Inspiratie voor de Paastijd 2020

2

Vreugde en vreugde

De vreugde van Pasen is bijzonder omdat we haar niet moeten vast-

houden. We kunnen haar loslaten, zonder haar te verliezen. De

vreugde van Pasen is de kramp voorbij. Ze moet zichzelf niet bewijzen.

Ze moet zichzelf niet beschermen of verzekeren. Ze kan veel genoe-

gens laten varen. Ze kan binnenkomen en buitengaan volgens de sei-

zoenen van het leven. Ze kan over en weer gaan tussen ‘ik’ en ‘wij’ of

tussen ‘ik’ en ‘gij’ omdat de verrijzenis van Jezus haar waarborg en

haar dekking is.

Mgr Johan Bonny in ‘Herbeginnen bij Jezus Christus’

3

Intro: op weg van Pasen naar Pinksteren

De zeven weken na Pasen noemen we de Paastijd. We hebben ons ook zeven weken kunnen voorbereiden naar Pasen toe in de vasten.

In deze veertien weken (vasten – Pasen – Paastijd) zijn we in contact met Jezus. In het evangelie zijn leerlingen mensen die de liefdevolle blik van Jezus hebben ontmoet en dan beslissen om Hem te volgen. Jezus zegt zelf tegen zijn eerste leerlingen: ‘Kom mee en je zult zien’ (Joh 1,38). Leerling zijn is met Jezus leven. De leerlingen van Jezus ‘leren’ door hem te ‘volgen’, door met Hem op te trekken. Wat ze van Hem leren, is het gevolg van de tijd die ze met Hem doorbrengen.

Pasen is de zondag van alle zondagen! Het is Pasen voor de Heer en voor alle christenen. Elke zondag is voortaan verrijzenisdag: een dag van Leven! De Levende Christus brengt ons samen in dankbare vreugde om met Hem ons doopsel te gedenken en samen eucharistie te vieren. Dat we nu niet mogen samenkomen om met elkaar bij Christus te zijn is wel een bijzondere situatie in deze coronatijd. Maar… toch kunnen we met Hem verbonden zijn in het gebed in deze dagen en daarom dit boekje voor jou. Met Pasen is het antwoord van God op onze vraag naar ‘leven’ een vreemd antwoord, anders dan we spontaan zouden verwachten. Zo is God. Hij komt geen uitleg geven. Hij doet iets. Hij wekt de gekruisigde tot leven. We mogen in deze Paastijd ons doopsel beleven en verbonden worden met Hem. We zijn gedoopt in Christus en met Hem verbonden. Voor ons is het eeuwig leven niet dat wat na de dood komt. In het evangelie van Matteüs wordt de verrijzenis niet beschreven. Dat kan ook niet. De vrouwen ontmoeten de verrezen Heer. Ze krijgen te horen dat de belofte die Hij voor zijn dood heeft gedaan, vervuld is. Hij zal hen voorgaan naar Galilea en daar zullen ze Hem zien. Een van de tekenen van zijn verrijzenis is dat de relatie tussen Jezus en zijn volgelingen nieuw wordt. De stilte van het graf is gebroken. Hun liefde blijft. Het

4

eeuwig leven is niet een ander leven dat begint nadat je gestorven bent. Het eeuwig leven is onze liefde voor de Heer, die nu begint en door de dood niet kan vernietigd worden. Sommigen staan in vuur en vlam op Pasen en jubelen ‘halleluja’! Anderen zijn nog onderweg en dat zie je in de evangelies van de zeven zondagen naar Pinksteren toe. We mogen aansluiten als mensen die Jezus ontmoeten en duidelijk nog ‘pelgrim’ zijn. Hij komt ook voor hen die de moeilijkheden in het bestaan duidelijker proeven en ook een zachtere, bescheidener paasvreugde is toegestaan. Die paasvreugde is op haar manier ook mogelijk voor hen die vermoeid zijn in het dagelijkse leven en waar de ontgoocheling weegt. Hoe merk je nu dat je gelooft in de verrijzenis? Op de eerste plaats is het te merken aan het feit dat we leven als Gods vrienden. Volgens Matteüs doen we dat door te leven naar de zaligsprekingen: Gezegend zijn de armen van geest, want aan hen behoort het Hemels Koninkrijk; gezegend zijn de zachtmoedigen, zij die honger en dorst hebben naar gerechtigheid, die rein van hart zijn, die vrede stichten,… enz. We proberen de zaligsprekingen niet te beleven als een beloning die nog moet komen nadien. Neen, we beleven ze als het begin van het eeuwige leven nu, als eeuwige vriendschap.

