Mr. DoloresInleiding

Haastig rende Ashley naar binnen. Ze was al veel te laat, maar gelukkig kon ze nog vlug over het zebrapad rennen voordat de gigantische rij auto’s de drukke straat over kon steken. Bijna was ze gestruikeld over haar té dunne naaldhakken, maar dit kon ze vermijden door een klein sprongetje te maken.

Shaleilah, de receptioniste en haar beste vriendin, kwam haar toesnellen en gaf haar meteen en dikke knuffel.

‘Man, ik dacht al dat je niet meer kwam opdagen! De nieuwe baas komt vandaag toe, weet je nog? Het schijnt dat hij nóg rijker is dan zijn vader en dat hij heel erg aantrekkelijk is’, zei Shaleilah. Ashley kon alleen nerveus knikken. Ze is dan ook zijn assistente.

Toen Ashley op de derde verdieping aankwam, kwam ze voorbij Miranda’s bureau en zag, zoals gewoonlijk, dat ze het toetsenbord weer kapottikte door constant rijen en rijen van woorden te typen, voor haar baas.

En alsof je over de duivel praatte, daar was Yi Luima, ofwel, de onderdirecteur van“Dolores nv.”, het beste pr-bedrijf van Bridgeport en omstreken. ‘Miranda, kan je dat Heyden-dossier nog even uittypen? Ik heb het nodig om aan meneer Dolores te geven, want, nou ja… Ik moet een goede indruk maken weet je wel? Oké?’, zei hij nerveus.

Maar veel tijd om het dossier in orde te maken, had die arme Miranda niet, want daar kwam opeens een knappe, gespierde, blonde man van in de 20 jaar uit de lift gestapt.

Yi ging zich snel voorstellen en bazelde maar door over meneer Dolores’ kantoor en vertelde dat het helemaal ingericht was zoals hij gevraagd had, enzovoort. Ashley deed vlug alsof ze een belangrijk document aan het typen was, maar de waarheid was, ze had de computer eigenlijk nog niet opgestart.

‘Ik weet zeker dat mijn kantoor in orde is, Luima. Ik denk dat ik eerst maar eens de cafetaria opzoek. Ik sterf namelijk van de honger’, antwoordde meneer Dolores.

‘Maar natuurlijk meneer, smakelijk eten meneer! Als u me nodig heeft…’ zei Yi enigszins verbaasd.

Na deze woorden verdween hij in zijn kantoor.

‘En wie is dit?’, vroeg meneer Dolores terwijl hij Ashley van top tot teen bekeek.Ashley, ietwat verbaasd dat hij haar aansprak, antwoordde: ‘Ik ben Ashley Johnson, meneer. Uw assistente.’‘Noem me maar Matthew. Dus, als ik het goed begrijp zal ik jou altijd moeten aanspreken om het vuile werk voor me op te knappen? Goed’, zei hij met pretlichtjes in zijn ogen.

‘Nou, Ashley, ga maar naar de cafetaria, het is al 12 uur en ik denk, het is maar een gedachte, dat je honger hebt. Is dat zo?’, vroeg Matthew.‘Nou, ja… Eigenlijk wel, men… uhm, Matthew’, antwoordde Ashley.‘Ga maar, ik denk niet dat er al veel werk is’,

Dus stond Ashley op en stapte richting de lift.

Toen ze uiteindelijk op de eerste verdieping aankwam, knuffelde ze haar beste vriend Jackson en vroeg ze hem of hij wou gaan eten. En Jackson, die stierf van de honger, kon geen nee zeggen.

Terwijl Ashley al klaar was met eten zat Jackson nog maar halfweg en dus vertelde Ashley over de nieuwe baas. ‘Hij is zo…vaag… Ik heb zo het gevoel dat… nou ja… Ik kan het gewoon niet uitleggen…’

Jackson bracht zijn vork terug naar zijn mond. ‘Misschien voel je je wel geïntimideerd? Dat kan goed zijn hoor, hij heeft het namelijk al met supermodellen en actrices gedaan…’‘Jack, denk je dat dat mij interesseert? Ik bedoel, hij is het zoveelste rijkeluiskindje dat alleen media-aandacht krijgt door zijn looks en affaires, hij is echt niet zo bijzonder…’‘Als jij het zegt, Ash, maar ik vind hem wel een lekker ding…’‘Komaan Jack, Tom dan? Hij überhaupt je vriendje?’,‘Ik ben toch nog vrij om te fantaseren?’, zei Jackson lachend, met een zucht.