MEI/JUNI 2012 NIEUWSBRIEF...Nieuwsbrief Landencoördinatieteam Israël/Bezette Gebieden/Palestijnse...

Nieuwsbrief Landencoördinatieteam Israël/Bezette Gebieden/Palestijnse Autoriteit – mei- juni 2012 Amnesty International Vlaanderen

1

Beste lezer, Na Egyptische bemiddelingspogingen sloot Israël op 14 mei 2012 een deal met hongerstakende Palestijnse gevangenen. 2000 Palestijnen in Israëlische gevangenissen stopten hun hongerstaking nadat Israël akkoord ging om de levensomstandigheden te verbeteren. Het is onaanvaardbaar dat 2000 mensen hun gezondheid op het spel moeten zetten om respect voor hun rechten af te dwingen. De maatregelen waarmee Israël 'akkoord ging', zijn gewoon een stopzetting van onaanvaardbare schendingen die Amnesty al jarenlang aanklaagde. Amnesty wil niet dat Israël er zo makkelijk van af komt. Het land moet verantwoording afleggen voor die jarenlange schendingen. Onder de gevangenen ook 300 Palestijnen die zonder enig proces worden vastgehouden. Met een nieuw rapport en plannen voor massale schrijfacties en lobbywerk wil Amnesty de strijd van deze administratieve gevangenen in de aandacht houden. In deze nieuwsbrief lees je een update over de Israëlische praktijk van administratieve detentie. We brengen ook een interview met een Palestijnse gevangene uit Jayyus die recent werd vrijgelaten. Hij vertelt hoe het Israëlische detentiebeleid een vernietigende impact heeft op duizenden families in de bezette Palestijnse gebieden. Je kan ook meedoen aan een schrijfactie! LandenteamIsraël/Palestina

MEI/JUNI 2012

NIEUWSBRIEF MENSENRECHTEN IN ISRAEL/PALESTINA


2

INHOUD 1. FOCUS: Hongerig naar gerechtigheid, Palestijnen door Israël vastgehouden zonder proces 2. ACTIE: Schrijf mee voor de jonge Hassan Shuka, die al 8 jaar van zijn jeugd in de gevangenis moet doorbrengen 3. AMNESTY NIEUWS: onrecht en de geheimhouding rond administratieve detentie 4. INTERVIEW: “Ze stalen de beste jaren van ons leven”, gesprek met Noor Baida en Safe Khaled

FOCUS: HONGERIG NAAR GERECHTIGHEID Israël sluit al jarenlang Palestijnen op zonder officiële aanklacht of proces, met administratieve aanhoudingsbevelen die ze telkens weer verlengen. In de eerste helft van 2012 zijn gevangenen Khader Adnan en Hana Shalabi begonnen met lange hongerstakingen uit protest tegen hun opsluiting en onmenselijke behandeling tijdens ondervragingen, weigeren van medische zorgen en familiebezoek in de gevangenis. Andere gedetineerden volgden hun voorbeeld. Op 17 april 2012 startte een massa-hongerstaking van ongeveer 2000 gevangenen. Deze gevangenen zijn erin geslaagd om eindelijk de aandacht van de wereld te trekken op deze onmenselijke praktijk die Israël al decennialang volhoudt. Amnesty ondersteunt hen.

Administratieve detentie is een vorm van aanhouding zonder aanklacht of proces. Op dit moment worden meer dan 4000 Palestijnen opgesloten wegens “veiligheidsredenen” in Israëlische gevangenissen. 300 van hen zitten vast onder administratieve aanhoudingsbevelen. Zij worden vastgehouden zonder duidelijk bewijsmateriaal.

“We hebben het geheime bewijs onderzocht.

Het is onmogelijk om het vrij te geven. Op basis van het aangeboden materiaal vinden we geen reden om de beslissing van de militaire bevelhebber – om de administratieve aanhouding te verlengen – om te draaien.” Dat is de volledige beslissing van het Israëlische Hooggerechtshof in een zaak van administratieve detentie in 2010. “Jullie ruïneren mijn leven. Waarom, vraag ik me af. Als mens heb ik mijn eigen verstand en ben ik ontwikkeld genoeg, ik wil weten waarom ik gevangen zit!” Hier aan het woord is Ahmad Qatamesh, een Palestijnse gewetensgevangene in administratieve detentie, in de militaire rechtbank tegen de Israëlische rechter op 31 oktober 2011.

