1

Tijd en ruimte Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd geweest in “het heelal”: de ‘onmetelijke’ ruimte met daarin melkwegstelsels, gasnevels, sterren, planeten, manen, asteroïden, kometen, etc.. (In het onderstaande begeleidingstraject heb ik dit ook als inspiratiebron gebruikt.) Toen ik ouder werd en erachter kwam, dat ruimte en tijd in wezen bij elkaar horen, c.q. dat de tijd in principe gezien kan worden als de “vierde dimensie” (volgens Einstein –– en die had het

vast wel bij het rechte eind… ), werd het ‘plaatje’ al iets ingewikkelder. Enige tijd geleden heb ik echter twee boeken van theoretisch natuurkudige Carlo Rovelli gelezen (“De werkelijkheid is niet wat ze lijkt” en “Het mysterie van de tijd”), die mij duidelijk maakten, dat ruimte èn tijd in wezen fluctuaties zijn van het zwaartekrachtsveld en dat er géén ‘universele’, c.q. onafhankelijke tijd bestaat in “het heelal”: tijd is een lokaal verschijnsel, dat wordt beïnvloed door massa’s en snelheden. Ik had Stephen Hawking eerder al een keer horen zeggen: “Before the Big Bang, there was no time,” maar ik had me de implicaties daarvan toen nog niet zo goed gerealiseerd –– “het heelal” ontvouwt zich uiteindelijk niet in de tijd, de tijd ontvouwt zich in gebeurtenissen, c.q. processen in “het heelal”. Het zou zelfs zo kunnen zijn, dat de tijd zich in ons bewustzijn – dat tenslotte óók een proces is – ontvouwt; sterker nog, het zou in principe zo kunnen zijn, dat “het heelal” zich in ons bewustzijn ontvouwt, inclusief het verschijnsel “tijd” als relatief begrip. De volgende “zen koan” illustreert dit: “Als een boom valt in het woud en er is niemand om hem te horen, maakt hij dan een geluid?” Voor ons dagelijks leven maakt dit uiteindelijk niet zo heel veel uit, maar het kan ons helpen om even “pas op de plaats” te maken –– en dat kan soms ècht nodig zijn in ons leven! N.B.: Je mag deze tekst gebruiken zoals je wilt, maar NIET voor commerciële doeleinden!!! AA, 13-4-2020 Een begeleidingstraject Ben je op een punt aangekomen in je leven, dat je denkt "Ik weet even niet meer hoe ik verder moet"? Misschien, dat ik dan iets voor je kan betekenen: naast het feit, dat ik al jaren werkzaam ben als trainer en coach - of in hieraan nauw verwante rollen, zoals docent en begeleider - heb ik mij verdiept in het spiritueel gedachtengoed van diverse personen en organisaties.

2

Rond de millenniumwisseling volgde ik bij twee verschillende organisaties cursussen op spiritueel gebied -- en aan beide heb ik veel gehad. Het viel mij echter op, dat het in eerste instantie volgens beide organisaties prima was om er andere dingen naast te doen, maar vanaf het moment, dat ik 'op begon te klimmen' in beide organisaties door het doen van vervolgcursussen werd ik steeds meer geacht mij uitsluitend nog met het bij de betreffende organisatie behorende gedachtengoed bezig te houden, omdat dit uiteindelijk toch wel de enige juiste weg was. Het was duidelijk, dat de organisaties niet allebei gelijk konden hebben. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen, dat ze allebei geen gelijk hadden (met betrekking tot mijn leven, tenminste!) en dat ik mijn eigen weg moest vinden, los van spirituele organisaties. Dat was het moment, dat ik ben begonnen met boeken lezen; heel veel boeken - de boekhandel heeft goed aan mij verdiend - van diverse schrijvers, zoals Neale Donald Walsch, Gary Zukav, Don Miguel Ruiz, Louise Hay, Osho, Krishnamurti, de Dalai Lama, Thich Nhat Hanh, Eckhart Tolle, Byron Katie en Jeff Foster (om maar eens een elftal te noemen... :)). Van al deze schrijvers heb ik heel veel geleerd, maar uiteindelijk heb ik wat betreft het ordenen van mijn gedachten het meeste gehad aan het werk (c.q. "The Work"... :)) van Byron Katie. Toch heb ik mij nooit geroepen gevoeld om deel uit te gaan maken van haar organisatie: ik ben de afgelopen jaren juist steeds meer gaan geloven in het vinden van mijn eigen weg -- en ook in het begeleiden van anderen in het vinden van hún eigen weg, die overigens heel anders kan zijn dan die van mij (een weg, waarop ook de oefeningen in mindfulness van Thich Nhat Hanh een belangrijke rol spelen). Met dit voor ogen heb ik het onderstaande begeleidingstraject ontwikkeld –– mijn bedoeling is, dat dit toereikend zal zijn om zelf mee aan de slag te gaan: ik geloof namelijk niet in “commerciële spiritualiteit”, waarbij de ene helft van de wereld tegen betaling de andere helft helpt om ‘bewuster’ te worden. (En hierbij heb ik het nadrukkelijk NIET over mensen, die een ‘serieuze’ coachingsopleiding gedaan hebben en daarmee in hun levensonderhoud voorzien!) ReFocus ReFocus is Engels voor 'opnieuw focussen'.

