I N F O

Nr 1 van 2018 halfjaarlijks

53e in de reeks

Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België

2

Beste lezer,

In onze voorgaande editie hebben we verteld over het vertrek van Mevr. P. Buekenhoudt-De Mesmaeker en nu was het de beurt aan de heren A. Braeckman en P. Tellier, van wie de mandaten ten einde gekomen waren na de Algemene Vergadering van 29 maart laatstleden.

De heer A. Braeckman - of Tony voor zijn vele vrienden – maakte zijn intrede in het Comité van de Vereniging als beheerder op 18 maart 1999 en werd vice-president op 13 maart 2008. De heer P. Tellier van zijn kant, was beheerder van het Comité – later de Raad van Bestuur – gedurende meer dan 10 jaar. Ze waren beiden onvermoeibare werkers. Onder de leden waren ze vooral gekend als organisator van reizen of excursies, maar ze hebben ook vele andere taken vervuld, en altijd met de nodige toewijding, nauwgezetheid, welgezindheid en vriendelijkheid. Hierbij willen we nogmaals onze grote dank betuigen voor alles wat ze gedaan hebben.

Op de Algemene Vergadering na, was het andere grote evenement van dit eerste semester van 2018 uiteraard de organisatie van het bezoek aan de Bank en haar Museum op 4 mei laatstleden. We waren zeer verheugd om jullie zo talrijk – jullie waren met bijna 200 – te mogen verwelkomen die dag en we danken jullie voor de interesse, die jullie blijven hebben voor jullie vroegere werkgever. We maken ook van de gelegenheid gebruik om hier de heer Gouverneur en de talrijke medewerkers van de Bank te bedanken voor hun onthaal en hun bijdrage voor het welslagen van dit bezoek.

Tenslotte is op 25 mei de Algemene Verordening Gegevensbescherming (GDPR –General Data Protection Regulation) in werking getreden, welke bepaalde verplichtingen oplegt aan elke organisatie, die persoonlijke gegevens verzamelt of verwerkt. Deze nieuwe wetgeving is ook van toepassing op de Vereniging. De Raad van Bestuur stelt alles in het werk om hieraan conform te zijn. We houden u uiteraard op de hoogte van de evolutie van dit dossier in onze volgende edities.

Wij hopen op een spoedig weerzien met velen onder u op een van onze volgende activiteiten en ondertussen wensen we u een mooie zomer en een prettige vakantie.

De Raad van bestuur

De NBB-gepensioneerden

Enkele cijfersgegevens :

In de loop van 2017 hebben 88 personeelsleden hun loopbaan beëindigd: Agneesens Patricia, Authom Philippe, Baudet Jacqueline, Berthels Guy, Berthels Jean-Marie, Bette Michel, Boens Carine, Boerjan Marc, Borremans Guido, Bosman Kristin, Bouillon Jeannine, Bouvy Léon, Boykens Denise, Brasseur Éric, Bujok Andrea (Frieda), Buydens Cécile, Carpentier Guido, Cauwel Françoise, Chabeau André, Charliers Godelieve, Cocquyt André, Cornelis Joseph, Coudron Marc, Cox Hildegarde, Crooymans Yvonne, Cruypeninck Daniel, Debergh Jeannine, De Craemer Patrick, De Geeter Marc, Degembe Pierre, Delier Jean-François, Demeester Marie-Claire, De Muylder Ingrid, De Pauw Patrick, Desmet Éric, Dezutter Daniel, D'Havé Piet, d'Hoine Frank, Diet Nadine, Dufresne Luc, Erckens Rita, François Jean-Louis, Gillain Joël, Godhair Chantal, Guerry Hubert, Hannotier Claude, Hinninck Jos, Hutsebaut Claudine, Jacquemin Jean-Marie, Joos Marc, Kets Danielle, Kiekens Willy, Lagae Luc, Ledent Anne, Lefebvre Christian, Lenoir Jean-Marc, Maquoy Myriam, Marchant Michel, Maréchal Marc, Marin Yvette, Michiels René, Nicola Herman, Pauwels Mia, Peeters Paul, Perdieus Hugo, Petrus Daniel, Pick Chantal, Pollet Joanna, Potvin Michel, Robberecht Marc, Ryon Daniel, Smets Yves, Smissaert Herwig, Temmerman Carine, Temmerman Linda, Van Campen Marcel, Vancauwenberge Rudy, Vandekerchove Johan, Van den Berge Agnès, Vandermeulen Luc, Vanderminnen Roland, Van Elewyck Paula, Van Meulebroeck Roland, Van

3

Vaerenbergh Leonce, Vermeiren Jean-Pierre, Vonck Jean-Paul, Vroye Thierry et Wanten Luc. Bron: Connect, februari tot december 2017. De volgende personen zijn lid geworden van de Vereniging in 2017 : Berthels Jean-Marie, Borremans Guido, Bouillon Jeannine, Bouvy Léon, Brasseur Éric, Buydens Cécile, Carpentier Guido, Cocquyt André, Corveleyn Jean-Pierre, Coudron Marc, Degryse Maryke, d'Hoine Frank, De Jonge Danielle, De Kock Liliane, Dufresne Luc, Hannotier Claude, Hutsebaut Claudine, Jacquemin Jean-Marie, Joos Marc, Koohn Arlette, Le Bon Étienne, Lefebvre Christian, Maréchal Marc, Marin Yvette, Moens Linda, Peeters Paul, Pick Chantal, Pollet Joanna, Robberecht Marc, Scheirlinck Lutgarde, Temmerman Karien, Van Campen Marcel, Vancauwenberge Rudy, Vandekerchove Johan, Van den Berge Agnès, Van Elewyck Hilde (Paula), Van Meulebroeck Roland en Victor Jan. Op 04/07/2018, telde de NBB 1.629 gepensioneerden : 641 vrouwen en 988 mannen.. Deze worden als volgt onderverdeeld :

Leeftijd Mannen Vrouwen TOTAAL

60 18 22 40

61-70 418 256 674

71-80 292 204 496

81-90 227 141 368

+90 33 18 51

TOTAAL 988 641 1629

Een gepensionneerde in de kijker: Johan Moerman

Interview door M.-Fr. Baeken

Als je al eens ging wandelen in het Hallerbos samen met Raymond en Guido dan ken je zeker Johan Moerman,

natuurgids en conservator van een natuurreservaat in Halle. In het interview daarentegen dat hij ons gaf, blikt hij vooral terug op zijn professionele loopbaan. Lees hier wat hij ons vertelde :

Ik kreeg nogal wat kansen tijdens mijn loopbaan.

Een geluk wanneer je ze met beide handen kunt aanpakken.

Rijksregister

Op het einde van mijn legerdienst werd ik per telegram, een toendertijd snelle (!?) communicatiemethode, opgeroepen om me aan te werven bij het Rijksregister in 1968.

Eind 1968 begonnen we alle bevolkingsgegevens, bijgehouden door de steden en gemeenten van België, te verzamelen en op te slaan op een centrale computer. Maar die gemeenten waren er toen niet toe verplicht. Om ze te overtuigen om mee te werken moesten we tegenprestaties aanbieden zoals het drukken van kieslijsten, militielijsten, enz.

Het eigenlijke objectief was echter om iedereen in België één uniek identificatienummer te geven : het nationale nummer. Dit moest toelaten om persoonsgegevens gemakkelijker uit te wisselen tussen de verschillende afdelingen in de centrale administratie : fiscus, gezondheidszorg, gerecht, kadaster, enz. Daardoor zouden de burgers minder verlet hebben om telkens voor elk van die afdelingen een uittreksel uit het bevolkingsregister te moeten gaan opvragen bij de gemeente.

Dat nummer bestaat uit de geboortedatum (jaar maand dag), daarna een volgnummer van 3 cijfers paar voor de vrouwen en oneven voor de mannen en een checkdigit van 2 cijfers die het complement was van de rest van de deling van de voorgaande cijfers door het priemgetal 97. Dat diende om de juistheid van het nummer op een automatische wijze te toetsen. Het nationaal nummer is nu opgenomen op de identiteitskaart.

4

Een jonge ploeg kaderleden, burgerlijke ingenieurs, programmeurs, bedienden en technici van de firma Siemens klaarden de klus in iets meer dan drie jaar. Het nationaal nummer werd echter niet beperkt tot de fysische personen. Ook juridische personen kregen een uniek identificatienummer, dat voor sommigen het BTW-nummer werd.

Een van de faciliteiten die we de gemeenten wilden geven was hen de mogelijkheid bieden om hun bevolkingsgegevens, eens opgeslagen op de computer van het Rijksregister, van op afstand bij te houden door middel van een telextoestel (toendertijd het enig bestaande digitale communicatiemiddel). Ik kon zodoende de eerste Europese toepassing van teleprocessing helpen uitbouwen.

Nadat dit project afgewerkt was keek ik uit naar een andere job en kwam terecht bij de Nationale Bank van België in februari 1972.

Nationale Bank

Die was geïnteresseerd in mijn ervaring in teleprocessing

Het Elektronisch Centrum was toen uitgerust met een IBM-computer, bediend en gevoed met ponskaarten.

De visie van de directie was om de computer(s) van de NBB te verbinden met die van de banken en het betalingsverkeer dat toen uitsluitend via de Postcheck verliep te moderniseren.

Doch het eerste project waaraan ik mocht meewerken was de oprichting van een teleconferentienetwerk, waarop arbitragisten van vijf centrale banken aangesloten waren om hun interventies op de wisselmarkten te coördineren. De gouverneurs van de centrale banken van Duitsland, Italië, Frankrijk en de Benelux hadden samen in de BIB te Bazel beslist om hun muntkoersen binnen een beperkte marge te laten fluctueren : de kleine monetaire slang. Een boeiend en zeer belangrijk project dat we met de collega´s in de NBB en van de andere centrale banken in 10 maanden tijd konden afronden.

Dit netwerk zou nadien een spectaculaire evolutie doormaken.

Ondertussen zocht de NBB een oplossing om het oubollige betalingsverkeer in België te hervormen.

Dit was slechts mogelijk indien iedere rekening van een persoon of bedrijf bij een financiële instelling in België een uniek identificatienummer zou krijgen.

Binnen de toenmalige Belgische Vereniging der Banken werden identificatiecodes van 3 cijfers afgesproken voor alle financiële instellingen. Daarachter kon iedere instelling een code van 7 cijfers opgeven om hun bijbank/agentschap aan te duiden waar de klantenrekening beheerd werd, vervolledigd met zijn lokale rekeningnummer. Dit getal van 10 cijfers is gevolgd door een checkdigit die de rest is van de deling van dat getal door het priemgetal 97. Een analoge structuur als het nationaal nummer dus. Er is wel een bijzonder verschil : de checkdigit is anders berekend; zodoende kan men met een computerprogramma automatisch het verschil maken tussen een BTW- nummer en een rekeningnummer.

Zodra iedere financiële rekening identifieerbaar was kon er een automatische betalingsverkeer gebouwd worden. Dat gebeurde initieel in het UCV (Uitwisselings Centrum voor te Verrekenen transacties) vanaf eind 1974: de banken brachten alle debet- en kredietverrichtingen op magneetband naar de NBB waar ze op onze computers verdeeld werden naar de bestemmelingen. In alle bescheidenheid een wereldprimeur in het betalingsverkeer. Dit systeem werd later doorgegeven aan Atos Worldline.

Ondertussen werd de gegevensopname met ponskaarten vanaf 1973 vervangen door invoer via een videoterminal. Dat maakte het werk voor de ponsters minder luidruchtig en efficiënter.

Maar dat was nog geen teleprocessing.

In datzelfde jaar ging ik op zoek naar een kaderprogramma om OLTP (On Line TeleProcessing) op te starten. Dat werd op

5

het einde van dat jaar geïnstalleerd. Het jaar daarop werd een eerste toepassing geschreven door de programmeurs. Het volgende jaar beet de Rekeningen Courant de spits af. Dat ging gepaard met de nodige kinderziekten.

Maar ook voor de programmeurs zelf gingen we op zoek naar een alternatief voor ponskaarten om hun programma´s in te lezen en te testen. Vanaf 1979 konden ze dat online van uit een videoterminal doen.

Omdat er steeds meer online gewerkt werd was de beschikbaarheid van de computerconfiguratie onmisbaar geworden. Daarom werd die ontdubbeld zodat bij een defect snel op een andere machine kon overgeschakeld worden.

Zodra dit operationeel was vroegen de banken om een andere invoermethode dan het te beschikking stellen van magneetbanden om hun financiële verrichtingen naar het UCV te brengen. Vanaf begin de jaren 1980 werden de eerste netwerken voor teletransport van betalingsgegevens in gang gezet. Zelfs toen was het UCV nog steeds een wereldprimeur.

Door de steeds intensere gegevensverwerking in real time wordt de beschikbaarheid van de computerinfrastructuur uiterst kritiek. En daarbij de energievoorziening, de beveiliging en de telecommunicatieapparatuur. Die besloeg alles bij elkaar drie verdiepingen van een oud kantoorgebouw (blok 17) in NBB 1. Het computercentrum barstte uit zijn voegen en de mensen van het toenmalig departement ´Gebouwen´ deden het onmogelijke om ons ´on the air´ te houden 24 uur/7 dagen. Maar het kunst- en vliegwerk kon niet blijven duren.

In 1984 staken we de koppen bijeen om een gloednieuw computercentrum te ontwerpen. De bouw startte in 1986. We spraken af om de oplevering van het centrum te doen op 11 juli om 11 uur in 1989. Toen beseften we nog niet dat het op een zaterdag was, maar we waren wel op tijd present. De verhuis naar NBB 2 verliep vlekkeloos niettegenstaande we

24/7 operationeel bleven. Een pluim voor velen die zich onbeperkt ingezet hadden.

