VERDER IN DIT NUMMER:• Steun uit onverwachte hoek 2

• Ruzie maken kunnen ze al 3

• Quoteren als de beesten 5

• VUBVUBVUB 6

• Machiavelli was er niks tegen 8-9

• VB: De verboden tapes 10

• Move over Pope Jope 16-17

• Proffen aan de valium 18

• Hand in hand terug naar eigen land 20

• Utopische koorknapen 21

• Een extra portie friet voor Kristof 22

• Move over Freya 24

7/20 = tweede zit

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

nummerOnafhankelijk studentenweekblad van de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie

K.U.Leuven kinderlijknaïef met Chinezen

Penrose, Sexton enKleisterlee geëredoctord

dinsdag 21 december 2004 • jaargang 31 • 2004-2005 • www.veto.be

Slecht nieuws voor studenten die hunboontjes telkens bij de deliberatiecommissiete week leggen om ondanks hun traditioneleonvoldoendes jaarlijks over te kunnen gaan.Vanaf volgend academejaar (2005-2006)veranderen de regels immers grondig. Ditallemaal als gevolg van de invoering vanflexibilisering aan de K.U.Leuven, waarbijvan ‘compenseren’ van buispunten wordtovergestapt op ‘tolereren’ van buispunten.

Concreet treden de volgende regels invoege: haal je op alles minstens tien op twin-tig, dan slaag je. Daarnaast zijn met eenpercentage van 54 twee buispunten opmaximaal twee opleidingsonderdelen ver-schoonbaar. Wie één 9/20, één 8/2 of tweekeer 9/20 heeft, is dus geslaagd vanaf 54%.

Voor eerste bachelors — enkel voor hen— komt daar nog iets bij. In de eerste plaatsgelden bovenstaande regels. Daarnaast zijnmet een percentage van 56 drie buispuntenop maximaal twee opleidingsonderdelen ver-geeflijk. Ook een 7/20 of een 9/20 én een8/20 zijn in eerste bac dus te permitteren.

De examencommissie kan wel nog steedssoepeler optreden onder bijzondere omstan-digheden. Niet enkel de regels om te slagenwijzigen vanaf 2005-2006. Ook de proclama-tie verdwijnt in haar huidige vorm en wordtteruggebracht op een schriftelijke medede-ling. Het huidige, jaarlijkse systeem van gra-den zal ook veranderen met enkel nog eengraad op het einde van de opleiding.

Lees meer over flexibilisering op p. 4&5

Welke universiteit of hogeschool pakt er nietgraag uit met haar internationale projecten?Vooral samenwerkingsakkoorden met Chinazijn tegenwoordig erg populair. De Chinesestudenten zijn niet meer weg te denken uithet Leuvense straatbeeld. Toch is het heleverhaal niet zo rooskleurig als de instellingengraag laten uitschijnen. Er zijn tal vanproblemen die niemand graag in de medialaat komen, omdat het moderne enprofessionele imago van de instellingen zoaangetast zou worden. Toch gaat het niet omkleine details die mislopen: zo neigt hetaantrekken van de studenten soms naarmensenhandel.

De voormalige ambassadeur in China

laakt de uiterst naïeve houding en het gebrekaan professionalisme van de Vlaamseonderwijsinstellingen. Heel wat Vlaamsehogescholen hebben zich in hun blindeambitie vergallopeerd en hebben zich latenmisbruiken door allerlei malafide organisa-ties. Maar ook met legale studenten zijn erproblemen: de slaagcijfers zijn vaak drama-tisch laag en Chinese studenten hebben hetvaak moeilijk om in onze maatschappij vlotte functioneren. In heel het prachtige China-verhaal van onze universiteiten enhogescholen klinkt er meer dan een valsenoot.

Lees het China-dossier op p.11-15

De K.U.Leuven reikt dit jaar op haarPatroonsfeest op 2 februari slechts drieeredoctoraten uit. Voor zijn laatste jaar alsrector werd immers verwacht dat Oosterlinckmeer eredoctoraten zou uitdelen. De Britsewiskundige Sir Roger Penrose, de Ameri-kaanse jurist John Edward Sexton en deNederlander en Philips-topman GerardKleisterlee vallen dit jaar in de prijzen. Deeerste twee in de eerste plaats wegens ver-diensten, industrieel Kleisterlee kan vooralzijn vriendschap met rector Oosterlinck inrekening brengen.

Wat opvalt aan de drie is dat er niet echteen flitsende naam bijzit, terwijl de UGent dejongste jaren zowel Nelson Mandela als KofiAnnan een eredoctoraat overhandigde.

Opvallend ook dat net zoals de laatste jarenweer geen van de drie uit de culturele sectorafkomstig is. Dat is te wijten aan rectorOosterlincks afkeer van die sector.

Drie namen werden dus weerhouden.Dat kwam vooral door het late contacterenvan de mogelijke eredoctoren, zodat hunagenda voor 2 februari al vol was. Mogelijkeeredoctoren worden immers altijd eerstgepolst of ze al dan niet interesse betonen ineen Leuvens eredoctoraat. Dit is de normalegang van zaken bij de toekenning vanuniversitaire eredoctoraten. Zo bedankte U2-zanger Bono vorig jaar voor de Leuvenseonderscheiding.

Lees meer over de eredocs op p.7

afgifte: Leuven 1

(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

12

(adv

erte

ntie

)

Een vruchtbaar oudjaar/nieuwjaar,gelukkige examens en vrolijk Pasengewenst. En vergeet ons kerstwoord-raadsel op p. 22 niet in te vullen!

De Redactie

&Sos

Tsjeef8-9 & 16-17

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 42 v toe

LOKO en VVSBij het lezen van de hele heisa rond VVS innummer 11, heb ik me enkele bedenkin-gen gemaakt. Ik heb zeker niet de bedoe-ling op te treden als advocaat van de VVS-duivel, meer zelfs, de kritiek in Veto 10 datVVS het vaak niet zo nauw neemt met deeigen statutaire bepalingen (er wordennaar mijn mening te veel zaken informeelgebricoleerd) treed ik zeker bij.

In deze zaak had het VVS-bestuur hetechter bij het rechte eind: in artikel 19 vanhet Huishoudelijk Reglement staat datbijkomende inschrijvingen, betrekkinghebbende op het vorige (!) academiejaarenkel tot de derde (!) algemenevergadering kunnen worden ingediend. Ikdenk wel dat de Raad van Bestuur vanVVS nalatig is geweest wat betreft het mee-delen van de stemmenaantallen tijdens deeerste algemene vergadering.

De kern van de zaak ligt volgens mijechter elders. Ik snap niet vanwaar bij LOKOde grote afkeer van officiële cijfers, van hetMinisterie van de Vlaamse Gemeenschap,komt. Die officiële cijfers (de enige!) van hetaantal inschrijvingscijfers, worden elk jaar infebruari door het departement onderwijsvrijgegeven en zouden in mijn ogen de enigebron moeten zijn om het stemmenaantal inVVS-vergaderingen te bepalen aangezien hetde lat voor alle instellingen zou gelijkleggen.Wat heeft men in Leuven tegen een fairemethode? Zowel GSR als LOKO zouden danterugvallen op drie i.p.v. vijf stemmen, maardat zou gewoon correct zijn en hetevenwicht met de studentenraden van dehogescholen herstellen. Vanaf het momentdat men extra briefjes in rekening brengt, isde instelling die het best kan foefelen degelukkigste. Het is daarbij voor LOKO mooimeegenomen dat de K.U.Leuven voldoendeervaring heeft met het naar buiten brengenvan cijfers die een enorme discrepantievertonen met de officiële, op het indoctrine-rende af. Het gaat hierbij om intellectueelbedrog aangezien steeds opnieuw een fou-tieve perceptie bij de buitenwereld wordtgevoed. Blijkbaar heeft men bij LOKO meervertrouwen in het loodgieterswerk van deeigen administratie dan in de kracht van dedemocratie.

Stijn Baert,studentenvertegenwoordiger in de

Raad van Bestuur van de UniversiteitGent en in de Raad van Bestuur van

de Associatie Universiteit Gent

LOKO enpolitiek

In heel de ophef rond het niet meer innemenvan politieke standpunten door LOKO lijkt ertoch één aspekt over het hoofd gezien: LOKOoverkoepelt studenten van alle mogelijkepolitieke strekkingen en neemt in hun naamstandpunten in. Als ze een politiek standpuntinneemt, kiest ze partij voor één strekking,en dat kan dus niet. Leuven telt trouwenseen brede waaier van politieke verenigingen,van NSV, CDS, KVHV, LSV, tot ALS, MLB,Socialistische Jonge Wacht… en het is huntaak om politieke standpunten in te nemen.LOKO moet dat niet in hun plaats doen. Hetis geen verontschuldiging dat ze dat in hetverleden dikwijls gedaan heeft: ze is dantelkens fout geweest. Hoezeer sommigeLeuvense ‘oudstrijders’ ook protesteren. Altoen in de late jaren 60 de uiterst linksen hieraan de K.U.Leuven nog maar drie man eneen paardenkop uitmaakten, verkondigdenze hun standpunten met “De Leuvensestudenten eisen…”, en dat is dus altijd eengrote intellectuele oneerlijkheid geweest.

Marc De Cooman, student

“Ge moet zien dat uw gebit altijd goedvastzit als ge uw tanden laat zien,” begonrector O. zijn uiteenzetting met een dood-doener. Hij gaf deze week intensieve trai-ning aan zijn potentiële opvolgers: Marc DeCraemcliniec en Marc Vandevenne. “Kijkzo!” demonstreerde O. terwijl hij breedgrijnzend zijn gebit de kamer liet verken-nen. “Nooit een zaak op inhoud spelen,”vervolgde hij zijn discours, “dan verliest gesowieso. Enfin, dat is althans mijn erva-ring.” Vandevenne noteerde ijverig in zijnzwarte notitieboekje, terwijl De Craemcliniechautain pufte en bij zichzelf dacht: dat weetik toch al lang.

“Beginnen stampvoeten is altijd effi-ciënt,” liet O. zien terwijl hij met zijn maatje40 het stof van het rectorale tapis plein lietopwaaien. “En vervolgens kwaad worden.Neen, woest… Begin dan te roepen en tetieren. Verwijt de tegenstander dat ze u per-soonlijk willen raken en als ze u persoonlijkraken, verwijt hen dan dat ze niet op deman spelen. Altijd onredelijk zijn, daar komthet op neer,” besloot O. met nog steedsdezelfde artificiële grijns op het gelaat.

Vandevenne begon al lichtjes tepanikeren en vreesde dat — als dat deessentie van de zaak was — het rectorschaphem niet zou liggen. Terwijl De Craemcli-niec geeuwde en bij zichzelf dacht… jawel:Dat weet ik toch al lang. De Craemclinieclag nu helemaal onderuitgezakt in zijn stoellam te wezen. “Bon,” bulderde een enthou-siaste O. die het lesgeven weer helemaal zagzitten. “Wat moet ge dus vooral doen als gerector zult zijn?” De Craemcliniecs ietwatmollige wijsvingertje ging de lucht in, integenstelling tot de rest van zijn lichaam,dat zo vadsig mogelijk bleef liggen waar hetlag: “gaan dineren met alles en iedereen diege tegenkomt en aan iedereen beloven dathij vice-rector wordt”, bracht hij met degrootste moeite uit. “Ja!” gilde O. vreugde-vol in contrast met de vorige spreker.

“Euuh…”, bracht Vandevenne uit, “En

uw erewoord dan? Ge kunt toch niet zo-maar alles aan iedereen beloven?” De Craem-cliniec barstte uit in een sardonisch lachenzoals enkel Keizer Nero dat kon, om vervol-gens Vandevenne stiefmoederlijk op deschouder te kloppen en hem geluk te wen-sen met zijn campagne “die toch maartraagskes van de grond komt”. Ondertussenwas O. zo in over-drive gegaan in zijnlesgeven dat hij zich klaar voelde om na zijnrectorschap terug voor de aula te staan. Hijliet zich meteen inschrijven als gastsprekervoor de opvolger van de opvolger van eenvak dat waarschijnlijk niet vaak meer gege-ven zou worden. Kwestie van zijn pensioenveilig te stellen.

Toen Vandevenne terug in zijn kantooraankwam, was hij geheel in de war. Al datgestudeer op die zware dossiers, was datnog wel nodig? O. had immers gezegd datroepen voldoende was om je gezag tevrijwaren en hij zag vanuit zijn raam DeCraemcliniec de straat oversteken, richtingrestaurant om zich alweer vol te proppenen iemand naar de mond te praten.

Vandevenne sloeg zijn handen en ogenten hemel en hoorde plots de stem van Goddie sprak: “Marc, laat die twee kiekens voorwat ze zijn. Ik zorg er wel voor dat gij rectorwordt. Per slot van rekening zijt ge theoloogen is dit nog altijd een katholieke unief.”Sindsdien loopt Vandevenne permanent glim-lachend rond, zegezeker. En De Craemcli-niec? Tja, die werd plots erg ongerust toenhij hoorde dat Vandevenne een geheimebondgenoot had. Want God, die neem jeniet zomaar even mee op restaurant omhem de post van vice-rector aan te praten.En naar het schijnt heeft God nog een pakmeer stemmen dan de faculteit genees-kunde. De Craemcliniec veegde enkelezweetdruppels weg van zijn voorhoofd enbedacht dat hij misschien ook best begonaan een inhoudelijk programma om verko-zen te raken.

Paul-Henri Giraud

ACTUEEL FEIT

ToetredingDe kogel is door de kerk: Turkije magbij de Europese Unie. Goed, er moetnog onderhandeld worden, maar geenzinnig mens twijfelt eraan dat er eenovereenkomst gevonden zal worden.Binnen dit en een aantal jaren zalTurkije dus deel uitmaken van deEuropese Unie. Daarmee lijkt eeneinde te zijn gekomen aan een fellediscussie over de wenselijkheid én demogelijkheid ervan.

Weinig kandidaat-lidstaten zorg-den voor zoveel controverse en zo’nverhit debat als Turkije. De meesteOost-Europese landen zijn zonder al teveel heisa binnengesukkeld. Het lijktdus op het eerste zich erg positief dat er— eindelijk — eens grondig werdgepraat over een potentieel lid. Hebbenwe nu geen verstandiger besluit geno-men, na zoveel praat- en denkwerk?Per slot van rekening zijn alle argu-menten uitgebreid aan bod gekomenen is elke redenering uitvoerig geana-lyseerd. Beter toch?

De discussie had inderdaad heelzinnig kunnen zijn, maar was dathelaas niet. De discussie is nooit inessentie gevoerd, hoeveel zinnigeargumenten er ook zijn aangevoerddoor zowel voorstanders als tegenstan-ders. Die argumenten waren op zichallemaal correct, maar toch spraken zemekaar soms tegen. Hoort Turkije geo-grafisch eigenlijk niet bij Azië en nietbij Europa? Klopt. Hoort het cultureelen sociaal niet meer bij Europa? Ja,misschien ook wel. Is Turkije dan nietoverwegend een moslimland? Ja, datwel. Maar is het langs de andere kantook geen streng seculier georganiseer-de staat? Zeker weten. En zo waren ernog tal van argumenten: het geo-stra-tegisch belang, het economisch belang,de mogelijke migratiestroom, de Ame-rikaanse invloed, het schenden van men-senrechten, enzoverder.

Op zich allemaal heel zinnigeargumenten, maar ze werden langsmekaar heen gelanceerd. Geen enkelargument kon doel treffen, omdat zeniet erkend werden door de ander. Erwerd driftig langs mekaar heen ge-praat, niet op twee maar op drie of vierverschillende niveaus. Zo blijft hetdebat, hoe zinnig de aangedragenideeën ook zijn, toch volkomen inhouds-loos. En dus kan er ook niet gesteldworden dat er een beslissing is geno-men na een ernstige en diepgaandediscussie.

Nu zijn de regels van de EuropeseUnie niet op Turkije toegepast, maar iser gekeken welke regels er vantoepassing zouden kunnen zijn voorTurkije. Er had in feite, onafhankelijkvan de casus Turkije, nagedachtmoeten worden wat nu precies hetdoel van de Europese Unie is. Is heteen militair strategische bond? Eeneconomische unie? Een cultureleruimte? En als het een mix is van dieelementen, wat is dan precies hetevenwicht? Die vragen hadden gesteldmoeten worden. En eenmaal als daareen goed gefundeerd en algemeenaanvaard antwoord op geformuleerdwas, hadden de voorwaarden toege-past kunnen worden op een kandi-daat-lidstaat, zoals Turkije. En in dejaren daarna op andere lidstaten. Datzou tot een objectief, of toch zekerobjectiever, oordeel geleid hebben. Infeite speelde er nu louter politiekewillekeur. Of juister: maar weer eenseigenbelang.

Bram Delen & Gijs Van Gassen

Rector O.

Horizontaal1 Stad der lijken 2 Staat - Hoofdstad 3 Boom - Koninklijke Sterrenwacht België 4 Dier datslechts één dag per jaar leeft 5 Academische lerarenopleiding - Aardappelsoort 6 Plus - Boom7 Schoonmaker 8 Volgeling - Negatief voorvoegsel 9 In werking - Jong Nederland -Geestelijke 10 Laatstleden - BloemVerticaal1 Tweezijdig 2 Populair dier bij kerstmis - Staat 3 Tijdperk - Geladen deeltje 4 Een hoop Y’s 5 Palestijnse partij - Een kleine letter 6 Wat na verbranding overblijft - Blauw manneke 7 Aanwezig bij hoop vrouwen 8 Dient om verticaal geklasseerd te worden - Meisjesnaam 9 Alstublieft - Neon - Gordel 10 Inhoudsmaat - Amerikaanse stad

Dries De Smet

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 3v toe

De Nationalistische Studentenvere-niging (NSV) en het Liberaal VlaamsStudentenverbond (LVSV) zijn niette spreken over de andere politiekejongerenorganisaties. Ze hekelenAnimo (sp.a), Prego (Spirit) envooral Jong Groen! omwille van hunafwijzende houding tegenover extre-me partijen in een debat onder poli-tieke jongerenverenigingen.

Maarten Goethals

De samenwerking tussen Animo, Prego enJong Groen! is al langer bekend. Ze isveruitwendigd in een ‘blow-in’ in Antwer-pen, met als opzet het verstrekken van uitlegover de huidige drugswet en om de politicihet signaal te geven dat veel nog onduidelijkis. ‘Joenk’, want zo heet de coalitie tussen dedrie, heeft al in een eerste bijeenkomst dediscussie begonnen met politiek geïnspi-reerde studentenbewegingen. In de eersteplaats om elkaar beter te leren kennen en datop een recreatieve, plezierige manier.

Slap

“Het is niet de bedoeling om elkaars stand-punten te leren kennen, die weten we toch,maar het gaat hem om de mensen,” zegt JanHeynen, voorzitter van Jade (de Leuvenseafdeling van Jong Groen!). De voorzitter vanAnimo-Leuven, Alexander Van Speenbergen,treedt hem bij: “We moeten achteraf nog eenpint kunnen pakken. Dat is ook de redenwaarom we geen extreem-linkse of -rechtseverenigingen hebben uitgenodigd, zoals deNSV. Het zou leiden tot een te zwaar politiekdebat en uiteindelijk uitmonden in een pole-miek van verwijten. De NSV is niet bepaaldeen vereniging die je uitnodigt voor degezelligheid.”

Het is Animo bovendien statutairverboden om een forum te bieden aanextreem-rechtse organisaties zoals het

Vlaams Belang en de VB Jongeren. Ook deNSV valt volgens Animo onder het label ‘racis-tisch’. “Het is trouwens ook maar een min-derheid van de studenten en aangezien hetonze bedoeling is om de boel gezellig te hou-den, hebben we besloten ze niet uit te nodi-gen. Zowel Prego als Jong Groen! stonden opdezelfde lijn,” aldus Van Speenbergen.

Het LVSV stuurde daarop spontaan eenbombastische rondzendbrief naar alle poli-tieke bewegingen. “Als liberalen en grootsteverdedigers van het vrije woord” eisten zedat iedereen uitgenodigd werd, want “som-mige studentenverenigingen zijn reeds bezoe-deld met de smet van de politieke correct-heid.” LVSV heeft dan ook besloten om nietmee te doen aan het “schijnheilige project”.Bovendien betreuren de liberalen de slappehouding van het CDS (Christen-Democra-tische Studenten) en haar jammerlijke gebrekaan consequentie.

CDS, met name de voorzitter Bart Devol-dere, nam geen aanstoot aan de uitspraak:“Het is niet bij het LVSV-Leuven dat je moetzijn voor genuanceerde meningen.” JanHeynen stond hem daarin bij: “Het argumentvan vrije meningsuiting is eigenlijk niets meerdan een schaamlapje. Eigenlijk is het eenheel kinderachtige reactie van het LVSV.”

De NSV feliciteerde, heel kort nadien, ineen eigen persbericht het LVSV met zijn“moedige stellingname tegen groen-links”.De NSV wil zelfs verder gaan door de hand tereiken aan het LVSV om samen een strategieuit te dokteren tegen de “groen-linkse machts-greep en de politieke correctheid in de poli-tieke studentenwereld te Leuven”. De hou-ding van centrumpartijen werd tevens afge-keurd en bestempeld als “tsjevenstreken tentop”. “Hoe dan ook,” besloot Jan Heynen,“wij hebben het debat op poten gezet om opeen plezierige manier elkaar te leren kennenen dat kunnen we niet met de NSV in debuurt. Maar misschien kan het LVSV zich welamuseren met mensen die een cantushouden ter herdenking van de kristalnacht!”

RUZIE TUSSEN POLITIEKE STUDENTENVERENIGINGEN

NSV prijst liberaleconsequentie

Alma2 moet tegen 14 februari een heelnieuwe look aangemeten krijgen. Om dietwee maanden te overbruggen kondigt Almaverschillende initiatieven aan, zoals ‘Kokenop kot’. Ook met de sponsoring lijkt allesde goede richting uit te gaan.

Wim Gemoets

De grootste bedoeling van de vernieuwing van Alma2is om het ‘reftergevoel’, zoals dat wel eens genoemdwordt, weg te werken. Alma moet een knusse enmoderne look meekrijgen, waar je niet alleen terechtkan om te eten.

Het Alma-restaurant moet namelijk een multi-functionele ruimte worden, met ook enkele rustigeplekken waar je bijvoorbeeld ongestoord kan stude-ren. Omdat niet iedereen rust wil, wordt de rechter-vleugel een onafhankelijke ruimte waar je kleinscha-lige fuiven kan organiseren. Langs de kant van de VanEvenstraat komt er dan weer een heuse broodjeszaak,met broodjes die écht vers zijn.

Ondanks dat Alma2 in verschillende ruimtesonderverdeeld wordt, zal de capaciteit van het studen-tenrestaurant zeker niet verminderen. “Dat komt”, zostelt Jef Van Eynde, directeur van Alma, “omdat weflexibeler met de verschillende ruimtes kunnenomgaan en de tafels anders opstellen. Ik verwachtzelfs dat we vijftig plaatsen meer kunnen creëren.”

Reclamepaneel

Een andere, meer serieuze component van devernieuwingsoperatie is het financiële plaatje. Alma2mag dan wel tijdens de vakantie en examens geslotenzijn, zo’n tijdelijke sluiting betekent alleszins een inkom-stenverlies. “Maar dat is een consequentie van de ver-nieuwing waar we nu eenmaal niet onderuit kunnen.We houden er uiteraard rekening mee en proberenhet inkomstenverlies maximaal op te vangen”, rede-

neert Van Eynde. “Dat doen we onder andere door dekerstmarkt die we tot 23 december aan Alma2 orga-niseren. Daarnaast gaan we ook van start met hetproject ‘Koken op kot’. Zoals de naam al doet ver-moeden, kan je ons dan gewoon op je kot uitnodigenen koken wij voor je. Ik ben er me natuurlijk vanbewust dat we met zulke initiatieven niet alle verlieskunnen opvangen, maar het is wel een manier om debanden met de studenten te behouden.”

Naast het inkomstenverlies dient de vernieuwingnatuurlijk ook gefinancieerd te worden. De hele ope-ratie wordt geraamd op 350.000 euro, exclusief btw.Alma zelf investeert 250.000 euro. Voor de rest wordtgerekend op sponsors, die door het bureau CreativeCommunication binnengehaald moeten worden. Enhet is net met de sponsoring dat er bij P@lma vanallesmisgelopen is. Daardoor moet Alma voor P@lma nogzo’n 25.000 euro ophoesten. “Bij Alma2 gaat desponsoring wel de goede kant op. We hebben al eenbedrijf gevonden, dat de vloer wil financieren en erzijn nog enkele andere potentiële sponsors, waarmeewe momenteel onderhandelingen voeren. Maar totvandaag ziet alles er nog goed uit.”

Bij Sociale Raad heerste er aanvankelijk watargwaan dat Alma in een reusachtig reclamepaneelomgetoverd zou worden. Van Eynde: “Vanuit de Raadvan Bestuur is duidelijk het signaal gekomen dat deAlma niét in een kakofonie van reclameaffiches zalveranderen. Er komt in de inkomhal ook hoogstenséén zuil met de naam van de sponsors.”

Ondertussen ziet de eindbalans van Alma voor2004 er ook rooskleurig uit. Alma raamt dit jaarnamelijk een winst van 180.000 euro.

De lerarenopleiding wordt grondighervormd. Vorige week steldeminister van Onderwijs FrankVandenbroucke (sp.a) zijn Con-ceptnota lerarenopleiding voordie de krijtlijnen uittekent voor devernieuwde opleidingen. De Leu-vense studentenkoepel LOKO isechter niet onverdeeld positiefover de plannen van de minister.

Laurens De Koster

Nu de eerste studenten in eerste bac albijna aan examens toe zijn, is de BaMa-hervorming zo goed als afgerond. Ook voorde Academische Lerarenopleiding (ALO) isde nieuwe structuur bijna af. In deConceptnota van minister Vandenbrouckeworden enkele knopen doorgehakt rond deduur, de instroom in het beroep en vooralde stage.

De lerarenopleiding werd geëvalueerdin 2000-2001, waarop er een consultatie-ronde volgde met scholen. Daaruit bleekdat de stage het pijnpunt is in de ALO: ze isniet altijd praktijkgericht genoeg en ook debegeleiding kan beter. De nota probeerthierop antwoorden te bieden door destagecomponent van de ALO uit te breidentot dertig studiepunten — een volledigacademiejaar beslaat in principe zestigstudiepunten — en de mogelijkheid vaningroeibanen.

Helft

Een ingroeibaan houdt in dat eenbeginnende leraar in zijn eerste jaar wordtbegeleid door een meer ervaren leraar inde school, zijn mentor, die in ruil watminder les moet geven. Ook tijdens destage moet de mentor de student al onder-steunen. Met de ingroeibanen is er nog eenandere nieuwigheid: ze zouden in bepaaldegevallen de stage kunnen vervangen, zodatde studenten al bijna volwaardig leraar zijn

tijdens hun opleiding — en dus ook betaaldworden, zij het slechts aan twee derde vanhun collega’s.

Het stond al een tijdje vast dat de ALOniet tot een mastertitel zou leiden en datwordt bevestigd door de nota. De omvangzal echter wel van vijfenveertig naar zestigstudiepunten gaan, de helft stage en dehelft praktijk, waarbij de praktijk alleen destage omvat.

De vernieuwde ALO zal op tweemanieren gevolgd kunnen worden: hetbestaande systeem waarbij de student tege-lijk met of na zijn studies de aanvullendeopleiding volgt, blijft bestaan, maar erkomt ook een nieuwe mogelijkheid om hettheoriegedeelte van de lerarenopleiding tevolgen als afstudeerrichting in een mastervan 120 studiepunten — standaard tweejaar dus. Concreet zouden bijvoorbeeldstudenten rechten of burgerlijk ingenieurvoor dertig studiepunten keuzevakkenkunnen volgen in de richting ‘leraar’, zodatze na het behalen van hun diploma alleennog een stage moeten lopen om zich leraarte mogen noemen. Die stage kan dan eenklassieke stage zijn of een ingroeibaan.

De Leuvense studentenkoepel LOKOvindt het geen goed idee om theorie enpraktijk zo rigoureus op te splitsen als inhet voorstel van de minister. Studenten-vertegenwoordigster Céline Eeckhoutvindt dat de studenten zo snel mogelijkkennis moeten maken met de praktijk: “De‘praktijkshock’ moet zo snel mogelijkingebouwd worden in het programma. Zokan een student geleidelijk wennen aan delespraktijk en zal het voor sommigen snelduidelijk worden of ze verder deze richtingwillen ingaan.” LOKO verkiest dan ook eenoplossing waarbij de stage wordt geïnte-greerd in het theoriegedeelte.

MINISTER PRESENTEERT CONCEPTNOTA

ALO-hervorming bijna af

‘KOKEN OP KOT’ SLAAT DE BRUG TOT FEBRUARI

Alma2 volgens een vernieuwd recept

(foto archief)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 44 v toe

FLEXIBILISERING AAN DE K.U.LEUVEN: VAN COMPENSEREN NAAR TOLEREREN

Na de nodige discussie heeft deK.U.Leuven haar flexibiliserings-huiswerk klaar. Het resultaat gaatvanaf volgend academiejaar in,geldt voor iedereen die aan deK.U.Leuven studeert en brengtenkele grondige veranderingen metzich mee. De meest voelbare maat-regelen zijn de tolerantieregelsvoor buispunten.

Ben Deboeck

Waar BaMa nog iets was wat ons wel dras-tisch ‘leek’, maar we in feite toch nooit meete maken zouden krijgen wegens de geleide-lijke invoering, staan de zaken er nu andersvoor. Iedereen aan de K.U.Leuven staptvanaf volgend academiejaar immers over inalweer een nieuw systeem. Net als BaMa isflexibilisering een gevolg van het Bologna-akkoord uit 1999 dat de Europese hogeronderwijsruimte eenvormiger, transparanteren mobieler wou maken.

De voornaam-ste en voor studen-ten meest voelbarewijziging is de in-voering van eencreditsysteem. Op-leidingen wordenhierbij niet langergezien als een ge-heel van vakken,ingedeeld in jaren,maar als een geheelvan opleidings-onderdelen (OPO), telkens uitgedrukt incredits. Elk OPO krijgt namelijk een aantalstudiepunten. Slaag je voor dit OPO, danheb je je creditbewijs binnen. Onder eenOPO kan verstaan worden één vak of eencluster van vakken en/of practica, oefenzit-tingen… Per zestig studiepunten moetgestreefd worden naar gemiddeld tien OPO’s.

Uitval

Voor de K.U.Leuven wordt het geenzuiver creditsysteem, waarbij je op elkopleidingsonderdeel afzonderlijk moet sla-gen, zoals dit in bijvoorbeeld de VS welbestaat, maar een ‘bewaakt’ creditsysteem.In landen waar een dergelijk zuivercreditmodel gehanteerd wordt, voert menechter al een selectie aan de ingang van deuniversiteit door, ondermeer door ingangs-examens en vaak erg hoge inschrijvings-gelden. In landen als België waar een vrijetoegang tot het hoger onderwijs de regel is,ligt een zuiver — lees: streng — credit-systeem natuurlijk anders. Vanaf de master-periode overwoog Leuven ook wel een zui-ver creditmodel, omdat er dan al een zekereselectie is doorgevoerd. Dit systeem komt erdus (nog) niet. De vrees bestond immers omals ‘strengste’ te worden gepercipieerd inVlaanderen. De andere Vlaamse universitei-ten zijn ook volop bezig met de implemen-tatie van flexibilisering, maar geen enkelelijkt een zuiver creditsysteem genegen.

