Stichting HerstelTalent slaat vleugels uit Vanaf 1 januari 2019 is Stichting HerstelTalent officieel actief voor de gemeente Schouwen-Duiveland. 

Voor de gemeente Schouwen-Duiveland bieden we onafhankelijke cliëntondersteuning en de crisiskaart aan. De crisiskaart is een kaart op formaat van een bankpasje waarop staat hoe iemand, die in de war is, behandeld en benaderd wil worden. Het uitgangs-punt is het cliëntperspectief. Wij zijn elke week aanwezig in het stadskantoor van Zierikzee op dinsdag en donderdag. 

Nieuwsbrief #1 Stichting HerstelTalent

DISHOEK 2 februari 2019

Karlijn Coutard vertelde ons op 11 januari in het Zelfregiecentrum

alles over ‘Borderline

Deze maand zijn een groot aantal

medewerkers van HerstelTalent

opgeleid in de Yücelmethode.

Met de cursus ‘Vroegkinderlijk

Trauma’ ging een lang gekoesterde

droom in vervulling.

ALL INCLUSIVE 1-02 zal Irene van de

Giessen spreken op het congres ‘All Inclusive”

1HERSTELWERKGROEP

Carla Baas start 1-02 met herstelwerkgroep “Denken, verstand en

emoties in balans”

2BEGELEIDING

Ook afgelopen maand nam het aantal mensen

dat we via de WMO begeleiden toe

3

Cursus Vroegkinderlijk Trauma Aanleiding

In januari 2019 organiseerden we voor het eerst de cursus ‘Vroegkinderlijk Trauma’.

Wanneer je ervaringen hebt gehad in je jeugd die te zwaar waren om te dragen leidt dit vaak tot problemen in het latere leven. Veel mensen komen met deze problemen in de psychiatrie terecht en krijgen daar een diagnose. Lang niet altijd verbinden zij deze diagnose aan de ervaringen die zij hadden in hun jeugd. Het betekent dat ze hun klachten menigmaal los zien van dat wat ze meemaakten. Het herstelproces verloopt daardoor nogal eens traag, met grote ups en downs en onbevredigend. Wanneer men eenmaal wel de verbinding legt tussen klachten en de ervaringen

die men opdeed in de jeugd is er nauwelijks geschikte therapie en zijn therapeuten menigmaal schaars. In iedere activiteit die we uitvoeren, maar ook bij onze eigen medewerkers, hebben we gemerkt dat vroegkinderlijk trauma de rode draad is in alle verhalen. We waren om die reden van mening dat er veel meer aandacht moest komen voor de gevolgen van vroegkinderlijk trauma. Ook wilden we aandacht schenken aan goede behandelmethoden en alternatieven.

We wilden daaraan bijdragen door een korte cursus van 4 bijeenkomsten waarin voornamelijk vanuit ervaringskennis op het onderwerp wordt ingegaan.

Aantal bijeenkomsten

De cursus bestond uit 4 bijeenkomsten (5, 12, 19 en 26 januari 2019) van 14.30 - 17.00 uur op zaterdagmiddag in de Kloveniersdoelen te Middelburg

KARLIJN COUTARD OVER BORDERLINE

11 januari kwam Karlijn Coutard, landelijk coördinator van ‘Stichting Borderline’ en vlogster van de facebookpagina ‘Borderlight’ naar ons Zelfregiecentrum in Middelburg. Ze sprak op onze maandelijkse openbare bijeenkomst en vertelde ons alles over haar activiteiten en borderline. Er ontstond een boeiend gesprek. De inhoud van wat Karlijn vertelde bleek voor veel mensen heel erg interessant. Nogmaals dank Karlijn!

Wij houden u vanzelf sprekend graag op de hoogte van de evaluatie van deze cursus in onze volgende nieuwsbrief.

Cursusbegeleiders

De begeleiders van de cursus waren Niek Knol en Irene van de Giessen:

Niek Knol is fysiotherapeut en coach (fysiocoach). Hij is gespecialiseerd in de samenhang tussen lichaam en brein en heeft langdurig ervaring met het mentaal & fysiek begeleiden van mensen met vroegkinderlijk trauma.

