Paul Munting :

Sponsor de Stoel Sponsor de Stoel

Buiten is het regenachtig en guur, hier en daar onweert het. Najaarsstormen teisteren delen van Europa. Binnen is het warm en gemoedelijk. De Stoel is afgereisd naar Engelbert. We zijn op bezoek bij Paul Munting. Paul is net klaar met de verbouwing van zijn huis. Een prachtig huis uit de jaren 20. Daar woont hij samen met Hetty en hun zoon Timo van 2 jaar en dochter Teska die bijna een half jaar is.Van vele twintigers en dertigers bij Corenos is Paul jeugdleider geweest. Van velen bij Corenos is hij medespeler geweest. Legendarisch zijn zijn kreten “Lijntje!!”

als de bal bij de lijn langs gespeeld diende te worden en zijn verspreking “Bedoul’n joe wat ik begriep?” op de training van de B-junioren, lichting ‘85. “Dorpstyp” noemde Paul iemand die een domme of lompe actie uitvoerde. Paul belandt op de (praat)stoel en steekt op enthousiaste wijze van wal.

Paul, waar en wanneer ben je geboren?Ik ben geboren op 4 juli 1964 aan de hooilandseweg te Roodeschool. Mijn broer woont op dit moment in het huis, waar voormalig installatiebedrijf Munting gevestigd was.

Heb je broers of zussen?Ik heb 2 oudere broers Wieger en Pieter. Pieter woont in Roodeschool en Wieger woont in Zoetermeer. Beiden hebben bij Corenos gevoetbald. Wieger tot zijn 20-ste, toen is hij naar Zoetermeer verhuist en Pieter tot zijn 16-de. Hij is toen gaan volleyballen. Wat voor type spelers ze waren? Wieger was een middenvelder met een grote inzet en Pieter was van de onnavolgbare acties. Hakjes en technische truckjes, dat werk.

Waar komen de namen van jullie kinderen vandaan?Timo (voluit Timo Harm) is vernoemd naar Tammo, mijn vader en Harm, de vader van Hetty. Teska (voluit Teska Janthe) is vernoemd naar Tjiske, de moeder van Hetty en naar Jantje, mijn moeder.

Welke scholen heb je bezocht?Ik heb op de lagere school aan de Laanweg gezeten. Daarna ging ik naar de Mavo in Uithuizen. We gingen met een grote groep op de fiets. De jongens wachtten altijd erg lang met vertrekken, net zolang tot de meiden zenuwachtig werden en vertrokken. Daar konden wij dus mooi achteraan fietsen en ons uit de wind houden. Ik was als kind erg klein van stuk. Ik hoorde bij de kleinsten van de klas. Pas na mijn 16-de begon ik te groeien.

Ik kwam er dus wel mee weg bij de meisjes.Na de Mavo ging ik naar de Meao en later naar de Heao. Beide in Groningen.

Wanneer ben je begonnen met voetballen?Ik ben op mijn 8-ste begonnen, dus in 1972. Ik heb steeds 2 jaar in elk jeugdteam gezeten. Doordat ik lang klein ben gebleven, hobbelde ik wat mee met de rest.

Paul, toen hij 10 jaar was.

Ik was half of buitenspeler. Links of rechts, dat maakte niet uit. Toen ik tweede jaars A-junior was werden we kampioen.

Dat was een prachtig seizoen. Bert Westerdijk en Piet van der Meer waren onze jeugdleiders. Ik weet nog dat Bert Westerdijk 50 jaar werd en een feest gaf in zijn schuur in Oudeschip. We waren allemaal behoorlijk aangeschoten en ook Klaas Dijksterhuis, die in het huis woonde waar Arie en Carola nu wonen. Hij vertrok als een van de laatsten van het feest. Halverwege een lange, donkere polderweg belandde hij in de sloot en verloor daarbij zijn bril. Klaas besloot op handen en voeten door de sloot op zoek te gaan naar zijn bril. Het was in maart en het was ´s nachts nog best fris. Op een gegeven moment werd hij koud en besloot terug te gaan naar de schuur. Daar was iedereen al weg en het was er donker. Hij is toen het hele eind terug naar Roodeschool gelopen, koud en nat. De volgende dag bemerkte Bert dat de deur van zijn schuur helemaal onder de bragel zat. Dat waren de sporen van Klaas, die op de tast op zoek naar de deurkruk was geweest!!

