Vlaams ABVV – de socialistische vakbond in Vlaanderen – Algemeen Belgisch Vakverbond

Hoogstraat 42, 1000 Brussel – Tel. 02 506 82 06 – Fax 02 550 14 16 – info@vlaams.abvv.be – www.vlaamsabvv.be – Bank 877-8031801-20

Langer werken of langer aan de dop?

- Oudere werklozen aan het woord

Sprekers:

Philippe Diepvents, adviseur studiedienst Vlaams ABVV

Caroline Copers, algemeen secretaris Vlaams ABVV

Brussel, 20 december 2011 Persconferentie Vlaams ABVV

2

Zijn oudere werklozen nog gewild op de arbeidsmarkt?

Wij presenteren u de andere kant van het verhaal dat ouderen langer moeten werken: de stem van de 50-plussers zelf.

Het Vlaams ABVV bevroeg 500 50-plussers die recent werkloos werden over hun ervaringen bij het zoeken naar werk. Willen ze nog werken? Tegen welke condities? Worden hun kennis en ervaringen gewaardeerd, of vormt hun leeftijd eerder een hinderpaal? Hoe vaak solliciteren ze? Krijgen ze wel reacties op sollicitaties? En willen werkgevers hen nog in dienst nemen?

De meest opmerkelijke resultaten:

95% van de werkzoekende 50-plussers wil nog werken. Bij de groep ouder dan 55

jaar is dat 90%.

Ruim een derde (35%) wijst er daarbij wel op dat zij het tempo en de prestatiedruk

van vroeger niet meer haalbaar achten.

Slechts een minderheid (13%) denkt nog een goede kans te maken om snel een job

te vinden.

Bijna de helft (45%) denkt dat werkgevers hen louter omwille van hun leeftijd niet

meer willen aanwerven.

82% reageert regelmatig op vacatures.

Of men nu veel of weinig solliciteert maakt niet uit. Ongeacht het aantal sollicitaties

dat men doet, wordt 90% zelden uitgenodigd voor een gesprek, 25 tot 30% nooit.

Desondanks blijft de motivatie hoog wanneer men dan toch op gesprek mag gaan.

Ongeveer 45% geeft aan dat de werkgever tijdens het sollicitatiegesprek liet

blijken dat zijn of haar leeftijd een probleem was.

Eén op vier geeft aan dat tijdens het sollicitatiegesprek bleek dat de job te hoge eisen

stelde naar tempo en prestatiedruk.

Onze conclusie:

Er worden vandaag de verkeerde beleidskeuzes gemaakt.

Activering en tewerkstellingspremies zijn belangrijk, maar hebben te weinig impact op

de kansen die ouderen krijgen om een job te vinden.

Als we ouderen echt aan de slag willen helpen, moeten we ook inzetten op het

activeren van de werkgevers en op investeringen in aangepaste jobs en werkbaar

werk.

Bovendien blijft, gezien de geringe aanwervingskansen, een sociaal vangnet voor

ouderen noodzakelijk.

Het federaal regeerakkoord slaat alvast op deze cruciale punten de bal volledig mis.

3

1. Willen vijftigers nog werken?

Aan wil om te werken is er geen gebrek bij de 50-plussers.

Slechts 5,4% van de bevraagden geeft aan eigenlijk niet meer te willen werken.

Bij de overige 94,6% nuanceert een belangrijk aandeel de stelling wel op een aantal

manieren.

Zo zegt 34,9% dat men nog wil werken, maar dat het tempo van vroeger niet meer

haalbaar is.

23,8% denkt enkel nog een deeltijdse job aan te kunnen.

Deze nuancering is zowel bij mannen als vrouwen duidelijk aanwezig, maar vrouwen

geven veel vaker aan dan mannen dat een voltijdse job niet meer haalbaar is en iets

vaker dat ze het tempo van vroeger niet meer zouden aankunnen.

