/ 4 PARTNERSCHAP MET JINC / 8 DOORSTART VAKGROEP VERPLEEG-

KUNDIGEN / 14 DE NACHTEN BIJ AMSTA

VOOR MEDEWERKERS

EN EXTERNE RELATIES

1#MRT 2017

Simpelweg gelukkigZie pagina 8

/ 12 Het nieuwe melden

/ 13 Help Suzie naar de top van de Alpe d’Huez

/ 13 COLUMN Petra van Dam

/ 14 Nachtwakers

/ 15 ZIN IN WERK

Nelly Drielinger receptioniste bij Nelllestein

/ 16 Prikbord

/ 3 De Babbelbox

/ 4 Jong gedroomd, oud gedaan Amsta partnerschap met JINC

/ 6 Wetenschappelijk onderzoek vanuit de praktijk

< Mevrouw Voorhaar, bewoonster van het Czaar Peterpunt, en Raoul van Wezel, woon-zorg coördinator, zijn simpelweg gelukkig op de foto gezet voor de nieuwe website van Amsta,

die eind maart wordt gelanceerd. Hoe Simpelweg Gelukkig ook aan de basis staat van het nieuwe besturingsmodel van Amsta, lees je op pagina 8.

Inhoud

2 MRT17STA1

STA is een uitgave van Amsta en verschijnt vier keer per jaar. STA is bestemd voor medewerkers van Amsta, vrijwilligers en externe relaties. Amsta biedt

persoonlijke ondersteuning, wonen, zorg en welzijn aan mensen met een verstandelijke beperking en ouderen in Amsterdam # Jaargang 10 nummer 1,

maart 2017 # Oplage 3.300 exemplaren # Eindredactie Elize Fallon # Redactie Grietje Babois, Joke Bart, Elske Cazemier, Lia Edel, Elize Fallon, Jolien van der

Jagt, Bonne Linthorst, Lotte van der Meulen, Sandra Tadić # Adviseur Petra van Dam # Ontwerp Studio Zwaan, Amsterdam # Fotografie Suzanne Blanchard,

Bas Janssen, Edwin van Eis # Cartoon Christine van Hoorn # Drukwerk Drukkerij Peters # Redactieadres Amsta, afdeling Communicatie, Roetersstraat 2,

1018 WC Amsterdam # Vragen of tips? Mail de redactie op redactie@amsta.nl of bel Elize Fallon 020-5352023.

COLOFON

3

4

11

#

14

In beweging

De lente is in aantocht! Hét moment om in

beweging te komen en naar buiten te gaan. Ook

aan de artikelen in deze STA merk je dat het

lente wordt: vernieuwing en beweging staan

centraal.

Zo stroopten bewoners en medewerkers

van Amsta Karaad hun mouwen op tijdens

verhuizingen (pagina 10). Ook krijgt de website

van Amsta een make-over en daarvoor maakte

onze huisfotograaf Suzanne nieuwe frisse foto’s,

die goed passen bij Amsta anno 2017 (cover).

En wat dacht je van Suzie Radtke, die dit jaar

meedoet met de Alpe D’Huzes (pagina 13)?

Je zou het misschien niet zeggen, maar het

maken van dit blad gaat ook met beweging

gepaard. We fietsen door de stad voor

interviews, lopen soms zelfs een nacht mee

met collega’s (pagina 14). Maar eerlijk is eerlijk:

hoewel dit blad STA heet, gebeurt het schrijven

van artikelen vooral zittend… Het ‘omkeren van

de pijl’ moeten we in dit verband maar niet te

letterlijk nemen, want een titel als ZIT nodigt

jou waarschijnlijk niet echt uit om het blad open

te slaan. We weten dat veel Amsta-collega’s

dagelijks zich de benen uit hun lijf lopen voor

goede zorg voor onze cliënten. Even zitten en

niets doen is jullie van harte gegund. Bij deze STA

vind je in het kader van de Week van Zorg en

Welzijn twee vouchers voor een wellness-dag.

Veel plezier!

/ Elize Fallon

Uitgelicht

/ 7 KLANT EN KLACHT

Niet klagen, maar dragen

/ 8 Houtskoolschets besturings­model sluit aan bij ingezette koers Amsta

/ 10 Voorbij de hokjes: van cliënt tot collega

/ 11 Een pizza met ambitie

3MRT17STA1

at ruikt dat lekker.” Ik ben vijf jaar en zie hoe mijn moeder een druppeltje Soir de Paris achter haar oren doet. “Het is parfum”, zegt mijn moeder en haar gezicht staat serieus, “daar moet je nooit teveel van gebruiken.”

Jaren later pak ik in De Bijenkorf een tester van Soir de Paris uit het rek, doe een druppeltje op mijn pols en ruik. Als bij toverslag zie ik mijn moeder voor me in een bloemetjesjurk, tasje aan haar pols en een keurig hoedje op. Klaar om uit te gaan. Iets dergelijks overkwam de schrijver Marcel Proust, toen hij een Madeleine in lindebloesemthee doopte. De geur en smaak bracht hem terug naar zijn tante Leonie. Deze ervaring beschreef hij in zijn romancyclus: Op zoek naar de verloren tijd. Hij was de eerste schrijver die aandacht gaf aan dit fenomeen en daarom wordt het door neurowetenschappers het Proust-fenomeen genoemd.