We laten zien dat we in het eeuwige leven geloven door nu geheel en al te leven, met blijheid, vreugde en vrijgevigheid. Ons leven nu moet gekoesterd en gewaardeerd worden, omdat het een geschenk is van Degene die al begonnen is ons alles te geven. Geconfronteerd met de dood zijn we vrij om lief te hebben, ons leven weg te schenken, vrij om te doen wat goed is.

In de liturgie voor de Paastijd hebben we een bijzondere aandacht voor de geloofsbelijdenis die we met Pasen hebben uitgesproken en die we bewust verbinden met ons doopsel. We worden met het doopwater besprenkeld tijdens de viering als we ons geloof uitspreken. De Paastijd is in de liturgie ook een tijd van inwijding. Sommigen ontvangen voor het eerst de communie. Ook worden jongeren gevormd met het chrisma en de priester legt hen de handen

5

op. De focus ligt op begeleiding, beleven en meemaken en terugblikken op ervaringen.

Dit boekje wordt geïnspireerd door teksten van Mgr. Bonny, Nico ter Linden, Piet Raes, Karl Rahner, Eric Vanden Berghe, Timothy Radcliffe, Gewijde ruimte en Homiletische suggesties Pasen 2020 (jubileumuitgave).

Gebed uit de psalmen om te bidden in de Paastijd – Psalm 23

De Heer is mijn herder, niets kom ik tekort. Hij laat mij weiden op groene velden.

Hij brengt mij aan water waar ik kan rusten, Hij geeft mij weer frisse moed.

Mijn schreden leidt Hij langs rechte paden

omwille van zijn Naam. Al voert mijn weg door donkere kloven, ik vrees geen onheil waar Hij mij leidt.

Uw stok en uw herdersstaf

geven mij moed en vertrouwen. Gij nodigt mij aan uw tafel

tot ergernis van mijn bestrijders. Met olie zalft Gij mijn hoofd,

mijn beker is overvol. Voorspoed en zegen verlaten mij nooit

elke dag van mijn leven. Het huis van de Heer zal mijn woning zijn

voor alle komende tijden.

6

Tweede zondag van Pasen – 19 april 2020 Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid

De tweede zondag van Pasen wordt ‘beloken Pasen’ genoemd, het slot van het Paasoctaaf. Soms wordt het ook de zondag genoemd van de ‘ongelovige Thomas’, het is de lezing van deze zondag. Thomas is onze tweelingbroer in wie we ons mogen herkennen. Ook hij is pelgrim onderweg, net als wij. Paus Johannes Paulus II heeft deze zondag een bijzonder accent gegeven, als de zondag van de Goddelijke Barmhartigheid. Op deze zondag worden Jezus’ woorden voorgelezen waaraan de instelling van de biecht verbonden is: ‘Ontvang de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven’. (Joh 20,23)

Johannes 20,19-31 Op de avond van de eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.” Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.” Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.” Tomas, een van de twaalf, ook Dídymus genaamd, was echter niet bij hen toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: “Wij hebben de Heer gezien.” Maar hij antwoordde: “Zolang ik in zijn handen niet het teken van de nagelen zie, en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken, en mijn hand in zijn zijde kan leggen, zal ik zeker niet geloven.” Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Tomas erbij. Hoewel de deuren gesloten waren kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.” Vervolgens zei Hij tot Tomas: “Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek

