Medewerking€¦ · Je ziet dat het beleid erop gericht is dat we zo veel mogelijk realiseren rond...

Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BV Sociaal Jaarverslag 2018

Medewerking

sociaal jaarverslag 2018 3

VoorwoordWat doet een medewerker? Medewerken: meedenken en meebouwen. Samen met anderen een project tot een goed einde brengen of het bedrijf helpen functioneren. Als we het iets breder trekken is een me-dewerker iemand die medewerking verleent; in die zin kan het ook een onderaannemer, leverancier of ander soort relatie zijn.

Hoe je het ook wendt of keert: 2018 was het jaar van de medewerker. In positieve zin omdat die medewerkers trouw zijn aan De Nijs en omdat er telkens weer topkwaliteit uit hun handen komt. In zorgwekkende zin omdat de vaklieden en kaderleden die wij nodig hebben steeds dunner gezaaid zijn. Er gaan er meer met pensioen dan zich bij de poort aandienen. Hoe we die uitdaging het hoofd bieden, daarover gaat een groot deel van dit sociaal jaarverslag.

De uitkomsten van een tevredenheidsenquête onder de medewerkers van De Nijs, met een respons van bijna 80 %, doen deugd. De bevlogenheid van de medewerkers en hun betrok-kenheid bij het bedrijf zijn groot. Als tevredenheidscijfer over het werk krijgen we gemid-deld een 7+, hoger dan het landelijk gemiddelde. Ook zien we dat de thuissituatie boven de 8 scoort. Gelukkige medewerkers. Hoewel we niet de intentie moeten hebben hoger te scoren dan die thuissituatie, gaan we de uitdaging aan om het verschil in waardering tus-sen werk en privé nog wat te verkleinen.

Onze medewerkers zijn dat meer dan waard. Ze zijn altijd al belangrijk geweest. Dat werkt zo bij een familiebedrijf, maar in de huidige constellatie zijn ze met recht het belang-rijkste wat we hebben. Al die mensen die de uitdaging aangaan om bij De Nijs te werken. Meewerkend, met elkaar.

Tekort aan vaklieden opvangenDe bouwnijverheid was in 2018 vooral gericht op woningbouw. Daar viel een behoorlijke achterstand in te halen. Deze situatie heeft de verkoop van woningen uiteraard positief beïnvloed. Toch is veel en snel bouwen nu geen gemakkelijke opgave, want daarvoor zijn medewerkers nodig. We zien dat veel mensen uit de bouwnijverheid zijn verdwenen tijdens de crisisjaren. Omdat ook de aanwas van jonge collega’s achterblijft, is een groot tekort aan vaklieden aan het ontstaan. De hoeveelheid arbeid die door deze beroepsgroep per persoon geleverd moet worden, is daardoor gestegen.

Je ziet dat het aantal jongeren dat uittreders – wegens leeftijd of anderszins – vervangt, te klein is. Daarom moeten we op zoek naar een nieuw evenwicht. Dat kunnen we op verschil-lende manieren bereiken (en we zullen mogelijk al die manieren nodig hebben):

3 Voorwoord6 Projectleider Jitske van der Bijl en bedrijfsleider Yvonne Honig ‘ Het lukt beter als je elkaar de nodige medewerking verleent’10 Jong talent Professioneel en goed georganiseerd14 Commissaris Jan Doets ‘ Vakmanschap blijft een belangrijke pijler van het bedrijf’17 Directie ‘Beheersing van processen kan nog winst opleveren’20 Visie op de toekomst van het moderne, ontwikkelende bouwbedrijf Vervangingseconomie wordt hergebruikeconomie26 Kengetallen28 Karel Budde, personeelszaken ‘ Zuinig zijn op het De Nijs DNA’31 Architect Bjarne Mastenbroek Hotel Jakarta: ‘voorbeeld van de transitie die de bouwsector doormaakt’34 Alard van Spaandonk, CIO bij Bouwvest ‘Wij werken graag samen met familiebedrijven‘36 Medezeggenschapsraad Enthousiast over sfeer en saamhorigheid38 BPD, gelegenheidsnemer41 Pascal van den Aakster, timmerman ‘Werken in een overzichtelijke ploeg‘42 Materieelploeg ‘Onderlinge communicatie is nadien belangrijker geworden‘44 Jubilea 201847 Colofon

2 Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BV


- Langer doorwerken. Niet tot 62 of 65 maar tot 67 of 68 jaar. Dit kan, in de bouwnijverheid meer dan in veel andere branches, tot problemen leiden van bijvoorbeeld lichamelijke slijtage. Wij maken ons intensief sterk voor duurzame inzetbaarheid van medewerkers;

- Opvangen van personeelstekorten met digitalisering, automatisering en robotisering. Werkbaar, maar niet alle beroepen lenen zich hiervoor;

- Om- en bijscholing. Medewerkers moeten mee in het proces van automatisering en digi-talisering. Daar hebben wij als bedrijf flinke stappen in gezet en dat doen we nog steeds. Voor ons is het belangrijk de medewerkers te blijven begeleiden in het nieuwe werken;

- Logistieke ondersteuning. Vakliedenfuncties hebben taakonderdelen die je door derden kunt laten uitvoeren. Logistieke specialisten kunnen zaken opknappen waardoor de vak-man zich meer op zijn vak kan richten.

Door het opknippen van functies in geautomatiseerd/gerobotiseerd/digitaal enerzijds en logistiek en vakmatig anderzijds, kunnen we vooruitgang boeken. In 2018 zijn wij begon-nen hier in de praktijk aan te werken.

Overige wetenswaardighedenIn 2018 heeft De Nijs een forse productie gehad van bijna € 250 miljoen, gepresteerd door alle medewerkers. Een omvang die belangrijk werd beïnvloed door de verkoop van wo-ningen in de projectontwikkeling terwijl het bouwbedrijf juist geconfronteerd werd met diverse opschuivende werken. Voor 2019 is de orderportefeuille zeer goed gevuld en zal de productie ook groot zijn. 2018 hebben wij positief afgesloten en hebben wij als De Nijs gebruikt om de interne organisatie te versterken ter ondersteuning van de bouwproductie onder leiding van Mike Coffeng. Het bouwbureau is verder gestructureerd en bedrijfslei-ders worden op de werken nu ondersteund door projectkostenbewakers en projectsecre-taressen. De digitalisering op onze administratie is in 2018 volledig in gang gezet. Dat geldt ook op personeelsgebied met onder meer de digitale loonstrook, het digitale personeels-dossier, het nieuwe functiehuis met omschrijvingen, een proces dat in 2019 uitgebreid wordt met verlof, verzuim en urenregistratie. Ook logistiek gezien zijn afdelingen beter aan elkaar gekoppeld door de verhuizingen van materieeldienst en projectontwikkeling.

VerwachtingenIn 2018 bouwden we relatief veel woningen. Dat betekent dat de aandacht over enkele ja-ren automatisch meer gaat naar utiliteit in de vorm van scholen, winkels, zorg, bioscopen en theaters. Je ziet dat het beleid erop gericht is dat we zo veel mogelijk realiseren rond verkeersknooppunten. Misschien is dat wel de belangrijkste duurzaamheidsslag die we als maatschappij in deze jaren maken: als je alles bereikbaar maakt voor fiets en openbaar vervoer, kun je de autokilometers eindelijk terugdringen!

2018 was een goed jaar voor M.J. de Nijs & Zn. B.V. Vooral met Projectontwikkeling ging het goed en op de bouw over het algemeen ook. Hoewel enkele werken die we tijdens de crisis zijn opgestart niet winstgevend blijken, zien we de toekomst vol vertrouwen tegemoet.

Warmenhuizen, maart 2019

Winfred de Nijs, Daniëlle de Nijs en Mike Coffeng



Nauwe samenwerking tussen de projectontwikke-laars en bouwers van De Nijs wordt steeds gewoner. Dat levert veel gezamenlijke kennis en ervaring op. Door elkaar op een kritische, respectvolle manier te benaderen geven Jitske van der Bijl en Yvonne Honig die samenwerking handen en voeten in Duivendrecht. Een verhaal over vertrouwen en gezamenlijke kracht.

Jitske van der Bijl:

‘ Van iedere gebeurtenis kun je iets leren waar je later weer wat aan hebt’

O V E R

Jitske van der Bijlprojectontwikkelaar

Yvonne Honigbedrijfsleider

Nauwe samenwerking tus-sen de projectontwikke-laars en bouwers van De Nijs wordt steeds gewo-ner. Dat levert veel geza-menlijke kennis en erva-ring op. Door elkaar op een kritische, respectvolle manier te benaderen ge-ven Jitske van der Bijl en Yvonne Honig die samen-werking handen en voeten in Duivendrecht. Een ver-haal over vertrouwen en gezamenlijke kracht.

‘ Het lukt beter als je elkaar de nodige medewerking verleent’

Bedrijfsleider Yvonne Honig en ontwikkelaar Jitske van der Bijl werken vanuit twee afdelingen van De Nijs aan project Zonnehof in het Noord-Hollandse Duivendrecht. De samenwerking tussen ontwikkelaars en bouwers binnen hetzelfde bedrijf verloopt de laatste jaren steeds beter. Zonnehof in Duivendrecht is een woningbouwproject bestaand uit acht bouwblokken met in totaal 115 appartementen en 14 grondgebonden woningen. De laatste krijgen het predicaat ‘nul op de meter’.

Stinkende bestIn het begin waren er nogal wat bezwaren op het project vanuit de buurt. Onder meer vanwege de benodigde kap van diverse bomen op de bouwlocatie. Jitske: “Daar kon de ge-meente tegenover zetten dat de omgeving rondom het project een mooie upgrade krijgt. De buurt - dat moet je ze nageven - heeft afgedwongen dat de gemeente de boomcompen-satie in die upgrade van de omgeving steekt.”

Yvonne krijgt nu, tijdens de uitvoering, weinig klachten: “We doen dan ook wel onze stinkende best en hebben de communicatie met de buurt goed geregeld, onder meer via nieuwsbrieven en de inschrijving bij ‘Bewuste Bouwers’. Er is een aparte parkeerplaats in-gericht voor de bouwplaatsmedewerkers en we maken nooit lawaai buiten de afgesproken tijden. Kortom: we doen alles om te voorkomen dat de buurt overlast ervaart. Dat wordt duidelijk gewaardeerd.” In het organiseren van de aanrijroutes zijn scholen in de buurt ontzien. “Zo verlenen wij de buurt onze medewerking om hun leven zo normaal mogelijk te houden.”

Jitske vertelt dat Syntrus Achmea Real Estate & Finance de afname van het hele project heeft geregeld voor twee pensioenfondsen. “Onder andere een fonds dat investeert in

6 Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen bv


zorgwoningen. Vier blokken worden gerealiseerd met levensloopbestendige woningen voor mensen met een lichte tot zwaardere zorgvraag.” Yvonne vult aan: “Verder komen er ook gewone appartementen. Dure huur, middeldure huur en sociale huurwoningen. Een prach-tige mix. We hopen in de eerste helft van 2020 te kunnen opleveren.“

Kritische noot is noodzaakProjectontwikkeling en uitvoering werken goed samen, aldus Yvonne: “Natuurlijk is er altijd een kritische noot, maar die hoort er überhaupt te zijn: juist als je met elkaar bij het-zelfde bedrijf werkt. We moeten elkaar scherp houden. Dat helpt om de kwaliteit van ons gezamenlijke, maar ook onze separate werken te verbeteren.”

Jitske: “Uiteindelijk zijn we medewerkers van hetzelfde familiebedrijf. Daar gaat het om, en dan samen iets moois maken. Je ziet steeds meer dat de medewerkers van zowel Pro-jectontwikkeling als uitvoering er op die manier naar kijken.”

Project oude stijlZonnehof is geen gemakkelijk project, want het heeft een tijdje stilgelegen tijdens de gemeentelijke procedure door bezwaren uit de buurt. “Toch hebben we het samen weer op de rails gekregen,” vervolgt Jitske. Nadeel is wel dat de voorbereiding heeft plaatsgevon-den in een ander tijdperk, hoe kort geleden ook. “Nog niet volledig in BIM uitgewerkt, dat is nu niet meer denkbaar. Verder zijn er intussen ook nieuwe richtlijnen bedacht. De be-drijfsleider wordt nu al in de DO-fase betrokken. In Yvonnes geval was dat hier nog niet zo en daar loopt ze regelmatig tegenaan. Allemaal dingen die dit project uitdagender maken dan andere projecten. Dan lukt het alleen als je elkaar de nodige medewerking verleent.” En dat doen ze.

Yvonne is blij dat in de uitvoering andere nieuwe mogelijkheden wel toepasbaar zijn. “Zo evalueerden we voorheen alleen na afloop van de bouw. Nu hebben we afgesproken: na de ruwbouw, na de afbouw en aan het eind. Dan praten we samen – ontwikkelaar, bedrijfs-leider, werkvoorbereiding, veiligheidsdeskundige, uitvoerder, calculatie, bedrijfsbureau en inkoop – over wat we zien gebeuren. Wat er beter kan… Zo helpen we onszelf en elkaar verbeteren.”

Blijven lerenJitske knikt: “Fijn dat wij ook betrokken blijven. Als we structureel iets niet goed doen, moeten we dat weten en dat geldt ook voor de andere partijen. Die communicatie, die dui-delijkheid, is misschien wel het toppunt van de medewerking die je elkaar kunt verlenen.”

