1

Beste Vrienden,

De paniek in verband met het Coronavirus laat zich ook in Haïti gelden. Ons leven veranderde drastisch met deze plaag en de door de overheid ingestelde lock-down (vanaf vrijdag 19 maart). Scholen, bedrijven, vlieghaven en grenzen van het land moesten dicht. Kerkdiensten en culturele activiteiten met meer dan 10 man werden verboden. Vanaf dezelfde dag zette ik noodgedwongen een punt achter alle sportactiviteiten met de jeugd (trainingen en volleybalschool). Thuis blijven is de boodschap en buitenhuis gaan kan alleen maar voor dringende noden zoals zorgen dat er eten op tafel komt. Daarmee heb ik meer vrije tijd dan eigenlijk nodig en gelegenheid om een nieuwe nieuwsbrief op te stellen. Om te beginnen wil ik u een mooie tekst aanbieden, die een opkikkertje kan zijn in de moeilijke tijden waarin we nu leven en tevens een ode aan zovele mensen die op gevaar van hun eigen leven zich inzetten voor anderen. Hij werd me toegezonden door een confrater die in Rome woont .... Na regen komt zonneschijn. Mocht dit gebeuren een weldoend gevolg krijgen voor de mensheid en oproepen voor meer verdraagzaamheid, duurzame vrede en meer liefde in deze wereld.

Open de ramen van je ziel

Ja, er is angst. Ja, er is isolatie. Ja, er is paniekaankoop. Ja, er is ziekte. Ja, er is zelfs dood. Maar, Ze vertellen dat ze in Wuhan na zoveel jaren lawaai weer de vogels kunnen horen zingen Dat de lucht na een paar weken rust niet langer dik met dampen is maar helder en blauw.

2

Ze vertellen dat ze in de straten van Assisi mensen horen zingen voor elkaar en hun ramen openhouden zodat degenen die alleen zijn de geluiden van familie om hen heen kunnen horen. Ze vertellen dat een hotel in het westen van Ierland gratis maaltijden bieden en bezorgen aan huis. En vandaag was een jonge vrouw die ik ken bezig met het verspreiden van vliegers met haar nummer door de buurt zodat de ouderen iemand hebben die ze kunnen bellen... En kerken, synagogen, moskeeën en tempels bereiden zich voor om mensen te verwelkomen en onderdak te bieden aan daklozen, zieken en vermoeiden. Over de hele wereld vertragen en reflecteren mensen Over de hele wereld kijken mensen op een nieuwe manier naar hun buren, en over de hele wereld worden mensen wakker met een nieuwe realiteit. Hoe groot we echt zijn. Op hoe weinig controle we echt hebben. Over wat er echt toe doet. Liefde en van elkaar houden. Dus we bidden en we herinneren ons dat Ja, er is angst maar er hoeft geen haat te zijn. Ja, er is isolatie maar er hoeft geen eenzaamheid te zijn. Ja, er is paniekaankoop maar er hoeft geen gemeenheid te zijn. Ja, er is ziekte maar er hoeft geen ziekte van de ziel te zijn Ja, er is zelfs dood maar er kan altijd een wedergeboorte van liefde zijn.

3

Wees dus bewust van de keuzes die je maakt om nu te leven. Adem vandaag. Luister achter de geluiden van je paniek en hoor de vogels zingen weer! De lucht klaart op! De lente komt eraan! En we zijn altijd omgeven door liefde! Open de ramen van je ziel! En hoewel je misschien niet de lege straten aan kan raken: Zing!

