3nr.keikrant

kei-kindjerevisitedpag. 2

politiciop scherppag. 4

cultuur-festivalpag. 6/7

battle of thepoetspag. 8

kei smaakt naar meer!

gefotografeerd maar niet in de kei-krant?

kijk dan snel op:www.kei-krant.nl

foto: Jan Luursema

‘Moeilijk is het niet hoor, koken’, zegt Caspar Burgi. Ondertussen hebben heel wat KEI-koks de grootste moeite zijn razende tempo bij te houden. ‘Is iedereen nog een beetje bij?’ vraagt Burgi terwijl zijn Creoolse Jambalaya – al half af – staat te pruttelen op het vuur. Van alle kanten wordt er ‘nee’ geroepen.

Na een half uur staat Lars (18) nog steeds vertwijfeld naast de wok. ‘We hebben geen goed gaststel, dus we zijn nog niet begonnen. Ach wat! De EHBO zit om de hoek, dus brandwonden, pfff!’ In het tentje daarnaast staat Andrea (19) flink te stressen met de eerste paprika terwijl Burgi al vijf paprika’s er doorheen gejast heeft. ‘Ik wou eigenlijk de chefkok opleiding doen, dat zie je er nu vast niet vanaf’, zegt ze met een bezweet voorhoofd.

Burgi gaat onverstoord verder en geeft uitleg over knoflook. ‘Dat moet je er pas op het laatste moment bij doen, anders verbrandt het en smaakt alles bitter. Ook moet je het hartje uit het knoflookteentje halen. Dan stink je na het eten minder uit je mond en je hebt er minder last van. Met last bedoel ik dat van knoflook je bloed dunner wordt, dan kun je bijvoorbeeld niet slapen. Net alsof je 2 gram coke naar binnen hebt gesnoven.’ Be aware, take care! Rustig aan dus met die knoflookteentjes.

‘Aanfruiten, daar heb je vast wel eens van gehoord?’ Burgi loopt langs bij de KEI-koks om te kijken of alles goed gaat. Bij KEI-kok Edwin is het al misgegaan. Hij weet nog net uit te brengen: ‘Het eten is wel een beetje scherp. In plaats van een mespuntje cayennepeper hebben we er een heel zakje in gedaan.’ Nienke zegt: ‘Ik probeerde ze nog tegen te houden maar ik was helaas te laat.’

KEI-leidster Cherelien (20) houdt haar hart vast als Burgi richting het kookeiland van haar groepje loopt. Ze denkt dat er te veel knoflook in de jambalaya zit. ‘Ziet er goed uit’, zegt Burgi. Waarom was ze bang voor commentaar? ‘Onze KEI-kindjes hadden niet drie teentjes knoflook erin gedaan, maar op één teentje na de hele knoflookbol.’

‘Het is simpel. Dan de ham, de chorizo. Alle shit erin.Dit kun je ook thuis maken. Iedereen heeft rijst, het kost geen reet. Doe er hetzelfde mee als met de jambalaya, gooi er vleeswaren bij, kruiden en specerijen. Dan de rijst inkoken zodat daar alle smaak in gaat zitten. Kan moeders ook niet zeiken.’

KEI-koks Anneloes (18) en Floris hebben geen ervaring met koken. Hoe vergaat het hen? ‘Iedereen weet wat en je kijkt wat op het scherm. We hebben twee keukenhulpen

hier staan, dus dat is onze redding’, aldus Anneloes. Floris zit al een jaar op kamers in Zwolle. ‘Ik kan niet koken, ik heb het aan het begin van het jaar geprobeerd, maar het is vier keer mislukt en sindsdien doe ik het niet meer. Ik heb altijd eten afgehaald. Ik ga denk ik nu wel proberen te koken, ik moet er toch een keer mee beginnen.’

Carolien Lindeman Simone Steenbeek

hoofdredactie Herwin Thole, Jesper Verhoef

kernredactie Simone Steenbeek, Carolien Lindeman, Wanda van der Zee

fotografie Jan Luursema, Hanne van der Velde vormgeving Sander van der Woude

druk Hoekstra Boom Offset-rotatie Emmeloord

colofon

blz.

2 ‘Dan lig je op straat in een plas,’ vertelt Susanne lachend. Ze bedoelt haar papieren zelf in de KEI-krant. ‘Zo ver zal het bij mij in het echt niet komen.’ Met een cappuccino in haar handen, genietend van de zon haalt ze trots een pakketje papieren uit haar tas. Het zijn de inschrijfpapieren voor Albertus. ‘Ik ga komend jaar wel voor de lol, maar ik ga ook studeren, al denk ik dat Albertus wel wat toevoegt.’

Ze heeft dan nu ook echt besloten bij de studentenvereniging te gaan voornamelijk omdat ‘er leuke mensen zijn daar, zo leuk dat je eigenlijk niet meer naar huis wilt.’ Susanne heeft duidelijk geen heimwee naar haar ouderlijk huis in Harderwijk. ‘Ik ga mijn ouders niet missen, ik ben wel heel erg klaar om zelfstandig te worden. Ik zal wel naar huis gaan, maar ook voor mijn vrienden en niet alleen voor mijn ouders.’

Heeft haar keuze voor Albertus gevolgen voor haar KEI-week? ‘Ik ga misschien nog langs het eindfeest, maar moet nog even zien hoe dat gaat met het begin van de introductietijd,’ met introductietijd bedoelt ze de ontgroening ‘Ik noem het introductietijd, ik vind ontgroening zo’n naar woord.’ Dit zal het echter niet plezieriger maken, maar zegt ze: ‘de ontgroening hoort erbij, je moet er wat voor over hebben.’

Bij de suggestie om ook na haar introductietijd nog even een foto van haar te maken zegt Susanne met een geschrokken blik in haar ogen ‘doe dat maar niet! Op dit moment kan het nog wel, nu zal mijn moeder nog niet echt van me schrikken.’

Susanne is niet van plan behalve het eindfeest meer te missen deze KEI. Zo is ze tijdens de kroegentocht met haar KEI-groep op pad geweest. ‘We zijn echte die-hards dus we hebben alle kroegen van binnen gezien, al zijn er onderweg wel een paar afgehaakt.’ Zelf lag ze vanochtend om een uur of acht in bed. Vroeg genoeg om weer fit achter de wok te staan bij KEI in de Keuken. Hopelijk leert ze wat nieuwe gerechten te koken. ‘Ik zal in ieder geval geen typische student zijn die op gebakken eieren leeft.’

