Onbeperkt sportblad

O n b e p e r k t

Het paardals therapeut

de VaanLaura‘Ik kies vóór de sport’

‘Al vrij snel raakte ik verslaafd’Atlete Suzan Verduijn

‘Sommige spelers leren het nooit’Trainer Toon over zijn team

in beweging nummer 1, december 2012

3Onbeperkt2 Onbeperkt

Met trots wil ik je welkom heten in ons blad Onbeperkt. In dit blad over gehandicaptensport willen wij je informeren over de laatste ontwikkelingen in deze tak van sport. Ook inspireren en enthousiasmeren door verhalen van bekende en onbekende sporters over hoe zij tegen hun handicap en sport aankijken. Vaak zien gehandicapten door hun sport wat ze wel kunnen. Je kunt wel beperkt zijn in het dagelijks leven maar je bent onbeperkt in je sport. Daar komt ook de naam van het blad vandaan. Zelf ben ik ook gehandicapt; ik heb de spierziekte van Duchenne. Daardoor ga ik een elektrische rolstoel door het leven. Mijn rolstoel heb ik goed kunnen gebruiken voor mijn sport rolstoelhockey. Tijdens trainingen of familietoernooien van onze club heb ik gemerkt dat ik wat beter ben in hockey dan mijn lopende vrienden en familieleden. Die zijn natuurlijk niet gewend om met een rolstoel te rijden. Op zo’n familie-toernooi zag je de een na de ander achterover vallen met de rolstoel. Dat was lachen. Mijn teamgenoten en ik maakten daar gebruik van door gauw te scoren. Maar zo makkelijk is dat niet tegen concurrerende clubs; daar kwam je veel meer tegenstand tegen tijdens competitiewedstrijden. Wij wonnen soms met 4-0, maar verloren ook weleens dik met 10-0. Ja, het werd ons soms heel moeilijk gemaakt, maar van tegenslag leer je. Het is fijn om te weten dat je ondanks je handicap ergens be-ter in bent dan je lopende medemens. Je voelt je onbeperkt en gelijk én dat gevoel willen wij met jou en jouw medespor-ters delen via dit blad. Veel leesplezier!

Stijn van den BrekelHoofdredacteur

trots


Laura de Vaan

winters sportplezier

inhoud High fi ve

Vast weleens meegemaakt; een scheidrechter die onterecht een gele kaart geeft. Dan is de nieuwe Play it Right App je ideale wapen. Deze nieu-we App bevat alle offi ciële spelregels van 150 sporten, inclusief gehandicap-tensporten zoals boccia en goalball. De App is ontwikkeld in samenwerking met de verschillende sportbonden waaron-der Gehandicaptensport Nederland. Play it Right is beschikbaar voor iOS en Android.

in discussie met de scheidsrechterNieuwe spelregel App

Op het EK Goalball in Italië hebben de Oranje dames geen enkele wedstrijd ge-wonnen. Ook de laatste wedstrijd om de vijfde plaats tegen Griekenland verloor Nederland. Het werd 3-2 voor Grieken-land. Nederland werd zesde en laatste van het EK.

balenTeleurstelling Goalball dames op EK Italië

Op het Nationaal Gala voor de Gehan-dicaptensport haalde (sport)sponsors ruim 1,45 miljoen op voor de sporten. Op de middenstip van het Olympisch Stadion vond het gala op donderdag 8 november plaats. Sporters, sponsors en (sport)organisaties vierden gezamenlijk alle sportieve hoogtepunten van 2012. Met als belangrijkste resultaat meer medailles (10e plaats landenklassement Paralympische Spelen) en meer (media)aandacht voor de gehandicaptensport. De avond zelf bracht 278.200 euro op. Dit betekent een enorme stimulans voor de talenten van morgen.

1,45 miljoen voor jouFeestelijk Nationaal Gala voor de Gehandicaptensport

Driekwart van onze landgenoten zien Paralympische atleten als echte top-sporters. Ook vinden ze dat de Pa-ralympische spelen bijdragen aan de acceptatie van mensen met een be-perking. Dat blijkt uit een onderzoek van het Mulier Instituut naar topsport en nationale trots. Verder blijkt dat een kwart van de bevolking gekeken heeft naar de Paralympische Nederlanders. Een meerderheid vindt het onterecht dat Paralympische atleten minder aandacht krijgen. Ook geeft ongeveer de helft van de bevolking aan dat zij vaker naar de Paralympische Spelen gaan kijken als de media er meer aandacht aan beste-den.

eindelijk erkenningNederland ziet paralympiërs als topsporters

Je kunt nu jouw paralympische Held van het paralympische sportjaar 2012 kiezen. Tennisster Esther Vergeer en at-lete Marlou van Rhijn zijn door het ma-gazine Helden genomineerd voor de titel ‘Held van het Jaar’. Deze verkiezing eert sporters die niet alleen alles voor hun sport over hebben maar die ook op een sportieve en eerlijke manier hun sport beoefenen. Als rolmodel voor de para-lympische sport in Nederland, verdien je het dan ook om in het zonnetje te wor-den gezet. Al het zwoegen, trainen en de sportieve instelling worden beloond als ‘Held van het jaar’. Naast Vergeer en Van Rhijn zijn er ook acht Olympische vrouwen genomineerd. Onder andere de Eindhovense zwemster Ranomi Kro-mowidjojo, wielrenster Marianne Vos en zeilster Marrit Bouwmeester. Stemmen op Esther of Marlou kan nog tot en met 13 december: www.heldenmagazine.nl

kies jouw HeldVergeer of Van Rhijn?

Verschillend maar toch hetzelfde

25

trainer toon over zijn team

paralympics

de kosten van een sportief leven: fi nancieel 24go go gadgets 20

nieuwsberichten 5

Nieuwsberichten

Het paard als therapeut

13

22

258

16


Verschillend maar toch hetzelfde

De 21-jarige Maud Jagt speelt boccia en heeft al vanaf haar geboorte spasticiteit. “Trillingen beperken mij in het dagelijks leven. Simpele dingen, zoals een glas drinken inschenken is voor mij al een hele opgave.” Tijdens het sporten heeft Maud soms ook last van haar ziekte. “Ik weet nooit wat mijn hand doet tijdens het richten van de bal.”Doordat ze is gaan sporten, heeft ze een andere kijk op haar handicap gekregen. “Het sporten heeft ervoor gezorgd dat ik een positieve kijk op mijn handicap heb gekregen. Eerst zag ik wat ik niet kon maar nu zie ik wat ik wel kan.” Voordat Maud aan boccia deed, heeft ze ook aan rolstoeldansen en rolstoelhockey gedaan. Maar door haar spasme is haar reactievermogen trager. Dat ging niet altijd samen met deze intensieve sporten. In boccia heeft ze uiteindelijk een sport gevonden wat heel goed bij haar past. Dit heeft Maud haar zelfvertrouwen goed gedaan. “Het sporten maakt je los van je handicap. Als je goed bent in iets, in mijn geval boccia, zien mensen je los van je handicap. Dat voelt heel goed.”Het gaat zo goed dat ze nu zelfs in het Oranje team speelt. Maud werd ontdekt tijdens een gymles door een schooltrai-ner. Hij vond Maud zo goed spelen dat hij haar bij de club op school vroeg. Hij bracht haar in contact met de bondscoach en al snel zat ze bij het Oranje team. Mauds droom is dan ook om samen met het Nederlands boccia team naar de Paralympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro te gaan.

meer over maud’s sport boccia kunje vinden op pagina 16 en 20.

