INHOUDsripremananda.org/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/...De Sri Lankaanse Singalese...

INHOUD 1. Satsang met Swamiji – Achtergrond bij mijn afkomst 3. Mijn beurt – Notities uit mijn dagboek: op toer in Sri Lanka,

door Parameshwari, Frankrijk 9. De opening van de Poobalakrishna tempel – 26 februari 2015 door Dhr. C.V. Wigneswaran, eerste minister van Sri Lanka’s

Noordelijke Provincie 13. Toespraak gegeven tijdens de workshops „Eenheid van religies”,

door Dhr. S. Raghavan 15. Ashramkinderen

Buitenschoolse lessen: Bewust omgaan met water. 16. De Ene zonder naam of vorm

Laten we geloven

“Laten we onszelf volledig overgeven aan de Allerhoogste zonder naam of vorm!”

Swami Premananda

1 Prema Ananda Vahini MEI 2015

SSatsang met Swamiji

Achtergrond bij mijn afkomst

Jullie hebben mij gevraagd om iets te vertellen over mijn afkomst en dus zou ik graag iets vertellen over mijn geboorteplaats, de geografie, de cultuur en het spiritueel erfgoed. Ik zal ook iets vertellen over enkele bekende mensen die banden met mijn familie hadden, lang voor ik geboren ben. Ik ben geboren in Matale in Sri Lanka. Maar mijn vader was een Indiër uit het Thanjavur district in Tamil Nadu. Hij kwam naar Sri Lanka toen hij jong was en trouwde er met mijn moeder. Het stadje Matale ligt in het centrale bergachtige gebied van Sri Lanka, ongeveer 200 meter boven zeeniveau. Het wordt omringd door een heuvelachtig landschap met sprankelende rivieren en bronnen met zuiver water. Kruiden en gevarieerde aanplantingen van kruidnagel, geelwortel, nootmuskaat, cacao, rubber, kokosnoot, thee en koffie gedijen hier goed. Er is een heel krachtige tempel in Matale. Hij is gewijd aan de Goddelijke

Moeder in haar wat woeste vorm van Muthumariamman. Er wordt gezegd dat het stenen beeld van de Godin op een natuurlijke manier tevoorschijn is gekomen uit de grond. Vele jaren geleden waren arbeiders in de zachte aarde aan het graven toen ze op iets hards stootten. Ze zagen bloed uit de aarde lekken. Toen ze beter keken en de aarde verwijderden van waar het bloed kwam, vonden ze een prachtig beeld van Muthumariamman. Op hetzelfde ogenblik hoorden ze een goddelijk geluid en een liefelijke geur doordrong de omgeving. Deze geur bleef nog lang hangen na de goddelijke ontdekking. De mensen van Matale voelden hoe de energie van het mystieke beeld van de Moeder dag na dag toenam. De prachtige tempel werd gebouwd rond het beeld van de Godin. Het was een grootse tempel die beroemd werd door het jaarlijks festival met een schitterende processie. Eén van de vijf indrukwekkende praalwagens was volledig gemaakt van sandelhout. De wagen is mooi versierd met snijwerk van bekwame ambachtslieden. Het grote festival gaat van start wanneer de ster Magha in zijn aspect staat tijdens de Tamil maand Maci, van 15 februari tot 15 maart. Tijdens de grootse vieringen duurt het vierentwintig uur voordat de wagen door alle belangrijke straten is getrokken. Binnen de prachtige wagen is er een ander beeld van Muthumariamman, dat speciaal gemaakt is om buiten de tempel te worden gebracht en dit wordt de utsavamurti genoemd. Minstens honderdduizend toegewijden, hindoes, boeddhisten en moslims komen samen en nemen deel aan de processie en de feestelijkheden gedurende het festival. Aan de ene kant van de mooie bloementuin van de tempel is er een kleine heuvel. Mijn eerste ashram was gelegen op de top van deze heuvel. Ik ben geboren op een plaats die Mandandawela wordt genoemd in Matale. Toen ik vijf jaar geworden was, ging ik bij mijn


grootmoeder wonen in Kottuwaggedara in Matale. Er zijn verhalen over twee grote zielen die een integraal en belangrijk deel zijn van mijn eigen verhaal die ik moet vertellen. Het eerste is het verhaal van de grote heilige, Swami Paramaguru. Op het einde van de negentiende eeuw maakte deze verlichte ziel de reis van Zuid-India naar mijn geboorteplaats Matale en vestigde zich daar. Hij was een bevrijde heilige, een siddha, wat getalenteerd en krachtig betekent. Hij droeg enkel een groene doek rond zijn lendenen. Hij ging zelden weg uit zijn kleine ashram in Mandandawela. Hij had de gewoonte om de lokale jongeren te vertellen waar de rijpe vruchten aan de bomen hingen in Matale, zonder dat hij zijn plek verliet. Hij at enkel het vlees van de paarse king yam of mung bonen. In die tijd werd een bekend politiek leider, de heer Ponnambalam Ramanathan, een vurige toegewijde van die Swami. De politicus heeft een boek gepubliceerd over deze heilige. Vandaag staat het standbeeld van Ponnambalam Ramanathan nog steeds tegenover het parlementsgebouw van Sri Lanka. Swami Paramaguru bereikte samadhi (verliet zijn lichaam) in Matale. Zijn lichaam werd in de grond geplaatst en erboven werd een kleine tempel gebouwd. De heer Ramanathan ging naar de heilige stad Kashi in Noord-India en bracht een Shivalingam mee van daar. Hij plaatste deze boven het lichaam van de heilige en daar staat hij vandaag nog steeds. Dit was de eerste plaats in Sri Lanka waar een Kashi lingam geplaatst werd. De Sri Lankaanse Singalese boeddhisten, de Tamil hindoe en de moslim toegewijden kwamen allemaal om hem te zien en zegeningen te ontvangen van de lingam, een symbool van de hindoereligie. Ze begrepen dat de begraafplaats een goddelijke energie bevatte. Zo een plaats wordt ook een samadhi genoemd. Dit was geen gewone samadhi. Swami Paramaguru verliet zijn lichaam op twee plaatsen tegelijkertijd – een mirakel waarvan zijn toegewijden getuige waren en een gebeurtenis die door geen enkele wetenschapper kan verklaard worden. Hij heeft niet enkel samadhi bereikt in Matale maar ook aan de voet van de Keerimalai berg in Jaffna, in het noorden van Sri Lanka. Er is daar een tweede heiligdom aan hem gewijd. Toen mijn grootmoeder klein was, was ze een erg spiritueel en dienstbaar meisje. Ze ging graag de oude heilige bezoeken en kookte dan king yams en ze ging elke dag naar hem om hem te helpen. Nadat ze de paarse groente had gekookt, at hij er wat van en vroeg hij haar om de rest uit te delen aan al de kinderen die de gewoonte hadden om in zijn buurt te komen spelen. Ze zorgde ervoor dat er altijd genoeg prasadam (gezegend voedsel) was voor iedereen, om het even hoeveel kinderen er kwamen. De oude swami zegende mijn grootmoeder heel veel en voorspelde haar mijn geboorte. Ze is zijn woorden nooit vergeten en heeft ze vaak weer in haar geheugen geroepen wanneer ze sprak met haar enige dochter, Pushpakanthi, mijn moeder. Dat is waarom ze mij al vroeg in mijn leven herkende en veel tijd met mij doorbracht, terwijl ze mij praktische spiritualiteit leerde en traditionele cultuur. Ik hield heel veel van mijn grootmoeder en waste haar kleren en maakte haar eten. Ze was een grote dame die mij steunde op mijn spiritueel pad. Met haar voorbeeld in gedachten zal ik jullie steunen en aanmoedigen om het excellente pad van de spiritualiteit te volgen.

