Wat ellendig toch dat die testbassen altijd weer terug moeten. Voor mijligt een enorme zilveren, nepkrokodillenlederen koffer met een Burns-logo. Een beetje kitscherig, maar zo zien de koffers van Burns er al sindsjaar en dag uit. In het dofblauwe pluche ligt de Shadows Bass, gebouwdin een oplage van 500. In het accessoirevakje ligt naast het papierwerkeen heel mooi lederen mapje met Burns-opdruk en daarin een halspen-sleutel. Verder vind ik nog een fantastische smalle lederen Burns-gitaar-band met opdruk!

Burns voor de smalle beursEnkele jaren geleden introduceerde Burns twee goedkope oriëntaalsebassen: de Marquee, een mengeling van de Shadows Bass en de BurnsJazz, en de Bison. Ze zien eruit als een Burns, maar de Marquee is eigen-lijk weinig meer dan een goedkope J-bas met extra halselement. De bas-sen hadden leuke features als de nulfret, een vijfstandenschakelaar eneen push-pullschakelaar voor álle elementconfiguraties. Oasis-bassistAndy Bell speelt op de goedkope Bison, al heeft hij deze gemodificeerd.Het zal niemand verbazen dat de Marquee niet echt ‘handcrafted inLondon’ is. Bij de Shadows Bass ishet wat lastiger. Onderdelenkomen uit de hele wereld. De bodyen hals worden in het VerreOosten gebouwd en de assembla-ge vindt plaats in Londen. Heb je3000 pond, dan kun je ook eenechte handgebouwde Britse Burnskopen en die helemaal naar eigenwens laten samenstellen qua kleur,elektronica, houtsoorten en hals-profiel.

Rostills Shadows-basHet is logisch dat Burns een reissuemaakt van de Shadows Bass. Deband rondom Hank B. Marvin blijftimmers legendarisch. Na de oncon-ventioneel gevormde Bison en

Vista Sonic is dit de meest normaleBurns. De body heeft wat van eenPrecision en de lay-out is ergStratocasterig. Nu liet Marvin zijngitaar door Burns bouwen als eensoort van Strat-plus, en de bas voorzijn bassist John Rostill was daar

simpelweg een basversie van. Marvin bezit het originele instrument,waarvan ons testexemplaar een kopie is. De naam van de bebrilde gitariststaat op de kop van de bas; naam en handtekening van bespeler Rostillsieren de achterkant. De bas is wit, de enig leverbare kleur.

Een belangrijk verschil met de originele Shadows Bass is de gebruiktehoutsoort. De testbas is à la Jazz/Precision van elzenhout, terwijl Burnsvoor de Shadows-gitaren mahonie of obeche (mahonie-achtig, maar lich-ter) gebruikte. Over de basvariant is minder bekend, maar het is aanne-melijk dat dit hetzelfde was. De iets latere Baldwin Shadows Bass had inieder geval een body van obeche. Het opvallendste op de body is de ont-zettend dikke tortoise slagplaat in drie losse delen. Het bovenste kleinedeel lijkt voor de sier, het grote gedeelte bevat de elementen en knop-pen, en het andere kleine stukje heeft het logo. ‘Burns of London’ is erecht ingegraveerd, zoals bij het origineel. Bij de Koreaanse Marquee washet een opdruk op een dun golvend slagplaatje. De brug is bijzonder. Ophet eerste gezicht lijkt het een vrij normale string-through-bodybrug,maar schijn bedriegt. Hij bevat namelijk Rez-O-Tubes waarbij de snaren

door gestemde buisjes van ver-schillende lengtes gaan, voor eenbetere klank en meer sustain. Deechte Shadows Bass had een zoge-naamde bar bridge: één schuin lig-gend buisje waar de snaren over-heen gingen. Daar kun je anno2008 niet meer mee aankomen ende moderne brug heeft iets van dievan een moderne Strat, maar dangroter.

