Netwerk en taken in de wijk - Werkagenda Menzis, gemeenten...Met de Hervorming Langdurige Zorg is...

Werkagenda Menzis, gemeenten en regio’s

link

Wijkverpleging niet-toewijsbare zorg in de praktijk

Netwerk en taken in de wijk

Datum

26 april 2016

Contact

Thijs van den Broek (AEF)

Evelien Rutgers (AEF)

Referentie

WM03/uitkomsten effectenanalyse


3

Inhoud

1 Inleiding 4

1.1 Context en aanleiding van het onderzoek ......................................................................... 4 1.2 Vraagstelling ....................................................................................................................... 5 1.3 Aanpak van het onderzoek ................................................................................................. 5 1.4 Leeswijzer ............................................................................................................................ 7

2 Bevindingen van de effectenanalyses 8

3 Conclusies en aanbevelingen 13

3.1 Conclusies ......................................................................................................................... 13 3.2 Aanbevelingen .................................................................................................................. 14

4 Verantwoording onderzoeksopzet 16

Bijlage: de samenwerking in de wijk samengevat 19


4

1 Inleiding

1.1 Context en aanleiding van het onderzoek

Met de komst van de aparte bekostiging van de niet-toewijsbare taken van de wijkverpleging,

hebben Menzis en gemeenten de handen inéén geslagen om te onderzoeken wat het effect is

van de niet-toewijsbare zorg. In deze effectenanalyse komen vragen aan de orde als: hoe

wordt de niet-toewijsbare zorg ingezet, wat is de relatie tot het sociaal team en de andere

partners in een gebied en kunnen we iets zeggen over het resultaat van de niet-toewijsbare

zorg? Deze effectenanalyse is uitgevoerd binnen de ‘Werkagenda Menzis, gemeenten en

regio’s’, een samenwerkingsverband tussen Menzis en de (regio)gemeenten Enschede

(Twente), Arnhem, Groningen, Den Haag en de regio’s Achterhoek en FoodValley.

Verandering in bekostiging van de wijkverpleging

Met de Hervorming Langdurige Zorg is veel veranderd rondom de wijkverpleging. De

bekostiging van de wijkverpleging valt sinds 1 januari 2015 onder de ‘aanspraak

wijkverpleging’ van de Zorgverzekeringswet (Zvw). Deze aanspraak is als volgt geformuleerd1:

“Verpleging en verzorging omvat zorg zoals verpleegkundigen die plegen te bieden, waarbij

die zorg verband houdt met de behoefte aan de geneeskundige zorg (…) of een hoog risico

daarop”.

In de bekostiging van de aanspraak wijkverpleging is onderscheid gemaakt tussen

‘wijkgericht werken’ (niet-toewijsbaar) en ‘verpleging en verzorging’ (toewijsbaar)2. Onder

‘wijkgericht werken’ vallen activiteiten die niet direct te koppelen zijn aan één cliënt; ze zijn

niet-toewijsbaar. Onder de niet-toewijsbare taken vallen meerdere activiteiten. Ten eerste

het langsgaan bij een inwoner die nog niet in zorg is naar aanleiding van een signaal van een

buurman, de huisarts, kerk, etc. Indien nodig kan de wijkverpleegkundige vervolgens

eerstelijns professionals inschakelen of organisaties binnen het sociaal domein (/sociale

teams). Daarnaast kan de wijkverpleegkundige binnen de niet-toewijsbare taken een

samenwerking aangaan met het sociaal team, waardoor de samenhang tussen zorg en

ondersteuning kan worden geborgd. Doel van de niet-toewijsbare activiteiten is om een

impuls te geven aan de verbinding tussen het medisch en sociaal domein.

1 Artikel 2.10, Besluit Zorgverzekering, 01-01-2015

2 Kamerbrief, wijkverpleegkundigen S1 per 2015, 20 januari 2015


5

Voor het ‘wijkgericht werken’ is een macrobudget beschikbaar gemaakt van €40 miljoen.

Menzis representeert de andere zorgverzekeraars in de regio’s waar zij de dominante

verzekeraar is en koopt voor circa € 5 miljoen (van de € 40 miljoen) wijkverpleging niet-

toewijsbare zorg in bij aanbieders.


In de regio’s waar een groot deel van de inwoners is verzekerd bij Menzis, zijn circa

80 gemeenten en Menzis aan de slag gegaan met de nieuwe verantwoordelijkheden die zij

hebben als opdrachtgever en financier, om samen te zorgen voor een samenhangend en

betaalbaar aanbod van ondersteuning, hulp en zorg. Samen streven zij naar een betere

gezondheid voor burgers met een effectieve inzet van middelen.

Eén van de thema’s die gezamenlijk wordt opgepakt is ‘wijkverpleging niet-toewijsbare zorg’.3

Deze werkgroep richt zich op een effectieve inzet van de niet-toewijsbare taken van de

wijkverpleegkundige. De niet-toewijsbare taken zijn het toonbeeld van waar de werelden van

gemeenten en zorgverzekeraar elkaar raken: de verbinding van het medische en sociaal

domein.

1.2 Vraagstelling

Gezien de nieuwe taken van de wijkverpleegkundige, heeft de werkgroep ‘wijkverpleging niet-

toewijsbare zorg’ de wens uitgesproken om inzicht te krijgen in de manier waarop de niet-

toewijsbare taken tot uiting zijn gekomen in de praktijk. Specifiek is de werkgroep

geïnteresseerd in de volgende vragen:

- Op welke manier is de samenwerking met andere professionals in de wijk vormgegeven?

- Welke afspraken zijn gemaakt over de invulling van de niet-toewijsbare taken van de

wijkverpleegkundige?

- Wat zijn de voorwaarden en belemmeringen voor een effectieve inzet van de niet-

toewijsbare taken van de wijkverpleegkundige?

- Wat is de meerwaarde van de niet-toewijsbare taken ten opzichte van de andere

professionals in de wijk?

1.3 Aanpak van het onderzoek

Onderzoeksopzet

Om bovenstaande vragen te kunnen beantwoorden is een instrumentarium ontwikkeld: de

effectenanalyse wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg. Dit instrumentarium bestaat uit

verschillende onderdelen:

Wijkscan

De wijkscan geeft een beknopte kenschets van de wijk of dorp. Het biedt inzicht in de context

waarin de wijkverpleegkundige werkt en de factoren die van invloed kunnen zijn op het werk

en de effectiviteit van de wijkverpleegkundige (zoals de sociaal economische status en de

zorgvraag in de wijk).

