’t PlaisiertjeInhoudsopgaveRedactioneelIngekomen stukkenThema: fietsbestemmingenBoekbesprekingEen avondje met Koen de KortAlpe d’HuZes

Jaargang 2012 | September

Van de redactieHet heeft even geduurd (eigenlijk veel te lang) voor dit clubblad uitkwam, maar vanwege het gebrek aan kopij lukte het niet om het clubblad al in juli uit te brengen. Als beloning voor het lange wachten dit keer een extra dik clubblad met veel interessante verhalen.De deadline voor het volgende clubblad is 1 november 2012. Het thema is: Fietsen en multimedia. Bij het inleveren van foto’s graag deze foto’s apart opsturen, en niet in het document verwerken!

Website: www.gtcmonplaisir.nl

We feliciteren Maarten Schoones met het behalen van het clubkampioen-schap. In de volgende editie volgt het verslag.

www.rabobank.nl/dommel-en-aa

Rabobank. Een bank met ideeën.

Samen sta je sterker. Daaromondersteunen wij G.T.C. Mon Plaisir

Samen sta je sterker.Sport is belangrijk. Omdat het leuk en gezond is, maar vooral omdat het mensen dichter

bij elkaar brengt. Hoe jong of oud ze ook zijn en wat ze in het dagelijks leven ook doen.

Sporters en supporters maken allemaal tijd vrij voor hún vereniging. En zo'n vereniging

steunt Rabobank Dommel en Aa natuurlijk waar en wanneer we kunnen.

GRAPHIC DESIGN MULTIMEDIA

WWW.BOWFOR.NL

Maarten van rooy

Marketing & CoMMuniCatie | reClaMe | 06 53 474 177

De Amert 302, 5462 GH Veghel

0413 34 09 64 | www.druko.nl

@druko®

www.gtcmonplaisir.nl

www.mutsaarsbikes.nl

’t PlaisiertjePaniekstopOp zondag 5 aug. moest er op de route Lieshout een paniek- stop worden gemaakt, omdat de fietsclub uit Liempde [nog niet helemaal nuchter van de kermis] pardoes het fietspad opreed.

Er rijden dus in Liempde nog verschillende mensen met erg weinig of zelfs zonder ver-stand, en dat werd hen met name door ons vrouwelijk lid duidelijk gemaakt.

Ook voor GTC MonPlaisir !

Jullie kennen en herkennen het allemaal wel denk ik. Nieuwe fiets proberen of even testen na het afstellen. Bij ondergetekende en brok-kenpiloot van het peloton loopt dat meestal (al dan niet voorzien van glijder en kop-rol) met een sisser af. Behalve die eerste week in februari. Mijn nieuwe carbon ros nog even opgepoetst en juist afgesteld. Even testen op het circuit Lambertusweg. Vanuit de inrit richting Schijndelsedijk. Daar draaien en in volle vaart in sprintverzet terug naar mijn huis. Nog even op de pedalen om te zien of dit nieuwe ros wel kan sprinten. En… kaboem…… voorover van de fiets met mijn mooie en gladde gezicht over het iets minder gladde asfalt. En dan zie je aan de foto wat asfalt doet met je foto-model koppie. Afijn, na een minuutje kom je bij en denk je, wat is er toch gebeurd. Onder begeleiding van een toevallig passerende hulpverlenende automobilist naar mijn inrit gebracht waar-bij mijn vrouwtje bij binnenkomst wel hevig schrok. Na het verwijderen van het bloed, de schade maar eens opgenomen; hoofd, handen, knieën, ellebogen en wat al niet meer, flink af-geschaafd maar gelukkig niets gebroken. Hoe kwam het nu? Ja, gaan fietsen met een paar gladde schoenen op SPD pedalen is nooit een goed idee. Maar dan ook nog zonder handschoenen en belangrijker, een helm, is wel heel erg dom.Kortom: helm op niet alleen in het peloton maar ook als je alleen gaat fietsen of even je fiets gaat proberen!Marcel Leijten

PS. Een paar maanden later was het weer raak. Nu ontsprong ik wel de dans. Bij het nemen van een wat natte rotonde hadden Jan en ik geen problemen maar de 5 fietsers achter ons kusten daar het asfalt. Gelukkig maar wat schaafwonden op tenue, fiets en de heren zelf natuurlijk, mede dankzij de helmen.