7

uw hand uit en leg die in mijn zijde en wees niet langer ongelovig maar gelovig.” Toen riep Tomas uit: “Mijn Heer en mijn God!” Toen zei Jezus tot hem: “Omdat ge Mij gezien hebt gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben.” In het bijzijn van zijn leerlingen heeft Jezus nog vele andere tekenen gedaan, welke niet in dit boek zijn opgetekend, Maar deze hier zijn opgetekend opdat gij moogt geloven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt in zijn Naam. Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Veel van de verrijzenisontmoetingen worden gekleurd door ongeloof. De leerlingen hebben angst en zijn beschaamd. Zij klampen zich achter gesloten deuren aan elkaar vast. De verrezen Heer komt met de wonden die Hij draagt, in zijn zijde, in zijn handen en voeten. Hij geeft niemand de schuld en veroordeelt niet. In plaats daarvan spreekt Hij woorden van vrede en geeft hen zijn grootste geschenk, zijn heilige Geest.

Jezus, U nodigt ook mij uit om uw wonden aan te raken. Zo kan ik U in mijn eigen wonden vinden, en U toestaan mij aan te raken. Raak mijn pijn en mijn verharde hart aan met uw helende hand. Mag ik vervolgens een geschenk zijn voor anderen. Amen.

8

Derde zondag van Pasen – 26 april 2020

Zondag van de Emmaüsgangers

Ze waren zo gelukkig geweest in Jeruzalem, die twee leerlingen van Emmaüs. Jezus was in hun leven gekomen, zomaar een mens, maar voor hen een godsgeschenk. Na alles wat ze daar hadden meegemaakt en na het sterven van hun vriend hebben ze beslist om terug te keren naar hun dorp Emmaüs. Ontgoocheld en verlaten voelden ze zich: ‘We gaan weer ons gewoon werk opnemen, het heeft niet mogen zijn’ Maar terwijl ze terug keren gaat Hij ‘incognito’ met hen mee, ze hadden niet gezien dat Hij het was. Dan gebeurt er veel, want God doet weer iets en geeft zelfs uitleg. Alles gaat open: de Schriften gaan open, hun ogen gaan open, ook het graf is open. Als ze dan terugkeren naar Jeruzalem bevinden de Emmaüsleerlingen zich weer op de weg van Jezus.

Lucas 24,13-35 Op de eerste dag van de week waren er twee leerlingen van Jezus op weg naar een dorp dat Emmaüs heette en dat zestig stadiën van Jeruzalem lag. Zij spraken met elkaar over alles wat was voorgevallen. Terwijl zij zo aan het praten waren en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf op hen toe en Hij liep met hen mee. Maar hun ogen werden verhinderd Hem te herkennen. Hij vroeg hun: “Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar voert?” Met een bedrukt gezicht bleven ze staan. Een van hen, die Kléopas heette, nam het woord en sprak tot Hem: “Zijt Gij dan de enige vreemdeling in Jeruzalem, dat Gij niet weet wat daar dezer dagen gebeurd is?” Hij vroeg hun: “Wat dan?” Ze antwoordden Hem: “Dat met Jezus de Nazarener, een man die profeet was, machtig in daad en woord, in het oog van God en heel het volk; hoe onze hogepriesters en overheidspersonen Hem hebben overgeleverd om Hem ter dood te laten veroordelen en hoe zij Hem aan het kruis hebben geslagen. En wij leefden in de hoop, dat Hij degene

9

zou zijn die Israël ging verlossen! Maar met dit al is het reeds de derde dag sinds die dingen gebeurd zijn. Wel hebben een paar vrouwen uit ons midden ons in de war gebracht; ze waren in de vroegte naar het graf geweest maar hadden zijn lichaam niet gevonden en ze kwamen zeggen, dat zij ook nog een verschijning van engelen hadden gehad, die verklaarden dat Hij weer leefde. Daarop zijn enkelen van de onzen naar het graf gegaan en zij bevonden het zoals de vrouwen gezegd hadden, maar Hem zagen ze niet.” Nu sprak Hij tot hen: “O onverstandigen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?” Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had.