© Richard Hendrick (Brother Richard)

Actualiteit in Haïti Vanaf 10 februari ontstond er in de hoofdstad van Haïti een enorme paniek. Op enkele dagen tijd werden er ontelbare gevallen genoteerd van “kidnapping”. Kinderen zowel als volwassenen van alle klassen en standen, rijk en arm, werden op klaarlichte dag gegijzeld. Alle mensen waarmee ik te doen heb leefden onder stress. En toch had ik sterk de indruk dat heel dat gedoe een “telegeleide” (politiek) actie was. Er zit een sterke hand (met geld) achter. Het komt me voor dat de oppositie die meer en meer ongeloofwaardig wordt, inziet dat alle manifestaties tot nu toe er niet in gelukt zijn om president Jovenel van zijn troon te krijgen. Ze zetten een nieuwe strategie op touw die erin bestaat paniek te zaaien onder de bevolking zodat deze weer alle schuld op de president kan steken. Komt er nog bij dat, nu we geen wettelijke senaat of kamer meer hebben, Jovenel per decreet regeren moet in een land dat kompleet onbestuurbaar is geworden. De 19 senatoren en alle volksvertegenwoordigers die sinds 8 januari ten einde mandaat waren hadden zich daarbij laten kennen als gewetenloze geldwolven en aanstokers van zinloos geweld. Carnaval is in Haïti meer dan een nationale feestdag en krijgt daardoor veel aanhang en middelen om dat gebeuren ondanks de problemen waar het land nu mee worstelt toch te doen doorgaan. Op

maandag 17 februari stond Port-au-Prince nog maar eens op zijn kop. Onderbetaalde ontevreden politiemensen gingen betogen en staken de opgestelde houten stands voor de carnavalsviering op het Marsplein in brand en zetten hun vernieling extra in de verf met hun vuurwapens in de lucht leeg te

4

schieten en zo mensen op afstand te houden. De ontevredenheid werd daarna nog aangewakkerd door het feit dat de leiders van een pas opgericht politiesyndicaat dat volgens de bazen van het land, onwettig was, werden afgedankt. De eerste minister vertelde op een persconferentie dat de carnavalsviering toch zou doorgaan. Op 19 februari begon de politie opnieuw te betogen. Ze werden gesteund door onrustzaaiers en legden het verkeer in en rond de stad volledig lam. Ze trokken naar het voetbalstadium, waar de praalwagens in opbouw voor de carnavalstoet stonden geparkeerd. Deze gingen eveneens in de vlammen op. Toch wou de president de feestelijkheden doen doorgaan, maar dat was buiten de kwaadwil van de politie gerekend. De 23º februari, op carnavalszondag ontstond er op het Marsplein (Champ de Mars) een regelrecht gewapend gevecht tussen politiemensen en een kleine legereenheid in dienst van Jovenel en op weinig tijd was er op heel het plein geen volk meer te zien. De carnavalsviering ging daarmee ook compleet in rook op. ‘S anderdaags gingen de acties van de politiemensen verder. Ze legden het sociale leven en alle autoverkeer terug lam. Dinsdag bleef het kalm maar alles bleef dicht. Geen carnavalsviering in Port-au-Prince dit jaar.

Op maandag 2 maart verneemt de bevolking dat de president een nieuwe eerste minister heeft aangesteld. Het gaat over de heer Joseph Jouthe (zie foto). ’s Anderdaags komt die al tevoorschijn met een nieuwe regering. Nu er geen wettelijke senaat of kamer meer bestaat, om deze keuze te goed te keuren, omzeilt Jovenel Moïse deze klip en probeert op die manier het hoofd te bieden aan het doodlopen van alle tot dan ontelbare gehouden onderhandelingen over een uitkomst van de politieke crisis, onderhandelingen waarbij alle deelnemers geen

