A |

Makkelijk Moeilijk

Participating InstitutesThe MSc and PhD programmes of organized within

→ Find more information on www.msc-epidemiology.nl

Make a difference in Health CareGraduate & Postgraduate

| BESTUURSCOLUMN |

| 18

Al een tijdje keek ik ernaar uit om ook eens de bestuurscolumn te schrijven. Nu ik dan eindelijk mag, weet ik eigenlijk niet zo goed waar ik het over wil hebben.

Gelukkig kan ik terugvallen op de UBV-activiteiten, want daar is altijd wel wat leuks over te vertellen. Zo lanceren we komende maand een nieuw concept, namelijk de Wetenschapsweek. De UBV is ooit begonnen als steunfonds om botanici uit Europa lezingen te laten geven in Utrecht en sindsdien staat wetenschap hoog in het vaandel. Wij willen dit jaar de wetenschap dichter bij de leden brengen en dat willen we doen door middel van een wetenschappelijk getinte week.

In de wetenschapsweek zal er dagelijks tijdens de lunch een korte presentatie, “Pecha Kucha”, op de UBV-kamer zijn van een onderzoeker uit een van de vakgroepen van het departement Biologie. Daarnaast zullen er elke dag microscopen met interessante preparaten op de UBV-kamer liggen, waar je moeilijke vragen over moet beantwoorden om aan het einde van de week een mooie prijs te kunnen winnen. Ook zal er een workshop ‘Wetenschap in debat’ zijn, waarin je kan leren hoe je zo goed mogelijk mensen kan overtuigen betreffende een wetenschappelijk onderwerp. Ook is er die week een fantastisch symposium, georganiseerd door de symposiumcommissie, in het thema ‘Drank en Drugs’. Voor maar €3,- kan je onder andere te weten komen hoe je echt een kater voorkomt.

Een mooie week in maart dus. Maar dat is niet het enige wat er deze maand gaat gebeuren, want ook het UBV-gala komt er al aan. Hopelijk hebben jullie al roze of blauwe brieven gestuurd. Op het moment dat ik dit schrijf, wacht ik zelf nog steeds op een reactie op mijn roze brief. Ik heb desbetreffende persoon er al een aantal keer aan herinnerd, maar jammer genoeg blijft zijn reactie uit.

Naast de wetenschapsweek en het gala zijn er nog meer activiteiten om naar uit te kijken. Kijk maar even op de achterkant van deze editie, zodat je alle data alvast in je agenda kan schrijven!

Veel liefs en kusjes,

Marloes Leeflang, vicevoorzitter UBV

Microscopen en roze brieven

| MEDEDELINGEN |

Voor al je vragen over huisvesting:Daphne Jurriens voorzitter@ubv.info

Voor al je vragen over UBV-activiteiten en de nieuwsbrief:Sven van der Valk secretaris@ubv.info

Voor al je vragen over financiën:Marius Wits penningmeester@ubv.info

Voor al je vragen over onderwijs:Marloes Leeflang vicevoorzitter@ubv.info

Voor al je vragen over sponsoring:Sven van Baren vicesecretaris@ubv.info

Voor al je vragen over de boekverkoop, wijzigen van contactgegevens of stukjes voor de bioSCOPE:Wobke van der Velde vicepenningmeester@ubv.info

E-mailadressenVoor algemene vragen kun je terecht op:bestuur@ubv.info

Mededelingen

De week van 14 tot en met 18 maart zal volledig in het teken staan van de wetenschap! Kom langs de UBV-kamer voor lezingen en om je wetenschappelijke skills te verbeteren.

Op dinsdag 22 maart zal de halfjaarlijkse-ALv plaatsvinden. Hier worden de nieuwe ontwikkelingen binnen de UBV beschreven en zal er een financieel overzicht gegeven worden. Kom langs om te kijken hoe het met de UBV gaat of om vragen te stellen.

