Over zichzelf

praat Jef niet

zo graag :

“Het klinkt al

vlug of te pre-

tentieus, of te

bescheiden, wat

in weze vaak

hetzelfde is”.

SLAN

SLAN

SLAN

De ene dag ben

je IN, de ande-

re OUT.

De ene dag be-

hoor je tot de

chaotische orde

van de Great

System, tot de

ingezetenen van

de Great WW3A

Society.

De andere dag

ben je een Ban-

ned Burgher,

een banale BB.

Zoals ik nu.

Gewikt en gewo-

gen.

Dit nummer vertrekt samen met een index van de vijftig eerste num- mers van SF-MAGAZINE (ex-INFO-SFAN), waarvoor onze uitbundige dank aan JOZEF PEETERS die hieraan, naar hij ons zei ettelijke (vaak nachtelijke) uren heeft doorgebracht. De hoofdbrok van dit nummer wordt gevormd door JEF MAES' langere verhaal "DE WALKABOUTER", (lees WALK-ABOUTER) dat de hoogste be- kroning kreeg bij SFAN's 6e verhalenwedstrijd in 1975. Een gelegenheid om erop te wijzen dat ook dit jaar weer twee wed- strijden worden uitgeschreven, waarvoor wij graag een maximum aan deelnemingen zouden binnenkrijgen. Ziet u kans het reglement in een college of aan een universiteit, in een academie of in een te- kenschool, in een dagblad of in een tijdschrift te plaatsen, aar- zel dan niet het vereiste aantal exemplaren te vragen aan :

LOU GRAUWELS Lange Kievitstraat 27 2000 ANTWERPEN. Onze verontschuldigingen tenslotte aan diegenen die graag recensies lezen, én aan diegenen die ons hiervan een groot aantal bezorgden, voor het uitblijven van publicatie hiervan. De reden hiervan ligt bij de publicatie van een tweetal bijzondere nummers, waarin moeilijk besprekingen konden (nr. 50 en de index) en bij het iets langere verhalende gedeelte van dit nummer. Vanaf het volgende nummer trekken wij hiervoor echter een groot aantal blz. uit, en hopen wij een grote achterstand in te lopen. Hierbij zullen wij ook aandacht besteden aan enkele minder courante reeksen. Waarop ik dit editoriaal kort maak, om ook reeds in dit nummer plaats voor besprekingen in te ruimen.

Echter toch nog een nieuwtje voor de "hard-science"-fans : vol- gens recente onderzoekingen is gebleken dat de inktvis (octopus septem-ocularis) een bijzonder geslachtsorgaan heeft, dat zelf- standig kan opereren. Of ie eerlijk terugkomt is nog niet uitgemaakt. Wie zei ook weer dat materiaal voor verhalen zó moeilijk te vin- den is ? Kora de siturei sasete itadakimasu, zoals onze Japanse abon- nenten zeggen. Is uw abonnement vervallen, stort dan a.u.b. on- middellijk 300 BF. op onze rekening bij de Ge- nerale Bankmaatschappij N.V. te Antwerpen, rekeningnr. 220-0961338-07 ten name van SFAN - ANTWERPEN. Houdt U er niet meer aan ons blad te ontvangen (wat in weze on- denkbaar is !), meldt u ons dit dan a.u.b. correct en verplicht onze adminis- tratie niet tot veelvuldige ma- ningen. Dank U.

Houdt U daarentegen aan SF-MAGAZINE tracht dan ook vrienden en bekenden als abonnent te winnen ! Vergeet ook niet dat wie nu zijn bijdrage voor 1976 regelt, nog kan genieten van ons gelegen- heidsaanbod, nl. BOB VAN LAERHOVEN's "GRIJZE ALLIANTIE", in een prachtige uitgave, à 30 BF. i.p.v. 60. Hiertoe stort U ons eenvoudig 330 BF. en U krijgt deze uit- gave met uw eerstvolgende SF-MAGAZINE toegezon- den. Een aanbod dat wij ook na 31 januari kunnen verlengen, zover onze voorraad strekt.

Een beperkt aantal gesigneerde exemplaren van deze plaquette wordt door SFAN aan-geboden tegen de prijs van 30Frs aan ALLE LEDEN DIE HUN ABONNEMENT 1976 HERNIEUWEN VOOR 31 JANUARI 1976. Hiertoe stort u 300 Frs + 30 Frs op bankrekening van SFAN - ANTWERPEN, nummer 220-0961338-07. U krijgt dan deze plaquette toegezonden samen met het eerstvolgende nummer van SF-MAGAZINE !

Een zorgvuldig uitgegeven plaquette, ca. 40 blz., waarin BOB VAN LAERHOVEN's re-

centste verhaal werd opgenomen. "GRIJZE ALLIANTIE" speelt zich af in de States, in een niet zoverre toekomst en combineert moderne mythe met rauwe poli-tieke werkelijkheid, zoals de auteur dit reeds deed in het bekroonde "WANDELEND ROND KENNEDY" en in het verhaal dat hier-op aansluit, nm. "ZOU DIT MIJN OUDE VRIEND DE PRESIDENT NIET ZIJN ?", dat eerlang in vertaling verschijnt bij Heyne Verlag ! ! Te verkrijgen tegen de prijs van 60Frs bij

de auteur :

BOB VAN LAERHOVEN Spoorwegstraat 72/4

2300 TURNHOUT

+ klachtenpanel sd-uitgevers + verschillende sf-exposities, eventueel originele boekomslagen; allerlei kunstwerken; + zoveel mogelijk muziek, waaronder de via computer gedirigeerde "Ode an die Freude", Beethoven (Sinthesizer); + diverse schrijvers, John Brunner, Brian Aldiss of Michael Moorcock; en uiteraard een Guest of Honour; + boekenstands; splinternieuwe uitgaven; boekenruilen; + verschillende programma's tegelijkertijd : het kan niet op ! + membership op vrijdag 14 mei gratis : te beginnen met films logies/ontbijt, kamer douche/toilet per nacht pp. Fl. 41,25 logies/ontbijt, kamer met warm water pp. Fl. 31,25 twee persoonskamer per nacht Fl. 36,25 lunch Fl. 9,50 diner Fl. 18,00 twee pauze consumpties (koffie, thee) Fl. 2,50 attending membership Fl. 25,00 inlichtingen en reserveringen : P. van Oven, NCSF Rietgors 62, Eemnes 2670, Nederland

een willekeurige greep uit het programma : + 4 à 5 lange hoofdfilms + talloze kortfilms en tekenfilms + sf-verhalen-wedstrijd hoofdprijs Fl. 150,00 met recht op publicatie, uitreiking oorkonden

Jef Maes is niet wat je een specifiek sf.auteur kan noemen: "DE WALKABOUTER" is namelijk zijn eerste sf.verhaal.

Niet dat dit zijn litteraire eersteling was.Hij schrijft, naar hij ons vertelde,reeds van 1968,en insiders hebben ongetwijfeld een viertal verhalen van hem genoteerd in "YANG" (1973-74),en een eenakter,"VERTELSEL",die in maart 1975 in première ging. Verder heeft hij een volledige verhalenbundel klaar,en kan, zoals hij zegt,'de martelgang beginnen een welwillend uitge- ver te zoeken'..

Bij wijze van reclame-spot kunnen wij hier overigens aan toe- voegen dat de eenakter ter inzage ligt bij ALMO,en dat be- langstellenden Jef Maes,voor zijn bundel én voor vertaalwerk, kunnen kontakteren op zijn adres, Xaveriusstraat I a (bus I), te Borgerhout (2200).

Over zichzelf praat Jef niet zo graag : 'Het klinkt al vlug of te pretentieus,of te bescheiden,wat in wezen vaak hetzelf- de is.Overigens veronderstel ik dat het de lezer weinig kan interesseren te weten dat een auteur blonde haren,donkerbruine ogen en/of grote voeten heeft..'

Over zijn belangstellingen praat hij daarentegen hondernuit.

Er is de'grote' litteratuur,met de eerbiedwaardige klassieken en de'Vreselijk Diepzinnige Modernen',er is Sjöwall & Wahlöö, én er is "Demian"..,die hij graag in de oorspronkelijke taal zou lezen.

Dan is er ook het theater.Hoewel hijzelf ook enkele malen op de bühne heeft gestaan (onlangs nog ale Trotter in de "Muizen- val"),is hij toch geen regelmatig theaterganger.Huwelijksko- medies en progressieve volkstukken zitten hem nl.tot..(En hier rondt Jef zijn zin af met een welsprekend gebaar).

En film. 'God,zegt hij,als je me daarover loslaat,klets ik wel uuuuren.' En dus laten we hem niet los,aangezien het reeds druk genoeg is in de stad. Drie tot vijf films per week zijn voor hem levensnoodzakelijk en aan 'De derde man' is hij gewoon verslaafd.

'SF ?'

'SF.was me eigenlijk niet zo bekend,voor ik SF.Magazine ging lezen.H.G.Wells en enkele pockets,hooguit.Nu heb ik wel enigs- zins mijn achterstand ingelopen,voornamelijk om te kunnen mee- praten,weet je.Lundwall en Sadoul.. Tenslotte ben ik als een 'leerling-tovenaar' sf-fan.Het genre lijkt me niet beter of niet slechter dan een ander,en het heeft ook dezelfde mogelijkheden.De droom,de fantasie,het engagement,het sprookje,de realistische nachtmerrie,de psy- chologische uitlaatklep,en zo verder.. Sf.kan een heerlijk genre zijn,met de (h)eerlijkheid van de puber,van de zoeker,van de twijfelaar,van de 'Demian',of van de'wal-Kabouter'..Zie je,dat het pretentieus gaat klin- ken..?'

De ene dag ben je IN, de andere OUT. De ene dag behoor je tot de chaotische orde van de Great System, tot de ingezetenen van de Great WW3A Society. De andere dag ben je een Banned Burgher, een banale BB. Zoals ik nu. Gewikt en gewogen. Schuldig bevonden aan. Sentenced en verbannen naar. WW3B. De Hell van WW3B. Waar ik mijn straf zal moeten uitwandelen. En pas daarna zal mogen verdwijnen. Execution op lange termijn. Execution een tijd lang gerekt door de Concentrated Energy Pill. (Toen ze me deze toedienden, heb ik toevallig gemerkt dat het er eentje voor een jaar was, een One Year CEP dus alvorens). Daarna, na uitwerking, zeker eindigend in een wegkwijnen bij ge- brek aan Air, Food & Water. Zo wordt het trouwens altijd geformuleerd in de Reading van de Verdict.

"Schuldig bevonden aan het bewust met kwalijke intenties uitspre- ken van de Forbidden Words, shalt thou, tot vóór dit Process Bur- gher BFZ105 genoemd, uit de Great Society gedreven en tot verban- ning naar de Agony van WW3B bevolen worden om daar een voettocht van onbepaalde tijd te ondernemen."

(ik WEET dat het een jaar is, DAT heb ik op hen voor !)

