PLANNEN

DRIEMAANDELIJKS GRATIS MAGAZINEVAN SAMENWERKINGSVERBAND KIOSK

P208769

AFG

IFTE

KAN

TOO

R: 2

660

HO

BOKE

N 1

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: M.Dierickx Sint-Jacobsmarkt 56 2000 Antwerpen

PB- PP BELGIE(N) - BELGIQUE

Jaargang 25 nr1 april - mei - juni 2017

Het tijdschrift Kiosk wordt driemaandelijks gratis verspreid als contactmagazine van vzw Samenwerkingsverband Kiosk.Kiosk verbindt vzw Voorspools-Sleegers, vzw JoJo, vzw ‘t Valaartuintje en vzw Dageraad.

Kinderdagverblijven JoJoMauroystraat 56

2660 Hoboken03/828.78.39

vzw JoJo

DageraadGemeentebos 102990 Wuustwezel

03/663.05.36vzw Dageraad

Jojo is werkzaam in de sector van Kind en Gezin en biedt opvang aan baby’s en peuters.

Kinderdagverblijf Sint JozefMauroystraat 56, 2660 Hoboken03/828.78.39Kinderdagverblijf Sint JoannaWalemstraat 19, 2600 Berchem03/239.67.30

Dageraad is werkzaam in de sector van de Bijzondere Jeugdbijstand en biedt verblijf, contextbegeleiding en contextbegeleiding i.f.v. autonoom wonen aan.

DageraadGemeentebos 10, 2990 Wuustwezel03/663.05.36

Multimodulaire zorgorganisatie Kioskvzw Voorspools-Sleegers

‘t Serclaesdreef 342160 Wommelgem

03/298.28.10MMZ Kiosk is werkzaam in de Bijzondere Jeugdbijstand en in de ondersteuning van personen met een handicap. www.mmzkiosk.beBinnen de Bijzondere Jeugdbijstand biedt de organisatie aan kinderen en jongeren de volgende modules aan:

Binnen de ondersteuning van personen met een handicap biedt de organisatie aan kinderen en jongeren:

Verblijf i.f.v. diagnostiek en ambulante diagnostiek:Verblijf, contextbegeleiding en

contextbegeleiding i.f.v. autonoom wonen:

Hof ter HeideSteynstraat 140, 2660 Hoboken, Tel: 03/827.48.29

Hof Ter Heide De Sloep Het BakenSteynstraat 140 Floralienlaan 370 03/285.95.102660 Hoboken 2600 Berchem De Zate03/827.48.29 03/285.95.11

De Zwaantjes De SluisHof Ter Heidelaan 1a Begijnhoeve 1, bus12660 Hoboken 2040 Zandvliet03/830.49.72 03/568.00.41

De Twee GezustersThuysaert 1-4, 2970 ‘s Gravenwezel, Tel: 03/658.80.45

De Twee Gezusters Ayenda De PassageKamertraining Thuysaert 1-4 L. De Raetstraat 3Thuysaert 1-4 2970 ‘s Gravenwezel 2020 Antwerpen 2970 ‘s Gravenwezel 03/658.80.45 03/257.07.77 03/658.80.45

De Nieuwe TorenJozef Reusenslei 21, 2150 Borsbeek, Tel: 03/322.17.32

De Kade De Vuurtoren De WalkantJozef Reusenslei 23 Hortensialei 12-14 ‘t Serclaesdreef 342150 Borsbeek 2540 Hove 2160 Wommelgem03/322.17.32 03/455.39.67 03/296.91.17

MFC voor kinderen en jongeren met gedrag/emotionele stoornissen en/of autisme spectrum stoornis:

Hof Ter VlietNoordland 23, 2040 Zandvliet

03/568.14.52

Dagbegeleiding in groep en contextbegeleiding:

Contextbegeleiding i.f.v. autonoom wonen:

Contextbegeleiding:

De Draaiboom De SteigerKloosterstraat 141 Minister Delbekelaan 302660 Hoboken 2170 Merksem03/830.34.72 03/647.26.99

Passerella / Ponte JobaFloraliënlaan 370 Kloosterstraat 1412600 Berchem 2660 Hoboken03/232.68.32 03/825.21.07

De KlinkStanislas Leclefstraat 132600 Berchem03/685.26.00

Joba Joba Vluchtelingenwerking Autonoom wonenJozef Reusenslei 19 Jozef Reusenslei 192150 Borsbeek 2150 Borsbeek03/247.88.08 03/247.88.08

multimodulaire zorgorganisatie

‘t Valaartuintje is werkzaam in de sector van Kind en Gezin en biedt opvang aan baby’s en peuters. ‘t Valaartuintje Letterkundestraat 171 , 2610 Wilrijk 03/827.94.74

‘t Valaartuintje Letterkundestraat 171

2610 Wilrijk 03/827.94.74

vzw ‘t Valaartuintje

In de kijker

In de kijker

3

Voorwoord

Als je heel jong bent, fantaseer je wel eens over wat je later wil worden. De ene wordt brandweerman of astro-naut, de andere dokter, politieagent of uitvinder. Heel vaak komt er van al dat moois niet veel in huis. Op fami-liefeesten wordt er nog wel eens mee gelachen als de vroege jongens- of meisjesdroom van broer of zus in schril contrast wordt geplaatst met de hedendaagse realiteit.