Wat dat aangaat, vindt Yvonne, is het heel handig dat Projectontwikkeling verhuisd is van Schoorldam naar het mooie nieuwe hoofdkantoor in Warmenhuizen. “Je loopt nu gewoon bij elkaar binnen. Door die informele contacten leer je elkaar nog beter kennen en ver-trouwen. Dat is heel goed voor de sfeer. Dan wordt het nóg gemakkelijker om elkaar die medewerking te geven.”

Jitske komt nog steeds af en toe op de bouw. Ze blijft betrokken tot de oplevering. “Ik kijk vooral nog: wat hebben onze eerdere beslissingen en acties nu nog voor gevolgen? Want van iedere gebeurtenis, negatief of positief, kun je iets leren waar je bij het volgende pro-ject weer iets aan hebt!”


Yvonne Honig:

‘ Door informele contacten leer je elkaar beter kennen en vertrouwen’


Uiteindelijk zijn we medewerkers

van hetzelfde familiebedrijf

sociaal jaarverslag 201810 Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BV 11

Jong talentProfessioneel en goed georganiseerd

Özlem Acil-Yurt (35)

‘ Ook op de projectadministratie maak je het proces bewust mee’

Özlem kwam op 10 september 2018 in dienst als projectadministrateur. Ze werkt veelal vanuit het Amsterdamse kantoor aan het Delflandplein.

Zeker nu nog: “Straks val ik onder specifieke bedrijfsleiders - Marsha van Alphen, Frank Klaver, Dirk Vet - en projecten.” Als de aanneemsom boven de tien miljoen komt, ligt onder-steuning van een projectadministrateur voor de hand. Haar taken: “kosten bewaken, zorgen dat facturen vergezeld gaan van bonnen, wijzigingen en meerwerk invoeren, contracten met onderaannemers.” Je kunt het bedenken en Özlem krijgt het voor haar kiezen.

Haar man werkt ook bij De Nijs. “Ik hoorde goede verhalen en deze functie leek me heel leuk. Ik vind het een hele uitdaging om bij een ontwikkelend bouwbedrijf te werken. Je maakt grote delen van het proces bewust mee en aan het eind staat er iets moois. Dat doet me wat en het was een extra reden voor mij om voor deze baan te kiezen.”

Het doorstromingstraject biedt jongeren als Mick de kans om op diverse plekken binnen De Nijs te kijken, te werken en te leren. “Als werkvoorbereider van de materieeldienst ben ik verantwoordelijk voor alles wat te maken heeft met het ontwerpen, realiseren en coördineren van de bouwplaatsinrichting. Hier krijg ik de mogelijkheid om mijzelf verder te ontwikkelen op technisch en persoonlijk vlak. De kennis en ervaring die ik momenteel opdoe, kan ik straks meenemen in mijn verdere carrière binnen De Nijs.”

Jos Dekker (24)

‘De combi van werkvoorbereiding en uitvoering zat al in mijn hoofd’Als assistent-uitvoerder werkt Jos aan de derde en laatste fase van de vernieuwing van de Airey-woningen van woningstichting Eigen Haard in Amsterdam. Ook hij kwam begin september in dienst, maar hij liep al vier jaar rond.

“Al die tijd heb ik stage gelopen in een combi van uitvoering en werkvoorbereiding. Ik vond het belangrijk om zowel de voorbereiding als de realisatie meegemaakt te hebben. Dat gebeurde in Den Helder bij schouwburg De Kampanje, in Amstelveen bij Groenelaan en Startbaan en in Amsterdam Centrum bij De Keizer.” Een brede variatie aan projecten.

Ooit begon het met een stage bij Tramremise De Hallen, waar hij een half jaar lang onder-steunend tekenwerk en controlerondes deed voor architect André van Stigt. “De combi van werkvoorbereiding en uitvoering had ik al in mijn hoofd. Vanuit de opleiding kon het bij een project op Texel. Dat was niet handig, mede omdat ik toen nog geen rijbewijs had. Wetende dat in Den Helder het werk aan De Kampanje ging starten, heb ik het bij De Nijs geprobeerd. Even was sprake van Amsterdam, maar uiteindelijk werd het toch Den Helder.” Voor een inwoner van Schagerbrug een prima bereikbare plaats. Overigens is dat rijbewijs er inmiddels alweer een paar jaar.

Mick Roodhof (24)

‘ Werkvoorbereiding materieeldienst goed voor technische en persoonlijke ontwikkeling’

Mick kwam in dienst per 1 september en is op dit moment - als onderdeel van het doorstromingstraject dat hij volgt – werkvoorbereider bij de Materieeldienst van De Nijs. Ooit begon het met een afstudeerstage op de BIM-afdeling. Daar zag Mick al snel dat hij bij De Nijs in de werkvoorbereiding aan de slag wilde.

“Ik heb eerst meegedraaid op project Overhoeks Blok A in Amsterdam-Noord. Toen Rick de Fouw bij de Materieeldienst uitstroomde, heb ik zijn taken overgenomen.”

In 2018 kwamen tientallen medewerkers De Nijs versterken. Wat voor mensen zijn dat? En wat bewoog hen om voor De Nijs te kiezen als werkgever? We spraken er vijf.


Yorrick Bas (28)

‘Ik werd met open armen weer ontvangen’Allround timmerman Yorrick werkt sinds januari 2019 als betontimmerman op Over-hoeks in Amsterdam-Noord. Hij werkte al eerder voor De Nijs, maar was er anderhalf jaar tussenuit.

“Bij een andere werkgever. Dat beviel niet: ik ben blij dat ik hier terug ben.” ‘Hier’ is bij De Nijs waar hij zijn vierjarige opleiding volgde en in 2010 in vaste dienst kwam. “De Nijs is een straatlengte professioneler dan de concurrenten die ik ken. Niet alleen in de zin dat je je geld op tijd krijgt, maar ook als het gaat om hoe alles georganiseerd is: bijvoorbeeld personeelszaken, veiligheid en logistiek.”

Indertijd, geeft hij toe, besloot hij te gemakkelijk om weg te gaan. “Gelukkig werd ik met open armen weer ontvangen.” Op Overhoeks zijn ze begin februari bezig met voorberei-ding voor het storten van de vloer van de parkeerkelder. Daar komen twee woonblokken bovenop. Yorrick is druk bezig. “Met bijvoorbeeld maatvoeren en het plaatsen van bekis-tingen voor traditioneel stortwerk, evenals het plaatsen van prefab betonnen elementen.” Welkom thuis.

Joshua Wagenaar (27)

‘Blij dat ik kan doen waarvoor ik heb geleerd’Sinds juni 2018 werkt Joshua als werkplaatstimmerman in Castricum. Hij volgde zijn opleiding bij Espeq. Zijn vader werkt bij Smit’s Bouwbedrijf en kent De Nijs via bouw-combinaties en andere samenwerkingsverbanden. De Nijs was wel wat voor Joshua, vond hij.

“Ik stuurde een sollicitatiebrief en kwam op gesprek. Ik wilde graag aan de slag en ben ach-teraf blij dat ik naar mijn vader geluisterd heb. Het bevalt me heel goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin.” Tussen zijn opleiding en zijn komst bij De Nijs deed Joshua polyesterwerk, maar dat bedrijf ging failliet. “Toen even wat installatiewerk, maar dat lag me niet. Ik ben dus heel blij dat ik nu kan doen waarvoor ik ben opgeleid.“

Dat is: machinaal timmerwerk voor specifieke projecten. Veel kozijnen, maar ook gespe-cialiseerd werk. Het werk in de Castricumse werkplaats is minder gespecialiseerd dan in de timmerfabriek in Warmenhuizen. “Daar gaat het product van hand tot hand, hier ben je overal bij. Ik begin met ruw hout en eindig met het product dat we in het gebouw aanbren-gen. Dat vind ik prachtig.”



‘ Vakmanschap blijft een belangrijke pijler van het bedrijf’

Wanneer een familiebedrijf van generatie wisselt, komt een nieuwe ma-nier van denken aan de macht. Niet op een specifiek moment natuur-lijk, want de voorgaande generatie ziet de nieuwe denkwijze komen, probeert daar de positieve kanten uit te halen en begint al met staps-gewijze implementatie in het beleid. Zo zou het ten minsten moeten en zo werkt het in het algemeen bij De Nijs, al sinds generatie twee in de tachtiger jaren van de vorige eeuw de verantwoordelijkheden over-droeg aan generatie drie.

Toch blijft het wettelijk en moreel noodzakelijk om dit proces te controleren. Daarvoor is de Raad van Commissarissen. Jan Doets, Wim van Vonno en Ton Krol houden in de gaten wat er gebeurt binnen het bedrijf en spreken de directie zonodig aan op hun functioneren.

‘Eigenlijk gaat het net als bij de familie: die gaat ook in stappen

van de ene naar de andere

generatie‘

Opvolging gegarandeerdEind 2019 neemt Jan Doets afscheid van de Raad van Commissarissen van De Nijs. Tegen die tijd heeft hij er vijftien jaar op zitten. “Je moet je altijd blijven afvragen of je nog toe-gevoegde waarde hebt. Op zich is het antwoord daarop bevestigend, maar ik word eind dit jaar wel 75. Als dan bovendien een goede opvolger beschikbaar is, moet je die niet laten lopen. Er is weliswaar geen leeftijdslimiet voor de Raad van Commissarissen, maar je moet een jongere generatie ook de kans geven. Zeker omdat ze nog dichter bij de praktijk van nu staan dan wij.“De opvolger in kwestie beschikt over vergelijkbare specialistische kennis, dus er valt geen gat. Natuurlijk zal de ervaring van Jan Doets gemist worden, maar collega’s Krol en Van Vonno vangen dat met gemak op. “Eigenlijk gaat het net als bij de familie: die gaat ook in stappen van de ene naar de andere generatie. Wij zijn natuurlijk geen familie. Dat zou niet passen in het idee van de structuurvennootschap, maar af en toe voelt het wel zo.”

Ontwikkelend bouwbedrijfEén van de kennisgebieden die Jan Doets inbrengt in de Raad is projectontwikkeling. “Voor De Nijs is dat een belangrijk onderwerp, omdat we ervoor gekozen hebben een deel van wat we bouwen zelf te ontwikkelen. De afdeling Projectontwikkeling genereert ongeveer een derde van de omzet. Zij zijn dus bij een groot deel van de projecten betrokken; vaak samen met andere partijen. Een mooi voorbeeld daarvan is de samenwerking met Dura Vermeer bij Pontsteiger.”

Spannende omslagDoets vindt dat we in een spannende tijd leven en werken: “De hele omslag naar bijvoor-beeld BIM, de digitalisering en logisticering van de bouw. Van 2D naar 3D. Andere volgor-des, ook in logistieke zin. In welke volgorde bereid je voor? Hoeveel en wanneer verplaats je? Sommige kraanmachinisten hebben tegenwoordig een camera om dat te bekijken. Aan de drie dimensies van ruimte wordt een vierde van tijd toegevoegd.” Je ziet dat we steeds meer kunnen. We beperken de opslag, zeker bij binnenstedelijke projecten – en willen dus weten wat we wanneer moeten aanvoeren en in welke hoeveelheden.

En er gebeurt meer, zoals aanvoer over water bij Pontsteiger: “De grote stalen liggers kwamen vanuit Groningen hierheen – dat moet je niet over de weg willen. Ze werden onder

O V E R

Jan DoetsCommissaris

Eind 2019 neemt Jan Doets afscheid van de Raad van Commissarissen van De Nijs en daarmee ook van een bedrijf waar hij met hart, hoofd en ziel van houdt. Een gesprek over de houdbaarheid van toegevoegde waarde, over de kracht van het fa-miliebedrijf van nu en de mogelijkheden voor de toekomst.


de kraan afgeleverd en omhoog gehesen. Je ziet het terug bij de Geldersekade. Daar wordt al het materieel en materiaal nu aangevoerd vanaf de overkant van het IJ. De kraan tilt het uit het schip en levert het in het blok af. Geen vrachtverkeer op straat. Dat we nu steeds meer over water doen, hadden we een paar jaar geleden niet kunnen denken.”

Veilig vakmanschapWat toen al wel speelde, en nu nog steeds, is de veiligheid van medewerkers, bezoekers, passanten en omwonenden. Alle disciplines werken lean samen om de volgorde optimaal te krijgen, de veiligheid te garanderen en dat alles te communiceren met de buurt. “Lean hielp ons om anders te gaan denken. Bijvoorbeeld niet altijd per verdieping bou-wen, maar als dat beter uitkomt per torentje of per strang. Zoals bij De Makroon of in de oplevering van de Airey-woningen in Amsterdam West. Als we niet de tijd en ruimte hadden genomen om alle ideeën te bekijken, was het nooit zo ver gekomen.”

De behoefte aan vakmanschap blijft. De medewerkers in de timmerfabriek en de timmer-lieden op de bouwplaats kunnen nog steeds zo ongeveer alles. Grote werken als Pontstei-ger, maar ook kleine en ingewikkelde klussen als de Geldersekade. Van individuele woning tot groot kantoor. Een diverse portefeuille met nieuwbouw, renovatie en restauratie. Dat vakmanschap blijft een van de belangrijkste pijlers van het bedrijf.

