Pag 3Pag 13

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010

TROUWAMSTERDAM

.NL

TROUWENS

nieuws

colofon “TROUWENS is een krantje dat gemaakt wordt door Trouw, voor de bezoeker van Trouw.”Hoofdredactie: Antje Klaster | eindredactie: Mirla & Marten - wijkunnenschrijvengoed.nl | Bijdragen: Antje Klaster, Aron Friedman, Olaf Boswijk, Job Jobse, Mirla & Marten fotografen: Gioia de Bruijn, Razorsharp/Barlife, Sev van Dorst, Dennis Swaitkowski (spread), Sophie van der Perre design: 178 aardige ontwerpers.nl | drukker: Nuancewil je ook iets zeggen of laten zien, dat mag, graag zelfs. mail je ideeën, foto’s, mening, tips&trucs, liefdesverklaringen en dergelijke naar: antje@trouwamsterdam.nl en HeB je een toffe winkel of ander Bedrijf waar deze krant zeker gratis te verkrijgen moet zijn, Bel dan met 020- 4637788waar wij zitten: Wibautstraat 127, 1091 GL, Amsterdam

TROTS OP NEDERLAND: LOCALS ONLY!In onze soms ietwat blinde ambitie om de vaste Trouwe Honden alleen het beste van het beste voor te schotelen van wat er wereldwijd qua elektronische muziek is te krijgen, vergeten wij wel-eens de eigen lokale DJ-helden te eren. (Niet dat we niet trots op ze zijn, want regelmatig draaien ze die buitenlan-ders er vierkant uit.) Daarom staat het clubprogramma in augustus geheel in het teken van onze vaste crew en is deze maand omgedoopt tot LOCALS ONLY-maand. De hele maand betaal je maar 10 euro entree, kun je een maandstrip-penkaart kopen 25 euro (geldig op alle avonden!) en krijg je de volgende keur aan kwaliteit: Patrice Bäumel, Nuno dos Santos, Melon, Juha, Cinnaman, Boris Werner, William Kouam Djoko, Antal, San Proper, BIN, Fraulein Z, Sandrien en vele anderen.

GEITEN - BOER DERIJ INGERUILD Comebacks zijn er in alle soorten en maten, en dat geldt voor houselegendes ook. In Nederland zijn er maar weinig DJ’s die begeleid door een luid snik-kend publiek het toneel verlieten. De comeback van Dimitri ging echter als een lopend vuurtje. Hij besloot na drie jaar grassprieten kauwen op een geiten-boerderij zijn rentree te maken en mag bij zijn vuurdoop in Trouw een nacht lang laten horen welke inspiratie hij daar heeft opgedaan. Op vrijdag 16 juli kunnen een heleboel oude en nieuwe housers weer legaal in het fluorpak de straat op en de club in. Maar verwacht geen set vol classics. Dimitri heeft een platenkoffer vol nieuwe muziek.

MET WATER-LANDERS HET PARK INEen watergevecht houden is in Ne-derland een feestje dat zo gepiept is. Schakel Buienradar in en voor je kunt knipperen is het raak. In de zomer-maanden wil het toch nog weleens een paar dagen achter elkaar droog zijn en met een graad of 25 is de gemiddelde Ne-derlander dan al gauw toe aan een plens water over zijn of haar lichaam. Gooi je graag met water en krijg je dit ook met alle liefde over je heen? Kom dan op 14 augustus om 14.00 naar het Westerpark in Amsterdam, want dan vindt de World Wide Water Fight plaats. (Bij regen gaat het feestje gewoon door.)

Onderin www.facebook.com weglaten »

NOG MEER FOTO-EXPO’SMet je foto’s in Vice is geen verkeerde zaak. Maar met je foto’s op een expositie van Vice wordt het nog een stukje leu-ker. Eind juli/begin augustus exposeert Vice in haar eigen kantoor op ’s Graven-hekje 1A in Amsterdam de foto’s van een aantal Nederlandse fotografen. Er wordt verder nog geheimzinnig gedaan door onze vrienden bij Vice, maar dat Dennis Duijnhouwer en Melanie Bojano erbij hangen mochten we al loslaten. Hou ‘m in de gaten.

www.viceland.com »

TWEE DAGEN IN DE UTRECHTSE POLDEROp een imposante groene heuvel met uitkijk over de Nedereindse Plas viert Source dit jaar de vierde editie van dit zomerfestival. En hoppa, dit jaar kun je twee dagen heuvels afhuppelen alsof je een rol in Het Kleine Huis op de Prairie hebt. De organisatoren van Source vinden namelijk dat er te veel mooie alternatieve electronica is om in één dag te proppen. Dus zaterdag 10 en zondag 11 juli kun je hard gaan op artiesten als Moderat, Koze, Dollkraut, Joris Voorn, Theo Parrish en nog een hele rits anderen.

www.sourcefestival.nl »

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 3

Juha van ‘t Zelfde, een van de oprichters van De Verdieping, vertelt: “We zijn begonnen in de markante kelderruimte van het Trouw-gebouw, waar vroeger de papierrollen hingen voor de krantendrukkerij op de begane grond. We noemen het vaak een open source projectruimte. Hiermee bedoelen we dat het programma niet in isolement tot stand komt, maar in samen-werking met andere partijen in de stad. Dit zijn vaak culturele instellingen, zoals het Filmmuseum of het Stedelijk Museum, maar ook onderwijsinstellingen en andere partijen. Inmid-dels duikt De Verdieping ook bovengronds op, in de clubzaal en vanaf deze zomer ook met een buitenprogrammering op het plein aan de Wibautstraat.” Het eerste jaar van De Verdieping kende veel hoogtepunten. Tentoonstellingen en performances van studenten, YouTu-be-presentaties van kunstenaars tijdens de maandelijkse Beamclub; hypermoderne ontwikkelingen op het gebied van digitale stedelijkheid bij Visible Cities; deelname aan de Mu-seumnacht samen met het Stedelijk Museum en de Appel; een onderzoek naar leegstand in de stad bij Leve de Leegstand!; films over de invloed van steden op muziekcultuur tijdens See-ing Sounds; films en verhalen over de ‘underdogs’ en ‘outcasts’ die leven aan de schaduwkant van steden in Shadow Cities; concerten van Machinefabriek, Pierre Bastien, Baths, Daede-lus en Wouter van Veldhoven; de succesvolle tentoonstelling Multiplex: Transnatural (georganiseerd door Beyond Expres-sion); en zoveel andere bijzondere avonden en bijeenkomsten. Met de Great Dictators als misschien wel de vreemdste reeks, waarbij er documentaires over en van despoten en tirannen werden vertoond.

