Rondreis IJsland 2013

RONDREIS IJSLAND 2013 VERSLAG VAN ONZE RONDREIS DOOR IJSLAND

Rondreis IJsland 2013 1

INLEIDING

Dit document is het reisverslag van Donja en Mitchell die eind maart 2013 voor acht dagen een rondreis

met de auto door IJsland hebben gemaakt. Na een aantal maanden voorbereiden mogen we op 27 maart

dan eindelijk het vliegtuig in.

27 MAART ICELAND HERE WE COME !!

Het is eindelijk zover, na drie maanden voorbereiden vertrekken we vandaag om 10:00 richting Schiphol. Door de berichtgeving van gister, vulkaan Hekla wordt wakker, toch met enige spanning. Aangekomen op Schiphol krijgen we al snel te horen dat we wéér plaatsen met extra beenruimte krijgen, lucky us. Voor we het doorhebben is het irritante "Mind your step" niet meer te horen en zijn we geland op vluchthaven Keflavik. Bij de uitgang staat een ongezellige puber op ons te wachten om ons naar onze huurauto te brengen.

Aangekomen bij het Blue Car Rental gebouw wordt ons verteld dat we een andere auto krijgen. Onze Kia Rio wordt nu een witte Kia Ceed, met maar 86km op de teller!! Na één minuut in de auto gereden te hebben heeft Don het al over het inruilen van haar Ford. Dit wordt haar nieuw auto haha. Achteraf zal blijken dat de keuze om ons een splinternieuwe auto mee te geven geen goede keuze was.

Na nog geen tien minuten op de snelweg maakt het weer van IJsland haar naam waar. Het komt met BAKKEN uit de lucht! Maar IJsland zou IJsland niet zijn als de regen al snel weer stopt en we soms een zonnestraaltje door de wolken mogen aanschouwen. Aan het IJslandse spreekwoord: “If you don´t like the weather, just wait 5 minutes” zullen we deze vakantie vaak aan denken.

Onderweg naar Reykjavik wat eigenlijk nog niet op het programma stond. We hebben gekozen om een andere dag naar Gunnuhver te gaan, mede door het weer. In Reykjavik overnachten we één nacht in een hotel genaamd 'Welcome apartments'. Een hotel is het eigenlijk niet te noemen aangezien het er meer een 'self service' is. Desalniettemin zijn we erg tevreden over de ruime kamer en ziet alles er erg schoon uit.

Omdat we maar één overnachting hebben in Reykjavik en we morgen vroeg onze route naar het zuidoosten gaan beginnen moeten we boodschappen doen. Rond deze tijd dat we in IJsland zijn zullen we buiten Reykjavik weinig (geopende) winkels tegenkomen, vandaar dat we eten moeten inslaan.

Na een half uur in de winkel heen en weer gelopen te hebben, hebben we alles voor de aankomende dagen. Bij de kassa aangekomen en tijdens het inpakken besluit Don om het enige product wat van glas is uit haar handen te laten vallen. Pasta saus ligt door heel de winkel en zit zowat tegen het plafond. Niets aan de hand, don en ik wachten zwijgend tot er wordt omgeroepen dat kassa 2 opgeruimd moet worden. Helaas voor Donja werd in plaats daarvan een keukenrol voor haar neus neergezet. Schoonmaken dus.

Na de boodschappen naar ons appartement te hebben gebracht besluiten we nog een klein rondje door Reykjavik te lopen waarbij we naar de Hallgrímskirkja gaan, de grootste kerk van IJsland. Hierna zijn we naar een veel bezocht kunstwerk doorgelopen genaamd 'Sun Voyager'. Dit kunstwerk staat voor een ode aan de


zon, een droom van verwachting, ontwikkeling en vrijheid en een verlangen naar onontdekt land. Wij vonden het toch echt op een Vikingschip lijken.

28 MAART OUR JOURNEY BEGINS..

Half acht gaat de wekker. We maken ruzie wie er als eerst uit bed gaat. We willen het liefst beide blijven liggen. Uiteindelijk besluit ik toch maar als eerst te gaan, aangezien normaal gesproken Don altijd de lul is. Na het douchen hoor ik Don lachen. Toen ik gister de wekker zette heb ik er niet bij stilgestaan om ook naast mijn horloge en iPad mijn telefoon een uur terug te zetten. Het is dus zeven uur als ik onder de douche vandaan kom. Een lekker vroeg begin van de dag dus.