Toen een collega van een andere bank me begin december vroeg wanneer we zouden verhuizen wist die niet dat het al gebeurd was. Een beter compliment konden we ons niet inbeelden.

De euro kwam nu stilaan op ons af.

In de zomer van 1992 mocht ik de NBB vertegenwoordigen in de WGIS (Working Group on Information Systems) van het secretariaat van de Gouverneurs van de Europese Gemeenschap in de BIB.

We kregen in 1994 de opdracht om alle nodige middelen voor informatieverwerking en -transmissie operationeel te hebben tegen de invoering van de euro. Op onze evidente vraag ´wanneer en met wie´ kregen we geen antwoord, tenzij een vage aanduiding dat het wel eens in 1997 zou kunnen zijn. Ons antwoord daarop was kort en krachtig : onmogelijk.

Daarna kregen we als deadline 1999, maar zonder te weten met wie. Want dat wisten ze zelf ook nog niet.

Dus zonder dralen aan de slag. Bestaande gegevensverwerking in de centrale banken moest op elkaar afgestemd worden en nieuwe toepassingen werden ontwikkeld. Onze eigen deadline was niet eind december 1999, maar 1 juli 1999. Want vanaf die datum moesten we beginnen ´proefdraaien´ om een vlekkeloze big bang te verzekeren op oudejaarsavond 1999. Aangezien we slechts begin 1998 zouden weten wie er in de euro zou stappen spraken we binnen de WGIS ondereen af dat iedere centrale bank de nodige voorbereidingen zou doen om er in te kunnen stappen.

Ondertussen was het secretariaat van de Gouverneurs omgeturnd naar het EMS en verhuisde naar Frankfurt. Daar werd een computercentrum opgebouwd, waarbij de WGIS herbenoemd werd tot ITC (Information processing and Transmission Committee) en het ´peterschap´ ervan waarnam.

6

Ondertussen was het teleconferentienet voor de arbitragisten voortdurend uitgebreid en stuitte op zijn limieten. Er waren 12 centrale banken van Europese landen op aangesloten, daarbij ook van de USA, Canada, Japan, en de Scandinavische landen. In het net gebeurde daarnaast een embryonale gevensuitwisseling met de BIB. Op voordracht van mijn collega uit de Bundesbank kreeg ik in 1995 het voorzitterschap van een werkgroep bestaande uit afgevaardigden van de Centrale Banken van Duitsland, Frankrijk, UK, Italië om dat net volledig te vernieuwen. Uiteraard met digitale technologie. Het netwerk moest echter niet alleen dienen voor teleconferentie maar ook voor gegevenstransmissie. We wilden er immers alle computers van de centrale banken van de Europese Unie (ESCB, European System of Central Banks) op aansluiten ter voorbereiding van de invoering van de euro. Zodoende werd en is dat netwerk nu de ´backbone´ van de Europese Unie. Ook landen die de euro niet invoerden zijn er op aangesloten.

Aangezien vele computertoepassingen van de NBB gegevens uitwisselen met de andere centrale banken is er een voortdurende Europese coördinatie noodzakelijk. Dat gaf me de gelegenheid om vele toepassingen binnen de NBB grondig te leren kennen.

De big bang van de euro was een spannende nacht en een succes. Op 2 januari 1999 slaakten we een zucht van opluchting.

Voor het proefdraaien tijdens de voorbereiding hadden we afzonderlijke testomgevingen opgebouwd op alle computersystemen van het ESCB. Dat zou nog goed van pas komen om ons voor te bereiden op de overgang naar het jaar 2000. We konden bij die gelegenheid zelfs een extra bankholiday voor het ESCB uit de brand slepen op 31/12/1999.

Na deze zeer intense periode mocht er wat orde op zaken gesteld worden en moest de ESCB informatica toekomstbestendig gemaakt worden. Informatietechnologie verandert voortdurend en de noden aan

nieuwe toepassingen houdt nooit op. Daartoe werd ik voorzitter van de ITC taskforce on IT strategy in 2001.

Na de vergadering van het ITC op 26.9.2002 vertrok ik op pensioen. Voldaan

Op de drink ter gelegenheid van mijn pensionering kreeg ik van mijn kinderen een cursus natuurgids als geschenk. Dus terug naar school.

Een prachtig geschenk waar ik vandaag nog steeds van geniet als natuurgids, conservator van een natuurreservaat in Halle en secretaris van de afdeling Natuurpunt/Halle.

In 2017 en gedurende de eerste maanden van 2018, betreurt de NBB het overlijden van de volgende personen :

LAMEYSE Viviane 03.01.17 Echt. Joseph DE WOLF COENE Luc 05.01.17 Echt. Christiane HANSSENS PLECK Georges 07.01.17 VAN CAUTER Jeannine 07.01.17 BLEUS Nicole 09.01.17 Wwe Clément MEAN SCHOTS Yvonne 11.01.17 Wwe Joseph GEBOERS DENIS Lucette 11.01.17 SERKEYN Catherine 19.01.17 Wwe Léon STOLLER MOENS Karel 20.01.17 Echt. Marie-Louise WILBERS FROMENT Louise 22.01.17 Wwe Léo VANDEN BEMDEN DE NUTTE Marc 23.01.17 Echt. Raymonda FAUT CHARLIER Raymond 25.01.17 DELMOTTE Jeanne 27.01.17 Wwe Georges HANCHIR VANGHELUWE Gabriel 29.01.17 Echt. Simone URTING PAUWELS Regina 01.02.17 Wwe Jacques CHARTON BURTON Raoul 05.02.17 Echt. Marie-Josée VERLAINE BAUWENS Yvonne 06.02.17 Wwe Jozef JANSEN

7

LAMBERTS Marie-Louise 08.02.17 Echt. Ludo NYS PEETERMANS Marie-José 08.02.17 Wwe Luc LEDOUX JANSSENS Pieter 09.02.17 Echt. Louiza BORIAU CRAPS Mathilde 10.02.17 BORTELS Germaine 14.02.17 Wwe Marcel SANTERMANS CARDOEN Willy 16.02.17 Echt. Margriet VANZIELEGHEM PAUWELS Jean-Pierre 18.02.17 Echt. Anny DE BAETS VAN DIEST Alfons 20.02.17 Echt. Simonne VANDENBERGH CAMMAERT Roger 20.02.17 Echt. Mariette DE PUYDT VANHECKE Marie-Louise 22.02.17 Wwe Augustin WAUTERS BONDUELLE Françoise 26.02.17 Wwe Paul VANDEN BOGAARD GHYS Barbara 05.03.17 Wwe Paul VERHEYDEN VANDENHOUTE Roger 10.03.17 Echt. Simone NEYS REITER André 12.03.17 Echt. Martine LEPAGE LAURENT Nelly 15.03.17 Wwe Pierre DE RIDDER THEUNIS Nelly 16.03.17 Wwe Guillaume VAN TONGELEN VALLEE Catherine 18.03.17 MESTDAGH Jacqueline 19.03.17 Van NIEUWENHUYSE William 18.03.17 VANROY Francine 23.03.17 Wwe Joseph LEROY MERCKAERT Roger 01.04.17 NYS Pierre 02.04.17 DECERF Marie-Jeanne 02.04.17 Wwe Willy DOUMEN BRAEM Rosa 06.04.17 Wwe Leo DE BAKKER DE SMET Herman 07.04.17 MEWIS Antoon 07.04.17 Echt. Marie-Rose LAMBOTTE PELGRIMS Claude 09.04.17 HUYGHE Ernest 14.04.17 SIJTSMA Pieter 19.04.17 LEJUSTE Christian 19.04.17 HOENDERVANGERS Leonardus 27.04.17 WASEIGE Lambert 11.05.17 ROBIN Emmanuel 15.05.17 Echt. Charlotte de RADIGUES De CONINCK Karel 16.05.17

SMETS Marie-Louise 16.05.17 Wwe Camille MATAGNE GHEUENS Gaston 17.05.17 VERVAET Lisette 20.05.17 Wwe Robert EGLEM D’HOKER Juliana 21.05.17 Wwe Gérard LIEVENS VAN DELFT Jan 24.05.17 Echt. Nelly CAUCHIE VANDEN BERGHE Luc 07.06.17 Echt. Mia VANDENBUSSCHE MERCKAERT Gustaaf 11.06.17 RENDERS Christian 15.06.17 THYSSENS Elisabeth 20.06.17 DEMARTHE Louis 21.06.17 Echt. Madeleine SCORY BRACKX Evarist 22.06.17 Echt. Gertrude BONTE VAN RANSBEECK Marcel 23.06.17 Echt. Anna CEUPPENS MANSARD Edgard 27.06.17 ROELANDTS Suzanne 03.07.17 Echt. Raoul CORTVRIENDT HENDRICKS Marie-Henriette 11.07.17 Wwe Robert VERHELLEN LATHOUWERS Petrus “Jos” 12.07.17 Vf Dina Van HOOF PREVOST Nelly 21.07.17 Wwe Jan VANNESTE HEPS Jean 01.08.17 Echt. Alida MORET DESMONT Suzanne 02.08.17 Echt. Georges PLANCKE GILLIAUX Louise 22.08.17 Wwe Marcel SCHOLLAERT VAN DE SIJPE Gabrielle 22.08.17 Echt. Benoni DUCHAU VERHEYEN Louise 24.08.17 Echt. André VAN SCHOUBROUCK DE PRINCE Paul 04.09.17 Echt. Marie-Louise LAMBRECHT MICHOEL Myriam 05.09.17 Wwe Robert VAN STEENKISTE VAN CAENEGHEM Annie 05.09.17 Wwe Joseph DEBBAUT CARTON Monique 13.09.17 Wwe Jean VANDERHEYDEN ALFRED André 16.09.17 De LANNOY Anne 19.09.17 Echt. Marc HAES ROOSENS Elza 17.09.17 Echt. Pierre De GROEF GRULOOS Andrée 20.09.17 BERNARD Martine 26.09.17

8

LAGAST Germaine 13.10.17 Wwe Lucien CNUDDE VAN ELDER Elisabeth 25.10.17 MOENS Jeannine 30.10.17 DE RIDDER Marcel 02.11.17 Echt. Elisabeth VANDERKELEN Van AVONDT Rosalia 02.11.17 Wwe François KEMPS HERTEN Georges 11.11.17 Echt. Juana Morales y Guillen VANDAMME Germaine 12.11.17 GONNET Marguerite 14.11.17 Wwe René BUSLAIN PIETERS Jeannine 15.11.17 Wwe Willy VERGAUWEN TAHON Raymond 15.11.17 DEKOSTER Marcelle 23.11.17 Wwe Victor ZELDERLOO SEGAERT Odette 25.11.17 Wwe André ROUNEAU HUYBRECHTS Rosalia 29.11.17 Wwe Cornelius BELET BRISE Jean-Pierre 04.12.17 VAN MALDER Emiel 04.12.17 Echt. Philomène BETERAMS CORNELIS Joseph 09.12.17 LOTS Charles 11.12.17 LEBON Hendrik 11.12.17 KUMPS Willy 11.12.17 Echt. Odette VANDERMEERSCHEN De PESTEL Jacqueline 13.12.17 VANDAM Jeannine 15.12.17 Wwe Maurice GOEDHUYS DE PAUW Patrick 18.12.17 Echt. Linda ROELENS GRAGNON Geneviève 19.12.17 Wwe Gilbert BALLY BIESEMANS Gaston 21.12.18 Echt. Seraphina PEREMANS WEYGAERTS Louisa 23.12.17 Echt. René POOT COPPENS Léon 25.12.17 Echt. Mathilde VAN PAGE FERNEMONT Anna-Marie 25.12.17 Wwe Gilbert COMPS DEPUYDT Mariette 26.12.17 HELSEMANS Celest 26.12.17 CLUDTS Henri 31.12.17 Echt. Josephine CARLIER ELSKENS Lucette 15.01.18 Wwe René DEKUYPER EEMAN Maria 16.01.18 Wwe Robert VERHEYDEN

RENNEBOOG Maurice 23.01.18 Echt. Augusta SOETAERT VAN CUTSEM Paul 25.01.18 Echt. Marie-José VAN SCHANDEVYL MEERT Frans 27.01.18 MEULEMANS Maria 27.01.18 Wwe Jean-Baptiste ALARDIN BRASSART André 28.01.18 Echt. Jeanine DRUINE LEONARD Henri 31.01.18 Echt. Antoinette GERIN DEMOL Herman 04.02.18 Echt. Karine HENDRICKX HEYMANS Hugo 14.02.18 Echt. Maria VERVAET VIOLON Christiane 18.02.18 Echt. Jean-Pierre DE JONGE MOYSON Emile 20.02.18 GRYNBERG Danielle 22.02.18 Echt. Josef HELFGOTT LODEWIJCKX Maria 23.02.18 Wwe Albert DESWARTE SOMMERIJN Elisabeth 25.02.18 Echt. Georges VAN VLASSELAER VAN NIEUWENHUYSE Pierre 26.02.18 Echt. Geneviève DUQUENNE BARREZ Eliane 02.03.18 Wwe Georges TRIGAUX BORLON Jean-Marie 07.03.18 DEVROYE Colette 07.03.18 Echt. Alphonse D’HAUWE VAN MOERKERKE Marcelle 08.03.18 Wwe André MICHAUX RANSBOTYN Jean 09.03.18 FURDELL Fernande 09.03.18 Echt. Jozef CLUYTENS VAN DEUN Jean 12.03.18 Echt. Andrée LEROY DE JONGE Henry 17.03.18 Echt. Joanna CLOETENS CUYPERS Paula 19.03.18 Echt. Alfons BIGARÉ DE GREEF Marie-Josée 26.03.18 Echt. Marcel MULLENDERS DE BECKER Joseph 29.03.18 Echt. Arlette WAYENBERGH POTLOOT Angela 30.03.18 Wwe Florent JANSSENS DUERINCKX Romain 30.03.18 Echt. Anita STAES DETRY Paul 01.04.18 Echt. Jeannine DELVAUX AMERYCK Lucie 05.04.18

9

VERHELST Wilfried 19.04.18 Wwe Anneke Van Cauwenberghe DE WINTER Iliane 27.05.18 Echt. Herman DE SAEDELEER

Jaarlijkse algemene vergadering

Op 29 maart 2018 had de Algemene Vergadering plaats van de Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België in B.Sports, het voormalige Clubhouse van de Bank , gelegen in St. Agatha-Berchem.

