Antilliaans Dagblad Maandag 11 juni 2012 17

AchtergrondAntilliaans Dagblad Maandag 11 juni 201216

Achtergrond

Vol verwachting schui-ven muziekliefheb-bers aan in de ban-ken. De kerk loopt vol.Er heerst een speciale

sfeer. Dat ervaren saxofonistHenk van Twillert en pianist Tja-ko van Schie als zij het podiumbetreden. Van Twillert spreektzich daar ook over uit. Hij vindthet een eer, om op deze tochenigszins heilige plaats te mogen

concerteren, vandaar het iets ge-dimde licht. ,,Overigens werdenhier ooit, in een lang verledenscheepszeilen ten droge gehan-gen, omdat er weinig andereruimten waren waarin dat moge-lijk was”, wist hij te vertellen. Zowerd deze heilige plaats reeds invroeger tijden al praktisch benut.De Portugese zangeres Inês Soa-res heeft in haar repertoire liede-ren van vier eeuwen terug, ge-

zongen in café’s van de haven-stad Porto, in het noordwestenvan Portugal. De link met de zei-len is er, waardoor het concert opdeze plek geoorloofd blijkt. Mar-lon ‘Lonte’ Conradus is de per-cussionist van dit ensemble. Deavond zal uitwijzen hoe bijzon-der zijn verfijnde geluid in dezesetting ten gehore wordt ge-bracht.

Er wordt geopend met ‘TheHarvest of Sorrow’ van SergeiRachmaninoff (1873-1943), eenRussische componist en pianist.Vol overgave zet van Schie in, ge-dragen muziek uit de vleugel,overgenomen door de bariton-saxofoon van Van Twillert. Vanuit het niets valt Marlon Conra-dus bij en voegt er een verfijnde,ijle klank aan toe, die allen naargrote hoogten brengt. De matchis er. Imposant het zuivere, inge-houden geluid van de saxofoonin combinatie met piano en per-cussie, schitterend mooi vertolktdoor zowel saxofonist als pianisten percussionist, in de stijl vande Russische laatromantiek.

Het ‘Ave Maria’ van Astor Pi-azzolla (1921-1992) wordt gezon-gen door de zuiver en beschaafdklinkende sopraan Soares. In alhaar eenvoud, gekleed in een chi-que, doch simpele japon straaltzij liefde uit voor wat zij ten ge-hore brengt. Ook tijdens het liedvalt de ‘ting’ van de percussionistverrassend bescheiden in. Aan-

vankelijk afwachtend, worden detoehoorders gegrepen door deverfijnde sfeer die wordt overge-dragen door deze talentvolle mu-sici. Er wordt ademloos ge-luisterd. En zo zal de hele avondworden doorgedragen.

Speels en in hoog tempo wordt ‘Un Sueño en re menor’ten gehore gebracht, gecompo-neerd door Jan Gerard Palm(1831-1906), de vader van de Cu-

raçaose klassieke muziek. De‘Grande Valse Dudi’, een Antilli-aanse compositie van Livio Her-mans (1935) wordt afwisselendgespeeld op de sopraansaxofoonmet tussenspel op de piano, vloten meeslepend. Knap, hoe VanTwillert, zonder bladmuziek,vanuit zijn diepste gevoelens detoehoorders bereikt.

Aan de ‘Libertango’ van AstorPiazzolla (1921-1992) wordt een

bijzondere verrassing toege-voegd: de tango wordt fel dochstijlvol gedanst, vergezeld van rit-misch handgeklap en vurig voe-tenwerk, zoals het een tango be-taamt. Vol verbazing wordt ertoegekeken naar de opzwependedans, knap uitgevoerd op tocheen bijzonder podium in dit ge-val. Het danspaar Rafa Oliana enJanieke Maria oogst dan ook eendaverend applaus. Een bijzonde-

re uitleg volgt. Van Twillert: ,,Zo-maar uit het niets komt er in hethotel een heer op mij af en vraagtmij, naar aanleiding van de fol-der over dit concert waarop dezetango als een van de muziekstuk-ken wordt gepresenteerd, of hijer met z’n partner bij mag dan-sen. De vraag overviel mij, maarik zei toch dat meneer de volgen-de dag kon komen, bij de genera-le repetitie. Dan zouden we wel

zien. En zo gebeurde. Zonder fei-telijke training vooraf, hebbenwij u vanavond een geweldigetoegevoegde waarde aan deze bij-zondere tango mogen schenken.Met dank aan hen beiden.” Hierweer de klik tussen kunstenaarsen musici: zij voelen elkaar feil-loos aan.