Naschrift redactie: enkele weken later was het echter wel raak: in een afdaling tijdens rondje Berg en Dal belandde Marcel in de berm (maar bleef wonder boven wonder wel overeind).

Fietsweekend Zwarte Woud 21t/m 24 juni Na enig gezoek op internet door de Sjonnies(te weten John Steenbakkers en John Verhagen) kwamen we dit jaar uit in Gravenhausen. Een klein dorpje in het Zwarte Woud met even-eens een klein maar leuk pension.Ditmaal zonder zwembad (sorry r-ploeg) want dat was vorig jaar in de Vogezen toch goed bevallen!Na s`woensdags de auto`s geladen te hebben kon-den we op donderdag in alle vroegte vertrekken.De heenreis verliep spoedig met Maarten en Sander aan het stuur.Aange-komen in Gravenhausen moest aldaar de kamerschikking nog gemaakt worden.Dat John S.en Jan Groenendaal op 1 kamer kwamen te liggen stond al vast.Op de heenreis was door John S. heel geheimzinnig gedaan over de inhoud van zijn tas en dat had bij Jan toch wat nieuws-gierigheid gewekt. De rest van de fietsers zouden op de hoogte gehouden worden van het wel en wee de komende dagen! Na onze spullen op de kamer te hebben gezet moest er ook nog die dag nog gefietst worden. Sander had een route van ± 65 km. uitgezet op zijn navigatie,en deze werd onder een strakke blauwe hemel ook gereden.Het avondeten was fantastisch en liet zich door iedereen goed smaken. Aansluitend keken we het E.K. voetbal zonder Neder-land. Ach ja,dan juichen we gewoon voor onze tijdelijke hei-mat, De Duitsers. Met een paar halve liters (weiss)bier was het toch heel gezellig. Aansluitend naar bed wat geen straf was. Het bleef s`nachts til op de kamers zelfs die van John .en Jan1 Na s`morgens een uitgebreid ontbijt buffet gingen we voor de dagrit van ± 155 km. Prachtig gebied met veel klim-en daalwerk enaf en toe een wat drukkere weg. Dus goed opletten met zijn allen. In het pension aangekomen eerst een koude (weiss)bier op het dakterras en een hoop onzinnige klets maar wel gezellig natuurlijk. Het avondeten was weer super en ook weer niet te laat naar bed. De laatste dag een wat kortere rit dus wat meer ontspanning overdag. Sander trok zijn eigen plan die dag dus met zijn zevenen weg.Met de gedachte dat we vandaag tijd zat hadden met een rit van ± 85 km. Op zijn tijd een pauze inlassen wat iedereen gewaardeerd werd. Komen we op onze laatste pauze nog een stel tegen uit Den Dungen/Heeswijk tegen. Zij herkende ons aan onze luidruchtigheid……….? en ons Brabants dialect. Terug in het pension even uitblazen van al onze aktiviteiten die dag want zoals traditiegetrouw de laatste avond nog kariokenWant zangtalent of schreeuwers hebben we! Het kwam dit jaar niet echt los maar we hadden ook niet de beschikking over een eigen gitarist zoals vorig jaar in de Vogezen. Al met al weer een geslaagd fietsweekend gehad met zijn allen en dit zal zeker weer een vervolg krijgen volgend jaar.John Verhagen

