Pinksteren

Prachtige taferelen uit het leven van Jezus op aarde. Ontvangen enopgeschreven door Max Seltmann.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Oorspronkelijke gepubliceerd door : Lorber Verlag, Bietigheim / Wurt. Duitsland, onder de titel "Pfingsten, Der Kammerer aus dem Mohrenland".ISBN 90-76479

Omslag: Icoon Pinksteren door Patrick Creyghton Omslagontwerp: Cornelis Verhoeven Druk:Vertaling: Cornelis Verhoeven.

PINKSTEREN

PINKSTEREN

De waardering van het kruis in een andere wereld.

Waarachtig, Ik verzeker jullie: je zult treuren en weeklagen temidden van een wereld die zich zal verheugen. Maar ook al zijn jullie bedroefd, jullie droefheid zal in vreugde verkeren. (Joh. 16, 20). Deze voorspelling werd direct vervuld! Want na het afscheid van Jezus in zijn hemel vulden zich alle harten met rust, kracht en vrede.Demitrius had intussen het huis van de priester Enos gekocht en schonk het nu als eigendom aan de moeder van Jezus. Maria stelde het echter direct ter beschikking van de leerlingen, waardoor ze een vast tehuis in Jeruzalem kregen en nu wisten, waar ze zich steeds weer samen konden treffen. De leerlingen waren daarover zeer verblijd en bij zonsondergang keerden ze bezield terug naar Jeruzalem.In Bethanië verzamelden zich op de avond van het feest van Hemelvaart alle noch aanwezige gasten, en Ursus vroeg allen te mogen toespreken. "Vrienden en

broeders", zo begon hij, " al snel zullen ook wij ons liefdevolle Bethanië verlaten en daarom zou ik jullie graag de wonderlijke belevenis willen vertellen, die de Heer ons de laatste nacht heeft geschonken. Eerst geloofde ik aan een levendige droom, maar omdat broeder Theophil precies hetzelfde beleefde, moet het wel werkelijkheid zijn geweest!" "Ik wist het al", bevestigde Lazarus, "dat jullie beiden in deze nacht een buitengewone wijding hebben ontvangen en wij horen en beleven graag deze zeldzame genade van de Heer aan jullie, tegelijkertijd mee."En Ursus vertelde: "Toen wij gisteren op de olijfberg zaten, zegende de Heer ons zwijgend en het leek mij dat ik plotseling op een rechte lichtvolle straat wandelde. Voor mij in de verte lag een grote stad; en links en rechts tuinen en velden in een uitzonderlijke pracht. Ik draaide me om en daar zag ik broeder Theophil in begeleiding van een vreemde achter me aanlopen; we keken elkaar aan en gaven elkaar de hand en Theophil zei verklarend: "Dit is onze begeleider, maar waar wij naar toe gaan is mij niet bekend, omdat ik me ook maar pas op deze straat bevind."ik bekeek onze begeleider die in een lange witte mantel was gekleed, die door een met edelstenen bezette gordel samengehouden werd.Vriendelijk en ernstig sprak hij tot ons: "Volgens de wil van de Heer heb ik de opdracht, jullie in de wereld van jullie voorleven te leiden en zodra je door de poort gaat, die toegang geeft tot jullie ouderli, huis, zullen jullie je alles weer herinneren. Maar het gaat hier niet c--het mooie wat jullie zullen beleven, maar veel meer om het grootse, dat jullie vaderen en voorvaderen zullen ervaren als het grootste en heerlijkste wonder van de liefde van God! Ik ben niet alleen jullie begeleider, maar ook jullie dienaar en graag bereid, jullie vragen te beantwoorden."Daarop vroeg ik: "Vertel ons eens waar we eigenlijk zijn en waarheen gaat deze straat? Het komt me allemaal zo onwerkelijk en wonderlijk voor!"Vriendelijk antwoordde onze begeleider: "Wij zijn in een wereld, waarvoor de aarde geen naam heeft, omdat die ze niet ziet en ook niet kent. De straat waarin wij lopen, ligt eigenlijk in jullie zelf en het doel is jullie vroegere vaderland. Ver gescheiden van het heerlijke levensdoel, kwamen jullie niet tot het bewustzijn, hoe vervreemd jullie van dit vaderland waren, totdat de Heer in jullie leven trad." Ik vroeg: "Jij zegt, dat wij de wereld binnengaan, die vroeger ons vaderland was, totdat de Heer in ons leven kwam, maar wie bewijst ons dit? En de begeleider antwoordde: "Jullie eigen herinneren van het plotseling herkennen: Ja! Dit was mijn ouderlijk huis! Deze mensen ken ik allemaal. Ook zullen al jullie broeders, vaders en voorvaderen herinneren en dan zal jullie herinnering aan dit aardse leven als een droom zijn! Bedenkt echter, dat het voor jullie de allergrootste genade is, die de Heer jullie hiermee bewijst en dan zullen jullie ook de heerlijke opgaven willen oplossen, die jullie verlangend tegemoet zien."Toen kwamen we aan de poort van een prachtige grote stad. De torenachtige daken

en koepels glinsterden in stralend licht, maar een zon zag ik niet. Voordat we klopten ging de deur al open. We gingen naar binnen en liepen door een allee van schaduwrijke bomen. Rechts en links zagen we vele mensen verzameld; een eerwaardige grijsaard met een lange baard kwam op ons af, nam Theophil en mij bij de hand en zei goedig: "Welkom, Tschia en Tschena! Jullie aankomst werd ons reeds door een hemelse boden medegedeeld!" en terwijl hij zich voor onze begeleider boog, zei hij verder: "Heb dank voor jouw moeite, onze broeders, veilig hiernaartoe te hebben gebracht, je hebt hiermee je opdracht vervuld." We werden door allen jubelend omringd en ze riepen: "Welkom!" "Welkom!"Onze begeleider zei echter: "Jullie hoeven ons niet te bedanken omdat we dienaren zijn van de grote God; en het is onze grootste vreugde om zijn wil te vervullen! Maar luister nu naar de opdracht van mijn en ook jouw Heer: Als jullie feest zijn hoogtepunt heeft bereikt, moet ik deze broeders weer naar de aarde terugbrengen! Daarom vraag ik jullie, begin nu met dit feest, dat voor beiden een diepe belevenis moet blijven en de belevenis van hun bewustzijn bevestigen zal, maar jullie ook tot vrije en blije kinderen van de grote God zal maken!" Op een teken van de hoogste herder weerklonk nu gezang en we gingen allemaal naar een hoger gelegen vrije plaats. Zover het oog reikte , wachtten mensen, en een gejubel dat niet wilde ophouden omringde ons. Op deze feestplaats stond een open tempel, een klein altaar, dat van alle kanten goed te zien was omdat er omheen tien trappen omhoog voerden. De hele tempel was van doorzichtige groene en gele stenen gebouwd, die als diamanten fonkelden en schitterden.En weer klonk het heerlijke gezang: "Heil voor U, de grote en eeuwige God! Die licht en kracht en wijsheid bent! Heil voor U en alle volken, die licht en kracht van U krijgen en deze door Uw wijsheid in Godsdienst omvormen! Heil U! - Heil ons!"Gedurende dit zingen bad de hoogste herder; na het beëindigen ging hij echter voor het altaar staan en sprak feestelijk: "Mijn lieve kinderen en kindskinderen! Volgens de wil van de grote God kreeg ik de opdracht: 'Zorg ervoor dat jouw gemeente zich verzamelt tot een waardig feest! Want jullie allen moeten weten van de geweldige gebeurtenissen op de aarde, die de gehele schepping in grote opwinding brachten en het heilige wonder ervaren van de goddelijke liefde, die de bewoners van alle werelden tot de zaligste wezens wil omvormen.!"Ik vroeg de lichtbrenger van deze boodschap van God: "Op welke manier moeten wij dit feest vieren?" en hij antwoordde: "Verzamel jullie allen in een feestelijke stilte tot een feest, waarop je niets anders als alleen je hart tot een altaar moet voorbereiden! Al het andere zal de Heer en grote God jullie bekendmaken door jullie kinderen Tschia en Tschena, die Hij voor deze dienst van de aarde tot jullie wil zenden! Zij zijn naar ons gekomen in begeleiding van deze bode van God. Daarom, mijn kinderen, opent jullie ogen en oren, ja, opent jullie harten, om de boodschap te ontvangen, die de heilige God ons heeft toegedacht!"

Een bazuingeschal klonk en daar knielden alle aanwezigen biddend op de grond en verbleven minutenlang in een ernstig zwijgen.Toen trad onze begeleider, het was de engel Rafaël, voor het altaar en op zijn wenk stonden allen op; toen zei hij luid: "Bewoners van deze zonnige wereld! De wil van de grote God die alle werelden schiep, heeft mij tot jullie gezonden, om jullie een vreugde over te brengen, die jullie eeuwig gelukkig zal maken. Zoals jullie weten bestaat het gevaar, dat alles, dat hier mooi en heerlijk gevormd is, in verval zal raken, als jullie allen, van de kleinste tot de grootste, niet de nodige zorgvuldigheid. betrachten, om jullie wereld in deze heerlijke toestand te behouden! Jullie weten ook, door vroegere boodschappers van de Heer, dat de vijand van al het mooie en heerlijke, jullie eens zal proberen te verleiden, waarbij hij een opwelling in jullie wil opwekken, die jullie ontevreden en rusteloze bewoners van deze mooie wereld wil maken.Jullie zouden er goed aandoen de boden van de Heer te vertrouwen en daarom, danken jullie de grote God, die jullie een genadegeschenk wil aanreiken door deze broeder (1. Ursus en Theophil waren in hun vorige leven twee broeders) Jullie hebben reeds gehoord, dat de heilige God zelf op de aarde, die jullie broeders thans als scholingsoord dient, ook mens geworden is, om al zijn geschapen wezens de onmetelijke genade aan te reiken, zodat zij nu, naar hun eigen vrije willen en doen, ook een zalig kind van de grote God kunnen worden. Jullie beide broeders zijn mijn getuigen; zij zullen nu tot jullie spreken en jullie verder onderrichten volgens de heilige drang in hun harten."Toen trad Theophil voor het altaar, hief zijn hand op tot groet en zei: "Broeders!, zusters!, vaders en moeders! Ik dacht eerst dat ik een zware droom beleefd had, tijdens mijn afwezigheid hier, maar nu weet ik, dat ik nog een bewoner van de aarde ben en slechts nog korte tijd bij jullie mag blijven, die allen mij zo na aan het hart waren! Ja, jullie wereld is een hemel! Een hemel tegenover onze donkere aarde! Jullie gehele aard van leven is zaligheid, maar zo een geluk kan gemakkelijk moe en traag maken.Wij, op onze aarde, kennen ook wel blijdschap en geluk, maar door veel strijd en leed moeten wij steeds weer opnieuw, tot bittere strijd hierom worden aangespoord, want de vijand van al het goddelijke heeft door zijn macht en list bijna alle zuivere vreugde en tevredenheid in de harten van de mensen gedood, waardoor onvrede, heerszucht en liefdeloosheid woekert. (2 zo is het nu weer!) In deze grote nood van droefenis en goddeloosheid, heeft zich God, de almachtige schepper van alle wezens en werelden, zich over de arme aarde en hun verleide bewoners ontfermt en werd zelf daar mens! Mens zoals wij, om onze eigen reddingsweg te banen, weg van alle dwaling van de onwetendheid, om terug naar de stralende innerlijke vrede en zaligheid, weer in Gods nabijheid te leven! Deze Godmens, Jezus genaamd, heeft door de in Hem rijpende kracht van volledige zelfverloochening al de in Hem

opkomende verleidingen tot eigenliefde zegenrijk overwonnen en is daardoor een Heer over alle krachten in Zichzelf zoals ook in de grote natuur geworden.! In deemoed en liefde heeft Hij ons voorgeleefd, hoe iedere mens de in hem wonende Wil van God tot zijn eigen wet kan maken, en door al zijn leren over de juiste ontwikkelingsweg en de goddelijke aanleg in de mensen en de buitengewone werking van zijn helende wonderkrachten heeft Hij Zich een blijvend gedenkteken in vele harten geschapen.Zijn doel was, ons geheel nieuwe goddelijke liefde te leren en op te wekken, om onbaatzuchtig te zijn tot de naasten, evenals tot alle gevallenen, zodat wij Hem leren na te volgen en aan zijn groot verlossingswerk actieve medewerkers te worden. Maar de vijand van God heeft de zwakke mensen zo beïnvloed en zelfs de priesters zo dwalend gemaakt, dat zij deze goddelijke Heiland en Verlosser van alle kwaad, tot een smadelijk sterven aan het kruis veroordeelden! En Hij,--liet dit zonder verzet geschieden!Jullie sidderen onder mijn woorden en vragen jullie af: "Wat heeft dit alles met ons te doen?" O mijn allerbesten, zeer veel, zeer veel! Want deze grote verleider stopt niet bij ons en op onze aarde, nee, hij zal proberen, ook jullie in zijn valstrikken te vangen, om jullie van de heilige vrede in jullie innerlijke wereld te beroven! Om jullie nu deze reddingsweg te tonen, zijn wij hier, en feestelijk moet de plechtigheid zijn, waarin voor jullie het verheven symbool van deze verlossersliefde onthuld wordt, om ook jullie wegwijzer in het Godsleven te worden.Door de kruisdood van Jezus werd ons allen eerst duidelijk: Hoe -- God liefheeft! Hoe Hij steeds bezorgd is om het welzijn van al zijn schepselen en de verdwaalde zielen, het alleen juiste middel is voldoende om Hem terug te vinden, om jullie harten waarachtig en voor eeuwig gelukkig te maken. Het symbool van zijn kruis is niet alleen het toonbeeld van de zuiverste en heiligste liefde van God tot zijn kinderen, doch tegelijk de wegwijzer, door vrijwillig, dikwijls pijnlijk afsterven van alle aards- vergankelijke wensen en neigingen, om zich aan de heilige wil van God helemaal te onderwerpen en daardoor tot onze hogere volmaaktheid te raken! Zeg ons daarom nu, of jullie bereid zijn, jullie tot dragers van zijn Geest te maken. Maar jullie vrije wil moet hier beslissen!"Na een korte stilte gaf de bisschop een teken en zei: "Tschena! (Theophil) zoon en broeder van allen die hier verblijven, jouw preek gaf ons een beeld van jullie wereld, welke ons allen schokten, maar gelijktijdig ja ook een liefdevolle hoop en belofte gaf. Maar wij hebben het nog niet nodig, om te kijken naar een redder en verlosser, omdat wij hier in een zonneland leven en zonnige wezens zijn, alhoewel het reeds is voorgekomen, dat ons gelukkig leven, menigeen moe en dof maakte.Wij weten dat er een Godsgeest is, dat er een vuur is, dat alles verteert! Daarom nemen wij er genoegen mee, als wij in de stralen van zijn hoogheid van licht ons kunnen zonnen. Wat hebben wij meer nodig? Zolang we kunnen denken was het

zo, en we hopen dat het ook altijd zo zal blijven! Ik heb hier gesproken in de zin van allen!" (3 Hiermede wordt de laksheid van hun gemakkelijk leventje reeds geopenbaard! En is het eveneens niet zo in het aardse leven?)Toen kwam Ursus naar het altaar en zegende allen met het teken van het kruis en zei: "Mijn allerbesten! Al vlug zal dit genaderijke uur afgelopen zijn en moeten wij terug naar onze aarde. In mijn hart voel ik echter een pijn, omdat jullie, allerbesten, de zin en de geest van onze woorden nog niet kunnen begrijpen. Daarom wil ik proberen om aan jullie harten te schudden, zodat jullie je bezint op de grote genade, die wij jullie moesten komen brengen!Mijn besten! Het moet voor de Heer en Schepper van alle werelden doch zeer belangrijk zijn, dat wij jullie zijn genade boodschap mogen brengen! Ik weet dat in deze tijd de bewoners van alle werelden over deze heilige gebeurtenissen op onze aarde onderricht worden, en de mensen die vrij geworden zijn zich zelf tot "kinderen" van de grote God zullen omvormen. Want Hij, de heilige God en grote Geest, wil geliefd zijn door alle mensen en wil voor alle wezens een vader zijn. Daarom openbaarde Hij ons mensen als Jezus zijn grote Liefde, die in zijn hart leeft voor al zijn schepselen. Een liefde waarvoor wij geen uitdrukking vinden! Een liefde die het eigen leven niet achtte, maar die bezorgd is om het welzijn van al zijn kinderen! Een liefde, die zelfs over de dood zegenvierde en al het sterven de macht van de schrik heeft weggenomen! Willen jullie, dat ik over deze liefde nog meer vertel!""Spreek verder, Tschia(Ursus)!" zei de bisschop, 'jouw woorden zijn als een pijl, die in alle harten doordringt, maar niet verwondt. Spreek verder, want wij verlangen er naar, om van deze liefde nog meer te horen!"Toen zei ik: "Help mij een lange en korte balk klaar te maken, zodat het teken van deze hoogste liefde zelf tot jullie moge spreken!" Het gebeurde; in korte tijd waren balken, spijkers en werktuigen ter hand gesteld en zo richtte ik een kruis op, zoals ik het in Golgotha had gezien! Hoog verhief ik het op het altaar en liet het Theophil vasthouden.Gespannen richtten alle ogen zich op ons en ik zei luid: "Mijn besten! Hier zien jullie een kruis! Tot op heden het teken van de grootste schande om daaraan te moeten sterven; echter van nu af aan, tot in alle eeuwigheden het heerlijke teken van de grootste offerliefde!Aan zo'n kruis ademde de mensgeworden Godsliefde zijn leven uit en loste daarmee de belofte in, die de schepper eens aan de eerste mensen op aarde gaf, toen zij de bekoringen van de levensvijand ten offer waren gevallen en de omgang in het paradijs met God zich daardoor moesten ontzeggen! Door deze vrijwillige offerdood voor zijn verdwaalde kinderen werd de Geest, die in de Godmens Jezus leefde, volledig ontbonden en werd ons mensen tot een eeuwig geschenk aangereikt, om de vertrouwde omgang met God weer te herstellen. (4 zoals eens in

het Paradijs.) Er is slechts die ene voorwaarden aan verbonden: "Geloof en vertrouw deze heilige Godsliefde, dat ze je helpen wil in alle nood, en doe jezelf de moeite zodat deze liefde ook in jou ruimte krijgt, om je uit een zwakke aardse mens tot een stralend Godskind te ontwikkelen! Want wie zich Jezus innerlijk leven en zijn onbaatzuchtige liefde toe- eigent, in hem groeit en bloeit al het hemelse als vanzelf!"Kijk naar dit symbool! Het wordt als hoogste sierraad op het altaar van de aanbidding van God geplaatst en zwijgend verkondigt het iedere grote liefdesdaad van onze heilige God en Vader. Van nu af aan kan iedere mens zijn kind worden! Tot op ieder moment en ieder uur staat de toegang tot zijn vaderhart open en mogen wij ons zonnen en verzadigen aan zijn goedmoedige vaderliefde.Als nu ook jullie, mijn besten, dit nieuwe leven willen verwerven, laat dan van nu af aan jullie hartenliefde tot Hem spreken.Daarmee is onze missie beëindigd, die jullie tot de zaligste kinderen van God wil maken, als jullie onze woorden kunnen geloven en jullie je wilt inleven in zijn hartenliefde!"Toen sprak hij verder: "Zodat, zoals op onze aarde de allerminste nu tot Hem kan bidden: "Onze lieve Vader! Die woont in de harten van Uw kinderen! Doordring ons helemaal met Uw liefde! Zodat Uw Rijk zich zal uitbreiden naar alle oorden en Uw heilige Wil geheel de onze zal worden en er geen onderscheid meer is tussen Uw hemelen en onze aarde! Geef ons heden ons dagelijks brood, zodat we steeds met andere leren delen! Vergeef ons onze schuld, zoals wij ook wij aan andere hun schuld vergeven. Laat niet toe dat bekoringen ons verzwakken, doch maak ons sterk tegen alle kwaad! Want U bent liefde!---en Kracht!---en van U is al het leven, van het kleinste wezen tot de hoogste heerlijkheid, voor tijd en eeuwigheid! Amen!"Zo mogen jullie dan ook bidden en de poorten van jullie harten zullen zich niet meer sluiten. Want waar God, de Eeuwige, als Vader woont, zijn zijn kinderen geen schepsels meer, maar erfgenamen en vertegenwoordigers van zijn groot geweldig rijk. Het ligt nu aan jullie: Willen jullie de kinderen van de heilige Godsvader worden of dienaren van de grote Geest van God blijven? Jullie vrije wil is beslissend voor jullie toekomstige houding."Ik boog diep voor het kruis, dan voor de aanwezige en liep de trappen van het altaar af.Toen zij de bisschop tot allen: "Kinderen! Jullie hebt uit de mond van jullie broeders, zo helder en duidelijk deze heilige boodschap gehoord! Wat willen jullie dat ik hen antwoordt? Moeten zij tot hun Heer en heilige God klagen: Onze missie is op niets uitgelopen, omdat de bewoners het geluk, een kind van de allerhoogste te worden, nog niet weten te waarderen, of moet ik zeggen: Ze jubelen en in hun harten heerst grote vreugde. Ze voelen zich nu reeds als een kind van hun God.