"Daarna shalt thou, tot vóór dit Process Burgher BFZ105 genoemd, van verplichtingen jegens de Great Society ontslagen zijn en tot stof wederkeren !" En nu zit ik hier. Wachtend. Op het ingaan van de Sentence, op het begin van de verbanning. Op de deportation Train, op de laatste toornige woorden van de Executing Exorcist ... De ene dag ben je IN, de andere OUT. En dat om enkele, weliswaar verboden woorden. Die ik inderdaad bewust heb uitgesproken. Omdat ik het wilde. Omdat ik een onuitsprekelijke drang had tot uitspreken. Alhoewel, dat van die kwalijke intenties, dat begrijp ik niet zo best. Toch wist ik dat ik gestraft zou worden als ik. Er waren trouwens nog een heleboel dingen die ik niet begreep. Zodat ik. Twijfelde. Aan de Great Society, aan de Law & Order, aan de Marriage & Pa- renthood, aan de Commerce & Administration, aan het kwalijke ka- rakter van de FW ...

Ik wist dat ik gestraft zou worden, wanneer de Shocked Burgher, die de tot haar gerichte FW hoorde, dit zou rapporteren. Dat het me verbanning zou kosten. En de Soft Treatment Execution In The End. Als de 1Y CEP uitgewerkt zal zijn. Zesendertig zal ik zijn. In The End. Zesendertig. Dat is niet jong, dat is niet oud. Dat is zes jaar boven de helft van de toegestane leeftijdsgrens. Zesendertig en. Ik word One met het stof van WW3B, de anderen worden One met de Great Fire van de WW3A Crematorium. Veel verschil is er niet. Gaan moeten we allemaal. Normaal had ook ik slechts met zestig moeten gaan. Indien ik de FW niet ... Dan had ik mijn Knowledge & Experience op de Great Tape moeten zetten, mijn GS Wristwatch (die ze me tenslotte nu toch ook heb- ben afgenomen !) in de Great Generation Museum moeten deponeren en me klaar moeten maken voor de Great Disposal Journey. Dan zou ik in de Disposal Urn geplaatst worden, en die zou, na de laatste speech van de Executive Priest, in minder dan geen tijd naar het centrum van de Earth gestuurd worden, en daar met in- houd en al in de Great Fire vergaan. Dan voegt de EP, vóór de Urn afgesloten wordt, een kapsule Soft Dreams Gass aan de Urn toe, zodat de Disposed One, in dit geval ik dus, van de eigenlijke Disposal weinig of niets voelt. Alhoe- wel geen Living Burgher daar ooit garant voor kan staan.

Vermeld moet echter, dat de mogelijkheid voor ieder bereikbaar is om zich eerder dan het allerlaatste ogenblik op de DJ voor te be- reiden. Want. Niettegenstaande het feit dat bij deze Last Journey geen fysische pijn gemoeid is, blijkt voor velen op achtenvijftig-, negenenvijf- tigjarige leeftijd de wetenschap dat ze nog slechte twee of één jaar te leven hebben, ondraaglijk. Ook daar heeft de GS rekening mee gehouden. Met de befaamde LS Drops. De LS Drops door de Great Order of Chemist in bonbons, likeurtjes en pralines gemengd. De LS Drops die de Old And Wise Ones tegen Disposal Time "Ready" maken. Leaving Society Drops die deze Last Journey (Into Fear !) ver- zachten. In Burghers Mouth wordt deze Drug ook wel Lonely Suckers Doom ge- noemd. Wel, zo gaan de anderen. Zestig, seniel en simpel. Met de gelaten trieste ogen van. Gek dat eigenlijk ik nu precies op dit moment met het lot van de anderen begaan ben, terwijl. Of misschien precies niet gek. Misschien behoor ik bij de gelukkigen. Ik zal WW3B zien. Alhoewel dat nu ook weer niet zó aanlokkelijk is. Maar ik laat hen achter dan is een feit. Ik laat de Suckers achter. De Suckers. SUCKERS !!!

Niets kan me nu nog raken. Ik kan zeggen, roepen, tieren, brul- len, wat ik wil! (Zal ik de FW nogeens uitspreken !!!???) Mij kan nu geen erger lot meer overkomen ! Staat op de koker die daar in de hoek staat en waarmee ze me bin- nen afzienbare tijd naar WW3B sturen, niet geschreven : "Hij die voor deze Train inscheept, laat varen alle Hope."

Ben toch wel een beetje benieuwd hoe lang het nog zal duren. Eer ze me in de koker, in die Deportation Train die veel gelijkenis vertoont met de Disposal Urn, gaan duwen. Meestal is in WW3A alles dusdanig geregeld, dat men ofwel heel veel tijd nodig heeft om tot de afwikkeling van een bepaalde pro- cedure te komen, ofwel helemaal geen tijd neemt, zodat alles in een zo kort mogelijke tijdspanne wordt afgehaspeld.

Hopelijk is het in mijn geval het laatste. Ik heb tenslotte slechts 1 Y. Het hangt er allemaal een beetje van af welk orgaan de Procedure Order in handen heeft. Volgens wat ik me van soortgelijke gevallen kan herinneren, want precendenten zijn er geweest (ik ben géén unicum !) heeft de Great Board hierin het hoge woord. Toen ik nog bij de Safety Section werkzaam was, ben ik meer dan eens achter zulke wetenswaardigheden gekomen. Met Safety Section Badge kon ik mezelf zowat overal de toegang verschaffen, zodat ik na enige tijd een Pretty Good Idea heb ge- kregen hoe WW3A wel ineensteekt, hoe die funktioneert, hoe elk afzonderlijk Burghertje zijn zin heeft in de GS, in de L & O, in de M & P en de C & A.

Verder gaf de SS Badge me vrij entree tot de Printed en de Taped Library. Zoals algemeen geweten, worden de meeste Communications, van welke aard ook, opgenomen in de Great Tape Procedure en geklasseerd in de Taped Library, behoudens enkele uitzonderlijke gevallen, zoals de verslagen van de vergaderingen van de Great Counsil van de Great Descendants van de Great Prophets. Die worden op papier gedrukt. En dat stemt wel tot nadenken dacht ik zo. Een belangrijk gevolg van deze maatregel, in den beginne van prak- tische en ekonomische aard de zogenaamde Safe Paper Law, is dat de meeste Burghers kunnen lezen noch schrijven.

Waarom zouden ze ?

Ze kunnen elke vorm van Communication, behoudens die enkele uit- zonderlijke uitzonderingen, in de Taped Library vinden. Trouwens, ze zijn het er allen over eens dat Paper zo goed als uitgeput is, en dat aan de Great Pinewoods niet mag aangekomen worden, dat die van vitaal belang zijn voor het voortbestaan van WW3A ... To Hell met WW3A !!! Ik WEET ! Dat de Safe Paper Law geleidelijk een politieke en sociale bij- verschijnsel kreeg. Dat het een wapen werd. Ikzelf kan lezen en schrijven. En dat maakt me anders, dat realiseer ik me wel. Ik heb leren lezen en schrijven aan de hand van een Printed Workje gestolen uit de Printed Library van Before, die slechts toeganke- lijk is voor de Great Descendants van de Great Prophets (alweer een denkertje).

De First Pages brachten wel wat hoofdbrekens met zich mee. EEN MAN MET EEN AAP. Aan de Drawing kon ik merken dat EEN MAN een Burgher moest zijn. Wat dat vreemde ding EEN AAP wel mocht wezen, dat weet ik nu nog niet. Maar toch leerde ik door dat vreemde Workje lezen en schrijven. En dat maakte me al vlug anders. Anders. Ik WEET ik ben anders. Dat heeft zijn voordelen, én zijn nadelen. Ik had de FW nooit uitgesproken, indien ik niet ... Maar. Ben toch wel een beetje benieuwd hoe lang. Eer Zij me naar WW3B sturen. Naar de Agony van WW3B. Volgens de voorspiegelingen van de Great Church, de Great Council en de Taped Library is het er een niets-zijn, een niet-leven, een Agony waar geen Life mogelijk is, met een tot op zekere hoogte zwaar radio-aktieve sfeer (dit alles een gevolg van WW3 !), een Great Emptiness, een Lonely Desert. Alhoewel niets daarvan met zekerheid kan gezegd worden. Geen van hen die mij zijn voorgegaan, de vorige BB, is terugge- keerd. Om het te vertellen. Dus echt zeker geWETEN is het niet. Feit is, de Two GC en de TL spiegelen WW3B voor als een Agony, als een Desolation waar geen Livin' Burgher rondwaart. Behalve ik dan binnen Konsiderabele tijd. Behalve ik dan binnen Konsiderabele tijd. Ik heb One Year tijd om het te weten. One Year dat ik veilig binnen mijn antipak mag rondwandelen. Dat ik gevoed word, en van Air voorzien word door CEP. Ik heb One Year tijd om het te weten. En ik ben toch wel een beetje benieuwd. We kunnen de zaak beter langs de goeie zijde bekijken. Ik ga op reis naar WW3B ... De laatste nacht voor het vertrek kan ik van spanning niet slapen. Met kloppend hartje lig ik in het ijle te staren. Ik ga op reis naar WW3B ! Ik kan haast niet wachten tot het morgen wordt, ik wil al onmid- dellijk ! Hoe lang moet ik hier nog zitten ? Hoe lang. Alleen. Met die stomme koker, die domme DT, als zwijgende dreigende gezel.

Great Prophet. Het is zover, denk ik. Ik hoor toch iets. Ik hoor toch. Stappen. Great Prophet. Ik begin te zweten. Binnenin mijn anti- pak. Mijn oksels. Het is zover ik. Ik heb angst ik. Nee. 'K Weet niet. Wat moet ik nu doen. Wat zal ik nu ? Wat heb ik toch misdaan ? NEE !!! IK WIL NIET !!! Ik wil het niet ! De stappen oh. Komen dichterbij. Ik heb toch slechts één. Slechts één keertje heb ik toch slechts de Forbidden.

De deur gaat, gaat traag open, zwaar. Gaat traag en zwaar open. Maar, kom toch binnen ! Kom !!! Ik. Ik ben, ben klaar ! Ik ben. SUCKERS !!! Krimp ineen. Muis. Zo voel ik me. Ik voel me zo miniem mogelijk als een. Zo dadelijk gaat de muis naar de maan hahahaha. Ik moet mijn tranen binnenhouden, ik. Ik kan het niet helpen maar ik moet huilen, grienen. Als een Little Burghertje. En lachen tegelijkertijd. Het is allemaal een zo'n Great Joke. Farewell ! W3B Here I Come ! Up Up and Away ! WW3B Here I Come ! Hell, Agony, Loneliness, ik. IK KAN NIET TEGEN DE EENZAAMHEID !!!!!!!!! Ik. Ik heb angst ik. Laatme. Ik. Ik neem mijn FW terug laat me. De deur is open. Ik hoor iemand (de Executing Exorcist ?) diep inademen, als vóór een belangrijk werk. Diep ademt die iemand in. En stapt de ruimte binnen.