Over hoe ze zich heeft gevoeld deze week zegt ze: ‘Je tikt best wel wat biertjes weg, maar over een hele lange tijd, dus ik voel me hier tijdens de KEI niet echt dronken.’ En hoewel Susanne tijdens de KEI voor de lol is gegaan en dat erna ook zeker nog gaat doen zegt ze wel redelijk van zichzelf overtuigd ‘Ik wil sowieso mijn propedeuse halen en ik ga daar heel hard voor knokken dit jaar.’

Carolien Lindemans

“Dinsdag voelde ik me nog goed, maar nu begint het er wel in te hakken’, zegt Jasper terwijl we richting het News Café lopen voor ons derde gesprek. Dit komt vooral door dinsdagnacht, toen was hij als echte die-hard KEI-loper pas om kwart over negen thuis. ‘Het was licht toen we buiten kwamen, voor mij is het nog nooit zo laat geworden, dit is al een beetje ontgroening,’ zegt hij lachend.

Ook Jasper begint net zoals Susanne komende zaterdag met de ontgroening bij Albertus. ‘Ik zie een beetje op tegen de introductietijd, al heb ik met tweedejaars Albertianen gepraat en die denken eigenlijk alleen maar terug aan de leuke dingen die gebeurd zijn.’ Hij relativeert: ‘Het is wel echt, klote, maar dan heb je het direct gehad.’

Voor hij aan zijn introductietijd begint zegt hij: ‘Ik ga vanavond zeker weer uit, ik wil niet klaar zijn met de KEI-week denkende dat ik wat gemist heb.’ Hij is ondertussen redelijk bekend geworden met het Groningse uitgaansleven. ‘Ik ben in Pand 48 geweest. Iedereen zegt dat dat een beetje de cracktent van Groningen is vanwege alle technofeestjes, maar ik vond het wel mooi daar.’ Daarnaast is hij in Martini Beach geweest, ‘maar ik geloof niet dat dat iets is waar ik verder ooit nog kom.’

Jasper heeft ook nog wel wat met zijn KEI-groep gedaan. Al was het niet met zijn originele groep. ‘Op woensdagavond ben ik van groep gewisseld, want die andere groep viel uit elkaar en in deze groep kende ik mijn huisgenoot al.’ Eén van zijn nieuwe KEI-genotes heeft ervoor gezorgd dat hij een ondefinieerbare substantie voor zich kreeg. Met een vies gezicht vertelt hij: ‘Ik heb een soort groene meuk gehad; het smaakte naar Fristi.’ Hij geeft toe dat hij veel heeft gedronken, maar nooit onverantwoord veel.

Houdt Jasper behalve een flinke kater nog iets anders over aan deze KEI? ‘Geen regel-verhalen voor mij nog. Binnen mijn KEI-groep is wel wat geregeld, maar ik noem geen namen!’ ‘Vanavond ga ik naar Film op de Vismarkt, al ken ik hem al wel.’ Morgen zal Jasper het niet relaxt krijgen. ‘Dan ga ik in de rij staan voor de definitieve inschrijving van Albertus.’ Al was hij liever nog wat langer doorgegaan met feesten in de stad. ‘Van mij mag de KEI wel drie weken duren, een week is veel te kort.’

Carolien Lindeman

‘ik ga voor de lol!’

‘ik wil wel 3 weken kei!’

kei-kidsrevisited

foto: Hanne van der Velde

foto: Hanne van der Velde

blz.

3vitamientje nodig?De hormonen vliegen door het luchtruim van Groningen. Primitieve gevoelens borrelen op en overheersen de ratio een week. Normen en waarden sturen we een weekje op vakantie of laten we bij onze ouders achter. Levensdoel: goed in de markt liggen. De Grote Markt welteverstaan, waar vele leeftijdsgenoten zich gewillig tot jou wenden. Niet omdat ze je zo leuk vinden, maar omdat je bruin haar hebt en daar vallen ze op. Moeilijk te weerstaan? Ja, want ook schuim is deze week bier. Je hebt drie meter op en we weten allemaal wat dat met je doet: korte benen worden oneindig lang, dun dof haar verandert in golvende Andrélon krullen, grenzen vervagen.

Ik had het ook laatst, te veel bier op, en deed alles wat een net meisje niet hoort te doen. Het is al een week geleden en ik moet nog steeds de gevolgen dragen in de vorm van een dieppaarse cirkel op mijn rechterdij. De as van mijn fiets heb ik mij laten vertellen. Hoe ik onder of op mijn fiets terecht kwam in de Peperstraat? Geen idee. Ik kan mij slechts een vlaag herinneren: mijn vrienden komen op me af en ik voel het al aankomen, ik herhaal nog in mezelf ‘be aware, take care, durf een sinas te bestellen.’ Jammer alleen dat dat stemmetje vager en vager wordt. ‘Wil je bier?’ klinkt plots luid in mijn oor. ‘Ja, ik wil’, zeg ik vanzelfsprekend, want liegen kan ik al niet meer. We hoppen naar een andere kroeg, hop hop hop... en daar houdt het op.

Koud bier maakt warm bloed, maar teveel koud bier zorgt voor warm bloed op de verkeerde plekken. Ik constateer dit, als ik met een kort rokje, die nog net de dieppaarse plek op mijn dij bedekt, het nachtleven induik. Had ik mijn grote grijze KEI-crew-polo maar aangelaten, denk ik als ik zelfverdedigingtechnieken op achttienjarige grijpgrage KEI-kindjes toepas.

Het einde van de week is genaderd, we zijn allemaal uitgeput, brak, gebroken. Ons libido is ondertussen tot een nulpunt gedaald. ‘Feestje in martiniplaza? Maar ik kan niet meer!’ Omdat jullie je moeder niet zien wil ík jullie daarom vragen vandaag veel vitamientjes te eten, rustig aan te doen en goed te luisteren naar het KEI-lied: nog één avondje met je KEI-groep door het lint!

Wanda van der Zee

Dom, lomp en famous, The Opposites hebben veel zelfkennis. Een van de voordelen van hun bekendheid volgens Willem de Bruin, alias de Polderneger: ‘Pijpen, neuken, pijpen, neuken!’ Zijn wederhelft in de formatie The Opposites, Twan van Steenhoven alias Big2, beaamt dit met de woorden: ‘Ja! Pijpen, neuken!’

De hip-hop die uit de speakers komt knallen bij het optreden van de The Opposites is zeker niet mals. De lyrics zijn recht voor zijn raap, gecombineerd met een gezond gevoel voor humor. Willy: ‘Wij maken geen softe schijt.’ Hun nieuwste cd ‘Begin Twintig’ lijkt meer diepgang te hebben dan eerdere muziek, er wordt minder puberaal tegen alles aan getrapt.