Je hoort het steeds vaker: Mensen die naar Santiago de Compos-tela gaan. Met de fiets, of als je veel tijd hebt, wandelend. Som-migen vertrekken vanuit Nederland, veel beginnen hun tocht in de Zuid Frankrijk, maar iedereen heeft hetzelfde einddoel: Een bedevaartsoord in het noord westen van Spanje, vlak bij de grens met Portugal. In de plaatselijke kathedraal ligt de apostel Jacobus begraven, reden voor honderdduizenden per jaar om vanuit de verste uithoeken te fiets, te paard of te voet naar deze plaats te reizen.Dit voorjaar wilden Katja en ik een langere fietsvakantie gaan houden en Spanje had de voorkeur. Santiago werd al snel het einddoel, alleen de vertrekplaats was moeilijker: In april wil het in Nederland, België en Frankrijk regelmatig slecht weer zijn, terwijl het in Spanje dan al –meestal- mooi weer is. Het vertrek-punt werd dus zuid Spanje.Op 31 maart zijn we vertrokken naar Sevilla waar we in de regen de fietsen uit konden pakken. Gelukkig was dit maar een korte bui. In de eerste dagen fietsten we door Andalusië en was het relatief zonnig weer. Ook werden we daar elke avond getrakteerd op Semana Santa (optochten van puntmutsen door mooie historische dorpen, erg mooi om te zien). We volgden een beschreven route naar Barcelona over rustige wegen en regel-matig over oude spoorwegen, die waren omgebouwd naar leuke fietspaden.Na 5 dagen was de temperatuur al aardig gezakt en begon het ook te regenen. Regelmatig was het ’s morgens in de stromende regen vertrekken en lunchen in een oude donkere spoortunnel die enige beschutting bood. Na Barcelona ging we de Katharen-Basken route rijden, een tocht door de Franse Pyreneeën. Door de lage temperatuur werd dit regelmatig een sneeuwexpeditie, waar we van tevoren niet echt op hadden gerekend. Flink kou lijden dus, 2 paar beenstukken over elkaar aantrekken en al onze bovenkleding maar aantrekken om nog enigszins warm te blijven. In Lourdes maar een kaarsje opsteken voor iets beter weer. Dit had wel effect: de volgende dag was het zonnig ! Voor één dag…De hoogste Pyreneeënpas die we moesten nemen om terug te komen in Spanje zou door de sneeuw zelfs afgesloten zijn. Gelukkig was deze pas weer sneeuwvrij gemaakt toen wij daar kwamen. Vanaf dat moment zaten we op de bekende ‘Camino de Santiago’ waar een paar weken later een andere clubgenoot ook langs zouden komen. Hier werd het ook drukker met fietsers en

Santiago de Compostela De bestemming die dit jaar bij de buitenlandgangers met stip op nummer 1 staat is Santiago de Compostela. Vandaar dat er dan ook 2 artikelen hierover door de redactie zijn ontvangen.

Verstappen MetselwerkenDat staat vast!

nog veel meer wandelaars. Omdat we drie dagen ‘over’ hadden, hebben we ook de tocht naar Finistère gemaakt. Dit is het meest westelijk punt van Spanje en betekent ‘Het einde van de Wereld’. Daarna zijn we naar Santiago de Compostela gereden om ons compostelaat op te ha-len. Dit krijg je als je de route hebt afgelegd en regelma-tig wat stempels hebt opgehaald.Een dag daarna zijn we met de bus naar Madrid vertrok-ken en daar het vliegtuig naar Eindhoven gepakt. Daar stond niemand op ons te wachten en hebben dus ook het laatste stukje mogen fietsen en het was droog en voor de Spaanse begrippen die wij gewend waren zelfs relatief warm (en de Nederlanders maar klagen dat het zo slecht weer was – ze hadden naar Spanje moeten gaan, dan hadden ze geweten wat regen en kou was!).Samenvattend: Ons initieel goede plan om in Spanje te vertrek-ken vanwege het weer bleek niet zo’n goede keuze. Van de 33 fietsdagen hadden we maar 8 droge dagen (waarvan we maar 3 dagen in korte broek konden fietsen). Afgelegde afstand: meer dan 3100 kilometers, meer dan 40.000 hoogtemeters, hoogste punt 1700 meter. Fietstechnisch hadden we mazzel: 0 lekke banden, maar 2 gebroken spaken en 5 setjes remblokjes.Sander van der Vleuten

Naschrift redactie: een gedetailleerder reisverslag van deze reis (inclusief wat foto’s) is te vinden op kasaopdefiets.waarbenjij.nu.

FietsbestemmingenIngekomen stukken

Voor al uw : Feesten en Partijen Vergaderingen Bruiloften Catering Bedrijfscatering Diners Evenementen Barbecue aan huis

Zalen beschikbaar voor 250 personen.Wij beschikken over een mooi terras en

hebben ook een prima ligging in diverse fietsroutes.Tevens ook oplaadpunt elektrische fietsen.

Gespecialiseerd in bedrijfscatering.Vraag vrijblijvend inlichtingen.