Het lied ‘Caro mio Bem’ vanGuiseppe Giordani (1744-1798)wordt zeer mooi en met warmestem door Soares gezongen metbegeleiding van het sympathiekepianospel van Van Schie. Ookhier is tussen hen de eenheid inde muziek tastbaar aanwezig.Evenzo de lyrics van ‘Duas Mãos’van Jesus Zing (1952) met mu-ziek van Van Schie en van Twil-lert en het ‘Nem as Paredes’ vanArthur Ribeiro en Max FerrerTrinidade. Heftig, vol emoties ge-zongen met een prachtige twee-de stem door de bassaxofoon ge-creëerd. Jammer, dat de beteke-nis van de Portugese teksten aande meeste toehoorder ontsnapt.

Dat ligt geheel anders bij hetlied ‘Abo So’, van Padu del Cari-be (1920). Geestig gebracht doorde zangeres, waarbij allen uit vol-le borst meezingen, in navolgingvan en meegesleept door de inhart en nieren CuraçaoënaarLonte Conradus.

Volgen nog voor de pauze‘Goldberg Variations’ van Jo-

hann Sebastian Bach (1685-1750), geheel uit het hoofd en uithet hart gepresenteerd, ‘FadoAzul’ een compositie van Tjakovan Schie (1961), in een prachtigsamenspel van piano en bassaxo-foon met op de achtergrond be-scheiden percussie, en ‘Pavanepara Guiomar’ van Livio Her-mans.

Na de pauze volgen onder an-dere jazzstukken van Gershwin(1898-1937) en Sydney Bechet,‘een Ode aan Wim Statius Mul-ler’ (1930) en ‘Despedida’ van decomponist en pianist zelf: zo her-kenbaar en hartverwarmend voorallen. Ook nu weer manifesteertSoares zich als een hoogge-schoold natuurtalent met zeerverfijnde, soms ook zeer felleinterpretaties in onder andere lie-deren als ‘El Diablo Suelto (Hera-clio Fernandez 1851-1886), Sum-mertime van Gershwin, de lyric‘Não sou dono de nada’ (muziekvan Van Schie) en het hele speci-ale ‘Ave Maria’ van Astor Piazolla(1921-1992). Noemenswaardig is‘Petit Fleur’, gearrangeerd doorHein van Maarschalkerwaard,vlot en populair vertolkt. Een jui-chend en meeslepend sluitstukwordt ‘What a wonderfull world’,geschreven door Bob Thiele enGeorge David Weiss, maar in dezestiger jaren van de vorige eeuwvoor het eerst op de zo eigen ma-

nier ten gehore gebracht doorLouis Armstrong. De zaal zingtmee en een daverend applausvolgt. Dat vraagt om meer. Bij-zonder aan musici is dat zij nietvan ophouden weten. Het kanniet op. Maar het is ook nog nietop: met vier personen van deworkshop die daags ervoor ge-houden is wordt geshowd, wat erin heel korte tijd gepresteerd kanworden. Frits Faber, Jeanette vander Dijs, Jaime Maria en StanleyBodok focussen op ‘Abo so’, uithet hoofd, zonder bladmuziek.Zij verdienen een ereplaats entreden tot slot op, met alle musicivan deze avond, een mix uit Cu-raçao, Portugal en Holland. Maardan mag Amsterdam niet ont-breken en wordt er juichend aantoegevoegd en vanzelfsprekendmeegejubeld, het beroemde liedvan Wim Sonneveld: ,,Aan deAmsterdamse grachten heb ikheel mijn hart voor altijd ver-pand, Amsterdam vult mijn ge-dachten als de mooiste stad inons land.” En nogmaals ‘What aWonderful world’ vanavond indeze zaal, in deze setting. Eenzinderende avond, vol verrassin-gen, vol emoties, met schitteren-de, juichende en gevoelige wer-ken, is alle verwachtingen te bo-ven gegaan. Met dank aan deCuraçaosche Kunstkring die ditmogelijk heeft gemaakt.

Het concert Tour d’Azul met ‘A bag of Music’ dat vorige week in de Fortkerk ten

gehore werd gebracht is uitgangspunt om iets meer te vertellen over de musici die

soms onverwachts met elkaar in aanraking komen. Zodra deze mensen elkaar

ontmoeten is er een klik.

Door Agnes van Bergen

Het danspaar Rafa Oliana en Janieke Maria in ‘Libertango’. Saxofonist Henk van Twillert. FOTO MICHEL DRENTHEDe vier cursisten in concert. Vlnr. Jaime Maria, Stanley Bodok, Jeannette van der Dijs en Frits Faber.

FOTO’S AGNES VAN BERGEN

Tijdens een afterparty spelen drie pianisten, waarvan twee van eigenbodem ‘six mains’: Wim Statius Muller, Livio Hermans en Tjako vanSchie. Dat is uniek. Bij het zien van een klavier kunnen zij het spelenniet laten. FOTO MICHEL DRENTHE

Pianist Tjako van Schie, een virtuoos. Conradus vol overgave. Percussionist Marlon ‘Lonte’ Conradus. Sopraan Inês Soares: zo fijntjes, zomooi. FOTO MICHEL DRENTHE

Als musici elkaar ontmoeten