Tijd voor afscheid“Ieder jaar valt me in het sociaal jaarverslag op dat op de pagina’s met de jubilarissen veel mensen staan die vijfentwintig of veertig jaar in dienst zijn. Dan moet je toch ook graag voor de baas werken, anders zocht je wel een andere. Er zijn weinig bedrijven die dat kun-nen zeggen: dat mensen er met plezier werken en blijven werken. Uniek. ”

Zelf wordt Jan Doets dit jaar 75: “Een mooie leeftijd. Ik vind het een goed moment om afscheid te nemen.” Wat hij het meest zal missen is wat hij de jaarlijkse ‘Thijsdag’ noemt; een rondgang langs de lopende en opgeleverde projecten. “Ik ben blij en trots dat ik De Nijs zo lang – geen vijfentwintig maar toch wel vijftien jaar – heb mogen dienen.”

‘ Aan de drie dimensies van ruimte wordt een vierde van tijd toegevoegd’

O V E R

M.J. de Nijs en ZonenDirectie

De afgelopen jaren zet De Nijs meer en meer in op beheersing van proces-sen. Enerzijds door lean te werken en de voorbe-reiding van projecten te intensiveren en digitalise-ren. Anderzijds door te kij-ken naar en te werken aan verbetering van de bouwen transportlogistiek.

Algemeen directeur Winfred de Nijs:

‘Beheersing van processen kan nog winst opleveren’

Iedereen weet dat de ketting zo sterk is als de zwakste schakel. Voor Winfred de Nijs dringt zich een ander, opbouwender beeld op. Hij gebruikt het voorbeeld van een treintje op een ouder-wets speelgoedspoor van Fleischmann of Märklin. “De wagon-netjes en de locomotief kunnen met hulp van magneetjes aan-koppelen. Dat moment van overdracht is ontzettend belangrijk, juist als je de processen meer digitaliseert.”

“De meeste processen zijn onderverdeeld in deelprocessen”, legt hij uit. “Dat zijn de wa-gonnetjes in de trein. Kleine elementen die op meerdere momenten de goede of verkeer-de kant op kunnen gaan. Dat vraagt om overzicht op die deelprocessen. Hoe procesmatiger je werkt, hoe belangrijker de oplevering van die deelprocessen wordt.”

Soms moet je pas op de plaats maken. Alleen als het 100% klaar is, kun je door. Anders groeien de risico’s. “Daarom gaan we pas door als het helemaal goed is. Gelukkig wordt die manier van werken steeds meer ondersteund door nauwgezette, gedigitaliseerde voorbe-reiding zoals die in BIM.” Dat geldt inmiddels zelfs voor de inrichting van de bouwplaatsen. Verder is er meer aandacht voor de logistieke processen. “We hebben een logistiek mana-ger aangetrokken die daar de hele dag bovenop zit.”

Van experiment tot algemeen beleidWeten hoe het werkt is daarbij belangrijk, dus scholing is ook nodig. En draagvlak: “We beginnen nu aan ons eerste volledig papierloze bouwproject. We hebben mensen moeten overtuigen van de zin daarvan en van het feit dat het überhaupt haalbaar is.” De mede-werkers op ‘De Coraal’ hebben het vooralsnog serieus opgepakt. “We geven ze alles wat ze nodig hebben: digitale flipovers, smartboards, software en dergelijke. Dat gaat leven in zo’n team, zelfs bij de van oorsprong sceptische onderaannemers. Nu is het wachten op de volgende projectleider die dit ook aandurft.”

Dergelijke processen worden bij De Nijs bewaakt vanuit de directie. “Dat geldt ook voor kleinere experimenten, zoals de camera’s in de kraan bij Steltloper die meehelpen het lo-gistieke proces van verticaal transport beheersbaar te maken. We vragen ons dan steeds af: “Is dit experiment succesvol genoeg om ergens anders ook uit te voeren? En hoe maken we het dan gemeengoed?”

Directie

16 Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen bBV


Daniëlle de Nijs:

‘Actieplan naar aanleiding van enquête tevredenheid medewerkers’De tevredenheidsenquête onder de medewerkers van De Nijs leverde een respons op van 76%. Er kwam een aantal zeer positieve dingen uit. Zo is 82% van de medewerkers van De Nijs tevreden in het werk; gemiddeld voor Nederland is dat 65%. Onze collega’s geven een 7 voor geluk in het werk en een ruime 8 voor privé.

Natuurlijk zijn er zaken die beter kunnen, zegt Daniëlle de Nijs: “Je organiseert zo’n enquê-te ten slotte om dergelijke verbeterpunten boven water te krijgen. We zijn die aandachts-punten uit de enquête nu aan het bespreken met de medewerkers, in een soort ‘road-show’.” De drie directieleden gaan om beurten projecten en afdelingen langs om reacties te horen. Daar zijn ze begin februari nog mee bezig, maar de directie ziet al duidelijk drie hoofdpunten om actie op te ondernemen:

- Hoe fit en gezond ga je naar je pensioen op 67-jarige leeftijd in een zwaar beroep? Daarover praten en nadenken en eraan werken is in het belang van de medewerker én van het bedrijf;

- We willen werken aan verbetering van de balans tussen werk en privé, vooral voor de medewerkers in de uitvoering;

- Het is logisch dat mensen thuis gelukkiger zijn dan op het werk, maar we willen het ver-schil tussen die twee verkleinen, uiteraard door het geluk in het werk te vergroten.

“Als je zo met de mensen praat tijdens die bijeenkomsten, komen wel meer belangrijke za-ken naar voren. Ook heel praktische, bijvoorbeeld dat de hygiëne van toiletvoorzieningen in de keten her en der beter moet. Ook zulke tips en opmerkingen nemen we mee.”

Naar aanleiding van de ‘roadshow’ komt er een actieplan wat de directie met OR zal bespre-ken. Dat leidt vervolgens tot daadwerkelijke actie. “Over drie jaar houden we een nieuwe enquête om te zien waar we dan staan en of de actie van dit jaar voldoende heeft geholpen.”

Diverse logistieke pilotsIn 2018 startte het werk aan een hotel op de kop van Geldersekade tegenover het Am-sterdamse Centraal Station. “Een locatie die vrijwel onbereikbaar is voor vrachtvervoer. Daarom leveren we materiaal en materieel over water aan, van de overkant van het IJ.”

Op de bouwplaats zelf verandert ook van alles. Logistieke uitvoerders met hun teams wer-ken naast de bouwuitvoering en nemen die het logistieke deel van het proces uit handen. Zo kunnen de vaklieden alle tijd en energie in hun vak steken zonder uitpakken, zoeken en heen en weer lopen. “De logistiek medewerkers zijn de opperlieden van nu”, zegt Winfred. “In een belangrijk vak, medewerkers die het verschil maken.”

“Als ik alles klaarleg voor de metselaar, kan ik dat ook doen voor de tegelzetter en de loodgieter”, vervolgt hij. “Ook als ik die mensen inhuur. Dat heeft financiële consequen-ties waar we nog over praten met dergelijke partijen. Je ziet dat het nog geen algemeen gedachtengoed is.”

Medewerking cruciaalBij ‘start project’ kijken we tegenwoordig ook wat we kunnen prefabriceren. Dan heb je meer controle op kwaliteit en je verkort de netto bouwtijd ter plaatse. Winfred de Nijs: “Zo halen we, mede dankzij BIM en lean werken, meer dan 10% van de bouwtijd af. Misschien kunnen we nog eens 10% winnen door verdere logistieke en organisatorische verbeterin-gen. We zijn anders gaan denken. Ooit kwam alle betonijzer dat nodig is op de bouw in één keer. Nu kijken we naar de weekproductie. De toeleverancier moet daardoor vaker trans-porteren, in kleinere batches. Voor ons betekent het minder restafval en meer controle op de kwaliteit van het materiaal omdat het geen maanden in weer en wind ligt te roesten. Dit alles vraagt wel veel medewerking van toeleveranciers, onderaannemers en hun mede-werkers. Alleen als zij mee willen om deze slag te maken, redden we het. Anders niet.”

Eerste stapjes op weg naar circulariteitDuurzaamheid is een belangrijk speerpunt in het beleid rond Maatschap-pelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). In dit kader wordt steeds vaker gesproken over circulair bouwen: zodanig duurzaam dat uiteindelijk alle grondstoffen en gebouwdelen geschikt zijn voor toekomstig hergebruik

“Inmiddels is de eerste circulaire bouwopdracht binnen”, aldus Daniëlle de Nijs. “We begin-nen bescheiden: voor de gemeente Amsterdam en filmmuseum EYE bouwen we een culturele broedplaats voor de filmindustrie. Verder wonnen we een tender voor een poppodium en woningen op het Slachthuisterrein in Haarlem. Ook dit project zal grotendeels circulair uitge-voerd worden (zie elders in dit verslag).” De duurzaamheidskant van MVO omvat meer dan circulair bouwen. Ook iets praktisch als afvalbehandeling is een belangrijk speerpunt. “De komende jaren gaan we samen met onze onderaannemers aan de slag. Verder wordt er al een paar jaar gewerkt aan een ‘paperless office’ door printergebruik te vermijden in de kantoren van De Nijs. We proberen het goede voorbeeld te geven. Dat werkt eerlijk gezegd best lekker.”



LogistiekOok goede logistiek kan helpen. “Daar zitten we nu bovenop. Zo hebben we een logistiek manager in dienst genomen die weinig wist van bouwen, maar alles van logistiek. Daar ben ik trots op. We moeten elkaar soms nog leren verstaan, maar dat lukt steeds beter. De technische, vakmatige kant van bouwen is belangrijk, maar je moet je logistiek ook als een horlogemaker voor elkaar hebben.”

Bijna automatisch grijpen logistiek en Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen in elkaar, want goede logistiek kan enorm bijdragen aan duurzaamheid, efficiency en maat-schappelijk draagvlak. “Ik ben dus heel enthousiast over onze nieuwe logistiek manager. Het is een vak apart dat er binnen de bouw nog niet was en wat ons heel veel verder gaat helpen. We gaan er anders door denken. We weten van oudsher niet hoeveel transporten, hoeveel pallets er op het werk aankomen.” Dat wordt nu geteld. De kunst is dat je niet te veel materiaal levert dat vervolgens blijft liggen. Maar je moet ook zorgen dat je niet te kort komt. “Daarbij heb ik, zeker nu nog, de improvisatiekracht van de uitvoerders nodig, vooral in het voortraject.”

DigitaalDigitalisering maakt het verhaal compleet. “De digitale slag ging de afgelopen jaren vooral over BIM. Nu komen ook de andere stromen aan de beurt. Het digitaliseren van de eigen processen, contracten digitaal rondsturen, facturatie. Dat heeft alleen maar voordelen. Je kunt altijd overal bij.”

Voortraject, logistiek en digitalisering zijn dus de belangrijkste speerpunten waar we ons in de productie op richten voor de toekomst. “En op duurzame inzetbaarheid van mede-werkers, maar daarover mogen anderen vertellen. Feit is dat het zware werk in de nieuw-bouw zijn tol eist en dat we mensen zo lang mogelijk gezond aan het werk willen houden: tot aan hun pensioen.”

GroeimarktIntussen zien we dat er naast wat we al doen een markt bij komt: het verduurzamen van woningen. “Bijvoorbeeld in opdracht van woningcorporaties. Wij kunnen daarbij zowel adviseren als uitvoeren. We bouwen er nu een aparte afdeling voor op. Het zou me niets verbazen als over een jaar of vijf bijna een kwart van onze medewerkers in die verduurza-ming actief is.”

Mike Coffeng, directeur Productie

‘Verduurzaming bestaande bouw wint aan belang’

We zijn een ontwikkelende aannemer. Nog steeds haalt Bouwbedrijf De Nijs ongeveer een derde van de omzet uit eigen projectontwik-keling. Het zwaartepunt van het werk heeft zich de laatste jaren ver-plaatst naar de voorbereiding. Dat maakt de uitvoering efficiënter en scheelt enorm in de faalkosten, wat natuurlijk extra belangrijk is als je zelf – geheel of gedeeltelijk - de risico’s draagt. Directeur Productie Mike Coffeng over de toekomst van het ontwikkelende bouwbedrijf.

De Nijs ontwikkelt lang niet alles zelf maar bouwt ook langs andere wegen, aldus Mike: “In bouwteams bijvoorbeeld: meedraaien vanaf het Voorlopig Ontwerp. Ook dan geldt dat onze kennis wordt gevraagd bij het ontwikkeltraject. Pas als het definitief ontwerp (DO) er ligt, tekenen we een aannemingsovereenkomst. Voor ons betekent dit dat we al onze kennis en expertise al in de voorfase inbrengen. De uiteindelijke uitvoering is dan veel meer dan vroeger ‘legosteentjes stapelen’ met behulp van onder meer BIM.” Dan moet je nog steeds waarmaken wat je beloofd hebt. “Ook de uitvoering zelf willen we daarom optimaliseren.”

VoortrajectHet is daarbij de kunst om het uitvoeringsteam al tijdens die voorbereiding mee te laten denken. “Dat maakt het ook gemakkelijker om te zorgen dat ‘binnen’ en ‘buiten’ een geheel is: één bouwbedrijf vanaf de eerste ontwikkeling tot de laatste nazorg. Ik hoop en denk dat die beweging steeds verder doorzet.”

