Pamela Kribbepamela.jeshua.net/lichtwerkers.pdfIn het scheppen op aarde zijn er vele weerstanden te...

Pamela Kribbe

- 2 -

Inhoudsopgave

Inhoudsopgave _______________________________________________________________ 2

De nieuwe Aarde______________________________________________________________ 3

De geschiedenis van de lichtwerkers: de kosmische oorsprong ________________________ 11

Geschiedenis van de lichtwerkers: leven op Aarde __________________________________ 22

Van ego naar hart: het ego vervult niet meer ______________________________________ 26

Van ego naar hart: zelfacceptatie _______________________________________________ 32

Van ego naar hart: de kennismaking met liefde ____________________________________ 36

Van ego naar hart: leven vanuit je Hart __________________________________________ 41

Van ego naar hart: opengaan voor de geest _______________________________________ 45

Tijd, multidimensionaliteit en ons lichtzelf ________________________________________ 49

Lichtwerkers – De nieuwe Aarde

- 3 -

De nieuwe Aarde Deze teksten zijn geïnspireerd door antwoorden die wij – mijn man Gerrit en ik – ontvingen van een geestelijke gids (die zich Jeshua noemt) op vragen die wij gedurende trance-sessies aan hem voorlegden. In deze tijd is sprake van een overgang, een transitie van de ene werkelijkheid naar de andere. In welke vorm die overgang gaat plaatsvinden, ligt nog niet vast. De toekomst is altijd onbepaald, het enige dat écht gegeven is, is dít moment: het nu. Vanuit het nu zijn er talloze mogelijke wegen, eindeloos veel mogelijke toekomsten. Op basis van het verleden kunnen we zeggen dat de ene waarschijnlijker is dan de ander, maar de keuze is aan jou. Het is jouw keuze of jij je verleden bepalend laat zijn voor jouw toekomst. Voorspellingen zijn altijd gebaseerd op waarschijnlijkheden. Waarschijnlijkheden worden berekend op basis van het verleden. Het is echter essentieel voor de mens dat hij kan breken met zijn verleden. Een mens kan veranderen. Hij kan zichzelf herscheppen. Dit is een goddelijke eigenschap: het vermogen om te scheppen uit het niets. Vergeet nooit dat dit goddelijke vermogen hoort tot de essentie van wie je bent. Als wij dus spreken van een overgangstijd, vergeet dan alsjeblieft niet dat jij meester bent over jouw werkelijkheid, altijd. Er is niet zoiets als een noodlot, of een voorbestemd plan, of een kosmische macht die jou meesleurt in haar getij. Zo werkt het niet. Elke ziel zal deze overgang beleven op een wijze die past bij zijn of haar individuele ontwikkelingsweg. Er zijn vele werkelijkheden. De werkelijkheid die jij kiest zal beantwoorden aan jouw innerlijke verlangens. Wat deze tijd (grofweg 1950-2050) zo speciaal maakt, is dat er twee verschillende cycli gelijktijdig aan hun einde komen: een persoonlijke cyclus (of: een verzameling van persoonlijke cycli) en een planetaire cyclus. We zullen eerst spreken over de persoonlijke cyclus.

De persoonlijke cyclus De aardse levens die jij doormaakt, maken deel uit van een grotere cyclus van je ziel. Deze cyclus staat in het teken van de volledige beleving van dualiteit in al z’n facetten (van mannelijke levens, vrouwelijke levens, gezondheid, ziekte, geboorte en dood). Er zijn levens waarin je helemaal in de materie zakt, en je nagenoeg helemaal niets meer herinnert van je spirituele afkomst, en deze levens zijn vaak heel instructief als het gaat om het ervaren van wat het is om in een lichaam op aarde te zijn. Vaak worden hierin beroepen uitgeoefend die te maken hebben met het bewerken van materie, zoals boer, ambachtsman, al die beroepen die nu steeds meer verdwijnen of gemechaniseerd worden. Onderschat niet de kracht van zulke levens; ze geven je de mogelijkheid om op een heel ‘dichte’manier met de aarde, de levende materie te werken. Ze geven je gevoel voor de materie, iets wat in meer spirituele levens vaak afwezig is. In spirituele levens ligt de focus meer op de andere, niet materiële wereld, waar jullie uit vandaan komen. In deze levens is er vaak een sterk bewustzijn aanwezig van deze andere wereld, er is sprake van een gevoel van heimwee, dat uitnodigt tot het dichterbij brengen van de spirituele wereld naar de aardse. Het mediumschap – in de letterlijke zin van een brug vormen tussen de spirituele en de materiële wereld – is vanuit deze innerlijke gesteldheid een heel natuurlijke uiting. Er zijn ook levens die in het teken staan van het verkennen van het wereldlijke domein.


- 4 -

Maatschappelijke, politieke interesses kunnen hier een dominante rol spelen. Leiderschap, macht, rechtvaardigheid, de verdeling van rijkdom, zijn hier vooraanstaande thema’s. Er zijn levens waarin creativiteit verkend wordt, in de sfeer van de kunsten, de handel, of het denken en schrijven. Zo kun je talloze facetten opnoemen, die uiteraard niet in één leven aan bod kunnen komen. Het is zelfs zo, dat zielen vaak een bepaalde voorkeur hebben voor een bepaald type leven. Zo zijn er zielen, die zich steeds weer aangetrokken voelen tot het uitoefenen van de ‘brugfunctie’tussen deze en onze wereld. Hoewel zielen allerlei thema’s doorleven in de aardse levens die zij meemaken, is er toch vaak een bepaalde specialisatie die zij ontwikkelen door herhaalde oefening. We kunnen daarom spreken van verschillende ziele-families. Een familie specialiseert zich in een bepaalde ‘ervaringslijn’ of kunde in de aardse realiteit. Soms kun je dit al vroeg in een kind herkennen, als hij of zij duidelijke voorkeuren of talenten bezit in een richting waarin de ouders hem niets hebben voorgedaan of gestimuleerd. Het kan ook later blijken. Het kan ook zo zijn dat een ziel er in bepaalde levens toe besloten heeft specifieke, uitontwikkelde vermogens juist niet te gebruiken (ofwel te versluieren) om zo andere facetten in relatie tot de aarde tot ontplooiing te brengen. Dit zijn uiterlijk vaak onopvallende levens, die echter op innerlijk vlak veel nieuwe inzichten en verdiepende ervaringen verschaffen. Kortom: het is niet eenvoudig waar te nemen tot welke familie een ziel behoort. In een ander hoofdstuk zullen we ingaan op de familie van Lichtwerkers waartoe jij behoort en veel van diegenen die zich aangesproken voelen door de onderwerpen van deze tekst. Leden van deze familie voelen zich van nature aangetrokken tot het hierboven genoemde mediumschap en hebben vaak een hele serie religieus getinte levens doorgemaakt. Het soort familie waarvan je deel uitmaakt heeft vaak ook te maken met je ‘planetaire afkomst’, dat deel van het universum waar je vandaan komt en waar jouw ‘thuisbasis’ ligt omdat je er lange tijd hebt doorgebracht. Ook hierop komen we later terug. We willen nu eerst ingaan op het doel en de betekenis van het doorleven van een hele aardse cyclus. In de korte tijdspanne van een aards leven doe je heel veel ervaring op, een scala aan fysieke ervaringen, stemmingen, gevoelens en gedachten. Er is op aarde veel te beleven. Je doet ervaringen op die veel intenser en rijker zijn aan contrast en kleur dan hier in de (niet duale) spirituele werelden mogelijk is. Hoewel het misschien moeilijk voor te stellen is voor jullie, zijn er hier aan onze zijde een heleboel entiteiten die dolgraag in jullie schoenen zouden staan, die heel graag menselijke ervaring zouden willen opdoen. Deze ervaring heeft in hun ogen een echtheidswaarde, waaraan hun wereld van oneindige mogelijkheden niet kan tippen. Hoewel zij met de macht van hun voorstellingsvermogen talloze realiteiten kunnen scheppen, geeft dat hen minder voldoening dan het creëren van één geslaagde werkelijkheid op aarde. In het scheppen op aarde zijn er vele weerstanden te overwinnen, veel meer dan in het ‘geestelijke scheppen’, zoals dat in de astrale wereld plaatsvindt. In de astrale wereld denk je aan een boom en deze is er. Om op aarde een idee werkelijkheid te laten worden, is het nodig om gedurende lange tijd een heldere intentie vast te kunnen houden. Het vereist een volhardende geest, die niet opgeeft, en een hart dat durft te vertrouwen op het levensritme of zo je wil God. Op aarde heb je te maken met de traagheid en weerbarstigheid van de materie, met tegenstrijdige gedachten in jezelf, met twijfel, wanhoop, gebrek aan kennis, verlies van vertrouwen enzovoorts. Allerlei factoren waardoor het scheppingsproces kan mislukken. Toch zijn het juist deze weerstanden, ja zelfs deze mislukkingen, die de ervaringen van een aards leven zo waardevol maken. Op aarde is het creatieproces wezenlijk een groei-proces, waarin je jezelf steeds beter leert kennen. In dit proces zijn juist de weerstanden die je ontmoet je grootste leraren. Deze geven het creatie-proces een diepte, die, ondanks de moeilijkheden, verkieslijk is boven het moeiteloze maar op den duur betekenisloze creëren in de astrale wereld. En de astrale wezens die (nog) geen aardse ervaring hebben, weten dit. Jullie raken vaak ontmoedigd en zelfs wanhopig door de pijn en desillusie die je ervaart als de werkelijkheid niet beantwoordt aan je verlangens, jouw hoop. Misschien twijfel je daardoor aan de waarde of betekenis van het leven op aarde. Toch zal je de desillusies en


- 5 -

teleurstellingen een keer achter je laten, je zal ontdekken dat je alles wat je verlangt in jezelf kunt vinden, en de vreugde die je dan zult ervaren, kan niet worden geëvenaard door het wrijvingsloze creëren in de astrale werelden. Dit zal de geboorte van jouw meesterschap zijn, en de extase die je hierbij zal ervaren, zal je diepste wonden helen en je terugbrengen naar het hart van een God, die lieflijker en liefdevoller is dan je ooit hebt kunnen bedenken. Onderschat niet de betekenis van jullie levens hier op aarde. Jullie vormen het meest creatieve, onverschrokken, vooruitstrevende deel van de Schepper. Jullie hebben de Creatie van God verruimd op een wijze die niet gemakkelijk in woorden te vatten is. Jullie zijn als duikers die steeds weer in het diepe springen, ongeacht de consequenties, om te zoeken naar een parel die niemand, zelfs God niet, ooit heeft gezien en waarvan niemand weet of die er is, laat staan dat iemand weet wáár die is. Een krankzinnige, onverantwoorde onderneming? Jullie veranderen het lot van het universum. We komen hier later op terug. Het doel van de hele serie levens die je op aarde doormaakt, is het vinden van de parel. Op het moment dat je die parel vindt, is de cyclus rond. De parel, dat ben jij. Het is jouw bewustzijn, gelouterd door de ervaringen van talloze levens in dualiteit. Jouw bewustzijn heeft zichzelf gedurende die levens in momenten van Licht soms teruggevonden, als de greep van de dualiteit verslapte. In deze momenten hervond je je vertrouwen in het leven, stond je in het centrum van je kracht. Maar dan slokte de wereld je weer op, de drama’s van relaties, erkenning, trouw, macht, bezit etcetera, namen je volledig in beslag en je verloor je bewustzijn, in een schijnbaar eindeloze strijd en zoektocht naar iets wat je zelf ook niet precies kon benoemen. Totdat je bewustzijn zich steeds sterker ging vereenzelvigen met zijn eigen Licht en steeds minder met de aanvankelijk zo intense ervaringen van de wereld van dualiteit. Je bent verLicht als je in staat bent je bewustzijn vast te houden ten aanzien van alle ervaringen die de dualiteit je te bieden heeft. Dit is een verlossende ervaring, omdat je dan bij jezelf terugkomt. Als de greep van de dualiteit je loslaat, wordt je je natuurlijke, goddelijke zelf. Ervaringen binnen de wereld van dualiteit kun je herkennen aan het feit dat ze vroeg of laat in hun tegendeel verkeren. Neem de emotie van boosheid. Boosheid is altijd een reactie op pijn. Pijn die jou is aangedaan om redenen die je niet begrijpt. Boosheid is een reactie van onbegrip. Er explodeert iets in je waar je geen greep op hebt en er is een uitgaande energie die in haar intentie afvliegt op de dader of oorzaak van de pijn en deze wil vernietigen. Stel je bent beroofd en je slaat de dader met je vuist neer en deze valt bewusteloos op de grond. Even voel je genoegdoening. Dan is er een opvallende leegte in je gevoel. Je emoties hadden even de overhand, maar nu ga je weer denken. De emotie van woede ebt weg. Het korte gevoel van genoegdoening ook. Misschien krijg je angstgedachten. Wat heb ik gedaan, heb ik serieus letsel veroorzaakt, zal ik weglopen? Angstgedachten. Of je begint te denken: was het wel juist om die man neer te slaan, bedoelde hij het echt zo rot, was er geen andere oplossing, had ik mezelf niet moeten beheersen? Spijtgedachten. Of je voelt noch angst noch spijt maar constateert dat de wraakactie je oorspronkelijke pijn niet heeft weggenomen. De pijn en het onbegrip zijn er nog steeds. Wat nu? Je krijgt sombere gedachten. Wat is er met de energie van boosheid gebeurd? De aanvankelijk naar buiten gerichte destructieve energie keert zich naar binnen en creëert zelfverwijt en zelftwijfel. De emotie van boosheid heeft niets opgelost. Deze schijnbare uiting van kracht heeft haar tegendeel gecreëerd: zwakte, twijfel, angst. Deze laatste emoties vragen op hun beurt weer om een reactie. De emotie van boosheid heeft een spel in gang gezet, een spel dat je heel lang kunt volhouden als je je met de emoties identificeert. Ervaringen binnen de wereld van dualiteit kun je herkennen aan het feit dat ze intrinsiek instabiel zijn. Het spel der emoties, zoals zich dat in bovenstaand voorbeeld aftekent, is relatief simpel vergeleken bij het ingewikkelde en subtiel geweven gevoelsdrama, dat zich dagelijks in de meeste mensen afspeelt, jaar in jaar uit. Met gevoelsdrama bedoel ik hier: een spel van emoties dat bijna automatisch z’n gang gaat in een mens, zonder dat deze de intentie heeft daarvan afstand te nemen. Dit spel van emoties kan allerlei thema’s in de hoofdrol hebben: het verlangen naar succes, het (niet) vinden van geluk in een


- 6 -

liefdesrelatie, het omgaan met geld, zelfs het spirituele zoeken naar jezelf. Binnen een gevoelsdrama is altijd sprake van een intense gevoelsbeleving, er is een rijk emotioneel leven met veel pieken en dalen. Het intense gevoelsleven dat bij de wereld van dualiteit hoort is wezenlijk instabiel: er is geen rust- of ankerpunt, want datgene wat dat zou kunnen bieden, jijzelf, is er niet. Jij bent er niet, want jij valt samen met je emoties. Gek genoeg is deze vorm van afwezigheid van jezelf, dit onbewust-zijn, gedurende lange tijd juist een belangrijke reden voor de aantrekkelijkheid van dualiteitservaringen. Je gaat er zo in op dat je jezelf vergeet, dat je jezelf, je eenzaamheid, het niet-meer-weten, even verdrinkt in de intensiteit van je gevoelens, zij het positief, zij het negatief. Dit jezelf vergeten is zo alomtegenwoordig, dat de toestand van het bij jezelf zijn, van jezelf bewustzijn, iets uitzonderlijks is. Bij jezelf zijn betekent vooraleerst bewust zijn van jouw eigen energie tegenover de energie van je directe omgeving. Je directe omgeving kan bestaan uit een persoon die je al dan niet nastaat, een film waar je naar zit te kijken, een vergadering waar je aan deelneemt, etcetera. In al die situaties wordt je aandacht naar buiten gezogen, omdat je in contact staat met een ander of iets anders dan jijzelf. Bewust zijn van jezelf wil zeggen dat je niks doet of zegt in zo’n situatie, dat tegen jezelf indruist. Als je écht bewust bent van je eigen energie, ga je niet mee, of op, in energieën die niet ‘matchen’met de jouwe. Nu doe je dat vaak wel, om een scala aan redenen, omdat je een ander niet wil kwetsen, omdat je jezelf even wilt vergeten, omdat je niet moeilijk wilt doen, omdat het zo hoort, enzovoorts. Dit is jammer, want hiermee ontken je je eigen energie, je drukt het weg uit je bewustzijn, en daardoor ontkracht je jezelf. Als je alleen bent is het veel makkelijker om je eigen energie te voelen. Je staat dan niet onder druk om te presteren of aardig te zijn. Daarom is het op de innerlijke weg van groei en bewustwording vaak onontbeerlijk om regelmatig alleen te zijn, tijd met jezelf door te brengen. Alleen zo kun je echt contact maken met wat er in je leeft, gaan voelen wie jij bent. Dit is niet iets om tegenop te zien, het is een proces van grote innerlijke verrijking, het maakt je krachtiger, creatiever en zelfstandiger. Als je dan naar buiten treedt, kun je veel makkelijker bij jezelf blijven, je eigen waarheid spreken of uiten in de vorm van ‘zwijgen’. Je aardse cyclus van levens heb je afgerond wanneer je met je bewustzijn alle ervaringen in de dualiteit kunt omvatten. Met ‘omvatten’ bedoel ik hier: op een niet-oordelende wijze kunt laten zijn. Het is wat sommige Griekse filosofen ‘ataraxia’ noemden: ‘onverstoorbaarheid’. Door alle stormen van het leven heen heb je een punt gevonden in jezelf waar je thuis bent, waar het stil is, waar je vrij en geborgen bent: dit is je goddelijke kern. Het is niet zo, dat je in je leven op aarde dit bewustzijn van je goddelijke kern permanent hoeft vast te houden, om ‘van de cyclus af te komen’. Het gaat in wezen om het bereiken van het inzicht dat in dit innerlijke bewustzijn, in deze stille extase van het voelen van je eigen goddelijke energie, je bevrijding en vervulling ligt. Je zoekt niet meer naar oplossingen binnen de wereld van dualiteit. Zo neem je er langzaam afscheid van. Dit gaat als vanzelf. De wereld zal je minder fascineren, je zoekt steeds vaker rust en eenvoud op. Je aandacht is in principe gericht op het vinden van rust in je innerlijk, en niet op het spektakel van de uiterlijke wereld van turbulentie en drama. Het gaat hier dus om de richting van je aandacht, je focus. Dat je daarbij vaak afgeleid wordt, of gestoord door gevoelens van twijfel of wanhoop of onmacht, is niet erg. Je keuze is op een bepaald moment gemaakt. Als je de karmische cyclus op aarde hebt afgesloten, is er een krachtcentrum in jezelf ontbrand, dat jij in trance steeds waarneemt als het middelpunt van een pyramide, dat zich op 1/3 van de grond bevindt. Eerst zag je vaak een berg die door een soort witte mantel was bedekt, en je noemde die spontaan het Beloofde Land. Later zag je een pyramide van glas, waarin je van nature wilt plaatsnemen in het middelpunt op 1/3 hoogte van de grond. Deze beelden zijn symbolisch voor een nieuwe bewustzijnstoestand die ook een nieuwe materiële werkelijkheid zal scheppen. De kern van dit nieuwe bewustzijn is de in je hart ontwaakte christusenergie.


- 7 -

Krachtens de rijkdom aan ervaring die je op aarde hebt verworven, zullen jullie na het beëindigen van je aardse cyclus in staat zijn ‘vanuit die pyramide’(vanuit het krachtcentrum in jezelf) reizen te gaan maken door vele werelden. Dit reizen is niet gebonden aan tijd en ruimte; niet alleen kun je buitenaardse en astrale realiteiten bezoeken, je kunt dat doen in het verleden, heden of toekomst. Je bent dan een multi-dimensionele reiziger. Bovendien kun je in alle realiteiten die je bezoekt de materiële vorm aannemen die jou het beste bevalt of geschikt lijkt. Je kunt deelnemen aan die realiteiten, in de zin dat je contact kunt leggen met de wezens die daar leven, maar je bent er niet aan gebonden. Je blijft op innerlijk niveau in je pyramide, je blijft in je eigen wereld, je eigen krachtcentrum, je incarneert niet meer in een realiteit in de zin dat je in die realiteit ‘onder gaat’en tijdelijk je bewustzijn van jezelf verliest. Je blijft met één been in de pyramide staan, terwijl je met het andere ‘been’ in verschillende realiteiten aanwezig kunt zijn. Je zult op je reizen veel kennis opdoen en je zult een leermeester zijn voor velen. Het zal je een vreugde zijn, jouw liefde en inzichten te delen met andere, niet noodzakelijk menselijke, wezens. Er zal een interactie zijn die beide partijen oneindig zal verrijken en die een bron van creativiteit en vernieuwing zal openen. In deze tijd is er een groep mensen die zich klaarmaakt voor de overstap naar dit nieuwe bewustzijn. De individuen in deze groep hebben hun karmische cyclus (bijna) voltooid. Als ziel ben je individueel verwikkeld in een proces van het vormen en afwikkelen van karma. Het gaat hier om een individuele cyclus, waarvan aard en duur op unieke wijze gestalte krijgen vanuit het karakteristieke wezen van een ziel. Ondanks overeenkomsten die er tussen zielen kunnen bestaan (denk aan zielefamilies) heeft elke ziel een eigen temperament, een eigen focus. Een cyclus heeft bijgevolg z’n eigen dynamiek en is aan geen ander gelijk. Als je het wat breder bekijkt, dan kun je waarnemen dat er in de geschiedenis van de mensheid af en toe episoden zijn waarin het makkelijker is je karmische cyclus af te ronden dan in andere. In zulke episodes is er een zodanige instroming van kosmische lichtenergie op aarde, dat een ziel die bezig is zich los te maken van haar illusies en verwarringen, hierbij extra geholpen wordt. Degenen die nog midden in hun cyclus zitten, kunnen door deze toestroom van kosmische Lichtenergie in de war worden gebracht. Deze energie kan in hun levens chaos of tegenslag veroorzaken, omdat Licht van nature structuren van ‘onbewustzijn’ doorbreekt. Dit kan pijnlijk zijn als je aan die structuren gehecht bent. Maar ten aanzien van degenen die op zoek zijn naar Licht, geeft deze instroom hen de mogelijkheid zich te laten optillen uit de ‘structuren van onbewustzijn’ en weer één te worden in hun gevoel met hun goddelijke kern. Dit is het proces van Verlichting. In deze periode vindt deze groei naar verlichting op grote schaal plaats, omdat een enorme Lichtgolf jullie wereld doorstraalt. En dan bedoel ik niet alleen jullie aarde, maar ook de omringende planeten van jullie zonnestelsel. Voor de aarde betekent dit voor veel individuen een bijna ongeëvenaarde kans om hun karmische cyclus af te ronden en over te gaan naar een hoger bewustzijn (het Beloofde Land, de Nieuwe Aarde, de multidimensionele’ pyramide). Als je door die overgang heen bent, verlaat je een bepaalde vorm van bewustzijn (een gebrek aan bewustzijn). Je hebt een bepaald zelfbewustzijn bereikt dat niet meer teniet kan worden gedaan. Je bent dan vrij van het karmische wiel dat je met de aarde verbond. Je kunt in principe dan nog steeds terugkeren naar de aarde, maar er is geen noodzaak: het ‘trekt niet meer aan je’. Je kunt er echter wel bewust voor kiezen, bijvoorbeeld uit liefde voor de aarde of voor de mensheid, en als je dat doet zul je je aangetrokken voelen tot een vorm van Leraarschap op aarde.


