DWARSDOORSNEDE

DWARSDOORSNEDE

DWARSDOORSNEDE

VOORWOORDJorien Waanders

Programma ManagerPoetry Circle Nowhere

Nu heb ik je voor altijd in mijn huis, Poetry Circle Nowhere.

Eindelijk kan ik zeggen tegen mensen die me vragen na afloop van een performance wanneer we weer te zien en te horen zijn: hier, neem de Poetry Circle mee naar huis. Voor het eerst houdt het niet op als de microfoon en de lichten van het theater uit gaan. Neem ons mee en geniet op elk moment en keer en keer weer van de dichterlijke verhalen.

In deze bundel vind je teksten van meer dan vijftig dichters van de Poetry Circle. Zo’n bundel is alleen maar mogelijk door de bevlogen begeleiding van coaches, gastdocenten en regisseurs die de dichters hebben geholpen om de verhalen op papier te zetten.

Redacteur Derek Otte selecteerde het beste werk en schreef een prachtintro. Tobias Krasenberg, grafisch vormgever en beeldend kunstenaar die de Poetry Circle al lange tijd kent, wist perfect passend beeld bij het woord te voegen.

Graag stel ik jullie voor aan de dichters van de Poetry Circle die ons in de komende zeventig pagina’s meenemen in hun verhalen, werelden en steden. Je kunt ze elk moment oppakken en in alle rust meebeleven. Op je eigen bank, in de trein of in het park: het is heerlijk vertoeven met de Poetry Circle Nowhere.

HARTLETTERSDerek Otte

Eindredacteur

Voorheen verborgen vreugde, verdriet en een véél verdergaande verscheidenheid aan vindingrijk vertaalde gevoelsmatigheden en overpeinzingen, vinden vrijelijk hun weg in het navolgende naslagwerk, voor niets minder dan de eeuwigheid bestemd.

Wees welkom, treed binnen in een wereld ongetemd, ongerept en ongeremd: de via toetsenborden, typemachines, pen en papier langs tot dan toe braakliggende bladzijdes en blanco beeldschermen tot stand gekomen verslagen van uiterst uiteenlopende slagvelden, waar helden en heldinnen het gat tussen waarheid en realiteit dichten. Parelwitte pagina’s die zij -in hun streven naar perfectie met de grootste precisie- deels verduisterden met pikzwarte letters, om het leven even ietwat te verlichten. Of in elk geval te vertalen.

Verhalen opgebouwd uit louter letters, samengesmolten tot onverschrokken opgediende spitsvondigheden, ergens tussen rede en meer van die mentale rariteiten opgedoken. Hier wordt menig pleit beslecht, hier wordt de ban gebroken. Hier, nu. Nu, hier.

Hemelse hartekreten en helse hersenspinsels, geuit in cirkels, bombastisch beschreven of juist fragiel. Groteske flarden fantasie en minutieuze stukjes ziel. Voor altijd gedragen door deze kaft, wachtend op het moment te kunnen bekoren, stranden. Op een netvlies om op te vallen en een hart om in te landen.

01/07/2015

Reis mee door tijd en ruimte, voorbij al wat ons begrenst. Wie waanzin weelde vindt, vindt hier alles ooit gewenst. Genaakbaar, niet namaakbaar, ongeschonden, ongestoord.

Woord voor woord, voor woord, dit voorwoord? Is als alle gedichten en verhalen navolgend: kabbelend, kolkend, deinend en golvend in stilte geboren maar daar niet gebleven. Gedeeld, met liefde: niet in hoofd- maar in hartletters geschreven. Van hier, voor altijd en overal. Opdat het laatste woord nooit vallen zal.

Vier de poëzie!

020

020

ZOMER IN EEN METROPOOLGino van Weenen

Zomer in een metropool vol metro’s.Ik kom de mooiste man tegen die de stad mij geeft. Hij heeft liedjes die hij met mij op het perron gaat delen.Hij zingt een nummer, eerst stilletjes over mijn schouder.

Het treinstel nadert en zijn gezang klinkt harder,dendert over daken, langs muren die volgeschreven zijn.Een zon zakt in een wijk vol immigranten.De klanken van het lied vallen op een bus die de wijk uitrijdt, weg naar het zuiden, terug naar huis.

Ik wil ook naar huis, heimwee in mijn buik.Niet in mijn hoofd omdat ik daar nu aan het zingen ben.Het is heimwee omdat ik mij in een stad bevindt die lijkt op mijn woonplaats.

Wij zijn klaar en stappen in, de man moet er eerder uit, geeft mij een hand en een omhelzing.Hij bedankt mij en vraagt of ik het wil delen, het lied.

HERMANLisa Heinsohn Huala

“ik wil je wat vragen” zei jeal mijn gedachten in jouw handende onwetendheid besluipt mijde onzekerheid verstikt mijwaar ik ook kijk zie ik jouw ogeneen blik die naar mij toe danstmijn hand beet pakten zegt dat ik alles kan

om mij heen enkel monstersallemaal wachtend op een enkele fouteen reden om mij te verslindenkapot te maken en te vergetenmaar waar ik ook kijk zie ik jouw ogeneen blik die mij verwarmtmijn hand beetpakten zegt dat ik dit kan

zonder nieuwe littekensbaan ik mij een weg naar mijn vadereen warme zoen op mijn wangwoorden over schoonheiden ontroerd zijnalsof ik het zelf heb gedaanik kijk om en zie jouw ogeneen blik die naar mij lachtmijn hand beet pakten dan....