3 Voor informatie over alle thema’s van de Werkagenda Menzis, gemeenten en regio’s, zie: www.werkagendamenzisgemeenten.nl


6

Netwerk- en takenanalyse

Het doel van de netwerk- en takenanalyse is tweeledig. Enerzijds wordt hiermee het netwerk

van de wijk in kaart gebracht: met wie hebben de professionals in de wijk vooral contact en

hoe vaak? Anderzijds wordt in de netwerk- en takenanalyse een beeld gevormd van hoe de

taken die onder het niet-toewijsbare segment (kunnen) vallen, worden ingevuld. Hierbij is

uitgegaan van de volgende (mogelijke) taken: signaleren, stimuleren, netwerktaken,

coördineren, behoeftebepaling en doorverwijzen. Daarbij wordt ook gekeken hoe deze taken

zich verhouden tot de taken van de andere actoren in de wijk. Hierbij is er voor gekozen om

vooral te focussen op het netwerk en de taken van de huisarts, praktijkondersteuner (POH),

het sociaal team en de wijkverpleegkundige.

Casusanalyse

De casusanalyse is bedoeld om een nauwkeuriger beeld te krijgen van de werkpraktijk, in

aanvulling op de netwerk- en takenanalyse. Hiervoor worden meerdere casussen op

detailniveau doorlopen.

Het instrumentarium staat op de website van de Werkagenda Menzis, gemeenten en regio’s4 .

Indien wenselijk kunnen gemeenten zelf aan de slag met dit instrumentarium om te

achterhalen hoe de niet-toewijsbare taken van de wijkverpleging tot uiting zijn gekomen in de

betreffende gemeente c.q. wijk.

1.3.1 Uitvoering van het onderzoek

De ‘effectenanalyse wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg’ is uitgevoerd in zeven

plaatsen, verspreid over vier regio’s van de Werkagenda Menzis, gemeenten en regio’s:

- De gemeente Vlagtwedde (regio Groningen)

- De wijk Vinkhuizen (Groningen) - De wijk Enschede-Noord-Noord - Het dorp Mariënvelde (gemeente Oost Gelre, regio Achterhoek)

- De gemeente Lingewaard (regio Arnhem)

- De wijk Elden en de Laar (Arnhem)

- De wijk Presikhaaf (Arnhem)

We zijn allen die tijd hebben vrijgemaakt om aan dit onderzoek mee te werken, zeer

erkentelijk voor hun bijdrage. We hebben in de gesprekken (die zonder uitzondering prettig

waren) een schat aan waardevolle informatie opgehaald.

De erkentelijkheid wordt onder andere veroorzaakt doordat we beseffen hoe druk alle

betrokkenen zijn met hun dagelijkse werkzaamheden en desondanks tijd voor ons

vrijgemaakt hebben. Dat behoeft twee aanvullende opmerkingen:

- Vanwege de grote druk op de agenda’s was op veel plekken de tijd die nodig is om de

(ambitieuze) vragenlijst door te werken, niet beschikbaar. Op verschillende manieren

hebben we hieraan tegemoet proberen te komen (vooraf rondsturen van een afgeslankte

vragenlijst, aparte belafspraken met betrokkenen, toespitsen op specifieke onderdelen

van de effectenanalyse, etc.)

- Een rode draad in het onderzoek is dat het uitermate lastig bleek om huisartsen en POH’s

te betrekken in de sessies (uitzonderingen daargelaten). Als redenen hiervoor gaven ze

onder andere aan veel vergelijkbare verzoeken te krijgen, dat de analyse onder werktijd

viel en ze voor deelname een vervanger moesten regelen, en dat er geen financiële

4 Zie: www.werkagendamenzisgemeenten.nl


7

compensatie tegenover stond. In enkele gevallen hebben we hieraan tegemoet kunnen

komen met een telefonische afspraak. Dit neemt niet weg dat het perspectief van de

huisartsen en POH’s in dit onderzoek meer onderbelicht is gebleken dan vooraf gepland.

Overigens gold deze beperking in veel gevallen niet alleen voor het onderzoek in kwestie,

maar is dit ook één van de belangrijkere belemmeringen gebleken in de totstandkoming

van een geolied wijknetwerk.

De resultaten van de effectenanalyse zijn uitgewerkt op twee niveaus:

- Per wijk/gemeente: per plaats is een ‘factsheet’ gemaakt met de uitkomsten van de

bijeenkomsten. Hierin is onder andere opgenomen een overzicht van het netwerk in de

wijk en de manier waarop invulling is gegeven aan de niet-toewijsbare taken.

- Overall rapport. Een rapport met de overkoepelende resultaten van het onderzoek.

Dit document bevat het overall rapport. Specifieke details over de onderzochte gemeenten

zijn te vinden in de ‘factsheets’. Hiervoor verwijzen we de lezer door naar de website van de

Werkagenda: www.werkagendamenzisgemeenten.nl.

1.4 Leeswijzer

De rest van dit rapport is als volgt vormgegeven:

- In Hoofdstuk 2 gaan we in op de bevindingen van de effectenanalyse: welke samenwerkingsvormen zijn we bij het onderzoek tegengekomen, wat hebben we bij de

verschillende bijeenkomsten feitelijk geconstateerd en kunnen we die constateringen

terugbrengen tot de kenmerken van het wijknetwerk?

- In Hoofdstuk 3 verbinden we daar conclusies aan: wat betekenen de bevindingen voor de samenwerking in de wijk en de invulling van de rol van de wijkverpleegkundige in het

bijzonder? Op basis van deze conclusies formuleren we in datzelfde hoofdstuk adviezen

aan gemeenten en Menzis.

- Tot slot geven we in Hoofdstuk 4 een verantwoording van keuzes die voor, tijdens en na het onderzoek zijn gemaakt om tot en de resultaten te komen.

N.B. De teams worden op verschillende plaatsen verschillend genoemd: wijkteam, sociaal

team, sociaal wijkteam, etc. Omwille van de leesbaarheid spreken we hier van ‘sociaal team’,

waarmee telkens het team bedoeld wordt in het bezochte gebied dat in het sociaal domein

opereert.


8

2 Bevindingen van de effectenanalyses

Onderstaande paragrafen geven de belangrijkste bevindingen weer. In de bijlage zijn de

overeenkomsten en verschillen tussen de verschillende plaatsen in meer detail weergegeven.

(Vormgeving van) het wijknetwerk en de onderlinge samenwerking

- De plaatsen waar het onderzoek is uitgevoerd, vertoonden een grote spreiding in een aantal facetten, waaronder de stedelijkheid, aanwezigheid van een sociaal team en de

positie van de wijkverpleegkundige ten opzichte daarvan. In Figuur 1 hieronder zijn zeer

schematisch de voorkomende wijknetwerken weergegeven (zie het bijschrift voor een

toelichting).

- Zonder uitzondering legden de gesproken actoren betrokkenheid en welwillendheid jegens elkaar aan de dag en stonden open voor onderlinge samenwerking.