Een jaar later lijkt De Verdieping voorzichtig haar rol te hebben gevonden in de Amsterdamse culturele wereld. “We willen een aanjager zijn voor nieuwe vormen van cultureel ondernemen, waarbij we altijd de samenwerking opzoeken met anderen, een nieuw publiek weten te bereiken en een programma op een nieuwe manier weten te presenteren,” zegt Juha, “en we zijn dan ook erg blij met de toekenning van de eerste trajectbijdrage van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst per 1 januari 2010, waarmee we in staat gesteld zijn vier jonge programmamakers en culturele omnivoren aan ons te binden voor verdere verdieping van de programmering en verbreding van onze bekendheid.”

deze maand is er elke woensdag en Bijna elke donderdag, en vaak ook op andere dagen, een Bijzonder programma over de stad, stedelijke cultuur en de rol die sociale netwerken en nieuwe media Hierin spe-len. met films, deBat en vooral verdieping.

de verdieping opende in maart 2009 Haar deuren met als doel een open en BenaderBaar cultureel programma te ontwikkelen dat verdieping zou geven aan de activiteiten van trouwamsterdam. maar ook om een aanjager te zijn voor de ontwikkeling van Het culturele leven in en om de wiBautstraat.

DE VERDIEPING VAN TROUW, WAT IS DAT DAN?

artikelOlaf Boswijk

artikelJob Jobse

de uit canada afkomstige matHew jonson en colin de la plante (Beter Bekend als tHe mole) Brengen al tien jaar succesvol muziek uit. los van elkaar, maar ook samen als coBBlestone jazz. inmiddels wonen ze in een Buitenwijk van Berlijn waar ze elke dag samen golfen en BoodscHappen doen Bij de aldi. Beide Heren waren onlangs nog in amsterdam voor een optreden in trouw. olaf Boswijk sprak matHew jonson over zijn zwevende Bestaan en joB joBse vroeg colin naar zijn maffe BijBaantjes.

MATHEW JONSON

eigenlijk wilde ik dit gesprek in Het Hotel Houden, want ik kan me Herinneren dat Het de vorige keer een ietwat vreemde uitwerking op je Had. Ik word gefreakt van het Lloyd Hotel. Ik zie spoken daar, letterlijk. It trips me out. De eerste keer dat ik er kwam, was ik net geland vanuit Ibiza en had ik nog niet geslapen. Ik dacht dat ik gek werd en mijn agent ook. Ik weet niet wat de historie van het gebouw is, maar het voelt alsof daar heel veel gebeurd is.

Het lloyd was ooit een emigratieHuis voor arme europeanen, vaak Boeren, die met de scHepen van de lloyd-lijn emigreerden naar noord, -of zuid-amerika. in de 2e wereldoorlog werd Het geBouw geBruikt door de nazi’s en veel later was Het ook nog een gevangenis voor jeugddelinquenten. Aha. Er is zoveel energie in dat gebouw, dat mijn hersens er-van gaan koken. Ik heb hele rare dromen als ik daar slaap en ik hoor rare geluiden die me van slag brengen. En dan heb ik het niet over het geluid van iemand die door de gang loopt ofzo.

HeB je dat ook op andere plekken? Ik woonde vroeger in een oud theater in Toronto. Dat theater was van een filmregisseur, zo eentje die van die hele slechte categorie B Kung Fu films maakte. Hij bood mij en een paar vrienden daar woon- en studioruimte aan. Het pand viel eigenlijk van ellende uit elkaar, maar dat wisten wij toen niet. Wij waren dolenthousiast geworden van zijn prachtige toe-komstplannen van een multimediacomplex, waar wij konden wonen en muziek maken tegelijk. Er waren echt mooie profes-sionele opnameruimtes, er woonden advocaten, designers, filmbedrijven, echt van alles. Maar het probleem was dat er spoken waren. Het is de enige keer in mijn leven geweest dat ik echt iets heb zien zweven in de lucht, gewoon echt compleet paranormale shit. En nee, we zaten niet aan de drugs.

THE MOLE De eerste keer dat ik Colin ontmoette was twee zomers geleden op het Duitse Melt! festival, waar Olaf Boswijk ons aan elkaar voor stelde. Ik kende Colins muziek, maar had nog nooit een foto van hem gezien en was er domweg vanuit gegaan dat hij zwart was. Dus in plaats van “hoi” te zeggen en zijn uitgestoken hand te schudden, staarde ik hem enkele se-conden verbaasd aan en mompelde ik de memorabele woorden “I thought you were black.” De tweede keer dat ik hem sprak was ook merkwaardig. Ik kwam hem op zondagmiddag tegen in Berlijn, in een propvolle Panoramabar. Terwijl de zaal van geluk explodeerde op een set van Dixon stonden wij, naar aan-leiding van onze eerste ontmoeting, aan de zijkant een lang gesprek te voeren over Wilders, Fortuyn, Sinterklaas en andere enge Nederlandse racisten.

En onlangs was het weer raak. Colin verbleef omdat hij in Trouw moest draaien een weekend lang in Amsterdam en op zondagochtend raakten we verwikkeld in een gesprek over zijn lange historie van rare baantjes. “Noem een gek baantje en ik heb het gehad”, vertelt hij als we samen in het restaurant zitten. “Rondlopen als sandwich board, goud zoeken, vissen tellen op zee...” Bij dat laatste kijk ik hem lachend aan. “Ja echt, ik was een professionele visteller. Ik moest inschatten hoeveel vis er was gevangen. Op deze stapel ligt honderd pond van deze vis, en honderd pond van die, zoiets. Maar eigenlijk verzon ik het gewoon de hele tijd.”