Van dit fenomeen maakt Emma Vermeulen gebruik om met mensen met dementie herinneringen van vroeger op te roepen. Als eigenaar van EMMAVERBINDT ontwikkelde zij de Babbelbox: een kant-en-klare, praktische themabox met voorwerpen van vroeger. Zo vind je in De Babbelbox vier bekende geuren, vier voelzakjes met voelmateriaal, muziek met betrekking tot het thema en vier voorwerpen. De boxen bevatten daarnaast een gebruiksaanwijzing, gesprekstechnieken, sfeerteksten

en observatielijsten. Met het laatste wordt duidelijk hoe de herinneringen bij juist deze bewoner kunnen worden opgeroepen.

Behalve voor haar bedrijf werkt Emma ook als logopediste bij Amsta.” Ik sta daardoor dicht bij de medewerkers en binnen mijn werk als logopediste kan ik bij Amsta de Babbelbox weer inzetten in communicatiegroepen en adviezen.” Amsta stimuleert Emma om haar bedrijf en missie uit te bouwen.“Ik wil mensen met elkaar verbinden door middel van materialen die de zintuigen prikkelen. Zo ontstaat er vaak oprecht contact.” zegt Emma.

Inmiddels zijn er zes thema’s beschikbaar: Boerderij, Holland, Natuur, Keuken, Verzorging en Huishouden, en zijn er meer in ontwikkeling zoals Schooltijd, Indonesië en Turkije.De geuren uit de Babbelbox zijn uniek, het zijn speciaal ontwikkelde eau de parfums die extra sterk ruiken. Naar vers gemaaid gras of een bos na een regenbui. De geuren geven een rechtstreekse verbinding naar herinneringen en naar de sfeer van vroeger. Juist dit geeft een opening tot een gesprek en tot contact. Het laat mensen weer stralen.

/ Grietje Babois

“WOp zoek naar de verloren tijd

De Babbelbox

Emma Vermeulen haalt met de Babbelbox herinneringen op bij een bewoonster van Meer en Oever.

4 MRT17STA1

Jong gedroomd, oud gedaan

Amsta partnerschap met JINC:

JINC Amsterdam helpt kinderen die opgroeien in een omgeving met sociaaleconomische achterstand op weg naar een goede start op de arbeidsmarkt. JINC is in 2003 opgericht in het kader van een stedelijke vernieuwingsoperatie in Amsterdam Nieuw West. Deze vernieuwing was nodig, vanwege het eenzijdige woningaanbod, het achterstallig onderhoud aan de openbare ruimte, sociale problematiek en een groot aantal werklozen in de wijk. Inmiddels is JINC actief in heel Nederland.

Elk talent teltElk kind heeft talenten. Als je opgroeit in een omgeving waar je als kind niet kunt zien welke mogelijkheden er voor je toekomst zijn, is het moeilijk om je talent te benutten. Zo kiezen veel meisjes uit een omgeving met sociaaleconomische achterstand die interesse hebben in de zorg er vaak voor om doktersassistente te worden terwijl zij de capaciteiten misschien wel hebben om verpleegkundige of arts te worden.

DE JINC- leerlijnMet de ‘JINC-leerlijn’ wordt het voor kinderen vanaf 8 jaar mogelijk om wél te zien welke mogelijkheden er allemaal zijn qua opleiding en werk. Voor kinderen van rond de 10 jaar worden bliksemstages georganiseerd. Kinderen kunnen zo op jonge leeftijd al zien welke

Er is een Afrikaanse spreekwoord dat zegt ‘er is een heel dorp nodig om een kind op te voeden’. Dat geldt ook voor kinderen in de

grote stad. Al jaren werkt Amsta samen met non-profit organisatie Jongeren IN Company, kortweg JINC. Waar staat JINC voor en

waarom steunt Amsta JINC? Welke initiatieven zijn er al op de verschillende Amsta locaties en wat zou jij kunnen bijdragen?

Sollicitatietraining

“Uitwisseling met jongeren kan medewerkers van Amsta

frisse inzichten geven”

Doe mee!De leerlijn die JINC ontwikkeld heeft bestaat

uit zeven projecten. Met elke deelnemende

organisatie wordt afgestemd welke projecten

geschikt zouden zijn. Hieronder vind je een korte

beschrijving van de projecten waar we bij Amsta

inmiddels ervaring mee hebben, o.a. op Flesseman,

Nellestein, Jan Bonga en het Dr. Sarphatihuis.

Ben je enthousiast? Overleg met je team wat

jullie kunnen betekenen!

TaalTripHoe schrijf je pleister?

Dit heet rollator, die heeft mijn oma ook!

Tijdens een TaalTrip bezoeken basisschool-

leerlingen uit groep 5 en 6 met hun klas een plek

waar ze lastige woorden in een context zien.

Bij Amsta hebben Flesseman, De Schutse en

Nellestein al verschillende TaalTrips verzorgd.

Als je gastvrouw wil zijn voor een TaalTrip reken

dan op een tijdsinvestering van 2,5 uur.

BliksemstageWat doet een zuster allemaal? In een verpleeghuis

kun je dus ook bij de technische dienst werken!

Een Bliksemstage is een bedrijfsbezoek voor

leerlingen van de basisschool (groep 7 en 8) en het

VMBO (klas 1 en 2). In locatie Jan Bonga worden

al sinds 2009 Bliksemstages georganiseerd.

De kinderen zijn onder begeleiding van een

medewerker van Amsta ongeveer 2,5 uur in

huis. De Bliksemstage leent zich goed om de

verschillende diensten in een zorginstelling te

laten zien.

