!"

Hoofdstuk 11

Een vrijdagavond in maartVol inspiratie komt hij thuis. Hij heeft zin om te schrijven. Vlug zetAlex zijn computer aan om zich op zijn roman te storten. Julian enNadia wachten op hem in Achter de muur. Seksscène? Misschien.

Morgen gaat hij zijn plan uitvoeren. Hij hoopt dat Agustín allessnel klaar heeft. Die man bewijst hem echt een grote dienst! Alweet hij absoluut nog niet wat eruit komt, het is een absurd idee,maar zijn intuïtie zegt hem dat het goed kan uitpakken. Hij heeftniets te verliezen.

Voor hij Word opent, checkt hij nog even de berichten op #$%.Een onbekende wil hem toevoegen. Hij accepteert.

Het is een meisje. Haar #$%-naam, Luna, staat er in duizendkleuren. En verder: ‘Vlinders dansen in mijn buik. &'(. Bedanktvoor alles.’

Zou het het meisje uit de Starbucks zijn? Ze is aangemeld. Zalhij haar schrijven? Maar zij is hem voor.

Hallo, wil je met me chatten?Alex denkt even na. Hij heeft echt veel zin om te schrijven. Maar

zijn nieuwsgierigheid wint het. Ja hoor, al weet ik niet precies wieje bent.

Herken je me niet?Ik heb een flauw vermoeden, maar ik weet het niet zeker. Ga je

me niet vertellen wie je bent?

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 80

Ik ben Luna, dat zie je toch wel?;-)Dat had ik ook wel gezien, maar ik ken geen Luna.Ik weet lekker wel wie jij bent.Ja, duh, jij hebt me toegevoegd.Omdat jij me je adres gaf. Of eigenlijk heb je het voor me opge-

schreven.Zij is het! Ah, dan ben je het meisje uit het café. Ik wist niet meerdat ik je mijn adres had gegeven. liegt hij.

Ja hoor.;-)Nou, ik ben Alex.Ik Luna.

En nu? Hoe moet het gesprek nu verder? Beiden zijn ze even stil.Ten slotte besluit Alex de makkelijkste weg te kiezen. Heb je hetboek al uit?

Het spijt me dat ik je mijn liefje noem? Nee. Ik was net aan het le-zen voor ik je toevoegde.

Ah.Een, eh, leuk gebaar van je, trouwens. Ik bedoel dat je je adres

in het boek schreef en het omruilde.Alex wordt rood. Lacht ze hem nu uit? Nee. Ze heeft hem im-

mers toegevoegd. Dat was niet zomaar, toch? Zo ben ik nou een-maal.

LOLWaarom lach je nou?Om jou. Omdat je zo bent.Ik herinner me dat jij degene was die een schuimsnor boven je

lip en op je neus had van wat je ook maar aan het drinken was. Endegene die haar hoofd tegen de tafel stootte bij het opstaan.

Daar herinner ik me niks meer van.Dan heb je een slecht geheugen.Ik heb het heel druk gehad.Met het lezen van het boek?Eerder met het beleven ervan.

!)

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 81

Dat laatste begrijpt Alex niet, maar hij vraagt niet wat ze ermeebedoelt. Wat vind je ervan?

Dat vroeg je me gisteren toch ook al?Ja, maar jij ging telefoneren.Ja, maar toen ik terugkwam was jij degene die wegging.Ik moest naar les.Wat voor les?Saxofoon.Speel je saxofoon? Wat gaaf!Ik hou gewoon van muziek. Over muziek gesproken, check dit

eens: es.youtube.com/watch?v=4w7ShnVt3dELuna opent hem. Het is een montage van Het spijt me dat ik je

mijn liefje noem met een supermooi Italiaans lied op de achter-grond. Gedurende vier minuten en eenentwintig seconden genie-ten ze allebei van de video.

Geweldig! schrijft Luna, terwijl ze hem opnieuw afspeelt. Heb jijdie clip gemaakt?

Ja, al heeft de muziek niks met het boek en de film te maken.O, is het boek ook verfilmd?Zeker, dat zijn de beelden die je ziet. Maar het nummer is van

Massimo Di Cataldo en het heet ‘Scusa ma ti chiamo amore’.Luna schrijft niets, maar bekijkt de video nog een keer. De muziekis prachtig. Het is gewoon geweldig. Ze wil het nog een keer aan-klikken als haar oog op het klokje van haar computer valt. Het isheel laat en Angel heeft haar nog steeds niet gebeld.

Zonder iets aan Alex te schrijven pakt ze haar mobiel en beltAngel. Niks. Zijn telefoon staat uit. Waar zou hij zijn?

Ze voelt zich slap en haar armen voelen zwaar. Haar ogen prik-ken en ze krijgt het gevoel dat haar keel wordt dichtgeknepen. Watzou hij aan het doen zijn?

Hallo, ben je er nog? is de zin die ze leest als ze een paar minutenlater weer achter haar computer gaat zitten. Opeens heeft ze ner-gens zin meer in. Ze mist Angel, ze wil zijn stem horen. Nu ze hem

!*

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 82

op geen enkele manier te pakken kan krijgen, voelt ze zich totaalmachteloos.

Ja, ik ben er nog. Sorry, ik werd gebeld. liegt Luna. Ik moet trou-wens stoppen.

Ja, ik ook. Het is al laat en ik moet morgen vroeg op.Op zaterdag? Heb je dan ook les?Nee, maar ik moet iets ophalen.Nou, dan zal ik je niet langer vervelen. Slaap lekker.Dat is jammer. Ze gaat stoppen. Niemand weet hoelang het

duurt voor ze weer contact hebben. Wat voor indruk zou Luna vanhem hebben? Hij wil haar graag beter leren kennen. Dan krijgtAlex een idee. Zou hij het Luna durven vragen? Hij twijfelt evenvoor hij het besluit neemt.

Luna, voor je weg bent... heb jij morgenochtend iets te doen?Verrast leest ze de vraag van die jongen. Ze vindt hem wel leuk.

Hij is niet alleen superknap, hij is ook aardig en ze vindt zijn ma-nier van chatten grappig. Maar die laatste vraag brengt haar vanhaar stuk. Waarom vraag je dat?

Ik heb iemand nodig die me morgenochtend ergens mee kan hel-pen.

Waarmee dan?Spreek met me af en je zult het zien.Dus je wil dat ik op een zaterdagochtend met je meega, terwijl

ik je amper ken, en je vertelt me niet wat we gaan doen? Vind je datniet een beetje raar?

Als je het zo bekijkt is het wel raar... Maar ik wil toch dat je mee-gaat.;-)

Luna is helemaal verbouwereerd. Hij durft! Maar eigenlijk is zeheel nieuwsgierig. Hij is absoluut geen slecht gezelschap. Boven-dien heeft ze morgenochtend niets te doen. Ze had met Angel wil-len afspreken, maar het is al zo laat, dat gaat niet meer lukken. Hetis geen slecht idee om een vriend te helpen, toch? Maar is die jon-gen wel een vriend? En wat voor soort hulp dan? Wat een raadsel-achtig gedoe.

!+

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 83

Ik weet niet, Alex, kun je me echt niet zeggen waar het om gaat?Nee, je zult me moeten vertrouwen.Luna zucht. Ze staat op, pakt haar telefoon en probeert Angel

nog een keer te bellen. Weer die stem die zegt dat het nummer datze probeert te bellen uit staat of geen bereik heeft. Boos en ver-drietig smijt ze het toestel op haar kussen.

Oké dan. Waar spreken we af en hoe laat?Doet ze het? Alex kan het niet geloven. Ze doet het! Vlug typt

hij het adres van de plek waar ze elkaar morgenochtend om tienuur zullen ontmoeten, en hij legt uit hoe ze daar kan komen.Opeens is hij superblij, al weet hij zelf niet waarom.

Ik hoop dat het geen grap is. voegt Luna nog toe.Dat is het niet. Ik vind het echt fijn dat je me komt helpen.Je gaat me tot morgen in spanning houden, hè?Ja.Nou, ik zal niet langer aandringen. Ik heb eindelijk iemand ge-

vonden die nog koppiger is dan ik.Ik ben niet koppig.Welles.Nietes.Zie je wel?Nou, misschien een beetje.Ze glimlachen tegelijkertijd, allebei op hun eigen kamer, zonder

te weten dat de ander ook glimlacht. Een paar seconden lang denktLuna niet aan Angel en alles wat er de afgelopen twee dagen ge-beurd is.

Oké, Alex, ik zie je morgen.Geweldig. Ik zal op je wachten. Slaap lekker.Slaap lekker. xxx.xxx.Luna zet #$% uit. Dan luistert ze nog een keer naar het nummer

van Massimo Di Cataldo. Ze gaat op haar bed liggen en valt inslaap met haar mobieltje onder haar kussen.

!,

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 84

Alex blijft achter zijn computer zitten. Door dit chatgesprekheeft hij nog meer inspiratie gekregen. Onder het schrijven kan hijaan niets anders denken dan aan de volgende ochtend. Ja, morgenzou best wel eens een geweldige dag kunnen worden.

Dezelfde vrijdagavondKatia rijdt in haar roze Audi cabrio door de straten van de stad.Naast haar zit Angel. Ze hebben nog bijna geen woord gewisseld.Af en toe kijkt ze hem zijdelings aan. Hij lijkt niet blij, eerder ver-ontrust.

Ze zijn op weg naar de redactie. Het verkeerslicht staat op rood.De auto komt tot stilstand. Nu kijkt Katia niet meer naar de weg,maar naar hem.

‘Ben je boos?’Angel zwijgt. Hij kijkt haar niet aan.‘Nou dat is dan duidelijk, je bent boos,’ moppert Katia. Ze grijpt

het stuur met haar beide handen stevig beet.Het licht springt op groen en met gierende banden trekt de roze

Audi op.‘Ik ben niet boos,’ zegt Angel ten slotte.‘Het lijkt er anders wel op.’‘Het is gewoon...’Katia gaat plotseling op de rem staan. Ergens waar ze niet mag

parkeren zet ze de auto dubbel neer. Angel kijkt onthutst op. ‘Wegaan niet verder voor je me hebt verteld wat er aan de hand is.’

‘Nou... het slaat waarschijnlijk nergens op...’‘Zeg het nou maar.’‘Waarom gaf je me een zoen?’De uitdrukking op haar gezicht verandert. Er verschijnt een ge-

ruststellende glimlach. ‘Is dat het? Je snapt niet dat ik je op je mondzoende.’

‘Dat is toch niet raar? Niet alle meisjes die je net hebt leren ken-nen geven je zomaar een kus op je lippen.’

!-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 85

‘Ik had je van tevoren moeten waarschuwen. Zal ik de volgendekeer eerst een aankondiging sturen?’ grapt ze.

‘Ik vond het niet leuk.’ Angel fronst zijn wenkbrauwen.‘Niet boos worden. Het was gewoon een aardig bedoeld kusje,

verder niks.’‘Doe je dat altijd, mensen aardig bedoelde kusjes geven?’Katia kijkt naar boven en doet alsof ze moet nadenken. ‘Nou...

met jou erbij zit ik op... vierenzestig,’ antwoordt ze en ze giechelteven. Als ze zijn verwijtende blik ziet, wordt ze weer serieus. ‘Angel,pieker er nou niet meer over, ik deed het in een opwelling, een liefgebaar, meer niet.’

Angel is er niet zo zeker van. Het kan best zijn dat Katia nu netdoet of het iets onbeduidends was waar ze niet over na had ge-dacht. Maar ze heeft hem mooi wel op zijn mond gekust. En hijdan? Wat voelde hij toen haar lippen de zijne beroerden? Die vraagverwart hem zo mogelijk nog meer. ‘Goed dan. Als jij zegt dat hetgewoon iets aardigs was, een opwelling, dan geloof ik je. Maar vannu af aan geven we elkaar alleen nog maar een hand, hè?’

Katia glimlacht, en Angel ten slotte ook. De roze Audi wordtweer gestart.

De nacht is een samenraapsel van licht en donker. Van ruis. Vanonde.nieerbare geluiden. Onder het rijden zingt Katia zachtjesvoor zich uit. Angel is wat gekalmeerd, alhoewel hij nog altijd eenzekere onrust voelt vanbinnen.

Weer een bruuske trap op de rem. De auto staat stil.‘Wat is er nou? Je moet wel rustiger remmen, hoor. Zo heb je

binnen twee maanden geen remschijven meer over.’‘Heb je zin om daar wat te gaan drinken? Ik ben uitgedroogd.’

Katia wijst naar een klein café met de neonletters ‘Rounders’.‘Katia, ik moet nog wat ophalen bij de redactie en morgen moet

ik vroeg op.’‘Ah, toe... toe...’ smeekt ze. Nu lijkt ze meer dan ooit op een klein

meisje.

!/

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 86

‘Ik kan niet, Katia, ik moet echt...’‘Laat me je een drankje aanbieden, eentje maar. Om je te bedan-

ken dat je bent gekomen en als verontschuldiging voor de zoen.Alsjeblieft, toe...’

Angel weigert een keer of acht. Katia dringt evenzoveel keer aan.‘Alsjeblieft, toe...’

Uiteindelijk zwicht hij. ‘Oké dan. Eén drankje en dan gaan we.’Katia klapt in haar handen en wil hem een zoen geven. Ze be-

denkt zich net op tijd en steekt haar hand naar voren. Angel glim-lacht en schudt haar de hand. Hij voelt haar zachte huid. Haar klei-ne slanke vingers.

Ze parkeert de auto en samen gaan ze de kroeg binnen. Er zijngeen klanten, alleen twee in het zwart geklede barmeisjes die ach-ter de bar staan te kletsen. Het licht is gedempt en de dancemuziekstaat niet al te hard.

Luna, schiet het door zijn hoofd als hij een blik op zijn horlogewerpt. Hij heeft haar niet gebeld. Hij slaat zijn handen voor zijngezicht. Misschien slaapt ze zelfs al. Weer haalt hij zijn telefoon uitzijn zak en probeert hem aan te zetten. Niks. De batterij is echtleeg.

‘Je mag de mijne wel even gebruiken,’ zegt Katia als ze ziet datdie van hem het niet doet.

‘Dank je, maar ik weet het nummer niet uit mijn hoofd.’‘Wil je je meisje bellen?’‘Ja.’‘Als je wilt dan gaan we nu meteen.’‘Het is oké, we drinken één glaasje en dan bel ik zo op de redac-

tie. Daar ligt nog wel een oplader.’‘Goed. Wat zal ik voor je bestellen?’De dancemuziek heeft plaatsgemaakt voor een Braziliaans num-

mer. Langzaam, lekker, zoet. ‘Miedo de amar’, bang om lief te heb-ben, van Ivete Sangalo en Ed Motta. Alsof degene die over de mu-ziek gaat wil dat ze wat dichter bij elkaar gaan zitten. Angel brengt

!0

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 87

zijn lippen naar Katia’s gezicht. Hij doet het onbewust, zonder eni-ge bijbedoeling, alleen om te zeggen wat hij wil drinken: een bier-tje. Maar hij is zo dicht bij haar, hij kan haar geur helemaal opsnui-ven...

De jongste van de barmeisjes, met twee vlechten, geeft Katiatwee 1esjes Heineken. Katia betaalt en geeft er een aan Angel.