- 8 -

De planetaire cyclus Alles verloopt in cycli. Dat een golf van individuele zielen op een bepaald moment van de karmische cyclus afstapt is niet uitzonderlijk. Wat deze tijd speciaal maakt is dat de aarde zélf ook bezig is een karmische cyclus af te ronden. De aarde is bezig met een innerlijke transformatie die zal resulteren in een Nieuw Bewustzijn in haar wezen als planeet. Op welk punt individuen in hun eigen cyclus ook staan, zij zullen met dit transformatieproces van de Aarde te maken krijgen. De aarde vormt jullie Huis, en net als in een fysiek huis gaat een ingrijpende verbouwing niet ongemerkt aan je voorbij. Ga maar na: als je zelf ook net aan verbouwen toebent, verheug je je over de veranderingen en werk je eraan mee. Dan komt het transformatieproces van de Aarde jou gelegen en geeft het jóuw innerlijke transformatieproces een ondersteuning en stroomversnelling. Als je helemaal niet van plan was je huis te laten verbouwen, zie je alleen maar chaos en rommel om je heen, en brengt het je uit je evenwicht. Voor diegenen die het transformatieproces van de Aarde verwelkomen, is dit een buitengewoon vruchtbare tijd. Zij zullen zich mee laten voeren op de golf van Licht die jullie universum momenteel overspoelt. De aarde bezwijkt momenteel bijna onder de karmische verwikkelingen van de mens. Alle negativiteit en geweld die hierbij loskomen, produceren een vorm van energetisch afval dat de aarde bijna niet meer kan verwerken. Verplaats je maar naar het hart van de aarde. Kun je voelen hoe de aarde uiteengetrokken wordt; er is zoveel gewelddadigheid op en in haar. De aarde wentelt zich in een soort combinatie van onmacht en verzet. De aarde is toe aan een nieuw ankerpunt voor haar wezen. De aarde gaat de energieën van strijd, competitie en drama loslaten: innerlijk en uiterlijk. Het nieuwe ankerpunt waar zij naar toereikt is de energie van het hart, de energie van harmonie en verbondenheid, de levende christusenergie. De aarde bevindt zich – net als de mensheid – in een leerproces. Net als de mens is zij bezig haar bewustzijn te ontwikkelen: te vergroten en te verrijken. Net als de mens begon zij haar evolutieproces vanuit een zekere onwetendheid omtrent zichzelf. De aarde was aanvankelijk een donkere planeet, die energieën uit haar omgeving absorbeerde, opslokte. Zij slokte energieën op en ‘assimileerde’ die volledig: ze ontnam die energieën hun unieke karakter, en nam hen volledig in haar op. Dit gebeurde vanuit een bepaalde behoefte aan ‘energie opnemen’, een drang naar expansie. Vanuit een gevoel van ‘niet genoeg hebben aan zichzelf,’die vanuit dit nog onontwikkelde bewustzijn werd geïnterpreteerd als de noodzaak om andere energieën te veroveren en zich eigen te maken. Omdat de aarde die energieën niets teruggaf, was er eigenlijk geen sprake van interactie tussen de aarde en die energieën. Het was een dodelijk en doods proces. Op een gegeven moment begon de aarde te voelen dat dit proces haar niet bevredigde. Ze voelde dat er in deze manier van ‘voeden’iets ontbrak, dat haar gevoel van ‘zichzelf niet genoeg zijn’ er niet door werd weggenomen, dat haar drang tot expansie niet (meer) werd bevredigd door dit doodse procédé. Op dit moment ontstond in het bewustzijn van de aarde het verlangen naar levendigheid, naar leven. Maar de aarde was zich daar nog niet echt bewust van. Ze wist alleen dat ze iets anders wilde, iets nieuws, een interactie met energieën die niet zou leiden tot de restloze reductie van die energieën tot aarde-energie. Er kwam in het bewustzijn van de aarde ruimte voor de ervaring van iets anders dan zijzelf. Dit was energetisch gezien het begin van het ontstaan van leven op aarde. Het is een kosmische wet dat alle diepgevoelde innerlijke verlangens uiteindelijk de middelen creëren om die verlangens in vervulling te doen gaan. Verlangens, die naar hun aard een samenspel zijn van gedachten en gevoelens, zijn scheppende energieën. Dit geldt voor mensen netzogoed als voor planeten. In de aarde was het verlangen ontstaan om leven te ervaren;


- 9 -

om het in stand te houden en het te koesteren (in plaats van te vernietigen). En zo geschiedde. (Noot: verlangens zijn realisaties; een authentiek verlangen is tegelijk een weten). Toen er leven kwam op aarde, kwam de aarde zélf tot leven. Ze maakte een stap in haar bewustzijn, en trad een nieuw domein van ervaringen binnen, dat haar vervulde met een gevoel van verrassing en voldoening. Zij had niet gedacht dat zo’n simpel verlangen, zo’n vaag gevoelde behoefte, zo’n nieuwe en grootse ontwikkeling had geactiveerd. Op de aarde ontstond een heel groot experiment in leven. Vele levensvormen voelden zich uitgenodigd om op de aarde zich te vestigen en te experimenteren met de energieën daar. De aarde was een broedplaats van ‘nieuwigheid’: nieuwe wegen, nieuwe mogelijkheden. Er heerste vrijheid, er was en is vrije wil voor alle creaturen. Met het ontstaan van leven begon er voor de aarde en alle levende wezens daarmee verbonden een ontwikkelingsweg, die in het teken staat van ‘geven en nemen’. Dat is in bewustzijnstermen de ontwikkelingsweg waar de aarde aeonen lang mee bezig is: het vinden van evenwicht tussen geven en nemen. Als planeet geeft en neemt de aarde leven. Zij onderhoudt complexe ecosystemen van onderling samenhangende levenselementen. De harmonie tussen de levende wezens en de aarde en tussen de levende wezens onderling is een thema dat voor de aarde én voor haar bewoners al heel lang centraal staat. Als wij nu met zevenmijlslaarzen door de planetaire geschiedenis wandelen, dan kunnen we zien dat de Aarde in haar absorberende, doodse fase sterk het accent had liggen op ‘nemen’. Tegenwoordig is zij energetisch in het andere uiterste terechtgekomen, dat van ‘geven’. De aarde is nu bijna aan de grens van wat zij kan geven. De aarde heeft heel lang geweld en uitbuiting door de mens gedoogd, omdat dit in bepaalde zin karmisch gezien gepast was. Datgene waar je mee strijdt en wat je schade toebrengt, daarmee raakt je karma, je ‘lotsbestemming’, verwikkeld. De betreffende energieën zul je nog eens tegenkomen, en nog eens, net zo lang totdat alle partijen elkaar in liefde zullen herkennen als deel van de ene goddelijke energie. (Dit wil overigens niet zeggen dat je ge- of verbonden bent aan bepaalde personen, het gaat om de energieën die je tegenkomt). Dit geldt ook voor de aarde: wat zij als ‘dader’ervaringen opdeed in haar beginfase wekte als een boemerang de tegenovergestelde ervaring op: die van slachtofferschap. Het respectloze uitbuiten van de aarde dat nu plaatsvindt, is dus in zekere zin een natuurlijke keerzijde van de gebeurtenissen die in haar beginfase plaats hadden. Tot op zekere hoogte maakt deze uitbuiting deel van het leerproces waar ze in zit. Dit zoals eerder gezegd niet als een vorm van straf maar om de dynamiek van ‘geven en nemen’ ten volle te gaan doorgronden op ervaringsniveau. En om tot een volledige innerlijk begrip te komen van wat het evenwicht tussen geven en nemen inhoudt. De grens tot waar de uitbuiting van de aarde passend is in verband met haar leerproces is nu vrijwel bereikt. De aarde heeft haar eigen karmische cyclus voltooid. Zij heeft een innerlijk bewustzijnsniveau bereikt, dat het misbruik door de mensheid niet veel langer meer zal tolereren. Dit bewustzijnsniveau zal haar weerslag krijgen in het aantrekken van meer harmonieuze energieën en het afstoten van louter destructieve machten. De aarde heeft deze lang gedoogd, om het leven te leren begrijpen. Daardoor is er in haar een verinnerlijking, een bewustzijnsgroei opgetreden. Het is nu tijd voor een nieuwe balans tussen geven en nemen, waarin er vrede en harmonie is tussen de aarde en alles wat op haar leeft. Deze harmonie zal een bron zijn van vreugde en vernieuwing. De overgang naar de Nieuwe Aarde is een proces dat qua aard en duur niet vastligt. Dát deze overgang zich zal gaan voltrekken, is zeker. Er worden veel voorspellingen gedaan over de gebeurtenissen die met deze overgang gepaard zouden gaan. Het doen van dergelijke voorspellingen is eigenlijk altijd dubieus. Waarom? Gebeurtenissen in de materiële, zichtbare werkelijkheid zijn altijd een afspiegeling van innerlijke, in dit geval collectieve bewustzijnsprocessen. Bewustzijn, zo zeiden we helemaal aan het begin van dit verhaal, is vrij en scheppend. Je kunt op elk moment beslissen je toekomst te veranderen door anders te gaan denken en voelen. Je kunt op elk moment kiezen voor vrijheid en autonomie. Je kunt op elk moment ‘nee’ zeggen tegen beperkende, vernietigende


- 10 -

gedachten of gevoelens. Dit geldt voor jou als individu. Maar het geldt ook op grotere schaal. Dus als een substantiële hoeveelheid individuele zielen op aarde kiest voor vrijheid en liefde, in plaats van zelfhaat en destructie, dan zal dit op materieel niveau zijn afspiegeling krijgen. De aarde zal hierop reageren. Zij is gevoelig voor wat er zich in het innerlijk van mensen afspeelt. Haar innerlijk reageert hierop. Hiermee willen we aangeven dat door niemand, ook niet van ‘onze kant’, precieze voorspellingen gedaan kunnen worden over de wijze waarop de Nieuwe Aarde geboren zal gaan worden. Er is een duidelijke affiniteit tussen de energie van de golf mensen die hun karmische cyclus nu aan het afronden zijn en de energie van de Nieuwe Aarde. Deze mensen, waarvan velen zich verbonden voelen met het idee van de Nieuwe Aarde, zullen door het samenvallen van hun persoonlijke cyclus met de planetaire cyclus een prachtige gelegenheid krijgen tot innerlijke groei en vrijwording van oude, beperkende energieën.

Lichtwerkers – De geschiedenis van de lichtwerkers: de kosmische oorsprong

- 11 -

De geschiedenis van de lichtwerkers: de kosmische oorsprong In jullie new-age literatuur is vaak sprake van een groep mensen die wordt aangeduid als “lichtwerkers”. Dit zijn mensen die in hun ziel het verlangen en de opdracht meedragen om Licht (kennis, vrijheid, zelfwaardering) te verspreiden op aarde. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot het spirituele en tot een vorm van hulpverlening. Krachtens deze innerlijk gevoelde roeping ervaren lichtwerkers vaak ook dat zij anders zijn dan anderen. Het leven dwingt hen vaak door allerlei obstakels heen hun eigen, individuele weg te vinden. Lichtwerkers zijn of worden bijna altijd solisten. Jij (Pamela) voelt je instinctief aangetrokken tot de beschrijving die van lichtwerkers wordt gegeven en tegelijk heb je twijfels over de exclusiviteit en vermeende superioriteit die aan de term ‘lichtwerker’ kleeft. De term suggereert volgens jou dat er een groep mensen bestaat die verder in hun spirituele ontwikkeling is, en dus béter is, dan een heleboel andere mensen. Je ambivalente gevoelens over de term ‘lichtwerker’ zijn terecht voorzover mensen er superioriteitsclaims aan ontlenen. Spirituele superioriteitsgevoelens zijn net zo kortzichtig als andere superioriteitgevoelens. Superioriteitsgevoelens ontlenen aan het feit dat je een lichtwerker bent, veroorzaakt problemen voor jezelf. Het blokkeert je ontwikkeling naar een vrij, open, liefhebbend bewustzijn. Dit alles neemt niet weg dat er wel degelijk sprake is van een groep zielen op aarde, die we met recht ‘lichtwerkers’ kunnen noemen. In dit hoofdstuk gaan we dieper in op de karakteristieken van lichtwerkers, hun herkomst en de aard en betekenis van lichtwerk. Lichtwerkers dragen in zich de potentie van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Dit is niet omdat zij ‘beter’ of ‘hoger’zijn, maar omdat zij een specifieke voorgeschiedenis hebben ten aanzien van jullie planeet Aarde. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring. Lichtwerkers hebben een hogere graad van bewustwording, vóórdat zij op aarde incarneren en met hun missie van start gaan. Zij dompelen zich bewust onder in het rad van karma en alle vormen van verwarring en illusie die daarmee gepaard gaan. Zij doen dit om de ervaring van het op aarde zijn ten volle te leren begrijpen. Alleen op die manier kunnen zij hun werk gaan doen. Alleen door zelf alle stadia van onwetendheid te doorleven en van zich af te werpen, kunnen zij uiteindelijk anderen van dienst zijn in het bereiken van verlichting en waar geluk. Waarom lichtwerkers dit doen voor de mensheid en daarbij het risico lopen voor lange tijd zelf ten onder te gaan in de zwaarte en de massieve illusies van de aardesfeer, is een vraag die we hieronder zullen behandelen. Het heeft te maken met hun galactisch karma. Lichtwerkers stonden aan de vooravond van de geboorte van de mensheid. Zij waren medescheppers van de mens in zijn huidige vorm. In dit scheppingsproces hebben zij keuzes gemaakt en handelwijzen gevolgd, die zij later diep hebben betreurd en wilden rechtzetten. Voordat wij hierop dieper ingaan, zullen we eerst een opsomming geven van karaktertrekken die lichtwerkers onderscheiden van andere mensen. Deze karaktertrekken zijn op zich genomen niet uniek voor lichtwerkers, en niet alle lichtwerkers zullen zich in al deze kenmerken herkennen. We willen slechts een beeld schetsen, of zo je wilt een sfeer, zodat het type van de lichtwerker duidelijker uit de verf komt. Uiterlijke gedragingen zijn daarbij van minder belang dan de innerlijke motivatie.


- 12 -

Kenmerken van lichtwerkers − Ze voelen zich van jongs af aan anders, en vaak ook buitengesloten, eenzaam en

onbegrepen. Als ze ouder zijn, worden ze vaak (noodgedwongen) individualisten die hun eigen, niet gebaande paden moeten vinden.

− Vaak kunnen ze binnen bestaande organisatiestructuren en banen hun draai niet vinden. Lichtwerkers hebben van nature een anti-autoritair temperament, ook al zijn ze nog zo timide en bescheiden. Dit heeft te maken met het wezen van hun opdracht (zie par. 2).

− Ze voelen zich aangetrokken tot hulpverlening, tot het therapeutisch begeleiden of onderwijzen van mensen, in welke vorm dan ook. Ook al ligt hun werk of beroep op een ander terrein, de drang tot hulpverlening is innerlijk duidelijk aanwezig.

− Ze hebben een spiritueel levensbesef en dragen bewuste of onbewuste herinneringen met zich mee aan de niet-aardse lichtsferen waaruit ze komen. Ze kunnen heimwee daarnaar voelen, zich een vreemde voelen in de aardse werkelijkheid.

− Ze hebben een natuurlijk respect voor het leven, dat zich vertaalt in liefde voor dieren en zorg voor het milieu.

− Ze zijn zachtmoedig, gevoelig en invoelend. Ze kunnen moeite hebben met het omgaan met agressie en het opkomen voor zichzelf. Kunnen dromerig of zweverig of zeer idealistisch zijn, en onvoldoende geaard.

− Ze hebben vele levens geleefd op aarde die in het teken stonden van spiritualiteit en godsdienst. Ze waren rijkelijk vertegenwoordigd in de talrijke religieuze ordes van jullie verleden, als monnik, non, kluizenaar, heks, sjamaan, medicijnvrouw, priester(es), etcetera. Binnen wereldse

− gemeenschappen waren zij degenen die de ‘brug’ sloegen tussen de aardse wereld en de wereld aan ‘gene zijde’. Zij werden hierom gerespecteerd of afgewezen en vervolgd. Velen van jullie zijn op de brandstapel geëindigd om de vermogens die jullie bezaten. De trauma’s van vervolging hebben in jullie ziel diepe sporen achter gelaten.

Lichtwerkers kunnen in precies dezelfde stadia van onwetendheid of illusie verkeren als alle andere mensen. Weliswaar beschikken zij over een andere uitgangspositie en geeft hen dat een potentie tot snellere bewustwording, maar deze potentie kan door vele factoren worden geblokkeerd. Niet in het minst omdat juist lichtwerkers een vrij zware karmische last op hun schouders hebben genomen, waardoor zij gedurende lange tijd het spoor bijster kunnen zijn. Deze zware karmische last heeft te maken met beslissingen die zij in het verleden hebben genomen t.a.v. de mens en die zij ongedaan willen maken door hier op aarde te herstellen wat zij kapot hebben gemaakt. (Zie volgende paragraaf) Als lichtwerkers zich door de gevolgen van deze karmische last hebben heen gewerkt, en zichzelf hebben teruggevonden als het lichtwezen dat ze zijn, kunnen ze anderen begeleiden bij het vinden van hun ware zelf. Maar het hervinden van het ware zelf is een proces dat zij eerst in zichzelf moeten doormaken. Dit vergt in het algemeen een groot doorzettingsvermogen en een onverzettelijke wil. Door de oordelen en normen die opvoeding en maatschappij hen hebben ‘ingepeperd’, zijn vele lichtwerkers zelf ook het spoor bijster geraakt en bevinden ze zich in een toestand van zelfontkenning, ernstige zelftwijfel en soms ook hopeloosheid en depressie. Dit omdat zij zich niet kunnen aanpassen aan de bestaande orde en zichzelf daarom veroordelen. Zij onderwaarderen zichzelf, hun eigen lichtkern, en moeten leren die te waarderen en koesteren, onafhankelijk van de waardering en erkenning van de buitenwereld. Wanneer zij hun natuurlijke Licht laten


- 13 -

schijnen in hun eigen duisternis, zullen zij ook anderen gaan verlichten.

Het ontstaan van de ziel Lichtwerkers zijn zielen die ver voor de geboorte van de aarde en jullie mensheid tot bewustzijn kwamen. Zielen komen in golven tot bewustzijn. Zielen zijn in bepaalde zin eeuwig, in een andere zin niet. Hoewel de energie in een ziel deel uitmaakt van de ene Goddelijke Substantie en in die zin eeuwig is, kan je toch zeggen dat een ziel op een bepaald moment geboren wordt, namelijk wanneer er een elementaire vorm van ik-bewustzijn optreedt. Er is sprake van een ik-bewustzijn als een geheel van energieën zich gaat afbakenen van andere energieën. Het is heel moeilijk te beschrijven waarom dit bewustzijn van ‘ik’ en ‘ander’ op een gegeven moment optreedt. Stel je de oceaan voor, een enorm geheel van in elkaar overvloeiende energieën. Stel je voor dat er eerst een diffuus bewustzijn heerst, gelijkmatig verdeeld over de oceaan. Na verloop van ‘tijd’ontstaat er reliëf, op de ene plaats is er een hogere concentratie van bewustzijn dan op de andere. Deze differentiatie neemt toe, en stel je voor dat temidden van het water opeens transparante vormen ontstaan, die zich zelfstandig voortbewegen en zich hebben afgebakend van de rest van de oceaan. Deze vormen bevatten een kern van bewustzijn, die een hogere concentratie had dan haar omgevingsenergie. Er was een verschil met de omgeving. Het meer geconcentreerde geheel van energieën ging op gegeven moment de energieën in ‘zijn’ conglomeraat als eigen herkennen, terwijl het andere energieën ging ervaren als ‘buiten’ of ‘niet-eigen’. Dit is de geboorte van een rudimentair ik-bewustijn of zelfbewustzijn. Waardoor nam de concentratie in bepaalde delen van de oceaan meer toe dan in andere? Dat is lastig uit te leggen. Kun je voelen dat er wel iets heel natuurlijks in dit proces zit? Als je zaadjes uitstrooit op een lapje grond, groeien ook niet alle plantjes even snel of even ver uit. Je gaat al snel reliëf zien in de wijze van groei en bloei. Dit is geen kwestie van ‘survival of the fittest’. Zie het lapje grond of de oceaan niet als een competitief strijdveld, maar als een voedingsbodem die op de ene plek meer vrucht draagt dan de ander. De goddelijke energie zoekt op intuïtieve wijze naar de meest optimale groei-omstandigheden. Tijdens de vorming van individuele energie-concentraties in ‘de oceaan’ (Godsubstantie) zijn er krachten die van buitenaf inwerken op de oceaan. Je kunt het zien als lichtstralen, of, in onze vorige analogie verdergaand, zonnestralen die het lapje aarde verwarmen en tot leven brengen. Deze stralen zijn afkomstig van een God (wij gebruiken deze term hier wat losjes) die meeromvattender is dan de God(substantie) waaruit jullie geboren zijn. De God waaruit jullie zijn voortgekomen als individuele zielen, liet zich in haar oceaanstadium ‘bestralen’ door een Goddelijke Kracht die zij ervoer als subliem en bewustzijnsverruimend. Jullie God wist niet precies waar dit allemaal toe zou gaan leiden maar ze liet het toe, ze was ontvankelijk voor deze lichtkracht. Uit het samenspel van de oceanische energie en de goddelijke lichtstralen werden jullie geboren. Jullie droegen in je de vonk van die onbekende Lichtbron. De God die jullie baarde, gaf haar kinderen daarmee een vonk mee waarmee zij iets nieuws zouden gaan creëren. Jullie God wist dat daarmee dus ook haar eigen bewustzijn verruimd zou gaan worden. Ze wist niet precies hoe en wat, maar Ze voelde dat het goed was. Zielen komen in golven tot bewustzijn. Zielen worden in golven geboren. Het hierboven beschreven proces van geboren worden is nog steeds gaande. Jullie zijn er onderdeel van op een manier die jullie nauwelijks bevroeden. Jullie zijn zélf schepper en geschapene in dit proces geworden. (We komen hier later op terug). Na het ontwaken van de ziel als individueel bewustzijn, verlaat zij langzaamaan het oceanische bewustzijn dat haar thuis was voor lange tijd. Ze wordt zichzelf steeds bewuster van haar afgescheiden zijn. Daarin voelt zij tevens een bepaald gemis, alsof zij graag ergens toe zou willen behoren. Dit is het gemis van de bewustzijnstoestand die voorafging


- 14 -

aan haar geboorte, een halfbewuste, extatische eenheidsroes, die zij zich vaag herinnert. Het vertegenwoordigde een toestand van volledige geborgenheid en vloeibaarheid. Na haar geboorte als zelfbewustzijn gaat de ziel op zoek. Kenmerkend voor een pasgeboren ziel is dat zij een vaag gevoel van gemis met zich meedraagt en de drang voelt op zoek te gaan. Naar wat? Het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Naar alles. De nieuwgeboren ziel heeft een grote behoefte aan exploratie en ervaring. Hoe de ziel exploreert en ervaring opdoet is jullie in wezen wel bekend. Jullie ervaren het zelf in jullie eigen leven en je kunt je misschien voorstellen dat er talloze vormen, werelden en universa zijn waarin je als ziel tijdelijk je intrek kunt nemen om te ervaren hoe het daar is. Het ervaren van vormen zoals een dierlijk of menselijk lichaam is een diepgaande en intense (leer)ervaring voor een ziel.

