Is de dichter een dwaas?

Hubert Van Eygen

De bundel "Is de dichter een dwaas?" bevat een selektie van de beste gedichten uit de zeven dichtbundels die Hubert Van Eygen in de periode 1982-1995 publiceerde, aangevuld met gedichten die in de periode 1980-1998 uitsluitend in een aantal tijdschriften verschenen én enkele tot nog toe ongepubliceerde gedichten.

illustratie voorpagina: Steven de Rie

© Hubert Van Eygen Weertersteenweg 265

3640 Kinrooi tel. 089fi0.32. l 4

wettelijk depot: D/ 1998/Hubert Van Eygen, uitgever

Bier

De kruk naast me, een verscheurde bekleding,

een kruk met vier poten, niks meer, niks minder.

Er langs, mensen die me niet zoveel interesseren,

enkel die kruk, eigenlijk zo intiem

zonder iemand erop ...

Leuven, café Montmartre, 1982

Ontheiliging (voor Hennan de Coninck, 1944-1997)

Toen ik m'n eerste woorden tot gedichten verkrachtte dacht ik dat de dichter heilig was.

Maar toen Herman bewees dat gedichten ook lenig kunnen zijn en in slipjes verborgen zitten

begreep ik waarom zelfs een heilige schaamhaar moet hebben."

1997

Schuilkeldet: ..

De herder

In den beginne was god het woord en het woord was goed.

Toen kwamen de dichters die steeds weer schreven dat het nog beter kon.

Scheppen werd schapen, spreken werd blaten.

1986

Woorden zijn niet meer

Een woord is steen, steen des aanstoots waar zachte voeten hard op schoonvegen.

Een woord kan stenigen zonder te weten waarom?

Een woord is weg vol steen.

WOORDEN ZIJN NIET MEER.

1984

1\vee werelden

Waarschijnlijk zal ik de brug nooit vinden,

de afgrond zal blijven gapen van verveling

omdat ik niet weet wanneer ik moet springen.

Ik heb het ergens gelezen en weet van toen af

dat schrijven over leven gaat en er toch buiten staat.

1985

Aha

Ik liep heel hard en wist niet hoe te stoppen.

Ik geloofde in idealen die ik verkocht in veel te mooie woorden.

Bijna liep ik me te pletter

maar nog net op tijd zag ik de onverschilligheid.

1988

Voor de huichelaars

Mijn schrijven is een cirkus tussen clowns en akrobaten.

Woorden vechten met gevaarlijke dieren,

zinnen worden geprikkeld door halfblote trapezedames.

Mijn schrijven is een cirkus, zonder toeschouwers,

zonder applaus, een eeuwige repetitie.

1988

Wanneer een dichter sterft (voor Jef Cassiers)

Wanneer een dichter sterft wordt er wel even geweend en een beetje herinnerd en geciteerd vooraleer de bladzijde definitief wordt omgekeerd.

Het leven wordt rustig verder uitgelezen, van nood tot ellende, van verwachting tot waanzin.

Slechts enkele nooit begrepen woorden wenen machteloze tranen omdat ze weer een beetje meer in het gelid moeten lopen.

1988

Het scherp van de snede

Woorden lijken vaak op het scherp van de snede te zijn geschreven.

Zij lijken werelden te veranderen en waarheden op te delven.

Maar wanneer niemand ze leest of wil lezen kunnen ze enkel ijdel zijn.

1992

Internet

Vroeger had je genoeg aan een pen en papier om onsterfelijk te worden.

Nu moet je verdorie van Afrika tot Azië surfen om jezelf te vinden op een of andere homepage ...

En je blijft toch nog zitten met steeds dezelfde vraag:

zal iemand dit wel lezen?

1998

Tekort

Schrijven heeft afgedaan, letters werden relikwieën uit onbeschreven tijden.

Taal liet plots, zonder enige aanleiding, de wereld los.

De schreeuw blijft pijnlijk en kostbaar.

De schreeuw blijft en ik ben hees".