Echter, als we ze één-op-één spreken is het moeilijk een gesprek op niveau te voeren. Big2: ‘We hebben elkaar in Auschwitz leren kennen.’ Willy: ‘Ja ik vond hem daar jankend in….’ Hij krijgt geen kans om zijn zin af te maken, omdat de DJ, Fanny, binnenkomt en luid begint te roepen hoe fantastisch Amsterdam is. ‘Amsterdaaaam! Daar gebeurt het allemaal, wij zijn hip!’

De houding en het taalgebruik van de jongens verraden dat ze een enorme reputatie hebben hoog te houden. Hun manager komt ook nog eens herhaaldelijk binnen om het gesprek doelbewust te verstoren met hysterisch geschreeuw. Aan het eind van het gesprek raken de jongens verwikkeld in een vechtpartij. Enig gescheld en getier later lukt het ons gelukkig nog om een plaatje te schieten.

Wanda van der ZeeSimone Steenbeek

column’geen softe schijt’

foto: Wanda van der Zee

blz.

5

‘De KEI-week is een nieuw begin. Je studententijd is een scharnierpunt in je leven’, zegt Anja Diesemer, voorganger tijdens de studentenkerkdienst donderdagmiddag. Dit jaar is het voor het eerst dat het Groninger Studentenpastoraat de dienst in samenwerking met de Christelijke studentenverenigingen organiseert.

De tekst ‘Onderzoek alles, behoud het goede’ loopt als een rode draad door de dienst heen. ‘Het is een toepasselijke raadgeving voor mensen die aan het begin van hun studententijd staan. Er komt heel wat op je af: op kamers gaan, studeren, relaties die komen en gaan. Er breekt nu een periode van ontdekken aan. Wie je bent, wie je kunt zijn en je zult steeds meer jezelf worden. Dit is een doorslaggevend proces voor de rest van je leven’, vertelt Diesmer.

Er zijn ongeveer 250 KEI-lopers op de dienst in de Martinikerk afgekomen. Van buitenaf dringen

slechts vage geluiden door de dikke muren van de kerk naar binnen. De dienst is een rustpunt in het drukke bestaan dat de KEI-loper deze week leidt. ‘Je zult moeten accepteren dat je niet alles kunt weten en dat alles voorbij gaat. Je eerste jaar, de KEI, je studietijd. Vind zin en doel in het moment en proef de schoonheid ten volle. Maak wat van je dagen, want als je ten volle geniet sta je het dichtst bij God’, legt Diesemer uit. ‘Het gaat erom dat je liefde geeft en ontvangt en geniet van de eenvoudige dingen in het leven.’

KEI-leider Anton (23) is met een deel van zijn KEI-groep naar de dienst gekomen. ‘De rest is aan het poolen.’ Afke (10) vond de preek mooi. ‘En vanavond? Dan gaan we weer op stap en nemen we een lekker biertje.’ Anton vult semi-serieus aan: ‘Deze week drinken we alleen wijwater.’

Simone Steenbeek

Harry van Bommel (SP) en Alexander Pechtold (D66) debateren tijdens Meet Me @ Politics met elkaar. Pechtold steelt de show met zijn lofzang aan Rita Verdonk: ‘Rita aan het roer is een zegen voor het land.’

De confrontatie is onderdeel van het lagerhuisdebat dat is georganiseerd in Huize Maas. De toeschouwers zijn verdeeld in twee groepen, die elk pittige stellingen moeten verdedigen of omverwerpen. De leiding is in handen van Kay van de Linde, de spindoctor van Verdonk en wijlen Pim Fortuyn. Van de Linde blijkt een onvervalste entertainer. Pittige uitspraken schuwt hij niet. Over zijn sollicatie als spindoctor voor de VVD: ‘Toenmalig partijleider Dijkstal keek me aan of ik de duivel was.’ Met enkele anekdotes krijg Van de Linde al snel de lachers op zijn hand. ‘Enkele jaren geleden zag ik Femke Halsema spreken, toen ze nog niet getrouwd was. Ik vond haar wel leuk, maar ze moest niets van me hebben.’ Lachend: ‘Daarom ben ik maar met Rita Verdonk in zee gegaan.’

Ook Pechtold en Van Bommel laten geen kans onbenut om grappig voor de dag te komen. Daarbij delen ze vaak een sneer uit aan de tegenstander: ‘Dat zijn meer argumenten dan ik ooit van de SP heb gehoord’, ginnikt Pechtold over de reacties in de zaal op de stelling of Turkije lid moet worden van de EU. Later in het debat moet Pechtold een prikkelende stelling verdedigen. Met glans lukt het hem echter ervoor te pleiten dat Verdonk wél een goede premier van Nederland zou zijn. ‘Ik ken Rita’s dadendrang. Zij néémt het roer, en brengt ons naar de horizon en alles wat daar achter ligt.’

De middag begon met een korte rede van Max van den Berg, Commissaris van de Koningin in Groningen. Pechtold vertelt vervolgens twintig minuten over democratie en de kloof tussen

politiek en burgers. ‘Politiek zou meer over impopulaire dingen moeten gaan en niet over wat de mensen graag willen horen’

In de aansluitende debatteerworkshop schoffelt Van de Linde deze wijsheid onderuit. Een vraag uit het publiek: ‘Maar Verdonk belooft gewoon dat wat het volk wil. Is dat niet wat erg simpel?’ Het antwoord is even kort als duidelijk: ‘Ja, en?’ Het is typerend voor de spindoctor. ‘Ik zeg: in de politiek gaat het wèl meer om de vorm dan om de inhoud.’

De KEI-lopers zijn na afloop zeer positief over de middag, en vooral over het debat. Michiel (18): ‘Pechtold maakte een goeie indruk, al waren hier überhaupt allemaal goeie sprekers.’ Zijn interesse voor de politiek lijkt in ieder geval gewekt: ‘Ja, misschien is het wel leuk er iets mee te doen.’ Ralf (21) vond ook dat Pechtold ‘sterke argumenten had en dat hij goed inspeelde op het publiek.’ Van de Linde vond hij ‘geweldig. Daarnaast had hij bruikbare tips voor het debatteren.’

Jarico (18) was eveneens enthousiast over dit politieke tintje aan de KEI. ‘Ik las het in het boekje en ik dacht: daar wil ik heen.’ Van huis uit heeft hij veel met politiek. ‘Bij ons thuis wordt veel gediscussieerd. Ik ben het alleen vaak oneens met mijn vader. Hij stemt Geert Wilders.’ Jarico heeft al besloten bij welke jongerenpartij hij lid gaat worden: de JOVD. Waarmee de aanwezige politici hun doel bereikt hebben: studenten zijn best voor politiek te interesseren.