Zo kwamen ze bij het dorp waar ze heengingen, maar Hij deed alsof Hij verder moest gaan. Zij drongen bij Hem aan: “Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.” Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven. Terwijl Hij met hen aanlag nam Hij brood, sprak de zegen uit, brak het en reikte het hun toe. Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht. Toen zeiden ze tot elkaar: “Brandde ons hart niet in ons, zoals Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?” Ze stonden onmiddellijk op en keerden naar Jeruzalem terug. Daar vonden ze de elf met de mensen van hun groep bijeen. Dezen verklaarden: “De Heer is werkelijk verrezen, Hij is aan Simon verschenen.” En zij van hun kant vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij door hen herkend werd aan het breken van het brood.

10

Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Dit verhaal belicht mijn manier van bidden. Ik begin alleen, misschien wel slecht gehumeurd. Jezus loopt met mij op, maar aanvankelijk merk ik het nauwelijks. Het bidden neemt een echte aanvang als ik mijn hart bij Hem lucht. Hij luistert goed. Dan verlicht Hij mijn verstand: misschien komt een Bijbelvers tot leven voor mij, of een manier om mijn probleem tegemoet te treden. Mijn hart wordt lichter. Het begint misschien zelfs een beetje te branden, zoals bij die twee onderweg naar Emmaüs!

Het verhaal van de Emmaüsgangers toont wat in de Eucharistie gebeurt. Nadat we het Woord hebben gehoord, vieren we een heilige maaltijd met God. Jezus geeft ons geen gewoon, alledaags brood, maar Zichzelf. Diep van binnen, op die geheimvolle plaats die we het hart noemen, worden we gevoed, wordt ons voedsel voor de reis van het leven gegeven. We zijn pelgrims die onderweg zijn en Hij blijft met ons meegaan. Mogen we nederig en hongerig genoeg zijn om God te ontvangen.

Woorden van Teresa van Calcutta geïnspireerd op Mt. 25:

Toen ik hongerig was, heb jij me te eten gegeven. Toen ik angstig was, heb je mijn vrees weggenomen. Toen ik eenzaam was, heb je mij liefgehad. Toen ik bespot was, heb je mijn kruis gedragen. Toen ik dakloos was, stond je deur voor mij open. Toen ik gelukkig was heb je in mijn vreugde gedeeld.

11

Speelgoed

en paaspakketten

aan huis

bij gezinnen

die het moeilijker

hebben

in de coronatijd:

Gedeelde vreugde!

12

Vierde zondag van Pasen – Roepingenzondag – 3 mei 2020

We zijn geroepen om ons doopsel te beleven en elk mag ontdekken wat Christus van hem/haar vraagt. Het is door op weg te gaan met Hem dat dit gebeurt. Delen in de vriendschap met Jezus geeft ons een opdracht. Omdat Hij ons graag ziet en in ons vertrouwen heeft vraagt Hij om mee te werken en om het evangelie uit te dragen, met woorden en met daden.

Johannes 10, 1-10

In die tijd zei Jezus: 'Voorwaar, voorwaar, ik zeg u: wie niet door de deur maar langs een andere weg de schaapskooi binnengaat, hij is een dief en een rover. Maar wie door de deur binnengaat is de herder van de schapen. Hem doet de deurwachter open. De schapen luisteren naar zijn stem; hij roept de schapen bij hun naam en leidt ze naar buiten. En als hij al zijn schapen naar buiten heeft gebracht trekt hij voor hen uit, terwijl zij hem volgen omdat zij zijn stem kennen. Een vreemde echter zullen ze niet volgen; integendeel, zij zullen van hem wegvluchten omdat ze de stem van vreemden niet kennen.' Deze gelijkenis vertelde Jezus hun, maar zij begrepen niet wat hij hun wilde zeggen. Een andere keer zei Jezus hun: 'Voorwaar, voorwaar, ik zeg u: Ik ben de deur van de schapen. Allen die vóór mij zijn gekomen zijn dieven en rovers, maar de schapen hebben niet naar hen geluisterd. Ik ben de deur. Als iemand door mij binnengaat zal hij worden gered; hij zal in- en uitgaan en weide vinden. De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en te vernietigen. Ik ben gekomen opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed.'