Participating InstitutesThe MSc and PhD programmes of organized within

→ Find more information on www.msc-epidemiology.nl

Make a difference in Health CareGraduate & Postgraduate

| 19

| A D V E R T E N T I E |

| U B V AC T I V I T E I T |

|20

| U B V A C T I V I T E I T |

Zaterdag 23 januari, een droge zonnige dag met een gemiddelde temperatuur van 10 graden Celsius. Ter vergelijking: de gemiddelde temperatuur in januari ligt rond de 3 graden Celsius. Het was de dag om ons cultureel-historische essenhakhoutwal in de Driehoek bij te werken. De essen groeiende op deze wal werden vroeger gekapt tot de knieën. Hierdoor groeien er zijtakken uit van mooi stevig hout waar planken van gemaakt werden. Deze gewoonte houden wij in stand, maar wij gebruiken de zijtakken niet meer om planken van te maken. Wij zagen de omgehakte bomen tot brandhout. Een van onze leden van verdienste helpt altijd hard mee aan deze ‘hakdag’. Hij droogt dit brandhout en hij gebruikt het om zijn huis, twee jaar na het kappen, op te warmen.

Op de dag zelf heerste onder een aantal mensen de sfeer om grappen te maken met betrekking tot hout, zoals ‘Takkenwerk!’, ‘Het hout niet op’, ‘Kappen nou!’, ‘Je slaat de plank volledig mis’, ‘Hak maar beter mijn best gedaan op school’, ‘Je moet het bijltje niet laten vallen’, en ‘Tijd om het stokje door te geven’. Het water was bevroren, dus ook de quotes van het gebroken ijs galmden over de Driehoek.

Zwetend, hijgend en genietend hebben twaalf vrijwilligers van de Werkgroep Driehoek zich ingezet om bomen om te hakken en te zagen. Nu krijgt de vijver meer zonlicht, is de essenhakhoutwal bijgewerkt en is er met behulp van het

Op een mooie winterdagdoor Marius Wits

resthout het gat. Het was een goede dag. Een lekkere dag om een tijd te klussen in de buitenlucht. Genietend van de wind, de vogels, de bomen, het ijs en het heerlijke geluid van de brommende kettingzaag.

Wil je nou ook een lekker voldaan gevoel krijgen, samenwerken met een ontzettend leuke enthousiaste groep studenten en ook nog eens iets goeds doen voor de natuur op de Uithof? Contact dan het UBV-bestuur, dat altijd te vinden is op de UBV-kamer in het Koningsbergergebouw kamer 2.02.

Zaterdag 30 januari was het dan eindelijk weer zover: de jaarlijkse Ötzi wintersportreis stond weer voor de deur en 45 enthousiaste ski- en snowboardgekke biologen waren klaar om te vertrekken.

Om half zes was het tijd om aan de lange busreis te beginnen, op weg naar Flaine, om daar geheel in thema de vloek van de zwarte piste te verslaan. Na een lange nacht kwam de bus dan eindelijk aan in Flaine en iedereen stond te popelen om de eerste pistes af te gaan en de eerste verse poeder te pakken. Zoals gebruikelijk is de eerste dag ook gelijk de zwaarste dag, want zelfs de ervaren skiërs en snowboarders moeten weer eventjes inkomen en sneeuwhappen komt geregeld voor deze dag. Voor de beginners was het ook het eerste moment waarop zij met het klasje voorzichtig de eerste bochtjes probeerden. Om vijf uur kreeg iedereen de sleutels van het appartement en kon er gevochten worden om het bed of de slaapbank, om daarna met het gehele huisje lekker te gaan eten. ‘s Avonds werden de eerste biertjes opengemaakt en voor het eerst geproost op onze geliefde sneeuwmummie met de meest schelle stem.

