Midden jaren 70 van de vorige eeuw leerden we zo programmeren (op

papier uiteraard)

Een computer kan een vraag stellen en kent dan twee antwoorden : 0/1 of

nee/ja of aan/uit .

Daarvoor kenden we de volgende diagrammen :

nee nee

ja

De eenvoudigste vorm om iets aan de weet te komen in het algemeen,

zag er dan zo uit :

Stel je wilt een getal onder de 10 laten uitzoeken en stel je neemt 5 als

antwoord. Wanneer de computer pech heeft gaat dat als volgt :

VRAAG

START

IS HET …

?

KLAAR

Je ziet dat je best veel vragen moet stellen. Stel dat je 1 als antwoord had

gekozen.

Probeer nu eens in zo min mogelijk vragen een getal onder de 10 te

raden. En onder de 100 ?! teken het bijpassende schema.

START

IS HET 9 ?

IS HET 8 ?

IS HET 7 ?

IS HET 6 ?

IS HET 5 ?

KLAAR

Je kon ook opdrachten laten uitvoeren met

Stel de robot op de tafel, die er niet mag afvallen :

Uitgebreider kan natuurlijk ook !

START

RIJD RECHT

NAAR VOREN

VOEL JE DE

TAFEL ?

STOP

KLAAR

De robot zal nu (als het programma klopt) linksom langs de rand van de

tafel gaan rijden. Je ziet dat er voor zoiets eenvoudigs al aardig wat komt

kijken. Stel nu eens dat de robot niet linksaf kan, maar alleen rechts. Hoe

moet het schema er dan uitzien ? En denk eraan dat de sensor wél vóór

de robot op de tafel is gericht, als valt ‘ie er alsnog af !!

Bedenk zelf nu eens een mooi schema.

RIJD RECHT

NAAR VOREN

VOEL JE DE

TAFEL ?

STOP

START

GA NAAR

LINKS