duimbreed willen toegeven aan hun eisen. Enkele dagen later nam het Coronavirus alle aandacht op zich en drong daarmee het politieke nieuws naar de achtergrond. Dag na dag werden nieuwe maatregelen afgekondigd en werden vluchten naar het buitenland afgelast. Vanaf 19 maart werd het sociale leven in Haïti zo goed als lamgelegd. Deze lock-down werd door de president op tv afgekondigd. Scholen, fabrieken, vlieghaven en grenzen moesten dicht. Kerkdiensten met meer dan tien man waren verboden. Mensen begonnen op grote schaal te hamsteren en de supermarkten liepen leeg. De prijzen van voedingswaren gingen pijlsnel omhoog…. Dit nadat er in Haiti twee gevallen van mensen besmet met het coronavirus waren gemeld. Één van hen was Frans Vandueren, landgenoot en stichter en bezieler van Osjosma-weeshuis in Saint-Michel. Hij zou met dat virus van België zijn gekomen. Hij kwam in Haïti toe op 10 maart. Hij werd in de nacht van donderdag (18 maart) op vrijdag met een ambulance van Saint-Michel overgebracht naar een kliniek in Mirebalais, waar hij in quarantaine werd gehouden. Deze informatie ging de wereld rond en was oorzaak dat de mensen van Saint-Michel 's anderendaags stenen gingen smijten op zijn weeshuis, alsof hij het virus aan Haïti had geleverd. Belg zijn was daarmee in Haïti even een slecht punt …. Dat ging allemaal vlug over zonder blazen en Frans is ondertussen volledig hersteld. Op het moment dat ik deze brief verstuur zijn er in Haïti nu, 21 dagen later, (officieel !?) 15 gevallen van besmetting vastgesteld, maar nog geen enkel overlijden. Zou het virus zich hier verspreiden zoals in andere landen, wordt dat een verschrikkelijke ramp. Het is in Port-au-Prince een onmogelijke opgave om de gewone man binnen te houden. Vele mensen overleven met hun klein ruilhandeltje waarmee ze dagelijks op straat staan. Neem dat weg en dan zijn ze hun enige bron van inkomen kwijt en wordt overleven voor hen heel moeilijk.

5

De stichting Mamosa-Cunina

-Op zaterdag 15 februari was ik, samen met een mooie groep confraters, aanwezig op de jubileumviering van twee ICM–zusters, beter bekend in België als “zusters van de jacht” die in vele landen nauw met scheutisten samenwerken. Hier in Haïti werken ze in enkele parochies in het binnenland. Chantal De Handschutter, Vlaamse zuster en Luz Ymson, Filippijnse, vierden hun 50 jaar lid zijn van deze missiecongregatie. Een inspirerende eucharistieviering werd afgesloten met een gezellige feestmaaltijd. -Op 8 maart mocht ik een Cunina-delegatie verwelkomen. Sophie Vangheel, haar dochter Kathleen Op de beeck en Inge Bollen kwamen naar Haïti om de werking en projecten van Cunina te bezoeken en te evalueren. We trokken de 10º maart met de wagen van de stichting naar La Victoire waar we te gast waren bij E.H. Borgella, pastoor aldaar. Ze bezochten de parochieschool en de bouw van de hurktoiletten. ’s Anderdaags ging het dan naar Mombin Crochu voor een vier-daags verblijf met bezoek aan de vier betrokken scholen en alle projecten daar lopend. Eerst kwam het college “Espoir” aan de beurt, daarna ging het naar de parochieschool en later naar de protestantse lagere scholen “La Sagesse”

en “Dieu Seul Maître”. De bouw van de hurktoiletten in al deze scholen vorderen o.l.v. Dirk Vermeyen, met de nodige vertraging veroorzaakt door de sociopolitieke toestand in Haïti. Op vrijdagnamiddag hielden ze een vergadering met de schoolhoofden van alle betrokken scholen van Mombin en La Victoire. Op zaterdag 14 maart ging het dan naar het strandhotel Kaliko, voor enkele dagen rust en het opmaken van de nodige rapporten. De 18º waren we terug in Port-au-Prince. Ze waren gepland om

de 19º maart terug naar België te vertrekken, maar daar had het coronavirus een stokje voor gestoken. We moesten noodgedwongen vaststellen dat er geen vluchten meer waren naar Europa. Ook Haïti had al zijn grenzen gesloten. We trokken toch naar de vlieghaven en later naar een reisagentschap om een alternatieve manier van reizen te zoeken, maar het was vruchteloos. Tenslotte moesten ze zich voor

onbepaalde tijd vestigen in een hotel in Pétion-Ville. Uiteindelijk zijn ze op vrijdag 27 maart toch kunnen vertrekken naar België via Parijs met een speciaal ingelegd vliegtuig van Air France voor repatriering van franse en belgische burgers die hier vastzaten.