Jai Prema Shanti!


Mijn beurt Notities uit mijn dagboek: op toer in Sri Lanka

Door Parameshwari, Frankrijk Vroeg in de ochtend van 23 februari 2015, Colombo, Sri Lanka.

We zijn ongeveer met vijftig in de bus die ons zal meenemen op toer rond dit magische eiland waar onze liefste Goeroeji, Swami Premananda, meer dan zestig jaar geleden verkoos om te incarneren. Zijn beeld reist met ons mee. Zou het kunnen dat Swami de chauffeur is van de bus naar God zoals hij dikwijls zei? Ik heb een sterk gevoel dat hij dat is!

We verlaten “CETRAC”, de plaats waar we verbleven tijdens de Internationale Premananda Conferentie en rijden richting Kataragama, een belangrijk bedevaartsoord voor Heer Muruga en een initiatieplaats voor zij die hem willen vereren. Het is een prachtige route en we genieten van de mooie landschappen – de overvloedige vegetatie, de vele charmes van het eiland. We stoppen aan het strand; het is leuk om pootje te baden in het water. We nemen foto’s en de zee lijkt ons toe te lachen. We komen aan in het hotel dat uitgekozen werd door onze vrienden uit Sri Lanka. Het is een hartelijk welkom en na een stevige lunch vertrekken we om Kataragama te ontdekken. Het is een fantastische plek waar een heilige rivier doorheen loopt en we zien enkele vrouwen die baden, zorgeloos en blij. Er is hier een vredige atmosfeer… de enige stoorzender is de lelijke rotzooi die de rivieroever bezoedelt; blijkbaar gaan zuiverheid en netheid

niet noodzakelijk samen.

We steken de brug over om naar de tempel te gaan; onschuldig kijkende koeien wandelen nonchalant langs de kant van de weg. We komen op tijd aan voor de poeja voor Ganesha. Er zijn geen beelden van de godheid te zien, alleen grote, kleurrijke tekeningen. De sfeer is vurig; klokkengelui weerklinkt terwijl ijverige toegewijden aan de koorden trekken die binnen hun bereik hangen. De lucht is doordrongen van een sterke energie. De priester van dienst, donker van huid en zwart van haar, draagt een gele doek voor zijn mond terwijl hij de prasadam offert aan de godheid en het aanbiddingsritueel uitvoert, wat het ritueel nog exotischer maakt. Vervolgens wonen we de Muruga poeja bij aan het hoofdaltaar. De tempel is prachtig gedecoreerd; het ritueel is krachtig; de devotie van de toegewijden is intens. Op deze manier gaan we naar alle verschillende altaren die hier zijn. We komen voorbij een grote heilige boom en ik ben ontroerd door zijn majestueuze kracht; vele mensen mediteren rond deze boom, omgeven door kleine olielampjes die ze hebben aangestoken.

Diegenen onder ons die nog energie over hebben, wandelen verder naar een stupa (een boeddhistisch heiligdom waarin zich een relikwie van Boedda bevindt). Het is al donker en sommigen onder ons zijn zo moe dat we stoppen om op het voetpad te gaan zitten, dichtbij enkele verkopers van lotusbloemen. Er


Iedereen bij de Manika Gangai rivier in Kataragama waar Swamiji’s haarwonder gebeurde.

heerst daar een opgewekte sfeer en de vrouwen die de bloemen verkopen, aarzelen niet om een gesprek met ons te beginnen. We vertrekken uit deze belangrijke spirituele plaats terwijl we een bhajan voor Muruga zingen. Na een nacht in het hotel zijn we de volgende dag terug paraat om verder te trekken…. 24 februari 2015

Diegenen die zin hebben, nemen ‘s ochtends nog een duik in het zwembad van het hotel met de zon die juist boven de kokospalmen opgaat… verrukkelijk! Voor we naar Kandy rijden (een stadje in de bergen van Sri Lanka) gaan we eerst terug naar Kataragama om Heer Ganesha te groeten in zijn tempel aan de waterkant en om zijn zegeningen te ontvangen. We dompelen onze voeten in het gezegende water van de heilige rivier en we zien dat we omgeven zijn door een school zilvervisjes die zich te goed doen aan het eten dat ze van enkele mensen krijgen. Het was hier dat het bekende ‘haarwonder’ plaatsvond. Toen Swamiji negen jaar oud was, nam zijn moeder hem mee naar Kataragama om zijn haar te offeren aan de ‘Manika Gangai’ rivier om een gelofte te volbrengen die ze hadden gedaan. Toen zijn haar in het water viel, verdeelde het zich in negen strengen - een bevestiging van zijn leeftijd misschien? Het heilige nummer van de Goddelijke Moeder?