‘Laten we proosten,’ stelt ze voor.‘Waarop wil je proosten?’‘Op het beste interview dat ze ooit bij me hebben afgenomen.’‘Nummer één in de top veertig zeker,’ grapt hij.‘Precies. En je hoeft niet jaloers te zijn op de rest.’ Ze gaat nog

wat dichter bij hem zitten.‘Laten we dan maar proosten.’Ze stoten de 1esjes tegen elkaar en nemen tegelijkertijd een slok-

je. In het schaarse licht zijn Katia’s lichte ogen helemaal betove-rend. Dan denkt hij weer aan Luna en zijn gezicht betrekt. Nu zithij in de kroeg wat te drinken met een superknappe vrouw vantwintig, die beroemd is en hem ook nog heeft gezoend... Hij heefthaar niet gebeld. Oké, het ging echt niet, maar dat is nog geen ex-cuus. Wat zou ze denken? Zou ze ongerust zijn? Boos? Hij zal haarmorgen op een of andere manier verrassen. De afgelopen twee da-gen waren net een kleine eeuwigheid. Een mooie geschiedenis, eenverhaal dat echt is gebeurd. Maar zou ze nu boos op hem zijn?Waarom heeft hij haar niet over de fotosessie verteld?

‘Hallo.’ Katia’s gezicht is nu vlak voor het zijne. ‘Ben je er nog?’‘Ja. Ik probeerde de tekst van het lied te vertalen,’ liegt Angel.‘Leugenaar... Jij kunt ook niet goed liegen. Misschien word je

hier wakker van.’Met de onderkant van haar bier stoot ze tegen de hals van zijn

1esje. Het schuim stijgt snel en het bier begint eruit te stromen.Angel houdt het 1esje aan zijn mond om te voorkomen dat hetbier op de grond terechtkomt.

Katia staat te springen en moedigt hem om aan sneller te drin-

!!

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 88

ken. Ze lacht, net als de twee barmeisjes. Die hebben zojuist ont-dekt dat dat kleine meisje met het roze haar de beroemde Katiais.

Angels T-shirt en broek zitten vol spetters en er is een plas bierontstaan op de grond. Beschaamd vraagt hij het barmeisje met devlechten of ze een dweil voor hem heeft. Ze komt achter de barvandaan en maakt de grond weer droog.

‘Sorry, ik...’‘Geeft niks, hoor.’ Met een glimlach gaat ze weer achter de bar

staan.Katia komt dichterbij. ‘Ze vindt je leuk,’ 1uistert ze hem in het

oor.‘Ja hoor, het bier is je naar het hoofd gestegen...’ antwoordt Angel

lachend. Hij voelt zijn wangen een beetje gloeien van het snelledrinken.

‘Wij vrouwen voelen dat soort dingen aan. We merken het wan-neer een meisje een jongen leuk vindt. En andersom. Bovendien,het is echt niet raar dat meisjes jou leuk vinden. Je bent een leukejongen.’

De Braziliaanse muziek is afgelopen. Nu klinkt ‘Where ever youwill go’ van The Calling. Het barmeisje komt weer op hen af. Zezet twee glaasjes op de bar en schenkt ze vol met een blauw goed-je.

‘Rondje van het huis. Ik hoop dat jullie het lekker vinden.’Katia bedankt haar. Ze pakt het glas en drinkt het in één teug

leeg. Het is sterk. Ze sluit haar ogen en er verschijnen rimpels bo-ven haar neus. Ze wiegt met haar hoofd heen en weer.

‘Lekker!’ Ze slaakt een gilletje. ‘Wauw! Nu jij!’Angel twijfelt. Hij gelooft niet dat het een goed idee is om dat

glaasje leeg te drinken. Het barmeisje kijkt hem afwachtend aan.Hij zal wel moeten. Met een grimas pakt hij het op en drinkt hetzonder met zijn ogen te knipperen leeg.

Het is echt sterk. Het brandt niet alleen in zijn keel, maar ook

!2

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 89

in zijn maag. Hij probeert het niet te laten merken. Het barmeisjeglimlacht. Angel lacht terug.

Zonder iets te zeggen schenkt ze de glaasjes weer vol, nu ookeen voor zichzelf. Deze keer drinken ze met z’n drieën tegelijk, inéén slok, en ze voelen de warme alcohol in hun slokdarm branden.Na deze tweede ronde volgt er meteen een derde.

‘Jij bent toch Katia?’ Een in het zwart geklede, knappe, grijzendeveertiger met een vlot kapsel is achter ze komen staan. Hij is nietalleen, naast hem staat een mooie vrouw van in de twintig.

‘Ja, dat ben ik. En ben jij een fan?’ vraagt ze, een beetje over-moedig geworden door dat laatste glaasje.

‘Jazeker. Maar ik ben ook de eigenaar van deze kroeg,’ zegt deman glimlachend.

‘Ah, wat een eer. Het is hier heel gezellig.’‘Dank je. Ik hoop dat jullie je hier vermaken en dat mijn meiden

jullie perfect bedienen. Ik wil jou en je vriend een drankje aanbie-den.’

‘Bedankt, maar we wilden net weggaan, hè, Angel?’Angel lijkt wat duf. Afwezig. Misschien was dat derde glaasje

toch... ‘Sorry, wat zei je? Ik verstond je niet door de muziek.’ ‘Star-light’ van Muse.

‘Ik zei dat we net weg wilden gaan.’‘Blijf nou nog even,’ komt de baas van Rounders tussenbeide.

‘Laat me nou een rondje aanbieden. Ik heb niet elke dag een pop-ster in mijn café.’

Katia vindt het niet leuk meer. Het barmeisje staat met Angel te1irten, ze heeft hem een rum-cola ingeschonken.

Katia zucht en bestelt een sinas. Ze moet nog rijden. Misschienhelpt het om die sterke drank wat te verdunnen.

De eigenaar praat maar door, de jonge vrouw naast hem negeerthij volkomen. Die zwijgt, ze lacht alleen af en toe om wat hij zegt.Katia luistert niet echt, maar glimlacht beleefd. Zo nu en dan pro-beert ze Angel in beweging te krijgen.

2"

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 90

Maar Angel hoort haar niet. Hij luistert naar het barmeisje, dattijdens het praten met haar vlechten speelt.

Alles in zijn hoofd is vaag. Hij is vrolijk, maar hij weet niet waar-om. Hij heeft het gevoel dat hij iets vergeet, maar hij kan zich echtniet herinneren wat. Hij is daar met Luna. Nee, het is Luna niet.Dat meisje is Katia. Natuurlijk. Dezelfde Katia die hem heeft ge-zoend. Die met het roze haar. Nee, niet die met de vlechten. Watzat er in hemelsnaam in dat blauwe goedje? En Luna?

De muziek wordt harder gezet. De lichten zijn gedempt en zezijn niet meer alleen. Er zijn wat vriendengroepjes binnengedrup-peld, en nog een stelletje. Een typische vrijdagavond.

De eigenaar van de kroeg wijkt geen seconde van Katia’s zijde.Die heeft er ondertussen echt genoeg van. Ze moet even rust. Zestaat op en gaat naar het toilet.

Angel zit al aan zijn tweede rum-cola. Tussendoor heeft hij nogtwee glaasjes van dat blauwe spul gedronken. Alles is heel verwar-rend, hij begrijpt niet eens meer wat zijn nieuwe vriendin hem al-lemaal vertelt.

Als Katia terugkomt draaien ze ‘In my eyes’ van Milk Inc. Zeheeft wat water in haar gezicht geplensd om zich op te frissen. Zewil zo snel mogelijk Angel bij de kladden grijpen en wegwezen.

Maar wat is dat nou? Staat dat barmeisje niet veel te dicht bijhem? Ze heeft zelfs haar hoofd op zijn schouder gelegd. Ze is hemtoch niet...?

Haastig beent ze tussen de mensen door. Hier en daar wordt zeherkend. Maar dat kan haar op dit moment niets schelen. Hetnummer is net op zijn hoogtepunt. Katia komt bij Angel en hetmeisje met de vlechten. Met beide handen duwt ze het barmeisjeopzij en ze kijkt Angel aan. ‘Kom, liefje, we gaan.’ Tot grote ver-bazing van het barmeisje geeft ze hem een vette zoen op zijnmond.

Angel sluit zijn ogen en beantwoordt de kus. Hij beseft niet wathij doet, maar laat zich meeslepen. Het volgende ogenblik helpt

2)

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 91

Katia hem zo goed en zo kwaad als het gaat van de barkruk af enmet veel moeite weet ze hem het café uit te werken. Een paar jon-gens, die alles hebben gezien, helpen haar.

‘Daar staat mijn auto,’ zegt Katia en ze wijst naar de roze Audiaan de andere kant van de straat.

‘Jij bent toch Katia?’ vraagt de langste van de twee.‘Jaaa! Dit is de grote zangeres Katia!’ schreeuwt Angel plotseling

en hij rukt zich los uit hun greep.Angel kucht, schraapt zijn keel en begint ontzettend hard en vals

‘Ilusionas mi corazón’ te zingen. De twee jongens zijn eerst stom-verbaasd, maar dan zingen ze Katia’s beroemdste nummer luid-keels mee, de een nog valser dan de ander. Katia weet niet of zemoet lachen of huilen. Ten slotte kiest ze voor het eerste, al is hetmaar van korte duur: Angel begint allerlei symptomen te vertonendie je wel ziet als iemand te veel soorten drank door elkaar heeftgedronken. Ze letten even niet op en hij valt plompverloren ach-terover op de grond. Katia en de twee jongens helpen hem onmid-dellijk weer overeind. Hij lijkt zich niet bezeerd te hebben. Als hijstaat, 1ikkert hij bijna weer om, maar gelukkig weten ze met z’ndrieën een tweede val te voorkomen.

‘Naar de auto!’ gebiedt Katia.Angel lijkt er nu nog slechter aan toe. In de korte afstand die ze

naar de roze Audi a1eggen moet hij zelfs twee keer overgeven. Metde grootst mogelijke moeite lukt het hun uiteindelijk om hem opde passagiersstoel van de auto te hijsen.

Katia bedankt de twee jongens, die onmiddellijk haar telefoon-nummer vragen. Katia glimlacht en start de motor. Verbouwereerdblijven de twee achter en kijken toe hoe de opvallende auto weg-rijdt.

‘Angel, Angel!’ gilt Katia, wanneer ze merkt dat hij in slaap dreigtte vallen. ‘Wakker blijven!’ Katia, die haar ogen zowel op de wegals op hem gericht houdt, begint hem door elkaar te schudden enhij doet zijn ogen open.

2*

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 92

‘Luna?’ murmelt hij terwijl hij met vertroebelde blik naar eenmeisje achter het stuur kijkt.

‘Wat nou, Luna, ik ben Katia. Niet in slaap vallen!’ gilt ze op-nieuw als ze ziet dat hij zijn ogen weer dicht heeft gedaan.

De jongen laat zich naar opzij vallen, met zijn hoofd tegen hetraampje. Katia stort zich op hem en probeert hem weer rechtop tekrijgen. De auto slingert en rijdt bijna van de weg af. Ternauwer-nood weet ze een botsing te voorkomen en ze ademt diep in. Zeis gestrest.

‘Wat is er gebeurd?’ vraagt Angel, die even wakker is gewordendoor het schokken van de auto.

‘Wat er is gebeurd? Verdomme, we hadden wel dood kunnenzijn!’ Met een zakdoekje veegt ze het zweet van haar voorhoofd enze probeert wat te kalmeren. ‘Nou, waar woon je?’

Deze vraag lijkt een onoplosbaar raadsel voor Angel.‘Ehmmm... In mijn huis?’‘En? Waar is dat dan?’‘Ehmmm.’‘Je gaat me toch niet vertellen dat je het niet meer weet?’Angel moet lachen. Nee, hij weet niet meer waar hij woont.‘Nou... dan zul je vanavond bij mij moeten slapen.’ Katia lijkt dat

helemaal niet erg te vinden.‘Oké,’ antwoordt Angel met een grijns op zijn gezicht.De roze Audi doorkruist de stad. Er is haast geen verkeer. Katia

opent Angels raampje, zodat de frisse avondlucht in zijn gezichtwaait. Hij sluit zijn ogen en heeft het gevoel dat hij op een wolkdrijft. Maar eigenlijk weet hij niet precies hoe hij zich voelt.

Dan staat de auto eindelijk stil. Op een paar kleine lichtjes na isalles donker.

‘Waar zijn we?’ vraagt Angel, zonder aanstalten te maken om uitte stappen.

‘In de garage van mijn huis. Nu moet je braaf zijn en goed mee-werken.’

2+

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 93

Hij zegt ja, al weet hij niet waarom of waarop. Katia stapt als eer-ste uit en helpt daarna Angel. Langzaam lopen ze naar de lift. Angelweet niet waar hij is, maar het lijkt erop dat hij weer bijna zelf kanlopen.

‘We moeten naar de bovenste verdieping,’ zegt Katia wanneer zein de lift staan.

Beiden zwijgen. Zelfs als hij dronken is, is hij nog een lekkerding, denkt Katia.

De lift is er. Gearmd lopen ze over het rode tapijt op de bovensteetage van het huis. Katia is verrassend sterk voor iemand van haarkleine postuur. Ze voelt Angels spieren onder zijn T-shirt. Ja, hijis superaantrekkelijk.

Ten slotte bereiken ze de deur van Katia’s woning. Angel leunttegen de muur maar weet zich met moeite staande te houden. Katiazoekt ondertussen in haar tas naar haar sleutels.

‘Hier heb ik ze...’ zegt ze. ‘Steun maar op mij.’Ze opent de deur en samen waggelen ze het gezellige apparte-

ment binnen.,Katia doet het licht aan, eerst in de gang en daarna in de huis-

kamer. Het is geen groot huis, maar het is er opvallend netjes. Dedonkere designmeubels steken mooi af tegen de pastelkleurigemuren. Ze heeft een goede smaak.

Angel staat wankel op zijn benen en hij heeft zowel Katia’s steunals de muren nodig om niet te vallen. Hij is weer draaierig en eenbeetje misselijk.

‘Kom, ga hier maar zitten.’ Katia leidt hem naar een van de driemakkelijke stoelen die de huiskamer sieren.

Angel gehoorzaamt. Hij probeert rechtop te gaan zitten, maardat lukt niet. Hij zakt helemaal scheef. Katia moet lachen als ze hetziet. ‘Misschien kun je toch maar beter op de bank gaan liggen.’ Zeslaat op het kussen van de driezitsbank waarop ze zelf is gaan zit-ten.

Herhaling van de handelingen. Elke kleine beweging is een hele

2,

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 94

toer. Uiteindelijk is het gelukt, Angel ligt op zijn rug op de bank.Hij slaat zijn handen voor zijn ogen.

‘Het... het licht,’ kermt hij zacht.‘Heb je er last van? Wacht, ik doe de kleine lamp wel aan, die is

wat minder fel.’Met het gedempte licht is de kamer nog gezelliger, intiemer, pre-

cies goed voor een verliefd stelletje. Angel haalt zijn handen voorzijn gezicht weg en legt ze op zijn borst. Hij is wat rustiger.

‘Ik ga me even omkleden, niet weglopen, hè?’ grapt Katia.Angel hoort niet wat ze zegt. Hij begrijpt niet wat er om hem

heen gebeurt. Het is net of alles tolt. Hij is ontzettend moe, zijnhele lichaam voelt zwaar en hij heeft scherpe steken in zijn maag.Luna! Hij moet haar bellen. Maar niet nu. Als die pijn in zijn hoofdis verdwenen. Als hij heeft geslapen zal hij haar bellen. Ja. Hoe laatzou het zijn?