Herwin TholeJesper Verhoef

politici schieten met scherp

‘onderzoek alles, behoud het goede’

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

blz.

6 groningercultuur-festival

De schoenen moeten uit bij de cursus Djembé, ook onderdeel van het cultuurfestival. We pakken er een trommeltje bij en nemen plaats in een kring. ‘Kijk positief!’, zegt de docent. We beantwoorden deze woorden met een grote glimlach, bang om te weinig enthousiasme uit te stralen. De leraar begint met een simpel ritme om er in te komen, waar de hij grote vierkanten in de lucht op begint te maken. ‘Ho, stop, dit gaat niet goed. Jullie spelen het vierkant, terwijl jullie het rond moeten spelen. We gaan erbij zingen, dan gaat het vanzelf goed. Als jullie ophouden met nadenken dan komt de ware muzikant naar boven.’

‘Tak tak, doen, tak tak, doen’, zingen we terwijl we op onze djembe’s trommelen. Het schijnt te werken, want de docent maak inmiddels wél rondjes in de lucht. ‘Jaaaa, jullie zijn fantastische muzikanten, allemaal!’

Wanda van der Zee

‘kijk positief!’‘Verstandig zijn? Dus een meisje suf neuken en daarna rauwkost eten. Als je dat die 10 jaar dat je studeert volhoudt… Je moet verstandig en leuk wel combineren natuurlijk.’ Guido Weijers is met de try out van zijn oudejaarsconference in Groningen. De kaarten waren binnen vijftien minuten uitverkocht en het park bij de Westerhaven zit vol met KEI-lopers.

‘Wat is er dit jaar groot in het nieuws gekomen?’ vraagt Weijers aan het publiek, om vervolgens van papier zijn eigen lijstje af te werken. ‘40 dagen zonder seks’, Natalee Holloway, het EK, de Amerikaanse verkiezingen – McCain hoeft zijn tegenstander niet meer zwart te maken – en de Mosquito passeren de revue.

Het bouwen van een bunker door Tom Cruise om zich tegen het geweld van zijn eigen God te beschermen wordt gelinkt aan de pijnlijke Oostenrijkse Fritzl-zaak. ‘De kinderen van Fritzl kregen tenminste dagelijks hun vader te zien en te eten. Sommige mensen zien hun ouders nooit!’ Vrijheid van meningsuiting komt aan bod via de zaak Gregorius Nekschot. ‘Hij werd door vijftien politiemannen uit zijn bed gelicht. Wat roepen die dan? “Kom uit je bed met je potlood en kladblok omhoog!” Wat moet je doen? Gaan gummen ofzo? Haha!’

‘Mag ik een slechte grap vertellen?’, vraagt Weijers het publiek na er al vele gemaakt te hebben. Er wordt van verschillende kanten mee ingestemd. ‘Ja? Mag het? Ok! Captain Iglo is gepaneerd, eeh, gepensioneerd. Maar hij is laatst overleden en toen gefrituurd, eeh, gecremeerd. Haha!’ Er valt een stilte. ‘Ja, jullie vroegen er zelf om’, zegt Weijers. Hij sluit af: ‘Bij een vereniging roepen ze dat je vooral jezelf moet blijven. Maar wel allemaal dezelfde trui aan! Weet je, met de de wave meegaan is makkelijk. De wave zelf in gang zetten of juist blijven zitten, dat is de kunst.’

Na afloop is niet iedereen positief. ‘Ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht’, vertelt Arthur (20). Het is jammer, want het had beter gekund. Misschien is het wel logisch. Een try-out van een oudejaarsconference halverwege het jaar. Gelukkig vindt Weijers Groningen wel ‘op zijn Brabants KEI-gaaf!’

Simone Steenbeek

seks en rauwkost

foto: Jan Luursema

foto: Hanne van der Velde

foto: Hanne van der Velde

blz.

7groningercultuur-festival

Ondanks het druilerige weer stoomt de Westerhaven woensdagavond snel vol. Op het programma staat een nieuw cabarettalent: Ronald Smink. ‘Als Hitler hier geweest was hadden we wel een station.’

Voordat Ronald Smink, vorig jaar winnaar van het Groninger Studenten Caberetfestival, het podium betreedt kijkt hij even naar de aanwezige KEI-lopers. Het park aan de Westerkade is veranderd in een klein openluchttheater waar zeker 400 man zitten. Cabaret is populair, zo blijkt weer eens. KEI-leidster Cynthia (21) zegt: ‘Vorig jaar hebben we Guido Weijers gezien. Dat was heel leuk, maar toen we daar vandaag kaarten voor wilden halen waren er nog twee. Dat wordt lastig met een groep van 23.’ Omdat ze toch cabaret wilden zien zijn ze hier op af gekomen. KEI-leidster Geeske (19) vult Cynthia aan: ‘Ik geef het een kans.’ Zodra Smink z’n show begint komt bijna direct de regen naar beneden. Smink reageert gevat richting publiek: ‘Kom maar op het podium hoor.’ Tientallen KEI-lopers komen achter hem op de overdekte bühne staan. De organisatie deelt snel poncho’s uit, zodat iedereen zijn plek weer in kan nemen. Smink lijkt evenwel van zijn stuk gebracht. Hij begint zijn show opnieuw, waardoor hij enkele grappen nogmaals vertelt.

De verdere show lijkt in een iets te hoog tempo te gaan voor het afgeleide publiek, dat vooral bezig is de wapperende poncho’s bij het

lichaam te houden. Met zijn beste grappen lukt het Smink toch enkele malen zijn publiek te bekoren. Vooral als hij een dominee uit Joure naspeelt die geen orde kan houden in zijn kerk lacht het publiek. ‘Iemand schreef vorige week op alle banken: “Hitler was hier”, maar dat is helemaal niet zo. Als Hitler hier geweest zou zijn hadden we namelijk wel een station gehad.’

Na afloop zijn de reacties niet onverdeeld positief. KEI-loopster Chéline (17) vond het wel ‘megagrappig’ dat Smink het publiek bij hem op het podium riep toen het begon te regenen. ‘Volgens mij dacht hij: die komen vast niet.’ Verder vond ze het Friese talent iets te onrustig. Chaïm (18) vond ook dat er weliswaar ‘leuke stukken in zaten, maar dat het te schreeuwerig was.’ Als we na afloop Smink zelf backstage spreken erkent hij dat het optreden niet van een leien dakje ging. ‘Door de regen was het lastig om mensen mee te krijgen. Het contact wordt er moeilijker door. Op het einde kreeg ik dat wel wat meer te pakken.’ Dat Smink nog veel meer in z’n mars heeft is duidelijk. Ondanks het slechte weer heeft het publiek daar een glimp van op kunnen vangen.