Wat er verder zal gebeuren? “Arbeid weghalen van de bouwplaats. Dat is nodig met de hui-dige personeelsschaarste. Als je geen metselaar meer hebt, moet je nadenken over robots, over andere producten en materialen en over prefabriceren. Er is heel veel mogelijk, qua metselwerk bijvoorbeeld met – voor de leek - niet van echt te onderscheiden steenstrips.”

‘één bouwbedrijf vanaf de eerste

ontwikkeling tot de laatste nazorg’

Visie op de toekomst van het moderne, ontwikkelende bouwbedrijf


Vervangingseconomie wordt hergebruikeconomie

O V E R

M.J. de Nijs Projectontwikkeling

In aanvulling op het voor-gaande verhaal van Mike Coffeng geven vijf mede-werkers hun visie op de toekomst van het moder-ne, ontwikkelende bouw-bedrijf. Peter Mikkers doet dat vanuit Project-ontwikkeling. Rik Bakker en Tom Stoop – hoofden van respectievelijk bouwen bedrijfsbureau De Nijs - bedenken samen wat er de komende decennia in extremo zou kunnen ver-anderen binnen de bouw-nijverheid. Ze komen tot verrassend geloofwaar-dige voorspellingen. Ton Verschoor (ICT) breekt een lans voor kennisdeling en hoofduitvoerder Joeri Bakker rapporteert vanaf de Pontsteiger, waar de toekomst al is begonnen.

Peter Mikkers, hoofd Projectontwikkeling

‘Hoe duurzaam is duurzaam?’Vóór de crisis hebben plaatselijke en regionale overheden veel grond verworven. Ze dachten vooral aan verdienen, niet aan de risico’s die er ook aan kleven. Dat heeft pijn gedaan toen de crisis uitbrak. Veel ge-meenten hadden het geld al uitgegeven aan allerlei wensenlijstjes en moesten vervolgens de grondwaarde afwaarderen. Ná de crisis laten ze het daarom weer over aan de markt: de projectontwikkelaars.“De komende jaren zullen de ontwikkelaars de belangrijkste partijen blijven bij de inrich-ting van Nederland. Nu de overheid zich terugtrekt, kunnen ze de regie pakken. Dat geldt ook voor ontwikkelaars die fungeren als verlengstuk voor een bouwbedrijf.”

Gezonde mixBinnen De Nijs is Projectontwikkeling een belangrijke generator van bouwproductie geworden. “Dertig procent en dat zal zo blijven: een derde projectontwikkeling, een derde bouwteam en een derde markt is een gezonde mix.”

Volgens Peter ligt de uitdaging de komende jaren vooral in het omgaan met ambities van de overheid op gebied van duurzaamheid en sociale (en middeldure) huur. Door een opeenstapeling van duurzame ambities – denk aan circulariteit, gasloos bouwen, ener-gietransitie - stijgen de bouwkosten. “Intussen stijgt het inkomen van de consument niet mee. Omgaan met dit spanningsveld van betaalbaarheid van wonen, de opeenstapeling van ambities en de beschikbaarheid van bouwcapaciteit: dat is de belangrijkste uitdaging waar we voor staan.“

Massale duurzaamheid?Ook bij biedingen moet je nu extra scherp zijn: “Wat verwacht je dat de markt gaat doen? Ik denk dat iedere projectontwikkelaar een goed beeld moet vormen van al die ontwikkelin-gen en wat ze betekenen voor de plannen.”

Ten slotte vraagt Peter zich af of we niet te snel willen met het uitvoeren van allerlei duur-zaam ogende maatregelen. “Een WKO (warmte-koude-opslag) is natuurlijk prachtig. Maar als in een buurt honderden WKO’s actief zijn op tientallen meters onder de grond, wat doet dat dan met de aarde onder ons? Hoe duurzaam is duurzaam? Moeten we dat niet eerst goed onderzoeken?

‘In de toekomst blij-ven casco’s staan en

ben je niet steeds aan het bouwen’

‘Projectontwikkelaars kunnen nu de regie pakken’

Tom Stoop en Rik Bakker

‘ De wereld ziet er over twintig jaar heel anders uit’

Ze zijn het er in ieder geval over eens dat de veranderingen nu al ‘bun-kerhard’ gaan. Nog geen twee jaar uit de crisis en als je dan ziet hoe snel het alweer gaat, maakt dat vooruitkijken lastig.

“Wat wil de samenleving?” vraagt Tom. “Willen we slimme steden en dorpen? We willen gezond blijven. Dat doet iets met ons bewegen en ons dieet. En we willen duurzaamheid en circulariteit. Dat alles bepaalt hoe we bouwen in de toekomst.” Rik wijst erop dat ook de infrastructuur rond energie verandert: “Iedereen moet van het gas af. Steeds meer huis-houdens leveren stroom in plaats van af te nemen.”

WederopbouwplanAl die veranderingen bepalen de functionaliteit van toekomstige gebouwen en hun omge-ving. Rik: “Al twintig jaar roepen we dat we met minder mensen gaan werken. Nu is dat ook echt nodig. De uitstroom in ons personeelsbestand is groter dan de instroom van jonge vaklieden.” Tom is het met hem eens: “We zullen wel moeten, meer neerzetten met minder handen. Dat vraagt om ingrepen.” Tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog moest er snel en veel gebouwd worden. Prefabricage was er toen in diverse bouwsystemen. Een dergelijk noodplan, denkt Rik, kan nu helpen de achterstanden in te halen. “Maar dan mooier en slimmer dan toen.”

Robots en dronesTom denkt dat er in de toekomst minder nieuw gebouwd gaat worden, meer circulair. “Uiteindelijk zal de nadruk op renovatie en herinrichting liggen.” Rik vult aan: “Elk gebouw-onderdeel heeft straks een unieke code. Die stoppen we in een databank. Als we dan een gebouw demonteren, weten we precies wat we tegenkomen en hoe we het kunnen herge-bruiken. Als we die stroom goed in beeld brengen en beheersbaar maken, hebben we over twintig jaar niet veel nieuwe materialen meer nodig.” De vervangingseconomie zal veran-deren in een hergebruikeconomie. “In de toekomst blijven casco’s staan, dus je bent niet meer steeds aan het bouwen.”

Vakmanschap verdwijnt voor een deel. Robotisering zal de werkplek ingrijpend verande-ren, dus ook de bouwplaats ziet er straks anders uit. Zware drones kunnen de torenkraan vervangen. GPS-gestuurd. Die weten precies waar ze hun lading moeten neervlijen. Veel van deze techniek is er al. De Japanse brandweer gebruikt al groepjes drones bij evacuaties of om te blussen. “Aansturen zal altijd wel moeten,” denkt Tom. “Dat zullen de mensen dan doen. Bouwen wordt een soort gamen.”

Integrale informatieMobiele technologie maakt nu al veel mogelijk. Tom: “Met je smartphone, gekoppeld aan bijvoorbeeld BIM, kun je binnenkort de laatste kleine bouwfouten voortijdig tackelen. Som-mige collega’s lopen nog met een meetlintje. Dat zit ook al in je telefoon. Ik denk dat nog wel meer zaken zo eenvoudig worden; in de grond kijken en zo. Daar heb je nu meerdere adviesbureaus voor nodig, dat zal straks ook niet meer zo zijn.” Nu wordt er nog goed ver-diend aan dergelijke informatie, aldus Rik. “Ik denk dat er straks meer integraliteit is, meer delen en zelf opvragen of zelf maken van goede informatie.”

Dat betekent dat we ook met andere contracten zullen werken. “De hele bedrijfsvoering zal ongetwijfelt veranderen. Het zal meer gaan om specialiteit en toegevoegde waarde. Tom knikt: “Inventief zijn in financiën; crowdfunding, samen met co-makers. Veel meer samen-werkingscontracten. “Wij zijn nu vaak nog de risicodragende aannemer”, zegt Rik. “Toch zijn er al voorbeelden van installateurs die hoofdaannemer zijn en een bouwer inhuren.“


Ton Verschoor, ICT-manager

‘Kennis delen vergroot de gezamenlijke macht’Onlangs was Ton bij Bouwend Nederland. Daar zeggen dat BIM slechts een onderdeel is van het digitale bouwen, is vloeken in de kerk. De bouwnijverheid voelt zich het slechtste jongetje van de klas. ‘We lopen achter op de rest van de markt’, hoor je mensen zeggen. Ton houdt niet van dat doemdenken, want we kunnen het best en De Nijs laat dat zien.

“Wij weten wel beter. We zien dat er juist uitdagingen liggen. Leren, ervaringen opdoen. Juist op dit moment kunnen we hoogopgeleide mensen daarom goed gebruiken.“ Er zijn zo veel opkomende trends die een uitdaging vormen. “Neem robotica en domotica. De bouw gaat nu eigenlijk pas echt digitaliseren. De Nijs loopt daarbij een flink eind voor een groot deel van de troepen uit.”

In een sluis kun je niet wonenBij Bouwend Nederland viel Ton ook iets anders op: “Ze kijken vooral naar de hele grote jongens als BAM en Heijmans. Die doen de megaprojecten, zoals de sluizen bij IJmuiden. Intussen vergeten ze dat de ruggengraat van de bouwnijverheid wordt gevormd door de iets kleinere spelers, zoals UBA, Smit’s Bouwbedrijf en De Nijs. Of Dura Vermeer. Wij bou-wen ook in IJmuiden, maar dan een mooi woonblok.”

Om ons te blijven profileren moeten we samenwerken. “Afspraken maken! Zorgen dat we kunnen aanhaken aan elkaars processen. IFC - een mooi uitwisselformat in BIM - is daar een goed voorbeeld van. We moeten zo veel mogelijk kennis blijven delen met elkaar en met de nieuwe generatie vaklieden en voorbereiders. Want kennis delen vergroot je geza-menlijke macht.”

Carrièrepad aanleggenVerder vindt hij dat De Nijs moet blijven investeren in digitalisering, ook als het om de medewerkers gaat. “Bijscholen, natuurlijk. Maar vooral ook mensen binnen halen die je stappen verder kunnen helpen in digitalisering en automatisering. Meer dan BIM dus. Investeer in de toekomst van Hts’ers en andere Hbo’ers. Maak een carrièrepad voor ze. En doe het samen met collega’s als UBA en Smit.” Want mee werken is mee vooruitgaan.

‘Samen met een paar anderen

vormen wij de ruggengraat van

de bouwnijverheid’

‘We weten in principe ieder

moment wie er op de bouwplaats is’

Joeri Bakker, hoofduitvoerder Pontsteiger

‘ Straks hangen we misschien een 3D-printer aan BIM en printen we alles wat we nodig hebben’

De bouw staat niet stil. Medewerkers die er een paar jaar tussenuit zijn geweest, moeten echt aanpoten om weer mee te kunnen. De jongens op de bouwplaats klokken tegenwoordig in en uit met een vingerscan. Dat is vooral belangrijk voor de veiligheid, aldus Joeri Bakker.

“We weten tegenwoordig dus – als men zich aan de regels houdt - ieder moment wie er op de bouwplaats is. Verder dragen we eigenlijk allemaal fluorescerende kleding. Daar is veel minder discussie over dan vroeger.” Bovendien: het zijn de regels.

Autonome robotsWaar het in de bouwput naartoe gaat? “We werken steeds minder met papier, meer digi-taal. Ik heb hier vier iPads liggen die ze mee naar buiten kunnen nemen. Daar leggen ze ook zaken mee vast. In de toekomst denk ik dat we dat vastleggen verder zullen automa-tiseren, bijvoorbeeld met autonome robots of drones. Vastlegging van veiligheidszaken, maar ook van wapening of installaties in de vloer, al die zaken die uiteindelijk uit het zicht verdwijnen.” Dat zal de uitvoerders veel werk schelen, want die steken tegenwoordig be-hoorlijk wat tijd in vastlegging en communicatie.

Communicatie = mensenwerkDie communicatie blijft mensenwerk. Joeri kan het belang van goede communicatie niet genoeg benadrukken. “Zeker bij zulke grote projecten. Op het hoogtepunt liep hier 400 man rond! Een tijd lang was er een logistiek team met een eigen uitvoerder. Die kwamen na werktijd de werkplekken bevoorraden. We hebben zelfs een tijd lang een sparing ge-houden in de brugconstructie van het gebouw, waar we containers in konden laten zakken gevuld met materialen en materieel dat niet met de lift naar boven kon.”

Gemengd bloedWe zullen in de toekomst steeds meer de hoogte in bouwen wegens gebrek aan ruimte op de grond. “Dat zie je bij Pontsteiger al: 25 verdiepingen, 90 meter! De rest van de Houtha-vens steekt daar braaf bij af. In Rotterdam doen ze dat hoge bouwen al langer en veel uitgebreider.”

Pontsteiger is ontwikkeld en gebouwd samen met Dura Vermeer. “We delen zelfs de keet. Eigenlijk zijn we een bedrijf op zich geworden. Een gezamenlijk team waar de grenzen tus-sen bloedgroepen De Nijs en Dura compleet vervagen. Wij zijn Pontsteiger.“

In de toekomst zullen we meer werken met prefab en modulaire constructies. “Dat spaart bouwtijd. Straks hangen we een 3D-printer aan BIM en kunnen we veel, zo niet alles, pre-fab op maat aanleveren of misschien wel ter plaatse printen. Ook dat aanleveren werkt gedoseerd: niet te veel aanvoer, dus bijna geen afvoer; alleen nog verpakkingen en ook daarmee gaan we steeds slimmer om.”