Mooie details‘Dikke gladde touwen’ noemde IvoSeverijns ze onlangs tijdens eenbaspanel; flatwounds, met anderewoorden. De gemonteerdeD’Addario Chromes zitten tussende felle stalen Rotosound-flat-

Het is begin februari, maar het voelt als kerst. Buiten sneeuwt het zacht-

jes en de koerier belt aan bij De Bassist-vintagekenner Chris Dekker

met een enorm pak in zijn handen. Inhoud: de Burns Shadows Bass, een

getrouwe replica van de bas van John Rostill, bassist van The Shadows.

Reissue-test Tekst: Chris Dekker

28 deBassist

Burns Shadows Bass

wounds en warmere Thomastik-Infelds in en voelen goed. Ze klinken lek-ker vintage, zonder bijgeluiden en met genoeg definitie. De snaren gaanover drie gladde, zwarte elementen met Nu-Sonic-opdruk. De body bevateen vijfstandenschakelaar, twee toonknoppen en een mastervolume. Erzit echter nog een geheimpje verborgen. De achterste knop is, net als opde Marquee, een push/pull-schakelaar, zodat alle elementconfiguratiesmogelijk zijn, in totaal zeven. Een mooi detail is het chromen rek over hetmiddelste element, dat een handige duimsteun vormt.

De snaren lopen over een mooie palissander toets, met de correcte inlegen dunne frets, naar de aparte scroll-kop. Dit was een idee van Marvin.Hals en kop zijn van esdoorn en beide zijn lekker donkergekleurd, zoalsje ook wel bij de Classic Series Fenders ziet. Achter op de kop zitten vierkopieën van Nederlandse Van Gent-stemknoppen met de correcte zwartekunststof grepen. Vergeleken met een echte Burns iets te dof, maar veelmooier dan de standaard moderne knopjes op de Marquee. Ook deze basheeft de typisch 60’s-nulfret, zoals je die Duitse bouwers nog steeds vaakziet toepassen. De mensuur is 33,5 inch, anders dan van de mediumscale32” Marquee. De originele Shadows en Bison waren echter ook longsca-le. Een laatste detail is de plaat voor de vier halsschroeven. Deze is vankunststof en alle patenten die op deze bas rusten, zijn erop gegraveerd,samen met het driecijferige serienummer: vanwege de gelimiteerde opla-ge van 0 tot 500. Ik kan er niet over uit: wat is deze bas mooi afgewerkt...

Helder en veelzijdigHet geluid. De meeste oude Burns-bassen, zoals de Bison en Vista Sonic,hebben laagohmige elementen met trafo’s, net als de Les Paul Signature,Triumph/Recording-instrumenten van Gibson. Hierdoor is de sound uniek.De Shadows Bass heeft normale hoogohmige elementen. Gecombineerdmet een elzen body en een palissander toets zal dit weinig verbazingwek-kend neigen naar een Fender-klank. Vergelijken met een echte ShadowsBass is haast onmogelijk, want daarvan zijn er maar een handvol op dewereld. De bas klinkt goed, met genoeg laag, voldoende mid, maar weermooi helder hoog. Dat zou door de Rez-O-Tubes kunnen komen. Het isdus zeker geen zompige ‘60s-bas. Met de vijfstandenschakelaar naar ach-teren heb je een lekker felle sound van het brugelement. De volgendepositie is brug + midden, dan alleen midden, vervolgens midden + hals enalleen halselement. De laatste twee standen geven een heerlijk vettejaren ’60-sound, met toch veel meer definitie dan bijvoorbeeld de eerdergeteste Gibson SG Reissue-bas. De push/pull-schakelaar schakelt het brug-element in. Samen met de voorste middenstand zorgt het ervoor dat jealle elementen hebt ingeschakeld, samen met de voorste stans staan voorén achter aan. Dit geeft dus nog wat meer helderheid aan de volle soundvan het voorste element. De elementen zijn mooi in balans, van element

switchen gaat dus prima tijdens het spelen en het maakt van de ’64 BurnsShadows Bass een veelzijdige bas.