De tempel is eenvoudig en mooi. Naast het beeld van Heer Ganesha is er een lingam die in grootte blijft toenemen; deze heeft een heel speciale energie.

Op onze terugweg naar de bus stopt iemand om Sri Lankaanse snoepjes voor ons te kopen, ‘dodol’ genoemd, gemaakt uit kokosnoot en palmsuiker en vertelt daarbij dat het een Sri Lankaanse delicatesse is waar Swamiji dol op was.

De bus rijdt nu naar Kandy langs een kronkelige weg en langzaamaan komen we hoger en hoger in de heuvels. We stoppen om de magnifieke watervallen van Ravana te bezichtigen en verfrissen ons in de kleine waterplassen; dan terug op pad. Een mist daalt neer boven het woud en de sfeer verandert volledig; de hemel is nu bewolkt, een beetje mistig, een beetje regen, een herfstsfeertje. We stoppen aan een meer voor de lunch – groene weiden, grazende paarden; we zouden in Groot-Brittannië kunnen zijn. Het is begrijpelijk waarom de Britse kolonisten ervoor kozen om hier te verblijven tijdens het droge seizoen. We nemen opnieuw de eeuwig kronkelende weg. We stoppen en klimmen naar een tempel gewijd aan Hanuman, met het grootste beeld van deze god in de


wereld. Deze vredige plaats bevindt zich op de flank van een berg en blauwe mistbanken drijven over het landschap.

We wonen de Hanuman poeja bij; de priester nodigt ons uit om erbij te komen zitten voor de laatste arati en vogels vliegen in en uit de tempel. Het is het laatste lied; de vogels strijken neer op de toppen van de zuilen en beginnen, met al hun kopjes gericht naar Hanuman, vrolijk te tjilpen. Het lijkt alsof alles in de natuur vrolijk meedoet aan de arati! Dan beklimt de priester de trappen aan de zijkant van het beeld om de guirlandes van ringvormige linzencakes (‘vadai’) die aan de god geofferd werden, naar beneden te halen; ze worden uitgedeeld aan de gelovigen bij hun vertrek.

We stappen op de bus om aan de lange afdaling te beginnen. Een Sri Lankaanse toegewijde vertelt ons een verhaal over Swami dat plaatsvond op deze weg… Swamiji was met de auto op weg naar een programma waarvoor hij gevraagd was om het te leiden en de bestuurder, één van zijn toegewijden, was aan het klagen over de kronkelende wegen en de lange duur van de reis. Hij deed de suggestie om te overnachten in een landgoed van zijn familie dat vlakbij was en het programma uit te stellen. Swami vroeg hem om zijn ogen te sluiten en zo verder te rijden! Je kan je de verbazing van de chauffeur voorstellen, die eerst weigerde te gehoorzamen maar dan toch besloot er gehoor aan te geven. Hij sloot zijn ogen en Swamiji knipte met zijn vingers; de chauffeur opende zijn ogen en zag tot zijn grote verwondering dat ze nu aan de andere kant van de bergpas waren tenminste 18 kilometer verder!

Terwijl we onze weg vervolgen, springen kinderen van de ene kant van de weg naar de andere kant en proberen ze ons bloemen te verkopen. We komen uiteindelijk in Kandy aan en stoppen aan een leuk hotel op een helling.

Tijd voor het avondeten en een goede nachtrust. 25 februari 2015

Deze ochtend staan we op en kleden ons in het wit. We gaan naar de beroemde Boeddha tempel in Kandy, de tempel van Boeddha’s tand. De tand werd gevonden in de as van Boeddha’s crematie en in het verleden gaf het bezit van de tand een grote politieke macht. De relikwie wordt bewaard in een mooi zilveren reliekschrijn. We proberen er een glimp van op te vangen als we er voorbijgaan, maar we moeten zo vlug doorschuiven dat dat onmogelijk is. We zitten korte tijd neer en proberen even te mediteren en de goede energie van deze plaats in ons op te nemen. Daarna bezoeken we het museum waar verschillende kunstvoorwerpen bewaard worden die in voorbije eeuwen tijdens de plaatselijke rituelen gebruikt werden. Enkele beschilderde panelen vertellen het verhaal van de tand van Boeddha en hoe deze in Kandy terecht kwam. Ontroerd raak ik het zilveren medaillon aan met Swamiji’s haar dat ik rond mijn nek draag. Ik voel me gelukkig, we hebben geluk. Ik denk er nog maar eens aan dat zijn missie net begint; wie zal na mij goed zorg dragen voor dit medaillon? Hier werd een grote tempel gebouwd voor een tand van Boeddha; ergens anders werd een stupa gebouwd voor wat haar van de Boeddha. Wat betreft Swamiji… we hebben allemaal een medaillon met zijn haar dat we allemaal dicht bij ons hart dragen; telkens deze grootsheid met zulk een eenvoud gegeven!

Nu zijn we op weg naar Matale, waar Swamiji werd geboren. Bij aankomst wandelen we naar de Muthumariamman tempel, gebouwd in 1852, een heel kleurrijk en helder gebouw. We zijn op tijd voor het ritueel. De priester toont enkele


Foto’s van boven naar beneden: De Muthumariamman tempel, Verbouwingen aan de Gandhi Memorial Hall, Renovatie van Swamiji’s geboortehuis.

symbolen aan de Godin; het is een belangrijk moment. Panoramische landschappen, watervallen, pauwen en eigenaardig genoeg, velden van Hollandse tulpen versieren de muren achter het altaar en deze overvloed aan kleur vrolijkt heel de plaats op. Enkele beelden op palankijns geplaatst en gedragen door mannelijke schouders worden uit de tempel gedragen. Zoveel mensen, zoveel toewijding. De persoon naast me merkt terecht op hoeveel deze tempel lijkt op de Sri Premeshvarar Tempel in de Ashram. En eerlijk gezegd, in Matale zijn er veel gelijkenissen met dingen in de Ashram in India. Dit toont hoe sterk Swamiji zijn stempel gedrukt heeft op de Ashram. Daarna gaan we verder naar de ‘Gandhi Memorial Hall’, een mystieke plaats verbonden met de groei van Swamiji’s missie. Toen Swamiji geen andere plaats had die groot genoeg was om al zijn volgelingen te ontvangen, kreeg Swamiji het aanbod om dit gebouw te gebruiken, dat zich in het hart van Matale bevindt. Dit was de tijd en plaats waar hij zijn eerste Ashram begon die de naam: ‘Sarva Mata Shanti Nilayam’ kreeg.