Toen brak er een gejubel uit die de aarde niet kent en de bisschop beloofde plechtig: Wij willen zijn kinderen worden! Wij willen leven als een kind van God! Dit kruis echter moet het zichtbare teken blijven, dat we ons zullen inspannen, om zo een grote Vaderliefde ons waardig te zijn!" En weer een groot gejubel! Toen kwamen er jonge meisjes en versierden het kruis met heerlijke bloemen. "Laten we het in onze grote tempel dragen", zei de bisschop, "en de plaats ermeesieren die gewijd is aan de heilige Geest van God. )ij echter, aanvoerder en onze broeders, die ons die heerlijke boodschap brachten, zegen ons uit de Geest van Hem, die jij dient. En zegen ons, zodat we vrij worden van ons oude begrippen!"Allen knielden en baden. Toen werd het versierde kruis door sterke armen gegrepen en in de grote tempel gedragen; en de anderen volgden zwijgend.Hier betrad nu Rafaël het altaar, zegende de gemeente en zei: "Versierd uit de liefde van jullie harten staat nu het symbool van de verlossing voor jullie rechtop als teken van de verbondenheid tussen God, jullie liefhebbende, heilige Vader en jullie, de toekomstige godskinderen! De geest van dit kruis, als uitdrukking van de hoogste en volmaaktste Godsliefde, werd uitgedrukt met Jezus woorden: "Ik heb jullie liefgehad tot de laatste ademtocht! Hebt mij lief en jullie allen zullen leven!" Een leven van liefde en vreugde zal al jullie denken zijn en dan zal de hemel op jullie neerdalen en maakt uit jullie wereld een nieuwe hemel! En wanneer jullie verlangend roepen: "O Vader, wij verlangen naar Uw aanwezigheid!" dan zal Hij jullie liefde keuren en dan zelf tot jullie komen en jullie zegenen. Jullie zijn echter nu reeds door mij gezegend uit de Geest van de hoogste liefde, die ons dit kruis openbaart, zodat jullie tot zegen van de anderen worden. De vrede van de Heer zij met jullie! Amen.""Laat ons nu afscheid nemen! De Heer roept op tot een nieuwe dienst, en zo geschiedde ook hier zijn wil." En zo scheidden wij en trokken over dezelfde straat naar huis. En toch scheen mij alles zo veranderd, dat ik aan onze leider vroeg: "Is dit nu een andere straat?"Rafaël antwoordde: "Ursus en jij, Theophil luistert! Ook deze straat ligt in jullie zelf, maar alleen met het onderscheid: Vóór jullie opgave gingen jullie je eigen weg, en met een blij hart kwamen jullie tot het doel! Nu echter gaan jullie de weg van de Heer, en jullie hart is vol liefde, die niet vraagt om dank, maar ernaar verlangt, de Heer te danken. Doet daarom naar de heilige drang in jullie harten dan zijn we reeds op de bestemming!"Toen werd ik wakker als uit een droom, en ik was op de olijfberg waar de Heer tussen ons zat en wilde spreken, maar zijn ogen zeiden: "Zwijg- zolang Ik nog bij jullie ben!" Dit was onze belevenis. Ja, het leeft nog in ons, zoals ook broeder Theophil mij bevestigt!"Toen zei Lazarus tegen de aanwezigen: "Mijn broeders! Slechts een stofje van zijn heerlijkheid hebben jullie nu beleefd. Wat zullen jullie voelen, als de Heer jullie

voelen, doen en denken helemaal vervuld! Maar laat ons nu maar gaan rusten want de komende dag vraagt nieuwe plichten en krachten van ons! En nu wil ik jullie zegenen uit de geest van Jezus, zodat niemand de genadestroom uit de heerlijkheid van zijn liefde ontgaat!"Toen zochten allen hun slaapplaatsen op en rustten in de zegen van zijn liefde.Maar de levendige Ursus kon geen rust vinden, want hij verbleef met zijn gedachten daar, waar hij voorheen was met zijn geest. En er ontstond in hem het verlangen: "Kon ik nog maar een keer daar zijn, nog een keer met de bisschop spreken! Ik heb veel te weinig gezegd en heb de genade die wij hier op aarde beleefden, veel te weinig omschreven!"Toen werd het in zijn omgeving wonderlijk helder, de engel Rafaël stond voor hem en zei: "Ursus, waarom verlangt jouw zin naar de verte en laat je je daardoor van de noodzakelijke slaap beroven ? Kijk de Heer, jouw God en eeuwige Vader, zal voor jou voldoen aan ieder verlangen, als jouw gedachten en zinnen met het bewustzijn zijn vervuld: Vader! hier ben ik! Als Uw kind ben ik ten alle tijden bereid om iedere dienst te vervullen! Maar Vader, zonder U bestaat er geen slagen! In jou, mijn Ursus, brandt een vuur dat aandringt om te dienen, maar toch geef ik je deze raad: Wordt innerlijk en uiterlijk helemaal rustig, zodat zich alle krachten verzamelen en jij in jezelf dat grootse beleefd, dat jouw God de heilige Vader in jou leeft. Wat de levensmeester Jezus gaf was het bewustzijn: "God en ik zijn één." Wordt ook jij zo zeker en dan eerst wandel je op de wegen van God en dan is de vrede van God jouw deel."Zonder een weerwoord af te wachten, verdween de engel, maar in Ursus brandde het verlangen nog heviger om de Verrezene zelf te voelen en te aanschouwen. Toen klonk het heel zacht in hem: Is Mijn liefde voor jou niet genoeg?" Ursus keek om zich heen maar overal was duisternis. Toen zonk hij op zijn knieën en riep: "Vader! Nu ben ik Uw kind! Nu weet ik, dat U ook mij heeft uitgekozen en mijn hart als woonplaats hebt aangenomen! O ik gelukkige! Ik weet, dat U mij nabij bent. En daarom zal ook U mijn leven toebehoren, omdat U Zich aan mij hebt geschonken. Nu kan ik in U rusten, in Uw vrede rusten!"

II. De grote ommekeer na Jezus Hemelvaart.

De volgende morgen repten zich al vroeg vlijtige handen, want er was nog veel te doen. Toen Demetrius de woonkamer binnenkwam, begroette Lazarus hem hartelijk, maar omdat er een schaduw over zijn gezicht lag, vroeg hij: "Broeder! Je ziet er vandaag niet zo vrolijk uit, wat bezwaart jouw hart op deze heerlijke morgen?""Mijn gemoed wordt door jouw liefde belast", zei Demetrius peinzend, "want ons oponthoud in Bethanië, met onze hele karavaan, is toch een werkelijke last voor

jullie en van een vergoeding wil je niets weten! Daarom heb ik behoefte je te zeggen: ik denk aan ons afscheid.""Mijn Demetrius, deze zorgen zijn niet nodig", antwoordde Lazarus, "jullie weten toch: alles, wat hier binnenkomt is een geschenk van de Heer. Bovendien hebben jouw mensen meegewerkt in de tuin en de plantage en veel nuttig werk verricht. Daarom vraag ik je om nog twee weken mijn gast te blijven, want we verwachten nog een bijzondere zegen van de Heer.""Broeder Lazarus", zei Demetrius, "jouw liefde is een kracht die rustgevend op mij overkomt. Ik vind dat er vandaag bij mij een ommekeer heeft plaatsgevonden, door het buitengewone afscheid van de Heer gisteren en ik vermoed, dat dit ook bij de andere zo zal zijn. Zolang Hij als mens in jullie gezegende landen verbleef, snelden jullie gedachten naar Hem en maakte in jullie krachten los, die de instandhouding van jullie bestaan opeiste. Nu is Hij echter van ons weggegaan! En waar wil je de Heer nu zoeken met je gedachten en belevenissen? Is sinds vandaag de wereld om ons niet anders?""Mijn broeder Demetrius", antwoordde Lazarus peinzend, "jouw gedachten zijn niet zonder reden, ik heb vandaag de omgeving ook met andere ogen aangezien. Voor mij was het alsof de mate van plicht veel groter geworden is en alsof ik het alleen was, die de verantwoording voor alles moest dragen! Maar in mezelf voel ik toch hoe dat bewustzijn mij rust geeft: Wij zijn ja alle van de Heer. Zijn liefde heeft ons voorbereid en schiep in ons een gedenkteken. Een eenvoudige gedachte aan zijn daad van liefde aan het kruis is als een stroom van zegen, die alle gedachten en zinnen opnieuw beleefd tot het nieuwe doen. Dat de Heer niet voor altijd als mens op deze aarde zou blijven, hebben wij dikwijls uit zijn mond gehoord. Eveneens kondigde Hij zijn lijden en sterven aan. Maar Hij heeft voor ons toch zo veel veelbelovends achtergelaten en veel daarvan heeft zich reeds vervuld! Ondanks dat ons deze gebeurtenissen vaak overvallen, heb ik toch nooit opgehouden daarom anders te denken en te handelen!" Toen kwam Martha de kamer binnen en zei tot haar broer: "Lazarus, we kunnen nu niet helemaal klaar zijn; en met het ontbijt zal het wel iets later worden als gewoonlijk. Het is voor mij alsof onze handen het werk niet gewoon zijn.""Je vergist je zuster", antwoordde Lazarus, "jouw hart is niet vrij van smart, omdat jouw liefde tot de Heer dezelfde pijn moest lijden, als op goede Vrijdag!Hij is echter wel van ons heengegaan maar toch met de toezegging: "Ik kom terug!" Bereidt je daar innerlijk op voor, zodat als hij nu reeds zou komen, het welkom ook in jouw hart reeds oplicht. Dan zul je ook de gedachten van je af schudden, die jouw doen en laten willen afremmen. Denk aan Magdalena, wat voor een innerlijk vervuld zijn van Hem, uit al haar doen en laten spreekt! Zij kan zich de gedachte: de Heer is van ons weggegaan, eenvoudig niet inleven, omdat Hij nooit uit haar hart kan gaan. Bespreek dit met haar en je rust zal weer terugkeren."

Tegen de middag, als veel gasten weer uit Bethanië waren vertrokken, wilde Lazarus met Ursus en Theophil naar Jeruzalem gaan om de broeders in hun nieuwe onderkomen te bezoeken. "Want morgen, op de Sabbat, is het ongebruikelijk om naar de stad te rijden. Maar Demetrius en Enos wilde zich bij hen aansluiten en vroegen om ook moeder Maria mee te nemen, omdat ze haar het nieuwe huis wilden schenken.Onderweg kwam hen de pachter van de herberg tegen en wilde informatie, betreffende alle nieuwe geruchten over het afscheid van de Meester van deze aarde."Rustig aan, mijn broeder", antwoordde Lazarus, "alles heeft zijn natuurlijke oorzaak. Ja, de Heer is huiswaarts gekeerd of teruggekeerd naar zijn Vaderhuis, omdat het toch zijn eeuwige bestemming was: om alleen zolang aan ons mensen het hemelse goed aan te reiken, tot we in staat waren, zelf voor de innerlijke bevrijding te zorgen. En zo hebben wij helemaal geen verlies geleden, maar een ondenkbare winst gekregen, omdat zich nu de vormgeving van ons geestelijk leven zo zal uitwerken, zoals wij het ons volgens onze eigen liefde onderhouden! Het is nu de opgave van de broeders, alle harten volgens de zin van de Meester te onderhouden en het inwerken van valse begrippen met rust en zekerheid tegemoet te treden."In het huis van Enos waren alle leerlingen blij verbaasd, toen de broeders uit Bethanië bij hen hun intrede deden. Petrus greep de hand van Demetrius en zei vol dank: "Broeder! Wij beschouwen dit huis helemaal als van de Heer! Natuurlijk zullen wij de goedige en verblijdende nabijheid van de Heer vaak missen, maar wij weten: in de geest is Hij met ons en onder ons, steeds volgens de graad waarop wij bij Hem zijn! De gebeurtenissen van de laatste 40 dagen waren bijna als een droom! Tijdens de uren van de grootste nood en verscheurdheid kwam Hij onder ons, en vernietigde alle twijfels en schiep in ons andere levende begrippen over Hem en zijn bestaan, zodat wij heden verder niet meer wensen als: zijn heilige wil mogeonze wil zijn! En moge de nalatenschap van zijn liefde algemeen goed worden!""Ik kan jullie wensen begrijpen", antwoordde Demetrius, "maar mijn hart verlangt naar iets anders, dat nog niet uitgesproken is. Het is voor mij evenals voor Ursus van groot belang, te weten: waar is Jezus nu heengegaan? Hij verdween zichtbaar uit onze ogen, maar we ontvingen allen de belofte: "Dat Hij zo zou terugkeren zoals wij Hem ten hemel zagen opstijgen!" Voor jullie is de Meester geest , maar voor mij een persoonlijkheid en daarom vraag ik jou broeder Petrus, om opheldering." (5 Hoe ernstig is de rijke Romein om een heldere voorstelling van Jezus te krijgen! -ook voor ons?)Toen antwoordde Petrus: "Broeder Demetrius! Ik hoop dat mijn woorden je kunnen bevredigen en dat je je niet overgeeft aan valse voorstellingen. Ook voor ons is de Meester helemaal persoonlijkheid! Zijn leven, zijn doen en heel zijn optreden,

wordt door zijn opstanding daarom niet zonder effect, in tegendeel: Steeds zal zijn leven als mens op de voorgrond staan en steeds zal zijn leven als mens ons een voorbeeld blijven! Want juist dit was de hoofdzaak van alles, waarom de eeuwige Vaderliefde mens geworden is. Als Hij, zoals in de voorbije 40 dagen, in zijn geestelijke onverstoorbare lichaam tot ons kwam, was Hij toch dezelfde Jezus zoals in zijn lijfelijk leven, alleen met dit verschil: Zijn vlees verhulde ons de lichtmens, die in de mensenzoon Jezus werkte en daadkrachtig alles uitvoerde, wat de eeuwige Oergeest zoals een wet in Hem legde.Het omhulsel viel van onze Meester af. Dat wonder moest voor onze ogen geschieden, zodat wij Hem zagen in heel zijn glorie en heerlijkheid! Maar dat Hij voor onze eigen bestwil zijn heerlijkheid omhulde, deed Hij alleen, om ons de gelegenheid te geven , al deze heerlijkheden te onthullen en naar buiten te brengen, die Hij in zijn vaderlijke voorzorg, zoals een zaadkorreltje , in ons legde!Wij weten allen, wat zijn sterven voor ons leven betekent, maar ieder leven moet nu eenmaal afsterven, als er geen activiteit na activiteit optreedt. In deze activiteit helderen wij "de geest in ons" op, die het genadegeschenk aan alle mensenkinderen is, en blijven daardoor in voortdurende gemeenschap met de Heer, die - zoals - God, overal is!Ja zelfs nog meer! Het is het grote en geweldige dat nu openbaar wordt: hoe de mensenzoon Jezus alles in zich zelf in beweging zette, om met de eeuwige God één te worden om alleen nog maar uit de Geest van God te kunnen werken en tot stand te brengen. En zo is nu de Godheid door het grote en geweldige verlossingsoffer aan Jezus liefde en zijn bestaan gebonden, zodat wij geloven: Er bestaat nu geen Godheid zonder Jezus meer. Wat wij met onze zintuigen waarnemen, schiep God, maar het eeuwige voortbestaan heeft het alleen door Jezus, omdat zijn liefde middelen schiep, die het voortbestaan garanderen. En daarom is deze Jezusliefde ons bestaan en ons leven, zodat zijn werk kan worden voortgezet en de zegeningen van zijn liefde alle mensen kunnen beleven.Toen zei Demetrius : "Beste broeder Petrus! Precies zo heb ik me "de grote genade" van God voorgesteld, maar tussen voorstellen en werkelijkheid is vaak een groot onderscheid! We hebben gedurende onze lange reizen en ons oponthoud in het land der Joden zoveel beleefd, maar bij niemand hebben we de opvatting gevonden, zoals jij die zo-even hebt uitgelegd. Ik geef je volkomen gelijk, maar zullen je volksgenoten jouw opvatting delen? Zijn ze tot op vandaag niet gewend steeds de nemende te zijn, terwijl het hoofdkenmerk van de heerlijke Jezus leer het geven vertegenwoordigd?Er zullen duizenden en duizenden bidden en smeken om de gaven die Heer in zijn allesomvattende liefde hun zal aanreiken. Jij echter moet met jouw broeders geheel de gevende zijn, zoals Jezus het was!""Zo is het ook", antwoordde Petrus, "in de gemeenschap met Jezus leerde wij dat

grote erkennen, van het kleinste en geringste, dat gegeven is uit de juiste geest en alle weerstand die er tegen bestaat kan omverwerpen. Als wij echter zijn navolger willen worden, kan dat alleen in de geest van de gevende zijn en voor wie de Meester zijn hart opende en al het scheidende uitschakelde en een geestelijke gemeenschap oprichtte, die eeuwig zal bestaan. En zo ligt het werken van Jezus als maner en als bewijs van zijn trouwe verbondenheid met de geest van de Vader in Hem! Maar voor ons ligt de grote heilige opgave van Jezus, die Hij in onze handen legde: wij behoren niet meer onszelf toe maar Hem en alle mensen, omdat door zijn grote erbarmen en voorzorg, het geestelijke wel en wee van alle mensen in onze handen ligt!Denk niet, dat ik teveel zeg of overdrijf. In tegendeel ik laat nog te weinig blijken, wat de Meester in ons volbracht zou willen zien! De wereld is er slecht aan toe, maar de invloed van alle verstorende machten zou een halt toegeroepen worden, doordat de Meester niet het juiste middel alleen maar aan ons leerde, maar ons ook voorleefde!Denk daarbij echter niet, dat het voor ons mogelijk zou zijn, al het boze en lage uit de wereld te scheppen! Al zouden we redeneren met tongen van engelen dan zou ons dat niet gelukken. Maar de Meester, de Heer van eeuwigheid tot eeuwigheid, zal ons zijn bijstand sturen. Hij zal onze aanvoerder en onze behoeder zijn en daarom zal zijn werk eenmaal gelukken. Voor eeuwig onaantastbaar blijft zijn ontzaggelijk werk.In alle werelden en regionen kijken de wezens neer op dit geweldig gebeuren, want zij weten, wat wij nu weten: de macht van de bozen is gebroken! Wij mogen ons ondanks onze zwakheid en onvolkomenheid, zijn kinderen noemen! Zijn sterven wordt ons heil en zijn Hemelvaart onze zegen! Overal waar je bent, mag je ook de Heer heenbrengen! Je mag in de harten van hen, die dit geloven, door de opgewekte kinderliefde tot de eeuwige God en Vader, de grondsteen leggen voor een tempel, voor een hemel, die de Meester voor eeuwig wil bewonen!"Het werd een poosje stil na deze woorden. Toen zei Ursus echter: "Broeder Petrus! Het is goed dat ik jouw woorden zo heb begrepen zoals jij het wenste, maar toch moet ik je zeggen: er is nog een zekere voorstelling nodig: de Heer is hier! Voor mij was het bijvoorbeeld onmogelijk over Hem te spreken, als ik niet de mogelijk zou hebben om me voor te stellen: Hij is hier! Vanzelfsprekend zou ik Hem alleen zo voor kunnen stellen, zoals ik Hem kon zien in zijn onverstoorbaar lichaam, terwijl jullie, die met Hem leefden, Hem kunt voorstellen zoals Hij nog lichamelijk leefde."Toen antwoordde Petrus: "Broeder! Geef je niet over aan zulke voorstellingen, zodat Hij geen fantasiebeeld voor jou wordt. Om onze opgave volgens de wil van de Heer op te lossen, is het niet nodig om andere voorstellingen aan te grijpen, omdat de Heer het aller innerlijkste in ons moet zijn! Want uiterlijk kan zich dat