De DT is tot stilstand gekomen. Na die suizende vlucht. Ik kan weer ademen. Ben weer bij bewustzijn. Kan weer nadenken. Ik moet die situatie analyseren. Anders kom ik nergens. Haha, Good Joke. Anders kom ik haha. De DT is tot stilstand gekomen. Na die suizende vlucht. Waarbij ik het bewustzijn verloor. 3 Facts die kloppen. De kale ruimte binnenin de koker is slechts een sporadisch ver- lichte leegte. Fact 4. Ik ben moe. Fact 5. Vreemd zo'n koker. Binnenin bij nader toekijken. Kaal en bloot. Metalig naakt. Met slechts One Red Button (Fact 6). Geen instrumentenbord, geen aanwijzingen nergens (nog steeds Fact 6 !). Slechts die kleine grijnzende steriele koude kille knop. Waarvan me verwacht dat ik 'm zal indrukken, om de Hell van WW3B voor me te openen. Waarna men de DT terugroepen. En stockeren. Tot nader order. Waarna men me definitief uit de GS registers kan halen, van de Po- pulation Tapes kan vegen, uit de WW3A files kan mesten. En vernietigen. Zodat in WW3A geen spoortje van Burgher BFZ105 overblijft. Ik weet. Op het ogenblik dat ik de knop indruk, besta ik niet meer voor de GS. Ik. Goed. Ik zal de knop dan maar. Ik druk 'm in. Nu. 't is alles donker. Donkerder kan het niet. Op de tast zet ik de eerste stappen op WW3B. 'k voel me wegzakken in iets dat als gepofte rijst aanvoelt. Het korrelt krispend onder mijn antilaarzen weg. Opletten voor scherpe kanten en hoekjes. Een scheur in mijn antipak zou nu hoogst ongewenst zijn. Want zoiets is niet voorzien. Heb ik niet voorzien. En ik heb veel voorzien. Ik heb mijn voorzorgen genomen. Voor het vertrek uit WW3A heb ik kans gezien enkele onmisbare in- strumenten te stelen (ik ben een geboren Thief !) en in het anti- pak verstopt.

Een Geigerteller bijvoorbeeld en een Special Compass. De thermograaf is In Case. Want ik ben vast zinnens. Nee. 't Is te gek. Absurd. Het kan niet. (Maar het zou kunnen !) De thermograaf is In Case. (Hé !). Daar sist het sas dicht. Het luik van de buis, waarin de DT zich verplaatst, zingt zich sadistisch dicht. Hellse muziek voor mij. Ik ben moe. Ik zie geen barst. Misschien best wachten tot het licht komt. En wat slapen. De DT vangt de terugweg aan. Een korte zindrende DZJAK. Voor mij. Is nu geen weg meer terug. Ik knipper nog even na met de ogen. Hoe lang heb ik geslapen ? Waar komt dat licht vandaan ? Hier zijn toch geen prisma's en spiegels? Of toch ? Die zwartblauve koepel ? Waar houdt die op ? Het wordt licht, dat is een feit. Langzaamaan zwellend lioht. Het schijnt te ontspringen achter die rechte lijn daarginds. Het verwondert me dat. Ik ben hier niet op voorbereid. Ik ben hier nog maar pas, in deze voor mij totaal vreemde wereld, en ik kom al voor verschijningen te staan waar ik niet zo best weg mee weet. Het licht wordt heviger, zwelt aan. Dreigend ? Het wordt langzaam maar zeker sterker en sterker. Met een wiskun- dige zekerheid versneld groeiend. Daar steekt zich een stipje vanachter de lijn op. Pats. Recht in mijn oog. Het doet pijn. Ik kan maar best niet zo vlakaf kijken wie weet. Mijn handen voor het doorkijkscherm van mijn antipak houden het licht niet uit mijn ogen weg. Ik zie niets en toch zie ik. Het zwellen. Het stipje wordt een stip, de stip een tip, de tip een. Great prophet ik. Wat gaat er nu gebeuren wat staat er me te wachten de tip. Steeks als een brandende injektie atomen. Zich nestelend in mijn netvlies. Wat gaat er nu gebeuren ik moet me wegsteken ik. Er is hier niets, niets om me weg te. HET BEGIN VAN DE AGONY ???

Er is geen beschutting ergens. Nergens is er. Slechts kale kor- relige gepofte. Waar ik in wegzak. Als in drijfzand. Ik loop ren spurt. Weg van die lijn ! Weg van die villige tip ! Lopen rennen spurten wegzakken ik. Kijk af en toe hijgend terug op. Ik zak weg. De tip die segment is geworden. Slurpt me leeg. Segment, pel, vil. Vlijmscherp stekende slurpende atomen. Een brandend bombardement dat. Weglopen rennen spurten. Ik zak weg. Mijn ogen drogen uit, worden als pikkend poeder. Mijn lichaam wordt gehinderd door het antipak kleeft aan mijn benen. Het kijkvenster is bedampt. Ik zie niet veel meer. Slechte scherpe waas. Weet de atomen achter me. Die mijn rug bombarderen. Hopelijk houdt het pak het uit. Ik. Het ene been gaat vlugger dan het andere bevriest in een wegge- zakte gestopte beweging nee ik val ! Mijn anti-gehandschoende handen liggen beschermend in mijn nek. Alhoewel ik betwijfel of. Mijn linkerknie en rechterhand doen pijn. Gekneusd ? Scheuren ? Oh nee, laat er geen scheuren zijn in mijn. Ik, ik wil leven ! Al is het dan slechts één jaar. Ik wil. Ik blijf liggen het heeft geen zin ik kan me toch niet wegsteken er is hier niets om me. Ik ga omkijken ik wil het. Ik kijk om ! Slag in mijn ogen witte cirkels alsmaar wegflitsend kleurenbollen die wegrollen wervels warrelen weg. Dat duurt en duurt. Duurt en duurt. Mijn ogen. Pijn. Na een korte tijd van konstante pijn kan ik toch kijken. Het segment, schijf geworden, is van de lijn losgekomen. Het heeft geen kwaad met me voor. En zweeft omhoog, beeft en zindert in mijn ogen. Ik blijf kijken blijf. Het is haast niet te geloven maar ik ben geen stap van dat, dat ding weggekomen. Het is ook niet dichterbij gekomen. Het heeft geen kwaad met me voor er is niets gebeurd. Vreemd. Zou dat, zou dat dat zijn ??? Waarvan het licht komt. Door de kokers met de prisma's. Langs de spiegels in de Great Pinewood. Dat daar voor de zo nodige fotosynthese zorgt, dat WW3A van Air voorziet. Zou dat ? Dat wat de Tape Teachers. De Great Light Power noemen. Dat wat "Mijn eerste Leesboekje". ZON ???

Verwondering. De eerste minuten. Uren. Dagen. Ex-Burgher BFZ105 onderging de verwondering, leed onder de verwon- dering, wàs de verwondering. De verwondering voor dat nieuwe, dat onwezenlijke, dat onheilspel- lende, dat tastloze in de voor hem totaal vreemde wereld van WW3B. Na de eerste ietwat overweldigende konfrontatie met WW3B, was ex- Burgher BFZ105 onmiddellijk (zonder bij de verwondering stil te staan) op stap gegaan. Hij was op stap gegaan, alhoewel hij reeds vanaf de eerste dagen heel wat moeilijkheden om snel te vorderen ondervond. En dat was voornamelijk aan de bodemgesteldheid van WW3B te wijten. Korrelig, brokkelig groengrijs zand. Waarin hij bij iedere stap een halve terugritste. De eerste dagen betekenden voor hem dagen van tergend langzaam vorderen, van gevloek en wanhoop, van uitzichtloze Desert, van woeste verlatenheid, er was niets (niets !), van angst voor het onverwachte, van moedeloze eenzaamheid, van griezelige leegheid. Dagen van tellen aan de hand van licht en donker. Het opkomen en ondergaan van de niet meer beangstigende zon. Dagen van verkoolde stofregens, van Fall Out. Dagen van getuigen. Getuigen van de débacle van de wereld vóór. Deze eerste dagen kwam hij ook tot de ontstellende ontdekking, dat hij reeds heimwee had, nu reeds, heimwee naar WW3A, naar de Great Relax Room, naar de andere Burghers. Dat hij het alleen zijn hele- maal niet aankon. Dat hij zonder WW3A verloren was, vermits hij om het alleenzijn te verzachten aan iets probeerde te denken en dat hij slechts aan WW3A kon denken. Alles wat hij wist of kende, maakte deel uit van de wereld van WW3A, van het verleden. En eigenlijk wilde hij er helemaal niet meer aan denken, wilde hij zich niets meer herinneren, maar ver- geten. Zodat in hem bij elke pas op die, aan de hand van zijn Special Compass, haast mathematisch rechte lijn, de woedende wil groeide om te overleven, of beter de hardnekkige koppigheid, de kracht die uit het gevoelen, onschuldig te zijn, wordt geput. De kracht om verder te stappen. Op de 63ste dag van zijn tocht trad er verandering op. Verande- ring in het landschap. Het werd minder plat, iets voller van kleur. En iets in de lucht dat. Alsof de dreiging afnam. Metingen vertelden hem dat de radio-aktiviteit haast onmerkbaar merkbaar was gedaald. Hij dacht nog even dat het alleenzijn hem parten speelde en dat hij zich illusies maakte. Maar de volgende dagen gaven hem zee- kerheid.

De Fall Out nam traag maar zeker af. Af en toe ontmoette hij zelfs halfvergane resten van. Van iets dat hij niet kende. Maar er was iets nu. Halfvergaan weliswaar (maar levend !) en hij putte er een nieuwe dosis moed uit. Zijn wil om te overleven werd, bij iedere pas op de voor hem reeële rechte lijn, nog sterker. Na 82 dagen nam de Fall Out volledig af. Ex-Burgher BFZ105 schudde de laatste verkoolde restjes van zijn antipak en ging weer, resoluter dan voordien, op stap. Hij had er van in den beginne een gewoonte van gemaakt om, zodra de zon, voor hem een vaste gezel, het eerste stipje opstak, te vertrekken, en flink door te stappen tot het laatste lichtsprietje verdween, om zich pas dan op de korrelige bodem uit te strekken en te slapen. Op primaire levensbehoeften, zoals lucht, eten en drinken, hoefde hij zich niet te bekommeren. Daar zorgde de CEP wel voor. Zodat hij betrekkelijk vlug kon vorderen. Met dit bijkomende voordeel dat alle energie verbruikt werd, zodat er dus ook geen afvalstof- fen vrijkwamen. Alhoewel, hij wist ergens in zijn achterhoofd, dat dit niet zou blijven duren, dat de CEP binnen 278 dagen zou opgebruikt zijn. Maar daar trachtte hij zo weinig mogelijk aan te denken. Na 165 dagen begon het landschap heuvelachtiger te worden. Op de 193ste dag werden de heuvels bergen. Zodat hij van zijn rechte lijn afweek. Hij ontdekte ook dat de bodem onder zijn antilaarzen hard was ge- worden. Hard onder het korrelige zand. Alhoewel, de verharding was begrensd, aan twee zijden, links en rechts van hem. Als een soort brede lijn wervelend door het landschap, tussen de bergen door. Hij werd verplicht, en dat beangstigde hem wel een beetje, die vette strook te volgen. Of hij dat nu wilde of niet. De verhar- de lijn betekende de enige weg in de goeie richting. En hij vor- derde vlugger dan voorheen, alhoewel hij niet rechtlijnig kon gaan. Soms waren er ook grote stukken die niet verhard waren, onderbre- kingen, alsof er grote gaten. Hij begreep er niets van. Dacht er ook niet over na, maar stapte verder, met de bittere wil om het (wat ???) te halen. Op de meest onverwachte dagen ploeterde hij bij iedere stap weer in een drijfzanderige bodem, waarin hij bij iedere stap weer een hal- ve terugzakte. En dat maakte hem nog taaier. Maar de lijn keerde iedere keer weer. Soms slechts na dagen van krampachtig traag vorderen. Hij maakte voor zichzelf een tergend spelletje van. Met de vraag wanneer de harde lijn zou weerkeren.

