SCHWERES

GESPANN

tour

PAS DE CALAIS

2016

Woensdag 25 mei 2016, De Jong Alphen a/d Rijn, eerste dag. 's Morgens vroeg de twee BMW's R75 op de aanhanger opgeladen en op weg naar Ambleteuse , Pas de Calais, Frankrijk. In deze leuke badplaats had de organisator van deze toer, Eric Verbeek, een goed onderkomen, met veel ruimte voor de motorfietsen, geboekt. In de loop van de middag druppelden de deelnemers binnen en konden we elkaar, voor zover dat al niet bij eerdere gelegenheden was gebeurd, leren kennen. 's Avonds was er een gezamenlijk diner in restaurant "Le Fort des Caps" waarna eenieder zijn of haar kamer opzocht voor een welverdiende rust na een lange rit vanuit Engeland en Nederland naar de plaats van bestemming. Aankomst bij hotel Argousiers in Ambleteuse

Donderdag 26 mei 2016, Mimoyecques V3 Stollen en Fort de la Crèche. Na het ontbijt werden de motoren gestart en ging het op weg via Audresselles naar Haringzelles. Voor de museumbunker van "Batterie Todt" stelden we ons op voor een fotosessie. Daarna reden we via Audinghen, Warincthun, Warcove, Audembert, Leubringhen, Bainghen naar Mimoyecques. Een door de Duitsers in

een rotswand uitgegraven z.g. "Stollen" voor het bergen van een superkanon dat op Londen was gericht. Nog voor het kanon in gebruik kon worden genomen werd de "site" op 6 juli 1944 zo zwaar gebombardeerd met z.g. "Tallboy" bommen dat het dak werd weggeslagen en grote verwoestingen ontstonden. Na dit interessante bezoek reden we dezelfde route terug tot Warincthun waar we rechtdoor reden richting Onglevert en vandaar naar Audresselles. Na de lunch was er nog tijd om Cap Griz Nez te bezoeken voor onze tocht naar "Fort de la Crèche" bij Boulogne sur Mer. We reden die middag van Audresselles naar onze standplaats Ambleteuse om van daar uit via Wimereux naar "Fort de la Crèche" te rijden. Daar wij door de vrijwilligers aldaar verwacht werden stond het toegangshek voor ons wagenwijd open en konden we het terrein oprijden waar we voor het oude fort, dat door de Duitsers behoorlijk

was versterkt met SK/bunkers, onze motor-fietsen mochten parkeren. Wij werden door onze Franse gastheren & -vrouwen hartelijk verwelkomd en kregen een enthousiaste gids mee die echter alleen Frans sprak. Geen nood echter, een vertaler was snel gevonden en deze kweet zich prima van zijn taak. De middag snelde om en voor we er erg in hadden moesten we weer op "huis" aan. Die avond zouden we in een restaurant in Wimereux dineren. Enkelen van ons wisten dit restaurant niet te vinden en zijn op eigen gelegenheid gaan dineren. Na een fijne dag stierf het motorgeronk weg en hoorde je alleen hier en

daar uit een bed een ander soort geronk.

Vrijdag 27 mei 2016, tour naar "La Coupole" en "Le Blockhaus d'Éperlecques". 's Morgens vroeg uit de veren om weer een heerlijk ontbijt te verorberen, daarna klaarmaken voor een lange rit richting Wizernes, waar de Duitsers een "lopende band" V2 inrichting hebben trachten te bouwen, die nu bekend staat als "La Coupole". De heenroute zou zoveel mogelijk binnendoor gereden worden. De route liep via Bazinghen, Marquise, Rinxent, Hermelinghen en Alembon over de D 191 naar Herbinghen. Daarna over een smalle weg naar Hoquinghen, via de D206E1 en de D216E1 naar de D206 om in Quercamps uit te komen. Daarna richting Boisdinghem waar we een smal weggetje namen dat op de D208 richting Quelmes uitkwam. Via Leulinghem , Wisques en Wizernes naar "La Coupole".