In de andere kamer kleedt Katia zich uit. Wat een avond. Toenze Angel uitnodigde voor een drankje, had ze nooit gedacht dathet zo zou eindigen. Ze had niet verwacht dat Angel iemand wasdie zo dronken kon worden dat hij niet meer wist wat hij deed. Hijwas altijd zo attent, zo goed gekleed. Toch ligt hij nu in haar huis-kamer op de bank, bezopen en wel. En zelfs nu vindt ze hem nogleuk. Wat moet ze doen?

Ze trekt een korte witte nachtpon zonder mouwen aan. Verderdraagt ze alleen een witte hipster. Op haar blote voeten gaat ze noglangs de badkamer en keert dan terug naar de huiskamer.

Angel ligt nog in dezelfde houding. Hij ademt diep. Het lijkterop dat hij slaapt.

‘Hallo. Ik ben er weer. Hoor je me?’Angel heeft het gevoel dat er iemand tegen hem praat, en hij

gromt wat terug.‘Het ziet ernaar uit dat je me inderdaad hoort,’ zegt Katia. ‘Daar

kun je niet slapen. Eén nacht in zo’n houding en je kunt je morgenhelemaal niet meer bewegen...’

2-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 95

Angel reageert niet.Katia zucht. Ze kan hem daar niet zo laten liggen. Heel voor-

zichtig tilt ze eerst zijn voeten van de bank. Angel protesteert, maaruiteindelijk zit hij rechtop. Dan pakt ze zijn hand en vraagt hemte gaan staan. ‘Kom nou, nog één keer.’

Hij doet een poging, en met wat gesjor en getrek van haar kantlukt het hem om op te staan. Weer moet ze hele toeren uithalen,maar hij loopt mee, met zijn arm om haar schouders. Samenstrompelen ze de andere kamer binnen en gaan op het bed zitten.Katia bekijkt hem. Nu is ze alleen met hem in haar slaapkamer.Misschien verlangde ze al vanaf de eerste keer dat ze hem zag naardit moment.

‘Doe je armen eens omhoog,’ zegt ze.Hij werkt niet mee, maar ze speelt het toch klaar hem zijn T-

shirt uit te trekken. De aanblik van zijn blote bovenlichaam windthaar nog meer op.

Katia streelt Angels borst. Ze geeft er een kusje op. Het lijkt eropdat hij zich langzaam maar zeker wat beter voelt. Hij heeft weloveral pijn en weet niet precies waar hij is, maar de misselijkheidis over. Hij heeft het idee dat iemand hem zoent. Eerst kusjes opzijn borst en nu wordt hij op zijn mond gekust. Luna?

Katia trekt haar nachthemd uit. Op haar witte slipje na is ze he-lemaal naakt. Weer beroert ze met haar lippen de zijne. De begeer-te die ze op dat ogenblik voelt is bijna onhoudbaar.

Ze legt Angels voeten op het bed, trekt zijn schoenen uit, legthem op het laken en gaat dan boven op hem zitten. Zijn broekheeft hij nog aan. Voorovergebogen begint ze hem weer te zoenen.Ze pakt zijn handen en legt ze op haar kleine borsten.

Maar als ze hem aankijkt, beseft Katia dat het verkeerd is wat zedoet. Ze heeft ontzettend veel zin om te vrijen, maar dit is gewoonniet het juiste moment. Ze maakt misbruik van hem en van de si-tuatie, en dat vreet aan haar. Bovendien heeft hij een vriendin. Alshij nou nuchter zou zijn en voor haar zou gaan, dan was het watanders. Angel beweegt amper.

2/

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 96

‘Het is jammer dat je niet in de juiste toestand bent. Wie weet,een van de komende dagen... Slaap lekker.’ Katia geeft hem een kusop zijn voorhoofd, gaat de slaapkamer uit en doet de deur achterzich dicht. Weg van de verleiding.

Angel slaapt, zich onbewust van het feit dat hij die nacht op hetpunt heeft gestaan Luna ontrouw te zijn.

20

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 97

2!

Hoofdstuk 12

De volgende morgen, heel vroegEen frisse ochtendbries waait door het openstaande raam de kamerbinnen. Angel wordt wakker. Het is koud zonder T-shirt. Hij doetzijn ogen open en kijkt om zich heen. Het is vrijwel helemaal don-ker. Dan realiseert hij zich dat hij niet in zijn eigen bed ligt. Hij veertop en meteen daarna grijpt hij naar zijn hoofd. Dat doet pijn.

Waar is hij?Het laatste wat hij zich kan herinneren is die kroeg waar hij met

Katia naar binnen ging, het bier, de blauwe drankjes, het barmeisjemet de vlechten... Oef, daarna is alles wazig. Gaten in zijn geheu-gen. Heeft hij gedroomd dat iemand hem zoende? Hij gaat op hetbed zitten en probeert zich meer te herinneren, maar dat blijkt on-mogelijk. Hij heeft zo’n knallende koppijn dat hij niet kan naden-ken.

Hij besluit dat hij er eerst achter moet komen waar hij is. Traagtrekt hij zijn T-shirt en zijn schoenen aan. Hij kijkt in de spiegelaan de muur. Zijn ogen zijn rood en dik. Met een diepe zucht ver-laat hij de kamer.

Hij hoort niets en ziet niemand. Van wie zou dit appartementzijn? Angel loopt de huiskamer in waar hij de vorige nacht op debank heeft gelegen. Een vage herinnering komt boven. Ja, hij weetweer dat hij werd verblind door een fel licht en dat hij naar deslaapkamer is gegaan, maar verder blijft zijn geheugen troebel.

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 98

‘Goedemorgen, gentleman, ik zie dat je alweer zelf kunt lopen,’zegt een stem achter hem.

Hij draait zich om en staart naar het meisje met het roze haardat daar mooi staat te wezen. Ze draagt een wit nachthemd dat al-leen het hoognodige bedekt. Ze is verleidelijk. Blootsvoets komtze op hem af en geeft hem een kus op zijn wang.

‘Ka... Katia? Hoe ben ik hier terechtgekomen?’Ze kijkt hem recht aan en glimlacht. ‘Herinner je je helemaal

niks meer?’‘Nee,’ antwoordt hij heel serieus.‘Dat is jammer, we hebben nog wel zo’n lol gehad.’‘Hebben we lol gehad?’ Angel weet niet goed hoe hij dat moet

opvatten. Maar wat hebben ze in godsnaam gedaan? Die zoen inhet park... de drankjes... de slaapkamer... zijn ontblote bovenlijf...Ze zullen toch niet?

‘Superveel lol! Ik snap niet dat je onze hartstochtelijke nachtbent vergeten.’ Katia doet alsof ze een dramatische scène speelt ineen toneelstuk. Theatraal brengt ze haar hand naar haar voor-hoofd. ‘Dat heb ik weer!’ jammert ze pruilend als een klein meis-je.

Angel begrijpt niets van de komedie die Katia opvoert. Hij kijktzorgelijk. Dan denkt hij aan Luna. Hij heeft haar niet gebeld, toch?Hij hoopt bijna van niet, want dat zou vast geen geruststellend ge-sprek zijn geweest.

‘Ik moet gaan.’‘Wacht even, Angel. Ik kleed me aan en dan breng ik je thuis.’‘Laat maar. Je hebt de afgelopen nacht al genoeg voor me ge-

daan.’Ze hoort iets vijandigs in zijn stem. ‘Je bent toch niet boos, hè?’‘Nee, maar ik weet niet wat ik hier doe en ook niet hoe ik hier

ben gekomen. Ik herinner me niet eens meer of er iets is gebeurdtussen ons. Bovendien heb ik Luna niet gebeld, en die haat me nuvast. Ze zal in ieder geval ongerust zijn.’

22

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 99

Katia weet niet zeker of ze hem moet vertellen dat er bijna ietswas gebeurd tussen hen. Ze schaamt zich en ze besluit het te ver-zwijgen. ‘Nou moet je niet mij gaan aanvallen. Ik heb je alleen maargeholpen. Je had te veel gedronken en dat viel niet goed.’ Katia gaatnaar hem toe om hem een knuffel te geven, maar wanneer ze dich-terbij komt doet Angel een stap opzij.

‘Ik moet gaan. Ik bel je later.’ Beschaamd opent hij de deur enzo snel als hij kan verlaat hij het appartement.

Diezelfde morgen in maart, aan de andere kant van de stadHij heeft haar niet gebeld. Niet eens een simpel sms’je.

Luna is boos. En ook ongerust. Ze begrijpt niet waarom Angelzijn mobieltje niet aan heeft staan. Zou hij die expres hebben uit-gezet? En als hij bang is geworden? Misschien realiseerde hij zichopeens dat ze nog heel jong is. Of vond hij dat alles te snel ging enwilde hij niet verder? De afgelopen twee dagen waren zo intens,zo geweldig... Maar waarom dan zo’n raar eind? Het zou ook kun-nen dat ze zich aanstelde. Ja, waarschijnlijk was dat het. Er was vasteen goede reden, en die wilde ze dolgraag weten. En als ze hemnou nooit meer zou zien? Wat een gedoe!

Ze heeft geen zin om haar bed uit te komen. Het is zaterdag ennog veel te vroeg. Haar keel zit dicht, ze kan wel janken, maar zeheeft Alex beloofd dat ze hem zou helpen, al weet ze niet eenswaarmee.

Ik ook altijd met mijn grote mond... Waarom moest ik zo nodig‘ja’ zeggen, denkt ze van onder de dekens. Ze weet het niet. Tenslotte staat ze morrend op. Ze haalt haar neus op en kijkt op haarmobiel: nog altijd geen teken van leven van Angel.

Ze rekt zich uit, loopt naar het raam en ziet dat het een prachtigezonnige dag is. Dat geeft haar weer een beetje moed.

Terwijl ze zich aankleedt, zoekt ze nog altijd naar het antwoordop haar vragen. Er moet een reden zijn die haar ontgaat. Na eentijdje geeft ze zich gewonnen, het is beter er niet meer aan te den-

)""

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 100

ken, het te vergeten en te genieten van de ochtend, wat die ookvoor haar in petto mag hebben.

Nu ze eraan denkt: wat zou Alex van plan zijn? Wel een myste-rieuze jongen. Bij toeval leert ze hem kennen in een café, hun eersteontmoeting was net een scène uit een romantische .lm. Ze moetdenken aan Meet Joe Black, aan de scène waarin Brad Pitt dat cafébinnenkomt en die eindigt aan het ontbijt met de hoofdpersoonvan het verhaal. ‘Ik vind je heel erg leuk,’ zegt hij op een gegevenmoment in die scène. Zij antwoordt: ‘Ik vind jou ook heel erg leuk,’

Zou Alex haar leuk vinden? Nee, dat is belachelijk. Hij kent haarniet eens... Maar liefde op het eerste gezicht bestaat. En zij dan, watziet zij in hem? Hij lijkt aardig. Op #$% had hij ook een goede in-druk achtergelaten: gevat, slim, vriendelijk, dromerig. Maar eigen-lijk weet ze helemaal niks van hem.

Ze kleedt zich verder aan, borstelt haar haren en gaat de trap af.Weer zal ze tegen haar ouders moeten liegen. Haar moeder kijktverrast op als ze Luna aangekleed en wel in de keuken ziet ver-schijnen. Luna groet haar met een kus, loopt naar de ijskast om ereen pak melk uit te halen en schenkt een glas vol. Dan gaat ze aantafel zitten.

‘Ga je weg?’ vraagt Mercedes, die nog niet van haar verbazing isbekomen.

‘Ja, ik ga naar Miriam. Vrijdag hebben we een wiskundeproef-werk.’

‘En jij gaat zaterdagochtend vroeg studeren?’Dat klinkt natuurlijk wel een beetje vreemd. Toch besluit Luna

door te gaan met de smoes. Na een slok te hebben genomen vanhaar melk, zegt ze rustig: ‘Ja, Mario gaat ons helpen. Die ken jewel, toch? De broer van Miriam.’

‘Ik weet wie het is. Jullie speelden vaak samen toen jullie kleinwaren. Ik heb hem al lang niet meer gezien.’

‘Ik neem hem binnenkort wel weer eens mee naar huis. Het iseen aardige jongen en een kei in wiskunde.’

)")

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 101

Mee naar huis nemen? Zou haar dochter Mario leuk vinden?vraagt haar moeder zich af. Luna praat nooit met haar over jon-gens. Zou ze er binnenkort wel over beginnen? ‘Ik blijf het gek vin-den dat jullie op zaterdagmorgen met z’n drieën afspreken om teleren.’

‘Nou, daar is niks geks aan. We hebben een proefwerk en Mariogaat ons helpen.’

‘Oké, ik bel je straks wel even bij Miriam om te kijken hoe hetgaat,’ zegt haar moeder, die haar niet helemaal gelooft.

Luna schrikt op bij die laatste woorden van haar moeder. Zouze echt naar Miriams huis bellen? Vast niet. Maar stel dat ze hettoch zou doen?

‘Ik ga,’ zegt ze en ze zet haar lege glas op tafel. Luna geeft haarmoeder een kus en loopt naar de huiskamer. Daar zit haar zusjeteken.lms te kijken. Haar gezicht zit onder de chocola.

‘Ga je weg?’ vraagt het blonde meisje wanneer ze ziet dat haarzus naar de deur loopt.

‘Ja, ik heb met iemand afgesproken,’ antwoordt Luna. ‘Niet teveel koekjes eten, Erica.’

‘Eentje nog?’‘Eentje nog.’ Luna veegt het gezicht van haar jongere zusje

schoon en pakt het pak koekjes af.‘Luna, ga jij segs hebben?’ vraagt het meisje onschuldig.Haar oudere zus kijkt haar met open mond aan. Ze weet niet

dat het juist Erica is geweest die haar ouders aan het denken heeftgezet. ‘Jij bent ook niet achterlijk, hè?’ zegt ze en ze kroelt doorhaar blonde haren. Dan geeft ze haar een kus en gaat ervandoor.

Nu zit Erica nog altijd met haar vraag. Waarom trekt iedereentoch zo’n raar gezicht als zij het woord ‘segs’ uitspreekt? Ze staatop en pakt nog een koekje.

Luna trekt de huisdeur achter zich dicht. Zodra ze het gevoelheeft dat ze ver genoeg van huis is, haalt ze haar telefoon uit haartas. Ze moet zich voor de zekerheid maar wel indekken.

)"*

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 102

Ze toetst Miriams nummer in en wacht een paar tellen. Niks,die neemt niet op. Ze probeert het nog een keer, maar tevergeefs.Zal ze haar later nog een keer bellen? Ze weet niet zeker of haarvriendin op zaterdag wel voor tweeën wakker wordt. Wat nu? Nalang twijfelen belt ze iemand anders. Dit keer heeft ze meer suc-ces.