Om negen uur is de auto weer ingepakt en zijn we klaar om te vertrekken. Het heeft lichtelijk gesneeuwd vannacht. We hebben een lekker ochtend zonnetje als we Route 1, de snelweg waardoor je in een rondje IJsland doortrekt, oprijden. Al snel zien we een zooi donkere wolken naderen en seconden na deze ontdekking begint het weer met regen. Ja, wéér dat IJslandse weer. Oók nu is het na een aantal minuten weer droog. We merken inmiddels dat wanneer het regent dit niet langer dan vijf á tien minuten duurt. Hoe verder we richting Vík rijden hoe meer sneeuw er op en langs de weg zichtbaar wordt.

Tussen de bergen door, naar boven, naar beneden, slingerend van links naar rechts door de s-bochten en daarna weer veertig kilometer rechtdoor. Dit is denk ik de duidelijkste beschrijving van de weg die wij vandaag gereden hebben. Gedeeltes waar Don zonder het gas aan te raken, met tachtig kilometer per uur op een aardige hoogte de weg haar bitch maakt. Ik zou liegen als ik soms denk dat ze de bochten veel te hard neemt, aangezien hier en daar nog ijs ligt. Uiteindelijk komen we aan bij onze eerste bestemming, de waterval 'Seljalandsfoss'.

De Seljalandsfoss wordt gevoed door het smeltwater van de Eyjafjallajökull. Bij deze waterval kan je achter het water, wat naar beneden stort, langs lopen. Bij aankomst wordt mijn beeld dat ik heb van IJsland niet bevestigd. Het is maart, buiten het hoogseizoen, er hoort hier geen hond te zijn. Misschien één of twee verdwaalde Chinezen. Maar nee, er staan hier drie tourbussen en een stuk of 5 auto's. Het is druk, voor IJslandse begrippen. Ik ben wat teleurgesteld moet ik eerlijk bekennen. Eén van de redenen dat IJsland mij trekt is het bezichtigen van dit soort plaatsen waar je lekker met zijn tweeën kunt genieten van deze overweldigendenatuur. Helaas delen wij deze gedachten met veel Engelsen en Chinezen die ook bij onze volgende stop in vele getale aanwezig zijn.

'Skógafoss' is de volgende waterval die we bezichtigen en is denk ik wel de meest overweldigende waterval die ik in mijn leven gezien heb. Wat een water stort er hier naar beneden zeg. Naast de waterval is een meterslange trap te vinden waardoor je boven de waterval uitkijkt. We (naja ik) besluiten dat we naar boven moeten, waar Don héél blij mee is. Uiteindelijk na onze 'fit for free' inspanning en we boven zijn aangekomen, begint het zonnetje door te breken. Dit resulteert in een mooie regenboog in de waterval. Het was de klim meer dan waard. Bij deze waterval krijgt iemand het nog voor elkaar om zijn camera + statief om te laten vallen. Niet door zichzelf maar door de kracht van de waterval. Meneer staat namelijk op een meter of 5 van de waterval af in zijn regenjas. Erg slim.

Wanneer we bij Skógafoss wegrijden is het even gissen naar de volgende locatie. Ik weet namelijk dat er hier ergens in de buurt een Amerikaans vliegtuig is neergestort op het strand en dat deze hier nog ligt. Na


heel wat internet speurwerk denk ik te weten waar we de afslag moeten nemen. De beschrijving luidt als volgt: "Aan de rechterkant zie je een veld waar een hek omheen loopt. Na enige tijd gaat de weg omhoog, daarna naar beneden. Hier houdt het veld op maar het hekwerk gaat door. Na een paar honderd meter kan je hier door het hek". Een erg duidelijke omschrijving al zeg ik het zelf aangezien we al snel bij de ingang staan.