“Ook dat goud zoeken was leuk,” vertelt hij enthousiast. “We verbleven toen een hele zomer in campers aan de rand van een groot woud. Elke ochtend vlogen we met een helikopter dertig minuten het bos in waar we vervolgens op een berg werden afgezet. Ze leerden ons hoe we steen konden herkennen waar eventueel goud in zat. Dus liepen we uren door het bos en namen we overal proefmonsters die later in het laboratorium op goud werden getest. Het was te gek, vooral de helikopter-tochtjes.” Uit het gesprek komt al snel naar voren dat Colin van jongs af aan voor zijn eigen geld heeft moeten werken. “Maar ik was niet zielig hoor! Met het eerste geld dat ik ver-diende kocht ik een Nintendo met Zelda en Mario. Ik was een behoorlijk cool jongetje daarna.”

Colin verhuisde in 2008 vanuit Montréal naar Berlijn, omdat hij steeds meer DJ-aanvragen kreeg maar “niemand transat-lantische vluchten voor The Mole wil betalen”, en kan nog steeds niet geloven dat hij nu al zijn geld verdient met muziek maken. “Het voelt alsof ik op een ruimteschip zit, een groot Duits ruimteschip.” In mijn ogen is The Mole al jaren een ge-vestigd artiest, dus ik kijk er enigszins van op als hij me vertelt dat hij eigenlijk pas twee jaar geleden is gestopt met bijklus-sen. “Ik breng al veel langer platen uit, maar ik had er altijd baantjes naast. Op het moment dat ik naar Berlijn vertrok heb ik mijn toenmalige werk als conciërge op een universiteit opgezegd en ben ik volledig van muziek gaan leven.” Maar dat omslagpunt lijkt Colin nog altijd niet te beseffen. “Soms voelt het alsof ik eigenlijk op een olieplatform hoor te werken.”

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 5

Die gedachten worden deels gestimuleerd vanuit het thuis-front. “Als ik aan familie en vrienden uitleg wat ik hier aan het doen ben krijg ik bijna altijd als reactie ‘Leuk, maar hoe lang kan dat nou duren’.” En zo denkt hij er zelf soms ook over. “Het voelt surrealistisch. Ik wacht nog steeds op het moment dat ik terug moet naar Canada en weer mijn geld moet verdie-nen met het schilderen van iemands huis.” Als ik opper dat in Europa veel artiesten hun brood verdienen met gewoon artiest zijn kijkt hij me knikkend maar verward aan. “Ja ik weet het. Er zit hier zoveel geld in techno, het is belachelijk. Laatst zat ik in het vliegtuig naast Dylan, je weet wel, 2000 and One, en ik uitte mijn onzekerheid over de duur van mijn succes. ‘Hoe bedoel je, “hoe lang kan dit duren?”’, zei hij. ‘Ik doe dit al twintig jaar!’. Maar als ik dat aan mijn moeder probeer uit te leggen komt het niet zo simpel over. Er zijn gewoon weinig mensen in Canada die hun geld hiermee verdienen. Het is net zoiets als rond kunnen komen als fulltime jongleur, het is niet voor veel mensen weggelegd.”

Heeft deze gevoeligHeid voor geesten ook iets te maken met je creativiteit?Zeker weten. Want als ik muziek aan het maken ben voor de lol of puur functioneel voor de dansvloer, dan zijn die geesten er niet. Maar op het moment dat ik dieper ga en op een meer meditatieve manier muziek maak, zonder dat ik erbij nadenk of het probeer te sturen, dan ben ik als een soort medium voor deze geesten.

ké. Hé, je vertelde me ooit dat je een Huis ging kopen in goa, india. waarom daar? Omdat je daar geen controle hebt over je leven. Je moet je echt laten gaan, want er is geen andere manier mogelijk om te over-leven. Het is een grote georganiseerde chaos die alleen kan werken als iedereen daar aan meedoet. En het is natuurlijk heel ontspannend.

is dat niet gek? aan de ene kant zeg je dat Het ontspannend is, aan de andere kant HeB je geen controle? Het idee dat je grip hebt op je leven, ervaar ik niet als iets ontspannends. Je denkt wel dat je het allemaal weet en contro-leert, maar je bent niet in contact met jezelf. Op het moment dat ik me dan laat gaan in India, ben ik meer aan het flowen, ik beweeg mee met de aanwezige energie. Het gaat om aan-wezig zijn in het nu en niet gestoord worden door alledaagse beslommeringen. Maar zodra ik thuis kom, voel ik mijn Facebook-verslaving weer opkomen. De hele media cultuur slurpt al mijn energie. Ik ben er onderdeel van, maar ik vind het ook verschrikkelijk.

droom je van een leven zonder tourscHema’s? zonder de druk om functionele dansmuziek te moeten maken? dat je iedere dag opstaat en meditatieve muziek op de taBla speelt en curry eet? Deels wel. Een van de redenen dat ik dat huis in Goa heb gekocht is mijn zoektocht naar balans in mijn leven. Ik heb grote problemen om met mijn beiden benen op de grond te blijven staan door alle afleidingen die de muziekindustrie en het vele toeren biedt. En ik heb al moeite om geaard te blijven.

wat is dat, geaard zijn, voor jou? Het gaat om aanwezig zijn. Om alleen in het nu te leven. Als ik dat niet doe, word ik afgeleid door allerlei externe omstandig-heden. Onzin eigenlijk. Ik ben een ontzettende dromer, ik heb focus nodig in mijn leven. Als ik niet met mijn hoofd bij het koken van mijn avondmaaltijd ben, dan smaakt het uiteinde-lijk lang niet zo goed als het zou kunnen.