1988

Pijn

Pijn kan niet gemaakt worden, je kan wel spelen of ergens een pijnlijke glimp stelen, je kan een pijnlijk scenario schrijven en zachtjes meedromen met tweederangsakteurs

maar pijn kan niet gemaakt worden, je moet ze hebben of men lacht je uit voor je wansmakelijk optreden,

pijn moet je vinden en weten hoe ze te verbergen.

1984

Poëzie sterft (Sarajevo en Antwerpen rev-isited)

Helden worden niet geboren uit geweerlopen van laffe sluipschutters.

De echte helden zijn zij die hard kunnen rennen

en die hun kinderen in slaap sussen in de chaos van onverdraagzaamheid.

Poëzie wordt geboren in schuilkelders, poëzie sterft wanneer de deuren opengaan ...

1995

Gestolde vrijheid ...

Dode duif

Ik liep er langs zonder erover na te denken. d'r Lag een dode duif aan de rand van de straat. Gelukkig lag er geen olijftakje bij ...

1980

Geen tralies

De vleugels gevangen voor het geopende raam.

Tussen berken lonkt het paviljoen.

Leven is je vleugels gebruiken wanneer het raam openstaat

en hopen dat het paviljoen geen tralies krijgt...

1991

Hoe lang nog?

Hoe lang blijf je nog? vroeg ze. Tot ik geen woorden meer vind om mee naar bed te gaan, antwoordde hij bedeesd".

1981

Verre vijanden (Dodelijk misverstand)

Waren we het ooit eens? Vonden we ooit vrede? Wilden we wel vrienden zijn?

Het lijk keek me aan, vragend: waarom?

Ik wist dat ik één van de moordenaars was,

enkel, d'r zat geen bloed aan mijn handen.

1985

Uitgezuiverd

Ze hebben me zomaar bevolen te zwijgen, mijn boeken hebben ze gecensureerd, op de flaptekst na (daarin werd toch gelogen).

De inkt in mijn pen hebben ze rood gekleurd, rood van pijn en woede (gelukkig tik ik mijn gedichten).

Ze hebben mijn papier meegenomen, mijn platen gebroken, mijn boeken verbrand, het licht uitgedaan, mijn kat meegenomen (enkel het voer hebben ze me gelaten).

Enkel ik zelf bleef, ik schrijf en overleef.

1986

Censuur

Woorden stollen in bloederige mondhoeken,

stemmen gaan verloren in verknipte kreten,

praten wordt zwijgen, betekenis ongehoord,

taal wordt handlanger van gedwongen stilte.

Mondhoeken bloeden dood in gestolde vrijheid.

1986

Kom, laten we vrolijk zijn (voor Index on censorship)

Ik heb gelezen dat er mensen zijn die alles mogen schrijven zolang niemand hun boeken leest.

Laten we daarom even vrolijk zijn nu het nog kan.

Ik heb gelezen dat er mensen zijn die alles mogen zeggen zolang ze alleen zijn in hun cel.

Laten we daarom even vrolijk zijn nu het nog kan.

Ik heb gelezen dat er mensen zijn die hun eigen taal mogen spreken zolang ze dromen.

Laten we daarom even vrolijk zijn en nooit meer lezen over mensen die alles mogen schrijven, alles mogen zeggen, altijd hun taal mogen spreken en die toch nooit vrolijk zijn.

1986

Bewustwording?

Heb je ooit een dikke lip gezien nadat de matrak erop neerkwam?

Heb je ooit de rug gezien van de drugsdealer die heel toevallig terechtkwam in het verkeerde land?

Heb je ooit 's morgens in de spiegel gekeken en je geschaamd omdat je er nog zo goed uitzag?

1987

Beschamende dode

De kreet bleef ongehoord, de toeklappende deur echode net niet ver genoeg.

Later hebben we hem bijeen geraapt, vertwijfeld zoekend naar zijn schaambeen.

Zijn grafsteen hebben wij betaald, de bloemen werden geschonken door zij die zich niet durfden schamen.

De regering kocht zich de kogels voor het verlate eresaluut.

1985

"Martelen is mensenwerk, de bestrijding ervan ook!"