ConclusieWat kun je nog meer kopen voor 1400 euro? Bijvoorbeeld eenAmerikaanse Fender. Dat krijg je van de Engelsen voor dat geld ook, maardan met een extra halselement en maar liefst zeven elementstanden. Zegeven je ook een superopvallende, deels handgebouwde bas. Van hetuiterlijk moet je natuurlijk houden. Voor de purist is het misschien jam-mer dat de bas qua hout en brug geen exacte kopie is van de bas van JohnRostill. De speler zal dit alleen maar toejuichen en het zal de oudeShadows-fan die eindelijk zo’n bas kan kopen ook niet uitmaken.Objectief gezien is het een extra luxe J-bas met veel meer mogelijkhedenen door de aparte elementen en snaren toch een eigen karakter.Subjectief gezien is het een geweldig mooi afgewerkte, bijzondere basdie je het gevoel geeft een stukje Britse muziek- en gitaarhistorie in han-den te hebben. Met 1400 euro in de knip liet ik de fabrieksbassen lekkerin de winkel hangen en kocht ik dit gelimiteerde stukje historie. En dansparen voor een hoornen Hank B. Marvin-bril en een zwart hoogwater-pak. De dansjes heb ik al ingestudeerd.

Body: Amerikaans elzen

Hals: Canadees ‘hard rock’ esdoorn

Toets: Indisch palissander

Frets: 22 + nulfret, klein

Afwerking: witte polyesterlak

Elementen: 3x Burns Nu-Sonic,

vijfstandenschakelaar

Elektronica: Passief: volume, 2x toon,

push/pull-schakelaar

Brug: Aluminium Rez-o-Tube

Mechanieken: Van Gent (Nederlands)

Hardware: Verchroomd;

Burns Gear-o-Matik™

halspen Gearbox,

verchroomde handsteun

Slagplaat: 3-laags tortoise/w/zw

Afmetingen: Mensuur: 33,5”;

breedte bij topkam: 44 mm

Extra’s: Gereedschapssetje,

gitaarband, luxe koffer

Adviesprijs: € 1.399,-

Import: Guitamps, Friesland: 06 18770461

www.burnsguitars.com

deBassist 29

De bas van John Rostill

Hij wordt wel de Britse Leo Fender genoemd:altijd bezig zijn vindingen te schaven en in hetgeheel niet bang voor onconventionele oplossin-gen. Eigenlijk gaat ook de vergelijking met LesPaul op. Net als deze Amerikaanse pionier werk-te Burns veel met laagohmige elementen, ietswat Les Paul toepaste op de relatief onbekendeLes Paul Signature-, Triumph- en Recording-(bas)gitaren. Kwamen de meeste bouwers pas inde jaren ’80 op het idee te werken met humbuc-kers, coiltaps en actieve elementen, Burns was ertwintig jaar eerder al mee bezig. Daarnaast von-den zijn revolutionaire vibrato- en halspensyste-men hun weg naar onder meer Gretsch.

Ondergang en opkomstZakelijk en technisch inzicht gaan niet altijdsamen. Te veel verschillende en te dure instru-menten deden Jim Burns uiteindelijk de das om.Het bedrijf werd verkocht aan Baldwin en stierfenkele jaren later een stille dood. De rare Britkwam diverse malen terug, maar behaalde nooitmeer het succes van de jaren ’60. Begin jaren ’90opende gitaarbouwer Barry Gibson de deurenvan een nieuwe fabriek en sindsdien is Burnsweer een serieuze speler op de gitaarmarkt meteen goedkope oriëntaalse serie en een duurdereBritse.

