nummer 3 - zomer 2011olmenesNieuwsbulletin 3

Lees alles over: n De Zomermarkt op zaterdag 2 juli 2011n De bouw is gereed!n Samenwerking ‘in de driehoek’n Piet Ruijssenaars, architectn Waarom bewoners en mede- werkers kiezen voor OlmenEsn OlmenEs staat op de kaart!

2

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

ColofonDit is de derde uitgave van het Nieuwsbulletin van OlmenEs. Het Nieuwsbulletin wordt twee keer per jaar gestuurd aan externe relaties en iedereen die graag op de hoogte wil blijven van actuele ontwikkelingen binnen OlmenEs. Ontvangt u het Nieuwsbulletin nog niet automatisch, stuur dan een e-mail naar: olmenes@olmenes.nl

Interviews: Pool Communicatie; Wim BrasOverige teksten en kleine interviews: OlmenEs; Ineke PeerdemanFotografie: Pool Communicatie; Daan Pool en anderenConcept/ontwerp/opmaak/productie: Pool Communicatie; Ab Pool© CopyrightOlmenEs/Pool Communicatie

ContactOlmenEsBeatrixoord 18426 GM AppelschaTelefoon: (0516) 438 100Fax: (0516) 438 108E-mail: olmenes@olmenes.nlWebsite: www.olmenes.nl

OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. OlmenEs werkt vanuit een antroposofische mensvisie. Voor ons is de persoon van de bewoner leidend, niet zijn beperking.

OlmenEs ligt in een prachtige en rustige omge-

ving met het gezellige dorpsleven van Appel-

scha om de hoek. Op het bosrijke terrein van

ruim 50 hectare, bevinden zich woonhuizen,

werkgebouwen, een boerderij, weidegrond, ak-

kers en kassen en diverse gemeenschappelijke

voorzieningen. Het woon-werkverkeer van de

bewoners speelt zich af over betrekkelijk korte

afstand.

OlmenEs wil voor bewoners en ook voor mede-

werkers mogelijkheden creëren die uitnodigen

tot ontwikkeling.

Vanaf 1994 zijn er inmiddels acht woonhuizen

gebouwd van het type twee-onder-één-kap

voor zo’n 128 bewoners. Daarnaast beschikt

OlmenEs over twee woningen in het dorp voor

bewoners die een redelijke mate van zelf-

standigheid aankunnen. Er zijn zo’n achttien

werkplaatsen met uiteenlopende vakgebieden.

In OlmenEs werken ongeveer 230 medewerkers.

OlmenEs is sinds januari 2009 HKZ - ISO 9001

gecertificeerd.

Woon- en werkgemeen-schap OlmenEs

Wanneer u een kijkje wilt komen nemen in

OlmenEs, dan kan dat. Er worden rondleidin-

gen georganiseerd voor ouders, bewoners of

verwanten die zich willen oriënteren.

Voor een afspraak kunt u bellen met Bridie

Zeylmans van Emmichoven: (0516) 438 100 of

via bridie.zeylmans@olmenes.nl.

Persoonlijk kennismaken? Welkom!

Wil je in OlmenEs komen werken? Er zijn

algemene rondleidingen. Graag opgeven bij

Hanneke Weehuizen via (0516) 438 100 of via

hanneke.weehuizen@olmenes.nl.

Wilt u ons een bezoek brengen met uw vereni-

ging, cursusgroep of ander groter gezelschap,

dan kunt u ook bellen met Hanneke Weehuizen

(0516) 438 100 voor het maken van een

afspraak.

3

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

De bouw is gereed

Het straatwerk ligt er netjes bij. Iedereen kan met schone schoe-

nen naar binnen. Alleen de Amelanchier, werkplaats voor de

twee bakkerijen waar het brood en overheerlijk banket gebakken

gaat worden, staat nog ‘in de hekken’. Voor de bouwvakvakantie

zal ook daar de laatste hand aan zijn gelegd. In de Robinia en

Ulmus wordt al volop gewerkt. Wat was het een feest om zulke

prachtige nieuwe ruimtes in te mogen richten! Tijdens de zomer-

markt kan iedereen er een kijkje nemen. En ook al is het nu nog

niet zo nodig, de grote kachels in de Robinia staan te popelen

om door middel van het stoken van het eigen hout de werkplaats

en de kas te verwarmen.

