Milieuregels voor amalgaam
1
In Nederland hebben we het inderdaad goed voor elkaar. Fons Steger van het bedrijf DRS legt me uit dat het in Noord-Europa (Duitsland, de Scandinavische landen en Nederland) wel goed gaat met het afvangen van de amal- gaamdeeltjes na het uitboren van oude vullingen door middel van ISO-goedgekeurde amalgaam- afscheiders. Ook in Noord-Amerika gaat dit steeds beter. In 1993 is er in Nederland een sanerings- programma opgesteld onder andere met behulp van het CUWVO (Coördinatiecommissie Uitvoering Wet Verontreiniging Oppervlakte- wateren)-rapport. Daarin staat de hele problematiek beschreven van de kwikhuishouding bij de instellingen voor mondzorg en ook de aanbevelingen hoe de praktijken met het afvalwater moeten omgaan en niet zomaar mogen lozen op de riolering. In Nederland is de handhaving dan ook streng. De tandarts moet aan kunnen tonen dat zijn praktijk voorzien is van een amalgaam- afscheider, maar ook dat deze jaarlijks onderhouden wordt. Alle Nederlandse praktijken zijn intussen voorzien van een afscheider. Het belang van een afscheider is groot, omdat deze ook de kleinste deeltjes die na het uitboren van oude vullingen ontstaan, kan afvangen. Deze deeltjes zijn lastig uit het afvalwater te halen en schadelijk voor het milieu, omdat ze invloed hebben op organismen. Doordat de kleine deeltjes een relatief groot oppervlak hebben, is er meer uitwisseling met het waterig milieu. Een deel van de deeltjes zal worden opgelost in de vorm van het zeer giftige ionische kwik. Dit ionische kwik is enorm schadelijk voor het milieu en uiteindelijk ook voor onze gezondheid. Het ionische kwik komt namelijk in de voedselketen terecht. Water-vissen-mensen. Als wij vis eten, krijgen we het kwik weer binnen en dat is behoorlijk schadelijk voor mens en dier. Volgens Fons gaat het minder goed met het opvangen van amalgaam- resten in de zuidelijke landen en Zuid-Amerika. De mening van Fons wordt gedeeld door een recent rapport ‘Globale kwikbelasting 2013’ van het UNEP (United Nations Environment Programme). In dit rapport staat te lezen dat ontwikkelingslanden steeds meer te maken krijgen met gezondheids- en milieurisico’s door kwik dat wordt uitgestoten door de tandheelkundige industrie. Vooral Azië, dat voor de helft verantwoordelijk is voor de menselijke uitstoot van kwik. Dit is dus alleen nog maar het kwik dat vrijkomt door de vervaardiging van goud en de koolverbranding voor elektriciteitsgeneratie (kolen- centrales). En daarmee zorgt Azië (schrik niet) voor een derde van de wereldwijde kwikuitstoot. In gewicht betekent dat, dat wij, mensen, door onze activiteiten 1969 ton kwik uitstoten! Voor alle duidelijkheid het gaat het nog niet eens over het tandheelkundig kwik dat terechtkomt in het afval- watersysteem. Per jaar gebruiken tandartsen 340 ton kwik. Daarvan komt 100 ton in de afvalcyclus terecht. Naar schatting wordt er in Nederland ongeveer 500 kg kwik in de tandheelkunde per jaar verwerkt in nieuw amalgaam. Er wordt ongeveer twee tot drie ton amalgaam jaarlijks uitgeboord. Op YouTube vond ik een filmpje waarop je kunt zien hoeveel kwik een amalgaamvulling afstoot tijdens het eten of drinken. Ga maar eens naar YouTube en geef als zoekwoorden in: ‘kwik, giftig, gas en amalgaam’ en bekijk dit Engels- talige filmpje. Het maakte op mij een enorme indruk. Er zijn op dit moment geen gegevens beschikbaar over de consequenties voor het milieu van alternatieven voor tandheelkundig amalgaam. We weten dus nog niet of de restanten van composieten en glasionomeervullingen ook schadelijk zijn. Bron • Dental Tribune. 24 In Nederland hebben we te maken met veel wetten en regels. Zo gaan onze oude amalgaamresten naar DRS (Dental Recycling Services) waar het keurig verwerkt wordt. Ik vroeg me af hoe dat in andere landen gaat. Doen zij dit ook zo netjes of zijn wij daarin een uitzondering? Lezersvraag door yvonne maassen Milieuregels voor amalgaam Voor lezersvragen kun je mailen naar [email protected] Met dank aan: Fons Steger van DRS. Ionisch kwik is enorm schadelijk voor het milieu