De ontwikkeling van het zielenleven op aarde Het ontwikkelingsproces dat op aarde plaatsvond en dat jullie de ‘evolutie van het leven’ noemen, is in wezen gelijk aan de ontwikkeling en expressie van een groep zielen, die wij aardezielen zullen noemen. Dit zijn eigenlijk de ‘natives’ van deze planeet. Lichtwerkers zijn van oorsprong geen aardezielen. De aardezielen verkeerden nog in het beginstadium van hun ontwikkeling, toen zij voor het eerst op aarde incarneerden. Nadat zij werden geboren als transparante bewustzijnsvormen met een rudimentair ik-bewustzijn, incarneerden zij in de materiële vorm die het beste bij hun bewustzijn paste: het ééncellige wezen. Naarmate deze zielen zich verder ontwikkelden, ervaringen opdeden en die integreerden in hun bewustzijn, hadden zij behoefte aan complexere fysieke uitdrukkingsvormen. Zo ontstonden er complexere organismen op de aarde, die voldeden aan de innerlijke verlangens van deze zielen. Zelfs in deze rudimentaire vorm zie je dus dat bewustzijn scheppend is. Vanuit een innerlijk gevoelde behoefte creëert bewustzijn vormen in de fysieke wereld, die het helpen zichzelf te ervaren en uit te drukken. De wezenlijke dynamiek achter het proces van evolutie – de ontwikkeling van het leven naar steeds complexere organismen – ligt dus op bewustzijnsniveau. De evolutietheorie zoals die door Darwin is geformuleerd geeft een correcte weergave van de ontwikkeling van die fysieke vormen, maar biedt geen plaats aan de wezenlijke motor achter de evolutie van deze vormen. Die ligt op bewustzijnsniveau. Achter elke ontwikkeling op materieel niveau ligt een bewustzijnsverandering ten grondslag. De vorming van nieuwe organismen en het bewonen ervan door zielen is één groot bewustzijnsexperiment. Daarin ligt niet vast dat de evolutie een bepaalde lijn volgt. Noch stond van te voren vast welke vormen precies geschapen zouden worden. Bewustzijn is vrij en experimenteel en vooral ook avontuurlijk. Er is geen God achter de schermen die alles dirigeert en alles al weet. God is zelf bezig zich te ontwikkelen en – net als jullie – bezig steeds nieuwe aspecten in zichzelf te ontdekken. Intermezzo Merk op dat ontdekken hier gelijk staat aan creëren: als je een nieuwe plek in je bewustzijn ontdekt, als je iets ervaart dat volstrekt nieuw is, creëert het bewustzijn van die ontdekking op materieel vlak nieuwe vormen. Ontvankelijk zijn, open staan voor het nieuwe is de houding van een schepper. Begrijp je dat? Niets doen (een zuiver ontvankelijk bewustzijn hebben) is de sleutel tot ware creativiteit. Alleen door niet te weten, kun je ruimte scheppen voor iets nieuws. Dit is belangrijk in verband met de uitvoerige new-age literatuur die bestaat over het onderwerp: ‘je creëert je eigen werkelijkheid’. Deze stelling is waar: je bewustzijn is scheppend, of je daar nu bij stil staat of niet. Je wereld is een afspiegeling van je innerlijke bewustzijnstoestanden. Als je nu echter, zoals veel boeken aanraden, je eigen werkelijkheid bewust wil gaan creëren, is het essentieel je te realiseren dat de meest


- 15 -

krachtige vorm van creëren niet gebaseerd is op de wil (actieve daad), maar op zelfbewustzijn (een vorm van alerte passiviteit). Verandering in jouw materiële wereld, en daarmee bedoelen we dus ook verandering van baan, relatie, huis, etcetera, is altijd een effect van een innerlijk transformatieproces. Pas als deze bewustzijnstransformatie een feit is, kan de uiterlijke fysieke wereld zich daarnaar voegen. Als die innerlijke transformatie niet heeft plaatsgevonden, en je tracht te creëren vanuit je wil, roep je iets kunstmatigs in het leven. Je creëert niet vanuit de diepte van je ziel. De diepte van je ziel spreekt tot je in momenten van stilte en deemoed. Het spreekt tot je in momenten van overgave en het niet meer weten. Vooral dat laatste is zo vitaal. Alleen wanneer je door de fase van ‘het niet meer weten’gaat, kun je open staan voor iets nieuws. Zolang je ‘precies weet wat je wilt’, beperk je vaak de mogelijkheden die er zijn (op energetisch vlak). Het nieuwe waarnaar je zoekt (baan, relatie of wat dan ook) ligt niet op het vlak van het bekende, maar op het vlak van het onbekende. Om iets echt waardevols te creëren in je werkelijkheid is zelfacceptatie vele malen belangrijker dan het focussen van je gedachten of je wil. Je kunt niet iets creëren dat je niet bent. Ook al reciteer je duizenden mantra’s en creëer je talloze positieve beelden in je voorstellingsvermogen, als deze niet aanhaken bij je ware innerlijke gesteldheid, creëren ze niets dan verwarring en twijfel (‘ik doe zo mijn best maar het komt maar niet uit’). Zelfacceptatie is een vorm van liefde. Liefde is de grootste magneet voor positieve veranderingen in je leven. Als je van jezelf houdt, komt de rest vanzelf. Als je van je zelf houdt, als je jezelf kunt waarderen om wie je nú bent, met al je ‘fouten’ en ‘onvolkomenheden’, trek je automatisch een werkelijkheid aan die jou waardeert en liefheeft. Fouten en onvolkomenheden zetten we hier tussen aanhalingstekens omdat die alleen bestaan omdát je jezelf niet accepteert zoals je bent. Je oordeelt scherp en hard over jezelf, en wat doet dat met het creatieproces? Het zorgt dat je soortgelijke energieën aantrekt in je omgeving. Probeer niet te creëren vanuit een defensieve houding: ‘het moet anders’, ‘het moet beter’. Creëer vanuit liefde en zelfacceptatie: voel je eigen energie, voel hoe mooi en oprecht je bent, nú al. Dat is alles. Creëren is het Licht in jezelf erkennen en het daarmee laten ontkiemen in jouw psychische én materiële werkelijkheid. Het is niet zozeer doen, maar laten. Het is niet zozeer willen, maar loslaten. Toen God jullie schiep als individuele bewustzijnsvormen, oefende zij op geen enkel moment haar Wil uit. Zij had zichzelf lief. Op gegeven moment ervoer zij de stralen van een onbekende Lichtbron, die tot haar kwamen, en het voelde goed. Zij ervoer deze lichtstralen als afkomstig van een werkelijkheid die groter was dan de hare. Een onbekende werkelijkheid waarvan ze intuïtief aanvoelde dat ze erdoor verrijkt zou worden. Dat was genoeg voor haar. Meer hoefde ze niet te weten. De stralen van de onbekende Bron brachten in haar een soort verrukking teweeg, niet ongelijk jullie gevoelens van verliefdheid. En zij vond dat zij het waard was deze nieuwe rijkdom te gaan ervaren. De enige essentiële ingrediënten in dit scheppingsproces waren zelfliefde en bereidheid tot veranderen. En dat zijn ook werkelijk de enige elementen die jij nodig hebt om jouw perfecte realiteit te scheppen. Einde intermezzo Wij zijn inmiddels ver afgedwaald van de lijn van ons verhaal! Wij vonden het echter wel de moeite waard om aan te duiden dat scheppingsprocessen in wezen identiek zijn, of het nu gaat om de schepping van een ziel, een eencellig organisme of een nieuw huis. De dynamiek achter een scheppingsproces is steeds dezelfde. En waar wij hier de nadruk op wilden leggen is dat creëren een proces is waarin de vrouwelijke energieën van passief, ontvankelijk open staan voor het onbekende, zelfacceptatie en loslaten eigenlijk veel voornamer zijn dan de in jullie wereld overgewaardeerde mannelijke eigenschappen van wilskracht, focus en daadkracht. Wij vervolgen nu weer ons verhaal.


- 16 -

De meeste zielen die voor het eerst op aarde incarneerden, verkeerden in het beginstadium van hun ontwikkeling. De gang van een elementair ik-bewustzijn, dat we beschreven als de geboorte van de ziel, naar een bewust individueel en scheppend bewustzijn zoals jullie dat zijn, is een buitengewoon lang proces (in jullie termen). Je kunt het op bepaalde manier vergelijken met de ontwikkeling van een eencellig organisme tot de mens. Deze vergelijking is in meerdere opzichten toepasselijk. Niet alleen om de enormiteit van het proces te illustreren, maar ook omdat er een parallel is tussen de ontwikkeling van de ziel en de ontwikkeling van fysieke uitdrukkingsvormen. De ontwikkeling van (materiële) vormen houdt gelijke tred met de ontwikkeling (collectief) van de ziel. Naarmate de ziel in haar uitingen complexer wordt, krijgt zij behoefte aan rijkere uitdrukkingsmogelijkheden. Een eencellig organisme volstaat dan niet meer. De materiële vorm en de innerlijke ontwikkeling lopen dus hand in hand en werken steeds op elkaar in. Dit wil niet zeggen dat de aardezielen geïncarneerd zijn geweest in alle dierlijke vormen voordat ze als mens ten tonele verschenen. Het ontwikkelingsproces van de ziel is niet zo gestructureerd als jullie vaak denken. Het is veel grilliger en avontuurlijker dan jullie vermoeden. Jullie hebben zelf de hand in wat jullie ervaren. Er is geen god die je iets voorschrijft. Dus als je plotseling zin hebt om te ervaren wat het betekent om als aap te leven, kan je zomaar in een apenlichaam terechtkomen, bij de geboorte of als tijdelijke bezoeker. Jullie proberen als zielen van alles uit, je hebt die drang tot exploratie van je geboorte af meegekregen. Sommige zielen ‘specialiseren’ zich al gauw in het leven in bepaalde vormen (bijvoorbeeld in het water leven). Anderen proberen van alles uit; de generalisten zou je die kunnen noemen. Het is dus al in een vroeg stadium van de ziele-ontwikkeling zo, dat er zich een bepaalde individualiteit en uniciteit aftekent in een ziel. Er zijn bepaalde belangstellingen of voorkeuren in elke ziel aanwezig, die haar onderscheiden van andere zielen. Gemeenschappelijk voor alle zielen is, dat zij op hun weg steeds meer ervaring opdoen, en dat zij geleidelijk aan vormen (lichamen) nodig hebben die daaraan tegemoet komen. Lichamen, die over voldoende complexiteit beschikken qua zintuiglijke en fysieke vermogens om uit te drukken wat er innerlijk leeft in dat bewustzijn. De schepping van de mens als fysisch organisme was een mijlpaal in de ontwikkeling van de fysieke vormen. Het incarneren in een menselijk lichaam vertegenwoordigde een breuk met het dierlijk bewustzijn. Die breuk was gelegen in het voor het eerst optreden van de vrije wil. In de mensaap was het besef aanwezig van een veel groter handelingsbereik dan van het dier. Door middel van zijn denken kon de mensaap zijn omgeving meer controleren dan het dier en werd zijn belevingswereld ook anders en groter dan die van het dier. In de mensaap groeide het besef dat hij keuzes kon maken. Dit gaf hem een gevoel van macht. Met de komst van vrije wil en keuze in het bewustzijn van de aarde-zielen, kwam ook het ego tot leven, het krachtcentrum dat gecentreerd is rond de wil. Voordat dit centrum ontwaakte, stond het leven op aarde – het planten- en dierenrijk – onder de hoede van engelachtige wezens, die op etherisch niveau werden vertegenwoordigd door deva’s. De engel-energie zorgde ervoor dat het leven optimaal groeide en bloeide, in de grootst mogelijke harmonie. De ethervormen van de levende wezens waren ontvankelijk voor de hoedende, moederlijke energie van het engelen/deva-rijk. Innerlijk hadden zij geen aanvechting om het ‘anders te willen doen’, om hun eigen weg te gaan. Met het ontwaken van het ego-bewustzijn in de mensaap, werd deze behoefte wel wakker. De aarde-zielen werden er zich van bewust dat zij dingen zelf in de hand konden nemen, dat zij nieuwe dingen konden uitproberen, en dat deden zij ook. Je kunt best stellen dat die aapmensen een kick ervoeren in het experimenteren met hun eigen macht, hun vermogen om de omgeving naar hun hand te zetten. Zij maakten zich los van de ‘natuurlijke orde’ en wilden hun eigen macht, hun eigen vermogen om dingen te beïnvloeden, gaan ervaren. Op dat moment was de hogere leiding door het engelen- en devarijk niet meer vanzelfsprekend. Deze rijken kunnen hun invloed alleen dáár laten gelden waar er ontvankelijkheid heerst voor hun energie. De energieën van engelen en deva’s zijn volstrekt ‘non-interveniërend’. Zij zullen nooit iets of iemand hun wil opleggen en zullen meteen wijken wanneer zij niet welkom zijn.


- 17 -

Met de opkomst van het menselijk ego, kwam er een einde aan de beschermde status van het leven op aarde. De aardezielen stonden nu open voor allerlei invloeden van buiten, niet alleen die van de engelen/deva rijken, maar ook die van allerlei galactische ofwel buitenaardse rijken.

Galactische invloeden op de mens en de aarde Met galactische of buitenaardse rijken doelen wij op groepen van intelligenties die zijn geassocieerd met bepaalde sterren- en planetenstelsels in jullie universum, maar niet noodzakelijkerwijs op het jullie bekende materiële niveau. De galactische groepen of gemeenschappen waar wij nu naar verwijzen, existeerden over het algemeen op een minder ‘dicht’, een minder sterk gematerialiseerde wereld dan die van jullie op aarde. Deze rijken of beschavingen hadden de ontwikkelingen op aarde tot die tijd met grote belangstelling gevolgd. Uniek voor de aarde was dat het leven (en dus het bewustzijn erachter) zich volstrekt vrij kon ontwikkelen. De diversiteit aan vormen en de rijkdom ervan vervulden deze galactische toeschouwers met verwondering en interesse. Zij voelden dat hier iets bijzonders gaande was. De buitenaardse intelligenties waarover wij nu spreken, hadden een meer dan vrijblijvende interesse in de zich ontwikkelende mens. Zij zagen hierin een kans om hun eigen macht te vergroten. Omdat de ontwikkeling van de aarde-zielen in het menselijk lichaam nog in vele opzichten open lag, achten zij het mogelijk de vorming van het menswezen mede te bepalen. De aarde-zielen, die vanwege het zich ontwikkelende ego-bewustzijn open stonden voor meerdere invloeden, raakten onder de invloed van die buitenaardse rassen. Je kunt rustig zeggen dat er tussen die galactische stelsels een oorlog woedde om de mens. Elk stelsel wilde zoveel mogelijk aspecten van zichzelf vertegenwoordigd zien in de mens. Dit gaf hen de mogelijkheid via de mens hun invloed voort te zetten op gebieden die normalerwijs niet bereikbaar waren voor hen. De mens dreigde na verloop van tijd een stroman/marionet te worden van deze buitenaardse inmenging. Het eigen prille bewustzijn van de aarde zielen sneuvelde bijna onder de invasie van buitenaardse invloeden. Toch was deze invasie mogelijk geworden door een verandering in het bewustzijn van de aarde-zielen zelf. Zij trokken deze werkelijkheid aan, in de zin dat het gelijke het gelijke aantrekt. De ego-krachten in het ontwakend bewustzijn van de aarde-zielen trokken ego-krachten van buiten aan; zij maakten het mogelijk dat de buitenaardse ego-krachten hun invloed konden gaan laten gelden. Deze galactische stelsels opereerden qua bewustzijnsniveau immers ook op het vlak van het ego, zij het dat hun technologische mogelijkheden veruit superieur waren. Hun motieven waren echter ingegeven door de typisch ego-matige behoefte aan verovering en controle. Wat betreft de technologie die zij gebruikten om de mens te beïnvloeden, moet je denken aan vormen van mind-control. Stel je voor dat het menselijk energieveld waarin de aarde-zielen zich manifesteerden nog niet helemaal was afgebakend. Dat er onregelmatige en aftastende trillingen vanuit gingen, die van buitenaf konden worden opgevangen en doorgeleid naar bepaalde ‘kaders’. Je moet hierbij denken aan bepaalde kaders of ‘bandbreedtes’ van ervaring. Zo was het noodzakelijk om een hoog niveau van angst in het menselijk bewustzijn te implementeren, om zo te voorkomen dat zij buiten de voorgeschreven bandbreedte zou opereren. Verder werd er een hoge mate van autoriteitsgevoeligheid ‘afgedrukt’ in het menselijk bewustzijn, zodat de galactische heersers hun macht en controle konden uitoefenen op de aardezielen. Het creëren van een gehoorzame, onderdanige trek in het menselijk bewustzijn was de meest effectieve weg daartoe. Het prille en ongevormde bewustzijn van de aardezielen was niet opgewassen tegen de verfijnde methoden van mind-control die door de galactische rijken werden toegepast. Hun


- 18 -

bewustzijn werd de gevangene van deze ‘hersenspoeling’ of ‘mind-control’. Je kunt deze het beste voor te stellen als een geestelijke dwangbuis die tot op het niveau van de lichaamsprocessen zijn uitwerking heeft. Dat betekende o.a. dat de werking van de menselijke hersenen werd beperkt in zijn mogelijkheden door deze buitenaardse ingrepen. De galactische inmengers drukten hun vormen of energieën af in de mens, maar zij konden de aardezielen niet werkelijk hun vrijheid ontnemen. Hoe massief de invloed van buitenaardse, externe krachten ook was, de godvonk in het individuele zielebewustzijn bleef onverwoestbaar. Ziele-energie kan niet worden vernietigd, ze kan wel voor lange tijd versluierd worden. Hiermee hangt samen dat ego-krachten niet werkelijk scheppend of vernietigend kunnen zijn. Ze kunnen alleen stofwolken genereren die de godvonk versluieren of tijdelijk helemaal verbergen. Ego-krachten werken in en met het domein van illusie en onwetendheid. Deze vormen hun middelen om ‘te creëren’.

De galactische herkomst van de Lichtwerkers Wij willen nu ingaan op het aandeel van de Lichtwerkers in deze geschiedenis. Wat jullie ‘lichtwerkers’ noemen is een groep zielen die afkomstig is van het sterrenstelsel de Pleïaden. Vanuit de aarde gezien zijn ongeveer zeven sterren van dit stelsel met het blote oog waarneembaar. Er zijn er veel meer. De Pleïaden vormen een buitenaards rijk, dat mede gestalte gegeven heeft aan de constitutie van de mens. De Pleïadianen zijn medescheppers van de huidige mens op aarde. De Pleïadische invloed was gericht op het zodanig ‘inrichten’ van de menselijke natuur, dat het menswezen dat geschapen werd in staat zou zijn de Pleïaden te voorzien van bepaalde informatie. Het ging hier om informatie van ‘andere werkelijkheden’. Jullie wilden mensen uitsturen naar andere delen in het heelal via een soort ruimteschepen en hen gebruiken als doorgevers van kennis en informatie. Ten tijde van de Cro-Magnonmens hebben jullie (Pleïadianen) genetisch ingegrepen in de natuurlijke mens zoals die toen bezig was zich te ontwikkelen. ‘Genetisch ingegrepen’ moet je hier opvatten als een ‘top-down’-proces van manipulatie: bewustzijn dat bepaalde vormen afdrukt in het menselijk organisme, dat zich tot op cellulair niveau daarnaar schikt. Het gevolg van deze ingreep was dat er in de Cro-Magnonmens een bijna robotachtig, mechanisch element werd ingebracht, dat hem een deel van zijn eigen kracht en bewustzijn ontnam, en dat hem beter liet functioneren als instrument voor de Pleïadische doeleinden. Er werd a.h.w. een kunstmatig implantaat ingebracht. Dit implantaat beperkte de vrijheid van de mens en zorgde ervoor dat hij beperkt werd in zijn ontplooiing, ook fysiek (i.h.b. de hersenen). In hun ingrijpen respecteerden de Pleïadianen niet de natuurlijke gang van het zich ontwikkelende leven. Zij respecteerden niet de integriteit van de zielen in de aapmensen. Op een bepaalde manier ontnamen zij hen hun vrije wil. In wezen kan dat niet, want de vrije wil kan niet teniet worden gedaan door krachten van buiten. Maar jullie waren veel machtiger en technologisch vaardiger, en de aapmensen waren zich nog niet echt bewust van hun vrije wil, dus jullie konden hen tot op grote hoogte manipuleren. In jullie benadering van de menswezens beschouwden jullie hen eigenlijk als een soort mechanieken. Jullie waren er in jullie bewustzijn nog niet aan toe het leven op zich te respecteren, in welke vorm het zich ook uitdrukt. Hiermee spreken wij geen oordeel uit over de Pleïadianen. Wij zijn één en ik ben zelf deel geweest van deze ontwikkelingsweg, niks ‘menselijks’ is mij vreemd (!). Op een niveau waarvan geen van ons toen de reikwijdte kon bevroeden, had dit hele vormingsproces van de mens, waaraan zoveel galactische invloeden schijnbaar op negatieve wijze bijdroegen, een diepere betekenis. Die was erin gelegen dat zoveel mogelijk aspecten van deze buitenaardse ‘rassen’ zich konden afdrukken in het mensenras, zodat deze aspecten, in plaats van met elkaar te strijden, zich op den duur gedwongen zouden zien zich te


- 19 -

verenigen. De aarde is een smeltkroes van invloeden. De uiteindelijke bedoeling daarvan is: vreedzame coëxistentie van energieën die tevoren gedurende lange tijd met elkaar hadden gestreden op intergalactisch niveau. In de strijd tussen de galactische rijken – voordat de mens ten tonele kwam - was er op een bepaalde manier een impasse ontstaan. De partijen bleven elkaar bestrijden, met nu eens een winnaar aan de ene zijde en dan weer een winnaar aan de andere kant. In dit proces trad na verloop van tijd geen vernieuwing meer op; het werd een herhaling van zetten. De aarde en de zich ontwikkelende mens boden uitzicht op iets nieuws, op een nieuwe mogelijkheid. De meeste galactische ‘strijders’ die zich gretig op de mens storten en hem naar hun hand trachtten te zetten, waren zich geheel niet bewust van deze dieperliggende bedoeling. Zij werden geleid door egocentrische doelen. Deze ego-gestuurde motivatie bleef gedurende lange tijd bestaan, ook tijdens het experiment met de zich ontwikkelende mensheid. Toch veranderde de vorming van de mens op aarde iets in het galactische bewustzijn. Langzamerhand gingen de strijders steeds meer de rol van toeschouwer spelen. Het strijdtoneel had zich verplaatst naar de aarde, en hoewel zij nog steeds actief hun invloed lieten gelden, ook nog lang nadat de mens was ‘uitgevormd’, kregen zij toch meer afstand tot het geheel. Zij begonnen geleidelijk aan in hun wezen een zekere moeheid te ervaren, een moeheid ten opzichte van het eindeloze vechten. Langzamerhand ontwaakte er in hun bewustzijn een bepaalde ruimte, de ruimte voor iets anders dan strijden en vechten. De galactische strijders waren aan het einde van hun ego-fase gekomen. Zij hadden deze energie (onbewust) ‘overgeheveld’ naar de aarde, naar een locatie waar die energie op dat moment energetisch welkom was. De mensheid verkeerde op dat moment aan het begin van haar egofase. Voor de galactische strijders trad nu een periode van bezinning in. Zij stonden aan het begin van een evolutie, die wij als volgt kunnen beschrijven: 1. onbevredigd zijn door de werkzaamheid van een louter ego-gebaseerd bewustzijn,

verlangen naar ‘iets anders’: het begin van het einde

2. bewustwording van je bindingen met het ego-bewustzijn; herkennen en geleidelijk aan loslaten van de daarmee gepaard gaande energieën (emoties, gedachten): het midden van het einde

3. sterven ten opzichte van de oude ego-gebaseerde energieën, je cocon afwerpen, je nieuwe zelf worden: het einde van het einde

4. het ontwaken en opbloeien van een hart-gecentreerd bewustzijn, gebaseerd op liefde en vrijheid; anderen helpen met de overgang

Deze evolutie beschrijft de overgang van een ego-gebaseerd bewustzijn naar een hart-gedragen bewustzijn. Wij kunnen natuurlijk meer of minder fasen onderscheiden dan deze, maar we kiezen deze indeling omdat ze vier duidelijk herkenbare stappen bevat. Wat van belang is te onthouden bij dit schema, is dat zowel de aarde, als de mensheid, als de galactische rijken, deze bewustzijnsfasen doormaken, alleen niet gelijktijdig. Jullie aarde is nu bezig fase 3 af te sluiten. Veel van jullie (Lichtwerkers) zitten in de overgang van 3 naar 4. Er zijn ook grote delen van de mensheid die zich niet willen losmaken van een ego-gebaseerd bewustzijn. Zij zijn nog niet in fase 1 beland. Begrijp goed dat hier geen oordeel aan vast zit. Het is ook niet iets om je over druk te maken of treurnis over te voelen. Zie het eerder als een natuurlijk proces, zoals de groei van een plant. Je veroordeelt een bloem ook niet omdat die nog niet zo ver uit de knop is als een ander. Probeer het in dit licht te zien. Het vellen van morele oordelen over de destructieve krachten van het ego-gebaseerd bewustzijn in jullie wereld, verzwakt je eigen kracht en berust op onbegrip. Het verzwakt je eigen kracht omdat je je emotioneel opwindt (boos of


