Geen quick fix voor inefficiënt beheer van gemeentelijk vastgoed

Toegevoegd door Wicher F. Schönau op 18 juni 2013

In Nieuwsuur van 17 juni jl. wordt een onderzoek van de TU Delft aangehaald, waaruit zou blijken

dat gemeenten amateuristisch omgaan met het eigen vastgoed. In vergelijking met commerciële

vastgoedbeleggers of woningcorporaties zouden zij met hun vastgoed beperkt inkomsten weten

te genereren. Prof. Hans de Jonge spreekt daarnaast over een potentiële kostenbesparing van €

300 tot 400 mln per jaar.

De conclusies van het onderzoek verbazen mij niet. Dat gemeenten bij een goede inventarisatie meer

objecten in bezit blijken te hebben dan zij daarvoor dachten, is helaas ook mijn ervaring. Bovendien vind

ik een gemiddelde van 25 objecten per gemeente nog een voorzichtige inschatting. Elke verbetering

begint uiteindelijk met inzicht in de eigen vastgoedportefeuille. Maar wat is de volgende stap?

Vastgoed als bedrijfsmiddel of beleidsmiddel

Geredeneerd vanuit de commerciële vastgoedmarkt heeft De Jonge natuurlijk gelijk: vastgoed is een

bedrijfsmiddel en dat dient zo efficiënt mogelijk te worden ingezet. In die logica is het niet uit te leggen als

er niet (minimaal) een kostprijsdekkende huur wordt gevraagd of de beheerkosten niet geminimaliseerd

worden.

Toch is voor gemeenten vastgoed niet alleen een bedrijfsmiddel, het is ook een beleidsmiddel. Dit geldt

niet voor elk type vastgoed, maar scholen, theaters en buurthuizen dragen primair bij aan de

gemeentelijke beleidsdoelen voor onderwijs, cultuur en welzijn. Effectief gebruik van vastgoed moet in

eerste instantie de gemeentelijke drijfveer zijn, vervolgens mag van een gemeente worden verlangd dat

zij deze objecten efficiënt beheert.

Professioneel gemeentelijk vastgoed

Met betrekking tot vastgoed zie ik grote verschillen in de professionaliteit van gemeentelijke organisaties.

Toch is de gemeente die niet weet hoeveel objecten zij in bezit heeft inmiddels een uitzondering.

Afgelopen jaren hebben gemeenten grote stappen gezet in het inventariseren van het eigen vastgoed.

Maar daarop volgt een veel lastigere opgave: hoe kan een zorgvuldige afweging gemaakt worden tussen

het beoogde maatschappelijk effect en een doelmatige inzet van vastgoed als middel?

Bezuinigen is de actualiteit bij gemeenten momenteel. De eigen vastgoedportefeuille ontspringt de dans

dan ook niet. Zeker niet, nu blijkt dat door teruglopende subsidies de huisvestingsvraag van

maatschappelijke instellingen en verenigingen daalt. En wanneer leegstand optreedt in de eigen

portefeuille, is het lastig sturen op het een hogere bezettingsgraad. Afstoten van vastgoed wordt dan ook

gezien als een wondermiddel; maar in deze tijd zijn hooguit enkele objecten goed te verkopen.

Wel kansen, geen quick fix

Er zijn goede kansen voor gemeenten om kosten te besparen op de eigen vastgoedportefeuille.

Gebouwelijke oplossingen zoals De Jonge voorstelt door de huren te verhogen of als een

vastgoedbelegger te acteren, zijn in de praktijk zo gemakkelijk nog niet. Echte oplossingen liggen op het

vlak van slimmer samenwerken met andere gemeenten, marktpartijen, maatschappelijke instellingen en

zelfs burgers. Dat vraagt echter andere competenties van een ambtenaar dan de ‘vastgoedprofessional’

die hij tegenwoordig lijkt te moeten zijn.

Dit artikel is op 18 juni 2013 als blog gepubliceerd op het Maatschappelijk Vastgoed Blog.

Link: http://www.tgblog.nl/maatschappelijkvastgoed/geen-quick-fix-voor-inefficient-beheer-gemeentelijk-

vastgoed/

Page 2 of 5Geen quick fix voor inefficiënt beheer van gemeentelijk vastgoed | Twynstra Gudde

22-8-2013http://www.twynstragudde.nl/blog/geen-quick-fix-voor-inefficient-beheer-van-gemeen...

Maatschappelijk Vastgoed Blog | Twynstra GuddeMaatschappelijk Vastgoed Blog | Twynstra Gudde

Auteur: Wicher F. Schönau