De Gandhi hal en de ashram werden grotendeels vernield bij het begin van de burgeroorlog in Sri Lanka en de herdenkingshal wordt nu herbouwd op een grootsere manier. We slagen er toch in om in één van de kamers in opbouw binnen te gaan…. het is heel ontroerend. Dichtbij en aan de andere kant van de straat zijn er enkele oude gebouwen, waaronder een pension dat er al was toen Swamiji hier leefde en waar toegewijden verbleven als ze Swamiji kwamen bezoeken in de Matale Ashram. Als we op het punt staan weg te gaan, raap ik een steen op en neem hem mee, een materiële getuige van deze plaats; tenslotte heeft Swamiji deze grond betreden! We gaan naar de school waar Swamiji les volgde, het Christ Church College, niet ver van de


Christ Church College waar Swamiji studeerde tot het tweede middelbaar.

Gandhi Hall. Als we dichterbij de poort komen, proberen kinderen vanop het balkon onze aandacht te trekken door te lachen en te gesticuleren. We kunnen ons gemakkelijk voorstellen dat Swamiji hier op dezelfde leeftijd met ons zou spreken en lachen. We verlaten de school en gaan naar Swamiji’s geboortehuis, een klein, eenvoudig huis. We gaan binnen in de kamer waar hij geboren is; het huis wordt nog bewoond door een familielid en het is nu vernieuwd.

Het voorste gedeelte van het huis dat vroeger een winkel was, is afgebroken toen de straat breder werd gemaakt. Ik vind het prettig om me voor te stellen dat er op een dag een gedenkplaat zal hangen met de melding dat daar op 17 november 1951 een grote heilige man werd geboren die daar zijn jeugd doorbracht. Misschien zal het ooit een pelgrimsoord worden. Tijdens dit gedeelte van de reis word ik ziek met hoge koorts en neem ik niet deel aan de verdere sightseeing van die dag. Nochtans kan ik er een beetje over vertellen. Voor we Matale verlaten, bezoeken we de samadhi van Swami Paramaguru, de heilige man die aankondigde aan Swamiji’s grootmoeder - ze was toen een jonge toegewijde van hem – dat een belangrijk spiritueel persoon in haar erfelijke lijn zou geboren worden.

Na de lunch rijden we verder naar Anuradhapura, waar we een heel bekende Boeddhistische tempel bezoeken en dan houden we halt voor de overnachting in een mooi hotel aan een meer. 26 februari 2015 Vandaag is het een bijzondere dag omdat we de nieuwe tempel van de Puliyankulam Ashram

zullen inwijden. We nemen Swamiji’s beeld mee dat samen met ons de reis heeft gemaakt. Iedereen krijgt de kans om het een tijdje in zijn of haar handen te houden. Het wordt dan op


Samadhi tempel van Swami Paramaguru, de heilige die Swamiji’s geboorte voorspelde aan zijn grootmoeder.

een palankijn geplaatst en op de schouders van enkele toegewijden rondgedragen. We worden koninklijk ontvangen… bloemenkransen, majorettes, rozetten, een feest van geel en rood…. Een spandoek, vastgehouden door Sri Lankaanse toegewijden, toont de tekst: “Swami Premananda International Conference Delegates, Welcome!” Een plechtige ogenblik, we hebben het gevoel dat ze echt op ons aan het wachten waren, op dit ogenblik! We wandelen zo’n 100 m naar de Ashram. Er zijn veel kinderen en veel lachende gezichten. Er wordt een verfrissing aangeboden en we worden uitgenodigd om plaats te nemen in de nieuw gebouwde tempel. Nu begint het laatste gedeelte van een ritueel ter ere van Heer Krishna. Het wordt uitgevoerd door Brahmaanse priesters. Het Krishna beeld dat net geïnstalleerd is in de tempel is het beeld dat door een jonge Swami Premananda uit bloemenblaadjes werd gematerialiseerd. De plechtigheid gaat verder met liederen, devotionele dans door meisjes en toespraken. Prijzen en geschenken zoals schooltassen, naaimachines en fietsen worden uitgedeeld aan schoolkinderen, weduwen en behoeftige mensen. We zingen enkele bhajans en Mr. Wigneswaram zingt een bhajan die ons herinnert aan de tijd dat hij de bhajansessies leidde tijdens de Mahashivaratri’s, toen Swamiji geboorte gaf aan Lingams.

Samen gaan we naar een klein gebouw met een rieten dak waar ons een maaltijd wordt aangeboden op bananenbladeren. We kunnen zien dat het leven in de Ashram heel eenvoudig is en heel dicht bij de natuur, een ideale plek voor een spirituele bezinning.

De dag loopt ten einde en we keren terug naar Colombo, waar we onze laatste nacht zullen doorbrengen voor we Sri Lanka de volgende dag verlaten. Enkelen onder ons zullen naar de

Ashram in India terugkeren, terwijl anderen naar hun eigen land reizen. Ikzelf ben blij om naar de Ashram terug te keren, anders zou ik het gevoel hebben dat ik iets zou missen. Ik wil de cirkel sluiten en terugkeren naar de plaats waar Swamiji zijn missie vestigde en waar Hij de missie een basis gaf op deze aarde, daar waar zijn samadhi is en waar zijn spirituele vlam voor 2.500 jaar zal branden zoals hij ons vertelde in een satsang. Door door Sri Lanka te reizen, zo tropisch, zo groen, en vol met bloemen… kan ik begrijpen waarom Swamiji zulk een liefde had voor planten en tuinen en voor de kracht van deze natuur – dit is allemaal de Goddelijke Moeder, de Shakti, die zichzelf uitdrukt doorheen de weelderige en uitbundige flora.