Amnesty International

Het land der doden

Hun land heette Servië of was het nu Kroatië of was het dan toch Bosnië?

Er liepen Kroaten rond en ook Moslims, Bosniërs zelfs wat Serviërs en daar bovenop een groot aantal idioten.

Ze vochten allemaal voor een land dat het hunne nooit meer kon zijn.

Overal sprak men al van ex-Joegoslavië.

Op den duur wist men niet meer wie op wie schoot. Maar overal gingen ze op dezelfde manier dood.

En overal vroegen ze zich af of het wel zin had om te vechten voor een land waar alleen maar doden kunnen leven".

1995

Duister (voor Saartje)

In het donker zijn mensen allemaal gelijk, of ze gouden ringen of halsbanden dragen.

Pas wanneer men het licht aandoet denkt men het verschil te moeten zien.

't Is jammer dat enkel de mensen met de gouden ringen het licht kunnen aandoen ...

1992

Schepping?

Och god, je weet niet waar dit zal eindigen, laat staan wat van ons zal worden.

Je weet enkel hoe alles zo mooi begon.

Moeten we je daarvoor zo dankbaar zijn?

1987

Hiroshima revisited

Wie niet weg is is gezien, riepen de kinderen in koor.

Hun schaduw bleef vereeuwigd op de muren van het laatste oordeel.

1990

Antwerpen '93

Kultuur financiert men met karrenvol, terwijl 'de anderen' met veewagens worden weggevoerd.

Waar veewagens rijden naar nergens is kultuur een wansmakelijke leugen!

1993

Grafsteen ...

Zachte provokatie (voor Roland jooris)

Op een verboden akker zaaien en vergeten te oogsten,

welig tieren van verboden vruchten, onaangeroerd,

een schandvlek voor de zachte boeren op de omliggende velden,

een oase voor een ideale droom, wild natuurlijk,

enkel toegankelijk over kunstmatige wegen, regelvast aangelegd,

blijven is onmogelijk, enkel af en toe schreeuwend bezoeken om terug te keren langs kunstmatige wegen,

tussen stijve gemaaide velden met knikkende boeren, eigen idealen omploegend.

1982

Dorps geluk

Verder dan aardappelveld, sportkrant op maandag, karnavalstoet en processie wil men niet kijken.

Hoog leve het fluisteren en zwijgen, het buigen en hijgen, het diep gelukkig zijn in huis en tuin en kruis.

Dorps geluk, zachtjes leven, niet provoceren, opstaan ... stilletjes vergaan.

Men is gelukkig. Slaap maar verder.

1984

Woestijn (het post-Dutroux tijdperk)

't Is gemakkelijk voortdurend de bomen om te kappen maar 't is veel moeilijker om nieuwe bossen aan te planten.

Men wil voortdurend kappen totdat alle bomen verdwenen zijn. Niemand heeft er ondertussen aan gedacht om nieuwe boompjes te planten.

Woestijn is het resultaat.

1997

Blues zingen kan je altijd

Blues zingen kan je altijd, tussen pas verloren en gevonden idealen,

relatief blijf je dan staan in liedjes van maar even ondergaan,

blijf je dan hangen in belachte klagende gezangen,

verdwijn je dan weer achter zingend gekonditioneer.

Aanklagen is durven even pijn te hebben en dan weer verdrinken in aloude liedjes.

Durven veranderen is sterven en toegeven dat je zal aangeklaagd worden.

1983

1 wish you were here".

Ik wou dat je hier was, schepper van alle ellende.

Je hebt ons de taal gegeven om elkaar te begrijpen,

je hebt slechts één ding over het hoofd gezien:

onze kapaciteit om analfabaten te scheppen.

1995

The news is next (voor CNN)

Waarom nog woorden verzinnen voor waarheden die toch verloren worden gelegd, ergens tussen droom en daad?

Waarom nog op zere tenen trappen wanneer stalen tippen bescherming bieden?

Waarom de stilte verbreken wanneer de wereld stopt bij het indrukken van een televisieknop?