JUBILARISSEN 2015 2016 2017 2018

25 jaar 8 0 3 740 jaar 2 1 1 4

DIENSTVERBAND Mannen Vrouwen

Onbepaalde Tijd 245 29 Bepaalde Tijd 22 3

Totaal 267 32

PARTTIME / FULLTIME Mannen Vrouwen

Parttimers 26 22Fulltimers 241 10

Totaal 267 32

ZIEKTEVERZUIM 2015 2016 2017 2018 Percentage 3,83 3,47 3,62 3,42 Meldingen (aantal) 239 238 222 225 Melding (medewerkers) 54,10% 52,10% 51,90% 51,89% Ziektedagen 2.665 2.449 2.615 2.608 IN DIENST PER 31-12 2015 2016 2017 2018 in dienst uit dienst

BOUW-cao Project 114 103 106 97 7 16 BOUW-cao Timmerfabriek 25 26 27 28 7 6 UTA-cao 138 152 154 174 28 8

Totaal (incl. stagiaires) 302 281 287 299 42 30

Kengetallen

GEVOLGDE CAO CURSUSSEN ZIJN O.A. GEVOLGDE UTA CURSUSSEN ZIJN O.A. BHV (basis) Aannemer Bouw- en Infrabedrijf Coaching algemeen SA ASTA Powerproject (BIM) Hal portaalkranen BHV / EHBO (herhaling) Heftrucktraining Breaam Hijskraan - assessment Coaching BLD Leermeester E-mailetiquette Meewerkend assistent uitvoerder ICT VCA/Routing en Switching Tekening lezen Industrieel bouwen met hout VCA Basis Inhouse - BIM/Docstream/Legal/Bedrijfsleider VCA VOL Klantgericht handelen Verkeersregelaar Lean Plannen / Engineering VVL Code 95 Outlook Presenteren en overtuigen Synchro VCA vol (basis en herhaling)

OPLEIDINGEN 2015 2016 2017 2018 Personen (BOUW + UTA) 179 202 187 194 Cursusdagen 432 367 1.732 1.040 Cursuskosten (€) 190.523 148.023 159.944 220.852

LEEFTIJDSOPBOUW Bouwplaats UTA Vrouw Man medewerkers medewerkers

15 - 19 1 0 0 1 20 - 24 4 7 2 9 25 - 29 6 19 4 21 30 - 34 13 11 2 22 35 - 39 18 24 4 38 40 - 44 10 22 3 29 45 - 49 10 23 3 30 50 - 54 27 29 7 49 55 - 59 15 28 6 37 60 - 69 21 11 1 31

Totaal 125 174 32 267 Gem.Leeftijd 45,14

LEEFTIJDSOPBOUW BOUWPLAATS MEDEWERKERS LEEFTIJDSOPBOUW UTA MEDEWERKERS 15 - 1920 - 2425 - 29 30 - 34 35 - 3940 - 44 45 - 49 50 - 54 55 - 59 60 - 69

15 - 1920 - 2425 - 29 30 - 34 35 - 3940 - 44 45 - 49 50 - 54 55 - 59 60 - 69

DIENSTJAREN (gem 12,6 jr.)

0 jaar 351 jaar 362 jaar 213 - 4 jaar 215 - 9 jaar 4210 - 14 jaar 4615 - 19 jaar 2520 - 24 jaar 1225 - 29 jaar 1730 - 39 jaar 3340 + 11

Totaal 299

STAGIARS Jaar Aantal

2015 25 2016 22 2017 22 2018 26

sociaal jaarverslag 2018 2726 Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BV

O V E R

Bjarne MastenbroekArchitect

Architect Bjarne Mastenbroek werkte voor het eerst samen met De Nijs in 1999. Sinds-dien is een dozijn ontwerpen van zijn hand werkelijkheid geworden met hulp van de handen van medewerkers van De Nijs. In 2018 lever-den Bjarnes bureau SeARCH, WestCord Hotels en De Nijs het prachtige Hotel Jakarta op, gelegen op Java-eiland in Amsterdam. Het hotel viel in de prijzen als ‘Publiek Ge-bouw van het Jaar 2018’

Hotel Jakarta, Amsterdamde Steltloper, Amsterdam

Hotel Jakarta, Amsterdam

De Steltloper, Amsterdam

O V E R






O V E R






O V E R






O V E R






Cruquius, Amsterdam

Cruquius, Amsterdam

Cruquius, Amsterdam

Cruquius, Amsterdam


Karel Budde:

‘Ik wil mensen verder helpen in hun ontwikkeling’

‘ Zuinig zijn op het De Nijs DNA’

Karels echtgenote Wina is directiesecretaresse bij De Nijs. Zo kon het gebeuren dat Karel al snel gebeld werd door algemeen directeur Winfred de Nijs. Die vroeg hem of hij tijdelijk de vacature wilde invullen die bij Personeelszaken ontstond door het vertrek van Jochem Leeuwerke. “Dat kun jij wel.”

Zelf vroeg Karel zich af of hij wel de geschikte persoon was. “Gelukkig had ik gehoord dat Corinne Weiffenbach het werk rond opleidingen en leerlingenbegeleiding op zich zou nemen. We besloten het te proberen en na een half jaar te evalueren.” Karel werd prompt gevraagd een jaar langer te blijven. “Toen ook die periode er medio 2018 op zat, besloten we tot een vaste aanstelling. Ik voel me goed in het werk en de samenwerking met Corinne is prima, dus...”

Werken met doenersBij de Mariniers was Karel mede verantwoordelijk voor het verbouwen van vaartuigen. Zijn huidige collega’s lijken best veel op die van vroeger, vindt hij: “Het zijn doeners. Niet klet-sen maar aanpakken.” Tijdens de crisisjaren stopten veel bouwvakkers ermee. Zij kwamen te werken bij het pannenkoekenhuis of de Action. Nu keren ze weer terug naar hun eigen vak. “Van timmerman tot werkvoorbereider en administratief medewerker, we hebben de afgelopen jaren ongeveer zeventig mensen aangenomen!”

Zuinig op DNAHet De Nijs DNA. Wat is dat? “Ik denk dat het genen zijn van iemand die met ziel en zalig-heid aan het werk is, zonder onnodig klagen. Zelden ziek en dan zo snel mogelijk weer aan het werk. Betrokken bij het bedrijf en het project. En de band met de familie blijft – zeker bij de ouderen – bijzonder. Dat zie je ook aan het grote aantal mensen dat in 2018 een werkjubileum viert van twaalfeneenhalf, vijfentwintig of veertig jaar.”

Dat mensen lang blijven bij De Nijs, brengt ook een risico met zich mee. Ouderen hebben vaker medische klachten dan jongeren, zeker in de bouw. “Soms moeten we onze mede-werkers tegen zichzelf beschermen. Als ze ziek of geblesseerd zijn, willen ze vaak te snel weer aan de slag. Ik leg dan uit dat ik liever heb dat ze goed genezen, zodat we gezamenlijk nog een paar jaar door kunnen.”

O V E R

Karel BuddePersoneelszaken

Zijn hele werkzame leven tot 2017 werkte Karel Budde bij het Korps Ma-riniers; de laatste jaren als hoofd Opleidingen en Projecten. Dat stopte ei-genlijk al in 2014, maar er was niemand om hem op te volgen of af te los-sen. Karel was 54 en kon met pensioen, maar wilde graag doorwerken. Twee-maal gaf de minister van Defensie toestemming om hem nog een jaartje langer aan het werk te houden. Eind 2016 hield het op.



Duurzame inzetbaarheid noemen we dat. “Klinkt als een modewoord, maar het is dus heel belangrijk. We gaan met alle 60-plussers in gesprek over wat ze nog willen en kunnen. Je kunt er beter op tijd bij zijn.” Mensen overtuigen naar een andere functie over te stappen, gaat niet altijd even gemakkelijk. Ze hebben ooit ergens voor gekozen, dus dat willen ze zo lang mogelijk blijven doen. Toch hebben we voor meerdere collega’s al iets anders gevon-den. Een kraanmachinist die nu onder de kraan staat, iemand uit de timmerfabriek die nu snagstream-specialist is en een timmerman die projecten oplevert.”

“We zijn allemaal onmisbare schakels in de ketting. In dat opzicht is de net begonnen tim-merman even belangrijk als een ervaren directielid. Voor iedereen geldt: hoe goed we ons werk doen, heeft consequenties voor het bedrijf.”

Het kan altijd beterUit een interne enquête onder de medewerkers blijkt – naast heel veel positiefs - dat het perfecte team nog niet overal bestaat. “We willen vaststellen waar dat beter kan en hoe. Vervolgens gaan we eraan werken. Eén verbeterpunt zie ik al: in al die teams werken tech-nische mensen met bijzondere kennis waarmee ze samen mooie dingen maken. Commu-nicatie en leiderschap zijn daarbij wel eens minder ontwikkeld, ook onder de Hbo’ers.” Dat zit niet in de studie. “Jammer, want als kaderlid kunnen ze met goede communicatie en leiderschap het verschil maken. Daar steken we energie in. Tools en skills aanreiken met cursussen, coaching en dergelijke.” We zijn bezig om voor iedereen functieomschrijvingen te maken. Een profiel met taken, competenties, opleidingen en dergelijke. Daarbij zijn competenties opgeknipt in niveaus, bijvoorbeeld communicatief 1, 2 en 3. “Die niveaus worden samen met de betrokkenen omschreven, dus er is een breed draagvlak voor.” Dan kun je gesprekken hebben over wat er prima gaat en wat er beter kan. “Niemand is perfect en ik zie het als mijn taak om met functioneringsgesprekken mensen verder te helpen in hun ontwikkeling. Dat hebben Corinne en ik het laatste jaar goed opgepakt.”

Eerlijk en duidelijkGoed contact met de collega’s is voor iedereen een must. “Je verleent elkaar medewerking: ook als personen en afdelingen onderling. Als kaderleden en werkvloer. Daarbij komt dan die behoefte aan communicatie en leiderschap weer kijken. Aan eerlijkheid en duidelijk-heid. Gelukkig zien we dat en willen veel collega’s zichzelf daarin verbeteren.”

Vernieuwing en verbetering zijn noodzakelijk. Het best doe je dat stapsgewijs. “In een familiebedrijf kun en wil je geen enorme veranderingen op korte termijn doorvoeren. Als je de tijd neemt en alles goed voorbereidt, worden veel veranderingen ervaren als de verbetering die ze zijn.”

Hotel Jakarta ‘voorbeeld van de transitie die de bouwsector doormaakt’

In 2007 maakte SeARCH een stedenbouwkundig plan voor het Am-sterdamse Java-eiland. Vervolgens was er een tender voor een school-gebouw, maar dat ging niet door. Toen in 2013 de tender voor het hotel werd uitgeschreven, vroeg SeARCH aan WestCord hotels of ze mee wilden doen. Samen kwamen ze tot een spectaculair, prijswinnend ontwerp dat uiteindelijk door De Nijs werd gebouwd.

Bjarne Mastenbroek wilde met het ontwerp verwijzen naar de historie van de locatie. “Hier stond ooit een gebouw waarvandaan de post, soldaten en andere reizigers vertrokken naar de Oost. Voor sommige ouderen is deze plek het eerste, of laatste, wat ze van Nederland zagen. We wilden daarom iets doen met de relatie tussen Nederland en Java.”

Al snel werden de Hortus Botanicus en het Tropenmuseum erbij gehaald. ”De Hortus heeft voorgesteld een Javaanse tuin, met alleen planten die op dat eiland voorkomen, aan te aanleggen.” Alles viel op zijn plek. “We voelden dat we de tender gingen winnen. Ook omdat we naadloos aansloten op duurzaamheidsambities van de gemeente Amsterdam door een houten hotel voor te stellen. Zo bereikten we een hele hoge duurzaamheidsscore waarmee

O V E R

Bjarne MastenbroekSeARCH architecture and urban planning

Architect Bjarne Masten-broek (1964) is oprichter en directeur van SeARCH, een Amsterdams bureau dat zich beweegt op de internationale markt voor stedenbouw en architec-tuur. Mastenbroek staat erom bekend dat hij waar dat kan natuurlijke ele-menten verwerkt in zijn ontwerpen. Ook in Hotel Jakarta is hiervan sprake. Het hart van het 200 ka-mers tellende hotel wordt gevormd door een Ja-vaanse botanische tuin.



we ruimschoots vóór de nummer twee eindigden.”

Publiek GebouwDe tuin vormde ook een oplossing voor de aparte, driehoekige kavel. Breed beginnend en uitlopend in een punt. Net niet breed genoeg voor twee hotelbeuken (gangen met aan weerszijden kamers), en te breed voor een enkele beuk. Nu is het hotel gebouwd rond de Javaanse tuin. Binnen moesten bovendien hoogteverschillen overbrugd worden. Dat lukte door de tuin en de openbare binnenruimtes getrapt aan te leggen. “De begane grond is aan alle kanten omgeven door openbare ruimte. Daarom hebben we die verdieping zo veel mo-gelijk publiek gehouden. Restaurant, bars, banqueting hall, zwembad, wellness et cetera. Ook als je er niet logeert, loop je het hotel gemakkelijk binnen. De kers op de taart, ook publiek toegankelijk, is de skybar bovenin het hotel.” Hotel Jakarta viel dus niet voor niets in de prijzen als ‘Publiek Gebouw van het Jaar 2018’.