Binnenkort Brengt matHew jonson op wagon repair zijn langver-wacHte deBuutalBum ‘angels of time’ uit. ter ere Hiervan speelt Hij op vrijdag 30 juli een liveset in trouw. laBelgenoot ryan crosson en onze eigen quince vullen Het programma aan.

op repeat

mattHijs tHeBen terville (source, amsterdam)

1. BeatlesBeatles, Beatles, Beatles. Elke dag weer moet m’n iPod het afzien tegen een hele hoop Beatles-geweld en brul ik ongeneerd hard mee met de zwoele teksten van ‘Michelle’, ‘Blackbird’ en ‘Strawberry Fields Forever’. De Beatles hebben zich in zo’n korte tijd zo vaak weten te vernieuwen. Geen band is belangrijker geweest voor de popularisering van de rock ’n roll en popmuziek.

2. cassiusAlbum: 1999. Jeugdsentiment. Als recalci-trante puber zo hard op losgegaan. En nog steeds verrassen ze me met hun nieuwe werk. Grote overeenkomst met mijn num-mer 1 is dat deze Franse heren zich niet beperken tot één kader (in dit geval dance).

3. jurrasic 5Tracks als ‘In the Flesh’, ‘Lesson 6: The Lecture’ en ‘Concrete Schoolyard’ heb ik grijs gedraaid op mijn walkman. En nu pen ik nog steeds, net als vroeger in het klaslokaal, lyrics in notitieblokken en schriften.

joB joBse (drukpers, trouw, amsterdam)

1. tHe smitHsVoor mij is dit de ultieme band. In hun korte bestaan hebben ze een grote hoeveelheid perfecte popliedjes afgeleverd. De kracht zit hem in de combinatie van de prachtige gitaarriffs van Marr en de melancholische zang van Morrissey. Muziek die met je gevoelens speelt, waar je tegelijkertijd opgewekt en neerslachtig van wordt.

2. david BowieNaast de Ziggy Stardust-jaren vind ik ook vooral de albums die Bowie in Berlijn maak-te fantastisch. Hij werkte toen veel samen Brian Eno en was ontzettend geïnspireerd door Duitse bands als Neu! en Kraftwerk. Op de a-kant van de LP’s staan mooie liedjes en op de b-kant donkere instrumentale stukken.

3. artHur russellDe man met de meest ontroerende stem in de popgeschiede-nis. Als klassiek opgeleid cellist raakte Arthur verstrikt in het New Yorkse nachtleven en schreef hij geïnspireerd door disco-theken als de Paradise Garage de meest inventieve disconum-mers ooit. Ook zijn latere werk, van vlak voor zijn dood in ‘92, is adembenemend mooi.

Op Repeat: xxxxxxxl editie

melon (ratio?, trouw, amsterdam)

1. fela anikulapo kuti“Mijn all time favourite hero! Van kinds af aan mee opgevoed, niet alleen met zijn muziek maar ook met zijn verhaal. Thuis stonden we met de hele familie altijd op zijn muziek te dansen en als kleine jongen van 4, in de stromende regen, heb ik de benen uit mijn lijf gedanst toen hij in 1981 optrad in het Amsterdamse bos.”

2. joHn coltraneNog een artiest die er met de paplepel is ingegoten. Thuis werd er veel (vooral free-)jazz geluisterd en ik heb menig grootheid van kinds af aan live gezien, maar meneer Coltrane steekt daar toch wel bovenuit. Tegenwoordig wekt het echter zoveel emoties bij mij op dat ik moeite heb om ernaar te luis-teren. Als ik bijvoorbeeld de eerste noten van ‘A Love Supreme’ hoor heb ik het gevoel dat mijn hart er met een blote vuist uitgelepeld wordt, en schieten de tranen in mijn ogen.

3. Billy paul / isaac HayesNaast wereldmuziek en jazz heeft soul ook een grote in-vloed op mij gehad. Vooral mijn moeder was en is nog steeds een groot fan van Aretha Franklin, die natuurlijk ook een ongeëvenaarde wereldartiest is. Thuis luister ik veel naar de ellenlang uitgerekte psychedelische live versies van Billy Paul en Isaac Hayes. Vaak van bekende nummers, maar totaal on-herkenbaar en zo muzikaal en met zoveel soul dat ik wilde dat er een tijdmachine was en daar bij had kunnen zijn.

Xena evers (Barmederwerker trouw, student Beta-gamma en wijsBegeerte, amsterdam)

1. radioHead Dit zou ik mijn all time favoriete band noemen omdat ze al bijna twintig jaar goede muziek maken en alsmaar blijven vernieu-wen. Ik vind het geweldig hoe deze band rock en elektronica weet te combineren. En het is de stem van leadsinger Thom Yorke die de muziek van goed naar geweldig tilt.

2. een gedeelde tweede plaats voor cariBou en sigur rós. Ik heb Caribou voor het eerst gezien op Melt! 2009 en stond een uur gefascineerd te kijken naar de energie die ervan af-spatte. Sigur Rós heb ik, toen ik de band nog niet kende, voor het eerst gezien op Lowlands 2008 en ik werd toen overwel-digd door het aparte maar hartverscheurende stemgeluid van Jónsi. Toevallig heb ik laatst de prachtige documentaire Heima gezien die een kijkje geeft in het liefdevolle, IJslandse leven van deze bandleden.

3. tHe XX Dit is mijn favoriete bandje van het moment. Vorige zomer is hun debuutalbum uitgekomen en ik heb ze sindsdien twee keer op zien treden en het album grijs gedraaid. Het is vrij simpele elektronische popmuziek, maar heel fijn om naar te luisteren.

een top drie samenstellen van je favoriete artiesten aller tijden is geen kattepis, tenzij je al jaren alleen naar drie dezelfde artiesten luistert, uiteraard. we vroegen een aantal mensen die in ieder geval meer dan drie artiesten in Hun muziekBiBliotHeek HeBBen om Hun drie favorieten eruit te vissen. dit is Het resultaat.