Bouw van toiletten in het college “Espoir” Bouw van toiletten in de parochieschool van Mombin Crochu

Toiletten in de school “La Sagesse” Toiletten en watertoren in school “Dieu seul Maître”

Watertoren in college

6

-In mijn vorige nieuwsbrief vermelde ik de reportage over het werk van Cunina in Haïti, die op youtube te zien is op: https://www.youtube.com/watch?v=Faj1EEZyh-s. Ik gaf daarover niet de juiste informatie door. Deze reportage ging namelijk niet over 25 jaar Cunina (in november 2020 bestaat Cunina al 30 jaar) en werd ook niet gemaakt naar aanleiding van de Warmste Week. De reportage werd gemaakt 10 jaar na de aardbeving, om te tonen aan de mensen in België wat Cunina allemaal heeft verwezenlijkt met het geld dat deze organisatie gedoneerd heeft gekregen. In die zin was het ook een weerwoord op de kritiek die we vaak horen dat slechts een klein percentage van de giften die ngo’s krijgen bij de mensen die het nodig hebben terecht komt. -Vanaf 19 maart was Haïti officieel begonnen met zijn “lock-down”. Op maandag 23 maart verwachtte

ik het traditionele bezoek van Frans Vandueren, stichter en bezieler van het Osjosma weeshuis in Saint Michel de l’Atalaye, in het noorden van Haïti. Dat bezoek viel in het water ten gevolge van de Codiv-19 besmetting door Frans opgelopen. Enkele dagen na zijn aankomst in Saint Michel voelde hij zich niet goed en na een test werd besmetting met het coronavirus bij hem vastgesteld. Hij werd op donderdagnacht van 18 maart met een ambulance van Saint Michel naar een kliniek in Mirebalais gebracht, waar hij in quarantaine werd geplaatst. Enkele

heethoofden van het stadje gingen ’s anderdaags stenen gooien op zijn wezenhuis. Na tussenkomst van de politie luwde de onrechtmatige woede van de bevolking en keerde de rust terug. Het hele weeshuis werd in quarantaine geplaatst en tot nu werd daar geen enkel geval van besmetting vastgesteld. Frans herstelde zich goed en kon op maandag 30 maart samen met zijn bezoekers naar België vertrekken. Hij werd van de kliniek in Mirebalais recht naar de vlieghaven gebracht, waar ik hem even ontmoette. -Op dinsdag 24 maart zou Bert De Proost hier zijn aangekomen. Bert is student aan de Thomas More hogeschool en zou hier zijn voor stage aan het einde van zijn studies. Bert zijn eindstage (in het kader van zijn bachelorproef) zou eruit bestaan het businessplan van de site waar de sportinfrastructuur wordt gebouwd te helpen ontwikkelen, zowel theoretisch als praktisch. Dat omspant de vier grote werven (sport-voor-allen, topsport, catering, events) en vertrekt ten dele van bestaande ideeën en plannen. De coronavirus heeft daar een stokje voor gestoken en zijn stage werd afgelast. Spijtig. -Nu we door de “lockdown” omwille van het coronavirus heel wat meer vrije tijd krijgen, lukte ik erin om

een nieuwe website van de stichting aan te maken ter vervanging van de vorige die sterk verouderd was. Ik had die jaren geleden ontworpen met het gebruiksvriendelijke programma “Webcreator” maar kon sinds enige tijd de updates die ik aanbracht niet meer downloaden. Er is nu dus een nieuwe versie online, gemaakt met het programma “Wordpress”. U kan deze site bezoeken op: www.webmamosa.wordpress.com. De site is opgesteld in het frans. Er is wel een bladzijde in het nederlands toegevoegd, met

een samenvatting van de inhoud van de website.