Het vertrouwen in de werkgevers is echter erg wankel:

Bijna 45% onderschrijft de toch vrij stevige stelling dat werkgevers mensen van ouder

dan 50 jaar gewoonweg niet meer willen aanwerven.

Grafiek 1: Welke stellingen zijn op jou van toepassing? (meerdere antwoorden mogelijk)

4

Meer in het algemeen schatten de 50-plussers hun positie op de arbeidsmarkt eerder

pessimistisch in.

Slechts 12,8% denkt een goeie kans te maken om snel een job te vinden.

Slechts 20% ziet de eigen ervaring als een troef die kan worden verzilverd.

Maar liefst 38,7% geeft aan dat men zeker niet veel eisen kan stellen op de

arbeidsmarkt.

34,3% omschrijft de kans om aan een job te geraken zelfs ronduit als zeer klein.

Opnieuw wijst ongeveer bijna dertig procent (27,3%) van de bevraagden erop dat de

vacatures die bij zijn/haar profiel passen te hoge eisen stellen naar tempo, uurrooster

en prestatiedruk.

Een kleine helft van de bevraagden (45,1%) zegt te denken dat dat werkgevers hen

niet willen aanwerven louter omwille van hun leeftijd.

Grafiek 2: Hoe schat je jouw kansen op werk als 50-plusser in het algemeen in? (meerdere

antwoorden mogelijk)

5

2. Zoeken vijftigers ook actief naar werk?

De 50-plussers willen werken, maar hebben dus hun twijfels over hun kansen op de

arbeidsmarkt. Om te kijken welk effect dit heeft op hun sollicitatiegedrag, vroegen we hen

ook om aan te geven hoeveel keer men in 2011 gereageerd heeft op een vacature.

We wijzen er hierbij, voor een goed begrip, nog een keer op dat onze de bevraging gericht

was naar mensen die recent werkloos werden. Sommigen zullen dus nog maar net

werkloos geworden zijn, terwijl anderen tot een jaar werkloos kunnen zijn.

18% van de werkzoekende 50-plussers heeft in de bevraagde periode niet gereageerd

op een vacature.

Zo’n 19% solliciteerde 1 tot 5 keer.

De grote meerderheid (63%) solliciteerde meer dan vijf keer,

42% meer dan tien keer,

15% zelfs meer dan 30 keer.

Grafiek 3: Hoeveel keer heb je in 2011 gesolliciteerd (= gereageerd op een vacature)?

6

3. Worden ouderen uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek?

“Ondanks het feit dat ik heel wat te bieden heb (30 jaar beroepservaring, opleiding

hoger niet-universitair) krijg ik zo goed als nooit antwoord op mijn sollicitaties. In de

beginperiode van mijn werkloosheid solliciteerde ik véél vaker en véél actiever,

maar als je zélfs niet de kans krijgt jezelf voor te stellen maar merkt dat jouw

sollicitatie meteen opzij geschoven wordt...”

“Op schriftelijke sollicitaties krijg ik geen antwoord. Als ik bel en mijn gegevens

doorgeef krijg ik meestal te horen dat ik een sterke kandidaat ben… tot ze mijn

leeftijd horen. Dan wordt het een paar seconden stil en dan krijg ik te horen dat ze

nog wel iets laten weten. Ik heb van mijn 16 tot mijn 53 gewerkt en nu zou ik mijn

stempelgeld verliezen. “

De bevraagde ouderen doen dus, ondanks een zeker pessimisme over hun kansen op de

arbeidsmarkt, moeite om aan een job te geraken. Maar worden ze ook uitgenodigd voor

een gesprek?

De cijfers zijn onthutsend: Of men nu 5 of 10 of 30 keer solliciteert, de kans om

uitgenodigd te worden voor een gesprek blijft nagenoeg op hetzelfde lage niveau hangen.

Ongeacht het aantal sollicitaties wordt zo’n 90% minder dan 5 keer uitgenodigd.

Zo’n 25 à 30% wordt nooit uitgenodigd, ongeacht het aantal keer dat men

gesolliciteerd heeft.