Het waren dan ook dromen, gebaseerd op een weinig realistisch en vaak geromantiseerd beeld van een bepaal-de job. Op zich is daar natuurlijk niks verkeerd mee, je fantasie durven vastklinken aan een ver toekomstbeeld kan best prettig zijn.

Als alles wat concreter wordt en de realiteit van je eigen leven begint wat vastere vorm te krijgen, worden dromen vaak vertaald naar plannen. Soms op korte termijn, soms wat verder in de tijd. In feite, als je het nadien bekijkt, hangt ons hele bewuste leven in grote mate aaneen van plannen allerhande. Wat ga ik doen, straks na schooltijd? Welke studies wil ik volgen, met het oog op een toff e job voor de rest van mijn loopbaan? Waar ga ik solliciteren? Zal ik haar vragen of ze met me wil trouwen? Wil jij één of meer kindjes? Zouden we een huis kopen, of bouwen we er zelf één? Waar gaan we volgend jaar op vakantie? Ik kan zo nog wel even doorgaan…

Toegegeven, de ene mens leeft planmatiger dan de andere. Toen we vroeger met de kinderen op vakantie ver-trokken, de auto volgestouwd en de campingcar aangepikt, gooiden we een muntstuk op om de richting te be-palen waarin we zouden vertrekken. Op weg naar het onbekende, open voor nieuwe impressies en verrassingen. Meermaals ondervonden we bij vrienden en kennissen dat zij onze reisstijl niet begrepen- een vakantie plan je toch, lang vooraf, dag voor dag, alles netjes uitgetekend en gebalanceerd en liefst ook gereserveerd ? Tja, neen, wij niet. Het leven van dag tot dag en de dingen over je heen laten komen, vonden wij nu eenmaal een zalig gevoel. Misschien omdat het in het ‘echte’ leven veel minder evident is om op die manier tewerk te gaan.

Het ‘echte’ leven legt niet alleen een aantal verplichtingen en verantwoordelijkheden op, het kan je dromen of zelfs je plannen vaak grondig doorkruisen. Zo namen we enkele weken geleden afscheid van Vera, echtgenote van Dirk Sterckx. Ik heb het voorrecht gehad haar enkele malen te ontmoeten; een eenvoudige, warme en opti-mistische vrouw, die, ondanks de hevige pijn die ze al jarenlang moest (ver)dragen, steeds geïnteresseerd bleef in anderen met een open geest en warm hart. Vaak was zij de inspirerende muze achter Dirks artikels voor Kiosk en zorgde zij er mee voor dat zijn bijdrage ons steeds tijdig bereikte. Met een dankbare herinnering hebben we je uitgewuifd, Vera.

Maar het leven gaat verder. Hoe moeilijk soms ook, je kan niet bij de pakken blijven zitten, je kijkt weer vooruit. Ook voor een organisatie als de onze telt het eeuwenoude principe ; stilstaan is achteruit gaan.

Dat doen we dus niet, in tegendeel. We zitten vol plannen, op allerlei terreinen. We kijken met jullie vooruit, naar gebouwen en mensen, naar virtuele en echte wolken, naar jongeren die aan een zelfstandig leven gaan begin-nen, naar medewerkers die hun loopbaan een nieuwe wending geven.

En allen, al dan niet expliciet, fantaseren we nog wel eens een keer. Want soms, kunnen we van onze dromen echte plannen maken….

4

Van Caritas Antwerpen naar Kiosk

Van Caritas Antwerpen naar Kiosk...

een heleboel plannen.Het gebouw aan de Karel Mirystraat, of, zoals je wil, de Lodewijk De Raetstraat op het Kiel in Antwerpen heeft een rijke voorgeschiedenis. Oorspronkelijk werd het gebouwd door de zusterorde Annonciaden van Huldenberg die er tevens een school uitbaatte.

Begin de jaren ’90 zocht E.H. Kanunnik Robert Mat-thieu als directeur van Caritas Antwerpen een nieuw onderkomen voor zijn organisatie. Zo kon hij de administratieve diensten én de sociale diensten die onder zijn bewind waren uitgebouwd, eindelijk weer samenbrengen in één gebouw. Het Sociaal Centrum (nu Centrum Algemeen Welzijnswerk Antwerpen), de dienst voor pleegzorg (nu Pleegzorg Provincie Antwerpen) en Euro-children, kregen naast het se-cretariaat van Caritas Antwerpen een aangepaste accommodatie.