- Er is door ons nergens een hiërarchische structuur bemerkt: men behandelt elkaar

gelijkwaardig.

- Op de plaatsen waar het onderzoek uitgevoerd is, waren overal contacten tussen de ‘primaire’ actoren (wijkverpleegkundigen, Wmo-consulent, huisarts, sociaal team (mits

bestaand)). In een minderheid van de plaatsen was dat echter nog vrij onderontwikkeld.

- In meer stedelijke omgevingen is het netwerk doorgaans veel complexer, uitgebreider en

pluriformer dan in landelijke gebieden. Dit heeft zowel te maken met de ‘vraag’, als met

het ‘aanbod’. Niet alleen hebben stedelijke gebieden gemiddeld een groter aandeel

hulpbehoevende cliënten op de populatie, ook is er sprake van een grotere diversiteit in

hun behoefte en komen er vaker zwaardere problematieken voor. Dit heeft weer zijn

weerslag op de aanbodzijde: het aantal aanbieders en de diversiteit erin (bijvoorbeeld

instellingen voor beschermd wonen).Opvallend is ook hoe vaak in meer stedelijke

omgevingen er een schuldenproblematiek speelt in huishoudens die zorg of

ondersteuning krijgen.

- Enkele huisartsen gaven aan het overzicht te missen door de vele (wettelijke)

veranderingen in het sociaal domein de afgelopen jaren.

- Het soms omvangrijke sociaal domein (in de zin van voorzieningen en mogelijkheden)

werd soms ook aangedragen als reden van een beperkte overzichtelijkheid. Als reden

hiertoe werd de onduidelijkheid van het gemeentelijk beleid genoemd. Ook werd

genoemd dat de gemeentelijke indeling in wijken niet overeenstemt met de verdeling van

cliënten van de betreffende huisarts: men had simpelweg met teveel verschillende

professionals te maken.

- De vele actoren die werkzaam zijn in de eerste lijn in de wijk maken maar in beperkte

mate met elkaar afspraken over hoe ze gaan samenwerken. Als die afspraken al zijn

gemaakt, dan betreft het vooral afspraken “binnen de eigen kolom”, dus binnen het

sociaal of binnen het medisch domein. De samenwerking tussen de actoren in het


9

medisch domein berusten vaker op gewoonte: ze zijn historisch zo gegroeid. Zover wij

hebben kunnen achterhalen tijdens het onderzoek zijn de decentralisaties weliswaar

aangegrepen voor het maken van afspraken over onderlinge samenwerking, maar

nergens voor een integraal (over de domeinen heen) herontwerp van het wijknetwerk.

Om een vergelijking te maken tussen de plaatsen waar de analyse is uitgevoerd, geeft

onderstaande Figuur heel schematisch (en versimpeld) weer hoe de contacten lopen tussen

de ‘primaire’ actoren (en in welke mate). Hierin zijn de actoren die in het sociaal en medisch

domein een belangrijke positie vervullen weergegeven: HA = huisarts, ST = sociaal team, POH

= praktijkondersteuner huisarts en Wmo-C = Wmo-consulent. De wijkverpleegkundige is de

knoop die in het midden is weergegeven. Wanneer de ene actor onderdeel is van een andere,

zijn beide omcirkeld. De mate van onderling contact is weergegeven door de dikte van de

streep: dik is veelvuldig/intensief contact, dun is minder veelvuldig/intensief.

Enkele specifieke bevindingen over het netwerk zijn hieronder opgenomen:

- Op verschillende plekken moeten de wijkverpleegkundige/sociaal teamleden

toestemming vragen aan de huisarts om contact te zoeken met de POH. Dit zou met de

financieringswijze van de POH te maken hebben. Hierdoor is er relatief meer contact met

de huisarts dan met de POH.

- Op enkele plaatsen lijken de contacten tussen de huisarts en het sociaal team

intensiever. Ze weten elkaar goed te vinden. De meerwaarde van de wijkverpleegkundige

als verbinder van het sociaal en medisch domein komt daarmee minder tot zijn recht en

de niet-toewijsbare taken minder tot uiting. Andersom geldt soms ook, dat waar geen

wijkteam is, de wijkverpleegkundige(n) een deel van diens rollen overnemen.

- Op verschillende plaatsen zijn er vaste overleggen tussen professionals (bijvoorbeeld een multidisciplinair overleg). Dit vindt veelal plaats waar geen sociaal team aanwezig is en

vervult dan in sommige aspecten een vergelijkbare rol. Eén gemeente vormt daarop een

uitzondering: daar bestaat een gezamenlijk overleg met sociaal teamleden, Wmo-

consulent en wijkverpleegkundigen.

- Slechts op één plek is er een intensieve samenwerking tussen wijkverpleegkundige en

Wmo-consulent.

Figuur 1: sterk versimpelde weergaven van het netwerk van de primaire actoren, vanuit het

perspectief van de wijkverpleegkundige (de knoop in het midden). Een omcirkeling betekent

‘onderdeel van', een dikke lijn betekent intensief contact, een dunne lijn minder intensief.


10

Verwerkelijking, financiering en capaciteit niet-toewijsbare taken wijkverpleegkundige

- Op bijna alle bezochte plaatsen hebben de wijkverpleegkundigen met niet-toewijsbare

uren zowel toewijsbare als niet-toewijsbare taken. Zij moeten hun tijd dus tussen beide

verdelen.

- Op de meeste plaatsen spenderen de wijkverpleegkundigen met niet-toewijsbare taken

daar minder tijd aan dan volgens de ingekochte capaciteit het geval zou moeten zijn. Als

reden hiervoor werd aangedragen dat er te weinig capaciteit is voor de toewijsbare taken;

zij worden als het ware ‘volgepland’ met cliëntgebonden zorg, wat door deze

zorgaanbieders voorrang krijgt op niet-cliëntgebonden zorg.

- Het merendeel van de wijkverpleegkundigen weet niet wat het aantal uur is dat deze

gemiddeld per week kan of moet besteden aan niet-toewijsbare taken. Dat lijkt niet

gecommuniceerd te worden door de werkgever. Dat kan ervoor zorgen dat de niet-

toewijsbare uren in de verdrukking komen. Dit laatste speelt vooral waar de ingekochte

capaciteit voor de niet-toewijsbare taken (per persoon) klein is.

Invulling van de niet-toewijsbare taken

- Een klein deel van de professionals (vooral huisartsen) was nog niet bekend met het

onderscheid tussen toewijsbare en niet-toewijsbare taken. Hierdoor worden de niet-

toewijsbare taken van de wijkverpleegkundige minder aangesproken en benut dan

anders het geval zou zijn.