boze nog misleiden! Alles kan men imiteren, ook de voorstelling, die jij je van de Meester maakt. Als echter zijn liefelijke voorstelling in jou, door jouw liefde bestraald wordt, dan lost het worstelen en werken zich vanzelf op en geeft je het bewijs, dat als een sprankelende bron van alle leven van binnen naar buiten dringt.!De Meester zei eens: Ben niet bezorgd wat je zult gaan zeggen, te zijner tijd zal het je gegeven worden!" Toen voedde de Meester ons zo op, dat wij in onze borst "zijn lieve stem " konden horen, die ons aanmaande en beleerde! Wat echter nu gaat gebeuren, door zijn Hemelvaart, zal nog geweldiger en intensiever worden, omdat door zijn belofte aan allen bijstand en een vertrooster gegeven zal worden!Doordat nu de vijand van al het leven geen aanvalsmogelijkheden gegeven zal worden, kan zich dit leven of de kracht van zijn heilige Geest alleen als innerlijke uitstorting openbaren; maar alleen in hen, die met de Heer door hun deemoedige, overgevende liefde eng verbonden zijn. Ook wij hopen op "de dag" in ons! En dit uur zal voor alle bewoners van de aarde een gebeurtenis worden. Zoals de dag van Golgotha en zijn Hemelvaart in Bethanië voor alle oneindige werelden het wonder van alle wonderen werd, zo wordt zijn uitstorting van liefde, als heilige smarten uit zijn hemelen, het signaal voor het werken van zijn kinderen hier op aarde. Vanaf dit uur bestaat er dan geen talmen meer! Ook jij zult dan gegrepen worden door deze kracht van de verlossende heiland- en Jezusliefde. Dan zal jou denkbeeld van Hem verdwijnen, want het gevoel van zelfstandigheid in zijn kracht geeft je zekerheid en een onwankelbaar geloof!""Broeder Petrus! Jouw woorden geven me nu reeds kracht en bewustzijn", zei Ursus, " en ik verheug me, dit von jou gehoord te hebben! Met getuigen zoals jij en jouw broeders moet het mogelijk zijn, de aarde de geest te geven, die de mensen tot ware kinderen van God op moet voeden. Ik zou willen dat ik ook getuigen van dit alles was geweest vanaf het begin van zijn liefdes- activiteiten, zodat ook ik, eveneens zoals jullie, tot de uitverkorenen behoorde.""Broeder Ursus! Troost je met de velen, die zoals jij de Heer eerst zo laat mochten leren kennen. Maar een ding zeg ik je: je bent net zo dichtbij het hart van Jezus als wij! Niet alleen de tijd en alles wat we met Hem hebben beleefd maakt de navolger tot een strijder en leerling, doch de liefde, waarmee ik de Meester wil dienen! Met de besluitvaardigheid van de innigste liefde, die alles wil omvatten, maak je je de Heer eigen. Al het verdere volgt van zelf, want Hij is het A en O! De aanvang en het einde! Dan zullen wij gedragen worden door Hem, en alles, wat wij doen en denken, gebeurd dan zo, alsof Hij het zelf gedaan had!Het onderhoud werd onderbroken, doordat moeder Maria voor een verfrissing gezorgd had en allen maakte het zich gemakkelijk op het balkon. Lazarus was echter onrustig, zijn gedachten snelde naar de herberg en daarom ging hij vlug met Demetrius en Ursus weg; Theophil liet hij bij de broeders achter.

III Een getuigenis van de vrienden van Jezus voor de tempeldienaren.

In deze herberg van Lazarus waren alle ruimten overvol. Men wilde toch de waarheid over de geruchten van de Hemelvaart van Jezus horen. De pachter had zijn gasten van het komende bezoek van Lazarus verteld en toen deze met de beide Romeinen de grote gelagkamer binnenkwam werd hij van alle kanten vol verwachting begroet.Lazarus vroeg vriendelijk: "Broeders, blijft rustig, ik breng de blijde boodschap! Jullie weten, dat de Meester zelf alle onduidelijkheden over zijn dood en zijn opstanding overwonnen heeft en alle harten in het geloof aan zijn zending sterkt, zodat het moeilijk zal zijn deze liefde en aanhankelijkheid van hem aan het wankelen te brengen. Maar beste vrienden en broeders, de Heer kon niet voortdurend, zoals in de laatste dagen, naar de ene of de andere komen, omdat daardoor voor zijn werk een groot gevaar dreigde, namelijk - de vermenselijking van het grote verlossingswerk! Daarom moest Hij omwille van zijn werk naar zijn oervaderland terugkeren, om van daaruit de geest van zijn liefde en kracht, die kiemt en groeit in de harten van zijn getrouwen, te sterken en de rijpheid hiervan dichterbij te brengen! Hij keerde terug in het bewustzijn, dat iedervan de trouwe broeders er naar zal streven zijn werk in zijn eigen binnenste voort te zetten en zo mogelijk het ook te volbrengen!"Toen drong zich een oude jood naar voren; zijn gezicht was hard en verbeten was zijn uitdrukking, toen hij zei: "Zo! Verder kun je ons wel niets meer vertellen van jouw Meester, die het zo goed heeft begrepen om jullie allen in zijn ban te trekken, zodat jullie het slechte van het goede kunnen onderscheiden. Nog steeds bestaat de tempel die hij zou afbreken en in drie dagen weer wilde opbouwen! Nog steeds zijn wij daar en zullen een oplettend oog op jullie houden. Jij, Lazarus, over jou ben ik bijzonder bezorgd, je zou de koning van Jeruzalem kunnen zijn maar bent nu de vazal van een veroordeelde! Wanneer zal de betovering van jouw Jezus eindelijk voorbij zijn?"Ursus sprong op, maar Lazarus hield hem tegen en zei tot de jood: Jeremias! De macht van de tempel bestaat alleen nog maar in jullie ogen, hij zal niet vernietigd worden! De betovering van onze Heiland Jezus zal echter nu eerst beginnen! Wel hebben jullie de twijfelachtige roem verworven, de beste en edelste mens veroordeeld te hebben! Maar dit kon slechts gebeuren omdat Hij wilde dat het zou gebeuren!Maar jullie begrijpen niet, wat voor een dienst jullie de hele mensheid daarmee bewezen hebben, want door zijn smartelijke offerdood werd ons de Geest eerst bekend waarmee de Meester helemaal vervuld was. Deze Geest zal op zijn navolgers overgaan en zal allen met kracht en uithoudingsvermogen vervullen, tot het werk voltooid is! Zijn Geest zal echter ook alle leugens en boosheid aan de

kaak stellen! Daarom beste Jeremias, zijn wij verheugd, zodra deze Geest van de verlossende Jezusliefde alle harten zal vervullen!Of zijn jij en je soortgenoten van mening dat de heerlijke verheven leer van de Meester van Nazareth met zijn dood reeds een einde genomen heeft? Zoals de Meester uit het graf opstond en ons allen de blijde boodschap bracht: "Ik leef! en jullie zullen leven door Mij!" zo zal ook zijn leer verder bestaan en ver over de grenzen van ons vaderland verbreiding vinden."Uiteindelijk zei Jeremias: "Lazarus! Je was, bent en blijft een dweper! Juist jij hebt de Nazarener in zijn gevaarlijk doen en drijven het meeste gesteund! Is het niet genoeg dat jij je toen tegenover het volk tot het bedrog liet verleiden: jij zou zijn begraven en weer tot den dode zijn opgewekt! Jij werd zelfs de hoofdverspreider van de grootste leugen: Jullie Meester zou van den dode zijn opgestaan! En nu laten jullie Hem ten hemel opstijgen? Maar jullie allen hebben deze rekening, zonder ons, de behoeders en geroepenen van het huis van Jehova, gemaakt! De hand van de Heer zal jullie zwaar straffen!"Toen stond Ursus op en riep opgewonden: "Mijn hand zal zwaar op jou liggen, zodat jou duidelijk wordt, wat jij met je hatelijke verhalen, aanricht. Dienaren van God noemen jullie je? Zal ik je eens zeggen wie je bent en wat je verdient? Je moest gevangen gehouden worden, en wel zolang, tot je het waarheidsbewijs gebracht hebt, datonze Lazarus een bedrieger is, zoals je hem zojuist voorgeworpen hebt. Met Lazarus denk je zo lichtvaardig om te kunnen gaan omdat hij jullie kleding en positie moet achten! Maar luister, wat ik als Romein tegen jou zeg: jouw kleren en positie komen bij ons op de tweede plaats, ik heb met jouw karakter te maken! Reken daarom niet op verontschuldiging! Of wel je brengt het bewijs van de waarheid van jouw aantijging, of je neemt je woorden berouwvol terug en vraagt om vergiffenis! Zo niet, dan geef ik je over aan de Romeinse rechtbank, want Lazarus, als Romeinse onderdaan staat onder de bescherming van de keizer!"Lazarus wilde wat tegenwerpen, maar Demetrius zei:"Broeder, laar Ursus zijn gang gaan, hij zal alles tot het goede einde voeren; het is zo zijn aard, om de boosheid bij de wortel aan te pakken!""Je kunt gelijk hebben", zei Lazarus, "maar liefde kan alleen tot resultaat leiden als het gepaard gaat met geduld."Jeremias schrok van de krachtige woorden van Ursus, maar tot hij zich weer hersteld had zei hij: "Wat heb ik met jou, een heiden, te maken? Ik ben niet bang van jou, jongeling, en om een dreigement lach ik, want ik sta onder bescherming van Jehova! Maar onthoudt, dat rechter spelen over ons gevaarlijk is, omdat de tempel een eigen rechtspraak heeft."Goed" antwoordde Ursus, "we zullen zien, in hoeverre de leugen overwint! Ik zal er voor zorgen dat jij geen verdere schade kunt aanrichten."

Er kwamen nog andere tempeldienaren dichterbij en wilde kalmerend tot Ursus en Lazarus spreken, maar Lazarus zei: "Jullie zijn het zelf geweest die deze onrust veroorzaakt hebben! Ik ben altijd bereid, met jullie te onderhandelen. Dat ik in jullie ogen niet deug, weet ik allang, maar de goederen uit Bethanië hebben jullie steeds aangenomen!""Daar hebben wij recht op", antwoordde een van hen, "want de aarde is van God en daarom ook van ons. Maar wij laten je niet verloren gaan, anders was ook jij allang, precies zoals je Meester, reeds het offer geworden van de tempel. De Nazarener is dood en wij willen dat Hij dood blijft; buiten ons heeft niemand iets anders te willen."Nu stond Lazarus op en sprak tegen de andere gasten, die reeds begonnen te morren: "Vrienden en broeders, blijft rustig! Laat je niet gek maken door dit troepje dat niet in de Meester geloven wil en kan! In tegendeel, bent verblijd, dat vlug heel vlug het uur aanbreekt, waarop alle harten als een stormwind wakker geschud worden en waar ieder van ons een vreugdevolle belijder en waardige navolger van onze Meester zal worden en dat de hele wereld zal ervaren: Hij leeft! Hij leeft! Er moet nog veel ongeloof overwonnen worden zoals jullie zojuist gezien hebben, omdat de tempel niet wil inzien dat ze onrecht hebben gedaan! Maar menige priester heeft nu al berouw ermee ingestemd te hebben tot de veroordeling van onze Meester. Hij die de dood niet kon deren, is en blijft de overwinnaar! Laat daarom het geschreeuw van de hardleersen ons niet onrustig maken!"Ursus zocht de kastelein op, ging naar hem toe en sprak zachtjes enige woorden met hem. De rust keerde terug.Toen vroeg een van de gasten aan Lazarus om opheldering over het uitzien en de houding van de Meester na zijn opstanding! "Want ze kunnen zich niet goed voorstellen hoe Hij aan jullie is verschenen!""Broeder", antwoordde Lazarus, als ik jullie zou beschrijven hoe Hij er uit zag, zou ik, omdat er nog vijanden van Jezus aanwezig zijn, het gevaar lopen, weer nieuwe redenen tot hatelijkheden te geven. Daarom is het toch beter dat onze broeder Demetrius, die de Heiland in zijn leven hier op aarde nooit gezien heeft, zou willen beschrijven hoe Hij aan hem verschenen is. Dan zouden ook de tegenstanders een getuigenis over Hem horen, van iemand die geen jood is! Dus, broeder Demetrius, vertel ons van jouw belevenis met de Heer!""Beste vrienden"; begon Demetrius, "ik geef graag gevolg aan de oproep van onze broeder Lazarus, omdat ik voor jullie van de heerlijke goedheid en liefde van de opgestane mocht getuigen zijn. Ik hield me maandenlang op in Caesarea bij broeder Markus, om de Heiland Jezus een keer te zien om door Hem weer in het bezit van mijn gezondheid te komen. Hoe dikwijls hebben wij gehoopt dat de Heiland hier een keer zou komen; alle zieken klampten zich in de geest vast aan Jezus. Maar hoe pijnlijk werden wij ontgoocheld toen er twee blijde priesters ons het treurige

bericht van zijn gewelddadige dood brachten. Broeders, laat me toe onze droefenis te beschrijven. Er ging een wereld aan diggelen! Hier, onze broeder Ursus, die het meeste leed, werd als eerste begenadigd om met de verrezene te spreken. Maar Hij had zich niet direct laten herkennen, maar eerst in het hart van Ursus weer troost, rust en vrede gebracht. Toen trad Hij zelf in ons midden met stralende ogen en een schoonheid, die men nooit meer vergeet. Zijn wondtekens deden ons niet schrikken; zijn woorden echter waren als balsem en waren van een liefde vervuld die direct in onze harten doordrong.En zo liet Hij ons zijn grote liefdesplan zien en gaf ons de heerlijke belofte altijd bij hem te zijn en te blijven, die zich aan Hem zouden houden en rotsvast aan zijn hulp zouden geloven! Tenslotte zegende Hij ons en bevrijdde ons allen van onze ongemakken, zodat bij ons alleen maar jubelen en vreugden was.Wie het niet wil geloven kan toch de reis ondernemen en zich ter plaatse laten overtuigen. Ik zet mijn leven als pand in voor de waarheid van mijn woorden. En jullie tempeldienaren zeg ik, drijf het niet te ver! Want om een genade te lachen is bitter, maar een genade als wanproduct van de hel te noemen, hiervoor hoort ook de ontferming op ontferming te zijn! Onderzoek daarom en spreek dan."De oude Jeremias kon echter niet rustig blijven; op het moment dat Demetrius zweeg, zei hij: "Jij met jouw Ursus bent ook het offer geworden van de tovenaar en je weet niet eens dat jullie bedrogen bent. In plaats van bij de bron, in de tempel, de waarheid te zoeken, houden jullie je aan hen, die zich aan de tovenaar en bedrieger hebben overgegeven. Het wordt de hoogste tijd om aan dit handelen een einde te maken.Ursus wilde uitvallen, maar opeens brandde het in zijn hand en daarom vroeg hij rustig: "Mijn vriend, geloof je nu werkelijk, dat wij zo eenvoudig te misleiden zijn, dat wij de waarheid niet van de leugen en de werkelijkheid niet van de schijn kunnen onderscheiden?Tegenover jou ouderdom ben ik maar een knaap, maar van de wereld heb ik reeds veel gezien en ik ken velerlei gebruiken bij de mensen, waarmee ik in kontact kwam. Ik spreek niet graag over de slechte dingen die ik beleefd heb. Maar wat ik aan goeds beleefd heb wil ik met duizend tongen erkennen. Het mooiste en heerlijkste beleefde ik toch wel met Jezus, de gekruisigde en verrezene!Bij mijn aankomst in Caesarea kwamen ons eerst twee priesters tegemoet, die ons, als reizenden, direct openlijk haat en hoon verkondigden. Zij wilden beweren dat de goddelijke waarheid alleen bij jullie te vinden is? Wat een tegenstelling toen wij bij hen binnentraden, die zich belijders van Jezus noemden!"Maar Jeremias bleef niet voor rede vatbaar. Hij zei cynisch: "Ook van jullie Romeinen zal hier vlug de heerschappij afgenomen worden! Hij die geen acht slaat op de tempel, is een vijand van Jehova, zoals ook de Nazarener een vijand van de tempel en daardoor een vijand van God was, en daarom moest sterven!"

Ursus werd weer opgewonden en riep levendig: "Man! Als dan zijn leer in tegenspraak was met de tempel, hoe willen jullie dan zijn daden beoordelen? Ik verlang een duidelijk antwoord!""Je moet blij zijn dat ik je nog een antwoord waardig acht", zei Jeremias, "want ook jij bent doordrongen van de geest, die uitging van de Nazarener. Als Hij dan ook al wonderen deed, waarom deed Hij dan geen wonderen in de tempel? Omdat de macht van Beëlzebub niet tot in de tempel doordringt!"Ursus wendde zich tot Lazarus en vroeg vol smart: "Broeder! waarom laten jullie de Meester zo ongestraft beledigen? Dat de Meester zulke zondige uitspraken duldde, dat kan ik nog begrijpen, omdat ze ten laatste toch van zijn goedheid afhingen. Hij was volkomen en boven alle begrippen verheven boven hun slechtheid! Wij echter, als onvolmaakten, lopen nog het gevaar, schade te hebben, als wij hun woorden niet genoeg terugwijzen.""Wordt nu niet opgewonden", smeekte Lazarus, "en blijf rustig! Wat de Heer toestond moeten wij ook toestaan! Eenmaal komt toch het uur, waarin ook zij moeten bekennen dat ze onterecht handelden.!"Toen werd er brood en wijn aangedragen en allen verkwikten zich. Jeremias vroeg echter aan Lazarus: "Wat denken jullie nu eindelijk van de toekomst? Volgens jullie spreken is de Nazarener in zijn vaderland teruggekeerd! Wat willen jullie nu dan nog beginnen? Willen jullie verder ook nog de tempel en zijn dienaren ontwijken?"Lazarus antwoordde rustig: "hoe wij ons tegenover de tempel zullen gedragen hangt helemaal van jullie af. Wij hebben heldere opdrachten van onze Meester en zullen zijn heerlijke liefdesleer steeds nog ijverig volgen, omdat wij weten, in het navolgen van zijn liefdesleer bouwen wij aan het grote werk verder, dat Hij in zijn onuitsprekelijke liefde en erbarmen onder de mensen is begonnen! Zijn woord "Het is volbracht" was wel een genoegdoening voor allen die zijn werk kennen! Voor ons echter zal dit woord een aansporing zijn, om Hem te volgen, zodat ook wij aan het einde van ons leven kunnen zeggen: "Het is ons gelukt , in zijn liefdesgeest de aarde en hun bewoners zijn offer op Golgotha weer voorgeleefd te hebben! Geen tempel en zijn dienaren kan ons daaraan hinderen! Want de Heer is in de geest steeds weer in en onder ons! Wij kunnen helemaal niets uit onszelf doen, maar alles met Hem en door Hem! Zoals zijn liefde en genade elke dag in ons nieuw wordt en zijn woord onze belofte en hoop is, zo wordt door het leven en verbonden zijn met Hem, onze vervulling. Wij hebben het niet nodig om te wijzen op het verleden, maar het huidige en bestaande zal getuigen van zijn leven, dat in ons levendig is en steeds levendiger wordt!Ik dacht, juist jij zou mij moeten kennen, mijn verhouding tot jullie is nog steeds hetzelfde als vroeger. Maar jullie hebben je van mij afgescheiden en hebt de vrede van mijn huis geen aandacht geschonken en jullie hebben vijandigheid in plaats van