Jesper Verhoef

‘Het is er niet echt weer voor, maar we spelen ‘m toch: Hot Barbecue!’ roept de zanger van jazzband Tweed & Sneakers. Ondanks de donkere wolken maakt de zevenkoppige band een gedreven indruk. De zanger, een charismatische krullenbol, draagt een geel shirt onder zijn colbert. Hij schopt een paar keer raak in de lucht, daarbij begeleid met een luide knal door de band.

Naast Tweed & Sneakers staat op het muziekpodium van het Cultuurfestival meer Gronings talent. Indian Burial Grounds verzorgt de aftrap met psychedelische rock. Op het gras liggen enkele KEI-lopers weg te dromen bij de dynamische solo van de toetsenist. De drummer heeft het ondertussen moeilijk. Er komt iets teveel rook uit de rookmachine waardoor hij niet meer te zien is.

Hoewel twee fans uit hun dak gaan, komt de ‘uplifting pop’ van AM to PM niet echt uit de verf. Ze spelen voornamelijk uitgemolken covers zoals Let Me Entertain You en Proud Mary. De zanger en zangeres zingen bovendien vlak waardoor de nummers niet gaan swingen. Als de zanger ook nog melige grappen gaat maken merkt een KEI-loper cynisch op dat ‘hij eigenlijk cabaret zou moeten gaan doen.’

Blue Orange moet het ook van de covers hebben, maar ze zijn origineler in hun keuze. De heldere en sterke stem van de jonge zangeres geven de nummers extra pit. De band speelt strak en knalt er op los.

Zo ook de AMF Jazzband, die met hun ‘wicked jazz’ meer mensen op het plein weten te lokken. Een vader met twee jonge zoons zit gemoedelijk op een kei te luisteren naar de muziek. Na twee nummers komt de zangeres het podium op. Haar soepele, warme stem geeft het geheel iets meer funk. Het is alsof de weergoden ook meeluisteren. Tijdens het nummer Ain’t No Sunshine When She’s Gone verdwijnt de zon achter de wolken. De tientallen mensen die van deze middag genieten malen er niet om: ze zien dat Groningen ook qua lokaal talent genoeg te bieden heeft.

Herwin Thole

rustige rock- en jazzmiddag

lachen in de regen

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

foto: Hanne van der Velde

foto: Hanne van der Velde

blz.

8

‘Ik heb mooie gedichten, ik heb slechte gedichten’, zo verkondigt dichter Kasper Peters. Terwijl hij een blonde KEI-loopster met een intense blik aankijkt draagt hij een gedicht voor dat hij eerder voor Playboy, ‘een literair tijdschrift voor mannen’, heeft neergepend. Samen met voormalig huisdichter van de RUG, Jurre van den Berg, declameert hij gedichten in de kajuit van het schip van zeilvereniging Mayday.

Een studente op een keyboard begeleidt Van den Berg. Met zijn hoofd licht naar rechts gebogen en zijn blik op oneindig leest hij voor uit de gedichtenbundel die hij als huisdichter voor de universiteit heeft geschreven. Herkenbare onderwerpen als de telefonische kakofonie in de gangen van de UB en de vreselijke lucht van de suikerbietenfabriek komen voorbij. Ondertussen is de kajuit aardig gevuld met voornamelijk vrouwelijke KEI-lopers. Zittend op zachte kussens kijken zij op naar de twee dichters.

Peters en Van den Berg wisselen elkaar af met het op de muziek improviserend voordragen van hun gedichten. Dit noemt Peters later zelf ‘een soort battle, maar dan met gedichten.’ Een gevecht kun je het echter niet noemen. De twee dichters vullen elkaar eerder aan. Van

den Berg dicht over voor studenten herkenbare zaken. Peters’ gedichten zijn juist komisch-confronterend over bijvoorbeeld incontinente schakers die naar een café gaan om daar aan de barvrouw te vragen of zij ze wil verschonen. Ze kennen elkaar dan ook al langer. ‘Ik herinner me nog 2004, toen dacht ik nog dat hij heel bijzonder was’, vertelt Van den Berg lachend over Peters.

Over zijn dichtwerk voor de KEI-week zegt Van den Berg dat het deel is van zijn ‘wat makkelijkere, meer toegankelijke werk.’ Maar hij kan zeker niet onderschat worden, vertelt zijn goede vriend Vincent Zwiggelaar. ‘Jurre is één van de meest veelbelovende dichters van nu. Hij is bevlogen maar tegelijkertijd ook een realist.’ Dit blijkt ook wel uit het feit dat Van den Berg op zijn 21e al de prestigieuze Hendrik de Vries-prijs heeft gewonnen.

Terwijl de regen nog zachtjes tegen de ramen van de kajuit tikt stromen de KEI-lopers weer naar buiten waar het cultuurfestival in volle gang is. De dichters draaien samen een sigaretje voor ook zij zich weer op het vaste land zullen begeven.

Carolien Lindeman

foto: Wanda van der Zee

Frisse en vrolijke jazzmuziek schalt uit de boxen bij de Westerhaven. Als we niet beter wisten, zouden we denken dat we naar een Engelse of Amerikaanse act staan te luisteren, maar het is de blonde Wouter Hamel die hier een show staat weg te geven. ‘Je kunt er niet op stil blijven staan’, zegt KEI-leider Paula over de swingende muziek.

Wouter Hamel is een rijzende ster aan het jazzfirmament. Hij studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, waar zijn interesse voor jazzmuziek werd gevoed. Hij won het Nederlands Jazz Vocalisten Concours en

geniet sindsdien veel aandacht van de media. Zijn debuutalbum ´Hamel´ verscheen in maart 2007. De in de muziek verwerkte samples uit jazzklassiekers van de jaren ´50 en zijn warme stemgeluid doen denken aan crooners als Frank Sinatra en Mel Torme.

Grijze wolken dreigen de weinige aanwezigen te gaan onderregenen. ‘Laten we een anti-regendans doen, anders ben ik bang dat ik hier straks sta op te treden voor drie mensen’, is Hamels idee. De regen blijft echter neerdalen, maar toch lopen mensen niet weg. Op een gegeven moment staat het pleintje helemaal vol met dansende parapluutjes.