Joost van HoutertSint Lambertusweg 955291 AB GemondeTel:073-5512277

’t PlaisiertjeMijn reis naar Santiago de Compostela | 26 mei 2012De dag voor vertrek had ik er nog weinig zin in. Ik weet niet waarom, maar dat heb je wel eens en het was ook niet zo spannend vond ik omdat ik al een keer naar Barcelona en Rome was gefietst. Joan was om half 5 ook nog gekomen om spullen op te halen en ’s avonds de boel nog wat opgeruimd en sommigen nog een mail gestuurd hoe ons via internet te volgen. 27 mei 2012De dag van het vertrek. We vertrokken bij Jan Jansen waar de koffie, thee en worsten-broodjes klaar stond. Daar waren ook nog wat gastrijders bij die ons een stuk zouden wegbrengen. Jammer dat ik maar 1 van onze club zag. Het was een warme dag, 25 graden en het eerste gedeelte ging wel maar het tweede gedeelte en het begin van de Ardennen was pittig. We kwamen ook veel tourfietsers tegen die Luik-Bastena-ken-Luik fietsten. We zeiden nog tegen elkaar ‘misschien komen we Jan, Maarten en John nog wel tegen’, maar die hadden zo snel gefietste dat ze al om 12 uur terug waren hoorde ik achteraf.28 mei 2012De tweede dag begon pittig en de pauze voor ons was pas op 140 km dus dat viel tegen, maar daarna ging het steeds beter en was het mooi weer.29 mei 2012Weer een lange rit voor de boeg. Het was een mooi parcours met mooie glooiende wegen. We hadden wel pech want de spaak van Jan Jansen zat los en toen Tinus die vast had gezet konden we weer verder, maar we zeiden al ‘als we een fietsenzaak zien stoppen we even om het goed te laten maken’. Zo gezegd zo gedaan, we hadden een fietsenzaak gevonden in een grote stad. Op 120 km weer wat gegeten en toen weer verder. De beentjes waren goed, dus vooruit maar weer. Op het einde van de dag hadden we gemiddeld 30 km/uur en 211 km gefietst. En dat met maar vier gekken, want echt normaal is het niet!30 mei 2012 Daar gingen we weer wat achter weer een lange rit ging worden. 211 km. Het eerste stuk was heel goed te doen, maar het tweede gedeelte was echt zwaar. Jan Jansen had heel zijn reet kapot gefietst en wist eigenlijk niet hoe hij verder moest. Maar de oplossing was 2 fietsbroeken over

elkaar aan. We kwamen om 17:30 uur op de camping aan waar we om 19 uur zaten te eten. En ja: weer pasta. Joan zei al ‘ik val alleen maar af van die pasta’ maar hij was ook de kok wat hij overigens perfect heeft gedaan. Als iemand ooit ook zo een tocht gaat maken, gewoon Joan meevragen, hij is de perfecte begeleider en verzorger. 31 mei 2012Weer om half negen op de pedalen. Het waaide veel wat het eerste gedeelte toch weer zwaarder maakte. Daar kwam ook nog bij dat we Joan mis gelopen waren, en pas na 120 km gingen lunchen. Dit hield wel in dat de middag kort was, maar ook dat viel tegen, want de wind was nog steeds niet gaan liggen. Maar we hadden wel in 5 dagen totaal 1020 km afgelegd, wat wel een mooie prestatie was.1 juni 2012De dag hiervoor was ik ’s avonds wat beroerd dus was ik vroeg naar bed gegaan. ’s Ochtends was het voor mij gevoel nog niet helemaal over, maar als je eenmaal aan het fietsen bent gaat het wel over, wat ook zo was. Op 100 km hadden we pauze. Wat denk je: onze goede verzorger had te weinig brood in huis gehaald, maar hij ging wel meteen naar de bakker toen hij daar achter kwam. Dus bracht hij volgens mij als goedmakertje heerlijk aardbei gebak mee. Daarna weer verder en het was echt warm, 35 graden. En onze vriend Joan kon ook geen camping gevonden krijgen. Dus hadden we het die dag zelf maar een keer geregeld. Ja zo zie je maar weer de verzor-ger zit er ook wel eens doorheen! Maar ik zou zeker niet willen ruilen.2 juni 2012Weer mooi op tijd weg voor een tocht van 175 km. De eerste kilometers waren zwaar met beklimmingen van 10-15 procent. De pauze was in Rocamadour, wat overigens echt het bezichtigen waard is. Alleen wij hadden er niet zoveel van gezien want Joan had een andere parkeerplaats moeten zoeken want waar hij eerst stond mocht hij niet staan. Wel jammer want het was en is een mooie plaats. Dus stonden we in een afdaling van Rocamadour op een grote parkeerplaats. Toen we aan het eten waren zei Joan ‘ik ga vanavond een camping met zwembad zoeken’. Waarop ik weer zei ‘je zwembandjes hoef je zeker niet te zoeken’.