Gelukkig heb ik de gps van mijn vader meegekregen en we stellen de coördinaten in. Het is nog een redelijk stuk lopen maar het lijkt te doen. Waar we ook voor ons kijken, we zien alleen maar zwart strand, geen vliegtuig te bekennen. De reden dat we zijn gaan lopen is omdat we geen terreinwagen hebben die een vierwielaandrijving heeft. Achteraf gezien wordt dit de wandeling van ons leven. Ik denk dat we beiden nog nooit zo'n tering end hebben moeten lopen in ons leven. Na ongeveer anderhalf uur lopen door het diepe zand zien we rechts een glimmend voorwerp in de verte. Ik ben er van overtuigd dat dit niet het vliegtuig is aangezien volgens onze gps het precies voor ons moet zijn. Uiteindelijk blijkt dit toch het vliegtuig te zijn. Don heeft al een paar keer aangegeven niet meer verder te willen lopen terwijl we er nog maar iets van 200 meter vanaf zijn. Hoe erg ik er ook tegen op zie Don daar te laten zitten wil ik niet anderhalf uur voor niets gelopen hebben. Don wilt dat ik ga als ik maar snel ben. Ik besluit door te lopen in een kleine looppas. Al joggend ga ik verder tot ik bij een obstakel kom. Er loopt godverdomme een rivier van gletsjerwater voor

me neus. HOE DAN?! Ik ren nog een stuk door om te kijken of ik ergens een brug zie. Daarna denk ik even logisch na. Mitch dit is godverdomme een verlaten strand, wat nou brug?! Er is maar één manier en ach waarom ook niet, we zijn tenslotte in IJsland. Schoenen uit, broek tot de knieën en lopen maar. Bear Grylls is er niets bij. Uiteindelijk aangekomen bij het vliegtuig maak ik snel een paar foto's tot er een superjeep aan komt rijden met twee toeristen. De

bestuurder heeft me kennelijk het water zien oversteken en komt een praatje maken. Hij biedt ons zelfs een lift aan terug. Echter willen de 2 Engelse takkewijven van toeristen door naar hun volgende bestemming en zo gaat dit feestje dus niet door. Ik ben al weer snel terug bij Don en we vervolgen onze weg terug naar de auto. Wanneer we stilstaan en niet praten valt het pas op hoe stil het hier eigenlijk is.

Op de terugweg blijkt uit onze afdrukken van de heenweg, dat we als een stel pinguïns van links naar rechts hebben gelopen. Geen één stuk is daadwerkelijk recht in de richting van het vliegtuigwrak. Top pap, zo'n Garmin!

Aangekomen bij de auto Besluiten we direct op zoek te gaan naar onze slaapplek die ongeveer 20 kilometer verderop ligt. Dyrholaey, het zuidelijkste punt van IJsland, besluiten we morgen ochtend te bezoeken aangezien we er dan toch langskomen. Aangekomen bij onze slaapplaats zijn we blij, wat een leuke huisjes zijn dit. Vanavond hebben we kans om het noorderlicht te zien mits het helder is. Als ik nu naar buiten kijk zie ik alleen maar wolken, we wachten het geduldig af. Gelukkig hebben we monopoly,


een fles vodka en boekjes die we gekocht hebben op Schiphol, aangezien er geen tv of internet aanwezig is. Back to the basics. Of zoals Don het beschrijft: "ik heb het gevoel dat ik op schoolreisje ben".

29 MAART ONZE ONTMOETING MET HET NOORDERLICHT

Zoals gebruikelijk gaat om half acht de wekker. Helaas hebben we vannacht geen noorderlicht kunnen aanschouwen. Het was erg bewolkt en zo nu en dan kwam er een flinke regenbui langs. Daarnaast was het vannacht volle maan, waardoor de lucht niet donker genoeg is om het noorderlicht te kunnen zien.

Rond negen uur zitten we weer in de auto om de weg op de ringweg te vervolgen. Echter moeten we eerst tien minuten met vijftien kilometer per uur het gravel weggetje af waarop we naar onze slaapplek zijn gereden gister. Vandaag begint als een mooie dag. Het zonnetje schijnt al langer dan tien minuten en schijnt nog steeds als we aankomen bij Dyrholaey, het zuidelijkste punt van IJsland. Dyrholaey ligt een meter of twintig hoger dan haar omgeving waardoor het uitzicht erg mooi is. Het landschap kenmerkt zich door lange zwarte stranden met mooie rotsformaties waar om de paar seconden golven van een meter of drie tegen aan knallen. Het is bijzonder om te zien hoe een eiland op deze manier ophoudt. De zon schijnt nog steeds, echter is het de wind die het buiten staan onaangenaam maakt. Na een kleine drie kwartier besluiten we door te rijden naar de volgende bestemming. Het nationaal park 'Skaftafell'.