- 20 -

bezorgd maakt). Vaak wordt die opwinding/verontwaardiging veroorzaakt door losse nieuwsfragmenten die de media jullie voorschotelt. Deze laten echter meestal alleen oppervlakteverschijnselen zien, niet de diepere onderstromen. Die emotionele opwinding is niet constructief, want je kunt haar niet omzetten in concrete positieve energie; je eigen energie-niveau wordt er integendeel door naar beneden gehaald. Het heeft geen zin om zielen, die zich goed voelen in de ego-gebaseerde bewustzijns-werkelijkheid, te willen veranderen of te ‘helpen’. Zij hebben jullie hulp niet nodig want ze hebben geen hulpvraag. Zo simpel ligt dat. In hun bewustzijn ligt (nog) geen aanknopingspunt waardoor het ontvankelijk is voor de energieën die in jullie hart opbloeien. Jullie willen graag geven, maar vergeten daarbij wel eens jullie onderscheidingsvermogen te gebruiken. Dat leidt tot een verspilling van energie die vaak resulteert in zelftwijfel. Wat betreft het thema ‘helpen’, dat voor Lichtwerkers een grote rol speelt in hun gevoelsleven, zullen we hieronder dieper ingaan op de talrijke valkuilen die het ‘help-instinct’ met zich meebrengt. Het verkeerd begrijpen van wat ‘helpen’ inhoudt vormt tragisch genoeg één van de voornaamste redenen vormt waarom veel Lichtwerkers fase 3 niet werkelijk kunnen afsluiten. Wij willen nu eerst verder gaan met ons verhaal en daarmee ook ingaan op de herkomst van dit ‘help-instinct’. Zoals gezegd zijn jullie Lichtwerkers afkomstig van een sterrestelsel ‘de Pleïaden’, dat één van de galactische rijken was die de mensheid beïnvloedde ten tijde van haar vorming. Toen jullie op de Pleïaden in de ‘toeschouwer-fase’ terecht kwamen, raakten jullie uitgeput van het strijden om een macht die louter resulteerde in ’lege dominantie’: een vorm van onderwerping waarbij je de ander ontdoet van zijn eigenheid, zijn individualiteit, en hem/haar omvormt naar jouw beeld. Dit procédé leidde niet tot verandering, het maakte van jullie werkelijkheid een statische, voorspelbare realiteit. Toen jullie de leegheid hiervan gingen ervaren, ontstond er in jullie bewustzijn een opening naar meer Licht. Een verlangen naar ‘iets anders’. Jullie hadden fase 1 van de overgang naar een hartgecentreerd bewustzijn doorlopen. De ego-krachten in jullie wezen, die aeonen lang vrij spel hadden gekregen, kwamen tot rust en er kwam ruimte voor iets anders. In jullie harten ontkiemde iets, een subtiele energie, een tere bloem. Moegestreden als jullie waren, waren jullie ontvankelijk voor deze energie en herkenden jullie haar als ‘het verlangen naar huis’. Dit ‘verlangen naar huis’, dit heimwee, hadden jullie helemaal vanaf het begin van jullie schepping met je mee gedragen. Net als de aardezielen hadden jullie ooit een oceanische eenheidstoestand gekend, waaruit geleidelijk individuele bewustzijnsvormen waren ontstaan. Daaruit waren jullie langzaam naar buiten getreden, met een grote drang naar exploratie en een vaag gemis, een heimwee naar die oertoestand van versmolten zijn met het geheel. Toen jullie eenmaal in de fase belandden dat jullie kennismaakten met de bewustzijnswerkelijkheid van het ego – een vast stadium in elke bewustzijnsontwikkeling - knaagde het gemis nog steeds aan jullie. Jullie besloten het toen over een andere boeg te gooien. Jullie gingen proberen dit vacuüm op te vullen met macht en zochten vervulling in de energie van winnen en veroveren. Macht is in wezen de energie die het verste afstaat van eenheid. Door macht uit te oefenen, scheidt je jezelf af, je onderscheidt je van een ander. Door macht na te streven, raakten jullie nog verder af van dat ‘thuisgevoel’, dat eenheidsbewustzijn. Maar dit bleef lange tijd voor jullie versluierd, omdat macht sterk verbonden is met illusie. Macht kan haar ware aard gemakkelijk verbergen voor een naïef en onbeproefd bewustzijn. Macht creëert de illusie van rijkdom, vervulling, erkenning, ja zelfs liefde. De ego-fase is een onbeperkte verkenning van het terrein van macht: winnen, verliezen, veroveren, strijden, dader én slachtoffer zijn. Innerlijk treedt er in deze fase een bepaalde verscheurdheid op in de ziel. De ego-fase vormt een grote aanslag op de integriteit van de ziel. Met integriteit wordt hier bedoeld: innerlijke eenheid en heelheid van het bewustzijn. Met de intrede van het ego-bewustzijn raakt de ziel innerlijk diep verdeeld of gespleten. Zij raakt haar onschuld kwijt. De ziel weet innerlijk dat zij ‘fout zit’ wanneer zij andere levende wezens schade toebrengt of vernietigt. Zij zit niet fout ten opzichte van één of andere objectieve wet of rechter die over haar


- 21 -

oordeelt. Zij voelt innerlijk (onbewust) aan dat de destructieve kant van het machtsstreven gepaard gaat met een grote minachting voor het leven, het leven waarvan zij zelf voortbrengsel en vrucht is. Zij voelt dus diep in haar innerlijk dat zij iets tegenstrijdigs doet, iets dat in strijd is met haar eigen diepste goddelijke kern. Die diepste goddelijke kern is scheppend en leven gevend. Wanneer de ziel een tijdlang opereert vanuit het streven om persoonlijke macht te vergroten, ontstaat er diep van binnen en zonder dat zij zich hiervan bewust is een schuldgevoel. Er is geen instantie buiten de ziel die schuld aan haar toekent. Het is de ziel zelf die ergens het besef heeft haar onschuld te verliezen, in het spel van veroveren en onderwerpen, winnen en verliezen. Er is daarom sprake van een groeiend gevoel van onwaardig zijn, dat in de ziel kruipt wanneer zij de ego-krachten in zich ontplooit. De egofase is een noodzakelijke stap in de vorming van een volledig ik-bewustzijn. Zij vertegenwoordigt eigenlijk de fase van het doorleven van één aspect van dit bewustzijn, de wil, in al haar facetten. Aan het eind van deze ontwikkeling zijn deze facetten allemaal beleefd, en kan het brandpunt van het bewustzijn langzaam verschuiven naar het hart. Hierbij is het niet de bedoeling dat het ego of de persoonlijke wil worden overwonnen of vernietigd, maar dat zij het natuurlijke verlengstuk worden van het hart, van het verlangen naar liefde en eenheid. De energie die in de wil zetelt, accepteert dan vrijwillig en op basis van een door ervaring geschraagd weten het hart als haar leidsvrouwe. Toen de Pleïadianen in fase 2 belandden van de overgang van ego-gebaseerd naar hart-gedragen bewustzijn, ontstond in een deel van hen het oprechte verlangen goed te maken wat zij op aarde hadden misdaan. Zij zagen in dat zij het leven onrecht hadden gedaan, dat zij het zich spontaan ontwikkelende bewustzijn op aarde aan banden hadden gelegd en hadden beperkt in haar ontplooiing. Zij wilden de mens bevrijden van deze banden van angst en onvrijheid, die veel duisternis hadden voortgebracht, en zij voelden dat zij deze taak het beste konden volbrengen door zélf te incarneren in mensenlichamen, op aarde. Deze Pleïadianen incarneerden dus in mensenlichamen, die deels door henzelf waren gecreëerd, om van binnenuit te transformeren wat zijzelf hadden geschapen. De zielen die met deze missie naar de aarde kwamen, stelden zich tot doel het Licht weer te ontsteken hun eigen (gemanipuleerde) creaties. Zij deden dit vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel, en ook vanuit een weten dat zij deze karmische last op zich moesten nemen, om werkelijk innerlijk vrij te worden van hun verleden.

Lichtwerkers – Geschiedenis van de lichtwerkers: leven op aarde

- 22 -

Geschiedenis van de lichtwerkers: leven op Aarde Graag willen wij de draad oppakken van ons verhaal, dat begon met de identiteit en herkomst van de Lichtwerkers. In deel I, dat al op het Net staat, zijn we ingegaan op de galactische geschiedenis die voorafging aan jullie cyclus van incarnaties op aarde. We hebben de identiteit van de zielen van de Lichtwerkers in een soort kosmisch perspectief geplaatst. Nu willen we ingaan op de bewustzijnsontwikkeling die jullie hier op aarde hebben doorgemaakt en waarmee jullie nog bezig zijn. In deel I hebben we deze bewustzijnsontwikkeling al aangeduid als de overgang van een ego-gecentreerd bewustzijn naar een hart-gedragen bewustzijn. En we hebben daarin vier fasen onderscheiden. Bovengenoemde bewustzijnsontwikkeling nam een aanvang toen jullie in jezelf het verlangen gewaar werden om anders te opereren dan jullie gewend waren. Jullie waren in de eerder beschreven galactische strijd steeds bezig met een soort machtsstrijd. Jullie waren daar letterlijk van vervuld: de strijd gaf doel en betekenis aan jullie leven. Winnen, verliezen, strategieën uitdenken, manipulatie, je tegenstander te slim af zijn…… dat soort aspecten boeiden jullie lange tijd. In de lijn van deze fascinatie, gebruikten jullie in het ‘project aarde’, dat op gegeven moment gestalte kreeg, de mens als een stroman, een instrument voor jullie oorlogszuchtige intenties. Alle galactische ‘rijken’ deden hieraan mee. Toen de ontwikkelingen op aarde echter meer hun eigen dynamiek kregen, geraakten jullie geleidelijk aan terecht in de positie van toeschouwer. Jullie observeerden wat er zich op aarde voltrok. Jullie zagen de mens zich ontwikkelen tot iets wat jullie zelf reeds tot in detail uitontwikkeld hadden. Jullie waren al geraffineerd in jullie methodes van verovering en (psychische) manipulatie. De zich ontwikkelende mens, met name het menselijk ego, stond wat dat betreft nog in de kinderschoenen. De mens stond aan het begin van de bewustzijnsfase, waarin het domein van het ego verkend wordt en een ego-gecentreerd bewustzijn wordt ontwikkeld. Deze fase is een onderdeel van de bewustzijnsevolutie in ons universum en als zodanig noch goed noch slecht. Toen jullie (Lichtwerkers) in de toeschouwersrol belandden, maakten jullie je langzamerhand los van de ego-fase. Het verwerven van macht en invloed vervulde jullie niet meer zo, het voldeed niet meer. Er was een leegte ontstaan in jullie bewustzijn, een verlangen naar iets anders, een dieper soort bevrediging. In feite zochten jullie naar een andere, meer bevredigende vorm van creativiteit. Een vorm van creatief zijn waarbij je niet louter bezig bent met het “verschuiven van machtsenergie” tussen de verschillende partijen (waarbij je soms winnaar, soms verliezer bent). Er ontstond in jullie een verlangen naar een vorm van scheppend zijn die het leven respecteert en de levende wezens op natuurlijke wijze laat groeien en bloeien. Jullie zagen in dat creëren met macht destructief is, in de zin dat het steeds ‘het andere’ wil veroveren en toeëigenen. Macht wil bedwingen en assimileren. Er kan zo niets nieuws ontstaan. Als je het leven manipuleert en omvormt naar je eigen beeld en het gebruikt voor je eigen invloed, dan creëer je steeds meer van hetzelfde.


- 23 -

Machtsvermeerdering is uiteindelijk dodelijk saai. Jullie zagen dit in en zochten naar nieuwe wegen, naar een andere manier van omgaan met je omgeving. Als het ego-bewustzijn aan het eind komt van zijn exploraties, in de zin dat het alle aspecten van dat bewustzijn vele malen heeft beleefd, ontstaat er in het zielebewustzijn een verlangen naar werkelijk scheppend zijn. Scheppend zijn is jullie wezen, en dat blijft het, in welke fase van ontplooiing jullie je ook bevinden. Voordat jullie in de egofase terecht kwamen, waren jullie scheppend op een manier die we later zullen toelichten. (We zullen dan ook ingaan op Lemurië). In de egofase waren jullie scheppend op een andere wijze. Jullie verkenden de mogelijkheid van het ontkennen van jullie eigen diepste aard. Jullie creëerden daarbij een heel scala aan emoties. In veel van deze creativiteit zat in wezen destructiviteit, maar op een bepaalde manier zit in destructiviteit ook een vorm van creativiteit, of misschien beter gezegd een vervormde creativiteit. Aan het einde van de ego-fase herinnerden jullie je oorspronkelijke creativiteit, jullie goddelijkheid. In jullie ontstond een verlangen, een herinnering, een heimwee… Op dat punt beseften jullie dat, mede als gevolg van jullie invloeden, de aarde hetzelfde traject ging afleggen als jullie hadden gedaan in jullie egofase. Dit vervulde jullie met grote schrik, spijt en schuld. Want juist op Aarde lagen er mogelijkheden voor een uitbundige groei en bloei van allerlei bewustzijnsvormen. Jullie voelden dat jullie die ontkiemende vormen min of meer hadden verstikt in jullie manipulaties. Hierover heersten in jullie gemoed gevoelens van inkeer en wroeging. Vanuit die gemoedstoestand besloot een deel van jullie in het menselijke ras te incarneren. Een deel van jullie incarneerde op aarde om de structuren van onmacht, die jullie zelf mede hadden aangebracht, van binnenuit te overwinnen, omver te werpen. Ziehier hoe de materiële wereld een spiegel vormt van bewustzijnsontwikkelingen in de ziel. In feite waren jullie Lichtwerkers begonnen aan een innerlijk bewustwordingsproces, waarbij jullie jezelf wilden zuiveren van ego-gebaseerde energie. De aarde vormde een geschikt toneel waarop jullie deze ontwikkeling konden volvoeren. Datgene waarmee jullie je uiteen wilden zetten, de energie van machtsexpansie en ego, kwamen jullie namelijk tegen in jullie eigen gemanipuleerde creatie: de mens. De bewustzijnsontwikkeling die jullie met jullie incarnatie op aarde begonnen, was ten diepste het aangaan van de strijd met jullie eigen donkere kanten. Ten grondslag aan deze zware beproeving lag de intentie om verantwoordelijkheid te nemen voor de egogecentreerde aspecten in jullie zelf en de consequenties daarvan voor het leven waarop jullie macht hadden uitgeoefend. Toen (een deel van) jullie naar de aarde kwamen om te incarneren in mensenlichamen, waren jullie geenszins vrij van de energieën die jullie wilden overwinnen. Dit bleek uit het feit dat jullie in eerste instantie geneigd waren om te vechten tegen de daar bestaande egostructuren. Jullie wilden die omverwerpen, maar zonder dat jullie het wisten gingen jullie daarbij vervallen in strijden vechtenergie, een methode van het ego. Je ziet dus dat jullie je eigenlijk nog onbewust waren van de werkelijke strekking van een hartgedragen bewustzijn. Dit bewustzijn is niet een bewustzijn van het Goede dat strijdt tegen het Kwade. Het is een bewustzijn dat beide werkelijkheden (van Licht en Donker) ontstijgt. Het is een bewustzijn dat afstand doet van de idee dat strijd tot oplossingen kan leiden (voor wat dan ook). Er was in jullie ziel weliswaar een verlangen gegroeid naar een niet-strijdende manier van omgaan met je omgeving. Er was een soort leegte in jullie bewustzijn gekomen, een opening naar iets nieuws. Maar er was nog geen ervaring met het daadwerkelijk leven van


- 24 -

en gestalte geven aan dat nieuwe bewustzijn. Dus gingen jullie allemaal “fouten” maken (fouten in de zin van terugvallen in een vorm van bewustzijn die je wilt verlaten). Elk wezen dat een spiegel vormde van jullie eigen ego energie, trachtten jullie te veranderen of te bekeren. In wezen werd jullie in de ontmoeting met agressieve, gewelddadige energieën een spiegel getoond waarin jullie konden waarnemen in welke opzichten jullie zelf nog gebonden waren aan het egogecentreerde bewustzijn. Maar in plaats van jezelf te veranderen, probeerden jullie de wereld, ‘de anderen’, te veranderen. Heel lang dachten jullie als Lichtwerkers dat jullie hier waren om ‘de wereld’ te veranderen. Maar pas als het inzicht ontluikt dat je hier bent om jezelf te transformeren, kan er daadwerkelijk iets veranderen: in jou, en in de tweede plaats (als bij-effect) in je omgeving. Toen jullie hier incarneerden, stonden jullie aan het begin van een nieuwe bewustzijnsontwikkeling. En de aarde werd jullie ‘strijdterrein’. Dat waar jullie mee vochten, het ‘Kwaad’, was in feite de egogecentreerde energie die nog zo duidelijk in jullie zelf zat. Hoewel jullie begrepen dat bevrijding niet kan ontstaan vanuit het ego, maar alleen vanuit het hart, was jullie houding t.o.v. het Kwaad gedurende lange tijd één van vechten. Dit riep uiteraard een tegenreactie op van degenen die de machtsposities bekleedden op aarde. Lichtwerkers zijn eeuwenlang vervolgd. De ‘gevestigde orde’, waar de macht en autoriteit berustte, keerde zich vaak tegen jullie. Jullie hebben dat in jullie ziel ervaren als een niet welkom zijn in allerlei samenlevingen en gemeenschappen. Lichtwerkers werden vaak verbannen en leidden een geïsoleerd en eenzaam bestaan. Dit creëerde in jullie een gevoel van onmacht en op den duur ook slachtofferschap of martelaarschap. Toch kun je dit uitgestoten worden zien als de spiegel van een innerlijk proces: het uitgespuwd worden door je eigen ego-energie. Jij wordt uitgespuwd door de strijd-energie in jezelf. Je komt namelijk iets brengen wat voor het ego niet welkom is, nl. vreedzaamheid en compassie. Het ego keert zich tegen het hart. Het voert een doodstrijd. Weerspiegeld door: de gevestigde orde keert zich tegen de lichtwerkers. Het wil de bedreiging elimineren. Pas wanneer jullie, als Lichtwerkers, de strijd opgeven, zal de gemeenschap jullie niet meer verstoten. De strijd opgeven wil zeggen: inzien dat strijd-energie een energie van het ego is, en het daarom loslaten. Het betekent ook: het idee van ‘good and bad guys’ opgeven, het oordeel loslaten. Jullie hebben heel lang gedacht dat je een gevecht moest leveren met het ego (in jezelf en in de wereld). Pas in deze tijd gaan jullie inzien dat het zo niet werkt. Jullie zijn bezig de werkelijke consequenties van een hartgedragen bewustzijn op jullie in te laten werken en te doorvoelen. Dit is een ontzagwekkend gebeuren, dat wereldwijd effecten zal hebben. En dat was wat Christus eigenlijk ook wilde vertellen. Dat het niet gaat om een strijd tussen goed en kwaad. Dat het niet gaat om een gevecht. Dat het gaat om het vinden van een innerlijk punt, diep in jezelf, dat niets te maken heeft met goed en kwaad. Een punt waarin je samenvalt met God, met de goddelijke creatieve kern die jij bent. Vanuit die kern laat je vanzelf alles wat leeft, groeit en bloeit, zijn wat het is. Dit is namelijk de natuur van je goddelijke zelf. Jouw diepste wezen is levengevend. Het ego is in wezen niet creatief, het is destructief, maar het maakt wel schijncreaties. De oplossing is niet die te bevechten, maar een punt in jezelf te zoeken van waaruit het niet nodig is om schijncreaties te maken. Dit inzicht, dit Christusbewustzijn, begint nu te ontwaken. Het heeft lang geduurd voordat


- 25 -

jullie tot dat inzicht zijn gekomen. En nog zijn veel van jullie lichtwerkers verwikkeld in een “gevecht met het Kwaad”. De vele levens die jullie hebben geleid, waarin jullie werden vervolgd, verstoten en geridiculiseerd hebben hun sporen nagelaten in jullie ziel. Veel van jullie dragen innerlijke wonden mee, die diep zijn en tijd nodig hebben om te genezen. Het is een uitputtingsslag geweest, innerlijk, om vrij te komen van dat “kwaad in jezelf”, de energieën van macht, controle en angst, en te begrijpen dat je die niet overwint door ze te willen vernietigen. De overgang naar een hartgedragen bewustzijn is een zo diepe paradigmawisseling, dat het veel tijd (= ervaring) kan kosten voordat de ware aard ervan tot een menselijk bewustzijn doordringt. Alle stappen van deze overgang willen wij beschrijven, in deze reeks channelings, omdat het nog steeds niet duidelijk is voor jullie wat het eigenlijk betekent: een bewustzijn dat gefundeerd is in liefde. Er is zoveel verwarring over liefde. De krachtige kanten van liefde, de zachte kanten. Wat is kracht zonder agressie? Wat is zachtheid zonder het gedogen van geweld? Er is veel verwarring over dit soort vragen in jullie denken. Daar willen we op ingaan. De crux van een hart gedragen bewustzijn is liefde voor het zelf. Liefde en herkenning van je eigen goddelijke Zelf. Vanuit de ervaring van zelfliefde wordt alles duidelijk. Vanuit de ervaring van je eigen goddelijke aard, hoef je niet meer zoveel uit te leggen aan het verstand. De realiteit van een hartgedragen (=liefdes) bewustzijn hoeft dan niet via het denken en redeneren helemaal ‘uitgespit’ te worden. Zoek die ervaring in jezelf, in je eigen hart, en alles valt op zijn plaats. Dit is dezelfde ervaring als het geraakt zijn, het bewogen zijn door de Christusenergie. De energie van Jezus Christus is de energie van een zelfgerealiseerd mens, van iemand die zich van zijn eigen goddelijk kern bewust is, van iemand die vrij is van ‘strijd-energie’. Velen van jullie, velen van de lichtwerkers, zijn geraakt door de energie van Jezus, als inspiratiebron. De energie van Christus is de energie van je eigen toekomstige zelf.

Lichtwerkers – Van ego naar hart: het ego vervult niet meer

- 26 -

Van ego naar hart: het ego vervult niet meer Zoals gezegd willen wij in detail beschrijven wat de overgang van een ego-gecentreerd naar een hartgedragen bewustzijn inhoudt. We willen nu verder gaan met een beschrijving van elk van de overgangsfasen, zoals die in Lichtwerkers I werden aangeduid. Deze fasen hebben we daar als volgt omschreven: 1. onbevredigd zijn door de werkzaamheid van een louter ego-gebaseerd bewustzijn,





Bewustwordingsfase 1: het ego vervult niet meer Het beginpunt van de overgang van een egogecentreerd naar een hartgedragen bewustzijn ligt in de ervaring van een bepaald soort leegte. Wanneer die leegte tot het bewustzijn doordringt, kan er een gevoel van zinloosheid optreden. Je dagelijkse bezigheden, zelfs zaken waarop je gewoonlijk sterk emotioneel betrokken bent, kunnen je opeens loslaten, ‘leeg laten’. Voordat die leegte ervaren wordt, is het bewustzijn overschaduwd door angst en, als reactie daarop, door het streven naar bevestiging van zichzelf. Deze angst en de drang naar bevestiging als antwoord daarop, kunnen lang verborgen blijven voor jezelf. Je kunt je leven vullen met het zoeken naar erkenning en zelfbevestiging van anderen. Misschien ben je, terwijl je dat doet, je wel bewust van een zekere onrust in jezelf, een bepaalde nervositeit. Maar vaak is er een bepaalde (ingrijpende) gebeurtenis nodig om de kern van die onrust echt te gaan onderzoeken. Als je leeft vanuit het ego als centrum, verkeren je bewustzijn en je gevoelsleven in toestand van verkramping. Het is een toestand van angst, van waaruit steeds iets verdedigd moet worden. Vanuit het egobewustzijn is er steeds een ervaring van tekort, een behoefte aan meer. Als het bewustzijn in de egofase verkeert, opereer je in feite vanuit een zwart gat, een leegte die nooit helemaal gevuld kan worden. De grondslag van je handelen ligt in een soort schaduwgebied, een gebied waarvan je je niet bewust bent en niet bewust wilt zijn. In die schaduw zit een leegte, waarvan je innerlijk wel een bepaald besef hebt, maar waar je bewustzijn zich toch steeds van af wil keren.


