Nieuwsgierig naar nieuw, daar word ik gelukkig van.

Man man, wat is het vroeg. Om 5.00 uur gaat de wekker, om 6.00 uur zit ik op de fiets en om 6.35 uur zit ik in de trein. De reis naar Flevoland is begonnen!

In december was 'ie er weer. De actie Serious Ambtenaar om geld op te halen voor SeriousRequest. Dit jaar speciaal voor

de allerkleinste ter wereld die hulp nodig hebben. Natuurlijk heb ik er niet lang over nagedacht en heb ik me meteen gemeld. Een jaar eerder deed ik ook mee aan de allereerste editie van deze actie, een creatie van Serious Ambtenaar pioniers Stijn van Rooij, Christophe van der Maat, RoxanneSchrama en Harro Leegstra. Dus ik weet dat het leuk gaat zijn. Maar wat ik nog

niet weet is wie ik dit jaar ga leren kennen. Natuurlijk hebben we vooraf een maillijst gekregen van de groep voor opdracht 7. En via LinkedIn en Twitter heb ik geprobeerd wat collega Serious Ambtenaren op te sporen. Maar er gaat niets boven de "live" ontmoeting met een dozijn wildvreemden die allen één ding gemeen hebben: ze leveren twee vrije dagen in om voor noppes én voor het goede doel een positieve bijdrage te leveren aan een uitdagende opdracht bij een onbekende organisatie. Nieuwsgierige mensen dus, is mijn conclusie. Dat kan niet anders. En wat een betere club mensen om samen te werken aan deze opdracht: het organiseren van workshops in het kader van "De week van de nieuwsgierigheid"!

Goed. Tot zo ver het vooraf-fantaseren-over-dat-wat-komen-gaat. Na 2,5 uur NS-verblijf (want Tilburg), inclusief kennismaking met een voor

mij nieuw en zelfs in de vrieskou ontzettend mooi Flevolandschap (Oostvaardersplassen) arriveer ik in de hoofdstad van deze provincie: Lelystad. Ik hoef enkel het stationsplein over te steken om het gerenoveerde gemeentehuis te bereiken, waar ik even wacht in de ontvangsthal tot ik word opgehaald. Ik ben meteen onder de indruk van de staal-houten constructie van glas en het invallende

ochtendlicht. In een transparante kamer op een van de kantoorvleugels in dit HNW-pand vult de ruimte zich langzaam met nieuwe gezichten. Ik ontmoet een ambtenaar van het ministerie van Financiën die gek is van innoveren en geluk, twee ambtenaren van de ministeries van Economische en Buitenlandse Zaken met een voorkeur voor respectievelijk wielrennen en monumenten en diverse lokale ambtenaren vanuit onder andere Rotterdam (trotse en fitte oma), Weert (handbal en coverband), Maasdonk (SF en fantasy), Drechtenland (raadslid Groen Links Hoorn) en Binnenmaas (auteur van kinderboek "Wat een bak! De avonturen van Joep

en Zandje"). Samen met een juriste van de Raad van State (Pink Ribbon), een interim manager van de gemeente Delft (Barcelona & Jugendstil) en een frisse publiek professional van Intermin (globetrotter) vormen we een zeer divers en compleet team.

Na een warm welkom van de opdrachtgever en onze twee begeleiders gaan we al gauw in twee groepen uiteen om te brainstormen over thema's voor de workshops. Ik zit in de groep met Pink Ribbon, de kinderboekenschrijfster, de

sportieve oma, de monumentendame en de SF-fan. Aan ideeën geen gebrek: de old-school mindmap (want met échte pen op écht papier) van de monumentendame past al snel niet meer op één velletje. Tjonge, wat gaat dit snel. Die Serious Ambtenaren zijn eigenlijk ook een mooi volk. Geef ze één vinger en ze bieden je meteen drie handen terug aan. Niks nemen, maar geven. “Ja, en…” in plaats van “ja, maar…”. Een volkje dat in de tweede ronde de ideeën uit de brainstormfase met gemak ombouwt tot een concrete workshop. Wat zeg ik: twee. Twee workshops pitchen we in de middag voor onze opdrachtgever. En dan zijn er nog ideeën genoeg voor nog minimaal drie andere workshops. Maar we zijn als Serious Ambtenaren ook een beetje anders. Iedereen blijkt op zijn of haar eigen manier van natureal nieuwsgiering. Nieuwsgierig naar innoveren, nieuwsgierig naar samenwerken, nieuwsgierig ook naar de ander en via de ander naar jezelf en je eigen ontwikkeling. En dus ook een beetje gek, want we vormen volgens mij geen mooi gemiddelde van de doelgroep. We zíjn al nieuwsgierig. En dan ligt altijd het gevaar van blinde vlekken op de loer. Iets waar we elkaar aan het eind van de eerste dag nog maar eens op wijzen: “Laten we er niet meteen vanuit gaan dat iedereen zo

enthousiast is over onze workshop als we zelf zijn.” En dat is ook goed. Dat houdt je scherp, mij in ieder geval wel.

Aan de randen van de dag en aan het einde van ieders energieboog maken we de laatste praktische afspraken: de monumentendame zorgt voor het draaiboek, de Ynnovator van Financiën werkt de stellingen voor de cafésessies uit, de wielrennende econoom formuleert vragen voor de lijn, de handballende communicatieadviseur zorgt voor een wervende tekst over de workshop en ik bied mezelf aan om de warming-up uit te werken. Ik vertrek moe maar voldaan richting het station om de reis naar huis te maken. Nog ruim 5 weken te gaan en dan is het zo ver… Ik kan bijna niet wachten!

En als klap op mijn eigen vuurpijl ontdek ik(als voormalig dramadocent) ook nog dat de filmlocatie van Medisch Centrum West (nostalgie) ook in Lelystad te vinden is! Mijn dag kan niet meer stuk!

Medisch Centrum West heet in het echt blijkbaar Medisch Centrum Zuiderzee, maar mijn verrukking is er niet minder om.

Een persoonlijk verslag van de 1e dag Serious Ambtenaar Lelystad door de 12e gek uit deze groep: die drukke en soms

ongeduldige gediplomeerd theatermaker die al bijna een decennium ambtenaar is in Tilburg.