Maud lijdt vanaf haar geboorte aan cerebrale parese, ook wel bekend als spasticiteit. Door beschadigingen in het zenuwstelsel heeft ze niet altijd controle over haar spie-ren. Als ze bijvoorbeeld schrikt of als ze het koud heeft, gaan haar spieren op slot staan of krijgt ze juist last van trillingen.

“eerst zag ik wat ik niet kon maar nu zie ik wat ik wel kan”

Marije heeft een bovenbeenamputatie gehad aan haar rechterbeen. Dit wordt ook wel een knie-exarticulatie genoemd. Het knie heeft een bovenbeenbot en een on-derbeenbot. Bij Marije is het hele onderbeenbot wegge-haald, dat wil zeggen dat je geen knie meer hebt. Doordat ze een goede prothese heeft ervaart ze geen beperkingen in haar dagelijks leven of tijdens het sporten.

Toen Marije twaalf was kreeg ze kanker in haar rechteronderbeen. Na verschillende chemokuren en een operatie werd besloten dat het amputeren van haar been de kans op genezing zou vergroten. Een bovenbeenamputatie was het gevolg. Nu is Marije 26 en ervaart ze geen beperkingen door deze amputatie. “Je been of je leven is een makkelijke keuze voor mij. Ik ben er goed vanaf gekomen, want een been is goed te vervangen.”Na haar amputatie wilde Marije wel blijven sporten. Ze merkte dat ze beperkt was in het dagelijkse leven. Shoppen en uitgaan waren een hele opgave voor haar. Ze kreeg vaak last van haar rug en werd snel moe. Om toch dingen te kun-nen blijven doen die ze graag wilde, wist ze dat een betere conditie noodzaak was. Voor de amputatie deed Marije aan handbal, maar dit werd lastiger. Atletiek was een betere keuze. Hierin bestaan wedstrijden voor lichamelijke gehandi-capten. “Mijn beperkingen zijn niet mijn grenzen. Mijn been is eraf, maar dit betekent niet dat ik iets niet kan doen of dat dingen onmogelijk zijn voor mij.”Tien jaar heeft Marije aan topsport gedaan binnen de atletiek. Ze heeft meegedaan aan drie Paralympische Spelen: Athene 2004, Beijing 2008 en Londen 2012. Ze deed mee aan de 100 meter sprint en verspringen. Marije heeft besloten om te stoppen met topsport en zich te gaan richten op haar loopbaan als arts. “Het komend jaar ga ik keihard werken aan mijn promotie op de afdeling kindergeneeskunde van het Academisch Medisch Centrum Amsterdam.” Marije blijft sporten, maar haar carrière als atlete staat op een lager pitje.

“mijn beperkingenzijn niet mijn grenzen”


met zilver en brons op de paralympische Spelen in Londen dacht handbikester Laura de Vaan (32) hardop na over het vervolg van haar carrière: nog twee wk’s en dan is het mooi geweest. nu wijst de fiets echter alweer richting de Spelen in rio 2016. “ik heb vóór topsport gekozen.”

Door het missen van de laatste trede van de trap liep Laura posttraumatische dystrofie (CRPS I) op in haar rechter-voet. En zit ze sinds haar zestiende in een rolstoel. Tachtig procent van de mensen met deze aandoening geneest, vijf procent blijft altijd gehandicapt. “In eerste instantie was het ongeluk geen klap voor mij. Met de aandoening die ik had, kon ik genezen. Dat was dan ook mijn doel.” Naarmate de tijd verstreek, werd de kans groter dat Laura haar

leven lang gehandicapt zou blijven. Omdat ze graag wilde bewegen, zocht ze een uitweg in het sporten. Ze werd er gek van dat ze zich niet zelfstandig kon verplaatsen. “Ik had nog geen rolstoel, maar was wel al bezig met regelen hoe ik kon gaan sporten. Ik liet zelfs een vak op school links liggen om

maar te kunnen gaan sporten.”Gedurende een aantal jaren heeft ze met veel plezier aan rolstoeltennis ge-daan. Tot dit fysiek niet meer mogelijk was. Ze omschrijft de aandoening die ze heeft als complex en regionaal, wat terug slaat op de pijn van haar heup tot haar voet. “Ik sloeg soms met mijn racket tegen mijn eigen been, dat was erg pijnlijk. Toen ook de houdingen moeilijker werden vol te houden, wist ik dat ik een andere sport moest gaan zoeken.” Daarom switchte ze in 2004 van rolstoeltennis naar handbiken. “Volgens mij hadden mensen het over de sport en heb ik me gewoon gemengd in het gesprek om meer te weten te komen over handbiken.” Zo is ze er toevallig ingerold. “Ik kende de handbike alleen als vervoersmiddel, had niet eens be-dacht dat het ook een sport kon zijn.” Meteen in het eerste jaar is Laura wed-strijden gaan rijden. Ze had talent in het handbiken. Dit bewees ze dan ook tijdens het Open Europees Kampioen-schap. Tot ieders verbazing, ook die van haar zelf, kwam ze met brons thuis, zowel in de tijdrit als de wegwedstrijd. Na een razendsnelle start van haar

sportcarrière was 2006 een moeizaam jaar. Want hoe ging ze een vervolg geven aan haar succesvolle start? Ze had geen idee hoe ze moest gaan trainen en besloot zich niet alleen te focussen op het sporten. Tot ze in 2007 genomineerd werd voor de Paralympi-sche Spelen in Beijing in 2008. Zowel op de weg als in de tijdrit eindigde ze als vierde op het Wereldkampioen-schapen voldeed ze aan de eisen voor nominatie. Door deze resultaten stond de zomer van 2008 volledig in het teken van de Paralympische Zomerspelen. Ook al wist ze dat ze niet naar Beijing ging om prijzen binnen te slepen. De Spelen waren een enorme ervaring voor haar. Wat er tevens voor gezorgd heeft dat ze zeker wist nog vier jaar alles op alles te willen zetten om op de Paralympische Spelen in London 2012 wel mee te kunnen doen voor de medailles. “In eerste instantie was het mijn bedoeling om het na Beijing rustig aan te gaan doen. Maar eigenlijk kwam na die Spelen pas het besef dat ik in London wel mee wilde strijden voor de medailles.” Dat was tegelijkertijd ook een harde beslissing. Laura heeft een aantal keuzes moeten maken om haar

“ik had nog geen rolstoel, maar was wel al bezig met regelen hoe ik kon gaan sporten.”

Sportenals medicijn

Laura de Vaan

Laura de Vaan: Fotograaf: Bert Willems


‘ik kende de handbike eigenlijk alleen alsvervoersmiddel, had niet eens bedacht dat het ook een sport kon zijn.’

doel te verwezenlijken. “Het sporten is geen sporten meer, maar topsport!” Ze heeft dan ook een zwaar jaar achter de rug met de Spelen in London. Alle facetten bij elkaar maakten het moeilijk

voor haar. “De combinatie met mijn werk, veel van huis zijn, trainings-kampen, dingen moeten doen maar tegelijkertijd ook moeten laten, was gewoon zwaar voor mij.” “Even adem-halen tussendoor was ook wel aardig geweest”, zegt ze dan ook met een hele diepe zucht.