3

Het traject is gebaseerd op drie thema's: 'uitzoomen', perspectief en focus (c.q. weer ‘inzoomen’). Binnen deze drie thema's wisselen activiteiten en reflectie elkaar af. Bij 'uitzoomen' gaat het om de vraag: "Hoe ervaar je het leven?" Bij perspectief gaat het om de vraag: "Hoe kijk je tegen dingen aan?" Bij focus, tenslotte, gaat het om de vraag: "Wat is echt belangrijk voor je?" Het is de bedoeling, dat de ervaringen, die je opdoet tijdens de activiteiten binnen de verschillende thema's je helpen om meer inzicht in te krijgen in de mogelijke antwoorden op deze vragen; om verder te kijken dan je normaal gesproken gewend bent te doen. (Daarom is er ook een aantal activiteiten in het programma opgenomen, die je normaal gesproken waarschijnlijk niet gewend bent om te doen.) Mijn advies is om voor ieder thema minimaal twee dagen (c.q. een weekend) te reserveren en om minimaal een week tijd tussen de verschillende thema's te laten verlopen om de opgedane ervaringen en inzichten te laten bezinken, waardoor ze zich nog verder kunnen verdiepen. 'Uitzoomen' Reflectie: Welke betekenis hebben tijd en ruimte voor je, c.q. hoe beleef je tijd en ruimte? Activiteit: Lees op nl.wikipedia.org de informatie over kalender, seconde, meter, meter per seconde en lichtjaar. Reflectie: Voegt dit iets toe aan jouw ervaring, c.q. beleving van tijd en ruimte? (Zo ja: wat dan?) Activiteit: Maak een wandeling in de Bakkeveense Duinen (of ergens anders waar routes uitgezet zijn, die je 'gewoon' kunt volgen, zodat je onderweg niet over de te volgen route hoeft na te denken), bij voorkeur ALLEEN. (Als je dat niet durft kun je met z'n tweeën gaan, maar PRAAT DAN ONDERWEG NIET MET ELKAAR.) Sta af en toe even stil en haal drie keer bewust adem (probeer je adem niet te sturen, maar wees je ‘gewoon’ bewust van je in- en uitademing (en de eventuele pauze voordat je opnieuw adem haalt)).

4

Reflectie: Hoe heb je deze wandeling ervaren? Heb je al eens eerder alleen of zonder met elkaar te praten gewandeld? (Zo nee: wat was het verschil?) En heb je al eens eerder af en toe even stil gestaan (of gezeten) en drie keer bewust adem gehaald? (Zo nee: hoe heb je dit ervaren?) Activiteit: Bekijk episode 3 ("The Story of Everything") van de DVD "Stephen Hawking's Universe", waarvan je op Youtube een fragment kunt zien: "An Imperfect Universe". Reflectie: Wat doet dit met jouw ervaring van het leven? Perspectief Terugblik: Tot welke inzichten ben je gedurende de afgelopen week, c.q. periode gekomen wat betreft hoe je het leven ervaart? Activiteit: Maak wederom een wandeling in de Bakkeveense Duinen (of ergens anders waar routes uitgezet zijn, die je 'gewoon' kunt volgen, zodat je onderweg niet over de te volgen route hoeft na te denken), bij voorkeur ALLEEN. (Als je dat niet durft kun je met z'n tweeën gaan, maar PRAAT DAN ONDERWEG NIET MET ELKAAR.) Sta wederom af en toe even stil en haal drie keer bewust adem (probeer je adem niet te sturen, maar wees je ‘gewoon’ bewust van je in- en uitademing (en de eventuele pauze voordat je opnieuw adem haalt)). Reflectie: Hoe heb je deze wandeling ervaren? Was er een verschil met de vorige keer? (Zo ja: wat dan?) Activiteit: Bekijk op Youtube het interview van Anthony Robbins met Alice Herz-Sommer, een (destijds) bijna 108-jarige overlevende van een concentratiekamp. Reflectie: Wat vind je van de manier waarop Alice Herz-Sommer tegen het leven aankijkt? Wat kun je hier (eventueel) voor jezelf van leren?