vriendschap naar Bethanië gedragen! Ik heb echter, door de geest van Jezus, mijn Heer en Meester, steeds nog de levendige hoop, dat jullie je dwaling inziet en terugkeert naar de waarheid en naar de eerlijke ordening van God.!Toen kwamen er nieuwe gasten en wel Enos met Petrus en Johannes. Lazarus was verbaasd want hij wist niet dat de pachter naar de wens van Ursus hen hier had laten komen. Ook Jeremias en de andere tempeldienaren herkende Enos.De broeders groette met "Geloofd zei Jezus Christus!" En de anderen dankten:" Tot in de eeuwigheid! Amen!" De tempeldienaren dankten niet.Toen de juist aangekomenen bij Lazarus hadden plaatsgenomen, stond Jeremias op, wees naar Enos en riep opgewonden: "Ze hem aan, de verrader! Het verwondert mij dat je nog de moed hebt om naar Jeruzalem te komen! Maar het is nog verwonderlijker dat Jehova je nog niet heeft gestraft voor je verraad aan de tempel."Enos, die helemaal doordrongen was van de geest van erbarmen, zei vol rust: "Jeremias! en jullie mijn vroegere vrienden! Jullie verbaast je over mij, omdat mijn gedrag bij jullie de grootste woede losmaakte! Vóór alles laat ik jullie weten, dat ik in alle orde van de tempel afscheid heb genomen; hier is de oorkonde, die door de hogepriester zelf is getekend. Aan de andere kant moet ik jullie zeggen dat ik er zeer veel spijt van heb, dat ik de tempel zolang heb gediend. Toen ik van een ander bestaan en leven nog niets wist, was het mijn bedoeling de tempel trouw te blijven en ik beschouwde iedereen die tegen ons was als vijand. En daarom ook Jezus, de grote Heiland!Door de nood en zielenstrijd van mijn zoon Ruben leerde ik voor het eerst de hardheid en de liefdeloosheid kennen van allen, die zich nu nog "dienaren en gezalfden van God" noemen. Mijn geweten wankelde, maar omdat de tempel mijn wankelen voor verraad aanzag en mij bedreigde, nam ik de hulp van onze beste Lazarus aan en leerde daar in Bethanië een heel andere levensgewoonte kennen, die mij innerlijk zo blij en gelukkig maakte, zoals ik mij in mijn hele leven nog niet had gevoeld. Maar nog steeds was ik niet overtuigd van de goddelijkheid van Jezus, totdat mij de genade tegemoet kwam en ik de verrezene zelf te zien en te spreken kreeg. Zijn doorboorde handen lieten mij wel de grootste schuld van mijn leven zien, maar Hij zelf maakte mij geen enkel verwijt, en geen aanklacht!Beste broeders, al deze liefde en erbarmen drukten mij tot de aarde neer, zodat ik dacht dat ik niet meer op zou kunnen staan! Toen zei zijn mond tot mij: "Ik ben verlossing en vergeving!" en zijn handen legde zich zegenend op mijn hoofd. Vanaf dat moment, mijn broeders, wist ik waarheen ik mij wenden moest.Als ik aan de gruwelen en hardheid van de tempel denk en me daarbij de liefde van Jezus voorstel, dan kan het toch niet moeilijk zijn om mijn houding te begrijpen! Daarbij komt nog dat mijn vrouw door Hem gezond werd en met mijn kinderen nu zo gelukkig leeft! Wat een genade! Ik mocht de zending van Jezus volledig

erkennen, terwijl zij, die op de stoel van Mozes zitten, al deze genade voor hun ogen als de misgeboorte van de hel beschouwden, niet vermoedend, dat juist zij slechts de gedulde zijn.Hoe vaak had Jezus, de Heer, de tempel en ons allen kunnen vernietigen en hoe vaak liet Hij ons zeggen: Hij is gekomen om de wet van Jehova te vervullen en niet om het te ontbinden! De zwakken oprichten en steunen was het hoofdkenmerk van zijn handelen. En wat deden wij? Wij vernietigden en verstoorden wat ons niet pasten en doodden zelfs de grootste weldoener der mensheid. En zo sta ik voor jullie als een van hen die door Hem is aangenomen maar die echter ook kan zeggen: Mijn schuldenboek is verscheurd en mijn schuld is gedelgd door grenzeloze liefde en erbarmen van de Heer, die God is van eeuwigheid tot eeuwigheid! Hij ging van ons heen, maar zijn getrouwen dragen zijn heilig nalatenschap diep in hun borst en wachten op de roep van hun Heer en Meester. Zodra deze oproep volgt, het kan al morgen zijn, maar ook later, dan zullen jullie alle macht van de grootte en de heerlijkheid van Jezus aanschouwen!"Jeremias lachte honend en toen vroeg Enos nogmaals: "Broeder! Waarom geloof je mijn woorden niet en wil je mij iets hatelijks naar het hoofd slingeren, om mij te krenken? Waarom heb je er zelf nog niet ernstig over nagedacht en ben nog niet tot de ernstige vraag gekomen: "Als nu de Meester Jezus toch gelijk zou hebben en wij allen door de levensvijand verleidt waren?Kijk, wij waren toen in de overtuiging, dat een lang leven ons met elkaar verbond en toch stonden wij innerlijk ver van elkaar. In mij dringt het verlangen, je aan te raden: Keer om, nu het nog tijd is! Je kunt nu nog de genade aannemen om een hemel te beleven, die je innerlijk met de grootste vreugde vervult. Zoals ik geworden ben kan iedereen worden. Zonder de tempel te verlaten of hem ontrouw te worden, kun je je de geest van Jezus toe eigenen, Hij is en heet: Liefde, geduld en barmhartigheid! Deze drie eigenschappen maken je tot een leerling van Jezus en tot weldoener van je medemensen! Laat daarom je hoon en spot varen en kijk toe, dat ook jij niet het offer van de levensvijand wordt!U echter, Heer Jezus! U die in de geest onder ons bent, zegen mijn woorden! Om U te prijzen tot ons welzijn! Amen."Vele handen strekten zich uit naar Enos, maar Enos zei: "Broeders, de Heer is alles en daarom danken wij Hem! Als je meer wilt weten dan is hier Lazarus en daar zijn Petrus en Jacobus! Het is nu ook mogelijk om de broeders op te zoeken omdat zij in mijn vroeger huis verblijven. Bent niet bang voor iemand want de Heer is bij jullie! Hij alleen is onze burcht en toeverlaat! Zoals Hij mij zo heerlijk behoedt heeft en bovendien met zijn genade gelukkig maakte, zo houdt Hij van allen!"Jeremias werd zwijgzaam. Maar des te levendiger werden de andere gasten, want hun angst voor de tempeldienaars was geweken. Toen zei er iemand: "Er ontbreekt nu nog alleen de Meester!"

Toen stond Petrus op en zei: "Broeders in de Heer! Met deze woorden drukken wij wel ons verlangen uit om met Hem verbonden, vrolijke ogenblikken en uren te beleven. Maar aan de andere kant bekennen wij daardoor ook: Wij hebben Hem nog niet in ons! Kijkt, voordat de Heer van ons heenging, gaf Hij ons de heerlijke belofte: Ik - ben bij jullie- alle dagen!" en ikzelf heb het reeds beleefd hoe de heerlijke Meester zijn gegeven woord inloste!Als jullie allen met mij mee konden voelen, zoals ik mij één en verbonden met de Meester voel, dan zouden jullie allemaal zo blij zijn als ik! Want ik zeg jullie: De Heer Jezus Christus is opnieuw gekomen, al is het voor mijn ogen onzichtbaar, maar innerlijk zo heerlijk, zo vol kracht en zekerheid, dat ik in mijn overgave evenzo kan werken door zijn geest zoals Hijzelf. Daarom gelooft en twijfelt geen ogenblik dat Jezus hier onder ons is! Want onze Heer en meester wil: Dat allen ja allen mensen worden geholpen en ze het eeuwige leven ontvangen! En het eeuwige leven is, dat wij aan zijn zending geloven en ons zijn geest verwerven, die op Golgotha voor de hele wereld openbaar werd."Nu ging er een van de gasten naar Petrus, vroeg hem te luisteren en zei: "Petrus, jouw woorden vervullen mij met nieuwe hoop, want ook ik geloof in de grote Heiland Jezus! Mijn broer is al zeer lang ziek, zou jij ook, zoals de Heiland Jezus, zieken gezond kunnen maken?"Petrus antwoordde: "Als je gelooft en je vraag uit het diepst van je hart komt, dan breng je zieke broeder hier, zodat de kracht en heerlijkheid van Jezus opnieuw bekend wordt en zich openbaart: Hij is in ons midden!"De man snelde direct naar huis.Jeremias wondt zich echter weer op en riep luid: "Willen jullie God nog verder beproeven? Is het niet genoeg dat de Nazarener het aanzien van de tempel en zijn dienaren voor het volk ontnomen heeft?"Petrus antwoordde koel: Als jij je innerlijk sterk genoeg voelt, de naar hulp snakkende broeder te helpen, dan willen wij je graag in een zegende voorbede ondersteunen. Bedenk echter, dat het nooit een zonde kan zijn, als men een ander hulp en troost wil schenken. Die smekend tot de Heer en Meester kwam, werd ook verlost van zijn gebreken. En als de grote Heiland zijn werk door ons wil voortzetten, zou dit dan "God beproeven" zijn?"Hier zweeg Jeremias.Petrus die echter helemaal vervuld was van de geest van Jezus, sprak levendig verder: "Broeders! De ene zegt het aan de ander en ieder en iedereen doet zijn best met dat te werken, wat van de Heer en Meester in hem leeft! De nood van de medemensen en hun hoop op vervulling is onze nood! En dan pas voelen wij, hoe wij ons steeds meer inleven in de grote opgave, die de Meester ons heeft toevertrouwd om allen te helpen en naar de ziel te dienen! Wij lossen ze op en zullen ze vervullen, omdat zijn woord: "Ik ben bij jullie!" de kracht van al onze

handelingen zal zijn!En wij niet alleen, als zijn leerlingen, moeten zo denken en doen, o nee, allen. Ook jij broeder Jeremias, zou dat wonder kunnen beleven, omdat jij, een vroegere vijand van Jezus, nu een belijder en bevorderaar van zijn liefde- en waarheidsgeest kunt worden. Het zal je ongelooflijk in de oren klinken, omdat je zo in haat bent opgegroeid en alles moet haten wat tegen de tempel is. Maar juist omdat je een tegenstander en hater bent, is het mogelijk je te overtuigen, dat, waar haat en afschuw leeft, ook genegenheid en liefde zou kunnen leven."Toen opende zich de deur en traden twee mannen en een vrouw (het was die, die zijn verlamde broeder samen met zijn vrouw bracht) binnen. Reeds van verre kon men zien dat de meegevoerde, veel pijn moest hebben, want zijn ogen lagen diep in de kassen, en de slaaploze nachten, tekende zijn gezicht en zijn manier van lopen was slepend en zwaar. De vrouw keek beangstigend rond en schrok toen ze de priester zag. De zieke echter keek alleen maar naar Petrus, die in voorzorgende liefde zich om hem bekommerde. "Hier zijn we", zei de smekende, "het was niet eenvoudig, om mijn broeder hier te brengen; zijn krachten wilde dikwijls nalaten, slechts de hoop op hulp sterkte hem."Petrus zei tegen Jeremias: "Zie hier een ongelukkige die naar verlossing smacht en voor wie de gezondheid het hoogste betekent. Wil jij dat deze geholpen wordt? Hier is een gelegenheid geboden, jullie goddelijke zending te bewijzen om ons allen de overtuiging te geven dat jullie tempeldienaren de door God uitverkorenen en gezalfden zijn!"Jeremias zweeg, deze uitnodiging was hem pijnlijk en ook voor de andere tempeldienaren, was deze vraag onaangenaam.Petrus sprak echter verder: "Als jij hier zwijgt, hoe kan dan de tempel wederom aanzien verwerven? Is jullie zwijgen geen troebel teken en een toegeven van jullie onmacht? Met redeneren alleen verbetert men niets! Met doen en willen bevestigd men wiens geesteskind men is!"Het werd stil om de mannen en toen vroeg de vrouw: "Ben jij een van degenen die bij de Heiland waren? Zeg maar wat ik moet doen want het doet mij pijn als ik mijn man steeds in pijn en smart zie."Petrus antwoordde: "Geloof aan de Heer Jezus! Hij alleen zal je helper en je verlosser zijn! Wij zijn alleen maar zijn getuigen".Maar de vrouw vroeg verder: "Waar moet ik heen gaan om Hem te treffen?, want sinds zijn verrijzenis heeft nog niemand gehoord waar Hij nu woont.""Vrouw!" zei Petrus, "De Heer en Heiland Jezus is overal waar biddende en verlangende harten naar Hem verlangen. En iedere bede zal Hij vervullen, als die uit het diepst van het hart komt en het de ziel tot heil dient."En zich tot de zieke wendend zei hij verder: "Broeder! Ik voel jouw leed en smart met je mee. Geloof jij ook zo levendig aan de Heiland als jouw vrouw? Kijk, ik ben

een mens zoals jij, maar vervuld van de wil om je te helpen. Maar zonder het geloof dat Jezus je kan helpen, zou dat onmogelijk zijn, omdat dat geloof de deur is die jij voor zijn geneeskracht opent. Ook al zien je ogen Hem niet en horen je oren Hem niet, dan is er toch in je hart een mogelijkheid geschapen, om Hem te voelen en Hem te vragen en Hem te danken!""Ik geloof aan U, U Heil van de wereld!" zei de zieke zacht; Ik geloof! Laat me tot Hem bidden!"Toen legde Petrus zijn beide handen op het hoofd van de zieke en zei biddend: "Heer Jezus! Uw liefde houdt nooit op en maakt ons tot dragers van Uw Geest! Hier is een ziek kind dat U om hulp roept! Laat U ook hier zien als de grote helper en Heiland amen!"Maar jij broeder, wees verblijd! Zijn ogen kijken je liefdevol aan en zijn handen zegenen jou! en nu zeg ik tot jou: "Sta op!--Jouw Heiland Jezus heeft je geholpen!" en heeft ons opnieuw laten weten dat Hij onder ons leeft!" Toen zei de zojuist genezene: "O Jezus, waar bent U? Ik wil U danken met de hele gloed van mijn hart en mijn mond zal voortaan Uw macht en Heerlijkheid erkennen! O, wie ben ik dat U aan mij denkt en mij zo genadig bent! En jullie broeders kijkt hier! Mijn verkreupelde en pijnlijke leden zijn gezond! en dit alleen door de genade van de Heiland Jezus!"Toen zei Petrus: "Ga naar huis en looft en dankt in jullie harten de goede God, die ons als Jezus geopenbaard werd en ons tot zijn bemiddelaar van zijn geest heeft gemaakt! Schenkt Hem al jullie liefde en jullie hele leven, zoals Hij jullie nieuw leven schonk uit zijn liefde."Jeremias kon niet begrijpen, hoe deze genezing zo snel gebeurd was en bekeek de goede ledematen van hem die genezen was. Hij zei: "Als ik niet met mijn eigen ogen de verkreupelde handen had gezien, dan zou ik ook hier aan bedrog geloven. Zeg me toch hoe kon dit alles dan gebeuren?"Toen antwoordde Ursus in plaats van de genezen man: "Ben je nu altijd nog van mening dat het hier niet eerlijk toegaat? Kijk jij geeft hier een slecht voorbeeld, want als het om dingen gaat, die niet alledaags zijn, dan moet je het anders aanleggen om de echte waarheid te ervaren. Hoe kun je dit nu verantwoorden, voor jou en je medebroeders die je het woord van God leerde en hen voorhield steeds volgens de geboden van Mozes te handelen. Als je je nu werkelijk verplicht voelt om het heiligdom van jullie tempel te beschermen en zijn ware dienaar te zijn dan zou je ook van jezelf moeten kunnen zeggen: Aan mijn daden moet de hele wereld herkennen, dat ik een grote dienaar van Jehova ben! Kun je dat niet, neem dan de hand van Jezus aan die Hij je door ons aanreikt en laat je naar je eigen innerlijke wereld voeren, zodat je erkend, hoever je je in een afgrond bevindt. Je dreigden ons wel, maar wij willen je gelukkig zien, zodat ook jij van jezelf leert zeggen: "Ik ben een andere een nieuwe mens geworden en dit alleen door de verlossende liefde van

de verrezene!"Jeremias zei: "Jij bent een jonge Romein en van de geest van de Nazarener doordrongen en je meent het wel goed, maar je moet echter bedenken dat ik oud ben en wat ik eerst als wit zag kan ik nu niet zwart noemen. Ik moet toegeven dat mijn aanzicht over Jezus een geweldige deuk heeft gekregen, maar om mij nu bij jullie aan te sluiten is teveel gevraagd. Ik geef toe dat ik verslagen ben, maar nog niet bekeerd! Laat me met rust, ik wil jullie ook niet meer storen!"De tempeldienaren verlieten zwijgend de herberg. De andere gasten wilde nog iets horen over het afscheid van Jezus in Bethanië.Petrus zei toen: "Broeders, laat ons voor vandaag uit elkaar gaan! Want heel vlug zal de belofte van de Meester in vervulling gaan. En eerst dan zullen wij alle levendig doordrongen zijn van het blijde bewustzijn: Ik mag door Jezus nu de nieuwe wegen bewandelen die tot het hoogste doel voeren, tot eenwording tussen God en mens!Let er op dat de liefde tot Hem en tot de medemens niet afkoelt, maar steeds levendiger wordt, want het innerlijk leven legde de Meester vertrouwensvol in onze handen. Om daartoe steeds bereid te zijn is onze leuze. Dat wij alle grote opgaven tegemoetgaan dat weten we. Zodat het offer dat Jezus bracht niet voor niets gebracht werd, moeten we in onze liefde en het innerlijke vertrouwen tot Hem de middelen vinden, die al de dingen in ons uitschakelen, die tot nu toe onze ontwikkeling tot het goddelijke in de weg stonden.Laar nooit of te nimmer twijfel of zelfs achterdocht ontstaan, want daarmee reiken jullie de vijand van het leven de hand voor bondgenootschap. Weest onbevreesd en sterk! Jullie kunnen het zijn. Niemand heeft meer recht op jullie, als alleen nog jullie Heer en Meester. En daarom willen wij Hem danken met geheel onze liefde. En wat we nog meer op ons hart hebben, leggen wij in onze geest voor zijn voeten. Zijn genade en zijn heilige vrede zijn met ons! Amen!"