Twee weken geleden zei Laura: nog twee jaar handbiken en dan zien we wel verder. Maar daar is ze inmiddels weer van terug gekomen. Haar intentie is nu om ook deel te nemen aan de Paralympische Zomerspelen in Rio 2016. “Het meemaken van de Spelen geeft me een bijzonder gevoel. Ik ben nog niet klaar met sporten en met de positieve invloed die het sporten op me heeft.” Dat gaat een uitdagende combinatie worden geeft de sportster zelf aan. Laura is namelijk op dit moment ook nog eens druk bezig met het schrijven van haar proefschrift bij de Radboud Universiteit Nijmegen, waar ze tegelij-kertijd ook werkzaam is. In 2013 moet het af zijn, want dan wil ze het indienen. “Ik probeer op dit moment een goede combinatie te vinden tussen het afron-den van mijn proefschrift en het sporten. Dat zijn twee uitdagende projecten die op bepaalde momenten voor mij niet samen gaan.” Daarom bouwt ze het sporten rustig op tijdens deze winterpe-riode, zodat ze er straks in de zomer van

2013, als haar proefschrift ingeleverd is, weer volop tegenaan kan.

de kracht van Laura Toen Laura net begon met sporten zat ze zwaar onder de pijnstillers, van het ogenlijk onschuldigse paracetamol tot zware medicijnen als morfine. Die pe-riode kan ze zich nog maar al te goed voor de geest halen. Gelukkig is het medicijngehalte tegenwoordig een stuk minder. “En daar voel ik me prettig bij. Het is niet fijn om dagelijks met medicij-nen in de weer te zijn.” De topsportster durft dan ook te zeg-gen dat het medicijngebruik vooral door het sporten is afgenomen. Sport heeft haar geholpen bij het minderen van het aantal pijnstillers. “Na het seizoen, als ik minder sport, merk ik direct dat mijn pijn toeneemt. Het bezig zijn, het bewegen draagt veel bij voor mijn han-dicap”, vat Laura kort samen. En dat is voor haar ook meteen het belangrijkst, want uit haar woorden blijkt dat ze nog een keer alles wil geven, vol voor de topsport wil gaan. “Op weg naar Rio!”

prijzen en palmares

In acht jaar tijd heeft Laura de Vaan het nodige gepresteerd in de wereld van het vrouwelijke handbiken. In 2004 maakte ze de achteraf succesvol gebleken overstap naar haar gelief-de tweewieler en dat leverde haar inmiddels een flink aantal medailles op. Goud, zilver en brons zijn de kleuren die haar inmiddels overvolle prijzenkast beheersen. De paralympische medailles hebben een apart plekje in het midden van de ka-mer, zodat Laura dagelijks aan haar succes wordt herinnerd. Hieronder een overzicht van haar prestaties gedurende haar noemenswaardige loopbaan op de fiets.

Laura de Vaan: Laura’s successen tijdens de Paralympics zijn een stimulans om te blijven sporten.

Laura de Vaan

paralympische Spelen Londen wereldkampioenschappen wereldkampioenschappen

wereldkampioenschappen europese kampionschappen


wél tennis, géén hockey in rio. Hoe kan dat?Geen Paralympische Spelen voor rolstoelhockeyers

Wat was het toch een heerlijke sportzomer met de Olympische Spelen (OS), maar vooral met het toetje van de Paralympische Spelen. Esther Vergeer, Mirjam de Koning en Mariska Beijer reisden net als Epke Zonderland en Dorian van Rijsselberghe naar Londen om hun sportieve droom waar te maken. En die kwam uit, want met 39 me-dailles en daarmee een tiende plek op de paralympische medaillespiegel waren de reacties in Nederland uitslui-tend positief.

Toch ontbrak ook iets bij de Nederland-se sportliefhebber afgelopen zomer, namelijk het (rolstoel)hockey. De olym-pische variant is zeer populair, maar de rolstoelhockeyers kregen geen kans om het voorbeeld van de olympische hockeydames (goud nadat Argentinië met 2-0 werd verslagen, red.) te volgen. Sterker nog, rolstoelhockey staat net als rolstoelhandbal niet eens op de paralympische agenda. Dat terwijl in Nederland wekelijks 400 elektrische rolstoelhockeyers actief zijn. Wat moet een sport doen om onderdeel uit te maken van de Paralympics?

Ontbreken van boegbeelden Dik 16.000 toeschouwers kijken gespannen toe, knijpen in hun klamme handen, als Maartje Paumen aanlegt voor een strafcorner. De volgepakte Riverbank Arena in hartje Londen is enkele seconden muisstil; als Paumen raak schiet, is de gouden plak binnen Nederlands handbereik. De geslepen hockeyster doet háár kunstje en veegt de bal fraai achter de Argentijnse doel-vrouw. Het in oranje gestoken publiek vliegt overeind, springt op de banken: Nederland is olympisch kampioen. De periode die volgt, kunnen de hoc-keyvrouwen geen seconde over straat of ze worden al aangesproken op hun succes. Hockey is dan ook een gewaardeerde sport op de Olympische spelen, maar

ontbreekt vreemd genoeg bij de Para-lympics. Zodoende geen boegbeelden in het hockey zoals bij het rolstoelbas-ketbal met bijvoorbeeld Mariska Beijer wél het geval is. “Rolstoelhockey is internationaal gezien gewoon té klein”, zegt Rolf Martens, portefeuille gehan-dicaptensport binnen de Koninklijke Nederlandse Hockeybond (KNHB). “In Canada spelen ze een soort power hockey, gebaseerd op het daar populai-re ijshockey. In Denemarken spelen ze juist een soort fl oorball, waar je de bal

laag moet houden. Wij spelen hier juist veel hoge ballen, dat maakt het een stuk attractiever. Er zit té veel verschil tusssen de verschillende landen. We gaan dan ook zo snel mogelijk aan de slag om tot een gezamelijke regelge-ving te komen.” Daarnaast heeft handvoortbewogen – niet elektrisch – rolstoelhockey in Nederland veel concurrentie –“samen met het populaire rolstoelbasketbal vissen we in dezelfde vijver.” Daarom richt de KNHB zich op het elektrische

té kleinschaligHandbal is niet dé populairste sport, maar met een kleine zestigduizend leden heeft het Nederlands Handbal Verbond (NHV) toch een belangrijk aandeel in de reguliere sport binnen Nederland. “Rolstoelhandbal wordt echter nauwelijks gespeeld”, volgens Danny de Ruiter, beleidsadviseur bij NHV. “Dat komt met name doordat het rolstoelbasketbal een grote speler is in Nederland. Dat is in de hand-voortbewogen sport nu eenmaal de populairste”, vervolgt De Ruiter. Binnen Nederland groeit vooral de groep gees-telijk beperkte sporters. De sport is verder vooral in Oostenrijk populair en groeiende, maar internatio-naal te ‘kleinschalig’ om uit te groeien tot een paralympische sport.

echte topsport Boccia is een sport die wél voldoet aan de eisen van het IPC. De sport valt onder de vlag van het International Boccia Committee (IBC). Boccia stamt af van oude Griekse balspelen en is familie van

wel of geen paralympics?

In dit kader de eisen van het IPC zoals beschreven in het handboek. Het schema is onderverdeeld in Zomer- en Winterspelen, omdat voor beide evene-menten andere regels gelden.Verder komen de algemene eisen voor (nieuwe) sporten om toe te treden tot de Paralympische Spelen aan bod.

