Het is eind oktober, de winter

lijkt nog veraf in IJsland.

Hoewel het toeristische

seizoen traditioneel eind

september is afgelopen en

alles buiten de hoofdstad

Reykjavik in een winterslaap verzinkt, bestaat

er een toenemende trend om ook buiten die

periode een avontuurlijkere vorm van toe-

risme te beleven. Daar valt wel wat voor te zeg-

gen. IJsland heeft, zomer of winter, aan waw-

momenten geen gebrek. Op tweeduizend

kilometer vliegen van Londen of Amsterdam

- zo’n kleine drie uur - vind je er lavavelden,

geisers, warmwaterbronnen, ruige bergen en

wilde rivieren vol zalm. In de zomerperiode is

het westelijkste land van Europa een populaire

bestemming van wandelaars, die er van hut tot

hut trekken door een landschap dat nogal wat

weg heeft van een andere planeet, veel ruwer

en onherbergzamer dan Moeder Aarde. Neil

Armstrong kwam hier trainen voor hij naar de

maan trok. Het is misschien niet de smaakma-

kendste referentie voor een toeristische bro-

chure, en ze is ook deels onterecht.

Buiten de rijkelijk aanwezige zuurstof is er

een groot verschil met onze maan: de kleuren-

pracht van IJsland is onovertroffen. Rivieren

en meren in alle tinten van azuur, groen en

blauw, rode en groene korstmossen, weidse

panorama’s, besneeuwde zwarte bergtoppen

en spectaculaire terreinverschillen. Achter

elke rots schuilt een ander landschap, maar

het lavastof is alomtegenwoordig. IJsland is

de groene en noordelijke versie van het vul-

kanische Canarische eiland Lanzarote. De

aarde leeft er onder je voeten, het landschap

is onwerelds jong. Voor fietsers is IJsland, met

zijn moeilijk berijdbare

wegen en hevige winden,

minder geschikt, maar

voor een terreinwagen is

het een droomland. Hier

hoef je je niet te schamen

over het rijden in zo’n monster: het is bittere

noodzaak, en soms is zelfs een alledaagse jeep

niet tegen de noordelijke elementen opgewas-

sen. Vandaar dat de promojongens en -meis-

jes van de Land Rover Experience IJsland de

geschiktste plek vonden om de kwaliteiten van

de vernieuwde Discovery 3 in de verf te zetten.

Wielen van de grond Van heinde en verre, van Canada tot in

Australië, is het autojournaille overgevlogen

naar het aangenaam koele Reykjavik. Het is

drie graden onder nul en ietwat bewolkt. De

stadslucht van Reykjavik is een verademing.

Door het gebruik van natuurlijke stoom wor-

den de huizen verwarmd zonder aardgas of

stookolie en de bijbehorende uitstoot. Een

frisse zeebries blaast de stad met 260.000 inwo-

ners (twee derde van de nationale bevolking)

voortdurend schoon en sommige stadsbus-

sen rijden zelfs op met geothermische energie

opgewekte waterstof.

Omdat echte mannen en vrouwen niet in de

stad rijden met een 4x4, laten we de bebouwde

kom zo gauw mogelijk achter ons en rijden

we in colonne met een dozijn Discovery’s de

Highlands in.

Op nauwelijks honderd kilometer van de

hoofdstad begint het echte avontuur. Onder

leiding van David, het hoofd van Land Rover

Experience, verlaten we de hoofdweg en rij-

den we in een stevig tempo over in de rotsen

uitgesleten wegen. De Discovery is ook voor

een leek een droom van een terreinwagen. De

volautomatische jeep is van alle comfort voor-

zien, maar is tegelijk een robuust monster van

3,5 ton. Het enige wat de chauffeur moet doen,

is gas geven, sturen en af en toe aan een knop

draaien naargelang de aard van het terrein. De

boordcomputer heeft verschillende program-

ma’s: voor sneeuw, gras, zand en rotsen. En

hoe zat dat met water? Algauw komt de eer-

ste met ijs bedekte rivier in zicht. Na een korte

IJsland, land van extremen, land van contrasten, land van water en vuur. Voor één keer hebben de reisgidsen niet gelogen. In een tijdsspanne van 48 uur zwetend in je zwembroek genieten van het noorderlicht, rijden door een ijsstorm van 150 km/u, gered worden door Bigfoot en dan, na een korte nachtrust, in luxe baden: het kan. _ door jan bosteels, foto’s nick dimbleby

