Iopie Roosenburg-GohudriaanSchüdenß1uu1heth4aasdal

Uit Eijsdens Verledenapfl|1997nn74-75

Nummer

74-75,

april

1997

2 Inhoudsopgave

Colofon

Uit Eijsdeas Verleden:Een uitgave van de StichtingEijsdens Verleden

fm\QRedactie:

R. HuijnenW. IeukensG. Schroen

Fotografie (kleur):Albert Roosenburg

Overige fotols:Teun Roosenburg

Selectie:Olivier Roosenburg

Grafische vormgeving:Iudith Huijnen

Druk:Drukkerij Tonnaer BV, Kelpen

ISSN 0920-3915

03

05

08

16

21

27

25

Inhoudsopgave

Van de redactie

Curriculum vitae

De gravin van OostNicolaas Wijnberg

Le piano dllngresHans van Norden

Schoon schipAlcor

Kunstenares en vriendinThérèse Cornips

Over drie minutenOlivier Rooseiiburg

lNummer

74-75,

aprll

1997

3 Van de redactie

Van de redactie

Maas bij Eijsden

Van 1942 tot 1996 leefde en werkte Iopie Roosenburg-Goudriaan in Eijsden, op kasteel Oost. Het grootste deel van haar levenheeft zij hier doorgebracht. Zij voelde zich verbonden met kasteel Oost en met het Maasdal en zij heeft er zich in een deel vanhaar omvangrijke oeuvre door laten inspireren. Zij kan daarom met recht schilderes van het Maasdal genoemd worden, al zijnhaar onderwerpen zeker niet beperkt tot het Maasdal of tot kasteel Oost en zijn bewoners.

Aanleiding tot het uitgeven van dit boek is enerzijds het overlijden van Iopie Roosenburg-Goudriaan te Oost in 1996 enanderzijds de tentoonstelling van haar werk die de Stichting Petrus Wolfs organiseert in 1997 in het gemeentehuis van Eijsden.Met deze uitgave wordt een stukje zeer recente geschiedenis van Eijsden vastgelegd, vooral van kasteel Oost, door de persoonen het werk van een bijzondere inwoonster van Eijsden te belichten.

Deze publicatie over Iopie Roosenburg-Goudriaan sluit aan in de rij uitgaven van Uit Eijsdens Verleden die gewijd zijn aanmet Eijsden verbonden kunstenaars: Petrus Wolfs (UEV 23/24, december 1983), Nettie Bromberg (UEV 58/59, oktober 1992),Sjef Hutschemakers (UEV 63/64, december 1993), en nu als vierde Iopie Roosenburg-Goudriaan (UEV 74/75, april 1997).Het spreekt overigens vanzelf dat het onderwerp van een dergelijke uitgave nooit een puur Eijsdense aangelegenheid kan zijnomdat mensen, en zeker kunstenaars, zich gelukkig niet door lokale grenzen laten inperken.

De redactie dankt allen die aan deze uitgave hebben meegewerkt. Zonder anderen te kort te willen doen noemen we hier:Olivier Roosenburg, die de selectie van het opgenomen werk heeft verzorgd; Nicolaas Wijnberg, Hans van Norden, Alcor,Thérèse Cornips en Olivier Roosenburg voor hun belangeloze bijdrage als auteur; Teun en Albert Roosenburg, die de fotogra-fie voor hun rekening namen; en Iudith Huijnen voor de grafische vormgeving. Alleen dank zij hun enthousiasme en inzetwaren wij in staat deze UEV 74/75 uit te geven.

De redactie

lNulmnm

/11/'›,

.Uml

I'I'H

5 Curriculum vitae

Curriculum vitae

Jopie Roosenburg-Goudriaan

1913

1930

1935

1937

1958

1942

1969

1975

1996

Geboren te Rotterdam.

Academie Beeldende Kunsten Rotterdam.

Schildersloge in Wenen.

Atelier in Veere.

Atelier in Rotterdam.

Kasteel Oost te Eijsden.

Prijs voor de schilderkunst van de stad Charleroi.