Het ‘kloostergedeelte’ van het grote gebouw bleef echter onbenut. In Hof ter Heide maakten we toen plannen om, naar aanleiding van bijkomende per-soneelsmiddelen, een achtste leefgroep te openen. Het gedeelte van het gebouw, gelegen aan de

Lodewijk De Raetstraat, beschikte over net genoeg slaapkamers en leefruimtes om er één leefgroep in onder te brengen.

De combinatie was gauw gemaakt. De historische banden tussen Hof ter Heide en Caritas Antwerpen werden andermaal bezegeld door de vestiging van de leefgroep ‘Het Baken’ in het voormalige school-/kloostergebouw.

In 2003 kregen we in Hof ter Heide de kans om een prachtig domein aan te kopen in de Floraliënlaan te Berchem. Er werd gewikt en gewogen en uitein-delijk verhuisde ‘het Baken’ samen met de leefgroep ‘De Zate’, die tot dan in Hemiksem gehuisvest was, naar de nieuwe locatie aan de Floraliënlaan, in de prachtige tuin van het ‘Pulhof’.

Daardoor konden we plannen maken voor een nieuwe huisvesting van een leefgroep van De Twee Gezusters in ’s Gravenwezel, die uitsluitend gericht was op +12-jarigen. Steeds meer ervaarden we im-mers dat de ruime, rustig gelegen accommodatie in een toch wel eerder residentiële gemeente, voor deze doelgroep té ver van hun eigen habitat ge-legen was. Al langer keken we uit naar een aange-past onderkomen voor deze leefgroep, dichter bij de Antwerpse grootstad. Opnieuw was de combinatie snel gemaakt. Het Baken vertrok, ‘De Passage’, zoals de leefgroep van De Twee Gezusters gedoopt werd, nam zijn intrek.

Alles evolueert, en elke evolutie brengt nieuwe uitdagingen en noden. Door de uitbouw van de welzijnssectoren werd de opdracht van Caritas Antwerpen tot de essentie herleid. Het prachtige, ondersteunende werk dat zij jaren leverden op vooral administratief en beleidsmatig vlak, was in-tussen overgenomen door de vele organisaties die dank zij deze ondersteuning waren kunnen uit-groeien tot volwaardige, zelfstandige diensten en

5

Van Caritas Antwerpen naar Kiosk

voorzieningen. De eigen sociale diensten gingen, onder druk van reglementeringen, verplichte fusies aan met andere organisaties in Antwerpen.

De Raad van Bestuur van Caritas Antwerpen zocht een oplossing voor het verdere beheer en de invul-ling van hun gebouw. In Kiosk vonden ze vrij snel een goed gekende partner, die, met veel respect voor hun doelstellingen en missie, het gebouw in hun traditie een volwaardige bestemming kon geven.

Bij de betekening van de langdurige erfpachtover-eenkomst tussen Caritas Antwerpen en vzw Samen-werkingsverband Kiosk, nu drie jaar geleden, werd meteen, opnieuw, het startschot gegeven om aan het plannen te gaan.

Ditmaal echter werd het een veel grootser plan, groter dan we ooit tevoren hadden durven dromen.

We zagen immers in het voormalige schoolgebouw veel potentie aanwezig om een aantal organisa-torische en pedagogische knelpunten gelijktijdig aan te pakken.

In De Twee Gezusters was de afdeling Kamertraining, waar jonge adolescenten intensief worden voorbe-reid op een zelfstandig leven, een beetje verweesd achtergebleven na het vertrek van ‘ De Passage’ naar het Kiel. Werkend met een soortgelijke doelgroep, ervaarden zij immers eveneens de nadelen van de ligging van hun werking in ’s Gravenwezel, ver van de leefwereld waarin hun pupillen zich thuis voelen en wellicht ook kort na hun verblijf in de leefgroep zullen terecht komen.

Tegelijkertijd ging ‘De Passage’ zich steeds meer richten op jongeren die een erg moeilijke periode in hun persoonlijke ontwikkeling meemaken; het feit dat zij als ‘geïsoleerde’ leefgroep alleen in het gebouw aan de De Raetstraat verbleven, gaf geen comfortabel gevoel inzake ondersteuning, veilig-heid, enz. Bovendien ondervonden we in de prak-tijk dat de werking van ‘De Passage’ en de Kamer- training steeds meer naar elkaar toegroeiden, naarmate hun doelpubliek ook steeds meer over-lapte. Wat tot dan onhaalbaar werd geacht, namelijk beide deelwerkingen bij elkaar brengen op één locatie, werd plots meer dan een mooie wensdroom.