5

Activiteit: Verdiep je in "The Work" van Byron Katie. (Je kunt natuurlijk ook één van haar boeken kopen in de boekhandel!) Reflectie: Probeer de vier vragen en de omkering toe te passen op een aantal dingen waar je moeite mee hebt in je leven. Welke inzichten levert dit je op? Focus Terugblik: Tot welke inzichten ben je gedurende de afgelopen week, c.q. periode gekomen wat betreft hoe je tegen dingen aankijkt? Activiteit: Maak nogmaals een wandeling in de Bakkeveense Duinen (of ergens anders waar routes uitgezet zijn, die je 'gewoon' kunt volgen, zodat je onderweg niet over de te volgen route hoeft na te denken), bij voorkeur ALLEEN. (Als je dat niet durft kun je met z'n tweeën gaan, maar PRAAT DAN ONDERWEG NIET MET ELKAAR.) Sta nogmaals af en toe even stil en haal drie keer bewust adem (probeer je adem niet te sturen, maar wees je ‘gewoon’ bewust van je in- en uitademing (en de eventuele pauze voordat je opnieuw adem haalt)). Reflectie: Hoe heb je deze wandeling ervaren? Was er een verschil met de vorige twee keren? (Zo ja: wat dan?) Activiteit: Lees op www.appleseeds.org het verhaal "The 'Big Rocks' of Life" van Dr Stephen R. Covey. Reflectie: Wat zijn de 'big rocks' in jouw leven? En wat is het grind, het zand en het water? Activiteit: Bekijk op www.toolshero.nl het kwadrant (c.q. de matrix) van Eisenhower en lees de bijbehorende informatie.

6

Reflectie: Hoe is de verdeling van tijd en ruimte over het kwadrant van Eisenhower in jouw leven? Wat zou je hieraan (eventueel) willen veranderen? Na een week, c.q. bepaalde periode Terugblik: Tot welke inzichten ben je gedurende de afgelopen week, c.q. periode gekomen met betrekking tot wat echt belangrijk voor je is? Activiteit: Lees de geleide meditatie verderop in dit document. (Of eigenlijk nog beter: laat deze aan je voorlezen door iemand, die je vertrouwt!) Reflectie: Wat is ECHT belangrijk voor je, c.q. wat is voor jou de ESSENTIE van het leven? (Hiervan zou je eventueel een tekening of een collage of iets dergelijks kunnen maken om jezelf eraan te blijven herinneren!) De essentie van het leven Om te komen tot wat voor jou de essentie van het leven is, gaat het niet alleen maar om de vraag wat echt belangrijk voor je is: het gaat óók om de vraag wat je echt leuk vindt om te doen èn om de vraag waar je echt goed in bent (of kunt worden). Op basis van de (combinatie van de) antwoorden op die laatste twee vragen kun je er namelijk achter komen wat je talenten zijn. Een talent is iets wat je echt leuk vindt om te doen èn waar je echt goed in bent (of kunt worden). Op het moment, dat je je talenten benut en/of ontwikkelt, ben je (meestal) intrinsiek gemotiveerd -- en mensen, die leven vanuit hun intrinsieke motivatie zijn niet alleen gelukkiger als individu, maar dragen tevens meer bij aan de samenleving als geheel (c.q. aan de organisatie waarbinnen zij werkzaam zijn). Veel mensen in onze huidige samenleving worden echter voornamelijk gemotiveerd door externe drijfveren: "Wat vinden anderen van mij", "Wat vinden anderen, dat ik moet doen", etc. -- met als uiteindelijk gevolg stress-gerelateerde verschijnselen als burn-outs, hartinfarcten en hersenbloedingen (bij volwassenen) of ongewenst gedrag onder invloed van groepsdynamiek (bij jongeren).

7

Daarnaast zijn er mensen, die door vrijwel niets meer gemotiveerd lijken te worden -- zij leven hun leven in lethargie en dragen meestal weinig meer bij aan de samenleving als geheel. Een aantal jaren geleden heb ik de volgende tekst geschreven over intrinsieke motivatie.