Het systeem dat de K.U.Leuven nu in-voert stapt af van compensatie, waarbij eenbepaalde factor zoals het totale percentagewordt gehanteerd om onvoldoendes te com-penseren. In de plaats daarvan komt er een‘tolerantie’ van onvoldoendes, wat betekentdat ‘nipt onder de maat’ ook goed genoeg iszonder dat naar compensatie gezocht moetworden. Aanvankelijk kwam het behaaldepercentage helemaal niet meer kijken bij deevaluatie van de onvoldoendes. Onder drukvan de decanen werd de factor percentagenu toch weer in rekening gebracht. Erbestaat in de toekomst nog slechts ééngrenspercentage, uitgezonderd dan vooreerste bac waar er twee werden ingevoerdom de uitval ietwat te beperken. Maar watmag je je nu nog veroorloven op eenexamen om alsnog geslaagd te zijn?

Commissie

Je hebt voldaan aan de criteria van eenprogrammajaar indien je voor alle OPO’s tenminste 10/20 haalt of een ‘pass’ op eenpass/fail-examen (waarbij geen schaal op 20wordt gehanteerd, maar je eenvoudigweggeslaagd of niet voor een examen bent). Haalje ten minste 54 procent, dan kunnen buis-punten in rekening worden gebracht. Je hebtzelfs de keuze: één keer 9/20, één keer 8/20 oftwee keer 9/20. Maximaal twee buispunten opmaximaal twee OPO’s dus.

Voor studenten in eerste bac wordt eriets soepeler opgetreden. Zij slagen als zevoldoen aan de bovenstaande criteria. Daar-naast mogen ze vanaf een percentage van 56ook één 7/20 of een 9/20 én een 8/20optekenen. Maximaal drie buispunten opnog steeds maximaal twee OPO’s dus. Drienegens kunnen niet.

De jaarlijkse deliberatie verdwijnt. Na deeerste examenperiode in januari komt slechtseen technische commissie samen die de vast-gestelde examenresul-taten ‘valideert’. Na detweede en eventueelna de derde zittijd stelteen examencommissievast of de student aande criteria voor het pro-grammajaar voldaan

heeft. Die commissie houdt er rekening meedat op bepaalde, belangrijke OPO’s geenonvoldoendes mogelijk kunnen zijn. Der-gelijke extra criteria kunnen namelijk wordenopgelegd door de POC of de Faculteitsraad.

Onder bijzondere omstandigheden kande commissie afwijken van de grondregelszoals hoger beschreven. Er kan evenwelnooit strenger worden opgetreden dan degrondregels, enkel soepeler. Als hier geenconsensus over bestaat, kan een geheimestemming plaatsvinden. Ook wanneer bijslechts één docent één of meerdere zwareonvoldoendes werden ge-haald wordt een geheimestemming ingericht als hetvoorstel inhoudt dat destudent niet voldoet aande criteria. Ook belangrijkis dat de ombuds voortaanpermanent wordt zodat eenzekere expertise en con-tinuïteit ontstaat.

Uitdovend

Niet enkel de delibera-tie verdwijnt in zijn huidigevorm, ook de proclamatiedie erop volgt verdwijnt. Deop elkaar gepakte drommenzwetende studenten inzwoele gangen eind juni,begin juli zullen we dit jaardus voor het laatst mogenaanschouwen. Voortaankrijg je een schriftelijkbericht over je examenresultaten na de tweedeen voorkomend na de derde examenperiode.Niet enkel je resultaten krijg je zo onder ogen,ook of je geslaagd bent (voldaan aan decriteria), de OPO’s die eventueel moeten wor-den overgedaan en je globaal percentage.

Nog iets dat verdwijnt is de toekenningvan graden per programmajaar indien hier-over overeenstemming met de andere uni-versiteiten wordt bereikt. Op het eind van deopleiding, na de bachelor en de master dus,zou nog wel een graad worden toegekend.Ook zal bij de schriftelijke uitslag een over-zichtstabel worden gevoegd, zodat je je kansitueren tegenover je medestudenten. Voorstudenten in uitdovende richtingen kunnende komende jaren nog afwijkingen in onder-wijs- en examenreglement voor minderbelangrijke dingen als graden bestaan, maarde grondregels worden sowieso ook voorhen van kracht vanaf volgend academiejaar.

Harder

Aanvankelijk was het plan om vanafvolgend jaar enkel eerste en tweede bache-lor in het nieuwe systeem te laten overgaanzodat flexibilisering synchroon met BaMawerd ingevoerd. De voornaamste redenhiervan was van technische aard. Men zaghet namelijk niet zitten om naast de bac’ersook de lic’ers onder een nieuw technischsysteem te verzamelen. Daar is nu eenmouw aangepast door iedereen nog evenonder te brengen in het oude technische

systeem, zodat alle studenten aan deK.U.Leuven in het nieuwe systeem overgaan.

Ook uit het oogpunt van de docenten iseen onmiddellijke, algemene invoeringpraktischer. Zo vermijd je immers dat veleprofessoren twee soorten regels moetenhanteren voor hun studenten in de bache-lorjaren en voor hun studenten in de uitdo-vende licentiejaren. Alle studenten vallennu dus wel onder hetzelfde onderwijs- enexamenreglement.

Het grootste effect van de nieuwe maat-regelen valt te verwachten bij de studenten

die volgend jaar in tweede bac terechtko-men. Dit is immers een jaar met nog eenbehoorlijk aantal onvoldoendes. De niet-verschoonbare zeven zal hier vermoedelijkdan ook harder aankomen dan in laterejaren.

Betwist

Met het nieuwe systeem wordt deevaluatie aan de K.U.Leuven alvast trans-paranter en eenvormiger. Nu bestaat erimmers heel wat variatie tussen de ver-schillende faculteiten, zodat er ‘strenge’ enmeer soepele faculteiten zijn. In de toekomstzijn universiteitsbreed dezelfde grondregelsvan kracht, al kunnen faculteiten ervoorkiezen minder strenge regels te hanteren. Ofhet nu al dan niet om een verstrenging gaat,wordt al eens betwist. Toch kan je er nietnaast kijken dat je in veel faculteitenmomenteel kan slagen met drie, vier ensoms zelfs met vijf buispunten.

Een punt dat vaak als tegenargumentwordt opgeworpen wanneer geijverd wordtvoor een flexibel systeem, is het gevaar van‘studieduurverlenging’. In Nederland, dat allanger flexibel is, moet men immers vaststel-len dat studenten langer over hun opleidingdoen dan voorzien. Gemiddeld 5,6 jaar.

Om een mogelijke studieduurverlen-ging aan de K.U.Leuven te vermijden is ineen aantal bewakingsmechanismen voor-zien. Zo wordt nog steeds gerekend in zestigstudiepunten per programmajaar, moet jeaan de grondregels voldoen per programma-jaar en kan men slechts vakken vooruit-nemen uit het volgende jaar. Op die manierwordt vermeden dat men de ‘moeilijke’vakken tot het einde van de studie uitstelt.Niet-geslaagde eerste bac’ers die hun eersteuniversitaire jaar achter de rug hebben,moeten als voorwaarde voor een nieuweinschrijving aan de K.U.Leuven verplichteen niet-bindend studieadvies krijgen. Ookkwam vanuit Onderwijsraad het voorstel omveel strenger op te treden in het toelaten vantrissen om zo uitlopende studies te ver-mijden.

Tolereren, maar niets onder de acht

Concreet• Gaat in vanaf volgend academiejaar (2005-2006)• Slagen kan door:

- 10/20 te halen op elk opleidingsonderdelen (OPO)- minstens 54% te halen en slechts één 9/20 of één 8/20

of twee keer 9/20= maximaal twee buispunten op maximaal twee OPO’s

• Daarnaast kan men ook slagen door (enkel voor eerste bac!): - minstens 56% te halen en één 7/20

= maximaal drie buispunten op maximaal twee OPO’s• Voor bepaalde OPO’s kan de POC of de Faculteit opleggendat onvoldoendes niet te tolereren zijn• Geen proclamatie meer, schriftelijke melding van uitslag• Geen graden meer na elk jaar, enkel na de opleiding (na debachelor en na de master)• Permanente ombuds• Verplicht niet-bindend studieadvies voor niet-geslaagde

eerste bac’ers

In veel faculteiten kan je nu slagen met drie,vier en soms zelfs met vijf buispunten. In detoekomst is drie buispunten op maximaal tweevakken de limiet. Een zeven wordt al helemaaltaboe

De grondregels worden voor iedereen vankracht vanaf volgend academiejaar. Voorstudenten in uitdovende richtingen kunnen

nog afwijkingen in onderwijs- en examen-reglement voor minder belangrijke dingen alsgraden bestaan

(fot

o R

oman

Ver

raes

t)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 5v toe

Als iemand weet hoe de vork aan de steel zitinzake flexibilisering, is het professor Eddy VanAvermaet wel. In eerste instantie was hij co-auteur van het flexibiliseringsdecreet dat in aprilvan dit jaar door het Vlaams Parlement werdaanvaard. Vervolgens was hij de sturende krachtaan de K.U.Leuven, in zijn hoedanigheid vanOnderwijsraadvoorzitter, voor de uitvoering vanhet decreet aan onze instelling.

Ben Deboeck

Veto: Wordt studeren aan de K.U.Leuven moeilijker nu we ons naeerste bachelor geen zeven meer zullen kunnen permitteren?Professor Eddy Van Avermaet: «Je moet de nieuwe regelsplaatsen. Ik denk namelijk dat er weinig zal veranderen, zodrade regels voldoende bekend zijn bij student én docent. Enerzijdszullen de studenten zich moeten realiseren dat ze minder dekantjes kunnen aflopen met de nieuwe regels en zich dusminder risico kunnen permitteren. Ander-zijds zal voor de docenten het effect van eenbepaald cijfer veel duidelijker worden. Eenzeven betekent overdoen, punt. Bijzondereomstandigheden, waar de examencommis-sie zich over moet buigen, daar gelaten. Eenprof zal dit terdege moeten beseffen tijdenshet examineren. Hij kan er nu nog vanuitgaan dat de student kan ‘compenseren’dankzij een hoog percentage, maar dit zalniet langer mogelijk zijn door het nieuwesysteem van ‘tolereren’.»

Normaliseren

Veto: Afwijken van de regels is dus nog steedsmogelijk door de examencommissie?Van Avermaet: «Inderdaad. Onder bij-zondere omstandigheden heeft de com-missie dit recht. Indien de commissie niettot een consensus komt, moet er gestemdworden. De ombudspersoon bekleedtvoortaan een permanente functie en ver-zamelt informatie over eventuele over-machten zoals ziekte of familiale omstan-digheden. De ombuds zal een grotereonafhankelijkheid en continuïteit gega-randeerd moeten worden. Daarnaast is erook nog de voorzitter van de examen-commissie die zich grondig moet voor-bereiden. Op deze manier kunnen onre-gelmatigheden langs de zijde van dedocent worden gedetecteerd. Indien deresultaten voor een bepaalde docentsteeds lager liggen, moet immers gekekenworden naar de oorzaak hiervan. Vaakbetreft het gewoonweg een moeilijkervak, maar het kan natuurlijk ook aan dedocent liggen. De voorzitter moet dit danaan zijn commissie melden. Indien dezevan oordeel is dat de docent te strengquoteert, kan die de resultaten eventueelnormaliseren. De mogelijkheid hiervan moeten we wel nogjuridisch nakijken.»

Veto: Is de bescherming van studenten binnen de examencommissiedan nog voldoende verzekerd?Van Avermaet: «Toch wel. Het kan namelijk ook het gevalzijn dat een individuele student enkel slecht scoort bij een indi-viduele docent en hierdoor niet geslaagd is. Het profiel van destudent wordt dan bekeken en de oorzaak van het slechtescoren nagetrokken. De commissie kan ook toelichting vragenaan de docent, die het matig presteren bijvoorbeeld kan uitleg-gen doordat het als laatste in de examenreeks stond geplaatst.Kan de docent het slechte cijfer niet verduidelijken of vergoelijkthet profiel van de student de mindere score, dan kan decommissie oordelen dat de student toch geslaagd is.»

Verstrenging

«Indien de onvoldoendes beneden de regel slechts bijéén examinator worden genoteerd, moet er, zoals in hetverleden, nog steeds een geheime stemming plaatsvinden.Dit is de perfecte bescherming voor de student om te voor-komen dat hij het slachtoffer wordt van de grillen van éénprofessor. Voor het onderwijs in het algemeen is dit slechtseen doekje voor het bloeden; dergelijke problemen moetenimmers structureel aangepakt worden. Is iemand in hetalgemeen een beest in het quoteren, dan zijn er maatregelen

nodig. Deze moeten beginnen met een gesprek door de pro-grammadirecteur of de decaan. Indien dit niet volstaat, moe-ten sancties mogelijk zijn.»Veto: Iedereen kent wel iemand die ondanks een zeven of lager tochgeslaagd was voor zijn of haar jaar. Gaan er door deze verstrengingsowieso niet meer mensen uit de boot vallen?Van Avermaet: «Het is inderdaad een zekere verstrenging,maar de Academische Raad vond dat dit mogelijk moest zijn.Voor de mensen die nu gedelibereerd worden, kan ditbetekenen dat ze dan herexamens hebben. Die zoudenechter wel beperkt blijven tot één of twee. We mogen hierook niet te veel op vooruitlopen. Hoe het concreet effect zalzijn, is af te wachten.»

Tiens

Veto: Flexibiliseringwordt vanaf volgendacademiejaar wel me-teen voor iedereen in-gevoerd. Ook studentendie al drie jaar of lan-ger onder het oude sys-

teem vielen, zullen nu dus in het aangepaste systeem moetenstappen.Van Avermaet: «Deze overgang en cours de route zal al bij algoed meevallen. Ik heb voor mijn eigen faculteit (FaculteitPsychologie en Pedagogische Wetenschappen, bd) eens vergelekenwat het resultaat zou zijn voor alle voltijdse studenten dievorig jaar een volledige reeks aflegden volgens de nieuweregels. Voor 95 procent zou het resultaat identiek zijn ge-weest met wat geproclameerd werd. Van de resterende vijfprocent, zou één procent slagen die in het oude systeem niet-geslaagd was en zou vier procent niet meer geslaagd zijn. Dievier procent moet ook weer genuanceerd worden. Ik voerdemijn simulatie uit puur op grond van de regels, geenrekening houdend met mogelijke bijzondere omstandig-heden of met gevallen waarin kan of moet gestemd worden.Vier procent is dus nog een overschatting aan mijn faculteit.»Veto: Het is vroeg dag. Zullen de docenten wel voldoende op dehoogte zijn tegen de januari-examens in 2006? Het is voor henimmers ook een bruuske overgang.Van Avermaet: «Op een bepaald niveau binnen de univer-siteit is de flexibilisering al voldoende gekend; ik denk danaan programmadirecteurs en decanen die bij de uitwerkingbetrokken waren. Langs daar bestaat dus al een eerste,beperkte communicatielijn. Rechtstreekse communicatie is

er wel nog niet geweest. Ik vrees dat momenteel de kennisvan heel wat proffen over flexibilisering beperkt blijft tot watin de kranten heeft gestaan. En kranten waren niet altijd dedragers van correcte informatie. Wat wil je, met titels als:‘studeren à la carte’ of ‘gedaan met het jaarsysteem, leve hetcreditsysteem’. Ik denk dat we de docenten eerder gaanbruuskeren in positieve zin: “Tiens, worden al die goedeelementen uit het oude systeem behouden?”»

«Een aantal proffen zal wel het gevoel hebben dat ze ‘degrote, belangrijke taak van jurylid’ minder zullen kunnen uit-oefenen nu universiteitsbreed dezelfde standaard wordt uitge-zet. Als je de cijfers van hierboven hanteert, is er echter slechtsdiscussie over vijf procent. En over die vijf procent kan menzinvol blijven ‘delibereren’. Een ander iets dat kritiek opwekt, is

dat we afstappen van het‘compenseren’. “Maarallez, die heeft een zes,maar toch zeventigprocent en wij moetendie nu buizen,” hoor ikwel eens. Wel, ik zeg

hierop: al heeft hij táchtig procent, dat is nog niet voldoende omeen zes te verschonen als het om een belangrijk vak gaat.»

«Hoe de proffen en studenten de overstap verteren, zalafhangen van onze communicatie en zeker van de motivatievoor het nieuwe systeem die wij hierbij moeten verkopen.Voor docenten denk ik daarbij aan uitgeschreven informatie,het inrichten van infosessies en een website die zich specifiekop flexibilisering richt, zoals we ook bij BaMa gedaanhebben.»

Blind

Veto: Is het nieuwe systeem misschien zelfs niet streng genoeg in uwogen? U bent er immers voorstander van om studenten een nieuweinschrijving aan de universiteit te weigeren na een mislukt jaar. Nuzal er enkel een niet-bindend studieadvies komen in dergelijkegevallen.Van Avermaet: «Dat klopt. Persoonlijk ben ik voorstanderom na het eerste, voltijdse jaar de gelegenheid tot bissen teweigeren aan een beperkte categorie studenten, weliswaarna een onderzoek van de omstandigheden. Ik heb de cijfersdaarover eens bekeken en van de mensen met de laagsteuitslagen in hun eerste jaar, haalt slechts twee procent heteinddiploma. Als we kijken naar de mensen die effectiefbissen na dat eerste gefaalde jaar, komen we voor die laagstegroep al op acht procent, maar dat is natuurlijk nog steedserg weinig. We kunnen dus een subcategorie aanduiden diemet een zekerheid van quasi honderd procent nooit eeneinddiploma zal behalen. Voor deze studenten zelf zou hetook geen slechte zaak zijn hen een bisjaar te weigeren.»

«”Je moet toch een ‘knoeijaar’ verlenen of een ‘jeugd-zonde’ vergeven”. Dit argument krijg ik vaak te horen als ikpleit voor een verstrenging van het bissen. Maar de lagepercentages zijn er wel. Ik ijver dus niet blind tegen hetverlenen van een tweede kans, maar voor het gebruiken vande cijfers die voorhanden zijn. Ik besef wel dat ik hier nietveel steun in krijg, noch binnen de universiteit, nochpolitiek. Hetzelfde geldt voor een ‘selectie aan de poort’. Ikblijf er nochtans van overtuigd dat men via die weg veelzorgen, geld- en tijdverkwisting zou kunnen voorkomen.»

Intens

Veto: Er is steeds gezegd dat hoe ver men ook zou gaan inzakeflexibilisering, er steeds meer aandacht naar studiebegeleiding zoumoeten gaan. Zal dit tegen volgend jaar voldoende op punt staan?Van Avermaet: «Op dit punt is er veel werk. Er wordenmeer eisen gesteld aan studenten, dus moet de begeleidingintenser zijn. Probleem is hier, zoals vaak, het financiëleaspect. Langs alle kanten krijgt de minister signalen dat ermeer middelen nodig zijn. De gevolgen van de flexibiliseringzullen deze signalen enkel versterken. Via het Onderwijs-ontwikkelingsplan uit 2003 van de vorige minister vanOnderwijs (met tot doel het creëren van een breed draagvlak vooronderwijsinnovatie en studentgecentreerd onderwijs, bd) is er extrageld gekomen. Een deel daarvan kan naar de intenserestudiebegeleiding gaan, maar ik denk niet dat het genoeg zalzijn. We werken nog te veel met tijdelijk projectgeld voordeze taken.»Veto: Zelf ooit een zeven behaald?Van Avermaet: «Ik niet neen, maar ik weet wel wat het is.Ik heb zelf een dochter die in tweede kan psychologiegeslaagd was ondanks een zeven op statistiek. Zij zou in hetnieuwe systeem dit examen moeten hernemen, tenzij‘bijzondere omstandigheden’ aan de orde waren en daarmeebedoel ik niet dat zij de dochter van een prof is…»

“Het is inderdaad een verstrenging”

FLEXIBILISERING AAN DE K.U.LEUVEN: VAN COMPENSEREN NAAR TOLEREREN

“Al heb je táchtig procent, dat is nog niet voldoendeom een zes te tolereren op een belangrijk vak”

“Voor 95 procent van de studenten zal er geen verschil zijn tussenhet resultaat in het huidige en dat in het toekomstige systeem”

(foto Katleen Gabriëls)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 46 v toe

Ondanks protest uit studentenhoek, werd op dejongste Academische Raad (AR) het voorliggen-de voorstel rond de groepsstructuren aanvaard.Humane Wetenschappen beet dus in het zand.Toch zijn bij de nieuwe structuur nog steedsheel wat kanttekeningen te maken.

Ben Deboeck

Met een zestigtal waren ze verzameld aan de ingang van deFaculty Club, waar de Academisch Raad vergadert. De pre-sessen en onderwijsverantwoordelijken van de kringenwilden aan de leden van de AR en in de eerste plaats aanhun decanen duidelijk maken dat ze niet tevreden warenmet de gang van zaken rond de hervormingen van de driegroepen: Humane, Exacte en Biomedische Wetenschappen.Naast het aanklagen van het feit dat vertegenwoordigersvan studenten en personeelsfracties niet in hetgroepsbestuur terechtkomen, had de actie ook tot doel demanier waarop de discussie over de groepsstructurengevoerd werd aan te kaarten. Met de boodschap “vergeetons niet” aan hun respectievelijke decanen voor aanvangvan de AR-vergadering, hoopten de presessen en onderwijs-vertegenwoordigers alsnog de bakens te verzetten. Het heeftniet mogen zijn.

Dagelijks

Op de AR lag ter zitting alweer een andere versie voorvan het organieke reglement, dat onder andere de groeps-structuren in regels giet. Op groepsniveau komen er voor-taan drie organen. Ten eerste is er het Groepsbestuur datis samengesteld uit de vice-rector die voorzit en de decanen.Daarnaast kunnen nog enkele andere leden worden toege-voegd, maar die kunnen nooit lid zijn van de AcademischeRaad of departementsvoorzitter. Dit orgaan is bevoegd voorhet dagelijkse bestuur van de groep: de beleidsvoorberei-ding, -coördinatie en -uitvoering. De beleidsbeslissingen van

het groepsbestuur worden via het GemeenschappelijkBureau (GeBu, het dagelijks bestuur van universiteit) terbekrachtiging voorgelegd aan de Raad van Bestuur (RvB)van de K.U.Leuven.

Daarnaast is er de Groepsraad. Die bestaat minimaaluit de departementsvoorzitters van de groep en de vertegen-woordigers op AR van studenten en personeelsfracties. Devoorzitter kan de vice-rector of een ander lid zijn. Indien zeover een tweederdemeerderheid beschikt, kan de raad eenbeslissing van het groepsbestuur opschorten. In het gevaleen beslissing volgens die procedure wordt opgeschort, kanhet GeBu (waarin de vice-rectoren zelf zetelen) beslissen deschorsing ongedaan te maken of ze te handhaven. Het Gebubemiddelt tussen de Groepsraad en het Groepsbestuur. Alsdit niet leidt tot een overeenstemming binnen de tweemaanden, wordt de definitieve beslissing door de RvBgenomen.

Ten derde is er de Algemene Groepsvergaderingbestaande uit alle leden van de verschillende faculteits-raden. Dit is evenwel geen verplicht orgaan, enkel op vraagvan het Groepsbestuur wordt ze opgericht. Ze komt min-stens eenmaal per jaar samen en kan beslissingen met eentweederdemeerheid ‘opnieuw in overweging laten nemen’.Over het feit dat dit orgaan omwille van haar omvang enbeperkte samenkomst een lege doos is, bestaat weinigdiscussie.

Vervagen

Humane heeft dus moeten wijken. Binnen deze groepbestond een brede consensus over een ander model. Biome-dische en Exacte Wetenschappen en hun respectieve vice-rectoren Mannaerts en Langouche hadden echter andereplannen en hebben nu dus hun zin gekregen: een sterkGroepsbestuur met quasi de volledige beleidsbevoegdheiden veel bewegingsruimte aangezien geen ambetantevertegenwoordigers worden opgenomen. Zo kunnen device-rectoren hun eigen mini-universiteit runnen en zich

sterk profileren. Of deze profilering de universiteit in haargeheel ten goede zal komen is een open vraag. Zullen degroepen bijvoorbeeld ook elk een Onderwijs- enOnderzoeksraad willen uitbouwen, zodat deze advies-organen op universitair niveau vervagen en de eenheid vanbeleid aan de K.U.Leuven verdwijnt?

Een ander probleem vormen de ingebouwde ‘checksand balances’, het systeem van wederzijdse controle tussende verschillende organen. De Groepsraad bestaat immersdeels uit departementsvoorzitters. Die functie valt aan ver-schillende faculteiten echter samen met die van decaan, diereeds in het Groepsbestuur zetelt. Decanen worden danblijkbaar verondersteld zichzelf te controleren. Bovendienworden departementsvoorzitters zelf aangesteld door hetGroepsbestuur. En wanneer de Groepsraad dan toch eenbeslissing van het Groepsbestuur schorst, komt het GeBu opde proppen. Het GeBu, dat onder meer de vice-rector huis-vest die een beslissing van zijn Groepsbestuur geschorst ziet.De uitkomst laat zich al raden.

Orgaan

Naast de invulling van de nieuwe structuur, kan ookkritiek geuit worden op de structuur op zich. Hetgroepsniveau was totnogtoe enkel een overlegorgaan, maarmet de uitbouw ervan wordt nu een volledige laag bij ge-creëerd — terwijl rector Oosterlinck met de hervormingenaan de K.U.Leuven net tot een laag mínder wou komen. Devraag kan gesteld worden ten koste van welk ander orgaande groepen zullen gaan. Met een laag erbij neemt ook hetrisico van bevoegdheidsgeschillen toe.

Mogelijk zal AR aan belang inboeten. Men is bij dehervormingen immers begonnen met de RvB, maarvervolgens is niet verder naar beneden gegaan langs AR,maar is meteen tot de groepen overgegaan. AR moet dusnog aan bod komen en zal mogelijk fors moeten inleverenaan bevoegdheden. Misschien verdwijnt AR zelfs aangeziende kans bestaat dat studenten in de RvB worden

Antwerpse studente derde maalgebuisd

Maria-Teresa Ingrosso is door de Antwerpseexamencommissie opnieuw gebuisd. (zieook Veto 10) De 23-jarige rechtenstudentewas eerder door dezelfde examencommissietot tweemaal toe gebuisd. Ze haalde intweede zit namelijk 57,18 procent, éénzeven en verder enkel voldoendes. Na deeerste negatieve deliberatie ging Ingrosso inberoep zodat de commissie opnieuw moestoordelen. Met hetzelfde resultaat.

Hierop stapte Ingrosso naar de Raadvan State, die haar gelijk gaf. Zodoendemoest de examencommissie opnieuw over-leggen. Ze kreeg nu bericht dat de com-missie niets aan haar verdict wijzigde.Ingrosso gaat nu opnieuw in beroep, liet zeal weten. Als de Antwerpse rector haarberoep ontvankelijk verklaart, moet decommissie een vierde keer oordelen, in hetandere geval trekt Ingrosso opnieuw naarde Raad van State.

Goedseels gaat, Debackere komt

Op 1 januari beëindigt Vic Goedseels zijnfunctie van Algemeen Beheerder aan deK.U.Leuven. Hij zal nu plaatsnemen in

de Raad van Bestuur, in afwachting vande overstap naar een ander hoog postjebinnen een half jaar. Opvolger alsAlgemeen Beheerder is KoenraadDebackere, hoofd van Leuven Research& Development.

Leuvense prof wint Homofobie-prijsProfessor Thomas d’Hooghe van deK.U.Leuven krijgt van de Holebifederatie deHomofobieprijs. Dit heeft hij te danken aanzijn visie op lesbisch ouderschap. d’Hooghegaat er namelijk van uit dat een gezin metvader en moeder de beste vertrekpositie isvoor een kind. Lesbiennes met een kinder-wens noemde hij “mensen die een anderelevensstijl willen”. Proficiat, professor, ‘tzijn viezeriken hé.

Goeie zwemmertjes

Het Leuvens Universitair Fertiliteitscentrumbehaalde als eerste in de het Benelux ISO9001: 2000-certificaat, een belangrijkeerkenning voor kwaliteitsmanagement. Enwelke gynaecoloog is verbonden aan ditcentrum? Inderdaad, ene professor Thomasd’Hooghe.

VUBVUBVUBDe Vrije Universiteit Brussel (VUB) meetzich een nieuwe huisstijl aan. Daarondervallen een nieuw logo, wapenschild,algemene look en de slogan ‘redelijkeigenzinnig’. Op deze manier wil de VUB,die haar naam voortaan voluit geschre-ven wil zien, zich van een krachtig eneenduidig profiel voorzien.

Rector Benjamin Van Camp klaagtterzelfdertijd de verzuiling aan. Zo zou deVUB systematisch worden buitengeslotenuit katholieke scholen als ze zich daaraan zesdejaars wil voorstellen. Ook deUGent en de UA zouden hetzelfdeprobleem in vrije scholen ondervinden.

Leuvense burgies beste burgies

Te weinig mobiel. Dat is het oordeel vande visitatiecommissie Burgerlijk Inge-nieur. Voor andere opleidingen was delage mobiliteit, gemeten aan de hand vanstudenten en docenten die naar hetbuitenland gaan, een terugkerend pijn-punt bij eerdere visitaties. Globaal kwamde K.U.Leuven het best naar voren. NaastLeuven bieden ook Gent en de Vrije euhVUB de opleiding aan. De VUB krijgt wellof voor de inrichting van haar verplichte

stage, waar Leuven en Gent dezeoptioneel houden. Voor de opleidingenin hun geheel oordeelde de visitatie-commissie dat het niveau hoog ligt.

Te weinig studenten in economi-sche richtingenOok studenten en docenten EW, TEW enHIR zijn te weinig mobiel. De visitatievan deze opleidingen werd ook zopasvoltooid. De zeven universiteiten — decommissie stelt zich de vraag of alle ze-ven de instellingen de opleidingen moe-ten aanbieden — die deze opleidingeninrichten, hanteren vaak erg verschil-lende onderwijsmodellen en onderwijs-programma’s. De kwaliteit, zo oordeeldede commissie, is globaal echter uitste-kend. De commissie maakt zich wel zor-gen om de sterke daling van het aantalstudenten EW, TEW en HIR en meent datde universiteiten hun rekruteringsin-spanningen en aantrekkelijkheid moetenverhogen.

(bd)

NIEUWE GROEPSSTRUCTUREN GOEDGEKEURD

Mijn decaan, waarom hebt u mij in de steek gelaten?

KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT • KORT

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 7v toe

Professor Eric Legius van hetDepartement Menselijke Erfelijk-heid droeg Professor Mary-ClaireKing (°1946, Chicago) voor. Doorandere verplichtingen kan zij optwee februari niet naar Leuvenafzakken. Bijgevolg krijgt zij geeneredoctoraat.