Gestart met bijna niets – enkel stenen en dor


land, een gegroefde bodem waar niets gemakkelijk groeit, een winderig stuk land verlaten door mens en dier – dit dor stuk land in Tamil Nadu omtoveren tot een mooie levende tempel voor de Goddelijke Moeder, een plaats waar alle bezoekers haar liefde kunnen ontvangen en voelen, was een enorme uitdaging. Swamiji, jij kon dit doen… en zoveel meer. We moeten je voorbeeld volgen en ons verdroogd hart veranderen in een vriendelijke

tempel, waar iedereen welkom is, een tempel zo groen en vol bloemen, die een veelheid aan kleuren en uitdrukkingen herbergt, waar alle wezens kunnen samenwonen, waar iedereen zijn dorst naar de waarheid kan lessen, en dit alles onder de liefdevolle leiding van onze lieve Goeroe, Swami Premananda, het goddelijke kind geboren in Matale, Sri Lanka.

De opening van de Poobalakrishna tempel

26 februari 2015

Dit is een uittreksel uit de speech van Dhr. C.V. Wigneswaran, eerste minister van de Noordelijke Provincie van Sri Lanka, ter gelegenheid van de opening van de Poobalakrishna tempel in Puliyankulam te Sri Lanka.

Het is inderdaad een droom die werkelijkheid wordt! Vandaag zijn we hier bijeen voor de opening van deze Sri Poobalakrishna tempel in Puliyankulam. Ten tijde van Swami's samadhi hadden we er geen idee

Iedereen die deelnam aan de conferentie en naar Puliyankulam in het noorden reisde, kreeg een warm en mooi welkom. Een beeld van Swami Premananda werd naar de nieuwe tempel gedragen voorafgegaan door een muziekkorps en dansers.


van dat een dergelijke tempel ooit gebouwd en geopend zou worden. Zelfs toen ik in 2013 eerste minister van de Noordelijke Provincie werd, had ik nog altijd geen idee dat deze tempel gebouwd kon worden. Toen ik de eerste steen legde en ook een klein beeld van Balakrishna (dit beeldje was door Swami gematerialiseerd en aan mijn familie gegeven) in de fundamenten installeerde, kon ik me niet voorstellen hoe deze tempel ooit gebouwd kon worden, noch hoe snel deze voltooid zou zijn.

Maar langzaamaan begon de droom zich te ontvouwen, een droom die Swami geleidelijk in onze gedachten, in onze harten en in onze geest inprentte. Toen ontstond het verlangen om te bouwen; het geld om het werk te starten kwam; hulp kwam van vele kanten. Terwijl onze zuster Thalatha zich toelegde op de Internationale Conferentie in Colombo, concentreerden wij ons met een gelijke aandacht op het organiseren van de bouw van deze tempel in Puliyankulam in het noorden. Onze synchroon lopende activiteiten zijn nu samengegaan en creëerden dit prachtige resultaat. Degenen onder u die aan de Internationale Conferentie deelnamen, hebben nu deze kans om bij ons te zijn op deze ceremoniële openingsdag.

Op advies van Swami bouwde een Mataji, samen met haar moeder en andere familieleden, hier in mei 1975 een kleine hut in de Noordelijke Provincie en ze gingen er wonen. In die tijd bevond Swami zich in Matale in de Centrale Provincie. Toen Mataji in 1975 naar hier kwam was Swami 24 jaar en er waren toen al veel toegewijden die naar Matale trokken.

In dat jaar gebeurde er in de Matale Gandhi Hall een wonder tijdens Krishna Jayanti, in aanwezigheid van veel toegewijden die er waren samengekomen. Swami vroeg aan de toegewijden om een grote stapel van bloemen te maken. Zij namen allen bloemen mee en legden ze voor Swami neer op een open plek voor hem. Swami plaatste toen zijn handen in de hoop bloemen en nam er het Balakrishna beeld uit, ongeveer 22 cm hoog. Dit beeld is inmiddels flink gegroeid. In Tamil betekent ‘poo’ bloem en ‘bala’ kind. Het beeld werd Poobalakrishna genoemd, balakrishna betekent: hij die uit bloemen geboren is.

In juli 1983, toen tijdens de oproer Swami's Ashram in Matale in brand werd gestoken, bracht hij het Poobalakrishna beeld naar hier in Puliyankulam en gaf het aan Mataji en haar moeder om er zorg voor te dragen. Swami bracht ook de weeskinderen van Matale naar hier.

Mahashivaratri in 1984 werd feitelijk hier gevierd. Dr. A.T. Ariyaratne kwam die dag. Ik was toen districtrechter te Mallakam in de Noordelijke Provincie. Rond 1981 heb ik Swami leren kennen in het huis van Mr. Shanmuganayakam. In 1983 woonde ik te Chunnakam de Mahashivaratri bij, toen Swami daar in zijn Ashram was. Aangezien Swami me uitnodigde om de Mahashivaratri van 1984 bij te wonen in Pulyankulam, maakte ik er een punt van om daar ook aanwezig te zijn. Later stichtte Swami zijn Ashram te Trichy in India en nam de weeskinderen mee.

In 1996 dwong de oorlog Mataji en haar familie er toe om alles achter te laten, met inbegrip van Poobalakrishna, en zich in veiligheid te brengen door te vluchten naar Mallavi en Vavunikulam. In 2003


kwamen zij terug, maar Poobalakrishna was verdwenen! Zij zochten en zochten maar er was geen informatie beschikbaar over waar het beeld naar toe was. Maar toen wij Swami er naar vroegen in de Cuddalore gevangenis, zei hij dat de Poobalakrishna terug zou komen. In 2005 werd het beeld plotseling teruggevonden ergens binnen het terrein van de Ashram.