Van die generatie A-junioren zijn er 6 meteen naar het eerste gegaan. Arne Hoving, Cor Pieterman, Evert Westerdijk, Frits Meeuwes, Louis Peter en ik.

Wie waren je idolen bij Corenos?Ik ging wel vaak mee als het eerste voetbalde en ik was ook vaak op het voetbalveld, maar ik was vaak met vriendjes aan het voetballen tijdens de

wedstrijden, dus ik zag niet veel van een wedstrijd. Ik herinner me wel dat ik Klaas Knot altijd goed vond. Technisch en snel. En als hij een corner nam, dan eerst zijn neus snuiten in een zakdoekje dat hij bij zich droeg. Ik hoor Dirk Bakker vanuit de achterhoede nog roepen:”Neem die corner nou moar!!”. Jan ten Harkel heb ik altijd bewonderd voor zijn rust en uitstraling. Ik heb altijd zo snel willen zijn als Evert Westerdijk. Vooral in de periode dat Rudi Medema en Evert Westerdijk samen speelden. De precieze passes van Rudi en de snelheid van Evert hebben menig doelpunt opgeleverd.

Wat waren je hoogtepunten bij Corenos?Mijn eerste jaar bij het eerste was toch een fantastisch jaar, ondanks dat we degradatievoetbal speelden. Ook de periode als jeugdleider en later de zes jaar als jeugdvoorzitter heb ik altijd erg leuk gevonden. Verder de twee kampioenschappen met het tweede elftal.

Kampioenschap tweede elftal met boven in het midden Paul Munting.

Ook het organiseren van de bazar in de beginjaren waren fantastisch. Eerst bij Ekamper en later in de oude school naast de vrijgemaakte kerk. De bazar is trouwens nog steeds reuze gezellig en ik ga er altijd nog een avond naar toe. Een ander hoogtepunt waren de weekendjes Terschelling, met het Oerol festival..

We hadden een keer de boot terug gemist of het was te druk, ik weet het niet meer. We zaten op de kade te wachten. Toen begon Theo Uil met moppen tappen. 2 Uur lang heeft hij aan een stuk door moppen verteld. En zijn publiek werd steeds groter en groter en hing aan zijn lippen.Dan zijn er nog wedstrijden die me te binnen schieten. We stonden met het tweede een keer met 3-0 achter tegen Viboa 3. Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd in Winsum nog met 3-4.Ik vond het altijd prachtig om met een hele groep bij het derde of het vierde langs de kant te staan en dan wat slap te ouwehoeren. Echt humor.En de gezelligheid in de kantine na de wedstrijden. Tot negen uur feesten in de kantine bij Dirk en Hennie, naar het ouderlijk huis, even op bed en dan naar 538. Dat was de vaste routine. Tot op een avond ik wakker werd, ik trok mijn nette kleren aan, kamde mijn haar en ging de trap af naar beneden. In de woonkamer zag ik tot mijn schrik dat de klok op vijf uur ‘s ochtendsstond. Ik had me finaal verslapen!!!

Wat waren je dieptepunten bij Corenos?Dat waren het overlijden van drie jeugdspelers in mijn periode als jeugdvoorzitter. Arnout Pool, Harold Til en Erik de Vries.

In welke senior elftallen heb je gezeten?Van de A-junioren ging ik naar het eerste. Ik beleefde aan het eind van dat seizoen één van mijn sportieve hoogtepunten door topscoorder te worden op het Klaas Timmer bokaal. Ik was de avond ervoor met Evert Westerdijk naar Op Roakeldais geweest. Samen met de gasten van de gastgezinnen uit Roodeschool in de bus. Ik weet niet eens meer hoe ik ben thuis gekomen, maar het was al tegen vijven. Op het tournooi, wat al vroeg begon, moesten we 7 wedstrijden van een half uur spelen. Tussen de wedstrijden door probeerde ik wat slaap in te halen in de kleedkamer. Tegen Eemsboys scoorde ik twee keer, waaronder de winnende 3-2. Een volley van buiten het strafschopgebied. Verder waren er nog wat merkwaardige doelpunten bij, zoals een keiharde voorzet van Cor Hiemstra, die via mijn borst in dekruising belandde. Ook kwam ik inglijden op een bal, waarbij ik met mijn knie hard in aanraking kwam met de paal, maar de bal zat er wel in!!