Skaftafell is vooral populair onder hikers en kampeerders, aangezien hier tal van looproutes zijn en je hier gratis kan kamperen. Wij zijn hier om de waterval 'Svartifoss' te bezichtigen. Deze zou via een 'makkelijke' wandelroute te vinden zijn. Ik denk dat het boekje waar ik dit in gelezen heb door een doorgewinterde hiker is geschreven. Na een minuut of dertig kom ik met een natte rug aan bij de waterval. Ook deze waterval heeft weer haar eigen kenmerken. Daar waar we gister bij de Skógafoss overweldigd werden door de liters water die naar beneden vielen, valt er bij de Svartifoss een stuk minder water. Deze waterval staat namelijk bekend door haar omgeving. De waterval is namelijk omgeven door kolommen van zwart basalt. Deze basaltkolommen zijn ontstaan doordat het lava uit een uitgebarsten vulkaan langzaam afkoelde waardoor het gesmolten gesteente kon kristalliseren. Daarnaast is de waterval omringd door lange witte ijspegels en valt het water eerst door de sneeuw voordat het door een riviertje verder naar beneden stroomt.

Ondertussen zijn de jassen uitgegaan omdat het hier boven een stuk warmer is dan aan het begin van de wandelroute. Er is geen wolkje aan de lucht en we besluiten op de terugweg op een bankje van het uitzicht te genieten. Don is blij wanneer we weer bij de auto zijn aangekomen. Na de lange loop van gister en vandaag ook weer een kilometer of vier waarvan er twee erg stijl omhoog liepen beginnen we de voetjes toch wel te voelen.

Tijdens onze reis is de omgeving van vandaag misschien nog wel het meest interessantst. IJsland staat ook wel bekend als


'The island of fire and ice'. Vandaag zien we waarom. Hoe verder we richting het oosten rijden hoe onbewoonbaarder het landschap wordt. Het lijkt of we op een andere planeet rijden waarbij we omringt worden door de grote lavavelden die IJsland op vele plaatsen kent. Het is een beetje te vergelijken met films waarbij ze op de maan zijn. Vanaf het nationale park Skaftafell is het mogelijk om naar het begin van de 'Vatnajökull' gletsjer te wandelen. Aangezien we morgen een excursie geboekt hebben waarmee we de gletsjer optrekken besluiten we het nationale park Skaftafell te laten voor wat het is.

Onze volgende stop is Jökulsárlón, een brede lagune waar de afgebrokkelde ijsbergen van de gletsjer de zee instromen. Onderweg krijgen we weer het bekende IJslandse weer over ons heen. Zon, regen, hagel en natte sneeuw. Aangekomen op de plaats van bestemming schijnt echter de zon met een redelijk blauwe lucht. Dit maakt Jökulsárlón een schitterende plek om te bezichtigen. Door het stilstaande water en de felle zon zie je de weerkaatsing van de ijsbergen in het water. Bij zee spoelen deze stukken weer aan, hier zien we dan ook veel mensen fotograferen. Hier en daar moeten mensen af en toe rennen voor de woeste zee omdat ze bij een aangespoelde ijsberg poseren die te dicht bij de branding van de zee ligt.

We besluiten aan het eind van de dag om richting ons hostel te gaan die hier niet ver vandaan ligt. Hier hebben we een slaapkamer met gedeelde douche en keuken gereserveerd. Door de drukte, waar ik het eerder al over had, blijkt ook hier dat wij niet de enige zijn. We zijn blij dat we hier gelukkig maar één nachtje hoeven te slapen en gaan ook vanavond weer op jacht naar het noorderlicht.

23:49 We zijn net terug in het hostel van een korte nachtelijke excursie. Om half tien is het namelijk wel heel helder buiten. De vele sterren en de donkere lucht (geen maan te bekennen) spreken de weerberichten van vandaag tegen. Het zou namelijk erg bewolkt zijn en we hadden ons er al een beetje bij neergelegd dat de kans groot zou zijn dat we deze reis het noorderlicht niet zouden mogen aanschouwen. We besluiten om 22:22 naar Jökulsárlón terug te rijden. Hier is namelijk de horizon richting het noorden een stuk lager als bij onze slaapplaats waar we tegen een hoge berg aankijken. Onderweg zien we een hele lichtgroene streep, is dit dan het noorderlicht waar iedereen het over heeft? We stoppen kort, doen de lichten uit en ja het lijkt er inderdaad erg op. We komen aan bij Jökulsarlon waar we kennelijk niet de enige zijn die op zoek zijn naar het noorderlicht. Een auto of tien en twee touringbussen later, lijkt het nog een gezellige boel te worden. Don en ik besluiten het iets hoger op te zoeken een kleine berg waardoor je over het meer uitkijkt. Het is kwart voor elf er is geen lamp of andere lichtbron in de buurt en de ijsschotsen in het meer zijn toch duidelijk zichtbaar. De lucht geeft als het ware licht.