Met de afronding van deze derde bouwfase is OlmenEs gegroeid

tot een woon- en werkgemeenschap voor 130 bewoners en zo’n

230 medewerkers. En dat is merkbaar tot in alle hoeken en gaten

De bouwplaats langs de Lindenlaan is langzaam maar zeker veranderd in een bewoonbare omgeving. Overal staan spulletjes achter de ramen van de Prunus en Fraxinus. Hier en daar hangt nog een rood-wit lint trillend in de wind rondom het pas ingezaaide gazon.

van het grote terrein. Tijdens de bouw is bijzonder goed samen-

gewerkt met de aannemers. Dat beaamt ook Grietzen Kunnen,

degene die aan de wieg heeft gestaan van de ontwikkeling van

het terrein en de gebouwen van OlmenEs. Het is nu zichtbaar hoe

de plannen van tekening naar realiteit zijn geworden. Bij elk

gebouw heeft hij samen met architect Piet Ruijssenaars getracht

de wensen van de toekomstige gebruikers zo goed mogelijk in

te vullen. Een groot beroep is gedaan op zijn creativiteit en op-

lossend vermogen wanneer er bij voorbeeld een technische of

financiële oplossing nodig was voor iets wat niet van tevoren

was voorzien. Grietzen legt zich niet gauw neer bij een opmer-

king zoals: ‘Dat wordt wel moeilijk als je het precies zo wilt’. En

Grietzen wilde het altijd precies zo. Naderhand was er vaak waar-

dering voor de met elkaar gevonden oplossing voor een probleem

waaruit iets nieuws was ontstaan. Voor Grietzen zit deze klus

erop. Hij mag er trots op zijn en dat is hij ook. Het ‘fysiek’ van

OlmenEs kan nieuwe ontwikkelingen aan.

Met vele betrokkenen gaan we eind september aandacht beste-

den aan de voltooiing van het ‘bouwplan’ voor OlmenEs: met be-

woners, ouders en medewerkers op Michaëlsdag (29 september)

- de verjaardag van OlmenEs - en op 30 september voor genodig-

den in de vorm van een symposium.

Hiske Stulp, 34 jaar, woont 14 jaar in OlmenEs:Het werk doe ik met plezier. Eerst heb ik lang in de weverij gewerkt en nu in de winkel. Dat vind ik heel erg leuk. Ik leer met de kassa omgaan en hoe ik de klanten moet helpen. En je kunt even een babbeltje maken met iedereen.

Waarom kies je voor OlmenEs? Emiel Herder, 23 jaar, woont 6 jaar in OlmenEs:Mijn ouders hebben deze plek voor mij uitgezocht en ik vind het een fijne plek! Wat ik er ook leuk aan vind, is dat het vlak bij mijn ouders is. Ik kan er op mijn fiets naar toe.

4

malu tuni Bewoner OlmenEs

carla en arnold tuni Ouders van Malu

nooit meer het broodtrommeltje op het aanrecht. nooit meer de laarsjes

in de gang, of haar jas op het vertrouwde haakje. nooit meer de dwingen-

de vinger die op je schouder tikt: ‘wat gaan we nu doen?’. malu uit huis,

na 24 jaar. Carla tuni kon het niet verwerken en lag vier weken ziek in

bed met een schrikbarend lage bloeddruk. echtgenoot Arnold wilde maar

niet wennen aan de leegte die zijn dochter achterliet, de blijmoedigheid

was uit huis verdwenen.

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

Bezorgde ouders

laten los

Het was malu zelf die de aanzet had

gegeven: ‘mama, ik vind je heel lief, maar

ik heb het wel gehad met jou en papa.’ tot

op dat moment hadden Carla en Arnold

tuni de beslissing voor hen uitgescho-

ven dat hun dochter met het syndroom

5

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

van Down nog eens op zichzelf zou gaan

wonen. niet dat zij zich er niet mee bezig

hielden, maar waarom haast maken, het

ging toch goed zo? en malu konden zij per

slot overal probleemloos mee naar toe ne-

men. mocht ze ooit het huis verlaten dan

toch naar een plek waar Carla en Arnold er

zeker van konden zijn dat ze zich minstens

zo veilig zou voelen als thuis. Haar welzijn

stond voorop.