Pas bij de groep die meer dan 30 keer heeft gesolliciteerd, merken we een verschil, maar

ook daar blijven de cijfers laag: nog steeds wordt 57% minder dan 5 keer uitgenodigd voor

een gesprek, en 12% zelfs nooit.

Tabel 1: Ben je in 2011 al uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek?

Hoeveel keer heb je in 2011 gesolliciteerd (= gereageerd op een vacature)?

Minder dan

5 keer

Tussen 5

en 10 keer

Tussen 10

en 20 keer

Tussen 20

en 30 keer

Meer dan

30 keer

Totalen

Nooit 49,0% 34,9% 25,8% 25,8% 11,8% 29,8%

1 tot 5 keer 51,0% 60,3% 62,9% 64,5% 45,1% 56,6%

Tussen 5

en 10 keer

0% 4,8% 8,1% 9,7% 33,3% 10,9%

Tussen 10

en 20 keer

0% 0% 3,2% 0% 2% 1,2%

Meer dan

20 keer

0% 0% 0% 0% 7,8% 1,6%

7

0,0%

10,0%

20,0%

30,0%

40,0%

50,0%

60,0%

70,0%

80,0%

90,0%

100,0%

5 tot10

keer

10tot20

keer

20tot30

keer

Meerdan30

keer

Minder dan 5 keer uitgenodigd 95,2% 88,7% 90,3% 56,9%

Nooit uitgenodigd 34,9% 25,8% 25,8% 11,8%

Aantal sollicitaties tov aantal keer

uitgenodigd voor gesprek

Minder dan 5 keer uitgenodigd

Nooit uitgenodigd

8

4. Ervaringen tijdens het sollicitatiegesprek

“Ik was geselecteerd voor een vacature, mocht drie keer terugkomen, tot in de

laatste ronde. In elk gesprek gingen de vragen over mijn leeftijd: waarom ze mij

zouden verkiezen boven een jongere, waarom ik op mijn leeftijd nog ander werk

zocht, hoe ik dacht het werk aan te kunnen ...”

We deden nog een zeer opvallende vaststelling: Ondanks de weinige kansen die men

aangeboden krijgt om te bewijzen dat men de juiste kandidaat is voor een vacature,

blijft de motivatie om aan een job te geraken vrij sterk bij wie dan uiteindelijk toch op

gesprek mag gaan.

51,4% van wie op gesprek ging, heeft het gevoel dat ze een goeie kans maakten.

Dit tegenover 24,6% die al tijdens het gesprek het gevoel had eigenlijk geen kans te

maken om aangeworven te worden.

Ondanks deze positieve ingesteldheid zegt 45,4% dat tijdens het gesprek bleek dat

zijn/haar leeftijd een probleem was voor de werkgever. Slechts een minderheid van de

sollicitanten (20,8%) had het gevoel dat er geluisterd werd naar hun vragen en

verwachtingen aangaande de job.

Meer dan 1 op 4 (27,3%) geeft aan dat men zich in een zwakke positie voelde tegenover

de werkgever. Bijna 25% geeft aan dat in het gesprek bleek dat de job uiteindelijk te hoge

verwachtingen inhield naar tempo en prestatiedruk.

Grafiek 4: Als je in 2011 één of meerdere sollicitatiegesprekken hebt gehad, wat vond je er

dan van? (meerdere antwoorden mogelijk)

9

5. Meer dan een buikgevoel?

Uit een eenvoudige enquête zijn geen grootse wetenschappelijke conclusies te trekken,

maar ze leert ons wel heel wat over het buikgevoel dat leeft bij de werkzoekende 50-

plussers.

Onze bevraging geeft aan dat:

50-plussers willen wel degelijk nog werken.

50-plussers zoeken ook actief naar werk.

50-plussers schatten hun kansen op een job zeer gering in.