- Er is bij de overige professionals vaak veel onduidelijkheid over wat precies de niet-toewijsbare zorg inhoudt en wat de verhouding met de toewijsbare zorg is. Nergens

(m.u.v. één gemeente) lijkt er (door gemeente of werkgever) in een scherpe omschrijving

van de niet-toewijsbare taken voorzien te zijn. (N.B. Dit onderzoek heeft geen vooraf

bepaalde, eenduidige definitie gehanteerd, maar in de plaats daarvan een aantal taken

nauwkeuriger onder de loep genomen die (mogelijk) onderdeel van de niet-toewijsbare

zorg zijn.)

- De taken die in het onderzoek als (mogelijk) niet-toewijsbaar geïdentificeerd zijn, blijken

altijd (dat wil zeggen: in elk van de onderzochte contexten) door iemand uitgevoerd te

worden in meer of mindere mate. Voornamelijk daar waar niet-toewijsbare taken nog niet

goed tot uiting zijn gekomen, komt het voor dat de Wmo-consulent, POH of huisarts

taken vervult die geassocieerd worden met de niet-toewijsbare taken. Bij gebrek aan

(kennis over) wijkverpleegkundigen met niet-toewijsbare taken, stuurt de huisarts

bijvoorbeeld een POH af op een ‘niet-pluis’ signaal, of gaat deze er zelf op af.

- We lichten voor elk van de taken die onderdeel waren van de analyse (zie hoofdstuk 1.3)

hieronder kort enkele opvallende aspecten uit die we daarbij tegen zijn gekomen:

- Signaleren. Tussen huisarts, sociaal team en wijkverpleegkundige worden in meer of

mindere mate signalen uitgewisseld. Er lijkt een relatie te zijn tussen de kanalen

waarvandaan de wijkverpleegkundige signalen ontvangt en de mate van

stedelijkheid van het gebied: in de landelijke omgevingen ontvangen de

wijkverpleegkundigen relatief meer signalen vanuit inwoners zelf, terwijl in de

stedelijke gebieden de signalen voornamelijk vanuit de huisarts komen. De signalen

vanuit de huisarts zijn voornamelijk ‘niet pluis’ signalen, die kunnen zowel medisch

als sociaal van aard zijn. Dat de wijkverpleegkundige de huisarts signalen doorspeelt,

komt niet veelvuldig voor. Wanneer er goed contact is tussen de huisarts en het

sociaal team, kan de huisarts ook direct het sociaal team inschakelen wanneer deze

een sociale problematiek signaleert.

- Coördineren. De meeste wijkverpleegkundigen coördineren alleen casussen waarbij

de hoofdvraag medisch is. De coördinatierol van casussen met sociale problematiek

ligt bij het sociaal team of —indien niet aanwezig— bij de Wmo-consulent of een

ander multidisciplinair team dat zich heeft gevormd in de wijk. Alleen in één


11

gemeente (waar de wijkverpleegkundige onderdeel is van het sociaal team) is het

coördineren van casussen met zowel medische als sociale problematiek expliciet

onderdeel van de taakinvulling. Echter, in dit sociaal team is het ook de bedoeling dat

de overige sociaal teamleden uiteindelijk casussen met medische problematiek

kunnen coördineren. Daarnaast hebben in één wijk de wijkverpleegkundigen uit

zichzelf de coördinatietaak op zich genomen (van zowel sociale- als medische

problematiek) bij afwezigheid van een sociaal team.

- Stimuleren. dit is verschillende keren aangegeven als een taak waarin de wijkverpleegkundige meerwaarde kan hebben ten opzichte van de andere

professionals. Enerzijds is dat omdat de wijkverpleegkundige naar inwoners toe een

neutralere positie heeft dan het sociaal team of de Wmo-consulent: die komen iets

halen in plaats van brengen, in het beeld van veel inwoners. Anderzijds geven

verschillende Wmo-consulenten en sociaal teamleden aan dat de Wmo uitgaat van de

wens van de cliënt: wanneer een inwoner niets wil, dan houdt het al snel op. Hier

staat tegenover dat ook wijkverpleegkundigen de autonomie van de inwoner hoog in

het vaandel hebben staan: ze zijn erg terughoudend in het bepalen voor de inwoner

wat goed voor hem/haar is. Ze kiezen er wel op verschillende plekken voor om stapje

voor stapje een vertrouwensband op te bouwen.

In de plaatsen waar de niet-toewijsbare taken al goed tot uiting zijn gekomen,

stimuleren de wijkverpleegkundigen voornamelijk inwoners die nog niet in zorg

zitten. Dit verschilt van het stimuleren tot zelfredzaamheid of het inschakelen van het

netwerk tot het stimuleren om zorg/ondersteuning te accepteren. In de plaatsen

waar de niet-toewijsbare taken nog niet goed tot uiting zijn gekomen, neemt het

sociaal team deze rol voornamelijk op zich, of —bij afwezigheid van een sociaal

team— de Wmo-consulent. De wijkverpleegkundigen stimuleren in dat geval vooral

inwoners die al in zorg zitten (wat het toewijsbare zorg maakt).

- Doorverwijzen. Een wijkverpleegkundige mag doorverwijzen naar algemeen

toegankelijke voorzieningen in het sociaal domein. Een indicatie ergens voor afgeven

is echter nergens onderdeel van de bevoegdheden. Anderzijds zijn deze in het

medische domein wettelijk en strikt geregeld: daar is de huisarts de toegangspoort.

De wijkverpleegkundigen hebben een goede kennis van de mogelijkheden in het

sociaal domein (de ‘sociale kaart’). Soms komt dat door samenwerking met het

sociaal team, soms door jarenlange ervaring.

- Behoeftebepaling. Waar een sociaal team is, wordt de wijkverpleegkundige soms

ingevlogen om de medische component van een casus te bekijken.

Benutten van de meerwaarde van de wijkverpleegkundige

- De potentiële meerwaarde van de wijkverpleegkundige wordt wel door (bijna) alle

betrokkenen gedeeld.

- Wat die meerwaarde precies is, verschilt echter van plek tot plek en is afhankelijk van veel

factoren:

- Sommige van die factoren zijn ‘contextueel’: bijvoorbeeld de mate van stedelijkheid

van het gebied, de verdeling van huisartsen over het gebied, beleidskeuzes van de

gemeente. Ter illustratie: de meerwaarde van de wijkverpleegkundige om

zorgmijders tot zorg te bewegen is afhankelijk van hoe actief de gemeente zich hier in

opstelt. De meerwaarde voor behoeftebepaling van de wijkverpleegkundige hangt af

van of de Wmo-consulent fysiek langs moet gaan bij cliënten.

- Andere factoren zijn meer ‘occasioneel’: bijvoorbeeld taakopvattingen van de

betrokken actoren, de toevallige aanvullende expertise of het karakter van de

betrokkenen. Ter illustratie: wanneer de wijkverpleegkundige een achtergrond in het


12

sociaal domein heeft, of een sociaal teamlid juist ooit in de thuiszorg heeft gewerkt,

hebben zij elkaars expertise minder hard nodig.