‘maar met die opmerking heeft malu de

verhuizing in gang gezet, ze wees ons er

duidelijk op dat ze er aan toe was’, zegt

Arnold nu achteraf. in de jaren daarvoor

hadden hij en zijn vrouw al langdurig

overlegd met een groepje ouders van

school om gezamenlijk voor hun kinde-

ren een zelfstandige wooneenheid op te

zetten. Het initiatief liep op niets uit,

Arnold en Carla stapten eruit vanwege hun

toenemende twijfels of zij de veiligheid

van malu op die manier wel konden waar-

borgen, daar kwam de onzekerheid over

de continuïteit van de pgb’s nog eens

overeen. ‘wij zijn bezorgde ouders, mis-

schien wel overbezorgd’, geeft Carla toe.

‘maar de boze buitenwereld bestaat nu

eenmaal.’ Ze vergeet nooit de angst in de

ogen van haar kind toen ze malu moest

ontzetten uit een joelende kring in een

speeltuintje. Acht jaar was malu destijds,

daarna heeft ze niet meer alleen buiten

gespeeld.

maar nu op haar vierentwintigste moest

het er maar eens van komen, vond malu.

woonde haar oudere broer ten slotte ook

niet buitenshuis? en het puberende gedrag

van haar jongere zusje was ze ook meer

dan zat. Ze wilde op zichzelf. ‘we hebben

toen verschillende instellingen voor be-

schermd wonen bezocht zodat we konden

vergelijken. De afspraak was dat we er

alle drie een goed gevoel bij moesten

hebben.’ Dat viel nog niet mee. Sprak de

sfeer hen aan dan mankeerde er wel weer

wat aan het toezicht. in hun ogen dan,

zegt Arnold erbij. ‘Carla en ik wilden er

ook voor waken dat malu een keuze zou

maken louter om ons te plezieren.’ moei-

lijk. uiteindelijk viel alles samen op die

zondagmiddag in olmenes - hier kon malu

veilig en vrij gaan en staan waar ze wilde.

Achteraf raar dat ze daar niet meteen

aan hebben gedacht, vindt Carla nu. in

tegenstelling tot Arnold, ligt de antropo-

sofie haar wel na aan het hart. ‘maar we

waren zo gefixeerd op wat het beste was

voor malu, dat we het meest voor de hand

liggende over het hoofd hebben gezien.’

Sinds februari woont malu in het Juniperus

huis, de woongroep bestaat uit een mix

van nieuwkomers en oude bewoners. over

de samenstelling heeft olmenes goed na-

gedacht, menen de ouders. ‘malu had zich

kunnen opwerpen als degene die iedereen

wil helpen, of anders haar gedrag aanpas-

sen aan iemand tegen wie ze opkijkt.

maar niets van dat al, ze trekt haar eigen

plan.’ malu heeft vriendschap gesloten

met haar collegaatjes Hiske en Jurgen van

de winkel, doet aan fitness, heeft zich

opgegeven voor het koor van olmenes, en

koopt zelfstandig haar eigen cadeautjes

voor thuis. toen malu voor het eerst weer

voor een weekendje terugkwam naar huis,

liep de buurvrouw even aan. wat zag malu

er goed uit, dat kon niet anders dan geluk

betekenen. inmiddels zien Carla en Arnold

dat zelf ook in. en met die gemoedsrust

openbaren zich langzamerhand ook de

prettige kanten van een bestaan zonder

malu. langer uitslapen, zomaar ergens

naar toe kunnen gaan, aandacht voor hun

andere twee kinderen, en nooit meer dat

getik op je schouder, Carla is er intussen

allergisch voor. ‘we bellen nog wel iedere

dag, maar eigenlijk steeds korter: ‘Ja

mama, alles goed, maar ik ga nu ophangen

hoor, want ik moet naar het internetcafé.’

6

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

‘Dit is mijn ding’

met vlakke hand klopt Jurgen op de ruwhouten platen die nu nog de winkel van olmenes scheiden van de grote serre in aanbouw. ‘Hierachter komt straks de thee-schenkerij.’ De verbouwing duurt nog tot eind juni, schat Jurgen in, dan kunnen de platen weg en vormen winkel en horeca-uitspanning een geheel. nee, de naam voor de nieuwe aanwinst van olmenes weet hij nog niet. ‘Die moeten we nog bedenken. maar dat lukt wel voordat we opengaan voor het publiek.’

elke dag neemt Jurgen wel even een

kijkje achter de provisorische wand om

te zien hoever de bouwvakkers inmiddels

gevorderd zijn. Soms schiet het zomaar

op, soms valt het tegen. Het wachten gaat

hem moeilijk af want ten slotte komt hij

straks in de theeschenkerij te werken.

