deherculaan9 7 e J A A R G A N G - N U M M E R 1 - V O O R J A A R 2 0 1 2

Jon Bolte nieuwe voorzitter Hercules

Jeugdtrainer, barman en vrijwilligerRichard Bicker

Hercules families:de club-scheidsrechters

O F F I C I E E L O R G A A N VA N D E U S V H E R C U L E S

Kijk voor meer informatie opwww.rabobank-utrecht.nl

Rabobank. Een bank met ideeën.

Rabobank sponsort USV Hercules.

Het idee is een FC UtrechtRekening aan te biedenaan de échte fans.Ook fan van FC Utrecht en jonger dan 18 jaar? Dan is de Rabo FC Utrecht Rekening iets

voor jou. Bij het openen van deze rekening krijg je een FC Utrecht voetbal cadeau. En je

afschriften kan je bewaren in je eigen afschriftenmapje met op de voorkant het mooiste

stadion van Nederland; stadion Galgenwaard!

3

In dit nummer:In gesprek met Jon Bolte 4Reünisten smachten naar jong bloed 7Lustrum Hercules 8Gert Lensen, onderhoudsman 8Richard Bikker, jeugdtrainer 10Vier cricketers uit één familie 11Voetballen met je hart 13Hercules en zijn families 14

ColofonMedewerkersNils de Kruijff Frans StalenhoefHans VeldmanReinier van de VrieDonald NoorhoffWim SnooyJan van der GalieTon van RietbergenSanne van Griensven

ZwanenzangDit is mijn laatste stukje als voorzitter van Hercules. Sterker nog ik heb mijn functie inmiddels al neer-gelegd. Mijn gezondheid hobbelde achteruit en ik moest wel gas terugnemen. Vlak voor de officiële opening van ons nieuwe paviljoen, reageerde Jon Bolte tot mijn vreugde positief op de vraag of hij het stokje van mij wilde overnemen. Ik kon daarom met een gerust hart afscheid nemen. De verbouwing was achter de rug en vrijwel binnen het budget gereali-

seerd. Heftig was het wel. Maar er is sinds 2005, het jaar waarin ik als voorzitter ben begonnen nog heel wat meer gebeurd. Dankzij de inzet van diverse men-sen beschikken we nu over een prachtig full color clubmagazine en is ook de digitale Argo met als motor Tako Sondorp inmiddels niet meer weg te denken. Er verdween helaas een afdeling (softball) maar er kwam er ook één bij (bad-minton). De club van 100 maakte zichzelf tot een stichting buiten de vereniging maar er kwam de club van 50 voor in de plaats en de Hercules Zaken Sociëteit ging op in de Hercules Vriendenkring. Door de intensivering van de contacten met de gemeente werden er verbeteringen aan de accommodatie aangebracht. De noodzaak van dit intensieve contact werd mij als pril bestuurslid in de eer-ste week na mijn aantreden al duidelijk. In een regeltje ergens verstopt in de agenda van de gemeenteraad stond namelijk doodleuk : “Het verplaatsen van de velden van Hercules”. Door spreektijd aan te vragen en intensief lobbyen is toen voorkomen dat de velden bij de veemarkt zouden worden bebouwd en Hercules twee velden voor de deur van Sporting zouden worden toegewezen. Gelukkig zijn de contacten nu beter. Op dit moment wordt er gewerkt aan de aanleg van een nieuw kunstgrasveld. Inmiddels zijn we helemaal gewend aan het grote kunstgrasveld dat in 2007 in gebruik werd genomen. Het zal duidelijk zijn dat al deze zaken het resultaat zijn van een teaminspanning. Ik ben mijn mede bestuursleden en alle andere vrijwilligers waar ik mee heb mogen samen-werken dan ook heel veel dank verschuldigd.Voor mij zijn er twee hoogtepunten aan te wijzen in de jaren als bestuursvoor-zitter. Het eerste is het lustrumfeest in 2007, voorafgegaan door een feestelijk sponsordiner en het tweede is uiteraard de opening van ons nieuwe paviljoen. Jon Bolte ben ik dankbaar voor het overnemen van het voorzitterschap van de prachtige vereniging Hercules. Een leuke bijkomstigheid is dat er gelijk een lus-trum te vieren valt en misschien ook wel prettig is het vooruitzicht dat er voor-lopig niet meer verbouwd hoeft te worden.Ik wens Jon veel plezier met Hercules en ik weet zeker dat Hercules veel plezier aan Jon Bolte zal beleven.

Uw ex-voorzitter Boudewijn van der Pols.

Wij maken officiële pasfoto’s

Sedert 1935

Jac. Bostelaar V.o.F.Steenweg 21-23 Utrecht

Voor al uw engelse en amerikaanse

leVensmiddelenTel. + Fax 030 - 2314186

VERGADERCENTRUM VREDENBURG 19

l In het centrum van Utrecht op 3 minuten loopafstand van Utrecht C.S., diverse parkeergarages in de naaste omgeving, 25 praktische en eigentijdse zalen.

lToegankelijk voor invaliden.

lPERsooNlijkE BENADERiNG sTAAT VooRoP.

Vredenburg 193511 BB UtrechtTelefoon 030 2310068Fax 030 2313234E-mail: info@vredenburg19.nlwww.vergadercentrumvredenburg.nl

4

HV

Het interview begint niet zozeer, Jon begint met praten en verhalen. Actuele thema’s worden afgewisseld met een vlucht door de afgelopen decennia.

De kern van Jon’s betoog deze avond, maar ook al bij zijn aantreden tijdens de algemene najaarsvergadering eind 2011 is in één woord samen te vatten: betrok-kenheid.“We zijn allemaal onderdeel van één ver-eniging. Die betrokkenheid vind ik heel belangrijk. Betrokkenheid met vriendjes, maar ook met de hele vereniging. En tus-sen de afdelingen onderling”.

“Ik werd op mijn 11e lid van Hercules. 55 jaar geleden, op 1-1-1957, met Hans Ceton en Abbes van Vliet. We woon-den in Tuindorp. Er was niks te doen, alleen maar de hele dag voetballen op Maarschalkerweerd. In mei gingen de voetbalschoenen in de tas en gingen we in de witte cricketflanellen”.De voetbalcarrière ging via de Welpen A en junioren A naar Zondag 2. “Toen ik in dienst moest en ging studeren was de voetbalcarrière voorbij, ik kon het niet meer plooien” blikt Jon terug.

Als cricketer steeg hij tot grotere hoog-ten. Bolte maakte deel uit van het Hercules cricketteam dat in de jaren ’70 vijf jaar in de Hoofdklasse speelde. Er wordt nog steeds over gesproken, niet alleen binnen Hercules. Beroemd, berucht of onconventioneel, de straat-vechtersmentaliteit, het fielden bovenop het bat maar ook het pretsigaretje dat buiten de kleedkamer gerookt werd gin-gen er maar moeilijk in bij de colbertjes-met-choker van de sjieke cricketclubs uit Den Haag en Rotterdam.“5 jaar lang ben ik aanvoerder geweest van die schooiers” lacht John. “Ons fiel-den was de basis. Hans Ceton was een hele goede achtervanger. Elke bal die van het bat af kwam zat er in bij hem. We juichten al als ie van het bat af kwam. Fabelachtig reactievermogen. Samen met Wim Smit op silly”.