IV. Aansporingen tot liefde!

De opgaven voor de leerlingen waren niet minder maar zelfs groter geworden, want de tempel wilde zich niet tevreden stellen met dat, wat als waarheid doordrong. Bethanië werd overlopen door al degenen, die door de tempel in twijfel raakten over de Hemelvaart van Jezus en die menigeen die nog laks waren, de zekerheid ontnam. De kwaadsprekerij van de priesters werd steeds onheilspellender, maar de leerlingen spoorden aan tot geduld en nog eens geduld.Ursus groeide innerlijk en zei op een morgen tegen Lazarus: "Broeder! Er zijn vandaag zeven dagen verlopen sinds het grote gebeuren op de olijfberg. In deze dagen heeft de vijand grote triomf gevierd, want waar de Heer de harten heeft opgericht en in het geloof sterkte, werkte de vijand dat op huichelachtige manier

tegen. Daarom moeten wij ons verdedigen!""Broeder Ursus", antwoordde Lazarus, "ook mijn hart is verscheurd als ik eraan denk, hoe vlug de liefde en de zegeningen van de Meester door menigeen wordt vergeten. Gisteren was ik bij de waard in de herberg in Jeruzalem; de tempel plaatst zich overal op de voorgrond en laat door betaalde knechten veel leugens over de Heer verspreiden. De broeders houden zich echter rustig, maar ze zijn nog vol hoop en wachten met verlangen op het beloofde ogenblik, waarop zij, gedreven door de geest, mogen getuigen en betuigen over het leven van de Meester en van de waarheid van zijn leer! Menigeen zoekt hier in Bethanië nog wel zijn heil maar gaat toch dikwijls onbevredigd weg, omdat er trouw en geloof wordt gevraagd. Ondanks alles echter schaart zich om de leerlingen een groot aantal mensen omdat zij ongelooflijk in Jezus Christus werkzaam zijn. Nu meten zich de krachten! Als ik mijn gevoel naga, dan zal in drie dagen de beslissing vallen!"Ursus was niet helemaal tevreden dat er nog 3 dagen onnodig moesten voorbijgaan en zei: Broeder! Ik rij naar Jeruzalem en trek direct naar het kamp van hen die de Heer bewust belasteren. Het strekt mij niet tot eer als ik deze leugen nog langer laat doorgaan. Hebben wij geen hulp genoeg als wij in zijn Geest strijders en vervuilers van zijn woord willen zijn? Staan ons in de strijd voor zijn heerlijk en heilig doel niet genoeg krachten ter beschikking? Ons zwijgen zien de tempeldienaren alleen maar als zwakheid!""Broeder Ursus! Loop niet vooruit op de wil van de Heer", zei Lazarus geruststellend, "alles heeft zijn tijd nodig. Ik kan je wel begrijpen want je wilt niet lijdelijk toezien. Jouw dankbaarheid ten opzichte van de Heer zou dingen willen volbrengen, waar de tijd waarschijnlijk nog niet voor is aangebroken. Maar als het innerlijk zo dringt, dan bezoek de broeders en beleef daar de geest, die hen zo hoopvol maakt. Daar komt Demetrius, zeg hem wat je voor hebt en volg rustig de wens van je hart."Dit gebeurde, en al vlug was Ursus op weg naar Jeruzalem. Zijn doel was de herberg. Het was rond het middaguur, toen hij de binnenplaats opreed en zijn mooie paard aan een van hen gaf. In de grote gelagkamer waren enkele tempeldienaren, die zich met een paar vreemden onderhielden. De waard bracht wijn en brood en Ursus volgde onverschillig het gesprek van de aanwezigen. Met ophitsende leugens vertrapten de tempeldienaren iedere goede gedachte aan de Heiland Jezus.Toen zij een van de vreemdelingen: "Ik kan jullie woorden toch niet echt geloven, want de boodschappers die de leer en daden van de Nazarener zelf hoorden en zagen, waren betrouwbaar. Tot op heden was het in het land der joden toch nooit gebeurd dat er blinden weer konden zien en doven weer konden horen. Wij betreuren het dat wij te laat gekomen zijn, want wij zouden graag met de Nazarener zelf gesproken hebben."

"Wat jullie spijt, is jullie geluk", antwoordde een van de tempeldienaren, "want wie een prooi geworden is van de Nazarener, komt er niet meer van los, omdat Hij met Beëlzebub in verbinding stond. Als het niet zo was dan was het de tempel niet gelukt, Hem onschadelijk te maken. Men kan geruchten rondstrooien dat hij opgestaan is en uiteindelijk ten hemel is opgestegen, maar dat verandert niets aan de zaak, dat de Nazarener de grootste bedrieger was en zijn aanhangers de bedrogenen."Ursus stond op van zijn plaats, ging naar de priester en zei vastbesloten: "Ik heb jouw woorden gehoord en ze werkelijk overwogen, ben jij bereid het waarheidsbewijs daarvoor te leveren. Want volgens jouw woorden zou ik ook een bedrogene zijn! Denk echter niet dat het voor jou eenvoudig zal zijn, want ik ben, zoals je ziet, een Romein, voor wie de waarheid het hoogste en het heiligste is! Van de andere kant zeg ik je - ik ken Jezus!"Toen antwoordde de priester: "Wat gaat jou ons gesprek aan, dat wij met deze vreemdelingen voeren? Je hebt trouwens mijn waardigheid als priester te betrachten en mijn woorden geen twijfel toe te dragen!""Dus omdat je priester bent, denk je, dat je ongestraft kunt liegen en lasteren, denk je, dat allen blind moeten geloven wat jullie voor eerlijk en echt houden? Ben je je niet bewust dat het hier om Jezus Christus gaat, om Hem, die sinds honderden jaren beloofd en door jullie volk vol verlangen verwacht wordt? Velen beleefden de goddelijkheid van zijn zending en ook jullie weten, dat met het komen van Jezus de schrift vervuld werd. Als Jezus in Rome geboren zou zijn en Hij had zijn daden daar verricht, dan waren alle altaren vernietigd en zou er voor Hem een tempel zijn opgericht, die alleen maar tot zijn eer en heerlijkheid diende. Maar ik weet, dat jullie alleen maar de schatten van de wereld en jullie roem, om dienaren van God te zijn, wensen, maar dat maakt jullie tot barbaren! Hoe willen jullie het volhouden als Hij wederkomt in de Geest en de Kracht, die iedere leugen tot schande maakt en zich iedere geest openbaart?""Heb maar geen zorg", antwoordde de priester honend, "wij zullen ons handhaven! Als wij de nieuwe leer de kop ingedrukt hebben, zal het eenvoudig zijn, de leden onschadelijk te maken. Ik weet het wel, Bethanië is jullie steunpunt, maar er zal zich wel een gelegenheid voordoen om jullie toevluchtsoord te verstoren."Toen wond Ursus zich op en riep: "Je kunt God danken dat ik een leerling van Jezus ben, want anders zou je het beledigen van mijn vriend Lazarus en van mijn Schepper en Heiland Jezus met je bloed moeten goedmaken! Omdat jij de pretentie hebt, ongestraft te kunnen beledigen, omdat je priester bent, zo zou ik als Romein het recht kunnen nemen, jou te straffen, want wie een Romein beledigt, valt buiten het recht. Lazarus is nu een Romein en de waarheid is zijn eer. Dus neem nu je woorden maar terug of breng ons het waarheidsbewijs."De andere priester wilde kalmeren, maar Ursus was hard. Hij riep de pachter en

verlangde een bode die een Romeinse wacht moest halen. Toen bonden de priesters in en bekende op bevel van de hogepriester te handelen en vroegen om consideratie.Ursus wendde zich tot de vreemdelingen en zei: "Hier kunnen jullie zien hoe de vijand van al het leven moeite doet om het heerlijke zaad van de Heiland Jezus te vernietigen! Is het niet genoeg dat men Hem vermoordde, die de Heiland was van de zieken en armen. Nu begaat men zelfs een nog grotere zonden, om Hem uit te willen schakelen, die voor onze ziel kracht en bijstand is en die door zijn geweldig offer de bemiddelaar tussen God en de mensen geworden :s, en door zijn opstanding de hele wereld het bewijs bracht, dat Hij in God en met God één is! Kom maar met mij mee dan breng ik jullie tot de door Hem uitverkorenen.Jullie echter, priesters van het huis van Jehova, geef ik de goede raad: blijft in jullie tempel! Ik laat een wacht in deze herberg dienst doen die iedereen moet arresteren, die deze herberg of het huis in Bethanië schaden wil toedienen of de bezitter belastert. Omdat jullie het met Mozes houden, moeten jullie ook met Mozes gediend zijn: "Oog om oog en tand om tand!" De liefdesleer van Jezus: "Hebt elkaar lief zoals Ik jullie heb liefgehad!" maakt jullie gehaat, dus verwondert jullie niet over mijn strenge maatregelen."De pachter was verheugd over deze hoogst ernstig gesproken woorden en zei: "Eindelijk eens een woord op het juiste ogenblik, want ik kon deze tempeldienaren niet meer verdragen!""Vertouw maar op God", troostte Ursus, "ons werk is niet tevergeefs! "Het afscheid was kort en een half uur later kwam Ursus met de vijf vreemdelingen bij het huis van Maria aan. Hij verwonderde zich echter toen in de grote kamer, zoals in een tempel, veel mensen aanwezig waren. De blijdschap was van beide zijde echt; maar de vreemdelingen waren nog meer verblijd, omdat ze nu eindelijk bij de bron waren bij wie ze inlichtingen konden krijgen, omdat het getuigen van Jezus leven waren,.Toen Ursus het gebeurde in de herberg vertelde, werd Johannes zeer ernstig! "Broeder", zei hij, "Streng zijn is goed, maar waarom strengheid, als de liefde toch veel meer mogelijkheden biedt om te zegevieren. Kijk, wij leven in een tijd van ernstige voorbereiding, hoewel onze harten van een dadendrang zijn vervuld.. Wij weten dat de Heer niet alleen in ons midden is, maar in ieder van ons apart en zo, dat wij nu alles heel anders zien, anders erkennen en onze opgaven alleen maar volgens zijn bedoeling willen vervullen! Je mag dan volgens je beste willen hebben gehandeld, maar je moet altijd bedenken: Hoe zou in dit geval de Meester hebben gehandeld? Denk erom, als je voor het grote werk te dienen nog de hulp van anderen nodig hebt, blijft het altijd nog mensenwerk! De Meester kende geen andere hulp als de kracht die in Hemzelf was! Of Hij nu werkte om te helpen of om de vijanden van Zich af te houden, Hij deed alles uit deze kracht die zijn eigendom

was! En kijk, deze stille tijd hier voert ons steeds dieper in onze eigen ik. Nooit hebben wij geweten hoe heerlijk de mens is uitgerust, maar nu, nu wij geen ander steunpunt hebben, ervaren wij ieder uur de bijstand van boven als kracht! Wij leefden met de Heer een leven zoals de kinderen leven in het ouderlijk huis, waar alles in overvloed aanwezig is. Wij lieten ons zorgeloos leiden totdat de ernst ook over ons kwam.Toen de Meester van ons heen ging, waren wij geslagen, totdat Hij zelf het wonder van zijn kracht in ons volbracht. Wat in drie en een half jaar niet mogelijk was, is in deze zeven dagen voltooid, zodat we nu verheugd kunnen zijn om te mogen getuigen van zijn liefde uit zijn kracht! Wat onze ogen gezien hebben aan en van de Meester, moesten wij bewonderen. Wat voor ons echter, 'in dit, ons levendig geworden geloof ' mogelijk is zal niet alleen de rest van de wereld maar ook de tegenstander moeten ervaren!En daarom, broeder Ursus zal ook zijn geest en zijn leven in jouw je kracht en sterkte worden! Kijk, jij kent Hem als de heerlijkste der heerlijkheid! Getuig ook jij nu zo van Hem, zodat de wereld zijn heerlijkheid in jou ervaart!"Ursus reikte broeder Johannes de hand en bevestigde: "Steeds weer opnieuw heb jij het bij het rechte eind! Wanneer zal eindelijk dat oude meegebrachte in mij verdwenen zijn?"Johannes antwoordde: "Als je niet meer uit jouw liefde, maar uit de liefde van Jezus zult werken!""Wat is de graadmeter", vroeg Ursus nadenkend, "of ik uit mijn liefde of uit de liefde van Jezus handel?"Toen antwoordde Johannes: "Ursus! Als je alles met gelijke munt wilt betalen, dan handel je als een mens zonder beter te weten. Als je echter het kwade met het goede loont, dan ben je pas doordrongen van de geest en het wezen Jezus!"De vreemdelingen waren zeer gegrepen over de rede van Johannes en een vroeg er: "Dragen jullie de rotsvaste overtuiging met je mee, dat jullie altijd steun krijgen van jullie Jezus? Wij hebben jammer genoeg veel te laat van deze heerlijke mens met zijn daden en wonderen en leer, gehoord! Het is voor ons nog steeds zo, dat wij ons niet kunnen indenken dat Hij er niet meer is! Het is net, alsof Hij ieder ogenblik door de deur binnen kan komen om ons ook iets liefs en wonderbaarlijkste vertellen.""Vrienden", antwoordde Johannes, "de Heer moest weer in zijn eeuwige rijk terugkeren, omwille van de zaligheid van de mensen; maar zijn liefdesplan moet aan alle mensen geopenbaard worden! Daarom heeft Hij op vele, vele plaatsen getuigen achtergelaten, die zijn heilig verlossingswerk, geheel volgens zijn wil kunnen voortzetten. Het was wel een weergaloze genade om met Hem als mens en broeder te leven. Wij weten echter, dat de Heer steeds bij hen is, die uit zijn onmetelijke genade en uit de rijkdom van zijn liefde, voor zijn naasten een echte

dienaar en helper wil zijn. Doordrongen van de geest van al het leven, zijn wij uit de dagelijkse sleur gegroeid en hebben ervaren, dat de aarde met alle bewoners slechts een schijnleven betekent, dat eerst een zekere waarde en inhoud krijgt, als de mens door Jezus Christus een nieuw schepsel wordt! Dit wonder voltrekt zich met en met bij iedereen die dat ernstig wil en dan wordt voor ons hemel en aarde hetzelfde!"Toen zei de vreemdeling Gregor genaamd: "Hoe lieflijk klinkt jouw woord, en hoe groot is de voorstelling van de Heiland, die je ons schetst. Wij kunnen nauwelijks bevatten, met wat voor een zekerheid je van de eeuwige God getuigt! Na jouw korte maar inhoudrijke woorden zou Jezus met de almachtige Schepper één moeten zijn, want anders kon het toch niet gebeuren, dat wij mensen een nieuwe mens zouden worden. Dit zou een wonder boven alle wonderen zijn! Ik ken veel mensen die hun halve vermogen zouden willen opofferen, als zij een andere, nieuwe mens konden worden.""Broeder", antwoordde Johannes, "Iedereen, die je hier ziet, is door de genade van de Heer min of meer een nieuwe mens geworden. Dat gebeurt echter alleen door je eigen wil, die zich geheel aan de wil van de Heer onderwerpt. Wij allen hebben van de Heer geleerd hoe Hij zijn eigen wil geheel aan de wil van God heeft onderworpen. Maar deze wil van God moet van te voren goed herkend worden. Ook jullie en alle mensen moeten eerst de echte wil van God herkennen en aanvaarden. En dan pas, na dit binnengaan in de wil van God komen we Jezus tegen. Des ondanks blijft de mens de vrijste, die men zich kan voorstellen, want niemand wordt gedwongen wat te doen of te laten. Ja en nogmaals zeg ik: "Jezus kan alleen wat voor diens hart betekenen, die in hun vrije wilsbesluiten, doordrongen zijn om te willen en te volbrengen voor Jezus! Het zijn ernstige tijden, omdat geweldigen opgaven ons te wachten staan, maar wij zullen ze oplossen, omdat ons slechts één wil beheerst om alleen nog maar te leven voor Hem, onze Heer en Meester, die ons leerde liefhebben en daarbij deze liefde voorleefde. Ja nog meer: Voor de grootte van zijn onbaatzuchtige liefde en zijn smartvolle offerdood moet alles zwijgen! En deze liefde zal in de harten van hen, die bij Hem troost zoeken, een levend monument bouwen, dat tegen alle stormen van de hele wereld zal standhouden!"Gregor sprak verder: "Ik zou willen dat ik alles zo kon begrijpen, zoals jij het beschrijft en zou me gelukkig prijzen als ik dit heerlijke leven het mijne zou kunnen noemen. En daarom vraag ik jullie ook namens mijn broeders: Laat ons bij jullie blijven, totdat wij het nieuwe leven begrepen hebben."" Wij staan jullie dit graag toe", antwoordde Johannes, "maar niet hier, maar in Bethanië. Blijf bij broeder Lazarus; daar heerst dezelfde geest als hier, en daar zijn ook mogelijkheden geschapen om jullie oponthoud daar zo aangenaam mogelijk te maken; Broeder Ursus zal jullie daarheen begeleiden."

Nu werd de vreemdelingen brood en wijn aangereikt; vanzelfsprekend was broeder Ursus niet zo erg blij met deze opdracht omdat hij liever bij de broeders in Jeruzalem gebleven was.Johannes zei echter goedig: "Broeder laat niets in je opkomen, wat het nieuwe leven in je zou kunnen bedreigen.! Kijk, het leven in Bethanië toont de broeders veel gewichtiger en geweldiger als hier in Jeruzalem, waar alleen maar gebeden en gepredikt wordt. Ook jij zou je hier op de duur niet zo lekker voelen, want kijk, hier wordt over de Heer en het nieuwe leven wel veel gesproken, maar in Bethanië wordt het geleefd! Hier is het het woord maar daar is het de daad."De broeders bleven met Ursus en zijn vijven nog een uur samen; toen boden zich enige broeders aan om de vreemdelingen naar Bethanië te begeleiden omdat Ursus nogmaals naar de herberg terug moest om zijn paard te halen. Daarbij viel het hem in om nog eens naar de commandopost te gaan, om zich van enkele soldaten te verzekeren om de orde in de herberg in stand te houden. Daar kreeg hij echter een afwijzend antwoord omdat er in Jeruzalem slechts een zwakke bezetting was.Toen zag hij eerst in, dat Johannes gelijk had, en bad innerlijk de Heer deemoedig om vergeving en om geduld met hem te hebben. In zijn hart echter ontwaakte het nieuwe leven! Als een harpenspel klonk het in hem en vormde zich de woorden: "Blijf steeds rustig en bewaar diep in de grond van je hart Mijn beeld, zodat het steeds in jou levendig blijft! Want jij bent niet geroepen om te getuigen van Mijn leven als Mensenzoon, maar van Hem die opgestaan is en in jou leeft!"Hoe blij maakte zich deze belevenis te midden van vreemde mensen! Hoe verheven voelde hij zich tegenover de hele wereld! "Een woord van mijn Heiland en op slag ziet de wereld er heel anders uit!" moest hij tot zichzelf zeggen. Er kan nu komen wat wil, ik ben toch bij Hem!Zo belandde hij in de herberg; met een handdruk nam Ursus afscheid van de pachter en al vlug had hij op zijn Arabische hengst de vreemden op de weg naar Bethanië ingehaald. Hij steeg af en het mooie paard volgde hem vanzelf, waarover zich de vreemden zeer verwonderden. Ursus verklaarde hen: "Dit bewerkt alleen de liefde! Het is beschamend, dat de mens al de weldaden van de eeuwige Schepper, ook door de dieren, zo weinig erkent en Hem daarvoor dankt!"Hoe verbaasd waren de vreemdelingen over deze zo eenvoudige woorden, want deze woorden vielen op een voorbereide bodem.De broeders namen afscheid en gingen terug; en met diepgaande gesprekken bereikten de anderen Bethanië. Zoals altijd, werden ook deze vreemdelingen hartelijk opgenomen en beleefdennu de waarheid, die in de woorden van Johannes lag: Hier in Bethanië leeft de daad. Deze avond verenigde zich wederom alle gasten in een plechtig godsvruchtig uur, waarin Lazarus met de uit het hart komende woorden van de grote en heerlijke Heilands- en verlossersliefde getuigde. Hij besloot met de woorden: "Wat Hij voor

ons was, zullen wij in eeuwigheid niet vergeten, wat Hij echter nu voor ons is, zullen onze medemensen nooit kunnen vergeten! Zo bouwen wij mee aan het grote werk en bedienen vele harten, die weer doordrongen worden van zijn grote Heilands-liefde!"Daarna begaven ze zich allen te rusten.Maar Lazarus bleef met Demetrius en Ursus nog wat langer te samen en vroeg aan Ursus: "Hoe vond je de leerlingen te Jeruzalem?""Anders!" antwoordde Ursus. "Zij zijn het niet meer die geleid moeten worden, iedereen is een leider geworden. Hun aard is wel hetzelfde maar ik merkte: Deze zijn reeds doordrongen van de kracht en de waarheid van de eeuwige Godsgeest en toch willen ze nog in alle stilte blijven.""Dan is mijn vermoeden juist", antwoordde Lazarus, "daarom zullen we morgenvroeg met het pinksterfeest naar Jeruzalem gaan. Grote gebeurtenissen werpen altijd schaduwen vooruit ! Daar zullen wij ook ervaren hoe de Heer zijn woord van beloften vervult!"Toen vertelde Ursus aan Lazarus zijn belevenis met de priester en van de wijze leer die hij van Johannes had ontvangen.Maar Lazarus zei: "Broeder, ik wist dat jij deze belangrijke ervaring moest meemaken, want het werk van de Meester is gebouwd op liefde, echter verankerd in de grondvesten die geduld en deemoed zijn! Je moet niet meer willen als de Meester wil. Je moet helder zijn wil in jou erkennen, dan dringt de geest van zelf de diepte van de wijsheid van het ware Godsleven binnen. Niet hij is groot, die door het leren van zijn woord hele volkeren wil bekeren, maar hij die de diepst erkende wil van God tot zijn eigendom maakt en tot het voorbeeld van hele volkeren wordt."Toen antwoordde Ursus bescheiden: "Broeder Lazarus, hoe diep staan we niet bij jou in de schuld! Nu weet ik ook, waarom je ons niet wilde laten vertrekken. Wat zou er van mij geworden zijn als ik met mijn dwingend hart onder de vreemde mensen was gekomen? De heerlijke Heilandsliefde zou ontsierd geworden zijn, doordat hij zich aan verborgen zelfzucht leent. Maar nu kijk ik dieper en erken steeds helderder de heilige grote liefde van de Heer en Meester en onze opgaven! O wat hoort daar een geest bij om ook bij hem nog met deze liefde tegemoet te komen, waarvan ik weet dat hij mijn verrader is!Toen legde Lazarus Ursus zijn hand op het hoofd en zei: "Ursus! Nu begint in jou het morgenrood te dagen! Volg nou op deze weg de Meester! Er zullen in de toekomst nog vele apostelen komen, die de Heer nog niet in zijn hele grootheid en ook diepte kunnen begrijpen. En daarom zal zijn hoge zo verheven liefdesleer nog dikwijls ontsierd worden. Als het aan mij en aan jou ligt willen wij zijn liefde naar buiten brengen zoals wij ze gevonden hebben in de grond van ons hart, zodat de naaste en iedere medemens, de kracht en zalige zekerheid eveneens zijn liefde zo