Soms week hij af en dan duurde het een tijd eer hij de lijn weer- vond, alhoewel ze er in veel gevallen reeds een hele tijd was. Dan had hij er dikwijls slechts enkele meter evenwijdig mee gelo- pen. Op de duur, wanneer de verharding weereens was opgehouden, en hij weer in de zanderige bodem was terechtgekomen, nam hij de gewoon- te aan sterk zigzaggend te vorderen om de strook maar niet te mis- sen, wanneer ze weer tevoorschijn kwam. Op de 245ste dag, tegen de middag, hoorde hij een vreemd geluid onder zijn antilaarzen. Ex-Burgher BFZA05 bukte zich, schraapte het zand van dat, waar hij op gelopen had, en ontdekte een half verbrande, gedeeltelijk gesmolten en vergane plaat van een vrij harde substantie. Na dat hij nog meer zand had verwijderd, merkte hij dat de plaat hol was. Dat had dat vreemde geluid gemaakt. Op de plaat waren tekens aangebracht geweest (ooit !), en bijna weggeschuurde woor- den. Hij begreep er niets van.

-IGH.AY 61- stond er. De 293ste dag merkte hij een naaldig iets uit het zand steken. Bij nader toekijken, zag hij al vlug dat het hier om een begroei- ing ging. Verdorde grassprietjes. Zoals er ook in de Great Pine- wood waren. Ex-leven. Ex-Burgher BFZ105 wist met zijn vreugde geen blijf. Voor zover zijn antipak dit toeliet, maakte hij enkele vreugde- dansjes. En, realist, haalde bevend de Geigerteller boven. Radio-aktiviteit : nul ! Hij kon het haast niet geloven. Bijna was hij uit zijn antipak gestapt maar hij deed het niet, vond het toch nog riskant. Voor de eerste keer gebruikte hij de thermograaf. Maar die registreerde slechts koude (dode !) voorwerpen. De volgende dagen kwam hij nog meer begroeiing tegen, maar de me- tingen van de thermograaf ontdekten nog steeds geen levend wezen. Op de 336ste dag begon hij zich te realiseren dat hij nog slechts 29 dagen op de CEP kon teren en dat hij vlug. Hij kon wel huilen, liet de moed zakken, voelde nu meer dan ooit hoe ontzettend alleen hij zich wel voelde, hoe. Op de 347ste dag gooide hij in vertwijfelde woede zijn kompas en zijn Geigerteller aan stukken op de harde bodem. De volgende dag stapte hij levensmoe en de dood tartend (de radio- aktiviteit kon weergekeerd zijn !) uit zijn antipak. De eerste ogenblikken van totale naaktheid waren voor hem als een nieuwe ge- boorte. En nieuwe moed. Met de zon brandend op zijn huid, zwe- tend van leven, zette hij met een kinderlijk gegiechel zijn tocht verder.

Een naakte Burgher met een thermograaf in de rechterhand. Op de 349ste dag begonnen zijn voeten te bloeden. Koppig beet hij zich op de onderlip en zetten de tocht verder. De dag daarop kon hij haast niet meer op zijn zwaar ontstoken voe- ten lopen. Maar hij kon lopen. En zette zijn tocht verder. Op de 351ste dag had hij een beeld. Een teken van leven - van bruisend, tintelend, borrelend, levend leven. Op de rots waarop hij de thermograaf richtte, had hij een dier zien zitten, een (levend !) dier. Het had zich daar een tijd ge- koesterd in de schaduw en had zijn warmte daar gelaten. Want het warmtepatroon, het beeld, was redelijk zuiver. De thermograaf had een beeld geregistreerd !!! Zijn hart klopte heftig in zijn keel. Hij voelde een traan langs zijn wang trippelen. En hij stapte verbeten, hijgend verder. De zon boorde zich in zijn nek.

Verbeten hijgend stapte hij verder. En verder. Zoekend. Met een bijna zekerheid dat hij zou vinden. En plots. Hij blijft met klem staan. Aan de grond genageld. Paf. Bevroren. De zon brandt in zijn naakte huid. Daar ! Daar ! Iets van hem ! Zijn ogen petsen de tranen uit. Hij kan geen woord uitbrengen. Het is zo ongelooflijk. Daar, iets van hem, naakt, ligt een Burgher. Zich te koesteren in de zon. Hij wil huilen roepen kelen. Zijn lippen bibberen trillig en laten geen woord over zich heen. De thermograaf valt kletterend uit zijn rechterhand op de steen. En schrikte de Burgher op. Ze gaat traag rechtop zitten, als uit een slaap, en glimlacht. Hij probeert ook te glimlachen maar zijn kaken raken niet uit hun starre kramp. En hij begint onkontroleerbaar te huilen en te snikken als een Little Burgher. De Burgher komt naar hem toe. Strekt haar armen naar hem uit, glimlachend. Neemt hem bij de hand en voert hem naar een plaats waar alles plots groen is, zoals de Great Pinewood. Maar hij is te overrom- peld.

Te verrast en te shocked om te reageren. Een vogel fluit een blij lied. Hij krijgt geen tijd. Het gaat te vlug. Een eekhoorn trippelt van tak tot tak. Plots zijn er nog meer Burghers. Een kleine groep Burghers. Eén komt naar voren en glimlacht. Zoals zij zonet heeft geglimlacht, zij die hem nog steeds vast- houdt. "Welkom in de oase van de BB Society". Zegt hij. De Burgher aan zijn hand neemt hem mee, en verzorgt zijn ontstoken voeten. Hij is moe. De Burgher aan zijn voeten kijkt op en glimlacht en zegt. "I Love You". Zijn bloed stolt in zijn aderen. DE FORBIDDEN WORDS !!!!!!!

Ik behoor nu reeds drie jaar bij de BB Society. De BBS heeft alles om happy te zijn. Air, Sun, Food en Water genoeg. Wine, Wives en Songs genoeg. Niemand moet werken. Onder elkaar noemen de BB de BBS de 2nd Garden of Eden. De BBS bestaat uit 18 Male BB en 21 Female BB, leeftijd tussen 20 en 39 jaar. Verder hebben we 108 Little Banned Burghers en 24 Coming. Toen ik hier pas was, hebben ze me gevraagd welke naam ik wilde dragen. Ze stelden Joe voor. Ze hadden nog geen Joe. Ik heb All Right gezegd. En onder Joe 1st sta ik opgeschreven. De BB groeten elkaar met Love Brother en Love Sister ... De BBS bestaat voor het ogenblik uit 153 BB en 24 Coming. Ieder volwassen BB heeft de plicht To Make Love and Little BB. Ik ben me er van bewust dat dit niet. Ik weet dat het niet. Ik, ik weet dat ik. Alle 153 BB bekijken me. Niet begrijpende ogen. Zelfs de vogels in de BBS Garden houden hun lied in. Die 24 Coming draaien zich om in de buik (Blasphemie !) wanneer ik. Wanneer ik mijn zaad openlijk op de grond en niet in een BB laat Ik zie de eerste steen oprapen die me zal bekogelen. En me samen met de andere 152 stenen uit de Banned Burgher Society zal bannen.

TRILLENDE STEDEN EN BRANDENDE TORENS.. in FANTOOM TWEE,Gilbert Verschooten's nieuwe filmblad,dat naast een studie over zg.rampenfilms,ook bijdragen brengt over Christopher Lee,recente sf.films en over het Parijse filmfestival 1975.

Inlichtingen bij G.Verschooten,Beukendreef 12,I850-Grimbergen. Fantoom 2 omvat 86 blz.en kost 150 fr.per los nr.,te storten op pr.000-I0I8802-II.Een abonnement op vier nrs.komt op fr.500.

Ook het eerste nummer is nog in beperkte oplage voorradig. A U W I ... is niet de kreet van een Sfan-bestuurslid,die zich bij het sa- menstellen van dit nummer bezeert,maar de afkorting van AUTEURS- WINKEL,een initiatief van Roger SERRAS,Kunststraat,II5,te Sint- Amandsberg (9II0). Kort gezegd komt het hier op neer dat met een aantal gelijkge- stemde auteurs een pluralistische vennootschap werd opgezet, die zal instaan voor publikatie van goed werk,dat in onze ge- westen omwille van kortzichtige uitgeverspolitiek geen kans maakt.Sf.auteurs kunnen hier nb.over meepraten..

Een gelijkaardig opzet kende reeds succes in Nederland en in de Bondsrepubliek. Wenst U te participeren,schrijf dan naar hogervermeld adres. ONDER VOORBEHOUD.. kunnen we melden dat bij gelegenheid van Sfancon 7 de pas vrijgegeven film zal worden vertoond,die vorig jaar door de S.B.F.('Swinging Belgian Fandom')-groep werd gedraaid tij- dens een nachtelijke plonspartij.

De titel luidt 'ASSSSS..' en zoals deze naam laat vermoeden gaat het hier om een authentieke rampenfilm,die zelfs het bekende 'JAW(K)S' ver achter zich laat.

Wij danken de heer H.C.uit A.,die echter anoniem wenst te blijven,voor deze inlichting,incl.jeu de mots. Foei,H.C.! BIJ GRAAFWERKEN.. in de Lange Kievitstraat te Antwerpen,werd een Middeleeuwse schandpaal blootgelegd. Volgens ter plaatse gevonden inscripties werd deze destijds gebruikt om Sfan-leden aan de kaak te stellen,die hun achter- stallige lidgeld nog niet voldeden,of die nog niet inschreven voor Sfancon Zeven..

Maar zoiets zal U natuurlijk nooit overkomen,niet ?

Zo langzamerhand weet iedereen wat een science-fiction convention,

kortweg CON, voorstelt : een in principe meerdaagse bijeenkomst

van belangstellenden voor Essef tijdens welke activiteiten worden

ontplooid die betrekking hebben op het genre en die erop gericht

zijn de verschillende categorieën essefamateurs, van auteurs tot

en met lezers, nader met elkaar in contact te brengen en promotie

te voeren voor Essef als zodanig.

Een van de hoofdkenmerken van een CON is dat het uitsluitend op

niet-professionele basis wordt georganiseerd. In principe is el-

ke medewerking kosteloos en vrijetijdsbesteding en mag er ook geen "

winst" worden gemaakt. Voor de grote internationale cons brengt

dit lovenswaardige principe overigens enorme problemen met zich mee.

Wie, tenzij een vrijgestelde, kan een Wereldcon met duizenden deel-

nemers, bestuurlijk "behandelen" ? En wie kan de financiële ver-

antwoordelijkheid op zich nemen om bijvoorbeeld een luxe-hotel met

meer dan 1.000 bedden voor enkele dagen volledig af te huren ?

