Nieuwsbrief Centrum

Nieuwsbrief november 2013: Jaargang 4, nummer 7

De laatste vriend van Napoleon

Aanleiding

Sommige verhalen overtreffen

de fantasie. Zoals het verhaal

van Kolonel Pierre Maufroy: de

laatste vriend van Napoleon. Als

Napoleon in oktober 1813 na zijn

mislukte Russische veldtocht in

Leipzig verslagen wordt, trekken

alle Fransen zich terug op Frans

grondgebied.

Begin 1814 is Nederland bevrijd van

het Franse regime. Behalve een heel

klein stukje: Delfzijl. Dankzij de

koppige Franse kolonel Pierre

Maufroy, blijft Delfzijl nog zes (!)

maanden in Franse handen.

Project

Onder de titel De laatste vriend van

Napoleon organiseert IVAK de

Cultuurfabriek van november 2013

t/m juni 2014 een reeks muziek- en

theateractiviteiten in het kader van

de herdenking van tweehonderd

jaar Ontzet Delfzijl, tweehonderd jaar

Koninkrijk der Nederlanden en twee-

honderd jaar Koninklijke Landmacht

(tevens een belangrijke partner in

het project).

Het initiatief is een vervolg op het

opera-evenement Carmen in Delfzijl

dat IVAK de Cultuurfabriek in 2010 in

samenwerking met Opera Spanga

produceerde.

De Rattenvanger van De Zijlen, de kerst-

voorstelling die in 2012 gespeeld werd in Theater

de Molenberg, vormde de prelude op het

evenement. De voorstelling stond in het teken

van de Franse tijd. Het publiek leerde

personages en gebeurtenissen kennen, die ook

in de slotvoorstelling De laatste vriend van

Napoleon voorbij zullen komen.

Slotvoorstelling (eind mei begin juni 2014)

De muziektheatervoorstelling op locatie vormt

het hoogtepunt van het project, en belooft

onder regie van regisseur Ruut Weissman, o.a.

bekend van de succesvolle musical Hij gelooft in

mij, een prachtig spektakel te worden met grote

namen uit de Nederlandse theater-wereld.

De laatste vriend van Napoleon vertelt het

verhaal van de Franse legeraanvoerder,

oorlogsfanaat en charmeur Pierre Maufroy. Hij

verschanst zich in het bolwerk Delfzijl en weigert

te geloven dat Napoleon verslagen is. Stans

Roggepol, leidster van het Oranjegezinde

verzet, zet alles in het werk om de bullebak

van de Noord Groningse grond te verjagen.

Ze regelt een ontmoeting met Maufroy, en

schakelt daarbij de hulp in van haar mooie

dochter Duifje. Maufroy is op slag verliefd. Het

voorstel: de Franse legeraan-voerder trekt zich

terug uit Delfzijl, als hij Duifje in ruil daarvoor

mag meenemen naar het verre Frankrijk…

INHOUD

De laatste vriend van

Napoleon 1

Ondernemer aan het

woord 2

Muziekfestival Delfzijl 4

Bewoner aan het

woord 6

Galerie HOP 8

Bewonersbijeenkomst 9

Opening VVV 10

Activiteitenprogramma

t/m december 2013

Meer informatie over

het project en de

theatervoorstelling

vindt u op

www.IVAK.net.

2

Ondernemer aan het woord

Het is oktober en de herfst doet zijn

intrede als ik richting de Schoolstraat

loop. Daar heb ik een afspraak met Jan

Snijder (63) en Anneke Snijder-Raatjes

(59). Samen hebben ze een dochter en

een zoon.

Jan en Anneke hebben elkaar leren

kennen bij Wigboldus in Groningen.

Anneke werkte op de administratie en

Jan deed de inkoop van keukens en

een enkele keer ook de verkoop. Door

verschillen van inzicht met zijn werk-

gever vertrok Jan bij Wigboldus en zag

kansen in de makelaardij. Makelaardij

Groningen, onderdeel van de Friesland

bank, was de start van een lange

carrière in het onroerend goed.

Het huidige pand aan de Schoolstraat 2.

In 1981 werd Jan overgeplaatst naar kantoor Delfzijl

aan het Buiskoopplein. Dit was ook de reden om

van Hoogezand naar Delfzijl te verhuizen. Anneke

zette zich in voor de organisatie Moeder voor

Moeders, totdat ze het kantoor Snijder-Molenhuis

begonnen. Vanaf dat moment heeft ze zich

volledig aan het gezin gewijd.

Begin jaren tachtig waren moeilijke tijden in het on-

roerend goed, de rente was torenhoog, boven de

11% en er werden te weinig huizen verkocht.