Hij keek wel een beetje verontwaardigd, waarom weet ik eigenlijk nog steeds niet. Joan we hebben het er nog wel eens over! Na de pauze ging het weer als een speer met ons. Ik had veel kopwerk gedaan en kreeg zelfs een schouderklop van Leo. En die krijgt niet iedereen! Eenmaal op de camping aangekomen lag Joan al in het zwembad, dus hij had woord gehouden. 3 juni 2012We vertrokken ’s ochtends met veel regen dus ik had hem al meteen hangen. Na 70 km was het over dus dat viel toch nog mee. Iedereen zat lekker in zijn vel dus dan maakt de regen niet zoveel uit. En we had-den weer een camping met zwembad, maar weer niet gezwommen.4 juni 2012Groot feest ’s ochtends voor het vertrek. Leo was een jaartje ouder geworden en dus ook Wilma, dus er werd stevig ge-sms’t en gebeld. Dit was overigens ook de dag dat we gigantisch verkeerd gefietst waren, waardoor we om 19 uur zaten te eten in een kroeg met locals die erg luidruchtig waren maar wel gezellig. Achteraf zaten we maar 25 km van Joan af, dus viel het wel mee. Maar wel 221 km gefietst. Eenmaal op de camping kregen we weer een tegenslag. Zo’n vieze camping zie je never nooit meer. Maar we hadden het overleefd en we had-den ook weinig keuze. 5 juni 2012Bij het vertrek van deze dag was het ’s morgens bewolkt, mistig en koud, maar dat zou snel veranderen. Het zou later nog een hele warme dag worden. We begon-nen meteen al met een klim van 20 km met een stijgingspercentage van 8 tot 10 procent. Eenmaal boven op de top stond Joan om wat foto’s te maken en we waren in Spanje. Santiago was nu nog 790 km dus ik telde al nog maar 4 dagen. Na de puaze in Pamplona gingen we weer verder naar Logrono de eindplaats van die dag. Maar net buiten Pamplona ging er een spaak kapot van Tinus. Zijn wiel was dus einde oefening omdat we zijn rem niet los konden gooien. Gelukkig kwam net de Guardia Civil aanrijden en die hadden ons geholpen met de rem. We konden verder, maar Joan moest toch gebeld worden om een nieuw wiel te brengen. Dat deed hij dus en voor hij weer ging zei hij nog tegen ons ‘jullie

Fietsbestemmingenzijn er bijna en het is praktisch vlak’. Nou ik kan je vertellen onze verzorger zat er helemaal naast. Was hij later gelukkig ook wel toegaf….6 juni 2012We vertrokken weer met goede moed. Maar het duurde even voor we weer op de goede route zaten. We waren ook nog in Santa Domingo geweest, wat een heel mooi centrum heeft. Deze dag zal ik zeker niet vergeten want zoveel harde wind heb-ben we bij ons nog niet gehad, en ook echt de hele dag tegen! We hadden die dag echt allemaal een mindere dag volgens mij wat ook wel blijkt uit het aantal km’s: maar 150.7 juni 2012De dag van de Alpe d’HuZes voor Jan en Maarten. Ik had ze de avond ervoor een SMS gestuurd en natuurlijk succes ge-wenst. ’s Morgens regende het een beetje en het waaide nog niet zo hard als de dag ervoor. Maar daar kwam snel verandering in. Op het 100 km punt stond onze vriend Joan weer met koffie en heerlijke broodjes waar we goed van gegeten hebben. Dat was ook nodig want na de pauze hadden we nog eens 142 km gefietst wat die dag op een totaal van 242 km kwam te staan. Het was een zware dag en zeker met die wind heel de dag door. Ja rondje Raven-stein stelt dan ook niets voor als het een beetje waait. 8 juni 2012Toen we vertrokken moest ik nog aan de dag ervoor denken. Hoe zouden de benen zijn, maar dat viel heel erg mee. We begon-nen weer meteen aan een zware beklim-ming met weer heel veel wind. ’s Avonds hadden we ook mensen uit Enschede leren kennen die net zo gek waren als wij. Maar die vertrokken wel een uur eerder die mor-gen, maar op de top hadden we zal weer ingehaald. Ja… en wie is er nu gek? ’s Mid-dags ook nog een paar Duitsers ingehaald op een klim. Die hadden dus commentaar dat wij geen bepakking hadden en zij wel. Ik dacht nog ‘breng die fiets maar naar