Om de paar minuten zien we lichte groene strepen opkomen en na een paar minuten weer verdwijnen. Na een kleine twintig minuten zitten verschijnt er boven ons een fel groen licht. Deze verandert steeds snel van vorm en 'vlamt' als het ware. Dit blijft een aantal minuten duren onder het gejuich van de menigte die onder ons staan. Wat is dit toch bizar. Hoe snel het verschijnt zo snel verdwijnt het ook weer. Het is in geen woord uit te leggen in wat wij net hebben gezien.


Onderweg terug naar onze slaapplaats verschijnt er een hele lange, brede, groene streep die, op het moment dat ik dit typ over onze slaapplek uitgestreken is tot ver naar het oosten. Het is een fenomeen waarvan we blij zijn dat we dit hebben mogen waarnemen en misschien zullen we het deze reis nog vaker mogen bewonderen.

30 MAART WAKKER BLIJVEN

Vandaag staat een geboekte excursie op het programma met GlacierJeeps. Het is de bedoeling dat we eerst een uur met een superjeep de Vatnajökull gletsjer beklimmen waarna we een uur met sneeuwscooters zullen rijden. Op de heenweg is het erg bewolkt en hangt er een dikke mist. Aangekomen bij de afgesproken plek wordt ons al snel duidelijk dat de excursie niet doorgaat. Het is op dit moment te gevaarlijk om de gletsjer op te gaan. Daarnaast zal het zicht erg beperkt zijn door de mist. Jammer, maar het noorderlicht van gister verzacht de teleurstelling. Verder stond er niets op het programma vandaag. Het is dus half tien en we zitten zonder planning. We besluiten richting onze slaapplek te rijden en alle bezienswaardigheden die we nog niet hebben gezien te bezichtigen. In IJsland staan namelijk alle toeristische trekpleisters aangegeven via een bordje langs de snelweg.

Het wisselvallige weer van de voorgaande dagen heeft plaats gemaakt voor mist, ijs en sneeuw. Wanneer we het nationale park Skaftafell naderen besluiten we hier weer te stoppen. De wind is gaan liggen en het is gestopt met sneeuwen. Als we niet op de gletsjer kunnen dan gaan we toch maar een wandeling maken naar één van de mondingen van de gletsjer. Een wandeling van in totaal ongeveer 4 kilometer. Het ijs wat hier te zien is, is het ijs wat na de ijstijd tot hier is teruggedrongen. Daarnaast is de Vatnajökull de grootste gletsjer van Europa.

Onderweg naar de gletsjer zien we veel meren die hier 'Kettle holes' genoemd worden. De kleur is licht groen, erg apart. Deze Kettle holes worden gevormd doordat de gletsjer zich als het waren terugtrekt. Hierdoor blijven ijsschotsen liggen die smelten en deze meren veroorzaken.

Voor de gletsjer staat aangegeven dat je zonder gids de gletsjer niet mag betreden. Al snel wordt duidelijk waarom. Diepe gaten tussen de ijsschotsen zijn de voornaamste reden. We maken een paar foto's en besluiten terug te gaan.

Don heeft voor de excursie die niet doorging een reispilletje ingenomen. Ik merk dat ze wat slaperig aan het worden is. Daarom stoppen we bij de eerst voorkomende waterval, de 'Systrafoss'. Een smalle waterval die van een redelijke hoogte naar beneden komt zetten. Don is weer even in de frisse wind geweest en weer wakker, alleen niet voor lang. Ik schrik me eigen de cholera als de weg wat naar links afbuigt en wij gewoon rechtdoor gaan. Ik moet even ingrijpen. Dit was onze eerste bijna-dood ervaring op reis. Don is hier ook van geschrokken, dat wakker blijven zit nu wel goed. Na ongeveer twintig kilometer zijn we weer aangekomen in het stadje Vík. Hier gaan we even wat boodschappen doen. Bij de bezinepomp vraagt Don de weg aan een medewerker die wel ongeveer weet waar het is maar niet weet of de supermarkt open is. Hoe kan je nou niet weten waar en wanneer de enige supermarkt in je eigen stad open is? Een stad waar als er zes huizen staan het veel is.