In 2009 moest Mataji en haar familie nogmaals dit gebied verlaten omwille van de laatste brutale fase van de oorlog waarin vele oorlogsmisdaden gepleegd zijn. Dat was de tijd dat er meer dan 100.000 mensen in dit gebied werden vermoord. Deze keer nam Mataji Poobalakrishna met haar mee naar Puthukudiyiruppy in het noorden, redelijk ver hier vandaan. Toen zij terugkeerde, bracht zij ook Krishna veilig met zich mee terug. Zij en haar familie voerden met veel devotie poeja's uit op Poobalakrishna.

Deze tempel is het resultaat en verwezenlijking van zuivere toewijding (bhakti) door Mataji en in het bijzonder door haar moeder. De moeder van Mataji was degene die er van droomde om hier een gepaste tempel te bouwen. Het is haar droom die nu is uitgekomen. Hun bhakti heeft deze tempel gebouwd. Niemand van ons had daar iets mee te maken. Hun bhakti heeft bergen verzet, hun bhakti heeft Krishna geraakt, hun bhakti heeft Swami geraakt en uiteindelijk werden wij allen instrumenten om hun droom te helpen vervullen.

De Poobalakrishna tempel is niet louter een tempel. Hij draagt de inprenting van de kwaliteiten van de baktha’s (toegewijden), van hun devotie. Het is het hoogtepunt van louter hoop en hard werken. Hier beoefenen ze annadhanam, het uitdelen van voedsel aan kinderen en anderen op zondag en op dagen met volle maan. Op zondag onderwijzen ze godsdienst aan de kinderen. Maar ze zouden ook graag de Ashram tot ontwikkeling willen brengen. Hoewel de nieuwe tempel ongetwijfeld veel toegewijden zal aantrekken, zouden zij ook graag willen dat Swami's toegewijden naar de Ashram komen. Voor hen zouden ze graag kudils bouwen, huisjes die lijken op deze in de Ashram in Trichy, zodat de toegewijden zo lang als ze willen kunnen blijven. Maar als zij weggaan, zouden zij anderen toestemming moeten geven om hun kudils te benutten, tot de tijd dat ze terug komen. We zijn deze mogelijkheid nu aan het onderzoeken.

Thalatha wilde graag de kamer die Swami gebruikte, achter de tempel, in orde maken om deze tot een meditatieruimte maken. Ik ben er zeker van dat haar man Nath haar droom zal willen vervullen. Zij zelf zal ongetwijfeld Nath pushen om haar droom uit te laten komen! Zij was er op 22 februari bij tijdens het bhajan zingen en keek toe van de zijkant waar Swami's zetel was geplaatst. Dit werd vastgelegd op een foto die door haar schoondochter genomen werd. Dus zal Thalatha, via Nath, doorgaan en deel blijven uitmaken van dit project.

Laat ons een Ashram en een tempel uitbouwen die zich van de andere zal onderscheiden door de grote devotie van de toegewijden en de goddelijkheid van hun goeroe. Ik ben blij om bij jullie te zijn. Ik roep jullie allen op, Swami’s bhakta’s, om in contact te blijven met Puliyankulam. Kom en bezoek de Ashram wanneer je naar Sri Lanka komt. Verblijf en rust een poosje in de aanwezigheid van Poobalakrishna, wiens energie deze hele streek doordringt. Geniet van de landelijke omgeving. Kom in grote getale naar hier om de eenvoudige levensstijl van onze mensen te begrijpen.

Jai Prema Shanti!


Foto's van boven naar beneden: Swami Premananda's beeld wordt in processie naar de Poobalakrishna tempel gedragen. Hoofdschrijn met Poobalakrishna en rechts het schrijn voor Swami Premananda. Het uitdelen van nieuwe naaimachines en Bharata Natyam dansuitvoering in de tempel.


Toespraak gegeven tijdens de workshops “Eenheid van religies”

door Mr. S. Raghavan (vervolg van vorige maand)

Nu zal ik terugkomen op de vraag die ik aan het begin stelde. Jezus Christus was nooit een christen, Allah was nooit een moslim, Boeddha was geen boeddhist en Shiva was geen hindoe. Waarheid, mededogen, liefde en gerechtigheid - dat is Gods religie. Alle verschillen en verdeeldheid gemaakt in naam van religies zijn de creatie van de mens, misschien gemaakt met goede nobele bedoelingen, maar het is jammer dat ze het doel niet dienen waarvoor ze zijn gemaakt - om eenheid in de diversiteit te zien. Jezus zei tegen zijn discipelen: "Als je houdt van je Vader in de hemel, houd dan van zijn kinderen zoals ik van ze hou en dien ze." Profeet Mohammed sprak zijn volgelingen toe: "Houden jullie van je schepper? Als dat zo is, heb dan je broeders en medemensen lief. Anders ben je een leugenaar." Heer Boeddha predikte tot Kamma, Metta en Karuna en zei: "Verspreid mededogen, liefde en vrede onder de mensen, dat is de hoogste religie." In Saivaism, wordt gezegd: "Anbe Shivam"- liefde is God. In ons mooie land, gezegend met relatief weinig natuurrampen, zijn jullie misschien getuige geweest, of hebben jullie gehoord van recente gebeurtenissen ten gevolge van inwendige en uitwendige veranderingen. Veranderingen in de hoofden van diegenen die analyses maken en nadenken over wat er fout is gelopen en wanneer dit begon. Wat hebben we verkeerd gedaan dat geleid heeft tot de vele door de mens veroorzaakte rampen die we vandaag zien? Ik geloof dat als we deze kleine gedachten in de praktijk brengen - de gedachten die ik door Swamiji verkregen heb en nu vandaag met u

gedeeld heb – dat dit kan leiden tot ingrijpende positieve veranderingen, niet alleen in ons land, maar ook in heel de wereld. Het kan deze wereld tot een betere plaats maken om in te leven, voor ons en voor alle komende generaties. Swamiji heeft herhaaldelijk gezegd: "Ik ben altijd bij je. Roep mij; Ik ben altijd klaar om je te helpen. Vergeet dat nooit. " Daarom kunnen we er zeker van zijn dat zijn zegeningen er altijd voor ons zullen zijn in al onze betrachtingen. Swami heeft altijd gezegd dat we niet alleen moeten bidden of hopen op externe veranderingen; echte verandering zou moeten plaatsvinden binnen in ons, niet buiten ons.