13

Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Wat doet jou opleven? Wat voedt je ziel? Wat brengt je duurzame vrede en vervult je met energie en leven? Wat geeft je het gevoel dat dingen kloppen, op hun plaats vallen? Dergelijke ervaringen wijzen op Christus’ aanwezigheid.

Wat haalt je weg bij je vitaliteit? Wat gaat met je energie aan de haal en laat je levenloos en uitgeput achter? Wanneer voel je je als een nummer, vervreemd van wie je echt bent? Dergelijke ervaringen zijn het handelsmerk van de vijand van de menselijke natuur.

Ons gebed oefent ons om de stem van de Goede Herder te herkennen. We leren om de stem van de Heer te onderscheiden van de andere stemmen die een beroep op ons doen. Adverteerders doen alles wat ze kunnen om ons van hun boodschap te overtuigen. Het is gemakkelijk voor ons om weggelokt te worden naar een andere kudde.

Heer, laat me uw stem horen, zodat ik de poort van mijn hart voor U kan openen. Leid me naar de weg van het Leven. Mogen anderen mij dan zien als een veilige toegang die naar het eeuwig leven leidt. Amen.

14

Vijfde zondag van Pasen – 10 mei 2020

Het gebed van Jezus in verbondenheid

In de tijd na Pasen lezen we vaak uit het boek van de Handelingen van de Apostelen. Daar zien we wat de eerste Kerk meemaakt. De valkuilen om van de weg van Christus af te dwalen zijn hier al aanwezig. Ook in onze gemeenschappen is het nodig om af en toe stil te staan en op de eerste plaats bij onszelf te zien: ben ik nog een leerling die Jezus volgt, hoe kan ik meer verbonden zijn in Hem? De tekst van de eerste lezing drukken we hier niet af, je vindt hem in Handelingen 6,1-7.

In het evangelie van Johannes bereidt Jezus de leerlingen voor op de toekomst. Jezus Christus is afgedaald om ons te bevrijden en ons de volle liefde te geven van God. Hij wil ons niet achterlaten, het is echte Liefde die blijft bestaan. Ons doopsel dat we in deze tijd van Pasen bijzonder willen beleven is voor ons Toekomst voor altijd.

Johannes 14, 1-6 (De liturgie voorziet 1-12)

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: 'Laat uw hart niet verontrust worden. Gij gelooft in God, gelooft ook in mij. In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen. Ware dit niet zo dan zou ik het u hebben gezegd, want ik ga heen om een plaats voor u te bereiden. En als ik ben heengegaan en een plaats voor u heb bereid kom ik terug om u op te nemen bij mij, opdat ook gij zult zijn waar ik ben. Gij weet waar ik heenga en ook de weg daarheen is u bekend.' Tomas zei tot hem: 'Heer, wij weten niet waar gij heengaat: hoe moeten wij dan de weg kennen?' Jezus antwoordde hem: 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader tenzij door mij.'

15

Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Deze woorden van Jezus zijn een geschenk. Hij weet wat we nodig hebben en schenkt ons de zekerheid van zijn Liefde die ons nooit vergeet. Luister naar de toespraak alsof deze tot jou persoonlijk gericht is.

Soms voel ik mij als Tomas, onzeker over de weg die ik ga. Jezus herinnert me eraan dat ik op deze weg niet alleen stap. Ik reis met Hem. Hij is de Weg.

Jezus, bij God is plaats voor iedereen. Iedereen mag bij U wonen. Geïnspireerd door U, verlang ik meer open en tolerant te worden en meer dankbaar te zijn voor het verschil. Laat me erop vertrouwen dat uiteindelijk alle kamers van Gods huis zullen volstromen. Amen.