Op het Europese vasteland is dit probleem nog niet acuut, aange-

zien de belangrijkste convention, het Belgische SFANCON, maximum

300 deelnemers telt, tot nu toe tenminste. Toch speelt deze kwes-

tie reeds mee bij het kiezen van de plaats waar de con wordt ge-

houden : i.p.v. bijvoorbeeld zonder zorgen een klassehotel te hu-

ren, met alle gemakken van dien, wordt uitgekeken naar alternatie-

ven die wel goedkoper zijn, maar die vaak grote nadelen vertonen.

Binnen afzienbare tijd zullen ook de Europese cons veel groter wor-

den zodat bezinning over hoe het verder moet, zeker nu al op zijn

plaats is.

Twee mogelijkheden liggen open : sponsorship door de overheid of

door privé-ondernemingen, ofwel een commerciële opzet. Het com-

merciële principe hoeft in se niet verwerpelijk te zijn : niemand

ziet er graten in een toegangskaartje te betalen voor een caravan-

tentoonstelling, terwijl je dus toch moet betalen om eventueel iets

te kopen. Daar ligt het probleem niet. Maar wel bij de mensen

die gratis hard werken om een con te doen slagen : zij zouden wel

gek zijn om inspanningen te doen terwijl de handel winsten zou ma-

ken. Met andere woorden, als voor een commerciële con wordt geko-

zen, moeten de organisatoren worden betaald. Als je 't mij vraagt

hoeft dit ook geen probleem te zijn : je kunt de volledige organi-

satie toevertrouwen aan een terzake gespecialiseerd adviesbureau.

Dit betekent in feite dat je de conventions volledig uit de amateu-

ristische fanwereld terugtrekt. Daar zullen de fans dan wel om

rouwen, maar de anderen ? Sponsorship kan dus ook. In feite vindt

dit nu reeds op grote schaal plaats in Frankrijk, Italië en in de

oostbloklanden. In Frankrijk stelt de stad waar de con plaatsvindt,

flinke bedragen ter beschikking van de amateur-organisatoren.

Verleden jaar, in Angoulème, ging het om honderdduizenden franken

en dit jaar, te Metz, wordt zelfs een miljoen aangeboden. Een

vlotte organisatie is dan wel verzekerd, bovendien blijft alles

zeer goedkoop voor de deelnemers, maar uiteraard heeft de sponsor

melk in de pap te brokkelen. Zo kan het gebeuren dat de organisa-

toren verplicht worden bepaalde mensen te ontvangen, bepaalde prij-

zen uit te reiken of zelfs, manifestaties in te richten waar ze

niet achter kunnen staan, of die ze gewoon niet op zich kunnen ne-

men wegens gebrek aan tijd. In Italië worden de cons door het

privé-initiatief gesponsord, en wel door de uitgeverijen. De na-

delen hiervan zijn overduidelijk en daarom ga ik er niet op in.

Toch hoeft het sponsorship als zodanig niet ongunstig te zijn, op

voorwaarde dat de organisatoren hun volledige vrijheid blijven be-

houden. Echter dat zie ik voorlopig niet zitten; het is misschien

aan te nemen dat de sponsor geld verstrekt zonder kennis te nemen

van het geplande programma, maar het lijkt me onmogelijk hem ervan

te overtuigen dat hij moet afzien van toezicht op wat er met zijn

geld gebeurd is.

Laten we verder kijken naar de eventuele gevolgen van commerciali-

sering en sponsorship.

Bij commerciële opzet is het principe dat de deelnemer voor alles

betaalt en dat de medewerkers voor alles worden betaald. Dit be-

tekent bijvoorbeeld dat de Eeregasten, die tot op heden gratis hun

medewerking verlenen, nu een honorarium moeten krijgen, dat wie

wenst ten toon te stellen, expositieruimte moet huren, dat ook de

lezingen worden betaald, en noem maar op. Een blik op gelijk wel-

ke folder van gelijk welk organisatiekantoor van congressen, leert

ons dat participatiebijdragen van 1000Frs per dag en per persoon,

uiterst goedkoop zijn, zonder rekening te houden met verblijfson-

kosten (hotelkamer en maaltijden). Ik weet niet of dat "duur" te

noemen is. Wel weet ik dat het donders veel geld is en dat ik het

er in ieder geval niet voor over heb (of zelfs kan hebben). Het

komt hier op neer dat commercialisering in feite de amateurs uit-

sluit, aangezien de aanwezige beroepsmensen die kosten kunnen af-

trekken of in rekening brengen bij het bedrijf waar ze werkzaam

zijn. We hoeven hier dus verder niet op in te gaan : een CON

moet altijd toegankelijk blijven voor de amateur, zoniet kan het

eventueel een "business session" of een "work seminar" worden, of

zelfs een heus congres, maar geen bijeenkomst van en voor allen.

Blijft dus alleen sponsorship over. Steun van bedrijven bij het

organiseren van allerhande bijeenkomsten is wel te krijgen op

voorwaarde dat bedoeld bedrijf er wat aan heeft. En dat is nu

precies wat de organisatoren niet willen. Ze willen niet schrij-

ver Janssen een prijs geven omdat hij toevallig deel uitmaakt van

de "stal" van het bedrijf, enz. Kortom, aangezien bedrijven geen

maecenassen zijn, zit hier geen brood in; hoogstens kunnen met en-

kele pagina's reclame de kosten van het programmaboekje worden

gedrukt. Sponsorship door de overheid (stad, provincie, Rijk) lijkt

dus de enige aangewezen weg om uit het slop te raken. Maar ook

hier zijn weer talrijke nadelen aan te wijzen. Om te beginnen

moet alles wat officieel is, in drievoud getikt en gestempeld

worden; er moeten "echte" facturen worden gemaakt, inclusief

BTW en dat soort grapjes. Dit veronderstelt niet alleen een

uitgebreide administratieve dienst maar ook een enorme stij-

ging van de onkosten aangezien niets meer met gesloten beurzen

kan worden afgehandeld. Bovendien wordt de toelage in principe

nà de gebeurtenis, op voorlegging van de rekeningen, uitbetaald,

zodat we weer in de bekende kringloop belanden van : we hebben

geen geld, dus kunnen we dit niet organiseren; we kunnen dit niet

organiseren, dus krijgen we geen geld. Een ander nadeel van be-

toelaging door de overheid is de al dan niet uitgesproken cen-

suur. Nog een ander nadeel : uiteraard stelt de overheid meer

prijs op zogeheten "prestige"-uitstraling dan op manifestaties

die elektoraal niet rendabel zijn.

En toch zullen we eerlang deze moeilijke weg moeten gaan, willen

we voorkomen dat de conventions verstarren tot min of meer in-

tieme bijeenkomsten van ingewijden. We zullen uiteindelijk de

deuren van een convention wijd open moeten houden voor iedreen

die belangstelling heeft, en niet alleen voor de verwoede fanaat.

En dit kan alleen als de toegangsprijs laag wordt gehouden of

zelfs afgeschaft, wat automatisch overheidsbetoelaging inhoudt.

Doen we dit niet en blijven we op dezelfde wijze voortploeteren,

dan is het gevaar groot dat we onzelf meer van de buitenwereld af-

zonderen. Nu al zijn de verblijfskosten voor BENELUXCON IV (hotel

en maaltijden) dermate hoog, dat slechts de werkelijk "getikten"

bereid zullen zijn daar hun goeie geld aan te geven. En loont het

uiteindelijk de moeite voor de organisatoren om zich een heel jaar

gek te werken voor een honderdtal aanwezigen ? Ik heb wel niet de

pretentie dit probleem te kunnen oplossen maar het is wel noodza-

kelijk dat er over nagedacht wordt zoniet zullen de conventions

weldra aan bloedarmoede ten onder gaan.

SIMON JOUKES

Om diverse redenen geraakte onze recensie-rubriek in de loop van de laatste maanden flink achterop,waarvoor ex- cuus.

In dit nummer,én in de volgende,hopen wij hieraan te ver- helpen,en het leek ons best dit te doen in de vorm van een overzicht,per reeks,met bespreking van de belangrijk- ste verschijningen. Wij beginnen hier met Prisma (Spectrum) en Bruna,en be- spreken verder nog enkele vermeldenswaardige werken,die reeds lang aan de beurt hadden dienen te komen. R.S.

- I688 : Ursula K.Leguin : Het Woord voor Wereld is Woud.

(The Word for World is Forest,I972)

- I689 : John Wyndham : Chocky ) resp. herdruk van - I695 : John Wyndham : S.F.Verhalen) nrs.I39I en I022.

- I700 : Doris Piserchia: Jade van de sterren.

(Star Rider,I974)

- I707 : Roger Zelazny : sterven in Italbar.

(To Die in Italbar,I973) Verder verscheen bij Spectrum,in gebonden uitgave,een ver- taling van Ursula Leguin's "The Dispossessed" (I974)

Ursula K.Leguin.Prisma I688. (ca.Fr.8O).

Het nawoord van de schrijfster verklaart de tweeslachtigheid van deze korte roman,die oorspronkelijk werd gepubliceerd in Ellison' s 'Again,Dangerous Visions'.

Enerzijds is er een poëtische gedeelte,met een wereld,die één en al woud is,wat mooie beschrijvende passages met zich brengt,en met droomtechnieken,die we reeds uit vorige wer- ken kennen;anderzijds een polemisch gedeelte, met de verstoring van alle ecologische en psychologisch-sociale evenwichten door kolo- niserende'yumens',en met het daar uit voort- vloeiende conflict. Een conflict,dat ietwat schematisch wordt voorgebracht,en misschien daarom ook iets minder bevredigt,en dat zich toespitst tus- sen een drietal personen : Selver,de homo selvaticus,Lyubov,de bezorgde wetenschapsmens, en Davidson,die al het negatieve,zeg maar ha- telijkste,van vechtjas en kolonist in zich ve- renigt.Een zeker Amerikaans 'schuldgevoel' is niet veraf. Dit werk dateert inderdaad van I972,toen het Vietnamese con- flict scherpe stellingnamen uitlokte. Het happy-end komt zeker onverwacht,doch wordt gerelativeerd door de slotzin,die een open vraag inhoudt naar de mogelijk- heid van een herstel.Een gedeeltelijk antwoord hierop ligt bij de figuur van de aardse bevelhebber Dongh,die van de schrijf- ster een vietnamese afkomst meekreeg.Zie hoger.

U ziet het,een werk waarover lang te praten valt. Deze uitgave ervan wordt aangevuld met 'Nine Lives',waarin Le- guin handelt over de veelvoudige persoonlijkheden van een 'cloon' en met het poetisch/allegorische "Het Einde".

R.Smets. SCIENCE-FICTION VERHALEN. John WYNDHAM .Prisma sf.nr.I695 (oorspr.I022). Via de eerste Prisma-vertalingen (Trifids,Chocky,De Gete- kenden,Midwick Cuckoos..) en een verhalenbundel,die hier wordt hernomen, zal John Wyndham voor enkele jaren wel voor veel nederlandstalige lezers het eerste kontakt met het gen- re hebben betekend.