in de bediening zelfs: ‘want ik ben heel

klantvriendelijk.’ wat dat betreft heeft

Jurgen al de nodige ervaring opgedaan in

de winkel. Hij vindt het leuk om mensen

te helpen en probeert telkens attent te

blijven, zelfs bij klanten die een beetje

chagrijnig zijn of brutaal doen. Door-

gaans verloopt het goed: hij adviseert bij

aankopen, helpt bij het uitzoeken van een

cadeautje, en kan zelfstandig afrekenen.

maar een enkele keer gaat het ook weleens

mis, dan slaat Jurgen dicht. ‘Als klanten

moeilijk doen over de prijs en willen

onderhandelen, word ik zenuwachtig. Als

ik dan niet meer weet wat ik moet zeggen,

roep ik de werkleider erbij.’

zin in werkJurgen is opgegroeid in de Zonnehuizen

in Zeist. vorig jaar, op zijn achttiende,

verhuisde hij naar olmenes. ‘Dat was ook

wel nodig’, vindt hij zelf. ‘Die kinderom-

geving paste niet meer bij mij.’ Jurgen

had ook zin om aan het werk te gaan, op

de computer bij zijn ouders ploos hij de

website van olmenes na om een geschikte

werkplek uit te zoeken. vanwege zijn

zelfstandigheid kreeg hij een kamer in het

jurgen Bewoner OlmenEs

tr ients je Begeleider OlmenEs

7

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

‘Dit is mijn ding’

huis dat de instelling buiten het terrein in

het dorp heeft voor een aantal bewoners.

maar dat beviel niet, vertelt persoonlijk

begeleider trientsje, de overstap naar een

individuele woonvorm bleek toch iets te

groot. werken in de winkel had echter

meteen al zijn voorkeur: ‘Dit is gewoon

mijn ding, ik ga graag met mensen om.’

glas

Jurgen smoest wat met werkleider

madelon en wenkt vervolgens, als we even

meelopen dan geef hij alvast een rondlei-

ding.’ Jurgen wijst naar de grote raampar-

tijen met glas, als je het hem vraagt het

mooiste onderdeel van de theeschenkerij.

Zo kunnen de bezoekers straks op hun

gemak direct naar buiten het bos inkijken.

rondom komt het terras. ‘kijk, aan deze

kant kunnen mensen in de zon zitten, en

aan die kant onder de bomen heb je scha-

duwplekjes.’ Binnen in de nieuwe ruimte

laat Jurgen zien hoe de opstelling van de

tafels en de stoelen er uit komt te zien.

Als we de steigers even wegdenken: in het

middenstuk twee rijen van vijf, en langs

de wand naar de keuken nog eens vijf. ‘De

tafeltjes zijn niet te groot natuurlijk, want

anders zouden we er niet zoveel kwijt

kunnen.’

eigen gebakken koekjes en gebakDe keukenruimte staat er nu nog leeg bij,

maar de indeling heeft Jurgen al op zijn

netvlies, daar hebben ze het al uitvoerig

over gehad. van hieruit zullen zij met zijn

vijven de klanten gaan bedienen. koffie

en thee natuurlijk, met eigen gebak-

ken koekjes en gebakjes van de olmenes

bakkerij. Zelfgemaakte soep van groenten

uit de tuin, broodjes met kaas van de

boerderij. ‘en nog meer, maar daar kan ik

even niet opkomen.’ Jurgen twijfelt er niet

aan of de theeschenkerij wordt een suc-

ces, bijna dagelijks wordt hij aangeklampt

door voorbijgangers en ouders die willen

weten wanneer de deur nu eindelijk eens

opengaat. ‘op 2 juli gaan we proefdraaien.

Daarna volgt de feestelijke opening.’