16

Zesde zondag van Pasen – 17 mei 2020 Jezus belooft de heilige Geest

Vandaag ligt de klemtoon op de zending van de leerlingen. Jezus heeft al veel verteld over de liefde van God en over die blijvende nabijheid. Maar daar blijft het niet bij. Als je iemand graag ziet dan wil je bij hem/haar zijn. En je wil ook meehelpen aan zijn/haar geluk. Het is niet voldoende om hier naar te luisteren en er verder niets mee te doen. Als christen zijn wij geroepen om boodschappers te zijn van Gods nabijheid. Iedereen kan dit op zijn wijze doen. Daarvoor komt hier bij Johannes in deze eerste afscheidsrede de Helper aan bod. Door de hulp van de Geest zullen de leerlingen van Jezus zijn werk verderzetten. Joh 14, 15-21 In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: "Als gij Mij liefhebt, zult ge mijn geboden onderhouden. Dan zal de Vader op mijn gebed u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: de Geest van de waarheid voor wie de wereld niet ontvankelijk is omdat zij Hem niet ziet en niet kent. Gij kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn." Ik zal u niet verweesd achterlaten: Ik keer tot u terug.

Nog een korte tijd en de wereld ziet Mij niet meer; gij echter zult Mij zien, want Ik leef en ook gij zult leven. Op die dag zult gij weten, dat Ik in mijn Vader ben en gij in Mij en Ik in u. Wie mijn geboden onderhoudt, die hij heeft ontvangen, hij is het die Mij liefheeft. En wie Mij liefheeft, zal door mijn Vader bemind worden; ook Ik zal hem beminnen en Ik zal Mij aan hem openbaren.

17

Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Hoe open wens ik mij op te stellen ten overstaan van Gods Geest? Ben ik ontvankelijk voor Hem? Altijd?

Liefde zet aan tot handelen en elke activiteit kan vermoeiend zijn. Ik hoef niet te vertrouwen op mijn eigen krachten, maar kan me richten tot God. Hij belooft om me te helpen en staat klaar om mij de Heilige Geest te zenden.

Je kan bidden met drie woorden als je het eerst stil hebt gemaakt in je en rond je: ‘Kom heilige Geest.’

18

Donderdag 21 mei 2020 - Jezus wordt ten Hemel opgenomen

De tijd tussen Pasen en Pinksteren telt vijftig dagen, al sinds de vroege Kerkgeschiedenis. Op Hemelvaart is er een scharniermoment. Jezus neemt afscheid en roept ons op om uitdrukkelijk te bidden en te vragen om de heilige Geest, de Helper. In de evangelies van Pasen tot Pinksteren volgen we een geestelijk parcours. We vertrekken met een aarzelend geloof en we worden begeleid om overtuigd op tocht te gaan. Wij mogen met de Geest vruchten voortbrengen en meebouwen aan ‘het Rijk van Liefde’. Jezus heeft aan zijn leerlingen nooit een loze belofte gedaan, Hij doet het ook niet tegenover ons. Hij zal bij ons blijven en de motor worden van ons doen en laten. Laten we daarom niet bang zijn. Jezus roept ons op om vanuit ons doopsel te leven en niemand uit te sluiten maar eerder te groeien naar een gemeenschap die open staat voor iedereen. Door ons doopsel treden we toe tot de gemeenschap en delen we in het leven van Vader, Zoon en Geest.

Matteüs 28, 16-20 De elf leerlingen begaven zich naar Galilea, naar de berg die Jezus hun aangewezen had. Toen zij Hem zagen wierpen ze zich in aanbidding neer; sommigen echter twijfelden. Jezus trad nader en sprak tot hen: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.”

19

Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Wanneer mij een grote verrassing te beurt valt, ben ik intuïtief geneigd anderen hierover te vertellen. Hetzelfde gebeurt met de leerlingen in de Schriftlezing van vandaag. Zij kregen de opdracht aan anderen te gaan vertellen wat zij zelf hadden ontvangen. Ook ik mag daaraan meedoen, God vertrouwt mij.