kan beleven, zoals jij en ik deze kracht en zekerheid beleefd hebben, toen de Heer ons de genade schonk om ons met zijn liefde gelukkig te maken!Wij zijn nu de dragers van zijn grote liefdesgedachten. Hoe meer wij geheel in zijn geest proberen te leven, delgen wij wat van de schuld van hen, die de aanleiding waren voor zijn komst! Kijk nu de diep in zonden verkerende mensheid als verleide, als een offer van de geest van de leugen eens aan, dan zal medelijden en groot erbarmen ook jouw wezen vervullen, en moet je bewust worden, wat een groot geluk jou overkwam. En daarom moeten in de toekomst jouw ogen op Hem gericht zijn, die jou gelukkig maakte en jou uit het diepe dal naar Zich oprichtte, maar ook op hen, die nog in de diepte en in de Gods- onwetendheid leven. En al het verdere doet dat dan uit de geest, die je eeuwige dankbaarheid verplicht bent!Zo denk ik erover en ik beleef dagelijks de bevestiging, dat de Heer en Meester de vervulling van alle wensen is! Hoe groter de opgave is en hoe groter de lichamelijke inspanning, des te heerlijker welt de bron van zijn kracht op. En zo beleef ik de Meester! Zo beleef ik het dagelijks in mij! En daarom , mijn Ursus, moetje alleen deze ene heerlijke Heiland en Liefdes- Meester beleven, en je slechts een opgave stellen en wel dat duizenden de Heiland, Heer en Meester zo door jou zullen beleven en de wegen van zijn liefde en waarheid ook mogen bewandelen!"Ursus, helemaal ontroerd, nam de hand van Lazarus en zei: "Broeder! Ik dank je voor je liefde, die ik nu groot mocht beleven! Ik mocht in mijn innerlijk kijken en zien hoe een groot volk, zoals het volk van Israël eens, ijverig om het goeden kalf danste. Ik wilde dit afgodsbeeld in mijn opwinding vernietigen en toen werden mijn ogen naar de heuvel van Golgotha gestuurd. Zijn stem klonk echter heel zacht: "Jullie in de war gebrachten, wilde Ik verlossen en daarom offerde Ik het hoogste en voegde Me bij de nederigsten, om jullie, als met de kracht van een adelaar tot op de hoogste hoogte omhoog te dragen. Maar jullie liefde tot het materiele maakte jullie blind en schiep voor jullie een hemel die alleen geschikt was voor het vergankelijke. Desondanks zal Mijn liefde niet rusten, tot jullie geest zich zal ontbinden en al het nederige in jullie als dankoffer tot de hoogste hoogte draagt."Toen ik zo naar deze woorden luisterde, zag ik, hoe verlichtte gestalten zich in de volksmenigte mengde en met hun rechterhand over het gezicht van menige mensen streken. Deze verlieten de grote groep en gingen apart staan, want het door de wereld gedrevene kon hun niet meer bevallen. En toen snelde ik naar hen toe en wees met opgeheven hand naar Golgotha! Toen riepen zij: "Geen voorstellingen van de dood meer! Wij verlangen naar het levende, naar iets wat ons levend maakt!"Ik werd er treurig van, want ik voelde mijn armoede. Alleen Golgotha was mijn eigendom. Toen snelde er een lichtgestalte naar mij toe, streek ook over mijn gezicht en in mij en om mij werd het licht! Toen zag ik hoe vele lichtvonken vanuit Golgotha door de ruimten van het heelal sproeiden en wie door zo'n vonk getroffen

werd, snelde naar Golgotha. En zo bleven er maar weinig bij het gouden Kalf en om Golgotha stonden ze biddend kop aan kop en wachtten. Toen kon ik spreken en voelde ik me rijk, want het leven boven al het leven greep mij aan, en ik hoorde mezelf spreken: "Luistert allen, naar hetgeen het leven jullie verkondigt! Het leven ontstaat, daar waar het hart de harten vindt en uit liefde niet kan rusten, totdat de laatste mens verlost is!"Toen was ook Demetrius verheugd en zei: "Hoe treffend heb jij je worden en willen gezien! Het vervult mij met grote vreugde, dat je deze kracht uit de geest van "Golgotha" hebt genomen.""Niet genomen", antwoordde Ursus, want deze kracht was daar, zoals er warmte is als de zonnestralen mij treffen!""Laten we nu gaan rusten"; vroeg Lazarus, "zodat in alle stilte en ons innerlijke wereld deze gedachte tot volle ontwikkeling tot de daad kan komen! Zijn roep: "Lazarus! Sta op!" klinkt nog altijd en betekent: al het oude verwijderen en in de nieuwe geest van de opstanding klaar zijn! Dan zijn wij als golfbrekers in de branding van al het verkeerde doen en laten van de verdwaalden! Dag aan dag zullen heilige opgaven op ons toekomen en steeds zal er een goede oplossing komen, als wij geen duim van de rechte geest afwijken!"

V. Wie en wat is Jezus voor ons?

En zo ging onder stevige arbeid de Vrijdag voorbij, omdat alles op de sabbat en het Pinksterfeest (" Pinksteren- de 50e dag na Pasen. Een bijzonder vreugdefeest tot dankzegging voor de gezegende korenoogst. 2.Mozes 23, V. 16) was ingesteld. De vijf vreemdelingen sloten zich aan bij Demetrius en Ursus en waren de hele dag op de plantage; en hier beleefde ze, hoe de geest van blijdschap en overgave de drijfkracht was, voor Lazarus om zoveel tot stand te brengen!Een van de vreemdelingen vroeg aan Demetrius: "Hoe kan Lazarus dat allemaal zo regelen? Er zijn toch honderden mensen en de vele dieren, die allemaal verzorgd moeten worden; daarbij dan noch die vrijgevigheid en gulle gastvrijheid! Het is alsof wij hier een wonder beleven!""Zo is het ook", antwoordde Demetrius, "dat wat normalerwijze voor onmogelijk wordt gehouden, vindt hier zijn vervulling, want er ligt een hele wonderbaarlijke zegen op al het doen laten van Lazarus! Bovendien heb ik ervaren dat deze liefde en gastvrijheid reeds door de vader van Lazarus werd uitgeoefend en het is daarom dat het de Heer en Meester hier zo bijzonder goed heeft bevallen. In deze echte hartelijkheid, en in deze vrije en blijde sfeer wordt ieder hart naar boven gezogen en de gedachten over de eeuwigheid maken het innerlijk leven weer rijk.""O wat een heilig Godsbegrip krijgt men hier", antwoordde de vragensteller, "maar de hoofdzaak ontbreekt nog voor ons: Wie en wat is Jezus eigenlijk? Wij hoorden

wel veel over Hem van zijn leerlingen, maar ons verlangen naar Hem werd daardoor niet vervuld. Hij is er niet meer! De vijanden van zijn liefdesleer hebben Hem vermoord. De tempeldienaren wilde niets goeds van de Heiland horen, die door heel het volk als de hun beloofde Messias werd erkend!"Toen antwoordde Ursus als door een innerlijke geest gedreven: "Mijn lieve vrienden en ook broeders, op deze vraag van jullie en jullie verlangen naar Hem kan jullie Jezus zelf het beste antwoord geven! Alles heeft zijn tijd nodig om te rijpen, zo ook hier bij jullie. Ik zelf heb daar wonderlijke ervaringen bij gehad. Hoe meer ik zocht en mij het verlangen naar Hem verteerde, des te meer dreef mij het verlangen naar de persoonlijkheid van Jezus, veronderstellende, dat als ik met Hem samenkom al mijn verlangen geheel vervuld zou zijn. Ook ik stond voor het feit: Hij is dood! Wat kan voor mij een dode nog betekenen? Totdat Hij zelf tot mij kwam en mij in zijn eigen innerlijk liet kijken en mij daarbij openbaarde: "Al hetgeen ik hier in Mij draag dat leeft ook in jou! Je kunt het opwekken door de liefde tot God en je naasten. Dan pas draag je Mijn leven in je, en Mijn geest zal je alles openbaren!"En ook de andere broeders beleefde iets soortgelijks. Ook jullie zal deze weg in jullie eigen harten getoond worden en het antwoord op jouw vraag: Wie en wat is Jezus, zal dan je eigen ik je geven! En daarom kan ik getroost tot jullie zeggen: Jezus is voor iedereen dat, wat jullie uit Hem maken! Voor de ene is Hij mens en voor de andere is Hij de Heiland. Voor mij is Hij de enige Heer, de eeuwige God, die mij mijn innerlijke bestaan en leven liet erkennen! En nu mag ik uit mijn eigen liefde tot Hem, zijn leven en zijn geest aan anderen overbrengen. De trek in mijn hart om Hem te dienen, is voor mij als een genadestroom van levensrijkdom, omdat door het dienen de grootste volgelingen komen. En daarom kom ik tot het antwoord: Voor mij is Jezus mijn hele levensinhoud!"Gregor. een van de vreemdelingen, die tot nu toe steeds gezwegen had, zei nu tegen Ursus: "Jonge vriend, in mijn hart leeft nu reeds een vreugde, die mij bijna sprakeloos maakt! Jouw ijver, de oprechtheid in jouw wezen, hetzelfde te willen, dat wij vurig zoeken, heeft mij tot je vriend gemaakt. Wij hoorden reeds veel over de navolging van Jezus redeneren en preken, maar het leven van hen, die hier in Bethanië zijn liefde willen bevestigen is voor mij helemaal iets nieuws. En daardoor komt bij mij de vraag op: Handelen de leerlingen van Jezus en al zijn vrienden zo, omdat het de uitdrukkelijke wens van Jezus is of wordt dat geheel aan jullie vrije wil overgelaten, hoe jullie in deze geest alle anderen wilt dienen?"Ursus zei: "Ik wil graag proberen om je vraag te beantwoorden. Kijk, er is een geweldig onderscheid in dit dienen aan het grote werk van zijn verlossing voor de mensheid! Daar waar mensen zich klaarmaken om in dienst van de grote Levensmeester te treden, is het slechts weinige gegeven om de diepste zin van zijn Heilandsleer reeds te begrijpen. Wij leven nog allemaal onder de indruk van de

voorbije tijden, waar de liefde van de Meester ons de weg wilde banen om deze aarde tot een hemel te maken. Vanzelfsprekend kon zijn dood menige aanhanger vertwijfeld maken, maar Hijzelf is in zijn gehele heerlijkheid als overwinnaar over alle dood onder zijn mensenbroeders gekomen en heeft ons allemaal weer blij en gelukkig gemaakt! En nu is de Heer teruggekeerd in zijn eeuwige oerwereld, omdat volgens zijn eigen besluit zijn zending als "Mensenzoon" volledig is vervuld. Aan de mensheid werd geopenbaard: God is mens geworden, om zijn belofte in te lossen en om een nieuwe weg tot het goddelijke bestaan te banen voor allen, die door de vijand van het leven verstrikt waren in de buitenwereld.Maar de mens vergeet zo makkelijk het grote doel van zijn leven, en dat ligt aan het lukken van zijn eigen plannen. Kijk, daarom zal menigeen nu ook geloven: Als deze Heilandsliefde werkelijkheid wordt op deze aarde dan zouden mijn eigen plannen ook werkelijkheid kunnen worden. En weer anderen zullen zich aan zijn woorden, zijn beloften houden en daarin de vervulling van hun wensen zoeken. En een ander gedeelte zal wel het grote en geweldige van zijn leer erkennen, maar er alleen maar over willen preken in zijn naam.Hoe goed dit alles ook is en te prijzen zou zijn, het grote verlangen naar God blijft onbevredigd. Want de mens is nog niet rijp genoeg om te erkennen dat er in werkelijkheid twee dingen bestaan om God te dienen. Allen de zo juist genoemden willen dienen uit de waarheid, voor de absolute waarheid van God. God wil echter geliefd zijn! En om dit grote verlangen van God te vervullen, hoeft men geen grote, rijke of geleerde te zijn, maar alleen maar wakker en stil te worden en vol deemoed tegen de wil van God, zodat het sluimerende Gods- leven niet beknot wordt. Om Hem te dienen in zijn heilige liefdes voornemens, moet ik me helemaal door zijn liefde laten vervullen, zodat ik me door zijn geest kan laten voeren en leiden! Het leven uit Hem is zonder zijn Geest en zijn invloed ondenkbaar! Als echter waarachtig zijn leven in ons wil werken, broeder Gregor, hoeft Hij ons niet uit te nodigen en wij hoeven niet eerst te overleggen, omdat in deze vrije Godsliefde iedere schaduw of bedenking niet kan bestaan. Het leven van Jezus blijft voor ons een eeuwig voorbeeld, maar de Geest die Jezus verlevendigde , is het alles behoudende en de voor altijd nieuwe scheppingen, drijvende kracht. Niets zal deze kracht en dit leven, in de weg kunnen staan, hoe het ook geprobeerd wordt, omdat Hij, als de Heer en Schepper van de hemel en de aarde, deze kracht en dit leven zelf is! Bedenk echter, dat in deze, zijn geest, de allerreinste liefde met de allerhoogste wijsheid één zijn en daarom kan ons doen en laten uit deze geest alleen maar het reinste en liefdevolste zijn! Meer kan ik daar niet over zeggen, omdat ik anders het leven uit deze allervrijste geest zou beknotten.!"Gregor dankte Ursus en zei nog: "Je komt bij mij over als een voorbode van de opgaande zon en mijn voorgevoel staat bijna voor de verwezenlijking! God moet echter zijn wijze reden hebben om zijn diepste geheimen alleen maar aan weinige

zielen toe te vertrouwen. Wat zou ik blij zijn als ik ook zo dicht bij dat doel was!""Dat kun je vlug bereiken", antwoordde Demetrius, "want als het verlangen naar Hem je hart aandrijft dan komt de vervulling al snel! En daarom moet iedereen zorgen, dat alles, wat in zijn hart leeft door de geest van liefde tot een nieuwe schepping omgevormd wordt!Daar komt Lazarus, hij zoekt ons!"Het was ook zo; Lazarus had zich gehaast om bij zijn gasten te komen en riep vreugdevol: "Alles is klaar gekomen! Nu kunnen wij het oogstfeest vieren! Het koren is in de schuren bijeengebracht en dit was alleen maar mogelijk met behulp van jouw mensen die onvermoeid bezig waren, lieve Demetrius; nu echter kunnen allen een paar dagen rusten. Laat ons naar huis terugkeren, want we moeten de voorbereidingen voor het feest nog verzorgen."Gregor dankte op de weg naar het woonhuis, Lazarus nogmaals met bewogen woorden. "Nooit in mijn leven zou ik geloofd hebben dat er onder de grote tegenstellingen in de wereld zo een leven vol harmonie zich zou kunnen ontwikkelen", zei hij verder, "maar deze feiten hier en de vreugdevolle gewilligheid van iedereen bewijzen ons, wat voor een goede geest hier heerst! Als ik zelf geen groot huis had, dan bleef ik het liefste hier en werd een van jullie.""Dit kan je toch ook doen zonder hier in Bethanië te blijven! Je neemt deze goede geest, die je tot je eigendom gemaakt hebt, mee naar jouw vaderland en schept een nieuw tweede Bethanië en dan zul je ook de genade en de zegen beleven, die uit zoiets naar voren komt!" antwoordde Lazarus. "Wat de mens beleeft is zaaien en oogsten tegelijk. Wat er echter tussen het uitzaaien en het oogsten ligt is genade op genade! Daarom geven we God de eer, die ons rijp maakt voor zijn genade!""Ieder woord is zo levensecht, zo eenvoudig en toch zo groot! Hoe heerlijk moeten jullie je gevoeld hebben toen de Heiland Jezus nog onder jullie verbleef", antwoordde nu Gregor weer!""Niet beter als nu", zei Lazarus, "omdat wij weten: Hij is alle dagen bij ons met zijn liefde, zijn kracht en zijn zegen en dit bewustzijn maakt ons tot sterke mensen."Er kwam een arbeider aangesneld en vroeg Lazarus naar huis te komen omdat de tempel boden had gestuurd om met hem te spreken. Maar Lazarus zei rustig: "Daarom gaan wij geen stap vlugger naar huis want daarvoor komen we altijd nog vroeg genoeg!" En het was ook zo. De tempeldienaren hadden zich reeds opgewonden, omdat ze zo lang moesten wachten, maar Lazarus zei vriendelijk: "Jullie hadden je van te voren moeten melden! Wij hebben alle de handen uit moeten steken om het koren binnen te brengen, maar jullie willen direct oogsten, ook daar waar je niet gezaaid hebt. Als jullie gekomen bent om jullie aandeel daarvan te halen dan ligt het voor jullie klaar! Ik zal echter het koren niet meer naar Jeruzalem laten brengen, want je moet het zelf maar komen halen. Steeds beschouwen jullie mij als de verworpene, als de zoon van de nacht, maar de

goederen die jullie van Bethanië krijgen nemen jullie graag aan. Doch jullie moeten het nu zelf maar komen halen. Geen maagd en geen knecht mag jullie daarbij helpen! Dit is mijn wil! Als het jullie niet bevalt dan blijft het koren hier ter beschikking van de armen en die komen graag ja heel graag naar Bethanië."De tempeldienaren schakelde om en wilden met alle geweld Lazarus tot andere gedachten brengen, maar Lazarus hield voet bij stuk! En zo trokken ze verbitterd weg; een nieuwe nederlaag die ze met verbeten wrok op het conto van de Nazarener boekte en daarmee bewezen: Jezus is dat, wat de liefde der mensen uit Hem maken! (' "En wat betekent Hij voor mij?" vraagt zich iedere lezer zich af!)