Met de Land Rover naar een andere planeet

Winter in IJSLAND

De kleurenpracht van IJsland is onovertroffen. Rivieren en meren in alle tinten van azuur, groen en blauw, rode en groene korstmossen, weidse panorama’s, besneeuwde zwarte bergtoppen en spectaculaire terrein-verschillen. Achter elke rots schuilt een ander landschap.

5DSM M A G A Z I N E 7 januari 2006

De onvervaardsten slapen in een eenpersoonstent. ’s Ochtends is het bovenste deel van de slaapzakijs geworden

A V O N T U U R

Dobberen in een van de vele heetwaterbronnen die IJsland rijk is.

6

uitleg over de mobilofoon en een demonstra-

tie door David blijft slechts één wagen uit het

konvooi in de rivier steken. Een mooi moment

om de trekkracht van een andere Discovery te

demonstreren.

Vervolgens komen de eerste besneeuwde ber-

gen in zicht. David heeft een hellinkje uitge-

kozen dat tjokvol sneeuw ligt en met een hel-

lingsgraad van misschien wel twintig procent.

Hij doet even voor hoe het moet: de berg met

een volgens mij licht waanzinnige snelheid

oprijden en gas blijven geven tot de achterwie-

len het hoogste punt hebben bereikt. Gelukkig

zit de meer ervaren Yves van Le Soir voorlopig

nog aan ons stuur. Met een rotvaart knallen we

de berg op en geraken in één ruk boven. Op de

top komen de wielen van de grond. De kick is

gigantisch. Even weet je niet of je zal doorvlie-

gen en in een ravijn belanden. Gelukkig blijkt

de route goed verkend en landen we met vier

wielen op een plateau. Waarop wacht het pret-

park Walibi om een attractie van dit kaliber

te openen? Wat verderop mag ik zelf aan het

stuur om mijn eerste rivier over te steken. De

truc is hier: een constante snelheid aanhou-

den, zodat het water voor de Land Rover uit

blijft golven. We duiken het water in en ik blijf

vrolijk op het gaspedaal duwen. We breken wat

ijsschotsen en het blijft goed gaan. Nog een

gasstoot en we staan weer op het droge. David

steekt zijn duim op - ja, ik ben een held.

Heet water en noorderlicht Na een halve dag rijden pauzeren we in een

van de vele trekkershutten die IJsland rijk is.

Hier ligt het in de zomer vol trekkers. Buiten

de hut wordt dan gekampeerd. Vandaag blaast

onze adem wolkjes, ook binnenshuis. De ver-

warming gaat niet aan, maar de soep en de

IJslandse sandwiches smaken voortreffelijk.

De namiddag biedt meer van hetzelfde, in het

altijd veranderende landschap. De gps geeft

voortdurend hoogteverschillen aan, we volgen

rivierbeddingen, in het vulkaanstof uitgesle-

ten wegen. In de verte liggen hoge bergen. We

zien geen enkel dier, geen enkele andere mens.

Waarom ligt die weg hier anders dan voor ons,

voor ons alleen?