- Als meerwaarde zijn onder andere genoemd:

- Een wijkverpleegkundige kijkt met een andere (meer medische) blik naar

huishoudens en hun problemen. Hem of haar valt dingen op die een sociaal teamlid

over het hoofd ziet.

- Wanneer er geen sociaal team is, kan de wijkverpleegkundige het coördineren van

huishoudens met meervoudige problematieken doen.

- De wijkverpleegkundige heeft vaak een groot wijknetwerk en heeft daardoor de mogelijkheid om diverse signalen op te pikken en aan andere door te spelen.

- Afhankelijk van de houding van de gemeente heeft een wijkverpleegkundige meer

mogelijkheden voor het overreden van zorgmijders.

- De wijkverpleegkundige kan, in tegenstelling tot het sociaal team, afgaan op signalen

van inwoners zonder dat deze signalen van de inwoner zelf komen.

- Bovenstaande meerwaarde blijkt uit verschillende situaties. Op een aantal plekken bleek

het echter ook moeilijk te zijn om concrete situaties aan te dragen waaruit de

meerwaarde van de niet-toewijsbare taken blijkt doordat de niet-toewijsbare taken in die

wijken nog niet goed tot uiting zijn gekomen.


13

3 Conclusies en aanbevelingen

3.1 Conclusies

(Vormgeving van) het wijknetwerk en de onderlinge samenwerking

- Samenwerking komt vaak wel uit zichzelf tot stand, maar voor een effectieve en efficiënte

samenwerking geldt dat niet. Het is van belang dat een gedeelde verantwoordelijkheid

wordt gevoeld bij de actoren in de wijk; allen moeten de meerwaarde van samenwerking

voelen en tijd willen investeren om deze samenwerking effectief in te vullen.

- We constateren een diverse invulling van de samenwerking, maar ook een grote

diversiteit aan contexten. Er bestaat niet zoiets als een generieke ‘optimale’ werkwijze in

de wijk: de werkwijze is optimaal wanneer deze aansluit bij de werkelijkheid in de wijk en

de behoeften van betrokkenen. Dit geldt in het bijzonder voor hoe de

wijkverpleegkundige gepositioneerd is ten opzichte van het lokale team.

- De niet-toewijsbare taken zijn niet toe te schrijven aan alléén de wijkverpleegkundige: elke van diens taken wordt ook vaak door één van de andere professionals gedaan,

echter vaak met een andere focus wat betreft doelgroep en/of problematiek. Wanneer de

niet-toewijsbare taken (nog) niet goed tot uiting zijn gekomen in de wijk, vullen andere

professionals die leemte soms op door de taken (in een andere vorm) op te pakken.

- De huisarts is een sleutelspeler in het wijknetwerk —of kan dat althans zijn— wegens

diens statuur en expertise, het kennen van veel inwoners in de wijk, en (daardoor) voor de

‘voeding’ van de wijkverpleegkundige. Deze lijkt vaak echter juist de minst betrokken

actor in het vormgeven van het wijknetwerk. Vaak is de houding van de huisartsen hier

mede debet aan: de meerwaarde wordt (nog) niet ingezien, dat ligt soms aan de ‘vraag’

(men lijkt zich te weinig te verdiepen in de veranderingen), soms aan het ‘aanbod’ (de

informatievoorziening vanuit de gemeente).

Verwerkelijking, financiering en capaciteit niet-toewijsbare taken wijkverpleegkundige

- Doordat op verschillende plaatsen de wijkverpleegkundigen veel minder tijd aan hun

niet-toewijsbare taken kunnen besteden dan dat zij geacht worden, komen de niet-

toewijsbare taken nog onvoldoende uit de verf. Het ontbreekt aan een mechanisme dat

waarborgt dat de ingekochte capaciteit daadwerkelijk aan niet-toewijsbare taken

gespendeerd wordt.

- Dit heeft enerzijds met de houding van de werkgevers te maken, anderzijds ook met de

mate waarin de werkgevers met gemeenten en / of Menzis afspraken hebben gemaakt

over de inzet van de capaciteit.


14

Invulling van de wijkverpleegkundige niet toewijsbare taken

- Op alle plaatsen is er een behoefte aan het verbinden van het medisch met het sociaal

domein. In stedelijke omgevingen lijkt deze sterker dan in landelijke omgevingen,

vanwege het grotere aandeel van mensen met een zorgbehoefte en de gemiddeld grotere

complexiteit ervan.

- Er bestaat veel onduidelijkheid over de inhoud van de niet-toewijsbare taken. Er bestaan ook diverse beelden over wat de niet-toewijsbare taken zouden moeten inhouden.

- Een belangrijke voorwaarde voor een succesvolle invulling is duidelijkheid over de rol en de verwachtingen van de wijkverpleegkundige met niet-toewijsbare taken.

- Gezien de diversiteit in contexten en bijbehorende oplossingen, past daarbij geen ‘one size fits all’-oplossing (bijvoorbeeld wat betreft de positionering van de

wijkverpleegkundige ten opzichte van het wijkteam). Leidend moet zijn dat de

oplossingen aansluiten bij de behoeften van betrokkenen; in de eerste plaats natuurlijk

bij die van inwoners met een zorgbehoefte, maar daarnaast ook bij de professionals,

voornamelijk de eerstelijns professionals in de wijk zelf.

Benutten van meerwaarde wijkverpleegkundige

- Voorwaardelijk voor het optimaal benutten van de meerwaarde is een scherp lokaal

beeld van wat die meerwaarde kan zijn en hoe die benut wordt. Dat vergt vanuit de

gemeente een visie over hoe de wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg in het sociaal

domein past en wat daarvoor de vereisten zijn aan diens rol en verhouding tot anderen.

- Voor een uitgekristalliseerd beeld van de resultaten van het apart financieren van de niet-toewijsbare zorg is het echter nog te vroeg.

3.2 Aanbevelingen

Aan de beroepsorganisatie van wijkverpleegkundigen

- Stel een beeld op van wat de niet-toewijsbare taken zijn, bijvoorbeeld uitgewerkt aan de hand van een aantal praktijkvoorbeelden. Dit kan professionals handvatten bieden in het

invullen van hun taken.

Aan Menzis

- Bekijk of het verdeelmodel van de niet-toewijsbare capaciteit overeenkomt met de

werkpraktijk en pas deze zo nodig aan. Het huidige verdeelmodel is tot stand gekomen

op basis van de destijds beste en meest recente informatie, maar dat was voorafgaand

aan een uitgekristalliseerde werkpraktijk. De behoefte aan niet-toewijsbare capaciteit

lijkt om diverse redenen in stedelijke gebieden een stuk groter is dan in landelijke

gebieden, de verdeling komt daar mogelijk onvoldoende aan tegemoet. Een mogelijke

toets hiervan is door de verdeling te vergelijken met de uren die in de praktijk gemaakt

worden.

