10

Turquoise Room // Gina Osterloh

Reality Check Wedding Ring // Josien Pieters

Eén op de drie huwelijken eindigt in een echtscheiding. Nu trouwt niemand met het idee om ooit uit elkaar te gaan, maar gezien deze ont-nuchterende statistieken, kan het geen kwaad om je op het ergste voor te bereiden.

De Reality Check Wedding Ring van Josien Pieters houdt er rekening mee dat er niet al-tijd sprake is van een happy end. De ring bestaat uit vijf af-zonderlijke delen die op ver-schillende manieren gedragen kunnen worden, afhankelijk van de status van de relatie: verliefd, verloofd, getrouwd of gescheiden. >>

19

>> Haar gedachtegoed is duidelijk terug te vinden in de SKINOVER-lijn, een serie leren handschoenen waar-mee je letterlijk in de huid van een ander kan kruipen. Maar dit keer eens niet om jezelf nog mooier te ma-ken. Integendeel: ieder paar heeft een huideigen bijzon-derheid, een duidelijke af-wijking van ons gevestigde schoonheidsideaal. Zo zijn er (over)behaarde hand-schoenen, een van onder tot boven gehecht paar en handschoenen met litte-kens, sproeten, tatoeages, en ontsierende wratten.

24

The HAIRY Model // Silvia B.

Backward Love Series // Sandra Holmes, Jayestar Designs

Opgegroeid met garen in haar handen besloot Sandra Holmes de traditionele borduurwereld wakker te schudden met werken die schreeuwen om aan-dacht. “Ik heb de serie Jerks ♥ me, Losers ♥ me, Dicks ♥ me en Weirdos ♥ me geborduurd, omdat ik denk dat iedereen zich zo wel eens gevoeld heeft op een bepaald punt in hun leven. Het helpt om de humor ervan in te zien. Lachen heeft nu eenmaal een heilzame werking!”

Losermagneet♥

29

Toen het in de jaren ’90 van de vorige eeuw gelukt was om Dolly – het schaap – te klonen, was dit een ware door-braak in de wetenschap. Maar tegenover dit succes staan vele mislukkingen. Heeft iemand zich ooit afgevraagd hoe de eerdere Dolly’s eruit moeten hebben gezien?

Kunstenaar Mark Stratis wel. Met zijn serie Dolly and the Rejects wil hij duidelijk maken dat falen uiteindelijk de sleutel is tot succes. Grappig genoeg was ook bij de gebeeldhouwde Dolly and the Rejects falen de sleutel tot hun succes, zij het op een hele andere manier. “Ze zijn zo humoristisch, omdat ze complete imperfecte kleine mis-lukkingen zijn. Hoe extremer het gebrek, hoe succesvol-ler het ontwerp.”

Arm schaap

Cyclops Dolly

Overgrown Dolly Extra Limbs Dolly

Dolly and the Rejects // Mark Stratis

42

Superheroes in the Recession // Matt Robinson

56

Vorm volgt functie. Het is één van de ijzeren design-regels die ontwerper James Lear leerde tijdens zijn stu-die aan de Rhode Island School of Design. Maar re-gels zijn er om gebroken te worden. Lear begon waarde te zoeken in juist die ont-werpen die falen, doordat ze ofwel gebogen, gedeukt of beschadigd zijn. Om zo te onderzoeken hoe je fa-len functioneel kunt maken. “Een van de voornaamste doelen van design is duur-zaamheid. Door falen in een ontwerp op te nemen, hoop ik juist dat het product na verloop van tijd meer waarde krijgt in plaats van dat het dat verliest. Al mijn ontwerpen mogen dan in hoge mate conceptueel zijn, ze zijn nog steeds bestemd voor gebruik, ook als is het gebruik ervan gewijzigd.”

Fail // James Lear

The Party // Mark David

< “Klaar voor het feest. Het huis versierd. De taart in de oven. En dan komt langzaam het besef: er komt niemand.”

Fotograaf Mark David is ge-fascineerd door het kleine, alledaagse falen. Zijn Fai-lure project draait dan ook om het vastleggen van juist die momenten waarop het goed fout gaat. Momenten die voorbij zijn voor je er erg in hebt en waar meestal geen camera bij in de buurt is. David maakt hier geën-sceneerde foto’s van waarbij humor en herkenbaarheid de boventoon voeren. Logi-scherwijs ziet de fotograaf falen dan ook als ‘iets dat vaak ernstiger klinkt dan het daadwerkelijk is. Het is geen eindpunt’. Eerder een begin-punt misschien: David is na-melijk vast van plan om zijn Failure project levenslang te laten duren. En dus is hij op zoek naar alle goede verha-len of foto’s die met falen van doen hebben.

In de performance Rejection leest de Amerikaanse kunstenares Anya Liftig zes uur lang afwijzingsbrieven voor. Van afgewezen sollicitaties en verworpen zakelijke voorstellen tot afscheidsbrieven van geliefden: alles passeert de revue.