Khader, Hana en de meer dan 300 anderen Khader Adnan en Hana Shalabi, net als Ahmad Qatamesh gevangen in een rechteloos systeem, zagen maar één uitweg: overgaan tot hongerstaking om hun verontwaardiging en protest aan de wereld kenbaar te maken.

Khader Adnan, een 33-jarige bakker, werd op 17 december 2011 hardhandig gearresteerd in zijn huis in Arabe, in de buurt van Jenin, op de Westelijke Jordaanoever. De Israëlische autoriteiten beschuldigden hem van banden met de Islamitische Jihad, een beweging die

Actie voor vrijlating van Hana Shalabi © ABBAS MOMANI/AFP/Getty Images


3

gewapende aanvallen uitvoerde op Israëlische burgers, maar bracht daarvoor geen enkel bewijs aan. Tijdens de ondervragingen werd hij bedreigd, verbaal misbruikt en in een isoleercel opgesloten. Uit protest ging hij 66 dagen in hongerstaking. Zijn gezondheid ging zienderogen achteruit en hij werd gehospitaliseerd. Hij werd vastgeketend aan zijn bed en stond voortdurend onder gewapende bewaking, zonder gepaste medische behandeling of mogelijkheid om onafhankelijke dokters te raadplegen. Ook zijn familie kreeg zelden de kans hem te zien. Khader Adnan beëindigde zijn hongerstaking op 21 februari 2011 nadat Israël beloofde zijn administratieve detentie niet te verlengen na 17 april 2012. Op die dag werd hij vrijgelaten.

Hana Shalabi, een 30-jarige vrouw uit Jenin, werd op 16 februari 2012 gearresteerd, eveneens op verdenking van banden met de Islamitische Jihad, maar zonder enig bewijs. Ook zij ging in hongerstaking als reactie op haar administratieve detentie en de slechte behandeling en hield het 43 dagen vol. Ze werd gehospitaliseerd en kreeg geen toegang tot onafhankelijke dokters. Haar familie kreeg niet de toelating haar te bezoeken.

Gestraft omdat je je rechten opeist Met hun hongerstakingen moedigden Khader en Hana 2000 andere administratief gedetineerden aan om ook in hongerstaking te gaan. Hun vreedzaam protest dat verschillende gedetineerden bijna fataal werd, trok de aandacht van de wereld op het feit dat honderden Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen hongeren naar gerechtigheid. Af te wachten of de protesten Israël ertoe zullen brengen de rechten van de gevangenen te respecteren. Voorlopig is er weinig reden tot optimisme.

Van zodra de hongerstakingen in aantal toenamen, begon de Israëlische Dienst Gevangenissen (IDG) de hongerstakers immers te straffen en op hen druk uit te oefenen om hun hongerstaking te stoppen: eenzame opsluiting, verbod op contact met familieleden, advocaten en onafhankelijke dokters, weigering zieke gevangenen naar ziekenhuizen te brengen, fysiek geweld,… Meer dan eens kwamen daardoor de levens van vele hongerstakers in gevaar.

Sommige hongerstakers in gevangenschap konden volgens hun advocaten vrijkomen op voorwaarde dat ze zouden gedeporteerd worden, van de Westelijke Jordaanoever naar Gaza, of buiten de Palestijnse gebieden. Alle gevangenen weigerden initieel.

Hana Shalabi moest uiteindelijk zwichten voor de druk. Ze beëindigde haar hongerstaking op 28 maart 2012 na een vergiftigde deal: op 1 april 2012 werd ze vrijgelaten op voorwaarde dat ze zou gedeporteerd worden naar Gaza en 3 jaar lang niet naar de Westelijke Jordaanoever zou kunnen terugkeren. Dat is illegaal onder internationaal recht. Hana werd gescheiden van haar advocaat en familie. Ze houdt vol dat ze niet alle informatie en voorwaarden van de deal had gekregen op het moment dat ze akkoord ging.