Een bitterkoude winterse avond in Voordorp. Te koud voor de tennissers, geen voetbaltraining. Hercules is vrijwel donker en vrijwel verlaten. Een statige grijze man trotseert in eenzaamheid de snijdende wind buiten het nieuwe paviljoen. Alleen met een sigaret. Via de bar en een kop koffie gaat hij uw Herculaanre-porter voor naar boven, naar de prachtige nieuwe bestuurskamer. Sinds kort heeft hij de sleutels. Want Jon Bolte is sinds 19 december 2012 (19u55) de nieuwe algemeen voorzitter van USV Hercules.

“Het staat of valt met betrokkenheid”

5

“We kenden onze tegenstanders ook. Je kwam elkaar jaarlijks tegen. Je kende de goede strokes van een batsman maar ook de slechte. Als er een batsman in kwam was één blik naar elkaar genoeg. Je hoefde niets te zeggen. Zo speelden we tegen Gerrit van Laar van HCC en het Nederlands elftal. Die had gewel-dige drives, zowel aan de on als off kant. Bowler Ray Ambler gooide ze allemaal op het spotje.“Hij komt wel, niet bang zijn” leerde Ray ons. Vol het wicket aanvallen, wat kan jou het verrotten die 6 of die 4, hij komt wel. En het slechte schot kwam altijd. Ook bij Gerrit van Laar. En dan was ie weg”“Wij waren een vriendenteam. Ere wie ere toekomt: Cees Schriek hield het bij elkaar vanuit het voetbal en heeft ons enthousiast gemaakt voor het cricket. Zomers cricket hoorde er gewoon bij. Cricket is echt verbonden met Hercules. Maar cricket zal zich ook verbonden moeten tonen met de vereniging”

Jon Bolte (spreek uit: Yon)(“John is mijn vriend John van Rossum, mijn Hercules broer haha. Ik ben J-O-N”) heeft al een rijk bestuurlijk verleden bij Hercules: cric-ketvoorzitter, met oa. oud-erevoorzitter Ad de Vries sr. in de Tuchtcommissies van het amateurvoetbal en het betaald voet-bal van de KNVB, en tot zijn benoemingals algemeen voorzitter zat hij in het bestuur van de Stichting Sportaccommo-daties Hercules.“Ik ben direct na de opening van het paviljoen gevraagd. Het was duidelijk dat Boudewijn van der Pols er direct mee op moest houden. Ik heb wel gezegd: ik ben dan wel 66 maar ik heb ook nog een toekomst hoor” lacht hij. “Toen ik jong was hebben vele Herculanen me een plezierige tijd bezorgd. Nu doe ik zelf wat terug”.Hoe lang? “Tot ik mijn geestesvermogens ga verliezen of zoveel eerder… ik zet er geen tijd bij.

Zijn voorzitterschap wordt gecombineerd met de rol van echtgenoot, vader, opa en een dagelijkse fietstocht (op een Elobike, dat dan weer wel) vanuit De Bilt naar de

Biltstraat 449, het kantoorpand van Bolte Advocaten.“Ik ben getrouwd met Ankie, heb de liefste en mooiste dochter van de hele wereld én een kleinzoon waar ik stapel mesjokke van ben. Daarnaast ben ik al 38 jaar advocaat. Zelfstandig, toen bij een maatschap en toen weer zelfstan-dig. Omdat ik de advocatuur op mijn manier wilde uitoefenen: recht door zee en eerlijk tegen mijn cliënten. Ik heb wel grote zaken gedaan hoor. Stakings kort-gedingen van de NS, onteigeningen van de Gemeente Houten. Maar vooral veel algemene rechtspraktijk. Arbeidsrecht, echtscheidingsrecht en huurrecht moet je paraat hebben. Gelijk een drogist die aspirientjes verkoopt. Specialisatie? … “ik ben specialist algemeen recht” roep ik altijd”.

Voorganger Boudewijn van der Pols haakte af om gezondheidsredenen. Zit de schrik er dan niet in om het stokje over te nemen? Tijd, drukte, stress …“Welnee joh. Dit is pure ontspanning! In relatie tot de heikelheid waarmee ik elke dag wordt geconfronteerd dan hè” voegt hij lachend toe. “Maar dat is het ook wel eens niet geweest hoor. Toen ik lid was van de Stichting Sportaccommodaties Hercules en het hele dossier van de bouw op mijn bureau kreeg. 75 centi-meter hoog. Daar heb ik wel nachten van wakker gelegen. Met verzekeraars en curatoren in de weer. Op 2 oktober 2010 zijn we begonnen met bouwen, op 28 januari 2011 kwam de surseance van Midreth en op 14 februari 2011 het faillis-sement. Vijf weken later is de bouw her-vat en we zijn financieel keurig binnen de begroting gebleven.“Volker-Wessels kwamen kort na het faillissement van Midreth met grote

directie auto’s aan. Die wilden het voor een belachelijk bedrag wel overne-men. Ze zijn nog geen kwartier binnen geweest. “Heren, naai maar een ander”. Een week later kon het opeens voor veel minder. Maar zo moet je niet bij Hans van der Sluis aankomen” lacht Bolte.

De vereniging zit dus niet in een financiële spagaat?“Als er iets moet komen, wordt dat wel geregeld. Penningmeester Ad van Dort schrijft consequent af. En je kunt voor-financieringen doen. Vergeet niet dat tijdens de bouw ondertussen ook nog grote zaken zijn opgepakt: het dak van de sporthal is vernieuwd, de nieuwe oefenkooi van tennis, en er komt een nieuw kunstgrasveld dat we met de buren Sporting ’70 gaan delen. Veel mensen verdienen daar heel veel lof voor. Jansen, Versteeg, Van Dort, Boudewijn, veel mensen. Iedereen heeft zijn portie gedaan en in een heel plezierige stem-ming”“Het nieuwe veld en overloopveld wordt 50-50 gedeeld met Sporting. Er is een tijdsindeling afgesproken voor zaterdag en zondag. Natuurlijk wil je liever een eigen veld, maar dat zat er niet in. Dat hoefde ook niet, veldvoetbal kon hier prima mee uit de voeten”.

Ook het contract met pachter Emiel Smit is onlangs verlengd. “De leden mogen Emiel best meer credits geven. Maar als pachter heb je ook een verzorgende taak. Presentatie, onderscheidende kleding maar ook de verantwoordelijkheid dat niemand dronken in zijn auto stapt en op de afgesproken tijden open zijn of sluiten. Daar zijn nu goede afspraken over gemaakt. Er komt een commissie Horeca die hem kan begeleiden daarin, en voor overleg over het bevorderen van de uitbaterij. Wat kun je nog doen aan de omzet, de prijsstelling dat soort dingen”

“Een beperkt aantal mensen hebben heel veel gedaan om op Hercules te realiseren wat we nu hebben. Dat dient door de leden begrepen te worden. En dat geeft mij het recht om ze aan te spreken. Als

“Ik ben getrouwd met Ankie, heb de liefste en mooiste dochter van de

hele wereld én een kleinzoon waar ik stapel

mesjokke van ben”

6

ze zich misdragen of als ze hun steentje niet bijdragen”.Hij kijkt om zich heen. “We hebben nu een fantastische accommodatie. Die moet wel perfect blijven. Die moet door iedereen gekoesterd worden. Dat heeft te maken met betrokkenheid”.Tegen vandalisme zal keihard worden opgetreden. “Vandalisme kost tienduizen-den euro’s per jaar. We gaan het onder-zoeken en mensen horen. Vernielers krijgen de rekening letterlijk en figuurlijk gepresenteerd. We komen er wel achter hoor. Ik heb zoveel ervaring als advocaat dat ik het er wel uitkrijg. Als we bij een elftal uitkomen en het is georganiseerd gedaan, gaan ze het ook georganiseerd voelen”.