Sollicitatie-trainingTijdens een Sollicitatietraining komen leiding-

gevenden of personeelsadviseurs naar de klas,

waar ze VMBO-ers in rollenspellen de kneepjes

van het solliciteren leren. De tijdsinvestering is

één ochtend en één uur voorbereiding.

5MRT17STA1

mogelijkheden er zijn op de arbeidsmarkt. VMBO-leerlingen worden gecoacht om uit te vinden welk beroep goed bij hen past.

JINC & AmstaWe voelen ons bij Amsta, als Amsterdamse organisatie, verantwoor-delijk om een positieve bijdrage te hebben aan de toekomst van kinderen in onze stad. In januari 2016 was Sadwemba voor één dag de baas van Amsta, voor het JINC project ‘De Baas van Morgen’. Daarnaast laat we in samenwerking met JINC jongeren van scholen uit de buurt kennis maken met locaties van Amsta zodat zij daardoor mogelijk zullen kiezen voor een vervolgopleiding in de langdurige zorg. Uitwisseling met jongeren kan medewerkers van Amsta frisse inzichten geven en kan misschien leiden tot nieuwe vrijwilligers.Amsta is voor JINC een goede samenwerkingspartner omdat er locaties zijn in alle delen van de stad waar kinderen met een variëteit aan beroepen kennis kunnen maken. Bij Amsta kunnen verschillende mooie dromen ontstaan: wil ik later mensen helpen met een goed gesprek, zoals de geestelijk verzorger? Of geef ik mensen later liever een warm welkom, zoals de receptionist?

/ Lia Edel

Taaltrip

6 MRT17STA1

Het project ‘Ontmoetingscentra 3.0’ onderzoekt het beschikbaar maken vandrie recent ontwikkelde, effectieve vormen van begeleiding bij dementie (DemenTalent, Dementelcoach en STAR e-learning) via bestaande ontmoetings-centra. Het onderzoek wil inzicht geven in de (kosten)effectiviteit en toegevoegde waarde van het verbrede aanbod van nieuwe begeleidingsvormen vergeleken met het reguliere aanbod van ontmoetingscentra. Daarbij wordt gekeken naar de ervaringen van zowel de mensen met dementie als de mantelzorgers.

Zoeken naar de beste aanpakKelly: “Mensen met dementie raken verwijderd van de maatschappij en hun sociale contacten worden minder. Dit heeft effect op hun autonomie, hun gevoel van eigenwaarde en daarmee hun kwaliteit van leven. Daarnaast worden mantelzorgers zwaar belast als hun naaste geen eigen activiteiten meer heeft.

Naast haar drukke baan volgt Kelly de

masterstudie Evidence Based Practice in

Health Care (klinische epidemiologie)

aan de Universiteit van Amsterdam.

Hierdoor zal ze uiteindelijk als epidemio-

loog in staat zijn om zelfstandig klinisch

wetenschappelijk onderzoek te verrichten.

Op dit moment werkt ze mee aan een

grootschalig onderzoek bij het VUmc,

gericht op thuiswonende mensen met

dementie en hun mantelzorgers.

Kelly Paap, zorgcoördinator bij Amsta de Keyzer

Wetenschappelijk onderzoek vanuit de praktijk

Kelly Paap in gesprek bij ontmoetingscentrum De Keyzer

7MRT17STA1

Kijk voor informatie over het onderzoek en

de begeleidingsvormen op:

# www.dementalent.nl

Vrijwilligerswerk voor mensen met dementie,

passend bij hun talenten

# www.dementelcoach.nl

Telefonische ondersteuning voor mantelzorgers

# www.startraining.eu

Een internetcursus voor mantelzorgers,

vrijwilligers en professionals over dementie

Het zou mooi zijn als we dat kunnen verbeteren. Het onderzoek vindt plaats in 32 ontmoetingscentra voor mensen met dementie en mantelzorgers. De helft van de centra gaat werken met de nieuwe vormen van begeleiding, de andere helft blijft met het reguliere programma werken.

Data verzamelenIn het onderzoek wordt voornamelijk gekeken naar het effect op de zelfwaardering, ervaren autonomie en gedrags- en stemmingsontregelingen bij mensen met dementie en het gevoel van competentie en levenskwaliteit bij de mantelzorger. Kelly houdt zich vooral bezig met het verzamelen en analyseren van de data die voortkomt uit het onderzoek. Daarvoor bezoekt ze verschillende ontmoetingscentra en interviewt deelnemers aan de hand van vragenlijsten.

DemenTalentOok Amsta ontmoetingscentrum De Keyzer doet mee aan het onderzoek. De Keyzer werkt met de begeleidingsvorm DemenTalent. Deze ‘interventie’ stelt mensen met dementie in staat om vrijwilligerswerk te doen dat past bij hun talenten, interesses en mogelijkheden. Kelly: “Iemand die altijd heeft lesgegeven, kan misschien nog heel goed een ochtend per week helpen op een school. Iemand die het leuk vindt om met mensen om te gaan, kan misschien op zaterdag helpen in een winkel. Het gaat erom dat de mensen zo lang mogelijk onderdeel blijven van de maatschappij en zich daardoor nuttig en waardevol voelen. Ook helpt het de mantelzorgers als zij af en toe ontlast worden.”