Jeugd en Sport -Terwijl de carnavalsvieringen hier in Port-au-Prince in vuur en rook opgingen probeerden we er toch het beste van te maken om aan de jeugd en kinderen van de wijk waar zich het sportcentrum bevindt een dag ontspanning aan te bieden. Op woensdag 26 februari waren allen er welkom, waar ze zich de ganse dag konden amuseren en spelen onder toezicht van onze trainers. Deze hadden gezorgd voor muziek en wisten de kinderen met allerhande spellen te begeesteren. In de vroege namiddag werd aan

7

alle aanwezigen een warme maaltijd aangeboden en vanaf 4 uur konden ze een spannende volleybalmatch bijwonen, waar onze herenploeg die zich voorbereid op deelname aan het regionaal kampioenschap in tweede afdeling, het opnam tegen “Volley 2000”, een ploeg uit de eerste afdeling. Onze jongens gaven mooi weerwerk en na 4 gespeelde sets, waar elke ploeg er twee van had gewonnen moest de wedstrijd nodig worden stilgelegd wegens de invallende duisternis.

-Het regionaal kampioenschap voor dit seizoen begon dan toch op zaterdag 29 februari met een eerste marathon voor de damesploegen uit de eerste afdeling. Vijf damesploegen deden mee. Onze meisjes hebben geen hoge toppen gescheerd. Ze wonnen nipt een wedstrijd en verloren er drie. Het weekend daarop zouden de ploegen uit de tweede afdeling aan de beurt zijn voor hun eerste marathon. Op de valreep werden deze wedstrijden afgelast. Ze konden niet over de enige sportzaal die de stad heeft beschikken. Alle sporttakken willen van deze infrastructuur kunnen gebruik maken, waardoor conflict ontstaat tussen de verschillende sportbonden (Basketbal, volleybal, badminton, karate, judo, enz). Afspraken worden niet gerespecteerd en de meest biedende of de “machtigste” krijgt dan plots voorrang. De

bestuurders van de Liga, kwamen al vragen of onze sportzaal nog niet klaar was, waarop ik spijtig genoeg negatief moet antwoorden. Dit toont wel aan dat ons bouwproject beantwoord aan een reële nood. Wanneer deze sporthal afgebouwd zal raken is een andere vraag? Zonder bijkomende steun kom ik geen stap verder... Op 5 maart kregen we bericht dat het kampioenschap werd stopgezet, in het begin omwille van de toestand van onveiligheid die er nog steeds heerst. Enkele dagen

later, nadat een lock-down werd afgekondigd door de overheid, werd de voortzetting van de wedstrijden totaal afgeblazen, vanwege het gevaar voor besmetting met het Coronavirus. Daarmee heeft onze talentvolle vernieuwde herenploeg nog geen enkele officiële wedstrijd kunnen spelen.

Het bouwproject

-Op woensdag 12 februari werden de werken terug stopgezet bij gebrek aan beschikbare fondsen. En nu de Covid-19 plaag zich heeft aangemeld, zal deze stop nog enige tijd aanhouden. Klagen wil ik niet want gezien de kritieke toestand moet ik me daarbij neerleggen. De gezondheid van de mensen en overleven in deze rampentijd is nu toch wel prioriteit. -Tot zover met deze nieuwsbrief. Ik sluit af met aan u allen mijn beste wensen over te maken opdat de Corana crisis voor u geen extra lijden en verdriet mag meebrengen en tevens met een hartelijke groet en een heel speciaal woord van dank aan allen die op één of andere manier mijn jeugdwerking steunen. Moge het feest van Pasen de aankondiging zijn van vernieuwd leven ! Tot een volgende keer.

Jan Hoet

Onze damesploeg uit de eerste afdeling

De herenploeg van Banzaï