Irene van de Giessen is directeur van Stichting HerstelTalent, bestuurder van Kenniscentrum Phrenos en hoofdredacteur van het tijdschrift Participatie & Herstel. Ze is daarnaast maatschappelijk werker en ervaringsdeskundige. Ook zij begeleidt al langdurig mensen met vroegkinderlijk trauma.

Aantal deelnemers

Het was aanvankelijk de bedoeling om met een kleine groep van maximaal 8 mensen te starten, maar gezien de overweldigende belangstelling hebben we in overleg met de deelnemers besloten om met 20 deelnemers te starten.

Aanwezigheid

De aanwezigheid per bijeenkomst was hoog.

Opzet cursus

De cursus was als volgt opgezet:

Vragenlijst

De deelnemers kregen na afloop van de bijeenkomst het verzoek om een vragenlijst over de cursus in te vullen. De volgende vragen werden gesteld:

1. Waarom kwam je naar deze cursus toe? 2. Welk onderwerp binnen deze cursus sprak je als meeste aan en waarom? 3. Is er een specifiek inzicht wat je in deze cursus hebt opgedaan? 4. Hoe heb je de cursus als geheel ervaren? 5. Had de cursus de juiste lengte (4x)? Of had de cursus langer of juist korter moeten duren? 6. Zou je de cursus weer aan een ander aanbevelen? 7. Over welk onderwerp zou je nog wel een cursus willen volgen?

Datum Aanwezigheid

05-01-2019 19

12-01-2019 20

19-01-2019 18

26-01-2019 17

Bijeenkomst Inhoud les

05-01-2019 Belangrijke termen met betrekking tot het onderwerp vroegkinderlijk trauma. Ted-X toespraak van Nadine Burke over het thema.

12-01-2019 De gevolgen van vroegkinderlijk trauma, uitwisseling van ervaringen die te zwaar waren om te dragen in de jeugd in groepjes, terugkoppeling plenair

19-01-2019 Hechting, behandel en begeleidingsmethoden, wat heeft gewerkt bij deelnemers aan de cursus?

26-01-2019 Slaapproblemen bij vroegkinderlijk trauma, ervaringsverhalen van deelnemers, ervaringsverhaal Irene van de Giessen met als thema ‘herstel van vroegkinderlijk trauma’

Yücelmethode Stichting HerstelTalent heeft in de afgelopen maand een groot deel van haar medewerkers opgeleid in de Yücelmethode. Bij de Yücelmethode bouw je met gekleurde blokken een visuele weergave van je huidige en gewenste levenssituatie. De methode activeert mensen om vanuit eigen regie, kracht en wensen te bouwen aan herstel. De Ycelmethode sluit goed aan bij mensen voor wie taal, overzicht, inzicht en soms ook motivatie ingewikkeld is.

Health Innovation School Zuid-West Nederland Irene van de Giessen is dit jaar deelnemer aan de Regionale Health Innovation School.

GGD-West Brabant, Care Innovation Center West-Brabant en Alles is Gezondheid bundelen hun krachten en organiseren de Health Innovation School Zuid-West Nederland. Dit is de eerste regionale editie die plaatsvindt. Van januari tot en met mei 2019 krijgen 50 voorlopers de mogelijkheid om te leren hoe je door samen te innoveren verder komt.

Leergang Ervaringsdeskundigheid

en Veerkracht Post-hbo leergang voor begeleiders, behandelaren

en supervisoren in onderwijs en zorg

Judith Koudijzer en Klazine Tuinier nemen deel aan de Leergang Ervaringsdeskundigheid en Veerkracht in Amsterdam. Zo hopen zij hun persoonlijke kennis

uit te breiden en hun eigen ontwikkeling verder vorm te geven.