Toch bleef Jan doorgaan en zag een

uitdaging om Makelaardij Molenhuis aan de

Landstraat over te nemen. In 1988 werd dit

een feit en verhuisde het kantoor naar de

overkant onder de naam Snijder-Molenhuis.

Snijder-Molenhuis was toen de enige NVM

makelaar. NVM is een organisatie waar een

makelaar lid van kan worden met als doel

een stuk zekerheid en waarborg te bieden

naar de klant. NVM zorgt voor bijscholing

van de makelaar en bemiddelt in geschillen

tussen klant en makelaar. Voorheen werden

de makelaars beëdigd op de rechtbank,

echter is het nu een vrij beroep, maar de

NVM wil dat zijn leden aan de eisen blijven

voldoen en beëdigend nog altijd de nieuwe

leden.

Het bedrijf groeide, de woningstichting

Delfzijl werd klant, verzekeringen en

hypotheekverstrekking werden toegevoegd

en het aantal personeelsleden steeg naar 7

personen. Ook Anneke gaat meewerken in

het bedrijf, zij neemt de administratie voor

haar rekening. Jan is altijd meegegaan op

de golven van de verkoop van het

onroerend goed en blijft vertrouwen hebben

in de aankoop/ verkoop van een huis of

bedrijfsruimte. Volgens hem past de markt

zich aan en daarom heeft hij ook besloten

zelf het nodige aan te passen. De huur aan

de Landstraat werd opgezegd, de

hypotheekverstrekking en verzekering

werden afgestoten. >>

3

<< Nu richt hij zich alleen op

het makelen. Aan de School-

straat hebben ze een deel

van het pand van D-reizen

gehuurd en bij hun ruime

entree van de woning aange-

trokken. Bij binnenkomst in de

ontvangsthal zie je direct dat

alles nieuw en strak is. De

lichte kleuren op de muren

nodigen uit om verder te

lopen richting het secretariaat

waar Anneke de klanten

ontvangt. Rechts van de

entree is de spreekkamer van

Jan. Ruim, netjes en weinig

franje, gewoon mooie kunst

aan de muur en 1 grote vaas

op de vloer. Ook hier zijn de

kleuren helder en de meubels

licht van kleur. Kortom in een

woord gezegd “mooi”.

Als we praten over Delfzijl,

toen en nu, geven ze aan dat

het jammer is dat Delfzijl zo

vaak negatief in de publiciteit

is. De uittocht van Delfzijl is

mede te danken aan het feit

dat de jeugd die elders gaat

studeren niet terug komt

omdat er te weinig werk-

gelegenheid is voor goed

opgeleide mensen. Daarnaast

is er ook geen woonplicht

meer voor ambtenaren en

ziekenhuispersoneel. Ook de

omvang van de industrie is

niet geworden zoals men had

gedacht. En als laatste

natuurlijk de weg tussen

Groningen en Delfzijl.

Vanaf 1988 is dit pand in gebruik genomen door Makelaardij Snijder-

Molenhuis aan de Landstraat 6.

In 2008 hebben Anneke en Jan

al besloten om in het centrum

te gaan wonen: Wonen in het

centrum heeft echt veel voor-

delen. Gezelligheid, betrokken-

heid en alles onder handbereik.

Het Molenbergplein vinden wij

ook echt een aanwinst.”

Over hoe het zal worden in het

centrum hebben ze toch

gemengde gevoelens. Het

plan is goed, maar rigoureus.

De Vennenflat kan opgeknapt

worden door nieuwe entrees

en andere zaken die

gedateerd zijn. Ook aan de

buitenkant is er wel iets te

bedenken, denk aan het oude

douanekantoor. De flat heeft

altijd vol gezeten en het

centrum heeft schreeuwende

behoefte aan huurwoningen in

alle leeftijdsklasse.

Bovendien is altijd door de

gemeente Delfzijl gezegd, eerst

bouwen dan slopen. Voor wat

betreft de winkels zouden ze de

plekken waar de meeste leeg-

stand is moeten afstoten als kern-

winkelgebied en juist daar waar

de panden die nu vol zitten zo

laten en als kernwinkelgebied

merken.

Daarnaast komt de opening-

stelling op zondag nog even aan

de orde: “Dit is een gemiste kans

voor de gemeente Delfzijl, want

nu gaat de consument naar

Appingedam. De ondernemer

zou zelf moeten kunnen bepalen

of hij wel of niet op zondag open

gaat.”, aldus Jan.