1992

Oerkreten

Mijn woorden bestaan wel, maar de potentiële lezers worden zoetgehouden met oerkreten.

Brood en spelen worden vertaald in beelden. Als ijsjesventer dwaal ik tussen de rijen voetbalfanaten.

En het enige dat ze kunnen zeggen is: je staat voor mijn beeld.

1995

Elektrische beeldspraak

Waarheid wordt niet meer gezocht, wordt enkel herkauwd en uitgespuwd.

Niemand zit erop te wachten zolang er een broodrooster te winnen valt.

Maar ze vergeten bijna allemaal dat de elektriciteitsrekening ook betaald moet worden.

1996

Bewustwording 2

In m'n luxe-zetel schrijvend met de afstandsbediening in de ene en de looptelefoon in de andere hand ben ik intens gelukkig.

Ik voel me als de tiran die de touwtjes in handen heeft en die de poppetjes laat dansen.

Maar het zappen van het ene naar het andere onrecht gaat me niet zo goed af.

Voortdurend belt me eentje op om te vragen wanneer ik eindelijk eens ga opstaan ...

1991

TV-gemiddelde

Er is geen plaats meer voor nadenken, onze gedachten worden voorgekauwd en uitgebraakt in sensationele beelden.

Verlamd kijken we, lachen we op bevel, volgen we de uitgestippelde weg naar het volgende reklameblokje.

Tijd voor een plasje, een pilsje, een nootje, een braakneiging, een doodsbrief.

En op z'n grafsteen stond: "Hier ligt de gemiddelde kijker. Wordt vervolgd ... "

1997

(ver-)dronken man

Spontaan zoekt de (ver-)dronken man naar z'n grafsteen van gebeitelde leugens,

struikelend over vermolmde kruisen van vergeten getuigen in gewijde aarde,

om pas te eindigen in de jaartallen van even geleefd te hebben

en over te gaan in slechts ijskoude steen die even warmer wordt met Allerheiligen

en 's zondags wanneer pantoffels van hem een held maken en ruiken naar vergaan.

1983

R.I.P.

Tussen wormen en de wortels van de treurige wilg heeft m'n overgrootvader me gewaarschuwd door de verweerde letters op z'n graf.

Ik wil geen naamplaatje dat getuigt van dingen die ik vergeten ben te doen.

1983

Op de achtste dag

Nadat de kruitdamp was opgetrokken bleef op het kerkhof slechts één inskriptie leesbaar: "Op de achtste dag schiep god de waarheid, maar de mensen wilden slechts zeven dagen leven".

1994

Met de muze op schoot."

Hoe lang nog?

In de nacht van gisteren op morgen vloog een gelukkige vogel zich stomweg te pletter op een wereld die het vliegen verboden heeft.

1987

Make love

't Is ontmoedigend te weten dat je in het Nederlands slechts met elkaar naar bed kan gaan terwijl je in het Engels liefde kan maken ...

1981

Haar droom

Schommelend op mijn muziek kreëerde ze eenzaamheid en zachte tranen, dacht aan mij, eventjes ver weg ergens na de dood en toch springlevend haar engelenhaar een handje gevend.

's Morgens werd ik wakker en luisterde naar haar relaas.

Daarna heeft m'n lichaam nog eens bewezen dat tot nog toe enkel Kristus is verrezen.

1984

Mythe der net getrouwden

Plekken in het nog verse huwelijksbed, ruikend naar zweet en alledaagse kost.

Lavabo vol haren, kleren hier en daar, op zoek naar beschaamde dragers.

Zeven uur. Omdraaien. Opstaan.

Even was het waar. Even maar. Mythe.

1983

Naamloos

Zoekend in jou tracht ik een eigen naam te vinden maar jammer genoeg wilikjou zoekend in mij ook een eigen naam geven, een eigen naam in mijn naam.

1982

Geriatrie E 762

Die lieve lach van jou, bijna snikkend verdrinkend in die zee van menselijk einde.

jouw zachte hand, praktisch verloren gelegd tussen al die naalden en messen.