Zomerspelen

Individueel-/teamsport

Minimum aantal landen

Min. aantIPC-regio’s

Minimum aantal landen

Min. aantIPC-regio’s

Individuele klasse

24 3 8 2

Teams 18 3 8 2

Algemene regels voor deelname Paralympics: 1. Één overkoepelend internationaal orgaan 2. Lidmaatschap van het IPC;3. Anti-doping reglement; 4. Per land één nationale bond; 5. Minimaal één WK plus EK om de vier jaar; 6. IPC heeft het recht sporten uit te sluiten;7. Er is geen leeftijdslimiet.

winterspelen

rolstoelhockey, waar inmiddels ook WK’s en EK’s in worden gespeeld. Met succes, want inmiddels zijn er zo’n 400 elektrische rolstoelhockeyers actief onder de vlag van de KNHB. Met het spelen van EK’s en WK’s wordt de kans op paralympische deelname al een stuk groter. Een belangrijke eis van het IPC is dat er een vierjaarlijkse cy-clus is waarin een EK en WK wordt ge-organiseerd. Daarmee zijn de rolstoel-hockeyers er nog niet, want er moet ook een internationale bond (erkend in tenminste drie continenten) worden opgericht. Binnen het rolstoelbasketbal bijvoorbeeld de international Wheel-chair Basketball Federation (IWBF). Die moet de belangen van de hockeyers eensgezind vertegenwoordigen. Het oprichten van één internationale bond is dan ook de grootste uitdaging voor de komende jaren, want het verzoek om de sport toe te laten treden tot de Paralympics moet minimaal zeven jaar van tevoren ingediend worden. Dus ook in Rio nog geen rolstoelhockey, maar wie weet in Istanbul, Tokio of Madrid in 2020.

balsporten als bowls en jeu de boules. Het het beste te vergelijken met curling, waarbij het de bedoeling is de steen zo dicht mogelijk in het midden te krijgen. Bij boccia is het doel de blauwe of rode leren bal zo dicht mogelijk bij de witte bal te gooien. Dat kan met de voet, de hand of zelfs met een hulpmiddel. Dat is afhan-kelijk van de beperking van de sporter. De NOS vroeg zich in een reportage hardop af of boccia wel een échte topsport is. “Als je meer dan vier uur per dag traint, zowel kracht als mentaal, en daarbij met video-analyses werkt, mag je het toch wel topsport noemen”, vindt bondscoach Joep Pelsser. De sport staat al sinds 1984 op de para-lympische agenda en wordt sinds 1989 in Nederland beoefend. Nog nooit nam een Nederlandse bocciaspeler deel aan de Paralympics, al was Daniel Perez af-gelopen zomer erg dichtbij; hij stond als eerste reserve op de lijst. “De ambitie om er in Rio wel bij te zijn is er dan ook zeker. Het is tijd voor de eerste Nederlandse bocciaspeler op de Paralympics”, besluit Pelsser. NOC*NSF erkent de prestaties van Perez en geeft hem de A-status, wat betekent dat Perez bij de beste acht bocciaspelers in de wereld hoort en op vergoeding kan rekenen. Echte topsport dus, concludeerde ook de NOS uiteindelijk.

Ook in Rio zullen deze rolstoelhockeyers niet van de partij zijn; ‘internationaal gezien is de sport te klein.’

Daniel Perez, de Nederlandse bocciatopper, traint meer dan vier uur per dag. “Echte topsport”


Joke van rijswijkDe Nederlandse legende Joke van Rijswijk, opgenomen in het boek ‘Top 500 – Nederlands beste spor-ters’, maakte in Arnhem haar para-lympische debuut. En met succes, want Van Rijswijk verbeterde het wereldrecord bij het hoogspringen tot 1,23 meter. Ze veroverde later op de Spelen in New York (1984) en Seoul (1988) nog tweemaal goud, maar de basis van haar succes lag in Arnhem. Nu nog wordt er jaarlijs de Joke van Rijswijk-prijs uitgereikt aan een persoon of organisatie die iets opmerkelijks heeft bereikt binnen de lichamelijke of verstan-delijke gehandicaptensport. Dit onder de vlag van de Atletiekunie. De laatste winnaar was de stichting Nelli Cooman Games, omdat zij zich al ruim dertien jaar inzetten voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking.

Sneller paralympiër dán olympiërDat het wereldje klein is binnen de lichamelijk beperkte sport is wel bekend; nagenoeg iedere sporter kent binnen zijn of haar vereniging wel iemand die in beeld is voor Rio 2016 of deelnam in Londen. In Engeland namen 92 Nederlandse sporters deel aan de Spelen. 92 op een totaal van 25.000 lichamelijk beperkte sporters in heel Nederland. Dat betekent dat één op de 272 sporters paralympiër is. Een kans van 0,37 procent op deelname aan een groot evenement als de Para-lympische spelen is erg groot, zeker in vergelijking met de Olympische Spelen waar die kans vele malen kleiner is. Uit onderzoek blijkt dat bij de Olympische Spelen gemiddeld 200 Nederlanders actief zijn. Op een totaal van 10,3 miljoen actieve sporters (rapport Sociaal Cultureel Planbureau) in Nederland is dit een percentage van: 0,002 procent. Een kans van één op de 51.500 sporters als olympiër, tegenover één op de 272 sporters als paralympiër. De weg naar Paralympisch succes is een stuk korter.

bon appetit en ver-geet niet: eet ge-varieerd en drink voldoende water!

kind aan huis bij paralympics Als laatste, maar zeker niet de minste, één van de populairste sporten op de Paralympics: het rolstoelbasketbal. Al vanaf de eerste Spelen in 1960 een vast onderdeel. In Nederland wekelijks beoefend door zo’n zes á zevenhonderd fanatiekelingen, die met het vrouwenteam een prachtig uithangbord hebben. In een zinderen-de strijd om het brons versloegen de vrouwen in Londen de Amerikaanse vrouwenploeg en keerden ze met een bronzen medaille terug naar huis. Mariska Beijer en Inge Huitzing kwam eerder nog uit voor de reguliere basketbalvrouwen- scoorden samen tweederde van de punten. Samen met de rest van het team gaven Beijer en Huitzing hun baan op om de medail-lestrijd in Londen aan te gaan. Twee maal per dag werd er getraind om de paralympische droom te volbrengen. Nú al is de blik gericht op Rio 2016. De sport voldoet aan de eisen van het IPC, want met de International Wheel-chair Basketball Federation (IWBF) is er één overkoepelend orgaan. Binnen Nederland vallen de rolstoeldames onder de vlag van de Nederlandse Basketball Bond (NBB).

Stampen met brocoliItaliaanse broccoli stamppot (4per-sonen)1 ¼ kg kruimige aardappelen, 750 gr broccoli, 200 ml melk, 3 eetlepels rode pesto, 200 gr kerstomaten in vieren, 150 gr rauwe ham in repen.Schil de aardappelen en kook ze in 20 minuten gaar in gezouten water. Kook ondertussen in 10 minuten de broccoli in roosjes gaar. Verwarm de melk, maar laat deze niet koken. Pureer de aardappelen met een stamper en stamp de broccoli er grof doorheen. Meng de pesto en melk door de stamppot tot deze smeuïg is. Schep de tomaat erdoor en breng op smaak met fl ink veel peper. Verdeel de stamppot over de borden en garneer af met de hamrepen.Tip Vervang de ham door kaas en zet het gerecht even in de oven.

de actieve opschepper

De gemiddelde sporter zegt goed te zitten met zijn eetgedrag, maar is dat wel zo? Vaak blijkt dat spor-ters toch niet goed genoeg eten om het maximale uit hun voeding te halen. Om je een handje op weg te helpen hier het ideale sportdieet voor een doordeweekse dag.