Wel vinden Jan en Anneke dat er

meer afstemming moet zijn om-

trent de openingstijden van de

winkels in het centrum: “Hier is

een belangrijke rol weggelegd

voor de Handelsvereniging. Alle

tijden overdag gelijk, de koop-

avond afschaffen en 1 keer per

maand een koopavond tot 21.00

uur met extra activiteiten, al is

het een dweilorkest. Beter 1

goede kwaliteitskoopavond dan

4 avonden die te weinig worden

bezocht.” >>

Een oude foto van het Buiskoolplein, waar in de jaren ‘80

Makelaardij Groningen gevestigd was. (bron: www.delcampe.net)

4

<< Op mijn vraag wat ze zouden doen als ze

een week bestuurder van Delfzijl mochten zijn,

krijg ik het volgende antwoord: Jan zou de

burgemeester en de gemeenteraad vragen

zich nog eens ernstig te bezinnen op de

verkwisting van geld door het afbreken van de

Vennenflat en het verplaatsen van de

daaronder aanwezige ondernemers. Dit geld

kan beter besteed worden aan de vitalisering

van het centrum. Neem als voorbeeld het

Molenbergplein.

Daarnaast zou er een ambtenaar moeten

worden aangesteld om startende ondernemers

aan te trekken en te begeleiden in alle

aspecten, zoals huisvesting, financiering en haal-

baarheid.

Anneke zou meer handhaving willen om de vele

fietsen en vooral brommertjes die in het centrum

rijden te bekeuren. Zij voorziet door dit gedrag

nog grote ongelukken en dan is het te laat.

We sluiten het gesprek af en lopen nog even

naar buiten voor een foto. Jan legt uit dat er nog

meer belettering aan de buitenkant komt. Het

kantoor Makelaardij Snijder Molenhuis is een

aanwinst voor de Schoolstraat.

HENDRIK SMAAL IN GESPREK MET ANNEKE EN

JAN SNIJDER

Muziekshow op het Vennenplein

Vanaf 19.00 uur lopen het

plein en de tribune gestaag

vol. Een beetje verweesd ben

ik, als mij een plekje wordt

toegewezen op de nagenoeg

nog lege tribune voor

genodigden. Om 19.15 uur

loopt het aantal bezoekers al

tegen de 1.000. Op het, tot

dan toe, lege plein gaan in de

opkomende schemering de

grondlichten aan. Het Dweil-

orkest de Olietappers – uit

Schoonderbeek uiteraard – zet

in en speelt er lustig op los. De

sfeer komt er direct in.

Fascinerend zijn twee licht-

kanonnen op hoogwerkers,

die zo’n 10 meter boven de

grond diagonaal tegenover

elkaar staan. Deze lichtbun-

dels vangen het Dweilorkest in

spotlights, wat mooie lang-

gerekte schaduwen werpt op

het plein in schemering.

10 minuten voor aanvang zijn

er minstens 2.000 bezoekers,

terwijl in de toenemende

duisternis de tribune voor

genodigden zich langzaam

vult. Om 20.02 uur zet het

Dweilorkest, een klein orkest,

maar met een geweldige

schwung, het Gronings volks-

lied in. Alle bezoekers, ook die

op de tribunes, zingen uit volle

borst de eerste twee coupletten.

Een bijzondere ervaring! De

presentie is in handen van Karin

Stegmeijer, die de verschillende

korpsen zal introduceren, maar

eerst het woord geeft aan Jan

Wolthof, wethouder Cultuur.

Deze opent de derde editie van

deze grote muziekshow die het

muziekfestival van 20 en 21

september 2013 gaat afsluiten.

Uit een voor niemand zichtbare

hoek, afgeschermd door grote

zeildoeken, klinken een paar

korte klappen op de grote trom.

De spots draaien naar deze

hoek en de show- en drum-

fanfare “Oranje” uit IJsselmuiden

Een groot, gedisciplineerd

korps, dat een voorstelling

geeft met fraaie choreografie.

Soms wordt de juiste toon net

niet gehaald. Jammer, maar

logisch. Stel je voor, je loopt in

een stevig tempo terwijl je een

gesprek voert met een

medeloper, dat is al niet

makkelijk. Maar dan praat je

niet, maar bespeelt een

moeilijke muziekpassage op

een blaasinstrument. Zo’n

huzarenstukje 20 tot 30 minuten

feilloos volhouden is slechts

weinigen gegeven. Ach, alleen

deze kniesoor is het

opgevallen. >>

5

<< Het plein baadt inmiddels in prachtige

verlichting door twee grote, wel 15 meter lange

staketsels, met een batterij aan lampen, die op

vijf meter hoogte aan weerskanten aan de

lange zijden van het plein zijn opgesteld. Zij

zorgen er mede voor dat dit korps een luid

applaus in ontvangst kan nemen.

