ru

tger

ca

str

icu

m nieuws - digitaal leven - lifestyle - media

profiel

wat vind jij van sven kockelmann? Zeg het op facebook.com/derevu.

‘hij is de man die altijd net iets te hard lacht om grappen van mensen die hij nodig heeft of bewon-dert’

Kees Boonman, goede vriend van Kockelmann:‘Hij is heel trouw en eerlijk. Peter R. de Vries denkt er vermoedelijk anders over, toch is het zo. Hij wil altijd zeker weten dat iets klopt. Ik ken weinig mensen die zo stampvoetend kwaad kunnen worden als iets niet lukt of als iemand de boel belazert. Dat botst wanneer dingen niet goed zijn uit­gezocht door de redactie en je als presentator in de problemen komt.’

vladimir Bartelds, oud-collega bij Netwerk:‘Sven was de protegé van Fons de Poel. We vonden dat hij wel ver ging in het leren van de meester. De toon en vraagstelling kwamen erg overeen. In mijn ogen is Sven echter altijd protegé of schaduw van de leider gebleven. Werklust en eer­gevoel zijn zijn kracht, zijn zwakheid vind ik een gebrek aan authenticiteit: hij is de man die altijd net iets te hard lacht om de grappen van mensen die hij nodig heeft dan wel bewondert.’

fons de poel, Kockelmanns ‘grote leermeester’:‘Hij is een draufgänger met wie niet iedereen goed uit de voeten kan. Hij beschouwt elk interview als een gevecht, wat vaak goed uitpakt. Maar ik denk dat hij zijn eigen gevoelig­heden pertinent niet wil tonen. Hij is namelijk heel zachtmoedig. Ik leerde hem kennen als een heel hoffelijke jongen, maar daaronder zit klaar­blijkelijk een verborgen agressie die in zijn interviewtechnieken steeds zichtbaarder wordt.’

Hanneke groenteman, interview-coach:‘Hij is een gedegen interviewer, maar hij komt pedant en venijnig over, is streng en cynisch. Ik kan me eerlijk gezegd geen momenten van ontspanning of speelsheid in een interview van hem herinneren. Je ziet niet vaak zulke felle confrontaties op tv. Alleen: het is voor mij amuse­ment, zoals kooivechten. Na afloop ben ik er niets wijzer van geworden.’

coen verbraak, interviewde peter r. de vries al meerdere malen:‘Peter is een geduchte opponent: je weet dat het hard werken is bij hem. Kockelmann luistert als interviewer goed, is alert, maar soms iets te eager. Maar als je iemand in een gesprek van een half uur al na vijf minuten keihard in zijn gezicht slaat, krijgt de empathie nadien natuurlijk geen enkele kans meer. De vragen waren prima, maar ik vond de opbouw in dit geval wat onhandig.’

norbert witjes, jaargenoot op de school voor Journalistiek:‘Sven liep op school altijd netjes in pak en met een koffertje. Heel typisch, altijd correct gekleed. Toen zag je al dat hij heel serieus bezig was met journalistiek.’

Karel van de graaf, werkte jaren-lang met hem samen bij netwerk:‘Niemand kan zo mooi zijn hoofd schuin houden als Sven Kockelmann. Als hij iemand op die manier aankijkt en een vraag stelt, gebeurt er van alles bij de geïnterviewde. Het werkt

ontwapenend en is illustratief voor de breedte van zijn toolkit als inter­viewer. Maar hij kan natuurlijk ook heel goed timmeren op de feiten. Sven is namelijk altijd buitengewoon zorgvuldig en gedegen voorbereid.’

redactiemedewerker van Peter R. de Vries, misdaadverslaggever:‘Ik kan je verzekeren: Peter zal hier niet meer op reageren. Het was een aanvaring, maar moddergooien is niet aan hem besteed.’

ad van liempt, tv-coryfee:‘In de categorie ‘harde interviewers’ vind ik hem heel goed. Hij weet ongetwijfeld dat hij tegenstand en weerzin oproept en dat het risico bestaat dat het explodeert. In dit geval lag dat naar mijn mening aan Peter: hij vertoont in interviews altijd een ernstige vorm van tegendraadsheid. Dat kán heel leuk zijn, maar daardoor had de uitzending geen informatieve waarde meer.’ MeRlIJN eNSINg