Die hoopvolle ogen van jou, koel opgeslorpt in eigen herinnering in berustend lege oogkassen:

Geriatrie E 762.

je zachte jonge handen wandelen dolend op gerimpeld veld van grijsachtige levensgetuigen.

je oog is hoopvol op de toekomst gericht, midden in het verleden ...

1992

Saartje (bij de derde aftakking)

Wanneer er al twee genenmanipulaties je huis onveilig maken en de vraag "waarom?" wel honderd keer per dag vol interesse gesteld wordt ligt nummer drie niet voor de hand maar wel in de kinderwagen.

Een mens heeft maar twee handen, denk ik soms

maar wanneer de een op het potje zit, de ander de waterkraan niet dichtkrijgt en nummer drie aan de borst hangt weet ik dat moeders duizendpoten zijn ...

1992

Ongekroond ...

Dag in dag uit stelt de dichter het geduld op de proef van zij die moet leven tussen letters en komma's.

Voortdurend bedriegt hij haar met de muze op schoot, met een orgasme in iedere vinger.

En achteraf moet zij de fouten verbeteren.

Een woord betekent niks zonder dat de juiste vrouw het voor het eerst heeft gezegd.

1995

Scheroen ...

Hoefgetrappel

Er komt ooit een avond waarop je vader wil worden.

De winter zal beginnen, het hoefgetrappel zal verstommen, de kaarsen zullen branden, de snaren zullen snerpen, de spiegels zullen allen breken

en met de scherven zul je een nieuw beeld kreëren".

1989

Voor mijn kind

Ik weet nog goed hoe de duif neerstreek op m'n armzalige gitaar.

Ik lag languit in het gras, het verleden onder mij,

de toekomst hoog in de lucht en het heden ergens op zak.

De gitaar is er nog, de duif is vet gemest, het heden ben ik verloren en ergens in een armzalige wieg schreeuwt mijn toekomst.

1989

De zoon

Ooit was er een man die geen woorden meer vond voor de lange weg die hij nog moest afleggen.

Ooit was er een man die een zoon kreeg.

Ooit was er een man.

De zoon deed de rest...

1988

Het kind van de rekening

Kinderen zijn niet meer wat ze eens waren, trouwens ouders ook al niet.

Vroeger schreef men immers: Voor onze kinderen, rijdt voorzichtig.

Tegenwoordig is men guller: Vaart minderen spaart kinderen.

1984

Zij huilen in hun bedje (the next generation)

Ik zoek de wolven om mee te huilen in het bos.

Maar zelfs het bos hebben ze me afgenomen en ook de wolven fungeren enkel nog in sprookjes.

Ik wou dat ik roodkapje was dan zou ik eindelijk grootmoeder kunnen overtuigen.

Maar zij blijft steeds weer rekenen op de jager ...

1983

Huilen

Zij huilen als er iets mis is, zij roepen mij als lantaarn in de nacht, zij weten dat papa Zorro is en ook af en toe Superman.

Maar papa wordt te moe om te strijden tegen een wereld die de zijne niet is.

Zullen zij ooit weten waarom Superman nooit kinderen kreeg?

1995

Och pa toch ...

Mijn enige zoon zegt voortdurend: "Och jong ... ", mijn oudste dochter kijkt liever in de spiegel, mijn jongste meisje gaat het liefst naar oma.

En dan sta je daar, langs de weg die je zelf hebt aangelegd.

d'r Rijden auto's af en aan en niemand die je een lift wil geven".

1995

Bloemetjes

Als ze geboren worden ben je god.

Als ze beginnen te kruipen ben je een obstakel.

Als ze de eerste stapjes zetten ben je toch nog een vangnet.

Maar als ze kunnen lopen wordt de afstand steeds groter.

Tot je ze niet meer kunt bijbenen.

Dan komen ze nog enkel bloemetjes op je graf leggen ...

1995

Drijfzand

Ergens in het kruis werd de boodschap opgevangen. De pijn van spijkers rilde na in de tijd van schaamte.