‘Luna?’ vraagt een slaperige stem aan de andere kant van de lijn.‘Hé, Mario, sorry dat ik je zo vroeg bel op zaterdag, maar ik moet

even met je praten.’De jongen antwoordt niet. Hij is net wakker. Of droomt hij?‘Mario, ben je er nog?’‘Ja, ja. Zeg het maar, Luna, waar wil je met me over praten?’ Hij

voelt zich nogal vreemd. Een verwarrende mix van geluk dat zehem belt, blij om haar stem te horen, onzekerheid over het waar-om, verbijstering... En dat alles wordt nog versterkt door het feitdat hij net wakker is.

‘Nou, weet je...’ stamelt Luna. Ze weet niet goed hoe ze het uitmoet leggen. ‘Ik moet namelijk weg vanmorgen, ik ben eigenlijkal weg. En ik heb tegen mijn moeder gezegd dat ik met jullie wis-kunde zou leren voor het proefwerk van vrijdag. Ik heb geprobeerdje zus te bellen om me in te dekken, voor het geval dat mijn moedernaar jullie huis belt. Dat zal vast niet gebeuren, maar je weet nooit.Nu neemt Miriam haar telefoon niet op, dus jij bent mijn laatstehoop.’

Ah, dat is het. Die laatste woorden breken Mario’s versplinterdehart nog een beetje meer. ‘Je laatste hoop...’

Luna hoort aan de toon waarop de jongen haar woorden her-haalt dat ze zich niet goed heeft uitgedrukt.

‘Nou, eh... ik bedoelde het niet...’‘Het is wel goed, ik ga zo naar Miriam toe en vertel het haar.’

Zijn stem klinkt verdrietig, dof van de slaap of van vermoeidheid.Hij is moe van het gedoe. Van de hoop. Van haar liefhebben. Vanhet lijden in stilte. Van dezelfde popgroep leuk vinden. Mario is

)"+

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 103

overal moe van, en dat klinkt door in zijn stem. Ik ben haar laatstehoop, denkt hij. De laagste op de ranglijst.

Luna herinnert zich Mario’s #$%-naam de dag ervoor. Ze heefthem niet eens gevraagd hoe het met hem ging en waarom hij datschreef. Leven is kut. Liefde is kut. Wiskunde is kut. ‘Zeg, Mario,gaat het wel goed met je?’

‘Ja hoor, waarom zou het niet goed gaan?’ antwoordt hij koel-tjes.

‘Nou, ik had het nogal druk gisteren, maar ik zag toevallig je#$%-naam.’

Ze heeft het wel gezien, maar ze had het nogal druk. Lekker ex-cuus. ‘Gewoon een kutdag. Maak je geen zorgen.’ Zijn stem klinktnu nog killer.

‘Is er iets met een meisje?’Die vraag verrast Mario. Luna heeft niks door. Of zou ze het

over zichzelf hebben? Ze zeggen dat vrouwen een zesde zintuighebben voor dat soort dingen. Zou Luna weten dat hij verliefd ophaar is? ‘Geen zorgen, gewoon een moeilijk moment. Het gaatgoed.’

‘Kom op, Mario. Je kunt het me best vertellen. We zijn tochvrienden?’ Ze heeft het nu wel over vriendschap, maar toch heeftze het gevoel dat ze hem op een of andere manier in de steek heeftgelaten. Ze kennen elkaar al zo lang, ze speelden altijd samen. Maarde laatste tijd is er een soort afstand tussen hen ontstaan. Mis-schien komt dat wel door haar. Ja. Als ze nu bij hem thuis komt,is het om Miriam op te zoeken. Luna beseft dat ze maar weinigvan hem weet.

Op dat ogenblik is ze Alex en Angel even helemaal vergeten. Zemaakt zich werkelijk zorgen om die jongen. Hij klinkt zo depri...En ze weet niet waarom, maar ze heeft niet het idee dat hij haargaat vertellen wat er aan de hand is. Ze moet iets doen om zijn ver-trouwen terug te winnen, ze moet weer wat aardiger tegen hemdoen.

)",

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 104

‘Het gaat goed, echt waar. Ik ben gewoon net wakker.’‘Heb je de komende week iets te doen?’ vraagt Luna opeens.‘De komende week?’ Mario begrijpt er helemaal niets meer van.

Droomt hij echt niet? ‘Nou, ik geloof het niet. Over welke dag hebje het?’

‘Over maandag tot en met donderdag. Moet je ’s middags ietsdoen?’

‘Huiswerk maken en leren, vermoed ik.’‘Oké, dan gaan we samen leren. Zoals je waarschijnlijk wel weet

ben ik nogal slecht in wiskunde... Ik heb hulp nodig voor het proef-werk van vrijdag. Als ik een onvoldoende haal vermoorden mijnouders me. Misschien zou je me bijles kunnen geven. Als het jeuitkomt en als je dat wilt, natuurlijk.’

Hij moet echt dromen. Hij slaapt gewoon nog. Of is het eengrap? Luna en hij samen leren. Met z’n tweeën. Gebeurt dit echt?Zou het wel een goed idee zijn?

‘Mario, je zegt niets... Het geeft niet, hoor, als je niet kunt.’‘Ik kan wel.’‘Top,’ zegt Luna glimlachend. ‘Dan zien we elkaar maandag op

school en dan spreken we wat af, is dat goed?’‘Zeker.’Ze kijkt op haar horloge. Het is al laat. ‘Mario, ik moet ophangen.

Kop op, hè? Ik zie je maandag.’‘Veel plezier, Luna. Later.’Mario’s kamer stroomt vol met tegenstrijdige gevoelens. De ver-

moeidheid is nog niet verdwenen, maar hij kan weer een kleinbeetje glimlachen. Zijn hart klopt weer met dat unieke ritme vanverliefdheid. Het is nog altijd donker, maar voor Mario schijnt ereen piepklein lichtstraaltje.

Mario loopt naar zijn computer. ‘Clavado en un bar’. Play. Demuziek van Maná schalt weer door de kamer.

)"-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 105

)"/

Hoofdstuk 13

Diezelfde morgen, aan de andere kant van de stadAngel weet niet wat hij moet doen. Hij is er al een tijdje over aanhet piekeren. Wat moet hij tegen Luna zeggen?

Zijn hoofd en buik doen nog altijd zeer. Hij schaamt zich dood.Hoe heeft hij zich zo kunnen misdragen? Hij is zo dronken gewor-den dat hij niet meer wist wat hij deed. Hij weet niet eens of er ietstussen hem en Katia is gebeurd. Twee dagen met Luna en nu al on-trouw?Hij is helemaal uit zijn doen. Het liefst zou hij van de aardbodemverdwijnen.

Toen hij thuiskwam heeft hij meteen zijn telefoon aan de opla-der gehangen. Op zijn scherm verschenen een heleboel gemisteoproepen, ook een aantal van Luna. Hij heeft zich 1ink in de nestengewerkt.

En nu komen de smoesjes, de leugens, de excuses. Want Lunamag niet weten wat er is gebeurd. Als ze daarachter komt...

Die kusjes, heeft hij die nou gedroomd of waren ze echt? ZouKatia misschien misbruik hebben gemaakt van de situatie, toen hijniet wist wat hij deed? Hoe dan ook, de enige schuldige is hijzelf.Wat moet hij doen? Wat moet hij zeggen? ‘Luna, ik ging naar deredactie en de schoonmaakster heeft me op het toilet opgesloten,ze had niet door dat er nog iemand aanwezig was en de batterijvan mijn mobiel was leeg.’ Dat klinkt als een fabeltje. ‘Mijn telefoon

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 106

is in een emmer water gevallen en als door een wonder doet hijhet nu weer.’ Ook niet echt overtuigend.

Tegen haar liegen vindt hij verschrikkelijk, maar haar verliezenis nog erger. En als hij de waarheid zegt zal ze hem misschien welvergeven, maar nooit meer helemaal vertrouwen.

Waarom heeft hij dat drankje nou niet afgeslagen? Waaromheeft hij zo veel gedronken? Katia... Waarschijnlijk is dat het ant-woord dat hij niet wil weten of geloven. Voor Katia?

Maar hij heeft al wat met Luna. Hij houdt van haar. Ze zullenhet geweldig krijgen samen. Maar eerst moet hij zich hieruit red-den.

Hij kijkt op zijn horloge. Het is nog erg vroeg. Hij wil zo graaghaar stem horen, maar het is geen goed idee om haar wakker temaken, nadat hij haar al een rotavond heeft bezorgd door niks telaten horen. Bovendien weet hij niet wat hij moet zeggen.

Angels telefoon gaat. Het is Luna niet, het is Katia. Hij twijfeltof hij zal opnemen. Hij besluit het niet te doen, en drukt haar weg.Een paar tellen later gaat de telefoon weer.

‘Hoi Katia,’ zegt hij ten slotte ernstig.‘Hoi Angel. Hoe voel je je?’ Katia’s stem klinkt dof, verdrietig.

Hij kan het niet zien, maar terwijl ze met hem praat speelt ze meteen lichtknopje. De lamp in de huiskamer gaat aan, uit, aan, uit.Ze is zenuwachtig, onrustig. Sinds hij weg is kan ze alleen nog maaraan hem denken.

‘Nou, ik heb hoofdpijn. Dat komt vast door de kater. Je zou kun-nen zeggen dat ik me wel eens beter heb gevoeld.’

‘Het spijt me. Ik hoop dat het snel overgaat.’‘Dank je.’Er valt een pijnlijke stilte. Angel wil net gedag zeggen en ophan-

gen, maar Katia is hem voor: ‘Angel, ik wil dat je weet dat er nietsis gebeurd.’

‘Kijk, Katia...’‘Echt waar, geloof me. Het had kunnen gebeuren. We hadden

)"0

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 107

allebei gedronken, we waren samen bij mij thuis... Maar er is niksgebeurd.’

Angel zou wel willen weten of die zoenen die hij heeft gedroomdecht waren, maar hij vraagt het toch maar niet. ‘Oké, goed dan.Maar ik ben sowieso niet blij met mijn gedrag.’

‘Kom op, kwel jezelf niet zo. Het is een beetje uit de hand gelo-pen, verder niets. Je moet het niet zo groot maken.’

‘Oké.’Katia speelt nog altijd met het lichtknopje. Ze is gespannen. Ze

ziet Angel op een andere manier. Even denkt ze het ergste. Ze wilhem niet verliezen. ‘Angel, ik zou je zo graag nog een keer willenzien.’

Angel zegt niets. Zijn hoofd loopt over. Hij heeft geen zin meerom te praten, maar aan de andere kant wil hij haar ook niet kwijt.‘Katia, ik weet niet wat ik moet zeggen. Laat me maar even metrust. Ik bel je vanmiddag of morgen, goed?’

‘Goed,’ antwoordt ze niet helemaal overtuigd. Ze moet het welgoedvinden, ze heeft geen keus. ‘Ik wacht op je telefoontje. Doei!’

‘Doei.’Katia doet het lichtknopje naar beneden, het licht in de huiska-

mer gaat uit.Ondertussen maakt Angel zich grote zorgen. Hij probeert een

smoes te verzinnen waarom hij Luna de avond ervoor niet heeftgebeld.

Iets over tienen ’s morgens, die zaterdag in maart, ergens anders inde stadAlex voert een geanimeerd gesprek met Agustín. Die heeft alles inorde gemaakt. Alex is nerveus. Niet vanwege zijn plan, maar omdathij niet weet of Luna wel zal komen. Misschien ziet ze ervan af.

Al zijn twijfels verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer Lunaeven later voor de glazen deur verschijnt. Ze kijkt een beetje ge-desoriënteerd om zich heen, tot Alex haar komt begroeten. ‘Hoi,blij je te zien,’ zegt hij terwijl hij op haar af loopt.

)"!

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 108

Wat is ze knap. Ze draagt haar haar in een paardenstaart, datgeeft haar iets kinderlijks.

Twee zoenen.‘Hoi. Ik jou ook! Sorry dat ik laat ben.’Wat is hij knap. Hij heeft nog altijd die geweldige glimlach die

ze zich herinnert van de dag dat ze elkaar in het café ontmoetten.Hoewel het fris is draagt hij een T-shirt.

‘Geeft niets. Terwijl ik op je wachtte heb ik alles voorbereid, zo-dat we zo snel mogelijk kunnen gaan.’

‘Je maakt me vreselijk nieuwsgierig. Ga je me nu nog niet ver-tellen waarmee ik je ga helpen?’

‘Je zult het zo weten, Luna.’ Alex houdt de deur voor haar open.Ze zijn in een copyshop. Het lawaai van de apparaten vult de ruim-te. Een man van een jaar of zestig komt op hen af.

‘Agustín, ik wil je graag voorstellen aan Luna, Luna, dit is Agus-tín Mendizábal.’

Ze werpen elkaar een vriendelijke, nieuwsgierige blik toe.‘Aangenaam, meneer Mendizábal.’‘Insgelijks, jongedame. Deze jongen heeft een goede smaak. Het

ziet ernaar uit dat hij net zo goed muziek kan maken als meisjesversieren.’ De man schatert en Luna wordt helemaal rood.

Ook Alex lijkt wat verlegen. ‘Niet overdrijven, Agustín. Binnende kortste keren speel je beter dan ik.’

‘De leerling wordt nooit beter dan de meester.’Leerling? Meester? Wie is wie? Luna snapt het niet helemaal. Ze

weet dat Alex saxofoon speelt, maar... ‘Geeft u Alex les?’ vraagt zewat ontredderd. Ze wil graag aardig overkomen.

‘Maak je een grapje?’ roept Agustín verbaasd uit. ‘Deze jongen isde beste muzikant die ik ooit heb ontmoet. Daarom heb ik hem ge-vraagd of hij mij en mijn oude knarren van vrienden wil lesgeven.’

‘Je overdrijft weer. Jij en je vrienden spelen hartstikke goed, enwe zijn pas begonnen. En ik heb zo veel lol tijdens de lessen...’

Luna is verrast. Die mooie jongen met zijn perfecte glimlachheeft geen les, hij geeft les. Ongeloo1ijk.

)"2

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 109

‘Jongedame, ik neem aan dat Alex al indruk op je heeft gemaaktmet zijn saxofoon,’ zegt Agustín met een plagerig lachje.

‘Nou... eigenlijk niet. Ik heb hem nog nooit horen spelen,’ ant-woordt Luna, die nog altijd een blos op haar wangen heeft. ‘Wekennen elkaar nog maar net. Maar zoals u het beschrijft moet hijwel supergoed zijn.’ Ze kijkt de jongen vol bewondering aan.

‘Nu is het wel genoeg, zo meteen ga ik nog blozen.’‘Zo is dat. Genoeg complimentjes. Straks gelooft hij het zelf nog

en gaat hij twee keer zo veel voor zijn lessen vragen.’ Weer lacht deman. Dan bukt hij zich om iets te pakken achter de toonbank eneven verdwijnt hij uit het zicht.

‘Kijk, hier heb je wat je me gevraagd hebt.’ Agustín legt twee rug-zakken vol geplasti.ceerde pakketjes papier op de toonbank. Lunakan niet zien hoeveel het er zijn. Misschien een stuk of dertig, mis-schien meer. Op het eerste gezicht lijken ze allemaal hetzelfde.

‘Geweldig, heel erg bedankt, Agustín! Hoeveel krijg je van me?’Alex pakt zijn portemonnee om te betalen.

‘Ben je gek geworden? Deze krijg je van mij.’Alex dringt aan om de fotokopieën die voor hem gemaakt zijn

te betalen, maar het lukt hem niet de man te overtuigen.‘Voor al die keren dat je langer bij ons bent gebleven, dat je het

met ons uit hebt gehouden en omdat je ons zo goed behandelt. Ikpeins er niet over om ook maar één euro van je aan te nemen.’