Wetenschap de organisatie inKelly hoopt dat de resultaten in haar afstudeerscriptie inzicht geven in de effecten van de verschillende oude en nieuwe begeleidingsvormen bij ouderen en mantelzorgers. Na haar afstuderen wil Kelly zich verder ontwikkelen op het gebied van wetenschappelijk onderzoek. “Ik wil vooral de resultaten van wetenschappelijk onderzoek meer de organisatie in brengen. Er zijn zoveel interessante studies, innovaties en ontdekkingen. We moeten alleen bedenken hoe we de resultaten daarvan kunnen toepassen in onze praktijk. Daar zou ik graag een rol in spelen.”

/ Bonne Linthorst

Zo’n witte volle bos haar is opvallend bij een heer op hoge leeftijd. Hij schuifelt achter zijn rollator voor mij de lift in.“Bent u niet de mevrouw van de klachten? Ik herken u van de foto.” Hij wijst met zijn neus naar de flyer die daar hangt.Zijn stem is vriendelijk, zijn blik helder. Hij vervolgt, “mevrouw ik heb niets te klagen hoor. Ik word hier heel goed verzorgd en iedereen is even vriendelijk voor me.”Hij is onderweg naar de tuin en wil genieten van het vroege voorjaarszonnetje. Dat kan best met de winterjas aan en uit de wind. Ik stel voor om hem gezelschap te houden. We spreken af dat hij een plaatsje uit de wind zoekt en ik de koffie mee zal nemen.

“Er is altijd veel te doen hier,” zegt hij, “ik verheug me alweer op het concert van morgenmiddag.” Na een korte stilte vertelt hij mij dat hem toch iets dwarszit. Een futiliteit, maar toch. Het overkomt hem iedere dag en dan wordt het in je hoofd toch groter. Maar geen klacht hoor!Cliënten in de ouderenzorg klagen weinig. Een onderzoeks-team onder leiding van professor Roland Friele* heeft ditgegeven onderzocht. Het bleek dat bewoners van verzorgings-en verpleeghuizen liever niet willen klagen. De afhankelijkheid van de zorgorganisatie speelt daarbij een rol maar is niet de enige reden.

Ouderen willen het liefst niet als klager gezien worden. Niet door de medewerkers maar ook niet door hun medebewoners. Daarbij staat de klachtenprocedure te ver van ze af. Bij voorkeur wordt het hart gelucht bij iemand die meedenkt hoe de ongenoegens kunnen worden opgelost.Ik luister naar zijn probleem en adviseer hem wat hij zelf zou kunnen doen. Bijvoorbeeld zijn ongenoegen bespreken met zijn Evv’er? En met haar een oplossing zoeken?

“En hoe is het gegaan?” vraag ik als ik hem later weer opzoek. Het advies was waardevol. Zijn dagelijkse ergernis komt niet meer voor. Goed, zo af en toe nog maar daar kan hij mee leven.

/ Grietje Babois, klachtenfunctionaris VV&T

* Download het rapport ‘Niets te klagen’ (M. Bonhoff, N. Paus en R. Friele)

op www.nivel.nl

Klant & Klacht

Niet klagen maar dragen

8 MRT17STA1

Houtskoolschets besturings-model sluit aan bij ingezette koers Amsta

Het opvallendste aan de houtskoolschets? Dat het laat zien dat de organisatie ook in structuur moet passen bij de ontwikkelingen die binnen Amsta al een tijdje zijn ingezet. Voor Petra van Dam is het zonneklaar: “Met Simpelweg Gelukkig en Op weg naar eigen kracht zijn we gaan werken aan meer regie bij de teams. Ik wil graag een organisatiestructuur voor Amsta waarbij we het wonen en leven voor onze cliënten en bewoners als uitgangspunt nemen. Dat betekent voor mij: het zó organiseren dat degenen die dagelijks voor hen klaar staan, de teams, echt de ruimte hebben”. Daar horen zelforganiserende teams bij, met een leidinggevende (clustermanager) op afstand. Wat een verschil is met de huidige situatie: ieder team heeft 1 leidinggevende, maar niet iedere leidinggevende heeft 1 team. Dat zijn er dan namelijk meer. Om de teams te helpen dit mogelijk te maken staan er teamcoaches klaar.

Van muisstille momenten tot stevige gesprekken.

Vijf rondetafelgesprekken vonden er plaats op vier

locaties. Meer dan 200 medewerkers kwamen naar het

Dr. Sarphatihuis, Jan Bonga, de Poort en Vondelstede

om met de Raad van Bestuur (Petra van Dam en

Mattheus Wassenaar), in gesprek te gaan over de

eerste versie van de houtskoolschets van het nieuwe

besturingsmodel van Amsta.

9MRT17STA1

In grote lijnen staat in de houtskoolschets beschreven waar het team verantwoordelijk voor is, wat de clustermanager doet en wat de rol is van de teamcoach. Een volgende stap is het meer gedetailleerd uitwerken ervan.

Een nieuweling in het besturingsmodel is de klantgroepmanager. Mattheus Wassenaar verwoordt het als volgt: “Er is een groot verschil of een klant bij Amsta komt om te herstellen na een operatie of dat hij in zijn laatste levensfase bij Amsta komt wonen. Deze klanten hebben andere wensen en om daar beter op in te spelen dan nu het geval is, komen er klantgroepmanagers. Die vertalen de klantwens naar wonen en zorg, voor meerdere locaties”.