KEI-loper Bram (18) en aankomend student Psychologie: ‘Hamel zingt echt goed en betrekt het publiek erbij’. Glenda (22, KEI-leider): ‘Maar hij houdt wel altijd dezelfde praatjes.’ Hamel pakt er ondertussen geregeld wat kinderspeelgoed bij, zoals een klokkenspel, megafoon en een melodica. Een van de melodietjes die hij op zijn klokkenspel speelt is niet geheel van eigen hand: ‘Ik woon aan het Westerpark waar geregeld mensen optreden, zoals Mika en op een minder goede dag James Blunt. Af en toe hoor ik een melodietje langskomen die ik vervolgens schaamteloos overneem.’

Wanda van der Zee

battle of the poets Huis geZocHt

eigenlijk heb ik maar weinig wensen. een voordeur met een bel voor jou,een brievenbus voor de krant en twijfels van de iB-g

tocht is niet zo erg.

een keuken zonder schimmelof ratten en vooral weinig afwasals ik moe ben maar

laat die machine maar.

een serre voor grootse plannen en ideeën op sterk water voorlater van vlak voor het slapen(iets met schemer en rode wijn ofzo)

twee hectare is genoeg.

ik vrees alleen de platte dakendaar blijft de regen zo lang op staan.

Jurre van den Berg

uit: Avondkikkers (2006)

anti-regendans met wouter hamel

foto: Jan Luursema

blz.

9

vindicat heeft smaak

Drukte op woensdag bij Vindicat, en niet voor niks. Met optredens van Brainpower en Kraak en Smaak toont de grootste studentenvereniging aan topartiesten in huis te kunnen halen.

De benedenzaal in het historische gebouw van Vindicat vult zich op deze woensdagavond snel. Logisch, want niet de minste namen komen optreden. Allereerst staat het optreden van rapper Brainpower gepland. KEI-loper Ellen (18) zegt dat ze Brainpower graag wou zien. KEI-leider Anton (23) heeft een andere reden voor zijn komst: ‘Met mijn groepje maak ik een tocht langs alle studentenverenigingen. Albertus hebben we net gehad, nu doen we dit en straks Dizkartes of iets anders. Als het ergens gezellig is blijven we hangen.’ Als de dj van Brainpower, TLM, de soundcheck doet, zegt een argwanend lid van Vindicat: ‘Je schrijft toch wel een leuk stukje hè? Dennis Ruyer, die gister optrad, zei al dat het hier vet is, schrijf dat maar.’ Het is duidelijk dat Vindicat met meer grote namen in zee is gegaan, na op de opening ook al Michel de Hey gehad te hebben..

Brainpower spreekt tijdens zijn optreden z’n dank voor de uitnodiging uit. ‘Zes jaar geleden kon ik bij een optreden in Groningen amper over straat, maar ook nu vragen jullie me nog. Bedankt.’ Hoewel het optreden van de rapper vrij kort is, valt er genoeg te genieten. Een combinatie van oude en nieuwe nummers krijgt het publiek in beweging. TLM geeft de de meiden op de eerste rij een boks, terwijl Brainpower zijn teksten spit. Na Brainpower treedt het duo Kraak en Smaak op. Met funky beats krijgen ze vooral de dames op de vloer. KEI-loper Matthijs (19): ‘Kraak en Smaak is supermooi. Ik denk er nu serieus over om lid te worden hier.’ Ook voor de andere aanwezigen die daarover denken is op deze avond één ding duidelijk geworden: Vindicat heeft smaak.

Jesper Verhoef

De studentenvereniging Cleopatra heeft een thema voor de KEI-week: Cleopatra. Saai en voorspelbaar? Zeker niet, want Cleopatra probeert met creatieve activiteiten als ‘grafschennis’, ‘mummificeer je KEI-leider’, ‘waterpijp-je-lijp’ en ‘ready steady prei’ KEI-kinderen te verleiden tot lidmaatschap van deze alternatieve vereniging.

Het programmapunt ‘Tasty Tosti Today’ spreekt onze hongerige verslaggeefster wel aan. Bij binnenkomst hangt er een relaxt sfeertje. Een aantal KEI-lopers lijken zich er al behoorlijk thuis te voelen, ze hangen over elkaar heen op de bank terwijl ze hun ‘Tasty Tosti’ verorberen. Deze is gevuld met appel, banaan, mozarella en andere aparte ingrediënten.

Om 14.29 uur precies gaan we de ‘Machu Pichu’ beklimmen, aldus het programma. Rond tien over half drie vertelt dagvoorzitter Seraya, 21 jaar en geneeskunde student, wat

ik kan verwachten: ‘O, haha, zie je die trap daar? Ja, flauw hè.’ De Cleopatranen nemen het dus niet zo nauw met de dagindeling en uitvoering, maar dat maakt het er allemaal niet minder creatief om.

Seraya, lid van Cleopatra: ‘We zijn een hele open vereniging, je doet wat je doet en je bent wat je bent. Er lopen hier echt niet alleen maar kunstacademie-studenten rond.’ Nog niet helemaal overtuigd raken we buiten aan de praat met een meisje gekleed in skate broek, zwart t-shirt en neuspiercing, ze studeert rechten. Uiteindelijk geeft vooral de wand van bierkratjes bij de ingang het beste beeld hoe Cleopatra zichzelf ziet: prettig gestoord.

Wanda van der Zee

grafschennis bij cleopatra

op bezoek bij...

foto’s: Hanne van der Velde

foto: Wanda van der Zee

blz.

10

Het spel Stef Stuntpiloot werd de afgelopen jaren ongekend populair in Groningen. De studentenvereniging Bernlef speelde hier handig op in door een levensgrote variant van dit spel aan te bieden tijdens de KEI. ‘Wy goan der foar!’

Om vijf over drie ’s nachts sms’t Bernlef ons: ‘Stef is weer bezig!’ Met een grote variant van dit spel heeft de vereniging, gericht op Friezen, een heuse attractie deze week. De kleine kroeg is gevuld met een mannetje of twintig, waarvan het gros Fries is. Roelof (21), lid van de KEI-commisie van Bernlef, verhaalt enthousiast over de week tot dusver. ‘Het gaat goed hier, hoewel het nu niet heel druk is.’ De vereniging Bernlef draagt Friesland een warm hart toe, benadrukt Roelof. ‘De KEI-groepen die we hebben gezien, kwamen meer toevallig langs. Friese KEI-lopers kwamen daarentegen speciaal naar ons toe.’ Op het grote Stef Stuntpiloot spel is hij trots. Lachend: ‘Onze voorzitter heeft zich enkele dagen in de kelder opgesloten en heeft dit gebouwd. Daarna hebben we het dagenlang uitgetest.’ KEI-loper Rients (18) speelt het spel. Na afloop zegt hij: ‘Ik ben zelf geen Fries, we kwamen zomaar langs.’ Enthousiast blijven zijn ogen op het spel gericht. Hij noemt het sfeertje op de vereniging ‘karakteristiek’. Even verderop staat KEI-leider Allard (22), zelf lid van Bernlef. Zijn groepje is al moe naar huis. Hij zegt: ‘Eerder deze week zijn we hier langsgeweest, bij de tapwedstrijd. Dat was hartstikke leuk, maar helaas is niemand lid geworden.’