‘Ontzettend bedankt, Agustín,’ zegt Alex ten slotte, en hij stoptzijn portemonnee in zijn kontzak. Dan pakt hij de twee rugzak-ken met de boekjes en hangt ze over zijn schouders, aan elke kanteen.

‘Veel plezier ermee. Ik hoop je nog eens te zien, jongedame. Jouverwacht ik maandag, Alex, zoals gewoonlijk.’

Luna is stomverbaasd. Waarom zou hij zo veel kopieën van het-zelfde willen? Waar zijn ze voor?

Ze staan weer op straat en Alex wijst naar een bankje waar Lunaen hij op kunnen gaan zitten. ‘Ik ga je alles uitleggen. Je vindt het

))"

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 110

vast een heel stom idee, maar het kwam in mijn hoofd op en ikmoet en zal erachter komen of het werkt.’

Het bankje staat in de zon. Luna lijkt nog blonder en het lichtaccentueert de gebruinde teint van Alex’ armen. Hij zet de rug-zakken naast zich op de grond en haalt er twee pakketjes uit. Eengeeft hij aan Luna, het andere houdt hij zelf.

‘Achter de muur,’ leest ze met zachte stem.‘Ja. Achter de muur is de titel van het boek dat ik aan het schrijven

ben.’‘Ben je schrijver?’ vraagt ze verrast.‘Laten we het erop houden dat ik iemand ben die schrijft. Of ie-

mand die dat probeert. Het zal nog wel even duren voor ik eenechte schrijver ben.’

Nieuwsgierig opent Luna het dunne boekwerkje. Het zijn de eer-ste veertien bladzijden van de roman waar Alex op dit momentmee bezig is. ‘Waar gaat het over?’

‘Over een jongen die geobsedeerd raakt door een meisje dat veeljonger is dan hij.’

‘Hoeveel jonger?’‘Hij is eenentwintig en zij veertien.’Luna trekt haar wenkbrauwen op. Angel is tweeëntwintig en zij

zestien. Bijna zeventien. ‘En jij? Hoe oud ben jij?’ vraagt ze zonderhaar ogen van de kopieën af te wenden.

‘Ik? O... tweeëntwintig.’Net als Angel, wat een toeval. Al lijkt Alex een jaar of twee, drie

jonger.‘Ik ben zestien. Volgende week zaterdag word ik zeventien.’ Dat

is waar ook. Nu ze het zegt, realiseert ze zich dat ze volgende weekal jarig is. Moet ze het vieren? Ze heeft er nog niet eens over na-gedacht.

‘Ik dacht al dat je ongeveer zo oud was,’ zegt Alex glimlachend.Telkens als hij glimlacht voelt Luna iets kriebelen vanbinnen. Ze

kan niet uitleggen waarom, en ze wil het eigenlijk ook niet weten.

)))

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 111

Ze vindt zijn glimlach gewoon leuk, al vanaf het eerste momentdat ze hem in de Starbucks zag. ‘Nou, waarom heb je zo veel ko-pieën laten maken van het begin van je boek? Ga je ze naar uitge-verijen sturen?’

‘Nee. Tenminste, nu nog niet.’‘Waarom dan?’‘Je zal wel denken dat ik raar ben... of gewoon gek. Of misschien

ben ik te romantisch...’‘Misschien dacht ik dat al,’ zegt ze lachend.Alex wordt rood. Misschien was het toch niet zo’n goed idee ge-

weest om Luna mee te vragen. Een ogenblik lang heeft hij het ge-voel dat hij zich belachelijk maakt, maar hij kan niet meer terug.Zij gaat hem helpen met het uitvoeren van zijn plan.

‘Dat zou heel goed kunnen.’ Hij doet zijn best rustig over te ko-men. ‘Lees de eerste bladzijde eens.’

Luna gehoorzaamt, en terwijl ze leest hoort ze Alex’ stem in haarhoofd:

Hallo lieve lezeres, of lieve lezer. Ik hoopdat u een fijne dag hebt. Bent u verbaasd?Dat zou ik ook zijn. Ik zal het kort houdenen niet te veel van uw tijd in beslag nemen.Wat u nu in handen hebt, is het begin vanAchter de muur, de roman die ik op ditmoment aan het schrijven ben. Elke dag zal ikeen stukje posten opwww.fotolog.com/tras_la_pared. Het is hetverhaal van Julian, een schrijver in wiensleven een veertienjarig meisje opduikt.Wat ik met de volgende veertien bladzijden

wil? Dat u ze leest. En als u het leukvindt, kunt u het verhaal verder volgen op debovengenoemde link. Ook vraag ik u deze

))*

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 112

kopieen, als u ze hebt gelezen, ergens neerte leggen waar anderen ze kunnen vinden. Alseen soort mond-tot-mondreclame.Of het een succes wordt weet ik niet, maar

het was een idee dat in mijn hoofd opkwam enwaar ik hoe dan ook iets mee moest doen. Hetenige wat ik wil weten is of ik werkelijkgoed genoeg ben als schrijver. Hoe meermensen hun mening geven, hoe beter.Daarom smeek ik u Achter de muur niet in

uw bezit te houden. Nadat u het gelezen hebten eventueel de URL hebt genoteerd, kunt u hetweer op een plek achterlaten waar anderemensen het kunnen vinden.Dit is geen spel. Of eigenlijk is het dat

wel. Maar meer nog dan een spel is het eenpoging om mijn droom uit te laten komen: mijndroom om schrijver te worden. En u speeltmee, u kunt mijn leven veranderen.Ik bied u ook de mogelijkheid om met mij

te corresponderen via traslapared@hotmail.com.Op die manier kan ik erachter komen of ditgekkenwerk goed uitpakt.Dat was het, lieve lezeres, lieve lezer. Ik

hoop dat ik u niet teleurstel met de volgendebladzijden, en dat dit project op een ofandere manier zijn doel bereikt.Hartelijk dank voor uw respect,

vriendelijkheid en vooral voor uw tijd.

Met vriendelijke groet,De auteur

))+

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 113

Luna is stomverbaasd. Dat idee is... ‘Dus als ik het goed begrijp,wil je deze pagina’s op straat verspreiden zodat mensen ze kunnenvinden.’

‘Precies, maar niet zomaar op straat. We moeten op zoek naarplekken waar mensen komen die hier aan mee willen doen. Omhet lot een handje te helpen. Alsof het verhaal de juiste persoonvindt in plaats van andersom.’ Alex’ ogen glimmen helemaal.

Luna kijkt hem verrukt aan. Nog nooit heeft ze zo’n fantasischidee gehoord. Misschien slaat het nergens op, maar wat een gewel-dige manier om een droom te laten uitkomen. ‘En je wil dat ik jehelp om die plekken te vinden?’

‘Ja. Tenminste, als jij dat ook wil.’‘Tuurlijk! Ik geloof dat je niet helemaal goed bij je hoofd bent...’

ze giechelt even, ‘...maar ik vind het een fantastisch idee. Het wordtecht leuk.’

Alex glimlacht verlegen. Ze gelooft in ieder geval dat het leukgaat worden. Niet slecht. Gek, maar leuk. Dat moet wel lukken, ze-ker met haar erbij.

Uit een van de twee rugzakken haalt hij een stuk of tien exem-plaren en doet ze in de andere. Dan doet hij deze op zijn rug. ‘Hier,’zegt hij en hij geeft Luna de lichtste rugzak.

‘Hé, je hoeft er voor mij niks uit te halen... Ik ben sterk, hoor.’Ze stroopt de mouw van haar rechterarm op en toont hem haarbiceps.

De jongen kijkt haar geamuseerd aan en helpt haar de rugzakop haar rug te doen. Met een klein sprongetje zorgt ze ervoor dathij goed zit.

‘Kom, we gaan.’‘Wacht even,’ Alex houdt haar tegen. ‘Hier is het allemaal be-

gonnen, dus de eerste moeten we hier achterlaten.’Ze wachten tot er niemand meer in de buurt is en leggen dan

het eerste exemplaar op de bank waarop ze hebben gezeten.‘Mag niemand ons zien?’ vraagt Luna als ze Alex’ strategie door-

krijgt.

)),

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 114

‘Liever niet. Dan zou de magie er op een of andere manier afgaan. Of misschien geven ze de kopieën terug omdat ze denkendat we ze zijn vergeten of hebben laten vallen.’

‘Oké. Ik geloof nog steeds dat je niet goed bij je hoofd bent...maar ik vind het superleuk. Nu is het mijn beurt.’

‘Is goed.’Luna weet niet waarom, maar ze wordt hier helemaal blij van. Ze

voelt zich weer een kind. Het is net alsof ze aan het schatzoekenzijn, alleen zoeken ze niet, zij zijn degenen die de schat verstoppen.

Rustig wandelen ze naast elkaar. Ze kijken steeds om zich heen,op zoek naar een goede plek waar zij het tweede exemplaar vanAchter de muur kan neerleggen en het lot zijn werk verder kandoen. Nog altijd schijnt de zon op deze mooie ochtend in maart.

Plotseling begint Luna te rennen. Alex loopt met grote passenachter haar aan.

‘Wat vind je ervan?’ Ze wijst naar een grote oude boom die zijnschaduw werpt op een klein plein.

Alex kijkt eens goed. Het is een oude, robuuste boom. Hij is ge-tekend door de tijd, maar hij heeft ook nog iets statigs. Het lijktnet of hij daar niet hoort, omringd door dunne jonge boompjesdie over hem waken. Ze krijgen het gevoel dat hij zich niet op dejuiste plek geworteld heeft.

‘Ik vind het gaaf,’ antwoordt hij blij.Luna is tevreden met haar vondst. Ze wachten tot een paar voor-

bijgangers in de verte zijn verdwenen, en als ze denken dat nie-mand hen ziet, bukt ze zenuwachtig om de kopieën aan de voetvan de boom neer te leggen. Vlug pakt ze Alex bij de arm en samenlopen ze verder alsof er niets is gebeurd. Ze straalt helemaal.

Dan gaan ze naar de bibliotheek, de beste plek om een boek inwording achter te laten. Luna houdt de wacht, terwijl Angel eenpaar kopieën onder de mat bij de ingang neerlegt. Hij stopt ze niethelemaal weg, de helft steekt er zichtbaar onderuit. Niemand heefthen gezien.

))-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 115

Nu zijn ze in een speelgoedwinkel. Alex leidt de vrouw bij dekassa af met een praatje en ondertussen legt Luna een pakketjeachter een gigantische knuffelpinguïn.

Ze gaan een tweedehands-platenwinkel binnen. Op aanwijzin-gen van Alex stopt Luna een exemplaar in de hoes van de elpeeAbbey Road van The Beatles.

De volgende plekken waar Alex en Luna het begin van Achter demuur achterlaten, zijn: onder een hartvormig koffertje in een ca-deauwinkel, op de schommel in een speeltuin, naast een emmer ro-zen voor een bloemenwinkel, bij de deur van een school en in hetportiek van een mooi oud huis. Ook leggen ze kopieën neer bij deroltrappen van een paar grote warenhuizen, in een snoepwinkel, ophet voetstuk van een standbeeld en op de stoel van een geparkeerdeauto met open dak waar Luna nogal van onder de indruk is.

Dan pakken ze de metro. Ze laten er wat op het station achteren ook een stuk of twee, drie onder de banken van de treinstellen...Zelfs bij een frisdrankmachine. En in een fotohokje.

Het begint wat warmer te worden. Het is al over twaalven. Zezijn al bijna twee uur onderweg.

‘Zullen we wat drinken bij Starbucks?’ vraagt Alex.Luna knikt. Ze moet opeens denken aan de eerste keer dat ze

elkaar zagen. Wat een toeval! Zij was daar van de weeromstuit naarbinnen gegaan omdat Angel niet kwam opdagen. Hij wachtte ertot zijn les begon. Ze ontmoetten elkaar onder de tafel, waar hijhaar een zakdoek aanbood omdat haar gezicht onder de karamelzat. Wat had ze zich geschaamd... Daarna... Het spijt me dat ik jemijn liefje noem. Wat is het lot toch grillig. Twee mensen die het-zelfde boek aan het lezen zijn. Op dezelfde plek, om dezelfde tijd...

Luna en Alex bestellen wat te drinken. Dit keer iets fris om dedorst te lessen. Ze gaan naar de bovenverdieping van het café. En-thousiast praten ze over wat ze zojuist allemaal hebben meege-maakt. Dat die man hen had aangekeken alsof hij wist dat ze ietsgingen verstoppen, die vrouw die maar niet wegging, dat het op

))/

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 116

die ene plek wel gevonden móést worden door iemand die het zoulezen.

Luna heeft het gevoel dat ze deel uitmaakt van Alex’ verhaal, eenverhaal dat niet is geschreven maar dat wordt beleefd. Wat is hijknap. Superknap. En dan die glimlach...

‘Wacht je even op me?’‘Waar ga je heen? Ga je een exemplaar verstoppen?’‘Nee, ik ga naar het toilet... Je weet wel... de tijd van de maand,

meisjes en zo...’ Luna zegt het alsof het de normaalste zaak van dewereld is, maar Alex bloost ervan.

Uit haar tas haalt ze wat ze nodig heeft en stopt het weg in haarmouw. Per ongeluk vergeet ze haar tas dicht te doen.

‘Ik wacht hier op je,’ zegt Alex, die zichzelf vervloekt om zijnvraag.

Luna glimlacht en gaat naar het toilet.Alex drinkt met een plastic rietje. Hij is zo gelukkig. Wat wil hij

nog meer? Hij probeert zijn droom uit te laten komen en zij helpthem daarbij. Maar wat voelt hij eigenlijk voor haar? Dit is niet hetmoment om daarover na te denken. Nu moet hij van deze dag ge-nieten, van dit spel. Deze waanzin zou het begin kunnen zijn vaniets moois. Wie zal het zeggen?

Onverwacht klinkt er muziek uit Luna’s openstaande tas. Hetschrille geluid gaat vergezeld van een brommend getril. Het klinktontzettend hard. Iedereen in het café staart hem aan. De telefoontrilt de tas uit. Het nummer van The Corrs klinkt nu nog luider.

Alex weet niet wat hij moet doen. Van sommige tafels klinkt erzelfs een geërgerd ‘ssst!’ Hij moet wel opnemen, al wil hij dat he-lemaal niet.

‘Hallo...?’‘Luna?’ vraagt de persoon aan de andere kant van de lijn, die

ongetwijfeld niet verwacht een mannenstem te horen.‘Nee, ik ben een vriend van haar. Ze is naar... Ze is er niet. Met

wie spreek ik?’

))0

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 117

‘Een andere vriend. Ik bel haar nog wel.’‘Maar ze komt zo...’Hij krijgt de kans niet om zijn zin af te maken, Angel heeft al

opgehangen.Alex denkt even na voor hij de telefoon weer in de tas terugstopt.

Hij heeft de naam van de man gezien die haar net belde. Wie wasdie Angel? Misschien dé vriend van Luna. Misschien ook niet, hijstelde zich voor als ‘een’ vriend. Maar waarom hing hij dan op dezemanier op?

Luna komt terug van het toilet. Alex bestudeert haar manier vanlopen: vastberaden, vrolijk en jong. Wat een geweldig meisje.Vroeg of laat moet hij toch eens uitzoeken wat hij voor haar voelt.