Liftig plaatste voor haar project een online oproep waarop mensen uit de hele wereld reageerden. In totaal behelst haar performance zo’n 400 brieven, ruim 300 uit Liftig’s persoonlijke archief, de rest geselecteerd uit de ontvangen reacties.

u h o o r t n o g v a n o n s

116

Rejection // Anya Liftig / INCubate Chicago

O.K. Periodicals // Bouwe van der Molen

136

Kunstenaars en andere creatieven zijn vaak niet zo huiverig om fou-ten te maken. Het creatieve proces gaat immers met vallen en opstaan. De makers van het blad O.K. Peri-odicals zijn van mening dat je van elke stap of misstap weer iets kan leren. Zij besloten dan ook om hun tweede nummer geheel te wij-den aan het fenomeen falen.

“Als uitgangspunt voor het ‘failure’ nummer namen we het idee dat zelfs een fout iets moois op kan le-veren. Leer je fouten te waarderen, en laat ze in je voordeel werken. Het Engelse woord ‘serendipity’ beschrijft een gelukkig toeval. Hier-naar zijn we op zoek gegaan.” In het blad staan onder andere arti-kelen over glitch art (kunst die is gemaakt met behulp van expres opgewekte storingen in elektri-sche apparaten), optische illusies, voorspellingen van doemdenkers en de effecten van dementie op tijdswaarneming. Ook zijn er tij-dens het drukproces expres ‘fou-ten’ gemaakt. “We lieten verschil-lende delen van de pers haperen, om zo onvoorspelbare kleurvegen en vlakken te creëren. Zo werd elk gebonden exemplaar door de ingebrachte fouten uiteindelijk een uniek product.”

In zijn werk zet Erwin Olaf zijn perfecte, tot op de pixel uitgedachte, wereld neer. Maar zijn perfecte wereld heeft niets te maken met de ideale wereld. Integendeel. Met zijn foto’s steekt hij de draak met de heersende maatschappelijke idealen. Met technische perfectie beeldt hij het

Vergankelijkheid

144

imperfecte uit: mensen die afwijken van de maatschappelijke standaard, mensen die anders zijn. Dwergen, dikke mensen, oude mensen en mensen met Downsyn-droom sieren zijn doek. Olaf wil bereiken dat mensen even stoppen, naar zijn foto’s kijken, en nadenken. Met het zelfportret

dat hij in 2009 ter ere van zijn 50e ver-jaardag maakte, laat de aan longemfyseem lijdende fotograaf zien dat hij ook stilstaat bij zijn eigen feilbaarheid. Zijn lichamelijk falen wordt pijnlijk duidelijk in een serie van drie foto’s, toepasselijk genaamd I Wish, I Am en I Will Be.

Self Portrait // Erwin Olaf

Beauty Is the Beast // Simon Wald-Lasowski

161

Schoonheid is subjectief. Maar het wordt over het algemeen geassocieerd met positieve eigenschap-pen. De Zweedse Hanna Hedman wil echter de schoonheid in het con-trast van het niet zo aar-dige en het onaangename laten zien. “Verdriet, strijd, triestheid en walging kun-nen ook mooi zijn.” Door middel van haar sieraden communiceert ze de men-selijke zwakheid, ons on-vermogen om verdriet te uiten dan wel ermee om te gaan. >>

162

Enough Tears to Cry for Two // Hanna Hedman

Grafisch ontwerper Stefan Sag-meister speelt vaak met de grens van het toelaatbare. Sensationeel en banaal met een donker randje, maar altijd met humor zet hij zijn ideeën om in krachtige, originele en treffende concepten. Zo liet hij in 1999 alle tekst van een poster voor de Amerikaanse designclub AIGA in zijn huid kerven: om de pijn te laten zien die de meeste van zijn projecten met zich mee-brengen. “Ja, het deed erg veel pijn.”

Pijnlijk was ook dat Sagmeister een aantal jaar geleden verkeerd geciteerd werd in het tijdschrift .copy. In plaats van “Money Does Not Make Me Happy” schreeuwde de maar liefst zes pagina’s tellende spread “Money Does Does Make Me Happy.” >>

168

AIGA Detroit Poster // Stefan Sagmeister

Internationaal reclamebureau Wieden + Kennedy geeft zonder problemen toe niet perfect te zijn: “We maken fouten. We verliezen pitches. We ne-men verkeerde beslissingen.” Dan Wieden, één van de oprichters, vindt persoonlijk “dat iemand pas goed is nadat hij drie enorme fouten heeft ge-maakt.” In een van de vergaderruimtes van het Amerikaanse W+K kantoor in Portland hangt een groot verlicht bord met ‘Embrace Failure’.

Het bureau heeft ook een experimen-tele reclametak genaamd W+K 12.Dat ze daar de werkethiek goed be-grijpen, bewezen ze door 351 uur aan een muurdecoratie te werken; meer dan 100.000 doorzichtige punaises – of beter gezegd de ruimte ertus-senin – spellen de woorden ‘Fail Har-der’. Om te laten zien hoe belangrijk falen is tijdens het creatieve proces.

Fail Harder // W+K 12

193

Love Patch // Atypyk

De liefdespleisters van Atypyk zijn pleisters tegen liefdesverdriet; ze maken het losweek-proces misschien niet makkelijker, maar wel meer zichtbaar.

205

230

Verkapte Liefdesbrieven // Aukje Dekker

Portret Auteurs LOSER // Lianne van de Laar

252