Na het boodschappen komen we al vroeg aan op onze slaapplek, om ongeveer drie uur. Het regent inmiddels al weer een tijdje en zoals het er naar uitziet zal dit ook wel de hele dag zo blijven. Wij gaan lekker relaxen in onze hut voor de rest van de dag.

31 MAART HET IS FEEST!!

Woehoee 24 jaar, weer een jaartje ouder. Echter is het verjaardag gevoel ver te zoeken. Vannacht wel leuke cadeautjes gekregen en bij terugkomst in Nederland mogen we weer een bezoekje in de tattooshop gaan plannen. We starten vandaag wat rustiger dan de voorgaande dagen. We moeten een flink stuk rijden voor de eerste bestemming, zo'n 135 kilometer. De 'Kerio' staat als eerst op het programma. Dit is een vulkaan waarbij tijdens de laatste uitbarsting er een grote explosie heeft plaatsgevonden waardoor de krater is ingestort. Er is hier een kratermeer gevormd. De krater is zo'n 55 meter diep en op dit moment nog bevroren. Jammer, want wanneer dit meer niet bevroren is heeft dit een aparte blauw/groene kleur. Toch is het een apart gezicht om een vulkaan van zo dichtbij van de binnenkant te zien. Er staat op de krater een harde wind maar wanneer we de krater inlopen en de wind plaatsmaakt voor de zon die schijnt is het eigenlijk best warm.

De volgende pitstop is de 'Arnarker'. Dit is een grot die erg moeilijk te vinden is. Via het wereldwijzer forum denk ik te weten waar het is. Na een tijdje rijden en op goed geluk vinden we inderdaad de grot. Bij een doodlopende weg waar je om het 'doodlopende' stukje kunt heenrijden komen we de grot uiteindelijk tegen. Het is nog een kleine kilometer lopen door het lavagebied dat we deze vakantie veel tegenkomen. De route door het lavagebied wordt aangegeven door om de zoveel tientallen meters een geel paaltje. Het is dus niet echt een looproute. Aangekomen bij de grot is deze nog deels ingesneeuwd. Klauterend naar beneden heb ik toch wel zo mijn bedenkingen. Een goede uitrusting heb ik niet, alleen een zaklampje in mijn borstzak. Daar waar een helm en verdere uitrusting eigenlijk een 'must' is. Dit is dus zo'n grot die nog in zijn originele staat is. Geen lampen, looppaden etc. Het is echt klimmen en vooral uitkijken. Ik klim zo'n twintig meter de grot in tot ik bij een punt aankom waarbij ik op mijn knieën moet om er door heen te komen. Dit vind ik iets teveel van het goede, ik besluit terug te gaan. In deze omstandigheden is het niet echt verantwoord om door te gaan.

Boven aangekomen besluiten we vandaag de eerder gecancelde trip van dag één te doen. Gunnuhver, dit is een plaats waar je merkt dat de vulkanische activiteiten op IJsland nog steeds erg actief zijn. De bodem loopt op tot een graad of 300 Celsius. Alles sist, kookt en rookt. Het stinkt hier verschrikkelijk! Zelfs zo erg

dat het dichthouden van je neus niet genoeg is. Daarnaast is dit een erg mooie plek om te bezoeken. Dat dit nog bestaat is eigenlijk niet te omschrijven. Er is een speciaal looppas aangelegd, aangezien je op de grond hier niet kan lopen zonder je voeten te verbranden. Dit belooft wat voor de laatste dag wanneer we naar de 'Blue Lagoon' gaan, waar de geur nog erger is. Toch wel een verschil met de Blue Lagoon die we in Fethiye, Turkije hebben bezocht.

Terug aangekomen in Reykjavik hebben we weer een slaapplek in het Welcome Apartments waar we de eerste dag hebben overnacht. We zijn in de stad uiteten geweest bij een tapas bar. Hier hebben we beide walvis gegeten, erg lekker. Daarnaast geprobeerd om Puffin te eten het vogeltje wat hier in de zomer volop


te vinden is. Dit raad ik iedereen af! Ik denk dat dit het smerigst is wat ik ooit in me leven gegeten heb. Daarnaast is uiteten gaan in Reykjavik ook niet erg plezierig voor je bankrekening.