- Voorwaarden stellen aan de afbakening van de niet-toewijsbare capaciteit, om te

voorkomen dat deze rol onvoldoende uit de verf komt.

Aan Menzis en gemeente samen

- Maak een gezamenlijke visie op de positie en verantwoordelijkheden van de partners in

de eerste lijn (over de domeinen heen) en doe dit gezamenlijk met de

beroeps/brancheorganisaties.

Aan de gemeenten

- De wijk is waar het de komende jaren gaat gebeuren. Een solide, goed op elkaar

ingespeeld wijknetwerk is daarbij van groot belang. Dit vereist dat alle relevante


15

professionals betrokken zijn bij het vormgeven van het netwerk en opstellen van

afspraken die daarvoor nodig zijn.

- Juist omdat de huisartsen moeilijk te betrekken zijn bij het geheel, is een proactieve

houding van de gemeente nodig. Duidelijke aanspreekpunten en het vertrouwen in

andere professionals is voor huisartsen van groot belang om de samenwerking op te

zetten.

- Uitgangspunten van een netwerk zouden bijvoorbeeld kunnen zijn: - Overzichtelijkheid - Optimaal benutten van elkaars mogelijke meerwaarde

- Erkenning van en vertrouwen in elkaars professionaliteit - Continue bijsturing op de gemaakte afspraken en de samenwerking, voor een

optimaal resultaat.

- Onderdeel hiervan zou zijn wat de lokale visie is op wat de niet-toewijsbare zorgtaken zouden moeten zijn.

- Bij het (verder) ontwikkelen van het wijknetwerk, kunnen de volgende vragen —die

volgen uit de geconstateerde voorwaarden of werkzame bestanddelen— van waarde zijn.

Taken en verantwoordelijkheden

- Hoe zorg je dat iedereen in het netwerk op de hoogte is van elkaars taken en verantwoordelijkheden? In het bijzonder, hoe zorg je dat de professionals in het

sociaal domein en hun taken voldoende bekend zijn bij de professionals in het

medisch domein?

- Hoe moet de gewenste structuur zich verhouden tot de infrastructuur die al aanwezig

is (bepaalde overleggen etc.)?

- Wie wordt geacht aan wie signalen door te spelen?

- In welke situaties betrekt de wijkverpleegkundige het sociaal team erbij en

andersom?

Onderlinge contact

- Hoe geef je het georganiseerde onderlinge contact vorm, zodanig dat het aansluit op

ieders activiteiten en tegemoet komt aan ieders behoefte?

- Hoe houdt men elkaar voldoende op de hoogte van wie met welke inwoner of cliënt

contact heeft gehad (zonder daarmee de privacy aan te tasten)?

Overige

- Hoe zorg je dat de professionals zichtbaar zijn voor inwoners? - Hoe maak je de sociale kaart voldoende bekend bij de professionals buiten het

sociaal domein?

- Hoe zorg je voor voldoende congruentie tussen het gebied waar de cliënten van de huisarts wonen en waar het sociaal team werkzaam is?

- Wat kan/moet de gemeente doen aan de negatievere houding van inwoners naar de

gemeente ten opzichte van die naar de wijkverpleegkundige?

- Hoe breng je een cultuur van samenwerking tot stand, waarin men gebruik maakt

van en vertrouwt op elkaars expertise?

- Wat is er nodig om het overleg over de samenwerking in te richten zodat alle

belanghebbenden er voldoende bij betrokken zijn?


16

4 Verantwoording onderzoeksopzet

Hieronder is een korte verantwoording opgenomen van de keuzes die voor, tijdens en na

afloop van het onderzoek zijn gemaakt.

De vragenlijst

- Leidraad voor de gesprekken met de belangrijkste actoren in de wijk was een vragenlijst,

ontwikkeld door de werkgroep ‘wijkverpleegkundige niet-toewijsbare zorg’ binnen de

Werkagenda Menzis, gemeenten en regio’s. Daarbij hebben andere rapporten als

inspiratie gediend. De conceptversie van de lijst is aan verschillende professionals

voorgelegd ter toetsing.

- De volledige vragenlijst is te vinden op de website van de Werkagenda:

www.werkagendamenzisgemeenten.nl. De vragenlijst kan door gemeenten worden

gebruikt om te achterhalen hoe het netwerk van de belangrijkste actoren in de wijk er uit

zijn, en op welke manier de niet-toewijsbare taken tot uiting komen in de praktijk.

Selectie van wijken

- De selectie van wijken is in overleg met de werkgroep tot stand gekomen. De meeste

gemeenten hebben zichzelf hiervoor gemeld, anderen gemeenten zijn ervoor gevraagd.

- De bedoeling van deze keuze van wijken is niet dat zij samen een representatief beeld

opleveren van de regio’s die participeren in de Werkagenda. Wel is het de bedoeling dat

zij een weerspiegeling vormen van de diversiteit in oplossingen en samenwerkingen die in

deze regio’s voorkomen. De analyse is uitgevoerd in

- zowel stedelijke als landelijke gebieden, - zowel in gebieden waar wel als geen sociaal team aanwezig is,

- gebieden waar samen alle mogelijke positioneringen van de wijkverpleegkundige ten

opzichte van het sociaal team voor kwamen

- zowel in gebieden waar de samenwerking verder gevorderd was, als waar deze nog in

ontwikkeling was.

- Een gevolg hiervan is dat we weliswaar verbanden kunnen ontwaren, maar die niet met

een ‘wetenschappelijke’ grondigheid kunnen hard maken (dit ook gezien het relatief klein

aantal bezochte wijken).

Uitvoering van het onderzoek

- Op alle plaatsen zijn alle betrokken partijen (wijkverpleegkundigen, sociaal team, Wmo-

consulent, POH, huisarts) uitgenodigd. Wanneer zij niet aanwezig konden zijn, hebben we

hieraan tegemoet proberen te komen via een telefonisch interview. In twee gevallen is

ook dat niet gelukt.


17

- De vragenlijst is niet als een dwingend keurslijf gehanteerd, maar als gespreksleidraad.

Een open gesprek was de insteek. Het volledig afgaan van de lijst zou veel meer tijd

hebben gekost dan beschikbaar was. We hebben daarom steeds de belangrijkste vragen

gesteld, aangevuld door de vragen die gezien de context het meest relevant waren.