8

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

een driehoek met gelijke zijden: het kind aan de top, en de ouder en de begeleider

aan weerszijden in de ondersteunende hoeken. Zo ziet het ideale zorgmodel van

olmenes eruit. De praktijk blijkt echter weerbarstig. miscommunicatie tussen de

beroepskrachten en de familie ligt op de loer, en gevoelens van onmacht bij ou-

ders kunnen maar al te makkelijk goede bedoelingen doorkruizen. uiteindelijk is de

bewoner de dupe, die voelt de spanningen haarfijn aan en wordt onzeker over zijn

gevoelens van loyaliteit naar beiden. om de vinger aan de pols te houden bestaat

sinds twee jaar de werkgroep ‘Samenwerking in de driehoek’, waarin begeleiders en

ouders ervaringen uitwisselen en aanbevelingen opstellen om de onderlinge ver-

standhouding te versterken.

daniël

Bewoner OlmenEs

gea

Moeder van Daniël

marijke

Inval-werkleider OlmenEs

gea Figaroa, moeder van de 32-jarige

Daniël, en inval-werkleider marijke vroom

maken sinds de start deel uit van de

werkgroep. Als richtlijn voor hun gesprek-

‘Samenwerking in de driehoek’

9

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

ken en conclusies gebruiken zij het boek

‘ouders op hún plek’ van Chiel egberts,

de schrijver en orthopedagoog die het

driehoeksmodel heeft bedacht. Zorg goed

voor de bewoner, zorg beter voor zijn of

haar moeder – luidt een belangrijk advies

aan de zorgbegeleiders. en aan de ouders:

Blijf in je hoek. Dat laatste is natuurlijk

ontzettend moeilijk, geeft gea toe. ‘Be-

geleiders komen en gaan in het leven van

Daniël, maar als ouder of verzorger blijf

je een vaste waarde.’ tegelijkertijd beseft

gea dat ze als ouder de beroepskrachten

de ruimte moet geven. inval-werkleider

marijke knikt instemmend: ‘De bewoner

maakt zich niet los van de ouders, dat

moeten de ouders voor hem doen.’ Ze

kan zich maar al te goed voorstellen

dat ouders geneigd zijn om het dwang-

gedrag van hun kind te volgen, dat zijn

ze eenmaal gewend. maar ouders mogen

niet verwachten dat de instelling net zo

reageert: ‘Juist niet, omdat je dan het

kind belemmert in zijn ontwikkeling. Daar

heeft hij of zij in het leven van alledag en

op het werk alleen maar last van’.

De valkuil voor de verzorgers is weer dat

zij zich teveel concentreren op het welzijn

van de bewoner en daardoor de betrokken-

heid van de ouders over het hoofd zien.

gea: ‘ouders hebben erkenning nodig an-

ders ontstaat er een gevoel van onmacht.

een kind merkt dat op, die heeft daar

voelsprieten voor, maar een kind wil geen

partij kiezen.’ De werkgroep hamert er dan

ook op dat de medewerkers van olmenes

hun afspraken met ouders stipt nakomen.

Dikwijls gaat het volgens gea maar om

kleine dingen: de persoonlijk begeleider

heeft bijvoorbeeld beloofd ’s avonds nog

even te bellen om de ouders te informeren

hoe het die dag met hun kind is gegaan.

De PB-er heeft het echter druk, vergeet

het belletje, of denkt: dat kan morgen ook

wel. Fout, weet gea uit eigen ervaring:

‘ouders staan per definitie op afstand en

zitten de hele avond te wachten op dat

beetje nieuws. Als er dan niks komt, roept

dat frustraties op.’

ouders en begeleiding moeten van elkaar

op aan kunnen als voorwaarde voor het

geluk van de bewoner . ‘olmenes wil een

gemeenschap zijn, dat kan alleen op

basis van onderling vertrouwen, zonder

ouders lukt het niet’, weet marijke. Dat

houdt voor gea in dat ze zonder terughou-

dendheid kritisch kan zijn tegenover de

verzorgers, maar nooit de begeleiding zal

afvallen. ‘voel, denk, en spreek positief

over de begeleider van je kind, die hou-

ding moet zich in je bewustzijn nestelen.

Pas dan kan je loslaten.’

een actueel agendapunt van de werkgroep

gaat over de positie van de werklei-

ders. ouders hebben nauwelijks contact

met deze groep begeleiders terwijl hun

kinderen toch het grootste gedeelte van

de dag doorbrengen in een van de acht-

tien werkplaatsen van olmenes. ook het

overleg tussen werkleiders en persoonlijke

begeleiders zou hier en daar geïntensi-

veerd kunnen worden, meent marijke.

‘werkleiders fungeren toch dikwijls als

rolmodel waar bewoners zich aan optrek-

ken. Dat geldt vaak voor de mannen.’

werkleiders en groepsleider zullen een cur-

sus aangeboden krijgen om meer inzicht

te krijgen in deze materie en ouders zullen

op ouderochtenden/-avonden geïnfor-

meerd worden.

