Een romantisch sprookje

Er was eensEr was eens, heel lang geleden, een eiland waar alle gevoelens leefden.

Geluk, Droefenis, Kennis, en alle anderen.

Ook Liefde woonde daar.

Op een dag werd aangekondigd dat het eiland zou zinken.Dus iedereen maakte haar boot in orde en vertrok

Alleen liefde bleef.

Liefde wilde tot het laatste moment op haar mooie eiland blijven

Toen het eiland bijna ging zinken besloot Liefde om hulp te vragen

Rijkdom kwam voorbij zeilen in een jacht zo groot als een huis. Liefde vroeg “Rijkdom, kan ik meevaren, het eiland gaat zinken”

“Nee zei rijkdom, nee dat kan niet, want mijn schip ligt vol met goud en zilver, er is echt geen plaats voor jou.”

Toen vroeg Liefde aan Verwaandheid, die even later in een prachtige boot voorbij kwam

“Verwaandheid, help me als je blieft….”

“Nee, Liefde. Het spijt me.” Sprak Verwaandheid.” Je bent nat en ik wil niet dat mijn mooie boot vies word.”

Toen zag ze Droefenis en Liefde vroeg ook haar om hulp.

”O, Liefde” zei Droefenis “ik ben zover drietig, ik wil even alleen zijn.”

Toen kwam geluk langs, maar die was zo gelukkig dat ze Liefde niet eens hoorde toen ze riep

Opeens hoorde ze een stem “Kom Liefde, ik neem je mee.”

Liefde was zo dankbaar dat ze vergat te vragen hoe hij heette.

Toen ze op het vasteland waren, gingen ze ieder hun eigen weg.

Maar Liefde realiseerde zich dat die man haar gered had toen iedereen haar op het eiland achter liet

Ze ging naar Kennis en vroeg: “Wie heeft me geholpen?”

“Dat was de tijd” zei Kennis.

“Tijd?” vroeg Liefde.

“Waarom heeft tijd me geholpen”

Kennis glimlachte wijs en antwoordde:

“Alleen tijd is in staat de grootheid van Liefde te kennen.”