Om 10u45 opent de voorzitster, Mevr. L. De Pauw, de zitting.

Een minuut stilte wordt in acht genomen ter nagedachtenis van de leden, overleden in de loop van het jaar 2017.

Het proces-verbaal van de Algemene Vergadering van 20 april 2017, waarvan een samenvatting werd gepubliceerd in de INFO nr 51, wordt zonder enige opmerking met unanimiteit goedgekeurd na een stemming bij handopsteking.

De dames L. De Pauw en D. Vansteenwinckel brengen verslag uit over de belangrijkste evenementen van 2017 en daarna overlopen de heren A. Braeckman en P. Tellier de verschillende activiteiten, die werden georganiseerd in de loop van het afgelopen jaar. Mevr. M.F. Baeken kondigt vervolgens de activiteiten aan die op stapel staan voor het jaar 2018.

Bij het aansnijden van de financiële situatie, signaleert de heer F. Pirsoul, penningmeester, dat het boekjaar 2017 voornamelijk gekenmerkt wordt door de verandering van voogdij over onze Vereniging, de stijging van de deelname aan een aantal van onze activiteiten (de reizen en de eerste donderdagen) en de verhoging van het aantal leden.

De vergelijking met het budget dat werd goedgekeurd in 2016 toont aan dat :

1) er minder werd uitgegeven voor de bestuursorganen (559 €) door een

lagere opkomst bij de Algemene Vergadering en bij de vergaderingen van de Raad van Bestuur;

2) er een vermindering is van 582 € voor de administratieve kosten, te wijten aan de vermindering van wenskaarten en postzegels;

3) er een verhoging van 1986 € is voor receptiekosten door het feit dat we twee facturen hebben betaald voor hetzelfde evenement : dat van 2016 en dat van 2017. De andere kosten in dit hoofdstuk worden onderling gecompenseerd. Volgens de penningmeester wordt het dynamisme van onze Vereniging goed weergegeven in dit hoofdstuk.

4) 1404 € minder werd uitgegeven voor de sportieve activiteiten door een te pessimistische evaluatie van de budgetten hiervoor;

5) 561 € minder werd uitgegeven voor de activiteiten in België, gezien we twee activiteiten minder hebben georganiseerd dan in 2016;

6) minder werd uitgegeven voor de reizen (1134 €), wat verklaard wordt door de kortere duur hiervan dan in 2016; anderzijds zijn de kosten voor de wintervakantie hoger dan voorzien, door het feit dat we enerzijds de uitgaven ter plaatse van 2017 hebben betaald en tegelijkertijd ook de factuur voor de reis van 2018.

7) de financiële kosten stabiel bleven;

8) er een verhoging was van 300 € aan lidgelden, dankzij de komst van 51 nieuwe leden i.p.v. de gebudgetteerde 45.

Het voorgestelde budget voor 2018 houdt rekening met de tendensen die vastgesteld werden in 2017. Een stijging van het aantal leden werd voorzien en er dient rekening gehouden te worden met de verhoging van de subsidie, die ons toegekend wordt door de Bank.

Op een vraag van de heer Ph. Hianné, over het behoud van dit bedrag voor de

10

komende jaren, antwoordt de heer F. Pirsoul dat de NBB, via de heer P. Crevits, onze aanvraag tot verhoging van de subsidie heeft aanvaard door de stijging van het aantal leden.

De heer G. Lauwers dankt de heer F. Pirsoul hartelijk voor het geleverde werk. Hij wil echter graag meer details krijgen, meer bepaald een vergelijking van de cijfers.

Er wordt hem geantwoord dat over deze vraag zal gedebatteerd worden op de volgende vergadering van de Raad van Bestuur.

De heer J. Goossens, verificateur, leest vervolgens het verslag van de verificateurs voor en stelt de Algemene Vergadering voor de rekeningen goed te keuren zoals ze opgemaakt zijn.

Hij preciseert ook dat de nieuwe kandidaat-verificateurs reeds deelgenomen hebben aan het nazicht van de rekeningen, in aanwezigheid van de huidige drie verificateurs, van wie het mandaat eindigt op deze 29e maart 2018.

De goedkeuring van de rekeningen en de kwijting aan de beheerders gebeurt via een stemming bij handopsteking. Ze worden goedgekeurd met unanimiteit.

Mevr. L. De Pauw deelt de Algemene Vergadering vervolgens mee dat 4 leden hebben gevraagd om effectief te worden. Het betreft hier de heer E. Van Biesen, mevr. I. Vandeperre, de heer P. Bobyr en mevr. L. Moens.

Mevr. L. De Pauw deelt ook nog mee dat de heren J. Goossens en G. Van de Velde ontslagnemend zijn.

De kandidaturen van de heer E. Van Biesen en van mevr. L. Moens, als verificateurs, worden voorgelegd ter goedkeuring aan de Algemene Vergadering. Na een stemming bij handopsteking wordt hun kandidatuur unaniem aanvaard.

Mevr. L. De Pauw deelt tenslotte nog het volgende mee :

- het mandaat van de heer A. Braeckman loopt ten einde en de heer P. Tellier wenst zijn functie als beheerder te beëindigen. In naam van de Raad van Bestuur worden ze hartelijk bedankt voor het geleverde werk. De Algemene Vergadering beaamt deze bedanking met een hartelijk applaus.

- De dames M.F. Baeken, Cl. De Cleyn, L. De Pauw en de heren F. Pirsoul. G. Suykens en mevr. D. Vansteenwinckel zijn ontslagnemend en herverkiesbaar.

- De heer J.P. De Jonge vraagt de goedkeuring aan de Algemene Vergadering als beheerder.

- De heer P. Bobyr, waarvan de aanvraag tot beheerder in de Raad van Bestuur werd vermeld in de oproepingsbrief, vraagt om uitstel om persoonlijke redenen.

Na een stemming bij handopsteking worden de aanvragen ter verlenging van de mandaten en de aanstelling van een nieuwe beheerder, unaniem aanvaard door de Algemene Vergadering.

De heer Ph. Hianné vraagt of het organiseren van informaticalessen zou kunnen overwogen worden.

De heer A. Braeckman antwoordt hem dat hierover vroeger reeds werd gedebatteerd. Er is echter beslist hier geen gunstig gevolg aan te geven, gezien de meeste gemeenten dergelijke cursussen organiseren.

De dagorde is afgewerkt en er worden geen vragen meer gesteld en zodoende sluit de voorzitster de Algemene Vergadering af om 11u40.

Sociale inlichtingen

Het loket van PARTENA in de Bank

We hebben volgende informatie gekregen van de Bank.

11

Sinds de 16 april 2018, is dhr. Marc Van Regemeuter die aan het loket van PARTENA in de Bank was, teruggeroepen naar de hoofdzetel van de mutualiteit. Sindsdien is het een dame die aan het loket zit : DANA.

De uurregelingen zijn veranderd. Het loket is nog slechts twee halve dagen per week open : op maandag van 09:00 tot 12:00 en op vrijdag van 13:00 tot 16:00.

Tijdens deze uren is DANA ook telefonisch te bereiken op het nr 02/221 52 55 of op het e-mail adres bnb@bepartena.be.

Buiten de openingsuren van het loket, is contacteren ook mogelijk via:

• Contact Form op de site www.bepartena.be of

• het centraal telefoonnr : 02/444 47 00 van maandag tot vrijdag 9.00 – 16.00 uur

Naast de brievenbus van Vanbreda, in de inkomhal van de personeelsingang, de Berlaimontlaan nr 14, staat er nu ook een brievenbus van Partena. De ophaling van de post gebeurt op maandag – woensdag en vrijdag.

OPGEPAST : de documenten voor Vanbreda en voor Partena dienen in 2 aparte omslagen te worden gestoken en gedeponeerd in de 2 aparte brievenbussen (het personeel van PARTENA zal niet meer sorteren zoals dhr. Van Regemeuter dit deed).

Op termijn zal volledig worden overgeschakeld op digitale verwerking ( via pc).

Het loket in de lokalen van de Bank zal uiteindelijk definitief gesloten worden in september of uiterlijk in oktober.

Als we meer inlichtingen krijgen, zullen wij jullie op de hoogte houden.

Vrije tijd

De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.

Voorbije activiteiten

In België (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies )

Tentoonstelling « Power and other things » in het Paleis voor Schone Kunsten (08.12.2017)

Door Michel Faucq

Dit is ongetwijfeld de meest verbijsterende tentoonstelling van Europalia die we ooit bezochten. Ze geeft een beeld weer dat haaks staat op hetgeen de toeristische brochures ons laten zien. Hedendaagse kunst is sowieso een uitdaging. Men houdt ervan of niet. Het heeft evenwel een belangrijke troef : met weinig artistieke middelen wordt de nadruk gelegd op de problematieken waarmee de maatschappij werd of nog steeds wordt geconfronteerd, zowel in de koloniale periode als heden ten dage.

Indonesische en Nederlandse artiesten hebben hun medewerking verleend.

Indonesië is een subcontinent dat uit 15.000 tot 17.000 eilanden bestaat, het juiste aantal is onbekend. Het strekt zich uit over zo’n 6000 km tot aan het verste punt.

Het telt 300 etnische groepen en 261 miljoen inwoners, waarvan 90 % moslim zijn en een gematigde islam aanhangen.

De tentoonstelling begint in 1830 (wel, wel, dat doet ons denken aan de Stomme van Portici), met de evocatie van een opstand tegen de Nederlandse bezetter. De Merapi vulkaan suggereert hierbij het geweld van deze gebeurtenis. Iedere volgende opstand wordt gevolgd door een afschuwelijke

12

repressie. De gevangeniskampen zijn daar de stille getuigen van.

Wij zijn niet vertrouwd met schaduwtheater, nochtans is deze uitingsvorm daar ter plaatse zeer in trek.

De koppensnellers uit Papoea zijn ook aanwezig. Deze praktijken werden in stand gehouden tot in 1923. Dit vreemd ritueel gaat erom dat, in hun optiek, eerst een vernietiging moet plaatsvinden vooraleer nieuw leven kan voortgebracht worden.

De paradoxen zijn talrijk. In Europa wordt de Japanse bezetter als een oorlogszuchtige krijger bestempeld. Hier wordt echter een positief beeld opgehangen van deze invasie. De Japanners bevorderden de culturele en artistieke activiteiten. Tussen 1943 en 1945 steunden ze de onafhankelijkheidsdrang van deze bevolkingen.

De Tweede Wereldoorlog is een droevige periode in de lokale geschiedenis. De bevolking van Chinese origine (± 1%), niet moslim, had gecollaboreerd met de Japanners. Ze werd op menige plaatsen afgeslacht. Aan de monumenten, opgericht op de plaatsen van dertien massagraven, worden lijkwaden gehangen, eenvoudig met rood versierd. Om de gebeurtenissen uit het verleden te bewaren, zoeken wij ons heil in het geschrift. De oosterse cultuur geeft voorrang aan de mondelinge praktijken.

De onafhankelijkheidsstrijd wordt op merkwaardige wijze weergegeven. Zoals veel andere landen heeft Indonesië het principe van tabula rasa toegepast. De mooie bouwsels van vroeger zijn vervangen door functionele flatgebouwen. Sukarno, de eerste president van 1949 tot 1969 wordt nog altijd verafgood.

Een Papoea, echter dan echt, die fier de vlag van de bezetter hijst, laat ons weten dat Papoea maar in 1963 onafhankelijk werd.

Een diorama, met personages allemaal in het wit, vertelt ons over het lot van de Azari’s, vanuit Australië naar Indonesië verdreven, waar dit volk werd vernietigd.

In het rariteitenkabinet verwijst het gevecht van de tijger tegen andere dieren naar het geweld dat door de opeenvolgende bezetters gebruikt werd. Als de tijger als overwinnaar uit de strijd komt, wordt hij niettemin gedood. In de ogen van deze volkeren is het geweld gerechtvaardigd.

De volkskunst wordt niet verwaarloosd. In de dorpen worden verrassende decors gemaakt met fijngemaakte schors. De laatste ruimte is gewijd aan de genocide van 1965 (nog onder Sukarno). Een miljoen zogezegde communisten werden afgeslacht. Het bestaan van de concentratiekampen wordt niet doodgezwegen.

Met een weemoedig gevoel verlaten we deze tentoonstelling. Zoals Sukarno verklaarde in 1949, gaat een machtsstrijd altijd gepaard met “other things”, dwz lijden en barbaarse daden.

Nochtans is hier praktisch geen enkel teken van haat of verwerping tegenover de tirannen te merken. De Oosterse cultuur is en zal voor ons altijd een mysterie blijven.