Administratieve detentie: een loopje met het internationaal recht? Het internationaal recht erkent administratieve arrestatie enkel als een vorm van voorarrest. Israël gebruikt het echter als alternatief voor de normale gerechtelijke gang van zaken. De VN, haar Comité tegen Foltering en de Mensenrechtenraad bekritiseerden al meermaals Israëls gebruik van administratieve detentie. Militaire bevelhebbers kunnen een bevelschrift uitvaardigen tegen een individu wanneer zij vinden dat hij of zij een gevaar betekent voor de veiligheid. Dat is erg vaag, waardoor Israël deze praktijk meermaals toepast om vreedzame activisten te intimideren.

Hana Shalabi


4

De gevangene kan maximum zes maanden in arrest gehouden worden, maar deze termijn is onbeperkt hernieuwbaar. Binnen de acht dagen na de aanhouding moet de gevangene voor een militaire rechtbank worden gebracht. Deze kan beslissen om de aanhouding te bevestigen, te verkorten of in te trekken. Daarna is een beroep mogelijk bij het Israëlische Hooggerechtshof.

Administratieve detentie gebeurt meestal op grond van geheime informatie. De advocaat van de gedetineerde kan zo onmogelijk een verdediging opbouwen, een schending van het recht op een eerlijk proces. Klachten over ongeoorloofde ondervragingstechnieken worden in theorie onderzocht door een klachteninspecteur. In werkelijkheid heeft geen enkele van de meer dan 600 klachten tussen 2001 en 2008 geleid tot een onderzoek. Bovendien is de inspecteur die de klachten tegen de Algemene Veiligheidsdienst onderzoekt, zelf een voormalig lid van die dienst.

Door gevangenen vast te houden in Israël en niet in de bezette gebieden schendt Israël ook de Conventie van Genève met het oorlogsrecht. Vervolgens familieleden vergunningen weigeren om Israël binnen te komen, is een collectieve straf. Het verbod van collectieve straffen is een fundamenteel principe van internationaal humanitair recht.

Akkoord om iets minder mensenrechten te schenden, en dan ‘business as usual’? Na verschillende Egyptische bemiddelingspogingen sloot Israël op 14 mei 2012 een deal met de gevangenen. 2000 Palestijnen in Israëlische gevangenissen stopten hun hongerstaking nadat Israël akkoord ging om de levensomstandigheden te verbeteren. Dit is volgens Amnesty slechts een eerste stap. Het is onaanvaardbaar dat 2000 mensen hun gezondheid op het spel moeten zetten om respect voor hun rechten af te dwingen. Twee maatregelen waarmee Israël 'akkoord ging', zijn gewoon een stopzetting van onaanvaardbare schendingen die Amnesty al jarenlang aanklaagde: een einde aan eenzame opsluiting van 19 gevangenen die al 10 jaar in isolatie zaten, en een einde aan een verbod op familiebezoeken voor gevangenen uit de Gazastrook.

Amnesty wil niet dat Israël er zo makkelijk van af komt. Het land moet verantwoording afleggen voor die jarenlange schendingen. Bovendien, sinds de deal heeft Israël gewoon weer 30 administratieve aanhoudingsbevelen hernieuwd en 3 nieuwe uitgevaardigd. De Israëlische autoriteiten lijken hiermee terug te keren naar “business as usual”.

Met een nieuw rapport en plannen voor massale schrijfacties en lobbywerk wil Amnesty de strijd van de administratieve gevangenen in de aandacht houden. Dit rapport bouwt verder op de jarenlange campagne van Amnesty International tegen administratieve detentie. Het bevat een overzicht van de geschiedenis, de relevante wetgeving, verhalen van gevangenen,… Het is gebaseerd op informatie van gedetineerden, hun families, hun advocaten en de Israëlische autoriteiten zelf. Sommige personen uit dit rapport worden al jarenlang opgevolgd door Amnesty International.

Amnesty’s belangrijkste aanbevelingen aan de Israëlische autoriteiten:

Actie voor vrijlating van Khader Adnan © HAZEM BADER/AFP/Getty Images


5

Laat onmiddellijk alle administratieve gedetineerden vrij of beschuldig ze van een erkende misdaad, en geef hen een eerlijk proces dat voldoet aan de normen van het internationaal recht;

Stop de praktijk van administratieve aanhouding; Stop de praktijk van gedwongen deportatie van Palestijnen buiten de Palestijnse

gebieden, of van de Westelijke Jordaanoever naar Gaza; ook als deze wordt afgedwongen via een deal tot vrijlating van administrief gedetineerden;