"We hebben veel goede vragen én adviezen gehad"

Petra van Dam gaat verder: "Bij het meelopen op afdelingen leer ik veel van het dagelijkse werk en daarmee van de ervaringen van bewoners en naasten. Bij deze afdelingsbezoeken en in de rondetafelgesprekken ontmoet ik veel verschillende mensen: echte vakmensen, kleurrijke mensen, soms zoekende mensen. Gek genoeg kleurt dat alles bij elkaar voor mij de houtskoolschets in. We hebben veel goede vragen en adviezen gehad."

De komende weken wordt het plaatje verder ingekleurd. Ook dan zal de Raad van Bestuur weer een toelichting geven op de stand van zaken.

/ Joke Bart

Aan de basis van de houtskoolschets staan vijf principes:

/ 1De zorgvisie en kernwaarden, de klant centraal/ 2De klantgroepen: Herstel, Advies, Leven op Stadse Wijze, Leven in een kleine groep, Amsta Karaad en Beschermd en verzorgd wonen/Ondersteuning thuis./ 3Zelforganiserende teams/ 4Ondersteunende bijdrage van het Behandel Advies Centrum en ondersteunende diensten/ 5Expertiseontwikkeling als onderscheidend vermogen en kwaliteitslabel

In januari is er met ca. 60 mensen gesprokenover de vraag “Als je Amsta een slag verder zou willen helpen, wat zou je dan veranderen?” Een veel gehoorde opmerking was de behoefte aan een bundeling van kennis en ervaring voor bepaalde doelgroepen.

1 0 MRT17STA1

armen ziet vaak op tegen wat ze moet doen, ze kan moeilijk te motiveren zijn. Maar ook zij laat zich van een andere kant zien. Eerst helpt ze me om het plastic en het karton in vuilniszakken te doen. Andere cliënten brengen de blauwe zakken naar de container beneden. Met Carmen breng ik de enorme oude roze bank in de lift naar beneden. Carmen heeft de leiding, ze weet precies welke kant we de bank uit moeten duwen. Ze heeft er lol in, ze leeft op, al blijft ze wel ‘moeilijk, moeilijk’ zeggen.De Singel moet klaar gemaakt worden voor de komst van maar liefst zes nieuwe bewoners. Dylan en Tim bieden hun hulp aan. Ze halen van alles van de muur in de oude kamers, pakken spullen in en uit, zetten zware dingen bij het grof vuil en sjouwen met kasten, alsof ze dit soort werk al jaren doen. En, net zo belangrijk, ze geven hun grens aan als ze die voelen.

Op een woensdag zullen een paar bewoners van Florijn op de Overtoom komen wonen, op groep drie. Op maandag verlaat Robin zijn managersrol en legt Danny zijn cliëntenjas af. Ze stropen hun mouwen op en halen de kamers van groep 3 leeg. Zwaar werk, de container raakt steeds voller. Ook Adil komt helpen. Dat hij met de sterke Danny mag samenwerken doet hem groeien.

Ook Marco is iemand die overal inzetbaar is op de Overtoom: ‘Ik verleen ondersteunende diensten aan externe

C

en interne bedrijven en aan de nieuwe managers’, legt hij me uit, ‘ik zit tussen de lagen in en ik weet hoe de dingen hier werken.’ De jongeman werkt regelmatig mee met de mensen die de verbouwing uitvoeren op de Overtoom:‘Als je er niet bovenop zit gaan ze lantefanteren of roken of zo’. En hoe komt het dat hij zich zo inzet? ‘Ik vind het leuk.’

/ Elske Cazemier

Voorbij de hokjes: van cliënt tot collega

Op een dag krijgt de dagbesteding op de

Overtoom nieuwe meubels. Ze staan ingepakt

in plastic en karton op de gang. Terwijl cliënten

toekijken beginnen begeleiders de stoelen

en banken uit te pakken. Maar hoe langer de

dag duurt hoe meer de cliënten gaan helpen.

Op normale dagen ligt Milaray het liefst op de

bank te slapen met haar duim in de mond. Maar

vandaag staat ze op. Zij blijkt een ster te zijn in

het bevestigen van de pootjes onder stoelen en

banken. Met haar fijne soepele vingers draait ze ze

er zo onder.

Vakgroep Verpleegkundigen Op 15 april 2015 startte de Vakgroep Verpleegkundigen met een geslaagde kick-off bijeenkomst voor zo’n50 aanwezige collega-verpleegkundigen. Hierna volgden verschillende aanmeldingen en begon de vakgroep vol enthousiasme.

De vakgroep werd verantwoordelijk voor het bijhouden van de Vilans protocollen, organiseerde klinische lessen en voerde de griepvaccinatie uit. Er waren echter ook al snel strubbelingen. Verpleegkundigen van verschillende locaties van Amsta bleken elkaar moeilijk te kunnen vinden. Dit maakt dat de ontwikkeling en groei van de vakgroep is gestagneerd. In juli 2016 adviseerde de vakgroep de Raad van Bestuur opnieuw in gesprek te gaan met verpleegkundigen: wat is de ambitie van verpleegkundigen ten aanzien van de vakgroep? Wat verwacht Amsta van de beroepsgroep?

Meedenken met de Raad van BestuurNaar aanleiding van dit advies nodigde Petra van Dam de verpleegkundigen van Amsta uit voor een ‘pizzaoverleg’. Met pizza’s op tafel werd er besproken of de verpleegkundigen van Amsta de ambitie hebben om de vakgroep door te laten starten en zo ja in welke vorm. Petra opende de bijeenkomst door te vertellen dat de Raad van Bestuur het belangrijk vindt dat professionals- en dus ook verpleegkundigen - meedenken over hoewe bij Amsta het best kunnen bijdragen aan kwaliteitvan leven van bewoners. Hoe kunnen we dit bij Amsta het best vorm geven?