Bouwen met mensenHet experimentele concept was bepaald niet goedkoop. De kosten van de ruwbouw vielen achteraf mee, maar veel tijd en geld ging zitten in de afwerking en het energieneutraal maken van installaties. Eén van de uitdagingen was het prefabriceren van 176 vrijwel iden-tieke kamers. Toen op korte termijn een aannemer gezocht moest worden, dacht Bjarne al snel aan De Nijs: een betrouwbare partner waarmee hij al heel lang samenwerkt. “Ze zijn een goede partij als het gaat om niet-standaard bouwmethodieken. Je kunt niet alle expe-rimentele onderdelen uitontwikkelen, dus heb je een aannemer nodig die meedenkt en kan schakelen. Dan is het veel makkelijker praten met bijvoorbeeld Winfred of Thijs de Nijs dan met een projectmanager van een groot conglomeraat. Je hebt eerst met de mensen te maken, daarna pas met het bedrijf. Zo voelt het tenminste. Dat maakt samenwerken ge-makkelijker. En daarbij heeft het meerwaarde dat we elkaar al kennen sinds 1999 en meer dan tien gebouwen samen hebben gedaan.”

Transitie naar de toekomstVoor Mastenbroek is Hotel Jakarta een schoolvoorbeeld van het nieuwe, duurzame en pu-blieksvriendelijke bouwen. “Het toont de transitie die in de bouwsector moet gaan plaats-vinden. MOET met hoofdletters. Die transitie zit maar voor een klein deel in technische oplossingen. BIM bijvoorbeeld is een middel, geen doel op zich. Het gaat volgens mij vooral om mensen die samen duurzamer moeten samenleven. Niet morgen, maar nu moeten we ons realiseren hoe we iets maken, waarom we het maken en hoe we het inpassen in de toekomst die we voor ogen hebben. Dat kan alleen als je je niet volledig laat sturen door geldgedreven businessmodellen. Op de lange duur is de winst in geld en milieu-continuï-teit dan veel groter. Weet je je in dat geweld staande te houden als bouwbedrijf, dan ligt er een heel mooie toekomst op je te wachten.”


Bjarne Mastenbroek:

‘ We hadden een aannemer nodig die meedenkt en kan schakelen’

Ze zijn een goede partij als

het gaat om niet-standaard bouw-

methodieken



Bouwinvest houdt zich bezig met het investeren van pensioengelden in binnen- en buitenlands vastgoed. Allard van Spaandonk geeft lei-ding aan een bedrijfsonderdeel dat vijf vastgoedfondsen beheert op de Nederlandse markt. Deze fondsen richten zich op respectievelijk woningen, winkelpanden, kantoren, hotels en zorgvastgoed. Vaak gaat het om grote projecten. Met De Nijs en Dura Vermeer werkte Bouwin-vest recentelijk samen aan onder meer Pontsteiger en de C&A op het Damrak. Hoe rijmt dat met een klein woningbouwproject?

“Het Residential Fund - woningenfonds - is ons grootste fonds”, vertelt Van Spaandonk. “In-derdaad vaak met grotere projecten om te kunnen voldoen aan de aanhoudende vraag van onze investeerders naar woningbeleggingen. Hier in Jeruzalem gaat het om 40 woningen. Dat zijn twee appartementen en 38 eengezinswoningen. Dat laatste is het punt: waar vind je nog de kans eengezinswoningen met tuin te bouwen binnen de ring van Amsterdam?”

Vinger opgestokenHet plukje woningen is onderdeel van de totale wijkontwikkeling: herinrichting van een groen en relatief rustig stukje Amsterdam. “Wij waren niet betrokken bij het ontwerp, maar we sloten maar al te graag aan. Toen bekend werd dat er eengezinswoningen moesten komen, hebben wij daarom onze vinger opgestoken.” De Nijs heeft het geheel ontwikkeld en was al bezig met de voorbereidingen voor de uitvoering.

‘Wij werken graag samen met familiebedrijven’

O V E R

Allard van SpaandonkCIO bij Bouwinvest

Allard van Spaandonk is sinds tien jaar Chief In-vestment Officer (CIO) Dutch Investments bij Bouwinvest. Zelf noemt hij zijn functie ‘Directeur Nederland’. In die hoeda-nigheid werkt hij samen met de ontwikkelaars en bouwers van De Nijs aan een klein, maar bijzonder woningproject in het wijk-je Jeruzalem in de Amster-damse Watergraafsmeer.

Blok G, het deel van Bouwinvest, bestaat uit 38 eengezinswoningen van ieder ruim 100 m2 en twee appartementen. “Tel daar een mooie, groene buurt bij op en je hebt wat. De uitstraling past naadloos in het karakter van de bestaande wijk Jeruzalem. Onze woningen komen straks beschikbaar in de vrije huursector. In de directe omgeving realiseert De Nijs 40 koopwoningen en hebben we zelf al 24 soortgelijke eengezinswoningen. Verder heeft het Healthcare Fund van Bouwinvest er twee woonzorggebouwen in bezit waar Stichting Amsta 146 cliënten verzorgt.”

Goed voegenVan Spaandonk heeft namens Bouwinvest op diverse projecten samengewerkt met De Nijs, al dan niet in combinatie met derden. “Ik noemde Dura Vermeer al. Die twee hebben elkaar niet voor niets gevonden: familiebedrijven gericht op de langere termijn. Ze staan voor kwaliteit en weten wat ze willen.” Bouwinvest denkt in decennia, gaat ook niet voor de snelle winst, dus dat voegt goed.

Bepaalde karakteristieken kom je bij bijna ieder familiebedrijf tegen: “Down to earth, be-reikbaar, een woord is een woord; ook mondelinge afspraken gelden. Als je dat vertrouwen in elkaar hebt, kun je ongelooflijk snel schakelen.”

Willen en kunnenEen paar maanden geleden was Allard van Spaandonk in de timmerfabriek in Warmenhui-zen. “De mensen die daar werken, vertellen met trots over wat ze maken. Dat versterkte het beeld van kwaliteit wat ik al had. Mensen werken soms hun hele leven bij De Nijs. Het bedrijf is goed in staat om medewerkers en partijen als onderaannemers en leveranciers aan zich te binden.” Naast alle moderne technologie is er ook nog die ouderwetse aan-nemer: een opgeruimde bouwplaats, niet bang voor verantwoordelijkheden en daardoor prettig om mee te werken. “Uit alles spreekt oprechtheid. Hoe vaker je met ze werkt, hoe soepeler het gaat. Zij weten wat ze willen en wij weten wat ze kunnen. Zo komen we voor ieder vraagstuk snel tot een oplossing.”

‘ Toen bekend werd dat er eengezinswoningen moesten komen, hebben wij onze vinger opgestoken’


Kleding en veiligheidEen ander onderwerp in 2018 was de vernieuwing en uitbreiding van het werkkledingpak-ket. Dat gebeurde onder meer op basis van een onderzoek naar de wensen en behoeften van de medewerkers. Peter: ‘Hoewel sommige collega’s nog een beetje moeten wennen aan de felle kleuren, wordt de kwaliteit van de kleding overal als prima ervaren.” Boven-dien heeft het de medewerkers zelf geen geld gekost. “Vroeger kocht je je kleding zelf. Nu krijg je punten op basis van je functie en je werkomgeving. Met die punten kun je bestellen wat je nodig hebt.”

Op Arbo-gebied is het nieuws dat Jeroen Seldenrijk weg is bij De Nijs, Gelukkig is er een vervanger in de persoon van Olfert Winkelaar, net als Jeroen een veiligheidskundige. Olfert wordt inmiddels ingewerkt.

Enquête: directie maakt actieplanIn 2018 werd een tevredenheidsenquête uitgeschreven onder de medewerkers van De Nijs. De uitkomsten moeten tot op heden nog besproken worden tussen Directie en OR, vertelt Jan. “De directie gaat nu al wel alle projecten en afdelingen langs. Daar inventariseren ze wat de medewerkers vinden dat er moet veranderen. Dat verwerken ze in een actieplan. We gaan er van uit dat ze dat plan met ons zullen bespreken. Het moet tenslotte wel be-handeld worden.” Wel lastig is, vindt Dick, dat sommige zaken die uit de anonieme enquête komen, erom vragen met de melders besproken te worden. “Dat laatste kan natuurlijk niet anoniem.” Overigens valt over de enquête vooral te melden dat de uitkomsten in veel gevallen bijzonder positief zijn.

Verkiezingen en afscheidIn 2019 vinden weer OR-verkiezingen plaats, waarschijnlijk begin juni. Dick vervolgt: “Mini-maal vier plekken in de OR komen vrij. Maar er mogen zes mensen bij. We zijn ooit begon-nen met een OR van negen personen. Nu zijn dat er zeven.”Wie zich op wil geven, kan een e-mail sturen naar [email protected] of even binnenlopen bij Jan Petter op het kantoor in Warmenhuizen. Jan vertelt over de vier leden die niet terugkeren in de raad: “Joost gaat doorleren en kan het er niet meer bij hebben. Peter, Dick en ik heb-ben al drie keer drie jaar gediend. De reglementen schrijven voor dat je je dan niet meer verkiesbaar kunt stellen.”

Begin februari hadden zich al drie kandidaten aangemeld. “Samen met de zittende leden Chris Bakker, Jarno Brouwer en Jakob Glaudemans maakt dat zes.” Uiteraard hoopt Peter dat er uiteindelijk meer dan negen kandidaten zijn. “Pas dan hebben we echt iets te kie-zen. Hoe goed Chris, Jarno en Jakob het ook doen, ze moeten dan opnieuw gekozen worden om in de OR te blijven.”

O V E R

M.J. de Nijs en ZonenMedezeggenschap

Je kunt het zien als een afscheidsinterview met de ‘oude rotten’ van de OR. Alle drie, zowel Jan Petter als Peter Schilder en Dick Smit, keren ze na de ver-kiezingen in 2019 niet te-rug in de Ondernemings-raad. Alle drie na een periode van negen jaar. Ze maken ruimte voor jong talent in de medezeggen-schap.

Enthousiast over sfeer en saamhorigheidWat in het bedrijf leeft, ligt meestal al een tijdje op het bordje van de Ondernemingsraad. Gevraagd en ongevraagd adviseert die raad de directie van De Nijs over uiteenlopende beleidszaken die de belangen van de medewerkers raken.

Op dit moment wordt binnen het bedrijf veel gesproken over ’duurzame inzetbaarheid’. De gedachte is dat werken in de bouw, vooral het zwaar lichamelijke werk op de bouwplaats, niet voor iedereen tot het pensioen vol te houden is, zeker nu dat pensioen steeds later ingaat. De Nijs wil dat medewerkers tot hun zevenenzestigste door kunnen; in hun huidige functie of, bij voorbeeld na omscholing, in een andere.

Werkgevers en bonden spreken elkaar tegen“Daar komen dus cursussen, trainingen en opleidingen bij kijken”, zegt Jan Petter. “Het probleem waarmee we op dit moment rondlopen is dat het beleid in dat kader niet hele-maal duidelijk is in onze ogen. De werkgevers en de bonden geven verschillende uitleg van dezelfde teksten en begrippen.”

Peter Schilder vult aan: “Cao-medewerkers hebben ieder een individueel potje voor op-leidingen. Nu is het zo dat voor de ene cursus de baas gewoon betaalt, terwijl je voor de andere dat potje moet aanspreken. Dat hangt een beetje af om welke reden je de cursus volgt. Of het initiatief bij de baas ligt of bij jezelf.”

En daar zit het probleem, aldus Dick: “Je kunt dat potje ook gebruiken om te sparen en bij-voorbeeld – als je er heel zuinig op bent – één of twee jaar eerder te stoppen met werken. Het is dus belangrijk dat er duidelijkheid komt. Dat het eerlijk verdeeld is en dat iedereen dat kan zien.”

‘Hoewel sommige collega’s nog een beetje moeten wennen aan de felle kleuren, wordt de kwaliteit van de kleding overal als prima ervaren.’


Redelijk kritischPlandeel B is samen met BPD uitontwikkeld. Beide plandelen worden gerealiseerd door een bouwcombinatie van De Nijs met Huybregts Relou uit Utrecht. “Syntrus Achmea kocht drie van de vijf torens in plandeel B voor verhuur. In de overige twee liggen 57 koopappar-tementen.”

Meewerken is ook: naar elkaar toe komen. “Mike Coffeng, onze directeur productie, zit als aannemer aan tafel en ik vertegenwoordig De Nijs Projectontwikkeling. BPD gaat daar op een goeie manier mee om. Ze kunnen kritisch zijn, maar over alles valt in redelijkheid te praten. Dan kom je met elkaar tot goede, voor iedereen werkbare oplossingen.”

Bouwfonds Property Development

‘Behoud van stedelijke omgeving. Integratie van oud en nieuw’Het Burgerweeshuis in Amsterdam werd ontworpen door Aldo van Eyck en opgeleverd in 1960. Afgelopen jaar betrok Bouwfonds Proper-ty Development (BPD) het Burgerweeshuis na een anderhalf jaar du-rende verbouwing die het gebouw geschikt maakte als kantoor zonder het bijzondere, oorspronkelijke ontwerp onnodig geweld aan te doen.