*** Over intrinsieke motivatie is veel geschreven. Maar wat is nu eigenlijk precies intrinsieke motivatie? In de literatuur wordt onderscheid gemaakt tussen intrinsieke, extrinsieke en a-motivatie. Bij intrinsieke motivatie wordt het gedrag bepaald door interne drijfveren, zoals interesse, plezier en zelfrealisatie; bij extrinsieke motivatie wordt het gedrag bepaald door (de visie van) anderen of - eventuele - 'beloningen' en 'straffen'; bij a-motivatie neemt de persoon geen samenhang (meer) waar tussen de eigen activiteiten en de uitkomsten daarvan en is daardoor lethargisch geworden. Uit onderzoek is gebleken, dat extrinsieke beloningen intrinsieke motivatie kunnen doen verminderen, omdat de waargenomen reden voor het gedrag verschuift -- behalve als de beloning staat voor het bereiken van een bepaald prestatieniveau; extrinsieke beloningen zijn nodig als een taak geen intrinsieke motivatie uitlokt. Eveneens is gebleken, dat de drie belangrijkste factoren voor (het ontwikkelen van) intrinsieke motivatie autonomie, bekwaamheid en verwantschap zijn; met andere woorden: de persoon moet zijn/haar talenten op zijn/haar eigen wijze in een 'veilige' omgeving kunnen benutten. In het kader van autonomie is tevens zelfeffectiviteit van belang en in het kader van bekwaamheid prestatiemotivatie. Zelfeffectiviteit is de mate waarin een persoon kan inschatten in hoeverre hij/zij de daden kan stellen, die nodig zijn om een doel te bereiken; hierbij is het gemakkelijker om met expliciete korte-termijndoelen te werken dan met algemene lange-termijndoelen. In het kader van faalangst is het bovendien beter om een beheersingsdoel na te steven dan een resultaatdoel: een beheersingsdoel laat mislukkingen toe, want soms leren we meer uit een mislukking dan uit succes. Een resultaatdoel, echter, zorgt voor vermijding van mislukkingen, waardoor uitdagingen vermeden worden en prestaties afnemen bij het zien van een hindernis; kortom: concentratie op beheersing zorgt voor een positieve houding.

***

8

Mensen met een hoge prestatiemotivatie kiezen meestal realistische doelen, die net boven hun huidige prestatiepijl liggen. Bij mensen met een lage prestatiemotivatie is in de meeste gevallen sprake van angst om te falen. Hierdoor kiezen zij doelen, die òfwel te gemakkelijk òfwel te moeilijk zijn: succes en falen zijn dan niet gerelateerd aan de eigen capaciteiten, maar aan de moeilijkheidsgraad van de taak. Faalangst kan er ook voor zorgen, dat mensen met een hoge prestatiemotivatie soms tòch geen realistische doelen bereiken. Op gebied van prestatiemotivatie kunnen bovendien culturele verschillen een rol spelen: worden prestaties beloond op basis van resultaten of op basis van inspanning?

Tenslotte is gebleken, dat zelfvertrouwen de belangrijkste determinant is van intrinsieke motivatie. Dit suggereert, dat een gebrek aan zelfvertrouwen niet zozeer de oorzaak, maar veeleer een symptoom is van een gebrek aan intrinsieke motivatie -- hetgeen wordt veroorzaakt door een gebrek aan autonomie, bekwaamheid en/of verwantschap.

*** Deze tekst is in principe nog steeds actueel, zij het dat inmiddels zingeving is 'ontdekt' als derde factor voor (het ontwikkelen van) intrinsieke motivatie -- hierover heeft Daniel Pink een heel leuk filmpje gemaakt, dat je kunt bekijken op Youtube. Hieronder wil ik 'inzoomen' op talenten en het managen hiervan: iedereen heeft namelijk talenten - ook al is het niet voor iedereen even gemakkelijk om zich hiervan bewust te worden - en kan hiermee de nodige autonomie, bekwaamheid en/of zingeving voor zichzelf creëren in het leven -- hetgeen uiteindelijk zal leiden tot meer zelfvertrouwen (en geluk). Talent Management Als je je talenten wilt benutten en/of ontwikkelen, is het handig om eerst je persoonsprofiel voor jezelf in kaart te brengen: - WIE BEN JE, c.q. wat zijn je kwaliteiten? - WAT KUN JE, c.q. wat zijn je competenties? (Onder competenties worden

kennis, ervaring en vaardigheden verstaan.) - WAT WIL JE, c.q. wat zijn je drijfveren?

9

Hulpmiddelen hiervoor zijn bijvoorbeeld het Kwaliteitenspel, het Vaardighedenspel en het Inspiratiespel van Gerrickens. Een andere mogelijkheid is de zogenaamde "360o feedback", waarbij je andere mensen vraagt wat zij zien als jouw kwaliteiten, competenties en drijfveren. In de bovengenoemde tekst over intrinsieke motivatie worden interesse, plezier en zelfrealisatie genoemd -- dus wat betreft drijfveren kun je jezelf ook de volgende vragen stellen (waarvan er drie al eerder aan de orde zijn gekomen): - Wat is echt belangrijk voor je? - Waar word je echt gelukkig van? - Wat vind je echt leuk om te doen? - Waar ben je echt goed in? (Of: waar kun je echt goed in worden?) - Wat is jouw plaats in het Grote Geheel? (Of, meer ‘down to earth’: wat wil je