50-plussers hebben het gevoel dat werkgevers hen louter omwille van hun leeftijd geen

kansen meer geven om zich te bewijzen.

Maar er is meer: De cijfers over de geringe mate waarin zij uitgenodigd worden op een

sollicitatiegesprek, ongeacht de inspanningen die zij doen om te reageren op vacatures,

wijzen erop dat dit buikgevoel ook in belangrijke mate gestoeld is op de dagdagelijkse

ervaringen op de arbeidsmarkt, en dus op een realiteit.

Kans op werk-indicator

Meer uitgebreide studies bevestigen dit overigens. De “kans op werk”-indicator die door de

VDAB en het Departement Werk en Sociale Economie wordt berekend, geeft eenzelfde

vaststelling weer.

De kans dat oudere werkzoekenden worden aangeworven, is al jaren gebetonneerd

op eenzelfde zeer laag niveau (rond de 3%1 - zie grafiek 5). Of het nu gaat om periodes

van hoog- of laagconjunctuur heeft daarop geen effect.

Loonkost is niet het probleem

Het argument bij uitstek dat werkgevers gebruiken om deze trend te verklaren, is de hoge

loonkost van ouderen.

Daarbij valt er heel wat te nuanceren, maar de meest sprekende relativering van de

loonkost vinden we toch wanneer we bekijken welke impact de Vlaamse loonkostsubsidie

voor aanwerving van werkzoekende 50-plussers de voorbije jaren heeft gehad op de kans

op werk voor deze groep.

Terwijl de uitgaven voor dergelijke premies de afgelopen jaren meer dan

verdrievoudigd zijn, is de kans op werk in het geheel niet verbeterd. Het gaat dus om

veel meer dan de loonkost.

1 Deze indicator geeft de verhouding tussen het aantal NWWZ 50+ die uitstromen naar werk en het totaal

aantal NWWZ 50+.Ter vergelijking: voor de groep tot 25 jaar schommelt dit cijfer tussen de 15 en 22%.

10

Grafiek 5: Loonkostsubsidie en kans op werk

Bron: cijfers Departement WSE en VDAB, bewerking ABVV

Werkbaar werk nodig

Nog een vaststelling uit de enquête is dat een belangrijke aandeel van de werkzoekende

50-plussers aan de alarmbel trekt over de eisen die op onze arbeidsmarkt worden

gesteld.

Men wil nog werken, maar het gevraagde tempo en arbeidsregime zijn te hoog. Er is met

andere woorden onvoldoende aandacht voor aangepaste jobs en werkbaar werk. Als we

willen dat meer mensen langer gaan werken, dan moeten we dus dringend werk maken

van maatregelen op dit vlak.

Ook dit buikgevoel wordt onderschreven door meer uitgebreid onderzoek. In de

werkbaarheidsmonitor2 van de SERV werd eerder al aangetoond dat hoe minder

werkbaar het werk is, hoe vaker men vroegtijdig zal stoppen met werken.

2 Dit is een meetinstrument dat periodiek peilt bij 20.000 Vlaamse werknemers naar problemen op

verschillende dimensies van werkbaar werk (welbevinden op het werk, de mate van fysieke en emotionele belasting, de leermogelijkheden en de combinatie van arbeid en privéleven).

2007 2008 2009 2010 2011

Uitgaven Vlaamsetewerkstellingspremie 50+ (in

miljoen Euro)9,32 13,28 19,25 25,50 28,00

Kans op werk 50+ (inprocenten)

2,76 3,08 2,65 3,04 2,65

0,002,004,006,008,00

10,0012,0014,0016,0018,0020,0022,0024,0026,0028,0030,00

Loonkostsubsidie en kans op werk

11

Wie veel te maken krijgt met stress en belasting en weinig kansen krijgt om bij te leren,

denkt 2 tot 2,5 keer meer dan anderen dat het onhaalbaar is te werken tot aan zijn of haar

pensioen.