De muur in Swamiji’s Ashram in Sri Lanka, met de foto’s van alle heiligen van

verschillende religies.


Omdat ik betrokken ben bij een opleiding in de ontwikkeling van leiderschap, zou ik graag een beetje afwijken van het basisthema om met jullie een aantal gedachten te delen, die jullie kunnen interesseren. Je zal het zeker met mij eens zijn dat in de wereld van vandaag leiderschapstrainingen zeer populair geworden zijn. In de westerse wereld zijn er heel wat goeroes die opgang maken met fascinerende theorieën. Het is een trend geworden om hun cursussen te volgen, en er enorme sommen geld aan uit te geven. Deze theorieën blijven veranderen zoals nieuwe versies van auto's, computers en mobiele telefoons, de nieuwe komen op de markt en de oude zijn achterhaald. We slagen er soms niet eens in te beseffen dat de meeste van deze theorieën reeds lang geleden in onze religieuze filosofieën werden geopperd. Maar als dezelfde dingen door onze religieuze leiders verteld worden, zijn we niet bereid om die serieus te nemen en er naar te luisteren. Deze westerse goeroes begonnen eerst met te spreken over karakter ethiek, die onze voorouders in het Oosten zeer succesvol beoefenden en stapten vervolgens over naar de persoonlijkheidsethiek. Nu dat ze de beperkingen hiervan beseffen, proberen ze om terug een bocht te maken. Ze spraken over fysieke intelligentie, schoven op naar de mentale en vervolgens naar emotionele intelligentie en nu hebben ze het over spirituele intelligentie. De eerste twee zijn externe verschijningsvormen en de laatste twee inwendige. De beroemde management goeroe, Stephen Covey, auteur van 'The Seven Habits of Highly Effective People' (De zeven gewoontes van zeer doelgerichte mensen), praat nu over een achtste gewoonte: "Luister naar de stem in u en inspireer anderen om hun eigen stem te vinden." Zoals jullie je ondertussen al gerealiseerd zullen hebben, is dit precies wat onze Swamiji deed en wat hij ons aanleerde en het is ook datgene wat onze voorouderlijke heiligen reeds lang geleden

beoefenden. Het is jammer dat, als we hier in het Oosten zo'n schat aan spirituele wijsheid en kennis hebben, onze mensen zich laten meeslepen door de materialistische 'vreugde en heerlijkheid' van de westerse wereld, en ervoor gekozen hebben om weg te gaan van deze principes en de westerse wereld beginnen te geloven en te imiteren. En dit juist op een moment dat het Westen zich haar fouten en beperkingen realiseert en begonnen is met de oude oosterse principes te volgen: proberen, zoals Swamiji zegt in zijn leer, naar binnen te kijken. Jullie kunnen nu de verschillende paden begrijpen waarvoor mensen kiezen. De dichter Robert Frost schreef: "Op de scheiding van twee wegen in een bos nam ik de weg die het minste gebruikt werd, en dat heeft het verschil gemaakt." Zoals dit kiest iedereen - jong en oud, arm en rijk, man en vrouw - voor één van de twee wegen in het leven. Eén daarvan is de brede en meest bereisde weg die naar middelmatigheid leidt, de gemakkelijke weg, het leven benaderd langs de korte weg, en de andere is de weg naar grootsheid en betekenis. Deze weg omvat opeenvolgende groeifases van binnen naar buiten, een moeilijke en tijdrovende weg die weinigen nemen. Zoals Robert Frost in zijn gedicht zegt, neem deze weg naar grootsheid en betekenis en je zult slagen in het leven en ook anderen doen slagen. Het was een geweldige ervaring om jullie allemaal te ontmoeten, mooie en liefelijke leden van Swami Premananda's wereldwijde familie. Hartelijk dank voor het geduldig luisteren en moge Swamiji's zegeningen altijd met jullie zijn. Leef met het lichaam, heb lief met het hart, leid met het verstand en laat een erfenis na. Nogmaals bedankt.

Jai Prema Shanti.


Ashramkinderen

Buitenschoolse lessen: bewust omgaan met water Een belangrijk aspect van milieuonderricht is het vergroten van het bewustzijn bij de kinderen over het verstandig omgaan met water. We geven aandacht aan bewust omgaan met water op zowel lokaal als globaal niveau. Tijdens de voorbije maanden hebben de kinderen over het belang van water in het dagelijks leven geleerd, over het respecteren van water als een levend wezen, over hoe ze zuinig met water kunnen omspringen en het niet verspillen, over wat water zuiver of onzuiver maakt en over hoe verscheidene problemen in verband met water opgelost kunnen worden.

Wereldwaterdag Om de Wereldwaterdag , die elk jaar op 22 maart valt, te vieren gaven vier groepen studenten uit het derde middelbaar een presentatie over de lokale waterproblemen en mogelijke oplossingen voor het achtergestelde platteland in Tamil Nadu. Een groep deed een plechtige belofte voor alle leraren en studenten van de school: “Wij kinderen beloven plechtig om Waterdagen te organiseren en samen informatie te verspreiden over hoe we water kunnen besparen. We zullen naar plaatsen gaan waar water wordt verspild en daar infoblaadjes ronddelen waarin we de mensen met aandrang vragen om ‘Te stoppen met water te verspillen’. We zullen naar dorpen gaan en proberen de bewoners te overtuigen om geen water te verspillen, en restwater te gebruiken om de planten water te geven en ons gebied groen te maken. We plannen om te doen wat we kunnen om watertanks te voorzien voor de dorpsbewoners zodat ze regenwater kunnen verzamelen. We zullen zeker in groep naar de dorpen gaan en over het verzamelen van regenwater spreken.”

De Ene zonder naam of vorm De Ene zonder naammm of vormm

“Het is alleen de goddelijke genade van Heer Varuna (goddelijk aspect dat voor regen zorgt) die in zuiver water kan voorzien, niet alleen voor talloze generaties van planten maar voor alle levende wezens op aarde, ook de menselijke wezens.”