Bescherm alle gevangenen onder Israëlische controle tegen alle vormen van foltering en weigeren van adequate medische zorg; onderzoek aanklachten tegen foltering en breng de schuldigen voor het gerecht;

Verzeker dat al wie gevangen of aangehouden is, nooit op welke manier dan ook gestraft wordt voor vreedzaam protest zoals hongerstakingen;

Verzeker dat alle Palestijnen die gevangen en aangehouden worden vastgezet worden in detentiecentra en gevangenissen binnen de bezette Palestijnse gebieden, en dat de condities in zulke centra aan internationale standaarden voldoen.

verzeker dat alle Palestijnse gevangenen regelmatig bezoek krijgen van hun familie. Daartoe dienen alle Palestijnse gevangenen in de bezette Palestijnse gebieden gevangen gehouden te worden, en niet in Israël.

Download het rapport hier. Dit rapport behandelt niet de misbruiken door de Palestijnse Autoriteit of de de facto Hamas administratie bij aanhoudingen en gevangenschap. Dit blijft een grote bezorgdheid van Amnesty International. We onderzoeken en documenteren deze schendingen in andere rapporten.

Achtergrondinformatie Footballer's hunger strike continues: Mahmoud al-Sarsak, 18 mei 2012 Accountability for violations needed despite Palestinian prisoner deal , 16 mei 2012 Palestinian hunger strikers' lives in danger, 4 mei 2012 Palestinian detainee freed: Khader Adnan, 18 april 2012 Israel to free Palestinian detainee as prisoners launch mass hunger strike , 17 april 2012 Administrative detainee transferred to Gaza: Hana Shalabi, 3 april 2012 Palestinian detainee in Gaza deportation deal should be released to West Bank, 30 maart 2012 Palestinian hunger striker's appeal rejected: Hana Shalabi, 26 maart 2012 Palestinian hunger striker ‘at risk of death’ highlights injustice of administrative detention, 23 maart 2012 Palestinian hunger striker’s health declines: Hana Shalabi, 13 maart 2012 Academic receives third detention order: Ahmad Qatamesh, 6 maart 2012 Palestinian detainee's health at risk: Hana Shalabi, 2 maart 2012 Hunger striker to be detained until April: Khader Adnan, 23 februari 2012 Israeli decision to release Palestinian detainee in April ‘insufficient’, 21 februari 2012 Hunger striker's detention to continue, Khader Adnan, 15 februari 2012


6

ACTIE! De 24-jarige Hassan Shuka werd op 17 september 2010 gearresteerd en voor 6 maanden onder administratieve detentie geplaatst, zonder aanklacht of proces. Het bevel tot administratieve detentie werd sindsdien 4 keer verlengd, de laatste keer tot 30 november 2012.

=> ACTIE: SCHRIJF EEN BRIEF VOOR HASSAN SHUKA Adres: http://www.aivl.be/actie/jonge-palestijn-brengt-8-jaar-van-zijn-jeugd-in-de-gevangenis-door/40401

AMNESTY NIEUWS Israël: Het onrecht en de geheimhouding rond administratieve detentie

Israël moet alle Palestijnen in administratieve detentie vrijlaten of hen onmiddellijk iets ten laste leggen en hen een eerlijk proces geven, zegt Amnesty International in een nieuw rapport.

Het rapport “Starved of justice: Palestinians detained without trial by Israel” documenteert schendingen van mensenrechten in het kader van administratieve detentie. De wetgeving rond administratieve detentie is een overblijfsel van het Britse bestuur over het gebied, en houdt in dat mensen zonder aanklacht of proces voor onbepaalde tijd kunnen vastgehouden

worden, op basis van militaire aanhoudingsbevelen die onbeperkt kunnen verlengd worden.

Het rapport roept Israël op om te stoppen administratieve detentie te gebruiken voor het beteugelen van legitieme en vreedzame activiteiten van activisten in de bezette Palestijnse gebieden.

Het dringt aan op onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van politieke gevangenen, die enkel vastgehouden worden voor het vreedzaam uitoefenen van hun recht op vrijheid van meningsuiting en vereniging.

Administratieve gedetineerden worden - net als veel andere Palestijnse gevangenen – tijdens hun ondervraging onderworpen aan mensenrechtenschendingen zoals foltering en andere vormen van mishandeling. Ook tijdens hun detentie zijn zij slachtoffer van wrede en vernederende behandeling, soms als straf voor hongerstaking of andere vormen van protest.