“Er is nu even een korte rustperiode. De nieuwbouw is klaar. Het is een enorme klus geweest, nu gaan we ons weer richten op het reilen en zeilen van de vereniging zelf. Daar ligt een grote ver-antwoordelijkheid voor de afdelingen. Mits ze binnen de begroting blijven. Maar laat ze maar komen met hun plan-nen. We horen het wel als hoofdbestuur. Cricket op kunstgras? Prima. Presenteer het, motiveer het en begroot het, kom er maar mee. Als hoofdbestuur gaan we

over de hoofdlijnen en bewaken we de financiën. Alles is strak gefinancierd, het kan allemaal maar we gaan geen gekke dingen doen”“Je moet natuurlijk wel een hele goeie cijferaar hebben. “Van Dort wat doe je?” heb ik hem direct gevraagd. Gelukkig gaat Ad nog een tijdje door. Dat is de basis hè. De penningmeester is de direc-teur van de vereniging haha. André van Helden bleef ook als secretaris. Prima. En Ben Romp’s vrouw wilde hem ook niet thuis hebben, dus die zei ook ‘ik verleng”.

Betrokkenheid bij de vereniging of op hoog niveau spelen?“Je moet op behoorlijk niveau blijven spelen. Sporten is prestatie leveren, maar niet het ultieme nastreven”.“Ellende op het veld begint veelal in dedug-out of langs de lijn. Je bent Hercu-laan en je gedraagt je niet schofferend, noch naar de tegenstander noch naar de scheidsrechter. Dat doe je niet”.

“De komende tijd gaan we eerst inven-tariseren. Met wat wijze mannen bij elkaar. Over de zondag-afdeling, over wat cricket wil of badminton of waar goalbal mee komt, over de facility-manager. Over de aanname van leden. Niet alleen con-sumeren, er wordt ook wat van u ver-wacht. En dan de mensen er ook op aanspreken”

“Wat mij betreft nodigen we mensen die zich aandienen eerst uit. Elkaar vooraf eens even recht in de ogen aankijken. Niet om ze te balloteren, maar om te laten weten wat er van ze verwacht wordt. Een 10 minuten gesprekje, een introductie in de vereniging. Kijken of ze Hercules-minded zijn. Of ze in potentie die blauw-witte kleur kunnen krijgen. Nieuwkomers die geleidelijk helemaal de Hercules structuur krijgen. Dat is heel leuk om te zien”.Het is ook hard nodig. Er komt nu heel veel op dezelfde schouders bij Hercules. Er zitten allerlei besturen en commis-sies erg dun in de mensen. Zaalvoetbal, Hercules Vriendenkring, maar ook het hoofdbestuur zelf. …“Ook dat is betrokkenheid. De vereniging is ten dode opgeschreven zonder vrij-willigers. Geen nee zeggen als je iets gevraagd wordt. Nee, natuurlijk is het niet af te dwingen. Maar je kunt mensen er wel ernstig op aanspreken” klinkt het strijdlustig. “Je leert de mensen kennen. Je lidmaatschap wordt dieper ingevuld. Met en bij elkaar zijn, los van de dagelijk-se beslommeringen. Met sporten, binnen zo’n vereniging, maak je vrienden voor het leven. Dat zouden ook bijvoorbeeld de spelers van het 1e elftal moeten besef-fen. Op zondag komen, één woord of blik is genoeg als je elkaar begrijpt. Koester dat nou”.

Natuurlijk

Mitland beschikt over een modern bowlingcen-

trum met 9 bowlingbanen. Het Music Thrill Vision

system zorgt voor een swingende combinatie van

beeld en geluid. Er zijn arrangementen mogelijk

met steengrill of een à la carte diner in het restau-

rant aan het water van fort de Bilt. ’s Zomers kan

er ook gegeten worden op de prachtige terrassen.

Voor een drankje of een eenvoudige maaltijd kan

men terecht in onze brasserie. Door de gunstige

ligging van Mitland dichtbij de A27 en draadloos

internet in het hele gebouw, is de brasserie de

geschikte plek om onderweg zakelijk af te spreken.

Voor meer informatie over Mitland of reserveringen,

bel 030-2715824 of bekijk onze website:

www.mitland.nl

Mitland hotel/bowling/restaurant,

Ariënslaan 1, 3573 PT Utrecht

77

Nils de Kruijff

De oproep van de Reünisten klinkt bekend in de oren, want deze commis-sie is al jaren op zoek naar een jongere doelgroep. Maar nu gaat het roer toch echt om en Marco Verkroost en Jack Appel openen in samenwerking met pachter Emile Smit de jacht op de niet al te bejaarde Herculaan.

Wat is er mis met de oudere Herculanen?Jack Appel: ,,Helemaal niets, maar er moet nu wat gebeuren om de ontbre-kende doelgroep aan te spreken en naar de bijeenkomsten te trekken. Doen we niets, dan sterft het fenomeen Reünisten uit, want er is geen aanwas. Je kunt geen evenementen blijven organiseren voor een steeds kleiner select gezelschap.’’

Maar met alle respect: die Reünisten-avonden zijn er toch voor de bejaarde Herculanen? Marco Verkroost: ,,Dat imago kleeft er wel aan, maar dat is een hardnekkig mis-verstand. Iedere Herculaan van 35 jaar en ouder is welkom. Dat zijn er heel veel en die zien we helaas lang niet allemaal tijdens de evenementen die we organi-seren. Daar willen we nu eindelijk eens verandering in aanbrengen.’’

Dat zal niet meevallen om jongere Herculanen naar deze avonden te lokken?Jack Appel: ,,Het is in het verleden inder-daad al geprobeerd, maar voorzitter Frans Herber van de Reünisten heeft ons

gevraagd om eens na te denken over een andere opzet. Marco en ik geloven erin dat je ook de jongere groep kan aan-spreken, maar dan moet de opzet van de evenementen overboord en dat gaan we dan ook doen.’’

Wat gaat er veranderen?Jack Appel: ,,We gaan ons meer richten op doelgroepen. Neem bijvoorbeeld de komende bijeenkomst. Die is opgehan-gen aan een paar oude elftalfoto’s die Emile en Donald hebben opgedoken uit het archief. Het zijn foto’s van zondag 1 waarop ook grootheden staan die we al jaren niet meer zien bij Hercules. Jongens als Peter Sakkers, Lex Rijnaard, Oppie van der Horst en ga maar even door zo. Via de informatiekanalen van Hercules, zoals de Herculaan, de nieuwsbrieven en de Argo laten we die foto’s zien met daarbij de oproep om te komen op de speciale avond in ons paviljoen. Mensen die zich-zelf op de foto zien, kan het aansporen om weer eens naar Hercules te komen en oudere bekenden te ontmoeten. Maar ook mensen die niet op die foto staan zijn welkom. Als er maar affiniteit is met Hercules. We willen dus een bredere opzet en daarmee een grotere groep aanspreken.’’

Zijn de oudere reünisten daar dan ook welkom?Marco Verkroost: ,,Jazeker. Wij zorgen ervoor dat de vaste groep reünisten worden uitgenodigd op die avonden. De ouderen vinden het juist leuk om met de jongeren op te trekken. Het is zo jammer dat veel wat jongere Herculanen de reü-

nistendagen links laten liggen. Er zitten bij de ouderen zoveel leuke interessante mensen.’’