Roelof is echter zeer tevreden over de nieuwe leden: met vijfentwintig zijn dat er meer dan verwacht. Hij zegt dat de vereniging niet uitsluitend voor Friese studenten is. ‘Vorig jaar is een Limburger lid geworden. Hij heeft verkering met een Fries meisje dat hier lid is. Zij verlangde van hem dat hij Fries zou leren.’ Wat in zijn ogen kenmerkend is voor Bernlef? ‘Wy goan der foar!’

Jesper Verhoef

Het thema Fleks and the City voor de KEI-week doet spannende taferelen vermoeden. Het AaBC-café is donderdagnacht goed gevuld bij het tosti’s eten.

‘Mensen van Fleks kunnen je naam niet onthouden’, grapt een KEI-loper buiten aan een statafel. Hij stelt zich daarna nog een keer voor aan een meisje van het bestuur. ‘We doen Get the Picture’, vertelt hij vrolijk en laat een papier met tekeningen zien. ‘Wat is dit?’ vraagt hij aan de verslaggever. ‘Nee, niet de kleine, maar de grote beer!’ Hij heeft er zelf veel lol in.

Binnen is het redelijk druk. In de hoek zijn een paar mensen tosti’s aan het verorberen. Ze laten het zich smaken. De muziek staat hard en de rookmachine draait op volle toeren. Op de dansvloer staan twee stelletjes uitgebreid te zoenen. Ze vinden het niet erg als onze fotograaf foto’s maakt.

Aan de bar zit Peter (17) uit Wolvega. Hij is hier met een aantal mensen van zijn KEI-groep. ‘Ik zit in een hele grote KEI-groep van wel vijftig man. We hebben veel kinderen geadopteerd deze week.’ Peter is voor het eerst op Fleks, maar heeft het naar zijn zin. ‘Ik denk er over na om lid te worden. Het leuke van Fleks is dat je het hele jaar door bij de vereniging kunt gaan. Ik word sowieso niet ergens anders lid.’

Voorzitter Wietse is positief over de week. ‘Het is redelijk druk vanavond; drukker dan de andere avonden.’ Hij heeft vertrouwen in een goede afloop van de KEI. ‘Aan het begin van de week hadden we maar één nieuw lid. Nu zijn dat er zeker meer.’

Herwin Thole

fleks and the city

‘Drinken zal voor bijna iedere student wel een deel van zijn of haar leven worden’, vertelt Paul (22). Hij leidt de whiskeyproeverij die Unitas woensdagavond organiseert. ‘Het is wel fijn om het verhaal erachter te weten, dat mensen weten hoe zo’n drank tot stand komt. Niet dat ik veel van whiskey afweet.’

Het zaaltje achterin Unitas zit vol met KEI-lopers. ‘Whiskey, ik zou het zelf nooit drinken’, vertelt Jessica (18), ‘maar ik vind het interessant om er wat meer over te weten. We aten hier en toen zeiden onze KEI-leiders: “Jongens, we gaan whiskey drinken!” Bier is mijn favoriet als ik uitga, maar dan ben je aan het eind van de avond wel bier zat.’ Paul moet onverwachts op Engels overschakelen, omdat er veel buitenlandse KEI-lopers bij zijn. ‘Voor veel mensen is whiskey gewoon whiskey’, vertelt Paul. ‘Ik hoop dat jullie vanavond een paar verschillen in smaak kunnen ontdekken.’

‘We zullen drie whiskeys proeven en beginnen met Famous Grouse. Dat is een blended whiskey die volgens geheim recept gemengd wordt.’ Hij doet voor hoe de whiskey het best gedronken kan worden terwijl ondertussen een aanwezige paashaas iedereen een glas met whiskey uitdeelt.

Anne (19) houdt eigenlijk niet van drinken. ‘Ik vind het gewoon niet lekker. Mijn ouders zeiden tegen me: “Probeer het nou gewoon een keer. Word een keer goed dronken, dan herken je het de volgende keer wanneer je drinkt.” Ze

wilden me ook leren drinken en begonnen met mixdrankjes zoals vodka jus, want ik hou wel van jus d’orange. Zelfs dan proefde ik de vodka nog. Ik drink dus niet mee.’ Cardhu is de tweede whiskey. ‘Het zou moeten smaken naar honing en heeft pittige aroma’s’, zegt Paul. Paul over de volgende whiskey: ‘Deze whiskey smaakt naar citrusfruit, eucalyptus en gras’. Voor veel mensen zijn die subtiele smaken ver te zoeken. ‘Welke whiskey was het lekkerste?’ vraagt Paul. De meeste vingers gaan omhoog voor Cardhu. Dat verbaast Paul niet. ‘De tweede whiskey is ook drie keer duurder dan de eerste. Hij is ook het oudst en daarom kostbaarder. Jaarlijks verdampt namelijk vier procent van de inhoud van een vat whiskey.’ KEI-leider Tiemen (22) houdt eigenlijk helemaal niet van whiskey. ‘Ik zou de derde kiezen, maar dat komt waarschijnlijk doordat mijn smaak verdoofd is door de eerste twee whiskey’s. Die gleden er makkelijk in. Nu gaan we de wijnproeverij doen, daar hou ik ook niet van. Alleen van bier!’

Simone Steenbeek

drinken met inhoud

met bernlef de lucht in

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

foto: Wanda van der Zee

blz.

11

Wind en regen teisteren de pubquiz op Albertus. De sfeer is er niet minder om. ‘En het laatste fragment gaat Jeroen zelf zingen.’

Joeri (19) van Team Ortega heeft het naar z’n zin. ‘We zijn hier eigenlijk voor het eten, maar deze pubquiz is erg gezellig.’ Joeri is ook op andere verenigingen geweest, maar Albertus steekt er tot nog toe boven uit. ‘Op Vindicat waren de mensen niet zo leuk. Fleks was ook niks.’ De pubquiz is op het dakterras, dat voor de gelegenheid overdekt is met een tent. Tijdens de vragen speelt een jazzbandje rustige achtergrondmuziek. De vragen variëren van audiofragmenten waar de juiste artiest en titel bij gezocht moeten worden tot het identificeren van personen en stripfiguren op foto’s.