AmbitieRoland Peppel, een externe deskundige op het gebied van het zogenaamde VAR’s (Verpleegkundige Adviesraden) hield een presentatie waarin hij liet zien hoe verpleegkundigen zich kunnen organiseren en welke vormen van verpleegkundige advisering er allemaal zijn.

We zijn geëindigd met een inventarisatie onder de aanwezige verpleegkundigen waaruit blijkt dat er veel ambitie is! Een aantal

1 1MRT17STA1

Doorstart Vakgroep verpleegkundigen Amsta

Een pizza met ambitieWat heeft de doorstart van een vakgroep nu met pizza’s te maken?! Op 30 januari 2017 bleken verpleegkundigen en

pizza’s in ieder geval een vruchtbare combinatie…

collega’s denkt in de richting van een vakgroep, een deel aan een verpleegkundige adviesraad (VAR) en de meeste mensen denken aan een combinatie. Gekeken naar het ontwikkelingsmodel zoals dat in de presentatie van Roland beschreven staat, zien de meeste collega’s de verpleegkundige beroepsgroep het best tot haar recht komen als adviseur/partner van de Raad van Bestuur.

Wordt vervolgd!Zes collega’s hebben zich inmiddels opgegeven om actief mee te denken over de doorstart van de vakgroep, in maart heeft Petra met hen een vervolgafspraak. We hopen natuurlijk weer met pizza….

/ Lia Edel

'Pizza-overleg'

Wat vind jij er van?

Doorstartvakgroep

Kwaliteit van leven

Verpleegkundige adviesraad

Inventarisatie:ambitie!

Strubbelingenoplossen

Cartoon:

Christine van Hoorn

informatieadviseur

1 2 MRT17STA1

Incidenten eerst bespreken! En dan melden in Triasweb.

Veiligheid en kwaliteit vinden we erg belangrijk bij Amsta. Incidenten willen we natuurlijk voorkomen. Helaas lukt dat niet altijd. Maar we kunnen er wel van leren. Dat is de insteek van project ‘Het nieuwe melden’.

Wat is er anders dan voorheen?Bij het nieuwe melden is er minder aandacht voor het melden zelf, maar veel meer voor het onderlinge contacttussen teamleden over wat er had kunnen gebeuren of wat is voorgevallen. Communicatie over een risico of incident vindt eerst plaats binnen het team, daarna ga je registreren en eventueel melden in Triasweb. Je gebruikt dit systeem

Het nieuwe melden

niet om anderen te informeren. Het systeem helpt om te leren en te verbeteren, het is geen turflijst.

KoplopersEr zijn in ieder team mensen die extra aandacht hebben voor incident meldingen: de koplopers. Deze manier van werken past beter bij zelforganiserende teams. Rapportage en analyse mogelijkheden zijn uitgebreider en meer op maat. Is jouw team al aan de slag?

Kijk op Amst@net op de pagina’s ‘Incident melden’ voor meer info, veel gestelde vragen en de link naar Triasweb.

Ik ben Suzie Radtke, ik werk ruim 13 jaar bij Amsta. Ik ben als activiteitenbegeleidster begonnen op de Amsteldijk en de Wittenberg. Op het Czaar Peterpunt ben ik woonbegeleider geweest. En in Flesseman, waar ik nu alweer 8 jaar werk, heb ik mijn verpleegkundige diploma gehaald; iets waar ik erg trots op ben omdat dit voor mij een enorme uitdaging was!

En nu heb ik weer een nieuwe uitdaging gevonden! Op 1 juni 2017 ga ik voor het eerst meedoen aan de Alpe D’HuZes! Dit is een evenement waarbij er, door het bereiken van de top van de Alpe d’Huez in Zuid-Frankrijk per fiets, wandelend of hardlopend, zoveel mogelijk geld opgehaald wordt voor KWF-kankerbestrijding. Door het grote bedrag wat ieder jaar opgehaald wordt kunnen zij belangrijke onderzoeken financieren om allerlei vormen van kanker te genezen of behandelingen te verbeteren.

Mijn motivatie om mee te doen? Ten eerste heb ik van dichtbij meegemaakt wat deze vervelende ziekte met iemand doet, toen mijn beste vriendin borstkanker kreeg. Ik kon haar alleen maar steunen door er voor haar te zijn en te luisteren, maar ik voelde me machteloos. Gelukkig is zij nu alweer enkele jaren ‘genezen’, maar het blijft altijd in je gedachten. Nu ik meedoe aan de Alpe D’HuZes heb ik het gevoel dat ik écht actief wat kan doen!Mijn tweede motivatie om mee te doen is een sportieve motivatie. Sinds kort heb ik het wielrennen ontdekt en dit is een verslaving geworden. Van Amsterdam naar Leeuwarden fietsen, de heuvels van Limburg overmeesteren en binnenkort wil ik proberen in één dag van Amsterdam naar Maastricht te fietsen! Het meedoen aan de Alpe D’Huzes vind ik heel bijzonder. Ik spring minstens 4x per week op de fiets om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden: ik MOET op 1 juni de top halen, het liefst drie keer!

Help Suzie zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het KWF.

Maak een groot of klein bedrag over via haar eigen deelnemerspagina:

deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/suzieradtke.