bijdragen aan de samenleving?) Vanuit je persoonsprofiel kun je – als je je daar prettig bij voelt (en of dat zo is verschilt per persoon) – vervolgens een actieplan voor jezelf opstellen, dat je zo concreet mogelijk maakt om het uiteindelijk ook daadwerkelijk uit te kunnen voeren: - WAT is je doelstelling? - WAAROM is dat je doelstelling? - HOE ga je je doelstelling bereiken? (Wat heb je daarvoor nodig?) - Op welke gebieden kun je daarbij ondersteuning gebruiken? (En in welke vorm?) - Afspraken met jezelf! (Specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch &

tijdsgebonden... :)) Organisaties kunnen in principe op eenzelfde manier te werk gaan: zij kunnen de talenten van hun medewerkers in kaart brengen, waardoor zij deze (beter) kunnen benutten en/of ontwikkelen. Hierbij is het belangrijk, dat organisatiedoelstellingen vertaald worden in individuele doelstellingen voor medewerkers. Een geleide meditatie Sluit je ogen [tenzij je leest, natuurlijk… :)]… *** Word je bewust van je ademhaling…

10

Volg de weg, die de lucht volgt… …naar binnen door je neus… …en je keel… …naar je longen… Voel hoe je longen zich vullen met lucht… …en eerst je borstkas zich uitzet… …en dan je buik… …en hoe deze zich vervolgens weer ontspannen… …eerst je buik… …en dan je borstkas… …om de lucht, waaruit zuurstof is opgenomen in je longen… …weer naar buiten te laten stromen… …via je keel… …en je neus… *** Stel je voor, dat je op een mooie plek staat in de natuur… Om je heen zie je bomen / struiken / gras / zand / een waterpartij… Je hoort de bomen / de struiken / het gras zachtjes ruisen in de wind… …en af en toe hoor je een vogel fluiten / een krekel tsjirpen… Op je huid voel je de milde warmte van de avondzon… …en je ruikt de geuren, die bij de omgeving horen… Je kunt ze bijna proeven… …alsof je een hap hebt genomen van een stevige, groene appel… …die je langzaam in kleinere stukjes kauwt… …waardoor de vrijgekomen sappen… …een aangename sensatie veroorzaken op je tong…

11

*** Inmiddels begint de zon onder te gaan… Een grote, rode vuurbal, die langzaam achter de horizon verdwijnt… De eerste sterren worden zichtbaar… Kleine, flonkerende lichtjes aan de donkerder wordende hemel… De broers en zusters van onze zon… …waarvan sommige zo ver weg staan… …dat we ze alleen met een telescoop kunnen zien… …en dat hun licht duizenden jaren onderweg is naar ons toe… Misschien bestaan ze op dit moment zelfs al niet meer… …omdat hun licht honderden jaren geleden al gedoofd is… …zoals uiteindelijk ook met onze zon zal gebeuren… …omdat alles wat een begin heeft… …ook een einde heeft… …in het universum van de vormen… *** Echter, voorbij de vormen… …bevindt zich het Vormloze… De Energie van waaruit alles ooit is ontstaan… …en waarnaar alles ooit weer terug zal keren… De Energie, die alles – en iedereen – met elkaar verbindt… …en die in wezen de Stroom van het Leven is… Door sommigen ook wel God genoemd… *** Deze Energie is de basis van ons bestaan… We zijn uit Haar opgebouwd…

12

…en als we onze aandacht richten… …op ons lichaam of een deel daarvan… …bijvoorbeeld op onze handen of vingertoppen… …kunnen we Haar voelen… …als een sensatie / een tinteling / een fibratie / een licht / een kleur… De Stroom van het Leven is moeilijk in woorden te vatten… *** In onze huidige, verbale wereld vergeten we daarom heel snel… …dat we in wezen één zijn met de Stroom van het Leven… …en verliezen we ons in het universum van de vormen… …waarvan we zijn gaan geloven, dat dat alles is wat er is… Maar het universum van de vormen is in wezen een illusie… …want wat er vandaag is, is morgen weer verdwenen… Vormen verschijnen en vormen verdwijnen… …maar de Energie van waaruit ze ontstaan… …en waarnaar ze later weer terugkeren… …blijft altijd bestaan… Ze stroomt van de ene vorm naar de andere… …onvermoeibaar… …vreugdevol… Ze kent geen verdriet… …want alle vormen, die Ze ooit heeft aangenomen… …blijven deel van Haar Wezen… …en zijn geborgen in Haar Liefde… *** Open nu langzaam weer je ogen [tenzij je leest, natuurlijk… :)]… …en kijk naar de wereld om je heen…

13

Is ze niet wonderbaarlijk?! Een gedicht "Ik" ben in Wezen het Leven Zelf en daarmee een mysterie; een wonder, dat het begrip te boven gaat. Het Leven stroomt zoals het stroomt; er zit niemand aan het stuur. Flitsen van inzicht De afgelopen jaren heb ik diverse "flitsen van inzicht" gehad -- en soms ook "flitsen van voortschrijdend inzicht"... :) Het belangrijkste inzicht kwam echter op 5 juni 2011: "Ik" kan niet onstnappen aan lijden... ...want lijden wordt door het "ik"-bewustzijn gecreëerd *** Er is een uitweg uit het lijden... ...maar je moet je "ik" met al zijn/haar doelen, wensen en dromen... ...ACHTERLATEN...