Langzaam valt de nacht over het indrukwek-

kende landschap. Bijna op tijd bereiken we

ons doel voor vanavond: de trekkershut van

Landmannalaugar, met zijn heetwaterbron-

nen. Het is harder gaan waaien en beginnen

sneeuwen. Gelukkig hebben de stille krach-

ten van Land Rover al de tentjes opgesteld

waarin we straks de echten van de mietjes zul-

len scheiden: het is namelijk ook mogelijk om

in de hut te slapen. Na het avondeten heeft

een eerste schifting plaats. De onvervaard-

sten trotseren de snijdende wind in badjas en

bergschoenen, om met een glas single malt

in de hand in het warme water te dobberen.

Aan het steigertje blijkt het water helemaal

niet zo warm te zijn. Het ondiepe water is het

heetst bij de bron, waar het bijna kokend heet

het vijvertje binnenloopt. Dit is pas relaxen.

Een beetje krabbelen op de kiezelige bodem

brengt extra vulkanische warmte naar boven.

De sfeer is opperbest. Zelfs de praatvaardigste

Amerikaan wordt een beetje ingetogen onder

de combinatie van talloze sterren en noor-

derlicht. Groene sluiers van licht bewegen

zich door het uitspansel. Het feërieke effect

wordt nog versterkt door meer zichtbare ster-

ren dan een mens ooit heeft gezien. De alom-

tegenwoordige David zwemt langs met een

drijvende bar. Na enkele uren dobberen, ver-

laten we de warmwaterbron. Moe en voldaan

kiezen de echte avonturiers voor een nacht in

eenpersoonstentjes voorzien van een thermi-

sche slaapzak. ’s Morgens is mijn adem op het

bovenste deel van mijn slaapzak ijs geworden.

IJsstorm Bij het ochtendgloren doet IJsland zijn naam

alle eer aan. Een stevige blizzard rukt aan

de tenttouwen en blaast stuifsneeuw in het

rond. Na het ontbijt roept David ons samen.

De instructeurs die ons vooruit reizen, heb-

ben sneeuwophopingen van 1,60 meter

gevonden waar de Discovery’s niet door kun-

nen. De voorziene trip naar de gletsjer van

Mýrdalsjökull wordt afgelast. Vandaag geen

off road driving , maar recht naar Reykjavik.

Vier uur later en amper acht kilometer verder

blijkt zelfs dat te hoog gegrepen voor vandaag.

Het konvooi vordert tergend langzaam. Om

de haverklap moeten we uitstappen om het

ijs van de ruitenwissers te slaan en van de rui-

ten te krabben. Het is vechten om de deuren

te openen, de wind beneemt je de adem en je

komt de auto weer binnen als een verschrikke-

lijke sneeuwman. De diesels bezwijken een na

een onder de Siberische omstandigheden en

we worden overgeladen in een benzineversie.

De zondagschauffeurs, wij dus, worden achter

het stuurwiel vandaan geplukt en de instruc-

Bij het beklimmen van een berg moet

je gas blijven geven tot ook de

achterwielen de top hebben bereikt,

of je zit vast

Bij het ochtendgloren doet IJsland zijn naam alle eer aan. Een stevige blizzard rukt aan de tenttouwen en blaast stuifsneeuw in het rond. De voorziene trip naar de gletsjer van Mýrdalsjökull wordt afgelast. Vandaag geen off road driving , maar recht naar Reykjavik. Het konvooi

7DSM M A G A Z I N E 7 januari 2006

teurs nemen het over. Maar ook voor hen is er

door de opeengehoopte sneeuw vrijwel geen

doorkomen meer aan. Een aantal Land Rover-

mensen loopt in de blizzard van honderd

veertig kilometer per uur voor ons uit om de

sneeuw te peilen. We vorderen nu trager dan

stapvoets. Over de mobilofoon drukt David

ieder van ons op het hart om te melden wan-

neer iemand de auto verlaat. Het is geen goed

moment om iemand achter te laten in een der-

gelijke storm en met een zichtbaarheid van zo

goed als nul.