Glimlachend gaat ze tegenover hem zitten.‘Je telefoon ging. Ik wilde hem niet opnemen, maar je hebt het

geluid zo hard staan en iedereen keek naar me. Ik moest wel, hetkon niet anders... het spijt me.’

Luna schrikt. Haar ouders! Ze bidt dat zij het niet waren. Zo snelals ze kan haalt ze haar telefoon uit haar tas en zoekt bij ‘Ontvangenoproepen’.

‘Ik hoop niet dat ik iets verkeerds heb gedaan...’ begint Alex weerals hij haar zo bezorgd ziet kijken.

Luna zucht diep. Het waren haar ouders niet, Angel heeft gebeld.Dan realiseert ze zich dat ze de afgelopen uren helemaal niet aanhem heeft gedacht. Eindelijk heeft hij een teken van leven gegeven.De verleiding om hem meteen terug te bellen is groot, maar dit isniet het juiste moment. Misschien is het ook beter om even tewachten nadat hij haar gisteren zo heeft laten stikken. Ze weet nietof ze nou boos moet zijn of opgelucht, geïrriteerd of blij. Nee, hetis echt beter dat ze hem nu nog niet terugbelt. Hij belt later welweer.

Rustig bergt ze haar mobiel weer op in haar tas.‘Alles goed?’ wil Alex weten.‘Helemaal goed,’ antwoordt ze.

))!

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 118

Alex gelooft haar niet. Hij merkt dat haar iets dwarszit, al heeftdat waarschijnlijk niks met hem te maken, eerder met de man dienet gebeld heeft.

‘Ik heb het bijna op, zullen we verdergaan?’ stelt Luna voor. Zeprobeert van onderwerp te veranderen, want ze heeft geen zin omaan Angel te denken.

‘Ja, ik heb het ook op.’Zij neemt de laatste slok en veegt haar lippen af aan een servetje.

‘Zullen we er hier ook een achterlaten?’‘Ja, dat is een goed idee!’Ze staan op en laten een exemplaar van Achter de muur op de

tafel liggen waaraan ze net gezeten hebben.

Op datzelfde moment, die dag in maart, ergens anders in de stadDoor het huis schalt het refrein van ‘She will be loved’ van Maroon-.

Angel is in de war. Zenuwachtig ijsbeert hij door zijn apparte-ment. Echt, hij weet niet wat hij ervan moet denken. Wie was dievent die haar telefoon net opnam? Hij zei dat hij een vriend vanLuna was. Maar sinds wanneer nemen vrienden de telefoon vaneen vriendin op? Het leek een jonge man. Hij had zelfs wel eenmooie stem.

Angel is nerveus. Jaloers? Nee, hij schijnt niet jaloers te worden.Bovendien heeft hij geen enkele reden om jaloers te zijn. Zijnhoofd doet zeer. Hij heeft nog steeds een kater, daarom kan hij niethelder denken.

Eigenlijk heeft hij het wel verdiend, dat Luna hem verlaat vooreen ander. Maar wat denkt hij nou weer? Dat kan echt niet. Hij zatzelf fout de afgelopen nacht en ze zijn nog maar twee dagen sa-men...

Misschien heeft Luna al die tijd iets voor hem verborgen gehou-den. Een vriend, een scharrel, een minnaar. Wellicht is hij slechtseen van velen.

))2

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 119

Hij moet rustig worden. Dit slaat nergens op. Een minnaar? Hijheeft het hier wel over een meisje van zestien... Sinds wanneer heb-ben jonge meisjes minnaars?

Angel gaat zitten, doet zijn benen over elkaar, houdt zijn rech-terhand onder zijn kin, zet zijn benen weer naast elkaar... Hij pakteen tijdschrift en bladert het vluchtig door. Dan laat hij het vallen.

Wie was die jongen?Hij moet het niet zo opblazen. Het was vast een klasgenootje

van haar. Ze hebben afgesproken om te leren. Op zaterdag? Het iszaterdag! En op zaterdagochtend leer je niet.

Er gaan een paar minuten voorbij. Waarom belt Luna hem niet?Zou ze boos zijn? Na gisteravond heeft ze er alle reden toe. Maarwie was die jongen? Ze heeft niet lang gewacht met iemand zoekendie haar kon troosten...

Weer een paar minuten later.Luna laat niets van zich horen. Belt ze hem niet terug? Angel

pakt zijn mobiel. Hij zoekt het nummer van Luna op. Nee, hij moethaar niet bellen. Nu is het haar beurt. En bovendien, als hij nouweer die man aan de lijn krijgt? Zij zal hem wel bellen. Ja, dat zalze doen.

)*"

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 120

)*)

Hoofdstuk 14

Die dag in maart, ergens in de stadAlex en Luna vervolgen hun missie. Tussen de middag strijken zeneer in een Rodilla-broodjeszaak. Daar eten ze ieder een paarsandwiches. Ze hebben al meer dan vijftig exemplaren van Achterde muur verspreid en hun rugzakken worden steeds lichter.

Sinds ze de Starbucks uit liepen is Luna minder spraakzaam. Zelacht niet meer zo veel en is wat afwezig. Het valt Alex op en hijheeft het idee dat het door het telefoontje komt. Tegen hem is zenog altijd aardig en ze doet haar best om niet te laten merken dater iets aan de hand is. Luna probeert zich weer in het avontuur testorten, maar als Alex niet naar haar kijkt, raakt ze in gedachtenverzonken. Hij voelt het wel, maar wil zich niet met haar zaken be-moeien.

Zo nu en dan opent Luna haar tas om te kijken of Angel terug-gebeld heeft. Ze weet best dat dat niet zo is, ze heeft immers debeltoon van The Corrs niet gehoord, ze kan het alleen niet latenom even te checken. Moet zij hem bellen? Nee, dat heeft ze de af-gelopen nacht al vaak genoeg gedaan. Het is niet uit trots, ze vindtgewoon dat hij degene is die de volgende stap moet zetten.

‘Laten we hier naar binnen gaan.’ Alex wijst naar een groot ge-bouw.

Ze lopen een grote zaak in waar vooral boeken, cd’s en dvd’sworden verkocht. Alex stelt voor dat ze op elke verdieping kopieën

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 121

achterlaten. Het zal moeilijk worden om dat onopgemerkt te doen,want er lopen overal medewerkers rond, maar daar laten ze zichniet door weerhouden.

Bij de muziekafdeling zet Luna een koptelefoon op om naar eenplaatje te luisteren dat in de aanbieding is. Het is een verzamel-cdmet .lmmuziek. Ze slaat verscheidene nummers over, maar bij‘Philadelphia’ van Bruce Springsteen blijft ze hangen. Alex, dienaast haar staat, probeert zonder dat iemand het ziet een van dekopieën te verstoppen. Zij gaat voor hem staan en hij doet net ofhij een cd aan het zoeken is. Nadat hij om zich heen heeft gekekenof niemand hem ziet, legt hij het pakketje in een stellingkast. Ge-lukt! Alex geeft Luna een knipoog en ze glimlachen samenzweer-derig naar elkaar.

Op een gegeven moment zal er iemand zijn die tussen de cd’sgaat snuffelen en de kopieën vindt. Diegene zal de instructies vande auteur lezen en deze al dan niet opvolgen. Hij of zij kan ze naarde papierbak om de hoek brengen, of ze in een of andere prullen-bak op straat gooien. Alleen het lot weet wie dit exemplaar zal vin-den en wat ermee gaat gebeuren.

Het tweetal komt bij de dvd-afdeling. Hier is het een stuk druk-ker dan bij de muziek.

Alex weet al waar hij het volgende pakketje wil achterlaten.Zacht legt hij Luna uit wat hij bedacht heeft, en ze gaan allebei eenandere kant op om de juiste plek te vinden.

Weer kijkt Luna in haar tas: niets nieuws op haar mobiel. Hetlijkt wel een gewoonte te worden, wachten op een telefoontje vanAngel dat niet komt. Ze doet haar tas weer dicht en ze concentreertzich op het zoeken naar de plaats die Alex heeft bedacht.

Het is Alex zelf die de plek vindt waar hij de volgende kopieënwil neerleggen. Hij pakt de dvd The Thomas Crown affair, een vanzijn favoriete .lms. Die scène waarin de hoofdpersoon het schil-derij terugbrengt vindt hij subliem. Hij herinnert zich de mannenin pakken, met hoed en koffer. De regisseur had geen betere me-

)**

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 122

lodie kunnen verzinnen dan ‘Sinnerman’. Wat zij daar in die winkelmet het eerste hoofdstuk van zijn boek doen, lijkt in zekere zin opwat Pierce Brosnan daar uithaalt: voor de ogen van een heleboelmensen iets neerleggen zonder dat iemand het doorheeft.

Luna komt weer bij Alex, die nog altijd aan het mijmeren is overfragmenten van die .lm. Hij toont haar het doosje.

‘Ken je deze?’ Ondertussen haalt hij onopvallend een exemplaaruit zijn rugzak.

‘Nee, maar als jij zegt dat-ie goed is, wil ik hem graag zien.’Alex glimlacht. Deze dag zal hij nooit vergeten. Wat zal er ge-

beuren als ze klaar zijn met het verspreiden van exemplaren vanAchter de muur? Hoe zullen ze daarna met elkaar omgaan? Hij zouhaar heel graag beter willen leren kennen, alles wil hij van haarweten. Maar daar moet hij nu niet over nadenken. Er is nog eenhoop werk te doen.

Alex en Luna herhalen de tactiek die ze op de muziekafdelinggebruikten. Nu is hij degene die voor haar gaat staan. Luna kijktom zich heen of niemand haar ziet en stopt dan de dvd terug inhet schap, samen met Alex’ verhaal. Weer gelukt!

‘Oké dan, weer één minder,’ zegt Alex wanneer ze op weg zijnnaar de roltrappen. Ze gaan omhoog, naar de boeken.

Ook hier heeft hij zijn plan al klaar, onderweg naar boven legthij het Luna uit.

Dit keer gaan ze samen op zoek. Ze lopen langs verscheideneboekenkasten. Het is er niet druk. Verreweg de meeste mensenstaan bij het gedeelte dat is gereserveerd voor buitenlandse litera-tuur. Eindelijk bereiken ze de plek waar ze moeten zijn. Samen kij-ken ze de hele kast door, tot Luna het boek ziet waarin ze de vol-gende kopieën willen achterlaten.

‘Daar, helemaal bovenaan.’ Glimlachend wijst ze naar boven.Alex heeft het al gezien. Hij gaat op zijn tenen staan om het te

pakken. Eerst raakt hij het aan met zijn vingers, dan lukt het hemde rug een klein stukje naar achter te trekken. Hij heeft het bijna,maar als hij het boek beet wil pakken, valt het.

)*+

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 123

Luna houdt haar handen op om te voorkomen dat het de grondraakt. Dan zijn hun gezichten plotseling heel dicht bij elkaar. Hunogen slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd. Net alshun lippen. Ze kunnen bijna elkaars onrustige ademhaling voelen.Haar haren strijken langs zijn T-shirt. Eén moment lang staat detijd stil.

‘Sorry, ik liet het boek bijna op je hoofd vallen,’ zegt Alex, en hijdoet onhandig een stapje opzij.

‘Daar zou het boek meer last van hebben dan ik, ik heb nogaleen hard hoofd, volgens mijn moeder.’

Ze glimlachen. Er is een zekere spanning tussen hen ontstaan.Hun handen raken elkaar ook nog wanneer Luna Alex Het spijtme dat ik je mijn liefje noem aangeeft om daarin een exemplaar teverbergen. Huid tegen huid. Nog meer ingehouden spanning.

Alex zet het boek van Moccia weer terug op zijn plaats. ‘Ik hoopdat niemand ons heeft gezien.’

‘Ik weet zeker van niet,’ zegt Luna stellig.De twee rugzakken worden steeds leger, maar er zijn andere din-

gen die steeds zwaarder wegen. Luna en Alex gaan naar alle ver-diepingen en laten overal een exemplaar achter. Ze zeggen niet veelmeer. Eigenlijk wisselen ze helemaal geen woord meer, en wanneerhun ogen elkaar ontmoeten wenden ze vlug hun blik af.

Als ze hun doel hebben bereikt, gaan ze weer de straat op. Dezon schijnt niet meer zo fel. De schaduwen op straat worden langer.Het is zelfs een beetje fris geworden. De middag is voorbij. Hetavontuur met de kopieën is ten einde, in ieder geval voorlopig.

‘Ik moet weg. Als ik niet snel naar huis ga, zullen mijn ouders...’‘Ik begrijp het. Zal ik je thuisbrengen?’‘Nee hoor, dat hoeft echt niet. Er moeten nog wat exemplaren

worden verspreid. Ik pak gewoon de metro.’‘Het was superleuk,’ zegt hij in de hoop een glimlach van haar

te krijgen.Die krijgt hij.

)*,

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 124

Het moment van afscheid is ongemakkelijk. Ze weten geen vanbeiden wat ze moeten doen en wanneer ze elkaar weer zullenzien.

‘Nou, ik ga. Ik neem aan dat we elkaar nog wel spreken.’‘Ik hoop van wel. Bedankt voor je hulp... Doei.’Alex gaat naar Luna toe en wil haar twee zoenen op haar wang

geven. Hij is nerveus. Zij ook.Ze doen allebei zo onhandig dat Alex’ zoen bijna op Luna’s

mond terechtkomt.Dan is het voorbij. Luna draait zich om en loopt rechtsaf de

straat in. De jongen kijkt haar na tot ze uit het zicht is verdwenenen gaat dan de andere kant op.

Wat nu? Alex wil niet piekeren. Hij wil nagenieten van deze dag,hij wil glimlachen. Maar het lukt hem niet. Hij wil meer. Zijn hartklopt te snel en dat is een probleem. Een groot probleem.

Is hij verliefd op haar? Dat kan toch niet? Ze kennen elkaar nogmaar net. Hij weet niet eens of hij haar ooit nog zal zien.

Alex moet even ontsnappen. Hij denkt aan zijn sax en het enigewat hij nog wil is naar huis om troost te zoeken in de muziek.

Luna wil net de metro in stappen als ‘Don’t stop the music’ uit haartas opklinkt. Het is Miriam. In de tijd die ze nodig heeft om op tenemen, vreest ze dat haar ouders naar het huis van haar vriendinhebben gebeld.

‘Hé, Mir.’ Haar stem trilt.‘Lie.e, waar ben je nou?’‘Eh...’‘Mijn broer heeft me al gewaarschuwd. Geen zorgen, je ouders

hebben niet gebeld.’‘O, gelukkig. Anders was ik echt de lul.’‘Ik zou heus wel een smoesje hebben verzonnen waarom je niet

aan de telefoon kon komen. Dan zou ik je meteen gebeld hebbenzodat jij ze gauw terug kon bellen. Geen probleem, hoor.’

)*-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 125

‘Jij denkt ook aan alles. Dank je voor het indekken.’‘Geen dank. Ik hoop dat je het leuk hebt gehad met Angel.’Oeps, Angel. Zal ze het vertellen? Zal ze haar vriendin vertellen

dat ze de hele dag met Alex heeft doorgebracht? ‘Eigenlijk heb ik –’‘Je moet ons echt alles vertellen. Wat een geweldig verhaal... Ik

wou dat ik zoiets meemaakte.’‘Weet je, Miriam, eigenlijk ben ik niet –’Op de achtergrond klinkt geschreeuw. Het is Miriams moeder

die naar haar dochter roept dat ze iets op moet ruimen wat ze er-gens heeft laten slingeren.