Irene van de Giessen is op dat zelfde moment gestart als begeleider van de LEV. Nog maar vorig

jaar rondde zij zelf de leergang af. We wensen Judith, Klazine en Irene alle drie heel veel succes

met deze nieuwe ontwikkeling in hun professionele leven. 

“Liefde is verdraagzaam” Ik weet nog goed dat ik als kind en later als puber vaak tegen mijn vader zei: ‘Pap, en als God nu naar de wereld keek en ons zo zag doen, dan zou Hij zo verdrietig zijn…’ Dan was er weer iets vreselijks gebeurd, binnen de kerk wel te verstaan. Dan was er een dominee weggepest, iemand uit z’n ambt gezet, of erger nog, iemand verbannen uit de kerk omdat hij de bijbel net iets anders uitlegde dan het kerkbestuur ooit bedacht had. Mijn vader beaamde dat altijd. ‘Ja…’ zei hij dan. ‘Erg hè, wat is de mens…’ Waar zoiets mee bedoeld wordt als, waar is de mens toe in staat, zo slecht is een mens.

Ik zag dat echt voor me. Jezus met tranen in zijn ogen om de puinhoop die ‘Zijn’ christenen ervan maakte.Vandaag denk ik dat weer. Ik ben verdrietig. En ik denk dat de God van al deze ondertekenaars van de Nashville Verklaring ook heel verdrietig is. Ik geloof namelijk in God van onvoorwaardelijke liefde, die je laat zijn wie je bent. En dan echte onvoorwaardelijke liefde. Niet liefde die aan de ene kant zegt: ‘Je mag bij God komen zoals je bent’ en vervolgens zegt ‘Maar dan mag je dit en dat, en zus en zo niet.’ Liefde die mensen omarmt zoals ze zijn. Net zoals Jezus in de bijbel de prostituee vriendelijk behandelde en haar belagers wegstuurde met de opdracht: ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen…’ Ik geloof niet dat deze Nashville Verklaring ook maar iets weergeeft van wat liefde zou moeten zijn.

Het maakt mij dubbel verdrietig. Niet alleen omdat het zo pijnlijk is en onvoorstelbaar hard. Maar ook omdat er mensen hebben getekend die mij dierbaar zijn.

Zaterdag was ik bij de eerste bijeenkomst van een cursus over vroegkinderlijk trauma. Ik hoorde daar feiten over kindermishandeling, misbruik en de grote gevolgen hiervan. De cijfers liegen er niet om. Zoals we weten is dit ook binnen de kerk een groot probleem en dat is understatement. Wat had ik blij geweest, als al deze ondertekenaars zich hadden uitgesproken voor een veilige kerk, zowel fysiek als emotioneel. Voor een plaats van liefde, ruimte en vrijheid. Om te mogen zijn wie je bent.

Ik durf niet te denken aan de gevolgen van deze verklaring voor al die LHTBI’s jongeren en ouderen en hun naasten die dit lezen en huiveren.

Ik geloof er niet meer in dat de intenties van mensen per definitie slecht zijn. Ik geloof dat mensen altijd een goede reden hebben om zich te gedragen zoals ze zich gedragen. Maar deze verklaring maakt het mij, wat dat principe betreft, heel erg moeilijk. Ik geloof niet meer in het ‘zo slecht is een mens…’ wat ik hierboven schreef. Maar het kwam even in me op.

Maar ik sluit me aan bij wat ik ergens als reactie op de Nashville Verklaring las: ‘Ik wil mij met iedereen kunnen verhouden, ook met deze ondertekenaars.’ Maar dat betekent gelukkig niet dat ik met ze eens hoef te zijn.

En daarom zeg ik, in liefde: ‘Alsjeblieft, accepteer elkaar zoals je bent, want dat is wat Jezus zou doen.’