10

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

Heleen Verdenius, 45 jaar, werkt 7 jaar in OlmenEs en is salarisadministrateur:De combinatie van een prach-tige werkomgeving en het superleuke contact met de bewoners, en natuurlijk de werkzaamheden. Ik voel sterk de verbondenheid met collega’s en met de bewoners en probeer waar het kan mee te doen met bewoneractiviteiten zoals bijv. de avondvierdaagse.

Waarom kies je voor OlmenEs?

In 1987 is de eerste kiem gelegd voor een woon- en werkge-

meenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking

in het Noorden van het land. Je zou kunnen spreken van de

conceptie. In april 1994 wordt het kind geboren: de eerste

bewoners nemen hun intrek in de Es om te wonen en in de Olm

om te werken. Zoals wel vaker het geval is bij jonge gezin-

nen, is de eerste woonplek niet gelijk de beste: in 1994 worden

de permanente woonhuizen Aesculus, Juglans en Corylus in

gebruik genomen. En de werkgebouwen Betula en Quercus. Van

het terrein van 55 hectare, wordt schoorvoetend gebruik ge-

maakt, de omgeving wordt verkend. De groei is niet te stuiten.

Een kind maakt afwisselend een lengte- en vervolgens weer

een breedtegroei door: de boerderij wordt erbij gebouwd. Daar-

mee wordt de verbinding met de grond intens en worden grote

afstanden afgelegd. Ook aan de Boslaan staat inmiddels een

stukje OlmenEs. De armen en benen willen verder reiken. In de

pubertijd worden nieuwe gebieden verkend, niet te dicht bij de

oorsprong. Er is wel behoefte aan een voorziening waar je zo

nu en dan kunt samenscholen: de Tilia voor het één en de Acer

voor het ander. Weerstanden worden overwonnen: een stuk

bos wordt gekapt voor de Ginkgo, de Juniperus en de Larix.

Initiatieven te over: nieuwe bewoners, nieuwe medewerkers en

ouders. Steeds meer ideeën, uitproberen, en: waar een wil is, is

een weg. Een periode van tijdelijke voorzieningen, de Es en de

Olm worden hergebruikt, een keet neergezet, de Wingerd inge-

richt. Waar moet alles een plek krijgen? Alles krijgt een plek.

En de wil komt op de grond, het plan is goed doordacht. Al van

lang geleden is het aangegeven. De kap van nog een stuk bos

voor nieuwe gebouwen gaat lange tijd vooraf aan de laatste

bouwfase. Dan kan het alvast wennen. In 2011 worden wederom

nieuwe bewoners verwelkomd. De Prunus en de Fraxinus staan

er fier bij net als de werkplaatsgebouwen Robinia, Ulmus en

Amelanchier. OlmenEs staat op de kaart. Ze is goed toegerust

en ‘ziet rond in de wereld’.

Ontwikkeling

Dhr. en mevr. Bos, ouders van Dora die sinds 1994 in OlmenEs woont:Toen Dora nog kind was kozen we voor de Michaëlshoeve in Brummen. Daar hadden we gewoon een goed gevoel bij. De overstap naar OlmenEs was een logische: de afstand naar Herbaijum was zeer groot; Appelscha ligt een stuk dich-terbij. Maar je kijkt natuurlijk altijd naar je kind en daar gaat het goed mee. Dora krijgt veel persoonlijke aandacht. OlmenEs is een mooie plek en er is altijd van alles te doen. We hebben ook een prima contact met de begeleiding; ze zijn heel open naar ons toe.

Geertje Van Beek-Steg, zus van Meint Steg die sinds 7 januari 2011 in OlmenEs woont:Ik heb met Meint voor OlmenEs gekozen vanwege de omgeving, de structuur van de dag, de rust die hier heerst. Er zijn gevarieerde werkmogelijkheden en het aanbod vrijetijdsactivi-teiten is groter dan bij zijn vorige woonplek. Het terrein doet denken aan de plek waar hij als kind heeft gewoond (voormalig Maartenswouden). En verder werkt ik zelf hier en kan zo mooi een oogje in het zeil houden!

Stefan Pool, 32 jaar, werkt 11 jaar in OlmenEs als per-soonlijk begeleider, waarvan 3 jaar als teamleider:De visie spreekt me aan. We kijken naar wat de bewoner wel kan en niet zo zeer naar wat hij of zij niet kan, we kijken naar de mogelijkheden. Ook is het wonen en werken op één locatie prachtig: de bewoners kunnen zich hier vrij bewegen.