In het stadje Marquise kreeg één van de Zündapp's van onze Engelse vrienden wat kuren en samen met een andere Engelse zijspanrijder en zijn vrouw bleven ze na overleg met de groep achter om de motor te repareren waarna ze zich later, bij ons eerste doel, weer bij de groep aan zouden sluiten. Helaas ontstond hierbij een vergissing. Daar ik overtuigd was dat het eerste doel Éperlecques was en dat tegen ze gezegd had, reden ze naar het verkeerde museum. Ondertussen had de groep na een korte stop in Alembon "La Coupole" bereikt en parkeerden we onze

"spannen" langs de glazen pui van het moderne entreegebouw. Via lange "Stollen" werd je met een lift tot onder het koepelvormige dak gevoerd waar het eigenlijke museum zich nu bevindt. Deze betonnen koepel was bedoeld als eerste bescherming tegen geallieerde

bombardementen. De vloer waarop het museum staat is het eigenlijke dak van de V2 fabriek en afvuurinstallatie. Deze dubbele dakbouw techniek werd ook bij onderzee-bootbunkers toegepast. De onderzee-bootbunker te St. Nazaire is daar een goed voorbeeld van en zeker de moeite waar om die eens te bezichtigen. Ondertussen waren onze Engelse vrienden er achter gekomen dat ze bij het verkeerde museum waren beland. Ik zelf had de groep eerder verlaten en stond buiten op ze te wachten. Veel te laat om nog een rondleiding mee te gaan kwamen ze aan. Ze waren "not amused". En toen ik ze vertelde over mijn vergissing namen ze dat gelukkig sportief op. Ik bood mijn excuses aan en die werden geaccepteerd. Ingang "La Coupole" Van "La Coupole" op weg naar Éperlecques waar de Duitsers een gigantische betonnen fabriek wilden bouwen om enerzijds brandstof te produceren voor hun V2 raketten en anderzijds V2 raketten te assembleren en te lanceren. Dit bouwwerk is nooit geheel voltooid, daar het zwaar gebombardeerd werd door de geallieerden. De wandelroute naar de bunker was gemarkeerd met allerlei fraaie bezienswaardigheden uit die verschrikkelijke tijd. Bij het

enorme blok beton aangekomen kon je via een audio systeem een geallieerd bombardement op een realistische manier meemaken. Het bombardement kostte vele dwangarbeiders het leven. Aan het eind van deze bijzondere excursie vroeg de beheerder van het museum of we de motorfietsen bij de bunker in rij wilden opstellen om zo wat foto's voor de museum site te kunnen maken. En zo gebeurde het dat al die zware machines naast die enorme bunker stonden, het was een bijzonder gezicht. De terugweg naar ons hotel ging wat sneller dan de heenreis; we reden over Nordausques

en La Recousse naar de middeleeuwse stad Ardres, van daar richting Guînes, Landrethun-le-Nord om langs een kalkgroeve te rijden, waar al de bomen en struiken in de omgeving grijs waren i.p.v. groen, dan over Bazinghen terug naar ons hotel. Met een heerlijk diner werd deze prachtige dag afgesloten.

Zaterdag 28 mei 2016, Bezoek aan het "Musée-du-Mur-de-L'Atlantique "Batterie Todt" , Cap Blanc Nez en een bezoek aan "Musée-historique-de-la-Seconde-Guerre-mondiale

1939 - 1945" Het beloofde weer een prima dag te worden en net als de voorgaande dagen was het ontbijt dat door onze gastvrouw werd bereid weer prima. Voor vandaag stonden twee musea op het programma en een uitgebreide lunch in Hotel Le Samoria vlakbij "Turm 1" van "Batterie Todt". Maar eerst reden we

naar "Turm 4". Deze geschutsbunker was ooit samen met de drie andere voorzien van een 38 cm SKC/34 Kanon. Voorzichtig met de zaklamp aan drongen we naar binnen waar naast

veel originele graffiti de Franse jeugd ook zijn artistieke steentje had bijgedragen. In zo'n verlaten donkere en vochtige bunker voel je toch wel een beetje spanning, hoe hebben die lui hier geleefd, hadden ze heimwee, waar dachten ze aan? Trouwens, wat moesten ze hier met hun kilometers lange Atlantikwall. Als je daarover nadenkt kom je tot één conclusie.......waanzin! Na nog wat buiten om de bunker te hebben gelopen reden we nog een stuk "off road" om ons daarna te melden bij de kassa van het "Todt " museum gevestigd in

"Turm I". Naast het museum staat het enige originele K5 spoorweggeschut van de wereld.