Mary-Claire King dankt haarbekendheid voornamelijk aan haarontdekking van het eerste borstkanker-gen op chromosoom 17. Het gen zelf,BRCA1, werd in 1994 gepatenteerd doorMyriad Genetics, dat nu grof geld uit hetpatent probeert te slaan.

King is wiskundige en geneticus vanopleiding. Haar carrière in de geneticaconcentreerde zich eerst op het geneti-sche onderscheid tussen mens en aap.De onderzoeksgroep ontdekte dat er eengrote genetische verwantschap tussen detwee soorten bestond. Vervolgens hieldze zich bezig met forensisch onderzoek,onder andere met de identificatie vangesneuvelde soldaten en het ophelderenvan misdaden.

Haar borstkankeronderzoek toonde

met de ontdekking van het ‘borstkan-kergen’ aan dat borstkanker erfelijk is.Door deze doorbraak kan men nu mu-taties in de BRCA1 en BRCA2 genenanalyseren.

Bloedtest

King is een geëngageerd weten-schapper. Zo verliet ze Berkeley omtegen de oorlog in Vietnam te protes-teren — maar keerde later terug om tedoctoreren. In 1984 reisde ze naarArgentinië om de Abuelas de Plaza deMayo, grootmoeders van kinderen dietijdens de burgeroorlog gekidnapt wer-den, te steunen. King werkte mee aande ontwikkeling van een bloedtest dievoor 99,9 % de verwantschap kon aan-tonen. Meer dan vijftig families zijndaardoor terug verenigd.

Als vervanger voor King werd prof.Francis S. Collins overwogen, maar ookhij kon niet aanwezig zijn.

(vd)

De K.U.Leuven reikt enkele docto-raten uit aan bijzondere en slimmemensen in de maatschappij. Eén vanhen is Sir Roger Penrose, schrijver,professor wiskunde en groot lief-hebber van geometrie.

”Al de natuurwetten zitten heel ingenieus inelkaar,” beweert Sir Roger Penrose, “maarwe weten niet, waarom ze zijn zoals ze zijn.Misschien komen we daar later nog eensachter.”

Penrose is geboren in Colchester, hetVerenigd Koningrijk, in 1931. Samen metzijn vader, een geneticus, ontwerpt hij deonmogelijke driehoek, beroemd gewordendoor de tekeningen van Escher. Penrosewordt student aan het Gresham College inLonden. Hij slaagt er met de grootste onder-scheiding in wiskunde en beslist dan om naarCambridge te gaan. Daar specialiseert hij zichin pure wiskunde en begint te publiceren.Zijn eerste artikels gingen over wiskundigeringen, later publiceerd hij gehele werken.

Zwarte gaten

In ‘59 verhuist hij voor twee jaar naarAmerika. Penrose heeft een grote inbreng inhet onderzoek naar de relativiteitstheorie ende quantumtheorie. Zijn droom is om beidensamen te voegen. Samen met Stephen

Hawking, het genie in een karretje, publi-ceert hij ‘The Nature of Space and Time’. Eenonderzoek naar de mysterieuze ‘zwartegaten’ en hun relatie tot de tijd.

Vanaf ‘94 spreken we de geleerde aanmet ‘sir’. Geridderd door de Britse koninginElizabeth, al hebben we sterk het vermoedendat ze niet echt weet wat quantumfysica is.Het is slechts één van de vele onderscheidin-gen. Zo ontving hij ook de ‘Adams Prize ofCambridge University’ en ‘The Albert Ein-stein Prize’.

Hoofdrekenen

Nu, in 2005, wordt Penrose gehuldigddoor de K.U.Leuven. In februari mag deBritse wiskundige zijn ‘Doctoraat HonorisCausa’ gaan afhalen. Niet toevallig honderdjaar nadat Einstein zijn drie belangrijkstewerken publiceerde. Studies die de Westersefysica op haar fundamenten zou doendaveren. Wie nog twijfelt om Sir RogerPenrose te gaan bewonderen, omdat hij zich-zelf niet slim genoeg waant, kunnen wegerust stellen. Hij beweert immers zelf:“Hoofdrekenen heb ik nooit gekund. Ikkreeg geen vat op optellen en vermenig-vuldigen.”

(mg)

Het gerucht deed al een tijdje deronde in de wandelgangen, maaropnieuw wordt een vermaard indu-strieel in de bloemetjes gezet meteen eredoctoraat. Na professor Han-sen, de grote man bij Electrabel, valtdeze eer te beurt aan Gerard Kleis-terlee.

Kleisterlee is de Nederlandse topman van hetPhilipsconcern en een gewaardeerd adviseurvan de Nederlandse regering. Gerard Kleister-lee, een Duitser van afkomst, werd geboren inLudwigsburg. Tijdens zijn studie raakte hijverslingerd aan de roeisport en stak daarbehoorlijk wat tijd in. Het duurde dan ookacht jaar alvorens hij met een diploma in deelektrotechniek de Technische Universiteitvan Eindhoven verliet. In 1974 trad hij indienst van Philips, bij de divisie MedicalSystems vervulde hij vervolgens tal vanmanagementfuncties, tot hij in 1999 voor-zitter werd van Philips Components. Een jaarlater, in april 2000, kwam hij in de Raad vanBestuur van Philips waarvan hij voorzitterwerd na het vertrek van Cor Boonstra.Desondanks bleef hij een onbekende bij hetgrote publiek.

Doekjes

Hij doet er alles aan om uit de schijn-werper te blijven en zijn privéleven op deachtergrond te houden. In tegenstelling totveel van zijn collega’s die er een decadentsocietyleven op nahouden is hij op dat vlakeen vrij kleurloos figuur. In de bedrijfswereldvoelt hij zich echter als een vis in het water enbouwde hij een stevige reputatie op. Waar indat wereldje doorgaans een subtiel spelgespeeld wordt en de woorden zorgvuldig

gewikt en gewogen worden, deinstKleisterlee er niet voor terug geregeld eensstevig aan de boom te schudden. Zo schoptehij vorig jaar in het zakenblad Fortune nogbehoorlijk hard tegen de schenen van zijneigen management team. “Het topmanage-ment is te oud, te mannelijk en te Nederlands.Zij zijn ingenieurs en technici uit het slaperigeEindhoven”. Daarmee maakte hij een opmer-kelijke kanttekening bij de weinig verkoops-gerichte aanpak van zijn eigen managers-korps.

Vriendendienst

Vanuit zijn functie als adviseur binnenhet Nederlandse Innovatieplatform, treedt hijop als voorman wanneer het gaat om tewerk-stelling en joborganisatie. Hij pleit voor eenware cultuuromslag als middel voor eenproduktiviteitsverhoging. “Europa moet zichrealiseren dat arbeid hier te duur en inflexibelis.” Een echte kenniseconomie gedijt volgensKleisterlee ook alleen als er veel banen voorlager geschoold personeel bijkomen. Die zijnonontbeerlijk omdat ze het werk van dekenniswerkers mogelijk maken. Het ere-doctoraat werd hem toegekend vanwege zijninspanningen om de relaties tussenonderzoeksinstellingen en de bedrijfswereldte verbeteren. Hij stak veel energie in hetontwikkelen van de as Eindhoven-Leuven. In2003 nog werd onder zijn advies een grootbedrag Nederlands belastingsgeld uitgetrok-ken voor de K.U.Leuven en haar spin-offs. Nahet debacle met Jean Pierre Hansen, wienseredoctoraat als een vriendendienst van derector beschouwd werd, steken ook nugelijkaardige geruchten de kop op.

(tvb)

Kleisterlee:

de industrieel

John Edward Sexton is momenteel devijftiende President van de New YorkUniversity (NYU). Hiervoor was hij enkelejaren decaan van de School of Law van deNYU. Voordat hij naar New York kwamwerkte hij bij het Amerikaanse Hoog-gerechtshof en was hij voorzitter van deAssociation of American Law Schools.

Sexton behaalde in 1963 een B.A. inGeschiedenis en in 1965 een M.A. inComparative Religion. In 1978 kreeg hij eenPh.D in Geschiedenis van de AmerikaanseReligie. Een jaar later zou hij magna cumlaude afstuderen als doctor in de Rechtenaan Harvard. Sexton is bij Amerikaanserechtenstudenten voornamelijk bekenddoor zijn boek over de Civiele Procedure.Het boek wordt aan vrijwel alleAmerikaanse universiteiten gebruikt. Ookschreef Sexton een werk over de even-tuele reorganisatie van het Hoogge-rechtshof.

Globalisering

Sexton geldt als één van de stichtersvan de zogenaamde Global Law School.Deze instelling hanteert het principe vaneen nieuwe invulling van de begrippen‘recht’ en ‘rechtsstaat ‘ met het oog op desteeds toenemende globalisering. Tijdenshet decanaat van Sexton groeide de NewYorkse rechtenfaculteit uit tot één van demeest gerenommeerde in de wereld. Dittrok vele vooraanstaande professoren uitde hele wereld aan en sindsdien is defondsenwerving voor de universiteit eenerg succesvolle onderneming. Door degiften van zowel alumni, bedrijven enweldoeners kwam er een nieuw gebouwvoor de Global Law School waarbij somsbedragen werden overgemaakt van eenmiljoen dollar.

Als rector van de NYU maakt Sextonzich sterk voor het behoud vanuniversiteiten als ontmoetingsplaats voor

kritische geesten die vrij zijn om dewetenschap verder uit te diepen envooruit te helpen. Sexton maakt zich zor-gen over de toenemende simplificeringvan de maatschappij, waarbij gemak-kelijke oplossingen worden geëist voorcomplexe problemen. Sexton vindt dathet al te vaak gebeurt dat universiteitenzwichten voor de druk vanuit de samen-leving en bijvoorbeeld afzien van hetuitnodigen van een omstreden spreker.Volgens Sexton moeten juist univer-siteiten een forum bieden voor allemeningen, hoe onpopulair die op dat mo-ment in de maatschappij ook gevondenworden.

Aanslagen

Door het beschermen van universi-teiten — Sexton noemt ze ‘Heiligdom-men’ — leren we de wereld beter tebegrijpen. In de huidige maatschappij kanmen steeds meer onbegrip en angst voorhet onbekende bemerken. Sexton pleitjuist voor meer openheid terwijl deAmerikaanse regering op weg is desamenleving meer en meer af te sluitenvoor de buitenwereld. Zo wordt het sindsde Patriot Act werd ingevoerd voorbuitenlandse professoren bijvoorbeeldsteeds moeilijker om de VS binnen tekomen. Een maatregel die direct na deaanslagen van elf september werd geno-men. Volgens Sexton is het de taak van deuniversiteiten wereldwijd om hiertegen teageren, omdat anders de ondermijningvan kennis zal doorgaan.

(ek)

King:

de gentechnologe

OP 2 FEBRUARI REIKT DE K.U.LEUVEN HAAR JAARLIJKSE LOFBETUIGINGEN UIT

De eredoctoren anno 2005

Penrose: de wiskundige Sexton: de jurist

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 48 v toe

De laatste tijd krijgt Louis Tobback(sp.a) in studentenkringen de windvan voren. Eerst wilde de burge-meester een sluitingsuur invoeren,daarna de openluchtactiviteitenkortwieken. Het zijn slechts enkelevoorbeelden. Tijd dus voor eenrondje sociaal overleg op het stad-huis. Gelukkig geen impasse, maareen gesprek dat uitliep op deonderbuik van onze samenleving ende thesis van Tobback.

Joris Beckers & Wim Gemoets

Veto: In 2005 komen de nieuwe rectorsverkiezingeneraan. Hoe belangrijk zijn die voor de Stad Leuven?Louis Tobback: : «Het is belangrijk dat ereen rector komt waarmee we goed kunnensamenwerken. Net zoals we met deze rector

goed hebben samengewerkt en ook in detoekomst nog goed zullen samenwerken,aangezien hij voorzitter blijft van deAssociatie Leuven. Waarschijnlijk denkenOosterlinck en ik niet over alles hetzelfde,maar over de belangen van de stedelijke enuniversitaire gemeenschap zijn we het weleens. Maar wie de nieuwe rector wordt, isvanzelfsprekend iets wat wij niet zullenbeslissen. Ik ben alleszins geen campagnevoor iemand aan het voeren.»Veto: Geeft u ook geen advies?Tobback: «Dat zou zelfs contraproductiefkunnen zijn, maar ik kan misschien eenoproep doen voor degene die ik zeker nietwil. Ik zou liever hebben dat de nieuweploeg zich niet bemoeit met de gemeente-raadsverkiezingen van 2006 en ik neem aandat wij ons niet bemoeien met de universi-taire gemeenschap, zelfs al belangt ons dat inde hoogste mate aan.»

Spaghetti

Veto: Toch gebeurt de samenwerking niet altijdprobleemloos. Neem huisvesting: Leuven verkiestjonge gezinnen boven studenten.Tobback: «Je moet een evenwicht vindentussen een stad die er nog één is en deaanwezigheid van een universiteit metstudenten. We moeten dus studenten heb-ben én jonge gezinnen. Ik heb in dit verbandaltijd een heel goed voorbeeld om naar teverwijzen. Je moet een verkeersinfrastruc-tuur aanleggen die bruikbaar is, maar je kanzoals Diegem op een eiland tussen 26spaghetti’s van autostrades eindigen. Datmag ook niet de bedoeling zijn.»Veto: De studenten wijzen nochtans met eenbeschuldigende vinger naar het stadsbestuur.Tobback: «Ik herinner mij een debat vanvorig jaar over de huisvestingsproblematiek.Ik moest toen discussiëren met een student.Ik denk dat hij vol goede wil zat en sociaalgedreven was, maar ja… Er is ergens tochook nog een noodzaak aan ‘politiek’ inzicht.

De student kreeg binnen de kortste kerensteun van het Algemeen Eigenaarssyndicaat.Dan moet je je afvragen of er iets niet klopt.»

«De studenten koerieren aan sympto-men, maar een inzicht in machtsverhoudin-

gen, hoe je je gelijk haalt, ontbreekt. Diejongen op het debat deed een heel verdien-stelijke poging, maar hij steunde niet op eeninzicht in de mechanismen van de koten-markt. Als je bijvoorbeeld voortdurend blijftzeggen dat de stad een kotenstop heeftafgekondigd, dan klinkt dat wel goed, vooralvoor de eigenaars. Zelfs als het niet waar is.Ca c’est de bonne guerre, zeggen de Fransen.Maar als je dat dan ook nog eens zelf gelooft,ben je er wel slecht aan toe.»Veto: Hoe zitten die mechanismen dan in elkaar?Tobback: «In het verleden protesteerdende studenten nog dat de toenmalige federaleregering geen geld ter beschikking steldevoor gesubsidieerde studentenresidenties.Vandaag hoor ik ze daar zelfs niet meer naarvragen. Het eerste wat ik zou eisen is dat deuniversiteiten weer over kredieten zoudenbeschikken om studentenhuisvesting terbeschikking te stellen die de universiteit zélf

controleert, waar zij zélf deprijs van bepaalt en waar zijzélf de kwaliteit van bewaakt.Die eis hoor ik zelfs niet meer,zelfs niet in dat begin vanbeweging van vorig jaar.»

Gazet

«Wat er nu gebeurt, ishelemaal geen pleister op eenhouten been, maar het haaltde prijzen niet echt naarbeneden. Wat willen weechter doen? Gaan we samenmet de universiteit iemandaanmoedigen om investe-ringen te doen in een paarhonderd koten? De universi-teit heeft zo zelf een pro-gramma om over een aantaljaren een duizendtal bijko-mende kamers te latenbouwen door derden. Die der-de is natuurlijk geen filan-troop en probeert winst te ma-ken. Als de prijs in Leuven 250 euro permaand is, dan zal die 250 euro per maandvragen. Hij gaat niet dumpen om de markt tereguleren. Daarvoor zou de universiteitmoeten kunnen beschikken over een aantalsociale studentenkamers waarmee ze deprijs van een privékot in handen kan hou-den. Op die manier kan de unief dan demarkt beïnvloeden. Niemand schijnt daarnog over na te denken. Dat is ook niet de rolvan de stad, maar wij staan daar zeker nietvoor in de weg. De universiteit heeft er ech-ter de middelen niet meer voor en tot mijnstomme verbazing eisen de studenten hetook niet meer. Die leggen zich dan maar toeop gemakkelijke verschijnselen door zomaarte zeggen dat er een kotenschaarste is, metals resultaat dat ze de prijs ook nog eens om-hoog gedreven hebben.»

«Ik heb het namelijk altijd merkwaardiggevonden dat men in de maand mei begin-nen roepen is dat er veel te weinig kotenwaren. Als ik nu één van de vijf kotenmel-kers hier in Leuven ben, dan heb ik nietliever dat de universitaire gemeenschaponder al haar gedaanten begint te roepen dater te weinig koten zijn. Die nieuwe studentdie met ma of pa naar Leuven komt om eenkamer te zoeken, die laat ik direct een con-tract van 250 euro per maand onderte-kenen: “Ge moet u spoeien, madam, want in degazet staat dat er bijna geen meer zijn.” Je moetkortom op je kop gevallen zijn om zo’ncampagne te beginnen.»

«Men heeft mij dit jaar gezegd dat er te

veel koten zijn, maar ik weet dat eerlijkgezegd niet. Ik ben zoals Thomas: ik geloofalleen wat ik zie. Ik heb niet echt koten opoverschot gezien en ik heb vorig jaar ookgeen bewijzen gekregen dat er een gebrekaan koten is. Ik stel alleen vast dat de marktbeheerst wordt door vijf kerels, die iederpakweg tussen de 500 en 1.000 kamers inhanden houden. Die gegevens komen uitofficiële statistieken, gebaseerd op huurdersdie belastingen betalen. Die cijfers zullen welkloppen, want ik neem aan dat er niet veelfilantropen bestaan die belastingen betalen opiets dat er niet is. Daaruit blijkt dat er meerdan 25.000 koten zijn. We schatten dus dat errond de 30.000 koten zijn, want er bestaan erongetwijfeld een aantal die we niet kennen.Dat weten we uit een steekproef.»

«Of nog zo eentje: “Weg met de kottaks!”Om te beginnen wordt die kottaks gehevenop de verhuurder. Hij rekent die door aan de

student. Waarom laat de student datgebeuren? Voor hetzelfde geld wordt deonroerende voorheffing ook doorgerekend.»Veto: De kotenbank kan een duidelijk zicht op demarkt geven. Hoe zit het daarmee?Tobback: «We beginnen de eerste statistie-ken binnen te krijgen. Ik viel er zelf eenbeetje van achterover, maar we veronder-stellen dus dat er 30.000 koten zijn. Dekotenbank heeft bovendien zelfs al enkeleconclusies opgeleverd. Het kan gewoon nietzijn dat er bij het vorige academiejaarduizend kamers te kort waren en dat er ditjaar duizend te veel zijn, ondanks dat ermeer studenten zijn. Men is dus met denatte vinger bezig. Als de Huisvestingsdienstbovendien weigerde om samen te werken,dan hoef ik mij niet meer verantwoordelijkte voelen. Als ze mij niet willen zeggen waarde koten zijn, dan is er geen enkele redenom te geloven dat er duizend te weinig zijn.»

Cultuurfenomeen

«Daarnaast gaan we de kotenbank ge-bruiken om het kamerdecreet toe te passenen de veiligheid en kwaliteit te garanderen.Dat is allemaal zo simpel niet. Een zestaljaren geleden onderzochten we een gebouwuit de jaren zestig, met kamers die volkomenbrandonveilig waren. De brandweer heeftdie kamers gesloten. Later kreeg ik protestvan de studenten die daar woonden. Diekonden niet begrijpen dat ik die kamerssloot, terwijl zij maar 1.500 frank betaalden.

Zij wilden dat risico wel nemen, maar het ismijn verantwoordelijkheid dat we eenkamer sluiten als ze brandonveilig is.»Veto: De studenten voelen zich nog op anderepunten geviseerd. Zo vinden ze dat de fakbarsstrenger behandeld worden dan andere cafés. Isdat ook een overdreven reactie, net zoals bij dekotenproblematiek?Tobback: «Wat de fakbars betreft, is er eenheel goede samenwerking met de politie.Samen proberen ze een probleem teverhelpen dat ze alle twee onderkennen.Het probleem is namelijk niet meer wat erbinnen in de fakbars gebeurt. Er zijnnamelijk zelden nog klachten van geluids-overlast. De klachten gaan vooral over van-dalisme en andere minder prettige dingen opstraat. Het zijn dus letterlijk klachten overhet komen en gaan. Maar ik heb er bij mijnweten nog nooit mee gedreigd om eenfakbar te sluiten.»

«Wat er zich bijvoorbeeld op de OudeMarkt voordoet, is in negentig procent vande gevallen geen probleem met studenten.Het probleem is net dat er te weinig studen-ten nog op de Oude Markt komen. Er zijnanderen die het vacuüm hebben opgevulddat de studenten hebben gelaten.»

Veto: Een ander probleem zijn de openlucht-activiteiten.Tobback: «Dat is natuurlijk een cultuur-fenomeen. Bij de opening van het academie-jaar was er zoals andere jaren een studenten-welkom op de Oude Markt. Toevallig was ikom 18 uur op de Oude Markt. Nu heb ik alveel lawaai gehoord, maar dat niveau heb iknooit weten bereiken. Ik dacht dat het aanmij lag, maar wij hebben klachten binnenge-kregen uit Wilsele. Uit Wilsele alstublieft. Ommiddernacht kregen die inwoners hunkinderen nog niet in slaap. Die mensenbeweerden niet dat er toen nog gespeeldwerd, want ze zijn om een uur of elf gestopt.Maar tot dan hebben de dj’s van Studio

Nieuwjaarsinterview

BURGERVADER TOBBACK WIJST STUDENTEN OP HUN VERANTWOORDELIJKHEID

De commercialisering van studentenevenementen

“Het probleem van deOude Markt is net dat er teweinig studenten komen”

“Door te zeggen dat ereen kotenschaarste is,

deden de studenten deprijzen stijgen”

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 9v toe

Brussel — of zo heb ik me achteraf toch latenvertellen — alle technische hulpmiddelenbovengehaald om nog meer lawaai te maken.De stenen vielen van de Sint-Pieterskerk. Ikneem aan dat er ondertussen een hele gene-ratie halfdoof is, maar dan moet je voor jezelfuitmaken wat je van zin bent. Voor mijn partzet je een helm op en luister je naar al wat jewil. Maar jouw vrijheid eindigt waar de mijnebegint. Als inwoner kan niemand mijverplichten om dat te ondergaan. Als ik ophet Sint-Jacobsplein woon en ik wil dieavond naar Beethoven luisteren, dan wil datkunnen zonder door jouw Studio Brusselgestoord te worden. Dat is toch geen onrede-lijke eis, me dunkt.»

«De politie heeft op een bepaaldmoment zelfs last gehad met die gasten,omdat ze vroegen om het geluid wat stiller tezetten. Die vraag is bijna geëindigd op trek-ken en sleuren. Begrijpe wie het kan, maar ikkan daar met mijn verstand niet bij.»

«Een tweede element is de 24-urenloopop het Sportkot. Ik vind dat een buiten-gewoon sympathiek initiatief en dat zeg ikniet gewoon als een dooddoener. Maar in deAmelingsbuilding aan de Naamsepoort wo-nen ongeveer 250 gezinnen. Moeten die dehele nacht doorbrengen met dj’s die op hetSportkot spelen? Zijn die mensen gedoemdom één keer per jaar te accepteren dat dateen blanke nacht wordt, omdat de studentenhun 24-urenloop moeten kunnen organi-seren? Neen toch. Er zijn mensen bij die ‘smorgens weer moeten gaan werken. Hoemoet ik aan die mensen uitleggen dat destudenten een dj moeten inschakelen omeen 24-urenloop te organiseren? Ik kan datniet uitleggen en daarom zeg ik dat hetlawaai om 22 uur moet stoppen. Je eerstebedoeling is om te lopen. Zet er desnoodsiemand met een trekzak bij, maar de helewijk moet niet naar die dj’s luisteren.Waarom ben je tegen de studenten als jevoor de nachtrust van je inwoners opkomt?»

«Dan komt Sportraad dit jaar met eenbrief waarin ze meedelen dat ze meer volkzouden trekken als er een vedette op de 24-urenloop was. Dat ze naar de Brabanthalgaan, als ze vedetten willen zien. Wat heeftzoiets nog met de 24-urenloop te maken?Dus er zou nog volk naar de 24-urenloopkomen als daar pakweg de Rolling Stoneskomen optreden?»

«En zo kom ik op het laatste puntje endat is de commercialisering van al die evene-menten. Wat gebeurt er? Het VRG krijgt detoelating om op het Ladeuzeplein ook eensportactiviteit in te richten. De week ernakomen ze dan vragen om ook alcoholischedranken te mogen schenken. Ze zijn zichondertussen namelijk gaan afvragen hoe zehun spul moeten bekostigen. Met Red Bullnatuurlijk! Die kerels willen reclame makenen anders betalen ze niet. Dat is dus hetbegin van een eindeloze spiraal.»

«Wij zeggen dan dat het Ladeuzepleinniet dient niet om Red Bull van zijn cinemate laten maken. Als men dat anti-student wilnoemen, zal me dat niet generen. Ik ben nietbereid om omwonenden uit te leggen dat zede last van zo’n initiatief moeten gedogenom Red Bull reclame te laten maken. RedBull doet dat heus niet uit sympathie. Diewillen jongeren alleen maar Red Bull lerendrinken. Dat is hun enige motief.»

«Ik wil wel toegeven dat we voor eengroot stuk van de studenten leven, dus jemoet gedogen dat de universitaire gemeen-schap haar ding doet. Als er dan een zeurpietbij is, zeg ik hem dat hij moet verhuizen.»

«Ten slotte is er de derde variant: hetcafé Reynaert. De mensen klagen daar aldrie jaar over en iedere keer ervaar ik ook

hier in het college moeilijkheden. Als diegewoon op straat gingen staan met enkelestandjes en ze bakten wat pensen, totdaaraan toe. Maar dat is niet het publiek datze willen bereiken. Ze willen aan de bredeomgeving laten weten dat de Reynaert op

die plaats is. Is dat nu tegen studentenactivi-teiten gericht? Neen hoor. Denk je dat hetstudentenwelkom er voor jouw schone ogenkomt? De Oude Markt wil studenten de wegnaar de Oude Markt leren kennen. Toch gaater volgend jaar geen enkele toelating mindergegeven worden, behalve aan de Reynaert.»

Ambetant

Veto: Een telkens weerkerendediscussie is die van het gemeentelijkstudentenstemrecht. Staat u hiernog steeds negatief tegenover?Tobback: «Het studentenstem-recht stoort mij niet, op voor-waarde dat je dat coherentregelt en dat kan je niet.Stemrecht zou je krijgen als jehier ingeschreven bent. InBelgië is heel het systeemafgesteld op wie tot een gezins-verband behoort en daarbijingeschreven is. Dat is geenkwestie van stemrecht, maarvan studiebeurzen en allerleivoor- en nadelen. Als er mor-gen 25.000 studenten inLeuven ingeschreven worden,dan kunnen er 25.000 studen-ten naar het OCMW trekkenom er het bestaansminimum teeisen.»

«Er zijn nog anderepraktische bezwaren. Als deverkiezing van 2006 in oktobervalt, mogen er 25.000 studen-ten meestemmen die het ver-schil tussen het Fochplein en deGrote Markt niet kennen. Hoe-lang moet je hier dan studerenom mee te mogen stemmen?Nog een andere vraag is: wie iseen student? Geldt dat ook vooreen student van de KHLeuven?Dat wordt ambetant. Het stu-dentenstemrecht is gewoononzin. Je krijgt dat nooit op eenbehoorlijke manier geregeld.»

«Je moet je ook eensafvragen wat de invloed van destudentenstemmen voor Leuven betekent.Leuven heeft 65.000 kiezers, als je daar opeen artificiële manier 30.000 stemmenbijtelt, krijg je een enorme scheeftrekking.Als ik dat moet uitleggen aan de Leuvenaar,gaat die zich als student inschrijven en meevoor de rector kiezen.»

«De Europese verkiezingen zijn eenandere zaak. Voor het Europees parlementstem je in juni. In een Vlaamse kiesomge-ving, waar het geen belang heeft waar jestemt, kan je eisen om te stemmen in de stadwaar je studeert. Dan moet je bijvoorbeeldniet helemaal naar De Panne, alleen maarom je stem uit te brengen. Het zal al moeilijkgenoeg zijn om dat allemaal praktisch teregelen.»

Moordend

Veto: De Vlaamse verkiezingen dan: vorig jaar ishet Vlaams Blok er in het kanton Leuven metzeven procent op vooruitgegaan. Hebt u schrikvoor 2006?Tobback: «Angst is altijd een slechte raad-gever. Het Blok had hier in ‘94 één zetel, in2000 twee zetels op de 43. Persoonlijk vind

ik er dat twee te veel, maar bon. Ik ben erwel van overtuigd dat zij hoger scoren bij defederale of Vlaamse verkiezingen dan bijgemeenteraadsverkiezingen. Zij zullen op ditogenblik ook op gemeentelijk gebied dewind mee hebben, maar niet in die mate dathet Belang volgende week ineens zevenzetels zou halen.»

«Er is één ding dat je daarbij niet magvergeten. In ‘94 had het Belang maar éénzetel, omdat de strijd duidelijk ging tussende uittredende burgemeester Vansina (van detoenmalige CVP, red) en de SP, waar ik toen alsboegbeeld fungeerde. In 2000 was hetTobback tegen Daems (Rik Daems, VLD,verhuisde toen speciaal naar Leuven om de strijdmet Tobback aan te gaan en de meerderheid tebreken, red). In zo’n tweestrijd gaat hetBelang een beetje verloren. Wie Tobbackweg wou, die wist op wie te stemmen en in2000 stemde die op Daems. Het probleem inVlaanderen is dat alle klassieke partijen nuin de regering zitten, ook in de ogen van veel

studenten. Je moet al goed je gazet lezen omte weten dat de CD&V federaal in deoppositie zit. De enige zichtbare oppositie isdus het Belang. Dat is moordend bijverkiezingen. Al wie lastig is op deregeerders, stemt tegen de zittende regeringen in Vlaanderen vertaalt zich dat in eenstem voor het Belang.»Veto: Iedereen zoekt ondertussen halstarrig naarverschillen tussen het Blok en het Belang.Ontwaart u enige verschillen?Tobback: «Zelfs Vanhecke verspreekt zichals hij een toespraak houdt. Hij had het nogover het Blok, dus waarom zou ik mijnhouding veranderen?»

«Er onderscheidt ons echter een funda-menteel gegeven. Niemand heeft dat betertot uitdrukking gebracht dan GerolfAnnemans in een interview met De Stan-daard. Daarin zei hij dat het Belang het pro-gramma opgekuist had, maar hij voegdeeraan toe dat er “genoeg vuil overblijft opdathet volk voor ons zou stemmen”. Dat staater met zoveel letters in. Dat is dus zijn opvat-ting van het volk. Het eigen volk moet eerstvuil hebben om voor te stemmen. Het ver-schil tussen mensen uit een christelijke, soci-

alistische of liberaal-humanistische inspi-ratie is dat ze alle drie geloven in de moge-lijkheden van een verbeterbare mens. EenBelanger spreekt alle dagen de onderbuikaan. En dat oogst overal succes. In Neder-land stemmen ze wel voor Wilders (van denogal rechtse Groep Wilders, red) nu Fortuyn erniet meer is.»