Ieanne Bieruma Oostingprijs te Amsterdam.

Vele exposities in binnen- en buitenland.

Werk bij overheid, bedrijven en vele particulieren.

Overleden op kasteel Oost te Eijsden.

Nummer

74f75,

april

1997

6 Beg intijd kasteel Oost

\L _.)

De eerste stoelaquarel 20 x 30 cm

Teun Roosenburg 1944olieverf 53 x 65

Lambert Mainzolieverf 59 x 44 cm

lNumluvv

M

/'\,›1|nll

I'D'H

7 De Gravin van Oost

De Gravin van Oost

ons nieuw, bijna buitenlands landschaplag voor onze verbaasde ogen al op onste wachten. We kwamen gelopen vanMaastricht naar het zuiden langs derivier en “daar waar de vissers aan deoverkant van de Maas al Frans spreken,daar is de plek,” was mij verteld. Daarlag kasteel Oost, nog net in Nederland.

Toen ik het kleine trappetje van de oudekeuken aan de voorkant van het grote,vierkante, grijze chaletachtige gebouwopliep en door de smalle deur naar bin-nen ging, ontmoette ik daar al gauwmijn beeldhouwersvrienden uit Amster-dam, die hier nog niet zo lang geleden

Kasteel Oost 1942 ,t Was in die schijnbaar eindeloos waren neergestreken: Piet Damsté,voortdurende, bijna subtropische Hanny Rädecker en Teun Roosenburg.warme, droge zomer van 1942. Hoge Er was ook een jonge vrouw aanwezig,diepblauwe, zuidelijke luchten met af lang, slank, donker, met een prachtigen toe heldere, witte zeilwolken. Ik getekend open gezicht, waarin eenkwam uit Holland afgezakt samen met scherp gebeeldhouwde neus opviel. Ikeen Amsterdamse vriend, ook een werd voorgesteld aan Iopie Goudriaan,schilder. We kwamen hier allebei om de vriendin van Teun. “Ik heb mijneens flink te gaan werken en een voor meisje meegebrachtyl zei hij vertederd.

“496.q ,'1nml, mu,

AWVÃQ?.mm

š-\í . ooi Zuid Limburg" 7 . _ _Het oude, jwiavtafsstaçije~ Eysgen en \t mggvjng i

i

ifif~«„;..!._«k.» ,M .i i t j, ,á ` w' u

k I} Lapgs de M Fml V p " '

/Ãd _ M 1,.,

Nummer

74-75,

april

1997

8 De Gravin van Oost

Uitzicht vanuit het atelier teRotterdam

Jopie aquarellerend aan de Rotte

Op weg naar boven om een kamer uitte zoeken uit de vele die nog leeg ston-den, werd ik op een brede gang aange-naam verrast door een flinke, grotewandschildering. Op die muur hadIopie Goudriaan net een laat-cubis-tisch stilleven van Pablo Picasso nage-schilderd, behoorlijk groot. Een sterkecompositie met de beroemde gitaar,compotier en meloen. Ze had het snel,maar trefzeker gedaan. Ik was ver-baasd, maar voelde me wel onmiddel-lijk thuis in dit bizarre, lege kasteelmet zijn 21 kamers. Daarna heeft erjarenlang nog een tweede wandschilde-ring gezeten op de muur aan de over-kant van de gang: mijn antwoord ophaar wand. We gingen tenslotte onge-veer dezelfde kant op toen. En langza-merhand maakte ik kennis met de Rot-terdamse schilderes Iopíe Goudriaan.

Ze werd geboren aan diezelfde Maas,maar dan wel een flink stuk lageraf, inHolland, in Rotterdam, waar ze als kindlangs de rivier had gespeeld en bootjegevaren en ze zag daar de schepen vanhaar vader, de reder Goudriaan, statigaan haar voorbij glijden. Ze tekende alheel vroeg als meisje en toen haar vaderooit later tegen haar zei: “Ga jij maareens een weekje schilderenf was datniet tegen dovemansoren gezegd. Datweekje werd alles bij elkaar zo”n zeven-tig lange jaren! Ze bezocht de Rotter-damse Academie en hoorde al gauw bijhet Rotterdamse jonge-kunstenaars-mílieu, waar Dick Elffers en Henk deVos tot haar vrienden behoorden.