VI. Het oogstdankfeest in Bethanië.

Toen dan het avondmaal beëindigd was, nodigde Lazarus al zijn mensen en gasten uit om mee naar de heuvel te gaan om daar de inzegening van het oogst- dankfeest te beginnen. De fakkels werden aangestoken om de komende nacht te verlichten en de fakkeldragers maakten een wijde boog om al de verzamelden. De menigte hief een vrolijke lof- en dankpsalm aan en daarna werd alles stil en Lazarus begon luid te bidden: "O grote en goedige God! U liefde uit alle liefde! U leven uit alle leven! Om U te danken in de innerlijke vreugde verblijven wij hier.Waar we ook kijken, zien we het bewijs van Uw macht en heerlijkheid en zien we hoe Uw goedheid alles zo wonderlijk geordend heeft. U hebt zelf in Uw liefde tot ons mensen Uw overvol hart mededeelzaam gemaakt zodat wij weten: U bent in de geest en in de waarheid midden onder ons! Een genadevol leven ligt achter ons, maar vóór ons ligt de opgave Uw genadevol leven ook voor andere te verwerkelijken! Blijf daarom bij ons en laat ons steeds eraan denken, dat wij zonder U en Uw zegen niets kunnen! Geef ons de kracht, dat wij allen de nacht in ons overwinnen en een komende dag beleven, die alleen maar licht en leven schenkt. Zegen ons! wij zijn van U! en we willen het ook blijven door Uw heilige geest! Amen." "Amen" zeggen allen.Lazarus sprak verder. "Broeders en zusters! Daar waar de Heer het huis bestuurd, is alles tevreden en gelukkig! En ook wij mogen het zijn. En daarom danken wij op dit uur de God van alle liefde en de Vader van alle kinderen voor die genade, dat wij de uitvoerders van zijn wil mogen zijn. Zijn wildrager zijn betekent echter ook: al het genadevolle leven proberen te vermeerderen, zodat het heil dat door Jezus de verrezene over ons gekomen is, gemeengoed voor iedereen wordt. Onze heerlijke Meester is teruggekeerd in zijn vaderland om van daaruit ons te steunen in ons doen en laten. Zo blijft Hij steeds in verbinding met ons, die Hem zo innig liefhebben. Van Hem houden echter betekent ook: Zijn in ons innerlijk gelegde leven op te eisen en steeds in de geest van zijn erbarmende liefde te werken!Heden op de vooravond van de dankdag voor de oogst komen wij toch echt tot

bewustzijn, hoe afhankelijk de mens is van invloeden, die alle groei opeisen of afremmen en hoe toch de mens ten gevolge van zijn hoge begaafdheid in staat moet zijn, al het schadelijke ver weg te houden en al het goede nog veel meer op te eisen! Dit kostbare bezit van de mensen is verloren gegaan en daardoor ontstonden alleen nog maar wensen en begeerten in hem. Nu echter heeft de Meester ons heel het ware leven laten zien, hoe de mens weer in het bezit van deze verloren krachten kan komen en daardoor zijn verbondenheid met de Heer en de eeuwige God bewijzen mag.De oogst is steeds weer het product van het zaaien en deze verbondenheid met de eeuwige God het gevolg van ons levendig geloof in zijn liefde en onze deemoedige overgave aan zijn wil. Laat daarom ons leven een vrolijk danken zijn zodat ook God ons danken kan voor de dienst die wij voor onze broeders tot stand brengen. En hoe ons hart vervuld is van vreugde en dankbaarheid, zodat nooit meer treurigheid en zorgen ons ongerust maken, daarom zullen alle mensen aan onze vreugde deelnemen, want in de juiste vreugde ben je eerst in staat om waarachtig te danken. Dankbare kinderen roemen in alle toonaarden hun Vaders heerlijk goed. Laat ons daarom echte kinderen zijn en om nog meer te worden, om zijn heilige liefdeswil.Nu zweeg Lazarus. Het donker van buiten drong niet tot zijn bewustzijn doordat de vele oliefakkels in de handen van de rechtopstaande mannen een grote lichtkring om hen heen maakten; en de uit het hart komende woorden hadden allen tot vreugdevol danken gestemd.Enos keek vragend naar Lazarus en deze knikte toestemmend. Toen trad Enos aan de zijde van Lazarus, zegende als priester allen die hier verzameld waren en zei verder: "Mijn broeders en ook jullie zusters! Het heeft de grote en heilige God behaagd om zijn gaven in een rijke hoeveelheid uit te schudden in de schoot van onze. aarde. Door zijn genade heeft Hij ons als zaakwaarnemer van deze goederen gemaakt, maar door zijn vaderlijke liefde tot zijn kinderen! Daarbij heeft hij van ons alle zorgen weggenomen zodat wij Hem in echte vreugde kunnen danken! Maar, mijn broeders, er bestaat geen geluk, dat werkelijk niet vertroebeld zou zijn. In al onze vreugde en onze geborgenheid sluipt er toch weemoed om ons hart, omdat de liefde van alle liefde zo miskent is en de heerszucht zo vele harten versteend heeft. Ik beken: Ik ben oud en grijs geworden maar de leer van Jezus was voor mij een ergernis. Door heerszucht en haat werd ik zelf echter in leed en nood gebracht totdat goedige harten van de Heilandsleer mij hielpen en mij binnenvoerden in een heel andere wereld, die slechts vrede en zonneschijn kent! Een priester is een zaaier! Dat verteld mij mijn hart: Alleen in dit nieuwe bestaan en leven kan ik zaaier zijn en kan in onvermoeide bezigheid de schuld afdragen, die de Heiland Jezus ook voor mij met zijn bloed betaalde.Er zullen tijden komen waarin zijn woord gepredikt wordt in alle landen en er zal

ook een tijd komen, waarin nood en leed de mensen vertwijfeld zal maken! Moor boven alle tijden zal het kruis staan en manend herinneren en uitnodigen bij Hem liefde en vrede te zoeken, die aan het kruis nog zijn erbarmende liefde tot alle mensen bekende! De liefde stierf voor de verlossing van zijn kinderen uit de materie, als voor eeuwig, in plaats voor eeuwig zonder kinderen te zijn. Daarom beken ik hier: U mijn Jezus, U gaf mij een nieuw leven dat tot activiteit aanspoort en daarom geschiede altijd alleen Uw heilige wil!---Amen."De menigte luisterde geheel aangedaan en er trad een stilte in, die iedereen tot innerlijke inkeer uitnodigde.Na een poosje nodigde Lazarus zijn oudste arbeider Tobias uit om bij hem te komen en verzocht hem ook enige woorden te spreken en dat gebeurde dan ook. Tobias, een oude eerbiedwaardige gestalte met wit lang haar en een baard, begon: "Graag vervul ik de wens van onze huis- en broodheer en wil het zalige en blijmakende leven uit de geest van het echte tevreden zijn betuigen. Het is niet alleen het vredelievende leven hier en niet het bewustzijn dat we hier verzorgd zijn, maar de geest die ons verlevendigt en vervult. Hoe dicht is de hemel toch nabij en hoe vreemd is de aarde geworden! En waarom? Omdat Gods liefde, erbarmend de deuren tot het heilige en innerlijke Godsleven ver geopend houdt.Is er iemand die kan zeggen: mij werd die genade onthouden? En waar is iemand, die smekend en zoekend naar het ware heil, voorbijgegaan zou zijn, en waar zou er nog iemand kunnen zijn, die zou kunnen zeggen, mij werd deze genade niet toebedeeld? Er zal niemand zijn, hoogstens zij, die nog dronken zijn van de valse geest. En om hen klaag ik met mijn Heiland, Die met verlangend hart toch iedereen geluk en verlossing wilde brengen. Spaarzaam was de oogst van al zijn dienende liefde, een dienen, dat alle mensen tot eeuwige schuldenaren maakt! Hoe zal echter de oogst zijn als alle beloftes vervuld worden? Als door nood en leed en door wonderlijke leiding ieder mensenkind moet erkennen: Alles is zo vergankelijk en waardeloos zonder de liefhebbende God, de Vader van alle kinderen.Velen treurden om hun weldoener, die in volkomen liefde zorgde en bezorgd was om ons aller welzijn. Hij is aan onze ogen onttrokken maar wil echter in ons hart zoveel nader komen! Zijn tot ons gesproken woord wordt van uur tot uur levendiger en zijn alomvattende genade maakt ons tot een gloeiende beek, die altijd meer licht en warmte wil geven. Als een onstuimige stroom zal zich zijn waarheid in de harten van zijn getrouwe uitgieten en zal het sterkste bolwerk van de vorsten van de duisternis afbreken. Wij namen wel afscheid van onze Heiland, die voor ons in ons leven zo groot was en zoveel betekende, maar nu roepen wij allen: Welkom U liefste! U goede! De wereld is te gering en kan ons niet meer van Uw leven scheiden. Nu is Uw verlangen vervuld. Nu is Uw Geest tot doorbraak gekomen! Uw boden wachten op Uw roep en zijn bereid, uit Uw Geest een nieuw zaad in de schoot van de aarde van Uw mensenkinderen te leggen. Ik zie in de geest, hoe licht

om licht en leven om leven de duisternis en al het dode verdringt. Hoe de boodschap van Uw Gods- en hartenvrede deze aarde tot het uitgangspunt van Uw heerlijke liefde maakt!En nu kom jullie fakkeldragers! Verenigt jullie nu tot een grote vlam en geeft vandaag, aan de vooravond van de voltooiing van zijn heerlijk Godswerk, de aarde en haar menselijke en geestelijke bewoners het bewijs: Jezus is ons licht en ons leven! Wat sinds oneindig lange tijden was verborgen, is ons vandaag openbaar geworden: De eeuwige liefde van de grote God wil, verenigt met zijn kinderen, de aarde en alle werelden zijn heilige Geest schenken, zodat alle vijandschap zal ophouden!Wat een genade om waardig te worden bevonden mee te bouwen, door zijn geest, aan het grote heilige verlossingswerk! En daarom laat uw vlammen oplichten als getuigenis voor Hem, die met vlammend hart en heilig liefdesvuur ons de dag vandaag liet beleven, waarop wij met vreugdevol hart mogen bekennen: Het licht schijnt in de duisternis en zal niet ophouden te schijnen, tot alle duisternis zich tot het licht moet bekennen. En daarom dankt nu in jullie harten en door jullie daden, want de wereld smacht naar jullie dank en hongert naar bewijzen van zulk een licht, dat zich door jullie als levenskracht en heilig levensgoed moet openbaren! En daarom geeft U ons, o Heer en Meester Jezus Christus, Uw zegen! Hij is de nalatenschap van Uw liefde, zodat ook wij doordrongen mogen worden, zoals U te zegenen en allen te dienen. Laat daarom Uw wil onze wil worden! Amen."Het werd wederom stil totdat Lazarus zei: " Laat ons nu te rusten begeven zodat van deze heerlijke geest niets verloren gaat en vervlakt. Wat de eeuwige liefde ons heeft toebedacht, hebben wij in rijke mate ontvangen. Morgen op de Sabbat is jullie allen waarachtige rust aanbevolen! Laat ieder doen naar de trek van zijn hart en laat God met ons zijn! Amen."Ook Lazarus was innerlijk sterk aangedaan en zei op het laatst nog tegen zijn gasten: "Morgen is het Sabbat, maar de daaropvolgende dag is het Pinksteren en dan zullen wij ons verenigen met de broeders in Jeruzalem!"

VII Wat is de heilige Geest?

Tijdens deze dagen bleven alle leerlingen in het huis van Maria nauw verbonden en verzameld en in eensgezind samenzijn en innerlijke stilte en verwachting werd hun innerlijk vrij van de laatste twijfels. Machtig werkte de geest van God aan hun wezen, totdat ook de laatste belemmering, die het verstand en de eigenliefde nog opgeroepen had, verdwenen was. Op sabbatavond (8 negen dagen na de Hemelvaart.) zaten de leerlingen op de zolder van het huis en waren gemeenzaam vervuld van een gestegen verlangen, maar ook vol hoop op de belofte van Jezus!Deze stille nacht maakte hun harten bijzonder rustig en ontvankelijk en in Petrus

ontwikkelde zich langzaam een helderheid en bewustheid van dat, wat voorheen slecht hoop was, zodat hij plotseling uitriep: "Ik beleef iets geweldigs en heel wonderbaarlijks! Het is mij alsof ik één wordt met de Heer, alsof ik een wezen ben zonder vlees en bloed en kan in de gestalte en de persoon Jezus, ja in zijn menselijk omhulsel, wonen!"Hij zweeg en dan ging hij zachtjes verder: "In werkelijkheid is het toch anders. Ik voel een heilig waaien om me heen en zie nu de Meester in mij. Hij wordt steeds groter en ik ben niets meer! Ja, ik zie alleen nog maar de Meester in mijn vorm, in mijn omhulsel! Hij is als van doorzichtig goud maar in zijn hart echter licht een vlammetje op, dat kleurrijk licht voortbrengt en daarmee de innerlijke hart-opwellingen verlicht. Nu schijnt reeds het hele hart en straalt als een zon, die echter niet verblindt. Deze stralen dringen uit mij en o wonder, ik kan in dit licht de hele schepping doorzien! Dit licht wordt steeds helderder en wordt als een hete gloed in mij; nu verdwijnt mijn vorm en zie ik alleen nog maar de Meester in zijn innerlijkste glorie!"Weer zweeg Petrus, als in een aandachtsvolle vertoning, en toen riep hij in opvlammende erkenning uit: "Heer! U bent niet alleen de Zoon, maar U bent de Schepper zelf! U bent God! de Eeuwige, de Heilige en de Verlosser!"Petrus ademde diep en nu begreep hij, wat de naam "God" voor ons betekenen wil! Steeds verlichter werd zijn aangezicht en ook vanuit zijn handen gingen fijne lichtstralen. Johannes greep de rechtse hand van Petrus en reikte de linkerhand Jacobus; en deze reikte zijn hand aan de anderen, zodat er een ketting gevormd werd.Een heilige lichtstroom vervulde hen allen en met smekende harten: "Doorschijn ook mij!" zagen zij eveneens dit licht in zich en beleefden de Godheid in zich als een levende vurige kracht, als de verwekker van al het leven!Johannes zei aangedaan: "Broeders! Nu heeft de Heer zijn belofte vervuld! Zijn eigen heilige Geest heeft ons doorstroomd! Deze heilige Geest als licht uit zijn oerlicht, en als kracht uit zijn vurige oerkracht, als helderheid uit zijn wijsheid, wil in ons wonen en in alle mensen!-Voor mij wordt het nu helder, dat men eerst zelf moet leven om dit nieuwe leven in andere op te kunnen wekken! (9 Maar hoe moeilijk maken de mensen zich van hun geestelijke traagheid los.) Nu ben ik me bewust: Alles wat Jezus als onze Meester niet mocht zeggen, vinden wij van nu af als levende waarheid in ons zelf. Hij is onze God! Jezus als mens, gaf door zijn vrijwillig offer de eeuwige Godsvonk ruimte in zijn borst! Ons echter, zijn getuigen, schenkt Hij zijn verworven Godskracht en maakt ons daardoor tot dragers van zijn heilige Geest, zodat door deze lichtkracht al het scheidende dat zich altijd nog tussen God en dat wordende Godskind wil plaatsen, overwonnen wordt."

Petrus stond op en vol zekerheid waren zijn woorden toen hij zei: "Ik heb deze heilige Godsvonk nog nooit zo beleefd en gevoeld! Ik zie: God, de eeuwige wordt overal zichtbaar voor ons, want Hij is in ons en wekt onze levenskern tot leven! Daardoor wordt ieder woord van de Meester als van binnen uit in zijn eeuwigheidzin doorgelicht! Vóór ons ligt nu de grote opgave: Zijn heilig woord in dit licht aan allen te verkondigen! Maar in dit licht wordt deze opgave voor ons een behoefte!"Peinzend ging Petrus verder: "Omdat nu dat geweldige oplichten in mij zwakker wordt blijft er toch een heftig aandringen in mij, dat steeds diepere inzichten over Jezus de Heer brengt! Hij is de waarachtige God van eeuwigheid tot eeuwigheid! Zijn grote liefde tot de mensheid maakte ons tot zijn leerlingen en getuigen. Door deze nieuwe en geschonken heilige Geest gedreven, spreken en getuigen wij blij van zijn liefde tot al het geschapene en mogen daardoor werken en weven aan zijn heilig verlossingswerk!"Plotseling was alle terughoudendheid overwonnen want dit nieuw beleven zag een bepaald doel voor zich: de verwezenlijking van de geweldige opgave, die Jezus als God- en Mensenzoon, verwezenlijkt wilde hebben. Zo werd deze heilige Geest dat drijvende, maar ook verblijdende in hen en schiep een stralenkrans van vreugde om de leerlingen, die als afstraling ook werd overgedragen op de anderen. Van nu af aan waren zij de schenkenden! De bron van hun kracht was Christus, die leefde en werkte in hun borst.

VIII. Pinksteren!

Op dit bijzondere vreugdefeest ging er veel volk naar de tempel, waar zich echter reeds in de voorhof twee partijen vormden, de ene die met de maatregelen van de tempeldienaren ontevreden waren en de andere die zich aan de tempel hielden; en zo dreigde er een strijd, toen het goede partij de aandacht op de aankomende leerlingen richtte en riep: "Daar komen ze, deze willen wij horen!"Er ontstond beweging en er werd een weg gebaand; maar de tempeldienaren hadden zich in de tempel teruggetrokken. Allen keken naar de leerlingen, die in een bovennatuurlijke vreugde hun handen zegenend uitstrekten. Toen deze de trappen die naar de voorhallen voerden betraden, draaide Petrus zich om en zegende nogmaals het hele volk.In deze zegen vlamde de vonk van zijn Godsleven weer hoog op en ging ook over op zijn andere broeders: Zwijgend hoorde de menigte zijn door de geest der waarheid met overtuiging gesproken woorden, die een begrip voor het nieuwe leven en de kracht, die hem tot spreken dwong, schiepen.De menigte wilde steeds meer horen en daardoor werden ook de andere leerlingen aangespoord om openlijk voor de grote verlossende Heilandsliefde te getuigen. En

het merkwaardige was dat ze volkomen werden begrepen omdat alle leerlingen met vuur vanuit hun hart en niet om het willen, over dit nieuwe leven door Jezus getuigden. Niemand kon voor de waarheid zijn ogen sluiten, iets vernomen of bespeurd te hebben, wat zijn gemoed niet gelukkig gemaakt had. Hoe meer de leerlingen zich lieten leiden door de innerlijke geest, des te stralender werden hun gezichten. In hun harten had de eeuwige liefde een heilig vuur ontstoken dat nu vlammend van hart tot hart en van liefde tot liefde oversloeg en deze vlammen als leven opwekkend al het verstandelijke uitschakelde. Over hen kwam een glans als uit verlichte hoogte en men geloofde: een ruisen en bruisen te horen als een echo uit de hallen van de tempel en als een echo uit het hoge huis dat aan de heiligheid van God gewijd zou moeten zijn! Steeds overtuigender spraken de leerlingen totdat de harten van de menigte zelf in heldere geestdrift raakten. Alle deuren gingen open! Deze heilige Geest had de deuren van het verkeerde verstandelijk weten gesloten en een andere deur van inzicht geopend, die direct in het hart en tot het gemoed voerde.Iedereen hoorde zijn hart spreken en hoorde hoe God tegen de liefde van zijn eigen innerlijk sprak! En voor deze gebeurtenis was geen uitwijken mogelijk. Velen werden overtuigd maar nog meer hongerig gemaakt en het verlangen naar het ware levensbrood werd ook in hun harten rijp voor de geest, die ons troost en in alle waarheid voert!In de herberg van Lazarus was een groot gejubel: Nu had de Meester zijn gegeven woord ingelost! Er is een verbinding gemaakt vanuit zijn hemel naar de aarde, die geen vijand en geen tegenstander meer kan tegenhouden! En hoe dikwijls had de Meester er niet op gewezen: "Als Ik niet meer onder jullie ben zal Mij toch niemand missen!" Ja zelfs nog meer: "Er kan met mij spreken wie wil, hetzelfde om welke tijd of uur!"Nu was het vervuld! De hulp, de aanvoerder en trooster uit de hemelen was eigendom van deze aarde geworden, want de vuurkracht van deze heilige Geest was geen verschijnsel en niet uit tijdelijke omstandigheden geboren maar was een vrije gaven van dat, wat in de opname van bekwame harten nu ruimte en woning wilde nemen. En op die manier loste Jezus zijn belofte in en gaf veel meer als men zou verwachten, namelijk: Brood uit zijn hemelen, licht uit zijn licht en kracht uit zijn oergeest!Voor Ursus en Theophil werd deze belevenis als een trapladder tot de hoogste Godsbegrippen! Als van boven naar onder aanschouwen zij alle genaderijke gebeurtenissen in een veel heerlijker licht! Nu beleven zij nogmaals in alle werkelijkheid: God is leven! En God geeft steeds weer nieuw leven door de heilige Geest, die aan allen beloofd is door Jezus Christus! Pinkstergeest is vernieuwing tot vreugde! Pinkstergeest is voortzetting en vervulling van zijn groot verlossingswerk.De gasten bleven in Jeruzalem; niemand was vermoeid en voor alles was goed

gezorgd en zonder moeilijkheden werden alle aardse en geestelijke wensen vervuld.Demetrius nam Lazarus opzij en zei: "Broeder, veel Goddelijks heb ik bij jullie beleefd, maar het geweldigste was toch vandaag! De wereld na ons zal het niet kunnen bevatten en begrijpen. Deze kracht het vuur van het nieuwe leven in de broeders, schiep in ons allen een nieuw licht! Ik dank je dat je ons nog hier hebt gehouden; want als wij teruggekeerd waren naar huis dan hadden wij dit grootse en geweldigste niet kunnen beleven! Maar nu heb ik een vraag, die je mij niet mag afslaan: Laat mij alle onkosten van vandaag dragen en alle vreemdelingen zullen mijn gasten zijn. Jij wilt van dank niets weten voor alle uitgaven die toch steeds zeer belangrijk zijn. Laat mij daarom vandaag minstens een keer huisheer zijn; het komt mij voor alsof de Heer en Meester daarover ook verblijd zou zijn."Lazarus zei: "Broeder je weet hoe graag ik iedereen zijn vragen vervul, en daarom is jouw wens vervuld. Ik voel me al de hele dag als een gast op een bruiloftsmaal. Het is de voorvreugde van de eeuwige zaligheden, die in natuurlijke inborst ons reeds hier op aarde laten weten wat alle verwachten kunnen die helemaal in zijn zin vertegenwoordigers van zijn goedheid en dragers van zijn geest zijn. Laten we weer naar onze gasten gaan; niemand hoeft te weten of jij of ik de gastheer bent, maar iedereen zal voelen dat hij heden geniet van de tafel van de eeuwige liefde! Maar broeder een ding moet je bedenken: je ziet hier geen enkele tempeldienaar. Heeft de eeuwige liefde niet verder gezorgd dan wij? Deze liefde was voor menigeen niet zo'n heerlijk geschenk geworden, als er verbitterde en gespannen priesters onder ons geweest waren. En daarom zie je nu alleen maar vreugde en dankbaarheid. Laat daarom de herinnering aan deze dag niet verbleken, maar levend en tegenwoordig in je blijven! Want het is Pinksteren! en moge steeds het Pinksteren van de vreugde in ons blijven."