Ieder bedrag is welkom!

Help Suzie naar de top van de Alpe d’Huez!

Column

Op de nieuwjaarsbijeenkomst in de Van 't Hofflaan raakte ik een gesprek met de vriendin van een bewoonster die kort geleden was overleden. Zij bezocht haar vaak en was aanwezig geweest toen mevrouw overleed. Toen zij de gordijnen en het raam open deed, zodat de ziel naar buiten kon, zei de aanwezige verzorgende: "o, dat doen wij (in onze cultuur)ook altijd".

Dat Amsterdam een stad is met bewoners die uit meer dan 170 verschillende culturen komen is iets waar we dagelijks van genieten. En in Amsta zien we deze prachtige smeltkroes terug bij cliënten, bewoners en medewerkers.Twintig jaar geleden deden alle zorginstellingen in Amsterdam mee aan multiculturele projecten. We moesten onze gewoontes ter discussie stellen. We leerden over vele culturen en hoe omgegaan wordt met ziekte en gezondheid. De Sjamaan, Winti, alles kwam langs, ook in de dagelijkse praktijk.

Hoe staat diversiteit nu op de agenda in onze teams met een verscheidenheid aan medewerkers, cliënten en bewoners? In mijn gesprekken over onze woningen voor Arabischtalige mensen met dementie, komt heel nadrukkelijk aan de orde hoe wij de gewoonten in ons werk aanpassen aan mensen uit een niet-Nederlandse cultuur. En ook binnen deze woongroep is natuurlijk grote diversiteit in achtergronden en wensen vande familie.

Bij Amsta Karaad zijn zorgverleners vaak langdurig bij de cliënt en familie betrokken, met welke culturele achtergrond, wensen en gewoonten dan ook.Misschien groeien we vanzelf mee in de tijd met onze cliënten en met onze collega's? Is diversiteit inmiddels vanzelfsprekend? Het gezamenlijk openen van de gordijnen en het raam voor de ziel geeft vertrouwen.

Reageren op de column? Mail naar p.vandam@amsta.nl

Het raam open

Petra van DamVoorzitter Raad van Bestuur Amsta

1 3MRT17STA1

1 4 MRT17STA1

De zon gaat onder en de mensen kruipen in hun huizen.Kijkend naar boven voel ik de opkomende koude en zie ik de eerste sterren verschijnen. Terwijl het donker wordtpeins ik wat ik zal doen, op pad of lekkere de warmte in?Bron: Sfeer van de nacht, Johan van der Wielen

Wat doe jij in de nacht? Voor veel collega’s is de keuze

makkelijk, zij gaan naar hun werk, de nachtwakers van

Amsta. Hoe ervaren zij hun werk? Ik sprak met Simone,

Angela, Martien en Rignald.

Wat doen onze collega’s in de nachtdienst? Dit varieert nogal. Maar meestal start een nacht met de overdracht en het doen van een eerste ronde. Ligt iedereen in bed? Is iedereen comfortabel? Zijn de deuren op slot en de lichten uit? Halverwege de nacht start de tweede ronde, mensen moeten verschoond, hier en daar wordt de bloeddruk gemeten, een enkeling krijgt medicatie. Iedereen sluit af met de overdracht. En tussendoor zijn er calamiteiten, variërend in aantal en impact.

Martien ‘Het is rustig in de nacht, maar niet stil. Er zijn best veel mensen wakker in een verpleeghuis.’

Afhankelijk van de doelgroep heb je hoofdzakelijk een calamiteitenopvang of gaat het er een stuk rustiger aan toe. Dan is er vaker tijd voor praktische klusjes, zoals de was.

Hoe is het om te werken in de nacht? De nacht heeft zijn eigen dynamiek. Het tempo is anders, de sfeer is anders en de verantwoordelijkheid wordt nadrukkelijk gevoeld. Dit maakt het werken in de nacht leuk en aantrekkelijk. Je hebt je eigen toko totdat jij besluit dat het alleen niet meer gaat.

Simone ‘Je bent eigenlijk een vervangend ouder, je beschermt de cliënten en geeft ze het gevoel veilig te zijn.’

De verantwoordelijkheid weegt wel eens zwaar. Als er een calamiteit is of een overlijden, dan heeft dat impact. Je voelt je soms schuldig, had het willen voorkomen. Het helpt dan als je collega je laat weten dat je goed hebt gehandeld. Calamiteiten zorgen er voor dat je wakker blijft en alert. Er wordt continu een beroep gedaan op je kennis en creativiteit.

Rignald ‘Een nacht die ik nooit meer vergeet? Toen er aan het begin en het einde van mijn dienst iemand overleed.’Mattheus Wassenaar liep een nacht mee in het Dr. Sarphatihuis. Hij zegt het volgende over zijn ene nacht: ‘Het is fysiek echt zwaar. Je komt in de nacht tot mooie gesprekken. Tijdens mijn nacht

waren er geen calamiteiten. In de toekomst loop ik vast elders nog eens een nacht mee, ik vond het erg leuk en leerzaam om te doen.’

Verstoring van je bioritme en gebrek aan daglicht, doen zij dit voor hun plezier?Het lijkt erop dat de doorgewinterde nachtwakers minder last hebben van lichamelijke ongemakken. Zij zeggen dat ze over 5 jaar nog steeds in de nacht werken. Het ‘broekie’ onder hen heeft een andere mening; zij vindt het niet zwaar, wel vermoeiend. Zij is de enige die het werk combineert met de zorg voor haar dochter van 8. Haar motivatie om in de nacht te werken is mede financieel. De onregelmatigheidstoeslag maakt voor haar het verschil.