De Bazuin uit de glas stad Leerdam komt op.

Een sympathiek, relatief klein korps, met mooie

Engelse uniformen en mutsen. Wij herkennen

karakteristieke melodieën uit allerlei landen in de

wereld. Veel schwung en af en toe intiem, zoals

op het moment dat zij in een kluitje in een

hoekje van het plein een mini show geven.

Afwisselend en creatief met mooie uitschieters.

Dan, in een rap tempo, alsof

zij een trein moeten halen

die op het punt van

vertrekken staat, komt de

jeugdshowband Avendo uit

Sneek op. Een jong,

levendig, 75 leden tellende

band en wereldkampioen in

zijn klasse. “Just dance” heet

hun voorstelling. Dat belooft

wat. Donkerblauwe

uniformen met grote witte,

hoge mutsen. Zo’n twintig

jonge wichten, die salto’s

draaien, vlaggen laten

wapperen en acrobatische

hoogstandjes ten beste

geven. Snelle ritmische

dance-acts en kwalitatief

zuivere muziek vormen een

lust voor oog en oor.

De energie die zij ten beste

geven slaat over op het

publiek; de duisternis en de

opkomende kou zijn verbannen

naar een andere wereld.

Het is tijd voor een heel

bijzonder korps. De Grosse Linden

is het muziekkorps uit de gelijkna-

mige plaats in Zuid Duitsland. Een

in rood-witte uniformen gestoken

korps van de vrijwillige brand-

weer. Meer dan vijf uur rijden met

de bus hebben zij erop zitten, als

zij hun entree maken.

Dankzij een uitgekiend gebruik

van het plein, blijkt de klasse van

dit korps. Als een kompasnaald

draait het korps om zijn as en ook

in een vierkant, twee rijen dik.

Beide in een perfecte uitvoering.

Een geweldige voorstelling van

ruim twintig minuten.

Hervorragend!

Het is twintig voor tien. Donker en

kouder is het geworden, als de

Van Limburg Stirum Band uit

Wezep opkomt. Blauwzwarte

uniformen met gele sjerpen, een

kleine 50 muzikanten. De voorstel-

ling verbeeldt de eeuwige strijd

om de ware liefde tussen twee, in

wit en zwart geklede jonge-

dames. Muzikaal waarschijnlijk de

meest complete band. Zuiver en

met verstilde momenten, waarin

je zelfs de triangel hoort.

En dat tijdens een live optreden

met ruim 2000 mensen, cha-

peau!

Vlak voor de finale gaat de

schijnwerper naar het afdak

boven de entree van de

supermarkt.

Daar staat een trompettist, die

in een indrukwekkende solo, the

last post ten gehore brengt.

Daarna is het stil, met af en toe

een trommel buiten het plein,

de finale komt eraan en wordt

ingeleid door de Van

Limburg Stirum Band.

Alle korpsen die opgetreden

hebben, samen met alle

korpsen uit de gemeente, uit

Bierum, Delfzijl, Spijk, Termunten

en Wagenborgen, komen één

voor één op. Tot het plein vol is

met honderden, naar verluidt

350, muzikanten. >>

“De energie die zij ten

beste geven slaat over op

het publiek; de duisternis en

kou zijn verbannen naar

een andere wereld.

Hervorragend!”

6

<< Onder leiding van een zeer goede dirigent

– hoe kun je anders zoveel muzikanten leiden?

– wordt muziek gemaakt. In het slotwoord

geeft de presentatrice aan dat de Stichting

Muziekfestival Delfzijl er alles aan zal doen om

de – ook met name genoemde – subsidiënten

en sponsors te bewegen ook de vierde editie

van dit festival mogelijk te maken. De datum is

al bekend: 20 september 2014.

Op weg naar huis fiets ik langs de auto’s over de

Oude Schans. Dan stopt het verkeer. Een heuse

file rond elf uur ’s avonds! Wat is er aan de hand?

Jawel, het is de jeugdshowband Avendo uit

Sneek, die niet van ophouden weet op weg naar

een horecagelegenheid aan het Molenberg-

plein. Het bleef nog lang onrustig in Delfzijl.

BEWONERSCOMMISSIE CENTRUM, ROB VAN HEUKELEM

Bewoner aan het woord

Vanavond ga ik op de koffie bij Pia Meijer-

Balkema (75) en Marijn Meijer (76). Samen

hebben ze een zoon en twee dochters. Pia en

Marijn wonen al bijna 25 jaar aan het Vennen-

plein, in de Keerweerflat boven Ter Stal. Het

complex bestaat uit 18 huur- en 3 koop

appartementen.