Actie voor vrijlating van Hana Shalabi © HAZEM BADER/AFP/Getty Images


7

Bovendien worden de administratieve gedetineerden en hun families gedwongen te leven in onzekerheid: zij hebben geen idee hoe lang de gedetineerden zullen vastzitten. Ook wordt hen onrecht aangedaan door hen in het ongewisse te laten over de reden van hun detentie.

Net als andere Palestijnse gevangenen worden ook zij geconfronteerd met een verbod op familiebezoek, met gedwongen overdracht of deportatie en met eenzame opsluiting.

Deze praktijken zijn in strijd met Israëls verplichtingen volgens het internationaal recht inzake de mensenrechten en het internationaal humanitair recht.

Israël heeft de plicht om rechtszekerheid en het recht op een eerlijk proces te garanderen. Het moet doeltreffende maatregelen nemen om een halt toe te roepan aan marteling en andere vormen van mishandeling van gedetineerden.

Israël moet familiebezoek toestaan voor alle Palestijnse gedetineerden, en moet stoppen met gedwongen overdracht en deportatie. Israël is verplicht om mensenrechtenschendingen te onderzoeken, de daders voor de rechter te brengen, en herstelbetalingen te verlenen aan slachtoffers.

"Al tientallen jaren roept Amnesty International Israël op te stoppen met de praktijk van administratieve detentie, de gevangenen vrij te laten tenzij ze aangeklaagd worden voor een internationaal erkend strafbaar feit en volgens de internationale normen berecht worden", zegt Ann Harrison, adjunct-directeur van Amnesty International voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Eind april waren er minstens 308 Palestijnse administratieve gevangenen, onder wie 24 leden van de Palestijnse Wetgevende Raad (PLC), met inbegrip van de voorzitter Aziz Dweik. Ook mensenrechtenverdedigers zoals Walid Hanatsheh zaten achter de tralies, samen met minstens vier journalisten, universiteitsstudenten en academisch personeel.

De langdurige hongerstaking van de administratieve gedetineerden, zoals Khader Adnan en Hana Shalabi bracht de kwestie van de administratieve detentie eerder dit jaar onder de internationale aandacht.

Hun geweldloos protest werd gevolgd door een massale hongerstaking. Die begon op 17 april 2012 en naar schatting 2.000 andere Palestijnen in Israëlische gevangenissen namen er aan deel. Velen van hen zaten een gevangenisstraf uit of waren in afwachting van hun proces.

Amnesty Internationals rapport documenteert ook maatregelen door de Israëlische Gevangenisdienst (Israel Prison Service, IPS) tegen gevangenen die in hongerstaking zijn gegaan. De gedetineerden beschrijven mishandelingen door medisch opgeleid personeel van de IPS.

Na een deal bemiddeld door Egypte werd op 14 mei 2012 de massale hongerstaking stopgezet. De Palestijnse voetballer Mahmoud al-Sarsak uit Gaza blijft echter zijn hongerstaking verder zetten. Zijn hongerstaking begon in maart en duurt nu al meer dan 70 dagen.


8

Mahmoud al-Sarsak protesteert tegen zijn detentie zonder aanklacht of proces, die al drie jaar duurt. Hij is op dit moment in levensgevaar, want hij zit nog altijd vast in het medisch centrum van de IPS, en daar kan men niet de gespecialiseerde medische behandeling bieden die een patiënt in zo’n kritieke toestand nodig heeft.

De deal van 14 mei hield in dat Israël de eenzame opsluiting van 19 gevangenen zou stoppen, die voor sommigen al 10 jaar duurde. Ook wordt voor de gevangenen uit de Gazastrook het verbod op familiebezoek opgeheven.

"Maar ondanks de vele berichten in de media – dat de Israëlische autoriteiten als deel van de deal zouden hebben afgesproken de administratieve gevangenen vrij te laten aan het einde van hun lopende aanhoudingsbevelen, ‘tenzij er relevante nieuwe informatie opduikt’ – is het weer ‘business as usual’ wat betreft administratieve detentie”, zegt Ann Harrison.