2000 jaren hebben we nodig gehad om te verrijzen maar nog steeds steek ik m'n handen uit om de gaten in het geheugen op te vangen in m'n verloren woorden.

Wie het wil lezen moet de moed hebben om dieper te graven dan de fundamenten waarop ik m'n kinderen een huis heb beloofd.

Enkel zij zullen weten waarom ik het beton zo luchtig heb gemaakt...

1991

De gebroken schakel

Voortdurend vertelt men mij dat vaders moeten vechten en moeders wonden moeten zalven.

De kinderen kijken onbegrijpend toe.

Zij zien de moeders de vaders zalven

en op de begrafenis zijn zij de enigen die met een schepje aarde

hun toekomst begraven zonder te weten waar ze vandaan komen".

1993

Voorlopig testament

Ik ben niet meer zoals jij mij kent.

Ik heb nog wel dezelfde naam

maar mijn onschuld is verloren,

mijn geloof is geschokt,

mijn naïviteit is verdwenen,

mijn buik is een beetje dikker

en ook mijn haren kunnen het tempo niet meer volgen.

Ik ben niet meer zoals jij mij kent

maar af en toe denk ik nog aan jou ...

1989

'fhe lonesome loser. ..

Pavlov zat goed fout. .. (zijn hond wist het echter niet)

De trein rijdt steeds weer richting station.

Ergens tussen twee stations ben ik uitgestapt en ben heel hard gaan lopen.

1987

Déjà vu

De prijs die ik moest betalen was me net iets te veel.

Ik was getrouwd, had een kat en zelfs een fiets om mee naar mijn werk te rijden.

Ze dachten dat ik een spiegelbeeld was, ik telde enkel scherven.

1985

Lijmen

Heb je ooit gehoord van de eenzame verliezer?

Hij die langs de weg zit terwijl de rest voorbij stuift?

Heb je ooit gehoord van de kat die op de schutting zit?

Hij die schreeuwt naar de maan terwijl de rest bruinbakt in de zon?

Hij is de enige die probeert, hij is de enige

die de scherven durft te lijmen.

1989

Schuttingverzen

De wereld heeft ons niet meer nodig.

Er werden al genoeg benen geofferd, genoeg ogen uitgestoken, genoeg katten leven gevild.

Ik heb de wereld niet meer nodig:

ik zit op de schutting en jank naar de maan.

1986

Het jaar van de kat

Het was er niet zo druk daar boven op die schutting.

Af en toe vloog er wel een pantoffel door de lucht

en ze durfden zelfs met scherp te schieten.

Niemand begreep waarom ik er zat

en voortdurend naar de maan schreeuwde.

Toen ik van de schutting sprong was er een jaar voorbij

en niks veranderd. Iedereen was tevreden.

Alleen de maan veranderde af en toe in een sikkel

als eenvoudige waarschuwing".

1989

De kat van toen

Ik heb de kat niet meer gezien sinds ik haar testament schreef, ik had trouwens haar schutting weggehaald.

M'n spuitbus ligt nog in de kast en de maan is nog steeds dezelfde.

Af en toe zie ik haar ogen nog en dan weet ik dat enkel zij deze wereld begreep.

Nu weet ik pas waarom ze mij verlaten heeft.

1990

Ondergaan

's Nachts draait de wereld een beetje langzamer, het gras groeit gewoon een beetje stiller, het water vloeit langzamer door de bedding.

Het ritme van de dag gaat verloren in de droom van de nacht.

Plots staat alles stil en enkel ikzelf beweeg.

Nu weet ik waarom de zon iedere dag wil ondergaan".

1996

Is de dichter een dwaas?

Waarom spelen met woorden wanneer anderen met scherp schieten?

Waarom enkel schrijven wanneer anderen bevelen?

Waarom achter het bureau zitten wanneer anderen bibberen in schuilkelders?

Er moet op het einde toch iemand overblijven om al die dwaasheden te registreren ...