De Vista Sonic Bass (VSB) op de foto is van mij-zelf. Andy Bell van Oasis opende voor mij de

60’s-Burns Vista Sonic Basseigenzinnige bas van de Britse Leo

Reissue-test: het origineel

Burns-wereld en al snel merkte ik dat een echteBurns Black Bison Bass én onbetaalbaar énonvindbaar is. Dé Burns-connaisseur van dezeaardkloot, Alfons Lahaye, vond deze Vista Sonicen omdat de Oasis-bassist regelmatig met een-zelfde bas te zien en te horen was, nam ik ergenoegen mee. Ik heb er geen moment spijt vangehad! Een vriend kocht in dezelfde week een90’s-Fender Jazz voor exact hetzelfde bedrag enhij keek toch wel wat beteuterd toen hij de VSBover een buizenamp hoorde. Het geluid is bijzon-der eigen, rond en zeer vet, zelfs op de hoogsteposities van de G-snaar. Na een optreden met debas moet je altijd even een kwartiertje tijd uit-trekken om alle aanwezige bassisten uit te leggenhoe je aan zo’n unieke en vette sound komt. DeVSB is voor de gemiddelde bassist toch een onbe-kende dus onbeminde bas.

Britse bomenEen nadeel van de bas is het gewicht: hij is lood-zwaar. Dat komt door de gebruikte boom, eenBritse sycamore. Het is een familielid van deesdoorn en moet niet worden verward met deAmerikaanse sycamore, die verwant is aan deEuropese plataan. Zelfs ex-Burns-employésgeven toe dat dit geen perfect hout is voor eengitaar, maar Jim Burns gebruikte graag Britsehoutsoorten. De Burns Jazz Bass is de opvolgervan de VSB. Deze heeft een obeche body en isveel lichter. Waarschijnlijk werd dit hout ook voor

In zusterblad Musicmaker is hij al vaker besproken: James

Ormston Burns. Jim Burns was een legendarische Britse gitaar-

bouwer die in de jaren ’60 zijn tijd ver vooruit was met zijn

experimenten in gitaartechnologie en -elektronica.

30 deBassist

de originele Shadows Bass gebruikt. Natuurlijkvroegen we Burns-baas Gibson waarom er nuelzen gebruikt wordt: ‘In 1964 was er in hetVerenigd Koninkrijk vooral veel mahoniehoutverkrijgbaar, omdat dit ook in de bouw gebruiktwerd; het was dus relatief goedkoop. Daarna,omstreeks 1965, stapte Burns over naar obeche,omdat dat veel lichter is. Het is echter niet hetbeste hout voor gitaren: het is kwetsbaar en hetzorgde ervoor dat de polyesterlak scheurde.Tegenwoordig geldt elzenhout bij ons als debeste houtkeus voor een bas.’ Een ander nadeelis dat de hals soms wat last heeft van tempera-tuursschommelingen en daarom blijft mijn VSBhelaas toch vaak thuis in de koffer.

Authentiek en zeldzaamDe afgelopen paar jaar ben ik ongeveer drie VistaSonics tegengekomen op internationale veiling -sites. Een Zweedse gitaarhandel heeft al jareneen Burns Jazz Bass te koop staan. Deze is, zoalsgezegd, een stuk lichter dan de Vista Sonic, hijheeft dezelfde bodyvorm als de Shadows Bass,maar met Vista Sonic-elektronica en een enkeleslagplaat. Prijzen? Voor ongeveer hetzelfde geldals de geteste Shadows Bass koop je een echte’60s-Burns of -Baldwin, mét het bijzondereBurns-geluid. Een echte Shadows Bass zie je ech-ter nooit en ook een originele Bison is gewoonniet of nauwelijks te vinden. De vraag is duseigenlijk wat je wilt. Wil je een moderne bas, meteen lekker en veelzijdig geluid? Ben je Shadows-freak? Koop een nieuwe. Zoek je echter deauthentieke Burns-sound, vind je het niet erg alseen bas wat zwaar is en kun je leven met lichteschommelingen van de hals? Houd wat geldapart en wacht tot er een nieuwe voorbijkomt.Dat kan echter een paar jaar duren.

Originele jaren ‘60 Burns Vista Sonic Bass