The rose of the family

Er komt een mooie kat de woonkamer binnenwandelen. Hij heeft een dikke vacht en is goudkleurig gekleurd vindt Ruth. Ze schrikt eerst een beetje van de kat die zo’n geluid kan veroorzaken.

Buiten staan een oude man met zijn vrouw. ‘We weten wie er binnen zitten dus laten we ze maar meteen gaan omhelzen. Ze geloven het vast niet.’ zegt de oude man. De vrouw knikt en loopt een stap vooruit.

Ze pakt de man bij beide schouders en trekt hem naar zichzelf toe. Samen zijn ze al een hele lange poos getrouwd. Hun derde generatie is in een kersvers leven. Terwijl niemand weet dat ze beiden nog bestaan.

Na hun zoen partij lopen ze vrolijk het huis binnen zonder nog een woord te wisselen met elkaar stappen ze op Ruth en Max af. Ruth heeft nog niet meteen door dat er twee mensen binnen zijn gekomen.

Maar dat merkt ze snel zodra de vrouw Max omhelst. ‘Kom hier mijn lieve Max. Ik ben het, je oma Tamara.’ Max omhelst Tamara terug maar bevat er nog helemaal niks zelf van.

Binnen een paar seconden krijgt ook Ruth een flinke omhelzing. ‘Wat heb ik er naar uitgekeken jullie te zien.’ zegt de man vrolijk. ‘Oke, maar wie bent u? Het spijt me dat we zomaar in uw huisje zijn binnen geslopen.’ biecht Ruth meteen maar op.

‘Oh we wisten al van te voren dat jullie kwamen dus hebben we alles alvast schoongemaakt voor jullie. En het hoeft je niet te spijten want jullie hebben een goede reden hier te zijn.’ antwoordt de man. ‘Ik ben trouwens Tim Rosevel. Aangenaam. Jullie opa.’

‘Wacht even.’ deinst Ruth achteruit. ‘Onze opa? Maar ik dacht we helemaal geen opa hadden? Ik kan me nergens iets van herinneren. Hoe weet u al die dingen?’ ‘Je hebt mij ook nog nooit gezien lieverd.’ mompelt Tim.

Vlak nadat jou vader het huis verliet en met Lisa ging trouwen zijn wij hier gaan wonen. We moesten ons namelijk verschuilen voor narigheden maar Alex luisterde nooit. Hij zei namelijk dat hij niet in sprookjes geloofde.’ Ruth voelt hoe pijn het Tim doet en omhelst haar opa nog een keer.

‘Wilt u alles uitleggen? Ik snap het niet helemaal.’ zegt Ruth bij na de omhelzing. Tim knikt. ‘Tuurlijik, maar je mag me gewoon je noemen hoor. Anders voel ik me zo oud.’ Ruth begint zachtjes te lachen.

Maar voordat Tim alles uit gaat leggen omhelst hij zijn ander kleinkind Max. ‘Wat leuk dat je mee bent gekomen jongen. Ik heb jou altijd al willen zien want ik hoorde dat je een aardige jongen bent.’ Max bloost van de complimenten. ‘Danku, euh ik bedoel dankje opa.’

Tamara pakt ondertussen de kat Wollie zachtjes op.’Kom eens hier grote jongen.’ Tamara zucht diep en houdt dan Wollie stevig vast. Wollie is best zwaar en al best oud voor zijn leeftijd.

Wollie legt zijn kop in de schouder van Tamara en hij groeft zich in haar haren. Tamara streelt langzaam de vacht en zegt er lieve woordjes bij. Wollie is een oude zware kat maar nog steeds erg actief.

In de woonkamer komt gauw gespin en iedereen geniet mee. Tim zet een rustig muziekje op terwijl hij Ruth en Max naar de eettafel meeneemt.

In de kamer staat een mooie gekleurde roos. Jammer genoeg vallen er wel sommige blaadjes af. Waarneer Ruth naar de roos kijkt ziet ze hoe af en toe de roos licht lijkt te geven.

Ruth en Max gaan aan de tafel zitten en blijven rustig wachten totdat Tim begint te praten. Even kijken ze elkaar zwijgend aan maar dan begint Tim met zijn verhaal. ‘Ik moet jullie iets vertellen.’ zegt hij ongerust.

‘Lang geleden.’ gaat hij verder alsof hij een sprookje vertelt. ‘Was jullie vader Alex nog een vrolijk spelend kind net als Max. Alex was een erg ondeugende jongen en haalde vaak streken uit de buren. Zijn vriend waarmee hij omging heette Freek.’ Ruth schrikt van de naam. Freek had haar toen ernstig aan gesproken in het winkelcentrum.

Tamara maakt ondertussen het eten klaar en Wollie kijkt ondeugend hoe hij het beste bij het vlees kan komen. Maar Tim gaat verder. ‘Alex was altijd te vinden bij Freek, maar op een dag had Freek een gemeen plannetje. Waar meteen ook Alex bij betrokken raakte. Samen besloten ze naar de politie te gaan en vertellen dat er iemand werd beroofd. Maar daarna zou Freek een pistool als elke politie was weg gegaan pakken en meenemen,

‘Dat lukt ze toch nooit!’ lacht Ruth maar Tim schudt zijn hoofd. ‘Het lukte ze, ik kon het niet geloven, hoe kan een politie het gebouw nou verlaten met kinderen erin? Nou Freek pakte het pistool. Maar zodra hij die in handen had begon hij Alex te bedreigingen. Alex moest dingetjes voor hem opknappen.’

‘Gelukkig ging de dag voorbij, maar Freek verbood Alex het tegen iemand te zeggen. Maar Alex was gelukkig nu wel slim en had alles thuis huilend uitgelegd. Hij had schrammen en blauwe plekken op zijn knie en ellebogen want hij moest van Freek ruzie gaan maken.’ ‘Dat slaat nergens op, Wat is Freek een sukkel!’ antwoordt Max boos.

‘Maar,’ gaat Tim weer verder. ‘ Alex moest van Freek ook een roos stelen uit de tuin van een oud vrouwtje dat al op sterven lag. Iedereen van de stad geloofde dat het vrouwtje een heks was. Alex legde thuis bij mij de roos neer. En natuurlijk moest hij ban mij de volgende dag zijn excuses aanbieden, het vrouwtje begreep alles en bood zelfs drinken aan.’

‘Alex en ik gingen het oude en scharminkel huisje binnen. Daar legde het vrouwtje uit dat de roos helaas voor ernstige problemen zou gaan zorgen. Er zouden mensen dood gaan en ziek worden. Ook zouden er vijanden komen.’ Tamara luistert mee, terwijl ze een boterham smeert voelt ze de pijn in haar hart steken.

‘Kijk eens jongens.’ zegt Tamara. ‘Even alle informatie maar door je heen laten komen. Hier is een boterham voor iedereen.’ Ruth knikt dankbaar en begint zachtjes te lachen. Blij kan ze nu toch niet zijn. Ze kan het hele verhaal van haar opa nu al wel voorspellen.

Max wil wel dolgraag het verdere verhaal weten en vraagt er dan ook meteen weer naar. ‘Hoe ging het verder opa?’ Tim begint te lachen. ‘Ik zal het je vertellen Max.’

Wordt vervolgd… Willen jullie weer een reactie

schrijven en daarbij schrijven hoe jullie denken dat het afloopt?? Thx.