Maar een boottochtje over de Linge, of een speurtocht, daar trek je toch geen eind-dertigers mee?Marco Verkroost: ,,Daar heb je gelijk in en daar gaan we dan ook grotendeels mee stoppen. De speurtochten gaan eruit, want daar hebben de jongeren geen zin in. Wat blijft zijn drie echte reünis-tendagen verspreid over het jaar, maar daarnaast dus een paar thema avonden voor een breder publiek. En daar hoef je ook niet perse altijd heen te gaan. Stel dat jullie het eens leuk vinden om met jullie veteranenelftal iets gezelligs te doen. Dan kan het heel leuk zijn om naar zo’n reünistenavond te komen. Je ziet elkaar bij Hercules, er is een hapje en een drankje en er is nog wat meer te doen ook.’’

Kun je concluderen dat hiermee het einde van de reünisten wordt inge-luid?Jack Appel: ,,Dat gaat wat ver. Maar het is een feit dat de opzet gaat veranderen. Marco en ik willen bruggenbouwers worden tussen de oudere- en jongere Herculanen. Misschien moeten we ook maar eens nadenken over een naam. Reünisten, dat is een klassiek woord Aan de andere kant moeten we de mooie tradities van onze vereniging ook koes-teren.’’ Marco Verkroost: ,,Inderdaad, daar moeten we nog maar eens goed over nadenken. Vast staat wel dat er dingen gaan veranderen.’’

Zijn er al meer concrete plannen voor de avonden? Marco Verkroost: ,,Ideeën genoeg, maar we moeten eerst de mensen binnen halen en dan kunnen we concreet kiezen voor evenementen. De eerste avond is op 7 maart.’’

Reünisten smachten naar jong bloedGezocht: Herculanen in de leeftijdscategorie van 40 tot 55 jaar die het leuk vinden om elkaar een paar keer per jaar te ontmoeten tijdens gezellige bijeen-komsten op Hercules en het geen bezwaar vinden dat daar ook ouderen bij aanwezig zijn.

8

Reinier van de Vrie

Kalklijnen trekken, prullenbakken legen, snoeien en harken, de goals van netten voorzien, schilderwerkzaamheden bin-nen en buiten, reclameborden schoon-maken, papier prikken en rommel van het veld halen en onkruid verwijderen. Het is maar een greep uit de dingen die Gert opsomt. Met name de maandag is hij druk om alles op te ruimen wat in het weekend is achtergebleven op de voet-bal- of tennisvelden of op de cricketbaan.

Zware doelenBehalve de woensdag is hij iedere werk-

dag op Hercules te vinden. En zaterdag-ochtend is hij aanwezig om te controle-ren of de kleedkamers bijvoorbeeld een beetje fatsoenlijk worden achtergelaten en de doelen weer worden teruggebrachtnaar waar ze horen. Over de doelen krijgt hij overigens de nodige klachten. Die zijn namelijk loodzwaar en je hebt er minimaal vier mensen voor nodig om ze redelijk te kunnen verplaatsen. Hercules zou toch eens naar moeten overwegen of er geen lichtere doelen aangeschaft moeten worden voor de junioren. Veel voetbalvaders en -moeders zou daar een enorm plezier mee worden gedaan. Maar daar gaat Gert niet over… Waar hij ook

niet voor is, is om op kinderen te passen. Dat neemt niet weg dat als hij een vijfja-rige bij de sloot wat verdwaald ziet rond-lopen, hij wel mee helpt zoeken waar de ouders zijn. Waar hij zich dan over ver-wondert, is dat de gevonden ouders ver-volgens tekeer gaan tegen de tienjarige broer die op zijn broertje moest letten. Ook heeft hij wel eens een jongen boven van het cricketnet laten komen. Die was daar opgeklommen om een voetbal te kunnen pakken. De moeder begreep niet waar Gert zich druk over maakte. Maar die weet dat de netten met touw en tyrips aan elkaar vastzitten, wat mogelijk niet sterk genoeg is om een jongen te dragen. Die zou een behoorlijke smak kunnen maken.Het hoort natuurlijk een beetje bij het soort werk: mopperen op mensen die troep maken en het niet opruimen. Gert vindt dat nog tot daaraantoe. Waar hij zich wel vreselijk aan kan ergeren is dat er spullen moedwillig stuk worden gemaakt. Doelpalen die ontwricht wor-den, netten die kapot worden getrokken,

Iedere amateur voetbalvereniging draait op vrijwil-ligers. Maar voor een aantal functies zijn betaalde werknemers onmisbaar. Gert Lensen (48) werkt sinds zeseneenhalf jaar bij Hercules en doet onderhoud en schoonmaken. Werk wat pas gaat opvallen als het niet gedaan wordt, maar essentieel om prettig te kunnen sporten.

Onderhoudsman Gert Lensen: Alles met voetbal boeit me

Hercules 1882, 130 jaar jongOp 21 april is het bestaat Hercules 130 jaar. Dat laten we uiteraard niet onopgemerkt voorbij gaan. Op 20, 21 en 22 april) zijn er diverse activiteiten voor jong en oud. Het programma is in grote lijnen bekend.

Vrijdag 20 aprilDeze dag is bedoeld voor de reünisten. Zij zullen Volendam gaan bezoeken. Aan het eind van de dag keert iedereen terug naar Hercules voor de borrel waar-na het geheel wordt afgesloten met een drie-gangen diner met muzikale omlijs-ting. Of Annie Schilder acte de presencezal geven is niet bekend bij de redactie.

Zaterdag 21 aprilOp deze zogenaamde ‘oudjaarsdag’ is er vanaf 18.00 uur een culinaire proeverij.

Aansluitend hierop om 21.00 een korte(!) ALV en loterij, waarna een spetterend optreden volgt van de 7 vrouws band TooHotTooHandle. Zij spelen tot een uurtje of 1, waarna Hercules kennende, er nog wel een afterparty zal volgen.

Zondag 22 aprilZondagochtend is er voor onze kleine jeugd t/m de E’tjes een achtkamp waar gespeeld gaat worden om de Paul Wakelkamp Trofee. Ook zijn er clows, is er een suikerspin etc. etc.

Het zondagmiddagprogramma is ons nog niet bekend, maar hou de Argo in de gaten, want daar zullen verdere medede-lingen over het lustrum gedaan worden.

9

douches die verstopt raken, hele wc-rollen die het toilet verdwijnen, banken die in het water worden gesmeten of een brandje dat op de tribune wordt gesticht. Dan denk je het net redelijk op orde te hebben en dan gebeurt dat. Dan kun je weer opnieuw met schilderwerk beginnen. Vernielingen gebeuren zowel door mensen van buiten, maar helaas ook door Herculessporters. Gert signa-leert dat mensen veel minder respect en verantwoordelijkheid voor de spullen van de club hebben dan vroeger. In het ballenhok is het vaak een chaos omdat iedereen er maar toegang toe heeft en ballen raken makkelijk zoek. Per week vindt hij er wel tien tot vijftien terug in de sloot of op een dak. “Vroeger ging je met z’n allen een bal zoeken, maar ik heb de indruk dat dat nu vaak niet meer gebeurt.” Regelmatig worden er ook kliko’s met ballen of hesjes op het veld teruggevonden. Die hebben trainers of coaches dan kennelijk vergeten terug te brengen.Wat ook voorkomt is een vrouw die - tij-dens een wedstrijd - haar hond tegen de doelpalen laat piesen. Of een man die zijn hond zonder blikken of blozen een drol laat draaien op het veld en dan vervolgens gewoon wegloopt. Maar het meest bizarre voorval vindt hij de jon-gens die tijdens sneeuw met hun auto het veld op reden om daar lekker te gaan slippen. Kenteken genoteerd en aangifte gedaan bij de politie, maar daar nooit meer wat van vernomen. Heel gevarieerdIs dit werk eigenlijk wel leuk? Toch wel vindt Gert: “Het is heel gevarieerd. En ik ben een echt voetbaldier. Alles wat met voetbal te maken heeft, boeit me. Ik volg zoveel mogelijk wedstrijden van het Nederlands Elftal en van FC Utrecht.” Als blijk van waardering heeft hij van een aantal Herculanen een seizoenkaart voor die laatste club gekregen. Zelf heeft hij jaren gevoetbald bij achtereenvolgens Minerva, Dos, Stichtse Boys en VVUtrecht. Hij is tot het eerste elftal doorgedrongen. “Maar ik heb het zelf verknald”, zegt hij. “Toen ik verkering kreeg, ging ik niet