11

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

Hoe is de verbinding met OlmenEs wanneer dat maar tijdelijk of onregelmatig is? We leggen een aantal vragen voor aan Piet Ruijssenaars, architect. Piet heeft alle nieuwe gebouwen van OlmenEs ontworpen.

1. Je bent iemand die al heel lang, maar altijd onregelmatig met OlmenEs bezig is geweest. Hoe is de verbinding en ook hoe is de samen-werking geweest? Inderdaad ben ik al heel lang betrokken geweest bij de verwezenlijking van OlmenEs. Ik prijs mij dan ook ge-lukkig dat ik met de initiatiefnemers van OlmenEs o.a. Koop Daniëls en Grietzen Kunnen en nog anderen heb mogen samenwerken. Aan het begin hebben wij eerst een zogenoemde structuurvisie, welke in mei 1994 werd gepresenteerd, geschreven. Daarin werden de doelstel-lingen aangegeven te willen bouwen voor 120 intramu-rale plaatsen, voor zowel volwassen als voor kinderen. Ook is in één van de doelstellingen door de werkgroep aangegeven dat de noodzakelijke gebouwen voor dit aantal cliënten niet in één keer gebouwd mocht worden. OlmenEs zou moeten groeien als een klein dorp, de ge-meenschap kon op deze manier op organische wijze ont-staan. Het gefaseerde bouwen is gelukkig gerealiseerd evenals het aantal vooraf bepaalde bewoners op het ter-rein, echter voor de kinderplaatsen is later op basis van voortschrijdend inzicht gekozen voor volwassenen.Je kunt je voorstellen dat als je zo’n tijd intensief met elkaar samenwerkt je je persoonlijk gaat verbinden met het initiatief, maar ook met de mensen. Opvallend is dan ook te mogen zeggen dat het onregelmatig bezig geweest te zijn met OlmenEs, voelt als een onderdeel van het gehele proces van de ontwikkeling van het ini-tiatief OlmenEs, alsook mijn persoonlijke ontwikkeling. Je zou kunnen zeggen dat het is zoals in- en uitademen. Het is daarom, als ik na enige tijd weer verschijn bin-nen OlmenEs, het gewoon doorgaat alsof ik nooit weg-geweest ben. Anders gezegd voel ik mij ook een beetje OlmenEs.

2. Is OlmenEs er uit komen te zien zoals je je in het begin hebt voorgesteld? Ja, in grote lijnen. Overigens is het wel zo dat je als architect steeds kritisch naar je eigen werk moet blijven kijken en natuurlijk is het ook zo dat je zelf in de loop der jaren je als persoon verder ontwikkelt. Wat ikzelf goed geslaagd vind is dat het niet alleen mijn plan is, maar ons plan. Een plan dat is ontstaan door er

Verbindinggezamenlijk -af en toe met vallen en opstaan- mee be-zig te zijn. Voor mij één van de belangrijkste principes van organisch bouwen. In deze wil ik dan ook graag in het bijzonder vermelden dat uit het overleg en samen-werking, of liever gezegd het “sparren” met Grietzen Kunnen, bijzondere momenten en ideeën tot stand zijn gekomen wat ertoe heeft bijgedragen dat het proces op deze wijze is verlopen. Grietzen begreep wat ik met samendoen bedoelde. Waar ik erg blij mee ben is dat we de gelegenheid hebben gehad er geen repeterende gebouwen te moeten realiseren, maar dat er bewust is gepoogd diversiteit in de omgeving aan te brengen.

3. Wat heeft de meeste indruk op je gemaakt in de tijd dat je aan OlmenEs verbonden bent geweest? Dat is moeilijk. Er zijn nl. meerdere indrukken geweest die mij zijn bijgebleven. Eén ervan vind ik dan wel iets meer bijzonder, namelijk dat voor mij OlmenEs tot nu toe gewoon bij zichzelf is gebleven, het individu“ de mens” staat duidelijk centraal. Alle besluiten zijn dan ook genomen vanuit de relatie en kwaliteiten van een ieder die betrokken was bij het groei- en realisatieproces van OlmenEs. Niets is ontstaan ter meerdere glorie van één individu. Ook vind ik bijzonder dat het kan gebeu-ren dat er bij enkelen een relatie is ontstaan die verder gaat dan ‘opdrachtgever’ versus ‘opdrachtnemer’.

