Nieuwsbrief Panoplia - Leids dispuut uitgaande van de Civitas Studiosorum in Fundamento Reformato - 2010/2011

Oudledenavond

Waarde oudleden,Op D.V. dinsdag 19 april 2011 is er weer een oudledenavond! Deze zal gehouden worden in de grote zaal van ‘Staalwijk’, Herenstraat 45 te Leiden en zal om 19.45 aanvangen. Allereerst zal er een lezing uitgesproken worden door drs. Klaas Heemskerk. De lezing zal gaan over de bruidsmystiek bij Reve. Na de lezing vindt er een borrel plaats in hetzelfde gebouw, waar u ruim de mogelijkheid hebt om oud-Panoplieten te zien en te spreken.Toegang en consumpties zijn deze avond gratis. U kunt u aanmelden via de website www.panoplia.nl. Wij hopen u allen te ontmoeten!

Met amicale groet namens de oudledendispuutcommissie,Judith Haak

Panoplia lezingenreeks ‘Puriteinen’17 februari, lezing 5: ‘Puritein in hart en nieren’. Lector: Ds. R.W. de Koeijer

3 maart, Maatschappelijke lezing: ‘Onze positie als christen in de Lector: P.A.Visser maatschappij.’

24 maart, lezing 6: ‘Geestelijke opwekking onder Lector: Ds. W. van Vlastuin Jonathan Edwards.’

28 april, Getuigelezing ‘De uitdaging om getuige te zijn.’Lector: J. Kamphuis

26 mei, lezing 8: ‘Puriteinen en het publieke leven.’Lector: R. Bisschop

De lezingen zullen gehouden worden in de Kooikapel, Driftstraat 49a, 2315 CD Leiden. U bent als oudlid van harte welkom!

Nog geen lid van de RRQR?

Bent u geen lid meer van Panoplia maar wilt u wel lid worden van het oudledendispuut? Opgave hiervoor is uiterst gemakkelijk: ga naar www.panoplia.nl en klik onder dispuut – oudledendispuut op de link naar het opgaveformulier. Invullen, uitprinten en opsturen is alles. Het is ook mogelijk om het formulier, inclusief retourenvelop, naar u te laten opsturen door te mailen naar oudledendispuut@panoplia.nl. We zien de aanmelding graag tegemoet!

Wat zijn de voordelen van lidmaatschap?Het oudledendispuut is dé plek om oude studievrienden te ontmoeten. Het blijkt vaak lastig om contacten te onderhouden en daarom organiseert de RRQR Panoplia jaarlijks een oudledenavond, waar amicitia en studiekarakter als vanouds hoogtij vieren. U krijgt digitaal toegang tot het forum en de actuele adresgegevens van andere oudleden, zodat u gemakkelijk contact kunt houden. Verder ontvangt u een verjaardagskaart en minimaal één keer per jaar een nieuwsbrief. Bovendien bent u van harte welkom op de oudledenavond, de lustra en de lezingen en vergaderingen van Panoplia. Uiteraard wordt u ook uitgenodigd voor het jaarlijkse RRQR congres. Tenslotte kunnen wij u helpen in het opzetten van een oudleden- bijbelkring of studiekring.De jaarlijkse contributie van het disputaire oudlidmaatschap bedraagt slechts €14,- en garandeert dat u door Panoplia op de hoogte wordt gehouden van alle relevante activiteiten en ontwikkelingen.