"Het ziet er naar uit dat Israël na de bewuste deal minstens 30 administratieve aanhoudingsbevelen heeft verlengd en ten minste drie nieuwe heeft uitgevaardigd. En van familiebezoeken voor gevangenen uit Gaza is vooralsnog geen sprake.

"De autoriteiten in Israël hebben de plicht om iedereen in Israël en de bezette Palestijnse gebieden te beschermen tegen bedreiging van hun leven en hun lichamelijke integriteit. Maar ze moeten dat doen op een manier die de mensenrechten respecteert," zegt Ann Harrison.

"Israël heeft het systeem van administratieve detentie - bedoeld als een uitzonderlijke maatregel tegen mensen die een zeer ernstig en onmiddellijk gevaar vormen voor de veiligheid - al tientallen jaren misbruikt om de mensenrechten van gedetineerden met de voeten te treden. Het is een relict uit het verleden dat moet worden afgevoerd. "

Amnesty International voert campagne tegen administratieve detentie over de hele wereld. In de afgelopen jaren heeft Amnesty International misbruik van administratieve detentie gedocumenteerd - en opgeroepen er een einde aan te maken - in landen als Sri Lanka, Egypte, China en India (Jammu en Kashmir).

Rapport Starved of justice: Palestinians detained without trial by Israel Het rapport 'Starved of justice: Palestinians detained without trial by Israel’ is gebaseerd op informatie van gedetineerden, hun families, hun advocaten, Palestijnse en Israëlische mensenrechtenorganisaties en de Israëlische autoriteiten zelf. Sommige personen uit dit rapport worden al jarenlang opgevolgd door Amnesty International. Het rapport behandelt niet de misbruiken door de Palestijnse Autoriteit of de de facto Hamas administratie bij aanhoudingen en gevangenschap. Dit blijft een grote bezorgdheid van Amnesty International. We onderzoeken en documenteren deze schendingen in andere rapporten.


9

INTERVIEW “Ze stalen de beste jaren van mijn leven”

Door: Pieter Stockmans en Hanne Michiel Noor Baida is een Palestijnse jongeman uit Jayyus, een dorpje dat in armoede belandde nadat Israël de boeren van het dorp afsloot van twee derde van hun landbouwgrond. Regelmatig organiseren de bewoners protesten aan het afscheidingshek, maar nemen zo een groot risico: het Israëlische leger valt om de haverklap het dorp binnen om jongeren te arresteren. Noor’s neef Safe Khaled werd onlangs vrijgelaten na jarenlange gevangenschap. Vandaag neemt Noor deel aan een demonstratie in Qalqilya. De demonstranten willen hun steun en solidariteit betuigen aan de gevangenen die sinds twee weken in hongerstaking zijn. Pieter Stockmans sprak met Noor Baida en Safe Khaled.

Noor: Deze week wordt er overal gedemonstreerd voor de Palestijnse gevangenen in hongerstaking, en voor andere Palestijnen die gevangen gehouden worden. Vandaag is er een demonstratie in Qalqilya, gisteren kwamen mensen in Jayyus op straat. Wij eisen dat de gevangenen beschouwd worden als krijgsgevangenen en dat zij de bescherming krijgen waar ze onder het Verdrag van Genève recht op hebben! De demonstratie gisteren in Jayyus vertrok rond 19 uur 's avonds. Zo'n 150 mensen, mannen en vrouwen, liepen al zingend mee, met kaarsen en Palestijnse vlaggen.

Waarom is dit een belangrijk thema voor Jayyus?

Noor: Twintig mensen uit Jayyus zitten momenteel in de gevangenis. De meeste van hen zijn tussen 19 en 24 jaar oud en werden gearresteerd omdat ze deelnamen aan demonstraties tegen de muur/ het hek. Sommigen onder hen gooiden ook stenen naar de muur. Zij hadden eerder hun land verloren door de bouw van de muur en kregen al een tijd geen vergunning om hun eigen land te bewerken. Hun families belandden in armoede. Protesteren is voor hen geen keuze, maar een noodzaak. Maar daarvoor werden we gevangen gezet. Deze gevangenen hebben het recht om vrij te zijn, daarom moeten we demonstreren.

Ken je sommige gevangenen ook persoonlijk?