Nederland terug die jullie van ons hebben gestolen’. 9 juni 2012De laatste dag en dan zijn we al in Santiago de Compostela. Het was een hele mooie route waar we ook heel veel wandelaars (pelgrims) hebben gezien. We zaten dan ook veel op hun route. Van die dag heb ik echt zitten genieten/ Ook verschil-lende keren gestop als anders, want die kleine dorpjes hadden echt wel iets. Na de pauze begon het weer te regenen dus het laatste stuk was even iets minder maar als je er bent geeft het wel voldoening. Na gedoucht te hebben zijn we het centrum ingegaan waar we de kathedraal hebben bekeken. En natuurlijk naar een restaurant om een keer geen pasta te eten. En dat was zeer goed, daar kunnen ze hier nog wat van leren!10 juni 2012’s Morgens voor de eerste keer uitgesla-pen daarna weer naar het centrum gegaan om wat souvenirs te kopen voor het thuisfront. Natuurlijk waren we ook nog naar de mis in de kathedraal gegaan wat heel indrukwekkend was. Ik had nog nooit zoveel gelovige mensen gezien. Het zat stampvol, iets wat je hier nooit meer mee-maakt. ’s Middags om 14:15 uur zijn we naar huis gereden en om 11 jun om 12:30 uur weer thuis gekomen. Om 15 uur de camper bij Joan schoongemaakt en daarna teruggebracht. Achteraf ook nog over de rit nagedacht. Ik ben toch tot de conclusie gekomen dat we er een week langer over hadden moeten doen, want we hebben veel dingen niet gezien. Maar het was

Dorpstraat 39Gemonde

Tel. 073-5513435

huishoud & kadoshopijzerwaren & gereedschappen

8.30 tot 12.00 uur 13.00 tot 18.00 uur

8.30 tot 12.00 uur 13.00 tot 20.00 uur

8.30 tot 16.30 uur

Openingstijdenma t/m do

vrijdag

zaterdag www.uwvakzaak.nl

denk ik voor ons ook een sportieve prestatie waar we een ding verge-ten zijn: en dat is genieten van het moois onderweg. Jammer, maar het is zo. Heb nu wel voor mezelf besloten om het ook nog een keer te voet te doen, maar niet vertrek-ken vanuit Nederland, maar uit Frankrijk vanuit St. Jean Pied de Port. Dan is het nog 900 km en dat lijkt me wel te doen. Maar dat is wel iets wat nog enkele jaren op zich laat wachten.Frank Verstappen

Naschrift redacht: alle avonturen van Frank en zijn fietsmaten zijn terug te vinden op Joan1963.waarbenjij.nu