1997

In de periode 1982-1995 publiceerde Hubert Van Eygen zeven dichtbundels. De volgende gedichten werden uit deze bundels overgenomen:

W Tussen blad en pen Leuven, eigen beheer, 1982

Make love, Hoe lang nog?, Naamloos, Dode duif, Geriatrie E 762

W Onmiddellijk ervaren en kultureel gekonditioneerd symbool Leuven, eigen beheer, 1983

Bier, Geriatrie E 762, R.lP., Zachte provokatie, (ver-)dronken man, Blues zingen kan je altijd

W Alternantie (van sociale aktie tot lach) Leuven, eigen beheer, 1984

Dorps geluk, Mytbe der 11et getrouwden, Het kind van de rekening, Haar droom, \Voorden zijn niet meer

W Gevangen gedichten Lier, Nioba, 1985 (2de druk 1986)

Pijn, Déja vu, Beschamende dode, Verre vijanden, Twee werelden

m Als het leven een gedicht is, dan rijm ik liever niet (samen met Frank Moyaert) Antwerpen, Nada, 1988

De berde1; Aba, Voor de buicbelaars, Wanneer een dicbter ste1jt, Schutting­verzen, Pavlov zat goed fout

W Voorlopig testament Dilbeek, Dilbeekse Cahiers, 1990

Voorlopig testament, De zoon, De berder, Aba, Tek01t, Hoe lang nog?, Lijmen, Schepping?, Hiroshima revisited, Bewustwording?, Schuttingverzen, Kom, laten we vrolijk zijn, Uitgezuiverd, Censuu1; Het jaar van de kat

W Het kind in de veewagen naar nergens Leuven, Weirdo's/Artforum, minibundel nr. 9, 1995

Oerkreten, Och pa toch ... , Bloemetjes, Huilen, Op de achtste dag, Antwerpen '93, l wish you were here.", Is de dichter een dwaas?

Een groot aantal van de gedichten die in deze bundel werden opgenomen verschenen eerst in een aantal tijdschriften. Bij de gedichten staat onderaan de bladzijde altijd het jaartal van de eerste publikatie. De gedichten verschenen in de volgende tijdschriften:

AI Spoedaktienieuws Aida Newsletter Appel Bries De Rode Vaan De Wit-Gele Kruiskrant Limburg Deus ex Machina Dietsche Warande & Belfort Gierik/NVI' Gist Hilarion Thans-prijs '95 Initiatief Koerier Kruispunt Oostland Poer Poëziekrant 't Germaantje 't Is Tijd 't Kandelaartje 't Kofschip 't Snuffelblaad Top Magazine Vitrine Weirdo's Wel

The Sick Rose

0 Rose, thou art sick. The invisible worm

That tlies in the night In the howling storm

Has found out thy bed Of crimson joy,

And his dark secret love Does thy life destroy.

William Blake, 1794

"They say I'm a dreamer, hut l'm not the only one" John Lennon

In de periode 1980-1998 gaf Hubert Van Eygen zeven dichtbundels uit en publiceerde hij gedichten in meer dan dertig tijdschriften. Aangezien deze bundels en tijdschriften vaak maar op een beperkte oplage verschenen, leek het hem 'onrechtvaardig' om al dit 'nachtwerk voor de slapenden' verlo­ren te laten gaan in de rekken van schaars bezochte bibliotheken en de pulpmachines van de papierrecylcage.

De honderden gedichten die hij in de voorbije 18 jaren schreef en publi­ceerde vertellen een verhaal, het verhaal van het spiegelbeeld dat voortdurend in scherven uiteenvalt, het verhaal van de eenzame schreeuwer, de lonesome loser, de dwaas die tegen beter weren in toch blijft schrijven en vloeken.'t Is de stem van de dorpsgek die meer meent te weten dan alle psychiaters samen".

Om deze 'verspreide gedichten' niet verloren te laten gaan, selekteerde hij een 60-tal gedichten uit het nachtwerk van 18 jaren. Om zo de normalen te waarschuwen dat wanneer zij gaan slapen er nog andere mensen zijn die voor hen de nacht verkennen, op zoek naar de heilige graal".

"je kan beter aarzelen, dan helemaal niets doen ... "