De volgende ochtend werd er vroeg opgestaan, met de spierpijn nog duidelijk voelbaar in de benen, om zo snel mogelijk de pistes weer op te gaan. Na weer een lange dag op de piste werd er op de berg zelf geaprès-skied. Woensdag was het themafeest en iedereen toverde zichzelf om in een moordlustige piraat om met de hele groep de kroegen te gaan overvallen om de zwarte piste te verslaan. Bij deze strijd bezweek er hier en daar wel een piraat onder de drank, maar het einddoel is bereikt. De kroegen in Flaine

Ötzi wintersport 2016door Luc Haverhals

| 21

blijken UBV-proof en de zwarte piste is verslagen. De volgende ochtend stond iedereen weer lekker brak op de piste en na een lange, zware dag was dan weer de àpres-ski.

De gehele week hebben de biologen het gebied Le Grand Massif onveilig gemaakt en er is geen enkele piste overgeslagen. Kort gezegd: het was een super week en zelfs de beginners konden op het eind van de week voorzichtig van de rode pistes af.

Groetjes,

Ötzi wintersportcommissieOdz. “Voor eeuwig in de sneeuw!”

| U B V A C T I V I T E I T |

| E V E N V O O R S T E L L E N |

| 22

| RECEPT VAN DE MAAND |

Lieve biologen,

Wij zijn de kikkerviscie van dit jaar! Jippie! We zijn allemaal eerstejaars (no shit) en hoewel we enthousiast zijn, moeten we nog veel leren. Zo heeft het ons minstens een uur vergaderen gekost voordat we eindelijk een keuze hadden gemaakt over de vorm van de commissiekleding (een vest). Daarna moesten we nog eens twee uur vergaderen over de bedrukking. Dit alles onder leiding van voorzitter Lana. Andere leden zijn contactpersoon Floor, secretaris Jelyn, functieloze Floor, Lennert die altijd te laat komt, penningmeester Maarten, functieloze Vera, Camée die de geweldige posters maakt en Ella die onze Facebook-pagina beheert. Vergaderingen zijn altijd een grote gekkigheid.

Bananenpannenkoekjesdoor Rosan Rongen

Eerstejaarscommissiedoor Maarten van Elst en Jelyn Gekema

Superfood is steeds meer van deze tijd. Maar is het wel zo nieuw? Thuis bij mijn ouders hadden we vaak een AGV’tje op tafel staan, met spruitjes, rodebietjessalade of pompoensoep. Allemaal van de biologische boer, omdat mijn vader dat toevallig was. Ik had de keuze uit vlees of vega, omdat mijn zus lid was van ‘Kids for Animals’ en sindsdien geen vlees meer at. Toen super saai, nu super hip.

Gelukkig zijn er wel wat dingen aan toegevoegd. Waar ik eerder alleen maar havermout met melk en honing at, heb je nu de keuze uit onder andere amandel-, rijste-. soja-, kokos-, hennep- (oh jazeker!) en geitenmelk. Zo heb je niet alleen een super keuze in allerlei soorten melk, dit geldt voor bijna alles.

Vroeger was dus niet altijd alles beter! Want naast een saai papje of een boterham als ontbijt kun je nu heel verantwoord pannenkoekjes eten! Gezond, lekker, makkelijk en snel (voor diegene die net als ik zo lang mogelijk blijven liggen).

Naast de commissiekleding-vergaderingen zijn we hier en daar wel eens productief. Dan doen we hard ons best om leuke dingen voor de eerstejaars te organiseren! Zo hebben we een supergezellige eerstejaars pre-party opgezet in café Otje voor een UBV-feest. Een paar weken terug hebben we ook nog een geslaagde spelletjesmiddag georganiseerd, met als resultaat dat meer eerstejaars (soort van) kunnen ‘jassen’. Toch best goed voor zo’n onervaren hoopje ‘sjaars.

Voor de rest van het jaar hebben we genoeg fenomenale plannen! Bijvoorbeeld het ambitieuze plan om een biercantus/kroegentocht te organiseren. Ook gaan we een ‘Wie is de mol?’-spel organiseren, mede mogelijk gemaakt door onze fantastische voorgangers. Natuurlijk hebben we ook wat verassingen in petto. Houd vooral de prikborden bij de UBV in de gaten. Daar zullen onze posters jullie informeren over de volgende activiteit. Wij hebben er in ieder geval zin in, hopelijk jullie ook!