‘Lie.e, ik moet ophangen. Ik hoop dat je vanavond met ons uit-gaat en ons jaloers maakt met je romance. Doeiiii.’ En met die lang-gerekte doei hangt Miriam op.

Dat is waar ook. Het is zaterdag, dat betekent ’s avonds uitgaanmet de Fruittella’s. Maar na alle kilometers die ze heeft gelopenmet de kopieën, heeft ze niet zo veel zin in feesten. Daar moet zeeven over nadenken, zoals ze over wel meer dingen moet naden-ken. Haar vriendin heeft Angels naam een paar keer genoemd.Voelt ze zich schuldig, nu ze de hele dag met Alex heeft doorge-bracht? Hij is niet meer dan een vriend, toch?

Voor ze de metro in stapt kijkt Luna op haar mobiel. Misschienwordt het tijd om Angel te bellen. Ze zoekt zijn nummer op in decontactenlijst, het nummer dat ze nog maar twee dagen heeft. God,het is nog maar twee dagen geleden dat ze elkaar voor het eerst ge-zien hebben. En moet ze hem nu al achter de vodden zitten? Hoevaak heeft ze hem gisteren geprobeerd te bellen?

Luna vindt Angels nummer vrijwel meteen. Ze wil zo graag methem praten, zijn stem horen, maar wat als hij weer niet bereikbaaris? En als hij nou niet opneemt? Dan is ze behalve bezitterig ooknog irritant. Ze aarzelt nog even, maar dan stopt ze de telefoon de-.nitief weg in haar tas.

Ja, hij moet haar maar bellen.

)*/

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 126

Omstreeks dezelfde tijd, diezelfde dag in maart, elders in de stadHet is alweer een paar uur later. Luna heeft niet gebeld.

Angel kan de stem van die jongen die de telefoon opnam toenhij haar belde maar niet uit zijn hoofd zetten.

Hij kan nog altijd niet geloven dat het allemaal echt gebeurd is:dronken worden met Katia, de nacht niet thuis doorbrengen, hettelefoontje... Hij zou er heel wat voor geven om de tijd een dag te-rug te zetten en weer met Luna in Huize Relax te zitten. Of mis-schien liever nog twee dagen: weer terug naar de avond waarop zeelkaar voor het eerst zoenden. En dan telkens op repeat klikken,zoals in die .lm met Bill Murray en Andie MacDowell, GroundhogDay, waarin de hoofdrolspeler elke ochtend op * februari om zesuur ’s morgens wakker wordt. Angel zou het verhaal laten begin-nen op het moment dat hij de Starbucks binnenholt en eindigenbij het afscheid na dat relaxte bad, en dat zou zich de rest van zijnleven herhalen, elke dag weer.

Maar dit soort dingen gebeuren alleen in .lms en in dromen.En misschien in sommige boeken.

Het wordt al bijna donker. Hij is al de hele dag aan het piekerenen heeft niks aan zijn werk gedaan.

En als ze hem nou niet heeft gebeld omdat ze de hele dag metdie jongen op stap was? Nee, dat kan niet waar zijn. Er is vast eengoede reden voor. Ze belt hem nog wel.

Bijna donker, die dag in maart, ergens anders in de stadLuna komt thuis. Ze kan zich wel voor het hoofd slaan: ze heeftniet eens gebeld om te zeggen dat ze niet thuis kwam lunchen! Zehad het zo druk met het verspreiden van de kopieën en het pieke-ren over Angel, dat het haar totaal ontschoten is. Ze is bang voorde preek die haar te wachten staat, net zoals gisteren. Of zo’n ruzieals afgelopen donderdag.

Maar niets van dat alles. Dat is vreemd. Haar ouders onderwer-pen haar niet aan een kruisverhoor en houden geen preek. Het eni-

)*0

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 127

ge wat ze doen is naar haar glimlachen en haar vragen hoe het gaatmet het voorbereiden van het wiskundeproefwerk van aanstaandevrijdag. Luna geeft verbaasd antwoord en gaat naar haar kamer.Zij was niet bij het gesprek tussen haar ouders een paar minuteneerder:

Paco: ‘Waar blijft Luna nou? Ze heeft niet eens gebeld om te zeggendat ze niet kwam lunchen.’Mercedes: ‘Ze is aan het leren met Miriam en haar broertje, Mario.Maak je geen zorgen.’Paco: ‘Mario? Is er een jongen in het spel? Denk jij dat hij degenekan zijn die –’Mercedes: ‘Ik weet het niet. Misschien. Ze zal het ons nog wel ver-tellen.’Paco: ‘Oef.’Mercedes: ‘Maak je geen zorgen, ze zal zo wel komen. Ik ben er dehele dag al over aan het piekeren, en ik heb het idee dat we haarmisschien te veel onder druk zetten.’Paco: ‘Te veel onder druk zetten? Maar ze is nog maar zestien... Zeis nog zo jong!’Mercedes: ‘Zo jong is ze ook weer niet meer, volgende week wordtze zeventien. Weet je nog wat jij en ik allemaal deden op die leef-tijd?’Paco denkt even na en brengt vervolgens wanhopig zijn handennaar zijn hoofd: ‘Ik ga haar nu onmiddellijk bellen!’Mercedes: ‘Nee, niet doen. Dan wordt het alleen maar erger. Dankrijgt ze het gevoel dat we haar in de gaten houden.’Paco: ‘We moeten haar ook in de gaten houden. Ze is een meisje.Ze kan niet doen en laten wat ze wil, wanneer ze maar wil. Ze moetook haar verantwoordelijkheden nemen...’Mercedes: ‘Luna is niet dom. Ze is een lief meisje. Maar als we dehele dag roepen wat ze wel en wat ze niet mag, zal ze zich alleenmaar meer tegen ons verzetten.’

)*!

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 128

Paco: ‘En wat vind jij dan dat we moeten doen? Helemaal niksmeer zeggen?’Mercedes: ‘Nee, dat is ook niet goed. Maar ze moet haar eigen keu-zes kunnen maken... Als er iets echt fout gaat kunnen we altijd nogingrijpen. Misschien vertelt ze ons ook meer als ze merkt dat wehaar vertrouwen.’Paco is even stil. Hij hoopt vooral dat zijn dochter op dat momentniet aan het doen is wat hij op die leeftijd deed. ‘Oké. Ik vind hetgeen .jn idee, maar ik zal doen wat je zegt.’Mercedes gaat glimlachend naar hem toe en geeft hem een zoenop zijn mondhoek. ‘Dat lijkt me het beste.’ En na nog een kus looptze de trap op, nagekeken door haar echtgenoot.

Luna gaat haar kamer in en het eerste wat ze doet is haar schoenenuittrekken. Ze is kapot. Ik geloof dat deze Fruittella frambozen -smaak vanavond lekker thuisblijft, denkt ze terwijl ze naar haaropgezette voeten kijkt.

Nog altijd geen nieuws van Angel. Zucht. Ze wil hem niet bellen,maar ze kan zich bijna niet meer beheersen. Ze zet haar computeraan in de hoop dat hij online is, op #$%, zoals de afgelopen tweemaanden. Nee. Alleen haar vriendinnen. Al snel wordt ze uitge-nodigd om deel te nemen aan een groeps-chat. Ze accepteert. Hetis het begin van een interessante avond biechten.

)*2

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 129

)+"

Hoofdstuk 15

Die dag in maart, ’s avonds, ergens in de stadMario blijft maar piekeren over dat telefoongesprek die ochtend.Soms denkt hij zelfs dat hij het heeft gedroomd. Nee. Luna heefthem echt gebeld. Dat is gewoon zo, al was hij net wakker. Tochweet Mario niet zeker of hij wel goed begrepen heeft wat ze aanhet einde van het gesprek heeft voorgesteld.

Gaan ze de komende week werkelijk elke middag afspreken omsamen wiskunde te maken? Dat heeft ze gezegd, of niet? Dat be-doelde ze toch? Maar waarom twijfelt hij dan? Misschien omdathij zo onzeker is, omdat hij zichzelf niet vertrouwt. Misschienomdat hij verliefd is op Luna en nooit had durven dromen dat erzoiets kon gebeuren... Misschien omdat hij gek aan het wordenis.

Hij kan zijn hoofd niet rustig krijgen, zijn gedachten suizen meteen duizelingwekkende snelheid rond: beelden, woorden, veron-derstellingen, vermoedens.

Het lukt hem niet zijn gedachten te ordenen, al doet hij nog zozijn best. Oké, Luna komt bij hem thuis, en dat is goed. Ze gaanvier dagen met z’n tweeën doorbrengen. Vier middagen. Zij en hij.Zoals hij zo vaak gedroomd heeft. Dat is ook goed. Maar het is omhuiswerk te maken. En dat is minder. Zal hij zich wel kunnen con-centreren? Als zij naar hem toe komt omdat hij haar moet helpenbij het halen van een proefwerk, dan mag hij niet falen. Dus moet

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 130

hij ervoor zorgen dat hij zowel zijn zenuwen als zijn emoties in be-dwang kan houden terwijl zij zo dicht bij hem is. En zijn eigen ge-voelens dan?

Dan moet Mario weer denken aan wat hij voor school heeft ge-zien. Die zoen. Hij herinnert zich ook de bloemen die Luna in deklas kreeg. Hij voelt zich intens verdrietig. Totaal verslagen. Maarhij weet ook niet of de relatie met die jongen serieus is of slechtseen bevlieging. En wie zegt dat Luna de komende week niet ver-liefd op hém kan worden? Nee, hij moet geen waanbeelden krijgen.Hoe kan een meisje als Luna nou vallen op iemand als hij? Dat isonmogelijk.

Het is net of hij in een draaimolen zit, zijn gevoelens gaan op enneer als de paardjes van zo’n caroussel. Steeds een andere gedachteen elke emotie is een belevenis op zich. Zijn hart bonkt veel te harden zijn hoofd staat op ontploffen.

Is er hoop? Heeft het zin om nog langer verliefd te blijven opLuna of kan hij haar maar beter vergeten? Nee, hij houdt zichzelfvoor de gek. Hij kan haar helemaal niet vergeten. Dat gaat gewoonniet. En bovendien, hoe kan hij dat überhaupt proberen als ze vol-gende week elke middag samen zijn?

Waarom is alles zo moeilijk?Hij ligt op zijn rug op bed te spelen met een schuimrubberen

balletje. Terwijl hij het omhooggooit en weer uit de lucht probeertte grissen, wordt er op de deur geklopt.

‘Ben je toonbaar?’ vraagt zijn zus.‘Kom maar binnen,’ zegt Mario niet erg enthousiast.Met een tas op haar rug komt Miriam zijn kamer binnen. Ze

heeft geen zaterdagavond-out.t aan.‘Ik ga, ik slaap vannacht niet thuis.’Mario komt overeind en kijkt zijn zus bevreemd aan. ‘Waar ga

je heen?’‘Nou, we hebben met z’n allen bij Luna thuis afgesproken. We

blijven daar slapen. We gaan niet uit, maar we houden een mei-

)+)

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 131

denavond. Roddelen, snoepen, romantisch .lmpje, van die din-gen.’

Bij Luna thuis? Hij zou er alles voor overhebben om mee te gaan.‘Brr. Mij krijg je echt niet naar zo’n pyjamafeestje met jullie erbij,voor geen goud,’ liegt hij.

‘Zou je wel willen hè, dat we je uit gingen nodigen, al was hetmaar voor tien minuten. Als je die pyjama van Diana eens zag...’

‘Diana interesseert me geen moer.’‘Mario, al ben je dan mijn broertje, je bent en blijft een jongen,’

zegt Miriam met een grijns van oor tot oor. ‘Ik moet gaan, het isal laat. Mis me niet al te veel.’

‘Geen zorgen. Veel plezier.’‘Dat zal wel lukken.’ Grijnzend verlaat zijn oudere zus zijn ka-

mer.Mario gaat weer liggen. Hij pakt het schuimrubberen balletje en

gooit het weer naar het plafond. Hij denkt na. Hij vraagt zich af ofzijn naam genoemd zal worden op die bijeenkomst van macada-mia-ijsverslaafde, roddelende meiden. Wie zal het zeggen...

Diezelfde dag in maart, ’s avonds, ergens buiten de stadZijn lippen omklemmen het mondstuk van de saxofoon. Zijn borstgaat op en neer bij de inspanning die het hem kost om tonen uithet instrument te krijgen. De melodie die uit de sax komt klinktmelancholisch, betoverend. Verleidelijk.

Alex laat zich meeslepen door de muziek die hij zelf tevoorschijntovert. Elke noot is geïnspireerd op Luna, omdat hij haar niet uitzijn gedachten kan bannen, hoe hij het ook probeert. Hij begrijptniet hoe het zover heeft kunnen komen, maar hij kan er niet meeromheen. En het is niet onwaarschijnlijk dat deze geschiedenis eenstaartje gaat krijgen.

De nacht valt en Alex speelt door. Hij gaat zo op in de muziekdat hij niet merkt dat er iemand het appartement is binnengeko-men. Die hoort het geluid van de sax. De jongen heeft nog steeds

)+*

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 132

niet door dat hij niet meer alleen is. Voetstappen in de smalle gangnaar de trap.

Het luik gaat open en de muziek stopt. Voor Alex staat eenmooie, zongebruinde jonge vrouw met golvend haar.

‘Ga door, ga door, je hoeft voor mij niet op te houden. Ik vindhet heerlijk om naar je te luisteren.’

Hij zet de saxofoon weer aan zijn lippen en de muziek weer-klinkt door de nacht. Als hij klaar is applaudisseert de vrouw. Erverschijnt een ondeugend glimlachje op haar gezicht.

‘Je bent nog altijd even goed, broertje.’‘Je bent er eerder dan ik dacht. Had je niet gezegd dat je maandag

zou komen?’‘Ja, maar ik heb mijn plannen veranderd. Nu kan ik hier ten-

minste van het weekend genieten. Bovendien verveel ik me doodthuis. O, voor ik het vergeet, je moet wel de buitendeur dichtdoen,hoor.’

‘We zijn hier ver van de stad. Hier komen maar weinig mensen.’‘Ik ben er nu.’Alex perst zijn lippen op elkaar en kijkt naar de grond. Hij is

niet echt gelukkig met de situatie. ‘Heb je nog koffers in de au-to?’

‘Ja. Zullen we ze halen?’Alex knikt. Hij voelt zich ongemakkelijk bij de aanwezigheid van

Irene. Nog altijd vraagt hij zich af waarom hij heeft gezegd dat zetot juni bij hem kon logeren. Hij vindt het juist zo .jn om een eigenplek te hebben. Maar hoe had hij kunnen weigeren?

‘Hoe gaat het met je moeder?’ vraagt hij op weg naar de auto.‘Het is ook jouw moeder,’ helpt Irene hem herinneren.‘Alleen op papier.’Alex’ biologische moeder is gestorven toen hij nog klein was.