- 27 -

In deze fase wordt je relatie met God (het je één en verbonden weten met Alles-Wat-Is) overschaduwd door een gevoel van afgescheidenheid. Je voelt je diep van binnen alleen staan. Er is een gebrokenheid in de kern van je bewustzijn, een verlatenheid, die je schuwt om onder ogen te zien. En daardoor ervaar je haar alleen indirect: als een schaduw. Mensen zijn bang om met hun bewustzijn volledig in die leegte te gaan staan, om hun innerlijke duisternis onvervaard tegemoet te treden en te onderzoeken. Dat wordt ten koste van alles vermeden; en daarom is er zoveel angst in jullie wereld. Maar omdat die innerlijke duisternis, dat gevoel van gebrokenheid en verlatenheid, er toch is, ook al ligt het in de schaduw, zijn er allerlei “maatregelen” nodig om het leven draaglijk te houden. De oplossing van het ego is altijd om het probleem niet in de kern aan te pakken, maar in de periferie. Het ego zoekt de oplossing in het naar buiten keren van het bewustzijn. Het ego tracht het probleem op te lossen door zich te voeden met andermans energie. De energieën waar het op uit is, zijn erkenning, bewondering, macht, aandacht, bevestiging, etcetera. Op die manier tracht het ego een schijnbevrediging te creëren van het diep in de ziel sluimerende verlangen naar eenheid, verbondenheid en liefde. Dit diepe sluimerende verlangen behoort tot de kern van wie je bent. Het is God die je roept. Het is je eigen natuur die je roept. Jij bent God! God ís de energie van liefde, eenheid en verbondenheid. Iedereen verlangt naar de onvoorwaardelijke geborgenheid en liefde van de Energie die jullie God noemen. Ten diepste is dit verlangen een verlangen naar het volledig hervinden van je eigen goddelijke Zelf. Deze bron van onvoorwaardelijke liefde kun je alleen vinden door de angst en duisternis die er om je goddelijke kern heen zit, van binnen uit te overwinnen, van binnen uit te verlichten met je eigen bewustzijn. Dit kan alleen door je bewustzijn naar binnen te keren. Het ego doet precies het omgekeerde. Het registreert de behoefte aan liefde en verbondenheid maar wil deze lenigen zonder de duisternis en de angst onder ogen te zien. Daartoe past het de volgende ‘truc’ toe: het transformeert de behoefte aan liefde tot de behoefte aan erkenning en positieve aandacht van andere mensen. Het vervormt de behoefte aan eenheid tot de behoefte aan ‘beter zijn’ dan anderen. Het ego doet dit, opdat het bewustzijn dan niet ‘naar binnen hoeft’. Het ego doet er alles aan het deksel op de pan van angst te houden. De oorspronkelijke behoefte aan liefde en verbondenheid is nu op een wezenlijk vervormde manier in je bewustzijn aanwezig en wordt ook op een vervormde manier vervuld. Je zoekt steeds naar erkenning en bevestiging van buiten. Je bewustzijn is naar buiten gericht. Je raakt afhankelijk van de erkenning van anderen. Je eigenwaarde daalt daarmee onbewust. Het diepliggende gevoel van verlatenheid en alleenzijn wordt niet opgelost. Het wordt eigenlijk erger, omdat je weigert ernaar te kijken. Overal waar het bewustzijn uitwijkt, krijgen schaduwen de kans zich te verdiepen. Dat wat onttrokken wordt aan het licht van je bewustzijn, wordt je “schaduwkant”. Daarin kunnen angsten, negatieve gevoelens en woede huizen, die allemaal ontketend worden door het niet onder ogen willen zien van je eigen diepste eenzaamheid. Het ego kan hierin bijzonder hardnekkig zijn. Het zal de controle niet zomaar opgeven. Wat jullie in de wereld waarnemen als het kwaad, is allemaal het resultaat van het niet willen opgeven van controle, het niet willen aanvaarden van de innerlijke angst en duisternis die in je eigen menselijke bewustzijn leeft. Overgave is de eerste stap naar verlichting.


- 28 -

Met verlichting bedoelen we niets anders dan dat alle aspecten van jouw wezen in het licht van het bewustzijn mogen verschijnen. Verlichting betekent dus niet dat je je overal bewust van bent, maar dat je bereid bent je daarvan bewust te worden. Dat je bereid bent alles te aanvaarden en onder ogen te zien wat er in je leeft. Dat is liefde: accepteer jezelf zoals je bent. Die innerlijke duisternis, dat gevoel van verlatenheid in de diepten van je ziel, waarvoor jullie zo terugschrikken, is tijdelijk van aard. De egofase is één stap in een veel grotere bewustzijnsontwikkeling. In deze fase wordt de eerste stap gezet naar een individueel goddelijk bewustzijn. Wij komen hierop later terug. De geboorte van een individueel bewustzijn, de geboorte van jou als ‘aparte ziel’, gaat gepaard met een gevoel van alleen gelaten worden, afgescheiden worden van je Moeder/Vader. Het is vergelijkbaar met het trauma van een pasgeborene. Het oceanische eenheidsgevoel met de moeder wordt verbroken. Het kind is een eigen eenheid geworden. Als gevolg hiervan neem de ziel bij haar geboorte een gevoel mee van innerlijke verscheurdheid. (Wij zullen later nog spreken over de “geboorte” van de ziel; hier willen we alvast opmerken dat er is ook een aspect in de ziel is dat eeuwig en onveranderlijk is en dat niet onderhevig is aan geboorte en dood). De pasgeboren ziel is losgerukt uit een eenheidsbewustzijn dat zij als haar Thuis ervaart en waarnaar zij terugwil. Omdat dit schijnbaar niet mogelijk is, ontstaan er grote angsten en gevoelens van verlatenheid en twijfel in de ziel. Deze innerlijke pijn en desoriëntatie vormen de voedingsbodem voor de “machtsgreep” die het ego nu gaat plegen. Het bewustzijn (de ziel) wil af van die angst en pijn en het ego belooft met een oplossing te komen. Het ego belooft macht en controle aan het zielebewustzijn, dat zich machteloos en verlaten voelt. De ziel staat toe dat het ego de leiding neemt. Het ego is het deel van de ziel dat zich op de (materiële) buitenwereld oriënteert. Het is in wezen een instrument van de ziel om zich op aarde te manifesteren als een lichamelijk wezen in ruimte en tijd. Het ego geeft focus aan het bewustzijn. Het maakt het bewustzijn gericht in plaats van oceanisch. Het is een handelingsinstrument, dat de zielsimpulsen vertaalt in concrete aardse handelingen. Voor de ziel is het in wezen heel onnatuurlijk om gefixeerd te zijn in ruimte en tijd. De ziel is in wezen ongebonden aan welke (materiële) vorm dan ook. In jullie ‘vliegdromen’ maken jullie contact met dit ongebonden stuk in jezelf. Het ego bindt en fixeert. Dit is op zich een neutrale en noodzakelijke functie voor een bewustzijn dat op aarde leeft in een lichaam. Als het bewustzijn echter het ego de heerschappij geeft, in plaats van het te gebruiken als instrument, ontstaat er een onevenwichtigheid in de ziel. Als het ego de ziel regeert (kenmerk van een egogecentreerd bewustzijn), gaat het ego de zielsimpulsen niet slechts vertalen maar ook controleren en selectief onderdrukken. Het ego geeft een vertekend beeld van de werkelijkheid. Het ego is gebrand op macht en controle, en interpreteert de feiten als positief of negatief in dat licht. Probeer de aanwezigheid van macht en controle motieven eens te ontdekken in de gang van je dagelijkse leven. In de kleine dingen die je door de dag heen doet: hoe vaak heb je de behoefte ‘de dingen naar je hand’ te zetten? Hoe vaak erger je je aan de weerstand die de werkelijkheid biedt aan jouw wensen en ideeën? Het is belangrijk dit los te laten en te zien welke angst eraan ten grondslag ligt. Zal alles werkelijk in het honderd lopen, als je los laat? De prijs die je nu betaalt voor het ‘onder controle houden’ van de dingen is dat je verkrampt en gespannen leeft. Leef vanuit je innerlijke inspiratie, doe wat je vreugde geeft en waar je echt zin in hebt; dat


- 29 -

schept een echte, natuurlijke orde in je leven. Een orde waarin je je ontspannen en blij kunt voelen. Het is voor een jong zielebewustzijn bijna onvermijdelijk dat zij in de valkuil van het ego stapt. Het ego biedt een bepaalde uitweg voor het getraumatiseerde bewustzijn. Het biedt letterlijk een weg uit het probleem (van angst en verlatenheid): het verlegt de aandacht naar de buitenwereld en wat daar ‘te halen’ valt. Dit is weliswaar een schijnoplossing, maar toch een oplossing, en één die aanvankelijk daadwerkelijk verlichting lijkt te geven. Hoe? Het uitoefenen van macht en controle geeft je een bepaalde, tijdelijke kick of genoegdoening. Je hebt een kortstondig gevoel van geliefd zijn, bewonderd of gerespecteerd worden. En dit stelt je gerust. Maar het gaat weer voorbij. Je moet je opnieuw inspannen, om op te vallen, beter te zijn, aardiger te zijn, nog behulpzamer te zijn. Let wel: onder de vlag van het ego kun je zowel lief als bot zijn, zowel geven als nemen, zowel dominant als onderdanig zijn. Veel van wat onder het mom van onbaatzuchtigheid wordt gegeven, is een onbewuste roep om aandacht, liefde en erkenning van de ander die geholpen wordt. Dus bij een machtszuchtig ego hoef je niet persé aan tirannen te denken als Hitler of Saddam Hoessein. Hou het simpel; kijk om je heen in je dagelijks leven. De werkzaamheid van je ego kun je herkennen in je behoefte aan controle. Je wilt bijvoorbeeld dat bepaalde mensen zich op een bepaalde manier gedragen. Om dat voor elkaar te krijgen, ga je een bepaald gedragspatroon ontwikkelen. Bijvoorbeeld: je past je overdreven aan aan wat een ander wil of vindt. Je bent meegaand, lief en invoelend. Daarachter zit een behoefte aan controle: “Omdat ik wil dat je van me houdt, pas ik me aan jouw wensen aan”. “Omdat ik wil dat je mij lief vindt, ga ik geen conflicten met je aan”. Dit zijn angstgedachten. Hier is het ego werkzaam, en wat als ‘lief’ wordt gepresenteerd, is in feite een vorm van zelfontkenning. Als je het ego laat regeren over je ziel, zul je jezelf op een verwrongen manier willen voeden met de energie van een ander. De buitenwereld is echter niet stabiel. Je bent nooit verzekerd van de voortdurende erkenning van de ander. Daarom moet je steeds ‘werken’ om je portie erkenning en goedkeuring te ontvangen. Dit verklaart de verkrampte toestand waarin je ziel verkeert, de onrust en de nervositeit die veel mensen als een permanente gemoedstoestand ervaren. Het ego is niet geschikt voor het verwerven van échte liefde en zelfwaardering. De schijnoplossing die het ego biedt voor het oertrauma van verlatenheid, werkt als een bodemloze put. De werkelijke opdracht aan het ontwakende zielebewustzijn is: ontferm je over jezelf. Word zelf de ouder die je verloren hebt. Merk op dat dit ook vaak de opdracht is in een aards leven: word je eigen vader en moeder en geef jezelf de liefde en geborgenheid die je mist of hebt gemist. Het einde van de egofase komt in zicht als er in de ziel een bewustzijn optreedt van de herhaling van zetten die zij steeds voltrekt. Het ego verliest zijn dominantie als er in de ziel een bepaalde moeheid optreedt. Die moeheid zorgt ervoor dat het bewustzijn er “niet meer zo bovenop zit”, iets verliest van haar felheid om controle uit te oefenen. Doordat er minder energie uitgaat naar controle en de gedragspatronen die dat bestendigen, komt er ruimte voor heel andere ervaringen. Dat zijn in het begin vooral ervaringen van psychische moeheid en existentiële leegte. Ook kunnen er angsten aan de oppervlakte verschijnen die je niet meteen kunt plaatsen. Onbestemde angsten voor de dood, het verlies van dierbaren om je heen, twijfels aan normen en regels die je voorheen als vanzelfsprekend ervoer. Ook kan er boosheid naar boven komen, onvrede met je huidige werk of ten aanzien van je relatie of huwelijk. Dingen komen op losse schroeven te


- 30 -

staan. Datgene wat het bewustzijn te allen tijde heeft willen vermijden, gebeurt nu toch. Geleidelijk aan gaat het deksel van de pan en ontsnappen er allerlei innerlijke angsten uit je onderbewuste. Ze komen naar de oppervlakte en zaaien twijfel en verwarring in je dagelijkse leven. Tot dat moment ging er een heleboel op ‘de automatische piloot’ en dat gaf een bepaalde eenheid of eenduidigheid aan het bewustzijn. Je gedachten en je handelingen volgden een bepaald patroon, waarvan je de grondslag niet betwijfelde. Nu is er een “stoorzender” aanwezig; een deel van je bewustzijn gaat niet meer mee met het oude patroon. Het stelt lastige vragen, het confronteert je met ongemakkelijke emoties, zoals woede, angst, verzet, twijfel en andere moeilijk te plaatsen gevoelens. De verruiming van het bewustzijn, die aan het eind van de egofase optreedt, wordt in eerste instantie ervaren als een stoorzender, die alles in de war gooit. Je wordt geconfronteerd met aspecten in jezelf die je liever niet wilt zien. Wanneer je op het ego gebaseerde gedragspatronen gaat betwijfelen, komen er allerlei diep verborgen gevoelens naar de oppervlakte. Leven volgens de dictaten van het ego is heel onderdrukkend voor jezelf. Je staat in dienst van een dictatortje, dat streeft naar macht en controle, niet alleen over zijn omgeving, maar vooral ook over jou. Jouw spontane gevoelsleven dient aan banden te worden gelegd, opdat de doelen van het ego gerealiseerd kunnen worden. Het ego houdt niet van spontaniteit, van een vrije uiting van gevoelens. Dat is gevaarlijk en oncontroleerbaar. Het ego bedient zich van maskers. Ga maar na. Als het dictaat van je ego zegt: “wees lief en meegaand, anders houden mensen niet van je”, dan heerst er dus in jou een ban op het uiten van ongenoegen en boosheid naar anderen. Als je dit dictaat op een gegeven moment in twijfel gaat trekken, komen deze onderdrukte gevoelens meteen naar boven. Gevoelens kun je namelijk nooit elimineren door ze te onderdrukken; ze blijven bestaan en krijgen een steeds grotere lading naarmate je ze langer onderdrukt. Het is daarom niet verbazingwekkend dat relaties vaak sneuvelen als er een bewustzijnsgroei optreedt bij één van de partners. In relaties kan de strijd tussen het ego en het werkelijke gevoelsleven zeer op scherp worden gezet, waardoor het ego soms het onderspit moet delven. Er komen dan gevoelens aan het licht die heel heftig en irrationeel kunnen lijken, maar die in wezen een eerlijker taal spreken dan het ego. Of de relatie hiertegen bestand is, hangt af van het bewustzijn van de partners en de mate waarin de liefde tussen hen gebaseerd is op een echte innerlijke band. Zodra het bewustzijn de leegte ervaart die zo kenmerkend is voor het einde van de egofase, kan het deksel opgelicht worden van een vat vol gevoelens die tot dan toe in het duister verbleven. Deze gevoelens vormen de toegangspoort tot je eigen innerlijk. Het in contact komen met die diepere laag van jezelf is de enige weg naar zelfbevrijding. Mensen die hiermee een begin maken hebben het vaak zwaarder dan degenen die nog volledig in de egofase zitten. In mensen die beginnen met dit proces, is er namelijk een veelvoud van innerlijke stemmen werkzaam. Er is sprake van een gespletenheid, omdat het oude en het nieuwe door elkaar lopen. Het ego wil nog steeds bevrediging halen uit machtsvergroting en tegelijk is er groter bewustzijn in je, dat besef dat de gedragspatronen die hierbij horen je alleen maar verder van jezelf vervreemden. Dit begin van de overgang naar een hartgecentreerd bewustzijn wordt dus vaak als onprettig en moeilijk ervaren. Vaak gaat het ook gepaard met een intenser zoeken naar de zin van dingen, van het leven in het algemeen. Deze schijnbaar abstracte filosofische vraag krijgt opeens een brandend karakter, omdat de zingeving die het ego je bood je dreigt te ontvallen.


- 31 -

Het ego is een belangrijke bron van zingeving. Het ego is namelijk dol op het vellen van oordelen en het in vakjes stoppen van dingen. Dit is goed, dat is slecht, dit mag je niet doen, dat mag je wel, dit moet je doen, anders… moeten is een grote favoriet van het ego. Het ego werkt dus met een duidelijk kader van regels, geboden en normen. En voor een bewustzijn dat niet twijfelt aan de grondslag van dit kader, kan dit de bron zijn van zingeving, waarop hij zijn leven baseert. Als de twijfel toeslaat, ontstaat er meteen ook een zingevingsvacuüm. Waarom zou je iets zus of zo doen? Waarom moet dat eigenlijk? Wat is het fundament van bepaalde normen en waarden? Wie legt dat eigenlijk vast? Het kost tijd om alle tegenstrijdige gevoelens te ontwarren die ontstaan uit deze zingevingscrisis, die in wezen een identiteitscrisis is. Het kost tijd en inzicht om een basisgevoel van zelfliefde en zelfwaardering te ontwikkelen, waardoor je bereid bent om al die tegenstrijdige gevoelens te aanvaarden. Maar de eerste stap naar een hartgecentreerd bewustzijn is gezet, en die stap is vrijwel altijd onomkeerbaar. Er is een proces van volwassenwording in gang gezet in de ziel, en dat kun je moeilijk teniet doen, net zoals je een kind niet kunt dwinger kleiner of jonger te worden dan het is.

Lichtwerkers – Van ego naar hart: zelfacceptatie

- 32 -

Van ego naar hart: zelfacceptatie Zoals gezegd willen wij in detail beschrijven wat de overgang van een ego-gecentreerd naar een hartgedragen bewustzijn inhoudt. We willen nu verder gaan met een beschrijving van elk van de overgangsfasen, zoals die in Lichtwerkers I werden aangeduid. Deze fasen hebben we daar als volgt omschreven: 1. onbevredigd zijn door de werkzaamheid van een louter ego-gebaseerd bewustzijn,





Bewustwordingsfase 2: groeien naar zelfacceptatie We zullen nu verder gaan met fase 2 in de overgang van een egogecentreerd naar een hartgedragen bewustzijn. In onze vorige tekst zijn we geëindigd op het moment dat het bewustzijn zich niet meer identificeert met het ego. Het maakt zich daarvan los en raakt daarmee in verwarring over haar identiteit – wie ben ik, wat wil ik eigenlijk? Het bewustzijn is groter geworden dan het ego en het beziet de krachten die in het ego werkzaam zijn (macht, ambitie, angst) nu met enige afstand. Tegelijk is er verwarring omdat het ontbreekt aan een nieuwe oriëntatie. Er heerst een gevoel van desoriëntatie, een gebrek aan richting. Het is in die fase moeilijk om keuzes te maken. Eigenlijk ben je nu een stap achteruit aan het zetten, een stap in de diepte: een stap naar binnen. Je bewustzijn dringt door tot een diepere laag van jezelf en daar kun je in aanraking komen met de herinnering aan je eigen goddelijke zelf, je werkelijke herkomst. Ten diepste ben jij een multi-dimensioneel wezen, dat de tijd overstijgt, d.w.z. een wezen dat in meerdere werkelijkheden tegelijk vertegenwoordigd is. Jouw huidige persoonlijkheid is van dit multi-dimensionele zelf slechts één aspect’. Naarmate dat aspect ‘op losse schroeven komt te staan’ door te twijfelen aan zijn identiteit, komt er een ruimte vrij waarin het weer contact kan maken met het grotere zelf waar het deel van uitmaakt. Ook dit schept verwarring. Het gedurende lange tijd opereren vanuit een ego-bewustzijn heeft innerlijke wonden gecreëerd. Het loslaten van dit bewustzijn gaat gepaard met verwarring, twijfel en desoriëntatie. Daarna wordt het belangrijk die wonden te gaan waarnemen, begrijpen en helen: dat is de volgende stap in het bewustwordingsproces. Vanuit het ego heb je geopereerd op basis van angst. Je bent meedogenloos geweest in het


- 33 -

realiseren van je eigen verlangens. Je hebt daarin jezelf en anderen verloochend omdat je begeerte naar macht, controle en erkenning groter was dan de impulsen van liefde. Deze bewustzijnstoestand vormde een aanslag op je integriteit. Je natuurlijke aard is Licht. De oneigenlijke manier van zijn die hoort bij het ego-gecentreerde bewustzijn, heeft sporen nagelaten in je ziel. Je bent vervreemd geraakt van jezelf, je bent zo georiënteerd op de buitenwereld voor goedkeuring en bevestiging dat het vinden van een innerlijk anker van rust veel moeite kost. Dit is de innerlijke wond die je met je meedraagt. Als je je losmaakt van de overheersing van het ego, wordt deze innerlijke wond steeds meer zichtbaar. Maar omdat je tegelijkertijd in twijfel en verwarring bent, is het niet meteen duidelijk wat je met die wond kunt aanvangen. Vaak veroordelen jullie deze wonden in jezelf, omdat ze leiden tot ‘verwerpelijk gedrag’: oncontroleerbare emoties, communicatie- (en relatie-) problemen, verslavingen, depressie, etcetera. Deze zelfveroordeling is zeer kwetsend voor de ziel, die zich eigenlijk net naar het Licht toe begint te openen. Ze laat een deel van haar machts- en controlebehoefte los, wordt gevoeliger, en raakt dan in de greep van negatieve zelfveroordelingen. Dit is een toestand waarin heel veel mensen gevangen zitten. Eigenlijk ben je dan gevangen tussen twee werelden, die van het ego en die van het hart. Je bent op zoek naar een meer liefdevolle werkelijkheid, maar de zweepslagen van het ego (de negatieve oordelen over jezelf) laten je nog niet los. In deze fase kan er hulp van buitenaf nodig zijn, van iemand die dit proces zelf heeft beleefd en een bepaald niveau van innerlijke rust en zelfliefde heeft bereikt. Het belangrijkste in deze cruciale fase is dat je gaat begrijpen wat de herkomst is van je innerlijke verwonding en daarvoor begrip opbrengt. Het egogecentreerde bewustzijn wordt geboren uit een behoefte aan zelfbescherming. Het vormt een antwoord op een onverklaarbaar gevoel van heimwee, een oerverlatenheid die we besproken hebben in Lichtwerkers III. Tegen deze achtergrond heeft het ego een machtsgreep gepleegd. Zij is een oneigenlijke functie gaan vervullen. Haar natuurlijke functie is die van “navigator” in de fysieke wereld: het ego geeft het zielebewustzijn een zodanige focus dat zij zich kan manifesteren in ruimte en tijd (zie Lichtwerkers III). Maar in plaats van het vervullen van deze natuurlijke navigatorfunctie, ging het ego het gevoelsleven van de ziel beheersen en dicteren. Het ego kreeg daarmee een vervormende invloed op de ziel. Het is deze vervorming die we aanduiden met de term ‘egogecentreerd bewustzijn’. Als je in alle gedragingen van een egogecentreerd bewustzijn de kern van angst kunt herkennen, die er altijd aan ten grondslag ligt, ben je heel dicht bij een hartgedragen bewustzijn. Hoe verwerpelijk bepaald gedrag ook is – als je de angst, de verlatenheid, de behoefte aan zelfbescherming erin kunt herkennen, maak je contact met de ziel die achter dit gedrag schuil gaat. Zodra je de angst er doorheen ziet schemeren, kun je vergeven. Dit geldt met name in relatie tot jezelf. Neem eens iets in jezelf wat je steeds veroordeelt. Iets waaraan je je vaak stoort in jezelf. Een ‘slechte eigenschap’. Probeer eens door te dringen tot de kern van deze neiging of eigenschap: kun je de angst voelen die eraan ten grondslag ligt? Kun je begrijpen waarom je zo doet, of voelt, of denkt? Zodra je begrijpt dat de dieperliggende oorzaak van je ‘probleem’gedrag angst is, kun je tolerantie en begrip voor jezelf opbrengen. Je kijkt dan op een niet zelfveroordelende manier naar jezelf. Zolang je op angst gebaseerd gedrag, zoals agressie, dominantie, onderdanigheid, ijdelheid, onzekerheid etcetera, ziet in termen van “slecht”, “zondig” of “dom”, dan vel je een oordeel. Maar oordelen is zelf bij uitstek een op angst gebaseerde activiteit.