Lust er pap vanHavermout of brinta (1 persoon) 250 ml melk, Brinta, theetlepel suiker, fruit naar keuze.Maak de melk warm in een panne-tje. Zodra de melk warm is voeg je beetje bij beetje de Brinta er aan toe tot het een smeuïge brei is. Voeg een kleine leper suiker toe voor een wat zoetere smaak. Het fruit eet je apart of meng je in de Brinta.Tip Zorg ook dat je genoeg drinkt bij het ontbijt. Bij voorkeur drink je ‘s ochtends een glas melk of een glas water. Je verliest veel vocht in je slaap, dus hydrateren is belangrijk.

dubbele trekClubsandwich met avocado, kipfi let en paprika (1 persoon) 4 sneetjes bruin brood, ½ avoca-do, 1 eetlepel bieslook fi jngeknipt, 1 eetlepel mayonaise, mespunt chilipoeder, 6 plakjes kipfi let, 1 hard gekookt ei in plakjes, 1 rode geroos-terde paprika in repen (pot), 50 gr gemengde slaRooster de sneetjes brood. Prak het vruchtvlees van de avocado in een schaaltje samen met de bieslook, mayonaise en chilipoeder. Voeg pe-per en zout naar smaak toe. Bestrijk 3 sneetjes brood met de avocados-pread en beleg ze met de kipfi let, plakjes ei, sla en reepjes paprika. Leg de sneetjes op elkaar en dek ze af met het laatste sneetje. Snijd de sandwich in vieren en prik er een satéprikker in voor de stevigheid. Tip Vervang de paprika door bacon voor een stevigere lunch.

gehandicaptensporters bestaan nietIn de gehandicaptensport wordt gespro-ken over Sydney (2000), Peking (2008) en al vooruitgekeken naar Rio de Janeiro in 2016. Verre exotische oorden, maar wie weet er nog iets van de Paralympische Spelen in Arnhem in 1980? Eigenlijk hadden de paralympische sporthelden van die tijd niet in Arnhem moeten zijn, maar in Moskou. De communistische Sovjetunie (inmiddels Rusland) beweerde echter dat er in de Sovjetunie geen mensen met een handicap bestonden; dat was onmogelijk in een perfect systeem sociaal systeem. Dus togen de ruim 1600 deelnemers uit 42 verschillende landen naar Arnhem om het zilverwerk binnen te slepen. Nederland presteerde opvallend goed met maarliefst honderd medailles, waarvan 33 gouden, en een zesde plek op de medailles-piegel.

Het logo van het Internationaal Paralympisch Committee, dat de Paralympische Spelen organiseert.


Wil je ook tijdens de winter sportief bezig zijn? Denk dan eens aan wintersport. Ne-derland heeft tal van sporten die je met of zonder aanpassingen kunt beoefenen. Zo-als alpineskiën, snowboarden, langlaufen, biatlon, curling en sledgehockey. Met spe-ciale hulpmiddelen zijn al deze sporten ge-makkelijk te beoefenen. Zo zijn er krukken waar skietjes onder worden gemonteerd en zitski’s; een soort speciale kuipstoeltjes ge-monteerd op een of twee ski’s.In Nederland zijn er ongeveer 1.000 waag-halzen die een van deze wintersporten be-oefenen. Enthousiast geworden en wil je dit zelf ook gaan proberen? Je kunt in Neder-land terecht bij vier verschillende verenigin-gen voor meer informatie over deze sporten en natuurlijk een eventuele aanmelding:

• Poly-Aktief (www.poly-aktief.nl)• Stichting Wintersport Gehandicapten

Nederland (www.swg-nederland.nl)• Vereniging van Gehandicapte

Wintersporters (www.vgw-online.nl)• Nederlandse Ski Vereniging

(www.nskiv.org)

Kees-Jan van der Klooster was de enige Nederlandse deelnemer aan de Paralymics van 2010 in Vancouver.

19Onbeperkt18 Onbeperkt18 Onbeperkt

wees voorbereid Als je een bepaalde sport gaat beoe-fenen is het belangrijk dat je ongeveer weet hoe de sport werkt. Is het een teamsport, of sport ik alleen? Hoe maak je een pass? En hoe zorg je ervoor dat je snelheid maakt of juist stopt? En wan-neer staat iemand buitenspel of heeft een andere speler voorrang? Het is fi jn voor je toekomstige teamgenoten en/ of trainer dat je enige kennis van zaken hebt en zelf weet je ook beter waar je aan toe bent. De lessen gaan dan een stuk makkelijker, waardoor je sneller vooruit gaat.

materialen Bij een nieuwe sport komen ook nieuwe materialen kijken. Een bal, een stick of zelfs een compleet nieuwe rolstoel! Het is belangrijk om te weten of je deze ma-terialen kan hanteren. Deels ga je daar natuurlijk op trainingen mee oefenen, maar het is ook goed om van tevoren te bedenken of jouw lichaam met deze materialen om kan gaan. Een oefenles is een goede manier om dit te proberen.

begeleiding en vervoerOm op je training, ook wedstrijd te komen heb je begeleiding en vervoer nodig. Kom je daar door je ouders, vrienden of een taxi? Het is belangrijk om bij een taxi van tevoren aan te geven wanneer je gebracht of gehaald wilt worden. Bel dus niet op de dag zelf, maar een halve week tot een dag van tevoren. Qua kosten kan je rekenen op 0.40 cent per kilometer als je zelf rijdt. Met een taxi liggen de tarieven weer anders. Het ligt er ook aan of je een abonnement hebt bij een taxi-maatschappij of dat je per keer los betaalt. Ook moet je altijd in de gaten houden of er iemand is die jou kan helpen als er

wat mis gaat. Dit kunnen je ouders zijn, maar ook je trainer, vrienden of kennis-sen. Het is belangrijk dat er altijd iemand is die weet wat te doen als je een onge-luk krijgt. Ook moet er altijd iemand met een EHBO diploma aanwezig zijn, maar hier zorgt de vereniging vaak zelf voor.

Ouders die erachter staanHet is heel belangrijk dat je ouders erachter staan dat jij die sport gaat doen. Je hebt ze echt nodig. Want als de taxi een keer niet komt opdagen, je een ongeluk krijgt of een beetje meer geld nodig hebt, kunnen en zullen zij je in bijna alle gevallen steunen.

contributieBij de meeste sportverenigingen wordt er geld gevraagd voor je lidmaatschap of betaal je contributie voor de voorzie-ningen die ze je bieden. Dit is meestal tussen de 30 en 300 euro per jaar.