Doordat we dit toernooi wonnen, mochten we naar het 4 bonden toernooi in Bedum. Dat was in 1984. Ik zou eigenlijk niet meedoen en ik had net drie dagen in de haven gewerkt. Drie dagen lang zware dozen van 50 kilo met inktvis erin versjouwen. Ik had overal spierpijn, maar ja, ik was student en wilde wat bijverdienen. Ik lag die zaterdag langs de lijn in de zon naar de wedstrijden te kijken, totdat Hemmo Battjes vroeg of ik mee kon doen. Er waren blessures opgetreden bij Cor Hiemstra , Klaas Brontsema en Piet Spijk. Maar ik had niets bij me. Toen ben ik op de schoenen van Cor ingevallen. We zijn dat toernooi als tweede geëindigd met evenveel punten als winnaar Dalfssen, maar een iets slechter doelsaldo.

Paul op de praatstoel tijdens het interview.

Op mijn 23-ste ben ik definitief naar het tweede elftal gegaan. In 1987 en 1991 zijn we met het tweede kampioen geworden. In 1987 speelden we tegen Eemsboys de kampioenswedstrijd. Het was nat en mistig weer en op een gegeven moment loste ik een schot vanaf de rand van het strafschopgebied. De bal ging in de kruising, kwam tegen de stang aan en ging via een gat in het net uit het doel. Doordat het wat mistig was, heeft de scheids het niet gezien en gaf een back trap, maar het publiek achter het doel verzekerde er mij van dat het echt een geldig doelpunt was.

Desondanks wonnen we me 2-1 en promoveerden we naar de reserve derde klasse. Ik ben nog een seizoen in het derde begonnen, maar na een aantal wedstrijden speelde ik alweer in het tweede. Daar heb ik gespeeld tot 1998. In 1997 begon mijn blessuregevoelige periode. Het niveau bij Corenos ging omhoog en ik kon niet meer goed meekomen. Misschien dat daardoor ook wel blessures kwamen. In mei 1998 ben ik ermee gestopt. In het najaar begon het toch wel weer te kriebelen en begon ik wat te trainen bij GRC in Groningen. Veel van die jongens kende ik nog van school. Op een gegeven moment vroegen ze of ik niet mee wilde spelen in het tweede elftal. Maar ik was geen lid en het bleek niet mogelijk te zijn om halverwege het seizoen overschrijving aan te vragen. Ik heb toen van februari tot mei toch illegaal gevoetbald bij GRC2.

In welke elftallen van GRC heb je vervolgens nog gespeeld?Laat ik eerst eens iets over GRC vertellen. 80% van de aandacht gaat naar GRC zondag 1. De zaterdag afdeling is recreatief, al zijn er wel vier senior elftallen. Goede A-jeugd gaat naar de zondag teams. Er is 1 bestuur voor heel GRC, maar er gaat bijna geen geld naar de zaterdag elftallen. Er is ook in zeven jaar geen betaalde trainer meer geweest. Ik begon dus in het tweede van GRC. In 2002 waren wij 12 man en GRC 1 was nog maar 9 man. Beide elftallen waren vriendenploegen, die het liefst bij elkaar bleven. We hebben toch de koppen bij elkaar gestoken en hebben van beide elftallen 1 elftal gemaakt. Een aantal jongens ging toen naar de lagere elftallen en met de rest zijn wij GRC 1 geworden. Dat fusie-elftal is er nog steeds. Op dit moment speelt GRC2 veel hoger dan GRC1, omdat in het tweede veel ALO-studenten spelen. Ook zij zijn een vrienden ploeg, die bij elkaar willen blijven. De afgelopen 5 jaren heb ik de maandag training verzorgd voor GRC1. De begeleider maakte de opstellingen op zaterdag. Twee seizoenen geleden ben ik een jaar trainer geweest van GRC1. Dus toen bepaalde ik ’s zaterdags de opstelling. Dat is mij niet goed bevallen. Om een team te leiden waar je altijd zelf in gespeeld hebt, dat valt niet mee. Ik had er geen voldoening in. In plaats van ontlading op zaterdag, had ik vaak stress op zaterdag. Daar ben ik dus na 1 seizoen mee opgehouden. Wel heb ik op kosten van de club mijn oefenmeester 3 diploma kunnen halen. Aan het begin van dit seizoen heb ik besloten om even geen wedstrijden te spelen. Teska is in juli geboren en ik wou wat meer tijd voor mijn gezin en het maken van muziek.

Ben je nog betrokken bij het voetbal?Ik train nog op maandag en ik ga straks zeker wel weer voetballen. Timo is nu 2, maar als hij het straks leuk vind om te gaan voetballen, dan ga ik misschien ook wel hier in Engelbert voetballen. Beetje in de veteranen. En misschien wat met de jeugd trainen of zo.