6

Van Caritas Antwerpen naar Kiosk

In vzw JoJo zijn we in de vestiging in Berchem, mede dank zij de fijne verstandhouding met de zusters Annonciaden van Berchem, erin geslaagd een mooie en aangepaste huisvesting uit te bouwen voor onze kinderdagopvang (wordt nu ‘groepsop-vang’ genoemd). In het kinderdagverblijf St. Jozef te Hoboken, zoals het daar nog steeds bekend staat, drong een grondige renovatie zich al langer op. De houten chalet, die daar destijds ‘tijdelijk’ werd gezet om de baby’s in op te vangen, had zijn diensten be-wezen maar diende uit veiligheidsoverwegingen te worden afgebroken. De steeds toenemende nood aan kinderopvang in de regio noopte tegelijkertijd tot ingrijpende maatregelen. Het ter beschikking komen van het Caritas-gebouw, kwam als een ge-schenk uit de hemel. De benedenverdieping van het gebouw in de vleugel aan de Mirystraat, bleek groot genoeg om er een hedendaagse groepsopvang voor baby’s, peuters en kleuters uit te bouwen, mét een uitbreiding van capaciteit.

Nog waren de ideeën niet uitgeput. Ook onze mo-biele diensten zaten immers al even met plaatsge-brek door uitbreiding van erkenningen en het bijhorende aantal medewerkers. Ons gebouw aan de Kloosterstraat in Hoboken begon stilaan uit zijn voegen te barsten. Bovendien zaten medewer-kers die mobiele ondersteuning bieden aan jonge mensen die net alleen gaan wonen, al dan niet met een vluchtelingenstatuut, wat versnipperd over ver-schillende vestigingen. Zij zouden perfect kunnen inpassen op de eerste verdieping, boven ons nieuwe kinderdagverblijf.

Een ambitieus plan, toegegeven. Zonder de profes-sionele en bezielde begeleiding van onze architect, Jeroen Coppens en onze eigen technische coördina-tor, Koen De Swert, hadden we het nooit rond gekre-gen.

Maar we gingen aan de slag, stap voor stap. Plan-nen werden gemaakt, bijgestuurd en hertekend. Adviezen werden gevraagd, waardoor opnieuw nieuwe ideeën en verplichtingen werden ingewerkt in de blauwdrukken die er reeds waren. Een huza-renstukje, maar we geraakten er doorheen.

Daarop volgde de volgende uitdaging; door de grootte van het bouwproject werden we verplicht met een openbare aanbesteding te werken. Een administratieve molen zonder weerga… maar ook deze hindernis werd genomen. Begin juli waren alle offertes binnen, zowat een maand later konden we

de opdracht toewijzen aan een aannemer en begin januari 2016 werden de werken gestart. Ze zouden ongeveer één jaar duren, zodat we 2017 zouden kunnen inhuldigen in een nieuwe, volledig gereno-veerde accommodatie.

Zoals het bij elke verbouwing past, kwamen er ook hier kleine en grotere onvoorzienigheden tevoorschijn. Maar al bij al verliepen de werkzaam-heden voorspoedig en durfden we luidop beginnen dromen van een tijdige oplevering.

Helaas, het lot besliste anders. Op een maandag-avond, einde augustus, kreeg ik omstreeks 21.30 u telefoon met de melding dat er in het gebouw brand was uitgebroken. Toen ik amper een kwarti-er later ter plaatse arriveerde, was het dak van de rechtervleugel al nagenoeg volledig verwoest. Een ganse nacht lang bleef de brandweer nablussen… alle mooie plannen leken letterlijk in vuur en water op te gaan.

Ondanks de grote schade en de lange administra-tieve weg die afgelegd moest worden om met ver-zekeraars en aannemers alles vlot te krijgen, zien we intussen weer licht in de tunnel. Gelukkig maar, het project was té mooi om verloren te gaan. Als alles goed gaat, zullen we in de loop van dit voorjaar onze eerste stappen in de nieuwe accommodatie kunnen zetten. Mooie vooruitzichten, we hebben er ook lang genoeg op gewacht.

We kijken nu vol vertrouwen de toekomst tegemoet. Eens te meer is gebleken dat geloof in een goede afloop, maar vooral teamwork en geëngageerde inzet van zovele medewerkers, intern en extern, tot schitterende resultaten kan leiden. Dat houdt ons gedreven… om weer nieuwe plannen te blijven maken…