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 7PROGRAMMA CLUB - Juli 2010

vr 02 jul

VIRAL RADIO The most cutting edge event in Amsterdam, hands down. DJ’s Slugabed (Planet Mu, London), DIZZ1 (Lucky Me, London), Cinnaman (Viral Radio, Amsterdam), Juha (Viral Radio, Amsterdam)

entrée»» »¤12trouwe Honden»» »¤10voorverkoop»» »¤10www.viralradio.net»»»

za 03 jul

360 Electronic with no limitLive: Elektro Guzzi (Macro, Vienna)DJ’s Patrice Bäumel (Get Physical, Trouw, Amsterdam) & Nuno dos Santos (Compost Black, Trouw, Utrecht) aka 360 Soundsystem // Visuals by Arnout Hulskamp (Trouw, Amsterdam)

entrée»» »¤15»trouwe Honden»» »¤12voorverkoop»» »¤13»www.360-music.org»»

vr 09 jul

REKIDSResidency of one of the most prominent house-and techno labels in the world Live: Mr G (Rekids, London)DJ Radio Slave aka The Machine (Rekids, Berlin) – all night long

entrée»» »¤15»trouwe Honden»» »¤12voorverkoop»» »¤13www.rekids.com»»

za 10 jul

DISCO3000 – DE VERDIEPINGDeep disco vibes, Detroit house galore and future sounds from the year 3000DJ’s Theo Parrish (Sound Signature, Detroit), Antal (Disco3000, Amsterdam), San Proper (Perlon, Disco3000, Amsterdam)

entrée»» »¤15trouwe Honden»» »¤12voorverkoop»» »¤13www.rushhour.nl»»

wo 14 jul suBBacultcHa presents

GLO-FI SUMMER POP NIGHT VOL.2Hot new pop sounds reminiscent of tropical beaches, surf shorts and old radiosLive: Toro Y Moi (Carpark, Columbia USA) Palmbomen (Non Records, Amsterdam) – EP release showDJ Sandeman, Bear (Non-Records, Amsterdam)

entrée»» »¤10»trouwe Honden»» »¤8voorverkoop»» »¤8gratis voor suBBacultcHa leden»»deuren open»» »20.30www.subbacultcha.nl»»

vr 16 jul

DIMITRI IS BACK! And that is all you need to know DJ Dimitri (RoXY, Hi-Tech Soul Movement, Amsterdam) – all night long

entrée»» »¤15trouwe Honden »» ¤12voorverkoop»» »¤13

zat 17 jul

RATIO?Timeless muscular house in all its gloryzDJ’s Steve Rachmad (Music Man, Amsterdam), Melon (Ratio?, Trouw, Amsterdam)

entrée»» »¤15trouwe Honden »» ¤12voorverkoop»» »¤13

vr 23 jul

DRUKPERSPitch black edition: no lights, just musicDJ Dixon (Innervisions, Berlin) - all night long

entrée»» »¤15trouwe Honden »» ¤12voorverkoop»» »¤13www.drukpersintrouw.nl»»

za 24 jul

COLORSFresh and brand new night that fuses dubstep, house and technoDJ’s Joy Orbison (Hotflush, London), Jackmaster (Numbers, Glasgow), Presk (Off Centre, Utrecht), Cinnaman (Colors, Viral, Amsterdam)

entrée»» »¤15»trouwe Honden »» ¤12»voorverkoop»» »¤13

vr 30 jul

WAGON REPAIR – MATHEW JONSON ‘AGENTS OF TIME’ ALBUM RELEASEOne of techno’s most adventurous labels presents the debutalbum of its labelboss Live: Mathew Jonson (Wagon Repair, Berlin), DJ’s Ryan Crosson aka Visionquest (Wagon Repair, Supplement Facts, Detroit/Berlin), Quince (Green, Trouw, Utrecht)

entrée»» »¤15»trouwe Honden»» »¤12voorverkoop»» »¤13www.wagonrepair.ca»»

za 31 jul

LOCALS ONLYKick-off to the locals only month in augustDJ’s Reiss (Vrijbuiters, Amsterdam), Makcim (Remote Area, Amsterdam)

entrée»» »¤10trouwe Honden»» »¤8»»» voorverkoop»¤8

Kaarten voor alle avonden in TrouwAm-sterdam zijn online te bestellen via onze site: www.trouwamsterdam.nl

TrouwAmsterdamWibautstraat 1271091 GL AmsterdamT. +31 (0)20 463 77 88F. +31 (0)20 463 77 58

BAF 19 juni 2010

PROGRAMMA DE VERDIEPING - Juli 2010(de culturele benedenruimte van Trouw)

wo 7,14,21,28

JULI ZOMER AAN DE WIBAUT“Deze zomer is er iedere week iets te doen in De Verdieping. Een zomerprogramma met films, optredens, lezingen en interviews over stedelijke cultuur, nieuwe media, muziek, architectuur, mode en hedendaagse kunst. Als bonus is er het nieuwste terras van Amsterdam, ontworpen door de architec-ten Müller Van Tol, en de nieuwe kaart van restaurant Trouw. Ga voor volledige overzicht naar www.verdieping.org.

aanvang»» »19:30start»» »20:00

In de maand juli brengt de Verdieping een speciaal zomer-programma op de vaste woensdagen en donderdagen. Verwacht bij een brandende zomerzon activiteiten die op het terras van Trouw en het plein voor de ingang plaats zullen vinden. Film, muziek, kunst, cultuur en alles dat hier omheen hangt zal de boventoon voeren. Bij een typisch Hollands tempera tuurtje verhuist alles naar binnen. Maar hoe dan ook ben je verzekerd van een interessant avondvullend program-ma dat geen grenzen stelt aan stelt aan de kunst en cultuur.

NIEUW TROUW MENU

restaurantHet nachtrestaurant van Trouw is van dinsdag tot en met za-terdag geopend voor diner (18.30 – 23u) en in het weekend zelfs tot 3u geopend met een kleine kaart tijdens de clubavonden. Onze chef Henk-Jan van Valkenburg kookt eenvoudig maar gedurfd Mediterraans waarbij alle regio’s van de Mediterra-nee aan bod komen, inclusief Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Bij Trouw eet je in een levendige en dynamische omgeving, op de plek waar vroeger de kranten van de pers rolden. De koks werken vanuit een open keuken en maken volop gebruik van de speciale houtskoolgrill voor de berei-ding van dagvers gegrild vlees, vis en groenten.