meer naar de training.” Dan is het al snel einde voetbalcarrière. Bij Hercules heeft hij nooit gespeeld. Zijn oudste zoon, die nu 21 is, wel. Het team van zijn zoon heeft hij jarenlang gecoacht. Maar die is er op een gegeven moment ook mee gestopt. Dat vindt Gert wel jammer. Want binnen zijn team scoorde hij veel-vuldig, zegt Gert niet zonder vadertrots. Zelf voert hij nu regelmatig wel gesprek-jes met jongens die er over denken te gaan stoppen. Hij probeert ze aan te sporen om toch door te gaan.Waar Gert als werknemer wel aan heeft moeten wennen, is het publiek. Dat is bij Hercules toch wel een beetje kak, geeft hij maar eerlijk en open toe, want zo is hij als echte Utrechter. Maar inmiddels is hij wel gewend en blijft hij graag bij Hercules werken. “Wat mij betreft tot aan mijn pensioen, want ik wil wel graag zekerheid hebben.” Dat laatste heeft ook te maken met de verantwoordelijk-heid die hij voelt om zijn vrouw en twee zonen te onderhouden. Op zijn zonen

is hij erg trots, omdat ze goed kunnen leren. Die van 21 gaat de boekhouding in, die van 14 wil met ict verder. Over zijn vrouw maakt hij zich echter nogal zorgen, omdat die vaak vreselijke hoofd-pijnen heeft.Het gesprek vindt plaats in het nieuwe Paviljoen. Wat vindt hij daar eigenlijk van? “Niet om te slijmen hoor, maar ik denk dat we de mooiste accommodatie van Nederland hebben.”

Behalve Gert zijn er nog andere mensen die onderhouds- en schoonmaakwerk-zaamheden verrichten. Co van Basten is verantwoordelijk voor de tennisvelden en sinds een aantal weken maakt Harry de kleedkamers schoon. Het complexbeheer valt onder de verantwoordelijkheid van Ben Romp.Na het interview moet Gert weer aan de slag: de eerste sneeuw van de winter ruimen van de tennisbanen, zodat er die week mogelijk toch gespeeld en getraind kan worden.

10

Ton van Rietbergen

Willem Romp, de helaas naar Argon vertrekkende trainer van de A1 weet het sterke punt van Richard meteen te duiden: ‘Hij kan gewoon geweldig slap ouwehoeren’ en hoewel hij hevig nee schudt is Richard het daar in zijn hart wel mee eens. Zo noemt hij zich later niet voor niets een type Beenhakker. ’Ik wil vooral niet boven de groep staan en ja ik houd ook wel van een dolletje en dat is juist met die 15-16 jarigen leuk want die weten waar je het over hebt als je een grap over Zlatan, Cruijff, Van gaal of Lady Gaga maakt’.

‘Zelf was ik geen groot speler. Ik zat steeds net onder de echte selectie dus in de C2 en de B2. De overstap naar de senioren heb ik niet meer gemaakt. Bij de zondag kan ik de selectie niet halen en op zaterdag ben ik altijd bezig dus dat lukt ook niet. Dit is nu mijn vijfde sei-zoen als trainer. Jerry Wallenberg haalde me bij de B1 en dat vond ik toch wel erg leuk. Daarna heb ik nog de C1 gedaan en vervolgens benaderde Mark de Horn mij voor de E2 en dat heb ik ook een jaar gedaan, maar dat was geen succes. Die kids zijn domweg te klein voor mij. Als ik een conference opzet over het nut van een goede grap in de rust kijken ze je

Richard Bicker(22): ‘Ik train graag pubers’

allemaal glazig aan. Nee, geef mij maar die heerlijk onaangepaste tieners. Na de E2 ben ik naar mijn roeping teruggekeerd en zit ik bij de B2 en dat bevalt me prima. Trainen vind ik ook mooi en wellicht wil ik ook wel verder in het vak. Er is me al een paar keer een TC3 cursus aangebo-den maar ik heb er eigenlijk domweg de tijd niet voor. Ik geef twee keer per week training en doe ook de wedstrijd en bovendien sta zo’n 18 uur in de week achter de bar bij Hercu en daarnaast ben ik ook nog bezig mijn HBO opleiding facility management af te maken. Ik vind het trainingsvak weliswaar mooi maar wil er anders dan Willem Romp geen car-rière in maken. Ik wil graag trainen maar dan wel bij Hercuels, want sinds ik hier in 1994 ben binnen gelopen wil ik niets anders meer. Ik ben een echt Hercules- dier geworden en het is ook leuk hier. Je hoort hier zo veel. Al die meningen en discussies dat vind ik prachtig’.

Trainingsvormen‘Zelf was ik een echte pass-trap man. Snelheid en loopvermogen waren niet mijn grootste kracht maar voor een mooie wreeftrap mag je me nog steeds wakker maken. Dat soort pass-trap oefeningen doe ik dan ook vaak. Positiespelletjes laat ik ook veel doen. Vier tegen vier met twee vrije (kamele-ons, voor de kenner) spelers doe ik heel graag. Daar zit alles in. Je moet snel omschakelen want het ene moment speel je met zes tegen vier, maar bij balverlies meteen vier tegen zes. Duels, het zoeken naar de ruimte. Hier zit echt alles van voetbal in. En ik weet dat mijn favoriete trainer Guardiola dit ook vaak doet. Afwerken op goal in verschillende vormen hoort ook bij mijn standaard repertoire.’

Ik ben een echte HerculaanKampioen ben ik maar één keer geweest en dat was met de A2, maar dat was ook een beetje een losers-kampioenschap want het jaar daarvoor waren we juist gedegradeerd. Soms is het wel lastig om een aantal van mijn leeftijdsgenoten (zoals Mitch en Youssef) bij het eerste

In de serie jeugdtrainers dit keer aandacht voor één van de meest aanwezige trainers. Want Richard Bicker, trainer van de B2, lijkt wel op Hercules te sla-pen. Tenminste als ik er ben is hij er ook altijd. Voor de bar, achter de bar, buiten de lijnen, binnen de lij-nen overal hoor je zijn schaterende lach.

11

te zien spelen, maar ook wel mooi. Ik ben ook vooral supporter en ben via mijn goede vrienden Robert en Sjoerd van Geelen nu ook actief bij het eer-ste op de zondag betrokken. ‘Ik ben zeg maar hoofd materiaal van het eerste’ en als hij dat zegt lacht hij er wat verontschuldigend bij. Ik zorg dat de kleding klopt en verder verzorg ik ook dat de randvoorwaarden in orde zijn, maar eigenlijk doe ik het vooral om mijn vrienden te helpen en omdat ik het gezellig vind.