«Dit zijn nu eenmaal tijden die alsonzeker worden aangevoeld. En dan komt ernog bij dat we veel hebben. Hoe meer je teverliezen hebt, hoe meer schrik je hebt omdie dingen te verliezen. Dit is een dankbaarpubliek voor wie de onderbuik aanspreekt.Het is daarom ook onbelangrijk dat je

aantoont dat één van hen zijn vrouw aftoektof meisjes lastigvalt. Dat spreekt hun volkske

niet aan. Voor een anderepartij zou dat catastrofaal zijn,want die beweren allemaal datde mens beter kan worden.Dat geldt niet voor eenBelanger, want die is gebaseerdop je darmen. Je moet heusniet verder zoeken.»Veto: Is er dan iets aan te doen?Tobback: «Er is heel veel aante doen, maar het is een werkvan lange adem. Er is een tijdgeweest dat er eerst eenwereldoorlog nodig was voorze daarvan terugkwamen.Zo’n pessimist ben ik niet.»

«Ik heb de wereld delaatste 66 jaar meer zienveranderen dan de 5.000 jaardaarvoor. De samenleving vanvandaag is totaal verschillendvan die van 1938. In geenenkel tijdperk van de mense-lijke geschiedenis is het zosnel gegaan. De vraag is maarof we dat psychologisch kun-nen verwerken.»

«In 1950 is de mwame vanRwanda in Leuven op bezoekgekomen. Men had nog nooitzoiets gezien. Die man werd ineen open auto door de stadgereden, met zijn pluimen-hoed aan. Vandaag lopen hieralle kleuren over straat. Desamenleving moet dat ver-werken, en dat zal nog even-tjes duren.»

Misbruikt

Veto: Burgemeester Beke, die inGent onder andere geloofd wordt voor zijnomgang met het Belang, heeft ondertussen zijnvertrek aangekondigd. Wanneer zegt Tobback dathij niet meer opkomt voor de verkiezingen?Tobback: «Als ik een gezondheidsprobleemkrijg, is het morgen gedaan. Als ik me voelzoals vandaag, doe ik in 2006 mee. Tenzij erbinnen de partij mensen zeggen dat ik ermeemoet ophouden, maar dat doen ze voor hetmoment niet.»Veto: Tot slot: klopt het dat uw thesis bijRomaanse talen over Macchiavelli ging of is dateen gemene roddel?Tobback: : «Nee, dat is een roddel. Ik benwel dezelfde dag geboren als Macchiavelli,maar hij is niet van 1938.»

«We kunnen daar ooit wel eens een boomover opzetten, maar Machiavelli is één van demeest misbruikte figuren uit de geschiedenis.Ik hoor voortdurend zeggen: “Dat is eenmachiavellist,” door mensen die nog eens nietweten wie hij is. Ik zal met een uitsmijtereindigen: Machiavelli was één van de grootsteidealisten in de geschiedenis. Maar daar geef ikvandaag niet meer toelichting bij. (lacht)»

(foto’s Dimitri Eynikel)

met Louis Tobback

“Denk je dat hetstudentenwelkom er voor

jouw schone ogen komt?”

“Het Belang is gebaseerdop je darmen”

“Waar blijft de eis vangesubsidieerde

studentenresidenties?”

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 410 v toe

Het was de bedoeling dat deonthullende documentaire 'Vlaam-se Choc' van Peter Boeckx werduitgezonden. Deze documentaire,niet op televisie vertoond uit angstvoor een politiek incident, werdechter ook een talrijk studenten-publiek onthouden. Ter vervangingspeelden de Actief Linkse Studen-ten (ALS) 'La face cachée du VlaamsBlok', eveneens te pikant voor deVlaamse zenders.

Herman Loos

De toon werd gezet met een petitie om deNSV! niet meer in lokalen van deK.U.Leuven toe te laten, een oproepwaaraan slechts gedeeltelijk gehoor werdgegeven. Een inleiding werd verzorgd doorGeert Cool van Blokbuster, een man diegewoon is te roepen, zelfs met een micro inde hand. Hij haalde alvast uit naar"cynische journalisten, die de strijd tegenextreemrechts hebben opgegeven." Hijwaarschuwde dat de documentaire Fransgesproken is, wat op een quasi collectievezucht werd onthaald. Waar zijn al dieBelgicisten?

De Waalse journalist Jean-ClaudeDefossé tracht in zijn documentaire tweezaken aan te tonen: het Vlaams Blokdweept met het fascistisch erfgoed en deinmiddels omgedoopte partij van deveiligheid plaatst een aantal criminelen opde voorgrond. De beelden die hij hiervoor

gebruikt, zijn vaak genoegzaam bekendmaar krijgen toch een extra tintje door zejuist te monteren. Niemand kan ontkennendat Defossé in zijn missie slaagt, hoewel ne-gationisme de aard van nogal wat Blokkers is.

Bloemetje

Onder Duitse marsmuziek worden wemeegetroond naar Stekene, waar oud-Oostfronters en sympathisanten huldebrengen rond een SS-kruis en aan het grafvan nazi-sympathisant Cyriel Verschaeve inAlveringem. Opvallend van de partij is BertEriksson, führer van de verboden paramili-taire Vlaamse Militanten Orde (VMO), dieals een rode draad doorheen de documen-taire marcheert. Deze organisatie is nogsteeds vertegenwoordigd binnen het VlaamsBelang middels figuren als Luc Vermeulenen senator Wim Verreycken, vader van debekende Rob 'Klop'.

De Oostfronters waren ongetwijfeldfout in de oorlog, bewust of niet. Zestig jaarlater is echter nog steeds niet iedereenovertuigd van de onmenselijkheid van hetHitlerregime. Zo houdt voormalig Blokpar-lementair Roeland Raes vol: "In de concen-tratiekampen werden mensen niet systema-tisch omgebracht. Het dodental is bo-vendien schromelijk overdreven." Raeswerd voor deze uitspraken officieel uit departij verwijderd, maar blijkt nog steeds inde Bloklokalen rond te dollen wanneerDefossé onverwacht met een camera bin-nentreedt.

Filip Dewinter en Gerolf Annemans

vonden het eveneens nodig om eenbezoekje te brengen aan het verleden. InLommel zijn zij te zien bij het Duitse militai-re kerkhof, een plaats waar leden van Voor-post jaarlijks een bloemetje op de gravenkomen leggen. Voorpostverzorgt vaak de orde-handhaving bij Blok-evenementen, haar actie-leider Luc Vermeulen isdaar zelfs officieel vooraangesteld binnen de par-tij. Het mag dus duidelijkzijn dat de fascistische sympathieën vanVlaams Belangers niet gestopt zijn bij deHitlergroet van Blokoprichter Karel Dillen.

Stemmenjacht

De criminele feiten binnen de partijgaan echter verder dan negationisme en hetvoorval Rob 'Klop'. Roeland Van Walleghemwerd veroordeeld voor betrokkenheid bij dedood van een FDF-militant in 1970 tijdenseen vechtpartij. Xavier Buisseret voorzedenfeiten met minderjarigen. Commis-saris Johan Demol kwam in opspraak doorzijn rol in het 'Front de la jeunesse.' Dezeheren wisten zich echter probleemloos op tewerken tot topfiguren binnen het VlaamsBlok/Belang.

Het zou oneerlijk zijn enkel het Blokmet de vinger te wijzen. Frank Vanden-broucke verbrandde ooit geld en LeoDelcroix is evenmin onbesproken, net zoalssommige collega-democraten. Toch is hetbijzonder paradoxaal dat net binnen de

partij die schermt met de veiligheid zulkepersonen nog steeds getolereerd worden.Het kan echter moeilijk anders als je deachtergrond van relschoppers als FrankVanhecke en Filip Dewinter kent.

Beide kop-stukken zijn inhun jonge, pre-a f gebor s t e ldefase meermaalste zien tijdensbetogingen in deBrusselse rand,

die naar gewoonte uitliepen op ordinaireknokpartijen. "Waalse ratten, rol uwmatten", luidde hun slogan. De foto's vanDewinter die samen met een kompaanstevig mokert op een neerliggende man,gingen reeds meermaals rond. Dit alleskrijgt een ranzig randje tijdens het laatstedeel van de documentaire: het Blok opstemmenjacht in Franstalig Brussel.

Defossé spreekt een aantal Franstaligenaan die in Brussel tweetalige foldertjes vanhet Blok verspreiden. Een programma inhet Frans kan hij bij de partij echter nietvast krijgen. Deze trouwe militanten blijkengeen woord Nederlands te spreken enweten niet wat er in het programma staat.Brussel vernederlandsen? "Dat zegt u." Eneven later Luc Vermeulen op ons scherm.Waalse ratten? "Dat hebben wij hen nooithoren zeggen." Sommige mensen wentelenzich nu eenmaal met graagte in onwetend-heid. Dat is het strijdpunt van deze docu-mentaire: geen Vlaamse kiezer mag ooitkunnen zeggen 'Wir haben es nicht gewusst'.

OOK ALS MAG VERBODEN VLAAMS BLOKDOCUMENTAIRE NIET TONEN.

Klauwende leeuw in schaapsvacht

Sommige mensen wentelenzich graag in onwetendheid

Met de goedkeuring van het ver-nieuwde HochschülerInnenschafts-gesetz werd op vrijdag 10 decem-ber een wet van kracht die deOostenrijkse studentenvertegen-woordiging sterke beperkingen op-legt. Bovendien weigerde onder-wijsminister Gehrer (ÖVP) hierovermet de studenten te overleggen,wat tot aanhoudend protest leidt.Het conflict is tekenend voor deverhouding tussen studenten en detwee heel rechtse regeringen sinds2000.

Joris Beckers

De Österreichische HochschülerInnenschaft (ÖH)is zowat de Oostenrijkse tegenhanger van deVlaamse Vereniging van Studenten (VVS).Beide vertegenwoordigen de studerendemassa op het hoogste niveau: bij de minister.Een belangrijk verschil is dat de ÖH op vierniveaus aanwezig is: de studierichting, defaculteit, de instelling en het nationaleniveau. Eén keer om de twee jaar wordenvoor elk van de vier soorten raden nieuwevertegenwoordigers gekozen. De verkoze-nen verdedigen dan twee jaar lang hetstudentenstandpunt op het betreffendeniveau. Instellings- en nationale mandataris-sen verdelen zich verder over de verschil-lende Referate die zich elk met een specifiek

domein bezighouden, zoals sociale politiekof mensenrechten. Op het hoogste niveauloopt het systeem uit in een heus studenten-parlement met een executieve. 45 vertegen-woordigers houden er het ministerie van

Onderwijs, Wetenschap en Cultuur in degaten en treden op als spreekbuis van destudenten. Omdat de verkozenen bovendientot een bepaalde ideologische groep beho-ren, komen hier heuse coalitiegesprekkenaan te pas. De huidige meerderheid bestaatbijvoorbeeld uit sociaal-democraten engroenen.

Andere belangrijke verschillen met hetvertegenwoordigingssysteem dat Vlaande-ren kent, zijn de bevoegdheden van de ÖHen de financiering. Elke Oostenrijkse studentaan een unief of pedagogische academie be-taalt 14,86 euro per semester en zorgt er zomee voor dat de ÖH financieel onafhanke-lijker is en over de nodige werkingsmiddelenkan beschikken. Qua bevoegdheden houdtde ÖH zich hoofdzakelijk bezig met dedemocratisering van het onderwijs. Datbetekent diensten en informatie aanbiedenaan de studenten, acties organiseren,lobbyen, … Bovendien moeten bij elkenieuwe wet of elke wijziging de nationalevertegenwoordigers geraadpleegd worden.En daar liep het begin deze maand mis.

Restjes

Met het voorstel tot wetswijziging vande parlementsleden Brinek (ÖVP) enAchleitner van de extreem-rechtse FPÖwerd het overleg met de studenten omzeild.Op zeer korte termijn werd het Hochschüler-Innenschaftsgezetz op twee cruciale punten

gewijzigd, zonder dat de ÖH haar zeg hadkunnen doen. Daarmee zette onderwijsmi-nister Elisabeth Gehrer van de conservatievevolkspartij meer dan 200.000 studentenbuitenspel en wordt ze meer dan ooit kop

van jut bij de meerderheid van de Oosten-rijkse studentenbevolking. Die zal het voor-taan immers met een miljoen euro subsidiesminder moeten doen en — de grootstedoorn in het oog — haar nationale vertegen-woordiging volgens een ander en minderrepresentatief systeem moeten verkiezen.Het grotendeels rechtstreeks verkozenstudentenparlement wordt immers vervan-gen door een forum van vertegenwoordigersuit de verschillende instellingen. Omdatuniversiteiten met verschillende studenten-aantallen even veel vertegenwoordigers zul-len mogen sturen, zijn kleine instellingen inhet voordeel. Toevallig of niet staan derechtse studentenfracties net sterker indie kleinere universiteiten enacademies, zodat de huidige rood-groene meerderheid na de verkiezin-gen van mei 2005 hoogstwaarschijnlijktot de geschiedenisboeken behoort.

Laat het nu net die coalitie vansocialisten en groenen zijn die zich in2000 uiterst kritisch uitliet over dezwart-blauwe regering van kanselierWolfgang Schüssel (ÖVP). Met zijnkeuze voor een coalitie met deFreiheitlichen van de rechtse populistJörg Haider haalde hij de woede vanheel de Europese Unie op zijn hals enwerd Oostenrijk zelfs een tijdje geboy-cot. De wispelturige FPÖ-ministers ende constante bemoeienissen van Haiderzorgden uiteindelijk voor de val van

Schüssel I. Inde tweede rege-ring onder lei-ding van Schüs-sel moesten deFPÖ'ers zich nahun zware ver-kiezingsneder-

laag (-16,9%) tevreden stellen met derestjes.

De sterke terugval van de FPÖ inOostenrijk maakte van de republiekhet voorbeeld bij uitstek van hoe

extreem-rechts zichzelf verbrandt als hetaan de macht komt. Toch heeft de macht-deelname een serieuze invloed op scholen,bibliotheken en musea waar extreem-rechtssinds 2000 mee de meerderheid van hetbestuur uitmaakt. Het terugschroeven vaneen systeem van studentenvertegenwoordi-ging dat onder andere door de EuropeseRaad openlijk geprezen wordt, kan moelijklos van dit kader gezien worden.

www.oeh.ac.atwww.esib.org

WETSWIJZIGING BEPERKT STUDENTENVERTEGENWOORDIGING

Oostenrijkse studenten voelen zich monddood gemaakt

CDS verwijt VVS“partijpolitieke

inmenging”De Europese koepel ESIB riep zijn nationalestudentenverenigingen op om de Oostenrijksewetswijziging aan te klagen. Daarop verklaardeVVS — net als alle andere ESIB-leden — in naamvan de Vlaamse studenten haar solidariteit metde collega's uit Oostenrijk. Enkele dagen laterreageerden de Christen-Democratische Studen-ten (CDS) door VVS openlijk op de vingers tetikken.

Volgens de CDS, die zich in Veto 11 nog vra-gen stelde bij de politiek neutraliteit van LOKO,laat de Vlaamse koepel zich "leiden door par-tijpolitieke motieven". Bovendien kan een ver-eniging die alle Vlaamse studenten wil vertegen-woordigen "geen openlijke steun uitspreken vooreen bepaald deel van het politieke spectrum",aldus de CDS.

Ondertussen verduidelijkte VVS haar stand-punt in een brief aan de CDS, die ook uitgenodigdwordt voor een “constructief gesprek”.

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 11

Internationalisering is dé grotetrend in het hoger onderwijs. Op 30november liet rector Oosterlinck ophet diner van de Academische Raadnog verstaan dat China de onder-wijsmarkt van de toekomst is en datde K.U.Leuven niet achterop kanblijven. Zo denken andere instel-lingen er ook over, maar ze blijvenvaak blind voor de gevaren die demassale belangstelling met zichmeebrengt.

De interesse van de Europese universiteitenin China is begrijpelijk volgens professor inde sinologie Nicolas Standaert: “De Chineseoverheid heeft de laatste vijf jaar enormgeïnvesteerd in onderwijs. Er wordt bijvoor-beeld gewerkt met accomodatie die vaakmoderner is dan die bij ons.” Het wordthaast een cliché, maar de onderwijsrevolutiewordt gesteund door de enorme economi-sche boost die China meemaakt. China wordtvolgens de World Trade Organisation het landvan ‘de moderne industriële technologie enservice tools’. De Chinese regering schrijft zelfin haar jaarlijks beleidsverslag dat ze‘voordeel zal putten uit de zwakke en sla-bakkende economie in Europa, de VS enJapan’. Volgens Standaert is die trend al veellanger merkbaar, maar zijn we er ons pasvandaag van bewust: “In Peking was ertwintig jaar geleden geen ring rond de stad,

nu zijn er zes. Ik probeer al jaren iedereenwakker te schudden: de 21ste eeuw zalChinees zijn.”

Intelligent

Chinese studenten kunnen hun socialepromotie versnellen door te studeren aan deplaatselijke topuni-versiteiten in Beijing,Nanjing of Shanghai. Alsze daarin slagen, ishet behalen van eenmaster in de VS dekers op de academi-sche taart. Voor wiedat niet weggelegd is,biedt Europa de ide-ale uitweg om tochbuitenlandervaringop te doen. Het de-partement internatio-nale samenwerkingvan het Chinese mi-nisterie van onder-wijs meldt dat hunoverzeese onderwijs-markt snel groeit:sinds 1978 gingenmeer dan 700.000Chinezen in het buitenland studeren, waar-van 117.300 in 2003.

Steeg het aantal buitenlandse studentenin Vlaanderen tussen 2000 en 2004 met 21

procent, het aantal Chinese studenten gingin dezelfde periode met niet minder dan 93procent omhoog. Dat is deels het gevolg vande buitenlandse honger van de Chinezenzelf, maar de Vlaamse instellingen voerenzelf ook een actieve politiek om Chinesestudenten aan te trekken. Ze hebben dereputatie intelligente en hard werkende stu-

denten te zijn. Tochgeeft niemand eenprecies antwoord opde vraag waarominternationaliseringzo belangrijk is: demeeste instellingenlijken gewoon aante sluiten bij eentrend om maar nietachterop te raken.Er bestaat in hetVlaamse hoger on-derwijs geen visieop het thema en datheeft ernstige gevol-gen.

Misbruik

In Leuven heb-ben zowel de K.U.-

Leuven als Groep T een aantal akkoordenmet Chinese universiteiten. De KHLeuvengaat zelf niet meer op zoek na een aantalnegatieve ervaringen (zie p. 13). Die nega-

tieve ervaringen zijn nochtans geen uitzon-dering: elke instelling in Vlaanderen heeftermee te kampen gehad. De problemensitueren zich op het academische, men-selijke én legale vlak. Dat Chinese studentenvaak grote moeilijkheden hebben om inVlaanderen te leven en te slagen aan onzeinstellingen kan niet louter door cultuurver-schillen verklaard worden. Verschillende or-ganisaties en personen, die vaak erg moeilijkte traceren zijn, maken misbruik van de ex-ploderende markt. Met de zo bejubelde in-ternationalisering van het onderwijs alsmasker doen zij aan mensenhandel die hengeen windeieren legt. Zo komen Chinesestudenten, als het al studenten zijn, terechtin verkeerde opleidingen.

Er zijn nochtans verschillende signalengegeven. Het Ministerie van Onderwijs heeftuniversiteiten en hogescholen gewezen opmogelijke gevaren en ook de Belgischeambassade in China heeft hen gewaar-schuwd. Aan de K.U.Leuven werd hetadvies van de ambassadeur in de wind ge-slagen en ook de eigen experts werden ge-negeerd om toch maar een contract te kun-nen afsluiten met wat die laatsten “een god-vergeten universiteit waarvan we geen in-formatie hebben over de kwaliteit ervan”noemen. Volgens voormalig ambassadeurJohan Maricou hebben de Vlaamse instel-lingen hun reputatie te grabbel gegooid doornaïef mee op de Chinese trein van de inter-nationalisering te springen.

Chinese koorts in het Vlaamse hoger onderwijs

v toe

Dossier China

Consulaten, ambassades, agentschappen en af entoe een stevig bilateraal akkoord: als Chinees benje beter voorbereid op je Europees avontuur.Veertien uur vliegen is misschien lang genoeg omde schok van het prijskaartje te verwerken, decultuurschok moet dan nog komen. Wij sprakenmet zeventien Chinese studenten en eenprofessor Sinologie over leven in Leuven als jevan de andere kant van het Himalayagebergtekomt.

“De Chinese overheid heeft de laatste vijf jaar enormgeïnvesteerd in onderwijs. Nationale en provincialeuniversiteiten zijn er enorm op vooruitgegaan. Zo is deaccommodatie er beter dan aan de K.U.Leuven en wordt erbijvoorbeeld al langer met PowerPoint gewerkt,” verteltprofessor Nicolas Standaert, sinoloog aan de K.U.Leuven.China is bovendien één grote bouwwerf: “In Shanghai was ertwintig jaar geleden nog geen enkel groot gebouw, nu staaner de grootste mastodonten.” Ontwikkelingen waar Europaveertig jaar over deed, worden in China op één generatie‘doorgevoerd’. Ondanks die razendsnelle veranderingen is ertoch ook nog het China van kleuters in identieke pakjes die inrijtjes rondlopen en met een megafoon toegeroepen worden.Academici maken bovendien slechts één à twee procent vande bevolking uit. China is immers zo homogeen als Europa enZuid-Amerika samen.

Beleggen

Op 18-jarige leeftijd kunnen Chinezen meedoen aan eennationaal examen dat de rest van hun leven zal bepalen: hetzwarte examen. Wie goed is, geraakt binnen aan de besteuniversiteiten en faculteiten, desnoods met de nodigestaatssteun. De rest moet het met minder doen. Wil je op deuiterst competitieve arbeidsmarkt iets bereiken, dan heb je alsChinees beter een degelijk diploma in handen. Ingenieursverdienen er ongeveer even veel als hier, een gewonearbeider krijgt één euro per dag. Op sociale bescherming hoefje niet al te veel te rekenen.

In de wedloop naar een goed diploma kan slechts vijf àtien procent van de studenten zich een Chinese Masterveroorloven. Als die bovendien nog door een sterke uniefmoet uitgereikt worden, dan zit de Chinese student al gauwin het buitenland. De Verenigde Staten en het VerenigdKoninkrijk zijn daarbij het walhalla en je kunt er bovendienEngels spreken. Maar Harvard en Oxford zijn — zeker sinds11 september — moeilijk toegankelijk en ook niet bepaaldgoedkoop. Dan maar naar ‘alternatieve instellingen’ inpakweg Leuven: een koopje. “Inschrijvingsgelden liggen hier

een tienvoud lager, maar de levensomstandigheden zijn danweer duurder,” nuanceert Standaert: “Chinezen zien dat alseen investering: als een kind in het buitenland kan gaanstuderen, dan zijn ze bereid om met verschillende gezinnengeld te ‘beleggen’ in die student om er dan later ‘winst’ uit tehalen.”

“Voor Chinezen is de K.U.Leuven eentweederangskeuze,” stelt Standaert. Is er in zo’n tweede keuzenog wel sprake van een inhoudelijke meerwaarde? Chinesestudenten ervaren het onderwijsniveau alleszins als hogerdan thuis. Sommigen hadden zelfs al eens over Leuvengehoord. Shan Hu: “Een van mijn professorenwas in Gent geweest en had er veel over Belgiëgeleerd. Hij vertelde me dat Leuven de besteuniversiteit in België is. Omdat mijn unief geencontacten met de K.U.Leuven heeft, heb ikalles zelf geregeld om hier terecht te komen.”

Kriek

Tot voor een paar jaar moesten Chinesestudenten die naar het buitenland trokken tercompensatie een bedrag overmaken aan deregering. Er was namelijk gebleken dat eengroot deel van die studenten niet meerterugkwam. De maatregel werd ingevoerd omeen mogelijke braindrain tegen te gaan, maar isonlangs afgeschaft. “In bepaalde militairescholen of landbouwinstituten moeten studen-ten nog steeds zo’n bedrag betalen,” getuigt MaQiang, “maar dat is omdat die richtingen zwaargesubsidieerd worden en dan betaal je de staateigenlijk gewoon terug.”

Een vliegreis vanuit China naar Belgiëduurt gemiddeld veertien uur. Eens opZaventem aangekomen, worden de Chinesestudenten soms opgewacht door een groepjevrijwilligers. De meeste Chinezen staan erechter alleen voor. Ook de zoektocht naar eenkot moet meestal nog beginnen. Voorlopigwordt er dan gelogeerd in de jeugdherberg, inhet huis van de Paters Oblaten of gewoon bijbevriende Chinese studenten. Toch valt hetvaak voor dat Chinese studenten op de avondvan hun aankomst zelf nog aankloppen bij de huisvestings-dienst en daar dan letterlijk voor gesloten deuren staan. Zovoelde Lin zich nogal aan haar lot overgelaten en kreeg MaQiang net voor zijn aankomst te horen dat het te druk was:“Ze zegden dat er te veel studenten ineens kwamen en dat ikmaar mijn eigen problemen moest oplossen.” Vindt deChinese student uiteindelijk een eigen kamer, dan wordt hij

verrast door de huurprijs. Zelfs de universitaire residentiesvinden de meeste Chinezen behoorlijk duur.

Geïnstalleerd en wel, krijgen de studenten nieuweproblemen voorgeschoteld. Vaak krijgen ze papieren inhanden waar ze niets van begrijpen. Sommige Chinezenkunnen geen touw vastknopen aan Nederlandstaligeverzekeringspapieren en gooien dan maar alles weg. Gelukkigzijn er toch nog een paar behulpzame Belgen, zoals demedewerkers van de Orientation Days. Xue Gao vertelt dat zelfsde docenten van Groep T haar hielpen: “Vooral verantwoor-delijke Wim Polet, die zelf een aardig mondje Chinees

spreekt.” Ook op Chi-nezen die hier al langerzijn, kunnen de nieuwe-lingen rekenen. Zo be-staat er een site die hetleven zoals het in Bel-gië is, uitlegt aan deChinese student en datin zijn eigen taal. Opdie manier kan er on-derling contact gelegdworden en ontstaan erheuse ruilmarkten vangsm’s en Base-kaartentot meubelstukken vanstudenten die terugnaar China vertrekken.

Ondertussen wordter regelmatig geproefdvan het Leuvense stu-dentenleven: “Belgengaan op café, drinkenbier, doen terrasjes, ma-ken veel lawaai en blij-ven laat op. Chinezeneten meer samen, bab-belen wat en gaan daar-na weer aan de slag,”vergelijkt Xue. Maar netals bij Li Sun zijn haarLeuvense medestuden-ten er toch in geslaagdde Chinese van dat

rechte pad te krijgen. Li Sun: “Na de avondles ga ik wel eensmee een pintje drinken met de Belgen. Dat zou ik in Chinanooit doen.” “Vooral kriek vind ik lekker, maar als ik hetwarm krijg, dan stop ik wel, hoor,” bekent Shan, net als DengChunrao: “Ik heb vastgesteld, dat ik niet zo goed tegen bierkan als de Belgische studenten.”

(Lees verder op p. 12)

DE CULTUURSCHOK CHINA-LEUVEN

Kleuters in identieke pakjes en een megafoon

Volksrepubliek ChinaLigging: Oost-AziëOppervlakte: 9.596.961 vierkante kilometerIndeling: 22 provincies (sheng) - Taiwan nietmeegerekend, 3 stadsprovincies (zhiheshi), 5autonome gebieden (zizhiqu) - waaronder Tibet, 1Special Administrative Region (SAR): Hongkong(sinds 1997)Bevolking: 1.133.683.000Aantal instellingen van hoger onderwijs:1075 Universiteiten; China kent geen systeem vanhogescholenHoofdstad: Beijing (Peking) met ongeveer 5,8miljoen inwonersStaatsvorm en bestuur: Sinds 1949socialistische republiek, onder leiding van decommunistische partij (Politbureau); president:Hu Jintao (sinds 2003), premier: Wen Jiabao(sinds 2003); regering is verantwoording schuldigaan het Nationaal Volkscongres dat elke vijf jaarwordt gekozen.Taal: Mandarijn-Chinees en diverse Chinese talenen dialecten, zoals het KantoneesVlag: Rood is de kleur van de eigenlijke Chinezen(de Han) en van het communisme; de grote stersymboliseert de leidende rol van de communis-tische partij; de vier kleinere staan voor de boeren,de arbeiders, de kleine burgerij en de (vaderlands-lievende) landbezittende klasse

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 412 v toev toe12

(vervolg van p. 11)

Ook het kotleven ziet er in Leuvenhelemaal anders uit. “De studenten wonenhier op aparte kamers en als je geluk hebt,dan eten ze samen in de keuken. In Chinawoonde ik in een studentenhuis op de cam-pus. De deuren sluiten er om middernachten het huis telt maar één hele grote kamervoor vijf of zes studenten. Je hebt dus geenprivacy, maar dat is niet nodig. Wij waren alsbroers en zussen voor elkaar en deden allessamen. Het voordeel is dat je je nooit alleenvoelt, wat mij in Leuven toch al een paarkeer overkomen is,” aldus Li. Afhankelijkvan je studievorderingen varieert het aantalkamergenoten in China tussen de acht en detwee. Woon je per twee, dan is er al bijnasprake van een soort studio, maar dat is deminderheid. In zo’n kamer wordt zowat hethele academiejaar doorgebracht. “Er wordtwel eens gezegd dat er maar twee wegen zijnvoor de student: één naar de les en één terugnaar je kot,” typeert Ma Qiang het Chinesekotleven. Vele studenten zitten zelfs in eigenland duizenden kilometers verwijderd vanhun familie en gaan dan ook zelden naarhuis.

Snuiten

Terug in eigen land karakteriserenChinezen de Belgen als extravert, als je zetenminste kent. In het leggen van contactenzijn we eerder verlegen. Mede daarom zijnde eerste weken voor de Chinese studentenzo moeilijk. Meestal zijn het ex-Erasmussersdie beseffen hoe moeilijk het is je teintegreren in een andere cultuur en die deChinezen aanspreken. Die merken toch nogop, dat ze vooral zelf de eerste stap moestenzetten. Zo moet je als Chinese student quasimidden in de kring Belgische studentengaan staan en dan een conversatie in hetEngels met hen starten. Vanaf dan voelen deAziaten zich meer geaccepteerd en verlopen

de contacten heel wat vlotter. Lin vindtBelgen over het algemeen zelfs vriendelijken warmhartig. Liu Xiaolin maakte het zelfsmee dat haar proffen interesse vertoondenvoor de Chinese cultuur: “In de pauzemaken ze soms een praatje over het leven ende ontwikkelingen in China.” Li is dan weerkritischer: “Jullie zijn veel individualistischer

ingesteld dan wij inChina. Wij levengroepsgeoriënteerd.Dat zie je ook als wijonze naam schrijvenonder een mail of zo.Altijd komt eerst defamilienaam en danpas de voornaam.”Ook bij Ming Fai Hois het individualismeopgevallen: “De le-vensstijl van de wes-

terse mensen is eenbeetje schokkend.Jullie genieten echtvan jullie leven enzijn daarbij zeer indi-vidualistisch. In Chi-na is dat helemaalanders. Daar wordtjuist het collectievedenken, het allemaalsamen nuttige dingendoen gepromoot.” Linvoelt zich dan soms

weer verrast door hulpvaardigheid waaropze in haar thuisland nooit zou moetenrekenen.