Geert

7

www.mmzkiosk.be

www.mmzkiosk.bewww.mmzkiosk.be

Toen ik een kleine dertig jaar geleden bij Joba mijn carrière in deze organisatie startte, is er in de verste verte nog geen pc te bekennen. Communicatie be-perkt zich tot de klassieke telefoon, post per brief en voor iets of wat verslag ben je aangewezen op een tikmachine van het onvolprezen Olivetti, fl esjes Typp-ex en een hele portie geduld en concentratie. Computers zijn dan nog een abstract iets. Als kind mocht ik ooit met mijn vader mee naar ‘dé com-

puter’ van de bank. Een grote ruimte volgestouwd met machines en allerlei spoelen die angstaan- jagend zoemen en ronddraaien zonder ooit te stop-pen. Ondertussen ratelen er printers die continu kettingpapier uitspuwen met allerlei cijfertjes in een soort geheime code. Het moet wel belangrijk geweest zijn, want die dag doen alle volwassenen schijnbaar heel gewichtig over dit nieuwe wereld-wonder. Niemand van ons kon toen voorzien dat

8

www.mmzkiosk.be

in een niet eens zo verre toekomst al die grote machines in één kastje gepropt worden. En won-der boven wonder wordt dit ook nog is voor elke modale burger bereikbaar. Ruim een jaar later doet de eerste pc zijn intrede.

En het minste wat je kan zeggen is dat er heel veel argwaan is over ‘dat ding’. Minstens de helft van de teamvergadering wordt er aan gespendeerd en ar-gumenten vliegen in het rond, genre ‘de computer gaat toch niet ons werk overnemen’ of erger nog ‘beslissingen nemen in onze plaats’. Dat het ding enkel eentjes en nullen kan optellen, aftrekken, ver-menigvuldigen en delen, gaat er bij velen echt niet in. Hier moeten minimaal hogere krachten aan het werk zijn. Omdat ik een van de verdedigers ben van het (on)ding, zit ik een week later op de VDAB een cursus Dos en Wordperfect te volgen. Tja, iemand moet toch leren werken met die machine. En van dan af gaat het als een rollercoaster want een de-cennium later zit bijna iedereen te tokkelen op een klavier en is Dos al iets voorhistorisch.

Ondertussen heeft de digitale wereld een hele vlucht genomen. Processoren worden al maar snel-ler en op iets of wat harde schijf krijg je tegenwoor-dig zoveel materiaal gepropt dat je dit nooit nog in één mensenleven gelezen krijgt. Er is een heel nieuwe virtuele wereld ontstaan waarbij documen-ten niet langer op je pc of in de oerdegelijke map in de staalgrijze dossierkast bewaard worden maar ergens in de cloud, die grote digitale wolk. Ook telefonie zal onder invloed van de nietsontziende digitale revolutie een enorme vlucht nemen. Niet al-leen doet de gsm zijn intrede en wordt de semafoon of ‘de beeper’ voor eeuwig naar de prullenmand verwezen. Telefoneren doen we meer en meer over het internet en termen als Voice over ip, Whatsapp, Skype, Firewall, Dect en wat al meer doen hun in-trede in de organisatie.

Samen met de steeds groeiende schijnbaar onge-breidelde toegang tot digitale informatie heeft de overheid ook niet stil gezeten. Ter bescherming van de privacy van de burger komt er een hele batterij

9

www.mmzkiosk.be

nieuwe (Europese) regelgeving op ons af. Die dwingt ons er toe om op termijn nieuwe afspraken te ma-ken maar bovenal om zicht te krijgen op ons com-puterpark en nog meer op wat we er mee (mogen) doen. Doordat heel wat diensten en voorzieningen van Kiosk verspreid liggen over de Antwerpse regio en ook nog eens een verschillende insteek hebben, is het minste wat je kan zeggen dat we een enorme variatie aan pc’s en programma’s hebben waar ie-der op zijn eigen manier mee werkt. Hier een lijn in krijgen zal een hele opdracht zijn. Daarnaast is MMZ-Kiosk dringend toe aan een website. En alsof de ge-schiedenis zicht herhaalt, komt men terug bij onder-getekende uit om dit proces in banen te leiden.

Vrij snel al moet ik met scha en schande leren dat het in elkaar boksen van een website in enkele maanden tijd quasi onmogelijk is. Ook hier gaat een wondere wereld open van ‘techneuten’ die schermen met termen als Joomla, Wordpress, cache, Shutterstock, servers, etc. Een keuze maken is niet simpel maar na verloop van tijd wordt duidelijk dat we gaan voor een website die we in de toekomst eenvoudigweg zelf kunnen beheren. Na een zoektocht vinden we een computer engineer waar we samen mee in zee gaan en die ons zal begeleiden. En dan begint de zoektocht naar de beste vormgeving en opzet, bon-dige teksten die toch de lading dekken en juridisch in orde zijn, uniforme email-adressen, mooie foto’s en wat al meer om uiteindelijk te resulteren in www.mmzkiosk.be.

En net als je denkt eindelijk hij is er, we zijn er, duiken de onvolprezen wetmatigheden van Google en an-dere collega browsers op. Om je website van boven in de zoekresultaten te krijgen moet deze zoveel mogelijk aangeklikt, ge-liked worden door gebrui-kers via allerlei kanalen of opgenomen worden in het linklijstje van bevriende organisaties. Bij deze doe ik dan ook een warme oproep aan alle lezers van Kiosk om zo snel mogelijk te surfen naar de nieuwe website om ons mee op te stuwen in de vaart van de zoekgeschiedenis.

