Thomas

De bel gaat, pauze. Ik zie de crew al staan. In een kringetje om Thomas heen. Wat staat hij daar weer miezerig te snikken. Typisch.

-Ohja, dat weten jullie natuurlijk nog niet. Thomas is een jongen uit onze klas. Het is nogal een zielig figuur. Hij huilt echt om alles, zo'n watje. Altijd maar met school bezig, volgens mij doet hij niks anders.-

"Hé, stuudje!" Há, hij krimpt al ineen, we hebben hem goed afgericht. "Ik heb honger. Kijk eens wat hij bij zich heeft!" roept Joris, waarop Martijn door de rugzak begint te rommelen.

"Eens kijken. Boeken, papieren, rekenmachine, hé, z'n agenda! Heb je nog afspraakjes Thomas? Een date met een lekker wijf?!" Hij loopt rood aan en probeert zijn spullen terug te pakken tevergeefs. "Nou? Geef je nog antwoord?" "Nee. Nee ik heb geen afspraakjes. Geef terug!" Gelach, dat moeten we zelf maar even bekijken. "Hé Thijs, geef eens hier! Mooie agenda hoor, stoere plaatjes ook, van al die halfnaakte jongens!" Hilarisch, succes. "Dus dat vind je leuker hè, daar ga je voor. In je dromen, flikker, echte mannen huilen niet, echte mannen zoals wij vallen niet op jongens.!" Roept Joris uit.

Het gaat een beetje ver dit, maar ze lachen wel. Daar gaat het om toch? Dikke tranen rollen over zijn wangen als hij me aankijkt, en dan rent hij weg.

De rest van de pauze grappen we nog wat na over dit succes. Thomas, een flikker, wie had dat gedacht! Maar ergens voelt het verkeerd.

-

Wiskunde, wat een rotvak! Ik snap er niks van, al die cijfertjes die over het papier dansen, en ik heb nog geen opdracht gemaakt. Dat tentamen word een ramp, dat mag duidelijk wezen.

"Hoe ver ben je Marc? Kom je er een beetje uit?" Meneer Verhoeve, wat een timing. "Ja best, ik maak het thuis wel". Nee hè, gaat die klootzak ook nog door m'n schrift bladeren!

"Mooie tekeningen hoor, maar daarmee ga je je examen niet halen jongen." Nee, goh. "Misschien moet je wat bijles krijgen. Ik zal eens wat rondvragen. Nou, ga maar snel naar je volgende les, ik laat het je weten."

Fuck! Want ik had het nog niet druk. Krijg de tering, met je bijles. Nouja, nu tussenuur. Jippie, een uur lang niksen in de kantine.

Hoewel.. Daar zit Thomas met een gitaar, dit word lachen. Oké, gezicht in de plooi, doe aardig.

"Hé Thomas! Ik wist niet dat je muziek maakt! Laat eens wat horen!"

"Nee, liever niet, ik speel nog niet zo lang.." stamelt hij. "Ach joh, wat maakt dat nou uit? Ik ben benieuwd, echt waar." Een vriendelijke glimlach erbij en hij trapt er vast wel in.

"Echt?" Ik knik, "echt." "Nou, oké, hier ben ik mee bezig, maar het is nog niet af hoor!"

Hij begint te spelen, een simpel intro, en dan gaat hij zingen. Dit is het moment dat ik moet lachen en opmerkingen ga maken, toch? Waarom kan ik het dan niet. Komt het omdat hij echt goed is? Daar heb ik me nog nooit door laten tegenhouden. Kom op, zet je er overheen en gooi er een opmerking tegenaan!

Nee.

"Klinkt goed, dat had ik niet achter je gezocht. Dus je hebt dit zelf geschreven?" Hij kijkt me wat argwanend aan, volgens mij gelooft hij me niet. "Echt, ik meen het!" Het is waar, ik meen het inderdaad. "Dankje.. En ja, dit heb ik zelf geschreven."

Stilte. Wat is dit, waarom kan ik niet gewoon een opmerking maken, belachelijk dit. Hij doet iets met me, ik weet alleen nog niet wat. Ik zou hem toch niet leuk vinden?