- Voor de meeste van de gebieden is voorafgaand aan het onderzoek een sterk ingekorte

versie van de vragenlijst opgestuurd naar de wijkverpleegkundige(n), met het verzoek

deze vooraf in te vullen. Hierdoor kon tijdens de gesprekken sneller worden ingezoomd

op de lokale situatie.

- De informatie die uit de effectenanalyse komt, is grotendeels gebaseerd op ervaringen

van de professionals die zijn geïnterviewd. Dat maakt de informatie waardevol maar

betekent ook dat de uitkomsten en conclusies gekleurd zijn door welke

actoren/professionals die wel en niet aanwezig waren bij de bijeenkomsten. Het effect

hiervan op de algemene beeld van het betreffende gebied zijn echter klein en op de

overkoepelende conclusies nog kleiner.

- De uitkomsten zijn teruggelegd bij degenen die bij de gesprekken betrokken zijn.

Wijze van rapporteren

- De uitkomsten van de onderzoeken zijn per gebied vormgegeven via de factsheets, de

overkoepelende conclusies via deze rapportage.

- De inhoud van de factsheets weerspiegelt die van de gevoerde gesprekken. Op twee onderdelen na, komt de inhoud vrij letterlijk overeen met wat gezegd is, met dien

verstande dat de precieze formulering van AEF komt. De inhoud van de overige twee

onderdelen (‘Kenmerkend voor de werkwijze’ en ‘Voorwaarden en belemmeringen voor

een effectieve inzet’) is een interpretatie van AEF op basis van de totale uitkomsten van

het betreffende gebied.

- Voor de vergelijking van het zorggebruik tussen het gebied in kwestie en het Nederlandse gemiddelde zijn gegevens gebruikt van de Vraag en Aanbod Analyse Monitor (VAAM) van

het NIVEL5. Deze database hanteert viercijferige postcodes als gebiedsindelingen. Daarbij

is de postcode gekozen die het beste aansluit bij het betreffende gebied. Wanneer het

gebied twee postcodegebieden beslaat, is een gemiddelde gekozen, gewogen met de

inwoneraantallen van de beide postcodegebieden. De statusscores zijn afkomstig van het

Sociaal Cultureel Planbureau (SCP, zie bijvoorbeeld www.scp.nl › Onderzoek › Lopend

onderzoek › A-Z alle lopende onderzoeken › Statusscores). De inwoneraantallen zijn

gebaseerd op de dataset Kerncijfers wijken en buurten 2015 van het Centraal Bureau voor

de Statistiek (CBS, zie www.cbs.nl › Thema’s › Dossiers › Nederland regionaal › Cijfers ›

Kerncijfers wijken en buurten)

- Voor het aantal fte niet-toewijsbare zorg per gemeente is de meest recente versie van het

verdeelmodel gebruikt. Hierbij is het resulterende budget vertaald naar een aantal fte op

basis van een totale loonsom van € 65.000 per fte per jaar.6

- De grafische afbeeldingen van de gebieden zijn bewerkingen van bestanden afkomstig

van o.a. Wikipedia (zie bijvoorbeeld het lemma ‘Wijken en buurten in Arnhem’).

- Elke gemeente en elk gebied kent haar eigen organisaties, functies en oplossingen. Voor

een onderlinge vergelijkbaarheid van de netwerkdiagrammen in de wijk zijn alle mensen

en organisaties die genoemd werden als onderdeel van het netwerk, als volgt ingedeeld.

5 Zie: vaam.nivel.nl/vaam

6 Deze keus is gebaseerd op een match van de separate opgaven van enkele gemeenten met de lijst van fte’s voor alle gemeenten.


18

- Medisch: ziekenhuizen en intramurale opvang, Tweedelijns specialisten (Zvw),

Paramedici en apothekers, Collega’s (van andere thuiszorgorganisaties), Advies en

preventie (waaronder Hulpmiddelen).

- Sociaal: Veiligheid wonen en bemoeizorg, Aanbieders in hulp en ondersteuning,

Welzijnswerk en maatschappelijk werk, Algemene voorzieningen, (Organen van de)

gemeente & scholen, Vrijwilligersorganisaties, Netwerk van cliënten (familie,

mantelzorgers, buren).


19

Bijlage: de samenwerking in de wijk samengevat

Op de volgende pagina’s is in een tabel samengevat op welke manier de samenwerking in de

wijk tussen de belangrijke actoren in de wijk is georganiseerd. Een uitgebreide analyse per

wijk is uitgewerkt in factsheets, deze zijn te vinden op de website van de Werkagenda.


20

7 Wanneer in de tabel over ‘WVP’ wordt gesproken, wordt bedoeld de wijkverpleegkundige binnen zijn niet-toewijsbare taken. Met ‘HA’ wordt bedoeld de huisarts.

Wijk Opzet wijkteam (WT) Positionering niet-

toewijsbare zorg

Samenwerking HA – WT -

WVP7

Taakverdeling HA-WT-WVP

Stedelijk

Elden en de

Laar

- Schuldhulpverlening - GGZ - Participatie - Begeleiding (MEE) - Jeugdzorg, thuiszorg - Wmo-consulent

Doelgroep: veel

huishoudens met

schuldproblematiek

- Geen onderdeel van WT.

- Geen specifiek aantal uur vrijgemaakt voor niet-

toewijsbare taken.

- Doet voornamelijk

toewijsbare zorg.

- Contact tussen het ‘sociaal’ en ‘medisch domein’ gaat

(nog) niet via de WVP, maar

via de HA (contact was er al

vóór 2015). Eén sociaal

teamlid is vast

contactpersoon van de HA.

- WVP en HA hebben

dagelijks contact, maar

over cliëntgebonden zorg.

- WVP is vooral bezig met

toewijsbare zorg – geen ruimte

voor niet-toewijsbare zorg.

- WT heeft veel contact met

inwoners; coördineert casussen

met multiproblematiek en legt

verbindingen in de wijk.

- HA is degene die zorgmijders in

beeld krijgt, maar dan is het vaak

al te laat.

Enschede

Noord-Noord

- Gemeente Enschede

- Begeleiding (MEE) - Jeugdzorg - Stichting maatschappelijke

dienstverlening

- RIBW

Doelgroep:

Multiproblematiek


- Geen specifiek aantal uren vrijgemaakt voor

niet-toewijsbare taken.

- Doet voornamelijk

toewijsbare zorg.

Doelgroep:

Ouderen en cliënten met

GGZ-problematiek (vanuit

toewijsbare taken)

- Nauw contact tussen WT en

HA (op casusniveau),

Samenwerking tussen WT

en WVP is in opstartfase.

- Twee sociaal teamleden

zijn contactpersoon voor de

WVP-en, één voor de HA-en.

- WVP is vooral bezig met

toewijsbare zorg – geen expliciete

ruimte voor niet-toewijsbare zorg.