Volgens Harm Janssen, directeur regio Noord-West van BPD, was dat een bewuste keuze. “Door een plek als deze te kiezen, voegen we de daad bij het woord: we staan voor het be-houd van stedelijke omgeving, voor integratie van oud en nieuw.” Dat is van deze tijd. Niet weggooien wat je nog kunt gebruiken. “Wat oorspronkelijk het Burgerweeshuis was, blijkt voor ons als werkplek heel goed te functioneren. De ligging aan de rand van de Zuidas is bovendien goed, de bereikbaarheid optimaal. Intussen krijgt het bijzondere gebouw een heel nieuw leven.”

MarktleiderEdward Zevenbergen, directeur Projecten van BPD, vertelt over de ontwikkeltak van het Bouwfonds: “We ontwikkelen in Duitsland en Nederland. In Nederland zijn we marktleider in woningbouw en we mogen onze de grootste binnenstedelijke ontwikkelaar van Europa noemen. We hebben vestigingen in Amsterdam, Delft, Eindhoven en Amersfoort.”

Samen winnen bij KlaasjeJohn van den Heuvel is senior ontwikkelingsmanager Regio Noord-West. Hij vertelt over de samenwerking met De Nijs. “Het begon met een gezamenlijke tender ruim tien jaar gele-den. Een andere partij won die tender. Net voor de crisis, dus de vraag is of we dit achteraf erg moeten vinden. Toch bleef het knagen. We moesten dus ook nog een keer samen iets winnen.” Edward legde het eerste contact voor ‘Klaasje Zevenster’, vertelt John. “Wij ken-nen Amstelveen goed en ook De Nijs komt daar vaker. Zorgstichting Brentano zocht oplos-singen voor huisvesting, zowel zorginhoudelijk als financieel. We haalden Syntrus Achmea erbij, een zorginvesteerder waarmee we allebei goede ervaringen hebben.”

Syntrus Achmea en De Nijs focusten op plandeel A, vertelt Harm. “Dat kon mede omdat wij er ook bij waren voor deel B. Het was een behoorlijk scherpe bieding, want we wilden het deze keer niet uit onze handen laten glippen. Wel haalbaar, want we hadden het goed en strak georganiseerd. Het bleek het winnende ontwerp.”

Slagkracht bundelenDan is de sfeer meteen goed, aldus John. “Niet dat we ons daar zorgen over maakten”, zegt Harm. “We werken wel vaker samen met De Nijs, ook in het recente verleden. Dat bevalt ons goed: ieder zijn eigen expertise. We kunnen erop vertrouwen dat ze kwaliteit leveren en grip op de zaak hebben. Ze hebben verstand van zaken en werken heel actief samen met derden, ook als dat aannemers zijn zoals UBA bij project Oostpoort in Amsterdam. Samen hebben we een slagkracht die zorgt dat we elkaar blijven opzoeken.”

Harm Janssen

Daniëlle de Nijs

‘Meewerken is ook: naar elkaar toe komen’BPD staat voor Bouwfonds Property Development. BPD ontwikkelt voor ons het project Slachthuisterrein Haarlem. We wonnen daar een tender voor een poppodium met onder mee woningen omheen. Het betreft een project met nieuwbouw, renovatie en restauratie, waar zo veel mogelijk circulair gewerkt zal worden.

“De Nijs en BPD werken al langer samen”, vertelt directeur Daniëlle de Nijs. “In Amstelveen bouwen we Klaasje Zevenster. Plandeel A, ouderenhuisvesting met een zorgcomponent, heeft De Nijs alleen uitontwikkeld en verkocht aan Syntrus Achmea.” Die verhuurt een deel aan stichting Brentano, van wie we de grond kochten.

Ladies Development“Het leuke van dat project is dat ik deel uitmaakte van een gelegenheidsteam bestaande uit alleen maar vrouwen: Esther Akkerman van Syntrus Achmea, Jitske van der Bijl en ik namens De Nijs en Lies Zuidema voor Brentano. Ondanks de tijdsdruk kwamen we regel-matig bij elkaar. Dat leidde tot intensieve samenwerking in een altijd goede sfeer, ondanks diverse contractuele hobbels die we moesten nemen. Als je elkaar met respect behandelt, komt het altijd goed.”

Plandeel A is nu opgeleverd en naar tevredenheid in gebruik. “Onze directiesecretaresses zijn er naartoe geweest. Zij bezoeken wel vaker de verschillende werken. Het leek me leuk ze ook eens iets te laten zien wat af is en te laten horen hoe een opdrachtgever achteraf tegen De Nijs en de samenwerking aankijkt.”

Daniëlle de Nijs

O V E R

BPDGelegenheidsnemer

De Nijs werkt regelmatig samen met grote beleg-gers, ontwikkelingsmaat-schappijen en andere in-ternationaal opererende fondsen en bedrijven. Soms als risicodragend partner, soms als op-drachtnemer of ‘gelegen-heidsnemer’. Bijvoorbeeld met Bouwfonds Property Development (BPD), sinds 2018 gevestigd in het voormalige Burgerwees-huis in Amsterdam.


Van den Heuvel: “Voor het Slachthuisterrein in Haarlem vinden wij het prettig dat De Nijs zo veel ervaring heeft met vernieuwing van bestaande objecten. Wij brengen - mede dankzij de inzet van onze stadsontwikkelaar Coen-Martijn Hofland - meer de verbindende, conceptuele kant. We zitten in elkaar aanvullende rollen. Dan is er geen competentiestrijd en kun je elkaar heel veel gunnen in de samenwerking.”

Circulair bouwenVoor Edward Zevenbergen is het Slachthuisterrein een goed voorbeeld van het belang van circulariteit: zo min mogelijk nieuwe materialen gebruiken en de zaak zodanig bouwen dat in de toekomst zo veel mogelijk materiaal kan worden hergebruikt. “Gelegenheidsgevers als gemeentes willen dat graag”, zegt hij. “Ze stellen het zelfs steeds vaker als voorwaarde. Dat is goed, want het dwingt ons te doen wat we toch al graag willen. Zo zijn we al langere tijd bezig te proberen tweedehands materialen seriematig in te zetten. Dat lukt steeds beter en een project als het Slachthuisterrein biedt de mogelijkheid daar invulling aan te geven!”

Slachthuisterrein is natuurlijk meer dan dat, vult Harm aan: “Een centrale voorziening voor de stad, met monumentale waarde. Het wordt een popschool annex poppodium met omliggende jongerenhuisvesting. We gebruiken het oude gebouw als oogstplaats voor het merendeel van de bouwmaterialen. Dat bespaart dus ook op de kosten en uitstoot van

transport”. Het gebied verandert langzaam. John: “In een van de gebouwen huist nog een opslag voor aircobuizen, die geleidelijk zal verdwijnen. We verwachten dat er een jonge bewonersgroep komt. Popschool, maar ook moderne voedselactiviteiten.”

Nek uitstekenEdward wijst erop dat hergebruik op locatie enorm veel energie scheelt. “Per woning genoeg om een auto twee jaar te laten rondrijden.” Hoe dan ook is het een leuk idee, vindt John, dat in het oude slachthuis in de toekomst veganistisch gekookt kan worden. “Waar vroeger werd geslacht, gaan ze straks waarschijnlijk op een heel andere manier met voed-sel om.” Het tekent de positieve vibe in het proces.

Edward kent De Nijs ook via architect Neelu Boparai, zijn echtgenote. “Ze steken hun nek een stuk verder uit dan de concurrentie als het gaat om duurzaam bouwen en moderne technologie en vooral de combinatie van die twee.”

Winner takes it allWil je een tender winnen? “Dan moet je tegenwoordig”, zegt Harm Janssen, “in korte tijd het hele planproces voorbereiden, compleet uitwerken en gelikt presenteren. Voor een concurrerende prijs. Daar moeten alle partijen op voorbereid zijn.” Dat blijkt te werken voor de tandem BPD/De Nijs. Een winnend koppel.

Edward Zevenbergen

John van den HeuvelO V E R

Pascal van den AaksterTimmerman

De Nijs Castricum verzorgt, naast diverse bouw-, res-tauratie- en verbouwpro-jecten ook onderhoud in opdracht van verhuurders en in het kader van de nazorg voor De Nijs. Een groot deel van dat werk gebeurt op basis van ser-vice/garantiecontracten. Daarnaast wordt ook on-derhoudswerk op factuur uitgevoerd en werk aan de eigen gebouwen van De Nijs. Pascal van den Aak-ster is onder meer daarbij betrokken.


‘Ieder neemt zijn verantwoor-

delijkheid; samen zorgen we dat het

werk af komt‘

‘Werken in een overzichtelijke ploeg’Pascal werkt als Timmerman bij De Nijs Castricum. Zijn werk heeft vooral te maken met verbouw, renovatie en restauratie. Her en der, dus goed vervoer is een basisbehoefte voor Pascal. Onlangs kreeg hij een nieuwe bus tot zijn beschikking.“Volgens mij ben ik een van de weinigen bij De Nijs met een specifiek diploma voor renovatie en restauratie. Dat brengt me soms op bijzon-dere plaatsen. Zo kom ik redelijk vaak in de Beurs van Berlage.”

Standaard én bijzonderIn de Beurs zijn we in veel opzichten gebonden aan monumentenregels. Ze zijn er nu net klaar met de administratiezaal, vertelt hij. “Daar zat een verlaagd vast gipsplafond in. Dat hebben we weggehaald om de ruimte in zijn oorspronkelijke luister te herstellen. Eigenlijk doen we dat met het hele pand. Er komen af en toe zelfs oude beschilderingen tevoor-schijn. Aan de andere kant zijn we ook bezig nieuwe wandjes te plaatsen, deurtjes af te hangen en bijvoorbeeld een spoelkeuken te plaatsen. ’t Is niet alleen maar restauratie.” Pascal is ook betrokken bij het onderhoud van gebouwen van De Nijs: Castricum zelf, War-menhuizen en Amsterdam Delflandplein. “Verder doe ik voor een groot deel hetzelfde werk als onze service-garantieafdeling, maar dan op factuur. Eigenlijk doe ik van alles; alleen geen grote projecten.”

Handige maatOmdat Pascal veel rondrijdt, moet hij een goede bedrijfsbus hebben. “Er waren plannen voor een specifieke nieuwe bedrijfsbus, ook voor andere collega’s, maar dat model was ‘m niet. Voor mij niet, tenminste. Gelukkig kreeg ik gelegenheid om samen met het hoofd van de Materieeldienst van De Nijs, Nic van Rij, op zoek te gaan naar een goed alternatief. Dat alternatief vonden we en ik kreeg één van de eerste exemplaren ter beschikking. We heb-ben alle wensen op papier gezet en daar kwam deze bus uit. Er moet bijvoorbeeld een hele plaat hout in passen. Dat is wat mij betreft wel de minimale maat. Anders rijd ik voortdu-rend met een aanhanger rond. Er zit ook een professioneel kasten- en rekkensysteem in. Dat werkt super.”

Nog persoonlijkerPascal is 31. Hij volgde een opleiding van vier jaar toen hij op zijn 18e bij De Nijs kwam en is in vaste dienst sinds 2010. Hij werkte eerst ook in de grote projecten bij ‘MJ’, maar kwam uiteindelijk in Castricum terecht. “Perfect werk hier. Fijn samenwerken, ook omdat het een overzichtelijke ploeg is waar je steeds mee werkt. Daardoor is het nóg persoon-lijker dan bij de grote projecten. Ieder neemt zijn eigen verantwoordelijkheid en samen zorgen we dat het werk af komt. Mooi, kwalitatief goed, op tijd en binnen budget.”


Verhuizing Materieeldienst naar Schoorldam

‘Onderlinge communicatie is nadien belangrijker geworden’Samen met een tiental andere collega’s - en Okan, de zoon van Meh-met Yazici - klaarden ze de klus in december 2018. De Materieeldienst verhuisde naar Schoorldam, vlak bij de brug over het Noord-Hollands Kanaal. Een knappe logistieke prestatie van het gehele team van de Materieeldienst. Na een grote opruimactie en het opstellen van een herindelingsplan van de twee opslagplaatsen kon de daadwerkelijke indeling beginnen.

“We hebben zo veel mogelijk vol heen en vol terug materieel verplaatst met onze eigen vrachtwagens,” vertelt vrachtwagenchauffeur Toby Zoon. Dat klinkt logisch, maar het was in praktijk een uitdagende puzzel. Een typisch win-win-verhaal. Door nieuwe manieren van werken die de voorbereiding van de bouw steeds belangrijker maken, was het een goed idee om de afdeling Projectontwikkeling naar Warmenhuizen te verplaatsen, zodat de medewerkers gemakkelijker even binnenlopen bij al die collega’s met wie ze te maken hebben.