Te trots om hulp in te roepen, proberen de

mannen van Land Rover het onmogelijke. Ze

besluiten de weg te verlaten en zich met de

4x4’s al springend en hobbelend een weg te

banen door de lavavelden. Telkens opnieuw

rijden de auto’s zich vast of worden we heen

en weer geschud in helse ritten over onmoge-

lijk terrein. Banden slaan lek, ruitenwissers

breken af, een enkel raampje raakt niet meer

dicht. David zet plan C in werking: de stand-

by staande superjeeps worden opgeroepen.

Het is inmiddels vijf uur in de namiddag en we

hebben misschien vijftien kilometer afgelegd,

niemand weet het nog zeker. De IJslandse

cavalerie verschijnt in de vorm van Bigfoot

de superjeep, wiens banden ongeveer tot het

dak van onze Discovery reiken. Onze nieuwe

chauffeur, een beer van een IJslander die luis-

tert naar de naam Kitty, zit te grijnzen. De

IJslanders met hun superjeeps hebben gewon-

nen van de Britten met hun Land Rovers, maar

Kitty is zo overmoedig dat hij zich ook nog drie

keer vastrijdt in de sneeuw en door collega’s

moet worden losgetrokken.

Met de blik op oneindig Zo woest als de ijswind van de vorige nacht, zo

maagdelijk blauw is de lucht van de ochtend

van de derde dag. De blizzard is uitgeraasd en

tijdens het laatste ritje vanuit het speciaal voor

ons geopende Highland Hotel in Hrauneyjar

vliegen we met een snelheid van negentig

kilometer per uur over de besneeuwde wegen.

De nationale maximumsnelheid aanhouden

is geen probleem. De hoofdwegen in IJsland

zijn verhoogd aangelegd, zodat de sneeuw

er door de wind wordt afgeblazen. Overdag,

met de blik op oneindig door de besneeuwde

vlakten en bergen, valt opnieuw de schoon-

heid van dit woeste land op. De felle rivieren,

de mooie paarden voor wie een temperatuur

van drie graden onder nul blijkbaar nog heel

aangenaam is, de kleurrijke huizen. IJsland is

geweldig, maar als ik nog eens terugkom, zal

het tijdens de zomer zijn. De jongens en meis-

jes van Land Rover maken zich al op voor de

terugmatch: hun volgende presentatie plan-

nen ze ook in IJsland.

�

Praktisch

DSM vloog vanuit Londen Heathrow met Icelandair, er zijn

ook vluchten vanuit Schiphol. Er zijn retourvluchten vanaf

149 euro.

www.icelandair.nl

De Land Rover Experience geeft in diverse landen van de

wereld 4x4-aficionado’s de kans om zich verder te bekwa-

men in het rijden op woeste terreinen. In IJsland is (nog) geen

franchise gevestigd, maar verschillende andere bedrijven

bieden avontuurlijke jeepsafari’s aan. Naast de Land Rover

Discovery 3, met zijn indrukwekkende Terrain Response, kun

je ook ervaring opdoen in andere modellen, zoals de klassieke

Defender.

www.landroverexperience.com

De warmwaterbronnen van Landmannalaugar behoren tot de

bekendste toeristische attracties van IJsland. Alhoewel de toe-

gangsweg redelijk begaanbaar is, wordt aanbevolen om de reis

per bus of per terreinwagen te ondernemen.

www.landmannalaugar.info

Na de wildernis, de luxe. Hotel 101 is het hipste en mooiste

hotel van IJsland en de zeer wijde omtrek. Een hotel dat baadt

in smaakvol design, naar een ideetje van de dochter van een

supermarktmagnaat. De badkamer is een juweeltje, de bedden

magnifiek en kamer heeft een dvd-speler en draadloos inter-

net. Er zijn kamers vanaf 340 euro per nacht.

www.101hotel.is

vordert tergend langzaam. Om de haverklap moeten we uitstappen om het ijs van de ruitenwissers te slaan en van de ruiten te krabben. Het is vechten om de deuren te openen, de wind beneemt je de adem en je komt de auto weer binnen als een verschrikkelijke sneeuwman.