Transcript of Milieuregels voor amalgaam
In Nederland hebben we hetinderdaad goed voor elkaar. FonsSteger van het bedrijf DRS legt meuit dat het in Noord-Europa(Duitsland, de Scandinavischelanden en Nederland) wel goed gaatmet het afvangen van de amal -gaam deeltjes na het uitboren vanoude vullingen door middel vanISO-goedgekeurde amalgaam -afscheiders. Ook in Noord-Amerikagaat dit steeds beter. In 1993 is er inNederland een sanerings -programma opgesteld onder anderemet behulp van het CUWVO(Coördinatiecommissie UitvoeringWet Verontreiniging Oppervlakte -wateren)-rapport. Daarin staat dehele problematiek beschreven vande kwikhuishouding bij deinstellingen voor mondzorg en ook
de aan bevelingenhoe de praktijkenmet het afvalwatermoeten omgaanen niet zomaarmogen lozen op deriolering.In Nederland is dehandhaving danook streng. Detandarts moet aan
kunnen tonen dat zijn praktijkvoorzien is van een amalgaam -afscheider, maar ook dat dezejaarlijks onderhouden wordt. AlleNederlandse praktijken zijnintussen voorzien van eenafscheider. Het belang van eenafscheider is groot, omdat deze ookde kleinste deeltjes die na hetuitboren van oude vullingenontstaan, kan afvangen. Dezedeeltjes zijn lastig uit het
afvalwater te halen en schadelijkvoor het milieu, omdat ze invloedhebben op organismen.
Doordat de kleine deeltjes eenrelatief groot oppervlak hebben, iser meer uitwisseling met hetwaterig milieu. Een deel van dedeeltjes zal worden opgelost in devorm van het zeer giftige ionischekwik. Dit ionische kwik is enormschadelijk voor het milieu enuiteindelijk ook voor onzegezondheid. Het ionische kwikkomt namelijk in de voedselketenterecht. Water-vissen-mensen. Alswij vis eten, krijgen we het kwikweer binnen en dat is behoorlijkschadelijk voor mens en dier.Volgens Fons gaat het minder goedmet het opvangen van amalgaam-resten in de zuidelijke landen enZuid-Amerika.
De mening van Fons wordt gedeelddoor een recent rapport ‘Globalekwikbelasting 2013’ van het UNEP(United Nations EnvironmentProgramme). In dit rapport staat telezen dat ontwikkelingslandensteeds meer te maken krijgen metgezondheids- en milieurisico’s doorkwik dat wordt uitgestoten door detandheelkundige industrie.Vooral Azië, dat voor de helftverantwoordelijk is voor demenselijke uitstoot van kwik. Dit isdus alleen nog maar het kwik datvrijkomt door de vervaardiging vangoud en de koolverbranding voorelektriciteitsgeneratie (kolen-centrales). En daarmee zorgt Azië(schrik niet) voor een derde van dewereldwijde kwikuitstoot. In
gewicht betekent dat, dat wij,mensen, door onze activiteiten 1969ton kwik uitstoten! Voor alleduidelijkheid het gaat het nog nieteens over het tandheelkundig kwikdat terechtkomt in het afval-watersysteem. Per jaar gebruikentandartsen 340 ton kwik. Daarvankomt 100 ton in de afvalcyclusterecht. Naar schatting wordt er inNederland ongeveer 500 kg kwik inde tandheelkunde per jaar verwerktin nieuw amalgaam. Er wordtongeveer twee tot drie tonamalgaam jaarlijks uitgeboord.
Op YouTube vond ik een filmpjewaarop je kunt zien hoeveel kwikeen amalgaamvulling afstoottijdens het eten of drinken. Ga maareens naar YouTube en geef alszoekwoorden in: ‘kwik, giftig, gas enamalgaam’ en bekijk dit Engels-talige filmpje. Het maakte op mijeen enorme indruk.
Er zijn op dit moment geengegevens beschikbaar over deconsequenties voor het milieu vanalternatieven voor tandheelkundigamalgaam. We weten dus nog nietof de restanten van composieten englasionomeervullingen ookschadelijk zijn.
Bron
• Dental Tribune.
24
In Nederland hebben we te maken met veel wetten en regels. Zo gaan onze oudeamalgaamresten naar DRS (Dental Recycling Services) waar het keurig verwerktwordt. Ik vroeg me af hoe dat in andere landen gaat. Doen zij dit ook zo netjes ofzijn wij daarin een uitzondering?
Lezersvraag
door yvonne maassen
Milieuregels voor amalgaam
Voor lezersvragen kun je mailennaar [email protected]
Met dank aan:Fons Steger van DRS.
Ionisch kwik is enorm schadelijkvoor hetmilieu