Het exemplaar in de V.S. is uit verschillende K5's in elkaar gezet en de aggregaatwagen ontbreekt. Het museum zelf is een must voor iedereen die een klein beetje interesse heeft in wat zich in de donkere dagen van 1933-1945 heeft afgespeeld.

Vanaf het museum was het een klein stukje rijden naar Hotel Le Samoria waar de lunch werd gebruikt. Nou ja lunch.......... zeg maar ontbijt, lunch en diner te gelijk. Er was een overvloed aan alles en de kwaliteit was mijns inziens prima. Verzadigd stapten we weer op waarbij bij mij rammelend het glas van de spiegelhouder op de grond viel. Met drie man (zoveel monteurs heb ik nooit om mijn BMW heen gehad) werd dit euvel gerepareerd en konden we verder. Bij Cap Blanc Nez aan het strand geparkeerd, maar voordat iedereen de krijtrotsen

had gezien reden we verder, achteraf was dat jammer. We reden naar boven naar het hoogste punt genaamd Mont Hubert. Helaas was het nogal mistig dus Engeland konden we niet zien liggen. Dan maar weer terug naar Ambleteuse voor een bezoek aan het museum "Musée-historique-de-la-Seconde-Guerre-mondiale 39 - 45", wat grote bekendheid heeft verworven door de grote uniformencollectie. Na een inleidende film uit de oorlogstijd kon ieder zijn eigen weg door het museum gaan. Pas laat reden we weer naar ons hotel om ons klaar te maken voor ons laatste gezamenlijke diner in restaurant "Le Fort des Caps" waar we de eerste avond ook al hadden gedineerd. Nu kregen we met onze groep een aparte zaal waar we gezellig bij elkaar konden zitten en genieten van de Franse keuken. Na het diner genoten een aantal van ons nog van een biertje of kop koffie in de gezellige tuin van het hotel. Daarna alvast dingen ingepakt voor de terugreis naar Nederland.

Zondag 29 mei 2016, Afscheid en ieder weer op weg naar huis. Al vroeg uit de veren voor het ontbijt en daarna inpakken en wegwezen. Eén van onze Engelse vrienden was al heel vroeg bezig met zijn Zündapp KS750 op de trailer te zetten. De trailers stonden overigens op een afgesloten veld vlakbij het hotel, dat was dus ook prima geregeld. Tijdens het ontbijt werd hier en daar al afscheid genomen. Na het ontbijt werden de tassen ingepakt. Veel haast hadden we niet en zodoende konden we de één na de ander

uitzwaaien. Er waren er nog die op eigen gelegenheid een trip reden naar bijvoorbeeld de krijtrotsen die we eerder gemist hadden. Ook het tweede Engelse stel reed met de motor weg om met de ferry naar Engeland terug te keren waar zij in Dover hun trailer hadden achtergelaten. Nu was het onze beurt, beide met onze BMW R75 motoren reden we naar de trailer waarna we met enig moeilijk gemanoeuvreer om van het terrein af te komen, op weg gingen naar huis. Voor mij was dit de eerste keer dat ik zo'n tour heb meegemaakt. Genoten heb ik, en vertouwen gekregen in de BMW R75 die na wat carburateur afstellingen het geweldig deed. Terwijl ik dit artikel schrijf weet ik dat één van onze Engelse vrienden bij een ander treffen een behoorlijk ongeluk met zijn Zündapp KS750 heeft gehad. Ik wens hem heel veel sterkte toe en hoop hem weer snel ergens op een treffen of tour terug te zien.

-+-+-Anton-+-+-

Tekst en Illustraties © A. Haasnoot