- POH neemt een aantal niet-

toewijsbare taken op zich; deze

gaat langs bij inwoners n.a.v. een

‘niet-pluis’ gevoel van de HA.

- POH schakelt rechtstreeks het WT

in als moet worden doorverwezen

naar het sociaal domein.

- WT schakelt rechtstreeks de HA in

bij medische problematiek.

Lingewaard Geen WT, maar Lokaal

Zorg Netwerk (LZN) -

multidisciplinair overleg:

- Wmo-consulent, W&I en

jeugdconsulent

- Veiligheids en Gezondheidsregio

Gelderland Midden

- Politie Gelderland Midden; Woonstichting

Gendt; Waardwonen

- Stichting Welzijn

Lingewaard (SWL); RIBW

(GGZ); Thuisbegeleiding

- Stichting Rijnstad (welzijn en maatschappelijk

dienstverlening)

Doelgroep: complexe

Multiproblematiek

- Geen onderdeel van LZN - Geen specifiek aantal uren vrijgemaakt voor

niet-toewijsbare taken.

- Doet voornamelijk

toewijsbare zorg.

- Geringe samenwerking

tussen huisarts en de

gemeente (LZN, Wmo-

consulent etc.).

- Samenwerking tussen HA

en WVP alleen op

casusniveau. Niet-

toewijsbare taken WVP-en

zijn nog onvoldoende

bekend bij de HA.

- Contact tussen WVP en

Wmo-consulent is nog

gering.

- De WVP-en richten zich

voornamelijk toewijsbare zorg – er

is onduidelijkheid over invulling

van niet-toewijsbare taken.

- HA gaat zelf op bezoek bij inwoners bij een ‘niet-pluis’

gevoel, contact met de WVP-en is

nog te gering om hem/haar

hiervoor in te schakelen.

- De Wmo-consulent richt zich (o.a.)

op lichte zorgmijders, zware

zorgmijders worden door het LZN

opgepakt.


21

Stedelijk

Presikhaaf - Wmo-consulent

- Maatschappelijk werk - MEE - Schuldhulpverlening, Participatie, Begeleiding

- GGZ, Beschermd Wonen

- Ouderen, Verslavingszorg

Doelgroep:

- Sociaal maatschappelijk

gerelateerde casussen

met financiële problemen

- Ouderen (55 – 70 jaar) met sociale problematiek


- Geen specifiek aantal uren voor niet-

toewijsbare taken.

- Doet daarnaast toewijsbare zorg.

Doelgroep:

Ouderen (55 – 70 jaar) met

GGZ problematiek

- Nauwe samenwerking

tussen WT en WVP. Door

casus-overleggen wordt

samenwerking steeds

verder vormgegeven. Zitten

tevens in hetzelfde gebouw.

- Nauwe samenwerking

tussen HA en WT/WVP. HA

schakelt WT in voor sociale

problematiek en WVP voor

medische problematiek.

- WVP focust zich op medische

problematiek, WT op sociale

problematiek.

- Indien nodig, wordt van elkaars expertise gebruik gemaakt en/of

wordt gezamenlijk op

keukentafelgesprek gegaan.

- WVP kan tijd investeren om WT

binnen te krijgen bij zorgmijders.

WT pakt dit vervolgens verder op.

Vinkhuizen - GGZ, LVG, Verslavingszorg - Buurtmaatschappelijk

werk, opbouwwerk, W&I

- J&O, gezinsondersteuning - Toegang (MEE)

Doelgroep:

Multiproblematiek, waarbij

95% van casussen met

schuldenproblematiek

- Onderdeel van het WT.

- 20 uur per week niet-toewijsbare taken.

- Daarnaast 4 uur per week toewijsbare taken.

Doelgroep:

Expertise is ouderen (75+),

chronisch zieken en

overbelaste mantelzorgers

- WVP is volwaardig lid van

het sociaal team.

- Contact tussen HA en WT

gaat voornamelijk via de

WVP, vanwege expertise en

‘taal’ van de WVP.

- WT-leden horen zowel op sociaal

als medisch domein te acteren.

- Vooralsnog is WVP eerste

aanspreekpunt bij casussen met

hoofdvraag medische

problematiek, en WT bij

hoofdvraag sociale problematiek.

- WVP kan tijd investeren in

zorgmijders en afgaan op ‘niet-

pluis’ signalen.

Landelijk

Vlagtwedde Geen sociaal team

aanwezig. De

wijkverpleegkundigen

nemen een aantal taken op

zich die op andere plaatsen

door een sociaal team

gedaan worden.

- Drie WVP-en; in totaal

14 uur per week niet-

toewijsbare taken.

- Doen daarnaast toewijsbare zorg.

Doelgroep:

Multiproblematiek – 70%

hoofzakelijk sociale

problematiek, 30%

medisch

- WVP: goed contact met HA

en Wmo-consulent. HA-en

hebben duidelijke

aanspreekpunten.

- HA schakelt WVP in bij niet-

pluis gevoel.

- WVP schakelt Wmo-

consulent in voor indicatie

binnen sociaal domein.

- WVP-en acteren als WT. Ze

schakelen met organisaties uit

medisch- en sociaal domein om

juiste zorg en ondersteuning te

regelen voor de cliënt.

- WVP-en kunnen tijd investeren in

zorgmijders

- Wmo-consulent indiceert binnen

het sociaal domein en kan juiste

ondersteuning regelen binnen het

sociaal domein voor inwoners.

Mariënvelde I.p.v. sociaal team:

zorgcoöperatie, met als

centrale rol de

zorgcoördinator (ZC, ook

Wmo-consulent)

Doelgroep:

Multiproblematiek

- Eén WVP; geen afspraken

over aantal niet-

toewijsbare uren– ruimte

om dit zelf in te delen.

Doelgroep: kwetsbare

(alleenstaande) ouderen

- Intensief contact tussen ZC en WVP: vormen samen de

spil in de wijk.

- Een keer per maand overleg

met ZC, WVP, HA, POH en

fysiotherapeut:

casuïstiekbespreking en

leggen van verbindingen

met de wijk.

- Daarnaast hebben ZC en WVP contact met HA voor

specifieke casussen.

- Contacten met het sociaal domein

lopen via ZC.

- Contacten met het medisch

domein via WVP.

- Zowel WVP als ZC kan ongevraagd

langsgaan bij inwoners

(afhankelijk van vraag gaat ZC of

WVP langs).

- WVP focust zich op signaleren en

stimuleren. ZC neemt

coördinatierol op zich.

Netwerk en taken in de wijk - Werkagenda Menzis, gemeenten...Met de Hervorming Langdurige Zorg is...

Documents

Transcript of Netwerk en taken in de wijk - Werkagenda Menzis, gemeenten...Met de Hervorming Langdurige Zorg is...