Volg je Corenos nog?Ik lees de sportspetters en ik krijg de ommelander van mijn vader. Verder lees ik de kranten en ik meestal naar de uitslagen van de seniorelftallen. Van mijn vader en Roel hoor ik natuurlijk ook de verhalen. Ik merk dat de sportiviteit soms weg is. Er worden veel gele en rode kaarten gehaald. Door de schorsingen worden ook de andere elftallen gedupeerd. Dit is een aandachtspunt voor de trainer en bestuur om iets aan te doen. De spelers van Corenos hebben het niet nodig om zoveel kaarten te krijgen. Ze zijn goed genoeg voor dit niveau. Maar dan moet dat wel duidelijk gemaakt worden.

Wat voor werk doe je?Ik ben districtscoördinator voor de veiligheidszorg Groningen. Ik geef leiding aan 45 stadswachten. 30 in de stad en 15 in de gemeenten eromheen. Een stadswacht is een gesubsidieerde baan, waarvoor je kunt solliciteren als je een bijstandsuitkering hebt. In de functie van coördinator heb ik veel overleg met de politie en met ambtenaren. We regelen ook wel acties samen met de politie om de veiligheid op straat te vergroten. In 2004 waren wij de veiligste stad en dat is wel iets om trots op te zijn. Ik ben eigenlijk de hele dag door aan het communiceren met verschillende mensen. Ik heb echt een praat-baan.

Heb je nog hobbies?Ik kijk graag naar kwissen op tv. Bijvoorbeeld 2 voor 12 en de wetenschapskwis. Ik lees ook graag, ook al komt daar nu niet zoveel van. Ik ben erg geïnteresseerd in geschiedenis en ik houd van reizen. Al wordt dat wel minder met 2 kleine kinderen. Dan wordt het Drenthe en Twenthe. Twee jaar geleden zijn we naar Zuid Amerika geweest, naar Chili en Argentinië. We hebben daar 3 maanden rondgereisd. We hadden een tussenstop in Aruba, waar Wieger (Paul’s oudste broer-red.) toen tijdelijk woonde.

Vooral Hetty was de verre reizigster van ons twee. Ik vond Ierland en Noord/Spanje al ver genoeg. Een heel erg grote hobby van me is muziek maken.

Hoe is dat muziek maken begonnen?Ik ben met gitaarles begonnen op mijn 21-ste. Ik heb twee en een half jaar les gehad. Ik kreeg toen een boek met cowboy liedjes

en toen merkte ik hoe simpel het is, want als je drie akkoorden kunt spelen, kun je al duizenden liedjes spelen. Het was op tweede kerstdag en we zaten wat liedjes te spelen en te zingen met een groepje kameraden. Jan de Boer, Ton Schlukebir, Jan Vink, Tinus Ubbens en ik. Dat klonk in onze ogen zo goed dat we dachten: Dit moeten we in café Kombuijs

doen. Zo waren de shallow lads geboren. Dit werd een jaarlijks terugkerend fenomeen. Op den duur werd Kombuijs te klein. Job Buikema fungeerde in die tijd een beetje als onze manager en hij had de grootste moeite om vanaf de bar een biertje voor ons te halen. Hij moest vanachter de bar door de achterdeur buitenom lopen om ons door een zijraampje te bevoorraden. Zo druk was het.

Een jaar later gingen we naar Reoboth en was “Liedjebrij op meij” geboren. Er waren toen een aantal Ieren in Uithuizermeeden. Zij stonden er om bekend dat ze hem behoorlijk konden raken. Halverwege ons optreden was het bier achter de bar uitverkocht en moest het podium worden opgebroken, omdat er nog volle kratten bier onder stonden.

Hoe is Paul en de Fiddlesticks ontstaan?Ik trad voor Radio Noord op in de dorpenronde. Een tijdje later vroegen ze me weer om op te treden. Ik vroeg een aantal vrienden van me om me te begeleiden met hun band. Zij heetten de Fiddlesticks. De presentator kondigde ons toen aan als: Paul Munting en de Fiddlesticks. Ook nu zijn we nog regelmatig te horen op Radio Noord met liedjes van onze cd. De cd is nog volop leverbaar en staat ook te koop in de corenoskantine.