Ondertussen zit de trein niet stil en wordt er fors nagedacht over nieuwe datastructuren en zitten we als alles meevalt binnenkort met zijn allen in de stil-aan mythische cloud te werken met het volgens, de ‘digitale specialisten’, onvolprezen office 365. Ergens doet me iets vermoeden dat deze rollercoaster nog een tijdje tegen volle snelheid zal doorgaan.

Jo

10

Plannen? Zottekes!

leen vlees koop ik niet te lang op voorhand. Toch geen boterhammenvlees, diepvries kan wel. Mijn bomma koopt ook voor meer dan een week tegelijk. Alle dagen naar de winkel gaan, kan gevaarlijk zijn voor uwe portemonnee. Ik let goed op mijn budget!

Ik zit in de Lage Weg, in de studiotraining of de kamertraining of hoe noemen ze dat. Op mijn 20 moet ik weg. In 2018 dus. Allez, dat zeggen ze! Dat stond niet in jullie boekske2! Mijn bomma gelooft dat niet. Zelfs op het papier van Jeugdhulp staat dat ik tot mijn 21 mag blijven. Maar Annelies zegt: 20 en dan weg. Dat moet ze dan maar zelf aan mijn bomma uitleggen. En daarbij, ik mag eigenlijk hoe dan ook een jaar langer blijven. Ah ja, ik ben toch één jaar jonger in mijn hoofd!

Als ik kon kiezen dan bleef ik nog drie jaar. Dan is mijn opleiding helemaal af. Grootkeuken heb ik al gedaan. Dit is mijn 1ste jaar voor hulpkok. Als ik mijn

2 onthaalbrochure

Ik ben Charlize. Allez, ik ben eigenlijk niet echt Charlize. Maar mijn naam moet niet in dat boek-ske komen. Ik blijf liever anoniem. Dus ben ik nu eventjes Charlize. Ik heb die naam niet zelf gekozen. Dat heeft Erik gedaan die dit stukje voor De Kiosk schrijft.

Hij zegt dat het over ‘plannen’ gaat. Wat moet ik daarover zeggen? Ik zou het niet weten. Ik heb geen plannen. Ik heb ook geen tijd. Ik moet gaan werken hé. En nu kom ik van de winkel: boodschap-pen gedaan voor drie weken. Allez, eigenlijk voor tweeënhalf. In den Aldi. En ik heb neuzen1 gekocht op de markt. Eentje hebben?

Mijn kalender met dagmenu’s zegt wat ik ga eten. Behalve als ik last heb van mijn buik. Dan verwis-sel ik de dagen en eet een lichte maaltijd. Vroeger maakte ik een hele boodschappenlijst. Nu lukt het soms ook zonder. Mijn voorraadkast zit propvol. Al-

1 Neuzen: cuberdons.

Plannen?Zottekes!

11

best doe ben ik tegen het einde van het schooljaar ‘keukenmedewerker’. Daarna is het nog twee jaar. En dus was ik liever nog in de Lage Weg gebleven.

Ik zit in het deeltijds. De ene week is het werken, de andere week naar school gaan. Mijn werk is bij Ritmica in Hove. Pfff, 40 uren per week, opstaan om kwart voor zes, anderhalf uur onderweg en dus ’s avonds laat terug. Hoe ik zo vroeg wakker geraak? Energiedrankje hé. Staat klaar naast mijn bed. Elke morgen een slokje. Eentje per week is genoeg. Luide muziek voor onderweg, dat helpt ook om wakker te worden.

Ik doe alles met de fiets en het openbaar vervoer. Dat is goedkoper en ge hebt geen file. Als ge werkt dan krijgt ge fietsvergoeding. Voor de bus en den tram heb ik een Buzzypas. Geen gewone, wacht, zie (toont Mobib-kaart): telt vijf jaar. Ik kan er ook mee naar Brussel en Maastricht. Kijk hier: den TEC dat is naar Maastricht en MIVB is Brussel. Ik heb zo’n speciale kaart omdat mijn bompa bij De Lijn heeft gewerkt. Mijn bomma en mijn broer hebben er ook een. Geen geknoei, gewoon klikklik aan dat machientje in de bus. Zottekes!

De turnkring is mijn leven. Ik ben ermee opge- groeid. Ik geef ook al vier jaar les. Neen, niet betaald. Dat is vrijwilligerswerk. Eén keer in de week doe ik zelf mee met turnen. Ik heb last van mijn knieën en van mijn rug. Daar heb ik geen zin in. In mei ga ik stoppen, na de jaarshow. Misschien kan ik met de voorzitter van de club regelen dat ik maar één keer per maand mee turn. Maar les geven, dat blijf ik doen. Voor altijd!!