Belgen blijken ook tamelijk onbeleefd.“Op GroepT worden de proffen met hunvoornaam aangesproken en als Belgen hunneus snuiten dan doen ze dat heel luid,precies alsof ze willen dat iedereen dathoort. InChina pro-beren wealtijd zobeleefd enzo stil mo-gelijk tezijn,” aldusLee Zeng.Xue vindtdat de Belgische studenten veel mondiger zijndan de Chinese: “De studenten hier zeggenwat ze denken en willen. In China doen wezoiets niet. We wachten tot we een diplomahebben en pas dan geven we kritiek.”

België zelf vinden de Chinezen best weleen mooi land. Shan vindt in Leuven vooralde huizen en het verlichte stadhuis heel ergmooi. “Soms probeer ik me voor te stellenhoe ze vroeger die sculpturen gemaakthebben en in het stadhuis geplaatst hebben.Volgens mij is het een echt mirakel.” Demeesten zijn al op excursie geweest naarGent, Brugge, Brussel of Antwerpen. Li:“Alles wat ik zie, is net zoals op depostkaarten. Echt indrukwekkend.” Ookuitstapjes buiten de grenzen zijn geliefd.Voor Lin zijn ze zelfs een reden om inEuropa te komen studeren.

Thuisfront

Wat eten de studenten zoal? De meesteChinezen gaan wel eens naar de Alma. Datis niet altijd even lekker, maar over hetalgemeen hebben ze niet te klagen. Alleenover de prijs misschien: die is te hoog. Velenkoken dan maar hun eigen potje, want dat is

een pak goedkoper. Inko-pen doen ze niet in deDelhaize of de GB. Neen,Chinezen gaan naar speci-ale Chinese winkels - meest-al in Brussel of Antwerpen- want daar smaakt allesongeveer zoals in China.

Het echte werk dan maar: de studie.Ming antwoordt resoluut: “Ik studeer nietecht veel. Ik ben hier om de continentalecultuur en levensstijl te leren kennen. Ikmoet dus veel uitgaan.” De meerderheidneemt het verblijf veel serieuzer op. Shan:“Ik wil ervaring opdoen in het buitenland,maar mijn eerste bekommernis is wel een

diploma halen. Ik vind het, vooral wegensde taal, moeilijker dan in China. Mijn lessenzijn allemaal in het Engels en van sommigevakken, zoals EU-Law, heb ik niet echt eengrondige voorkennis.” Chinese studentenzijn zich door en door bewust van het belangvan een diploma. Als je dat diplomabovendien in het buitenland hebt kunnenbehalen, heb je een streepje voor op deanderen. Dat weten ook de Chineseprofessoren, die hun studenten aanmoe-digen de stap naar het buitenland te wagen.Bovendien doen veel studenten er na hun

studie hier nog eenpaar jaartjes bij omnog wat werkerva-ring op te doen.Xue: “Als je in hetbuitenland ervaringhebt kunnen op-doen, vergroot dat

je kansen op de Chinese arbeidsmarkt. Jekrijgt dan ook een hoger loon.” Ookbedrijven maken gebruik van de mobielestudenten. Chinezen worden hier gedu-rende een jaar opgeleid en kunnen dan despecifieke bedrijfskennis in eigen land gaantoepassen. De eerste handelspartner van hetnieuwe Chinese bedrijf wordt dan zo goedals zeker de onderneming waar de Chineeszijn opleiding genoot. Hier blijven werkenzit er niet in, beseft Lin: “Vooral hettaalprobleem maakt het heel moeilijk omhier een job te vinden.”

Maar eerst moet er nog geblokt wordenen Lee Zeng vindt dat zij meer studeert dande Belgische studenten: “Het eerste jaar hieris ongelooflijk zwaar. Er is telkens dattaalprobleem en het duurt uren voordat ikeen pagina in mijn cursus ontcijferd heb. Ikben ook heel erg aan mijn boek gebonden.Ik leer alles tot in het detail, terwijl Belgischestudenten eerder hun notities bekijken endie dan eventueel aanvullen met elementenuit de cursus. In de blok beginnen ze pasecht te leren. Als ik dat doe, is het allemaalverloren.” Die houding heeft ook te makenmet de Chinese basisinstelling. Standaert:“Chinezen zijn ongelooflijk leergierig. Zewillen studeren en hebben daar alles voorover. Op paaszondag mocht ik eens eenvrijblijvend gastcollege geven in China. Daarkwamen tweehonderd studenten op af.Toen we de lezing een dag later herhaalden,zaten er 300 studenten in de zaal. Opbepaalde momenten komen de studentenook gewoon samen om Engels te spreken. Zewillen leren en nog eens leren.” Dat zorgtook voor serieuze druk. Als een Belgtevreden is met een onderscheiding, daninterpreteert een Chinese student dat als70% kennis en 30% van de leerstof die hijniet kent. En dat is niet goed genoeg. Ook ophet thuisfront leeft die idee heel sterk.Standaert: “Het dynamisme van de Chinesestudent heeft te maken met een minder-waardigheidsgevoel, zeker na Mao. Zehebben een sterke cultuur, maar zien datalle moderne technologie uit het buitenlandkomt. Meer en meer willen Chinezen nubewijzen dat ze ook intellectueel topniveaubezitten. Bij wijze van boutade: over vijftigjaar zullen de belangrijkste wetenschap-pelijke artikels in het Chinees gepubliceerdworden. En iedereen lacht mij daar nu dusvoor uit, hé.”

Om wat meer contact te hebben met deBelgen, om zich in de supermarkt uit de slagte kunnen trekken of gewoon omdat ze zichwillen integreren en om toch zeker dingenbij te leren, volgen de meeste Chinesestudenten een cursus Nederlands, hoofd-zakelijk aan het ILT. Ook Frans kan destudenten bekoren.

Groepsreis

De studies worden over het algemeenbetaald door de ouders. Voor Deng ziet desituatie er een beetje anders uit: “Ik leen hetgeld van mijn familieleden. Naderhand moetik het natuurlijk allemaal terugbetalen,maar ik vind het geweldig dat ze mij op diemanier toch de kans geven om in Europaervaring op te doen.” Dat zorgt ook wel voorde nodige druk, getuigt Lin: “Ik voel me er

niet goed bij, als ik eraan denk hoeveel geldmijn ouders in mijn studie investeren. Ik legmezelf dus wel wat druk op om niets van datgeld te verkwisten.” De druk van thuis uitervaart ze niet zo sterk.

Om het dure leven in België mee tefinancieren hebben Chinese studenten vaakook een job. Al draait het soms ook gewoonom extra zakgeld: “Het is moeilijk om via dejobdienst een job te vinden, maar op GroepT is er een goed initiatief. Chinese studentenkrijgen er de mogelijkheid om in dezomermaanden iets bij te verdienen. Daarkan ik dan leuke spulletjes mee kopen ommijn kot een beetje knusser mee te maken,”zegt Xue.

Die gezelligheid kan misschien hetgemis van ouders en familieleden ver-zachten, want dat is de algemene toon. Shanlegt uit dat het echter niet eenvoudig is omfamilie te laten overkomen. “Het kostbehoorlijk veel en de formaliteiten in Chinazijn streng. Je krijgt niet zomaar eenvergunning, behalve als je een groepsreisboekt: Europa in drie weken. Dan bezoek jeBrugge, Brussel en Antwerpen in één dag,maar dan zijn mijn ouders nog niet inLeuven geweest…”

Dossier China

“We wachten op ons diplomaen pas dan geven we kritiek”

Onderwijs in China“In China is er een heel nauwe band tussen het universitaironderwijs en de economie,” vertelt professor Standaert: “Economie,geneeskunde en toegepaste wetenschappen staan zeer hoogaangeschreven en er ontstaan heel veel Management en EconomicSchools. Anderzijds hebben humane studies een laag aanzien. Desituatie van de opleiding Geschiedenis in China is bedroevend.”

“De aandacht voor het onderwijs is typisch confucianistisch.Daarin zijn moraal en politiek met elkaar verbonden. Wie eenmoreel mens is, moet zich inzetten voor de sfeer die groter is danzichzelf of de familie: de staat en de politiek, dus. Chinezen kunnendie kerngedachte concretiseren door ambtenaar te worden. Van 200voor Christus tot aan het begin van de 20e eeuw gebeurde dat metbehulp van selectie-examens over de Chinese Klassieken: literaire,filosofische en historische teksten. Het doel was sociale promotie enhet verwerven van kennis.”

“Op het einde van het keizerrijk ontstonden de eerste moderneuniversiteiten. Die zijn nu dus bijna honderd jaar oud. Socialepromotie en onderwijs hangen er nog steeds samen, maar devakinhouden zijn verschoven naar wiskunde en economie.”

“Chinezen gaan al vanaf de 19e eeuw naar het buitenland omte studeren. Dat heeft ook veel gevolgen voor ons, want de Chinesecultuur is gebaseerd op netwerken. Persoonlijke banden hebbeneen duurzame weerslag op cultureel, industrieel en politiek vlak.Ook wij moeten ons dringend richten op Chinese investeerders. Diezijn immers op zoek naar een afzetmarkt voor de toekomst. Chinais geen ontwikkelingsgebied meer. Ze denken al 20 à 30 jaarvooruit. Men schat zelfs dat in 2010 honderd miljoen Chinezenover een toeristenvisum zal beschikken, waarvan er één miljoennaar Vlaanderen zou komen. Wie gaat hen ontvangen?”

“Over vijftig jaar zijn de belangrijkstewetenschappelijke artikels in het Chinees”

“K.U.Leuven is eentweederangskeuze

voor Chinezen”

LegendeL = provincie Liaoning

= Groep T-partneruniversiteiten

Top-10

van Chinese universiteiten

1. Tsinghua University (Beijing)2. Peking University (Beijing)3. Nanjing University (Nanjing)4. Fudan University (Shanghai)5. University of Science & Technology

of China (Beijing)6. Shanghai Jiaotong University

(Shanghai)7a. Zhejiang University (Hangzhou)7b. Nan’kai University (Tianjin)9. Renmin University of China (Beijing)10a. Beijing Normal University (Beijing)10b. ZhongShan University (Guangzhou)

(bron: netbig.com)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 13v toev toe 13

Ook aan de K.U.Leuven loopt een project, wantde Chinese trein mag niet gemist worden. Er isvijf jaar geleden een akkoord gesloten met hetbestuur van de noordoostelijke provincieLiaoning (zie kaart). Jaarlijks zakken er zo’nvijftig studenten naar Leuven af. De meestenstuderen pedagogie, toegepaste economie oftoegepaste wetenschappen.

Dat het akkoord niet rechtstreeks is afgesloten met eenuniversiteit, zoals dat meestal gaat, komt volgens JohanHoornaert, die het project coördineert, omdat er via hem alvroegere contacten waren. De universiteiten in die provinciestaan ook niet erg hoog in de rankings van Chineseuniversiteiten, maar dat wordt verklaart vanuit de eigenlijkedoelstelling van het project. Hoornaert: “We proberen hiermensen op te leiden die achteraf in China het onder-wijssysteem kunnen helpen verbeteren. Het is eigenlijk eenstukje ontwikkelingssamenwerking.”

Ontwikkelingssamenwerking langs de ene kant, langs deandere kant probeert de K.U.Leuven ook goede doctorandi tevinden. Chinese postgraduates hebben een erg goederepuatie en bovendien verhoogt dat het prestige van deuniversiteit. Toch zijn de slaagcijfers van de Liaoningstuden-

ten vaakdramatisch.“De eerstelichting stu-deerde hierpedagog i -sche weten-

schappen en toen was het slaagpercentage honderd procent,”vertelt Hoornaert. Dat percentage is ondertussen sterkgedaald: tegenwoordig schommelt het tussen de vijftien entwintig procent. Nog ernstiger was het gesteld met studentendie hier hun bachelors kwamen studeren: ze kregen een jaarom Nederlands te leren en begonnen daarna aan huneigenlijke opleiding. Dat bleek geen goed idee: de Chinesestudenten slaagden er niet in om hun universitaire opleidingin het Nederlands af te werken. Dat programma is intussenweer afgevoerd, precies omdat er zoveel problemen meewaren. Er worden enkel nog masterprogramma’s enspecialisatieopleidingen aangeboden, in het Engels. Maarsoms is ook het Engels een probleem. “Chinese studentenhebben een goede kennis van de taal, maar beheersenonvoldoende het gesprokenEngels. Dat kan een probleemzijn bij stages en mondelingeexamens,” geeft Hoornaert toe.

Paradepaardje

De Dienst InternationaalOnthaal en het Bureau Interna-tionale Relaties van de K.U.-Leuven werken intussen op ei-gen initiatief samen en hebbenheel wat praktische problemenkunnen oplossen. Zo is er doorstudentendecaan Dirk Van Gerveneen speciale selectiecommissie inhet leven geroepen die deindividuele dossiers behandelt

en dat zo streng mogelijk doet. De selectiecommissieondervindt dat alleen een streng beleid een goed beleid is,anders wordt de deur opengezet voor misbruik. Dat is slechtvoor de naam van de K.U.Leuven en de Chinese studentenworden er absoluut niet door geholpen, integendeel. Eenstreng beleid is in hun belang.

Ondanks het goede werk van de diensten van deuniversiteit zou het wellicht geen slecht idee zijn als er eencentraal beleid kwam aan de K.U.Leuven. De Raad vanStudentenvoorzieningen heeft vorige vrijdag alvast besloteneen lijst met pijnpunten op te stellen. Zo kan de volgenderector meteen aan de slag om van de intenationalisering échteen paradepaardje te maken.

K.U.Leuven: ontwikkelingssamenwerkingDossier China

Het verhaal dat we het vaakst te ho-ren kregen was dat over de Chinesemijnwerkers op het departementvroed- en verpleegkunde van deKatholieke Hogeschool Leuven. Hetis een gerucht dat soms mythischeproporties aannam: bonkige mijn-werkers met beslijkte handen dieonvoorbereid een vrouw zoudenhelpen bevallen.

“Een organisatie had ons twee à drie jaargeleden gecontacteerd vanuit Nederland,”zegt Toon Martens, Algemeen Directeur vande Katholieke Hogeschool Leuven (KH-Leuven). “Ze vroegen of we een dertigtalstudenten in verpleegkunde konden oplei-den. We hebben dat gelukkig tijdig kunnendetecteren en die ronselaars kunnen tegen-houden. Maar het heeft ons heel wantrouwiggemaakt. Achteraf bleek dat het inderdaadmensenhandel was. De Chinese studentenbetaalden twee- tot drieduizend dollar aandie organisatie. We merken nu heel recentook dat er gelijkaardige organisaties aanwezig

zijn voor Nigeriaanse studenten.” Daarnavoerde de KHLeuven een uiterst voorzichtigbeleid en gaat ze zelf niet meer op zoek naarChinese studenten.

Martens greep de gebeurtenis aan omhet internationaal beleid weg te halen bij deverschillende departementen van de KH-Leuven en alles te centraliseren. “De interna-tionalisering buiten de Europese ruimte isgeen prioriteit meer van de KHLeuven,”verklaart Martens: “We willen niet terechtkomen in de situatie van de HogeschoolZeeland, die agressief buitenlandse studentenrekruteerde omdat het financieel voordeliguitkwam. Dat is commercialisering van hethoger onderwijs. Daar doen wij niet aanmee.”

Bankattest

De naam van de organisatie die zich metzo’n praktijken bezig hield of houdt kanMartens niet geven. Uit de uittreksels uit deverslagen van het directieteam uit 2002 en2003 blijkt dat de KHLeuven in de periodevan juli tot september 2002 gecontacteerd

werd door EWECEA, een beruchte ronsel-organisatie. Toen werd de boot resoluut afge-houden. Martens: “Wij hebben voor dieorganisatie altijd categoriek de deurdichtgehouden. Zelfs nooit op een kiergezet.”

Trees De Loddere en Lieve VanHoestenberghe, respectieve diensthoofdenInternationaal Onthaal en Sociaal-JuridischeDienst van de K.U.Leuven, werden doorMartens geraadpleegd om na de mijnwer-kerszaak de KHLeuven een degelijk beleid tegeven. “We moesten een duidelijke procedu-re uittekenen voor de toelating van buiten-landse studenten tot de basisopleidingen.”Dat is gelukt volgens Martens. Er kwamenstrengere voorwaarden voor Chinese studen-ten: ze moeten slagen voor de toegangsproefvoor het hoger onderwijs in China zelf en zemoeten ook een taaltest afleggen waar hethoogste niveau Nederlands en Engels gehaaldmoeten worden. Bovendien wordt er eenspeciaal bankattest gevraagd. Dat pakketmaatregelen dreef de lamentabele slaag-percentages van quasi nul procent naar twin-tig procent.

De Aziatische regio krijgt in Groep T eenbevoorrechte behandeling. “China wordt eensteeds belangrijkere economische speler,” steltWim Polet, verantwoordelijke van de DienstInternationale Relaties. “Groep T anticipeert opdie tendens. Zo verwerven we heel watnaambekendheid in China en onze Belgischestudenten profiteren van de meerwaarde dieuitwisselingen met zich meebrengen.”

De Chinese bezoekers zijn het product van een tiental jaarnetwerken onder impuls van algemeen directeur Johan DeGraeve. Oorspronkelijk verleende Groep T technische bijstandaan het Radio Industry College in Wuhan, centraal-China. “HetChinese ministerie van Onderwijs liet weten dat we ookakkoorden met instellingen van een hoger niveau kondensluiten,” vertelt Groep T-communicatiemanager YvesPersoons. Zo kwam de hogeschool in contact met ruim 120Chinese universiteiten. Daaruit sloot Groep T bilateraleovereenkomsten met vijf universiteiten uit de Chinese top-100: Beijing Jiaotong University (38), Beijing Normal University(10), University of Science and Technology Beijing (22), ZhejiangUniversity of Technology in Hangzhou (7) en Huazhong University

of Science and Technology in Wuhan (16) (zie kaart). Dat de hui-dige Chinese minister van Onderwijs Zhou Ji voorheen rectorwas van Huazhong University maakt het Groep T-netwerk erniet bepaald zwakker op.

Winstmarges

Ruim tien procent (138) van de Groep T-studenten komtuit het buitenland, waarvan de meerderheid uit China. Dat ismeer dan een vervijfdubbeling in de laatste vijf jaar. Degeïnteresseerde Chinese studenten worden ter plaatsegeselecteerd door een recruteringsteam van Groep T zelf. Datteam hanteert vier criteria: een diploma middelbare school entoelating tot het hoger onderwijs, een taaltest Engels, eenpositief verslag van het psychologisch getinte interview en denodige solvabiliteit. Slechts een drietal procent van de GroepT-Chinezen is immers financierbaar met Vlaamsoverheidsgeld. Zij worden gekozen op basis van hunresultaten en hun financiële draagkracht. Alle andereChinezen betalen tot 5.000 euro per jaar. In nauw contact metBinnenlandse Zaken worden ook de nodige papieren in ordegebracht. Groep T helpt de studenten tevens aan eenarbeidsvergunning of bemiddelt voor jobs bij Alma,schoonmaakfirma’s of de hogeschool zelf, die ook een cursus

Nederlands aanbiedt. Een kleine minderheid van Chinesestudenten komt op eigen initiatief. Zij zijn een groteadministratieve last voor het International Office en werkenvaak samen met agentschappen. “Die komen hier regelmatigover de vloer, maar ze werken met grote winstmarges,” zegtPolet. “Groep T houdt de samenwerking met Chinezen lieverin eigen handen.” Onder meer het beruchte EWECEA boodde hogeschool al haar diensten aan.

Helft

Chinese Groep T-studenten werken hun eerste jaar inhun vaderland af. Vanaf het tweede jaar kunnen ze hunprogramma in België verderzetten in het Engels. Na vier jaarkrijgt gemiddeld de helft van de studenten dan zowel eendiploma van Industrieel Ingenieur als een Chinese Bachelor inEngineering. De Chinese student blijft immers — tegenverlaagd tarief — ingeschreven aan de moederunief, waar hetBelgische programma erkend wordt. Daarnaast kunnen erook een aanvullende Master in e-Media Engineering (MaNaMa)en een Advanced Certificate in Enterprising (postgraduaat)gevolgd worden. De helft van de Chinezen ingeschreven aanéén van deze universiteiten studeert verder in België.

Groep T: bilaterale akkoorden

KHLeuven: uiterst voorzichtig beleid

Chinezen in Vlaanderen

0

200

400

600

800

1000

19992000

20002001

20012002

20022003

20032004

academiejaar

aan deK.U.Leuven

aan alleuniversiteiten

totaal aantalbuitenlandseuniversiteits-studenten(x10)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 414 v toe

Niemand die eraan twijfelt dat er organisaties aan het werk zijn die flinkgeld verdienen met de pseudo-legale invoer van Chinese studenten. Eénvan de namen die voortdurend valt is EWECEA, de East West Education &Culture Exchange Association. En niemand die kan of wil vertellen wat erprecies aan de hand is. Dat zochten we dus zelf uit.

Het is niet zo vreemd dat niemand graag over EWECEA spreekt. Het departement vanOnderwijs zelf heeft grote problemen gekregen met de organisatie. Voormalig Minister vanOnderwijs Marleen Vanderpoorten (VLD) stuurde op 17 maart 2003 een brief naar dehogescholen en universiteiten: “Ik wil uw aandacht vestigen op twee praktijken die ik recentheb vastgesteld met betrekking tot de rekrutering van inschrijving van Chinese studenten bijVlaamse hogescholen. 1. EWECEA heeft zich bij een hogeschool gemeld en het aanbodgedaan om de rekrutering van een vastgesteld aantal Chinese studenten te verzorgen. (…) Integenstelling tot de door de vzw zelf verspreide berichten blijkt dit nauwelijks te gebeuren viadiplomatieke samenwerking met de ambassade. (…) Ik verzoek u, mijnheer de voorzitter, erde aandacht van de hogescholen op te vestigen dat met betrekking tot dergelijke praktijkende grootste omzichtigheid en waakzaamheid geboden is.”

EWECEA kreeg lucht van de brief, en spande prompt een proces aan tegen hetdepartement, dat het won. De rechter zag geen graten in de werkwijze van de vzw: “De wijzewaarop geïntimideerde (Ewecea, red.) zich voorneemt Chinese studenten in Vlaanderen telaten studeren (…) lijkt op zichzelf niets oneerbaars te hebben en houdt geen aanwijzingenin van mensenhandel in strafrechtelijke betekenis.” Het onderwijsdepartement werd verplichtde brief in te trekken.

Zelfs al is het misschien strikt gezien geen mensenhandel, er waren redenen genoeg omEWECEA het epitheton ‘verdacht’ mee te geven. Op haar zelden bereikbare website toontEWECEA wat ze precies bedoelt met culturele uitwisseling: Chinese recepten enhoofdstukken uit The Art of Warfare. Een weinig begrijpelijke uitleg over het Vlaamseonderwijssysteem moet Chinese studenten de weg naar de instellingen wijzen. Nog op haarwebsite kondigt de organisatie niet zonder trots aan met welke hogescholen ze samenwerkt,onder meer Vlekho. Vlekho zelf weet van niets en zegt dat de samenwerking al jaren geledenwerd stopgezet.

Wie meer te weten wil komen over de organisatie, is niet verder geholpen met de

website. Het telefoonnummer blijkt onbereikbaar. Geen enkele hogeschool kan vertellen water van de organisatie geworden is. EWECEA lijkt wel van de aardbodem verdwenen. Maaralle vzw’s zijn ooit in het staatsblad verschenen en daar vinden we inderdaad de adressen vande oprichters. Om iemand aan de lijn te krijgen, heb je een flinke dosis geluk nodig. En dannog word je niets wijzer: Roeland Vander Velden van EWECEA bevestigt uiteindelijk dat zenog actief zijn, maar op een laag pitje draaien, “omdat de uitkomst van het beroep van hetproces tegen het departement van Onderwijs wordt afgewacht.” Erg plausibel klinkt dat niet:het verdict in beroep is al in mei 2004 gevallen. Vander Velden heeft nooit tijd om zelfs maartwee minuten te spreken, belooft opnieuw contact op te nemen, maar doet dat nooit enverwijst uiteindelijk door naar collega’s die ook nooit contact opnemen.

Uiteindelijk lijkt het Vlaams departement van Onderwijs haar slag te hebbenthuisgehaald. Hoewel het departement veroordeeld is, werden de Vlaamse Hogescholen tochgealarmeerd en zagen stuk voor stuk af van hun contacten met de organisatie. Wellichtverklaart dat Vander Veldens slechte humeur telkens we hem probeerden te contacteren.

EWECEA is echter niet het enige commerciële bureau dat bemiddelt voor Chinesestudenten die in het buitenland willen gaan studeren. Het Oversea Study Agency (OSA) is lid vandezelfde familie. We strikten een van hun oud-medewerkers, die momenteel in Leuvenstudeert en wel wat kwijt wil “maar niet alles, dat kan ik niet maken”. Volgens de anoniemegetuige hielp OSA Chinezen die het Engels niet genoeg beheersten met het invullen vanmoeilijke inschrijvingsformulieren. Ze bevestigt dat hetzelfde lage niveau van Engels volstondom toegelaten te worden tot bepaalde universiteiten. Kan je dan nog spreken van instellingendie aanvankelijk te lage standaarden hanteerden? Het lijkt hier eerder te gaan over hetontbreken van controle. “Het agentschap vroeg 1.000 euro per student. Dat was makkelijkverdiend geld.” Geen wonder want in die prijs zat enkel de dienst van het contact leggen. Elkeandere bijkomende actie moest de student zelf dragen. ”Momenteel maken twee dingen hetleven van de agentschappen zuur,” vervolgt ze. “Ten eerste maakt het internet het leggen vancontacten met buitenlandse instellingen heel wat gemakkelijker, zodat meer mensenuitwisseling “in eigen beheer” nemen. Daarnaast weigeren de ambassades om metagentschappen samen te werken, omdat ze door de bemiddeling nooit rechtstreeks in contactkomen met de kandidaat-uitwijkeling.” Op haar website maakt OSA bekent dat ze haar“ondergang tegemoet ziet”. Als het bewaarheid wordt, is het dankzij de ambassade en is hetniet de verdienste van naïeve Vlaamse universiteiten en hogescholen.

Dossier China

K.U.LEUVEN EN HOGESCHOLEN NOG ALTIJD CHINESE PEDALEN KWIJT

Hoezo, problemen opgelost?

EWECEA: Cultuur en onderwijs met mooi loonbriefje

Globalisering blijft niet beperkt tot deeconomie. Ook het hoger onderwijs internatio-naliseert aan een razendsnel tempo. En soms tésnel. Want hoewel ongeveer elke instelling graaguitpakt met haar internationale projecten,blijkt dat er bedroevend zelden een goed door-dachte visie achter al die internationale bedrij-vigheid schuilgaat.

Een pijnlijk voorbeeld van gebrek aan visie en beleid is deK.U.Leuven. Er lopen al enkele jaren verschillende samen-werkingsakkoorden, maar een centraal beleid is er nogsteeds niet. De bevoegdheden zitten verspreid over ver-schillende diensten, die zelf maar zo goed mogelijk proberensamen te werken. Dat lukt gelukkig goed, maar een centraalbeleid zou een pak problemen die nu opgelost worden,kunnen vermijden.

Er moet dan ook een consistente visie uitgewerktworden. De K.U.Leuven doet nu aan 'ontwikkelingssamen-werking' met de Liaoningprovincie, maar verwacht ertegelijk goede doctoraatsstudenten van. Hoe kan dat als zelfsal wordt toegegeven dat het onderwijssysteem erondermaats is? Zo ondermaats zelfs, dat het opportuun lijktom aan 'ontwikkelingssamenwerking' te doen? In het kadervan de internationalisering en het daarmee samenhangendeprestige zou het best met een zo goed mogelijke universiteiteen bilateraal akkoord worden afgesloten. Toch is hetbekritiseerde akkoord niet eens met een universiteitgesloten, maar met de provinciale overheid. Volgensprofessor Hoornaert, coördinator van het project, staan debeste universiteiten "ongeveer op de dertigste plaats" maarin officiële rankings staat er geen enkele universiteit uit deLiaoning-provincie in de top-100. Hoornaert geeft toe datnet met die provincie een akkoord gesloten is, omdat hij erzelf toevallig al contacten mee had. Dat daarbij het adviesvan de Belgische ambassade in China en dat van de eigenexperts werd genegeerd, stelt het akkoord niet meteen ineen positiever daglicht.

pseudo-studenten

Ook veel Vlaamse hogescholen waren naïef engedroegen zich onverantwoordelijk. Ze probeerden zo veelmogelijk Chinese studenten binnen te halen en daarbij wasgeen sprake van rationele overwegingen in hun beleid.Integendeel, de instellingen aanvaardden blind het dogmavan de internationalisering, ten koste van de onderwijs-kwaliteit. Veel Chinese studenten of pseudo-studentenmaakten gebruik van dubieuze agentschappen, zoals bij-voorbeeld East-West Cultural Exchange Association (EWECEA),

om binnen te raken aan de Vlaamse universiteiten enhogescholen.

Bijna alle Vlaamse hogescholen geven toe minstenscontact te hebben gehad met EWECEA. Sommige, zoalsVlekho, hebben er zelfs mee samen gewerkt. Uiteindelijkwerd die samenwerking opgeheven omdat de hogeschoolgrote problemen ondervond met de studenten die door hetorganisatie werden geselecteerd. Andere hogescholenreageren bijzonder argwanend op de vraag of ze EWECEAkennen. Niemand wil er iets mee te maken hebben gehaden ontkent ten stelligste elke vorm van samenwerking. DeKarel de Grote Hogeschool in Antwerpen zou volgens eenanonieme regeringscommissaris erg ver gegaan zijn in diecontacten, maar beweert zelf volledig koosjer zijn. Als erecht geen probleem is geweest, waarom reageert iedereendan zo voorzichtig? En is het toeval dat na het optreden vanEWECEA de toelatingsvoorwaarden plots overal verstreng-den? Er wordt overal angstvallig verzekerd dat het nu wélgoed gaat. Het klopt zeker dat de situatie erop vooruitgegaanis, maar gezien het rampgebied waar we van komen is datniet eens zo'n bijzondere prestatie. Bovendien is nog langniet alles opgelost.