MENU juli 2010

klein- Zoetzure vissoep met gamba ‘s ¤ 6,50- Caesar salade ¤ 7,00- Kleine artisjokken van de grill met pecorino en tomaten vinaigrette ¤ 7,50- Huisgemaakte filet américain met zuurdesem toast ¤ 7,50- Dun gesneden zalm “label rouge” met grapefruit, radijs en bosui ¤ 8,50

groot - Ravioli met ricotta, doperwten, tuinbonen en mint ¤ 14,50- Hollandse biefstuk van de grill “blond d’Aquitaine” met tomaat-courgette gratin ¤ 16,50- Geroosterde kip met appelmoes ¤ 17,50- Zeebaars met citroen en geroosterde bospeen ¤ 17,50- Kreeft van de grill met Hollandse kropsla en basilicum mayonnaise ¤ 18,50

Bij - Groene salade ¤ 4,00- Geroosterde aardappels ¤ 4,00- Tomaat-courgette gratin ¤ 4,00

na - Chocolade caramel taart met roodfruit ¤ 5,00- Hangop met rabarber compote ¤ 5,00- Merengue met geslagen room en passievrucht ¤ 5,00

Bio paf: paf’s leeftijd is een groot mysterie dat er verder ook niet toe doet; ze ziet eruit als een 16-jarig punk-meisje dat na Het opsteken van Haar middelvinger naar de leraar doorgaat met Het zelf tatoeren van Haar onderarm. ze Houdt van BorstHaar, katten, ruimtereizen en wHiskey, en Heeft Het woord ‘cyniscH’ uitgevonden. dit alles neemt niet weg dat ze Het Hart van een BaBygansje Heeft en Heel Hard Haar Best doet om trouw tot een trotse mama te maken.

Festivalkwartetten

Festivalkwartetten is al jaren mijn favoriete bezigheid. Iedere zomer weer sta ik alle weekenden op zoveel mogelijk festivals. Ik vind niets zaligers dan met blote voeten in het gras dansen terwijl de menigte om mij heen als een kudde dolle stieren op hol slaat wanneer het zomeranthem van dat jaar er door de honderdste DJ wordt ingemixed. Mijn ultieme zomerbeste-ding: even weg zijn uit Amsterdam en tussen de gesjeesde gek-ken staan, terwijl mijn meegesmokkelde wodka aan iedereen die lief lacht wordt uitgedeeld. In mijn blinde koopdrang naar kaartjes was ik er dan ook als de kippen bij toen de Lowlands-voorverkoop van start ging. En de Nederlandse festivalgekte begon dit jaar al hartje winter, toen de sneeuw met bakken uit de hemel viel en slapen in een tentje het laatste was waar je aan moest denken. Maar 20 februari werden hele volksstammen hysterisch. Binnen twee weekjes waren de 50.000 kaarten uitverkocht. De weken daarna kreeg ik bij iedere ontmoeting weer dezelfde vraag: “Heb jij een kaartje?” Soms wekte mijn antwoord een sombere blik op bij de persoon tegenover mij en soms kreeg ik een enthousiast “Ik ook!” te horen. Maar toen mijn Lowlands 2009-herinneringen onlangs op-doemden kreeg ik er de schrik in. Een paar uur slaap proberen te pakken naast een snurkende vriend op een lek matje in je tent, kennissen die door de politierazzia van het veld werden verdreven, de doordringende geur van oud bier en pisdam-pen, vijf uur wachten tot je onder twintig druppels water mag douchen en met je gekneusde enkel (omdat je over het hek van de Magneetbar wilde klimmen) naar je verdwenen vrienden

zoeken en alleen maar precies die Amsterdammers tegen-komen die je niet wilt zien. Welcome to the Future eindigde vorig jaar voor mij ook met een migraine nadat iemand mijn drankje had gespiked, en op ROCKIT werd mijn opblaasdol-fijn hardhandig door een bewaker afgenomen nadat deze per ongeluk op zijn hoofd belandde. Deze traumatische herinneringen deden mij direct mijn Low-landskaartje op Marktplaats verpatsen. De rest van mijn bij elkaar gekwartette festivalschema ging op de brandstapel. Maar na deze drastische beslissingen doemde het volgende horrorscenario op: ieder zomerweekend alleen in het park tussen de zwervers, families en Viva-lezeressen doorbrengen. Op de cultuuragenda’s worden alleen Sail2010, de braderie in Zwolle en de Nijmeegse Vierdaagse aangeprezen, en aangezien naar stilliggende boten kijken met PVV-stemmend Nederland niet heel hoog op mijn todo-lijst staat, was uitwijken naar het buitenland het enige andere alternatief. Festivalkwartetten werd daarom voor mij stedenkwartetten, dus al gauw rolden daar de tickets naar Berlijn, Barcelona, Londen en tot slot Ibiza binnen. Voor een wat beschaafdere besteding van mijn zomer. Waar iedereen hopelijk met hun tengels van mijn opblaasdolfijn afblijft.

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 11

columnPAF

BAAS VAN DE MAAND Daan (eigenaar en clubmanager)

”Lieve, lieve mensen!” Het MC-repertoire van Daan is niet heel uitgebreid, maar wel bekend tot ver buiten de stadsgrenzen. Naast het aan- en afkondigen en bejubelen van artiesten krijgt het publiek ook vaak nog een complimentje. Maar dat MC’en niet de hoofdfunctie van Daan is, moge duidelijk zijn. Naast eigenaar is hij de clubmanager, iets wat hij ook al in 11 was. En zo staat Daan ieder weekend van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg in Trouw. Dat hij tijdens zijn werk ook zijn authentieke dansmoves op de werkvloer kan botvieren, vindt hij de mooiste bijkomstigheid van zijn baan. Tientallen mensen hebben zijn moves al probe-ren te kopiëren, maar allemaal faalden zij grandioos. Als Daan niet in Trouw verkeert, hangt hij graag aan de touwen terwijl hij tegen een wand opklimt, gaat hij uit eten en naar de film met zijn vriendin of is hij een nieuwe carna-valskraker aan het bedenken voor zijn alter ego Donnie van de Berg. Of het nou gaat om het inrichten van de kleedkamer, het uitzoeken van bloemen en planten voor het terras of het bouwen van een trouwaltaar voor een feestje, Daan stort zich er bovenop. Op dit moment is Daan bezig met een project van heel andere orde. Hij zal later dit jaar namelijk vader worden. En dat Daan een lieve, lieve vader gaat worden, daar kun je alvast zeker van zijn.