‘Ik ben wel een echt voetbaldier. Ik ben een fan van Utrecht en Man United en tot voor kort volgde ik ook bijna alles maar dat is door tijd-gebrek inmiddels wat minder. Mijn B2 doet het wel aardig. We spelen in de B categorie, dus met twee aparte helften. De eerste helft zijn we vierde geworden maar in de tweede helft hebben we al een keer met 7-1 gewonnen en we willen ook beslist terug naar de eerste klasse en dat gaat lukken ook. Volgend jaar ga ik trouwens samen met Mitch naar de C1 en dat lijkt me toch ook wel weer wat. Een echt selectieteam dat heeft toch ook wel zijn charme en ze zijn gelukkig oud genoeg om mijn humor te vatten. Mitch is vooral voor het serieuze werk en ik mag dan John Guidetti achtig de spanning breken. Althans zo stel ik me dat nu voor.

Wie is de echte Mister Hercules? In deze reeks noemde ik Pim Fransen ‘the one and only’ Mr. Hercules omdat hij als barman en tenniskampioen iedereen leek te kenen en zij hem, maar nu ik met Richard zit te praten en alom handen op schouders zie worden gelegd begin ik toch te twij-felen. Ik leg het hem zelf voor?

Wie is het Pim of jij?Daarover is geen twijfel mogelijk zegt Richard stellig. Dat ben ik natuurlijk. Ik ken op Hercules gewoon veel meer mensen dan Pim. Sorry Pim! Pak ik toch nog een titel.

Zij is een bowler, hij is een batter

Vier jonge cricketers uit één familie over

over hun sportAlle vier zitten ze op cricket. En alle vier zijn ze lid bij USV Hercules. Maar ze spelen óók in het Nederlands elftal. Brendan (17), Carmela (15), Matthé (13) en Damian Appel (13) trainen in het zomerseizoen soms drie keer in de week. “Hoe cricket werkt is lastig uit te leggen, mensen moeten het gewoon gaan doen om het te begrijpen.”

Sanne van Griensven

Ze weten niet goed meer hoe oud ze waren toen ze voor het eerst met cricket begonnen. Vertwijfeld kijken ze elkaar aan. Een jaar of 6, 7? Hun vader deed het ook en zo zijn ze er allemaal ingerold. Matthé: “Ik wist niet beter. En als je vaak genoeg doet, dan leer je het vanzelf.” Damian: “De sport heeft wel uit veel regels. In het begin leer je er een hele-boel tegelijk. Nu leer ik er ook iedere keer een aantal bij.”Ze spelen allemaal bij Hercules en zijn geselecteerd voor het Nederlandse elftal. Wel in hun eigen leeftijdscategorie. Voor het Nederlandse elftal moet je gese-lecteerd worden. Het jeugdsecretariaat van Hercules krijgt in september een brief met de vraag welke jeugdleden in aanmerking zouden komen. De trainer kan de leden dan voordragen. Als je een ‘trial’ mag doen, wordt daarna duidelijk of je doorgaat. Carmela: “De trials zijn wel strenger geworden nu. Bij de meisjes wordt je sowieso sneller geselecteerd.” Damian: “Matthé werd een jaar eerder geselecteerd voor het Nederlands elftal. Dat was wel even balen. Gelukkig wer-den we het jaar daarna allebei geselec-teerd.” Volgens Brendan zijn er verschillende soorten spelers. Spelers die kunnen bat-

ten (het slaan), spelers die kunnen bow-len (het gooien) en spelers die het allebei redelijk goed kunnen. Brendan: “ Ik ben een batter, en Damian ook. Carmela is echt een bowler. En Matthé ook. Matthé haakt aan. “Ik heb wel het voordeel dat ik links bowl. Voor de slagmannen is dat lastiger omdat de bal anders aankomt.” Alle vier: “Fielden (het derde onderdeel, in het veld) kan je leren. Voor bowlen en batten moet je wel gevoel hebben.” Het zwaarst vinden ze de wedstrijden die heel lang duren of veel trainingen en wedstrijden in één week achter elkaar. Maar lange wedstrijden zijn ook wel het leukst. Zo stond Brendan wel eens 7 uur te spelen. “Dan heb je al 2,5 uur gebat en dan moet je ook nog de rest doen. Dat is wel pittig. Maar je zet toch door. ”Allemaal vinden ze de druk bij het Nederlands elftal wel hoger,daar kan je niet meer geinen, wat bij Hercules soms wel kan.” Voor het elftal worden vaak tussen de 15 en 18 spelers geselecteerd. Uiteindelijk worden er 13 meegenomen dus er moeten er nog een paar afvallen. Matthé: “Dan ligt het er dus ook aan of het team nog een goede bowler of juist een goede batter nodig heeft.”

De Appels vinden het jammer hoe de KNCB (Koninklijke Nederlandse Cricket Bond) de sport aantrekkelijker wil maken.

12

“Ze verkorten de wedstrijden, er worden minder overs (zes correct gebowlde bal-len, red.) gespeeld”, zegt Brendan. “En daar win je eigenlijk maar een half uur mee, dat is het verschil niet.” Damian:“Als je de sport aantrekkelijk wilt maken, moet je naar basisscholen toe. En kin-deren van een jaar of 9 zes weken lang cricket laten spelen. Anders komen ze er niet mee in aanraking. En als je pas op de middelbare school die lessen aanbiedt, ben je te oud om echt heel erg hoog te komen. Brendan:”Alhoewel de echte top voor een goede cricketspeler wel rond de 28 of 30 ligt.”

De heren zijn nu vooral blij met de trai-ner. In het zomerseizoen (dat loopt vanapril tot en met september) worden zegetraind door Tyrone Stuart, uit Barbados. Brendan: “Ik heb vijf of zes trainers gehad, maar Stuart is wel het beste met de jeugd bezig. In zijn contract staat niet dat ‘ie naar wedstrijden hoeft komen te kijken, maar dat doet hij wel. Hij is echt bij zijn jeugdleden betrokken.”

Hij gelooft in de langetermijnplanning die Hercules nu met cricket heeft. “Er werd laatst gezegd: het is geen sprint maar een marathon. Als spelers van 12 of 13 heel goed worden gemaakt, dan heb je over een jaar of vijf een echt goed Herculanenteam.” Carmela: “Bij Hercules ben ik het enige meisje. Jongens zijn wel

beter, dus ik leer er veel van. Ik speel al-leen niet bij de senioren mee, dus ik speel vaak maar één wedstrijd per weekend.”Ze knikken als blessures ter sprake komen. “Net als bij elke sport kan je alle blessures oplopen bij cricket. Je verstap-pen, je enkel verzwikken, noem het maar op.” Een echte cricketblessure komt past later in ze op. “Schouders. De arm waar-mee je bowlt, die is na tien of twintig jaar wel echt kapot. En als je denkt dat een bal in je gezicht bij voetbal zeer doet, dan heb je nog geen cricketbal gevoeld.” Matthé en Damian willen misschien komend jaar wel weer gaan voetballen naast cricket. “Die twee seizoenen over-lappen niet. En we zijn zo gewend om op zaterdagen wedstrijden te spelen. Geen idee wat een zaterdag vrij is.” Ze vinden het leuk dat ze allemaal cricket spelen, want zo kunnen ze het altijd met elkaar over gespeelde wedstrijden heb-ben. Daarna zegt Carmela aarzelend: “Maar soms is het ook weer lastig. Als het even niet gaat, dan is familie ook eer-der geneigd om iets negatiefs te zeggen.” Damian haakt aan: “Je pikt het ook net iets minder van je eigen familie. Normaal gesproken zou je iets één keer zeggen en als de ander dan niet luistert denk je: laat maar. Bij familie blijf je doorvragen.” Matthé: “Brendan traint onze jeugdgroep soms ook. Dan is het soms best lastig om hem niet als broer te zien maar als trainer.”