Wetenschappelijk

De verstrenging garandeert allesbehalve een structureleoplossing van de problemen: Toon Martens van KHLeuvengeeft toe dat ze nog steeds niet weten hoe de Chinesestudenten de weg naar zijn hogeschool vinden. "Dat is eeninformeel netwerk van Chinezen die al hier zijn. Op een ofandere manier spelen zij die informatie door. Daar heb ikgeen helder beeld van. De ene student brengt de anderemee. Of er tussenpersonen in het spel zijn, weet ik niet. Ikvermoed dat men meestal vrienden of familie kent die al inLeuven wonen en dat men het via die weg doet." Zo'nuitspraak uit de mond van een Algemeen Directeur stemttot nadenken. Een student kan enkel een machtiging totvoorlopig verblijf (MVV) krijgen, zegt de ambassade, als hijeen bewijs van inschrijving aan een instelling heeft. Wordenaan de KHLeuven dan studenten zonder MVV inge-schreven? Strenge controles zijn zinloos als niet geweten ishoe iemand de Vlaamse instellingen bereikt. Dan heeft mengeen idee tegen welke achtergrond men de documentenmoet controleren, laat staan ontmaskeren als vervalst. Ofzoals een oud-medewerker van het Bureau InternationaalOnthaal laconiek zei: "Die Chinese documenten, dat zijntekeningskes, hé. Ze kunnen ons wijsmaken wat ze willen.Ziet gij het verschil tussen een stempel van een Chineseuniversiteit en die van een Chinese beenhouwer?"

Al deze wantoestanden zouden vermeden kunnenworden als de leiding van hogescholen en universiteiten

niet blindelings zou proberen te internationaliseren, maarzich een duidelijk doel voor ogen zou stellen. Waarom isinternationalisering belangrijk? Omdat het samenbrengenen confronteren van verschillende meningen belangrijk isvoor het wetenschappelijk onderzoek. Wie die lijnaanhoudt, komt al snel tot de conclusie dat het absoluutzinloos is Chinese bachelorstudenten aan te trekken. Enkelpostgraduates of doctorandi kunnen een wezenlijke bijdrageleveren aan dat debat en zijn dus interessant, zowel voor deVlaamse als Chinese instellingen.

Ook het aantrekken van Chinese studenten door hoge-scholen kan dan ernstig in vraag gesteld worden. Waarommoeten instellingen die niet of in mindere mate aanwetenschappelijk onderzoek doen mensen binnenhalen dievooral voor het wetenschappelijk debat van belang zijn?

Wellicht zijn er ook ander invalshoeken, maar danmoet er ernstig over nagedacht worden. Internationaliseringaan onze instellingen betekent nu geen enkele sociale,culturele of economische meerwaarde, integendeel: hetvernietigt elke meerwaarde die het zou kunnen hebben.

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 15v toe

Johan Maricou was van 1997 tot2002 ambassadeur voor België inChina, tegenwoordig is hij hoofdvan de Dienst Azië op het minis-terie van Buitenlandse Zaken. Alsambassadeur werd Maricou gecon-fronteerd met de problematiek vande Chinese studenten die in Vlaan-deren willen studeren. Zo fraai alsde instellingen het verhaal overhun internationalisering brengen,zo ontluisterend is de versie van devoormalige ambassadeur.

Johan Maricou: «Zeker in mijn laatstejaren als ambassadeur ben ik erg militantten srijde getrokken tegen de misbruikendie werden vastgesteld inzake uitwisselingmet Chinese studenten. Dat was eigenlijkgeen deel van ons takenpakket op de am-bassade, maar die pseudo-legale migratieliep werkelijk de spuigaten uit. Dit was nietlanger toelaatbaar. Toen hebben we inge-grepen.»

Dromen

«Het probleem was dat het toegangs-examen voor de Chinese elite-universi-teiten bijzonder moeilijk was. Een grootdeel van de niet-geslaagden kon alleenmaar terecht bij universiteiten van mindereallure. Zij zochten werkelijk massaal huntoevlucht tot Amerikaanse onderwijs-instellingen, maar ook dat was bijzondermoeilijk omdat Amerikaanse universiteitenbijna enkel post-graduates toelaten. OokCanada en Australië waren zeer populair,maar allemaal moeilijk bereikbaar vooreerstejaars. Dus zijn de kandidaat-studen-ten gaan zoeken naar de weke onderbuikvan het mondiale onderwijslandschap:Europa.»Veto: Europa is dus niet de eerste keuze van eenambitieuze Chinese student?Maricou: «Ze dromen ervan te gaanstuderen in de VS, Canada en Australië.Waarom? Omdat ze na de studies in de VSer ook aan een baan geraken. Het aantalstudenten dat terugkeert uit de VS is ergklein, omdat ze ter plekke een carrière kun-nen uitbouwen. Dat is niet mogelijk in

Europa. Hier komen ze om te studeren enom dan terug te keren naar China. Ze rakenhier makkelijker binnen.»

Mensenhandel

Veto: Zijn wij dan echt de weke onderbuik?Maricou: «Een tijd lang was dat Zweden,daarna Slovenië en uiteindelijk hebben zeontdekt dat België het grote sas was. In hunzoektocht naar een universiteit in Belgiëwerden de Chinese studenten bijgestaandoor allerlei intermediairen, tussenperso-nen en agentschappen die bijzonder grofgeld verdienden aan het versluizen — zegmaar gerust mensenhandel — van dezejonge Chinezen naar vooral Vlaamseinstellingen van hoger onderwijs. DeVlaamse universiteiten en hogescholenblonken uit in het massaal aantrekken vanChinese studenten. Ze blonken ook uit ineen mateloze graad van naïviteit waarbijhoogleraren zich door ronselaars lietenstrikken, die enkel studenten van lagerekwaliteit aanbrachten. Vaak kwamen ze pasuit het middelbaar en vatten, zonder enigenotie van een andere taal, studies aan in dekernfysica. Zo waren ook de studies inverpleeg- en vroedkunde te Leuven erg intrek. Wellicht was een tussenpersoon eringeslaagd met die hogeschool afspraken temaken. En dan waren er natuurlijk nog demanagement schools: wat ik daar niet allemaalgezien heb… Maar wat mij vooral tegen deborst stootte was dat de tussenpersonendaar grof geld aan verdienden en dat ze destudenten packages aanboden waarvoor ko-lossale bedragen gevraagd werden. Stude-ren is een recht waarvoor je geen duizen-den dollars moet betalen aan tussen-personen.»

Eldorado

Veto: Hoe kreeg u te maken met de studenten enhun ronselaars?Maricou: «Een student die een aanvraagindient om in het buitenland te studeren,moet een dossier voorleggen met rechts-geldige stukken. Als dit gebeurd is, moetenwij dat dossier overmaken aan de dienstVreemdelingenzaken voor behandeling.Maar je weet dat die officiële stukken voor

een deel vals zijn.Diploma’s en bankga-ranties zijn nu eenmaalmoeilijk na te trekkenop hun authenticiteit.Het resultaat was dat in2001 en 2002 honder-den Chinezen in rijenaanschoven aan de Bel-gische Ambassade. Zekampeerden soms da-genlang in weer en winden ze kwamen van ove-ral uit China. De malafi-de tussenpersonen had-den dus hun onderwijs-Eldorado ontdekt. Hetwas haast een toeris-tische attractie gewor-den: honderden studen-ten die kampeerden ophet voetpad, waardoorde politie moest tussen-komen en dranghekkenplaatste. Er waren zelfsouders die mee aan-schoven, terwijl de tus-senpersonen op de ter-rasjes tegenover de am-bassade zaten.»Veto: Hebt u daarmaatregelen tegen kunnennemen?

Maricou: «De ambassade heeft om aan diesituatie paal en perk te stellen twee zakeningevoerd. Ten eerste, het verplichtvoorleggen van het bankattest waaruitbleek dat de student die naar Europa wildekomen minstens 6.000 euro geblokkeerd opeen rekening had staan, die beheerd werddoor de bank. Van deze rekening kon destudent maandelijks maar een bepaaldbedrag afhalen. Zo hebben we deze illegaleimmigratie willen stoppen. Vele Chineseouders hebben ons daar trouwens voorgefeliciteerd. Een tweede maatregel was datde studenten moesten voorleggen dat ze ge-slaagd waren voor hun toegangsexamenvoor een Chinese universiteit. Dit garan-deert een zeker kwaliteitsniveau. Ik moetdaar wel meteen aan toevoegen dat in Chi-na de universiteiten als paddestoelen uit degrond rijzen zodat studenten daar makkelijkkunnen slagen voor hun toegangsproef. Degrote klassieke universiteiten blijven echtervan erg hoog niveau. Dus die tweedemaatregel heeft wat minder effect gehad.»

Dubieus

«De overgrote meerderheid van destudenten op de ambassade kwam uit hetnoordoosten van het land. Daar was deK.U.Leuven zeer actief in het zich opsleeptouw laten nemen door tussenper-sonen. De Leuvense universiteit sprak in deprovincie Liaoning af met lokale officials, ofzogenaamde officials.»Veto: Is er zicht op de malafide organisaties diede studentenhandel organiseren?Maricou: «Ik heb er vijf of zes gekend. Hetwaren altijd dezelfde mensen die achter dieorganisaties zaten, maar hun haring heeftbij mij niet gebraad. EWECEA leek mij vanin den beginne dubieus, maar de vorigeVlaamse minister van Onderwijs MarleenVanderpoorten is in de problemen geraakt,omdat ze in een brief aan de universiteitenen instellingen waarschuwde voor dievzw.»Veto: EWECEA heeft daarvoor een procesaangespannen tegen het ministerie en heeft datproces ook gewonnen.Maricou: «EWECEA heeft mij nooit kun-nen overtuigen. Dat waren zeker geenmensen die geanimeerd waren door barm-hartigheid of filantropie. Zij waren uit opwinstbejag en poogden zelfs een monopoliete verwerven op studerende Chinezen aanVlaamse universiteiten. Ze stelden zich vooralsof ze gemandateerd waren door de VLIR.Nooit is daar sprake van geweest. Ik hebmet die organisatie een gesprek gehad en zijhebben uit dat gesprek alle mogelijke fouteconclusies getrokken. Het spijtige aan heeldie zaak is dat het big business is. Bij zulkeorganisaties draait het om grove winstenwaarbij onderwijs geenszins een finaliteit isen waar illegale of pseudo-legale migratieaan te pas komt. Ik heb me wellicht weinigpopulair gemaakt bij die tussenpersonenomdat ik daar heb laten ingrijpen, maar datwas absoluut noodzakelijk.»

Sleutelpersonen

Veto: Was die ontsporing louter aan de naïviteitvan de instellingen te wijten?Maricou: «De graad van naïviteit heeftzeker te maken met het feit dat het vooreen aantal professoren blijkbaar goed stondeen aantal Chinese studenten in hunauditorium te hebben. Dat gebeurde helaaslangs de verkeerde weg: mooipraters dieaan de K.U.Leuven beloofden om recht-streeks contact te leggen met de universiteitvan Liaoning. Ik heb zelf delegaties van deK.U.Leuven ontvangen die op weg warennaar Liaoning. Die heb ik gewaarschuwd

voor de risico’s die ze liepen. Het is mij nooitduidelijk geweest waarom ze dat dan tochdeden en ik heb nooit een sluitend bewijsgevonden dat de personen waarmee deK.U.Leuven onderhandelde sleutelfigurenwaren in het onderwijs-establishment. Ikheb twee keer een delegatie van deK.U.Leuven te woord heb gestaan in Pekingen ik heb twee keer mijn scepticisme geuitover hun uitwisseling met Liaoning.»

«Ik weet niet of er naast naïviteit ookonwil was. Ik sluit niet uit dat binnen deuniversiteit sommigen zelf ook persoonlijkvoordeel hieruit hebben gehaald. Maar datweet ik niet en ik heb daar geen bewijzenvan. Ik beschuldig niemand. Naïviteit engoedgelovigheid zijn de hoofdredenen ge-weest. Ik weiger te geloven in kwade trouwvan de universiteiten.»

Migratie

Veto: Hoe zou de komst van Chinese studentendan georganiseerd moeten worden?Maricou: «Ik heb altijd gepleit voor eenglobaal akkoord tussen de VLIR en hetChinese ministerie van Onderwijs over uit-wisseling van studenten. Er worden elk jaarin Peking en andere steden beurzengeorganiseerd waarbij buitenlandse onder-wijsinstellingen aanwezig kunnen zijn omzichzelf te promoten bij studenten. Bij mijnweten hebben de Franstalige noch deVlaamse gemeenschap daaraan deelge-nomen, en de universiteiten zéker niet.Nochtans zou men zo makkelijk datintermediaire circuit kunnen uitschakelen.»

«Wij zijn absolute voorstander vanuitwisseling met China. Het is een inves-tering in onze eigen toekomst. Maar danwel enkel met post-graduate studenten diegekwalificeerd en gemotiveerd zijn. Het isonaanvaardbaar dat ons land het objectiefof de afzetmarkt van mensenhandelaars zouzijn. Als wij dat probleem niet aanpakkenen we laten de uitwisseling afhangen vancorrupte organisaties, zal dat haar reper-cussies hebben op onze relaties met China.»

«Ik heb dan ook altijd aan de beleids-verantwoordelijken van de universiteitengezegd dat het probleem niet alleen illegalemigratie is, maar ook de reputatie van onzeonderwijsinstellingen. Als onze universi-teiten beschouwd worden als een vuilnis-bak waar iedereen terecht kan, waar gaanwe dan naartoe? We moeten te boek staanals een land dat enkel werkt met kwalitatiefhoogstaande studenten. We zullen onszelfgeen dienst bewijzen door het kaf binnen tehalen.»

COLOFON

Dossier China VOORMALIG AMBASSADEUR WAARSCHUWDE VLAAMSE INSTELLINGEN VAN HOGER ONDERWIJS

“Malafide tussenpersonen hebbenhet onderwijs-Eldorado ontdekt”

Het dossier ‘China’ kwam er na eenmaand interviews afnemen, gege-vens opvragen, verslagen lezen,informeel babbelen, intern overleg-gen en vooral veel geduld uitoefenen.

Onderzoekscel China: Bram Delen, Gijs Van Gassen, AnneRuette, Joris Beckers en Tom VanBreussegem.

DTP: Joris Beckers en Clara Vanmuysen.

Beeld: Joris Beckers en Katleen Gabriëls.

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 416 v toe

Kerstmis, het feest van het licht,nadert. Tijd voor een gesprek metmisschien wel de meest bekendeverlichtingsdenker van ons land,kardinaal Danneels. De grootkanse-lier van onze Alma Mater brengtzijn humanistische visie op dedepolitisering van de studenten-beweging, de rol van de kerk in debinnenkeuken van de universiteiten andere actuele thema’s.

Gijs Van Gassen & Clara Vanmuysen

Op een grijze donderdag spoort de trein naarMechelen. Onderweg nog even de discussieover het al dan niet gebruiken van de term‘Monseigneur’. De stad met de Sint-Rom-boutstoren biedt een desolate indruk in hetfletse winterzonnetje, een ochtendkoffieblijkt onvindbaar bij de plaatselijke horeca.In het bisschoppelijk paleis neemt gelukkigeen vrolijk dametje de honneurs waar enleidt ons naar de aartsbisschoppelijke biblio-theek. Of er een bepaald protocol geldt?“Doe maar normaal, dat is de kardinaalgewoon.”

Veto: De K.U.Leuven staat aan de vooravond vaneen nieuwe rector. Ere-rector Dillemans steldeenkele weken geleden dat de universiteit een socia-lere koers moet varen. Welk pad moet een nieuwerector volgens u inslaan?Kardinaal Godfried Danneels: «Ik houmij natuurlijk niet bezig met het dagelijksbestuur van de universiteit van maar welmet de inspiratie erachter. Een rector moeteen evenwicht bereiken tussen drie dingen.In de eerste plaats is er de research en devooruitgang van het wetenschappelijkonderzoek. Hierdoor zijn er technische ver-beteringen in de maatschappij mogelijk. Wemogen de invloed van fundamenteelonderzoek op latere praktische toepassingenvoor het gelukkige leven van de mens nietonderschatten. Ten tweede moet de univer-siteit ook een huis zijn waar pedagogie enonderwijsbekwaamheid wordt beoefend.Want het is niet voldoende om hoge weten-schappers te hebben, er moet ook communi-catie zijn met de generatie nieuwe studen-ten. Het derde punt is de inbreng in de maat-schappij in de sociale betekenis.»

«Elke rector legt zijn accenten. Men kaneen rector niet binden en zeggen dat hij vanelk onderdeel 33 procent in acht moetnemen en dat hij met het overige ene pro-cent kan doen wat hij wil. Een rector mageen temperament hebben en op dit punt ishet zo dat rector Oosterlinck onderzoek enwetenschap sterk benadrukt. Je moet eennieuwe rector laten zijn wie hij is, maar hijmoet de drie wel doen. Je moet ook kijkennaar de ontwikkeling van de tijd en deperiodes. In ‘68 was de impact van de stu-denten op de maatschappij veel sterker.Daarna is de studentenbeweging op dat puntgekalmeerd.Vele studenten zijn nu vooralbekommerd met kennis en het halen vaneen diploma, de twee eerste aspecten.»Veto: U haalt de generatie van ‘68 aan. Enkeleweken geleden werd de studentenkoepel gecon-fronteerd met de weigering van faculteitskringenom nog politieke standpunten in te nemen. Voor-taan doen zij enkel nog aan maatschappelijkestellingname.Danneels: «Het oordeel dat zij maken ispragmatisch voor deze periode. Wanneer destudenten dit standpunt innemen, verheffen

zij zich boven alle politieke partijen en doenzij algemenere uitspraken. Ik vind dat nietslecht, zelf moet ik me voortdurend bovende politiek verheffen. De studenten wordenzo in zekere zin bisschop of kardinaal. Jemag niet vereenzelvigd worden met een ofandere partij.»

«Er is een enorm verschil tussen politiekmet een grote ‘P’ en politiek met een kleine‘p’. Politiek met een kleine ‘p’ is partijpolitiek.Daar houd ik mij angstvallig buiten. Ik zalnooit uitspraken doen over een bepaaldepartij, noch een zegen noch een vloek geven.Maar politiek met een grote ‘P’, dat is decivitas, het algemeen belang en demaatschappij. Dat mag je niet buitensluiten, jemoet een aantal waarden naar voren brengen.Waarden en normen zijn de basis van de grotepolitiek. Politiek met een kleine ‘p’ gaat eromhoe je dit kan uitwerken in een beleid, daarinzijn opties mogelijk. Maar voor de grotepolitiek van de waarden en de normen zijn ergeen opties mogelijk. Het zou spijtig zijnmocht een overkoepelende organisatie(Leuvense Overkoepelende Studentenorganisatie,red.) zich niet bezighouden met waarden ennormen die de maatschappij beïnvloeden. Hetis wellicht een pragmatisch standpunt om, op

een ogenblik waarin er veelconflicten zijn tussenpolitieke partijen, te beslis-sen niet op te treden op ditniveau. Binnen de universi-teit zijn alle politieke opvat-tingen vertegenwoordigd enkan je je onmogelijk nogvereenzelvigen.»

Chronos

Veto: Enkele dagen geledenzagen we u in het Canvas-programma “De grote levens-vragen”. Hoe staat u tegenoverhet medium ‘media’?Danneels: «Onmisbaar. Dewaarheid op zichzelf is eenbelangrijk probleem, dewaarheid communiceren isook een heel belangrijk pro-bleem. Je kunt een waar-heid hebben maar die waar-heid is onvruchtbaar als jeze niet kan overbrengen.Dan is je waarheid zoals goede wijn die nietwordt gedronken. Het aandeel van de mediain onze maatschappij wordt steedsbelangrijker, aangezien de maatschappijgebouwd is op de communicatiestroom. Hetmedium heeft ook zijn nadelen. Je kop moetaanslaan, wát je zegt is niet zo belangrijk.Jammer voor sterke mensen die niet de gave

hebben om hun ideeën over te brengen. Datis de tol die we betalen voor de ontwikkelingvan onze cultuur, mensen zeggen al snel“het stond in de krant” of “het was op tv”.Toch zijn de media een sokkel van onzedemocratie.»Veto: Schuilt er in de media niet het gevaar dat ereen inflatie is van het belang van wát je zegt?

Danneels: «De media zijn als de Grieksegod Chronos: hij at zijn eigen kinderen op.Je wordt versleten door de media en op eenbepaald moment dumpen ze je. Je bent eenconsumptieartikel geworden.»Veto: Ook het Leuvense professorenkorps doet aanmediatisering.Danneels: «In hun vakgebieden zijnprofessoren onmisbaar voor een juiste com-municatie. Het is niet omdat men eenbepaald item vulgariseert dat men minderwaard is dan zijn collega’s. Toch mogenprofessoren de BV-status niet ambiëren, demedia kunnen je immers ook verslijten.»Veto: U staat bekend als een genuanceerdpersoon, daar waar de onlangs overleden kardi-naal Gustaaf Joos ophefmakende uitspraken nietuit de weg ging. Is er plaats voor zo’n een expli-ciete meningsuiting binnen de kerk?Danneels: «Er is een vrijheid van sprekenen denken, ook binnen de kerk. De waar-heid haalt het toch. Van mij wordt er danweer gezegd dat ik te wollig spreek. Maarwol komt ook van een goed schaap (lacht).Men maakt ook vaak een embleem vankardinaal Joos, hij heeft niet zoveel expli-ciete uitspraken gedaan maar ze wordenuitvergroot.»

Kaartavondje

Veto: Het tweede Vaticaans concilie in ‘68 werdgekenmerkt door een sterke invloed van derevolutionaire Leuvense school. Is de tijd al rijpvoor een derde Vaticaans concilie en zo ja: welkenieuwe discussiepunten mogen we verwachten?Danneels: «De ideeën van de Leuvenseschool leken misschien wel revolutionair,maar in mijn studententijd waren ze alge-meen verspreid. Het was een gunstige tijdvoor zulke ideeën. Een derde Vaticaans con-cilie? Het tweede concilie is nog niet in prak-tijk omgezet. Zo’n concilie bereid je nietvoor tijdens een avondje kaarten. In hetalgemeen is de tijd zeker niet rijp voor eenderde concilie. Maar er zijn wel enkele pun-ten die besproken moeten worden. De ver-houdingen met andere godsdiensten, deontwikkeling van de bio-ethiek, de genees-kunde en de biotechniek, de evangelisatievan andere culturen en daarbij aansluitendde verhoudingen van de paus en het wereld-episcopaat. Het probleem hierbij is dat je opeen concilie moeilijk kan zeggen ‘We gaan

het over dit hebben en over niets anders’; jekan discussiepunten moeilijk afbakenen.»Veto: Wanneer de tijd rijp zal zijn voor een nieuw

concilie zal er ook een nieuwe paus aan de machtzijn. Wat zijn de kwaliteiten van de toekomstigenieuwe kerkleider?Danneels: «Het goede van de huidige pausmoet zeker doorgezet worden. Het is belangrijkdat die nieuwe figuur een grote bekwaamheidheeft om in de diversiteit van de huidige kerkde eenheid te bewaren. Hij zal met belangrijkeproblemen zoals de bio-ethiek te makenkrijgen. Wie dat dan zal worden? De bestekandidaat. Hij moet zeker een goede commu-nicator zijn. Als je ziet hoeveel personen een tv-boodschap van de paus bij kerst of Pasenbereikt, dat is heel doordringend.»Veto: U zegt dat bio-ethiek een belangrijk themais voor een volgende paus en een volgend concilie.

Is het echter niet contradictorisch om dit probleemaan te pakken als de huidige paus nog steedsproblemen heeft met anticonceptie?Danneels: «Deze discussie moet er niethelemaal uit, het gaat nog steeds om hetbeschermen van leven.»Veto: Voor de huidige generatie jongeren lijkt dezestellingname onbegrijpelijk.Danneels: «Ik denk niet dat jullie generatieer echt van wakker ligt. Het is iets wat menmoet laten uitrijpen. De condoomfreudigkeit dieer nu heerst is ook niet goed. Wat onze demo-grafie betreft zitten we met de handen in hethaar, er is een steeds grotere vergrijzing en debevolkingspiramide draait om. Ik als celibatairkan eigenlijk weinig zeggen over hetgeboortecijfer (lacht). Let wel, in de aids-problematiek heb ik een zeer genuanceerdemening over het gebruik van condooms.»Veto: We worden door de media overstelpt met deproblematiek van de islam, zo bleek vorige weekdat het aantal aanslagen tegen moslims inNederland sinds de moord op Theo van Goghenorm gestegen is. Hoe staat u hier tegenover?

Kerstinterview met

ONDERTUSSEN ONDER DE SINT-ROMBOUTSTOREN

“Een waarheid zonder de media is als goede wijndie niet gedronken wordt”

“Waarden en normen zijn de basis van

de grote politiek”

“Studenten mogen de civitas

niet buitensluiten”

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 17v toe

Danneels: «De islam wordt vaak als eenpot nat beschouwd: een mengsel van taal,cultuur en religie. Je zou hetzelfde kunnenzeggen over de middeleeuwse koning Clovis:‘toen Clovis werd gedoopt, liet heel Galliëzich dopen’. De islam is niet één pot nat, jemoet het verlichtingsidee ook op dezegodsdienst toepassen. Er zijn mensen dieFrans spreken, houden van Russischeliteratuur en moslim zijn. Het is eenpatchwork geworden.»

Terrorisme

«We moeten wel de pathologiebestrijden die elke godsdienst kan treffen:het fundamentalisme. Dit kan uit allegodsdiensten voortkomen: islam, boeddhis-me of sikh. Geweld in de naam van God issteeds geweld op God. Je moet ook welopletten met de terminologieën die gebruiktworden. Er is een groot verschil tussenislam, moslim, fundamentalisme en terror-isme. Verwarring van deze begrippen kanleiden tot demonisering.»Veto: Laatst verklaarde u in een interview dat deislam nood heeft aan een Franse Revolutie. Maarheeft de Kerk niet enorm zwaar geleden onder dierevolutie?Danneels: «Inderdaad, de Kerk is al haarbezittingen kwijtgeraakt. De geschiedenisheeft zwarte en lichtende kanten. Je kan depersoon van Galilei in de geschiedenis alsheel goed of heel slecht beschouwen. Zonderhem zou de zon wel nog steeds rond deaarde draaien. Maar er zijn aspecten van deFranse Revolutie die heel belangrijk zijnvoor het christendom, zoals de scheidingvan Kerk en staat. De Aufklärung heeft ookgoede vruchten afgeworpen. Maar mis-schien had ik die uitspraak over de FranseRevoltutie genuanceerder moeten doen.»Veto: Ondanks de positieve gevolgen van deverlichting voor het christendom is de impact vandeze godsdienst wel sterk gedaald.Danneels: «Er is een uitsorteren geweestvan de groep gelovigen. Men gelooft nietmeer bij traditie of bij geboorte, maar dooreen persoonlijke stellingname. Dat is nietslechter, je kan het vergelijken met dechristenen uit de eerste eeuwen van hetchristendom. De secularisatie is geen pro-bleem, het secularisme wel. Dit is het ideedat als er een God bestaat, we als mensverpletterd worden. Maar dit is niet zo. Jekan het vergelijken met een diamant in dezon. De diamant gaat ook niet stoppen metschitteren als de zon er is, hij gaat enkelfeller schitteren. Het is een gehumaniseerdevisie.»Veto: Spiritualiteit is in de mode. Kan de Kerkprofiteren van deze spirituele heropleving?

Danneels: «De katholieke Kerkzou moeten inspelen op deze reli-gieuze honger. Wanneer je denktdat je ongeluk voortkomt uit wat jeniet hebt is er geen probleem. Als jealles hebt wat je denkt nodig tehebben en je materiële nodenbevredigd zijn, dan ga je jezelfdiepere vragen stellen en ontstaat ereen spirituele nood. In feite zijn erdrie lagen in geluk. De eerste laag ismaterialistisch: eten, drinken, wo-nen en gezond zijn. De tweede laagis psychisch, hier komen neurosesen zelfmoord uit voort. Als je ookvan je psychische zorgen bevrijdbent kom je bij het derde niveau opweg naar geluk uit en rest je nogéén enkele vraag: “Waarom moetenwe doodgaan?”.»

Patatten

«De invulling van deze hongernaar geluk is niet noodzakelijkchristelijk of katholiek. Ook al wordje niet kerkelijk, je verlaat het plattematerialisme alleszins. Er bestaatnatuurlijk een kans dat je wel naar

een christelijke invulling zoekt. Maar eenopleving van de spiritualiteit leidt niet van-zelfsprekend naar het christelijke geloof. Hetis niet zo dat de oplossing een autosnelweg isdie je rechtstreeks naar het christendomvoert. Je kan ook boeddhist worden of jeheil vinden in de Germaanse cultus van dedruïden. Kijk maar hoeveel volk er ieder jaarin Stonehenge is bij de zomerzonnewende.»Veto: Maakt het dan nog een verschil uit waarinje net gelooft? Is het niet positief dat mensen eengemeenschap vormen rond welk geloof dan ook?Danneels: «Geen enkele andere godsdienstzegt dat God mens is geworden. Een mensdie 2000 jaar geleden in Betlehem werdgeboren. Bijna ieder mens denkt dat er ietsmeer is. We eten allemaal groenten, vlees enpatatten. Het is goed dat we samen eten,maar er is nog een verschil als we samentaart zouden eten.»

«Ik verheug mij op de bloei van despiritualiteit. We laten het plat materialismeachter ons. Om tot de kern van de vraag tekomen: het christendom kan op de spirituelenood inspelen als religie met eensterk religieuze wortel en een grootreligieus aspect. We hanteren eensterke liturgie, sterke ritussen ensymbolen zoals het offer en hetLam Gods.»

Humanisme

Veto: Hoe beïnvloedt de Kerk deK.U.Leuven nog als bestuurlijkeinstelling met een maatschappelijkefunctie? In welke mate is de ‘K’ nogrepresentatief?Danneels: «De rol van debisschoppen in de raad vanbeheer bestaat erin de katholieketraditie te respecteren. Ze beïn-vloeden de moraal, maar ook oppolitiek, economisch en weten-schappelijk vlak hebben zemacht. Zo beslissen zij bijvoor-beeld of een onderzoek spitstech-nologisch wordt of dat er wordtgewerkt aan een project waarmiljoenen mensen van kunnenprofiteren. Men wil het ideebewaren van een katholieke universiteit ende ontwikkeling ervan stimuleren in derichting van het christelijk humanisme dataan de basis lag van de stichting van de uni-versiteit in 1425. De bisschoppen hebbengeen impact op de praktische zaken, maarwel op het levensbeschouwelijke aspect, desfeer aan de universiteit. Het christelijkeschuilt niet enkel in de teksten, maar ook inde muren, bijvoorbeeld in de verhoudingentussen studenten en professoren.»