Noor: Natuurlijk. Sommige van mijn vrienden zitten in de gevangenis. Een vriend, 23 jaar oud en student aan de Al-Quds Open Universty, verloor zijn land door de muur. Niemand in zijn familie krijgt een vergunning terwijl hun land volledig aan de andere kant van de muur ligt. Het is nu al de tweede keer dat hij gearresteerd wordt, telkens omwille van 'veiligheidsredenen'. Hij wordt nu in totaal al vijf jaar gevangen gehouden. Hij zit nu in de gevangenis in de Negev-woestijn, denk ik.

Noor Baida ‐ Foto: Xander Stockmans


10

Dit lijkt wel een collectief trauma in Jayyus. Waarom kwamen er dan slechts 150 mensen voor de demonstratie opdagen?

Noor: De demonstratie in Jayyus was eigenlijk niet goed georganiseerd. Veel mensen waren niet op de hoogte. Maar vandaag in Qalqilya, de districtshoofdstad op 20 minuten van Jayyus, waren we met 600! Hier kreeg de demonstratie veel meer gehoor: de Palestijnse Minister voor Gevangenenzaken en de burgemeester van Qalqilya spraken de demonstranten toe. Er was veel pers aanwezig. Er werd een film vertoond over het leven in de gevangenis en een ex-gevangene uit Qalqilya kwam getuigen. Hij bracht 30 jaar in Israëlische gevangenissen door en is sinds twee maanden eindelijk vrij.

Hoe werd deze man onthaald door de aanwezige demonstranten?

Noor: Iedereen wilde hem verwelkomen en omhelzen, maar tegelijk is het een heel hard gevoel. Het is onvoorstelbaar hoe het leven voor hem veranderd moet zijn na 30 jaar in de gevangenis.

Waarom heb je zelf meegedaan met deze demonstratie?

Noor: Ik werd zelf uitgenodigd door de burgemeester, maar in mijn ogen zou iedereen moeten deelnemen en samen opkomen voor de gevangenen. Zeker nu de gevangenen in hongerstaking zijn en hun situatie ernstig is, moeten we ons massaal mobiliseren.

Safe Khaled is Noor’s neef. Hij bracht 7 jaar in Israëlische gevangenschap door. Wij vroegen hem naar zijn ervaringen in de gevangenissen en naar zijn mening over de hongerstaking die nu aan de gang is onder vele Palestijnse gevangenen. Kan je wat meer vertellen over je arrestatie?

Safe: In de nacht van 13 juli 2004 omsingelden de Israëli's mijn huis. Ze begonnen hard op de deur te bonken en schoten af te vuren. Ze doorzochten het hele huis en vernielden onze huisraad. Ze boeiden me, namen me mee naar buiten, blinddoekten me en brachten me naar de gevangenis.

Waar werd je van beschuldigd?

Safe: Zoals altijd haalden ze 'veiligheidsredenen' aan als verklaring voor mijn arrestatie. En dat ik deelnam aan demonstraties. Ze zeiden ook dat ik meegedaan had aan beschietingen van de muur. In eerste instantie werd ik veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf. Maar dankzij de tussenkomst van mijn advocaat werd mijn straf ingekort tot 7 jaar. Ik ging later nog 5 keer naar het gerecht maar mijn straf werd niet verder verminderd.

Waar werd je opgesloten?

Safe: Ik heb in verschillende gevangenissen gezeten. De eerste maand hielden ze me vast in de Huwarrah-gevangenis, waar ik ondervraagd werd. Daarna plaatsten ze me in de gevangenis in de Negev-woestijn, waar ik bijna vier jaar bleef. De laatste periode heb ik uitgezeten in de Ofar-gevangenis, in de buurt van Ramallah.


11

Kan je het leven in de gevangenis beschrijven?

Safe: Het leven in de gevangenis is hard. Niemand zorgt voor je als je ziek bent. Er is niet genoeg voedsel en als gevangene mag je slechts 4 uur per dag je cel verlaten om wat sport te doen. Elke nacht worden de gevangen gewekt om te worden geteld. Je familie bellen is niet toegestaan en soms worden alle gevangenen collectief gestraft zonder reden of aanleiding. Het is eigenlijk onbeschrijfelijk. Er is helemaal geen respect voor de mensenrechten in de gevangenissen.

Werd je gefolterd in de gevangenis?