14

...om inzicht te krijgen in waar het werkelijk om gaat -- Amadea, 2011 Waar het werkelijk om gaat "Ik" ben niet de doener Het Leven ontvouwt Zichzelf voor Zichzelf in de menselijke geest "Ik" ben niet de doener En anderen dus ook niet -- ook niet als ze verschrikkelijke dingen doen "Ik" ben niet de doener Geweld hoort blijkbaar bij het Leven -- het Is zoals het Is "Ik" ben niet de doener Flitsen van inzicht (vervolg) BEING THE ONE Self-awareness disconnected us from The One -- and we found ourselves alone, surrounded by a hostile Universe... We didn't understand, anymore... We were afraid -- and all we wanted, really, was for it to end...

15

So, we numbed ourselves with foods and drinks and drugs, believing possessions and achievements would finally make us happy... But they didn't, in the end... We didn't realize what we missed: being connected to The One -- or, more precisely, BEING THE ONE... And, if we did, we didn't know how to proceed... We were afraid... So afraid, we started killing each other -- not realizing we were, in fact, killing ourselves... Until some of us did: Boeddha, Jesus, and some more (like the guy who wrote the Tao... :)) -- but the rest of us didn't understand them... Until some of us did: Katie, Tolle, and some more (like the guy who talked to God... :)) -- and, now, the rest of us seems to follow, slowly, but surely... Still afraid; but, now, there's hope: hope that, some day - sooner or later - we'll all be BEING THE ONE! Breathing One-Ness Relaxing into The Now Loving What Is... FULLY AWARE! -- Amadea, 2009 ********

16

Al op mijn dertiende wist ik, dat dit het niet was: het voortdurende streven naar meer en beter -- maar niemand kon mij vertellen wat het wèl was, want niemand kon mij vertellen, dat ik er niet was... -- Amadea, 2011 ******** I only have to Be in the Moment and Go with the Flow -- then, I can Act from Faith and Rest in Peace -- Amadea, 2009 (slightly revised in 2011) Flits van voortschrijdend inzicht Everything you do - or that happens to you - is necessary to fulfill your destiny -- and everything that everyone does is necessary to fulfill the Destiny of the Universe -- Amadea, 2007 (slightly revised in 2011 and 2016)

17

Een gedicht geïnspireerd door Wim Het maakt de zon niet uit of men haar licht accepteert of niet: ze straalt gewoon! En zo is het ook met de liefde: het gaat erom dat je bereid bent om te geven – en of de ander bereid is om te ontvangen is in wezen jouw zaak niet... -- Amadea, 2008 Meer gedichten van Amadea Together we grow Your spirit and mine An eternal journey Never alone -- 2000 Over het leven "Goed" en "slecht" zijn labels, net als "schuld" en "onschuld" Pas als we die loslaten, krijgen we het inzicht om de dingen te laten zijn zoals ze zijn Dat is het geheim van onvoorwaardelijke liefde

18

voor zowel de ander als onszelf -- Amadea, 2008 ******** Laat het stromen Zonder oordeel Volg je gevoel *** Let it flow Without judgement Follow your heart -- Amadea, 2008 ******** When you feel sad, because you're alone, just add an "l" (and a space... :)) and remind yourself: we're ALL ONE! You don't need another to make you complete -- in fact, there IS no other: there's only You! *** Greater than the Greatest, Smaller than the Smallest: there's only You!

19

Past, Present and Future coming together in the Infinite Moment of Eternity: there's only You! *** Close your eyes and feel the One-ness of It All deep inside yourself -- and... BE HAPPY... :) -- Amadea, 2007 ******** Het hier en nu is het moment waarop je thuiskomt voor eeuwig -- Amadea, 2000 Over de liefde Het is beter om te leren onvoorwaardelijk van jezelf te houden dan op zoek te gaan naar iemand anders, die onvoorwaardelijk van je houdt – het laatste is een 'recept' voor heel veel ellende; het eerste is de weg naar vrede, vreugde en vrijheid.