4. OlmenEs is nu qua bouw (voorlopig) vol-tooid. We hebben vernomen dat jouw werkend leven ook vrijwel is voltooid. Wat betekent dat voor jou? Mijn arbeidzaam leven is inderdaad bijna voltooid. Dit betekent echter niet dat ik niets meer onderneem. De pensioengerechtigde leeftijd heb ik nog niet be-reikt, maar ik ben wel bewust aan het terugtreden. Zo ben ik nog 2 dagen per week actief voor het kantoor (Ruijssenaars-Cretier Architectenbureau) en kan dus nog meehelpen om vorm te geven aan nieuw te ontwik-kelen plannen. Ook doe ik een bescheiden poging jon-geren een beetje te begeleiden. Kantoorwerkzaamheden die ik niet echt leuk heb gevonden, zoals financiële- en administratieve zaken, heb ik afgesloten. Ook ben ik teruggetreden uit diverse nevenfuncties. Een en ander betekent dat ik het dus wat rustiger aan ga doen, waar-door ik de gelegenheid heb gekregen voor andere dingen zoals o.a. een partijtje golf met wat vrienden, het lezen van mijn favoriete boeken en als onze oudste kleinzoon mij ’s morgens belt rond half acht en vraagt of ik met hem kom spelen, geef ik daar onmiddellijk gehoor aan.Het uitzicht op een volledig terugtreden uit mijn actieve arbeidzaam leven vind ik een vooruitzicht, waar ik me nog niet echt mee bezig wil houden en ik hoop dat ik nog wat leuke plannen mag en kan realiseren.

Naast de medewerkers met een dienstverband kunnen wij door de inzet van mensen op vrijwillige basis een aantal waardevolle extra’s realiseren in het leven van alle dag.

Enthousiaste vrijwilligers

12

olmenes ruimte voor ont wikkel ing

Op zaterdag 2 juli wordt van 11.00-15.30 uur in OlmenEs de welbekende zomermarkt gehouden. Iedereen is van harte welkom op deze sfeervolle markt. Voor de eerste keer zal de Theeschenkerij open zijn. In de nieuwe serre naast de winkel is gelegenheid voor het drinken van een heerlijk bakje koffie of thee met gebak uit eigen bakkerij.

Wilt u OlmenEs financieel steunen? Dat is mogelijk

via de Stichting Voorzieningen OlmenEs. Met uw

schenking kunnen we bewoners extra’s bieden die

niet binnen het gewone budget passen. En u krijgt

de prachtige film over

OlmenEs toegestuurd.

Neem voor meer informatie

contact op met

Merlijn Trouw

via tel. (0516) 438 100 of

merlijn.trouw@olmenes.nl

Op dit moment zijn wij op zoek naar:

• Persoonlijk begeleiders en

(inval) groepsleiders

Voor meer informatie zie onze website.

Fondswerving

Vacatures

www.olmenes.nl

Welkom op de Zomermarkt

Ook is er gelegenheid om de nieuwe werkplaats-

gebouwen Robinia en Ulmus te bezichtigen. In

de weverij en de bakkerij zullen demonstraties

worden gegeven. Vol trots zullen bewoners de

door hen gemaakte producten te koop aanbie-

den, zoals prachtige kaarten, kaas, groente,

kruiden, geweven theedoeken, koperen kande-

laars en nog veel meer. Door de verkoop van

lootjes is het mogelijk om een prijsje te winnen.

Een bezoek aan de markt is een gezellig manier

om kennis te maken met OlmenEs.

Enthousiaste vrijwilligers die een steentje aan het reilen en zeilen van

onze gemeenschap willen bijdragen zijn altijd welkom. Bijvoorbeeld in het

dorpscafé om de bewoners te kunnen begeleiden bij het computergebruik,

als chauffeur voor het vervoer van en naar de avondactiviteiten zoals het

zwembad en paardrijden, of wanneer u het leuk vindt om met een van

onze bewoners een stukje te fietsen, wandelen of een spelletje te doen,

dan nodigen we u daartoe van harte uit. Heeft u belangstelling voor een

van deze activiteiten, dan kunt u contact opnemen met Michel de Jonge,

tel. (0516) 438 100 of via olmenes@olmenes.nl.

Een korte film over woon- en werkgemeenschap OlmenEs in Appelscha

Steun OlmenEs!