’t Plaisiertje

Het is volbrachtBij deze wil ik jullie laten weten dat de missie volbracht is, oftewel ik heb 6x de Alpe d’Huez beklommen! Het was een ontzettende mooie, ontroerende maar vooral ook een loodzware dag.De dag begon voor ons al om 1:30 uur, dit omdat mijn Ouders en Bianca voor 3.30 uur boven op de Alpe d’Huez moesten zijn, want deze werd afgesloten voor autoverkeer.Ik zelf stond al om 3.00 uur aan de start, samen met zo’n 20 tal mede bikers .Om 4.30 uur werd het startsein gegeven en ver-trok ik samen met zo’n 5000 fietsers richting de eerste beklim-ming van de Alpe d’Huez.Dit was machtig mooi om te zien, al die mensen die al in deze vroege morgen in het donker langs de weg stonden om ons aan te moedigen, al die kaarsen die langs het parkoers stonden te branden, de mensen die langs het parkoers stonden op de berg, op verschillende plaatsen stonden al DJ‘s muziek te draaien. Dit alles geeft je al zoveel energie om naar boven te rijden ondanks dat het donker is.Het weer was goed, ik had om 12 uur de eerste 4 beklimmingen erop zitten en ik voelde mij op dat moment ook nog super. Toen ik afdaalde merkte ik al op dat de temperatuur beneden al flink was gestegen en uiteindelijk was het daar tot boven de 30 graden.Als je in deze temperatuur op deze hoogte een berg op moet fietsen dan word het voor iedereen erg zwaar. Je kon ook zien dat iedereen tot aan ca bocht 10 het erg moeilijk had door deze hoge temperatuur, en hoe hoger we kwamen hoe meer het begon te waaien hoe koeler het werd. Na ongeveer 1 uur en 45 minuten had ik de 5e beklimming erop zitten, en het was ca.

15.00 uur, ik moest nog één keer afdalen om aan mijn 6e beklimming te beginnen. Voordat ik naar beneden ging moesten eerst mijn voeten gekoeld worden en links en rechts wat zalf gesmeerd worden.Toen dat allemaal gedaan was begon ik aan mijn laatste afdaling om vervolgens weer aan mijn laatste beklimming te beginnen. Deze laatste beklimming heb ik ervaren als loodzwaar, ik was helemaal leeg, ik kon bijna niets meer eten en drinken terwijl dit toch belang-rijk is. Onderweg stonden mensen met water en natte sponsen om jezelf te koelen, mensen die je naar boven schreeuwen en aanmoedigen Voor de laatste bocht stonden zoveel mensen dat je er bijna niet meer door kon , dit is was gewoon geweldig. Dan denk je ook “OPGEVEN IS GEEN OPTIE”. Eindelijk boven aan de finish gekomen waar Bianca en mij Ouders op me stonden te wachten was natuurlijk een heel apart moment. “DE MISSIE IS VOLBRACHT”. Kortom we hebben een hele mooie en vooral een ontroerende week gehad die we nooit meer vergeten. Dit alles is ook te danken aan diegene die mij gesponsord hebben ,en aan Bianca en mijn Ouders die toch tenslotte van 3:00 uur in de morgen tot 20:00 in de avond boven op de berg hebben gezeten om mij te voorzien van drinken , eten en droge kleding. Er is tot nu toe ruim 28 miljoen euro opgehaald, en de organisatie was perfect. Van de ruim 8000 deelnemers hebben er ca 250 deelnemers de Alpe d’Huez 6x kunnen beklimmen, en daar ben ik er één van. Voor iedereen die mij gesteund heeft, nogmaals mijn dank. Maarten Schoones

Alpe d’HuZes 2012

Een avondje met Koen de KortLiempde heeft zijn eigen Tourheld Koen de Kort. En wat is er nu mooier om van een renner zelf te proeven hoe hij 3weken in Tour de France is doorgekomen. Die gelegenheid werd gebo-den op 28 juli. Koen is ambassadeur van het Liempds Tourspel. Een nieuw initiatief rondom de Tour de France met een goed doel. Op 28 juli was de prijsuitreiking samen met Koen.

Samen met een paar wielerfnanaten uit Liempde ben ik ‘even’ kijken, maar het liep gezellig uit de hand. Maar dat lag niet aan ons maar aan Koen die maar niet naar huis wilde.Nadat de rookdampen rondom de prijsuitreiking waren opgetrokken ontstond er een gezellige ongedwongen sfeer waarin Koen ruim de tijd nam om met iedereen te praten.Om 23.45 zagen we onze kans schoon. Koen, een renner die niet naast zijn schoenen loopt, een goede prater die de waarde inziet van een bezoek aan een klein buurtcafe. Zijn Austra-lische vriendin vond het ook wel best en deze mix maakt het wielrennen juist zo tastbaar en benaderbaar. Het is een sport van het volk zoals ze in België zo mooi zeggen. Ook de aanwe-zige manager van Koen, althans zo stelde hij zich voor, bekom-merde zich niet om Koen, hij had het drukker met het innemen van ‘hersteldrank’.