Angela ‘Voor nu is het een goede oplossing, ik probeer gewoon normaal te leven’.

Onze vrouwelijke 50-plusser geeft aan dat sinds zij in de overgang zit het werken in de nacht wel zwaarder wordt. Ze slaapt minder goed. Veel vrijetijd en het werkplezier maakt dat zij toch graag in de nacht werkt.

/ Jolien van der Jagt

Nachtwakers van Amsta

1 5MRT17STA1

k begin veel vroeger dan van mij wordt verwacht. Ik start op m’n gemak op, zet van alles klaar voor mijn collega’s; telefoons, piepers, sleutels. Met mijn aanwezigheid vroeg in de ochtend ondersteun ik mijn collega’s van de zorg, door de deur open te maken voor de krantenjongen of leveranciers die al vroeg op pad zijn. Daar hoeft de nachtdienstmedewerker niet voor gestoord te worden. Daarom ben ik hier altijd zo vroeg. Zit in mijn systeem, dan ben ik voorbereid op alles wat er op mij af kan komen die dag. En geen dag is hetzelfde! Dat maakt mijn werk zo interessant.’

‘Tijdens rondleidingen die ik geef aan potentiële bewoners, merk ik dat het voor bewoners en mantelzorgers moeilijk is om de stap te zetten naar het verzorgingshuis. Ze zien dat als een laatste station, maar, vertel ik dan, hier krijg je een mooi en groot appartement leeg opgeleverd. En met uw eigen spulletjes, wordt het úw huisje, met een eigen slaapkamer, woonkamer en voordeurbel. Iedereen moet eerst aanbellen. En dat maakt dat die stap kleiner wordt. We hebben wekelijks de bibliotheek, een winkeltje, een visboer, er zijn zoveel afspraken te maken. Ach, en dan lijkt het allemaal zo erg niet.’

‘Gastvrijheid vind ik erg belangrijk; ik bied mensen na de rond-leiding een kopje thee of koffie aan, tussen de middag een kop soep, en laat hen even met rust om alles wat ze gehoord en gezien hebben te laten bezinken. Als ik dan weer naar hen terug ga, vraag ik direct wat ze fijn vonden aan mijn informatie en wat niet.’

Terwijl Nelly dit vertelt is er die fonkeling in haar ogen, die er is als ze over haar werk praat, hetgeen maakt dat het geen standaard verhaal is dat ze afdraait. Het is oprecht. Passie.‘Passie. Ja. Dat is me zelf nooit opgevallen, het gaat vanzelf, ik wil bij ‘die oudjes’ het geluk in hun ogen zien. Een lach is zo makkelijk voor elkaar te krijgen! Ik maak een babbeltje, geef mensen een schouderklopje, help een jas aan- en uittrekken… Ik laat me niet weerhouden door de balie die fysiek tussen ons in staat!

Maar ook mijn collega’s helpen. Ik vraag me telkens af: Wat kan ik voor mijn collega, voor een afdeling, voor Nellestein betekenen? Ik heb er plezier in om verder te kijken dan mijn neus lang is; ik zoek naar oplossingen, trommel mensen op om samen het werk gedaan te krijgen.

/ Sandra Tadić

Het is kwart over zes in de ochtend en Nelly Drielinger is al in Nellestein om te starten met haar werk. Nelly: ‘Ik heb

een hekel aan laat komen, dat kan ik niet verdragen, ik kom liever een uur te vroeg dan een seconde te laat.’

Aandacht en een praatje

Zin in werk Nelly Drielinger, receptioniste bij Nellestein

'I

“Ik maak contact met de cliënten en laat me niet weerhouden door de balie die fysiek tussen ons in staat!”

1 6 MRT17STA1

prikbord

Bij deze STA zit een cadeautje voor Amsta-medewerkers: twee vouchers voor een wellnessdag. De vouchers worden je aangeboden door SIGRA in het kader van de Week van Zorg en Welzijn.

Nieuwe website AmstaEind maart krijgt Amsta een nieuwe website. Het nieuwewww.amsta.nl past bij de wensen van de verschillende typen bezoekers, is overzichtelijk, bevat veel foto’s en is goed te gebruiken op mobiele telefoons. Nieuwsgierig? Je kunt alvast een kijkje komen nemen bij het team communicatie. Mail naar communicatie@amsta.nl

Speakap: alle collega’s altijd dichtbij

De afgelopen maanden hebben ruim 200 Amsta-collega’s kennis gemaakt met Speakap, een interactief sociaal platform. De deelnemers hebben met elkaar gechat, nieuws geplaatst, groepen aangemaakt en bestanden gedeeld. Eind februari ontvingen alle pilot-deelnemers een enquête. De resultaten zijn van belang om te bepalen of we Speakap voor de hele organisatie willen gebruiken. We houden je op de hoogte van de resultaten en de vervolgstappen!

Dam tot Damloop 2017

Op zondag 17 september kun je via Amsta meedoen met deze hardloopwedstrijd van 10 Engelse mijl (16,1 kilometer).Laat uiterlijk dinsdag 21 maart weten of je mee wilt doen, door een e-mail te sturen naar Elize Fallon, via e.fallon@amsta.nl

Sta jij dit jaar ook aan de start ?

Sauna Bon!

Gratis