Vlnr Damian, Carmela, Matthé en Brendan

13

Voetballen met je hart

Michelle Jansen

Zondag 4 december 10.00 uur reed de bus van Stichting Klein Galgenwaard voor om de vijftien C1-spelers, elk met 1 ouder, op te komen halen bij Hercules. Jean-Paul de Jong is oprichter van deze stichting, die sport toegankelijk maakt voor jongeren uit achterstandswijken, gehandicapten en ouderen in de regio Utrecht. Als tegenprestatie voor de teambuildingsdag zamelde de C1 geld in voor zijn stichting. De Jong ontving een cheque van 1.413 euro die de jongens hadden verdiend door een sponsorloop te organiseren. Justus: ‘De meeste men-sen kennen JP en gaven graag.’ Floris: ‘Ik vond het niet moeilijk om mensen te vragen. Het gaat om een goed doel. Ik heb het uitgelegd en veel familie heeft bijgedragen. Mijn sponsorlijst was hele-maal vol.’

Doe je wat voor een ander?Die zondagochtend keek de C1 eerst de kunst af bij het tweede elftal van FC Utrecht, dat De Jong die ochtend trainde. Daarna gingen ze zelf het veld op voor oefeningen waarbij samenwerking cruciaal was. Wat hebben de jongens hiervan geleerd? Thomas: ‘JP geeft aan dat het belangrijk is dat we het met z’n allen doen. Als iemand minder is, moet

de rest dat opvangen. We moeten harder trainen, elkaar meer coachen en meer strijd leveren.’ Maar dan wel positief naar elkaar blijven, weet Friso: ‘Het is belangrijk om niet op elkaar te zeiken. JP noemt het hartstochtelijk, hartverwar-mend en hartelijk voetballen.’ Maar wat is dat en hoe doe je dat in het team en daarbuiten? Doe je wel eens wat voor een ander? En hoe voelt dat? De Jong vertelde hier al over toen hij de week eerder bij de C1 kwam kennismaken in de kleedkamer. Kaan: ‘We moeten als team samen-werken en leuke dingen doen. Dus niet in kleine groepjes apart zitten.’ Amin beaamt dat. ‘Als er eentje niet meedoet, moeten we hem daarop aanspreken.’ Milan vindt dat de clinic ze als team zal veranderen. ‘We moeten serieuzer zijn, daardoor kunnen we ons verbeteren.’

Met vlag op het veld‘s Middags mocht de C1 het veld op van Stadion Galgenwaard om de grote ronde vlag te dragen voor de wedstrijd tegen

FC Twente. Naast hen kwamen de elftal-len binnen om zich te presenteren. Zelf keken ze de wedstrijd ook, op de tribunes gezeten. Het was een heftige middag met vuurwerk en de supportersrellen. Irene, moeder van Gijs, die het program-ma organiseerde, zag dat ze er meer als 1 team zaten, dan daarvoor. ‘De grote winst is voor mij die koppies. Iedereen heb ik intens blij zien kijken, bij de oefe-ningen op het veld, het praatje van JP en als supporter. En bij de rellen deelden ze ook samen de emotie. Dat gevoel moe-ten we zien vast te houden. Deze dag is een start. We gaan er nog meer aan doen dit jaar.’

De C1 van de veldvoetbalafdeling heeft alles in huis om te winnen. Toch kwamen ze in het begin van het seizoen niet tot scoren. Het ontbrak aan het juiste teamgevoel, meent trainer Frank Bruijnis. FC Utrecht-clubicoon Jean-Paul de Jong bood aan ze te leren voetballen met hun hart. Elkaar vertrouwen en beter maken. Zelf het goede voorbeeld geven. Samen ple-zier maken en teleurstellingen verwerken. Dat maakt een team hecht.

C1 krijgt teambuilding van oud FC Utrecht aanvoerder Jean-Paul de Jong

14

Wim Snooy

Organisatie.Grote man achter de scheidsrechters-organisatie op zaterdag is Lex de Bruin. Hebt u er enig idee van wat een werk het is om gedurende zo’n 8 maanden per jaar te moeten zorgen dat er op zaterdag gemiddeld 30 scheidsrechters beschik-

baar zijn voor de te spelen jeugd- en seniorenwedstrijden en zij naar wedstrijd ingedeeld worden? Ik vrees van niet, want op een enkele uitzondering na, merken spelers nauwelijks iets van het werk dat verzet moet worden, om

van de buitenstaanders maar niet te spreken.Interessant is het project dat onder lei-ding van Lex (die ook als docent optreedt), in samenwerking met de KNVB, is opge-zet. Tweedejaarsjeugd uit de C-juniorenzijn verplicht een jeugd-scheidsrechters-opleiding te volgen en na het behalen van het certificaat “Pupillenscheids-rechter” per seizoen twee wedstrijdenvan de E -en F-pupillen te fluiten. Bedoeling is dit project te continueren, waardoor er de komende jaren een acceptabel arsenaal aan jeugdscheids-rechters komt. De spelregel kennis bij de jeugd komt door dit project op een hoger peil en wellicht ontstaat er onder hen

animo om verdergaande scheidsrech-terscursussen te volgen en in de nabije toekomst wedstrijden te gaan leiden van oudere jeugd- en senioren. Dank zij dit project zijn er gedurende dit seizoen al 30 jeugdleden alsmede een aantal ouders van jeugdleden, opgeleid.De opleiding, alsmede het leiden van wedstrijden telt overigens mee voor het project “maatschappelijke stage” binnen het kader van de schoolopleiding.

Qua organisatie hebben de zondag beheerders het ogenschijnlijk gemak-kelijker, want dan zijn er gemiddeld maar 4 scheidsrechters nodig. Aangezien de animo om op zondag te fluiten echter minder groot is en voor die dag ook va-ders en jeugdleden niet beschikbaar zijn om te fluiten, is dat “gemak” meer schijn dan realiteit. Er moet heel wat afgebeldworden om de zaak rond te krijgen.

Leden van de familie.Als de profes-sional onder de clubarbiters kan Jakko Baas wel beschouwd worden. Na een voetbalcarrière in onze jeugd, hing

hij de kicks aan de wilgen en begon op 18 jarige leeftijd aan een loopbaan als scheidsrechter. Die heeft hem gebracht tot de 1e klasse van het zaterdagvoetbal. Momenteel is hij assistent scheidsrechter

in de zaterdag-topklasse. Fluit al meer dan 20 jaar wedstrijden van de lagere Hercuteams op zondag en is min of meer vaste scheids van het damesteam. Als het even mogelijk is fluit hij ook heren teams, soms zelfs twee op één dag.

Een jeugdscheidsrechter die zijn sporen al ruimschoots bij ons heeft verdiend is Jean Jacobs. Meer dan 20 jaar geleden werd zijn zoon lid en verklaarde hij zich bereid iets voor de club terug te willen doen in de vorm van het fluiten bij de jeugd. Door zijn rijzige gestalte boezemt hij uiteraard het nodige ontzag in bij de jongeren en heeft dan ook weinig problemen tijdens de wedstrijden. Hij

stelt de spelertjes vooraf in kennis dat hij streng fluit en onsportief gedrag niet accepteert. Sportiviteit

en respect voor de tegenstander zijn de basis voor het voetbalspel. Hij ervaart wel dat in de loop der tijd het gedrag van de ouders langs de lijn in negatieve zin is veranderd.