’De gemeenschap van christenen, zelfs met al zijn menselijke beperkingen, kan een weerspiegeling worden van de liefdesband van de Drie-ene God, van zijn goedheid, zijn schoonheid’ – paus Franciscus.

Gebed om de komst van de heilige Geest Kom heilige Geest, woon in ons, adem ons open en maak ons nieuw. Kom heilige Geest, open onze ogen, maak ons rechtvaardig en heilig ons hart. Kom heilige Geest, ontsteek in ons het vuur van Uw liefde en schenk ons Uw vriendschap. Kom heilige Geest, ga met ons de weg naar de naaste en geef ons Uw gemeenschap. Kom heilige Geest, schenk ons allen het nieuwe Pinksterwonder, kom heilige Geest.

20

Zevende zondag van Pasen – 24 mei 2020 Verlangen naar Eenheid

In de negen dagen naar Pinksteren (noveen) bidden we een gebed om de komst van de heilige Geest. Nu zal Jezus zwijgen. Alles is gezegd. Nu is het de tijd van de contemplatie. Jezus kijkt niet meer zozeer naar de aarde, naar de leerlingen. Hij kijkt naar zijn Vader! Het zogenoemde ‘hogepriesterlijk gebed’ wordt gedragen door diepe dankbaarheid bij de Heer. Toch is ‘dat plan van God’ nog niet helemaal waar geworden. Jezus bidt dat de mensen genezen mogen worden van hun agressie, haat en vrees om één te worden in God. Het is een oefening om mij open te stellen voor de heilige Geest die dat plan van God kan doen groeien. Door de vele herhalingen in het evangelie van vandaag zouden we dreigen het ‘noorden te verliezen’. Maar het doel is om ons duidelijk te maken dat Vader, Zoon en gelovigen samen horen. Johannes 17, 1-11a In die tijd sloeg Jezus zijn ogen ten hemel en zei: "Vader, het uur is gekomen. Verheerlijk uw Zoon, opdat de Zoon U verheerlijke. Gij hebt Hem immers macht gegeven over alle mensen om eeuwig leven te schenken aan allen die Gij Hem gegeven hebt. En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige ware God en Hem die Gij hebt gezonden: Jezus Christus. Ik heb U op aarde verheerlijkt door het werk te volbrengen dat Gij Mij hebt opgedragen te doen. Gij, Vader, verheerlijk Mij thans bij Uzelf en geef Mij de heerlijkheid, die Ik bij U had eer de wereld bestond. Ik heb uw naam geopenbaard aan de mensen die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. U behoorden ze toe; Mij hebt Gij ze gegeven en zij hebben uw woord onderhouden. Nu weten zij dat al wat Gij Mij gegeven hebt, van U komt. Want de boodschap die Gij Mij hebt meegedeeld, heb Ik hun meegedeeld, en zij hebben ze aangenomen en naar waarheid erkend dat Ik van U ben uitgegaan, en zij hebben geloofd dat Gij Mij hebt gezonden. Ik bid voor hen. Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen die Gij Mij gegeven hebt,

21

omdat zij U toebehoren. Al het mijne is van U en het uwe is van Mij. Zo ben Ik in hen verheerlijkt. Ik blijf niet langer in de wereld, zij echter blijven in de wereld, terwijl Ik naar U toe kom. Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Eeuwig leven is leven in verbondenheid met God de Vader en met Jezus die door Hem gezonden is. Dit geldt ook voor mij. Wat betekent deze uitspraak van Jezus voor mij? Ben ik bereid om ze naar waarde te schatten?

Jezus bidt voor zijn vrienden. Hij bidt voor alle mensen die de Vader Hem toevertrouwt. Voor wie of waarvoor bid ik?