Toen op 10 mei 1940 talloze Rotter-damse kunstenaars in één klap hunhele atelier en al het werk van jaren datdaarin stond, kwijtraakten tijdens hetverraderlijke luchtbombardement vande Duitsers, raakte ook Iopie in eendramatisch moment alles wat ze totdan toe gemaakt had, kwijt. Driedagen brandde het en toen eindelijk devuurhaard gedoofd was en ze weernaar binnen mocht, stond ook zij ineen totaal verwoest, verkoold en zwart-geblakerd atelier. Maar typisch voorhaar, ondanks de ellende, de woede ende pijn, vertelde ze later dat ze tochook meteen gedacht had: “Nu moet ikhelemaal opnieuw beginnen; dit ismijn kans om in één klap van die ver-domde academie af te komen.” Ditbijna onbegrijpelijke optimisme zouIopie haar hele leven begeleiden totaan het stijlvolle laatste einde toe.

Twee jaar na het rampzalige bombar-dement streek ze neer aan diezelfde,geliefde Maas, maar nu dan wel eenflink stuk stroomopwaarts. En hierbegon dan een zoektocht naar de eigenvorm en een jarenlange afrekeningmet, zoals zij dat nu eenmaal onder-vond, de knellende banden van hettraditionele academisme. Haar vrij-heidsdrang kwam in opstand tegenzoveel belemmeringen, hoewel laterwel zou blijken dat ze er toch wel hetsterke vormgevoel van had meegekre-gen, het zeer persoonlijke vormgevoel,dat in de jaren later altijd weer hetgeraamte van haar werk zou blijken tezijn: het karkas waar haar uitbundigecolorisme aan was opgehangen. Zelfsin die hele late serie bijzondere, groteaquarellen, waar de naturalistische vormin water opgelost lijkt te zijn, om eenandere realiteit naar voren te latenkomen, (een onderliggende werkelijk-heid misschien?) bleef onder alles diekrachtige hand van tekenen aanwezigom “orde op zaken te stellen”. Maar voorhet overige hoopte ze zich snel te bevrij-den van een verouderde conventie.En dat lukte wonderwel in deze idealeOmgeving voor zo›n paleisrevolutie.Weg van Holland, in een inspirerendenatuur, in een milieu waar onophoude-lijk nieuwe ideeën, impulsen en discus-sies losbarstten in de gesprekken met devele artistieke vrienden en vriendinnen

Nummer

74-75,

april

1997

10 De Gravin van Oost

Brief uit Holland

zoveel bij Jopie, ondertussen al langRoosenburg-Goudriaan. HuisvriendTaeke Iitse Botke, in de wandelingBotje, zei vaak: “Iopie geeft de vluchtig-ste kusjes van alle vrouwen die ik ken”.De opmerking van de 19e-eeuwseEngelsman Walter Pater: “Alle kunstenstreven voortdurend naar de staat vanmuziek” Zou wel eens het mooistemotto voor Iopie Goudriaan kunnenzijn. Als ik één schilderes gekend hebwaar dat voor opging, was zij het wel.De fladderende manier waarop zesoms ineens vanachter haar schilders-ezel kon opspringen om op de vleugelin de grote kamer een prachtig brokromantische pianomuziek te spelen,kon maar op één ding duiden: Iopiebeleefde in haar leven alles als de eenof andere Vorm van muziek.