Pia is geboren in Koetaradja in Indonesië,

waar haar vader op dat moment Europesch

sergeant der Infanterie was. Helaas is hij onder

vreselijke omstandigheden door ontbering in

het kamp Bakoebaru overleden op 40 jarige

leeftijd en ter aarde gesteld op een ere

begraafplaats. In 1946 kwam ze met haar

familie terug naar Holwierde.

Marijn is een zoon van een kruidenier aan het

Eemskanaal ZZ Farmsum. Het pand naast Flex-

men XS uitzendbureau. Zijn vader deed inder-

tijd goede zaken met het bevoorraden van

schepen, die toen nog via de oude sluis naar

de haven gingen.

Tijdens een wandeling langs de Havenstraat,

waar nu de kopschroef van een boot uit de

dijk steekt, hebben ze elkaar leren kenen. Nu

wonen ze er nog geen 200 meter vandaan:

“Niet bewust hoor, maar we zijn wel heel blij

met deze woning in het centrum.” Wonen in

het centrum was wel een bewuste keus. Ze

hebben op diverse plekken in Delfzijl gewoond,

maar tijdens een vakantie in Tunesië ervoeren

ze het gemak van een gelijkvloers apparte-

ment zonder tuin en het onder handbereik

hebben van alle voorzieningen.

Philip, hun toenmalige aanstaande schoonzoon,

werkte bij makelaardij Snijder-Molenhuis en atten-

deerde hen op deze koopwoning. Ze gingen di-

rect kijken en van de koop hebben ze nog geen

moment spijt van gehad.

Marijn heeft 40 jaar als beveiliger bij NKF gewerkt

en heeft helaas met een reorganisatie afscheid

moeten nemen van het bedrijf. Pia ken ik zelf nog

van Aluminium Delfzijl, waar ik begin tachtiger

jaren werkte. Pia werkte toentertijd op de

salarisadministratie. Ook deed ze veel werk voor

het Sociaalfonds en de Ondernemingsraad van

Aldel en later was ze werkzaam op de financiële

administratie. >>

“Wonen in het centrum was

een bewuste keus. We zijn heel

blij met deze woning in het centrum!”

7

<< Pia is een vrouw die geen

blad voor de mond neemt,

maar oprecht het goede met

de medemens voor heeft. Ze

was in de tijd van de Dolle

Minaas via de vakbondswerk-

zaamheden bevriend met

Elske ter Veld (PvdA). De

opvattingen van de Dolle

Mina’s, “Baas in eigen buik!”,

je gezin verlaten voor het

ideaal van de vrouw, ging

haar een stap te ver. Maar in

februari 1976 leidde ze wel de

staking bij Aldel, waar

vrouwen van de schoon-

maakdienst geen gelijke

rechten met de mannelijk

collega’s hadden. Dit was nog

de tijd dat men op de

barricade ging staan om

verzet te bieden. Naar mijn

idee zien we dat fenomeen in

de huidige tijd minder. Dat

klopt volgens Pia: “De vakbon-

den worden nu eerder bij de

regeerakkoorden betrokken

en kunnen hun standpunten

vooraf kenbaar maken en

onderhandelen. Zo houden ze

de werkende bevolking en

andere belanghebbenden

rustig.”

Na haar werkende periode

deed Pia vrijwilligers werk,

eerst vrijwillige budgettering

en nu VKB. Dit houdt in dat ze

mensen die financieel in de

problemen dreigen te raken

of al in moeilijkheden verkeren

begeleid om weer de goede

weg op te helpen.

De Keerweerflat aan het Vennenplein, boven Ter Stal.

Ook deed ze vrijwilligerswerk

voor de gemeente Delfzijl in de

vorm van het begeleiden en

wegwijs maken van vluchtelin-

gen in de gang van zaken in

Nederland. Dit varieerde van

het inrichten van een huis tot

aan het boodschappen doen

bij de supermarkt. Pia weet nog

dat ze met een Iraanse familie

naar de supermarkt ging en de

mensen kozen voor Kips lever-

worst. Zij dachten dat het van

kippenvlees was gemaakt, niet

wetende dat het hierom een

merknaam ging met varkens-

vlees erin: “Zoiets vergeet je

nooit weer”, aldus Pia.