Tentoonstelling Magritte, Broodthaers en de hedendaagse kunst (26.01.2018)

Door Nicole Vanden Hoof

Die dag waren we met een veertigtal nieuwsgierigen om de tentoonstelling te ontdekken, die door de Musea voor Schone Kunsten gewijd is aan een van de meesters van het surrealisme en zijn invloed op andere artiesten.

René Magritte wordt geboren in Lessines op 21 november 1898. Hij kent niet echt een gelukkige jeugd, samen met zijn twee broers, Paul en Raymond, met een vader die zakenman is en als handelsreiziger niet vaak thuis, en een moeder die kampt met een chronische depressie.

Ze pleegt zelfmoord in 1912 door zich in de Samber te verdrinken.

De kinderen worden opgevoed door gouvernantes.

13

Magritte was geen ijverige leerling in de middelbare school, maar hij tekent en schildert al wel met jeugdig enthousiasme.

In 1916 schrijft hij zich in als vrije leerling in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Brussel, maar hij leidt liever een vrij zwerversbestaan, ondanks het feit dat hij reeds in pak en das rondloopt. Op financieel vlak is het een ramp en om te overleven ontwerpt hij behangpapier en tekent hij ook talrijke affiches.

In 1922 huwt hij Georgette Berger, die talrijke werken van haar man zal nalaten aan de Musea voor Schone Kunsten in Brussel. Hij zoekt zijn weg in de stromingen van die tijd, maar het zijn de werken van Giorgio de Chirico, die indruk op hem maken. Deze man brengt in zijn werken voorwerpen bijeen die niets met elkaar te maken hebben. Voor René Magritte is dit een openbaring : eindelijk een artiest die eraan denkt het schilderij te laten vertellen over iets anders dan het schilderij.

De surrealist René Magritte is geboren.

Marcel Broodthaers (1924-1976), is een dichter, zonder erkenning en een beeldend kunstenaar, die voorwerpen maakt uit het dagelijkse Belgische leven en schilderijen, met verwijzingen naar de taal. Hij ontmoet Magritte en stelt hem voor aan zijn echtgenote en fotografe Maria Gilissen, die de twee mannen dikwijls zal vereeuwigen op haar foto’s.

Maar laten we tot de kern van de zaak komen : met zijn humor, zijn reflecties en zijn belgitude (de Belgische ziel), neemt het uitbundige werk van Magritte ons mee in zijn fantasmen.

Zijn schilderijen, die getuigen van een precisie, die de hedendaagse kunstenaars doen verbleken, zijn zeer dikwijls collages van zijn schilderijen op zijn schilderijen.

Hij heeft genoeg aan enkele bladeren van de bomen om het hout voor te stellen, het azuurblauw en enkele witte wolken om de grootsheid van de hemel uit te beelden.

De zon laten schijnen, houden van de maan, zowel de volle als de halvemaan. Vogels laten vliegen in blauw en wit, zoals

de hemel, een kasteel voorstellen op een zwevende steen, balvangertjes die zweepslagen aan een paard geven, belletjes die hem doen denken aan de rinkelende geluiden van zijn jeugd.

Zijn vader of zichzelf afbeelden in kostuum, das en bolhoed, zijn moeder afbeelden en veel van zijn voorstellingen van vrouwen, achter grote witte sluiers verborgen.

In een spiegel kijken, die niet zijn gezicht weerspiegelt maar zijn rug, een landschap voorstellen in puzzelstukjes.

Houden van het licht dat zich in de huizen en de straten verbergt.

Het strand en de zee zien, waarin een schip van wolken versmelt. Een matroos tekenen die als uit het zand tevoorschijn komt en zijn evenwicht verliest, hij zwalpt nog altijd !

Dat alles is Magritte !

Natuurlijk heeft hij ook de draak gestoken met de artiesten die hem niet wilden erkennen en maakte hij uit wraak enkele schilderijen waar de verf van afdroop. Uiteraard vertrouwde hij Hitler, de kladschilder, niet want hij begreep de artiesten van zijn tijd niet en Magritte zette hem op het verkeerde been door de methode Renoir of Manet te gebruiken.

Daarentegen bewonderde hij zijn jonge vriend Broodthaers, die, zoals hij, zijn inspiratie vond in de schrijfsels van Mallarmé en die hem een speelse knipoog gaf in zijn werken door bijvoorbeeld een pijp te tekenen met pootjes of een scheenbeen in de kleuren van de Belgische vlag. Hij zal zeker van de mosselpot gehouden hebben, waarvan de mosselen niet in een mal konden gegoten worden, alsook van de spiegels uit eierschalen die het licht reflecteren.

Uiteindelijk kreeg Magritte ook van zijn Europese gelijkgestemden erkenning en dit lang na die van de Amerikanen, die hoog opliepen met zijn schilderijen en waardoor heel wat artiesten van over de Atlantisch Oceaan geïnspireerd werden.

Ondanks alle bizarre zaken is deze tentoonstelling mij erg bevallen en ik dank

14

dan ook van harte Claudette en Jean-Pierre die alles hebben georganiseerd zodat we er konden van genieten.

Bezoek aan de tentoonstelling « Pompeii, the immortal city » (06.03.2018)

Door Nicole Vanden Hoof

Wie heeft nog nooit gehoord over Pompeï, deze stad in Zuid-Italië, die verwoest werd door de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Chr.? We waren met een vijftigtal deelnemers die dag, nieuwsgierig naar hetgeen de tentoonstelling, in de Beurs van Brussel, ons te bieden zou hebben.

De Vereniging heeft een reis naar Campanië geprogrammeerd in september eerstkomend en de organisatoren dachten dat dit wel het ideale voorsmaakje kon zijn hiervoor. Het mag gezegd dat dit inderdaad een goed idee was want de tentoonstelling liet ons deze noodlottige dag beleven alsof we er zelf bij waren. Ziehier de getuigenis van een inwoonster van toen :

«Mijn broer is op reis vertrokken en ik blijf alleen achter met papa.

Was het niet dat ik voor mijn vader moest zorgen, ik zou er ook vandoor gegaan zijn, zoals vele van mijn buren, nadat de aarde rond mijn stad is beginnen beven en scheuren.

Maar zie, ik blijf en houd mij, zo goed en zo kwaad als het kan, bezig met het huishouden en met de moestuin.

Maar wat gebeurt er ? Wat is al dat lawaai, gevolgd door een grote stilte ?

Ik draai mij om en zie een enorme hete rookwolk op mijn stad afkomen.

Ik probeer het op een lopen te zetten om te ontsnappen.

Niks aan te doen, deze zwarte wolk, die de zon verbergt, haalt me in, gooit me met geweld op de grond, overmeestert me, bedelft me en verstikt me.

Ik kan niet meer ademen, ik word verteerd van binnen. Het heeft geen zin dat ik me in een bolletje rol in de aarde met mijn gezicht naar beneden, ik voel het leven uit mij wegvloeien.

Eeuwen zijn voorbijgegaan en nu hebben grote nieuwsgierigen, archeologen genaamd, mij eindelijk gevonden, versteend en nog helemaal intact zoals op die bewuste dag van de catastrofe.

Ze graven ook de urnes op, het porselein en onze sieraden die we droegen.

Met groeiende verbazing ontdekken ze onze rijkdommen, onze kennis en onze manier van leven.

Ze worden er zich van bewust dat wij op doordachte wijze gebruik maken van al hetgeen onze voorouders gedurende eeuwen hebben opgebouwd.

Ze bewonderen de schoonheid van de schilderkunst, de glaskunst en de muziek, dankzij de instrumenten die ze ontdekken.

Uiteindelijk zien ze de wereld door onze ogen en zijn verbluft als ze zich realiseren dat wij zoveel wilde dieren kennen en dat zijde, afkomstig uit Azië, evengoed voor onze kledij gebruikt werd als linnen en katoen.

Onze kennis over de sterren aan de hemel laat ons toe om zonder veel problemen grote afstanden af te leggen zowel over land als over zee.»

Maar, één van de deelnemers aan het bezoek, maakt er mij attent op dat de

15

Egyptenaren, de Incas en de Chinezen dat ook allemaal wisten, lang vóór de Romeinen.

Spijtig genoeg heeft niet iedereen ten volle van de tentoonstelling kunnen genieten, aangezien een heleboel jongeren zich tussen onze groep wurmden, in het zog van hun leraar.

Alhoewel het niet afgesproken was, vonden, na het bezoek, de grootste dorstigen onder ons mekaar terug in de Cirio, een bekende brasserie bij de Brusselaars.

Wandeling te Hingene (22.03.2018)

Door Guy Suykens

Raymond had voor de eerste wandeling van het seizoen mijn thuishaven (geboortestreek), Klein-Brabant, gekozen om te gaan wandelen en we zijn gestart aan de Oude Poort in Hingene waar meerdere scenes van TV-reeksen zijn opgenomen. De streek is ook bekend voor de aspergeteelt, het witte goud van de streek.

Alhoewel ik er als kleine jongen mijn jeugd heb doorgebracht was het toch allemaal nieuw voor mij, maar ja toen bestonden er nog geen knooppunten en had ik wel betere zaken te doen dan gaan stappen.

Niettegenstaande dat de hemelsluizen vandaag open stonden hebben de 35 stappers genoten van een landelijke en rustige wandeling langs de Schelde, maar ook met veel bossen, wallen en zelfs het kasteel van d’Ursel gezien.

Na een mars van 8 of 13km hebben we naar gewoonte ons laten bedienen met eten in het estaminet waar onze wandeling was begonnen.

Alvast bedankt voor het trotseren van de files om daar te komen…

Wandeling te Sint-Laureins (12.04.2018)

Door Jean-Pierre en Pascale Corveleyn

Op 12 april hadden we afspraak in Sint-Laureins voor een wandeling met de collega’s gepensioneerden van de Bank. Voor ons was dit de eerste maal dat we deelnamen aan zo een wandeling.

Rond 10 uur was iedereen present en werden de twee groepen gevormd. Wij sloten ons aan bij de 12 km stappers. En dan op weg door het mooie Meetjesland en zijn talrijke kreken.

Het Meetjesland staat bekend om zijn landelijk karakter en dit was duidelijk te zien: ondanks een beetje mist kon men toch kilometers ver kijken en de uitgestrektheid van de streek bewonderen. Ideaal terrein om te wandelen en te fietsen (de wind krijgt hier wel vrij spel). De streek is net een biljarttafel, vlakker kan niet. Her en der staan er nog oude boerderijen met uitgestrekte weilanden rondom.

Na een 3-tal uur kwamen we terug bij de startplaats waar we allen te samen van een lekkere maaltijd konden genieten en waar er nog gezellig werd nagepraat over deze meer dan geslaagde wandeling.

Dank aan de organisatoren en wij zullen zeker op een van de volgende wandelingen terug van de partij zijn.

16

De gepensioneerden keren terug naar de Bank (04.05.2018)

Door Paul Tellier

Op deze mooie 4de mei 2018 vonden meer dan tweehonderd leden van de Vereniging (gepensioneerden en partners) opnieuw de weg naar de Bank, voor de meesten onder hen hun vroegere werkgever.

Een imposante witte vleugelpiano aan de ingang, deed hen hopen op een ontvangst op de tonen van een mazurka van Chopin, maar helaas, de pianist liet verstek gaan.

Er werden kleine groepjes gevormd van een dertigtal personen, die, ondanks het grote aantal, vlot werden meegetroond en zo kon het bezoek beginnen.

Wanneer we ons in het labyrint van de gangen van de Bank begeven, komen de herinneringen opnieuw boven : “weet je nog, hier was het bureau van …, wat is het hier veranderd !....vroeger was de ingang van het personeel …”.

Het eerste bezoek brengt ons naar het Hotel van de Gouverneur, waar de renovatie van de bovenste verdiepingen een heel geslaagde realisatie is en tegelijkertijd een technisch hoogstandje, gezien de ligging en de interne structuur van het gebouw dat door architect Beyaert gebouwd werd vanaf 1860.

Op de vroegere zolder trekt een bijzonderheid – die niemand kende – en blijkbaar uniek is in België, de aandacht : het betreft een systeem met tegengewichten dat het mogelijk maakt om

het zware versierde plafond boven de grote luster van de onderliggende feestzaal, twee verdiepingen lager, op te lichten om zodoende een zekere verluchting toe te laten. Men kan zich de rookwalmen voorstellen van de dikke sigaren van de voorzitters van de banken, die uitgenodigd werden door de gouverneurs in de 19de eeuw, zoals werd uitgebeeld op karikaturen uit die tijd.

Aan het einde van de voormiddag, kunnen we in de rustzaal van het personeel, luisteren naar een eerste uiteenzetting over de karakteristieken en de veiligheidskenmerken van de eurobiljetten van de tweede serie, zodat we gemakkelijk een vals biljet kunnen onderscheiden.