Aron Friedmanartikel

Een slordige 120 festivals telt Alfred Bos van DJBroadcast in zijn Festival Special 2010. “Als je ervan uitgaat dat het seizoen zeventien weken duurt, is dat gemiddeld zes à zeven festivals per weekend.” Volgens Bos heeft Nederland een flinke inhaal-slag gemaakt op omringende landen als België en Duitsland. “Daar bestond al veel langer een cultuur van buitenevenemen-ten, bierfestijnen, braderieën en noem maar op. Hier is het pas gaan groeien in de vroege jaren ‘90.” Dat heeft volgens Bos niet alleen te maken gehad met de opkomst van de housecul-tuur, maar ook met de opwarming van het klimaat. “Het zou kunnen dat er in de toekomst steeds meer festivals komen. De vraag is wel: waar ligt het plafond? Festivals moeten gaan opletten dat de prijs/kwaliteit-verhouding in balans blijft. Deur- en drankprijzen lopen soms de spuigaten uit. Organisa-toren moeten uitkijken dat ze zichzelf niet uit de markt gaan prijzen. In Groot-Brittannië heeft geldwolverij er tien jaar geleden voor gezorgd dat de hele partyscene in elkaar klapte.”

Bart Skils (organisator van het VOLTT Loves Summer festival en veelgevraagd DJ in binnen- en buitenland) ziet jaarlijks een hoop outdoor evenementen van achter zijn decks. “Het is allemaal een kwestie van marktwerking,” zegt hij. “Er is vraag naar veel festivals, dus blijven er steeds meer bijkomen. Nederland heeft een brede dancescene en iedere niche heeft zijn eigen evenement.” Toch verwacht Skils dat de hoeveelheid festivals uiteindelijk af zal nemen en dat organisatoren ervoor moeten waken om in de voorhoede te blijven. “De scene is altijd onderhevig aan verjonging. Dat betekent dat organisa-toren zich moeten blijven vernieuwen. Door de grote concur-rentie moet je met een aantal goede headliners komen, maar uiteindelijk red je het daar niet mee. Je hebt ook visie nodig en een goede achterban. Wie zijn muzikale hart laat zien heeft uiteindelijk de langste adem.” Het muzikale programma van VOLTT Loves Summer probeert hij dan ook ieder jaar weer te verversen. “Maar je kunt je ook op andere manieren onder-scheiden van de rest. Dit jaar besteden we bijvoorbeeld ook meer aandacht aan randprogrammering.” Wat Skils betreft is het niveau in Nederland productioneel gezien aanzienlijk ho-ger dan in het buitenland. “In het buitenland is het soms echt om te huilen als je onze festivals gewend bent. Daar kunnen ze nog veel van ons leren.”

NEDERLAND FESTIVALLAND

Doornroosje-programmeur en DJ Darko Esser onderschrijft die laatste stelling. “Er is enorm veel knowhow in dit land. Productioneel gezien vervullen we een voortrekkersrol op de rest van de wereld. Als je bijvoorbeeld Creamfields in Engeland vergelijkt met een willekeurig festival in Nederland, is het niveau hier nog steeds hoger.” Dat heeft volgens Esser vooral te maken met een veeleisend publiek, dat al sinds de jaren ‘90 gewend is aan grote evenementen van een hoog kaliber. “We hebben al twintig jaar lang de grootste feestdichtheid ter wereld. En met feesten als Rave The City en Mysteryland zijn we al vanaf het prille begin een land van massale evenementen geweest. Misschien zijn we het met ons superdichtbevolkte landje juist gewend om op elkaar te worden gepropt. We vinden het gewoon gezellig om op een kluitje te staan. Ja, dat is het volgens mij. Als ze in Bangladesh meer geld zouden heb-ben, zou het daar ook werken.” Een tip wellicht voor organisa-ties die graag over de grenzen kijken?

De astronomische groei van het aantal Nederlandse festivals heeft een flinke impact op het uitgaansleven. Volgens Esser is de laatste jaren een duidelijke scheidslijn ontstaan tussen het clubseizoen en het festivalseizoen. “Het wordt steeds moeilijker om door te programmeren als iedereen leeft van festival tot festival.” Ook denkt hij dat de trend van razend-snelle voorverkoop zal doorzetten in de toekomst. “Dit jaar waren Lowlands en Defqon in no time uitverkocht, net als Awakenings. Het zijn voor veel mensen vaste peilers in hun zomerplanning geworden. De line-up hoeft niet eens bekend te zijn. Het zou me niks verbazen als je hier over een paar jaar Glastonbury-praktijken krijgt, waarbij festivals standaard binnen twee uur uitverkopen.”

Als we de deskundigen mogen geloven, is het dus een combi-natie van expertise, dichtbevolktheid en een brede interesse die Nederland tot festivalland nummer 1 maakt. Kwantitatief gezien dan, want kwalitatief laten de Nederlandse festivals nog veel te wensen over. “Onze producties zijn misschien een voorbeeld voor de rest van de wereld,” zegt Alfred Bos nog. “Maar er zijn ook een hoop evenementen die zich nauwelijks van de rest weten te onderscheiden—ik noem ze de ‘me too’-festivals. Als straks het plafond is bereikt, zijn dat natuurlijk de eerste die verdwijnen.”