De hier opgenomen verhalen werden geselecteerd uit de bun- dels 'The Seeds of Time' en 'Consider her ways & others'. Hoewel geen keiharde science,brengt deze auteur toch vol- doende wetenschappelijk geschraagde teksten,die vlot lezen, geen litteraire experimenten en geen metafysica inhouden, maar (toch ?) voldoende humor en zin voor relativering,om de lezer op genoeglijke wijze enkele betere ideeën en en- kele (niet te koude) rillingen te bezorgen.

Ongecompliceerde,puntige verhalen dus,die velen als 'echte' sf.zullen ervaren,en die bovendien,met de jaren,een ietsje aan 'nostalgia' zijn gaan inhouden.Ach,die domme Martiaan- se bv.

Tja,en toen kwam Ballard..

R.S. Doris PISERCHIA.Prisma sf.nr.I700.

Een fantasy-roman,met alle gebruikelijke ingrediënten,waarin de speurtocht wordt beschreven van het meisje Jade naar de legendarische planeet 'Altijdprijs'.

Een naam die,terloops,overigens aan R.A. Lafferty herinnert,waarvan zopas ook een nieuwe bundel verscheen.

Het decor omvat vreemde rijdieren,sprongen door de melkweg, jakken en gibs en drieken en varks,psy-krachten e.d.meer,en machtstrijd en achtervolging worden handig door elkaar ver- weven.

Een geestig,speels werkje,dat op bepaalde ogenblikken wel even aan Van Vogt doet denken,maar dan anderzijds weer en- kele dieperliggende zaken aanraakt,in onze maatschappij. Schrijfster verkoos niet voor niets een vrouwelijke hoofd- persoon..

Naargelang ieders instelling zal met 'Star Rider' prettig- genietbaar of bekend-teleurstellend vinden.A vous de juger. R.S.

Roger ZELAZNY.Prisma sf.nr. I707. Fr.II5. Bewondering en ongeduld : Zelazny is een auteur,die zijn werk niet op de hoogte kan brengen van zijn reputatie.

Erg mooie verhalen als 'A Rose for Eccle- siastes' of 'The Great Slow Kings' alter- neren met pseudo Moby-Dick als het over- bekende 'The Doors of his Face..'.

Opmerkelijke romans als bv.'Lord of the Light' met op el- kaar gestapelde clichés als 'Damnation Alley'..

Tenminste ,zo zie ik het.

Akkoord,het leest erg vlot (zo las ik'Damnation Alley'nage- noeg in één trek uit),en je bewondert de virtuose stijl van de auteur,maar ergens blijf je toch weer op je honger.

Zo ook in Italbar:allerlei mensen speuren naar H,een man, die én genezing én epidemie verspreid.Hoewel ongemakkelijk geschikt,leiden de verschillende gedeelten van het verhaal tot wat een onverbiddellijke climax had kunnen worden,en wat dit misschien is,maar toch.. Een dosis mysticisme,met de Pei'aanse godheden,enige actie, met het werelden-conflict,een behoorlijk idee (het leven als ziekteverschijnsel..)en prachtige poëtische beelden,als in die heerlijke laatste halve blz.,en toch is dit geen groots werk geworden.Te beroepsmatig misschien,of teveel formule..?

Zelazny kan het,werkelijk,en toch brengt hij niet wat een Disch of een Silverberg of een Leguin je brengen.

Niettemin op een behoorlijk niveau. R.S.

DE ONTHEEMDE. Ursula K.Leguin. Spectrum.ISBN.0-380-00382-I (ca.Fr.325(!))

Wat kan je in enkele lijnen van "The Dispossessed" zeggen ? Dat het boek Hugo en Nebula won is in de eerste plaats een herwaardering voor deze awards zelf.. Het basisgegeven is betrekkelijk eenvoudig : Urras en Anarres, twee van Leguin's humanoide werelden,vormen een dubbelplaneet, waarvan laatsgenoemde nog slechts sinds een goede eeuw wordt bewoond,en wel door een groep met anarchistische strekking, die er een hard leven leidt.Na een lange isolatie wordt de Anarrresti-geleerde Shevek,die een nieuwe conceptie van de tijd uitwerkt,met bijbedoelingen op Urras uitgenodigd. Shevek's achtergrond en zijn aanpassing aan/ontdekking van de- ze wereld,die sterk op de onze gelijkt,worden in afwisselend op beide planeten gesitueerde hoofdstukken beschreven,en vor- men tot op zekere hoogte het voorwendsel tot kritische verge- lijking van de onderscheiden regeringsvormen. Hoewel dit politiserende aspect duidelijkst overkomt,wordt ook de tijd-theorie méér dan oppervlakkig behandeld,terwijl de roman ook als verhaal uiterst boeiend blijft.

Een opmerkelijk boek dus,en ideeën,die meer kommentaar vergen dan we hier kunnen brengen,en die reeds heel wat ernstige stu- dies met zich brachten,o.m.in SF.Studies en Foundation,waar- naar wij ook graag verwijzen. Kan men ironiseren omtrent de laattijdige ontdekking van het anarchistische idee in sf.(maar cfr.sex en surrealistische schriftuur..) en kan men wensen dat dit idee eens in een min- der ascetische en ruimer bevolkte kontekst zou worden uitge- test,dan blijft het toch een feit dat Ursula Leguin hier een waardevolle bijdrage heeft geleverd tot wat wellicht een nieuwe utopische strekking in sf.wordt. Kleinere aanmerkingen,als het iets onwaarschijnlijke over-rea- geren van Shevek en de ergens te sterke gelijkenis van het schematische Urras met onze aarde,die minder overtuigend wordt gerelativeerd,beletten niet dat "The Dispossessed" tot de bes- te sf.werken van deze decade hoort. Sterk aanbevolen dus,hoewel niet in deze peperdure uitgave: de Avon-pocket kost nl.slechts een goede IOO fr. Dit omdat dure boeken lijnrecht ingaan tegen mijn persoonlij- ke politieke filosofie.En ongetwijfeld tegen die van Shevek, ik sta dus niet alleen. R. Smets.

HEEFT IEMAND HIER NOG IETS AAN TOE TE VOEGEN ? R.A.Lafferty. Prisma sf.I727.ISBN.90-27408548(I58 p.97 fr.) 'Heel weinig,je doet zo al druk genoeg',ben je geneigd de auteur te antwoorden,wanneer je de eerste verhalen van deze bundel hebt doorgeworsteld,waarin Lafferty weer op zijn irri- terendst is.Maar geleidelijk aan betert deze bundel,die enigs- zins artificieel in twee reeksen werd opgedeeld ('Buitenplaat- sen' en 'Booswichten')en val je op pareltjes als'Nor Limestone Islands',of'The groaning hinges of the world','In de Hof'(on- danks het domme slot) of 'Adam had drie broers'..

Meteen hernieuw je echter de vaststelling dat Lafferty het in de eerste plaats van zijn bizarre stijl moet hebben,van zijn groteske fantasie,van zijn dialoog met de lezer,en vooral van de toon van zijn verhaal,eerder dan van de inhoud hiervan,wat toch spijtig is,vooral als je je herinnert waartoe hij in staat is wanneer hij een valabel idee met zijn gebruikelijke virtuo- siteit uitwerkt,eerder dan een grote leegte met veel omhaal te verdoezelen.OK:de man maakt rococo van een kalendermop,maar dan waren 'Past Master',of verhalen als'The Configuration of the Northern Shore','Entire and perfect Chrysalite' of'Old Foot Forgot' toch heel wat anders.

Nogmaals,niet mis,maar eerder voor Lafferty-fans(al ligt het niveau iets lager dan in zijn voorgaande bundels);voor de an- dere lezers lijken een drietal of een viertal fijne verhalen op zestien me toch iets te weinig. En Prisma's covers gaan zienderogen achteruit.Te denken dat ik 'Solaris' voor zijn cover kocht,hoewel ik de tekst reeds had.. R.Smets. FANTASTISCHE VERHALEN. GUY DE MAUPASSANT.Prisma I726.ISBN 902740853X (fr.97-) Een twintigtal teksten van de periode I880-I890 (de Maupas- sant overleed in I893 op 43-jarige leeftijd),met o.m.twee opeenvolgende versies van het gekende 'Le Horla'( die,tus- sen twee haakjes,een der eerste litteraire aliens was ).

Maupassant verwierp de term'bovennatuurlijk',en bij de lek- tuur van deze erg sombere bundel ga je snel aanvoelen dat hier in de eerste plaats persoonlijke angsten in beeld wer- den gebracht,terwijl de 'gruwel'in werkelijkheid minder bij het 'onverklaarbare' ligt,dan wel bij de mens zelf,die de lezer wordt voorgeschilderd(De Wolf,De Monstermoeder,De Tic)

Hoewel ik erg van de Maupassant houd,moet me van het hart dat dit fantastisch werk me grotendeels teleurstelt : op dat vlak is de auteur nu eenmaal Allen Poe niet,terwijl deze meestal voor kranten geschreven stukjes vaak erg conventioneel worden voorgebracht en de thematiek soms,zelfs voor I880,iets voorbijgestreefd aandoet.

Vandaar dat deze bundel,ondanks het duidelijk aanwezige per- soonlijke element,ondanks de voelbare belangstelling voor het 'monster' en voor de'waanzin',ondanks een zekere zin voor ont- maskering ook,m.i.minder overtuigt. Vergelijk nu eens eventjes met (bv.)'Boule de Suif'.. R.Smets.

-SF.36 : Norman Spinrad : Pak Jack Barron. (Bug Jack Barron,I969)

-SF.37 : Alan E.Nourse : De Genadigen.

(The Mercy Men,I968) -SF.38 : Isaac Asimov : De Komst van de Robots.

(The Rest of the Robots,I964) -SF.39 : Fred Hoyle & John Elliot : Andermaal Andromeda.

(Andromeda Breaktrough,I964-herdruk nr.I27I) -SF.40 : Philip K.Dick : Je zult toch maar een Blobel zijn.

(verhalenbundel) -SF.41 : Eric Frank Russell : Wesp.

(Wasp,I958) -SF.42 : Arthur C.Clarke: Het Einde van het Begin.

(Childhood's End,herdruk uit de Bruna-Omnibus) -SF.43 : Arthur C.Clarke: 200I,een Ruimte-Odyssee.

(200I:A Space Odyssey,I968,herdruk van paperback) -SF.44 : Isaac Asimov : Een mooie dag voor een wandeling)

(Nightfall,selectie verhalen; aanvulling van sf.nr.I) -SF.45 : Kleine SF.-Omnibus. (Herdruk van een oudere bundel) -SF.46 : Kleine Frederic Brown -Omnibus.

(Herdruk van I999 en Huwelijksexperiment op de Maan)

Aangekondigd :

-Robert A.Heinlein : Vreemdeling in een vreemd Land.(herdruk)

-Philip K.Dick: De onmogelijke Planeet (herdruk nr.40)

-Thomas Page : De Plaag (cfr.de film 'Bugs!')(Hephaestus Plague)

-Manuel van Loggem : Het Toekomend Jaar 3000 (Nederl.bundel)

-Fredric Brown : Nooit gebeurd (Paradox Lost).