Naast het olieverfschilderij maakte hetaquarel een groot deel uit van haarwerk. En juist daarmee bleef ze merk-waardig genoeg het langste hangen ineen soort postimpressionisme. Zeertegen haar zin overigens, maar ze kon

het sleuteltje niet vinden. Ze voeldezich op de een of andere manier ookniet echt vrij om daar nu eens echtmee te gaan stoeien. Totdat Teun aan-kondigde dat hij een reis naar Amerikaging maken om een van zijn broers tebezoeken. Iopie bleef thuis, dat wasnormaal. Ze stapte voor geen goud ineen vliegtuig. Toen Teun vertrokkenwas deed ze de deur op slot en trokzich terug in haar atelier en op devloer aldaar ontstonden toen in kortetijd een hele reeks geheel nieuwe aqua-rellen. Geheel nieuw van opvatting entechniek en van veel grotere vrijheidten opzichte van de natuur. “Losgezon-gen” heette dat ooit. Een zeer geïnspi-reerde, indrukwekkende reeks van eenschilderes van ver achter in de zeventig.Dat was de bevrijding waar ze opgewacht had!

Teun was ontsteld toen hij terug kwamen de aquarellen zag: “Ik heb een vijandin huis, je maakt abstracte kunstllf Hijhad natuurlijk óók gelijk: aan het eindvan deze weg zouden de vierkante

boomgaarden van ene Piet Mondriaankunnen opdoemen, zij het wel eenflink stuk slordiger dan. Maar de goedeTeun, als beeldhouwer zoveel meeraardgebonden dan de Vlinderachtigeschilderes, onderschatte toen heel evenhet geraffineerde gevoel voor even-wicht wat nu juist een groot talent wasvan pianiste Johanna Goudriaan. Teunbegon het bijzondere er ook van in tezien en “zag dat het goed was”. Iopieoogste er veel waardering mee.

Naast de schilderijen en aquarellenmaakte ze nog talloze appliqué, wand-kleden, grote en kleine, waaronder heelmooie, decoratieve werken. En eenpaar trappen af, in de gewelven van hetkasteel, bevond zich dan ook nog de“brocanterieil waar ze haar hobby konuitleven: antieke poppen, poppenhui-zen, aardewerk en soms van de “stort”opgeviste oude meubelen en echtevolkskunst. En haar grote, opvallendeliefde voor de kleur blauw. En dan weleen heel speciaal blauw, tussen azuuren cobalt, licht, helder, stralend. Blauwwas haar grote emailleverzameling.Blauw waren ook de verschillende uit-bundig bloeiende bloemen op haarterras, een jaarlijks terugkerend zomersfeest van blauw in alle toonaarden.En blauw was ook de kist waarin zijtenslotte werd begraven.

Waarom krijgen toch zo weinig kun-stenaressen een koninklijke onder-scheiding? We zijn maar een armoediglandje op dat gebied. Zeker sinds er in1953 wettelijk werd vastgesteld dat ergeen nieuwe adel meer zal worden ver-leend. Wij hebben dus een dode adel.Never mind, voor mij was Jopie altijdal van adel en zal ze altijd blijven:de Gravin van Oost.

Nicolaas Wijnberg

11 Begintijd kasteel Oost

Botkeolieverf 80 x 60 cm

Huiswerk makenolieverf 88 x 65 cm

Maastrichtolieverf 69 x 50 cm

Nummer

74<75,

april

1997

12 Begintijd kasteel Oost

Teun aan tafelolieverf 71 x 59 cm

Cor van Noordenolieverf 63 X 100 cm

13 De zieke zonen

Olivierolieverf 35 x 40 cm

...Ul

uw'

,.

›`|

Hmmm:

olieverf 54 x 38 cm

Albertolieverf 52 X 45 cm

Nummer

74475,

april

1997

lvwmwmufimm."

w

14 Uit Eijsdens Verleden

De ijsmutsolieverf 22 x 16 cm

Winter in OostMaarlandolieverf 49 x 67 cm

Zieke Joostolieverf 52 x 45 cm

.inil

|~|'|

1

Hmmm'