Daarna ontvangt Gouverneur Jan Smets de gepensioneerden met de warmte en de humor, die hem eigen zijn. Hij schetst de belangrijke veranderingen die de Bank in meer dan veertig jaar heeft ondergaan. Bij zijn indiensttreding in 1973, herinnert de Gouverneur zich een zeer klassieke centrale bank : met bijna 3000 personeelsleden, waar biljetten werden gedrukt, met een distributienet van 42 agentschappen, een bank waar kredieten werden verleend via de discontokantoren en een bank die autonoom het monetair beleid en de wisselkoers van de Belgische frank bepaalde. De Bank leek hem een verticale structuur, heel hiërarchisch, bijna militaristisch en daarenboven ook een instelling die er naar buiten toe, het zwijgen toe deed (een vergeten burger, een gerust leven). Later werd de Bank door de Staat meer en meer belast met taken van economische en financiële berichtgeving (denken we maar aan de statistieken, de balans- en kredietcentrales, enz.). Maar de eerste grote revolutie dateert van 1999, wanneer de Europese eenheidsmunt en het Europees systeem van centrale banken wordt gecreëerd. Ons eigen monetair beleid verdwijnt en wordt uitgestippeld in samenspraak met de ECB en de NCB’s van de eurozone. De tweede revolutie dateert van 2011, wanneer in de nasleep van de grote financiële crisis van 2008, de Bank de taak krijgt toebedeeld om de stabiliteit van het financieel systeem te garanderen en het prudentieel toezicht over de banken en

17

verzekeringen te organiseren. De Gouverneur eindigt met enkele pistes over de toekomstige evolutie van de Bank te bewandelen. Alhoewel voorspellingen, zoals in het voetbal, nogal gewaagd zijn, ziet hij vooral de voortzetting van de huidige tendensen : meer en meer taken gerelateerd aan kennis en expertise ten koste van de meer materiële functies, het effect van de digitalisering van de economie op het gebruik van elektronisch geld ten koste van cash, de opkomst van pseudo-geldmiddelen (bitcoin) en de dringende noodzaak om verantwoording af te leggen en de buitenwereld uit te leggen wat we doen. Die laatste vereiste van transparantie is onlosmakelijk verbonden met de omvang van de taken die voorbehouden zijn voor de Bank in de hedendaagse wereld.

Na het middagmaal krijgen we de mogelijkheid de fantastische realisatie van het nieuwe museum te ontdekken, dat recent werd geopend in het vroegere gebouw van de Union du Crédit de Bruxelles. Dit gebouw, dat door de Bank werd aangekocht in 1979, dateert uit de jaren 1872-1874 en werd ongelooflijk mooi gerestaureerd met behoud van de typische kenmerken van de bankarchitectuur van het einde van de 19de eeuw; men kan er vooral de monumentale trap bewonderen en de glazen koepel, die de patio vanaf de tweede verdieping in het licht doet baden. De functies van de Bank (op het gelijkvloers) en de geschiedenis van het geld (op de eerste verdieping) worden op een moderne, interactieve en zeer levendige manier weergegeven met behulp van video’s en touchscreens.

Het is een hedendaags modelmuseum, dat in niets meer doet denken aan de verzameling munten en biljetten, die destijds in de klassieke vitrinekasten werden tentoongesteld.

Aangezien de groepen mekaar nogal vlug moesten opvolgen was het museumbezoek een beetje te kort en dat deed velen besluiten om later nog eens terug te komen en zodoende meer tijd te kunnen spenderen om de uitgestalde zaken grondiger te kunnen bekijken.

Zo eindigde dan deze geslaagde, zeer aangename dag, vol van herinneringen, nostalgie en nieuwe ontdekkingen voor diegenen die zovele jaren in de NBB gewerkt hebben. Een dag ook die perfect georganiseerd werd door onze collega’s van de veiligheid en alle andere betrokken diensten, die zich met de glimlach volop hebben ingezet en deze ongewone toevloed van bezoekers efficiënt in goede banen hebben geleid.

Wandeling in Essenbeek (22.05.2018)

Door Jean-Marie Plisnier

Op dinsdag 22 mei hadden meer dan 40 verstokte wandelaars gehoor gegeven aan de oproep van Johan en Raymond om de “marterwandeling” te komen ontdekken tussen Halle en het Hallerbos.

Het weer was perfect, zonnig maar niet te warm.

De moedigsten onder ons volgden Raymond voor een toer van 12 km, terwijl de andere helft van de groep …..de commentaren, doorspekt met de nodige humor van Johan, natuurgids en lid van “Natuurpunt Halle”, aandachtig volgde. Johan had dit jaar, in plaats van voor de charmes van de boshyacinten, gekozen om ons een project te laten ontdekken dat in 2006 gelanceerd werd door Natuurpunt Halle : het “Plan Boommarter”.

Dit project verwijst naar de boommarter, zeer bescheiden neef van de steenmarter en voorkomend in quasi heel Europa, maar waarvan de sporen eerder zeldzaam zijn in Vlaanderen en nog helemaal afwezig in de streek van Halle.

Waarom hier dan kiezen voor de marter als embleem ? Omdat het hier gaat over een project van landschapsbeheer, waarbij niet alleen bosgebied maar ook boomgaarden, landbouwgronden, natuurreservaten en privédomeinen betrokken zijn, om meer bepaald de fauna toe te laten van de ene biotoop naar de andere te gaan : de streek telt verschillende bossen, overblijfsels van het grote Zoniënwoud van destijds en vandaag de dag doorkruist door wegen en

18

autostrades. Overbruggingen en tunnels voor de fauna, alsook hagen en borders moeten het mogelijk maken voor de dieren om van het ene territorium naar het andere te migreren, terwijl de risico’s op bloedverwantschap worden gelimiteerd en de biodiversiteit wordt aangemoedigd.

En de mannetjesmarter heeft veel plaats nodig : zijn territorium beslaat gemiddeld zo’n 150 ha !

Indien hij in de toekomst in de regio opduikt, zou dat dus een teken zijn dat het Plan Boommarter geslaagd is. Ondertussen moeten we ons tevreden stellen met de afbeeldingen die Johan heeft meegebracht.

Hij doet ons zeer gevarieerde landschappen ontdekken, nu eens bosrijk, dan weer open met prachtige panorama’s, dikwijls heuvelachtig en hij leidt ons langs de paden, die door Natuurpunt uitstekend bewegwijzerd zijn en waarvan het plan vermeld staat op de site www.planboommarter.be.

We leren onder andere ook waarom de zijrivieren van de Schelde van zuid naar noord stromen, waarom het profiel van hun valleien asymetrisch is, waarom er destijds zoveel zavelgroeven waren, zich uitstrekkend van Duinkerke tot Hasselt via deze plaats, hoe de natuurlijke herbebossing is tot stand gekomen na het vellen van de Amerikaanse eiken, die ongewenst werden omdat ze de biodiversiteit in het struikgewas in de weg stonden, waarom het in loofbossen lekker fris is.

Na afloop van deze wandeling zonder marter wacht ons een fris aperitief en een lekkere maaltijd in open lucht.

Bijkomende vraag : wie kreeg zijn volledige brochette binnen ?

Op zoek naar de blauwe hardsteen (31.05.2018)

Door Paul Tellier

« En als we nu eens een nieuwe vloer zouden leggen in de living ? We zouden mooie tegels van blauwe steen kunnen laten plaatsen misschien. »

Een dergelijk gesprek moet vroeger wel gevoerd zijn door een aantal NBB koppels, want hoe is anders te verklaren dat een goede twintig gepensioneerden naar Zinnik gekomen waren op deze laatste dag van mei om daar dit natuurwonder te ontdekken.

Onze gids van de dag wachtte ons op : Michel Faucq, een oudgediende van de drukkerij die velen zullen kennen. Maar eerst moesten we ons nog omkleden en in werkman veranderen : helm en oranje hesje, veiligheidsbril en laarzen.

Michel onthult ons dan het mysterie van deze blauwe hardsteen.

19

345 miljoen jaar geleden was de regio overspoeld door een warme zee, kalm en ondiep, met vreemde dieren verankerd op de bodem : crinoïden (gemeenzaam waterlelies genaamd). Duizenden jaren gaan voorbij, deze dieren sterven, verstenen en bezinken (sedimentatie), de blauwe kalksteen wordt beetje bij beetje gevormd. Deze steen heeft dus niks te maken met vulkanische gesteenten zoals basalt of porfier, waaruit de kasseien op onze vroegere wegen gehouwd waren.

Het bezoek begint bij de ateliers voor de bewerking, de enorme vierkante blokken komen er aan, worden gezaagd en in platen van verschillende dikte gesneden. Na een heel strikte controle, die de kwaliteit bepaalt, worden ze op maat gesneden, gepolijst of gehamerd, naargelang de afwerking die men wil bekomen. Lawaai, stof en stromend water bij de vleet !

Het materiaal om te verzagen is aangepast aan de hardheid van de ruwe blokken, de gediamanteerde zaagbladen met een diameter van verschillende meters zijn indrukwekkend. De productie is erg geautomatiseerd en computergestuurd, uitgenomen voor de bewerking van speciale stukken buiten standaard, waar al het vakmanschap en de handigheid van de ervaren steenhouwers onmisbaar blijft.

We verlaten de ateliers en gaan een kijkje nemen boven de enorme krater van steenlagen, waaruit blokken van meerdere tonnen worden ontgonnen en vervoerd door enorme machines. De put van de steengroeve is gigantisch en 150 meter diep, maar een stevige omheining scheidt ons hiervan en behoedt zodoende de vereniging van enige aansprakelijkheid bij de dodelijke val van een van haar leden…. Het bezoek loopt op zijn einde, we hebben de kans gekregen om deze blauwe steen uit Henegouwen te ontdekken, waarvan de kwaliteit ontegensprekelijk hoger is op het vlak van duurzaamheid en levensduur in vergelijking met de producten uit China en Vietnam, die de markt overspoelen aan lagere prijzen

Na een fantastische lunch, waarvan we het menu niet willen verklappen om geen jaloezie op te wekken, neemt Michel ons

mee langs de kronkelige straatjes en de kasseien van Zinnik, naar de Sint-Vincentius kerk. Onderweg becommentarieert hij de gevels van bepaalde oude typische huizen en vertelt ons de geschiedenis van de expansie van de stad door de eeuwen heen vanuit haar hart, de collegiale kerk.

En dan gaan we de kerk binnen. Ze is opgetrokken in Schelderomaanse stijl met twee massieve torens en dateert uit de 11de eeuw, maar er bestond al een kleine abdij in de 7de eeuw. Het wit van de kolommen doet de schoonheid van het interieur tot zijn recht komen : koorstoelen en gesculpteerde lambrizeringen.

Drie kunstwerken trekken onze aandacht : een ontroerend beeld uit de 14de eeuw van de Maagd Maria dat haar kind de borst geeft, een monumentale preekstoel, opmerkelijk gebeeldhouwd in hout en een graflegging van Christus uit de 15de eeuw in gebeeldhouwde zandsteen met een zeer verdrietige Maria Magdalena.

Michel doet ons de eeuw herbeleven van het kapittel van kanunniken, dat het leven in Zinnik heeft gedomineerd gedurende acht eeuwen zowel op religieus vlak als politiek en economisch. We leren er over een kapittel dat uitzonderlijk welvarend was door de inkomsten van de vele pelgrims, die naar Zinnik kwamen om Sint Vincentius te vereren, maar ook door de kanunniken die zelf heel rijk waren, omdat ieder van hen inkomsten kreeg van vijf verschillende parochies. Wat een benijdenswaardige positie om kanunnik te mogen zijn in Zinnik, want een gelofte van armoede moest hij niet afleggen; het enige minpuntje was misschien dat hij een gelofte van kuisheid moest afleggen maar blijkbaar schrikte dat niet veel kandidaten af …

20

Na het bezoek van de collegiale kerk wacht ons nog een stuk taart, maar zij die nog niet téveel dorst hebben, gaan nog met Michel mee voor een kort bezoekje aan het oude kerkhof.

Nogmaals beste dank aan onze perfect tweetalige gids voor zijn inzet, zijn kennis en zijn enthousiasme, die van deze dag een geslaagde uitstap hebben gemaakt.

Reizen

Thailand (09-25.11.2560)

Door Erwin Van Biesen

Nota: dit verslag is persoonlijk en zeker niet volledig. Het geeft mijn indrukken en herinneringen weer van deze prachtige reis. De foto’s zijn niet perfect maar “een beeld zegt soms meer dan duizend woorden”. Ik ben ervan overtuigd dat mijn medereizigers heel wat aanvullingen, persoonlijke ervaringen en veel beter genomen foto’s kunnen toevoegen.

Sawaddie krab, (สวสัด,ี ครบั) Goedendag

s‘Morgens om 6u zijn we, na een rustige vlucht van 12u, geland op Suvarnabhumi de internationale, moderne luchthaven van Bangkok. Wij waren nu plots allemaal niet enkel 6u ouder geworden (GMT+7u) maar ook nog eens 543 jaar! Althans toch volgens de officiële in Thailand geldende Boeddhistische kalender.

Tijdens de transfer naar het hotel drukte onze lokale Thaise gids Mr Swat (met roepnaam Bou Bou) ons op het hart om overal en altijd respect te tonen voor Boeddha, de koning en de koninklijke familie. Dit om problemen te vermijden want de Thaise bevolking is 90% praktiserend Boeddhistisch en heel koninklijk gezind. De vorig jaar overleden koning Bhumibol wordt door de Thai zelfs als een halfgod beschouwd.

En dan kregen we een eerste indruk van deze uitgestrekte miljoenenstad/metropool (geschat op 8 miljoen inwoners) die door autostrades, met 3 tot 5 overvolle baanvakken per rijrichting, doorsneden

wordt en die dan ook de obligate files geven. Ook in de straten is het verkeer er druk, druk, druk met massa’s brommers die zich overal tussenwringen en verrassend: zelfs links rijden ! Her en der staan wolkenkrabbers (volgens onze gids zo’n 1.700 verspreid over de ganse stad) die soms een heel verrassende, moderne architectuur hebben. Verscheidene hebben in de onderste 10 verdiepingen een eigen parkeergarage als antwoord op het immens parkeerprobleem. Daartussen zijn er dan gebouwen van allerlei slag: mooie, onderhouden naast triestige, afgeleefde appartementsblokken; mooie huizen en wat verder met roestige platen bedekte krotten; grote moderne winkels en vuil uitziende handelszaakjes; op de stoepen massa’s kraampjes waar iets verkocht wordt of eetkraampjes waar gekookt wordt op kleine met houtskool gestookte potten, … .