-Clifford D.Simak : City (herdruk van nr.909) (Een klassieker!)

Norman SPINRAD. Bruna Sf. nr.36 . Eindelijk dus toch in het Nederlands. Ergens een moeilijk geval,dit boek, dat bij zijn publikatie in 'New Worlds' en later in boekvorm (I969) heel wat stof deed opwaaien,zodat de werkelijke eigenechappen,én de werkelijke gebre- ken ervan bij de ontstane polemiek e- nigszins op de achtergrond raakten,of toch minder nuchter werden behandeld.

Men kent bv.de opinie van D.Wollheim..

De 'gevierde' TV-figuur Jack Barron gaat in zijn programma een bepaalde politiek en een bepaalde financiele wereld te lijf,in de persoon van zekere Benedict Howards,die belangen heeft in een soort van 'onsterfelijkheidstrust'. Een goed(hoewel misschien iets te breeduit)opgebouwd con- fict van persoonlijke ambitie en/of bekommernis,van indi- vidu en 'complex',met scherp getekende personnages,in een grimmige en hoogst cynische kijk op de Noord-Amerikaanse beschaving,of samenleving,zoals men verkiest,en in die zin een schitterende satirische roman,boordevol tot nadenken stemmende elementen.Kortom,een onverbiddellijke 'must'.

Anderzijds is er Spinrad's stijl.Voor de gelegenheid wierp de auteur zich hier op wat we misschien best een 'psychede- lische' schrift zouden noemen,boordevol reminiscenties aan oudere auteurs en oudere technieken (om Joyce en de flow of consciousness niet te noemen),terwijl hij ,voor die dagen, ook een opmerkelijk aantal vier-letter-woorden bij elkaar bracht. Je kan hierover ironiseren,zekere passages als ongenietbare woordenkramerij van de hand wijzen,of Spinrad ergens als een leerling-tovenaar zien. Blijft niettemin dat deze roman een opmerkelijk werk (zoniet een meesterwerk)blijft,die zijn periode heeft getekend. RS./F.DE CUYPER. DE GENADIGEN. Alan E.NOURSE.Bruna sf.nr. 37. Oorspronkelijk verschenen als 'A Man Obesssed',in 1955,en later,in I968 herwerkt tot 'The Mercy Men',vormt deze roman een uitstekende introductie tot deze in de nederlandstalige reeksen nog onbekende auteur.

Dezer dagen reeds kan men iets verdienen met het afstaan van bloed bv.en Aldiss schreef in die zin een schrijnend verhaal in zijn 'Moment of Eclipse',nl.het in India gesitueerde 'The Village Swindler'.

Nourse bewerkte dit gegeven tot een thriller,waaraan span- ning niet kan worden ontzegd.De 'Genadigen' zijn hier ont- moedigde mensen,die lichaam en geest verkopen aan een zie- kenhuis-complex,dat bekend staat als het Hoffman-centrum. De complicatie ontstaat wanneer een jongeman op zoek gaat naar de 'moordenaar' van zijn vader,en een nieuwe muterende factor optreedt.

Nourse verklaart een en ander afdoende,en weet bovendien de lezer in zijn greep te houden.Een aanbevolen thriller.

F.DE CUYPER. DE KOMST VAN DE ROBOTS.

Isaac Asimov. Bruna sf. nr. 38. Een herdruk van Zwart Beertje nr.I246,oorspr.'The Coming of the Robots','The Law of robotics' en'Susan Calvin'.

Een bundel,die aansluit bij de reeds bij Prisma herdrukte 'I,Robot',en die een aantal uiteenlopende verhalen omvat, die gaan van het humoristische 'Robot AL 76 verdwaalt', over het aan F.Brown herinnerende 'Eerste Wet',tot het har- dere 'Galeislaaf'. Ze zijn allen gebouwd omheen Asimov's beroemde drie wetten van de robotica,die hier (nu de oorspr.afzonderlijk gepu- bliceerde verhalen werden bijeengebracht)wel iets te vaak herhaald worden,en een aantal ook rond het personnage van Susan Calvin, waaraan Asimov erg houdt.

Geen tegenvallers in deze reeks,doch echter ook geen onver- biddellijke hoogtepunten.Echter best het lezen waard!

F.DE CUYPER. WESP.

Eric Frank Russell. Bruna Sf.nr.4I. De Aarde is in oorlog met Sirius,en de tegenstander is nu- meriek fel in de meerderheid.Dus moet je slim wezen en zo meer,en zoals een wesp een zwaar auto-ongeval kan veroorzaken, trachten met een minimum aan middelen de vijandelijke achter- linies in de war te brengen.

Dat is dan ook wat de hoofdpersoon hier I90 p.lang doet,doch van de humoristische intentie van de auteur kwam bij mij bit- ter weinig over. Niet enkel is de Terraan altijd de mooiste en de slimste en wat al meer,zijn briljante vondsten komen enkel neer op wat elementaire propaganda en weinig fantasierijke moord. Waar- bij,terwille van de lol,de tegenstander wordt aangeduid met fijne scheldnamen als Dikkop of Varkenshoofd.. Je kan als excuus aanvoeren dat dit boek (dat ook weer een herdruk is) reeds tot '58 teruggaat en dat de ontwikkeling van de stedelijke guerilla later kwam..Maar mij herinnert het enkel een (domme)soldatenklucht.

R. S.

200I:EEN RUIMTE-ODYSSEE.

Arthur C.Clarke.Bruna sf.nr.43. Nogmaals een herdruk,en bovendien onder een afschuwelijke cover. Tja,je kent 200I,uiteraard,en wanneer je een en ander nog eens wenst te herlezen,dan heb je hier een uitgewerkt sce- nario. Waarbij ik niet zal verbergen dat 200I me persoonlijk niet zo best beviel. Enerzijds is er de briljante behandeling van het technische gegeven,en vooral de 'koele' uitwerking hiervan.De maan-raket met de duidelijk aangegeven publiciteit voor Bell Tele- phone,als ik me goed herinner,doet bv.erg realistisch en echt aan,en de trucages zijn zonder meer verbazend.

Daar staat echter tegenover dat bet basis-gegeven (de in- telligentie uit de ruimte,die de aarde even komt beschaven) me ergerlijk Von Däniken aandoet,en dat de symboliek van een en ander de zaak er niet genietbaarder op maakt.

Belet niet dat het verhaal,afgezien van deze bezwaren,na- tuurlijk boeiend te lezen blijft.

R.S.

DE TOEKOMST EN DE ANGST. Verhalenbundel.Kludde-reeks nr.3.-Brabantia Nostra.F.I00. Tien aanvankelijk originele verhalen (door het lang uit- blijven van de publikatie verschenen enkele ervan intussen reeds in tijdschriften..)en een beknopt,maar volledig essay over de fantastiek in Vlaanderen,in letterkunde,poësie,film, beeldende kunst,enz. Een degelijk verzorgde keuze,zowel voor wat de auteurs be- treft (grote namen,naast grote onbekenden),als voor wat de stijl en de thematiek van de verhalen betreft :gevarieerd, boeiend,en knap geschreven. Bij mijn eigen favorieten vermeld ik H.Lampo's 'Het Kind moet een naam hebben',en John Flanders' 'Cochrane en Jonas'; beiden schijnen aanvankelijk een oeroud sf.thema terug op te rakelen,maar slaan dan een bijzonder originele weg in.Vooral de finale van Lampo's werk komt uiterst verrassend aan.

Verder knappe (sinistere) humor van P.Van Herck en J.C.Raas- veld,naast boeiende verhalen van A.Van Hageland,M.Ruyffe- laert en anderen. Eddy C.Bertin. SLAN. ALfred E.VAN VOGT.Kludde-reeks nr.4.-Brabantia Nostra.F.I00. OOrspronkelijk een vervolgverhaal uit 'Astounding'(sept.-dec. I940). Deze eerste nederlandse vertaling(overigens een schande dat dit zo lang moest duren) steunt op de door Van Vogt zelf ver- korte versie,uit 'Fantastic story Magazine',zomer 1952.

Een roman,die weinig kommentaar behoeft:een der eerste,en nog steeds best leesbaarste romans over een telepathisch ras,dat wordt vervolgd,en dat strijdt voor zelfbehoud;thema's,die la- ter o.a.ook door Henry Kuttner en door John Wyndham op uit- stekende wijze zouden worden uitgewerkt. Ondanks de jaren nog steeds even leesbaar en genietbaar,en on- getwijfeld een van Van Vogt gaafste romans.

Voor de sf.liefhebber zonder meer een must.

Eddy C.Bertin. KASPER IN DE ONDERWERELD,OF:DE GODEN MOETEN HUN GETAL HEBBEN. Hubert Lampo.Meulenhoff nr.E 353.(I8 gld.= ca.250 à 300 fr.) De gewijzigde versie van een roman van I969,waarin Lampo het stramien blijft volgen van al zijn recente boeken : de psy- chische struktuur van realiteit/fantasie,en de onzichtbare, maar steeds aanwezige krachten,die ons leven werkelijk leiden.

Kasper,een bevreemdende man met geheugenverlies,daalt af naar de onderwereld,om daar de vrouw te zoeken,die hij denkt ver- moord te hebben.Of niet ? We zien de 'onderwereld'(= Antwerpen),zoals de psychopatische Kasper deze ervaart,worden wetens-willens betrokken in de me- tafysische strukturen van zijn eigen gefolterd brein,waaraan hij niet kan ontsnappen.Kasper's wereld bevolkt zich gelei- delijk aan met Jungiaanse archetypes en met figuren uit de Griekse mythologie,een wereld,die de werkelijkheid meer en meer overschaduwt.

Een verre van gemakke lijke roman,maar een boek dat beslist de moeite loont.Het einde vloeit noodgedwongen voort uit gans de struktuur van het boek,maar is er niet minder bitter door.Aanbevolen. Eddy C.Bertin.

HET SCIENCE-FICTION BOEK. Franz Rottensteiner. Landshoff,I975. De subtitel van deze grote paper- back (2I x 28 cm.) spreekt voor zichzelf :'een geillustreerde ge- schiedenis',en dat is dit boek dan ook geworden : van de prehis- torie van sf.,via de pulps tot de nieuwere richtingen,litteratuur, beeldende kunst,film,strip.. Wat valt hier meer over te zeg- gen dan dat het (ondanks enkele onnauwkeurigheden) een prachtboek werd:er zijn 2I6 illustraties, waaronder tekeningen,foto's en om- slagreprodukties,waaronder vele over ganse pagina's en in kleur. De tekst is minder uitvoerig,en wie de auteur kent,weet dat deze er eigen opinies op na houdt;alle hoofdpunten worden niettemin aangeraakt en diverse auteurs in detail behandeld,als Burroughs,Merritt,Asimov,Vonnegut en na- tuurlijk Stanislas Lem. Uitgebreide bibliografiën en checklists ronden het boek af, waarbij echter de afwezigheid van een index opvalt. De prijs ligt eerder aan de hoge kant : 29,50 fl,en later fl.34,50,dus reken maar..De uitgave is nochtans volledig op glanspapier,en de nadruk ligt toch op de illustratie. De vertaling is van Mark Carpentier Alting,uit de Engelse versie,die echter bij mijn weten nog niet op de markt kwam. Absoluut aanbevolen. Eddy C.Bertin.