Nu genieten ze beiden van hun

woning en wachten met

spanning af hoe het centrum

zal worden als het IIP (Integraal

Investerings Plan) in het centrum

wordt uitgevoerd. Voor de

bewoners van de Vennenflat is

het triest en ze begrijpen dat

velen hier boos om zijn, maar als

het voor het algemeen belang

beter is de flat af te breken, dan

moet dat doorgaan. Ook het

kernwinkelgebied juichen ze toe,

de lege panden worden hopelijk

opgevuld en de lege gaten in

het centrum bebouwd met

woningen. Wel vinden ze het

jammer dat het parkeerbeleid

niet beter wordt opgepakt.

Dagelijks parkeren vele mede-

werkers de hele dag op het

Vennenplein. Een blauwe zone

zou zeker wenselijk zijn om de

doorstroom te bevorderen.

Op mijn vraag wat ze zouden

doen als ze een week bestuurder

van Delfzijl mochten zijn,

antwoordden ze: “Wij zouden

meer doen voor de jeugd. Dat is

belangrijk voor het centrum,

zeker op gebied van werk-

gelegenheid, woonfaciliteiten,

maar ook vermaak en uitgaans-

mogelijkheden. Dit verhoogt de

gezelligheid en de diversiteit in

het centrum.” >>

Pia is geboren in

Koetaradja in

Indonesië, waar

haar vader op

dat moment

Europesch

sergeant der

Infanterie was.

Links op de foto

het huis waar ze

woonden.

8

<< Daarnaast doen ze met klem een beroep

op het plaatsen van de Zeemeermin. Pia haar

broer, Broen Balkema, heeft zich hier sterk voor

gemaakt in de vorm van handtekeningen-

acties, het zoeken van sponsoren, etc. Alles is

financieel rond, dus nu is de gemeente Delfzijl

aan zet. Echter door het vertrek van wethouder

Stulp ligt alles weer stil. “Jammer, want dit zou

echt een trekker zijn voor Delfzijl. We gaan

ervan uit dat dit snel wordt gerealiseerd, want

dan is Delfzijl nog mooier dan dat het al is!”

HENDRIK SMAAL IN GESPREK MET PIA EN

MARIJN MEIJER

Galerie HOP, zeker een bezoekje waard

Ik had de nodige aarzeling toen

de BCC mij vroeg wat te schrijven

over Galerie Hop.

Galerie Hop? Ik kende het niet

eens. Wat ik wel kende was het

postkantoor in het centrum, aan

de Schoolstraat 7, tegenover de

Molen. In de jaren tachtig kwam

ik er veel. In de volle breedte

loketten. Later verhuisden de

loketten naar de smalle zijde.

Maar het was nog steeds een

groot kantoor van waaruit bestel-

wagens vertrokken om de hele

regio uit te waaieren. Verder kon

je voor geldzaken terecht, allerlei

kantoorbehoeften, een kluisje

huren of een postbus huren. Voor

die postbussen stonden veel

bedrijven ’s ochtends vroeg al te

wachten tot de deur van het slot

ging. Zij konden dan – nog voor

de bezorging aan – de post voor

hun bedrijf ophalen. In de loop

der jaren vervingen apparaten uit

de informatie en communicatie

technologie de schrijfmachine,

de geldzaken bleven nog even

doorgaan, maar verhuisden naar

de ING bank. Tenslotte werd de

particuliere en zakelijke markt

gesplitst. Scheiding van front- en

backoffice heet dat. Het back-

office vinden wij nu in het

bedrijvengebied op strook tussen

Appingedam en Delfzijl. Het oude

postkantoor kwam leeg te staan

en het frontoffice belandde

uiteindelijk in de winkel van

TabAktief, er schuin tegenover.

Overigens ondergingen alle post-

kantoren deze ontwikkeling. Zo sloot

ook in de stad Groningen, één van

de mooiste postkantoren van

Nederland, haar deuren.

Maar nu weer over galerieën. In

galerieën als zodanig ben ik wel

geweest. Zelden om iets te kopen

(dat hoeft ook niet), maar voor

iemand die is opgegroeid in de

stad, is een galerie een vanzelfspre-

kendheid. Je hebt er tientallen, je

ontkomt er bijkans niet aan. Wat

opvalt is dat galerieën ontzettend

van elkaar verschillen. Je hebt

kleine en grote, sommige zijn

gespecialiseerd in klassieke werken,

andere weer in werken van Herman

Brood of tijdgenoten, weer andere

combineren hun nering met

restauratiewerkzaamheden. Bij

enkele heb je al gauw door dat je

zonder goed gevulde portemon-

nee, eigenlijk niet naar binnen hoeft

te gaan. Maar de meeste galerieën

maakt het niet uit wie er binnen-

komt of hoe je binnenkomt. Zij

hebben voldoende handelsgeest

en ‘kunstenaarsbloed’ om elke

bezoeker een goed gevoel te

geven. Zo is er in Delfzijl al heel lang

een piepkleine galerij met een

beperkte collectie. Maar zij hebben

een grote keuze aan lijsten én zij

kunnen inlijsten. Twee tot drie dagen

in de week runnen Edwin en Sylvia

zowel Pluto Webdesign én Web-

hosting als galerie en lijstenmakerij

Piccadilly aan de Waterstraat.