Zijn nominatie voor het tv­interview van het jaar werd niet verzilverd. Nu doet Sven Kockelmann een greep naar het tv­moment van het jaar. Zijn interview met Peter R. de Vries in Oog om oog was live­televisie op het scherpst van de snede.

wie denkt sven kockelmann wel dat hij is?

an

p

Veel mannen geven hun geslachtsdeel een naam. Ik niet. Wat ik wel doe, is scheten betitelen. een rare gewoonte, ik geef het toe, maar toch. een geruis­loos windje met een flinke zure lucht noem ik bijvoorbeeld een Job Cohennetje. een heel lange, oprechte brulscheet een Premmetje en een natte pruttel­wind een Kockelmannetje. Sven, de meester­interviewer van de KRO. De waaghals die een stevige confrontatie niet uit de weg gaat. Zelfs niet met Peter R. de Vries. Alles voor de waarheid. Alles voor de informatie. Ischa Meijer is gereïncar­neerd in het lichaam van Sven. Althans zo ziet Sven dat zelf. Wat een zelfreflectie. Daar kan Ivo Niehe nog een puntje aan zuigen.

Arme Ivo Niehe. Al weken­lang is hij het middelpunt van spot. Niemand ontziet hem. Behalve Frank evenblij. Je weet wel, de slissende jakhals met een tikkie overgewicht. Hij mocht bij Sonja Barend vertellen wie zijn grote voorbeeld was. ‘Ik wil de nieuwe Ivo Niehe worden, maar dan wel met

een VARA­sausje,’ vertelde kleinzoon Frank aan oma Sonja. ‘Ivo heeft alle wereldsterren voor zijn camera gehad. Daar ben ik best jaloers op. Het gaat er namelijk toch om dat je die grote namen krijgt. en wat je ze dan verder vraagt, is eigenlijk niet meer belangrijk.’ Binnen een paar jaar worden we in Nederland verwend met de VARA­tv­show van Frank evenblij: ‘Dames en heren thuis, ik ben vereerd met een bezoek aan onze studio van niemand minder dan John de Mol. Meneer De Mol, waar zou u het graag over willen hebben? Zegt u het maar, hoor. U mag ook gewoon iemand de groeten doen. Het maakt mij eigenlijk niets uit. U zit hier. en daar draait het om. Oh ja, nog even een verschillige grap voor het VARA­ sausje: ‘In het land der blinden is De Mol koning. Hahaaa.’ evenblij. Onthoud die naam.

Had Sven Kockelmann nu maar dezelfde ambities als Frank gehad. Dan was hij in zijn ‘meester­interview’ met Peter R. niet zo ongelofelijk hard op zijn bek gegaan. Maar wat ging er dan eigenlijk mis? Van de eerste tot en met de laatste minuut sprak Kockelmann namens derden: ‘Peter, veel mensen vinden jou… een grote groep mensen zegt over jou… Je collega’s hebben kritiek op jou…’ Het is een veelgebruikte methode van de bangeriken uit het interviewgilde. ‘Ja hallo, hou mij

erbuiten. Dat zeggen díe mensen. Ik toch niet?’ Het heeft helaas weinig met een kritisch interview

te maken, maar des te meer met stemming­makerij.

Het ontbrak Kockelmann aan de lef om zijn kritische vragen onverpakt en

recht op de man af te stellen. Had­ie dat wel gedaan, dan

was het ten minste een oprecht inter­

view geweest. een eerlijk gevecht. Nu bleef het een achterbaks en

weinigzeggend vraaggesprek van

een bange interviewer.

Ik denk trouwens dat ik mijn geslachtsdeel toch maar een naam geef. Maar dan alleen als­ie naar de grond wijst.

Kockelmann. Slappe lul.

ik betitel scheten. een geruisloos windje met een zure lucht noem ik een cohennetje

8 9rutger castricum geeFT WeKelIJKS TegeNDRAADS COMMeNTAAR OP De ACTUAlITeIT fotografie corné van der stelt