SF. EN FILM.

FANTOOM I. Uitgave van G.VERSCHOOTEN,Beukendreef,I2,I850-Grimbergen. Sinds geruime tijd aangekondigd,kregen we dan toch dit I° nummer van Fantoom onder ogen,terwijl ook nr.2 reeds ver- scheen,voor deze recensie kon worden gepubliceerd.Beiden zijn echter ruim het wachten waard. Verschooten heeft er wel werk van gemaakt:nr.I omvat 83 p. in offsetdruk,op kwarto-formaat,met een makabere cover (de klassieke foto van de Exorcist-poster);bovendien schreef hij dit eerste nummer helemaal zelf vol.Iets waartoe hij best bevoegd blijkt want zijn inleiding tot de fantastische film in het geheel is intelligent geschreven en zeer bevat- telijk.De hoofdbrok van het nr. wordt gevormd door een ui- terst gedtailleerde en degelijke studie van 'The Exorcist', en wordt gevolgd door verslagen van drie festivals van fan- tastische films,dwz.synopsis en kritiek van de fllms,naast volledige technische fiches.Voeg daarbij nog enkele pagina's foto's en een studie over de oudere film,'The Mystery of the Wax Museum' en een meer bibliofiel artikel over referentie- werken over Boris Karloff,en je hebt een degelijk afgerond en welgevuld nummer.

Ook de presentatie valt best mee,de lay-out is verzorgd,en ook de reproductie.De prijs mag dan wat hoog lijken,hij is relatief gezien niet overdreven voor wat deze eerste uitga- ve te bieden heeft.Aanbevolen aan liefhebbers van fantas- tische film,die ongetwijfeld volgende nrs.tegemoetzien. Hopelijk moet Gilbert daarin weer alles niet zelf vol- schrijven ! Te verkrijgen op vermeld adres,mits storting van fr.I50 op rek.nr.000-I0I8802-II op naam van G.Verschooten.Een abonne- ment voor 4 nrs.kost fr.500. Eddy C.Bertin. FRITZ LANG : SCHULD EN BOETE. D.De Laet.Inleiding en appendix W.Magiels.(85 p.) We blijven in de filmwereld,met deze zeer verzorgde en uit- gebreide studie van het globale werk van F.Lang,die natuur- lijk vooral bekend is om zijn 'Metropolis',om 'Die Frau im Mond','M:Eine Stad sucht einen Mörder',en door de eerste Dr.Mabuse-films.

Deze studie brengt een gedetailleerde bio-filmografie van Lang,met een analyse van zijn werk,gevolg door een zeer uit- gebreide filmografie met alle technische gegevens,niet enkel over de film,maar ook over de medewerkers e.d.Beslist aanbe- volen aan de filmfans,en goedkoop bovendien:Fr.60. Uitgegeven door Film International Antwerpen/Rotterdam :ver- tegenw.H.Duterne,Bisschoppenhoflaan,437,2IOO-Deurne. METROPOLIS. THEA VON HARBOU. Ace Sf.5283I (1,25$) In Ace's reeks'sf.from the great years' verscheen zopas een herdruk van de engelse versie(van I927),van de roman die aan de basis lag van Fritz Lang's gekende,gelijknamige film. Een roman,die,zelfs bij een snelle lektuur,wel enigszins ver- rast:deels natuurlijk omdat je niet de zware effekten krijgt, die je in een stomme(en dan nog duits-expressionistische)film snel gaan hinderen en deels ook omdat een boek toch steeds meer nuance toelaat dan een uiteraard meer compacte film,zo- dat je er bepaalde details als een zekere breedsprakerigheid en wat maniërisme wel bijneemt. Toch is het zo dat wanneer het basisgegeven ongetwijfeld be- langrijk is,daar waar het om het idee van de'metropolis' gaat, de ideologische strekking,resp.conclusie niet kunnen bevredi- gen. Een klassieke roman,voor wat de ontwikkeling van sf.betreft, dat wel,maar onder reserve. Overigens een mooie publikatie,afgezien dan van de 'hallelu- jah' inleiding van Forrest Ackerman.Onkritisch,daar schuilt hem het ganse gevaar. R.Smets. THE SEAL OF DRACULA. Barrie Pattison.Lorrimer.London,I975. (£ I.95) Nog steeds in de referentiewerken : ziehier een brok voor de horror-fans,en meer specifiek voor de vampier-minnaars. In I3(!) gedetailleerde hoofdstukken behandelt B.Pattison alle soorten vampiers uit (bijna)alle landen,die ooit over het witte scherm paradeerden,en dit met fotos en poster-il- lustraties op nagenoeg elke pagina. Sommige fotos(en films) hebben nog slechts een ver verband met de goede oude Dracula himself,wat echter de liefhebbers, zeker aan deze prijs,niet zal afschrikken. De tekst is soms erg beknopt,doch zoals bij de voorgaande Lorrimer-boeken is illustratie hier hoofdzaak.Er is ook een vampierfilm-checklist bijgevoegd,maar van een index heeft de auteur (of de uitgever) nooit gehoord.Toch aangeraden. Eddy C.Bertin.

Vijftig nummers uitgeven van een marginaal tijdschrift is een prestatie op zichzelf en verdient alle lof. Hoe en op welke wijze die nummers er allemaal gekomen zijn is eigenlijk bijkomstig. Het vijftigste nummer is op het gebied van vormgeving een hoogvlieger geworden. Een leesbaar letterteken, afwisselend vette en fantasie- koppen, tekening en afdrukken maken dat,het geheel een frisse en zelfs boeiend uitzicht krijgt. Over de inhoud valt m.i. te redetwisten. Een jubileum- blad geeft vaak een overzicht van wat gebeurd is, van voorbije werking, van hetgeen al gerealiseerd werd en als de levenskracht erin zit,werpt het ook een blik op de toekomst.Hoe het allemaal zou moeten worden als al- les naar wens verloopt. En hier loopt de zaak helemaal fout. Dit vijftigste nummer is meer een bedevaart geworden naar de klaag- muur. Te beginnen met het editoriaal, over een Bitter- zoete balans naar de Snorrepijp. Dat er moeilijkheden zijn geweest en dat het niet al- tijd even gemakkelijk gegaan is, weet zowat iedereen die van verre of dichtbij ooit bij een blad betrokken is geweest. Dat het altijd dezelfde mensen zijn die zich inzetten behoort ook tot de normale verschijnsel- en en dat die mensen soms ontmoedigd geraken valt ook licht te begrijpen.Maar dit is m.i. nog al tijd geen reden om het allemaal nog eens dik in de verf te zet- ten. Het moet niet gewild verzwegen worden, want aan lijders in stilte heeft ook niemand iets. Maar teveel bloempjes op je eigen hoed steken werkt averechts. Trouwens, die mensen die er met zuchten en met kreunen altijd voor gezorgd hebben dat het blad er kwam,hebben dit niet uitsluitend gedaan omdat zij vonden dat de gemeenschap dringend behoefte had aan een SF-blad, of omdat er zo noodzakelijk in Vlaanderen een SF-blad moest zijn. Ik geloof niet dat ik overdrijf door te stellen dat een niet gering deel van die energie werd besteed aan dit blad, omdat hun eigen ego er om vroeg. Ze deden het eenvoudig graag en ze zouden het blad met node missen. Ook al moesten ze het enkel nog voor zich- zelf uitgeven. En misschien hebben ze gelijk ook. Maar dat moet je over dit soort zelfbevrediging niet klagen en zuchten.

Een tweede storende schoonheidsfout is De Snorrepijp. Ogenschijnlijk gezien leek SF-Magazine mij een blad dat op een behoorlijk hoog niveau stond. Dat in ieder geval verschilde van die eindeloze reeks literaire bladen waarvan de auteurs het grootste deel van hun papier zwart maakten door elkaar uit te schelden en privé-vetes uit te vechten, waarvan geen buitenstaander ook maar iets had. Tot het proza van Simon Joukes ook deze mening weer op losse schroeven kwam zetten. Een blad neemt geen scheldproza op, of het nu van een buitenstaander komt of van een eigen medewerker. Dit mist stijl, dit mist allures, dit mist alle standing. Je kan ook zonder met modder te gooien en zonder in een scheld- en smijtdebat te geraken de zaken recht- trekken. Als je een beetje zelfkritiek en zelfcensuur toepast, verscheur je je eigen kopij nadat je derge- lijke onzinnigheden getijpt hebt. Dan is je gemoed misschien opgelucht en kan je met een koele geest een behoorlijk stuk schrijven. Waarvan ook een buiten- staander kan zeggen, mooi zo, knap gezegd. Die man heeft gelijk. Nu erger je je dood aan al dat gemodder en gezeur en vermoed je dat er iemand achter zit die zich na ge- dane arbeid fier op de borst klopt en denkt :" Fijn, dat heb IK nu allemaal weer eens goed gezegd." Dit dan enkele losse bemerkingen bij dit overigens; ik wil het nog eens herhalen, puik uitgegeven jubileumnummer. m. langijzer.

De Director, Paul Bartel en de producer Roger Corman staan in voor deze Amerikaanse B film. Death Race 2000 is een afkooksel van "Rollerball" en waarin de draak op een groffe manier ge- stoken wordt met alles en iedereen, overgoten met een mengeling van veel sex en nog meer sadisme. In het jaar 2000 waarin deze film is gesitueerd worden de bewoners van de VS opgepept met een driedaagse rit van de oost naar de westkust. Aan de start 5 deelnemers nl. Frankenstein (David Carradine) en Annie (Simone Griffeth) in hun boliet Monster, Machine Gun Joe Viterbo in zijn Paece- maker. Calamity Jane in haar Stud Bull, Mathilda the Hun in haar Buzz Bomb en Nero the Hero in zijn Lion. Zij moeten proberen zoveel mogelijk onschuldige toeschouwers omver te rijden zodat hun wedstrijdpunten stijgen en dit gaande van 10 punten voor een vrouw, 30 voor een man, 50 voor een tiener naar 100 punten voor een baby of grijsaard. De race is natuurlijk afstompend,cynisch,brutaal,geweldadig en dekadent maar wordt door de overheid in ere gehouden en met veel publiciteit omgeven omdat hiermee de agressiviteit van de bevolking in banen wordt geleid. Om het verhaal nog wat spannerder te maken lopen er nog wat sullige revolu- tionairen tussen die de race willen stopzetten. Gelukkig voor de tonnen ketchup zit er zo nog wat kleur in de prent. Maar wat de film met SF te maken heeft zoals aangekondigd mag Joost weten. m. corth.

CONTACTADRESSEN : REDACTIE Robert Smets, Italiëlie 84/3, 2000 ANTWERPEN SECRETARIAAT Lou Grauwels, Lge Kievitstraat 27, 2000 ANTWERPEN TECHNISCHE DIENST Herman Ceulemans, Bredabaan 798/2, 2060 MERKSEM VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Simon Joukes, Geleeg 7, 2860 O.L.V.-Waver DRUK Marc Corthouts, Borsbeekstraat 4, 2200 BORGERHOUT