Opvallend zijn ook de levensgrote portretten van de overleden koning, huidige koning of iemand van de koninklijke familie die overal in de stad (en de rest van het land) opduiken langs de wegen en straten, op drukke kruispunten, op grote gebouwen (zowel op openbare als op bedrijven), in winkels, tot zelf in onze bus hangt een portret van koning Bhumibol.

De Menam, de stroom die heel Thailand doorkruist en ook door Bangkok stroomt (en er de Chao Praya genoemd wordt), wordt druk bevaren door smalle, 15 meter lange boten (longtailboten) uitgerust met een 12-cilindermotor (gerecupereerde vrachtwagenmotor?) die een snel en efficiënt passagiersvervoermiddel zijn in de door het druk verkeer dichtgeslibde stad. Daarnaast zijn er ook regelmatig konvooien van 6 aan elkaar vastgemaakte, grote aken die door 4 tot 5 sleepboten voortgetrokken worden. Echt grote schepen mogen er niet varen omdat hun golfslag het water over de betonnen ”dijkmuren” zou stuwen en de iets lager gelegen delen van de stad zou doen overstromen.

Overal zagen we zandzakken liggen en zijn er pompen die het water uit de stad terug in de door de voorbije moessonregens gezwollen rivier pompen! En wat met de

21

problematiek rond de opwarming van de aarde flitste door mijn hoofd…

Het is duidelijk: Bangkok is een levendige en bruisende metropool!

Na aankomst in het, aan de rivier gelegen, hotel en de afhandeling van de incheckformaliteiten begonnen we in de namiddag aan ons bezoek van de stad: boottocht op de rivier in zo’n longtailboot en een bezoek aan de Wat Arun (tempel van de Dageraad) een prachtige, van ver zichtbare witgroene tempel die versierd is met duizenden bloemenmotieven gemaakt van kleurrijk, oud en gebroken Chinees porselein.

De volgende dag maakte het ommuurd, heel netjes onderhouden koninklijk paleizencomplex een speciale indruk: buiten wachtte een heel, heel lange rij van geduldig aanschuivende Thai die het gebouw kwamen bezoeken waar hun overleden koning Bhumibol opgebaard lag (lag want hij is reeds gecremeerd). Gelukkig konden we via een andere ingang de rest van het paleizencomplex bezoeken waar het respect tonen voor de koning meteen heel concreet werd ingevuld door de strenge kledingvoorschriften: geen spannende broeken, shorts, decolletés of mouwloze bloezen voor de dames en minimaal shorts tot onder de knie voor de heren. Het was zich aanpassen of géén toegang, dus werd er creatief omgesprongen met kleding: de Thaise gids zorgde voor lange losse broeken en bloezen, kleding werd uitgeleend, sjaals verbergen veel en kunnen ook omgetoverd worden tot lange rokken,… Kortom alles in functie van respect tonen!

Het Grote Paleis heeft vele, mooie gebouwen die niet kunnen bezocht worden maar wel het prachtige complex met de heiligste Thaise tempel de Wat Phra Keo (tempel van de Smaragden Boeddha). In deze tempel schoof een massa mensen blootvoets (= respect tonen) stapje voor stapje door om de Smaragden Boeddha (in werkelijkheid een Boeddhabeeld uit jade) in een prachtig, indrukwekkend altaar te aanschouwen. Zowel de binnen- als de buitenmuren zijn prachtig, overdadig versierd. Naast de tempel zijn er vele even rijkelijk versierde gebouwen zoals o.a. de bibliotheek, een Chedi (een bouwwerk met een vierkant gedeelte – symbool voor troon - met daarop een rond gedeelte – symbool voor Boeddha – terug een vierkant – symbool voor het hoofd van Boeddha – en afgewerkt met een spits – symbool voor de kroon) die een deel van het borstbeen van Boeddha zou bevatten, prangs (torenspitsen die meestal rijkelijk versierd/besneden zijn), wachters. De kloostergang aan de buitenmuur van het complex bevat eeuwenoude muurschilderingen die de Ramakien uitbeelden. Ramakien is een moralistisch epos dat de overwinning van het goede op het kwade uitbeeld en dat nog steeds heel populair blijkt in Thailand.

Minder druk maar wel zeer mooi zijn de Wat Po (tempel van de Liggende Boeddha) met een verguld 45 meter lang beeld van een Liggende Boeddha (eigenlijk een Stervende Boeddha), de Wat Traimit (tempel van de Gouden Boeddha) en de Wat Suthat Thepwararam met zijn grote ceremoniële schommel.

22

Een mooi moment van cultuur vond ik de avondvoorstelling van gracieuze klassieke dansen, uitgevoerd in prachtige kledij. De dansers beelden o.a. taferelen van de Ramakien (moralistisch epos) uit en werden hierin begeleid door muzikanten die traditionele instrumenten bespeelden.

Na het bezoek aan Bangkok ging het zuidoostwaarts naar de wereldberoemde markt van Amphawa die gehouden wordt naast én op het spoor! Na een rit door de zoutwinningen zette de bus ons af aan een stopplaats van de trein: een perronnetje van amper 15 meter gelegen aan een enkelspoor en onder een snelwegviaduct! Eens opgestapt ging het richting eindstation in Amphawa. Onderweg zorgden de aan het plafond vastgemaakte ventilatoren samen met de open treindeuren voor enige ventilatie. En dan reden we de markt toeterend en stapvoets binnen en dat zorgde voor spektakel. Net (letterlijk!) voor de trein trokken de verkopers hun waren even terug en lieten hun paraplu’s zonneweringen zakken zodat de trein kon passeren.

De trein bolde over de koopwaar die soms tot tegen de rails lag. Naast de trein was er amper plaats maar toch stonden er veel toeristen foto’s te nemen van het gebeuren want onmiddellijk na de doorgang van de trein gingen de zonneweringen terug

omhoog en werd de markt gewoon verder gezet. Na het uitstappen keerden we (op het spoor!) een eindje terug om even later, op onze beurt, het spektakel te fotograferen van de terugkerende trein.

Vervolgens was er na het eten een rustige boottocht door de overstroomde mangrovebossen waar apen (Makaken) in het water sprongen en naar de bootjes zwommen om gulzig de stukken zoete aardappels, die hen toegeworpen werden, uit het water te vissen. Even later vaarden we uit de mangrovebossen en kwamen terecht in een gebied van “zeeboerderijen”: met door palen en stokken afgebakende percelen “zeebodem” waarop schelpen gekweekt en geoogst werden. Ook de vaarwegen werden met palen aangegeven terwijl hier en daar een op palen gebouwde (schuil)hut stond. Het boottochtje was een aangename afwisseling met het hectische Bangkok.

Op de 5de dag reisden wij noordwaarts naar het Centraal–zuidelijk laagland en stond o.a. het bezoek aan het Bang Pa-in, de zomerresidentie van koning Mongkut (Rama IV) gepland. Ook hier een “gevecht” met de kledijvoorschriften die blijkbaar heel variabel geïnterpreteerd kunnen worden tot groot jolijt achteraf in de groep toen sommigen er wat clownesk bijliepen. De residentie zelf is een samenraapsel van kopieën van Westerse en Oosterse gebouwen/stijlen en doet kunstmatig aan.

De gerestaureerde ruïnes van de Khmer-tempel in Phimaï uit de 11de-eeuw op het Khorat-plateau (Noordoost Thailand) maakten op mij veel meer indruk (een woord dat ik op deze reis dikwijls gebruikte).

23

De Cambodjaanse Khmers hadden tijdens de 9de eeuw het oosten van Thailand ingenomen en daar tempels gebouwd in dezelfde stijl als deze van de wereldberoemde tempels van Angkor Wat. Aan de ingang waren 2 monumentale leeuwen opgesteld die samen met de 2 naga’s (mythologische 5- tot 7-koppige slangen) de kwade geesten moesten weren uit de tempel. Het centrale heiligdom stond op de binnenkoer en had mooie frontons boven de ingangen, een hoge prang (kolfvormige toren) met daarin een replica van een 13de-eeuwse Boeddha zittend op een opgekrulde naga en beschermd door de kop van het beest. Dit was een tempel die niet kan ontbreken in een tv-documentaire!

Ook de volgende dag bezochten wij nog 2 pareltjes van Khmer-tempels, de lagergelegen Prasat Hin Muang en de op een uitgedoofde vulkaan gelegen Prasat Phanom Rung, na een ganse dag rijden door de rijstvelden waar de oogst volop aan de gang was. De boeren legden hun pas, machinaal geoogste rijst overal, tot zelfs op de weg toe, te drogen op blauwe zeilen. Op andere velden zagen we groepjes mensen die de rijst met de sikkel op de traditionele manier oogsten. De Prasat Hin Muang is, met binnen de buitenste muren een grote centrale vijver met daarin het hart van het heiligdom, prachtig maar de 2de bezochte tempel, de Prasat Phanom Rung uit de 13de-eeuw, overtreft hem voluit. De tempel is gebouwd uit lateriet (een rood-bruin vulkanisch gesteente dat pas na indrogen beenhard wordt) en zandsteen. De ruw gevormde stenen werden gestapeld tot muren en daarna glad gehakt.

Een monumentale processieweg van 500 meter met 4 trappartijen, die de spirituele reis symboliseert van de aarde naar de hindoeïstische hemel, leidt naar de hoofdingang die georiënteerd is op één van de ingangen van de wereldberoemde tempel Angkor-Wat in Cambodja. Na de bruggen met de naga’s (hier 5-koppige slangen) bevindt zich de ingang en krijgt men zicht op het centrale heiligdom met een monumentale, prachtig versierde, kolfvormige prang. Dit moet diepe indruk gemaakt hebben op de pelgrims die hier, na een vermoeiende voettocht, aankwamen.

Het was ook de dag dat het noodlot (even) toesloeg: na het bezoek aan de tempel Prasat Hin Muang bleek onze bus problemen te hebben met zijn hydraulisch systeem. De Thaise gids heeft toen én voor een tijdelijke én voor een definitieve oplossing gezorgd. Een oude, voor plaatselijk gebruik dienstige bus heeft ons opgepikt zodat wij de prachtige tempel Prasat Phanom Rung konden bezoeken terwijl een nieuwe, comfortabele bus onderweg was van Bangkok (360 km). Na het eten was de nieuwe bus aangekomen en konden wij, met een vertraging van hooguit 2 uur, de reis verder zetten. Ik denk niet dat dit bij ons sneller zou gekund hebben.

Voor wij de volgende morgen noordoostwaarts vertrokken uit Ubon Ratchathani, beroemd voor zijn wassen kaarsen en beelden, hebben wij eerst de start van een schooldag in een plaatselijke school meegemaakt. In het bijzijn van alle leerlingen (in uniform!) en het gehele lerarenkorps begon de ceremonie stipt om 8u (zoals blijkbaar in alle Thaise scholen). Begeleid door de schoolfanfare wordt de vlag gehesen, zingt iedereen de nationale hymne en groeten daarna de leerlingen hun leraar/lerares. De directeur en het lerarenkorps waren duidelijk zeer vereerd met onze interesse/aanwezigheid.

Daarna volgde het bezoek aan de tempel Wat Phra That Nong Bua in Laotiaanse stijl. Het voornaamste gebouw is een witgepleisterde, piramidevormige toren versierd met vergulde Boeddha’s en

24

ornamenten. Binnen de holle toren is het interieur gewoon overweldigend door de massale gouden versieringen op een rode achtergrond. Iets totaal anders dan wat we tot dan gezien hadden.

Later op de dag hadden we nog 2 andere tempels bezocht. De eerste is de door vrouwen, eveneens in Laotiaanse stijl, gebouwde tempel Wat Phra That Phanon die een uitgerekte lotusbloemknop voorstelt. De tweede, de chedi van Achan Fan, is gebouwd ter nagedachtenis van een monnik die door de plaatselijke bevolking vereerd wordt en wiens beeld en weinige persoonlijke zaken binnenin tentoongesteld worden.

De volgende dag bezochten we eerst een plaatselijke overdekte markt. Fruit, groenten, specerijen, textiel, huishoudelijke benodigdheden, vlees, vis (zowel verse als levende als gedroogde),… Alles leek verkrijgbaar aan de tientallen en tientallen kramen. Ook waren er eieren te koop: verse, gepekelde en eieren die 14 dagen in paardenurine gelegen hadden! Deze laatste waren roze geverfd en hadden een donkerbruine kleur van binnen en stonken naar de … . Naar het schijnt een echte Chinese delicatesse maar waar iedereen van ons toch beleefd voor paste.

Daarna volgde een lange busrit die grotendeels langs de machtige Mekong liep. De Mekong vormt de grens met Laos en is één van de grote stromen in Zuidoost-Azië. Eilandjes, zandbanken en rotsen maken de scheepvaart voor grote schepen moeilijk en zelfs onmogelijk en dit ondanks de enorme breedte en het grote debiet. De

hoofdstad van Laos, Vientiane, ligt aan de andere kant van de stroom. Aan de Thaise kant ligt Nong Kai, een bloeiende handelsstad, waar in functie van de drukke handel tussen Thailand en Laos van alles en nog wat te verkrijgen is.

De omgeving van de weg langs de stroom is schilderachtig en loopt door heel wat dorpjes waar de traditioneel gebouwde houten huizen tot vlak tegen de straat staan. Voor vele huizen langs de straatkant staan kleine kraampjes waar vrouwen lokale producten verkopen en zo iets extra trachten bij te verdienen. Opvallend zijn ook de massa’s bananenbomen afgewisseld met kokospalmen. De bananenbomen staan van vlak tegen de weg tot op de heuvelflanken en geven een schilderachtig, tropisch tintje aan de weg.