Sportkleding en materialenOok kleding waarin je tijdens het sporten makkelijk kan bewegen en die gevormd is naar de materialen die je gebruikt, zijn aan te bevelen. Voor een simpel shirt, vest of een goedkope broek kun je vanaf 25 euro een item kopen, maar 60 euro per kledingstuk kan ook. Bij sommige sporten is het gebruikelijk om ook een stick, bal of helm te kopen. Die kosten variëren ook weer van 50 tot 250 euro. Een hockeystick is bijvoorbeeld 100 euro en een cap voor paardrijden rond de 50 euro.

geschikte rolstoelBij sommige sporten heb je een rolstoel, elektrisch of handbewogen nodig. Een electrische rolstoel kost ongeveer 15.000 euro en is na zo’n 6 jaar afge-schreven. In bijna alle gevallen kan je de electrische rolstoel gebruiken die je al

privé gebruikt. Dan hoef je bijvoorbeeld bij rolstoelhockey alleen nog maar een T-stick te kopen (zie materialen). Van een ‘gewone’ sportrolstoel liggen de kosten tussen de 1500 en 3000 euro. Deze kosten lijken heel afschrikwek-kend, maar vaak is er ook een rolstoel van de vereniging die je mag gebruiken tijdens het sporten.

SportemonneeDe kosten van een sportief leven

rekensommetjeStel, je rijdt één keer per week 25 kilometer heen- en terug naar je training. Dan ziet het kostenplaatje wat vervoer betreft er het eerste jaar als volgt uit:

Hoe? € 0.40/ km (eigen vervoer)Per keer 25 x €0.40 = € 10.- Per jaar 52 x €10 = € 520.-

Hoe? € 1.20/ km (taxi, zonder abonnement)Per keer 25 x €1.20 = €30.-Per jaar 52 x € 30 = € 1560.-

Dit samen met de rest van de kosten, komt neer op het volgende overzicht: Kosten van het vervoer€ 520.- € 1560.-Contributie€ 30.- € 300.-Materialen€ 50.- € 250.-Kleding€ 75.- € 180.-Rolstoelgratis € 1500.- --------- + -------- +€ 675.- € 3790.-

(Weer) gaan sporten vergt enige voor-bereiding, maar je kan het zo goedkoop of duur maken als je zelf wilt. Zwemmen is bijvoorbeeld een relatief goedkope sport, en electrisch rolstoelhockey een heel dure.


tijd lezen

god bless AdidasHeeft u ook vaak pijnlijke en vermoeide voeten na een intensieve sporttraining? Niet lang meer met dit nieuwe ontwerp van Adidas: Adipure. De five-thoes schoes zijn bedoelt voor in de sportschool of binnenshuis en bieden verlichting en steun. Naast het verbeteren van je presta-ties train je ook de kleine spiertjes in je voeten.

Laat maar rollenMet deze set van Handi Life Sport krijgt het spelen van Boccia een hogere kwaliteit. De zeer duurzame lederen ballen zijn met de hand genaaid en met stevig speciaal granulaat gevuld. De lederen ballen kunnen ook buiten, op tegels, asfalt en grind gebruikt worden.

go go gadgets

Met 60,2 kilometer per uur van een piste af gaan en weten op welke hoogte je zit. Niets is te gek

met de Recon skibril. Met zijn ingebouwde GPS unit en head-mounted display zie je op een kleine 2 meter afstand informatie zoals snelheid, hoogte,

locatie en tijd geprojecteerd.

Au!Met deze goed uitgeruste Deuter First Aid Kit

compleet met verbandmateriaal, inclusief red-dingsdeken en driehoekverband ben jij overal

op voorbereid. De inhoud is snel bereikbaar door de rits rondom en het openklapbare

binnendeel.

klik er op losMet de Hero3 Silver Edition kun je nu de mooiste opnames maken van jouw sportervaringen. Met ingebouwd WiFi en nieuwe ge-bruikersinterface is dit een must have. Deze waterdichte edition is draagbaar en op verschillende materialen te bevestigen. Naast zijn zeer scherpe beelden maakt het apparaatje ook 11 megapixel foto’s met een snelheid van 10 foto’s per seconde.

Vluggertje

Dit vliegensvlugge monster is de snelste en lichtste in zijn soort. De Quickie Xenon is met een gewicht van net onder

de 8.4 kg eenvoudig op te vouwen, te tillen en te trans-porteren met minimale inspanning. Met zijn lichtgewicht technologie en high-end design heeft de rolstoel weinig

weerstand tijdens het rijden, voor een vlugge rit.

bijtankenZien hoeveel stappen je hebt gedaan, hoeveel calorieën je hebt verbrand en hoeveel Nike Fuel je hebt verdiend. Met de Nike+ Fuelband kun je de dagelijkse bewegingen bijhouden. Na het instellen van de doelstellingen geef je aan hoeveel Nike Fuel je wilt verdienen. Een gekleurde reeks lampjes geeft van rood naar groen aan hoe dicht je bij je doel bent.


‘Sommige spelers leren het nooit’

Trainer Toon over zijn team

Toon Maas keurt de goal goed. Hij is nationaal scheidsrechter bij de Konink-lijke Nederlandse Hockey Bond (KNHB). Zelf traint hij, naar eigen zeggen, een van de laagste electrische rolstoel teams van Nederland. Maar dat doet hij met veel plezier. Hij is met het traininen in aanraking gekomen door zijn kinde-ren. Die spelen inmiddels over de hele werreld voor de KNHB. Toon is niet alleen acht jaar trainer, maar zit ook in het bestuur van hoc-keyvereniging Colors Hockey Tilburg (Colors HT). Rolstoelhockey is volgens hem een van de weinige teamsporten in een (elektrische) rolstoel. Hij geeft de trai-ning op vrijwillige basis: “Ik doe het graag. Het is leuk voor de kinderen, ze zijn weer lekker bezig. Ze komen bij elkaar, zien elkaar, spelen samen in de competitie, die er soms ook onderling is.”

Het lastige vindt trainer Toon dat hij de spelregels moet blijven uitleggen aan de kinderen. Toon: “Sommigen begrijpen alles, anderen onthouden het niet. Die moet je dan elke keer weer uitleggen hoe het spel werkt en waarom zij of een ander in overtreding zijn.” Dat maakt de training voor de andere kinderen wat eentonig. Maar het moeilijkste vindt hij dat sommige kinderen achteruit blijven gaan. Er zijn tot nu toe vijf spelers over-leden in de acht jaar dat hij traininer is. “Dat is ’t vervelende eraan en maakt het soms wel moeilijk voor me.”

‘Altijd verliezen is ook niet leuk’

‘ik ben apetrots als ik ze op hoger niveau breng’

Om trainer te worden had Toon niet meer nodig dan passie en kennis van de spelregels. EHBO hoort er eigenlijk ook bij, maar dat diploma heeft hij niet. Daarom moet er altijd begeleiding voor de kinderen bij zijn. Sommi-ge mag hij bijvoorbeeld niet zelf oppakken als ze vallen. Verder heb je een bewijs van goed gedrag nodig en mag je nooit één op één training geven.

Waarom je volgens Toon aan rolstoelhockey moet doen:1. Je wordt lekker wendbaar met je rolstoel 2. Je hebt meer sociaal contact3. Je leert in een team denken4. Je krijgt inzicht in het spel 5. Wat je nog kan bewegen, gebruik je6. Je leert met anderen samenwerken7. Je hebt een hoop plezier en het is afwisselend

Toons doel is om de competitie te winnen, vooruitgang boeken. Er moet iets geleerd worden. Het liefst traint hij de kinderen tot het WK, net als zijn eigen kroost.Gehandicapte kinderen zijn volgens hem tijdens wedstrijden helemaal niet zo leuk naar elkaar, zelfs gemeen! Dat is als lager geplaatst team te merken. De kinderteams onderling hebben geen respect of medeleven naar elkaar: “Het

gaat echt om het winnen. Ze blijven scoren, zelfs tot een stand van 32-0.” Daarom blijft hij zijn team motiveren; “Want altijd verliezen is ook niet leuk.”