Bij de vraag: “denkt u in staat zijn om uw huidige job voort te zetten tot uw pensioen?”

antwoordt 82,1% van wie werkbaar werk heeft positief. Bij wie op 3 of meer vlakken

problemen ervaart, daalt dit tot slechts 19,9%.

Hoe minder werkbare jobs, hoe meer mensen het niet volhouden tot aan hun pensioen dus. Maar ook het omgekeerde geldt: werkbare jobs houden mensen dus aan het werk.

Hetzelfde stellen we nu vast voor de werkzoekende 50-plussers: gebrek aan werkbaar werk is een belangrijke drempel om ouderen die nog willen werken aan de slag te krijgen.

Grafiek 6: Visie van werknemers op haalbaarheid werken tot het pensioen volgens het aantal knelpunten die ze ervaren op het vlak van werkbaarheid

Bron: STV, Werkbaarheidsmonitor 2007

0,0%

10,0%

20,0%

30,0%

40,0%

50,0%

60,0%

70,0%

80,0%

90,0%

100,0%

niet haalbaar

haalbaar

niet haalbaar 17,9% 38,3% 59,9% 80,1%

haalbaar 82,1% 61,7% 40,1% 19,9%

werkbaar

werk1 knelpunt

2

knelpunten

3

knelpunten

12

6. Conclusie

Oudere werkzoekenden willen opnieuw aan het werk, maar krijgen vandaag

onvoldoende kansen van de werkgevers, én ook van de overheid.

Wanneer we de bovenstaande vaststellingen naast het gevoerde beleid leggen, dan

kunnen we niet anders dan vaststellen dat er nog zeer veel werk voor de boeg is.

In het federale regeerakkoord zitten heel wat maatregelen die de bal volledig

misslaan, tenminste als we ouderen aan de slag willen krijgen en houden.

Het Vlaams ABVV stelt daarom volgende correcties voor:

1. Activeer de werkgevers

Het volstaat niet om enkel in te zetten op de activering van oudere werklozen en op het

uitdelen van subsidies aan werkgevers. Ouderen willen wel degelijk nog werken en

loonkostsubsidies maken op vandaag veel te weinig het verschil.

Er is vooral nood aan een cultuuromslag bij de bedrijven. Het federale regeerakkoord

legt in verhouding veel te veel de nadruk op verplichtende maatregelen naar oudere

werkzoekenden (opdrijven controle op het zoekgedrag, afschaffen

werkloosheidstoeslag,…). De grote lacune vandaag is de “activering” van werkgevers.

De piste uit het regeerakkoord, waarbij ondernemingen via sociaal overleg een

werkgelegenheidsplan voor oudere werknemers moeten maken, kan hier mogelijks wel

een stap in de goede richting betekenen, maar is nog veel te vaag en niet concreet

uitgewerkt.

2. Vrijwaar het sociale vangnet

De geringe aanwervingskansen van oudere werklozen bewijzen hoe belangrijk het is om

naast een aangepaste begeleiding voor 50-plussers ook een sociaal vangnet in stand te

houden via brugpensioen.

Het Vlaams ABVV wil dat de regeringsplannen rond het brugpensioen via sociaal overleg

worden bijgestuurd. Het schrappen van de werkloosheidstoeslag voor oudere

werklozen tussen 50 en 55 jaar kan in elk geval niet door de beugel.

3. Investeer in aangepast werk

Oudere werknemers willen aangepast werk. Hier ligt dé sleutel om langer werken echt

mogelijk te maken en niet te blijven hangen in holle slogans en zinloze lineaire

verplichtingen.

Opnieuw neemt het federale regeerakkoord hier de verkeerde maatregelen, ditmaal door

het ontmoedigen van het opnemen van tijdskrediet. De toeslag bij de zogenaamde

“landingsbanen” wordt afgeschaft (recht op halftijds of 1/5de tijdskrediet) en de mate

waarin tijdskrediet meegenomen kan worden in de pensioenberekening wordt beperkt.