De 9de dag reden we van Phitsonuloke via Sukothai (een voormalige hoofdstad) naar Lampang. In Phitsonuloke bezochten we eerst nog de zeer mooie, 14de-eeuwse tempel Wat Phra Sri Rattana Mahathat waar zich het tweede meest vereerde Boeddhabeeld van Thailand (na de Smaragden Boeddha in Bangkok) bevindt.

Het is een gouden (met bladgoud vergulde) Glimlachende Boeddha omringd met een stralenkrans die uitmondt in naga(slang)koppen. De tempel is prachtig gedecoreerd en de achterzijde is versierd met mooie 19de-eeuwse muurschilderingen met taferelen uit de Ramakien (moralistisch epos).

De volgende stop was een extraatje van de Thaise gids. Het vorig militair regime heeft bijna alle grote teakbomen laten kappen om inkomsten te genereren. Sommige monniken hebben daartegen gereageerd door rond de bomen, die op tempelgrond stonden, gele linten te binden en deze zo heilig te verklaren waardoor ze niet meer konden gekapt worden. Wij hebben zo’n tempel/klooster, de Wat Chou Ramani, bezocht waar monniken juist bezig waren om de oude versieringen (het zijn ondertussen kunststoffen, vergulde versieringen geworden) te verwijderen en nieuwe aan te brengen. Velen van ons hebben stukken van oude versieringen

25

gerecupereerd en er een originele, gratis souvenir aan overgehouden!

Daarna ging het richting Historisch Park Sukhothai, het centrum van de hoofdstad van Thailand tussen de 13de- en 15de-eeuw. De ommuurde Koninklijke Stad is nu een van Thailands belangrijkste bezienswaardigheden en staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.

Onderweg passeerden we uitgestrekte rijstvelden waarvan sommige nog beplant moeten worden (en er dus als grote vijvers uitzien) terwijl andere er frisgroen bijliggen. Op het achter ons liggende Khoratplateau daarentegen was de oogst nog volop aan de gang. Op de rijstvelden in Thailand zijn er in ideale omstandigheden (o.a. voldoende water) tot 3 oogsten per jaar mogelijk wat maakt dat Thailand een belangrijke producent én uitvoerder van rijst is!

En dan kwamen we aan in de Wat Mahatat (Oud-Sukhothai), het ommuurde spiritueel centrum van het Sukhothairijk. Het is nu een indrukwekkende door grachten en muren omgeven, uitgestrekte site met talloze tempelrestanten in baksteen en lateriet (gesteente van vulkanische oorsprong dat pas na indroging beenhard wordt). Deze waren vervolgens met stucwerk in reliëf bepleisterd en daarna beschilderd. De rijen hoge pilaren, die het houten dak droegen, geven een idee hoe groot en imposant de gebouwen ooit waren.

Daarna ging de reis verder naar het Historical Park Si Satchanalai dat de ruïnes bevat van deze omwalde en ommuurde satellietstad van Sukhothai. De restanten van de tempels en ommuringen geven een

idee van hoe machtig deze stad ooit geweest is. De bakstenen en met stucwerk beklede gebouwen waren opgetrokken in diverse stijlen: de Khmer, de Sri Lankaanse en de Ayutthayaanse stijl. Tussen de ruïnes staan vele, hoge bomen wat het bijzonder aangenaam maakte om in de schaduw tussen en door de historische ruïnes te wandelen bij temperaturen van minstens 30° in de schaduw.

De voor mij mooiste en meest indrukwekkende tempelruïne van dit complex was de Wat Chang Lom: een monumentale lotusknop-chedi (toren) waarvan aan de voet de restanten van 39 grote uit bakstenen en met stucwerk beklede olifanten staan die symbolisch de tempel dragen.

De volgende dag, voor het verlaten van Lampang, bezochten de Wat Phra Don Tao. Deze tempel in Birmaanse stijl is versierd met duizenden stukjes spiegelglas die bevestigd zijn op de pilaren en plafond wat een heel apart, decoratief effect geeft. De in keramiek afgewerkte naga’s (slangen) waren voor mij van de mooiste die we gezien hebben. Meerdere slangen vormden samen een leuning van de brug die naar de tempel leidt waarbij slang 1 opgegeten werd door slang 2, slang 2 door slang 3, enz En dan reden we richting Chiang Rai in het uiterste Noorden van het land. Het landschap blijft heel afwisselend met hoge, steile, beboste heuvels (opvallend zijn de teakbomen met hun grote bladeren), vlakkere delen met rijst, bananen en suikerriet en lichte hellingen waar dan vooral ananas geteeld wordt.

Net voor de middag was er een laatste (van de dag!) tempel te bezoeken: de Wat Rong Khun. Deze recent gebouwde tempel is uitzonderlijk volledig wit geschilderd en van buiten versierd met duizenden stukjes spiegelglas wat in het zonlicht een prachtig, sprookjesachtig effect geeft. Omgeven door een perfect gemaaid gazonnetje dat afdaalt naar een vijver met helder water en grote, witte vissen maakt het plaatje deze “disney”-achtige tempel perfect. Ik denk niet dat foto’s het indrukwekkende en de pracht van deze tempel kunnen weergeven. Binnen is de tempel volledig

26

beschilderd in zachte, okerkleurige pasteltinten met taferelen uit de actualiteit (afbeeldingen zoals de aanslag op de Twin Towers, Superman, Pokemon, Elvis, …) en het dagelijks leven (familie- en tempelscenes, …). Voor de Gouden Boeddha is er een levensecht, wassen (?) beeld geplaatst van de plaatselijk vereerde monnik in meditatiehouding.

Na het eten in een restaurantje aan de rand van een rivier, stapten wij over in camionnetjes die ons in het bergachtig grensgebied met Myanmar, naar een afgelegen dorpje van de Akha’s voerde. In het op een bergtop gelegen dorp waren enkele kraampjes opgesteld die meteen geopend werden toe we aankwamen. Het toerisme is hier duidelijk een bron van (extra?) inkomsten! De traditioneel gebouwde Thaise woning die we bezochten was eenvoudig: een stenen onderbouw die dienst deed als opslagruimte en een houten verdieping met spaarzaam meubilair (enkele bankjes, een kast en wat schappen aan de muur). In een aparte ruimte, blijkbaar de keuken, werd gekookt op een open houtvuur. Verder een frigo in de keuken en een televisietoestel in de leefruimte. Het water werd gehaald uit grote, centraal in het dorp opgestelde tanks. De lichte moto’s zijn in deze dorpen het uitgesproken vervoermiddel (voor verplaatsingen als voor vervoer van allerlei zaken) ook al waren er enkele auto’s.

In een ander dorp, bewoond door Yao’s, hetzelfde scenario wat betreft de kraampjes maar hier werden ook kinderen ingeschakeld om de toeristen iets te laten kopen. Opvallend waren de kleine protestantse kerkjes in deze dorpen.

De volgende morgen reden we naar Chiang Mai maar eerst ging het richting Gouden

Driehoek, het grensgebied tussen Myanmar, Thailand en Laos, dat lange tijd bekend was als de grootste opiumproducent ter wereld . Dat de Thai graag zaken doen is te merken in het plaatsje Chiang Sean aan hun kant van het drielandenpunt waar ze volop de toeristische kaart trekken : kraampjes, drinkmogelijkheden, restaurants en Boeddha’s. Ik heb daar de voor mij meest creatieve offerblok (donation box) ooit gezien. Op een hoogte van een 6-tal meter (met trappen gemakkelijk bereikbaar) staan 2 leeuwen met opengesperde muil opgesteld. Het is de bedoeling om daar munten in te werpen die dan in een trechter onder iedere leeuw terecht komen om vervolgens via een 10-tal meterslange gleuf luid rinkelend over de hoofden van iedereen te verdwijnen in de dikke buik van een lachend Boeddhabeeld. Ongelooflijk maar toch aanstekelijk, zelfs ik heb “geofferd”!.

Daarna was er een boottocht ter hoogte van het, in de Mekong gelegen, drielandenpunt. Wij kunnen dus stellen dat wij, zij het eventjes, ook in Myanmar en Laos geweest zijn (gevaren hebben). Opvallend waren ook de grote «casino»hotels in Myanmar én Laos. In Thailand mag immers niet gegokt worden dus even de grens overvaren en … .

Na het bezoek aan het opiummuseum werden we ’s middags op een soort primitief, met een «grasmaaier»motor aangedreven voertuig tegen voluit 25 (!) km per uur naar een kunstenaarskolonie gevoerd waar wij, aangenaam in de schaduw, van een eenvoudige maar lekkere maaltijd genoten hebben.

De kleurrijk geklede kinderen van een nabijgelegen Akha-dorp kwamen hun zelfgemaakte (ingekleurde?) tekeningen en toeristische spulletjes verkopen en hebben goede zaken gedaan. De ouderen hadden het slim begrepen dat kinderharten de portefeuilles van de toeristen sneller openen!

Op de 12de dag stond het bezoek aan Chiang Mai (ook een voormalige hoofdstad geweest) op het programma maar eerst waren we gestart met het bezoek aan de

27

Wat Phra That Doi Suthep. Deze tempel ligt vlakbij de top van de 1.601 meter hoge Doi Suthep berg en zou een prachtig panorama over de stad en bossen van het nationale park bieden. Zou want de eerste mist die we in Thailand zien is spelbreker. De tempel zelf is een van de meest vereerde boeddhistische heiligdommen en dat is te merken aan de vele souvenirwinkels en eetkramen aan de voet van de 304 treden tellende trap naar de ingang. Wij deden het wat rustiger aan en namen een soort kabelbaan. De tempel dateert van de 14de-eeuw en heeft 5 gouden Boeddhabeelden in de hoofd-wihan (gebedsruimte), een mooie vergulde centrale chedi. Ook de muurschilderingen met de afbeeldingen van scenes uit Boeddha’s leven in de kloostergang vallen op. Bij het verlaten van het tempelcomplex hebben we wél de trap genomen en, geflankeerd door indrukwekkende keramieken naga’s, de 304 treden terug naar ons “aards bestaan” afgelegd.

Chiang Mai is bekend voor zijn ambachtelijke producten dus stonden verscheidene bezoeken op het programma: goudsmederij en bewerking van edelstenen, zijdeproductie, lakwerk, teakhoutbewerking, maken en beschilderen van parasols, orchideeënkwekerij. Telkens werd het productieproces aanschouwelijk voorgesteld en waren er koopgelegenheden. Chiang Mai is echter ook beroemd voor zijn uitgestrekte avondmarkt (sterk afdingen was het codewoord!) en lag die nu toevallig op 100 m van het hotel … .

’s Avonds was er geen bezoek aan een restaurant maar wel aan de Baan Hongnual Cookery School waar we, onder begeleiding, zelf onze soep, hoofdschotel en dessert mochten klaarmaken én opeten! Wij hebben het “overleefd” … want het eten was, ondanks een zeker wantrouwen, toch lekker en de sfeer bij momenten soms hilarisch!

Totaal verschillend was het programma van de volgende dag toen we naar Chiang Do reden. Midden in een mooie natuur startte het bezoek met een ritje op een door 2 zeboes (runderen met een grote bult achter de nek) getrokken kar. Op een zandige ondergrond is het oké maar wanneer er putten en/of bulten zijn wordt het minder comfortabel en wordt je van links naar rechts geslingerd. Met een demonstratie in het trainingscentrum met olifanten konden we ons een idee geven wat deze olifanten geleerd wordt: voortslepen, dragen en stapelen van boomstammen. Maar ook voor de toeristen: kunstjes uitvoeren en schilderijen maken.

De memorabele rit op een olifant zullen weinigen onder ons vergeten! Met 2 in een mand op de rug van een olifant gezeten vertrokken we voor een wandeling van ongeveer een uur: waden door de Pingrivier, even pauzeren voor een foto, de rivier oversteken en daarna op een smal pad de steile heuvel op om na een tocht door het bos terug naar beneden te komen, opnieuw door de rivier te waden om dan te eindigen in het trainingskamp. Een belevenis! Rustiger maar aangenaam genieten was de tocht met bamboevlotten op de rivier te midden van de subtropische vegetatie.

28

Onderweg naar Kamphaeng Phet was er een kort bezoek aan het Fae Elephant Hospital waar zieke en zwaargewonde olifanten verzorgd worden. Zo verblijft er al meer dan 10 jaar een olifant die bij het opruimen van landmijnen in Cambodja zijn rechtervoorpoot verloor en nu met een prothese door het leven moet. Olifantenkuddes werden door het bos gejaagd om zo de mijnen te laten ontploffen met catastrofale gevolgen voor de dieren! Verder stonden er 3 tempels op het programma: de door de gids extra toegevoegde Wat Cam Devi met een merkwaardige chedi omdat er aan elke zijde van de piramidetoren 15 nissen met Boeddhabeelden zijn. De Wat Hariphunchai uit de 9de-eeuw die de hoofdtempel van Lamphun is en één van de 3 mooiste tempels uit het Noorden en de Wat Phra That Lampang Luang. De hoofdingang van deze, op een verhoging gelegen tempel is prachtig. In de enorme, prachtig gedecoreerde hoofd-wihan (gebedsruimte) uit de 15de-eeuw staan 5 grote, zittende Gouden Boeddha’s. Ook de kolossale hoofd-chedi, waarbinnen een haar van Boeddha zou bewaard worden, maakt indruk. Daarnaast staat er ook een enorm brede meditatieboom waartegen tientallen en tientallen symbolische ondersteuningspalen staan. Gelovigen brengen offergaven (geld, bloemen, eten,…) soms voor de tempel, soms voor de monniken, soms voor de boom waaronder gemediteerd wordt. De ondersteuningspalen zijn het zichtbare teken van zo’n offergave.