Het team dat Toon op maandagavond traint bestaat uit zes spelers. Hij leert hen de grondbeginselen van het rolstoel-hockey. Vijf van de teamleden trainen met een T-stick, die zit aan de rolstoel

vast. En één meisje traint met handstick. Het gaat vooral om de handtechniek, rijvaardigheid op snelheid en reactie en de tegenstander blocken. Toon: “Het is een heel gezellige, dankbare groep. Ze komen elke week, ondanks het verliezen in de competitie.”Soms is toon slachtoffer van zijn eigen succes, gaan spelers naar een hoger geplaatst team bij een andere vereni-ging. “Maar ik ben juist apetrots als ik ze op een hoger niveau breng. Daar doe ik het uiteindelijk voor!”

Toon Maas: Fotograaf: Emma-Joy van Dorp


De Amerikaanse Trischa Zorn is een succesvol Paralympiër. Ze deed mee aan het zwemmen voor visueel gehandicapten. In totaal won ze 55 medailles, waarvan 41 gouden!

1.700.000mensen leven met een lichamelijke beperking

IN NEDERLAND

Nederland telt 50.000 gehandicaptensporters. Hiervan is ongeveer de helft lichamelijk beperkt.

ROLSTOELHOCKEY, ROLSTOELBASKETBAL EN ZWEMMENzijn de drie populairste sporten bij mannen. De paarden vallen bij vrouwen het meest in de smaak.

Bij de Koninklijke Nederlandse Zwembond (KNZB) zijn zo’n 1862 beperkte sporters aangesloten.

In Nederland zijn maar liefst 163 revalidatiecentra. In het Oosten van ons land zijn de meeste centra te vinden.

Fonds Gehandicaptensport is de grote geldschieter van de gehandicaptensport.Zijzorgtvoorfinanciëlemiddelenwaardoorieder-eenmeteenhandicapoveralkansporten.

Reguliere sportbonden dragen de zorg voor lichamelijk gehandicapten sporters. Onder het motto: ‘Samen wat samen kan, apart wat apart moet.’

Georganiseerd sporten met een lichamelijke beperking is na de Tweede Wereldoorlog vanuit revalidatiecentra over de hele wereld ontwikkeld. Dit als antwoord op de behoeften van de gewonden ex-militairen en burgers.

Dit jaar haalden collectanten van Fonds Gehandicaptensport maar liefst 769.631,08 euro op voor de gehandicaptensport.

Nederlandishetenigelandmeteeneregalerijvoordeparalympischekampioenen. WaarwenadeSpeleninLonden39medaillesneerkunnenverwelkomen.

Het paard als psycholoog

de balans tussen paard, therapeut en cliënt


Als je door het kleurrijke bospad aankomt op de Hippocampus, voel je de stress van het dagelijks leven direct van je af vallen. De oude boerderij van Ulrike gaat op in zijn omgeving van bos en stilte. Er heerst een bepaalde rust die belang-rijk is voor het doel van deze speciale plek heeft. Namelijk Equitherapie bie-den aan mensen met een psychisch of lichamelijk probleem. Bij deze therapie kom je nauw in contact met het paard die met zijn leer- en bewegingsmoge-lijkheden meewerkt als co-therapeut. Ulrike noemt haar paarden dan ook partners, wat inhoud dat zij samen wer-ken aan de ontwikkeling van de mens.

Na een rondleiding op de campus wordt al snel duidelijk dat mens en dier met respect worden behandeld. De paarden die achter de boerderij staan hebben veel ruimte, maar ook

voor cliënten zijn speciale paden aan-gelegd waardoor je zelf kunt bepalen of je in contact wil komen met de dieren. Ulrike vertelt vol passie over haar therapiepaarden, stuk voor stuk hebben ze andere eigenschappen die

worden ingezet bij sessies of een be-paalde doelstelling. Resi bijvoorbeeld voelt feilloos aan wat er in iemand omgaat. De Fjord Jona reageert op elk foutje zonder boos te worden, ze spiegelt onmiddellijk wat er in de mensen omgaat. En Nanda is een erg gevoelig paard, ze corrigeert cliënten als ze een verkeerde houding hebben op het paard.

Je zou denken dat één paard gevaarlijk kan zijn voor kinderen of mensen met weinig ervaring. In de praktijk is dat echter anders. “Ik train mijn paarden voordurend zodat zij voorbereid zijn op de komst van een cliënt. Het kost jaren training voordat een paard daadwerke-lijk bij therapieën ingezet kan worden. Het is erg belangrijk dat je elkaar kunt vertrouwen, anders kun je niet op elkaar bouwen tijdens een sessie. Een paard houd je niet voor de gek”. Ulrike merkt aan haar paarden hoe iemand zich voelt en of diegene eerlijk is over zijn of haar gevoelens. Het paard zelf is geen therapeut. Maar samen met een therapeut en in de juiste situatie, zor-gen de eigenschappen van het paard ervoor dat men zich kan ontplooien.Ulrike praat niet over een handicap maar over persoonlijke ontwikkeling. “Ieder mens heeft een handicap”, zo stelt ze vast. “We richten ons niet op de handi-cap, maar hoe mensen hiermee kunnen omgaan.” Mensen die een sessie hebben bij Ulrike hebben een wens of probleem. Dit kan variëren van iemand met autisme tot iemand met die in een revalidatieproces zit. Equitherapie kan dus om positieve en negatieve redenen ingezet worden. De therapie begint met goede voorbereidende gesprekken, om zo een route uit te kunnen stippelen. Wat gaan we doen en wat willen we berei-ken? Tijdens de therapie zorgen de the-rapeut en het paard, die al in balans zijn, ervoor dat de cliënt ook in balans komt. “Na elke sessie zie ik een merkbaar ver-schil in het gedrag en de houding van de cliënt.” Bij kinderen kunnen paarden een sterk opvoedend effect hebben. Maar

een Hippocampus midden in de bossen van Soerendonk. iets waar ulrike thiel de afgelopen jaren hard aan heeft gewerkt. Samen met haar paarden verricht zij bijzonder werk voor mensen met psychische of lichamelijke problemen. want behalve in de sport, kunnen paarden ook een belangrijke functie vervullen bij therapie. een kijkje in haar wereld en de dieren die zo belangrijk voor ons kunnen zijn.

‘iedereen heeft een handicap’

De paarden staan altijd buiten, behalve met slecht weer.

‘we richten ons niet op de handicap zelf, maar hoe je hier het beste mee kunt omgaan’

ook bij volwassenen kan het paardrijden, het contact en bewegen met het paard, gebruikt worden om therapeutische effecten te bereiken op lichamelijke en psychisch vlak. De sessies kunnen in verschillende vormen gegeven worden, zoals voltige en aan de lange teugels.

Naast therapie biedt de Hippocampus ook trainingen en workshops aan. Deze variëren van het werken aan een goede houding tot het mentaal en psychisch voorbereiden van een wedstrijd. Daar-naast kun je bij de Hippocampus ook een opleiding volgen tot equitherapeut. Deze twee jaar durende opleiding bevat naast de benodigde theorie ook praktijklessen met een paard en een eigen cliënt. Maar er hangen wel voorwaarden vast aan het volgen van een opleiding. Net zoals de voorwaarden waaraan de campus moet voldoen. Ulrike Thiel heeft met haar cam-pus het collectieve keurmerk Equithera-peut SHP-E(NL) behaald en is daarmee in Nederland één van de weinige die professionele hulp aanbiedt met paarden.