Een lief?? Hmm, de ridder op het witte paard… Ik heb het te druk. In de week werken en school. Vier avonden per week (niet op maandag) turnen. Poetsen in het weekend, eventueel maandagavond. Woensdag begeleidingsgesprek en een keer per maand op bezoek bij mijn broer in Katrinahof. Za-terdag om 8u op, om 9u in de wasserette. Oké, soms slaap ik uit tot 12 uur en dàn de was. Zondag op bezoek bij mijn bomma. Maandagavond mijn vaste programma’s: familie en buurtpolitie, rechtstreeks of op de PC. Ge ziet: geen tijd voor knappe prinsen.

Als ik de lotto zou winnen? Kan niet: daar doe ik niet aan mee. Maar goed, als…. Dan geef ik het geld aan een goed doel. Childfocus ofzo. En aan nóg twee goede doelen. Ik weet niet dewelke maar Childfocus is toch een goed doel hé? Ja, als het nu echt héél veel geld is dan hou ik misschien een kwart bij. Ik heb immers nog een appartementje nodig. Ik ben al ingeschreven bij de Woonhaven. Ik zoek er een klein: niet te duur, niet teveel poetsen. En dicht in de buurt zijn van mijn school, mijn werk en mijn bomma. Ik heb al veel gerief voor in mijn appartement. Ik krijg nog wel begeleiding. Dat heb ik zelf gevraagd, voor ‘financieel enzo’. Mijn bomma vindt dat ook beter.

Allez, ik ben is weg. Ik ga nog eens eventjes langs mijne groep. Graag gedaan. Echt gene neus?

Erik

Plannen? Zottekes!

12

Plannen maken...

Plannen

Ik denk dat ik van nature eerder een planner ben hoewel ik ook zonder (al te veel ;-)) problemen een plan kan laten voor wat het is en indien nodig zelfs helemaal omswitchen. Een soort flexibiliteit waar-van je als begeleider/hulpverlener ook best een ge-zonde dosis in je hebt.

Het plan om van job te veranderen was er rond maart ’16. Op dat moment werkte ik meer dan acht jaar als leefgroepsbegeleidster in Hof ter Vliet (Zandvliet). Aangezien ik helemaal geen impulsieve beslisser ben, heb ik de tijd genomen om te zoeken naar wat voor mij aanvoelde als ‘het juiste’. Het gegeven van mij ‘thuis’ en ‘goed’ te voelen in Hof ter Vliet maak-te dat ik die tijd ook kon nemen. Toch was de klik in mijn hoofd gemaakt en wist ik met zekerheid dat het tijd was voor iets nieuw: een nieuwe functie, een nieuwe voorziening, dezelfde VZW. Een formule waarvan mijn buikgevoel zei dat het een goede was. Met beide handen heb ik dan ook de kans gegrepen om als contextbegeleidster aan de slag te gaan in de Nieuwe Toren.

Zoals ik mijn (ondertussen ex-) collega’s ook heb laten weten bij mijn vertrek, blik ik met een groot gevoel van tevredenheid terug op negen mooie jaren in Zandvliet. Uiteraard waren er wel eens ver-zuchtingen en frustraties en neen, niet alle bege-leidingen verliepen zoals ‘gepland’. Wel ben ik ervan overtuigd dat we als begeleiders ergens iets kunnen bijdragen aan het (heel vaak heel moeilijke) leven van de kinderen/jongeren die we begeleiden. Re-den genoeg dus om er helemaal voor te gaan!

Sinds een dag of vier heb ik het ‘oude, vertrouwde’ van Hof ter Vliet achter me gelaten en ben ik gestart in de Nieuwe Toren. Een warm onthaal en een goed voorbereide komst (waarvoor dank nieuwe colle-ga’s ), twee topingrediënten voor een goede start. Het plan is om de gehele werking en alles wat er bij komt kijken ‘snel’ onder de knie te krijgen hoewel ik nu al merk dat ik mezelf daar best toch ook enige tijd voor geef. Als een spons probeer ik de grote hoe- veelheid aan nieuwe informatie op te nemen doch in mijn hoofd vloeien namen en situaties nog be-hoorlijk door elkaar. Nog werk aan de winkel dus!

Een nieuwe uitdaging, een nieuwe structuur in mijn leven, nieuwe mensen… ik zie het helemaal zitten en plan nog ‘even’ te blijven ;-).

An

PLANNENopzet of voornemen; = idee: plannen smeden

maken; je plan trekken (a) bedenken wat je wilt; (b) je gang gaan; (c) (België) je kunnen behelpen

13

Plannen maken...

Plannen maken...