Maar daarover wellicht een

andere keer in de rubriek

“Ondernemer aan het woord”.

Het tentoonstellings- en verkoop-

lokaal [dat is een Galerie volgens

het woordenboek] Hop zit alweer

enige tijd in het voormalige post-

kantoor. Zij mogen er niets aan

veranderen, maar het wel

gebruiken voor exposities

[tentoonstellingen] en de verkoop

van kunstwerken. Je vindt er

vooral schilder-, beeldhouw- en

tekenkunst. Onlangs besloot de

gemeente Delfzijl haar

zogenoemde BKR kunst te

verkopen, tezamen met sommige

kunstwerken van de gemeente

zelf. Voor de liefhebber zij

opgemerkt dat de Beeldende

Kunstenaars Regeling bekend

stond als de contraprestatie

regeling. De regeling hield in dat

wanneer een student zijn studie

aan een kunstacademie met

goed gevolg had afgerond en

nog geen werk kon vinden, hij of

zij een aanvulling op de bijstands-

uitkering kon verkrijgen. Mits hij of

zij als tegenprestatie op gezette

tijden een kunstwerk inleverde. De

regeling bestaat al lang niet meer

en ook de gemeente Delfzijl

besloot deze collectie op een

internetveiling te verkopen. En

daar – op de website van het

veilinghuis dus – ging ik kijken. >>

9

<< Nieuwsgierig welke 300 kunstwerken zouden

worden aangeboden. Sommige kunstwerken van

‘grote namen’ hebben duizenden euro’s

opgeleverd. Maar op verreweg de meeste kon al

met een bedrag van € 5,= of € 10,= worden

geboden. Enkele kunstwerken slaagden er evenwel

in het geheel niet in een koper te vinden. Ik las in de

krant en zag terwijl ik er langs liep, dat deze BKR

kunst gedurende drie kijkdagen in galerie Hop kon

worden bekeken. En zo toog ik naar het voormalige

postkantoor, thans galerie Hop. Dat bleek een

goeie zet. Het is een heel groot en licht gebouw,

met talloze ruimten, die je allemaal in mag. En je

kijkt je ogen uit. Het is wat het zegt te zijn, een ruimte

waar kunst ten toon gesteld wordt. Toen ik eenmaal

de drempel over was, bleek dat een heilzame

ervaring. Het gebouw met al die ruimten, die de

meesten van ons niet eerder hebben gezien, is

beslist op woensdag of zaterdagmiddag een

bezoekje waard. Je dwaalt in, zeg een kwartier, twin-

tig minuten door ruimten waarin van alles wordt geëx-

poseerd. Net als een expositie in Molen Adam, er

schuin tegenover. Zo leerde ik opeens een

andere aantrekkelijke kant van het centrum van Delf-

zijl kennen. Een lichte, grote expositieruimte met schil-

der-, beeldhouw- en tekenkunst én met

vriendelijke mensen, die je graag te woord staan.

Zelf besloot ik te bieden op een zwart/wit portret. Er

waren al vier bieders en de prijs was opgelopen tot €

18,=. Ik besloot als vijfde om € 25,= te bieden. En bleek

na de sluitingsdatum de bezitter te zijn. Nu nog mooi

laten inlijsten, want de glasplaat heeft twee scheuren.

Dat zal evenwel meer kosten dan wat ik heb betaald

voor de zeefdruk op papier van 100 bij 70 centimeter,

maar ik weet een adresje.

ROB VAN HEUKELEM

Bewonersbijeenkomst begin 2014

De Bewoners Commissie

Centrum (BCC) heeft het

voornemen om begin 2014

een bijeenkomst te

organiseren voor de bewoners

(en ondernemers) van het

centrum.

Deze bijeenkomst heeft twee

doelen: Allereerst willen wij u

graag uitleggen ‘wie en wat’

wij zijn en wat het belang is

van een bewonerscommissie.

Het tweede doel heeft te

maken met het wijkbudget.