Veto: Studenten kiezen hun universiteit niet meeromwille van de inspiratie van de instelling, maarlaten praktische overwegingen zoals bereikbaar-heid en studieprogramma de doorslag geven inhun keuze.Danneels: «Het is niet omdat de dokter dieik bezoek hier dichtbij is dat hij niet is wie hijis. Studenten kiezen misschien niet voor eenuniversiteit maar het is wel zo dat ze aan deuniversiteit studeren. Ik verheug mij eroverdat er heel veel studenten naar Leuvenkomen, met alle denkbare motieven. Deimpact van het katholieke is er toch op dewijze waarop er gedoceerd wordt, aan iederefaculteit is er bijvoorbeeld het vak ‘religie,zingeving en levensbeschouwing’. »Veto: Hoezeer kunnen de bisschoppen die in deraad van bestuur zetelen hun beslissingen nogdoordrukken?Danneels: «De bisschoppen hebben bijvoor-beeld nog wat privileges aan de faculteitTheologie. Je moet ook weten dat de bis-schoppen niet de enige katholieken zijn aande instelling. Ze zijn de bewakers van de tra-dities, hiervoor zijn er clausules ingebouwd.»

Veto: Hebben de bisschoppen ook inspraak ingrotere dossier zoals de studenteninspraak?Danneels: «Wij worden van de dossiers opde hoogte gehouden en krijgen een paarkeer per jaar een rapport van deze dossiers.Onze invloed is niet puur juridisch en wette-lijk meer, de loyaliteit ten opzichte van deuniversiteit is op meer gebouwd. Volgens mijkan je veel meer bereiken door te praten.»Veto: Kan de vleugel van kerkafgevaardigden inde Raad van Bestuur dan effectief invloed uitoe-fenen als men beslist het decreet van de studenten-inspraak te negeren?Danneels: «Je moet niet alles in het bakjevan de bisschoppen schuiven. De universi-teit wordt door een dagelijks bestuur gere-geerd. Daar hebben we voor gekozen. Wezijn geen keizer Karel die vanuit zijn paleis

regeert. Ons draait het om het concept. Deinterne universitaire problemen moetendoor de rector en het GemeenschappelijkBureau worden geregeld. Wij hebben algenoeg dingen aan ons hoofd (lacht).»Veto: De Kerk wordt steeds globaler en verspreidtzich over de uithoeken van de wereld, evenals deeconomie. Speelt de Kerk een rol in de anders-globalisering?Danneels: «Het is de taak van de Kerk omervoor te zorgen dat de globalisering niet

enkel commercieel en economisch is, maarook solidair. Globalisering mag er niet zijnmet het oog op meer rendabiliteit. De Kerkmoet een goede globalisatie propaganderen.»

China

Veto: De globalisering van de Kerk gaat gepaardmet een enorme uitbreiding van het aantal kerkenen bisschoppen, het bestuur wordt een steeds gro-tere evenwichtsoefening. Hoe rekbaar is hetchristendom?Danneels: «We hebben nood aan eensterke paus én aan een sterk wereldepis-copaat. We moeten een evenwicht zoekentussen centrum en periferie. Er komensteeds meer kerken met een sterk zelf-bewustzijn. Het mirakel van de katholiekeKerk is echter dat zij tot nu toe, vanuit haarsemitische oorsprong over de Latijnseevolutie, de verspreiding over de Alpen naarde Germaanse vorstendommen, de over-steek naar Amerika tot de recente wortelingin China en India steeds de universaliteitheeft kunnen behouden. De nieuwe paus zaleen sterke sensibiliteit moeten hebben omde universaliteit te bewaren. Dat is aarts-moeilijk. Gelukkig heeft de christelijkeboodschap een universeel karakter. Hetwonder van het christendom is dat het, inBetlehem ontstaan, zo dicht tegen deruggengraat van de mens zit dat iedereen erzich in terugvindt.»Veto: Toch loopt het al eens fout in de nieuwebisdommen.Danneels: «Ik keur dat niet goed, maar erloopt altijd wel iets mis. Tenslotte gaat er nogsteeds meer goed dan fout. Je moet wetendat één boom die omvalt steeds meer lawaaimaakt dan alle andere bomen errond dienog rechtstaan.»Veto: De generatie mensen die met de als historischeterminologie verworden ‘Europese katholiekewortels’ zijn opgevoed en opgegroeid wordt steedskleiner. Baart deze ontwikkeling u zorgen?Danneels: «Door de consumptie is er veelvan het geloof verduisterd. Je kan zoveeleten en drinken dat je geen geestelijkebehoefte meer voelt. Het is niet deboodschap die verdwijnt, maar de venstersdie gesloten worden, de perceptie die wehebben is veranderd. De mensen zijntegenwoordig heel solidair maar tegelijk

heel individualistisch. Ze zijn ook enerzijdsempirisch wetenschappelijk ingesteld, maardromen anderzijds steeds meer van HarryPotter en consorten. De mens is altijdparadoxaal geweest, maar nu komt het uit.Het christendom werkt eraan dat het goedehet hierin haalt op het kwade.»

(foto’s Katleen Gabriëls)

Kardinaal Danneels

“Het christelijke aspectschuilt niet enkel in de

teksten maar ook binnen demuren van de universiteit”

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 418 v toe

Tweedehands-toestellen

1 jaar garantie

Laptopsvanaf: 300 euromax.: 600 euro

Desktopsvanaf: 80 euromax.: 435 euro

Alle toestellen klaar voor kotnet.Gratis helpdesk.

Eigen hersteldienst (lage prijzen).Prijzen en specificaties:

www.recupc.be(advertentie)

Menu van de weekin Alma 1-2-321 - 24 dec. 2004

vrijdag

(advertentie)

A2

A3

A1

A3

A3

A1

A1

A1

A1A1

A1

A3

A3

alleen Alma 1 alleen Alma 2

alleen Alma 3 = vegetarisch

= =

=

Kijk ook op de website voor menu Gasthuisberg,Justus Lipsius en Pauscollege

A3

A1

woensdag

A1

A3

A1

A3

dinsdag

donderdag

A1

KERSTMENU!

0,504,304,30 2,303,953,953,95

2,30/2,703,053,95

GascognesoepKerstschotelVegetarische kerstschotelHertoginnenkrokant met erwtjes en wortelenWitloof-kaastaartLasagne al fornoWienerschnitzel met boontjes en gratinaardappelenSpaghetti BolognaiseKoninginnenhapjeRumsteak

0,504,304,302,303,05 4,303,05

2,30/2,703,403,053,95

SeldersoepKerstschotelVegetarische kerstschotelKippenbout met appelmoesVegetarische macaroni in kaassausDronken zwijntjeLoempia voor Oosterse lekkerbekkenSpaghetti BolognaiseStoofvlees op z’n VlaamsKoninginnenhapjeRumsteak

0,504,304,302,304,30

3,95

TomatensoepKerstschotelVegetarische kerstschotelBraadworst met rode koolRoze zalm met dragonsaus en groentenKalkoenspiesjes met Provençaalse saus en

groenterijst

Openingsuren tijdens de kerstvakantie:

Alma 1: elke weekdag van 12u.- 14u.

Alma 2: gesloten wegens verbouwingen

Alma 3: gesloten van 27/12 tot 7/1

0,504,304,302,303,954,30

3,95

PreisoepKerstschotelVegetarische kerstschotelKippenburger met bouquetièreNasirolletjes met gefruite Chinese kool met kerrieRumsteak met armagnacsaus en gebakken

witloofPikant stoofpotje met gemengde rijst

(advertentie)

Nieuwedatum

dinsdag1 febr. 2005

om 20u.

Stadsschouwburg

LeuvenTel.016/222113

Speciaal voorjongeren -26

10%

WEGENS SUCCES

VERLENGD

De

slimste

mens

ter wereld

(advertentie)

(advertentie)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 19v toe

De examens komen er aan. Voorsommigen zijn het de eerste,anderen zijn al meer ingewerkt inhet systeem, maar iedereen kentwel de stress die ermee gepaardgaat. Enkel de wetenschap dat je naenkele jaren voorgoed verlost bent,biedt enige troost. Tenzij je profes-sor wordt en voorgoed afhankelijkbent aan de horror van zittijden.

Hanne Vermeiren

Examenstress lijkt een acute ziekte en kanvoor sommigen een echt probleem vormen.Eens goed roepen doet dan deugd. En opwie wordt er dan geroepen? Inderdaad, deprof. Want hij of zij heeft het niet goeduitgelegd, kan geen cursussen opstellen engaat waarschijnlijk de moeilijkste vrageneerst stellen. Het lijkt er zelfs op dat proffener een ziekelijk genoegen in scheppen omjonge studenten door deze hel te sturen. Ofis het waar wat er beweerd wordt, zijn zijook maar mensen?

Vinden proffen examens leuk of kijkenzij op tegen het verbeteren, de deadlines, heturen luisteren naar steeds dezelfde ant-woorden en natuurlijk: het doorploeterenvan de cursus, telkens op zoek naar nieuwe,originele examenvragen? Want die vanvorig jaar, die circuleren overal, dat weeteen prof even goed. Wij namen de telefoonter hand en belden enkele professoren op.Hallo, professor Moyaert van Wijsbegeerte?“Vroeger had ik wel examenstress, maar methet ouder worden is dat geminderd. Er zijnnatuurlijk zaken die je liever doet. Maar ikben vooral bezorgd om de studenten, het

zouden mijn kinderen kunnen zijn.”Ook professor Roodhooft van de

faculteit Economische en ToegepasteEconomische Wetenschappen, klaagt niet.“Ik ervaar geen stress tijdens de examens,wel denk ik aan de studenten terwijl zij aanhet studeren zijn. Als student had ik zelf welmeer stress, je weet niet altijd waaraan je jemag verwachten. Een bezorgdheid voor destudent, dat horen we graag.

M a a rde examenper-iode vinden ze tochniet echt leuk, of begrijpen we dit nu ver-keerd? Professor Berlamont van ToegepasteWetenschappen verklaart: “Het is wel eenbelastende periode. Examens afnemen iszeer vermoeiend, je moet iedereen dezelfde

aandacht geven, zowel aan de eerste als delaatste. Vele keren hoor je hetzelfde.”Ditzelfde is te horen bij professorHuybreghts (Geneeskunde). Volgens hemvalt de stress nog mee ondanks het feit dathij van liefst vijfhonderd studenten monde-ling examen moet afnemen op drie wekentijd. “Dat is veel, maar je moet structuuraanbrengen om het vlot te laten verlopen.Achteraf ben je wel doodmoe, dat is één vande nadelen.”

Buisvak

Natuurlijk is er een verschiltussen zware vakken en lich-

tere. Wij vroegen de proffenof ze wisten of studentenhun vak als een buisvakzagen. Iedereen ant-woordde negatief, maarook werd gehoord datstudenten soms het vaktoch onderschatten. Pro-fessor Roodhooft pro-beert dit tegen te gaan:

“De studenten weten wathen te wachten staat. Tij-

dens de les geef ik veel voor-beelden, ze krijgen examens

van vorige jaren te zien en somsneem ik examenvragen van vroe-

ger als additionele oefeningen. Delaatste jaren is dit toch geen buisvak

meer.” Professor Moyaert verbaast zichzelfsoms over de kwaliteit van de antwoorden.“Ik vind het altijd onthutsend om te zienhoeveel werk ik in een examen hebgestoken en hoe de studenten dit dan perfectbeantwoorden. Dat is wel demafiserend.”

Proffen steken ook uren in hunvoorbereiding, het is een lichte troost. “Bijhet opstellen van het examen, doorlees ikheel de cursus,” vertelt professor Massche-lein (Letteren), “verder stel ik het ook op inteam en in samenspraak met collega’s en hetmonitoraat.” Zij is de enige die kennis geeftvan enige vorm van stress. “Ik vind het tochbehoorlijk moeilijk om een goed schriftelijkexamen op te stellen. En ik heb stress voorhet verbeterwerk: er staat immers eendeadline op.” Misschien omdat het voorhaar de eerste keer is dat ze een schriftelijkexamen oplegt. Net zoals studenten in heteerste jaar meer zenuwen hebben danervaren studenten.

Routine

Professor Dehaen van Wetenschappenheeft geen last van zenuwen, maar hij is ookal meer ervaren, net als zijn studenten. “Ikgeef les in de licenties, dat zijn kleineregroepen. Op enkele dagen ben ik ervanverlost. Aan de verbetering begin ik de dagzelf. Bovendien is het voor de studenten uitde licenties ook al meer routine geworden.”De studenten van professor Masscheleinwillen we nog even waarschuwen met dewoorden van professor Berlamont: “Mijnvak is aanzienlijk zwaar, maar geen echtbuisvak. Vroeger was dat anders, maarjongere proffen verbeteren ook strenger danoudere.” Rest ons enkel nog om allestudenten, en ook alle professoren, veelsucces toe te wensen met hun examens.

PROFESSOREN ONDER EXAMENSTRESS

“Ik vind het erger voor studenten dan voor mezelf”

BEZORG JE PROF EXAMENSTRESS

Circustechnieken met vervallen mosterdOnze arme proffen zitten blijkbaar erg met onsin tijdens deze barre periode. Last van stresshebben ze iets minder, maar sommige studentendoen ijverig hun duit in het zakje om proffenefficiënt op stang te jagen. Wij verzameldenenkele mooie en bovendien waargebeurde ver-halen die je alvast een hart onder de riem kun-nen steken: zo schrijnend zal het voor jullieimmers vast niet worden.

Herman Loos

Sommige studenten slaan tijdens een examen volledig tilt.Voor onze menslievende proffen is dit ongetwijfeld een bronvan stress. Wij kennen een jongedame die tijdens haar mon-deling examen wegliep omdat de prof, nochtans een sym-pathiek grootvaderfiguur, niet uitgesproken vriendelijk was.Eens in de gang kwamen de tranen, hoewel ze zeker nietslecht geantwoord had. Ze was immers geslaagd. Of had deprof over zijn hart gestreken bij het zien van zoveel verdriet?

Soeplepels

Andere studenten stappen echter fluitend naar eenexamen, geblokt of niet. Zij rekenen op een uitgebreidarsenaal aan circustechnieken om te slagen. De bijdehandstestart in ieder geval op het internet. Mits enig surfwerk spoorje in een wip en een vloek de cruciale benodigdheden op:opgeloste examenvragen op het kringforum, een samen-vatting van de cursus via msn-vriendjes en last but not least eenal dan niet recent fotootje van de prof op de website van deK.U.Leuven. Niemand staat immers graag voor verrassingen.

De student die geen stress kent, heeft echter ook eennadeel. Hij voelt namelijk de druk niet toenemen en slabakteen eind weg op verkeerde momenten. Eens de feestroesuitgeslapen blijft er te weinig tijd over om het vak onder deknie te krijgen en worden de ‘groene’ technieken boven-gehaald. Hij sorteert, selecteert en recycleert de cursus via deweg van de minste weerstand door grote delen van deleerstof over te slaan. Een gok, maar het kan lukken. Zelfhaalden we ooit een begeerde twaalf door welgeteld tweebladzijden van een maagdelijk boek van buiten te leren.Sommigen spreken van loepzuiver geluk, wij houden het

liever bij ‘efficiënt hoofd- en bijzaken weten teonderscheiden.’

Deze techniek zal echter vaker falen dan slagen. Als jedan meermaals op je bek bent gegaan, zoek je onvermijdelijknieuwe wegen. De Leuvense legende wil dat een bepaaldedokter nogal schrijfgraag is tijdens de examenperiode. Er zijnechter studenten die zelfs met deze wetenschap in hetachterhoofd hun taak ernstig opnemen en echt ziek worden.Eerlijk duurt immers het langst. Daags voor zijn vierde zittijdvan een vak moest een student vaststellen dat het weer ‘genevette’ zou zijn. Op aanraden van een andere idioot at hij eenpaar soeplepels vervallen mosterd en de klus was geklaard.Zo ziek als een hond, enkele dagen uitstel gekregen van deprof en alsnog geslaagd, zij het zonder glans.

Terrasje

Maar eigenlijk ontvangt de stressvrije student reeds veelvroeger een eenrichtingsticket naar de probleemzone,namelijk bij het invullen van het programmaformulier. Jeweet wel, dat stuk noodzakelijke bureaucratie waarvoor hetfaculteitssecretariaat je ergens halverwege november eenhoogdringend herinneringsmailtje stuurt. Je kiest je vakken,rekenmachine in de hand, legt hetformulier zorgvuldig verloren enrust de rest van het semester op jelauweren. Niks aan de hand, tot jein januari begint na te denkenover welke vakken je volgt.

Een pientere student wist nogperfect welke prof één van dekeuzevakken gaf. Bovendienkende hij het onderwerp van hetvak. Alleen was hij er niet van opde hoogte dat deze prof tweeafzonderlijke vakken gaf met eennogal gelijkende titel. Hij legdedus bij de juiste prof examen af,maar voor het verkeerde vak.Achteraf verklaarde hij op eenterrasje dat het “allemaal nog welmeegevallen was voor dat vak.”Een vriend wist echter dat hetexamen in kwestie pas volgende

week doorging. Ach ja, mailtje naar de prof met eenhalfslachtige uitleg en jawel: geslaagd op voldoende wijze.

Maar de echte kers op de taart komt van een van onzehuidige kotgenoten. De brave jongen, overijverig als altijd,had al zijn vakken zorgvuldig gekozen en verdeelde ze netjesover de twee semesters. Alleen had hij dit niet op dezelfdemanier gedaan als de faculteit in gedachten had toen ze hetprogramma opstelde. Het semester ging zijn gebruikelijkeslakkengangetje en voor we goed en wel in de Acco warengepasseerd, konden we aan de kerstshopping beginnen.

In een gezellig cafeetje kwam tijdens de winterseexamenperiode de materie van het vak naar boven waaroverde maten gisteren examen hadden afgelegd. En jawel, onzevriend kende de naam van dat vak, maar was dat niet in hettweede semester? Navraag op de faculteit leerde dat dit niethet geval was. Gewoon een vak vergeten te volgen, metandere woorden. We kunnen iedereen geruststellen, dezesympathieke student heeft gewoon in juni examen mogenafleggen en durfde zelfs met een zestien naar buiten tekomen. Wie waagt het hier nog te zeggen dat proffenvooringenomen zijn?

(foto’s Katleen Gabriëls)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 420 v toe

Als je in de verre achterbuurten van het duistereManchester woont, loop je weleens vreemde vogels tegenhet lijf. Er zijn de klassieke buurtgekken, zoals Leuven erook enkele rijk is. “De maanlanding is bedrog!” Jazeker.Daarnaast heb je lokale mensen uit minder bekendeculturen, ‘vreemden’ zoals mijn kapster dat heel eerlijknoemt. En uiteindelijk een handvol excentriekelingen enongure figuren, die je bij nacht en ontij liever niet tegen hetlijf loopt.

Mijn assimilatie aan de Engelse cultuur is er één vanwisselend succes geweest. Ik drink Engelse pintjes, eet delokale vetzakkerij, kijk en luister naar de BBC en verslindhun weekendkranten. Ik loop ook rond met de nodige oasisarrogantie en stuur mijn fiets over het linkerbaanvak van hetbarre stadsklimaat. Als ik een praatje sla met een local denktmen steevast dat ik origineel uit London kom, vanwegemijn zogezegde cockney accent.

Hooters

Toch gebeurt het nog steeds dat ik mijn gesprekspart-ners sprakeloos aanstaar als ik hun gewauwel niet begrepe-n heb. Met verontruste blik in mijn ogen knik ik dan maarheftig van ja. Een kwestie van overtuigdend op je gezichtgaan. Ook een stevige afkeer voor bonen en tomatensaus bijhet ontbijt is atypisch voor de gemiddelde eilandbewoner.Verder is mijn integratie in het verderfelijke Erasmus- eninternationale feestgedruis, op basis van degelijkevooroordelen en een beperkte koopkracht, onderbeschaafde controle gebleven.

Uiteindelijk zijn het toch de opmerkelijke personen dieje dag VTM-gewijs kleuren. Zo was er een gesprek met eenflamboyante en rondborstige Russische tutor, die we tegenhet lijf waren gelopen. Toen ze losweg informeerde of wij

mannen ook naar de tutors-party kwamen, had ik de vraaglichtjes verkeerd begrepen enriep verbaasd uit: a hootersparty! De herinneringen aanhaar gefronste wenkbrauwenen de alomtegenwoordige decolleté die daaropvolgend werddichtgeritst, doen mijn huisgenoten het nog steedsbescheuren.

Gospel

Aangezien het rond half vijf GMT begint te donkeren,heerst niet veel later een voltijds nachtgevoel. In deachterstraatjes van onze wijk, zijn er dan wei-nigen die nog individueel de boer opgaan.Aangezien de lokale nachtwinkel maar tweestraten verder is, willen wij op zo’n momentniet de pussie uithangen. Wanneer er echtertwee individuen jouw kant uitkomen, met elkeen kap over het hoofd en een grote stokachter de rug, kan je er prat op gaan dat erserieus wat adrenaline door je lijfje gaat.Gelukkig was het geen kleine Belg, naar wie zeop zoek waren en kon ik met knikkendeknietjes mijn pak chips gaan kopen.

Al bij al geniet ik nog het meeste van eenzondagmiddag tussen het gezoem en gezwierin de lokale wasserette. Onlangs stond ik naasteen kranig zwart vrouwtje. Ze heupwiegdevoorzichtig en neuriede wat. Om de zoveel tijdkeek ze mij aan en lachte haar gouden tandenbloot. De uitbater moest lachen en riep: “Comeon lady, sing us a song!”, waarop ze van wal stak.

Het daaropvolgende uur heb ik kunnen genieten vangospel met teksten als “Take me back to the lord, yeah, yeah.”Waarop een ander geinig ‘halleluja’ scandeerde en zijmeteen antwoorde met “praise the lord.” Het dametje sloot afmet een geweldig “Jesus is my friend”. Ik moet zeggen: zoalsze daar stond, kon ik dat best geloven.

Tekst en foto Pieter BaertJe vindt meer dagboek op www.pietel.be

BUITENLANDERS TERUG NAAR HUIS!ERASMUSDAGBOEK UIT PENNSYLVANIA (2)

Een arsenaal aan kennisEen van de hardnekkigste misverstanden over onze vrome Joe Sixpackmedemens is zijn gebrekkige of ontbrekende kennis van de wereld. Na eenvolledig semester aan Lehigh University kunnen we echter stellen dat ditniet correct blijkt: de Amerikaanse studenten beschikken over een indruk-wekkend arsenaal aan parate kennis. Oordeel zelf maar!

Europa en de Europese Unie liggen de Amerikanen na aan het hart. Zo kan de eventueletoetreding van Turkije tot de Unie geen problemen opleveren, aangezien Turkije een katholiekland is waar iedereen besneden is en waar er enkel Spaans wordt gesproken. Daarnaast weten deAmerikanen hun Britse bondgenoten zeker te waarderen; zo duiden ze op een blinde kaartIJsland aan als Engeland en dan hebben we het hier over studenten Internationale Betrekkingen.Gelukkig weten de Amerikanen wel dat hun troepen zich bevinden in Irak, alleen duiden ze opeen kaart niet Irak aan maar wel Italië. Dat belooft voor eventuele nieuwe bombardementen.

België en zijn geschiedenis doen dan weer bij vele Amerikanen een belletje rinkelen, albetekent dat niet meteen een reden tot juichen. Zo leerde een Amerikaan die in Belgiëstudeerde ons dat er in Bergen zes (!) universiteiten liggen. Dit vormt enkel het topje van deijsberg: tot onze verbijstering reikten onze gastheren ons nog veel interessantere weetjes overons eigen landje aan.

Hoe konden wij, dwaze barbaren, niet weten dat België deel uitmaakt van Duitsland (dittot groot jolijt van onze Duitse vrienden hier), dat België dicht bij Argentinië ligt (gewoonhopeloos om dit te corrigeren) en dat België tevens de hoofdstad is van Brussel (de klassieker).

Lood

Daarnaast bleken de Amerikanen ook bezorgd over de materiële situatie in ons thuisland.Zo werd er aan mijn Belgische collega gevraagd of wij wel over elektriciteit beschikten en ofwij het volgens hen allernieuwste, state of the art snufje ooit al hadden gezien (gsm’s dus). Hunselectieve geheugen kon natuurlijk moeilijk weten dat hun elektriciteitsnetwerk amper hetkwaliteitsniveau haalt van een modaal derdewereldland zoals pakweg Angola (dat volgenssommigen na ‘onze’ invasie tot het Belgische koloniale imperium behoorde) en dat onzemobiele bereikbaarheid uitgedrukt in streepjes of blokjes wel veel hoger zal liggen dan hetaantal pro-Amerikaanse moslims in Irak.

Twee maten en twee gewichten hanteren is hier dan weer verheven tot een nationalesport. Een wagen huren is geen enkel probleem, maar een video van $2 huren vormt danweer een onoverkomelijk obstakel. Een wapen aanschaffen of naar de schietbaan trekken omlater als dolgedraaide terrorist onze medemens eventueel vol lood te pompen blijkt een fluitjevan een cent te zijn, maar een aansteker of een blikje naar zweet smakend prutsbier proberente kopen zonder identiteitskaart behoort dan weer tot de mission impossibles.

Nu hoopt onze vertwijfelde geest natuurlijk dat we een even educatief en kwalitatiefhoogstaand tweede semester krijgen als het eerste semester. Afwachten maar!

Frederik Francois

Wanneer de Franse metromaat-schappij besluit met je voeten tespelen, beslis jij gewoon niet meerte betalen. Of de metro niet meerte nemen. Dat was alvast mijnoplossing, bijgestaan door mijn im-mer trouwe Vlaamse tandartsdoch-ter. Zo gebeurt het al eens dat,wanneer je op een rustige avondbesluit naar de film te gaan en dietot overmaat van ramp mist, je tienkilometer wandelt door Parijs.

De Notre Dame herinner je je vast nog wel,dat bekende gebouw in centrum Parijs.Misschien ben je ook op de hoogte van hetbestaan van een Sacré Coeur (daar waarnonnen kreunen op cassettebandjes). Mis-schien is de afstand tussen beide je minderbekend. Na vorige week kan ik je met trotsvertellen dat het een kilometer of negenmoet zijn en dat je er gemakkelijk twee uurover wandelt. Misschien moet ik je ook nogvertellen dat je daarbij een aantal hoeren-buurten doorkruist. Een echte aanradervoor je volgende Valentijnsuitje.

Heksjes

Soms, wanneer je het leven niet meerziet zitten, bijvoorbeeld omwille van eenbijtende vrieskou rond je oren, moeit Parijser zich mee. Vreemdelingen, kleinedéracinés, horen zich duidelijk niet slecht tevoelen. Zo kwam het dat we op een dagbenaderd werden door twee glimlachendedames. Toegegeven, gezien we braaf op wegwaren naar de cinema om daar nog maareens 6,5 euro neer te tellen, overweldigdende gezanten van God ons even. Onze mondviel open, onze gelaatsuitdrukking werdlichtelijk dwaas en we verstonden geensnater Frans meer. Gelukkig spraken deheksjes de universele taal van de liefde. Zijvertelden ons over een prachtige avant-première van een schitterende film en datjongeren gratis en voor niets mochten gaankijken. Ongelooflijk: niet betalen en Parijszijn als kat en hond. En net wanneer wijhet nodig hadden, konden we iets voorniets doen! Daarenboven was de film eenwonder. Lang geleden dat een film eendergelijke krachtige politieke boodschap gafin ijzersterke personages zonder als eendocumentaire over te komen. Bij deze,

“Walk on water” (natuurlijk moesten deFransmannen er een equivalent aangeven), gaat er allen heen in vrede.

Dennenboom

Eindelijk terug leven in deze barrewintertijd! Strijd en agressie, nationale trotsen samenhorigheid. De Argentijnen, diepverborgen achter hun ijsbeer-outfit, her-leefden als nooit tevoren. De strijd met deBelgen werd vrijwillig aangegaan. Aange-voerd door een kleine Jeanne d’Arc in spe,moesten ze de gigantische spar van hetBelgisch huis weten te overtroeven. Hetkon immers niet dat er meer kerstsfeeraanwezig was in een huis dat de helekerstvakantie leeg zou staan, dan in eenlekker volgepropte Latijns-Amerikaansewoning. En het moet gezegd, het resultaatwas oogverblindend. Letterlijk dan. Eén se-conde volkomen duisternis, één secondefonkelende rode lichtjes die duizenden rodeen gouden kerststrikken zichtbaar maakten.Jeanne stond ernaast en glunderde nogmeer dan de miljoenen kerstballen bijelkaar. Who needs family anyway?

Onze nieuwste held, Herbert Gröne-meyer! De Duitse opvolger van HelmutLotti en nog zoveel meer! Wat een mens alniet leert dankzij een exposé van een vlotteDuitser. De man moest tien minuutjespraten over om het even welk onderwerp,hij deed er niet minder dan anderhalf uurover. Daar Herbert zo fascinerend is, al eenpaar nummers heeft geschreven en detrotse eigenaar is van twee websites, bleefde hele klas dan ook de hele tijd geboeid.Teksten als ‘Ich fühl mich unbewohnt’ en‘Alkohol ist dein Sanitäter in der Not’getuigden immers van een geweldigecreativiteit.

Beminnelijk

Zeer treurig voor de Duitse schlager-knaap, maar in zijn enthousiasme was hijvergeten Frans te spreken. Toen wij daarnade linguïstische kant van België uit dedoeken deden in welbepaald acht minuten,kon de leraar dan ook niet anders danbeminnelijk toegeven dat hij geen enkelefout gehoord had. Dank je wel, Herbert.

Cathérine Zenner

ERASMUSDAGBOEK: PIETER IN MANCHESTER (6)

Toevallige ontmoetingen

ERASMUSDAGBOEK: CATHÉRINE IN PARIJS (6)

Alternatieve wijze

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 21v toe

Tekenaar François Schuiten enschrijver Benoît Peeters zijn hetbekendst van de stripreeks DeDuistere Steden, waar de schei-dingslijn tussen de werkelijkheid ende fictie steeds flinterdun is. Mo-menteel herbergt Tweebronnen eengrote overzichtstentoonstelling vanoriginele werken van deze twee ar-tiesten. Wie nog durft beweren dathet stripverhaal tot de lage cultuurbehoort, komt er bedrogen uit.

Robin Broos & Thomas Euben

Schuiten en Peeters hebben naast eenstripreeks ook verschillende tentoonstel-lingen en scenografieën bedacht. Voor deeerste keer in Vlaanderen gaat een dergelijkproject uitsluitend over eigen werk. Omdatde inspiratie voor de prenten van Schuitenbij de Art Nouveau ligt, is het perfecte kadervoor deze tentoonstelling dan ook het Vande Velde-complex in de Rijschoolstraat. Deexpo is niet exclusief voor de fans van DeDuistere Steden. Er is geen enkele voor-kennis vereist.