Het zijn pittige opdrachten. ‘Ronde twee ging erg slecht’, vertelt Jozine (21) van Team Ellende. Het had weinig gescheeld of ze had niet meegedaan. ‘We wilden net weggaan omdat het zo lang duurde, maar we zijn overgehaald

om te blijven.’ Daar heeft ze geen spijt van: ‘De sfeer is hier super. We waren hier gisteravond ook voor een leuke jazzband. Het was alleen erg warm en druk dus zijn we jammer genoeg weer weggegaan.’

Tijdens de quiz hangt er een gemoedelijke sfeer. De kou en regen hebben geen vat op de fanatieke deelnemers. De opwinding bij een goed antwoord zoemt over elke tafel. Er wordt rijkelijk bier gehaald om warm te blijven. De twee quizmasters, Jeroen en Tom, houden de sfeer erin. ‘Het laatste audiofragment gaat Jeroen zelf zingen’, meldt Tom jolig. Jeroen lacht schaapachtig en laat de cd beginnen.

Na vier van de vijf rondes wordt er een einde aan het spel gemaakt. Mensen willen binnen graag opwarmen. Team Sander blijkt na een kwartier als winnaar uit de bus te komen. Luid juichend nemen zij de hoofdprijs in ontvangt: twintig liter bier uit een muurtap. Het is vast erg laat geworden op Albertus. Herwin Thole

‘Hallooooo! Als iedereen even stil kan zijn. Ook jij met dat lange haar!’ Het is cantus op Dizkartes. Senior Jetske heeft de taak het spel in goede banen te leiden.

Drie mooie meiden zitten achter een verhoogde tafel. Eén heeft een microfoon en schreeuwt instructies naar het publiek. Op commando gaan ze allemaal staan en heffen ze het glas onder het roepen van een spreuk: ‘Proost Senior, Proost Consiliari, Proost Corona.’

‘We gaan nu Pompen of Verzuipen zingen’, roept Jetske door de microfoon. ‘En waar staat dat?’ ‘Op pagina 31’, roept de zaal massaal. Als de eerste noten uit de kelen komen, gaat iedereen spontaan op de banken staan en omarmt elkaar. De banken houden het gehos maar net, maar volgens Jetske ‘zijn ze net nieuw, dus stevig.’ De cantus is een muzikaal gezelschapsspel waarbij veel gedronken wordt. Het zingen van liederen gebeurt volgens bepaalde regels. Zo

mag er niet gedronken of gerookt worden tijdens het zingen en mag er niet geapplaudiseerd worden, maar moeten deelnemers met de knokkels op de tafel trommelen.

Het festijn is geïntroduceerd op Dizkartes door damesdispuut Silene Nocti Flora. Jetske: ‘Elk jaar worden we tijdens de KEI-week gevraagd om een proef-cantus te houden. De bedoeling is mensen te entertainen. Het gaat niet om het drinken, maar om het gezellig te hebben met elkaar.’

Gezellig is het zeker in de bovenzaal van Dizkartes. De pitchers bier staan op elke tafel. Voor wie zich niet aan de regels houdt en geen alcoholische straf wil, is er echter andere drank. ‘Vanavond hadden we koffiemelk en tomatensoep’, vertelt Jetske. Als Jetske het spel na anderhalf uur beëindigd is er grote teleurstelling in de zaal. De cantus was overduidelijk een hit.

Herwin Thole

Dionysos geeft dappere KEI-lopers donderdag voor het derde jaar op rij een kans om uit hun gebouw te abseilen. Dionysos-lid Jeroen zit relaxt in zijn stoel een biertje te drinken. Hij is zelfs zo relaxt dat hij alweer ‘was vergeten dat je hier naar beneden kon.’ Even verderop staat een KEI-groep met een paar angstig kijkende leden. Dan springt één KEI-kindje uit het raam boven hen.

Een koel briesje laat de bladeren ritselen, het bier vloeit rijkelijk uit de tap en de KEI-kinderen staan kalm hun eigen sprong na te bespreken. Een aankomend studente communicatie heeft zich net ook in het harnas gewaagd en vertelt dat dit ‘zeker het hoogste punt was waarop ik me heb bevonden tijdens de KEI.’

Voor KEI-loper Jos, die voor vandaag liever meneer genoemd wil worden, was het abseilen ‘wel leuk,’ maar hij heeft zelf met school in Frankrijk van een berg abgeseild en ‘dat was natuurlijk wel wat indrukwekkender, zo midden in de natuur.’ Eén van zijn mede-KEI-loopsters zal straks nogal een onthullend reisje naar beneden maken. Zij vraagt namelijk angstig aan één van haar vriendinnen ‘kan dat wel? Met een rokje aan naar beneden?’

Even verderop zitten Dionysos-leden rustig toe te kijken en Pieter Stevast, één van de vele Pieters van Dionysos, heeft een goed idee: ‘Echt spannend is zonder touw.’ Naast hem zit Marieke een beetje zuur te lachen. Dit is vooral omdat zij hoogtevrees heeft en op dat moment net een lid van G.S.A.C., de Groninger klimvereniging, ondersteboven ziet abseilen.

Met dit soort acties bij studentenverenigingen, gisteren stonden ze bij Vindicat, hoopt klimvereniging G.S.A.C. wat ‘meer naamsbekendheid te krijgen en meer leden te werven,’ aldus klimster Elisabeth. Haar medeklimmer Michael geeft wel toe dat ‘abseilen buiten in de natuur, op bijvoorbeeld een gletsjer, natuurlijk wel veel gaver is dan op zo’n lullig muurtje hier.’

Niettemin kan deze activiteit bij Dionysos, na een week vol pech, zeer geslaagd genoemd worden. ‘Eerder tijdens de KEI hadden we nog

een mechanische stier waar veel mensen op af waren gekomen. Toen bleek er een kabeltje te missen en viel het in het water’, vertelt Laura van de KEI-commissie. Vervolgens was er bij het linedancen niemand op komen dagen. ‘Gelukkig zijn er gisteren bij het waterpistool-gevecht tien nieuwe leden bijgekomen. Dat is alvast een goed begin voor het nieuwe jaar.’

Carolien Lindeman

gedwee naar benee

pubsfeer op albertus

pompen of verzuipen bij dizkartes

foto: Hanne van der Velde

foto: Hanne van der Velde

foto: carolien Lindeman