Dit gaat regelrecht in tegen de vraag van ouderen die wel langer willen werken, maar dit

enkel doenbaar zien als het tempo en regime kan aangepast worden.

13

Bijlage: 50-plussers aan het woord

“Machteloosheid alom”

Hieronder vindt u een selectie uit de persoonlijke verhalen of visies van de

deelnemers van onze enquête. Het stigma dat hen wordt toegedicht raakt hen diep.

Ik heb de indruk dat hoe meer ervaring je hebt, hoe minder werk je vindt.

Het is niet meer normaal wat zich afspeelt op de arbeidsmarkt. Zeker als je via een interim moet gaan. Wat een vernedering iedere keer.

Kans op werk mag je vergeten!

Ik heb het gevoel dat het alléén draait om de fiscale voordelen van de werkgever. Voor de rest zijn ze ons liever kwijt dan rijk alleen al omwille van de verworven rechten die we tijdens onze loopbaan opgebouwd hebben.

Mijn ervaring leert me dat ik waarschijnlijk wel kans op werk heb, maar niet voor een deftig loon naar ervaring en leeftijd.

Bij verschillende interimkantoren als je je als 45+ gaat inschrijven worden je gegevens "gedelete uit pc" voor je het kantoor verlaat en daar wordt geen tijd en inspanning aan geforceerd (info uit directe interim bron en realiteit).

Na mijn scheiding moest ik dringend werk vinden. Reeds zes jaar ga ik deeltijds poetsen. Dit werk is volledig onder mijn niveau (ik heb een diploma hoger onderwijs). Ik heb deeltijds ook een eigen naaiatelier van gordijnen. Ik volgde verschillende opleidingen o.a. retoucheren van kleding; Deze kennis pas ik nu ook toe in mijn atelier. Maar ik had zeer graag het poetswerk vervangen door werk dat meer bij mij aansluit. Telkens ik een vacature zie waar men een retoucheuse vraagt, ga ik er op in. Hierbij ervaar ik dat mijn leeftijd een duidelijk obstakel is voor de werkgever. Mijn kennis en ondertussen lange ervaring speelt geen enkele rol. Ik krijg niet eens de kans om dit te bewijzen. Ik vrees dat ik zal moeten blijven poetsen, ondanks een rugletsel.

Werkgevers geven de indruk da ze goedkopere jongere personen zonder ervaring verkiezen dan een oudere werknemer die reeds een ruime ervaring heeft opgebouwd.

Bij de managers komt het op aan van zeer veel verschillende taken uit te voeren, veel uren presteren,en zo weinig mogelijk te betalen en zeker geen respect verwachten (wij zijn “oude dozen”)...

Het loon is ook dikwijls een probleem. Ze willen wel jouw ervaring maar ze willen er niet voor betalen.

Op schriftelijke sollicitaties krijg ik geen antwoord. Als ik bel en mijn gegevens doorgeef krijg ik meestal te horen dat ik een sterke kandidaat ben… tot ze mijn leeftijd horen. Dan wordt het een paar seconden stil en dan krijg ik te horen dat ze nog wel iets laten weten. Ik heb van mijn 16 tot mijn 53 gewerkt en nu zou ik mijn stempelgeld verliezen. “

14

Het woord 'overkwalificatie' zou minder gebruikt mogen worden door werkgevers. Ze durven niet botweg zeggen dat ze je niet willen aanwerven omwille van je leeftijd - dat je ervaring en inzet toont telt niet mee - dan zeggen ze maar dat je te ver woont.

Ik hebt het gevoel dat we voor niks meer dienen.

Ik heb dus werk, maar meestal denken de werkgevers dat je op die leeftijd geen motivatie meer hebt en dat terwijl je een schat aan ondervinding hebt. Leeftijd is voor de werkgevers het grootste probleem, je bent voor hen geen investering meer.

Ik weet momenteel gewoon niet meer wat de kansen op werk voor 50-plussers zou kunnen verhogen.