/v|

i-I

15 Uit Eijsdens Verleden

De appelplukolieverf 100 x 70 cm

Het rode stoeltjeolieverf 60 x SO cm

Zelfportretolieverf 50 x 80 cm

Nummer

74<75,

april

1997

16 Le piano d'lngres

Le piano d'lngres

De beroemde Franse schilder lngreswas een muziekfanaat. Toen hij inRome resideerde als leraar voor jongeFranse kunstenaars in het Instituut vande Academie Française, nam hij zijnkostbare viool mee om zijn vrije tijdaangenaam te besteden. Hij was ver-slaafd aan het musiceren. Het begrip “leviolon d›lngres” is daardoor algemeenbekend geworden. Het betekent dat eenschilder tegelijk een andere passie kanhebben: de muziek. Ook Iopie Roosen-burg, de zo begaafde schilderes, bezatdie passie voor de muziek, maar dan

Nico Wijnbergolieverf 90 x 70 cm

vooral voor de piano. Vandaar de titelvan dit artikel. Zelf ben ik ook eenmuziekfanaat, vooral de viool bespeelik al vanaf mijn kinderjaren. Vanaf hetmoment dat ik kasteel Oost en zijnbewoners leerde kennen, dat was in1946, was na de beeldende kunst ookde passie voor de muziek een verstevi-ging van de vriendschapsband die toentussen ons ontstond.

Op kasteel Oost stond Jopies mooievleugel, waarop ze dagelijks studeerdeen musiceerde. Ik had mijn viool mee-

genomen en dus musiceerden we gere-geld samen als afwisseling na het schil-deren in de mooie Zuid-Limburgsecontreien.

Iopie Roosenburg komt uit een familiewaar de muziekbeoefening ingewor-teld was. Haar moeder was een begaaf-de pianiste, met wie ik later ooksamenspeelde, die zeer actief was in deRotterdamse muziekwereld. Mededaardoor heeft Iopie twee studies inRotterdam gevolgd. Ze bezocht deberoepsopleiding als pianiste op het

›"Hmmm

Ml'a

.null

I'I'l/

17 Le piano d'lngres

conservatorium en ongeveer gelijktij-dig de Rotterdamse schilderacademie.Toch koos ze tenslotte de beeldendekunst voor haar artistieke creativiteit..\I.1ar de muziek bleef toch daarnaast`:~estaan. In haar beeldend werk zit ove-figens een aanverwant element: hetJornpositorische element is duidelijk:ichtbaar Op kasteel Oost werd demuziek steeds intensief beoefend. Ookmet anderen, beroepsmusici, die bij de

`\osenburgs gastvrijheid ondervonden.',U

" f." de componist Rudolf Escherarn daar en later Iörg Demus en

`\` ›rrnan Shetler, beiden vermaarde:misten en de cellisten Anner Bijlsma,

"_zt \Vidhmd en Heinrich Schiff. Dee voor de muziek bleef ondanks

t,

vlj-tl

'_ wat \'erder voorviel, overeind.Tea: en lopie Roosenburg waren trou-

-. : _'.›ncertbezoekers, in Maastricht enïgcving. maar ook in België en:-›_~Duitsland, Oostenrijk en Italië.

~ __:fk was voor haar een soort psy-_'- .si-,e aanvulling van haar beeldende'__ 1 ..etten. Iedere morgen, al voor het"T'ñ. hoorde je Jopie pianospelen.

1 :_iffïee \verd de dag begonnen.*.~ .- terugdenk aan de vele jaren dat.~ ~_'«~t:^el Oost bezocht dan besef ik

- e _. irieerd we daar met elkaarc" gen. Zeker ook de literatuur en

vooral de beeldende kunst warengespreksthemais. Toch speelde demuziek altijd een grote rol. Terugden-kend aan die bijeenkomsten hoor iknog ons amateuristisch gepruts ornMozarts geniale klarinetkwintet te ver-tolken, omgeven door aandachtigeluisteraars, terwijl Iopie als een des-kundige maar solidaire luisteraar vanMozarts geniale muziek zat te genie-ten. Zelf speelde ze zelden op die bij-eenkomsten, daarvoor was ze tebescheiden, maar ze had een grotemuzikale eruditie en belangstelling.Dat veroorzaakte ook dat de Roosen-burgs later op hun kasteel onderdakboden aan jonge musici, leden van hetLimburgs Symphonie Orkest en stu-denten aan het conservatorium.