Swami Premananda


DDe Ene zonder naam of vorm Elke maand publiceren we een hoofdstuk uit het boek: ‘De ene zonder naam of vorm’, Swami Premananda’s levende boodschap over hoe we het ware doel van ons leven kunnen realiseren, over hoe we steeds dichter kunnen komen bij de ene en eeuwige waarheid, die hij ervoer, beleefde en zag op elk moment van zijn leven.

Laten we geloven

Wat ook de levensstijl is die we kiezen, hij zou zeker gebaseerd moeten zijn op een bepaalde vorm van geloof. Deze wereld draait rond in de ruimte dankzij een zeker geloof, zoals al de andere planeten in het universum. Wat voor geloof is dat? Het is de zwaartekracht, een vorm van magnetische aantrekking die tussen de ruimte en de Aarde bestaat. Het houdt de bomen, planten, gebouwen enzovoort op hun plaats terwijl de aarde rond de zon draait. Deze zwaartekracht is hun geloof in de aarde. Op gelijkaardige wijze hebben alle levende wezens een sterk geloof in de lucht, het zonlicht en het water. Hoe werden de vijf elementen gecreëerd? Nog niemand heeft een bevredigend antwoord op deze vraag gevonden en men heeft uiteindelijk geconcludeerd dat de natuur deze elementen heeft gecreëerd.

Dus wat is het verschil tussen de natuur en kunstmatigheid? Kunstmatige creaties zijn door menselijke wezens ontdekt met de hulp

van de natuur. Eén van de creaties van de natuur is de mens die mogelijkheden van het zesde zintuig bezit. Elke dag ontdekken of vinden deze menselijke wezens, mannen en vrouwen, gefabriceerde voorwerpen uit, waarvan ze denken dat ze essentieel zijn voor het praktische leven. Al deze praktische handgemaakte objecten zijn artificieel. In deze moderne tijden proberen de mensen nu zelfs een exacte kopij van een mens kunstmatig te creëren door te klonen. Maar zelfs als ze daarin zouden slagen, dan zouden ze toch niet de ontwikkeling van de geest en het intellect van zo iemand kunnen controleren. Wetenschappers kunnen de atoomdeeltjes niet volledig begrijpen omdat de atoomdeeltjes afgeleid zijn van de vijf elementen. Is het voor menselijke wezens mogelijk om de vijf elementen te creëren? Nee, zeker niet. Als we deze gedachtegang volgen, dan brengt het ons bij de vraag over bestaan en niet-bestaan. Het is belangrijk om vast te stellen wat bestaan is en wat niet-bestaan is. Op elk gebied, in elke activiteit of deze nu natuurlijk of artificieel is, is het antwoord hetzelfde. Wanneer we iets proberen te onderzoeken met


twijfel en achterdocht, zullen we het juiste antwoord niet vinden. Alleen als we iets benaderen met vertrouwen, zullen we het exacte antwoord vinden. Als we vol achterdocht en twijfel proberen te onderzoeken of er wel of niet een God is, zullen we het juiste antwoord niet vinden. Moeten we besluiten dat er geen God is gewoon omdat we het antwoord niet kunnen vinden? Maar als we het onderzoek doen met vertrouwen, trouw aan onszelf, dan zullen we duidelijk het bestaan van God waarnemen. Iedereen die gewetensvol deze zoektocht onderneemt, zal tot hetzelfde besluit komen. Om politieke redenen of om atheïstische overtuigingen of gewoon uit koppigheid kunnen we blijven debatteren over of God nu wel of niet bestaat. Sommige mensen die werkelijk in het bestaan van God geloven, zullen ervan houden hardnekkig met anderen te discussiëren die zeggen dat er geen bewijs is van zijn bestaan. Vandaag evolueert alles heel snel. Iedereen heeft de mogelijkheid om de uiteindelijke waarheid te realiseren. De tijd wordt rijp voor de realisatie van de waarheid. Zelfs wetenschappers beginnen te beseffen dat er een energie bestaat die niet door de kracht van de geest te begrijpen is. Maar omdat ze deze energie niet met hun fysieke ogen kunnen zien, twijfelen ze nog altijd aan het bestaan van God. Het feit dat niemand tot een positieve conclusie kon komen over het bestaan van God doet zulke debatten en twijfels ontstaan. We kunnen de lucht alleen voelen. We kunnen de bodem alleen aanraken. We kunnen het licht alleen begrijpen door de warmte die het geeft. We kunnen ruimte alleen verstaan als we bewegen of ons verplaatsen; het is niet iets wat je ziet. De schepper van de vijf elementen is de Allerhoogste zonder naam of vorm. De Allerhoogste is overal aanwezig maar is net zoals ruimte niet zichtbaar. Daarom kunnen we zijn kracht alleen begrijpen. Als je op deze manier denkt, kun je het bestaan van God niet ontkennen. Wie heeft deze kracht gezien? Wie heeft deze kracht gevoeld? Wie heeft deze kracht begrepen? Wie heeft deze kracht aangeraakt? Wie heeft deze grote kracht bereikt? Deze vragen komen op. Heilige mannen en vrouwen, grote wijzen, sidda’s, alwars, nayanmars en zelfgerealiseerde zielen hebben deze kracht gezien, gevoeld en ermee gecommuniceerd. Wat is het nut om de grootse woorden van deze grote zielen uit te spreken zonder dat we ze begrijpen? Laten we onszelf volledig overgeven aan de Allerhoogste zonder naam of vorm! Laat zijn Goddelijk Licht de innerlijke vlam in jou in vuur en vlam zetten. Laat ons vertoeven in die eeuwig voortdurende gelukzaligheid! Geloof! Geloof in God, want hij bestaat echt!

Welke spil steunt de aarde terwijl zij ronddraait in de ruimte?

Geloof! Geloof in de kracht binnenin jou;

Sta op en zoek de waarheid! Steek de lamp van wijsheid aan in je ziel.

INHOUDsripremananda.org/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/...De Sri Lankaanse Singalese...

Documents

Transcript of INHOUDsripremananda.org/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/...De Sri Lankaanse Singalese...