Tot bij ons volgende collegepraatje!

Liefs,

EJC ‘15-’16

Sherlock and Watsonspeldoor Wobke van der Velde

| 23

| FOTOVERSLAG |

De graaf Grijs van Kikkerdam was dood aangetroffen en het was de taak van de UBV’ers om uit te vinden wie de dader was. Als echte privé detectives gingen de biologen fanatiek op zoek naar aanwijzingen om de waarheid aan het licht te brengen.

| F O T O VA N D E M A A N D |

Elke maand een leuke, mooie, grappige of ontroerende biologische foto. Foto’s kunnen door iedereen (verbonden aan het departement Biologie) worden ingezonden. De fotocommissie van de UBV bepaalt de winnaar. De winnaar krijgt zijn foto in het formaat 20 x 30 cadeau, gesponsord door Foto de Zavel. Digitale foto’s opsturen naar ubvfotocie@gmail.com

AgendA

door Maarten PostGeschoten tijdens mijn vakantie naar de USA in 2014. De foto is genomen in de Botanical Garden in The Bronx. In de vijver achter het Enid A. Haupt Conservatory.

10-03Halfjaarlijkse commissiemarkt Mocht je halverwege het jaar hebben bedacht dat je toch wel in (nog een) commissie wil? Dan is dit de plek waar je moet zijn! De commissies met vrije plekken zullen hier met inschrijflijsten staan en zo kan je toch nog een plekje in een commissie bemachtigen.

11-03UBV-gala Op deze avond zullen de biologen hun galajurken en rokkostuums uit de kast halen om zich vervolgens in Latijns-Amerikaanse sferen te wanen. Met livemuziek, onbeperkt drinken, een DJ en natuurlijk het thema Livin’ La Vida Loca belooft dit een onvergetelijke nacht te worden!

14-03 tot en met 18-03Wetenschapsweek Deze week zal volledig in het teken staan van wetenschap: één van de drie pijlers van de UBV. Met microscopen op de UBV-kamer, lezingen tijdens de lunch en natuurlijk het symposium zullen de biologen, als wetenschappers in spé, zich zeker niet vervelen!

15-03 Symposium Het symposium van dit jaar zal in het teken staan van Drank en Drugs. Louk Vanderschuren en Sarai Boelema zullen spreken over het effect van drugs op de hersenen en over de negatieve effecten van alcohol op de prestaties van studenten. Deze lijken er, volgens het onderzoek van Sarai Boelema, vaak niet te te zijn! Het symposium zal plaatsvinden in de mooie locatie Club Number Four.

22-03Halfjaarlijkse-ALv Elk jaar houdt de UBV drie Algemene Ledenvergaderingen. Tijdens de halfjaarlijkse-ALv zal het bestuur inzicht geven in de financiën en het reilen en zeilen van de vereniging.

22-03Beerpong-PUT Iedereen houdt wel van een spelletje en waarom zou je dat niet combineren met bier? Tijdens deze PUT zullen er genoeg red cups aanwezig zijn en zal de spanning hoog oplopen. Ook is het een goede manier om alvast te oefenen voor de barspelen die er aan komen.

24-03UBV-Proton feest Zoals elk jaar slaan Proton en UBV de handen in één om een geweldig feest neer te zetten. In een stampvolle Poema zullen de chemici en en biologen tot in de late uurtjes feesten.

29-03 Paaseieren zoeken De spelcommissie heeft de paashaas gevraagd om ook langs de Driehoek te komen. Kom de heerlijke chocolade-eitjes zoeken en misschien win je wel een prijs!

31-03 Barspelen Koppels strijden tegen elkaar om de winnaar van de bar te worden. Alle spellen die bij een typische baravond horen zullen aanwezig zijn. Beerpong, darten, flip-a-cup, sjoelen, noem maar op! Een avond die je zeker niet wil missen.