De muziek was na de schilderkunsthaar grote liefde. In dit alles werd zedoor haar man Teun geweldiggesteund. Tegelijk was kasteel Oost eenontmoetingsplaats voor veel Hollandsekunstenaars die daar ook Limburgsekunstenaars ontmoetten. Er werdendaar bijeenkomsten, feestjes en etentjesgeorganiseerd die de band tussenNoord en Zuid versterkten. Ik per-soonlijk heb vele jaren daar intensief

Hans van Nordenolieverf 52 x 60 cm

gewerkt. Limburg heeft voor mij alsschilder veel betekend. Een groot deelvan mijn werk is daar ontstaan.

De bedoeling van deze bijdrage isvooral om de bevlogenheid en detweesporigheid van Iopie Roosenburgaan te tonen. Ze was schilderes enmusicíenne, een geïnspireerde per-soonlijkheid van grote allure. Demuziek was het terrein waarop ze zichterug kon trekken om haar gevoelensuit te leven zonder het penseel te hoe-ven hanteren. De tallozen die haarkenden, denken met weemoed aanhaar terug. We vergeten haar nooit,een zeer begaafde en geïnspireerdekunstenares.

Hans van Norden

Nummer

74-75,

april

1997

18 Reizen

Ksar es Soukaquarel 48 x 30 cm

Marokko

|Nmmmu

MIQ.null

\WI

Reizen

Schotlandaquarel 30 x 50 cm

Schotlandaquarel 26 x 46 cm

Nummer

74-75,

april

1997

20 Reizen

WM ,

Haventjeaquarel 26 x 46 cm

Schotlandaquarel 30 x 50 cm

c' Schoon schip

Schoon schip

Cor v. Noorden, René Nijsten, Hans Truijen, Carel Schriebl, Jopie Roosenburg-Goudriaan, Henk SitskoornAlbert Goudriaan, Fons Winters, Rob en Marijke Stultiens, Daan Wildschut

' ` .ï te: dat "Rotterdamse Iopie”-c had oa. ook in het Lim-

> . *_~_ _:i;. die niet geheel toevalligf _ '_ _ ' “og collega's waren, werd

* tot het ochtendgloren.~ f ; iet kunst te maken had

. . __ _ -~ . ›_.c .n de grote woonkamer~ , _" .~›t. Haar ouders en haar

' .it ïwudriaan, die evenals zijn_ _ _ r ' ï; ier was \'an de Holland-

~ c' 1:;- Lïin, \varen zeer bevlo--

-

' f :Feabera zodat in combi-s. . _ _'

Vï: ; :n Teun, haar man, er

_* :"\pon om de zeesche-

Zo werd het idee geboren bepaaldekunstenaars te vragen om op specifiekeplaatsen op de vier betreffende schepeneen kunstwerk te maken. Teun Roosen-burg en Daan Wildschut waren decoördinatoren van dit initiatief. Om eenpaar Limburgse kunstenaars te noemendie meegedaan hebben: Rob en MarijkeStultiens, Frans Gast, Willem Hofliuizen,Henk Sitskoorn, Piet Killaars e.a. Voor-dat de kunstwerken op de schepen ge-plaatst werden in 1956, was er nog een“swingende” vernissage in Maastricht,genaamd “Schoon schip): hetgeengepaard ging met vele kapiteins op hetdroge.

Het totale project werd afgesloten meteen proefvaart, waarbij men meestalniet te ver buitengaats voer vanwege deietwat onregelmatige, gemene, kortegolfslag van de Noordzee hetgeen Voorde vele Limburgers niet goed te combi-neren bleek met de culinaire geneug-ten aan boord.

De band tussen Limburgse en Hol-landse kunstenaars kreeg door dit ini-tiatief een geweldige impuls.

Alcor

Uit Eijsdens Verleden23

2....