Stichting HerstelTalent

Klazine Tuinier Projectleider Crisiskaart

“Nog niet hersteld, en toch blij” Stichting HerstelTalent

Frans Dieleman Voorzitter

In een fase van herstel kun je denken: “Ik ben moe, waar doe ik het eigenlijk allemaal voor”. Óf: “Als ik dít allemaal geweten had…”

In een fase waar je als organisatie zit, denk je dat soms ook. En toen las ik een artikel in Zorg&Welzijn

(30-10-18) bij het afscheid van Marijke Vos. Zij vindt dat het ‘Calimero-gevoel’ binnen het welzijnswerk echt verleden tijd is. Marijke zegt in dit artikel: ‘Welzijnswerk en Maatschappelijke dienstverlening heeft een brede maatschappelijke betekenis, mede door het zoeken van samenwerking met andere partijen binnen het sociale domein”.

Het sprak me aan en zette me aan het denken. Bij HerstelTalent hebben we de laatste jaren ook gezocht naar een positie binnen het sociale domein. Samenwerking bleek daarvoor cruciaal.

Toen HerstelTalent in 2015 een officiële stichting werd, hebben we vastgelegd dat wij ons willen bewegen in welzijnswerk in de breedste zin, en niet in de (geestelijke) gezondheidszorg. We hebben daar destijds een hele fundamentele discussie over gevoerd. Het is wat ons betreft nog steeds de juiste keus, hoewel we ons wel degelijk bij tijd en wijle op het gebied van de gezondheidszorg begeven. Soms krijgen we namelijk een opdracht vanuit deze sector.

De mensen van HerstelTalent vinden en herkennen elkaar in het doorgemaakt hebben (of nog steeds doormaken) van ontwrichtende levensomstandigheden en van daaruit weer aanhaken bij de maatschappij en de weg terugvinden naar een betekenisvol leven. Hebben elkaar vaak nodig door het wegvallen van betekenisvolle rollen en steunende netwerken. Kunnen bij elkaar positieve (kleine) stappen die iemand in zijn herstelproces heeft ondernomen op waarde schatten. Hebben een relativerende invloed op elkaar. Maar het naar elkaar luisteren en er zijn voor elkaar is de start van elk moment. Zij geven elkaar tips die van onschatbare waarde zijn. Delen emoties, zoeken samen steun voor elkaar en weten vaak waar je goede hulp kan vinden.

Ervaringen die aan bod komen kunnen gaan ook over de relatie met de (geregistreerde) hulpverlener, over medicijngebruik en de eventuele bijwerkingen, over hoe je je vandaag voelt en wat je nodig hebt om de dag door te komen (en nog veel meer…). Groepsgewijs worden bijvoorbeeld gesprekken gevoerd waarbij systematisch gereflecteerd wordt op de eigen ervaringen met een bepaald onderwerp. Het effect ervan is dat mensen leren om sneller tot de kern van het probleem te komen en makkelijker toegang krijgen tot hun eigen en andermans ervaringskennis. We doen dit met de Socratische gespreksmethode en intervisiegesprekken (aangepaste vorm van de ‘incidentmethode’). Zo proberen we het welzijn van de ander en onszelf op een hoger peil te krijgen. Familie en naasten hebben vanzelfsprekend een plek in dat geheel.

We hanteren nu een systeem voor iedereen die ons om ondersteuning vraagt, om een eigen persoonlijk dossier aan te leggen (Samen1Plan). Je hebt daar zelf de regie over. Je schrijft je eigen doelen en kunt mensen toelaten die jouw ondersteuning geven. Je legt ook gemaakte afspraken vast. Je houdt zelf de progressie bij door, samen met een collega binnen HerstelTalent, aan het eind van het gesprek een verslag te schrijven over wat er in het gesprek aan bod is gekomen. Je bent persoonlijk verantwoordelijk en wanneer er iemand onverhoopt zou ‘inbreken’ in het systeem, die je geen toestemming hebt verleend, krijg je daar direct een bericht van in je e-mail. Gestructureerde eigen regie. Logisch toch!