Mijn hele leven heb ik plannen gemaakt. Toen ik in de middelbare school zat sleet ik vele uren in de muziekschool, niet alleen om er muziek te leren maken, maar na een paar jaar vooral voor de toneel- en voordrachtklas. Daar vatte ik het plan op om acteur te worden. Maar acteurs hebben een heel onzeker bestaan en daar was ik bang van. Dus mijn plan veranderde: ik zou Germaanse gaan doen en leraar worden. Mijn droom kwam op de tweede plaats, en tussen mijn lessen door ging ik meespelen bij het Gents Universitair Toneel, om toch nog iets over te houden van wat mijn hart wilde. En nadat ik was afgestudeerd en les ging geven, probeerde ik nog een paar jaar iets te doen in de muziekschool, maar daar kwam niet veel meer van terecht.

Toen ik een paar jaar les had gegeven voelde ik dat ik niet mijn hele beroepsleven zou bouwen op een carrière in het onderwijs. Niet dat lesgeven mij geen voldoening gaf, maar er zat een beetje te weinig beweging in om mij veertig jaar lang voldoe-ning te geven. Ik had niet het lerarentalent dat mijn vrouw Vera had, die wel bleef lesgeven en daar een absolute crack in was. Dus, toen ik twee mensen, die ik aan de universiteit goed gekend had, op een avond op televisie aan het werk zag als journalist voor de BRT nieuwsdienst, veranderde ik mijn plan. ik schreef me in voor het journalistenexamen, blok-te er een jaar voor en slaagde. Daarmee kwam een groot stuk van mijn droom uit. Ik kon werken met beeld en woord, ik kon creatief zijn op mijn manier. Mijn toneellessen, mijn uitspraakoefeningen, mijn interesse voor fi lm werden een stuk van mijn dage-lijks beroepsleven.

Vijfentwintig jaar lang heb ik daar de wereld zien veranderen. Ik maakte plannen die ik kon uitvoeren

binnen de mogelijkheden die de redactie me bood. De enorme variatie in dat werk bleef me boeien. Studiowerk rechtstreeks in het Journaal of af en toe bij verkiezingsuitzendingen, reportages op het veld, interviews met de meest uiteenlopende fi guren, er was elke dag wel iets te beleven. Soms zat er een baaldag tussen en liepen de dingen niet volgens mijn plan. Maar wie dat nooit meemaakt, beleeft ook nooit ten volle de goeie dagen. Daarbovenop schreef ik me opnieuw in voor muzieklessen en ik vond in de klassieke gitaar een vaste compagnon.

14

En dan kwam de vraag waar ik in de verste verte niet aan gedacht had en die nooit in mijn plan had gezeten: wilde ik politiek actief zijn, wilde ik parle-mentslid worden? Ik heb lang over dat eerste aan-bod gepiekerd, er veel met Vera over gepraat, eerst nee gezegd en uiteindelijk – vijf jaar later – toch ja gezegd tegen het tweede aanbod. Voor dit nieuwe leven moest ik een heel nieuw plan maken. Ik zou transportbeleid volgen en daar het grootste deel van mijn tijd en energie in steken, ik zou daarnaast milieu, energiebeleid en onderzoek opvolgen. Daar-mee waren mijn dagen meer dan gevuld en op een paar domeinen heb ik kunnen meehelpen om de regelgeving ook te verbeteren.

Maar tegenslagen thuis dwongen me om mijn plan-nen wat sneller af te bouwen dan ik gewild had en ook mijn pensioen in een plan onder te brengen. Ik had me voorgenomen één van de oude draden weer op te nemen en opnieuw naar de muziekschool te gaan de dag dat ik met pensioen ging. Zo is het ook gebeurd en ik haal uit de muziek opnieuw veel voldoening. Maar, onze tegenslagen werden jam-mer genoeg niet kleiner en langzaam maar zeker verdwenen er hoofdstukken uit het plan. Tot begin dit jaar diegene wegviel met wie en voor wie ik altijd plannen had gemaakt.

Voor wie moet ik nu nog plannen maken, nu mijn geliefde er niet meer is? Het antwoord is vrij een-voudig: voor mezelf. Misschien is het zelfs nu nog meer nodig dan vroeger om plannen en dromen te hebben en ze ook met een zekere discipline uit te voeren en na te jagen. Want de herinneringen aan wat Vera en ik gedaan hebben met onze plannen van vroeger, die herinneringen houden me nu op de been.

Dirk Sterckx

Plannen maken...

CSamenstelling: Geert Stoop, Bart Campo, Dries Welkenhuysen, Walter De Proost

Vormgeving: Ingrid Frans, Verzending: Hof ter Heide Drukwerk: www.dewrikker.be

Alle voorzieningen zijn aangesloten bij de Federatie Froidure.

In het kader v.d. wet op de privacy worden er onder geen beding adressen van lezers doorgegeven aan derden.

Colofon