:is.äÉ

:5:::2_

.'enEe:êêf"A

80x95cm._-_. -A_IE

rNumméø

Hii.owll

\ON

25 Stillevens

S'aefie stoeltje:we-ef? 59 x 49 cm

Gele stillevenolieverf 60 X 50 cm

Rode klaprozenolieverf 59 x 49 cm

Nummer

74-75,

april

1997

26 Uit Eijsdens Verleden

Zelfportretolieverf 89 x 64 cm

'Nmmum

HN

agu!!

HW

27 Kunstenares en vriendin

KUnStenal'eS en Vriendin

f :iens Iopie Roosenburg-Goudriaan` ,ivan is zoiets als een zachtetie-g :e willen omvatten. Het is of zijïestcnd uit eigenschappen, ongrijp-:š: onbenoembaar, die zijn als_. ___~onderabele deeltjes, niet voor het

<- waarneembaar, maar dragers vangeest. van geestdrift, die onder bepaal-Le irnstandigheden vrijkomen.

Â: heeft veel tastbaars gemaakt dat1* *aar spreekt. Zij was, wat haarzelf

:Izing de kunstenares die, om het in:ai: eigen woorden te zeggen, haar

. . \'en aan een schildersezel heeft;«.- "eömcht Hoe, behalve met het

de weemoed van de herin-

Ju

'-rf; Leíkend aan haar het oog te\friet :<3: betreft haar persoon?

M .er “,ier iedere kunstenaar, dich-'r eine. er. componist, egocentrisch- 'J “e” Zan dat hij het moet zijn,i '_ '. temmen aan zijn werk, wil hijw_"ï'ee på<fiksen tegen de maatschap-rm, k; _* f, de eis, om van jongsaf,

te ~ :g : 71:; van de ladder ook, ietstie-'<3 raars :e presteren dat tot een_.x- :e 1e; .\laar ik geloof niet dat

:te inherent is aan begaafd-

-_;- „ _ u i: net ongrijpbare wezenVe is. een ding met stelligheid~_1:. dan is het wel dat zij

;:^t:~_ :'- a. '-erstoken was van egocen-t: _ ___.:gendeel, zij was volstrekt

~ s. Zii \'roeg niets, zij eistei.'- i een grote gretigheid om

mes 1- V:iereen in zich op te nemencoen. met een beweeglijk-

-;~; r _eest die ook in haar altijd:terliik en houding manifest

~ :_- Â; .';;sterde en keek, met deï-f- ' ,_š. v.íneid \'an de aandacht, enfl

=doxalerwijs, met dekheid \'an \vie registreert. Zij

L;.V = : en iedereen in dat opzicht het'e elisast onvoorwaardelijk, kan

men zeggen. Zij behoefde zo leek het,geen aandacht voor zichzelf.

En misschien was dát haar schans,haar schild, waarachter zij haar eigengang kon gaan. Een van de kenmerkenvan dien was dan ook dat zij onver-schillig stond tegenover de mening vande buitenwereld over wat zij maakte endeed. Die neutraliteit was niets andersdan een facet van haar belangeloos-heid. Ik ken niemand die deze hoeda-nigheid in zo grote mate bezat. Hetbetekende ook dat zij nooit kwaad konzijn of hoefde te zijn. Zij kende geenwanklank, geen vooringenomenheid,geen ophef. Hoogstens had zij een luch-tige spot ten aanzien van gewichtigheid,die zij altijd onmiddellijk doorzag, oflegde er een beminnelijk vertoon vanverstrooidheid bij aan de dag.Ik heb haar maar éénmaal oprechtboos gezien, en wel over een recensiein De Limburger -ik meen n.a.v. detentoonstelling in het Gouvernements-gebouw van de kunstenaars betrokkenbij kasteel Oost, over wie het gelijkna-mige boek is verschenen- waarin derecensente beweerde dat het bestaanvan Picasso aan deze kunstenaarsscheen te zijn voorbijgegaan. Hetdenkbeeld dat je beïnvloed hoorde tezijn was wel het laatste wat strooktemet die open, weldoordachte kijk dieIopie op de schone kunsten had. Zijdie zich juist niet beperkte in haarbelangstelling en, vandaar, overal overkon meespreken, werd hier tekortge-daan in haar onzelfzuchtige, toleranteintegriteit.