Wij zijn bezig om het brede en diverse terrein van WELZIJN te ontginnen en zodoende zelfregie haar plek in te laten nemen. Iemand is niet zijn DSM-diagnose, maar een persoon die daarnaast een vorm van psychische kwetsbaarheid heeft. Daarom vangen we mensen op door over hun situatie en ervaringen te praten. Daarom zien we de mens als individu (inclusief hun naasten). Daarom zijn we soms pittig: Niemand zal veranderen zonder (weloverwogen) confrontatie.

We zijn er trots op dat we een aantal medewerkers dit jaar in dienst hebben kunnen nemen. Na jaren je Ziektewetuitkering vaarwel kunnen zeggen blijkt psychisch een enorme opsteker. Zo ook, wanneer je na jaren het UWV vaarwel kunt zeggen. En we zijn er best trots op dat ons Crisiskaartproject landelijk (verhoudingsgewijs – aantal afgeronde crisiskaarten) erg succesvol is. Gelukkig hebben we ook een WMO erkenning voor Walcheren, waardoor we op gerichte ondersteuningsvragen met gecertificeerde medewerkers van HerstelTalent kunnen reageren.

Wij vinden dat we best een beetje uniek zijn. Wij zijn geen concurrent van de reguliere GGZ, want we zijn geen GGZ. We hebben geen crisisdienst, geen bedden, geen arts of psychiater die recepten uitschrijft. We willen indien nodig en gewenst door de persoon in kwestie een laagdrempelig contact met de vaste behandelaar, zodat we elkaar in gesprekken en doelen niet tegenwerken. Dit feit is soms moeilijk duidelijk te maken aan elkaar. Daarom willen we graag door middel van deze blog helder zijn over hoe wij onze plek zien. Allereerst willen we hiermee duidelijkheid verschaffen over onze plek in het Zeeuwse waar we ons werk doen, maar aangezien we ook graag (ver) daarbuiten onze ervaring delen is het een statement dat aanzienlijk verder rijkt dan de provincie.

Dat onze werkwijze succes heeft, blijkt uit de reacties van onze cliënten, medewerkers en cursisten. Zij blijken blij met onze opzet, onze intenties en onze presentie. We kennen geen cijfermatige verslaglegging, maar rapporteren over de mate waarin iemand de eigen doelen heeft behaald. Warm toch!

Hoewel we intens geloven in de waarde van peersupport, leven we in een maatschappij die van ons vraagt om aan te tonen dat onze medewerkers en vrijwilligers gecertificeerde ervaringsdeskundigen zijn. Het is de reden dat de meeste medewerkers ofwel een opleiding doen of een cursus. De meeste opleidingen (tot Ervaringsdeskundige) en cursussen zijn nog ontwikkeling; we weten niet altijd wanneer we ons echt verder bekwamen of dat we juist meer meegezogen worden in al bestaande systemen. Een andere vraag is wanneer je je echt als deskundige kunt presenteren op basis van je eigen ervaringen. We weten het antwoord hierop nog heel vaak niet, maar een ding weten we wel. Voor ons is peersupport de basis van alles! We willen graag meedenken. De ervaringskennis die we inmiddels hebben vergaard stellen we graag beschikbaar!

De sociale media staan bol van groepjes: “De nieuwe GGZ, de nog nieuwere GGZ, De super ervaringsdeskundige GGZ, de families-GGZ” en ga zo door. De mensen die op hun soms zeer gecompliceerde weg HerstelTalent zijn tegengekomen lezen dat ook. Een enkele keer reageren we op onderdelen, maar we besloten al in een vroeg stadium dat we ons vooral vasthouden aan dat waarvoor we ons werk willen doen en dat is meelopen met de mensen die op onze weg komen – en luisteren… Daarom hebben wij ons nooit Calimero gevoeld. Wat dan wel? Een groep betrokken, mooie, goedwillende en bewogen mensen, die samen HerstelTalent vormen en die met hun eigen ervaringen proberen mensen te ondersteunen in de weg die ze willen lopen.

Helder toch!

Colofon: Stichting HerstelTalent

Verlengde Dishoekseweg 2 4371 NK Koudekerke

06-22889296 info@hersteltalent.nl www.hersteltalent.nl