We presenteerden Koen ook een hersteldrankje (la chouffe) en deze sloeg hij niet af. Ook de heerlijke bitterballetjes gingen niet aan zijn neus voorbij. Uitgerekend op de dag dat de Olympische wegwedstrijd werd verreden stonden we met een profrenner te praten die op een haar na de Olympische selectie had gemist. Ook de dag dat zijn ex-ploegmaat Vinokourov op redelijk opzichtige wijze olym-pisch kampioen mocht worden. Koen ontkennende niet dat er gesproken is tussen Uran en Vino. En noemde zelfs bedragen. En Vino kennende zal hij ook het nodige geblufpokert hebben in de trant van “ik ga toch winnen’ dus kies of anders ga je met lege handen naar huis!

De Tour 2012Het is prachtig horen hoe het erin de volle finale van een sprint-etappe aan toe gaat. Alles was erop gericht om Marcel Kittel afleveren voor de sprint. Maar toen deze wegviel werd de kaart Veelers gespeeld. In het rondeboek van de ploeg staat precies hoe de aankomst van de ploeg gepland is. Bijvoorbeeld: Roton-de op 5 kilometer van de finish links nemen, op kilometer 3 van de finish Timmer voorop van de Argos trein. Daarachter Curvers en als laatse Koen, waarna het Tom Veelers moet afmaken.Een keer je rem te veel aantikken betekent 5 plaatsen naar

Fietstochten over de hele wereld - Steve Razzetti Als je in dit clubblad nog niet voldoende ideetjes hebt opgedaan voor een volgende fietsvakantie (of een fietsvakantie naar Santiago de Compostela niet origineel genoeg vindt), dan kun je altijd nog wat meer ideetjes opdoen in het boek ‘Fietstochten over de hele wereld’ van Steve Razzetti.

Als ik de foto’s zie en de beschrijving lees, dan zou ik zo een vlucht voor mij en mijn fiets boeken naar Botswana, Tibet, Nepal, Bolivia of ander tropisch oord. Naast deze verre bestemmingen staan er overigens ook leuke bestemmingen in Europa in (zoals Santiago….). Altijd leuk om bij weg te zwijmelen op een regenachtige herstdag..!Katja Kleinveld

Boeken

achteren waardoor het veel kracht kost om de positie te herstel-len. En dan komt ook de de aard van Koen naar boven die om dat moment kiest om in de remmen te knijpen en niet koste wat het kost zijn positie wil handhaven. ‘Als ik niet rem rij ik mijn buur-man in de hekken’, aldus Koen.Mooi is het om het horen hoe vriendschappen dwars door ploeg-belangen heen kunnen gaan. Ook is boeiend te horen welke plichtplegingen en na een etappe zijn. Zo had bijvoorbeeld Koen een contract met een Amerikaans blad en dat betekende iedere avond een column schrijven. Na 2 weken gaat dan s’avonds wel het lampje uit.

Na 3 weken koers denk je eindelijk rust. Maar niet is is minder waar. Zondagavond na aankomst op de Champs-Élysées nog ver-plichten voor de sponsor. Op maandag werd hij door zijn ouders opgehaald om rechtstreeks vanuit Parijs naar Boxmeer te rijden. Tegen 0.30 werd het tijd om afscheid te nemen. Koen succes we zien op Het WK in Valkenburg toch?.“Eerst een goede Vuelta rijden voor Degenkolb en dan heb ik er alle vertrouwen in dat ik geselecteerd wordt” aldus Koen.En Koen “ waar moet je morgen rijden?” Uhm Tiel, “Nou oké veel succes maar de uitslag staat toch al vast niet?”. Zonder de antwoorden nam Koen afscheid met een brede grijns op zijn gezicht.Na afloop voelden ons helden die in keuken van de Tour hebben kunnen kijken. We waande ons in de avondetappe van Mart Smeets. Om daarom met een Marts Smeets uitspraak te eindigen. “Mag ik dat zeggen?” “ Ja, dat mag ik zeggen” “Koen je bent een geweldige gast!”Groeten John Steenbakkers

Stationsplein 7, Boxtel

T +31 (0)411 660050

info@vanrooyvankessel.nl

www. vanrooyvankessel.nl