Studenten zijn er vroeg bij Het aantal publicaties van geneeskundestudenten in wetenschappelijke tijdschriften stijgt. Als eerste auteur welteverstaan.

Eigenlijk vond derdejaars geneeskundestudent Kasper ter Horst (21) vooral het proces rondom de publicatie leuk om mee te maken. De spanning van het wel of niet geaccepteerd worden, de feedback die je krijgt en hoe je het allemaal moet aanpakken. Kasper zal binnenkort als enige auteur met een reviewartikel over stamcellen bij een hartinfarct in Cardiology staan. Kasper: ‘Als student werk je veel met wetenschappelijke artikelen. In de Medische Bibliotheek zoek je in PubMed naar een bepaald artikel en dan staat het daar. Je hebt geen idee hoe het daar is gekomen en wat er allemaal aan vooraf is gegaan. Dat weet ik nu wel.’ Drie kanten op Kasper heeft zijn wetenschappelijke artikel geschreven in het kader van het individuele keuzeonderwijs dat een onderdeel is van het tweede en derde jaar van het geneeskundecurriculum. Ronald Wilders, de begeleider van Kasper, is ook de coördinator van het keuzeonderwijs. Wilders: ‘Als student kun je met het keuzeonderwijs drie kanten op. Je kunt een medisch verdiepend AMC-keuzevak volgen, je kunt een verbredend vak volgen aan een andere universiteit of faculteit, macht en onmacht in het Midden-Oosten bijvoorbeeld. De derde en laatste mogelijkheid is het individuele keuzeonderwijs. Dat is een AMC-traject waarin je op een afdeling aan een project werkt. Verspreid over twee jaar heb je maximaal 560 uur zelf in te vullen tijd.’ Afwijzing

Het aantal studenten dat op basis van hun project een wetenschappelijk artikel schrijft, neemt toe. Wilders: ‘Dat studenten in deze fase van de studie -we hebben het over mensen van 19 en 20 jaar-, in wetenschappelijke tijdschriften terechtkomen, is uniek. Dat ken ik niet verder niet. Ik weet niet precies om hoeveel artikelen het gaat, ik weet wel dat er nog veel meer aan komen.’ Kasper: ‘Ik had geen idee hoe ik wetenschappelijke tijdschriften moest benaderen. Gelukkig had Ronald een lijstje van tijdschriften die open inzendingen van reviewartikelen af en toe accepteren. Daar heb ik International Journal of Cardiology uit gekozen, want ik wilde niet meteen voor het meest prestigieuze tijdschrift gaan, maar ik werd afgewezen. Ik kreeg wel feedback, dus dat heb ik in mijn artikel verwerkt. Vervolgens heb ik het geprobeerd bij Cardiology en die waren enthousiast.’

Even stressen ’Het is vooral een proces van lang wachten”, vervolgt Kasper. ‘Na een maand kreeg ik pas antwoord. Ze vonden het goed, maar de beoordelaars hadden wel wat aanmerkingen. Die heb ik verwerkt en bij sommige opmerkingen heb ik uitgelegd dat ik het er niet mee eens was. Toen vonden ze het goed en is het artikel geaccepteerd voor publicatie. Ik was op vakantie in Afrika toen ik het hoorde. Ze hadden meteen mijn handtekening nodig voor de copyrightagreement. Daar had ik een scanner voor nodig, maar het was niet zo eenvoudig om die te vinden. Uiteindelijk heb ik em in een achteraf straatje gevonden, maar het was wel even stressen.’

UvA-mailadres Dat Kasper student is, is niet ter sprake gekomen in het contact met het wetenschappelijke tijdschrift. “Ik heb niet gezegd dat ik nog studeer, maar ik denk wel dat ze het aan mijn UvA e-mailadres konden zien.” Ook Wilders denkt niet dat het iets uitmaakt of iemand nog geneeskunde studeert. Het gaat om de kwaliteit van het artikel. Opmerkelijk is het wel. Wilders: “Je ziet nog best vaak een student staan als auteur, maar dan tussen zes of zeven andere namen in. Juist de artikelen waar de student als eerste auteur wordt genoemd, zijn bijzonder. Uit politiek oogpunt wordt namelijk vaak een aios of iemand anders van de afdeling opgegeven als eerste auteur. Een student op de eerste plaats zetten, doe je niet zomaar. Dat betekent echt dat de student het leeuwendeel van het onderzoek heeft verricht.”

Uit: Status, oktober 2010