“Het nederlandse festivalseizoen is de running gag van de rest van de wereld,” liet derrick may zicH laatst ontvallen in een interview met trouwens. en geef Hem en de rest van de wereld eens ongelijk. nederland is zo klein als een speldenknop en Heeft legendariscH slecHte zomers, maar tocH HeBBen we de grootste dancefestivaldicHtHeid ter wereld. waar Haalt ons kikkerland in godsnaam Het entHousiasme vandaan?

“We vinden het gewoon gezellig om op een kluitje te staan.”

Mirla Klijn & Job Jobse

collage

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 13

Sunday»Morning - The Velvet Underground

Job Jobse en Luc Mastenbroek

artikel

Vorig jaar september dook de term ineens op bij toonaange-vende websites als Pitchfork en Last.fm, en het duurde niet lang tot er overal chillwavebandjes als paddenstoelen uit de grond popten. Als je op de muziek en videoclips afgaat verwacht je dat de artiesten hippe vogels uit Los Angeles zijn. Maar niets is minder waar. De veelal nerderige jongens komen uit staten als Texas of Georgia en opereren vaak vanuit de zol-derkamer van het ouderlijk huis. De do it yourself-mentaliteit is een belangrijk aspect en tekenend voor deze tijd. Er zijn geen grote labels bij betrokken en de muziek kan in elkaar worden gezet zonder dure studio. Met alleen het gebruik van een laptop, een sampler en hier en daar een synthesizer of drumcomputer ben je klaar. En dat is nou juist het leuke: iedereen kan, en mag, meedoen.

“Er zijn op dit moment drie namen die er echt toe doen: Washed Out, Neon Indian en Toro y Moi,” zegt Leon van Subbacultcha! en tevens programmeur van praktisch alle livebands in Trouw. Hij heeft vanavond Washed Out weten te strikken en de andere twee staan door zijn toedoen later dit jaar ook in ons land. “Het is altijd een ding dat vanuit

“Met alleen het gebruik van een laptop, een sampler en hier en daar een synthesizer of drumcomputer

ben je klaar.”

muziek die doet denken aan parelwitte stranden, BloemetjeszwemBroeken, kapotte transitor-radio’s en vervlogen kinderjaren. Bij i got you on tape, small Black en wasHed out geen kale House-Beats, maar liedjes. glo-fi popliedjes om precies te zijn, Het nieuwste post-indie genre waar ieder-een Het (opeens) over Heeft.

“Het is een soort van electro-acidpop, het klinkt vintage maar tegelijkertijd gloednieuw,” zegt Christian uit Barcelona. Hij volgt het genre op de voet en is een van de vele enthousi-astelingen die vanavond naar de Glo-Fi Summer Pop Night in Trouw is gekomen. “Bovendien kun je er supergoed op dansen!” Er hangt al de hele avond een positieve sfeer en dat is precies de bedoeling bij chillwave, of glo-fi: de nieuwste hype op muzikaal hipstergebied. “Perfect voor op zo’n zomerse dag als dit. Het is echt feel-good muziek,” zegt een andere bezoe-ker. Het genre dat dit jaar is komen overwaaien uit Amerika doet het erg goed bij het Subbacultcha!-publiek.

the Chillwave

TROUWENS | Issue #2 | juli 2010 | Pag 15

Hij heeft gelijk. Pop is terug in de underground en je merkt het aan alles. De gitarist van Small Black heeft een Lady GaGa-shirt aan en DJ Sandeman draait tussen de optredens door potentiële radiohits. Bovendien is het bekendste nummer uit het chillwave genre, ‘Feel It All Around’ van de vanavond ook aanwezige Washed Out, een cover van een foute italodisco-plaat uit de jaren ‘80. “Veel van de typische cheesy eighties-synthesizergeluiden waren een lange tijd taboe,” zegt Ernest Greene. Hij maakt pas een jaar muziek als Washed Out en voor hem is deze ontwikkeling een logische stap. “Ik ben zelf opgegroeid met depressieve muziek en was op zoek naar iets frissers. De tijd is aangebroken dat het als underground artiest niet langer een schande is om een vrolijk popliedje te maken, en dat is een goede zaak.” Een enthousiaste jongen die al de hele avond keihard staat te springen in een bloemetjes-zwembroek denkt daar hetzelfde over. “Er mag eindelijk weer euforisch gedanst worden op blije muziek! Ik kom zelf uit Den Haag en daar hebben we alleen drum ‘n bass. Dit is echt stuk-ken leuker.”

meerdere kanten ontstaat,” vertelt hij over het ontstaan van de beweging. “Luisteraars en journalisten gaan het als scene her-kennen en bestempelen, de artiesten gaan het zich vervolgens toeëigenen en dan ontstaat er iets moois.” Hoe zoiets daad-werkelijk ontstaat kan hij niet precies uitleggen. “Ik denk dat heel veel artiesten in Amerika iets deden dat een gemene deler had. Het was spannend en nieuw. En daar is nu deze chillwaveparaplu aan opgehangen. En dat is voor die bands alleen maar goed.” Wat er nou precies zo tof aan is weet hij wel. “Veel andere populaire Amerikaanse bandjes, zoals die hele Brooklyn Art-beweging, nemen zichzelf erg serieus en zijn heel hard opzoek naar iets wat niemand anders ooit gedaan heeft. Wat deze gasten juist doen is teruggrijpen naar iets wat veel mensen, in ieder geval van mijn leeftijd, zouden beschouwen als fout. Ze combineren Patrick Swayze met Baywatch en introduceren dat vervolgens in een überhip kli-maat. Eigenlijk is het niet serieus te nemen. Als je goed keek had Small Black net wel wat weg van The Bee Gees. En toch dacht iedereen, “Ja, dit is de shit.” De manier waarop ze spelen met de identiteit van mensen die zichzelf heel hip vinden, is geniaal.”

alles, BeHalve te consumeren middelen, is Bagage tijdens uitgaan en dat Blijkt gezien de Bakken met gevonden spullen die er in trouw acHterBlijven. zie je iets dat van jou is? Neem dan contact met ons op: 020 -463 77 88