Wanneer komt de nieuwe cd uit?We hebben nu bijna 2 jaar al niet meer samen gespeeld. Wel heb ik nu 2 nieuwe liedjes geschreven. Liedjes ontstaan door een beetje te pielen op mijn gitaar. Ik neem dat op en dan luister ik later welke akkoorden dat waren. Vervolgens bedenk ik er een tekst bij, of ik gebruik een oud gedicht. Ik heb een liedje met de tekst van een gedicht uit 1865. Maar ook gebruik ik wel verhaaltjes of moppen als inspiratie voor een songtekst. We zullen binnenkort wel weer beginnen met oefenen, want op 13 januari a.s hebben we een Revival optreden van de Fiddlesticks in het kerkje van Engelbert. De opbrengsten van het optreden zijn voor het restauratiefonds van het kerkje. Een erg goed doel, want het kerkje heeft onderhoud nodig.

Dan hebben we nog wat steekwoorden waarop je mag reageren:

Marco van Basten: Vond ik een fantastische voetballer. Mooi om naar te kijken. Als coach vind ik hem minder. Vooral tactisch. Hij is ook niet sterk in zijn communicatie. Verder laat hij voetballers niet beter voetballen. In mijn ogen goede coaches zoals Hiddink en Rijkaard zijn in staat om een speler beter te maken. Dat zie ik bij Van Basten nog niet.

Regering met CDA,PvdA en SP: Ik zou het wel interessant vinden om Jan Marijnissen aan het werk te zien in een regering. Maar eerlijk gezegd verwacht ik herverkiezingen.

Nederland veilig?: Groningen wel! Nederland is veiliger dan de mensen denken. Komt ook door de beeldvorming in de media. Goed nieuws verkoopt slecht, dus worden dingen vaak wat aangedikt, zodat het erger lijkt dan het is.

Nederland moet socialer?: Er wordt wel veel bij elkaar langs geleefd. Iedereen heeft het druk waardoor contacten verwateren. Het wordt steeds moeilijker om ergens vrijwilligers voor te vinden. Het mag van mij wel wat socialer, ja.

Roel Munting: Ik zou graag wat vaker willen kijken, maar ik vind het spelletje zelf spelen nog te leuk. Ik citeer mijn vader (Roels opa-red.) maar eens : “Roel moet op vrijdag wat eerder naar bed”. Zonder gekheid, ik hoop dat hij plezier en lol in het voetbal houdt en dan verwacht ik dat hij het wel ver kan gaan schoppen.

Belangrijkste eigenschappen, kwaliteiten van een jeugdspeler om het hoogste te halen bij zijn club? Techniek en aanleg zijn de belangrijkste eigenschappen. Van de jongens, die ik als jeugdleider voorbij zag komen door de jaren en die later in het eerste terecht kwamen, daarvan had je het in de E-junioren al kunnen voorspellen. Niet van te onderschatten belang zijn de trainers en begeleiding die je als jeugdspeler krijgt om je verder te ontwikkelen. In 1995/1996 werd ik met de B-junioren kampioen. Dat was de generatie van o.a. Aalderd, Willem en Roy. Tegen de winterstop raakte Aalderd geblesseerd. We zijn toen in de winterstop extra gaan trainen om weer op niveau te komen. We werden uiteindelijk kampioen in de klasse, ondanks de fysieke achterstand.

Toekomstig trainer? Misschien als jeugdtrainer van Engelbert. Maar niet bij volwassen mensen. Ik heb er geen trek in om volwassen mannen steeds bij de les te moeten roepen. Je beleeft een wedstrijd toch heel anders langs de kant. In het veld kun je jezelf bijvoorbeeld heel druk maken om iets waarvan je als toeschouwer denkt: “Doe normaal”.

Laatste rondje in de GRC kantineHet laatste rondje is om 5 voor 6. Dan nemen we er nog één van Piet Rabbeljee. Piet was de oud-voorzitter van GRC. Hij is al wel 20 jaar dood, maar toen hij nog leefde was hij ontzettend zuinig. Hij draait zich waarschijnlijk om in graf als hij hoort dat hij ons elke zaterdag het laatste rondje “geeft”. Daarna gaan we naar café Bolhuis, onze sponsor.

Als we gewonnen hebben eten we een schaal frikadellen. In periodes van te weinig winst worden andere redenen aangevoerd om frikadellen te eten. Een goede pass bijvoorbeeld.We bedanken Paul voor zijn leuke verhalen en wensen hem alvast goede feestdagen toe en een goed optreden op 13 januari, 20.00 uur in Engelbert.