Ton Koole is in verhouding tot de beide eerdergenoemde heren een “groentje” bij ons. Hij fluit sinds een jaar of vijf wed-strijden bij de jeugd, ook al weer dank zij het feit dat zijn zoon bij ons ging voet-ballen. Die heeft zijn loopbaan inmiddels bij ons gestopt, maar dat is voor Ton geen reden geweest om de fluit aan Maarten te geven. Het is zijn wekelijkse bewegingsuurtje en behoudt daarmee een slank figuur (zeer tot genoegen van onze minister van volksgezondheid Edith Schippers), een goede conditie en blijft bij jeugd betrokken. Hij heeft de zaak goed aangepakt door de cursus voor junioren-scheidsrechter te volgen. Hoewel zijn hart uitgaat naar het leiden van jeugdwedstrijden is hij ook niet te beroerd om in noodgevallen wel eens op zondag als scheidsrechter in te vallen.

HERCULES EN ZIJN FAMILIES

Deze keer aandacht voor een wel heel bijzondere familie. Een groep, van eminent belang voor het gebeuren binnen de vereniging. Voor zover schrijver dezes bekend zijn de leden van de groep geen familie van elkaar. Aandacht voor onze club-scheidsrechters!

15

Arno Lancee trad ongeveer 4 jaar geleden toe tot het gilde van de clubscheidsrech-ters. Ook weer een vader die zich bereid verklaarde vrijwilligers werk te doen bij de vereniging toen zijn zoon toetrad tot de jeugd. Heeft zijn “taak” serieus opge-vat en vorig jaar de junioren scheidsrech-ters cursus gevolgd. Is sinds anderhalf jaar assistent scheidsrechter bij Zaterdag 1 en fluit als het uitkomt ook wel eens een wedstrijd op zondag. Vindt het flui-ten op zich een aangename bezigheid en komt op deze manier aan de noodza-kelijke lichaamsbeweging toe. Heeft een voetbal verleden maar is vanwege “ver-sleten” knieën daarmee gestopt.

Gerard Lieverse is al een oude rot bij het fluiten van jeugdwedstrijden van in het bijzonder de oudere jeugd. Zo’n 15 jaar geleden begonnen met het fluiten bij jeugdwedstrijden is hij Hercu trouw gebleven, nadat zijn zoon vertrok, om zijn voetbalcarrière in Groningen voort te zetten en te combineren met een universitaire opleiding aldaar. Ervaart weinig problemen met de spelers, maar de ouders willen nog wel eens verbaal reageren als zij het met een scheidsrech-terlijke beslissing niet eens zijn. De vraag rijst of deze ouders enige kennis van despelregels bezitten of louter op hun emoties afgaan. Heeft in de beginperio-de wel eens een rode kaart gegeven aan een keepertje vanwege een handsbal buiten het strafschopgebied, met tranen als tuiten tot gevolg. Zou dat met de ervaring van nu niet meer doen.

Jan Muller mag in deze rubriek zeker niet ontbreken. Al weer ruim negen jaar is hij bijna ieder weekend als scheidsrechter te bewonderen op onze velden om jeugd en senioren tijdens wedstrijden in toom te houden. Hij ziet dit als een welkome afleiding van zijn werk als zelfstandig consultant op het terrein van de finan-ciële software. Hij ervaart als regel een positieve instelling bij de spelers jegens het gezag en roemt de bejegening van de scheidsrechter. Hij heeft er geen moeite mee zich tijdens de wedstrijden neutraal op te stellen en ervaart mede

hierdoor weinig of geen problemen. Is één keer door eigen onoplettendheid de boot ingegaan door een speler met twee keer geel van het veld te sturen. Deze protesteerde heftig en wat bleek: er speelden twee figuren met het zelfde rugnummer, die beiden een gele kaart kregen. Jan zag dat als de tweede kaart voor één van hen aan en gaf rood. Die kaart is naderhand geseponeerd tot opluchting van alle betrokkenen.

De meest beza-digde arbiter is ongetwijfeld Lardi Rouas, die niet schroomt om op zaterdag jeugdwedstrij-den te doen en op zondag er nog een seni-

orenpartijtje bij te pakken. Zijn werkter-rein is een grote middencirkel, maar zijn gezichtsvermogen bestrijkt het overige deel van het terrein. Er ontgaat hem wei-nig en zowel Herulanen als tegenstan-ders zijn vaak vol lof over de wijze waar-op hij de wedstrijd leidt. Voor de com-missie van ontvangst een gemakkelijke klant, want een A.A.-tje is zijn lijfdrank in de rust en na de wedstrijd. Door zijn gemoedelijke manier van optreden doen zich weinig moeilijkheden voor. Doordat hij al jarenlang de Hercuteams fluit kent hij zijn pappenheimers en de moeilijke jongens - ja , die zijn er ook bij ons - van de diverse teams. Heeft drie min of meer getalenteerde zoons bij ons voetballen: Fahd, die deel uitmaakt van de A-selectie, Taisir in het tweede en benjamin Khallil in de C-1.

Harry Witzel fluit al gedurende een kleine 30 jaar wedstrijden, met name ten behoeve van de jeugdafdeling, met in het min of meer recente verleden bij tijd en wijlen uitstapjes naar de zondag senioren. Hij doet het fluiten met veel plezier en bezit vele van de eigenschap-pen die bij het leiden van de wedstrijden van belang zijn. Hij neemt een positieve tendens waar ten opzichte van het spe-

lersgedrag en lost eventuele probleempjes met ouders op subtiele wijze op door hen te advi-

seren een kop koffie in het clubhuis te gaan drinken. Als de ouders en spelers in de gaten hebben dat de scheids actief aan de wedstrijd deelneemt, in het veld communiceert en zijn best doet, zijn de problemen op de vingers van één hand te tellen. Heeft de laatste zes jaar geen kaart meer behoeven te trekken.

Last but not least Leo Zwinkels. Is al meer dan 20 jaar op zaterdag actief bij jeugd en/of senio-ren, maar helpt ook de zondagafdeling nog wel eens uit de brand. Staat bekend als streng maar rechtvaardig. Bezit een gezonde dosis “doofheid”, maar is onverbiddelijk in het trekken van een kaart als een speler maar door blijft mekkeren. Spelers heb-ben niet in de gaten dat zij door dat gepraat en het aanvechten van beslissin-gen, het scheidsrechteren er niet leuker op maken en de animo om een wedstrijd te fluiten niet vergroot. Heeft de indruk dat onderlinge acceptatie tussen de teams iets beter wordt.

Bovenstaande opsomming betreft in het bijzonder de “vaste” krachten, maar vele wedstrijden zouden niet kunnen worden gespeeld als ouders en anderen niet bereid waren daar waar nodig als scheidsrechter op te treden. We hopen op uitbreiding van het aantal vaste waar-den. Misschien dat Ian van der Schenk en Maarten de Knegt, daartoe de eerste stap zullen zetten.

Hoe dan ook: de dank van de Vereniging voor allen is groot en wij hopen dat de spelers hen zullen belonen door respect en sportiviteit te tonen.

ALTIJD AL VOOR ORANJE WILLEN SPELEN?

Laat je scouten!Verhoeve zoekt technisch, fi nancieel en HRM personeel m/v.www.werkenbijverhoeve.com

VERHOEVE, DE MEEST ORANJE

WERKGEVER IN DE REGIO!

VER09026-01_Adv_Promotie_A4_FC.indd 1 15-06-2009 10:26:34