Gebed om de komst van de heilige Geest Kom heilige Geest, woon in ons, adem ons open en maak ons nieuw. Kom heilige Geest, open onze ogen, maak ons rechtvaardig en heilig ons hart. Kom heilige Geest, ontsteek in ons het vuur van Uw liefde en schenk ons Uw vriendschap. Kom heilige Geest, ga met ons de weg naar de naaste en geef ons Uw gemeenschap. Kom heilige Geest, schenk ons allen het nieuwe Pinksterwonder, kom heilige Geest.

22

Pinksteren – 31 mei 2020 Kom heilige Geest !

In het evangelie blaast Jezus bij de leerlingen de Geest in. Die wind was er ook in het Oude Testament, bij de schepping: Gods geest zweefde over het water en toen kwam er licht. Die wind was er bij de profeet Ezechiël: hij blies over de doodsbeenderen en ze herleefden. Het waaien van de Geest herschept met Pinksteren de apostelen. Het is de Geest die hen naar buiten doet gaan, de weg op doet gaan van het Kerk-worden. De Geest van God waait en blaast ook nu. Waar? In welke mensen? In welke gebeurtenissen? Is het ons gegeven om dat te zien? De leerlingen herkennen Jezus maar Hij is niet dezelfde Jezus die ze hadden gekend. Zijn eerste woorden tot hen zijn: ‘Ik wens jullie vrede!’ De vrede die Hij hen biedt, is uiteindelijk een diep en hartgrondig bewustzijn van Emmanuel, ‘God met ons’. Jezus spreekt over vrede, maar toont me tegelijkertijd de wonden in zijn handen en voeten. Hij herinnert me eraan dat er een prijs betaald moet worden om een instrument van vrede te zijn in de wereld.

De leerlingen zijn gedoopt in de Heilige Geest. Dit is een nieuwe geboorte en een nieuw doopsel. De vernieuwende kracht van de Heilige Geest geeft ons de kans kinderen van God te worden. Deze nieuwe geboorte maakt ons tot een nieuwe schepping.

23

Johannes 20,19-23

In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats van de leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: 'Vrede zij u.' Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: 'Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.' Na deze woorden blies Hij over hen en zei: 'Ontvangt de heilige Geest. Wier zonden gij vergeeft hun zijn ze vergeven, en wier zonden gij niet vergeeft hun zijn ze niet vergeven.' Enkele bedenkingen bij de lezing van vandaag:

Als de dingen niet lopen zoals we zouden willen, plooien ook wij terug op onszelf, verscholen achter gesloten deu-ren. Jezus begrijpt deze angst, maar geen enkel terugdein-zen, geen enkele geslotenheid belet Hem om bij ons aan-wezig te zijn.

Jezus brengt altijd vrede en verzoening. De heilige Augusti-nus noemde vrede de rust van het gevonden evenwicht, van de juiste prioriteiten. Hij heeft het dan over evenwicht in mijn relatie met God, met anderen en met mezelf. Waar in mijn leven ontbreekt vrede? Met wie moet ik me verzoe-nen? Maak ik ruimte voor de ervaring van Gods vergeving, voor de genade van zijn vrede? Ik bid om zijn vrede zodat ik ze kan doorgeven aan anderen.

Heilige Geest, ik verwelkom U in mijn klein hart. Laat van-daag “de eerste dag van de week” zijn voor mij, wat bete-kent dat het de eerste dag van mijn hernieuwde schep-ping zal zijn. Laten we dit samen vieren.

24

Geest van God

Geest van God, adem van leven, Geest van God, adem van vuur,

Geest van God, troost en kracht: U heiligt ons.

Kom o Geest, kom in ons hart, kom o Geest, wees ons nabij;

Geest van leven, Geest van moed: Wij zien naar U uit.

Kom, o Geest van heiligheid, Geest van waarheid kom in ons, Geest van liefde maak ons één:

wij zien naar U uit.

Kom o Geest, houd ons bijeen, Geest van vuur brandt in ons hart.

Kom, o Geest, maak ons nieuw: wij zien naar u uit.