Op de 15de en dus voorlaatste dag reden we nog altijd zuidwaarts richting Bangkok via Lopburi de zomerhoofdstad van koning Naraï. Na een kort bezoek aan het gedeeltelijk gerestaureerd paleis volgde een wandeling rond de Prang Sam Yod-tempel. De oorspronkelijk hindoeïstische Khmertempel met 3 grote kolfvormige prangs (torenspitsen die meestal rijkelijk versierd/besneden zijn) was nu de thuis van tientallen en tientallen agressieve Makaken (apen) die alles stelen wat mogelijk is. In de omgeving zijn verscheidene huizen verlaten omdat de apen een echte plaag vormen. Onze Thaise gids had zelfs 2 lokale mensen met

katapulten ingehuurd om de apen van ons weg te houden! Toch krijgen de apen daar eten opdat ze daar ter plaatse zouden blijven en de omgeving/stad niet onveilig zouden maken.

In de laatste tempel van de dag, de Phra Phutthabat, zou er een voetafdruk (geschatte lengte: minstens 1 meter!) van Boeddha bewaard zijn maar om deze te herkennen is een flinke dosis creativiteit aanbevolen. Kort daarna kwam Bangkok (en de verkeersopstroppingen) in het vizier.

En nog was het niet gedaan. ’s Avonds was er een travestietenshow voor wie interesse (en nog voldoende energie) had.

De volgende morgen was er nog een laatste tempel te bezoeken: de Wat Benjamabophut of de marmeren tempel. In deze tempel was een duidelijke vermenging te zien van de Thaise tempelstijl met westerse elementen (op de gotiek geïnspireerde ramen, marmeren mozaïekvloeren, …). De muren leken behangen maar waren minuscuul met de hand beschilderd.

Daarna volgde nog een pareltje: het voormalig domein van Jim Thompson. Deze man slaagde erin om, midden vorige eeuw, de Thaise zijde-industrie nieuw leven in te blazen en verzamelde daarnaast heel wat mooie antiekstukken. Helaas verdween hij, tijdens een wandeling, op mysterieuze wijze in 1967 waarna de Thaise overheid in 1976, in overeenstemming met zijn testament, zijn nalatenschap in een foundation inbracht die op haar beurt zijn woning met het domein omvormde tot een museum. Als een oase midden in de stad gelegen was dit bezoek een verademing. Rondgeleid worden in groepjes van een 15-tal personen in de 6 teakhouten, één geheel vormende huizen die met antiek en kunstwerken gevuld zijn. En dit alles gelegen in een weelderige, exotische tuin naast een khlong (kanaal). Een juweeltje.

Na een vrije namiddag voor een laatste shopping volgde het afscheidsdiner op het terras van het Ramadahotel ***** aan de oever van de Chao Praya. Lekker eten bij

29

een temperatuurtje van 25°, met zicht op de verlichte, op- en afvarende boten en met de Bangkokse skyline op de achtergrond … ik vond het prachtig en stijlvol.

Een laatste maal de bus op richting luchthaven Suvarnabhumi, de nodige incheckformaliteiten, instappen en na een rustige vlucht van 12u op Brussels National Airport landen om 7u15 met een buitentemperatuur van 3°. Brrrr …

Goedemorgen Brussel Sawaddie Brạs̄sels̄̄̒ krab

Nabeschouwing: volgens onze Thaise gids Bou Bou hebben wij zo’n 3.950 km afgelegd (en dat werd gevoeld). Een lange reis maar wel met een zeer comfortabele bus, door een wisselend landschap met een prachtige subtropische natuur, met ruïnes die op de Werelderfgoedlijst van de Unesco voorkomen, met tal van tempels in verschillende stijlen waarbij de een al prachtiger en indrukwekkender was dan de andere, met steeds vriendelijke Thai, goede hotels, lekker eten, toffe medereizigers… kortom een fantastische reis!

Mijn oprechte dank aan onze onvermoeibare, enthousiaste Thaise gids Bou Bou, aan onze Ictam-begeleider Herwig Van De Velde die zowel door de Nederlandstaligen als door de Franstaligen gewaardeerd werd voor zijn vertalingen naar het Nederlands, voor onze begeleidsters Linda De Pauw en Claudette De Cleyn die deze “once in my lifetime”reis mogelijk maakten. Ik heb ervan genoten.

Dank U wel! Ghop khun krab!

(ดว้ยความยนิด ีครบั!)

Kronplatz (Zuid Tirol – Italië) (02-11.02.2018)

Door Jan Defoor, Monique Decock, Nicole Decock en Carine Remmerie

Vrijdag 2 februari met 22 personen, allemaal wandelaars, vertrokken we met de nachtbus naar Pfalzen in Zuid Tirol. Op de bus hadden we de gelegenheid voor een

glas prosecco, een biertje, of… Na een goede rit, om 9u30 zaterdagmorgen goed aangekomen in het prachtige hotel Sonnenhof op 1022m hoogte. Er lag héél veel sneeuw !

Het eerste accidentje gebeurde tijdens de lunch met Guy aan tafel, die zijn glas bier per ongeluk bijna op zich kreeg.

Na een deugddoende nachtrust en een rijkelijk ontbijt zijn we vertrokken richting Niederdorf. Onder een helder blauwe hemel en een stralende zon begonnen wij aan onze eerste staptocht door de sneeuw onder leiding van Johan, onze lokale gids voor de hele week.

Maandag terug een fantastische dag met weeral veel zon in Sexten Hochpusterdal.

Door een vergissing van het hotel konden we ’s avonds genieten van hun tweede gratis aperitief!

Dinsdag 06.02 met de hele groep vertrokken vanaf het hotel voor een wandeling in de omgeving. Op tijd terug zodat iedereen nog tijd had om te genieten van het vieruurtje : gebakjes en vers fruit. De liefhebbers konden ook gebruik maken van het verwarmde openluchtzwembad, sauna, wellness…. We konden daar eigenlijk alle dagen van genieten.

Woensdag met een uitgedunde groep naar Antholz. Start van de wandeling op 1642m hoogte. Daarna de sfeer van de après-ski opgesnoven.

’s Avonds was er een gala diner. Door de upgrade van onze outfit door Kaatje en Chris, zat de sfeer er onmiddellijk in.

Donderdag 08.02 met de hele groep naar Utia de Borz op 2003m hoogte. In de voormiddag werden we verwend met een schnaps, aangeboden door Guy en Raymond.

’s Middags samenkomst aan de hut Albergo Alpino om onze honger te stillen. Daarna hebben we allemaal een deel van de afdaling gedaan, waarop een traktaat met prosecco volgde van de Vereniging, aan de bus.

30

Vrijdag met de bus naar Kasern op 1582m hoogte. Wandelen tot aan de Jagerhutte 1900m, waar we konden genieten van een accordeon intermezzo.

Zaterdag vrije dag, met een paar liefhebbers nog een wandeling gedaan in de omgeving. Om 18 uur aperitief ons aangeboden door de Vereniging, daarna eten en dan de bus op, die ons veilig thuis bracht.

Voor ons was de keuze van hotel Sonnenhof super, kan eigenlijk niet beter. Bij het ontbijt ontbrak niks, keuze teveel en voor het diner konden we aanschuiven aan een 4 gangen menu met ruime keuzemogelijkheid. Wat kan men meer verlangen ??

In naam van alle genieters bedankt aan Guy en Raymond voor de toffe week. We zien hoopvol uit naar volgend jaar.

Recente activiteiten

In Belgïe

21 juni 2018 : wandeling te Fumal

Reizen

van 18 tot 28 april 2018 : Oezbekistan

van 10 tot 14 juni 2018 : De Cotswolds (Engeland)

Reeds geplande toekomstige activiteiten

In Belgïe

19 juli 2018 : wandeling in het Pajottenland

21 augustus 2018 : daguitstap in De Haan

13 september 2018 : 6de petanque-tornooi Camille Matagne

21 september 2018 : dagbezoek te Passendale

27 september 2018 : wandeling te Schellebelle

18 oktober 2018: wandeling te Houtain-le-Val

25 oktober 2018 : herfstfeest en 90ste verjaardag van de Vereniging

15 november 2018 : wandeling te Zottegem

16 november 2018 : lunch van de jubilarissen

29 november 2018 : lunch van de medewerkers

April of mei 2019 : dagbezoek te Ronse, met Michel Faucq

Reizen

van 25 augustus tot 1 september : verblijf

te Morgat, in Bretanje

van 24 september tot 1 oktober 2018 :

Campanie (Italië)

Januari 2019 : wintersport

mei 2019 : Madeira, het bloemeneiland

september 2019 : kort verblijf in Nederland

oktober/november 2019 : lente in Zuid-

Afrika

BIJLAGE 1

ASSOCIATION ROYALE DES RETRAITES DE LA BNB – asbl

KONINKLIJKE VERENIGING VAN DE GEPENSIONEERDEN VAN DE NBB – vzw

20/05/2018

RAAD VAN BESTUUR : Samenstelling

CONSEIL D’ADMINISTRATION : Composition

Linda DE PAUW: voorzitster - présidente

Nijken 56 – 9400 Denderwindeke Tel. 054/24 43 36 GSM 0498/40 35 02

email : linda.de.pauw@telenet.be

Claudette DE CLEYN : beheerder -administrateur

Natte Kouter 18 – 1740 Ternat Tel. 02/726 46 07 GSM 0494/60 15 65

email : claudette.decleyn@skynet.be

Francis PIRSOUL : trésorier – penningmeester

Frederik Lintsstraat 112 – 3000 Leuven Tél. 016/23 23 94 GSM 0478/98 13 28

e-mail : francis.pirsoul@skynet.be

Danielle VANSTEENWINCKEL : secrétaire - secretaris

Av. Anc. Combattants 97/63 – 1140 Evere Tél. 02/726 11 76 GSM 0499/18 00 50

e-mail :

danielle.vansteenwinckel@skynet.be

Marie-France BAEKEN : secrétaire adjoint – adjunct-secretaris

Rue François Vervloet 165/3 – 1180 Bruxelles Tél. 02/376 63 96 GSM 0479/93 04 87

e-mail : mariefrance.baeken@skynet.be

Guy SUYKENS : beheerder – administrateur

Neerstraat 144 – 2070 Zwijndrecht Tel. 03/253 10 18 GSM 0474/86 73 39

email : guydo.suykens@skynet.be

Martine BEYDTS : beheerder – administrateur

Breemputstraat 138 – 1800 Vilvoorde Tel. 02/251 40 29 GSM 0478/18 86 85

e-mail : martine.beydts@telenet.be

BIJLAGE 1

Jean-Pierre DE JONGE : beheerder - administrateur

Lippenslaan 84 bus 31 – 8300 Knokke GSM 0475/65 98 87

e-mail : jean-pierre.de.jonge@telenet.be

Peter BOBYR : kandidaat-bestuurder - candidat administrateur

Sittardlaan 10 – 3500 Hasselt Tél. 011/72 58 93 GSM 0476/98 10 67

e-mail : peter.bobyr@gmail.com

Raymond BOGHMANS : medewerker – collaborateur

Beigemsesteenweg 263 – 1852 Beigem Tel. 02/269 84 94 GSM 0496/67 46 45

Email : r.boghmans@skynet.be

BIJLAGE 2

ASSOCIATION ROYALE DES RETRAITES DE LA BNB - asbl

KONINKLIJKE VERENIGING VAN DE GEPENSIONEERDEN VAN DE NBB - vzw

Raad van bestuur – Conseil d’administration

Personnes de contact 20/05/2018

Contactpersonen

Responsables du Site Web – Verantwoordelijken voor de Website Dirk VERMEIREN

Webmaster

De Valk 22 – 2640 Mortsel Tel. 03/455 09 78

vermeiren.wegge@skynet.be

Marc TEMMERMAN

Webmaster adjoint

Rue Katteput 20 bte 18 – 1082 Berchem-Ste-Agathe Tél. 02/468 07 32

temmema@skynet.be

Denise SENGULEN

Assistante du webmaster

Av. Frans Van Kalken 8/67 – 1070 Bruxelles Tél. 02/521 67 45

denise.sengulen@skynet.be

Contactpersonen in de NBB – Personnes de contact à la BNB

Pensions – Pensioenen Jean-Paul NEUBOURG Tel. 02/221 44 91

Koen VAN DEN BROECK Tel. 02/221 34 28

Inge DE WIT Tel. 02/221 46 65

Hans GEERAERTS Tel. 02/221 55 20

Marie-Claire ROMAIN Tél. 02/221 45 05

Gerda PEETERS Tel. 02/221 44 58

Assurabilité auprès de Vanbreda – Verzekering Vanbreda

Pierre LEDOYEN Tél. 02/221 33 59

Danny CLEMENT Tel. 02/221 25 41

Patrick BOULANGIER Tel. 02/221 21 74

Secretariaat – Secrétariat

Isabelle VINCENT (DPR) Tél. 02/221 52 72

BIJLAGE 3

KENNISGEVING

Wij herinneren er u aan dat u ons kunt volgen op onze internetsite : http://www.afternbb.be

waar u zich kunt inschrijven om zodoende alle nieuwe artikels, die gepubliceerd worden,

automatisch op uw persoonlijk emailadres te ontvangen. U kunt eveneens toegang vragen tot

Extramuros door een mail te sturen naar extramuros@nbb.be met vermelding van uw naam,

voornaam en stamnummer.

Verantwoordelijk uitgever : voor KVGNBB

Linda DE PAUW Voorzitter Nijken 56 9400 Denderwindeke