1 APRIL GOLDEN CIRCLE

Vandaag rijden we rond half tien Reykjavik uit. We gaan vandaag de zogeheten 'Golden Circle' doen. De eerste stop is het nationale park 'Þingvellir'. Vroeger was dit voor de inwoners van IJsland een belangrijke plaats. Zomers kwam iedereen hier bijeen om vetes te beslechten, te trouwen of om zaken te doen. Tevens werden hier mensen berecht. Er zijn hier heel wat mensen geëxecuteerd, door middel van ophanging of verdrinking. In dit gebied is echter nog meer te zien. De tektonische platen waar Europa en Amerika op liggen zijn hier zichtbaar. Doordat deze jaarlijks zo'n twee centimeter uit elkaar bewegen wordt IJsland steeds groter. Daar waar deze breuklijn dus alleen kilometers diep in zee is te zien, kan je er in Þingvellir tussen lopen.

We lopen hier dan ook tussendoor, wat inhoudt dat we op een gebied lopen wat niet bij het Europese noch het Amerikaanse continent toebehoort. Sommige delen tussen deze tektonische platen zijn volgelopen met water wat in mooie watervallen en stroomversnellingen resulteert. Hier zien we ook voor het eerst hoeveel sneeuw er deze winter is gevallen. Bij de randen van een meer waar de rivier in uitkomt is de sneeuw ter hoogte van ongeveer een meter!

Vanuit Þingvellir rijden we door naar 'Haukadalur'. In de gebied ligt de nummer één IJslandse attractie de 'Geysir'. Helaas doet de Geysir het niet meer zo vaak als vroeger. Doordat er vele malen zeep in gegooid is door toeristen is deze uitgeput. Echter zijn er berichten die dateren van vorig jaar dat de Geysir weer is 'afgegaan'. Helaas doet hij niets wanneer wij er zijn. De toeristen moeten het nu hebben van de 'Strokkur', het kleinere broertje van de Geysir. Deze spuit om ongeveer vijf minuten zo'n dertig meter hoog. Als wij er staan gaat hij drie keer achter elkaar! Wat een paar natte toeristen oplevert. Daarnaast zien hier nog veel verschillende modderpoelen en bizarre zwavelpoelen. Het water is hier tussen de 100 en 300 graden.

De laatste trekpleister van de Golden Cirkcle is de waterval 'Gullfoss'. Deze ligt ongeveer tien kilometer verder dan de Haukadalur vallei. Ik moet mijn opmerking van eerder terugnemen. Niet de Skógafoss maar de Gullfoss is toch zeker wel de meest toffe waterval die ik gezien heb. Je hoort hem al wanneer we uitstappen op de parkeerplaats, terwijl het nog een redelijk stuk lopen is. De Gullfoss is een brede waterval die stapsgewijs zijn weg naar beneden vindt. Wanneer we voor de waterval lopen komt de zon door en is er een mooie regenboog zichtbaar. Het maakt deze waterval extra bijzonder. Dit is dan ook een mooie afsluiter van de dag.


2 APRIL THE JOURNEY ENDS HERE

Het is alweer onze laatste dag in IJsland. Vandaag hebben we een relax dagje ingepland. We gaan dus naar de 'Blue Lagoon'. De zwavellucht die we twee dagen geleden hebben geroken lijkt hier een stuk minder te zijn. Als we in de lagoon zwemmen is deze ranzige geur niet eens te ruiken. We blijven hier een paar uur en besluiten terug te gaan naar Reykjavik zodat Don nog even kan winkelen voordat we vannacht weer terugvliegen naar Nederland.

We zijn het er beide over eens dat het meest bijzondere wat we deze reis hebben gezien toch wel het noorderlicht is. We zullen dan ook zeker in de toekomst nog een keer richting het noorden reizen om nóg meer van dit fascinerende natuurverschijnsel te kunnen aanschouwen.

Update: Uiteindelijk hebben we 1500 kilometer door IJsland mogen rijden met de huurauto. Hierbij alle weersomstandigheden meegemaakt en één dag gehad waarbij het rijden op de weg door deze weersomstandigheden niet al te best was. Dit hebben we allemaal doorstaan. Toch krijgen we het nog voor elkaar om drie minuten voor het inleveren van de huurauto schade te rijden van in totaal 2200,- De bijzondere vakantie eindigt hierdoor toch met een slecht onderbuik gevoel. Gelukkig na enige mailverkeer met het verhuurbedrijf en ING hoefden we maar 250,- te betalen.

Rondreis IJsland 2013

Documents

Transcript of Rondreis IJsland 2013