Oerwoud

Deze striptentoonstelling is meer danwat platen aan de muur. Om helemaal in defantastische sfeer binnen te dringen, wordtde ruimte omgevormd tot een grote boeken-kast van waaruit de bezoeker tien verschil-lende thema’s kan doorlopen. De DuistereSteden zijn prominent aanwezig, maar deexpo bevat ook tekeningen uit ander werk.Dit project stond al lang op stapel en werdeindelijk verwezenlijkt door de vzw BeeldBeeld die zich bezighoudt met het promotenvan de mogelijkheden van het beeldverhaal.Bart Pinceel (bestuurder vzw Beeld Beeld):«Het opzet van de tentoonstelling is hetsamenbrengen van prenten uit de strip-verhalen enerzijds en uit andere projectenanderzijds. Deze afbeeldingen hebben we inthema’s ingedeeld en samengebracht totverschillende ‘boeken’. Bijvoorbeeld ‘Het

Boek der Vlucht’ is een boekje datontwerptekeningen voor de Las Vegas-show ‘Fly’ van Franco Dragone (Cirque duSoleil) bevat. Dit project werd echternooit gerealiseerd. Elders hangen er ookprenten van Planet of Visions, eenpaviljoen dat Schuiten ontwierp voor deWereldtentoonstelling van Hannover in2000.»Veto: De affiche van deze tentoonstelling deedons denken aan de Leuvense St.-Pieterskerk.Wordt Leuven één van de Duistere Steden?Pinceel: «Nee, François Schuiten heeftdeze tekening speciaal gemaakt voor dezetentoonstelling. De prent zal wel wordengebruikt in een speciale reeks voor DeMorgen en Le Soir. In het tweede deel vanjanuari zullen deze kranten werken rondzogezegde negentiende eeuwse science-fiction, met telkens een prent en eenbijhorende tekst. Hoe zou bijvoorbeeld,vanuit die eeuw gezien, de ziekenzorg zijn in

2050? Als weterugkerennaar de prentvan de affichezou Leuveneen oerwoudkunnen wor-den.»

De be-zoeker reist

van het ene ‘boek’ naar het andere. Deruimte schept de idee in een grote, donkerekijkdoos rond te lopen. De bijzonderebelichting laat het mysterieuze van deprenten goed tot zijn recht komen. Detekeningen roepen een imaginaire sfeer opzoals we die kennen van bijvoorbeeld de‘Lord of the Rings’.

Koppel

Veto: Waarom koos u voor het fantastische genreen niet voor een klassieke stripreeks?François Schuiten: «Ik heb dat nietgekozen, het is dit genre waar ik sterk inben. Het zou niets voor mij zijn om eenklassieke reeks te tekenen. Ik teken overdatgene, waar ik als kind van droomde; de

dingen die ik graag zelf zou willen zien ofmeemaken. Inspiratie haal ik uit dearchitectuur van het einde van de negen-tiende eeuw zoals Horta of hier Van deVelde, maar ik heb ook een grote fascinatievoor bijzondere transportmiddelen.»Veto: Hoe is uw samenwerking met Benoît Peetersontstaan? Stond hij plots aan uw deur met eenverhaal?Schuiten: «Eigenlijk ken ik Benoît al sindsmijn twaalfde. We gingen beide naar hetBrusselse Don Bosco-college waar we hettijdschriftje “GO” hadden opgericht. Het ispas in 1978 dat we terug contact met elkaaropnamen en het vervolg kennen jullie. Hetis moeilijk om een systeem te doorbreken alsje als koppel al jaren samenwerkt. Je creeërteigen gewoontes en het is niet makkelijk datallemaal te vernieuwen.»Veto: Is er een prent die er echt uitschiet?Schuiten: «Geen enkele prent kan metotaal bekoren, echt niet. Si c’est passé, c’estpassé. Je moet niet telkens terugkijken naarwat je in het verleden hebt gemaakt. Voormij zijn die tekeningen dood. Eigenlijk lopenwe hier in een groot mortuarium. (lacht) Erzijn ook prenten die ik verafschuw, maar diezitten uiteraard niet in deze collectie.»

‘De Poorten van de Utopie’ is nog tot 27 februari2005 te bezichtigen in Tweebronnen,Rijschoolstraat 4 in Leuven. Meer info:www.beeldbeeld.be

DE DUISTERE STEDEN VAN

SCHUITEN EN PEETERS

Strip met grote ‘K’

MARIA LEVERT

EEUWIGDURENDE

BIJSTAND OP GLAD IJS

Indoorijspiste“Maria levert eeuwigdurende bijs-tand aan de mens, want de mens isbroos,” zegt één van de technicivan het DAS-theater en theaterZuidpool, “en een broze mens kanje het best voorstellen door hemop ijs te zetten.”

Mimi is overal buitengesmeten. Ze zoekttroost bij Gabriël, een van haar oude vlam-men. Die legt net aan Michel, zijnkameraad, die zelf nota bene herstelt vaneen smartelijk duikongeval, uit dat hij uiteen diepe put aan het kruipen is. Dezedrieschaar heeft dringend bijstand nodig,van Maria liefst van al.

De personages in het nieuwe stuk vanArne Sierens ‘Maria Eeuwigdurende Bij-stand/Marie Toute Assistance’ (een samen-werkingsverband tussen DAS-theater entheater Zuidpool), uiten hun nood aan bij-stand door zonder schaatsen op een ijspisterond te schuifelen, niet stevig op de voetenstaand, steeds met kans op vallen.

Een ijspiste? In het STUK? Jazeker, in deLeuvense cultuurtempel vragen wonderenslechts een kleine moeite. Natuurlijk is er hierook wat bijstand nodig, geen religieuze maartechnische dit keer. Erik Cantryn, de juisteman op de juiste plek (oftewel eenprofessioneel eventorganisator in de Labozaalvan het STUK) verklaart het wonder van hetbevroren water. “De piste is vijf bij twaalfmeter, het ijs is ongeveer tien centimeter dik.Eerst ligt er een laag plastic, dan een laagisolatie, dan weer twee lagen plastic entenslotte een koelsysteem met buizen. Je kandat systeem nog het best vergelijken metvloerverwarming, maar dan omgekeerd.” Ermoet dus niet geduldig op enkele urenvrieskou worden gewacht. “We bouwen hetgeheel op in één dag en dan moet hetkoelsysteem 24 uur werken zodat de vier àzesduizend liter water bevriezen. Je kan deverwarming in de zaal gewoon aan latenstaan, natuurlijk geeft het ijs wel wat koudeaf,” aldus Cantryn.

Wie dacht de schaatsen na de voorstel-ling nog even aan te binden, komt bedrogenuit. “De regisseur heeft schaatsen op depiste verboden, omdat er dan krassen in deijslaag komen en dan zou het effect nietmeer hetzelfde zijn, het broze zou verlorengaan,” besluit Cantryn.

Na een twintigtal voorstellingen inGent, Antwerpen, Brugge en Mechelenkomt Sierens met ijsbaan en al eenapotheose op deze reeks brengen in hetSTUK. Hij steunt hierbij op het acteurstrioJohan Heldenberg, Marijke Pinoy en Titus deVoogdt.

(cvm)

“We lopen hierin een grootmortuarium”

Op vrijdag 7 januari schuiven de uithoeken des wereldweer een stuk dichter binnen handbereik en waait eenbrok exotisme het podium op van de Leuvense stads-schouwburg: het Wereldjeugdkoor brengt zijn muzikalehoogvliegers tot bij u. Van overal ter wereld schuivenzangers aan voor een uitgebreid en gevarieerd koor-repertoire onder leiding van de befaamde dirigentFilippo Maria Bressan.

Het World Youth Choir (WYC) vormt een unieke muzikaleorganisatie: het koor bestaat uit een tachtigtal zangers tussen 18 en26 jaar uit zo’n dertig verschillende landen. Nadat een bont gezel-schap zich door een afvallingsrace van nationale en internationalejury’s heeft gesparteld, reist dat uitgedunde kwalitatieve hoopjemuzikanten naar een aantrekkelijk uitheems oord. Elke zomerontmoeten de leden van het WYC elkaar namelijk in een nieuwgastland om er twee weken van intense repetities aan te vatten.Nadien stelt het koor zijn concerten voor in een aantal belangrijkeculturele centra van het gastland of diens buurlanden. Zo trokken 75zangers vorige zomer naar Zuid-Korea en Japan om er, opuitnodiging van het Koreaanse Koorinstituut, ondergedompeld teworden in de Oosterse cultuur en koortradities.

Rochefort

In de wintermaanden zoekt het WYC het iets dichter bij huis, envestigt het zich gedurende twee weken in Wallonië om een nieuwrepertoire te lijf te gaan. Deze winter slaat het Wereldjeugdkoor zijntenten op te Rochefort, van waaruit begin januari concerten in o.a.Namen, Leuven en Sombreffe worden georganiseerd. Het

International Center for Choral Music (ICCM) neemt de leiding vanhet project op zich, in samenwerking met Europa Cantat. Onderleiding van de Italiaanse dirigent Filippo Maria Bressan, specialist inde uitvoering van oude muziek, stoomt het koor een boeiendprogramma klaar, zijnde een tweeluik van oude en hedendaagsekoorwerken. Zo krijgt je o.a. het ‘Stabat Mater’ (G: P. da Palestrina),Miserere (G. Allegri), ‘Domine ne in furore tuo arguas me’,‘Adoramus te’, ‘Cantate Domino’ (C. Monteverdi), ‘Pater Noster’ (L.Donati), ‘Audi filia’ (G. Bonato) en ‘Mass for double choirs’ (F.Martin) te horen.

Stalkersgewijs

Naast zijn muzikale programma wil het WYC ook een politiekeen sociale dimensie bieden. Door jonge mensen met uiteenlopendepolitieke en culturele achtergronden te verenigen in een muzikalecontext, brengt het koor wereldwijd een boodschap vaninternationale vrede en broederschap. In 1996 kende UNESCO danook de titel ‘Artist for Peace’ toe aan het WYC. Zowel bij de zangersals de toehoorders laten de concerten een overweldigende enmemorabele indruk na. Indien je maar niet genoeg kan krijgen vanhet WYC, kan je het koor stalkersgewijs naar Israël volgen, waar in2005 het zomerproject plaatsvindt. Voor de goede vrede brengt mendaar o.a. de Chichester Psalms van Leonard Bernstein, uitgevoerdmet het Symfonieorkest van Jeruzalem.

Carolien De Wilde

Ticketverkoop: 081/71.16.00 (ICCM)

LEUVEN MUZIKAAL INTERNATIONAAL: THE WORLD YOUTH CHOIR

Zingen voor vrede

(foto Christophe Ketels)

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 422 v toe

Griet, Kristof, Lore, Nele en Ruben trekken vrolijk naar de Alma, al hebben ze pech: wegensonvoorziene populariteit is er nog maar één Veto-exemplaar voorhanden. Dit kan echter depret niet drukken. Na Freddy een fooi gegeven te hebben, zetten ze zich knusjes rond eentafel en halen hun geliefkoosde blad boven. De voorpagina gunnen ze zoals gewoonlijk geenblik waardig, want hun favoriete item bevindt zich op pagina 2. Nee, niet het vermaledijdeRector O., maar de leuke vakjes onderaan zorgen voor kriebels in de onderbuik van dezeLeuvense studenten.

Kan jij, met de hulp van Freddy's observaties, achterhalen wie welk woord vond, waardeze woorden in het kruiswoordraadsel thuishoren en in welke volgorde de woordeningevuld werden?

Indien ja, zend je volledige antwoord vliegensvlug naar kerstraadsel@veto.be. Indiennee, probeer eens de enquête van de Campuskrant.

Uit de inzendingen loot de bezoedelde hand van de hoofdredacteur 10 Acco-bonnenter waarde van 25 euro. De antwoorden zijn welkom tot 31 januari 2005.

Dit is wat Freddy vanop zijn kassastoel zag:1. Elk van deze studenten vult juist één woord in.2. Nele wist het antwoord op 7 Horizontaal in te vullen. Dat woord had evenveel letters alshet woord dat net voor haar ingevuld werd en had er ééntje meer dan het woord dat daarnadoor een jongen ingevuld werd.3. 'Bodybagdad' was niet het derde woord dat ingevuld werd, maar werd wel, net als hetvijfde woord, horizontaal in het rooster geplaatst.4. 'Rectoraat' werd als eerste in het kruiswoordraadsel gekrabbeld, maar 'Oosterlinck' wasniet het tweede.5. Kristof vond het woord 'Studenten' niet; Ruben loste 1 Verticaal niet op.6. Griets woord telde meer letters dan dat van Kristof.7. Lore was niet de snelste, maar lelijk en laatste was ze zeker ook niet.8. De antwoorden van 2 Verticaal en 4 Horizontaal waren niet even lang.9. Voorts merkte Freddy dat ook het woord op 1 Horizontaal ingevuld werd, dat 'Professors'ergens in het kruiswoordraadsel terug te vinden was en dat Kristof twee keer om een extraportie frietjes ging.

Dries De Smet

KERSTWOORDRAADSEL

Win een Acco-bon ter waarde van 25 euro

Toen Jeroen Decoster als achttienjarige een aantal Leuvense residenties bezocht, passeerde hij op weg naar CamiloTorres toevallig zijn huidig kot. Omdat de prijs heel goed meeviel en het kot hem gezelliger leek dan de residentie,aarzelde hij niet en ondertekende hij het contract. Zijn kotbazin deelde hem mee dat hij geluk had, want hij zounaast de cursusdienst van Medica wonen. Groot was zijn verbazing toen hij het plaatje Doc's bar las. Hij heeft echterweinig last van lawaai. "Ik zit zelf altijd in die bar."

Door zijn engagement en organisatietalent, en omdat hij de voorbije jaren zowat opgroeide binnen Medica,besliste hij om preses te worden. Als preses heeft hij echter weinig tijd om op kot te vertoeven. Jeroen slaaptongeveer drie nachten per week op zijn eigen kot; de andere nachten logeert hij bij zijn vriendin in deKapucijnenvoer. Sheepie, het schaapje dat zijn lief hem schonk, vergezelt hem dan zonder uitzondering.

Tekst en foto's: Katleen Gabriëls

"Ik moet nu dringend naar huis,want ik heb geen proper ondergoed meer"

Jeroen Decoster, 2e doc (°1982)Preses MedicaAdres: Brusselsestraat 244Opp: +/-20 vierkante meter

Je ziet ze meestal in het publieke, studentikozeleven, maar presessen hebben natuurlijk ook eenplekje voor zichzelf. We gaan wekelijks op bezoek bijeen Leuvense preses die dat plekje voor onzefotograaf openstelt.

Kotallemachtig

"Toen ik mijn contract ondertekende, zei de kotbazin me dat iknaast de cursusdienst van Medica op kot zat; iets later zag ik hetplaatje Doc's bar"

J a a r g a n g 3 1 n r . 1 2 d d . 2 1 d e c e m b e r 2 0 0 4 23v toe

COLOFONDe rector van de K.U.Leuven heeft de droeve plicht u het overlijden te melden van

De heer

Peter AERTS

Student 2de kandidatuur Handelsingenieur

Geboren te Geel op 5 juni 1984 en overleden te Geel op 12 december 2004.

Rouwadres: Goorakker 2A, 2440 Zammel-Geel

CultuurkalenderToneel

Dinsdag 21/12, woensdag 22/12, donder-dag 23/12: Stuk, Naamsestraat 96

DAS-theater: Maria Eeuwigdurende Bijstand

Donderdag 30/12: WagehuysBronks: Stopcontact!

Muziek

Maandag 27/12: Schouwburg, Bondgenotenlaan 21Orion: Petit Concert (folkstage)

Dinsdag 28/12: Schouwburg, Bondgenotenlaan 21Amorra: Petit Concert (folkstage)

Woensdag 29/12: Schouwburg, Bondgenotenlaan 21Orion Celtic in concert (folkstage eindconcert)

Dans

Donderdag 23/12: Schouwburg, Bondgenotenlaan 21Danscompagnie Lune: Cross Road

Vrijdag 29/12: zaal Ons Huis, GoudbloemstraatBoombal

Train je in stressbeheersing

Het Psychotherapeutisch Centrum voorstudenten organiseert in het tweede semes-ter een training in stressbeheersing. In zesavondlessen krijg je uitgebreid informatieover stress, angst, depressieve gevoelens enslaapproblemen. Tegelijk leer je tal vanconcrete tips en praktische vaardighedenom hier beter mee om te gaan. De trainingis te vergelijken met een les: je hoeft nietzelf aan het woord te komen, je maggewoon luisteren. Bovendien krijg je eenhandboek als leidraad. Hiermee kan je naelke les zelf aan de slag.

De lessen vinden vanaf 17 februari, zesdonderdagen na elkaar plaats, telkens van18u30 tot 20u30.

Deelnemers betalen 80 euro, het hand-boek en een cd-rom met relaxatie-oefenin-

gen inbegrepen.

Voor meer praktische informatie en om in teschrijven vóór 15 januari:www.kuleuven.be/gezondheid/stress.htm,ptc@dsv.kuleuven.ac.be of 016/32 43 43.

Werkkamp in Afrika

Zin een boeiende interculturele ervaring?Zin in een werk- en inleefkamp in Senegalof Oeganda in juli 2005? Diogenes enBroederlijk Delen geven telkens eentwaalftal jongeren (18-23 jaar) de kans omdrie weken ondergedompeld te worden inhet dagelijkse leven bij hun partners in hetZuiden. Geïnteresseerd? www.broederlijkdelen.be (jongeren - werk-kampen)

Politika

• 21/12 om 19u30: Islamdebat (AMW).

VRG

• 21/12 Kerst-td (Musicafé & Blauwe kater).

Wina

• 21/12 om 19u: Kerstfeestje (Alma1).

DINSDAGDEBAT Poverty and violent conflict:

a causal relationship? org.

CADES.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1 B A B E L R A S P

2 E R O S B E L L E

3 N E E B O E M A N

4 S T A A T A A N

5 S E L L E N N E

6 Y F S A R A H N

7 N O E B E T E R

8 O R G A A N K O E

9 D E E R N L E E M

10 E L L E H A L L O

Veto te snel

uitgelezen?

Discussieer verder

op onze eigen

nieuwsgroep:

kotnet.veto

Veto bij je thuis?

Neem een

abonnement:

voor 10 euro

wekelijks

in je bus.

001-0959719-77

www.veto.beRozen zijn rood,viooltjes zijn blauw

Jouw borsten zijn grootDat is waarom, ik hou van jou

Wil jij je lief op een iets subtielere manier verrassen? Stuur dan je berichtje,gedichtje of spinsel door naar Veto (ikziejegraag@veto.be) voor 31 januari en wij

zorgen ervoor dat de juiste persoon het leest.De geschikte kans voor wie vlinders voelt, maar het nog niet durfde te zeggen. Maar

ook wie al vele jaren een plekje heeft voor die speciale andere in zijn/haar hart, mag inzijn/haar pen kruipen. Uiteraard komen de origineelste inzendingen eerst in aanmerking.

Veto

's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 31Nummer 1221 december 2004

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie.De standpunten verdedigd in Vetostemmen niet noodzakelijk overeenmet de standpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Ben Deboeck

Redactiesecretaris & V.U.:Wim Gemoets

Redactie:Joris Beckers, Katleen Gabriëls, ClaraVanmuysen en Hanne Vermeiren.

Medewerkers: Pieter ‘Jozef’ Baert, Joris ‘Melchior’ Beckers,Charlotte ‘Magdalena’ Bouckaert, Robin‘Judas’ Broos, Ben ‘David’ Deboeck, Laurens‘Herodes’ De Koster, Bram ‘Caspar’ Delen,Nele ‘Sarah’ De Meyer, Vera ‘Elisabeth’Derycke, Dries ‘Mozes’ De Smet, Carolien ‘Eva’De Wilde, Ralf ‘Antonius’ Eicker, Thomas‘Messias’ Euben, Dimitri ‘Satan’ Eynikel,Katleen ‘Gabriël’ Gabriëls, Wim ‘Lucas’Gemoets, Maarten ‘Mattheus’ Goethals, Elise‘Rita’ Kuit, Sieghild ‘Esther’ Lacoere, Herman‘Andreas’ Loos, Marieke ‘Maria’ Poissonnier,Anne ‘Barbara’ Ruette, Arne ‘Thomas’ Saeys,Tom ‘Petrus’ Van Breussegem, Bartje ‘Simon’Van de Walle, Gijs ‘Balthazar’ Van Gassen,Clara ‘gesuikerd Jezeke’ Vanmuysen, Tijl‘Onan’ Vereenooghe, Hanne ‘Hagar’Vermeiren, Roman ‘Paulus’ Verraest enCathérine ‘Rebecca’ Zenner.

Cartoons:Sh3Ll4C

DTP:Joris Beckers, Ben Deboeck, Wim Ge-moets, Anne Ruette, Clara Vanmuysenen Hanne Vermeiren.

Internet:www.veto.beNieuwsgroep:kotnet.veto

Publiciteit:Alfaset cvba - Leen Cuypersalfaset@chello.be 016/22.04.66

Drukkerij:Kempenland (Herentals)Oplage:9000 exemplaren

ISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteres-seerden (tekst, foto, lay-out, internet,wereldepiscopaten,...) zijn steedswelkom op de redactievergadering ofop het redactieadres.Lezersbrieven en vrije tribuneskunnen tot vrijdag 14u, liefst mails-gewijs, ingezonden worden op hetadres: veto@veto.be

Politiek en student zijn, soms vervalt het algauw in een idealistisch concours en oeverlozecafédebatten met vrienden waar je op het eindvan de avond toch niet lijkt uit te raken.Frederik Misplon, oprichter van de portaalsitewww.politics.be en Sophie van der Stallen,tiende plaats op de Oost-Vlaamse sp.a-lijstwilden vooral iets doen met hun politiekeinteresse.

Sieghild Lacoere

Veto: Hoe is het idee ontstaan om te starten met een website volpolitieke berichtgeving?Frederik Misplon: «In 1999 ben ik er mee begonnen.Toen studeerde ik Woordkunst en op een bepaald momentkregen we de opdracht ‘Schrijf een redevoering’. Met drievrienden beslisten we om een politieke redevoering teschrijven. Zelfs de oprichting van een eigen partij en hetvoeren van een campagne hoorde daarbij.»

«Zo zijn we heel klein begonnen en is het eigenlijkalleen nog maar gegroeid. De eerste keer dat we twintigbezoekers hadden dachten wij “waaw, twintig bezoekers”.Ondertussen zitten we aan 15.000 bezoekers.

Betalen

Veto: Waar denk je dat die populariteit van de site vandaan komt?Frederik: «Zoiets groeit gewoon. Je begint heel klein en naeen tijdje zet je een discussieforum op desite, dat blijkt aan te slaan. Politici rakendan geïnteresseerd om een interview tegeven. Ze zijn tevreden over dat inter-view en zo krijgen ze meer naambekend-heid.»

«Dan kwam Jurgen Verstrepen, dietoen politicsinfo.net in handen had, naar mij toe. Al jarenhad hij een redactie en gebouwen om dat te ondersteunen.Maar de site stond nog altijd niet op het internet terwijliedereen wel betaald werd. Blijkbaar was hij bij mijn siteterechtgekomen en de inhoud van de site interesseerde hemnogal. “Ik kan je betalen voor wat je nu eigenlijk voor nietsdoet,” klonk mij toen aangenaam in de oren.»Veto: Het komt er op neer dat hij de site wou kopen?Frederik: «Ja, en ik ben toen ook voor hem gaan werken.Na drie maanden kreeg ik in de gaten dat ik mijn creativiteiter niet meer kwijt kon. Ik kreeg ook lucht van politiekeinmenging door aandeelhouders, bijvoorbeeld Duchâteletvan Vivant. Correcte betaling bleef daarnaast ook uit.»

«Die opeenstapeling aan ergernissen zette mij er toe aanopnieuw te beginnen met politics.be, want de domeinnaamhad ik niet uit handen gegeven. Op politicsinfo.net vondenveel mensen hun gading niet waardoor ze bij onze siteterechtkwamen. Langzamerhand ging politicsinfo.net faillietmaar bleven wij succes boeken. De grote doorbrak kwam erdan in 2003 met de verkiezingen.»Veto: Sophie, vanwaar jouw grote interesse in politiek?Sophie van der Stallen: «Die drang naar politiek heeft ervan kleins af aan altijd in gezeten, hoewel ik niet opgegroeidben in een typisch politiek nest. Met mijn papa, die wel lidwas van sp.a, maar totaal niet actief, ben ik eens meegegaannaar een vergadering van de partij in Sint-Niklaas omdat ikdaar expliciet naar gevraagd had. Daar kwam ik een jongentegen die ik kende en lid was van Animo, de jongeren-afdeling van sp.a. Hij polste naar mijn interesse om ook lidte worden en zo ben ik er ingerold.»

Hart

Veto: Heb je nooit overwogen om je bij een andere partij aan tesluiten?Sophie: «Van in het begin zag ik in dat ik mij het best zouvoelen binnen de sp.a. Die standpunten spreken mij hetmeest aan. Zij streven vooral naar gelijkheid en gelijkekansen voor iedereen. Die thematiek heeft me altijd nauwaan het hart gelegen.»Veto: Wat vond het thuisfront van je deelname aan deverkiezingen?Sophie: «Ze schrokken vanzelfsprekend bij het horen vanzo’n nieuws, maar ze hebben mij altijd heel fel gesteund. Watze vooral tof vonden, was mijn engagement voor zoiets.»Veto: Hoe kom jij nobele, jonge onbekende op de tiende plaatsterecht voor de Vlaamse verkiezingen?

Sophie: «Je moet je eerst kandidaatstellen bij de provinciaal secretaris envan daaruit zetten ze je op de lijst. Detiende plaats is een heel mooie plaatsom te beginnen.»Veto: Heb je enig idee waarom jij dietiende plaats kreeg?Sophie: «Ik zou het niet goed weten.Misschien omdat ik nog in het debat-programma van Bracke en Crabbé hebgezeten als jongere voor de sp.a. Zevonden toch dat ik er goed gescoordhad. Het was tijd om een kans tegeven aan een jong dynamisch meisje,denk ik.»

Crescendo

Veto: Frederik, de site bestaat voorhonderd procent uit vrijwilligerswerk. Hoemobiliseer je mensen om er aan mee tewerken?Frederik: «Nu komen er heel watspontane reacties van mensen met devraag om mee te werken. Toevalligkrijg ik de laatste tijd heel wat artikelsbinnen van studenten journalistiek uitAntwerpen. Ik weet niet of ze de op-dracht hebben gekregen om oppolitics.be te verschijnen, maar het

valt wel op. Mensen zijn happiger ommee te werken. Dat vloeit natuurlijkuit het feit dat we bekender gewordenzijn. Stilaan staat het ook mooi op jecv. Het is een uitgelezen gelegenheidom ervaring op te doen. Je wordt goedingewerkt door de groep en bij-voorbeeld twee weken later mag je al op interview bij KarelDe Gucht. Natuurlijk controleren we de nieuwe mede-werkers op onafhankelijkheid en schrijftalent. Voor admi-nistratie hebben we ook altijd nieuwe mensen nodig, maardat blijkt altijd een hekel punt te zijn.»Veto: Komen jullie geregeld samen?Frederik: «Nee, onze medewerkers bevinden zich overheel Vlaanderen. Alle communicatie gebeurt via internet oftelefoon. Heel af en toe komen wij samen op wat wij onze‘zuipsessies’ noemen, maar dat ontaardt meestal in eenbabbel tussen pot en pint.»Veto: Sophie, hoeveel stemmen heb je gehaald en wat ging er doorje heen toen je resultaat bekend was?Sophie: «Ik heb 5.084 voorkeurstemmen gehaald. Ik hadaltijd gezegd dat ik een gat in de lucht zou springen als ikduizend stemmen zou halen. Bij het bekend raken van mijnresultaat heb ik wel vijf gaten in de lucht gesprongen (lacht).Achteraf vraag je je ook af wie in godsnaam allemaal op jegestemd heeft. Ik ken niet eens zoveel volk. Zoiets gaat increscendo, tijdens de voormiddag beginnen de resultatenbinnen te lopen en zie je ze rustig aan stijgen. Op het eindeben ik dan naar Gent gegaan en zag ik de laatste duizendstemmen er zelf bijkomen. Dan komt de euforie, want je

hebt er zo hard naar toe gewerkt enalles op alles gezet om een goedresultaat te halen.»

Beloften

Veto: Wat wou je precies bereiken met jedeelname?

Sophie: «Ik wilde vooral laten zien dat ik meer was dan datmeisje van Bracke en Crabbé dat het goed kon uitleggen. Ikwou tonen dat ik verder wou gaan in de politiek. Als jongmeisje kan je het ook wel aan om in de politiek te stappen,want er wordt vaak heel sceptisch gereageerd. Met deandere jongeren op de lijst wilden we echt aantonen dat wehet aankunnen.»Veto: Kun je wat meer vertellen over de opzet van de campagne?Sophie: «De campagne droeg de titel ‘Buitengezet’.Daarmee wilden we de nadruk leggen op mensen diebuitengesloten worden. Ouderen die niet met multimediaoverweg kunnen, jongeren die geen fuifzalen vinden, allesoorten mensen die zich buitengezet voelen dus. Om telaten zien dat we geen loze beloften deden, organiseerdenwe voor ouderen een sms-cursus. Op de Vrijdagmarkt inGent hielden we een slaapzakkenactie waarmee we aan-toonden dat de jongeren zich buitengezet voelen. We gaan

proberen om nog eens samen te komen om te laten zien dathet niet louter om een campagnestunt ging, maar dat we ereffectief mee door willen gaan. Alleen blijkt dat iedereen hetnu razend druk heeft om nog een actie op te zetten.»Veto: Fredrik, hoe kan je de onafhankelijkheid van politics.begaranderen?Frederik: «Binnen de redactie houden we ons aan een zogroot mogelijke verscheidenheid. Er zitten mensen van alle

politieke stromingen en ook onafhankelijken. Als iets geschre-ven wordt, passeert dat de hele redactie. Net omdat de redactiebestaat uit mensen van alle strekkingen weet je dat deonafhankelijkheid bewaard blijft. Zolang ze mij op het forumuitkafferen voor onafhankelijk voel ik mij onafhankelijk.Linkse mensen zeggen er “jullie rechtse zakken, jullie zijnallemaal Vlaams Belangers” en rechtse mensen reageren daneerder van “stelletje rode rakkers”. Zolang je kritiek krijgt vanbeide kanten, weet je dat je goed bezig bent.»

Zijlijn

Veto: Heb je nooit de ambitie gehad om zelf politiek actief te wordenzoals Sophie?Frederik: «Voorlopig niet, misschien dat het er op langeretermijn wel van komt. Ik overweeg ook om dejournalistieke weg in te slaan, dan is het beter om mij nuniet politiek te engageren. De overstap van journalistieknaar politiek kan wel, maar omgekeerd kan dat niet.»Veto: Snap jij zijn standpunt, Sophie?Sophie: «Tuurlijk. Je kan leren over de politiek door aande zijlijn te staan, maar voor mezelf denk ik dat ik het meestkan leren door een engagement op te nemen binnen depolitiek. Natuurlijk maak je ook fouten, maar je leert uit jefouten, zeggen ze toch altijd.»Veto: Denk je dat je je politiek kan verbranden en later een job aanje neus zou kunnen zien voorbijgaan doordat je geenonafhankelijke positie meer hebt?Sophie: «Oei, daar had ik eigenlijk nog niet overnagedacht. Ik maak mij er op dit moment geen zorgen over.Misschien maar beter ook.»

STUDENT SPÉCIALE OP POLITIEKE WIJZE

Twintig bezoekers en vijf gaten in de lucht

“Zolang ze mij op het forum uitkafferen voor nietonafhankelijk voel ik mij onafhankelijk”

“Ik wou laten zien dat ik meer wasdan dat meisje van Bracke en Crabbé”

“Stilaan staat het mooi op je cv”

(foto Charlotte Bouckaert)