De BCC ontvangt ieder jaar

een wijkbudget, dat besteed

kan worden aan projecten

vernietigd. Hoog tijd om een

paar stevige masten te kopen

en de

Wapperkunst te herplaatsen.

Wellicht heeft u goede

ideeën, die uitvoerbaar zijn

met dit wijkbudget, voor het

komende jaar. Begin 2014

zullen wij een gezellige

bijeenkomst organiseren,

uiteraard ook onder het genot

van wat lekkers, om deze toch

serieuze onderwerpen met u

te bespreken. Plaats en datum

volgen nog, wij houden u op

de hoogte.

VOORZITTER BCC, T. HEIJN-HOOFT

die te maken hebben met

natuur en milieu, educatie, sport

en gezondheid of cultuurhistorie.

Over dit budget heeft u al in

vorige nieuwsbrieven kunnen

lezen.

Onze vraag aan u is: Waaraan

zou u het budget willen

besteden? De bewoners-

commissie is van plan om het

budget van 2013 te besteden

aan het herstellen van de

Wapperkunst op de dijk. Dit

kunstwerk van kleurige vlaggen

biedt voor alle bewoners een

fraai gezicht.

Helaas zijn de vlaggenmasten

bij een brand enige tijd geleden

Het oude postkantoor aan de Waterstraat, begin

jaren 20 van de vorige eeuw.

In Het Oude Postkantoor (HOP) op de hoek van het

Molenbergplein bevindt zich nu Galerie HOP

10

Opening VVV Info Shop

De VVV Info shop Delfzijl is verhuisd van

het stationsgebouw naar een eigen

plekje in de winkel van TabAktief

Koopman Schoolstraat 6, hartje Delfzijl,

in de schaduw van Molen Adam.

De VVV-infoshop heeft het stations-

gebouw verlaten op zaterdag 26

oktober en is daarna enkele dagen

gesloten geweest. Vanaf 1 november

stonden de vrijwilligers om 10.00 uur ’s

ochtends als vanouds klaar voor het

geven van informatie, verkoop van

VVV-bonnen, andere soorten cadeau-

bonnen, wandel- & fietskaarten en

toeristische artikelen.

Om 17.00 uur werd de VVV Info shop,

officieel en met een feestelijk tintje,

geopend door wethouder Wolthof,

portefeuillehouder toerisme en recreatie

van de gemeente Delfzijl.

De vestiging is gebaseerd op het

zogeheten shop-in-shop principe: de

VVV huurt een aantal vierkante meters

oppervlakte in de Tabaktief winkel van

Koopman. Beide partijen gaan er van

uit dat deze samenwerking voor allebei

voordelig zal uitpakken, maar vooral

voor de klant een hele verbetering

betekent.

Activiteitenprogramma t/m december

Wekelijks Woensdag 9.00—17.00 warenmarkt.

Vrijdagavond koopavond.

Binnenkort Muzeeaquarium expositie ‘Oranje’.

Openingstijden: ma t/m zo. Van 10.00—16.30 uur.

3 nov. t/m Molen Adam: Expositie ‘A in Wonderland’.

29 dec. Openingstijden: wo; za; zo; van 14.00- 17.00 uur.

t/m 9 nov. Galerie Hop (in het oude postkantoor): Graffitikunst en gepimpte

kleding.

Openingstijden: wo. en za. Van 13.00 – 17.00, gratis entree.

11 nov. Sint Maarten.

19 nov. Filmliga: ‘Avant L’Hiver’. Aanvang: 20.00 uur.

23 nov. Intocht Sinterklaas.

30 nov. Sinterklaas in het centrum met muziek.

2 t/m 4 dec. Extra koopavonden in het centrum tot 21.00 uur.

5 dec. Winkels geopend tot 17.00 uur.

15 dec. Het IVAK wereldorkest en het Eemsmondkoor verzorgen

gezamenlijk een kerstvoorstelling in de Kruiskerk Delfzijl.

Aanvang: 14.30 uur.

t/m 30 dec. Bibliotheek Delfzijl: Expositie Petra Slotegraaf, figuratie kleur-

schilderingen. Openingstijden: ma. t/m za. Gratis entree.

CONTACTPERSOON

Hendrik Smaal

Landstraat 69

9934 BK Delfzijl

Telefoonnummer

06-52681905

ONZE COMMISSIELEDEN

Bé Kerbof

Dick Baar

Hendrik Smaal

Rob van Heukelem

Tini Heijn-Hooft

(voorzitter)

Willy Stam

OVERIGE MEDEWERKERS

Florentina Smaal

(vormgever nieuwsbrief

en notuliste)

Harry Boer

(gemeenteregisseur)