InterviewGegevens

Isabelle De Groote,Moetje,oma

82 jaar

Inleiding

Naar aanleiding van ons thema grijs en wijs.

verslag

HOE OUD WAS JE WAS JE IN HET BEGIN VAN DE TWEEDE WERELDOORLOG: 12 jaar

OP WELKE SCHOOL ZAT JE:In het begin zat ik in de gemeenteschool van Wondelgem, na de grote vakantie zat ik op internaat (college) in Gent.

WELK GEVOEL HAD JE DE EERSTE DAG: Het was een mooie dag en ineens vlogen er 10 Duitse vliegtuigen over dat vond ik wel raar.

WAT MOESTEN JULLIE VOOR DE DUITSERS DOEN:De Duitsers verplichtten ons om een loopgracht te maken met veel hoeken. Zodat bij eventuele aanvallen een granaat niet alles verwoestte. En ze moesten een Duitse soldaat een bed geven eten moest niet. Hij mocht alleen in zijn slaapkamer komen. De ouders van Moetje vonden dat de vijand niet in huis moesten komen.

KWAMEN ER OOK ANDERE MENSEN IN HUIS: Ja: in de kelder konden nog mensen slapen.

HADDEN JULLIE DAN NOOIT HONGER: Ik heb nooit honger geleden want mijn moeder was een echte commercante. Maar eigenlijk mocht dat niet van de Duitsers. Want de boeren mochten niet aan de mensen verkopen.

HOE DEDEN JULLIE DAT: Mijn moeder ging met de tram naar het platteland. Daar nam ze wat eten mee en kwam terug naar huis. In geval dat de Duitsers inspectie deden had mijn mama al een truc. Ze beloofde de chauffeur een stuk vlees als de zakken naast hem mochten staan.

HEBBEN JULLIE DAN NOOIT PROBLEMEN GEHAD: Mijn vader is ooit eens aangehouden (2-3 dagen) door de Kommandatur (Duitse overheid) omdat ze dachten dat hij wapens verstopte op zijn bedrijf. Mijn vader ontkende dat maar hij wist niet dat er sommige van zijn arbeiders wel degelijk geweren hadden verstopt op zijn bedrijf. De Duitsers kwamen op het bedrijf alles onderzoeken, maar gelukkig vonden ze niets, anders had er zeker heel slecht uitgezien voor mijn vader .

WAS HET DAN NOOIT GEVAARLIJK: We hoorden ’s nachts wel de vliegtuigen overvliegen om te gaan bombarderen in Engeland maar dat was niet zo gevaarlijk. Het was wel gevaarlijk op het einde, toen de Engelsen kwamen, en toen was het komen en gaan. Ik herinner me nog moment dat ik overdag melk ging gaan halen, en dat er toen kogels rond mijn oren floten !

WAT MOESTEN JULLIE DAN DOEN: Als er bombardementgevaar was, moesten we allemaal vluchten naar de kelders, ook toen ik op het internaat in Gent zat. Dat vond ik eigenlijk wel plezant, ik maakte er veel plezier in de kelders, bijvoorbeeld vroegen we ons af hoe de nonnen (het internaat was een school van de nonnen, er waren toen nog veel nonnen, die in lange pij en met kap rondliepen) in die kelder zouden lopen, en of hun kappen dan niet zouden afvallen als ze zich bukten .

WAT MOESTEN JULLIE DOEN: Opa moest in Merelbeke helpen om lijken te kisten, na een groot bombardement; opa was bij de scouts en die werden gevraagd om te helpen. Opa was toen +/- 22 jaar, hij studeerde toen geneeskunde (maar omwille van de oorlog en de bombardementen moest hij stoppen met zijn studie).

Met dank aan

Oma of moetje of Isabelle De Groote

Thomas Dejans

Marc Dejans