- 34 -

In het loslaten van een egogecentreerd bewustzijn, gaat het om de ontwikkeling van een neutraal bewustzijn, dat de oorzaken en effecten van egogebaseerd gedrag gewoon waarneemt als iets dat ís. Als je in alle gedragingen van het ego angst als oorzaak kunt waarnemen, dan wordt het ego werkelijk doorzichtig voor je en kun je het los gaan laten. Want angst is vergeefbaar. Jullie kennen allemaal angst. Elk mens wordt er mee geconfronteerd en kent de duisternis en eenzaamheid van het gevangen zijn in angst. Als angst openlijk getoond wordt in het gezicht van een medemens, ontlokt dit aan vrijwel iedereen een spontane opwelling om te helpen, te verlichten, te verzachten. (Denk maar aan kinderen, die spontaan hun angst uiten). Maar als angst zich indirect toont, achter een masker van hardheid en geweld, is het onvergeeflijk. Hoe harder en ongenaakbaarder het masker, hoe vernietigender het gedrag (tegen zichzelf of anderen). Hoe gewelddadiger en vernietigender het gedrag, hoe moeilijker het is de angst en verlatenheid waar te nemen, die eraan ten grondslag liggen. Toch ben je daartoe in staat. Vanuit je eigen doorleefde kennis van angst en verlatenheid, kun je contact maken met de diepe angsten in de zielen van moordenaars, verkrachters, misdadigers. Het is voor jullie mogelijk te begrijpen waarom iemand zo handelt. En als je het werkelijk begrijpt, vanuit je eigen zelfkennis, kun je het loslaten. Het is dan niet meer nodig om er een oordeel over te vellen. Als je angst ziet als een kracht die er is en die je van binnenuit kent, dan kun je het beoordelen van jezelf of anderen in termen van goed en kwaad loslaten. Angst is niet goed of slecht. Angst IS, en heeft een bepaalde rol te vervullen. Het is ook een wegwijzer naar huis; angst laat je zien waar je kunt groeien. Angst is in die zin een bron van evolutie, bewustzijnsverruiming. Daar waar God niet is, is er ruimte voor groei en ontwikkeling. Dit is moeilijk te begrijpen voor mensen, die zich geconfronteerd zien met zoveel ellende en geweld op een ooit zo mooie planeet. Je kunt je niet voorstellen dat God dit gewild heeft, ook al zou dat groei en evolutie brengen. Op een bepaalde manier kun je de bedoeling van dit hele proces alleen begrijpen op een gevoelsmatige manier, niet met het intellect. En je kunt het eigenlijk pas begrijpen vanuit een hartgedragen bewustzijn. Het ego is te zeer vervuld van woede, om open te staan voor diepere betekenissen, voor iets wat zij niet kent. Begrijpen doe je niet met het hoofd, maar met het hart. In fase twee van de overgang van een egogecentreerd naar een hartgedragen bewustzijn is het herkennen en begrijpen van je angsten fundamenteel. In het willen begrijpen van jezelf zit een houding van tolerantie en acceptatie ten aanzien van jezelf. Dat is de eerste en belangrijkste stap naar het helen van je innerlijke verwondingen. Meestal gaat deze zelfacceptatie vooraf door een (langdurige) periode van zelfveroordeling en zelfvernietiging. Mensen maken zichzelf op allerlei manieren kapot omdat ze gevangen zijn in de ‘gevarenzone’ tussen het ego en het hart. Aan de ene kant hebben ze wel een besef van de oneigenlijkheid van het ego en weten ze dat ze op zoek zijn naar ‘iets ander’, iets nieuws. Maar aan de andere kant kunnen ze hun eigen ruimere (spirituele) identiteit niet meer (of nog niet) voelen en raken dan verstrikt in


- 35 -

zelftwijfel en zelfveroordeling. Pas wanneer een mens bereid is zichzelf met begrip en oprechte belangstelling te onderzoeken, kan er liefde op zijn pad komen en komt er weer beweging in de ontwikkeling naar een hartgedragen bewustzijn. Pas dan kan die mens echt hulp ontvangen van een ander. Een mens die vervuld is van zelfveroordeling kan in wezen geen hulp van een ander ontvangen. De deuren naar zijn hart zijn dan nog dicht.

Lichtwerkers – Van ego naar hart: de kennismaking met liefde

- 36 -

Van ego naar hart: de kennismaking met liefde We zijn in onze vorige tekst geëindigd bij het moment waarop er in het bewustzijn van een mens een zekere zelfacceptatie is gegroeid. Dat is de eerste stap naar een hartgedragen bewustzijn. In die eerste stap maak je kennis met een realiteit die op een heel ander principe gebaseerd is dan het ego-gecentreerde bewustzijn. Je doet je intrede in een werkelijkheid die liefde heet. Liefde is het leidende principe van een hartgedragen bewustzijn. Liefde is wezenlijk één, is eenheid-scheppend, terwijl het ego behoort tot een wereld van dualiteit, die gebaseerd is op afgescheidenheid, op verdeeldheid. Het ego werkt altijd met opposities. Een vergissing die jullie vaak maken is dat jullie liefde tegenover haat plaatsen, of het goede tegenover het slechte. Maar in wezen is het belangrijke onderscheid niet daartussen, maar tussen een werkelijkheid die gebaseerd is op dualiteit en een werkelijkheid die gebaseerd is op eenheid. Liefde in je hart wil zeggen dat je diep in jezelf ervaart dat je één bent met al het andere. Omdat je dan geen onderscheid meer maakt tussen het ik en de ander, kun je jezelf vergeven net zoals je een ander vergeeft. Er is een zinsnede uit het ‘Onze Vader’. “Vergeef ons onze schulden zoals wij onze schuldenaren vergeven”. Het is makkelijker een ander te vergeven dan jezelf. Voor een ander kun je makkelijker begrip opbrengen dan voor jezelf. Zelfhaat kan zo diep reiken en zo’n destructief effect hebben op de ziel, dat zij schijnbaar een ander nodig heeft om haar te vergeven. En dat is ook de rol die de christelijke god heel vaak heeft gespeeld in jullie geschiedenis: de vergever van zonden. Maar in wezen draait het bij vergeving om liefde, die je jezelf geeft, en daarom ook de ander kan geven. Jullie hebben genade en vergeving geprojecteerd op een god buiten jullie. Maar in wezen vergeef je jezelf. Als je dat kunt, dan heb je werkelijk een houding van respect en acceptatie voor jezelf. Je moet je realiseren dat zo’n houding heel erg ver weg staat van jullie dagelijkse realiteit. Jullie zijn gewend om jezelf steeds te veroordelen en te bekritiseren in het licht van bepaalde normen, die je zelf heb bedacht of van een ander hebt overgenomen. In ieder geval is er steeds een meetlat waarlangs je jezelf legt en het oordeel valt meestal negatief uit. Dit alles heeft dus niets met liefde te maken, ook al zijn je meetlatten gebaseerd op allerlei idealen en hoogstaande normen, bijvoorbeeld geloofsidealen of politieke idealen. Die idealen en normen hebben dus helemaal niets met liefde te maken. Liefde houdt zich niet bezig met wat zou moeten – maar met wat is. Liefde is altijd liefdevol ten aanzien van dat wat is. Ze geeft zich aan dat wat is. En daarom is liefde van nature helend, ze is heilzaam. Liefde vraagt niet waarom: waarom je zus of zo bent, of het anders had gekund of wat er hád moeten gebeuren. Liefde vraagt niets en ontfermt zich eenvoudig over al het levende, alles wat pijn heeft, alles wat vreugde ervaart, het is liefde gelijk. Liefde is God. Op het niveau van liefde kun je alleen eenheid zien, er is één bewustzijn. Dit bewustzijn doortrekt jullie wereld als een soort onderstroom, het is altijd aanwezig in de natuur, het is voelbaar als een zachte hand. Je kunt deze stroom voelen in jezelf door alles los te laten, door al je oordelen, al je verwachtingen, al je verlangens, al je ideeën over hoe het moet, over wat fout en goed is, los te laten. Want de hand van liefde, die in alles merkbaar kan zijn, houdt zich niet bezig


- 37 -

met denkbeelden of idealen. Je zou liefde een soort van mystieke stroom kunnen noemen omdat ze niet vatbaar is voor intellectuele begrippenkaders. Ook als je emoties heel hoog oplopen, is het moeilijk om de stem van liefde te horen. Daarmee is dus niet gezegd dat emoties of denken fout zijn. Je maakt zelf de keuze of je geleefd wilt worden door je denken en je emoties en de dualiteit die dat alles omvat, òf dat je afgestemd wilt zijn op die stille maar toch duidelijk stroom in alle dingen. Het is een stroom die één maakt, die alles versmelt: oordelen, vijandschappen, oorlogen. Het is een stroom van vrede. Het is een individuele keuze, een individueel pad dat je gaat in verhouding tot die stroom van liefde. Er kan ook absoluut geen sprake zijn van een verwijt van de kant van liefde als je niet voor haar kiest. Liefde kent geen oordeel; het maakt geen deel uit van haar ‘vocabulaire’. Of je nu met de stroom meegaat of ertegenin, liefde is er onvoorwaardelijk voor jou. Liefde is een werkelijkheid waarvan jullie af en toe een glimp opvangen. Een werkelijkheid waarmee je geleidelijk aan kennis maakt in je proces van bewustwording. Je krijgt steeds meer inzicht in je eigen angsten en oordelen en door deze te gaan begrijpen kun je ze langzaam loslaten. Zo maak je geleidelijk aan de overgang naar een meer vertrouwend en open bewustzijn. De eerste stap ligt zoals gezegd in het stellen van een daad van liefde ten aanzien van jezelf. De vorige sessie hebben we die stap aangeduid als het begin van zelfacceptatie. Het houdt in dat je je open stelt voor je eigen ziel en jezelf met welwillendheid en oprechte interesse verdiept in jezelf en alle bagage die je op je lange reis hebt verzameld. Na de eerste fase van twijfel en verscheurdheid, volgt er nu een fase van inkeer en groei naar meer zelfkennis. Dit is fase 2: het midden van het einde. In deze fase groeit de bewustwording van je bindingen met het ego-bewustzijn. Ze staat in het teken van het herkennen en geleidelijk aan loslaten van de daarmee gepaard gaande energieën (emoties, gedachten). Je krijgt in deze fase meer contact met jezelf, je gaat al je bagage uit het verleden bekijken, je gaat pijnlijke stukken opnieuw beleven en begrijpen, en je gaat in je bagage sorteren, je gaat er in scheiden, je gaat kijken wat bij jou hoort en wat niet. Die bagage, uit dit leven en al die vele levens die je hier geleidt hebt, is je huidige identiteit geworden. Je bent hier in de eenentwintigste eeuw aanbeland met talloze draden of tijdlijnen in je rug, die je naar dit heden hebben gevoerd. Het verleden dat je meedraagt kun je zien als een koffer vol kleren. Je hebt in het verleden allerlei rollen gespeeld, allerlei identiteiten aangenomen, zoals kledingstukken. In sommige levens heb je zo sterk in je rol geloofd dat je die als je identiteit bent gaan beschouwen. In andere levens was het misschien niet zo duidelijk, was je meer zoekend. Maar nu zit je dan met die koffer vol kledingstukken op je schoot, met die koffer vol identiteiten in je maag. Als je echt gaat onderzoeken wat die rollen precies met jou te maken hebben, dan kom je tot de conclusie dat jij ze niet bent. Je bent ze niet. Je hebt gebruik gemaakt van deze rollen, vanuit de behoefte aan ervaring die in je ziel leefde. De ziel schept vreugde in álle ervaringen die zij opdoet, omdat zij onderdeel uitmaken van een leerproces ‘waarvoor zij heeft getekend’. Alle ervaringen helpen haar verder in dit proces. Als je je verdiept in je eigen rollen/identiteiten, merk je dat je in het verleden pijnlijke, ja zelfs traumatische ervaringen hebt opgedaan, die nog zo aan je ‘vastkleven’, dat je ze schijnbaar niet los kunt laten. Het is alsof ze een tweede huid zijn geworden. Een huid, niet


- 38 -

een kledingstuk. En dat zijn de zware stukken. Je hebt je met deze stukken zo vereenzelvigd, dat je bent gaan denken dat jij ze bént. Je voelt je dan slachtoffer. En vanuit die gedachte kom je tot negatieve conclusies over het leven, terwijl die niet kloppen voor het leven zelf, maar alleen voor de getraumatiseerde stukken in jezelf. Pas als je je verhoudt tot je verleden en tot je eigen identiteit als een acteur tot zijn rollen, dan ben je vrij om te gaan en te staan waar je wilt. Dan kun je ook de toegang vinden tot het hartgedragen of liefdes-bewustzijn. Je houdt dan niet meer vast aan één specifiek aspect van wat je geweest bent, goed of slecht, dader of slachtoffer, zwart of wit, man of vrouw, arm of rijk, etcetera. Als je met al die aspecten kunt spelen zoals een jongleur met zijn ballen, dan heb je het doel begrepen van de aardse ervaring. Dat gaat gepaard met een grote vreugde en met de ervaring van een soort thuiskomst. Omdat je dan weer in aanraking komt met het bewustzijn dat onder al die rollen zit. Je komt weer uit bij je eigen goddelijke bewustzijn, bij het besef van de eenheid van alle dingen, kortom: bij liefde.

Oefeningen 1) Welke eigenschappen in jou veroorzaken de grootste problemen in je leven? Benoem voor jezelf twee of drie karaktereigenschappen die jij beschouwt als heel erg bij jou horend, en die jou belemmeren om tot een vervuld en gelukkig leven te komen. ……………………………………… Nu ga je met je gedachten naar de tegenovergestelde eigenschappen. Dus als je ‘ongeduld’, of ‘afhankelijkheid’, of ‘wantrouwen’ had gekozen, dan formuleer je nu de tegendelen daarvan: geduld, onafhankelijkheid en vertrouwen. ……………………………………… Ga nu in jezelf op zoek naar deze positieve eigenschappen en zoek drie voorbeelden uit je leven waarin je die eigenschappen aan de dag hebt gelegd. Herken die positieve energieën in jezelf. Ze zijn aanwezig in jou. ……………………………………… Nu je in contact bent met die eigenschappen, laat de energieën ervan helemaal in je stromen (misschien zie je er een beeld bij, een symbool of een kleur). Voel hoe deze energieën je goed doen, je helpen de balans in jezelf te herstellen. 2) Ontspan jezelf en ga eens naar een moment in je leven waarop je heel gelukkig was. Neem het eerste wat er in je opkomt. ……………………………………… Ga daarna naar een moment waarop je je bijzonder ongelukkig voelde. ……………………………………… Probeer nu eens het gemeenschappelijke in beide ervaringen te voelen. Wat is er hetzelfde in beide ervaringen? ………………………………………


- 39 -

Wat er hetzelfde is, ben JIJ: jouw bewustzijn. Kun je dat voelen? In beide oefeningen kun je kennismaken met de onderstroom van je eigen bewustzijn, die alle ervaringen die je doormaakt draagt en die er steeds is. Dit is je goddelijke bewustzijn, je ziel, of hoe je het ook wil noemen. Dit is je toegang tot God, tot liefde. Liefde is niet iets dat in de dualiteit woont, in de wisselende rollen die je speelt. Het leeft daar wel als een onderstroom, het houdt de dingen op een bepaalde manier bijeen. Maar liefde zit nooit in polariteiten. Daarom is het van belang je eigen identiteit te relativeren, je rollen los te laten, zodat je terug kunt komen bij je eigen punt van eenheid, je eigen pure zijn.

Materie en bewustzijn Ik wil nu iets zeggen over de materie waarmee jullie je omringen. Materie is op het diepste niveau gemaakt uit bewustzijnseenheden. En die bewustzijnseenheden worden beïnvloed door wat jullie denken. Ze zijn dus responsief, ze reageren op jullie denken. Maar jullie denken, dat meestal gebaseerd is op dualiteit, is wezenlijk verdeeld. De materie is nu deel van de dualiteit geworden. Daarom is het zo ontzettend moeilijk om je eigen werkelijkheid te scheppen op een bevredigende manier. Als je namelijk gaat scheppen met je denken en je emoties, werk je nog helemaal vanuit de wereld van de dualiteit. De materie gaat daar op reageren, die raakt door jullie verdeeldheid (dualiteit) ook verdeeld. Daarmee bedoel ik dat ze tegenstrijdige impulsen ontvangt en tegenstrijdige reacties vertoont. Zolang je vanuit je emoties of je denken schept, zal er altijd iets ontbreken in je schepping, namelijk een werkelijke consistentie, die alleen in de liefdesenergie zit. Alleen liefde is werkelijk scheppend, in de zin van iets nieuws voortbrengend. Egogebaseerd scheppen is een spel met polariteiten, een verplaatsing van energieën (nu eens ben je rijk, dan weer arm), maar er kan niet iets wezenlijk nieuws van de grond komen. Je kunt nu dus denken: okay, ik ga vanuit liefde scheppen en niet vanuit het ego. Het paradoxale is echter dat de liefdesenergie helemaal niet bezig is met de toekomst. Liefde IS, ze is wat ze is op elk moment. Liefde is zeer creatief en scheppend en ze schept continu allerlei mogelijkheden en vormen. Maar liefde is niet selectief in de zin van dat ze het ene beter acht dan het andere. En hierin zit een soort kernprobleem voor jullie. Jullie associëren scheppen met ‘iets doen’; terwijl de manier van creëren die bij liefde hoort meer een ‘laten gebeuren’ is. De materie, en dus ook de fysieke omgeving waarin je leeft, is geen onafhankelijke realiteit. Het is een voortbrengsel van jullie geest. Zolang die geest in dualiteit verkeert, verkeert de materie, het bewustzijn in de materie, ook in dualiteit. Alle ervaringen in dualiteit zijn altijd polair, dus plus-min, rijk-arm enzovoorts. Je kunt geen consistente realiteit scheppen vanuit dat principe. Je kunt wel een tijdje doen of je macht hebt via je gedachten over de werkelijkheid, maar uiteindelijk zal je uitkomen op de vraag wat daaraan ten grondslag ligt. Het antwoord is: een behoefte om controle en macht uit te oefenen over het leven. En dat zal zich uiteindelijk tegen je keren, en je creaties te niet doen. Het leven laat zich niet controleren. Macht en controle hebben de neiging om dingen te verstarren. Liefde stroomt en maakt juist alles weer open, dus uiteindelijk zal de werkelijkheid die je dan hebt geschapen in elkaar storten als een zandkasteel waar een golf


- 40 -

overheen spoelt. En dan zijn velen van jullie gedesillusioneerd en lijkt het alsof je totaal geen greep hebt op het leven en een speelbal bent van het lot. De essentie van werkelijke creativiteit is: je afstemmen op het liefdes bewustzijn. Dit is niet ‘iets doen’ maar ‘iets laten’, iets loslaten (je plannen, je verwachtingen, je overtuigingen). Het is een daad van openstaan en luisteren naar iets dat groter en wijzer is dan je eigen, in dualiteit gevangen denken. Iets dat vol compassie is met jou en jouw hoogste levensdoelen. Een bevredigende werkelijkheid creëren is je voortdurend afstemmen op de liefdesstroom. Je maakt daarmee contact door je innerlijke stilte op te zoeken. Het idee dat ‘je eigen werkelijkheid scheppen’ een kwestie is van het focussen van je gedachten of je wil, is een vergissing. In je overgave aan liefde schuilen immense krachten. De krachten die je leven gaan bewegen als je je openstelt voor liefde, kunnen wonderen teweeg brengen. Deze wonderen onderscheiden zich van prestaties van het egogebaseerd bewustzijn door hun kracht, hun eenvoud en hun natuurlijkheid. We zullen de volgende keer verder ingaan op de karakteristieken van deze overgave aan het liefdesbewustzijn (van leven in liefde) en de effecten ervan op je dagelijkse realiteit.

Lichtwerkers – Van ego naar hart: leven vanuit je Hart

- 41 -

Van ego naar hart: leven vanuit je Hart

Bewustwordingsfase 3: van leven vanuit je wil naar leven vanuit je hart Wij zullen nu verdergaan met fase 3 in de overgang van een egogecentreerd bewustzijn naar een hartgedragen bewustzijn. Ter herinnering volgt hieronder nog eens een opsomming van de fasen: 1. onbevredigd zijn door de werkzaamheid van een louter ego-gebaseerd bewustzijn,





Wij beschrijven de overgang van ego naar hart in termen van een aantal fasen, maar we hopen dat jullie begrijpen dat zo’n overgang niet langs rechte en lineaire paden verloopt. Soms zijn er momenten waarop je weer terugvalt naar een vroegere fase. Maar zo’n kronkeling of cirkel in de weg kan later opeens tot een hernieuwd inzicht en een grote stap voorwaarts leiden. Dus omwegen blijken soms ‘shortcuts’ te zijn. Ook kunnen we de overgang van ego naar hart eigenlijk niet keurig afbakenen in vakjes of tussenstappen. De weg van ieder mens is uniek. Wij stippen een aantal cruciale omslagpunten aan in deze bewustzijnstransformatie. Als wij gebruik maken van schema’s, neem dit altijd met een korrel zout. Het is slechts een hulpmiddel. Wanneer we nu dus overstappen naar fase drie is het gewoon het vervolg van een grove lijn die we uitzetten. Waar ik vanavond over wil spreken is het hart als zetel van liefde. Met het hart bedoel ik hier ook het hart-chakra, het centrum van hartenergie in het midden van de borst. Je kunt het voelen door met je aandacht naar het centrum van je borst toe te gaan. Je kunt dan na een tijdje een trilling voelen, of iets open voelen gaan. Als het niet meteen lukt, heb geduld en probeer het een andere keer nog eens. Ik wil spreken over het hartchakra als zetel van liefde en het derde chakra (ook wel de zonnevlecht genoemd) als zetel van de wil en het ego. Het derde chakra bevindt zich aan de bovenkant van de maag en is het energetisch centrum van de wil en (dus) ook van het ego.


