The rose of the family

Er komt een mooie kat de woonkamer binnenwandelen. Hij heeft een dikke vacht en is goudkleurig gekleurd vindt Ruth. Ze schrikt eerst een beetje van de kat die zo’n geluid kan veroorzaken.

Buiten staan een oude man met zijn vrouw. ‘We weten wie er binnen zitten dus laten we ze maar meteen gaan omhelzen. Ze geloven het vast niet.’ zegt de oude man. De vrouw knikt en loopt een stap vooruit.

Ze pakt de man bij beide schouders en trekt hem naar zichzelf toe. Samen zijn ze al een hele lange poos getrouwd. Hun derde generatie is in een kersvers leven. Terwijl niemand weet dat ze beiden nog bestaan.

Na hun zoen partij lopen ze vrolijk het huis binnen zonder nog een woord te wisselen met elkaar stappen ze op Ruth en Max af. Ruth heeft nog niet meteen door dat er twee mensen binnen zijn gekomen.

Maar dat merkt ze snel zodra de vrouw Max omhelst. ‘Kom hier mijn lieve Max. Ik ben het, je oma Tamara.’ Max omhelst Tamara terug maar bevat er nog helemaal niks zelf van.

Binnen een paar seconden krijgt ook Ruth een flinke omhelzing. ‘Wat heb ik er naar uitgekeken jullie te zien.’ zegt de man vrolijk. ‘Oke, maar wie bent u? Het spijt me dat we zomaar in uw huisje zijn binnen geslopen.’ biecht Ruth meteen maar op.

‘Oh we wisten al van te voren dat jullie kwamen dus hebben we alles alvast schoongemaakt voor jullie. En het hoeft je niet te spijten want jullie hebben een goede reden hier te zijn.’ antwoordt de man. ‘Ik ben trouwens Tim Rosevel. Aangenaam. Jullie opa.’

‘Wacht even.’ deinst Ruth achteruit. ‘Onze opa? Maar ik dacht we helemaal geen opa hadden? Ik kan me nergens iets van herinneren. Hoe weet u al die dingen?’ ‘Je hebt mij ook nog nooit gezien lieverd.’ mompelt Tim.

Vlak nadat jou vader het huis verliet en met Lisa ging trouwen zijn wij hier gaan wonen. We moesten ons namelijk verschuilen voor narigheden maar Alex luisterde nooit. Hij zei namelijk dat hij niet in sprookjes geloofde.’ Ruth voelt hoe pijn het Tim doet en omhelst haar opa nog een keer.

‘Wilt u alles uitleggen? Ik snap het niet helemaal.’ zegt Ruth bij na de omhelzing. Tim knikt. ‘Tuurlijik, maar je mag me gewoon je noemen hoor. Anders voel ik me zo oud.’ Ruth begint zachtjes te lachen.

Maar voordat Tim alles uit gaat leggen omhelst hij zijn ander kleinkind Max. ‘Wat leuk dat je mee bent gekomen jongen. Ik heb jou altijd al willen zien want ik hoorde dat je een aardige jongen bent.’ Max bloost van de complimenten. ‘Danku, euh ik bedoel dankje opa.’

Tamara pakt ondertussen de kat Wollie zachtjes op.’Kom eens hier grote jongen.’ Tamara zucht diep en houdt dan Wollie stevig vast. Wollie is best zwaar en al best oud voor zijn leeftijd.

Wollie legt zijn kop in de schouder van Tamara en hij groeft zich in haar haren. Tamara streelt langzaam de vacht en zegt er lieve woordjes bij. Wollie is een oude zware kat maar nog steeds erg actief.

In de woonkamer komt gauw gespin en iedereen geniet mee. Tim zet een rustig muziekje op terwijl hij Ruth en Max naar de eettafel meeneemt.

Wordt vervolgd… Willen jullie weer een reactie

schrijven en daarbij schrijven hoe jullie denken dat het afloopt?? Thx.