IX. Afscheid van Bethanië.

Na deze geweldige pinksterbelevenis moest Demetrius afreizen; en daarom plande Lazarus nog een afscheidsmaal in Bethanië, waarbij de leerlingen en veel vrienden en vreemden uitgenodigd werden. Op Donderdag werd het hele huis feestelijk versierd; de moeder van de Heer kwam echter al van te voren naar de zusters van Lazarus omdat zij zich in Jeruzalem overbodig voelde. Ursus en Theophil waren sinds de Hemelvaart onafscheidbaar, en Theophil was het liefste met de Romein verder getrokken, maar Ursus wees dit af. Hij zei: "Broeder, blijf hier! De broeders hebben je veel meer nodig als ik. Mijn leven is omgeven van gevaren en in de wildernis moet men veel ontberen. De plicht geldt voor alle Romeinen en de zorg voor de toevertrouwde mensen en goed is niet gering. Wij hebben wel de heerlijke toezegging, dat de Heer altijd bij ons is en ons ondersteunt volgens ons geloof en vertrouwen; maar ik zou geen rust hebben als jou iets overkwam. Blijf daarom hier!

De Heer heeft jou een ander werkterrein toegedacht!"Daartegen kon Theophil niets inbrengen en ook Demetrius riep Ursus bij zich.Het huis was reeds tegen de middag vol gasten en de leerlingen brachten ook nog vrienden mee, bij wie het verlangen naar de waarheid oppermachtig was. Intussen werden verfrissingen aangereikt want het feestmaal zou eerst met zonsondergang beginnen. Iedere bewoner van Bethanië maakt het zich tot plicht alle bezoekers het ware wezen van de liefde te tonen, die ieder van hen moest vervullen. En een eerlijke verbazing en grote bevrediging was de echo voor hun doen. Ook kwamen er vele bekenden naar Enos en waren verheugd dat hij in Bethanië een nieuw leven had gevonden. Maar de leerlingen waren het meest omringd want in hun harten leefde stralende vreugde en een krachtig bewustzijn.Een Griek zei tot Petrus: "Het wordt me allemaal te veel en te geweldig als ik me in het leven van jullie grote Meester verdiep, en daarom vraag ik me af: Was deze uitgieting van de geest van Pinksteren en eveneens de geboorte en het sterven van jullie Meester ook reeds vanaf het begin van de wereld voorzien? Hoeveel geschriften voorspellen over zijn geboorte en zijn offerdaad? Maar dat zijn leerlingen deze bovennatuurlijke genade van zijn geest toebedeeld zouden krijgen is mij uit jullie heilige geschriften niet bekend!""Lieve vriend en broeder in de Heer", antwoordde Petrus, "jouw vraag is doorgaans rechtvaardig. Alle beloften van God aan de in de materie gevallen mensen richtte zich op de enige redder en verlosser, welke nu in de persoon Jezus deze heilige missie totaal vervuld heeft! Maar iedere belofte is tegelijk een openbaring van God en sluit zoveel hoogs en geestelijks in, dat degene, die geloof zoekt, nog veel daarin zal vinden wat tot op heden nog niet uitgesproken werd. Het is echter bekend, dat Hij, de Meester, die volgens Jesaja: eeuwige Vader en Vredevorst heet, allen, die in zijn geest leven, tot zijn uitverkorenen maakt en hen de kracht van zijn geest niet onthouden zal. Wij waren getuigen van zijn macht, kracht en heerlijkheid en jullie zijn getuigen van dat, wat zijn geest ons geeft. Kan nu zijn geest in ons iets anders willen als in Hem?Het leven en sterven van de Meester was de vervulling van de H. Schrift! Met zijn Hemelvaart nam Hij al het persoonlijke van Hem weg, wat er nog in ons leefde! Deze Pinksteren echter was de dag van onze doop met zijn vuur, waarmee Hij in zijn Geest zijn nalatenschap aan de hele mensheid aanbood. Want kijk: Wat Jezus aan offers van zijn menszijn aanbood, eiste de wet van Hem! Wat wij echter, als erfgenaam en drager van zijn geest, willen offeren, is vrije liefde vanuit de vrijste wil! Wat echter uit vrije liefde geschiedt staat boven alle beloftes!"De Griek bedankte; in hem werd het helderder, maar een algemeen teken klonk uit het woonhuis. Het was tijd om samen te komen in de grote eetzaal en zo eindigde ieder gesprek, om het feest niet te vertragen. De zaal was al helemaal versierd en opgemaakt; op alle tafels stonden luchters klaar om aan te steken en in het wit

geklede dienaren snelden heen en weer. Toen alle gasten hadden plaatsgenomen, gaf Lazarus de aanwijzing om het maal op te dienen: er werd vlees van kippen en lammeren aangereikt met daarbij groenten en brood en heerlijke vruchten. Andere dienaren vulden de bekers met koele wijn.Lazarus stond op en zei: "Goede en beste broeders! De eeuwige liefde groet ons en zegent ons feest! Ook mijn liefde moge jullie met de krachten omhullen, die uit Jezus komen, om jullie te bewijzen, hoe gelukkig ik in deze geest ben. Ben het ook met mij! En daarom zullen wij gemeenzaam vragen: "Heer, wij verlangen er naar met U het maal te genieten! Ben in Uw Geest bij ons en neem de dank daarvoor aan, dat wij in Uw naam ook mogen zegenen. En daarom is dit uur gezegend dat wij uit Uw genade mogen beleven! Bent gezegend jullie broeders en zusters, omdat jullie helemaal met de geest van Jezus vervuld wilt zijn, en bent gezegend, spijs en drank, zodat je ons sterkt en werkzaam bent in onze liefde!"Toen namen allen van de mooie spijzen. Ondanks de vele mensen lag de inzegening over allen en de gesprekken met elkaar werden slechts zachtjes gevoerd. De avond begon te vallen en de luchters werden aangestoken en de tafels afgeruimd. Ze zwegen allemaal want ze wisten, nu begint het uur van de zegening.Lazarus zei: "Beste gasten! Wij ondervinden allen dat de voorbije weken met hun geweldige beproevingen ons innerlijk vast met elkaar verbonden hebben. Al onze noden werden gemeenzaam overwonnen en daarom is het zo dat onze vreugde gemeenzaam word genoten. Deze avond is echter tegelijk een afscheidsfeest omdat vele van jullie naar hun vaderland terugreizen; en ook onze beste broeders Demetrius en Ursus willen ons met de hele karavaan verlaten. De plicht roept ieder op zijn plaats terug maar de herinnering aan deze heerlijke belevenissen zullen blijven en kan het voorbije steeds weer levendig maken! En daarom vraag ik jullie allen: Zo vlug jullie de gelegenheid hebben keer terug in de geest naar Bethanië! Verbindt jullie met ons omdat we allen toch maar één streven hebben: Eens te worden met de geest van Jezus!Mijn broeders: Begint met vreugdevolle harten ook aan jullie nieuwe geestelijke plichten, want de aarde wacht daarop om de gebondene te bevrijden en de berechten te verlossen, zodat alle verleidingen op houden, die ons naar onder willen trekken en dat er nieuwe hoop levendig wordt die ons naar boven draagt! Ons aller hoop is echter Jezus en steeds weer Jezus! En daarom broeder Petrus, reik nu de broeders het geestelijke brood aan dat de Meester in jou voor ons in gereedheid houdt en jij broeder Johannes, geef ons dan de zegen daartoe!"Petrus begon: "Beste broeders! Door de genade van Jezus mag ik tot jullie spreken over de liefde die zich aan ons allen zo heerlijk openbaarde! In de laatste dagen mochten wij beleven, hoe het hemelse zich tot de aarde neigde om ons gelukkig te maken en in ons een verlangen op te wekken, dat door de aarde niet bevredigd kan worden! Wij mogen nu getuigen van dat wat wij beleefd hebben en wat de Meester

in zijn liefde aan ons gaf, zodat het van ons zelf werd en als van ons aan de andere te openbaren! Verwacht tijdens dit uur niets wat jullie weetgierigheid zal bevredigen, maar neemt in jullie harten op, wat jullie uit het hart komend, wordt aangereikt, namelijk, dat het uur eindelijk aangebroken is voor iedereen, om met zijn hele persoonlijkheid de zaak van de Heer en Meester ter beschikking te stellen!Het heilige ogenblik is daar waarop jij broeder en zuster, tot een verzamel- en centraalpunt kunt worden! Iedere vroegere belofte van de verlosser en redder gaat nu op jou over en jij mens wordt tot schakel tussen hier en het hiernamaals en tussen hemel en aarde. Zijn heilige erfenis aan ons: zijn werk wat Hij begonnen is af te maken, stelt ons voor nieuwe opgaven! De eerste en grootste is echter: je eigen wegcijferen, om zijn wil steeds helderder te erkennen! Dan kunnen wij op de krachten rekenen die in ons geboren worden en ons tot bewaker en tot licht en waarheidsdrager maken!Wat wij uiterlijk met de Meester van zijn liefde, macht en heerlijkheid beleefde, verdwijnt voor dat wat ons de Meester als liefhebbende vader nu innerlijk wil zijn! Want het Pinksteren dat wij beleefden, zal nooit meer terugkomen! Het zal alleen in de herinnering blijven leven! Het was het Pinksteren van de Heer!Nu echter moet ook jij broeder, jouw Pinksteren beleven, waarin jij als het nieuw geschapene in jou deze geest van Jezus als jouw vrij eigendom de aarde kunt aanreiken. Waar jij als redder, vele dwalende zielen een andere richting en ontplooiing kunt geven!Waar jullie ogen zich ook zullen wenden, zul je worstelende wezens en zuchtende creaturen zien. Hun redding kan niet volgens de wetten gebeuren maar alleen door het vrije willen! En daarom reikte Jezus, als redder allen, ook de diepst gevallenen de hand, om hen waardig te maken, met hun vrije wil de verlossende genade en gelukkig stemmende Heilandsliefde te grijpen. Dit bewijst ons- Goede Vrijdag! Alle tegenstanders openbaarde Hij zijn goddelijke kracht en macht door zijn opstanding en liet hen zien, dat Hij het leven is en het leven wil uitdelen. Zijn heilige vrede plantte Hij als de tederste plant in de harten van alle moedelozen. Als een bezorgde moeder verzorgde Hij de voorbestemden en maakte ze tot uitverkorenen. En zijn liefde als het heerlijkste werk is geslaagd: Pinksteren!Jij heilige dag! Jij bracht de eeuwige God het bewijs, dat zijn geest, die in alle hemelen het regerende en behoudende is, nu op de aarde is geplant in de harten van alle mensen die zich als zijn eigendom bekennen. Van nu af bestaat er geen andere Godsdienst als de dienst aan onze medemensen in de geest van Jezus de alles erbarmende!"Petrus zweeg! Zijn vlammende woorden hadden aangeslagen en het werd stil in alle harten!En nu stond Johannes op, keek liefdevol in alle ogen zegende en zei: "Weest gezegend in de geest van Jezus! Maakt jullie harten wijd en de deuren hoog open,

zodat zijn licht in jullie kome, dat door de liefde tot alle wezens in jullie geboren wordt! Het onbegrijpelijke is gebeurd: God werd mens! en wij zagen zijn heerlijkheid! Maar hij is niet gekomen om zijn hemelen en heerlijkheden te tonen, maar om te getuigen van zijn liefde en waarheidsleer! En daarom mogen wij, zijn getuigen, niet zwijgen want wij weten: Het is nog een lange weg tot de volledige eenwording met de Eeuwige.Met mijn geestelijke ogen beleef ik nu de genade, om te zien in de sferen van de zaligen. Met wat voor een vreugde en zaligheid nemen zij kennis van de geest, die de aarde en haar bewoners bevrijding zal brengen van de ketenen en banden, die de vijand van al het leven om heel het bestaan gestrikt houdt!En weer mag ik engelen zien, die met hun vurige harten tot ons mensen op deze aarde willen komen om ons te helpen, maar ze moeten zwijgen, omdat het de aardse mensen voorbehouden moet zijn, om zijn kettingen zelf te verbreken en de levendige geest in zijn innerlijk zelf te ontbinden, die de bekwaamheid in zich draagt om één te worden met God, de eeuwige Vader, de Heer van de oneindigheid. Jullie kunnen het nog niet begrijpen met welk een respect een engel voor het ontwakende leven in de borst van een Godskind staat! Hij weet: Dit nieuwe leven is de wederkomende Christus! en dit leven is de mogelijkheid gegeven, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde te scheppen!Dit heelrijke leven kon Jezus Christus ons echter niet geven, maar hij kon ons alleen de innerlijke weg daarheen voorleven! Maar gewekt door de geest van Pinksteren mag je nu, broeder en zuster, als uit je eigen leven doorgeven, wat je door de genade van Jezus in jezelf gevonden hebt!Zoals Jezus, onze Meester, allen getuigen kon van de hemel, die zijn eigendom was, zo mag jij nu getuigen van dat, wat door Jezus van jou geworden is! Wat je nog van jou noemt in jezelf, behoort aan de aarde en moet vergaan! Wat echter door Jezus van jou geworden is, is van jou in alle eeuwigheid en staat in jouw vrije liefde ter beschikking.Pinksteren zal altijd blijven! Want in jou zou de Heiland zijn evenbeeld en zijn wezens gedragen willen zien, zodat zijn heilige geest de bron van alle kracht ook in jou toegankelijk wordt.Pinksteren moet altijd blijven omdat het ons de zekerheid geeft: Ik ben door zijn liefde en genade zijn echt kind en zijn erfgenaam geworden!En Pinksteren moet het altijd blijven, zodat ik mij tot de uitverkorenen mag tellen die in de geest van Jezus medestichters van het eeuwige Godsrijk zijn!Tot op heden kwamen alle zegeningen van boven, omdat God, de eeuwige en erbarmende, zijn hart voor het smeken van de mensen niet kon afsluiten. Maar de Pinkstergeest brengt zegeningen van boven en van onder, omdat het zegende Godskind begenadigd is, door de kracht van zijn geloof en de macht van zijn liefde, Hem op deze aarde vast te houden die de eeuwige Vader en Vredesvorst is!

Zo groot en zo ongelooflijk het jullie ook mag schijnen, dit is echter alleen hen voorbehouden, die een levendig geloof hebben. Er zullen vele tijden komen en gaan, maar het geestelijk leven dat Pinksteren op deze aarde bracht, zal niet ondergaan! En daarom verwachten wij een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarin Jezus als Vader en als Koning en hogepriester zal leven, als Jezus, uit jou geboren, o mens, omdat God zijn leven in jou schiep. Herken nu jullie opgave! Erken de genade en heiligt al het leven! Want God is leven, en leven is vervolmaking! Neem daarom de zegen aan uit mijn hart! Hij is voor jullie allen het bewijs: God heeft jullie lief! De genade van God moge jullie harten aansporen tot levendig doen en de liefde van Jezus mag jullie eeuwig heil zijn! Amen""Gaat heen in vrede! In trouwe gedachten blijven wij een."Een diepe stilte volgde op de woorden van Johannes. Toen echter Lazarus de broeders op het hart drukte: blijft ongedwongen en bewijst dat jullie echte broeders bent!", bleven ze nog lang tot na middernacht tezamen. De leerlingen hadden nog als opgave de scheidende gasten een echte zegen tot afscheid mee te geven. Ook Demetrius nam afscheid van alle bewoners en Ursus zei steeds opnieuw: "We zien elkaar nog terug! Voor mij ligt het als een lentemorgen! Het is het nieuwe leven uit God, door Pinksteren thans mijn leven!"

Max Seltmann en zijn geschriftenreeks `Heerlijke Scènes'Max Seltmann werd geboren in 1881 en was als spoorwegbeambte werkzaam in Saksen. De mediale gave was reeds van moederskant in de familie aanwezig. Bij hem kwam de gave van het visionair beleven pas op latere leeftijd na veel innerlijke zielenstrijd naar voren. Zijn visies stuitten op heftige kritiek en werden bestreden, daarom trok Max Seltmann zich steeds meer in zijn innerlijk leven terug. Na de 2e wereldoorlog moest Max Seltmann Oost-Duitsland verlaten en vestigde hij zich in Neckarwestheim-Wurttemberg, waar hij op 90-jarige leeftijd naar zijn geestelijk vaderland mocht terugkeren

Hoe het tot het ontvangen van de heerlijke scènes kwam, beschrijft hij zelf als volgt: 'In mijn innerlijk werden herinneringen levend. Met een verbazingwekkend aanschouwende werkelijkheid speelden de taferelen zich voor mijn geestesoog af, zodat ik hierover uren zou kunnen vertellen. Aanvankelijk hechtte ik er weinig waarde aan, maar de beelden bleven telkens opnieuw terugkomen. Ik begon de beelden allemaal op te schrijven en zodra dit gebeurd was bleven ze weg en begonnen nieuwe beelden voor mijn geestesoog te verschijnen. Zo volgde de ene scène na de andere en ze bleven zo lang terugkomen totdat ze opgeschreven waren.'Op de vraag hoe hij zijn openbaringen ontving antwoordde Max Seltmann: 'Wat ik opschrijf zijn gebeurtenissen en belevenissen in mijn eigen innerlijke wereld. Het leeft in mij. Ik weet niet of ik het gedroomd, gezien of gelezen heb. Het is alsof ik het jaren, weken of dagen geleden beleefd heb en het me nu weer herinner, maar zo levendig dat het praktisch grijpbaar en natuurlijk is. Ik mag zeggen, dat het mij onbeschrijfelijk gelukkig maakt en in mijn innerlijk een diep vredig gevoel achterlaat.

Max Seltmann's eerste geschriften werden door een vriendenkring in Berlijn gepubliceerd. Na de 2e wereldoorlog heeft Lorber Verlag in Bietigheim de uitgave overgenomen en een heruitgave gepubliceerd. De originele manuscripten zijn niet in handen van de uitgever.

ISBN 90-76479-