20

Accepteer jezelf zoals je bent, heb begrip voor je pijn en benader jezelf positief – zoals je bij een goede vriend zou doen. -- Amadea, 2012 ******** Liefde is... ...je perceptie van de ander proberen te veranderen... ...in plaats van de ander zelf... "...because it's all in the eye of the beholder!" -- Amadea, 2008 ******** Het gaat er niet om Dat de ander ziet Dat jij BIJZONDER bent Het gaat erom Dat jij dat Van de ander ziet Èn van jezelf, want: Als je van jezelf niet ziet Dat je BIJZONDER bent Kun je dat van de ander Óók niet zien En kun je geen BIJZONDERe relatie

21

Met de ander aangaan Gebaseerd op Onvoorwaardelijke liefde Die zich uit in Ruimte en Respect En in het hier & nu Samen genieten Van de Raakvlakken -- Amadea, 2008 ******** If someone rejects you: don't take it personal -- it's not about you! -- Amadea, 2007 Over verlies I look at your picture Through a veil of tears I miss you so much It physically hurts Yet, I feel grateful Your life enriched mine In so many ways And, without you I wouldn't be Who I am, today I look at your picture And, through my tears I smile

22

-- Amadea, 2000 Drie korte verhalen van Amadea The Good Fairy Dedicated to Byron Katie

“Why are you crying, Little One?” Anna looked up, startled. At her bedside, a beautiful woman with short white hair and bright blue eyes was sitting quietly, smiling gently at her. “Who are you?” Anna asked shyly. She knew deep down inside she didn’t have to be afraid, but she was... impressed... nonetheless. “Who do you want me to be?” The beautiful woman was still smiling at her. Anna’s lips also curved into a slight smile. “I want you to be the Good Fairy,” she whispered. The beautiful woman chuckled. “Allright, Little One, then I will be your Good Fairy.” “Can I make three wishes?” Anna’s eyes started beaming. “We will see,” the Good Fairy said kindly, “but, first, answer my question, please: why were you crying?” Anna frowned and sighed, looking down again. “No-one understands me...” The Good Fairy nodded: “I know, Little One...” Anna looked up at her in surprise. “How...” she started, but the Good Fairy continued: “They couldn’t, even if they wanted to...” Now, Anna looked really very puzzled. “We all live on our own Planets of Perception,” the Good Fairy explained. “You know what ‘perception’ means?”

23

Anna shook her head. “It’s the viewpoint from which we look at the world around us — and that’s... unique... for each and everyone of us.” “You mean no-one else can ever understand me?” Anna didn’t look too pleased with that. The Good Fairy chuckled again. “It’s not as bad as it sounds, you know!” She moved closer to Anna and put her arm around Anna’s shoulders. “I will let you in on a little secret — or, perhaps, it’s a BIG secret... Who knows...” She laughed to herself. Anna was becoming very curious. “Well, tell me!” she urged. “The secret is, there is no-one else: on your Planet of Perception, there’s only you.” The Good Fairy gave Anna some time for her words to sink in, before she continued. “Even right now, while we’re talking, you’re not talking to me but to your perception of me — and I, if I’m really here, I’m talking to my perception of you.” “What do you mean, ‘If I’m really here’?” Anna looked at the Good Fairy inquiringly. “It doesn’t matter, Little One — the bottom line is: we can only look at the world around us through our own eyes, not somebody else’s eyes. Do you understand that?” Anna nodded. “And, likewise, somebody else can’t look at the world through our eyes. Do you understand that, too?” Anna nodded again. “So, you’re right: no-one understands you — no-one can, but yourself...” The Good Fairy smiled at Anna again. “Before you start worrying about other people understanding you or not, Little One, do you understand yourself?” she asked.

24

Anna thought for a moment. “I think so...” she said. “Then stick to that, instead of trying to get other people to understand you — like I said, they couldn’t, even if they wanted to!” The Good Fairy took Anna’s hands in hers and looked into her eyes. “Stick to what is true for you, Little One — no matter what anyone else tells you!” “Even you?” The Good Fairy laughed out loud. “You learn very quickly, Little One!” Then, before Anna had had any time to think about her three wishes again, the Good Fairy was gone — if she had really been there, but that didn’t matter. -- Amadea, 2006 Het Zieltje Er was eens een Zieltje; een zachtaardig, vriendelijk en vrolijk Zieltje. Iedere dag opnieuw keek het Zieltje met mededogen neer op de Aarde, waar zoveel mensen in de Duisternis wandelden en zoveel lijden voor zichzelf en anderen creëerden. “Waarom doen ze dat toch?” vroeg het zieltje aan de Grote Ziel. “Omdat ze het Licht niet meer kunnen zien, Zieltje,” antwoordde de Grote Ziel. Het zieltje dacht na. “Waarom gaat er dan niemand naar ze toe om ze het Licht weer te laten zien, Grote Ziel?” De Grote Ziel glimlachte naar het Zieltje. “Dat is werkelijk een prachtig idee, Zieltje, maar tot nu toe heeft nog niemand het aangedurfd.” Het Zieltje keek de Grote Ziel verbaasd aan. “Waarom dan niet?” De Grote Ziel zuchtte, en zei: “De meeste Zieltjes zijn erg bang voor de Duisternis: ze zijn bang, dat ze erdoor gegrepen zullen worden en zelf hun weg naar het Licht niet meer zullen kunnen vinden.” Het Zieltje keek bedenkelijk. “Maar iemand zal ze toch moeten helpen?” De Grote Ziel knikte. “Inderdaad –– maar, zoals ik al zei, tot nu toe heeft nog niemand het aangedurfd.”