BLAUWE DROMER Burnice Hiwat / BNice

Ik raak overspoeld door een vloed vanwege die blauwe gloed. Je laat mij zeeën van fantasie doen overstromen. Hoe kan ik anders dan die dromerige droomster overkomen.

Gestaar in de lucht verklaart mijn gedachte. Zachte glimlachjes bevestigen dat mijn verbeelding niet vanuit verveling is. ‘t Is een gevangenis vol vlinders. In sprookjestaal ben jij die ene prins die uit het niets gekomen is. Vanuit een andere hoek,waar een nette prinses nooit zoekt.

Maar…

Eens gevonden is een energieke verbinding om ons heen gebonden. Knoop zit vast. Niet als last, maar teken: Zeg nooit nooit! Alles wat ik ooit lelijk vond, vind ik lekker aan jou. Leuker dan ik dacht… Want ik schrijf...Fantaseer-telkens zonder aanleiding- over een nieuw uitdaging.

Alleen kijken maakt mij van eb naar vloed vanwege die blauwe gloed in jouw ogen. Ze kijken alsof ze nog nooit iets hebben gedaan wat de duivel vraagt, alsof ze net zijn gemaakt.MaarJe tatoeages, lichaamstaal en -bouw verraden jou.

Een brute klootzak...met een vleugje romance. Daardoor sjansen mijn pupillen.Nog net niet in trans blijf ik in balanstijdens deze trappelende waterdans. Jouw blauw benauwt me. Houdt mij bezig. Status afwezig. Want…

Ik raak overspoeld door een vloed vanwege die blauwe gloedIn jouw ogen.

013

013

BLAUWE DROMER Burnice Hiwat / BNice

Ik raak overspoeld door een vloed vanwege die blauwe gloed. Je laat mij zeeën van fantasie doen overstromen. Hoe kan ik anders dan die dromerige droomster overkomen.

Gestaar in de lucht verklaart mijn gedachte. Zachte glimlachjes bevestigen dat mijn verbeelding niet vanuit verveling is. ‘t Is een gevangenis vol vlinders. In sprookjestaal ben jij die ene prins die uit het niets gekomen is. Vanuit een andere hoek,waar een nette prinses nooit zoekt.

Maar…

Eens gevonden is een energieke verbinding om ons heen gebonden. Knoop zit vast. Niet als last, maar teken: Zeg nooit nooit! Alles wat ik ooit lelijk vond, vind ik lekker aan jou. Leuker dan ik dacht… Want ik schrijf...Fantaseer-telkens zonder aanleiding- over een nieuw uitdaging.

Alleen kijken maakt mij van eb naar vloed vanwege die blauwe gloed in jouw ogen. Ze kijken alsof ze nog nooit iets hebben gedaan wat de duivel vraagt, alsof ze net zijn gemaakt.MaarJe tatoeages, lichaamstaal en -bouw verraden jou.

Een brute klootzak...met een vleugje romance. Daardoor sjansen mijn pupillen.Nog net niet in trans blijf ik in balanstijdens deze trappelende waterdans. Jouw blauw benauwt me. Houdt mij bezig. Status afwezig. Want…

Ik raak overspoeld door een vloed vanwege die blauwe gloedIn jouw ogen.

ZOMER IN EEN METROPOOLGino van Weenen

Zomer in een metropool vol metro’s.Ik kom de mooiste man tegen die de stad mij geeft. Hij heeft liedjes die hij met mij op het perron gaat delen.Hij zingt een nummer, eerst stilletjes over mijn schouder.

Het treinstel nadert en zijn gezang klinkt harder,dendert over daken, langs muren die volgeschreven zijn.Een zon zakt in een wijk vol immigranten.De klanken van het lied vallen op een bus die de wijk uitrijdt, weg naar het zuiden, terug naar huis.

Ik wil ook naar huis, heimwee in mijn buik.Niet in mijn hoofd omdat ik daar nu aan het zingen ben.Het is heimwee omdat ik mij in een stad bevindt die lijkt op mijn woonplaats.

Wij zijn klaar en stappen in, de man moet er eerder uit, geeft mij een hand en een omhelzing.Hij bedankt mij en vraagt of ik het wil delen, het lied.

HERMANLisa Heinsohn Huala

“ik wil je wat vragen” zei jeal mijn gedachten in jouw handende onwetendheid besluipt mijde onzekerheid verstikt mijwaar ik ook kijk zie ik jouw ogeneen blik die naar mij toe danstmijn hand beet pakten zegt dat ik alles kan

om mij heen enkel monstersallemaal wachtend op een enkele fouteen reden om mij te verslindenkapot te maken en te vergetenmaar waar ik ook kijk zie ik jouw ogeneen blik die mij verwarmtmijn hand beetpakten zegt dat ik dit kan

zonder nieuwe littekensbaan ik mij een weg naar mijn vadereen warme zoen op mijn wangwoorden over schoonheiden ontroerd zijnalsof ik het zelf heb gedaanik kijk om en zie jouw ogeneen blik die naar mij lachtmijn hand beet pakten dan....

DWARSDOORSNEDE