- 42 -

De wil en het ego hangen op een bepaalde manier samen. De wil is een instantie in jezelf waarmee je je energie kan richten en focussen. Meestal richten jullie de focus van je wil op iets in de buitenwereld, maar je kan haar natuurlijk ook richten op processen in de binnenwereld. Je wil is een straal of focus van je bewustzijn waarmee je heel sterk iets in de werkelijkheid belicht of “uitlicht” en heel veel andere aspecten niet. De keuze voor een bepaalde ‘belichting’ maak je op basis van verwachtingen en verlangens die in jou leven als mens. De activiteit van de wil is éénpuntig: er is een verlangen, en via de wil probeer je dit verlangen te realiseren. Daartoe stuur je met je wil allemaal gefocuste energie in de werkelijkheid en dit leidt dan tot bepaalde resultaten. Omdat er in veel menselijke verlangens verborgen angsten leven, is de wil vaak geladen met de energie van het ego. Het ego drukt zich vooral middels het derde chakra uit in jullie realiteit. Er wordt door het ego via de wil letterlijk een druk uitgeoefend op de werkelijkheid. De door het ego gestuurde wil is namelijk per definitie selectief, het zegt: dit wel en dat niet. Als je je handelen baseert op de energie van het derde chakra, dan zie je de werkelijkheid ook heel selectief: je ziet bepaalde dingen wel en bepaalde dingen niet. Die laatste wil je ook niet zien, want je wilt recht op je doel af. Het verlangen dat je hebt, zorgt voor oogkleppen. Met die oogkleppen op leef je en neem je indrukken op. Er is geen ruimte voor iets dat niet past in jouw wereldbeeld. Dat wereldbeeld, het stelsel van overtuigingen dat je hebt, wordt gevormd door de onderliggende verlangens die je hebt. Zolang je vanuit een egogebaseerd bewustzijn leeft, is je wereldbeeld niet op objectieve feiten gebaseerd, maar op de onbewuste verlangens die jouw leven besturen. Als je bijvoorbeeld erg uit bent op macht of erkenning, dan zal je wereldbeeld zodanig zijn ingevuld dat het jouw daden rechtvaardigt. Je zult (deels onbewust) kiezen voor een wereldbeeld dat het jou makkelijk maakt om recht op je doel af te gaan. Wanneer je leeft vanuit je hart, heb je geen ‘wereldbeeld’. Je hebt geen stelsel van overtuigingen, door middel waarvan je de feiten rangschikt. Je hebt weinig sterke meningen over wat dan ook, je bent meer een waarnemer geworden. Je staat open voor het nieuwe en weigert je vast te leggen op een idee of een principe. Je stelt je oordeel over situaties uit, want je houdt de mogelijkheid open dat er iets is wat je nog niet begrepen hebt. Oordelen hebben altijd iets definitiefs in zich; maar een hartgebaseerd kijken naar de wereld heeft geen behoefte aan definities. Als je opmerkzaam bent op jezelf, kun je heel goed nagaan wanneer je je bedient van egomatige wilsenergie. Je kunt dat voelen bij je zonnevlecht, in je maagstreek, waar je derde chakra zit. Je kunt daar waarnemen wanneer je met je wil druk uitoefent op de werkelijkheid. Het is namelijk een energetische gebeurtenis als je dat doet. Op het moment dat je iets wilt vanuit het ego, dan stuur je gefocuste energie naar de werkelijkheid. Met die energie duw je iets opzij in de werkelijkheid, er wordt iets vervormd. Het moet op jouw manier, niet anders. Als je vanuit je hart handelt, ga je mee met de stroom van de werkelijkheid, je duwt of wrikt niet. Als je heel erg je best doet voor iets, maar het lukt steeds maar niet, vraag je dan eens af vanuit welk centrum in jezelf je handelt. Stem je eens af op je hart en vraag waarom dit steeds niet lukt of waarom het zoveel moeite kost. Vaak komt het voor dat je iets graag wilt, en dat je dan ‘aan de slag gaat’ om het te realiseren, zonder eerst goed naar de stille stem van je hart te hebben geluisterd. Luisteren naar de stille stem in je hart wil zeggen: luisteren naar de stem in jou die is afgestemd op jouw diepste waarheid, jouw diepste creatieve stroom. Achter alle verlangens en wilsimpulsen die je beleeft, ligt uiteindelijk de scheppende bron van jouw ziel. Een beetje


- 43 -

zoals achter een symfonie die je hoort een creatief scheppend idee zit: de compositie. Ook de ziel kent haar ritmes en melodieën, gecomponeerd vanuit een verlangen naar harmonie en schoonheid. Maar wanneer er om die oerritmes en tonen een laag zit van angst en onwetendheid, raken de oorspronkelijke ziele-uitingen vervormd en manifesteren zij zich als verlangens van het ego die meer gericht zijn op macht en erkenning dan op liefde en waarheid. Handelend vanuit je ego, vervorm je in feite je eigen ziele-compositie en ga je ertegen in; het resultaat is dat zij minder harmonisch wordt. Disharmonie herken je aan gevoelens van verdriet, onvrede, somberheid. Handel je vanuit een afstemming op de stilte in je hart, dan laat je de oorspronkelijke compositie van je ziel, haar creatieve bronnen, steeds meer onvertroebeld aan de oppervlakte komen en je gevoelstonen of stemmingen krijgen steeds meer helderheid en harmonie. Door te handelen vanuit je hart, handel je in overeenstemming met het wezen van jouw compositie, en maak je haar steeds rijker en mooier. Het hartchakra staat in wisselwerking met de werkelijkheid door haar mate van openstaan. Terwijl de wil gefocust naar buiten straalt, als een laserstraal, is het hartchakra vergelijkbaar met een poort die je kunt openzetten om iets te ontvangen. Dat ontvangen is niet selectief; de energie van het hart is wezenlijk accepterend. Als je de poort van je hart openzet, accepteer je alle ervaringen die langs komen. Je zet er geen spotlicht op dat zegt: dit wel en dit niet. Het is er allemaal en dat is goed. Als je vanuit het hartchakra leeft, is er een wezenlijk andere manier van omgaan met de werkelijkheid. Er wordt geen druk uitgeoefend op de ervaringswereld die jouw dagelijks leven is. Kun je je voorstellen wat een innerlijke rust dit brengt? Je laat de werkelijkheid zijn, in plaats van haar te willen bedwingen. Als de energie van je hart het brandpunt van jouw bewustzijn wordt, zal het ego of de wil zich daarnaar schikken. De wil wordt niet opgeheven want deze heeft een heel natuurlijke functie: het transformeren van innerlijke- of bewustzijnsenergie naar de materiële werkelijkheid. Als dat gebeurt vanuit het hart, dan stroomt de wilsenergie moeiteloos naar buiten, zonder te duwen of te wrikken. Dit noemen jullie dan synchroniciteit: een wonderbaarlijk samenvallen van gebeurtenissen. Dat wonderbaarlijke is niets anders dan een afgestemd zijn op de scheppende bron in jezelf, waaraan de buitenwereld moeiteloos beantwoordt. Innerlijke harmonie creëert uiterlijke harmonie. Synchronistisch scheppen is een vorm van ‘ontspannen inspanning’ waarnaar jullie allemaal op zoek zijn. Het is het type inspanning waarbij je je energie en je creativiteit voelt stromen. Je spant je in maar je ontvangt tegelijk energie. Deze cirkel of opgaande spiraal van inspiratie kun je in gang zetten door contact te maken met wat er leeft in je hart aan verlangens en behoeften. Erken ze en omarm ze en laat ze zijn. Dit laten zijn is de kern van het scheppen vanuit het hart. Zodra je je verlangens wilt gaan realiseren, plannen bedenkt om ze waar te doen worden, ga je weer vanuit je wil, vanuit je ego, opereren. Je kiest dan voor één bepaalde weg of manier en je sluit jezelf af voor andere wegen, die misschien wel een veel rijker resultaat zullen geven. Scheppen vanuit het hart is veel krachtiger en makkelijker dan scheppen vanuit het ego. Je hoeft je niet druk te maken over allerlei details, je hoeft alleen maar open te staan voor alles wat er op je af komt, zowel van binnenuit als van buitenaf. Je moet je inspannen om niet selectief te zijn, om alles te laten zijn. Als je in fase drie bent aanbeland van de overgang naar een hartgedragen bewustzijn, dan besef je dat de weg naar innerlijke rust en werkelijke vrede en harmonie gelegen is in het openen van de poort van je hart. Het kan je dan nog heel veel moeite kosten om de wil, het


- 44 -

“beter weten”, los te laten. Het idee dat jij, met behulp van jouw denkbeelden en jouw wil, de dingen het beste kunt overzien en beheersen, dat is zo’n denkgewoonte geworden, dat je aanvankelijk heel sterk tegen je impulsen moet ingaan om dat los te laten. Als je dat doet, ervaar je aanvankelijk een soort leegte. Is het écht zo, hoef ik niets te doen? En zo is het: er valt niets te doen. Zolang je het idee hebt dat je iets moet doen, vernauw je je perspectief op de werkelijkheid en daarmee creëer je ook een vernauwende werkelijkheid voor jezelf. Je hoeft alleen maar te zijn en alles over te geven. Dit betekent niet dat je in een toestand van passiviteit vervalt. Je beaamt en erkent wat er is, en je neemt dat in je bewustzijn op zonder het in een vakje te stoppen van goed en fout, zonder iets eraan te veranderen. Je laat je eigen stemmingen en gemoedstoestanden gewoon heersen. Je omringt ze met je bewustzijn, verder niets. Dit kost jullie ongelooflijk veel kracht. Het vraagt om een heel actieve, alerte houding, maar niet om het soort activiteit dat jullie gewend zijn. In veel van jullie activiteit zit een soort ‘doe-verslaving’ die in feite gepaard gaat met bewustzijnsverlies. Je vergeet jezelf, en laat je meevoeren door driften en emoties die vaak uit angst geboren zijn en die daardoor leiden tot de drang om de werkelijkheid te beheersen (egogebaseerd handelen). Als je dit loslaat en volledig “bij jezelf blijft”, met je bewustzijn volledig aanwezig blijft in het hier-en-nu, dan gaat er een wereld van licht voor je open. Het scheppingsproces stroomt moeiteloos, het is vrij, creatief en sprankelend. Je staat in contact met je goddelijke kern en de energie stroomt vanzelf naar buiten, naar je omgeving, naar je creaties. Het is niet iets waar hard aan gewerkt moet worden. Dit is het geheim van succes. Klamp je niet vast aan één methode, één idee, maar sta open voor alle mogelijkheden. Laat je meedrijven met het leven en handel alleen wanneer je intuïtie dat aangeeft; doe vooral niet teveel, eerder te weinig. Jullie levens zijn zo vervuld met alles wat voortvloeit uit dat primaat van de wil: alles wat jullie moeten regelen in je leven en alle details waarvoor gezorgd moet worden. Jullie hebben daardoor zo’n tijdgebrek dat je er niet aan toekomt om met een bepaalde distantie te kijken naar de worsteling die je voert met de werkelijkheid. Als je de overgang maakt naar de derde bewustzijnsfase, ontstaat er voor het eerst zielerust in jezelf. Je beseft dat je vooral onrustig wordt van het willen bedwingen en onder controle krijgen van de werkelijkheid waarin je leeft. Je gaat de controle opgeven, je laat de magie van het leven zelf haar werk doen. En dan kan je pas echt ontspannen gaan leven. Omdat je weet dat er niets fout kan gaan. Alles is zoals het is, en elke ervaring geeft je de mogelijkheid om dieper door te dringen tot de werkelijkheid. Jouw werkelijkheid, die van je eigen ziel en die van anderen. Alle ervaring maakt rijker. Er zijn dan geen zorgen meer. Je hoeft je geen zorgen te maken over jezelf. Dat doe je wel als je vanuit je wil leeft. Dan móeten bepaalde dingen, en als die niet lukken ben je bang of teleurgesteld. De werkelijkheid is dan iets waarmee je aan het vechten bent, iets dat jou kan kwetsen, en dus zijn er zorgen. Er kunnen dingen mislukken, heel anders uitpakken dan je gewild hebt. De wil blokkeert jullie op vele manieren. Leven vanuit het ego is leven vanuit de gedachte dat jij tegenover de werkelijkheid staat, dat de wereld om je heen iets is wat je moet beheersen en controleren, en dus is er strijd en angst. Leven vanuit het hart is weten dat er achter alles een innerlijke eenheid is, dat er een diepe harmonie bestaat tussen jou en je omgeving. Leven vanuit het hart is vanuit totale innerlijke vrijheid meedoen aan het wonderbaarlijke, eeuwige scheppingsproces.

Lichtwerkers – Van ego naar hart: opengaan voor de geest

- 45 -

Van ego naar hart: opengaan voor de geest Vanavond wil ik ingaan op fase vier van de bewustzijnstransformatie van ego naar hart. Hierbij nogmaals de fasering samengevat: 1. onbevredigd zijn door de werkzaamheid van een louter ego-gebaseerd bewustzijn,





Als je in fase vier bent aangekomen, heb je een rustpunt gevonden in jezelf. Je maakt dan regelmatig contact met een stilte in je hart waarvan je weet dat het een eeuwig stuk in jezelf is. Alles wat je ervaart is relatief vergeleken bij dit ondoorgrondelijke, absolute Zijn. Dit stiltepunt in jezelf is in de traditie ook wel Geest genoemd. Er werd daarbij een onderscheid gemaakt tussen geest, ziel en lichaam. Het lichaam is het materiële voertuig waarin de ziel tijdelijk woont. De ziel is het etherische, psychische ‘ankerpunt van ervaringen’ door vele aardse levens heen. De ziel ontwikkelt zich, ontplooit zich doorheen de tijd. De geest niet. De geest is het onvergankelijke, tijdsloze godsbewustijn dat in iedere ziel aanwezig is en haar grondslag vormt. De ziel maakt tot op zekere hoogte deel uit van de dualiteit; zij wordt door haar ervaringen in de dualiteit gevormd en transformeert zich doorheen die ervaringen tot een prachtig kristal met talloze geslepen facetjes. De geest ontwikkelt zich niet in de tijd. Zij vormt de achtergrond waartegen alles zich ontwikkelt. Zij is het alfa en omega, het Zijn, de Bron. Stilte, uiterlijk maar vooral innerlijk, vormt de beste toegangspoort tot het ervaren van deze bron, waarmee je in de kern van je wezen één bent. In de stilte kun je voeling krijgen met het meest wonderlijke en vanzelfsprekende dat er is: Geest, God, Bron, Zijn. De ziel omvat de belevingen van vele incarnaties. De ziel beschikt over meer kennis dan je aardse persoonlijkheid. Ze staat in contact met niet-zintuiglijke bronnen van kennis: bijvoorbeeld met jouw persoonlijkheden in andere incarnaties en met allerlei astrale dimensies. Ondanks deze kennis, kan de ziel in een toestand van onwetendheid, onrust en verwarring verkeren. Ze kan traumatische ervaringen opdoen en tijdelijk in duisternis verkeren. De ziel is steeds in ontwikkeling en volgt een bepaald pad naar verrijking, naar begrip van de dualiteit in het leven op aarde. De geest is het onbeweeglijke punt achter en in deze ontwikkeling. De ziel kan verduisterd of verlicht zijn. De geest niet, de geest is het zuivere zijn. En daarmee maak je contact als je in fase vier terecht bent gekomen.


- 46 -

Het contact maken met de geest in jezelf, de God in jezelf, gaat geleidelijk en gradueel. Er zijn geen vaste gebaande paden of methoden voor. Geleidelijk aan richt de focus van je aandacht zich op dit stiltepunt in jezelf, waarin er geen gedachten of gevoelens zijn. De sleutel hiertoe is niet discipline (jezelf iets opleggen, bijvoorbeeld een uur per dag mediteren) maar begrip: “het is de stilte die mij thuisbrengt, niet mijn gedachten en gevoelens”. Dit begrijpen is een gestaag groeiend inzicht in jezelf, in hoe het mechanisme van gevoelens en gedachten werkt. Het is een geleidelijk aan loslaten van gewoontes, een opengaan voor het bewustzijn van het hart, en het sterven van het oude, egogebaseerde bewustzijn. Sterven is niet iets wat je doet, het is iets wat je laat gebeuren. Je laat je meevoeren door de dood. De dood staat hier voor: transformatie, verandering. De dood is altijd en alleen: verandering, afleggen van het oude en opengaan voor het nieuwe. Er is niet zoiets als een moment of een periode waarin je ‘niet bent’, d.w.z. dood bent in jullie definitie. De dood zoals jullie die definiëren, bestaat dus helemaal niet. Jullie angst voor verandering is altijd datgene wat jullie bang doet zijn voor de dood. Niet alleen voor de fysieke dood, maar ook het voor geestelijke en gevoelsmatige sterven dat gedurende het leven plaatsheeft. Bij elk afscheid, bij elk gedachtepatroon of emotioneel vaarwater dat je verlaat, is er sprake van doodgaan. Zonder doodgaan zou alles bij het oude blijven, je zou de gevangene worden van de vorm: je lichaam, je denkgewoonten, je gevoelspatronen. Verstikkend, is het niet? De dood is een bevrijder, een waterval vol bruisend water die oude, roestige poorten openslaat en de weg baant naar nieuwe, verruimende ervaringen. Wees niet bang voor de dood. Er is geen dood, slechts verandering. Het overgaan van een egogebaseerd naar een hartgedragen bewustzijn is in veel opzichten een stervenservaring. Naarmate je steeds meer samenvalt met de geest, de God in jezelf, valt er een heleboel weg, waarover je je vroeger druk maakte. Je gaat steeds meer beseffen dat er in diepere zin niets te doen valt, er valt alleen te zijn. Vereenzelvig je je met het pure zijn in jezelf, in tegenstelling tot de vliedende gedachten, emoties, wensen, overtuigingen, dan heeft dat direct effect op je leven. De geest is niet slechts een abstractum. Het is een realiteit die je kunt verwerkelijken in je leven. Het contact met deze zuivere bron zal je leven veranderen. Het raakt alles aan. Omdat het goddelijk is, omdat het God is, is het creatief, maar op een voor mensen bijna onbegrijpelijke manier. Het is stil en bewegingsloos en toch is het creatief. Het is onbegrijpelijk. Het is ook niet iets om te begrijpen, het is iets om te ervaren. Als je het in je eigen leven toelaat, gaat herkennen, dan valt er steeds meer op zijn plaats, omdat je de dingen op een heel andere manier gaat ervaren. Afgestemd op de stilte, het bewegingsloze Zijn in jezelf, stop je met het vervormen van de werkelijkheid, en alles valt terug in zijn natuurlijke harmonie. Jij valt terug in je natuurlijke zijnswijze. Het gaat vanzelf, er is vrede, er is harmonie. Er is betekenis, er is zin. Je ervaart dat de gebeurtenissen en de volgorde en het tempo waarin ze zich voltrekken, betekenisvol is. Je voelt geen behoefte meer om de dingen naar je eigen hand te zetten. Je stemt je af op het goddelijke ritme.

Helpen vanuit de geest Ben je in die zijnstoestand, dan voel je ook geen behoefte meer om anderen te helpen: dat gebeurt gewoon. Het komt op een natuurlijke wijze op je af. Energetisch zend je bepaalde trillingen uit. Er gaat iets van je uit zonder dat je ook maar iets doet, en automatisch verschijnen bepaalde


- 47 -

mensen op je pad. Jij brengt iets in hen ‘in trilling’. Op dat punt ben je een spiegel voor hen, ze zien in jou een aspect waarmee ze zelf worstelen maar dat in jou tot klaarheid is gekomen. Daarmee kun jij hen iets leren, en dat ‘leren’ voltrekt zich door middel van jouw aanwezigheid en jouw natuurlijke expressie (de uitingsvorm die je het meest ligt). Je deelt je eigen zijn met een ander, waardoor een ander de mogelijkheid krijgt klaarheid te ontvangen omtrent iets in zijn/haar leven. Jij hoeft daar niets voor te doen, jij hoeft slecht open te staan voor de ander die op je pad verschijnt. Als heler of therapeut hoef je dus alleen maar te letten op je contact met het goddelijke stiltepunt in jezelf. Het is dit contact wat in een ander iets teweeg kan brengen. Het is dit contact wat anderen aantrekt en jouw aanwezigheid helend maakt voor hen. Heling en genezing van de ander volgt dan vanzelf, als de tijd daarvoor rijp is. Of de tijd rijp is, hangt mede af van waar die andere mens staat en wat zijn keuzes zijn. Het er-zijn voor een ander heeft in die zin eigenlijk een emotie-loze kwaliteit. Het vraagt om een niveau van onthechting, waarop je de wil om een ander ‘beter te maken’ loslaat. Deze wil is namelijk niet ingegeven door een werkelijk begrip van de ervaringsweg die een mens (onbewust) wil afleggen om zijn innerlijke waarheid te vinden. Zolang je iets wilt veranderen of verbeteren aan een ander, blokkeer je in feite zijn weg naar binnen. Veel mensen hebben het nodig zelf bepaalde kwesties tot op de bodem te ervaren, zodat ze op basis van een zelf verworven en doorleefd inzicht iets kunnen gaan loslaten. Herken je dit?! Gun dit een ander net zo sterk als je zelf. Het is niet dus niet erg om niet emotioneel begaan te zijn met je cliënten. Het is zelfs beter om vormen van emotionele betrokkenheid los te laten, want als je je emoties laat meespelen dan steekt je persoonlijke wil om dingen ten goede te laten veranderen de kop op. Op een bepaalde manier zijn emoties stoorzenders. Het zijn wolken die voor de zon staan. Ze bedekken de waarheid omdat in emoties energieën van onbegrip zitten. Die maken de emoties ook noodzakelijk. We zeggen natuurlijk niet dat je emoties moet onderdrukken, je kunt hen het beste opvatten als een taal waarvan het heel belangrijk is om die te begrijpen. Het is wel zo dat als je je emoties eenmaal begrijpt, het goed is ze ook weer los te laten, ze niet te verheerlijken. Als je in een emotie zit, sta je in feite lijnrecht tegenover het pure zijn of de geest in jezelf, omdat je in een emotie, van bijvoorbeeld woede of verdriet, helemaal opgaat in de turbulentie van het moment. Je bent jezelf even helemaal kwijt. Emoties geven blijk van een onjuiste overtuiging die je zo naar de keel vliegt, dat er als uitlaatklep een krachtige emotie verschijnt, die erom vraagt geuit te worden. Het is goed om er uiting aan te geven op een manier die anderen zo min mogelijk schaadt. Als je overspoeld wordt door emoties, is het heel belangrijk die emoties te uiten, zodat je weer contact kunt maken met je innerlijke kalmte, je ik, de zon achter de wolken. En met negatieve gedachten is het precies zo, die hangen sterk samen met (negatieve) emoties. Positieve gedachten zijn anders in de zin dat ze je niet wegtrekken van het zuivere zijn binnen in je. Positieve gedachten en gevoelens maken deel uit van de levensstroom, van de bron van Zijn. Ze zijn natuurlijk. Met positieve gedachten bedoel ik niet de opgefokte positiviteit die je wel aantreft in bepaalde therapievormen en die eigenlijk alleen gericht is op het kunnen of willen presteren van iets. Ik doel hier op de positiviteit van vertrouwen en overgave. Die hoort van nature bij het Zijn zoals dat ook in de dieren en de natuur aanwezig is. In fase vier gaat het erom het niveau van de ziel te ontstijgen naar het niveau van de


- 48 -

geest. Uiteraard bedoelen we hiermee niet te zeggen dat de ziel ‘minder’ is dan de geest. Het punt is: jij bent veel groter dan je ziel. Door je te gaan vereenzelvigen met de geest, het goddelijke in jezelf, kun je de ziel, het geheel van ervaringen dat je in vele levens hebt opgebouwd, in perspectief zien. Je verdrinkt er dan minder in. Dit heeft een helend effect op de ziel.