Safe: Tijdens mijn ondervraging in Huwarrah mocht ik 3 dagen lang niet slapen, niet eten. Ik kreeg enkel wat water. Ik mocht geen toilet gebruiken en mijn handen waren heel de tijd geboeid. De eerste twee jaar kreeg mijn familie geen toelating om mij te bezoeken. Ook dat is collectieve bestraffing: ze willen mijn familie mee laten boeten. Na twee jaar kregen mijn moeder en vader om de twee maand een vergunning om me te bezoeken, maar we kregen telkens slechts een half uur en ze mochten niets voor me meebrengen naar de gevangenis.

Kan je beschrijven hoe je je voelde, al die tijd in de gevangenis? Wat ging er door je hoofd?

Safe: Het was heel hard. Ik wil er eigenlijk niet aan terugdenken. Mijn gedachten waren de hele tijd bij mijn familie en vrienden in Jayyus. Ik vroeg me af hoe het hen verging, hoe het leven buiten de gevangenis verder ging. Ik dacht ook vaak aan mijn toekomst, en hoe ze de beste jaren van mijn leven stalen. Zeven jaar in de gevangenis, niet gemakkelijk...

Als jij nu nog gevangen zat, zou jij dan meedoen aan de hongerstaking?

Safe: Uiteraard! Toen ik nog in gevangenis zat, gingen we trouwens ook soms enkele dagen in hongerstaking. Gewoon om betere leefomstandigheden af te dwingen. En omdat iedereen in vrede en vrijheid moet kunnen leven. Meer vragen we niet. Ons recht om in vrede en vrijheid ons leven te leiden. De hongerstakers zijn moedige mensen. We steunen hen in hun gevecht om vrijheid en behouden de hoop dat zij op een dag ook vrij zullen zijn, en een gelukkig leven kunnen leiden.

Ik wil nog meegeven dat wij Palestijnen niet uit zijn op oorlog met Israël. We willen enkel onze rechten terug, het recht op een leven in vrede en vrijheid. Van onze geboorte tot nu hebben wij nooit een goede dag gekend. Altijd is er wel slecht nieuws: mensen die gearresteerd worden door het Israëlische leger, andere die gedood of verwond zijn. Ik heb het gevoel dat wij niet mogen leven, want wat voor leven is dit dan? Ik hoop dat jullie allemaal Palestina kunnen bezoeken om te zien hoe ons leven is. Zodat jullie ons kunnen begrijpen, kunnen voelen en met eigen ogen zien wat jullie in het nieuws lezen en horen.


12

COLOFON Redactie Landencoördinatieteam Israël/Bezette Gebieden/Palestijnse Autoriteit1 Amnesty International Vlaanderen vzw2 Kerkstraat 156 2060 Antwerpen Tel.: 03 271 16 16 - Fax: 03 235 78 12 [email protected] www.aivl.be/israel-en-de-bezette-gebieden Redactie Lien Vloeberghs Hanne Michiels Lene Daniëls Bart De Ceukelaire Dorien Vanden Boer Pieter Stockmans Eindredactie Danielle Hennaert Deze nieuwsbrief verschijnt maandelijks. Inschrijven kan via een eenvoudig mailtje naar [email protected] Vind ons ook terug op Facebook: www.facebook.com/mensenrechtenisraelpalestina

1 Het ‘Landencoördinatieteam (LCT) Israël/OT/PA’ (Israel/Occupied Territories/Palestinian Authority) verzamelt informatie en bouwt expertise op rond Israël en de bezette gebieden binnen Amnesty International Vlaanderen. Deze expertise wordt gebruikt voor ondersteuning van Amnesty-groepen die werken op Israël en de bezette gebieden, voor inhoudelijke ondersteuning van campagnes van het nationaal secretariaat, voor lobbywerk bij politici en voor sensibilisering van het grote publiek. 2 Amnesty International is een onafhankelijke en onpartijdige organisatie die de naleving van alle mensenrechten nastreeft. Zij doet onderzoek en voert actie tegen ernstige mensenrechtenschendingen.

MEI/JUNI 2012 NIEUWSBRIEF...Nieuwsbrief Landencoördinatieteam Israël/Bezette Gebieden/Palestijnse...

Documents

Transcript of MEI/JUNI 2012 NIEUWSBRIEF...Nieuwsbrief Landencoördinatieteam Israël/Bezette Gebieden/Palestijnse...