Ontvang een amicale groet!Dirk van Baarleh.t. praeses oudledendispuutcommissie

Amicae amicique, seniores,

Er wordt vaak gezegd dat de beschaving van een samenleving af te lezen valt aan de manier waarop zij haar ouderen verzorgt. Men mag het dan ook met recht een vooruitgang noemen dat er sinds een aantal jaar de mogelijkheid is voor Panoplia’s ouderen oudlid te worden van het dispuut. In tijden waarin velen de ontwikkeling van de jeugdigen uit de samenleving lijken te vergeten, pogen wij als jongeren hierin toch niet wederzijds te zijn en, waar we dat kunnen, iets voor onze voorvaderen te betekenen. Vandaar dat u ook met dit politieke klimaat gewoon een nieuwsbrief van ons ontvangt.Hoe zou het ook anders? Wie bedenkt wat u allemaal betekend heeft voor het dispuut, zou op de aanstaande oudledenavond uit eerbied bijna zijn schoenen uittrekken. Dit jaar is, als onderdeel van een introducerend bundeltje, een geschiedenis van het dispuut geschreven. Momenten waarop 47 jaren plots gaan leven. Jaren die door u gemaakt zijn, en waarvan de voortgaande lijn nog geen einde lijkt te hebben. Wat wel een einde heeft gekregen is het project Alapati Usha Krishna Veni, beter bekend als ‘het adoptiekindje’. Ze heeft haar opleiding afgerond en het adoptieprogramma verlaten. En daarmee plaatsgemaakt voor ons nieuwe adoptiekindje: de vijf jaar oude Colombiaanse Samuel David Sanchez Ariza. Van meneer de quaestor vernam ik dat een heel aantal oudleden nog altijd stort op 3928375 t.n.v. Panoplia, de rekening waarop u kunt bijdragen aan het welzijn van deze Sanchez. Hoewel we hem niet uitgekozen hebben is het wel mooi symbolisch dat Panoplia is overgegaan naar een mannelijk adoptiekindje. Het Leidsche mannengebrek, een probleem dat vermoedelijk ook in uw tijd al wel speelde, wordt de laatste jaren wat nijpender en graag dragen we daarom bij aan het levensgeluk van één extra jongen. Voor de overige stand van zaken op het huidige Panoplia verwijs ik u natuurlijk graag door naar de elders in deze brief aangekondigde oudledenavond. Het lijkt me mooi u daar te ontmoeten!

Met amicale groet, namens het 47ste bestuur van Panoplia,

Jonathan Leenman

h.t. praeses

(V.l.n.r.)Annemarie van der Plas (adiutor)Jan-Pieter Bos (ab-actis)Jonathan Leenman (praeses)Piet van Hekke (quaestor)Rosina van Lingen (vice-praeses)

Colien van der Hee - van Ommeren

TijdHet is niet onwaarschijnlijk dat u dacht bij deze titel: ‘o, nu volgt er een moraliserend stuk tekst.’ Hiermee geeft u aan dat u een wat middeleeuwse visie op het begrip hebt. Vanuit het klassieke gedachtegoed is de idee Tijd namelijk behept met positieve connotaties. Daarbij zijn twee hoofdtypen te onderscheiden: karios, het gunstige tijdstip, een kort moment dat een keerpunt in het mensenleven markeert of aion, eeuwigheid, dus tijdloosheid. Personifi caties in de klassieke kunst geven de Tijd weer als een naakte, gevleugelde jongeman met een weegschaal.

In de Middeleeuwen probeerde men een synthese te vinden van het heidense klassieke leven met het christelijke heden. In de loop der tijd werden aan Tijd meer en meer negatieve associaties verbonden. De personifi catie van de tijd blijft een man, maar verandert van een jonge in een oude, met een zandloper. Zoals we hem nu nog kennen. Tijd wordt een meedogenloze verzwelger, vergankelijkheid symboliserend, als ronselaar van de dood. Niets doorstaat immers de tand des tijds. Tijd was duizend jaar terug stukken minder leuk geworden dan duizend jaar daarvoor.