Lichtwerkers – Tijd, multidimensionaliteit en ons lichtzelf

- 49 -

Tijd, multidimensionaliteit en ons lichtzelf In de teksten van de Lichtwerker-serie, hebben wij een min of meer chronologisch verhaal geschetst over de herkomst en de bewustzijnsontwikkeling van Lichtwerkers, zowel op aarde als in galactisch perspectief. Dit verhaal zou jullie de indruk kunnen geven dat jullie jezelf ontwikkelen in de tijd, van punt A naar punt B, van donker naar licht, van onwetendheid naar wijsheid. En in een bepaald opzicht is dat ook zo. Toch willen wij in deze afsluitende sessie jullie wijzen op een ander perspectief, een andere manier van kijken naar jezelf. Een manier die jullie uittilt boven de tijd, uittilt boven het verloop van een bepaalde geschiedenis, en jullie laat kennismaken met jullie 'boventijdelijke zijn', of anders gezegd: jullie multidimensionaliteit. Hiermee bedoelen wij: er is een punt in jezelf, in je eigen hart of geest, dat losstaat van ruimte en tijd, dat op elk moment geheel vrij is te kiezen voor donker of licht. Een punt dat toegang heeft tot eindeloos veel dimensies of ervaringswerelden. Terwijl je vanuit jullie aardse perspectief van punt A naar punt B reist (bijvoorbeeld door de vier bewustzijnsfasen heen die besproken zijn), is het vanuit een tijdloos, multidimensioneel perspectief zo dat jij alle punten (A, B, C, .Z en nog veel meer) in jouw bereik hebt liggen, en dat je op élk moment kunt kiezen om een bepaald punt, een bepaalde bewustzijnswerkelijkheid, te activeren. De reden dat wij dit perspectief onder jullie ogen willen brengen, is dat het jullie kan helpen door bepaalde innerlijke barrières heen te breken. Het kan jullie helpen een direct contact te maken met je eigen Lichtzelf, met de energie van de engel die in jullie allen aanwezig is. Om dit begrijpelijk te maken, is het nodig om eerst het begrip tijd wat nader onder de loep te nemen.

Tijd Op het hoogste niveau van eenheid is er geen tijd. Dit is het niveau van de Geest, God, het 'pure zijn' (zie voor toelichting van het begrip Geest Lichtwerkers VII). Op dit niveau is er ook geen ontwikkeling, er is geen 'worden' maar louter 'zijn'. Op het laagste niveau van eenheid, waarop afgescheidenheid het sterkst wordt ervaren, is er een leeg, lineair tijdsbegrip. Met 'leeg' bedoelen wij hier een wiskundig, abstract tijdsbegrip dat volledig is ontdaan van gevoelswaarde, van subjectiviteit. Tijd staat dan buiten je als een objectief raster. Je beleeft tijd als een raster dat van buitenaf over jouw ervaringen wordt heen gelegd. Een 'curriculum vitae' bijvoorbeeld, dat je bij sollicitaties indient, vormt zo'n objectief raster. 'Toen deed ik dit en in dat jaar deed ik dat'..enzovoorts. Je benadrukt de buitenkant, de uitwendig zichtbare kant van dingen. Op de energieniveaus tussen eenheid en afgescheidenheid in, is tijd een grootheid die zich meevormt met je ervaring. Dus: er is sprake van tijd, maar het is niet iets dat buiten je staat. Dit is bijvoorbeeld het geval in de 'astrale werelden', waar jullie naartoe gaan als je je aardse lichaam verlaat (tijdens dromen of na je dood). Er is daar geen 'klokketijd'; de tijd is daar het ritme van je ervaringen. Nu eens rust je uit,


- 50 -

dan ontmoet je iemand, dan verdiep je jezelf in iets, etcetera. Wanneer het ene is afgelopen en het ander begint, wordt niet aangegeven door een klok, maar door je eigen beleving. Maar deze vorm van tijd is er eigenlijk net zozeer op aarde. Ken je dat, als jij bij een goede vriend bent en jullie praten honderduit, dat de uren 'omvliegen'? En hoe zit dat toch, dat als je in de wachtkamer bij de tandarts zit, dat de minuten tergend langzaam voorbij kruipen. Wat is er aan de hand? Je zou kunnen zeggen: 'je tijdsbeleving verschilt al naar gelang je iets positief of negatief beleeft. Maar de tijd zelf is steeds hetzelfde, die verloopt in eenzelfde tempo'. Dit is de 'objectieve raster' manier van kijken naar tijd, ook wel de lineaire tijdsopvatting genoemd (tijd als liniaal). Ze komt voor uit een rationeel-wetenschappelijke visie op tijd. Maar stel je eens voor dat je geen klokken had, geen dag en nacht, geen 24-urige dag, kortom geen tijdsmeting en geen natuurlijke invloeden zoals zon, maan, eb en vloed die je aan de tijd herinneren. Dan zou je alleen af kunnen gaan op je subjectieve tijdsbeleving. Jullie objectieve meetlat voor tijd (de klok) is niet gebaseerd op iets werkelijks, het is een voortbrengsel van de menselijke geest die wil ordenen, en die een bepaalde orde heeft geabstraheerd uit de natuurlijke verschijnselen zoals die op aarde zich voordoen. Maar 'objectieve tijd', dwz tijd ontdaan van een ervaringselement, een subjectief aspect, bestaat in wezen niet. Het is een illusie die jullie hebben gecreëerd in de toestand van afgescheidenheid waarin jullie bewustzijn op aarde regelmatig verkeert. Tijd is in wezen een afgeleide van ervaring. Tijd is een manier om ervaring te benoemen. Bijvoorbeeld: jullie zeggen wel eens van iemand: "Dat is een oude ziel", maar bedoel je daar nu echt een bepaalde hoeveelheid jaren mee, of een bepaalde hoeveelheid levens? Eigenlijk staat 'oud' hier voor: doorleefd, wijs, bedaard, bedachtzaam, enzovoorts. 'Oud' drukt hier een bepaalde kwaliteit uit, niet een kwantiteit. Het tijdsaspect drukt een ervaringsaspect uit. Tijd in de volle zin des woord is het verloop dat zich afspeelt in de innerlijke ervaringswereld. Het begrip tijd helpt bij het benoemen van innerlijke processen die een bepaalde dynamiek kennen. Bijvoorbeeld: rouw. Afscheid nemen van een geliefd iemand omdat hij of zij gaat sterven, is het begin van een rouwproces. Dit proces kent allerlei fasen, die wij hier niet zullen bespreken. Wel is het van belang op te merken, dat dit proces een aantal elementen bevat die steeds terugkeren, bijvoorbeeld droefheid, gemis, woede, verzet, depressie, twijfel, schuldgevoelens, eenzaamheid, existentiële vragen stellen, op zoek gaan naar betekenis, je spiritueel openen voor diepere lagen van het bestaan. Elk rouwproces nodigt je uit je spiritueel en gevoelsmatig verder te openen naar het Licht. Of dit ook daadwerkelijk gebeurt, is een keuze van jezelf. Tot je die keuze maakt, kun je heel lang blijven ronddraaien in gevoelens van diepe droefheid, verzet en twijfel. Er zit een innerlijke dynamiek in elk rouwproces, waardoor je regelmatig momenten krijgt aangereikt van 'mogelijke verlichting', verlichting van je lijden, verLichting van je ziel. Of je die momenten oppakt, is jouw keuze. De ene mens kan er veel langer over doen dan een ander om die momenten aan te grijpen, en uit de cirkel van negatieve emoties te breken. 'Lang' is een tijdsaanduiding, maar wat hiermee in eerste instantie wordt bedoeld is: de ene mens heeft het nodig bepaalde ervaringen steeds opnieuw te beleven, de ander heeft het eerder 'gezien' en laat die cirkel van emoties makkelijker los. (Dat 'eerder zien' is dan weer niet 'beter' dan het andere, tragere zien, want diegene die eerder loslaat, heeft wellicht al weer meer ervaring met rouw opgedaan op andere tijdsstippen). Waar het om draait, is dat 'tijdsverloop' hier staat voor 'ervaringsstappen' die je maakt. Als iemand zegt, 'ik heb driemaal uit de valkuil van een depressie moeten klauteren om het verlies van mijn man een plaats te geven', dan zegt zij je iets met inhoud. Of het volledige proces nu 2 jaar of 5 jaar in beslag heeft genomen, doet niet terzake. 'Het heeft lang geduurd voor ze er bovenop kwam', zullen we in zo'n geval zeggen, maar deze lengte van tijd verwijst dus eigenlijk naar een diepte van ervaring.


- 51 -

Deze inleiding over tijd hebben wij nodig voor dat wat we hierna willen zeggen over een fundamenteel kenmerk dat jullie als bewustzijnswezens bezitten, namelijk jullie 'multidimensionaliteit': het feit dat jullie in meerdere dimensies tegelijk kunnen zijn.

Multidimensionaliteit In het lineaire, 'objectieve' tijdsbegrip - dat dus een illusie is - kun je maar op één tijdstip en op één plaats tegelijk aanwezig zijn. Met 'jij' wordt in deze opvatting dan verwezen naar jouw lichaam, jouw hersenen, en jouw bewustzijn dat daar ergens in of omheen zit. (De wetenschap kan nog steeds niet verklaren hoe jouw lichaam en jouw bewustzijn met elkaar zijn verbonden, maar ze zegt wel dat zonder lichaam jouw bewustzijn niet kan bestaan). In het 'volle', ervaringsgevulde tijdsbegrip, ben jij dáár waar jij erváárt. Waar jij bent, in plaats en tijd, wordt bepaald door wat jouw bewustzijn ervaart (of: kiest te ervaren). Een voorbeeld: je zit op het perron te wachten op een bepaalde trein. Het duurt nog even dus je zit wat voor je uit te dromen. Je denkt sterk aan iemand met wie je gisteren een diepgaand gesprek voerde dat je echt iets deed. Je gedachten en gevoelens gaan weer terug naar dat tijdstip en je beleeft bepaalde aspecten innerlijk opnieuw. Op dat moment reis je met je bewustzijn terug in de tijd en ben je even in het verleden. Jouw energie van 'nu' maakt contact met jouw of jullie energie van gisteren. Tegelijkertijd is een deel van jouw bewustzijn aanwezig op het perron. Het basisbewustzijn van je lichaam is in het hier-en-nu en constateert bijvoorbeeld dat je voeten koud beginnen te worden of dat er achter je een gesprek wordt gevoerd door andere mensen. Je ziet dus dat je bewustzijn in staat is zich te splitsen. Het kan op meerdere plaatsen en tijden tegelijk aanwezig zijn, naargelang wat zij wil ervaren of onderzoeken. Dit is een belangrijk gegeven. Jouw bewustzijn is niet gebonden aan plaats of tijd. Gedurende een aards leven heeft het een soort afspraak met je lichaam dat zij daarin steeds zal terugkeren en er op een diep niveau mee vervlochten zal zijn, maar in wezen is het bewustzijn niet gebonden aan tijd en ruimte, in die zin dat zij zich moet beperken tot een bepaald vakje in een objectief raster. Dat is een illusie. Bewustzijn is vrij en ongebonden. Het kan zich splitsen en op meerdere niveaus ervaring opdoen. Bewustzijn is zodanig gelaagd, dat jullie zelfs nu, terwijl jullie denken dat je 'vast zit aan je lichaam', multidimensioneel zijn. Ken je de uitdrukking: 'hij of zij zit vast in het verleden'? Iemand kan het verleden niet loslaten en zijn bewustzijn is helemaal gevuld met ervaringen van vroeger. Deze persoon 'is er niet', hij zit letterlijk in het verleden. Zijn lichaam is er wel, en het basisbewustzijn dat daarbij hoort, maar hij, zijn ziel, is er niet bij. Voor hem 'staat de tijd stil'. De klok tikt wel door, maar innerlijk zet hij geen ervaringsstappen vooruit. Dit is een voorbeeld van 'multidimensionaliteit', maar niet het type van multidimensionaliteit dat wij willen aanmoedigen! In feite is het voor jullie geen enkel probleem om op verschillende plaatsen/tijden tegelijk te zijn. Multidimensioneel zijn is jullie natuurlijke staat van zijn. Het echte punt van belang is: hoe kan je dit vermogen bewust gaan inzetten, zodat dat het je helpt één te worden met de lichtbron in jezelf? Multidimensioneel zijn vanuit de lichtbron in jezelf, dat is het spirituele doel dat voor jullie ligt. Bewust multidimensioneel zijn is je losmaken van de illusie van lineaire tijd, je losmaken van de illusie dat jij je lichaam bent. Bewust multidimensioneel zijn is je identificeren met de geest (god) in jezelf die absoluut vrij is en elke ervaringswereld kan instappen die zij verkiest. Bewust multidimensioneel zijn is onderdeel van de Nieuwe Tijd of de Nieuwe Aarde.


- 52 -

De reden waarom jullie moeite hebben met het begrip 'multidimensionaliteit', is dat je dimensies of 'op meerdere plaatsen tegelijk zijn' opvat als iets fysieks. Maar dimensies verwijzen naar bewustzijnswerkelijkheden, niet naar 'stukjes materie'. Zo is het verleden een bewustzijnswerkelijkheid waarmee je in contact kunt treden, en die je kunt transformeren door er licht en liefde naar toe te sturen. Het verleden is niet een som van feiten, het is een ervaringsveld, het is een energie die jij nu in je meedraagt en waarmee je d.m.v. je bewustzijn contact kunt maken. Elke keer dat je liefde, begrip en vergeving stuurt naar delen van jezelf die vroeger in het duister hebben gestaan, transformeer je het verleden, en daarmee jouw heden. In jou komen eindeloos veel bewustzijnswerkelijkheden samen, een veld van identiteiten, in verleden en toekomst. En jij kunt kiezen welke werkelijkheid je wilt ervaren, welke energie jij nu gaat manifesteren als jouw werkelijkheid. Je bent vrij om te reizen door al die werkelijkheden heen, langzaam of snel, van dichtbij of van een afstand. Zolang jij Geest bent, puur bewustzijn, verlies je dit vrijheidsbewustzijn niet. Zodra je verstrikt raakt in beperktheidsgedachten, zoals 'dit kan niet', 'dat mag niet' en 'dit gaat niet goed', zak je de afgescheidenheid in. Je raakt verstrikt in de illusie van lineaire tijd, de illusie van 'ik ben mijn lichaam', de illusie van de dood, de illusie dat je afgescheiden bent van God. De ziel raakt op die manier verstrikt in, en tijdelijk 'gebonden' aan, bepaalde ervaringswerkelijkheden. Zij is haar goddelijke zelf tijdelijk vergeten. Dit verstrikt zijn heet karma. Het loskomen uit de strik verloopt langs bepaalde wetmatigheden, bepaalde bewustzijnsstappen die gezet moeten worden (loslaten van illusies) en dat heet dan het 'afwerken van karma'. Het loslaten van karma is niets anders dan het weer bewust worden van je eigen goddelijkheid.

Jullie Lichtzelf In jullie verenigen zich talloze bewustzijnswerkelijkheden. Talloze dimensies of bewustzijnsvelden komen samen in de poort van jouw hart, en jij bent de meester, de schepper van het totale veld. Jij bent degene die ervoor kiest één werkelijkheid tot de jouwe te maken, hier en nu. Welke werkelijkheid kies jij? We hebben gesproken over tijd, en over het feit dat je met je bewustzijn naar de energieën van het verleden en van de toekomst kunt reizen. We hebben voorbeelden gegeven die betrekking hadden op het verleden, maar hetzelfde geldt voor de toekomst. Er is echter niet één toekomst, er zijn heel veel mogelijke toekomsten die vanuit jouw heden ontspringen. Elke 'toekomst' draagt een bepaalde energie in zich. Je kunt vanuit jouw heden een toekomst kiezen met meer of minder Licht. Met Licht bedoelen we hier vooral 'zelfbewustzijn'. Stel je voor dat je in het centrum staat van een vibrerend veld van tijdslijnen, naar het verleden, naar de toekomst, maar vooral: lijnen naar uiteenlopende energieën. Elk lijntje is verbonden met een mogelijke identiteit van jezelf, die meer of minder Licht uitstraalt. Probeer het hele concept van chronologie hier los te laten. Je staat temidden van een veld van energieën, tijdloos als het ware. Zie het nu als een veld van licht en donker, een veld van uiteenlopende identiteiten, en je kiest nu de meest stralende, lichtende energie uit het veld. Let wel, je bent totaal vrij om te kiezen wat jij wilt. Het hele veld behoort jou toe. Je kiest het meest lichtende zelf, jouw Lichtzelf, en stel je op dit moment eens even voor hoe dat voelt. Wat zit er allemaal in deze energie, deze identiteit van jou, deze dimensie van jou? Kun je dat voelen? Dit is je Lichtzelf. Dit is het stuk van jezelf, dat God het dichtste benadert.


- 53 -

Traditioneel worden de wezens die het dichtst bij God staan, aartsengelen genoemd. Jullie zijn eigenlijk aartsengelen. Een aartsengel is een wezen dat heel dicht bij de oerbron staat, bij God, maar daar toch al een stap uit is. Met God bedoelen wij hier: puur bewustzijn, puur Geest, puur Zijn. Zonder differentie, zonder ontwikkeling, zonder individualiteit. De aartsengel-energie is een energie die al een zekere mate van individuering heeft ondergaan. Daarmee bedoelen we dat een aartsengel iets individueels heeft, iets 'afgebakends'. Van een aartsengel kun je zeggen dat ze bepaalde eigenschappen heeft, van God niet. God omvat Alles en Niets. Een aartsengel is een aspect van God dat zich heeft veruitwendigd, dat zich manifesteert als een geschapen Vorm (of zoals Plato zei: als een Idee, bijvoorbeeld Liefde, Waarheid, Goedheid). Waarom deed God dit? Hij deed het vanuit vreugde, vanuit creativiteit. De aartsengel-energieën zijn de uitdrukking van Gods oneindige scheppingsvreugde. Een aartsengel staat niet buiten God. Niks staat buiten God. God is in alles. Zij is in alle geschapen energieën aanwezig als het Geestaspect. Dit is wat alle energieën in wezen één maakt. Dat wat een energie onderscheidt van een andere energie kunnen we het Ziele-aspect noemen; hierin zit de individualiteit van een wezen. Een geschapen wezen dat over individualiteit beschikt is eigenlijk een samenkomen van Geest en Ziel, van bewustzijn (geest) en ervaring (ziel). De schepping is een dans van Geest en Ziel. De aartsengelen waren zogezegd de 'eerstgeschapenen'. Vat dit liever niet op in chronologische zin, maar in de betekenis van: heel dicht bij God staand, d.w.z. levend in een sterk bewustzijn van hun goddelijkheid (het Geestaspect). De indruk die aartsengelen maken op mensen is die van een diep en zuiver Licht. Er zijn meerdere aartsengelen. Uit elke aartsengel vloeit energie voort die je kunt voorstellen als stralen. De aartsengel is een soort zon die haar stralen heel ver uitzendt. Ze komt daarmee in werkelijkheden terecht die zij zelf niet kent. Zij komt terecht in onbekende ruimtes, waar zij "in het duister tast". Zij maakt daar kennis met iets anders dan zichzelf, met het Donker, het ontbreken van Licht. De aartsengel staat in een andere dimensie dan God. Zij staat in de dimensie van de geschapen wereld, een wereld die individualiteit kent (ik en ander), een wereld waarin ervaren wordt en waarin - dus - ontwikkeling zit. God is niet donker of licht, God IS; een aartsengel is een Lichtwezen. Met het scheppen van Licht, schiep God ook het Donker. Dat vloeide voort uit het feit dat een aartsengel een 'afgebakend', individueel wezen was. Iets wat afgebakend, individueel is, kan dat alleen zijn doordat er iets ander is, waartegen zij afgebakend kan worden. De schepping van het Lichtzelf (de aartsengel) creëerde - als een noodzakelijke afgeleide - eveneens haar tegenpool: een energie waarin het Licht afwezig is. God in zijn pure Zijn verlangde ernaar te ervaren en hij deed/doet dat via de aartsengelen. Het lag echter niet vast wát zij zouden gaan ervaren. In hun uittreden uit God, traden zij een lege ruimte binnen, een ruimte van potentialiteit, een ruimte van oneindige mogelijkheden. Wat zij ervoeren in hun reis is dat zij allerlei vormen konden aannemen, en op allerlei manieren ervaring konden opdoen. Dit proces kun je je ook voorstellen door middel van het beeld van een waterval. De aartsengel energie stortte als een massa flonkerend, lichtend water uit de Bron, en stroomde alle mogelijke kanten op. Binnen die stroom water, splitsten allerlei deelstromen zich af en gingen hun eigen weg. Die deelstromen splitsten zich weer verder uit, naar afzonderlijke druppels. Deze druppels kun je zien als stukjes bewustzijn met een eigen


- 54 -

individualiteit, een eigen ervaringsweg. De dans van Geest (bewustzijn) en Ziel (ervaring) was nu écht begonnen. De individuele brokjes bewustzijn, die we zielen zullen noemen, gingen op reis. Zij droegen de aartsengelenergie en de 'pure zijns'energie van God met zich mee, maar zij ervoeren dat het mogelijk was om hun afkomst te vergeten, hun bewustzijn te verliezen en hun eigen Licht te verbergen voor henzelf. Het samenspel van licht en donker kon het duidelijkst worden ervaren in het menszijn, in het leven op aarde. In onze beschrijving van het proces waarin een aartsengel tot mens wordt, lijkt er (door het menselijke taalgebruik) sprake te zijn van een chronologisch proces in de tijd. Maar deze uitvloeiing of waterval van energie gebeurt nu en op elk moment. Het is een beschrijving van de identiteiten die nu voor jou beschikbaar zijn, niet van een verleden dat voorbij is. Er is op dit moment een laag in jezelf die bestaat uit pure aartsengel energie, uit puur Licht. En er is een laag die verkeert in verwarring en onbegrip. Jij kunt ervoor kiezen je te vereenzelvigen met het Licht in jezelf. Het is niet iets wat je hoeft te ontwikkelen, het behoort tot de kern van wie je bent. Het is belangrijk te beseffen dat je niet hoeft op te kijken naar spirituele meesters, gidsen of engelen. Er staat geen enkele autoriteit boven jou. Jij bent zelf de 'eerstgeschapene', zittend naast Gods troon. Jij bent zelf God en engel. Een heel directe manier om contact te maken met je Lichtzelf is door in jezelf het element van geest, puur bewustzijn, te voelen. Dat doe je door de innerlijke stilte op te zoeken. Die is er altijd, je hoeft je er alleen bewust van te worden. (Wij hebben hier de vorige keer over gesproken). Als je in die innerlijke stilte bent, die dimensie van eeuwigheid, kun je makkelijker contact maken met het verlangen van God (puur bewustzijn) om te ervaren. Uit dat verlangen is jouw Lichtzelf geboren. Het geheim is dat de ziel de meeste vreugde ervaart door een spel van geest en ervaring. Als je puur Geest bent, dan is je wereld statisch. Er gebeurt niets. Ervaring ontstaat door contact met iets dat buiten je is. Iets dat buiten je is, ontstaat pas als je uittreedt uit het grote geheel, uit God, als je individu wordt. Maar als je te vér de pool van de ervaring (individualiteit) inschiet, bestaat de kans dat je het contact met geest (je goddelijkheid) verliest en dat je ziel verstrikt raakt in de illusies van angst en afgescheidenheid. De grootste vreugde ervaar je als je in de wereld van ervaring kunt staan, terwijl je het contact met de geest vasthoudt. In die spanningsboog ligt de grootst mogelijke bron van creativiteit en liefde. Zo bezien is de ziel op weg de juiste verhouding te vinden tussen absoluut Eén zijn en individu zijn. Daarin zijn diegenen onder jullie die we Lichtwerkers hebben genoemd, bezig toe te groeien naar een groter besef van jullie eenheid met Geest of God. Daardoor zullen jullie ervaringen steeds meer vervuld raken van vreugde en Licht. Dit is het einde van de Lichtwerkers-serie. In jullie allen die dit lezen, is een sterk verlangen aanwezig naar het Licht en naar het verwezenlijken van jullie diepste wensen. Houd je wensen en je verlangen levend, en vertrouw op hen, want zij zullen je thuis brengen.

Jeshua

© Pamela Kribbe

Pamela Kribbepamela.jeshua.net/lichtwerkers.pdfIn het scheppen op aarde zijn er vele weerstanden te...

Documents

Transcript of Pamela Kribbepamela.jeshua.net/lichtwerkers.pdfIn het scheppen op aarde zijn er vele weerstanden te...