Na een paar uur op de Hippocampus aanwezig te zijn geweest is één ding erg duidelijk. Het is een bijzondere plek waar iedereen terecht kan. Ulrike vind het belangrijk dat de mensen geholpen worden wanneer zij dat wensen, in po-sitieve of negatieve gevallen. Het paard is hierbij een belangrijke leermeester, die mensen helpt om te veranderen en zich te ontwikkelen.

Ulrike ziet haar paarden als partners.

29Onbeperkt

Naam: Suzan VerduijnGeboortedatum: 28 oktober 1983Woonplaats: AmsterdamWerk: Voor de Paralympics in Londen was ik fulltime sporter, nu wil ik mijn topsportcarrière vaarwel zeggen en me volledig storten op mijn studie om arts te worden.Handicap: Ik heb een rechteronderbeenamputatie gehad. Op mijn elfde kreeg ik posttraumatische dystrofi e. Nadat ik mijn enkel verstuikte, bleef de pijn in mijn voet aanhouden. Ik had zoveel pijn dat ik zelfs niet kon lopen. Na alle behande-lingen en 8,5 jaar in een rolstoel te hebben gezeten, was het een weloverwogen keuze om op 19 jarige leeftijd mijn been te amputeren. Sport: Atletiek, mijn onderdelen zijn de 100 en 200 meter sprint en verspringen. Per toeval ben ik bij atletiek uitgeko-men. Ik had geen idee welke sport ik wilde doen. Het leek me leuk om mee te beginnen, je moet tenslotte voor bijna elke sport kunnen rennen. Maar al vrij snel raakte ik verslaafd aan het rennen.Prestaties: Goud op het EK met verspringen in 2012 en zilver op het EK met de 100 en 200 meter sprint in 2012.Paralympische spelen: In 2007 kreeg ik de kans om me te kwalifi ceren voor de Paralympics in Beijing 2008. Door een

blessure heb ik helaas niet goed kunnen trainen tijdens de winter, waardoor ik me niet heb kunnen kwalifi ceren. Bij de Paralympics in Londen 2012 kwalifi ceerde ik me zonder al teveel problemen voor de 100 en 200 meter sprint en het verspringen. Ik behaalde een 11e plaats bij het verspringen, de power die ik normaal heb was helemaal verdwenen. Ge-

lukkig had ik voor de 200 meter sprint weer genoeg energie om een 5e plaats te behalen. Ook speelde een ontsteking in mijn stomp weer op, waardoor ik in een rolstoel naar de opening moest.Motto: Ik denk er nooit over na dat ik een handicap of beperking heb. Het belangrijkste is dat ik er alles uit haal wat erin zit. Met dat motto heb ik de afgelopen jaren gesport. Je moet jezelf niet laten afschrikken doordat je iets misschien niet kunt. Je moet alles proberen, je merkt vanzelf wat je wel en niet kunt.

‘Al vrij snel raakte ik verslaafd’Atlete Suzan Verduijn

‘Haal alles eruit wat erin zit’

Suzan heeft nu drie records op haar naam staan, in de 100 en 200 meter sprint en bij het verspringen.


Olympische topatleet

uit Jamaica

Eenvoudig

Muzieknoot

Omwente-ling Lidwoord

Olympische stad in 1996

Symbool voor

selenium

Internatio-naal Olym-

pisch...

Chique Auto

Heilige

Huishou-den met kinderen

Hard schot op doel

Worp

Film van Spielberg

Boosaardig wezen

Hollywood acteur

Mannetjes-hond

Akelig

Soort boedhisme

Symbool vr. titanium

Omroep

Gouden judoka in

2000

Kleur-nuance

7 1

2

6 8

5

4

3

doe mee en win!

Lance Armstrong

Zo doe je mee!

1. Maak de puzzel 2. Vul de letters onderin de witte vakjes in3. Heb je het woord gevonden? 4. Stuur deze dan op naar [email protected]

waardering voor je lichaamBewegingsagoog Anke van Cuyk over sport en motivatieproblemen

Anke van Cuyk is sinds drie jaar bewegingsagoog op revalidatiecentrum Leijpark in Tilburg. Ze helpt mensen bij het verbeteren van hun motoriek door sporten bewe-gingsactiviteiten te organiseren. Samen met enkele collega’s heeft ze een sportloket opgestart bij het revalidatiecentrum. Dit is voor mensen die op zoek zijn naar een leuke sport, maar ook voor iedereen die motivatieproblemen heeft om te blijven sporten. Het liefst zou ze zien dat iedereen minstens één keer per week sport. Daar-om mag zij deze keer haar pleidooi doen in Onbeperkt als gastcolumnist.

“Ik vind het leuk om mensen plezier te laten ervaren in bewegen, ondanks de beperking die ze hebben. Beweging is goed voor lichaam en geest. Het is belangrijk dat dit door sporters ook zo ervaren wordt. Ik werk als bewegingsagoog op revalidatiecentrum Leijpark. Daaronder valt sinds kort ook het sportloket. Voor je gaat sporten is het belangrijk om te weten waar je rekening mee moet houden met betrekking tot je beper-king. Dit is natuurlijk voor iedereen anders. Het kan door de beperking moeilijker zijn om een passende manier van sport en/of beweging te vinden. Beperkte sporters kunnen zich ook aanmelden als het ze maar niet lukt om gemotiveerd te raken of te blijven.

Het kan zijn dat je door een beperking minder in beweging bent, terwijl het lichaam er juist wel veel behoefte aan heeft. We weten allemaal dat sporten gezond is voor iedereen. Be-wegen bevordert onder andere de bloedsomloop, vermindert het klonteren van het bloed, is cholesterol verlagend, helpt pijntolerantie te verhogen, verlaagt je fysieke emotionele spanning en verbetert je immuunsysteem.

Het bevordert dus je totale fitheid en helpt mee om zelfstan-dig te blijven en te worden. Bovendien krijg je er meer ener-gie van en een beter uithoudingsvermogen. Hierdoor zullen de dagelijkse handelingen makkelijker verlopen. Sporten en bewegen werkt in die zin ook levensverlengend.

Het levert natuurlijk ook een positieve bijdrage aan de sociale contacten. Sommi-ge mensen die hier op het centrum sporten vinden het

ook prettig om het samen met anderen over de beperking te kunnen hebben mocht dit nodig zijn. Vaak is het zo dat je daarin ook veel van elkaar kan leren. Ook merk je dat het sporten van invloed is op het vertrouwen in eigen lichaam. Succesbeleving is daarbij heel belangrijk.

Mensen die veel sporten, voelen zich ook meer ‘thuis’ in hun lichaam omdat ze precies weten wat ze wel en niet kunnen. Je krijgt waardering voor wat je lichaam allemaal in die sportzaal gedaan heeft. Het schept een soort band als je weet wat je allemaal wel niet met je lichaam kan. Ook daarom zou ik iedereen willen oproepen om (meer) te gaan sporten!”

‘Sporten werktlevensverlengend’

Onbeperkt sportblad

Documents

Transcript of Onbeperkt sportblad