Alles heeft een bestemde tijd. Deze eeuwenoude woorden gaan wel op voor mijn studententijd, die nogal abrupt afgelopen was toen ik besloot te gaan lesgeven in verband met nogal oplopend geldtekort. Om acht uur ’s morgens ruim dertig kilometer van mijn Pelikamer ruim dertig pubers ontvangen is immers geen sinecure. En al helemaal niet als je de avond c.q. nacht ervoor nog geborreld hebt met bijgaande diepzinnige overpeinzingen over bijvoorbeeld het uitkopen van je tijd. De tijd leerde me dat mijn tijd op Panoplia voorbij was. Wat ik me toen niet realiseerde was dat hiermee een complete levensfase werd afgesloten. Een schijnbare verantwoordelijkheidsloze zorgeloze, geldloze, periode. Tijd leek überhaupt niet te bestaan, aangezien ik zes dagen per week tijd had om thee te drinken in de UB en anders wel de tijd doodde met een boek in de Hortus. Het studentzijn leek aion.Bij nader inzien bleek het toch karios te zijn.

En nu dus de oude man met de zandloper? Die is nog niet in zicht. Er is namelijk een nieuwe tijd aangebroken. Die van handen en voeten geven aan al je opgedane kennis, een tijd om lief te hebben, een tijd om op te bouwen, een tijd om te planten. In een mum van tijd afstuderen dus!

Hanneke Ouwerkerk

De kerk van 2011Twee boeken over de kerk, beide vorig jaar uitgekomen, liggen op mijn bureau. De titels prikkelen. Is de kerk Een huis voor de ziel of is zij Stad op een berg? Overigens kunnen beide boeken aansluiten in een lange rij van literatuur over de kerk en haar plek in de samenleving. Want dat laatste speelt ook in genoemde boeken een aanzienlijke rol. Vanzelfsprekend, de kerk doet altijd iets met de plek waar zij staat, en andersom. Wat dat is, dat is dan weer de vraag. Wil ze zichtbaar zijn dan is het beeld van die stad op een berg zo gek nog niet. Hoe zal zij anders zichtbaar zijn in, bijvoorbeeld, een dorp waar het merendeel van de sociale voorzieningen verdwenen is en men het voor vrijwel alle benodigdheden verderop moet zoeken. Voor een verlengstuk van het dagelijks leven zoekt met het wel ergens anders. Groot gelijk, zou ik zo denken. Daar is de kerk niet voor.

James Kennedy pleit in Stad op een berg voor de kerk als contrasterende gemeenschap. Men leze het boek voor zijn uitwerking hiervan. Ik denk aan ‘de mooie vreemde Christus’, het houten christusbeeld uit Het verslag van Brodeck. De preek die ik daar twee jaar terug over hoorde staat me nog bij. Kan de kerk anders zijn dan een contrasterende gemeenschap, als zij die ‘mooie vreemde Christus’ verkondigt? De spanning die uit dat beeld spreekt raakt aan de spanning in de visie op de kerk. Onlangs was de week van gebed voor de eenheid van de christenen. Het thema dit jaar was ‘Trouw en toegewijd’, aangereikt door de kerken in Jeruzalem. Doel was te rade gaan bij de vroegchristelijke gemeente, waarover we lezen in Handelingen 2. Over deze gemeente staat geschreven dat ze trouw waren aan het onderwijs van de apostelen, ze vormden met elkaar een gemeenschap, wijdden zich aan het gebed en braken het brood met elkaar. Dat viel op!

De kerk is niet geroepen om in een isolement te leven, zij is wel geroepen om te getuigen. Een heldere identiteit is daarvoor essentieel. Dat brengt tegelijkertijd met zich mee dat de kerk niet kan zonder de opbouw van de gemeente. Wie moeten er anders getuigen? En waarvan? De kerk van 2011 doet er goed aan te rade te gaan bij de eerste christenen. Overigens niet alleen voor de inhoud. Van de vorm van samenkomst kan de kerk vandaag de dag minstens zoveel leren.

Contactgegevens ab-actiaat: Jan-Pieter Bos Postbus 439 2300 AK Leiden abactis@panoplia.nl www.panoplia.nl

Buitenlandse reis naar Verona

Bestuur Leenman

Penningjuffen met een gebrast lint

Kerstmaaltijd

3-oktober maaltijd

Amicitia op een na-SK borrel