Die laatste, die het haar, naar ik geloof,mogelijk maakte de kunstenares te zijndie zij wilde zijn, maakte haar tevens,het spreekt haast vanzelf, tot een vol-maakte vriendin. Ook haar vriend-schap was gespeend van egocentrisme,was zonder ophef, zonder nadruk,behoefde betoog noch vertoon. Haarglimlach voor wie haar dierbaar warenhoefde niet te worden gezien. Iedereen

met wie zij omging, met wie zij overwat haar of hen boeide heeft gepraaten die zij liet delen in haar onomwon-den geïnteresseerdheid, haar begrip,haar humor, weet dit.

Ie kunt alleen met de doden omgaanalsof zij nog leven. Men noemt hetherinnering. Alle ontmoetingen engesprekken die ik met haar heb gehad-ze zijn ontelbaar- zijn gelukkigeogenblikken geweest. Die zetten zich inde herinnering voort.

Thérèse Comips

Nummer

74475,

april

1997

28 Maasdal

St.-Pietersbergolieverf 48 x 65 cm

Uitzicht vanuit kasteel Oostolieverf 32 x 50 cm

.

l

|Nmmlm

Ulluw!

HN

Z Maasdal

Maasdal30

82

_Eä_

mwï

.wEEaz

tkaandnaa,.LS

olieverf 18 x 30 cm

Eau de vieolieverf 100 x 70 cm

"ml

\Bril

Hmm.

v.

AQ

4%

I

31 Stillevens

'Je rozenI euerf 35 x 30 cm

De maríonetolieverf 32 x 38 cm

Nummer

74<75,

april

1997

32 4 Roosenburgen

Quirinneolieverf 32 x 28 cm

Mirabelleolieverf 38 x 40 cm

Saraholieverf 50 x 64 cm

Olivierolieverf 21 x 26 cm

33 Uit Eijsdens Verleden

Herfst in Oost-Maarland*werf 100 x 70 cm

Nummer

74-75,

april

1997

l34 Uit Eijsdens Verleden

ZonsondergangolievenC 90 x 64 cm

Nummer

74475,

april

1997

36 Uit Eijsdens Verleden

Seringentíjdolieverf 60 x 42 cm

Maas met Enciaquarel 45 x 30 cm

{Nulmm-v

Ml',

.april

199/

37 Uit Eijsdens Verleden

Teun met strooien hoed 1996olieverf 59 x 69 cm

Uit Eijsdens Verleden38

ßmmw

:Em

_mßlwß

LMVEE:Z

Achter de Enciaquarel 58 x 32 cm

Bomenaquarel 60 x 40 cm

39 De overstroming 1995

Nummer

14475,

april

1997

Watersnoodaquarel 60 x 40 cm

41 Laatste aquarellen

-75,

april

1997

A44..

A.___-\T

Nummer74

Herfst op komstaquarel 60 x 40 cm

Ontworteldaquarel 60 x 40 cm

Nummer

74~75,

april

1997

43 .'. '-.e' 1995

Stichting Eijsdens Verleden

Secretariaat:Postbus 72, 6245 ZH EijsdenTel. 043-4093712 Of 043-4571269

Bankrelaties:Rabobank, nr. 11 50 96 590ABN-AMRO, nr. 57 62 18 952SNS Bank, nr. 87 90 14 369Postbank, nr. 56 83 530

Wilt u het werk van de stichting finan-cieel steunen, dan kunt u dit doen dooreen bedrag te storten of over te schrijvenop een van bovenstaande rekeningen,onder vermelding van naam en adres.Bij een minimale bijdrage van f 25,-(voor studenten f 12,50) per kalender-jaar ontvangt u de driemaandelijkse uit-gave “Uit Eijsden Verleden” gratis.

Overname van artikelen ofafbeeldingenis uitsluitend toegestaan na schriftelijketoestemming van de redactie.