Ondanks het feit dat ik heel wat te bieden heb (30 jaar beroepservaring, opleiding hoger niet-universitair) krijg ik zo goed als nooit antwoord op mijn sollicitaties. In de beginperiode van mijn werkloosheid solliciteerde ik véél vaker en véél actiever, maar als je zelfs niet de kans krijgt jezelf voor te stellen maar merkt dat jouw sollicitatie meteen opzij geschoven wordt...

Ik pleit er voor om bedrijven/werkgevers een quotum op te leggen die hen ertoe verplicht om 50+ aan te werven.

Men zou bedrijvers/werkgevers veel vlugger op de vingers moeten tikken als ze 50+ blijven discrimineren.

Werkloosheidsuitkeringen stopzetten na verloop van tijd is pure waanzin en gaat veel gezinnen in de armoede drijven. Ik wil werken. Ik ben overtuigd dat er zo nog velen zijn. Het probleem ligt bij de werkgevers die je droppen omwille van je leeftijd en die ook weinig geneigd zijn om "ouderen" aan boord te hijsen. Zonder de door velen verguisde overheid zat ik nu zonder job. Het onderwijs heeft me wel nog gewild.

Wat de goegemeente of de werkgeversfederaties ook mogen beweren: 50+ komen niet meer aan de bak!

ik was geselecteerd voor een vacature, mocht drie keer terugkomen, tot in de laatste ronde. In elk gesprek gingen de vragen over mijn leeftijd: waarom ze mij zouden verkiezen boven een jongere, waarom ik op mijn leeftijd nog ander werk zocht, hoe ik dacht het werk aan te kunnen vermits in hun sector 50-plussers recht hebben op bijkomende vakantiedagen...

Ik vind het heel jammer dat de arbeidsmarkt een aantal vooroordelen heeft tegenover 50+ (duur, niet snel, niet gemotiveerd...). Nochtans vind ik dat ik nog heel wat te bieden heb (enthousiasme, ervaring, relativering, coachende kwaliteiten ...).

Enerzijds zegt men dat we langer moeten werken, maar de arbeidsmarkt biedt ons geen plaats/kans meer. Vele 50+ zijn nog jong van geest, willen vooruit, zijn loyaler dan de jongeren want houden niet zo van jobhoppen. Dus dat zijn voordelen.

15

Ik ondervind, bij het opsturen van een CV, dat de werkgevers bij het zien dat je reeds 53 jaar bent de moeite niet doen om u uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek. Ik zeg niet dat ze allemaal zo zijn, maar toch zeker 95 %.

Als bediende worden er zoveel eisen gesteld dat dit niet meer leefbaar is.

Leeftijd is het grote struikelblok op de arbeidsmarkt.

De regering zit altijd maar te zeggen dat er meer 50-plusser aan het werk moeten blijven. Misschien moeten ze zich eindelijk eens gaan realiseren dat de oprecht zoekende 50-plusser geen kans meer maakt op een job, alle activa toestanden ten spijt.

Niemand vermeldt dat het om je leeftijd gaat aangezien dat wettelijk niet mag, maar men verwacht wel dat je je kennis, vaardigheden en expertise aanwendt tegen een laag loon. Bij één van de sollicitatiegesprekken bleek er geen enkele overname van anciënniteit mogelijk te zijn. Ik besef heel goed dat er ingeleverd moet worden op het loon van de vorige werkgever, maar als 50-plusser starten aan de wedde van een schoolverlater? Toch wel bij het haar getrokken!

Voor de 50 plusser is er geen plaats meer op de arbeidsmarkt. Ervaring begrip en geduld zijn taboe in deze tijd. Enkel geld is nog belangrijk.

Ondanks de ervaring en de fiscale voordelen voor de werkgevers kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat men in dit land de 50 plussers niet meer wil tenzij aan een minimum loon en dan nog... Het is behoorlijk irriterend als je profiel ok is naar de vacature toe en je de reactie krijgt dat het niet zo is. Machteloosheid alom.