Een jaar of tien geleden hertrouwde zijn vader met Irenes moeder.Tot het overlijden van zijn vader hebben ze met z’n vieren in éénhuis gewoond. De relatie tussen Alex en zijn stiefmoeder was van

)++

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 133

het begin af aan niet goed. Na de dood van zijn vader heeft hij danook geen moment geaarzeld om een eigen plek te zoeken.

Wat Irene betreft: het is Alex nooit helemaal duidelijk gewordenwat zij voor hem voelt. Zijn vrienden maakten er vaak grappenover dat hun relatie leek op die van Sarah Michelle Gellar en RyanPhilippe in Cruel intentions.

‘Het gaat wel goed met mama,’ zegt Irene. ‘Maar ze is emotioneelabsoluut labiel. Ze is zo onvolwassen... Of misschien wil ze veeljonger overkomen dan ze is. Ze is bang om oud te worden. Je krijgtde groeten van haar.’

Ze zijn bij de auto aangekomen. De kofferbak van de zwarteFord Focus puilt uit: verscheidene handtassen en vijf koffers, waar-van drie grote. Alex slikt.

‘Je hebt ook niets thuis laten liggen.’‘Hoe kom je erbij. Ik heb niet meer dan de helft meegenomen,’

antwoordt Irene verbaasd. ‘Ik blijf hier drie maanden en ik moetme wel op mijn gemak voelen, of niet soms?’

Alex luistert niet naar zijn stiefzus. Hij pakt een van de koffers,de zwaarste, en loopt het huis in. Irene volgt hem met de lichtste.

‘Ik had koffers met wieltjes moeten kopen,’ zegt ze.‘Dat zou wel zo aardig zijn geweest,’ antwoordt hij puffend.Irene grinnikt gemeen als ze ziet hoeveel moeite het hem kost

het gewicht te torsen.

Toen ze een paar weken geleden hoorde dat ze een cursus strate-gisch leiderschap mocht volgen in de stad, aarzelde ze geen mo-ment haar stiefbroer te vragen of ze bij hem kon logeren. Ze wistdat hij geen nee zou kunnen zeggen. Het volgen van de cursusopent voor haar nieuwe perspectieven binnen het bedrijf waar zewerkt, en bovendien was er geen betere smoes te bedenken om bijhem in de buurt te zijn. Net als vroeger. Hij is nog altijd even knap.Ze is gek op zijn glimlach, al glimlacht hij bijna nooit naar haar.

Dat is niet altijd zo geweest. Als pubers waren ze veel closer,

)+,

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 134

soms zelfs op het 1irterige af. Maar toen ze ouder werden gingAlex afstandelijker en stugger tegen haar doen. Af en toe was ereen duidelijke spanning tussen hen te merken die voortkwam uithet feit dat twee jonge, aantrekkelijke mensen samen in één huiswoonden. Ze waren stiefbroer en stiefzus, ze hadden niet dezelfdegenen. Irene vond de dingen die mensen achter hun rug over henzeiden wel grappig, maar Alex ergerde zich er mateloos aan. Hetwas ingewikkeld om met dat geroddel te moeten leven.

‘Even doorzetten, dit is de laatste,’ zegt Irene spottend. Alex werpthaar een woedende blik toe. Hij heeft de vier zwaarste koffers moe-ten tillen, terwijl zij alleen wat tassen en een beautycase heeft ge-dragen. Eindelijk is het zware werk gedaan.

Irene doet net of ze uitgeput is en laat zich in de makkelijke stoelvallen. Algauw merkt ze dat ze ergens op is gaan zitten. Het is eenvan de kopieën van Achter de muur. Nieuwsgierig bladert ze erin.‘Heb jij dat geschreven?’ vraagt ze.

Alex had nog niet door dat ze zijn verhaal had gevonden. ‘Ja,’antwoordt hij een beetje gegeneerd.

‘Mag ik het lezen?’‘Dat doe je toch al?’ Het is duidelijk dat Alex zich opgelaten

voelt.Irene doet het boekje dicht en glimlacht. ‘Maar niet nu. Voor ik

naar bed ga. Er is wel een bed voor me, toch?’‘Er is een bed voor je.’‘Mooi. Maar anders had ik het ook niet erg gevonden om bij jou

in bed te kruipen, hoor, gewoon als broer en zus.’‘Irene...’‘Grapje.’ Er verschijnt een brede grijns op haar gezicht. Ze maakt

aanstalten om op te staan. ‘Ik ga even onder de douche.’‘Ik zal je zo een paar schone handdoeken brengen.’‘Dank je, broertje.’ En met grappige pasjes verdwijnt ze uit het

zicht.

)+-

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 135

Alex staat ook op om de handdoeken te pakken. Hij kan het ideedat dit een paar zware maanden zullen worden maar niet van zichafschudden. En hij was net zo gelukkig, alleen in zijn eigen huis-je.

Die avond, in de stadVier meiden zitten op een roze deken op het enige bed dat zich inde kamer bevindt. Op dit moment wordt er gekibbeld over wiewaar gaat slapen.

‘Maar het maakt mij echt niet uit of ik in een slaapzak slaap ofin een bed,’ dringt Luna aan.

‘Nee, nee en nog eens nee. Wij gaan met z’n drieën aftellen omte zien wie er bij jou in bed mag slapen en wie in een slaapzak opde grond. Jouw bed is jouw bed.’

Met een diepe zucht geeft Luna zich gewonnen.‘Cris, jij bent de liefste van ons allemaal, dus jij mag de dob-

belstenen gooien. Met het aantal ogen dat je gooit gaan we aftel-len, te beginnen bij mij, wie hem is, mag het dekbed met Lunadelen.’

‘Hè, Diana, jij altijd met je aftellen,’ protesteert Miriam.Cris pakt de beker, doet de dobbelstenen erin en gooit ze ver-

volgens op de roze deken. Een drie en een vier.‘Zeven.’‘Goed zo, meisje. Ik snap niet waarom je zo veel onvoldoendes

voor wiskunde haalt,’ grapt Miriam.‘Ha ha, wat ben je weer leuk,’ antwoordt Cris en ze steekt haar

middelvinger op.‘Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven. Ik!’ roept Diana triomfan-

telijk uit. ‘Nou, losers, naar jullie plaatsen!’Cris en Miriam proberen de winnares een klap in haar nek te

geven, maar deze duikt behendig onder de dekens. Over en weervliegen kussens door de lucht. Af en toe komt er zelfs een tegen demuur van de slaapkamer. Soms klinkt er gejammer of een scheld-

)+/

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 136

woord. Hijgend en uitgeput geven ze de strijd op. De pyjamaoorlogis voorbij.

Nadat ze alle vier hun haren hebben geborsteld en hebben ge-keken of ze er nog wel goed uitzien, gaan ze ieder op de plek liggendie het lot en de dobbelstenen voor hen hebben bepaald.

Ze hebben nog niet zo veel gekletst die avond. Ze hadden het tedruk met de romantische .lm, pizza Hawaï, macadamia-ijs, kin-derachtige grappen, vriendschappelijke scheldpartijen... Maar zemoeten het nog wel ergens over hebben: het belangrijkste themavan de avond, het absolute hoogtepunt om de dag mee af te slui-ten.

‘Nou, Lun, vertel eens, je hebt ons al zo lang in spanning gehou-den. Die beschermengel van je, hoe gaat het daarmee? Heeft hij jezijn vleugels al laten zien?’

De twee meiden in de slaapzakken glimlachen als ze Diana ho-ren. Niemand heeft er nog naar gevraagd, maar ze zijn allemaalverschrikkelijk nieuwsgierig.

‘Welke vleugels? Je hoofd slaat weer op hol.’‘Kom op, hoe was je date gisteren? En wat is er vandaag gebeurd?

We zijn je vriendinnen, de Fruittella’s. En als iemand de frambo-zensmaak opeet dan moet de rest het wel weten, toch?’

Het lukt Luna wel om haar vriendin naast haar een tik in haarnek te geven. Ze weet niet waar ze moet beginnen, en ook niet ofze wel alles wil vertellen. Ze denkt aan Angel, dat ze hem de heledag nog niet heeft gesproken. Hij kon het niet eens opbrengen haarnog een keer te bellen. En zij, uit pure koppigheid, heeft het ookniet gedaan. Wie had dat gedacht, na gisteren, die superspecialedag...! De bloemen, de gilkamer, het zwembad, het ijsje, de zoe-nen... Ook denkt ze aan Alex en aan de bijzondere uren die ze methem heeft doorgebracht, met het spel van de kopieën. Wat zou ergebeurd zijn als hun lippen elkaar echt hadden aangeraakt?

‘Eh... weten jullie... eigenlijk...’ Luna’s ogen worden rood. Opeensvoelt ze zich heel verdrietig.

)+0

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 137

‘O, o,’ 1uistert Miriam bezorgd, en met een snelle beweging gaatze rechtop zitten in haar slaapzak. ‘Wat is er gebeurd? Hebben jullieruzie gehad?’

De andere twee vriendinnen komen ook overeind.‘Ik weet het niet.’Diana slaat haar armen om haar vriendin heen. ‘Vertel ons nou

wat er gebeurd is, hup,’ zegt ze terwijl ze haar haren uit haar gezichtstrijkt.

In een kwartier vertelt Luna haar vriendinnen alles wat er ge-beurd is. Ze luisteren aandachtig en vallen haar amper in de rede.Het einde van haar verhaal gaat gepaard met een diepe zucht.

Een ogenblik lang zwijgen ze alle vier, tot Diana de stilte ver-breekt.

‘Dus jij slaat niet alleen een leuke gast aan de haak die journalistis, maar je ontmoet ook nog een andere gast in een café die schrij-ver is en ook leuk... Kunnen jullie me vertellen waarom mij datnooit overkomt? Wat heeft zij dat ik niet heb?’

‘Ze is knapper,’ zegt Cris gevat.‘En ze heeft een mooier kontje,’ vult Miriam aan.‘Ze is aardiger,’ voegt Cris eraan toe.‘Grotere borsten, betere cijfers...’‘Oké, oké, zo kan-ie wel weer. Het is me duidelijk,’ roept Diana.

Ze is rood geworden. ‘Het gaat er nu om dat we Luna helpen, nietdat jullie mij dissen. Zo meteen moet ik nog meer ijs gaan halen.’

De twee meisjes op de grond lachen om Diana’s reactie. On-danks alles moet ook Luna glimlachen.

‘En nu? Wat ga je doen?’ vraagt Cris.Luna strijkt haar haar naar achteren. ‘Ik weet het niet.‘Het eerste wat je moet doen is het weer goedmaken met Angel.

Lekker stel koppige ezels zijn jullie...’ zegt Miriam.Cris knikt instemmend bij dit voorstel van haar vriendin.‘We gaan hem bellen,’ zegt Diana, die onverwachts opstaat en

een poging doet om Luna’s mobieltje te pakken.

)+!

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 138

‘Nee, niet nu! Het is al veel te laat.’ Luna probeert haar vriendintegen te houden door haar been te grijpen. Die trekt echter zo harddat ze los moet laten.

‘Wat nou, veel te laat. Voor de liefde is het nooit te laat.’Diana heeft het toestel van het bureau gegrist en begint door de

contactenlijst te bladeren.‘Diana, alsjeblieft, leg mijn telefoon terug.’Luna staat op en in een wirwar van dekens en lakens probeert

ze bij haar vriendin te komen, die nog altijd fanatiek aan het zoe-ken is.

‘Andrea, Andy, Andrés Gómez... Hier, Ange... Angeliefje?’Diana grinnikt en Luna begint te blozen. Miriam en Cris moeten

ook lachen.‘Niet bellen. Het is onwijs laat. Hij slaapt vast al.’‘Op zaterdag? Kom nou. Hij is gewoon uit. Of hij zit zich thuis

te bezatten.’‘Leg die telefoon terug,’ gilt Luna wanhopig.‘Die groene toets is bellen, hè? Even proberen...’ Diana drukt de

toets in en brengt de telefoon naar haar oor.‘Diana! Nee!’ Luna werpt zich vanaf het bed boven op haar

vriendin. Diana kan haar niet meer ontwijken en keihard stotenhun hoofden tegen elkaar. De telefoon valt uit Diana’s handen envoor de eerste ‘piep’ kan klinken ligt het toestel op de grond metde batterij ernaast.

Geschrokken staan Miriam en Cris op en gaan snel naar de an-dere twee.

‘Mijn god, wat een kopstoot. Gaat het?’‘Au, dat doet echt zeer, maar wat... Denk je dat je Catwoman

bent, of zo?’ roept Diana uit en ze wrijft met haar hand over haarrechterslaap, waar de klap terechtkwam. Luna ligt op de grond, ookzij jammert. Met haar hand voelt ze een paar keer of het bloedt.

‘Het is jouw schuld, jij deed iets wat je echt niet kon maken. Watben jij lomp, zeg.’

)+2

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 139

‘“Lomp”, moet jij nodig zeggen. Moet je opletten wat een bulthier komt, net een hoorn...’

‘Om hoorns te krijgen moet je eerst een koe worden,’ zegt Crismet een lachje. Ze heeft al gezien dat er niks ernstigs aan de handis.

‘Dat is voor Diana niet zo moeilijk,’ schertst Miriam.Ze lachen allemaal, behalve Diana, die weer is opgestaan. Ook

Luna is overeind gekrabbeld. Ze voelt nog altijd aan haar hoofd.‘Wat zijn jullie weer grappig vandaag,’ zegt Diana. ‘En zij pro-

beert me met kopstootjes te vermoorden... En dan te bedenken datik nog de hele nacht met haar in één bed moet liggen! Ik zal voorde zekerheid maar één oog openhouden.’

Luna zegt niets, maar ze moet wel lachen om die overdrevenjammerklacht van haar vriendin. Diana gaat verder met moppe-ren, en zij raapt de onderdelen van haar mobieltje van de grond.Ze zucht.

‘Is-ie stuk?’ vraagt Cris.‘Ik weet het niet,’ antwoordt Luna terwijl ze het toestel weer in

elkaar zet.Ze zet hem aan, maar er gebeurt niets. Ze probeert het nog een

keer, maar hij doet het niet. ‘Het ziet ernaar uit dat-ie kapot is,’ zegtze wanhopig.

De telefoon gaat van hand tot hand, maar geen van de vriendin-nen krijgt hem aan de praat.

‘Laat maar, hij werkt niet meer. Je zal tot maandag moeten wach-ten, dan kunnen ze hem misschien repareren,’ zegt Miriam.

‘Het spijt me, Catwoman. Het is mijn schuld.’ Diana kijkt schuld-bewust.

Luna gaat naar haar toe en geeft haar een kus op de zere plek ophaar hoofd. Diana beantwoordt dit gebaar met een knuffel.

‘Lie.es, we moeten gaan slapen. Morgen is er weer een dag.’Hier zijn ze het alle vier mee eens. Ze geven elkaar allemaal een

nachtkus, wensen elkaar welterusten en zoeken ieder hun eigenslaapplek op. Het licht gaat uit.

),"

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 140

Luna voelt zich een beetje moedeloos. Ze heeft niet eens metAngel gesproken, en nu heeft ze het idee dat ze hem had moetenbellen. Ze voelt zich leeg vanbinnen. Ze is bang, bang om hem teverliezen.

Misschien is het feit dat haar telefoon nu stuk is wel een voor-teken dat deze geschiedenis, die nog maar net begonnen is, alweerten einde is. Wie weet. De dag van morgen zal het zeggen.

),)

13292_13292 11-3-13 10:23 Pagina 141