Rustig moment Intussen bleek er ook genoeg reden voor verhuizing van de Materieeldienst naar Schoorl-dam, vertelt Mehmet Yazici: “Er was veel te weinig ruimte in Warmenhuizen voor mate-rieel en materiaal. De Nijs blijft groeien, en dat geldt ook voor de timmerfabriek. Omdat Projectontwikkeling verkaste naar Warmenhuizen, kwam hier ruimte vrij. Begin vorig jaar

O V E R

Mehmet Yazici

Fred Hof

Toby Zoon

materieeldienst

Terwijl de meeste colle-ga’s genieten van een wel-verdiende vakantie, geeft een flinke groep collega’s nog even gas bij. Juist op het moment dat het werk grotendeels stilligt, om een flinke interne materi-eelverhuizing te organise-ren.

is besloten dat wij deze kant op zouden gaan.” Uiteindelijk werd het dus december, ook omdat je toch ergens een moment moet vinden dat er wat rust omheen is. Je kunt moeilijk verhuizen als ieder moment de telefoon kan gaan voor bestellingen van divers materieel, vindt Fred Hof. “Dat werd dus rond de Kerst-dagen. Inmiddels staat er bij de werkplaats een tijdelijke keet. De loods is al klaar, zegt Toby. “Dat was vroeger het kantoor van Projectontwikkeling en is nu verbouwd tot werk-plaats.“

Tegen de klokDe verhuizing zelf was uiteraard een beste klus, zegt Fred. “Zonder goede organisatie red je zoiets niet. En het gaat ook om volume: Toby heeft bijna zestig keer heen en weer ge-reden!” De chauffeur lacht: “We kwamen wel veel spullen tegen waarvan je dacht: hebben we dat ook nog? De hele Kerstvakantie waren we bezig. Zo’n zes á zeven dagen over een periode van ruim twee weken.”

“Vrijwillig, hoor”, vult Mehmet aan. “We zijn wel persoonlijk gevraagd, maar er móest niets.” Al met al was het nog wel even buffelen, geeft Toby toe: “Een race tegen de klok, maar we hebben het wel voor elkaar gekregen. Als je het logistiek goed organiseert komt het voor elkaar. ‘Zonder strijd geen overwinning’, zegt Nic van Rij wel eens en hij heeft gelijk. We konden niet alles in één keer zo maar lukraak het terrein oprijden want je moet het ook nog kwijt kunnen. En bij voorkeur gelijk op de goede plaats.”

Ik kan het niet alleenFred blijft in Warmenhuizen, hij is verantwoordelijk voor het in- en uitladen ter plaatse. Mehmet regelt hetzelfde in Schoorldam. “Onderlinge communicatie wordt dus steeds be-langrijker. Negentig procent regelen we via Stefan van Straten, onze tussenpersoon bij de Materieeldienst. In het ergste geval bellen we direct met elkaar en lichten Stefan achteraf in. Dat werkt perfect.”

Toby moet met inladen in Warmenhuizen meer uitkijken dan voorheen. “Vroeger liep ik de fabriek in en zag met mijn timmermansoog wat er in de vrachtwagen kon en hoe ik dat moest indelen. Nu is een deel van de lading op een andere locatie. Ik ben dus van Fred, Mehmet en Stefan afhankelijk voor informatie omdat het op twee plekken wordt ingela-den. Dat gaat gelukkig steeds beter!”

Fred knikt: “We moeten wennen, het is allemaal nieuw. Je legt samen de puzzel. In het alge-meen gaat dat goed.” Mehmet beaamt dat: “We proberen allemaal op onze eigen manier zo efficiënt mogelijk te werken. “

Als je het logistiek goed organiseert komt het voor elkaar.


Egbert Kruijer 25 jaar in dienst

“Die is in 1976 een keer gesplitst. Wij voegen de twee delen nu weer samen. Iedere tijd vraagt om een eigen stijl van wonen. Een mooi project waar iets van je vakmanschap wordt gevraagd.” “Ik heb al die jaren met veel plezier bij De Nijs gewerkt, op de meest uiteenlopende projec-ten. Ik ben heel enthousiast over de sfeer en saamhorigheid bij De Nijs. Je moet natuurlijk zelf de slingers ophangen, zoals ze zeggen, maar dat lukt in onze groep prima.”

Fred Hof 40 jaar in dienst

“Laat je handen eens zien, vroegen ze. Dat was mijn CV. De volgende dag kon ik beginnen. Het klikte met de mensen, met de familie ook. Het voegde goed en er ontstond een sterke band. Eerst met Jaap de Nijs, later vooral met Ton.”

“Er waren jaren dat je voor een knaak meer ergens anders kon gaan werken, maar ik bleef. Tien jaar werkplaats, dertig jaar chauffeur. Van alles van de timmerfabriek naar de bouwplaats. Sinds een half jaar ben ik logistiek medewerker. Dat bevalt prima. Ik zorg dat de timmerman kan timmeren en let daarbij ook op veiligheid en dergelijke. Op die manier houd ik het nog wel negen of tien jaar vol als er niks tussen komt.”

Monique van Dijk 25 jaar in dienst

“Ik kwam in dienst als receptioniste en telefoniste. Vervolgens heb ik een tijdje gewerkt bij De Nijs Projectontwikkeling als parttime afdelingssecretaresse. Uiteindelijk ben ik begon-nen met het opzetten van de public relations-activiteiten. Dat was pionieren. Adri Gouds-blom verzorgde de advertenties en de acquisitie. Meer gebeurde er nog niet.”

“Personeelsblad Bijspijkeren was er ook al; ik kon bij de redactie aansluiten. Vroeger maakten we een A5-boekje, inmiddels geüpgraded naar A4. Het blad wordt nog steeds goed ontvangen. De meeste mensen die nu in dit restaurant aan tafel zitten, heb ik dit jaar geïn-terviewd voor Bijspijkeren. Ik heb een heel afwisselende baan waar ik enorm blij mee ben!”Jubilea 2018

O V E R

Jubilarissen

In 2018 vierde een groot aantal medewerkers van De Nijs een twaalfen-eenhalf-, vijfentwintig- of veertigjarig jubileum. Een deel van hen verzamelde begin februari 2019 in een restaurant aan de Dorps-straat in Warmenhuizen voor een gezamenlijk etentje.

Hein Brandjes 25 jaar in dienst

“Werkvoorbereiding. Vóór De Nijs werkte ik voor vier verschillende aannemers. Ik was al een paar keer geswitcht, dus ik wist inmiddels wel wat er te koop was. Het gras bij De Nijs bleek nog groener dan het leek. Ik voel me gewaardeerd en thuis in het bedrijf.”

“We bouwen fantastische werken, waar ik ook na 25 jaar nog veel uitdaging in zie. De graansilo’s bijvoorbeeld, en de Silodam. Dat was de eerste slag in het bewoonbaar maken van de IJ-oevers. Je bent in het begin al trots op die aansprekende werken, maar die trots wordt sterker met de jaren. Als ik ergens het logo van De Nijs zie, kan dat een warm gevoel geven. Ook als het niet mijn eigen project is.”

Hans Slikker 25 jaar in dienst

“Na een ongelukkige val in 2006 was ik acht maanden uit de roulatie. Alle kruisbanden waren afgescheurd. De Nijs is een goede werkgever. Ook in de periode dat het slecht met me ging, waren ze er. Winfred kwam op bezoek. Na revalidatie pakte ik het timmerwerk weer op.”“Mijn vriendin is vorig jaar gestopt met werken. Het leek haar wel fijn als ik ook thuis was. We kunnen het ons gelukkig permitteren, dus zo gezegd zo gedaan. We genieten nog van elke dag. Natuurlijk mis ik het werk wel eens, maar er staat veel tegenover.”

Dick Smit 25 jaar in dienst

“De Nijs is voor mij ‘familiebedrijf’ en ‘sociaal’. Met die twee woorden zeg je al heel veel. Je zult niet zomaar weglopen bij de firma. Het is gewoon goed.” “Als Ondernemingsraad zijn we er om kritisch te zijn, maar daar gaat de leiding goed mee om. We staan nooit lijnrecht tegenover elkaar. We signaleren problemen als OR en die gaan we vervolgens als het even kan samen te lijf.”

“Later dit jaar zijn er weer OR-verkiezingen. Ik mag me na drie zittingen niet meer ver-kiesbaar stellen en dat vind ik een goede regel: zo weet je zeker dat telkens een nieuwe generatie het stokje overneemt.”

Hein werkte bij Heijmans toen ze daar besloten te decentraliseren.

Elke dag naar Almere was hem te ver. Gelukkig hoorde hij van

een oud-collega dat men bij De Nijs mensen zocht. In augustus 1993 kwam hij op gesprek en in

september kon hij beginnen. uit metselen, opperen en betonpoet-

sen (reparatie).

Hans vierde in 2018 zijn 25-jarig jubileum bij De Nijs, een paar

weken voor hij stopte met werken. Ooit begon hij als timmerman in de

betonbouw.

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

Via school kwam Egbert ooit bij een stage als timmerman met De

Nijs in aanraking. Hij werkte het grootste deel van de tijd voor De Nijs Castricum. Nu bijvoorbeeld

aan de renovatie van een woning uit 1907.

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

Toen Fred aan het werk moest, leek timmeren wel wat. Dan lag

het voor de hand om eens te gaan praten bij De Nijs. Ergens in de loop van 1978 meldde hij zich.

Monique is verantwoordelijk voor de Public Relations bij De Nijs. Ze maakt samen met an-

dere redactieleden personeels-blad Bijspijkeren en zorgt onder

meer voor de diverse websites en social media. Het begon ooit

anders.

Dick begon als timmerman. De laatste negen jaar stond hij

onder de torenkraan als hijsbe-geleider. Nu gaat Dick een deel van de tijd naar binnen toe om logistieke planning te doen. In de loop van 2019 verlaat hij na drie zittingsperiodes van ieder

drie jaar de OR.

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼


Cees Jansen 25 jaar in dienst

“In januari 93 ging ik daarom naar De Nijs, na een tip van een vriend dat ze volk zochten. Ik kon gelijk op gesprek komen en aan de slag.”

“Na vijfentwintig jaar ben ik nog steeds tevreden en op mijn gemak. Bij De Nijs is het veel beter geregeld dan bij de kleine baasjes waar ik voorheen zat. Ik hoef hier nooit te wach-ten op mijn geld. En altijd leuke projecten: nu bijvoorbeeld Zonnehof in Duivendrecht, maar in het verleden werkte ik ook aan diverse projecten in Amstelveen en in de Openbare Bibliotheek Amsterdam op het Oosterdokseiland.”

Siem Limmen 40 jaar in dienst

“Na de fusie met C.G. De Nijs, een paar jaar geleden, zijn we De Nijs Castricum. Ik werk vaak in vrijstaande huizen. In Uitgeest, Lisse, Warmenhuizen. Een klein team met veel vrijheid. De laatste twee jaar weer onder een uitvoerder. Je moet veel zelf nadenken en oplossen, maar dat maakt het ook leuk. Het heeft een eigen charme.”

“Alles is goed geregeld. Je hoeft nergens achteraan. Ze zijn professioneel bezig, als bouwer maar ook als werkgever. Je mag alles vragen en zeggen. Bij mijn 40-jarig jubileum had Win-fred de Nijs voor zijn toespraak een brief van drie kantjes meegenomen die ik twintig jaar geleden geschreven had. Die hadden ze gewoon nog liggen!”

Sjaak van Zelm 25 jaar in dienst

“Ik kwam in dienst na een tip dat er een plekje vrijkwam. ‘Als je je meldt bij Ton, Thijs of Winfred, dan kun je aan de slag’. Ik ben dus komen praten met Winfred en alles was snel in kannen en kruiken. Tot nu aan toe, want ik ben nog steeds op mijn plek bij De Nijs.”

“Bijzonder aan het bedrijf vind ik vooral de stabiliteit. Door de jaren heen is De Nijs een werkgever die fier overeind staat, gericht op continuïteit. Ze willen door met het bedrijf, ook om de medewerkers en hun gezinnen te bedienen. Dat geeft een rustig, veilig gevoel. Helemaal niet zo vanzelfsprekend, als je ziet hoe bij andere bedrijven mensen op straat kwamen te staan tijdens de crisis. Onze directie zorgt dat er altijd genoeg werk voorhan-den is.”

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

Timmerman Cees werkte in de jaren negentig bij een bedrijf in

Heerhugowaard in de betonbouw en stallenbouw. Toen het melkquo-

tum werd afgekondigd, kwam de klad in de stallenbouw.

Siem heeft altijd als timmer-man gewerkt. Hij begon veertig

jaar geleden bij Jac de Nijs in Castricum, toen nog een zelf-

standig bedrijf. Tien jaar later werd het overgenomen door M.J.

de Nijs uit Warmenhuizen.

Kraanmachinist Sjaak van Zelm maakte lange tijd deel

uit van de Ondernemings-raad, maar stopte daar

enkele jaren geleden mee. Nu werkt hij op Overhoeks

blok A.

SamenstellingRob KlappeTekst Vooijs tekst & productie, Santpoort, Bert VooijsOntwerp en realisatie Tirza Teule Identity Design, HeilooDrukwerk Drukkerij Aeroprint, Ouderkerk aan de AmstelFotografie Rob Verhagen, Alkmaar

SamenstellingRob KlappeTekst Vooijs tekst & productie, Santpoort, Bert VooijsOntwerp en realisatie Tirza Teule Identity Design, HeilooDrukwerk Drukkerij Aeroprint, Ouderkerk aan de AmstelFotografie Rob Verhagen, AlkmaarTintype.nlArchitectuurfotografen.nl / Fedde de Weert

Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BVOudewal 211749 CA WarmenhuizenPostbus 11749 ZG Warmenhuizen Telefoon 0226 - 39 70 [email protected] www.denijs.nl

Medewerking€¦ · Je ziet dat het beleid erop gericht is dat we zo veel mogelijk realiseren rond...

Documents

Transcript of Medewerking€¦ · Je ziet dat het beleid erop gericht is dat we zo veel mogelijk realiseren rond...