25

Het Zieltje slikte eens. “Misschien moet ik het dan maar doen, Grote Ziel –– maar eerlijk gezegd ben ik zelf ook wel een beetje bang voor de Duisternis…” De Grote Ziel tilde het Zieltje op en keek hem recht in de ogen. “Het zal niet gemakkelijk voor je zijn, Zieltje, want de Duisternis zal je inderdaad proberen te grijpen –– maar ik ben ervan overtuigd, dat je het kunt.” Het Zieltje glimlachte verlegen. “Ik weet het niet, Grote Ziel –– maar ik zal in ieder geval mijn uiterste best doen.” “Dat weet ik, Zieltje,” zei de Grote Ziel, “en dat is uiteindelijk ook, waar het om gaat.” Hij zette het Zieltje weer op de grond. Ineens leek de Grote Ziel zich iets te bedenken. Hij tilde het Zieltje weer op. “Weet je wat, ik zal iemand met je meesturen; iemand, die kan proberen jou het Licht weer te laten zien, als je toch gegrepen mocht worden door de Duisternis.” De ogen van het Zieltje lichtten op. “Dank je wel, Grote Ziel,” zei hij. De Grote Ziel glimlachte. “Jij bedankt, Zieltje, dat je dit voor de mensen op de Aarde over hebt!” En daar ging het Zieltje, op weg naar de Aarde, om te proberen Licht in de Duisternis te brengen.

*** Zoals de Grote Ziel al had voorspeld had het Zieltje het inderdaad niet gemakkelijk in zijn leven op de Aarde, want om Licht in de Duisternis te kunnen brengen, moest hij eerst diep in de Duisternis afdalen. Er waren momenten, dat het Zieltje dacht, dat hij het niet zou redden. Sterker nog, er waren momenten, dat het Zieltje helemaal vergat waarom hij gekomen was, zo had de Duisternis hem in zijn greep. Maar dan was er ineens weer iemand; iemand, die zijn uiterste best deed om het Zieltje weer iets van het Licht te laten zien, dat hij uiteindelijk in de Duisternis wilde brengen. Soms wilde het Zieltje er eigenlijk liever niet naar kijken –– maar op de één of andere manier trok het toch altijd weer zijn aandacht. En uiteindelijk slaagde het Zieltje er stukje bij beetje in zelf het Licht weer te gaan zien, ook al was hij omgeven door de Duisternis. En hoe meer Licht het Zieltje zag, hoe meer Licht hij zelf ook uitstraalde naar de mensen om hem heen.

***

26

De Grote Ziel keek neer op de Aarde en glimlachte –– en het Zieltje keek omhoog en glimlachte terug. -- Amadea, 2005 The Little Dolphin and the Silver Moon

It was a mid-summer night at sea. The air was fresh but the water was still carrying the warmth of the day. A Little Dolphin was swimming around. It didn't seem very happy: a tear was running down its face. "Why are you so sad, Little Dolphin?" The Little Dolphin came to a stop. It looked around to see where the soft voice was coming from -- but there was no-one to be seen. It went on swimming, thinking it must have mistaken the sound of the flowing water for a voice. "Why are you so sad, Little Dolphin?" There it was again! The Little Dolphin looked around -- but, again, there was no-one to be seen. It sighed, and went on swimming. "Why are you so sad, Little Dolphin?" The Little Dolphin sighed again, thinking to itself: "I'm sad because I feel I'm all alone in the whole sea..." Another tear ran down its face. "You're not alone, Little Dolphin: I'm watching over you!"

27

Then, the Little Dolphin looked up -- and, through the smooth water surface, it saw the Silver Moon, high in the sky. Suddenly, the Little Dolphin felt a... surge... of happiness, coming from deep down inside itself -- and it emerged from the surface of the sea, all the way up to the Silver Moon. It was the highest jump it had ever made. -- Amadea, 2000